In Beeckestijn langs T OEKOMST Drie routes voor Hartekamp ...
1
IJC 24 ◆ 4 vrijdag 26 februari 2021 4 Regio IJC 25 ◆ vrijdag 26 februari 2021 5 Regio 5 Velserbroek ■ ,,We borduren voort op wat we al doen en gaan niet een nieuwe richting in, maar we maken wel heel nadrukkelijke keuzes’’, reageert Marlijn Lenselink die met Desiree Sollewijn Gelpke de raad van bestuur vormt. Beiden vrouwen zijn relatief nieuw bij de Hartekamp Groep, waarvan het kantoor sinds begin deze maand in Velserbroek is ge- vestigd. Lenselink werkt bijna twee jaar in de organisatie voor mensen met een verstandelijke beperking en Sollewijn Gelpke precies een half jaar. Met hun toekomstplan hebben ze drie routes uitgestippeld voor de jaren 2021 tot 2024. Een daarvan is complexe en intensieve zorg nog duidelijker aanbieden. Lenselink: ,,Als Hartekamp Groep doen we dit al heel lang, maar we willen het versterken. In deze regio zijn we min of meer de enige die deze zorg aanbieden. Als wij het niet doen, gaan cliënten de regio uit.’’ Van de achthonderd cliënten die bij de Hartekamp Groep wonen heeft 60 tot 75 procent complexe en intensieve zorg nodig en dit aandeel neemt steeds verder toe. Sollewijn Gelpke: ,,We zien de verandering ook aan de wachtlijst. We hebben alleen nog mensen met een ingewikkelde zorgvraag op de wachtlijst staan.’’ Lenselink: ,,Overigens kunnen cliënten die thuis wonen ook een ingewikkelde vraag hebben. Het gaat om mensen met gedragspro- blematiek of met een meervoudige beperking die heel veel lichamelij- ke zorg nodig hebben.’’ Sollewijn Gelpke voegt toe: ,,Gedragsproble- men kunnen zich op vele manieren uiten. Mensen kunnen agressief zijn of juist heel apatisch waardoor ze de hele dag slapen.’’ Alzheimer Volgens Lenselink is de complexi- teit van de zorg al jarenlang aan het toenemen. ,,Daarover zijn we ook met het zorgkantoor in ge- sprek, want er wordt demografisch een groei verwacht. Als de bevol- kingsdichtheid toeneemt, komen er ook meer mensen met een be- perking. Een uitdaging voor de huisvesting en dagbesteding.’’ Niet alleen komen er meer mensen bij, ze worden ook ouder. ,,En mensen met een verstandelijke beperking kunnen ook alzheimer krijgen’’, zegt Sollewijn Gelpke. Bovendien is de samenleving best ingewikkeld geworden waar- door die lang niet voor iedereen evengoed te behappen is. ,,Mensen met een verstandelijke beperking worden vaak te snel overvraagd. Ga bijvoorbeeld eens een DigiD aan- vragen. Dat is al heel moeilijk. Ook bij iemand met een lichte verstan- delijke beperking kan het gedrag escaleren door de complexe samen- leving. En vroeger gingen kinderen op jongere leeftijd in een instelling wonen. Nu zijn ze ouder, zijn het pubers, en dan is de complexiteit al toegenomen’’, legt Lenselink uit. Uitbreiding De raad van bestuur verwacht dat er uiteindelijk uitbreiding zal moeten komen. ,,En we zullen bestaande huisvesting geschikt maken. Harteheem in Heemskerk is nog geen dertig jaar oud, maar het is wel verouderd. De grootste vraag is die naar beschutte plek- ken’’, vertelt Lenselink. ,,Het ge- beurt steeds vaker dat we op indi- vidueel niveau aanpassingen moe- ten doen: een wastafel, een geluid- dichte wand, een zachte wand. We moeten heel veel op maat verbou- wen’’, aldus Sollewijn Gelpke. Wat maakt dat de Hartekamp Groep deze keuze voor complexe en intensieve zorg kan maken? ,,We weten om te gaan met de gedragsproblematiek’’, vertelt Lenselink. Sollewijn Gelpke: ,,We hebben veel gedragsdeskundigen in dienst en artsen verstandelijk gehandicapten. Dat is een grote groep. Iets wat me meteen opviel toen ik hier kwam werken. Wat ons ook uniek maakt, is de multidisci- plinaire aanpak. We kijken niet alleen naar het individu, maar ook naar de groepsdynamiek. Wat gebeurt er als je de dynamiek ver- stoort met één nieuwe cliënt op de groep? Er gaan weken, soms maan- den overheen voordat we iemand plaatsen. We kijken niet alleen naar de cliënten, maar overleggen ook met de begeleiders. Soms is het nodig een begeleider eerst verder op te leiden, voordat een nieuwe cliënt ergens komt wonen. De begeleiders bepalen mee of ze dit aankunnen.’’ Lenselink: ,,Een jaar geleden zijn we met een oplei- dingsprogramma complexe zorg begonnen waarbij onder meer mentale en fysieke weerbaarheid aan de orde komt.’’ Betrekken Hoe belangrijk de route van com- plexe en intensieve zorg ook is, wat bovenaan staat is de familie en vrienden van de cliënt en de sa- menleving meer bij de Hartekamp Groep betrekken. Lenselink: ,,We willen er nog nadrukkelijker over nadenken: wat kunnen de profes- sionals en wat kan de omgeving? We komen uit een periode dat professionals alle zorg overnamen. Maar wat kan de familie betekenen voor de cliënt? Er zijn ook cliënten zonder netwerk en dan moet je uitkijken dat die niet alleen andere cliënten om zich heen hebben. Ook zij vinden het leuk eens ergens een kopje koffie te drinken. Kunnen we mensen in de samenleving vinden met wie zij een langdurige relatie kunnen opbouwen? Vrijwilligers hebben een verklaring van goed gedrag nodig en tekenen een con- tract met ons. Dus de vraag is: hoe kun je contacten kleiner maken en mensen uit de buurt erbij betrek- ken.’’ Onbekendheid Volgens de beide vrouwen is onbe- kendheid met de doelgroep van de Hartekamp Groep een belangrijk punt. ,,Kinderen met een beper- king worden al heel snel naar spe- ciaal onderwijs of dagbesteding doorverwezen, dus we komen niet meer zo snel met hen in contact’’, weet Lenselink. Sollewijn Gelpke: ,,Daarom zijn we meerdere projec- ten gestart, waaronder een project met het Nova College. Cliënten van de Hartekamp Groep gaan gedeel- telijk werken in de facilitaire dienst en volgen daarnaast onder- wijs. Ze doen gewoon mee in de reguliere klassen van de zorg- en welzijnsopleiding. Zo trekken de scholieren tegelijk op en raken ze bekend met elkaar. Afgelopen september zouden we starten, maar dat was door corona niet mogelijk. Zodra het MBO-onder- wijs weer normaal wordt, begint dit project ook. We verwachten dat dit na de zomervakantie zal zijn. Het mooiste is dat onze cliënten certificaten kunnen halen. Mensen worden daar trots en groot van.’’ Durf Binnen de Hartekamp Groep moet er een knop om, bekennen de vrou- wen. Lenselink: ,,Durf je dit. Durf je los te laten. Durf je cliënten de ruimte te geven om te proberen, want het hoeft niet altijd goed te gaan. Het is heel erg zoeken en verkennen. Wat gaat lukken? Maar dat kun je alleen zien als je het in kleine stappen probeert. Een span- ningsveld zal er altijd zijn. Cliën- ten wonen ook wel in de wijk. Die krijgen dan zoveel prikkels dat ze onrustig worden en overlast ver- oorzaken. Is dat een gewenste situatie? Hetzelfde geldt voor dag- besteding en werk.’’ Zorgtechnologie De derde route in het toekomst- plan is ‘het werk moet gedaan worden’. ,,Er zit een enorm gat tussen de zorgvraag en het arbeids- potentieel. Door de vergrijzing neemt de vraag naar zorg in de samenleving toe, maar er zullen nooit voldoende medewerkers op de arbeidsmarkt beschikbaar zijn om die zorg te verlenen. Dus zul- len we de zorg op een andere ma- nier moeten organiseren. Behalve dat de samenleving een grotere rol zal moeten spelen, denken we ook aan toepassing van zorgtechnolo- gie. Meer via beeldcontact werken bijvoorbeeld, dat doen we al in de wijk. Of op een digitaal planbord met pictogrammen aangeven wie er werkt en hoe de agenda er voor die dag uitziet, zodat een cliënt zoveel mogelijk zelf kan doen en niet tien keer iets aan een begelei- der hoeft te vragen. Een planbord biedt structuur. Op dit moment hebben we een pilot met inconti- nentiemateriaal. Daarin zit een sensor die aangeeft wanneer een luier verschoond moet worden. Op die manier hoef je niet preventief te verschonen. Dit zou arbeidsbe- sparend kunnen zijn’’, aldus Lense- link. Wat betreft het aantrekken van nieuwe werknemers, heeft de Har- tekamp Groep de tijd een beetje mee. De coronacrisis levert ook een voordeel op. Inmiddels zijn er twee groepen carrièreswitchers aange- trokken. De eerste groep van acht- tien is aan de slag, de tweede groep van acht medewerkers is bezig aan de introductie van drie maanden. Snuffelen ,,Dan mogen ze boventallig overal aan snuffelen. Ik heb ze onlangs gesproken en ze zijn allemaal ontzettend enthousiast. Er zitten veel mensen bij die in een winkel werkten, maar we hebben ook iemand die uit het gevangeniswe- zen komt en een acteur. Zij zijn allemaal met volle overtuiging van baan veranderd. Eigenlijk wilden ze al jaren iets anders en heeft corona ze net dat zetje gegeven’’, aldus Sollewijn Gelpke. TOEKOMST Drie routes voor Hartekamp Groep Erop Uit met gehandicapten De Hartekamp Groep gaat meer nadruk leggen op het aanbieden van complexe en intensieve zorg aan mensen met een verstandelijke beperking. Ook wil de organisatie de banden met familie, vrienden en samenleving aanhalen. Dit staat in het onlangs ge- presenteerde Toekomstplan ’Erop Uit’. Ellen de Boer [email protected] Marlijn Lenselink (zittend) en Desiree Sollewijn Gelpke vormen de raad van bestuur van de Hartekamp Groep. FOTO UNITED PHOTOS/TOUSSAINT KLUITERS • i Organisatie De Hartekamp Groep heeft meer dan veertig locaties van Heemskerk tot Nieuw-Vennep en biedt diverse vormen van wonen, werken, leren en ondersteuning aan mensen met een verstandelijke beperking. ❜❜ We hebben alleen nog mensen met een ingewikkelde zorgvraag op de wachtlijst staan ❜❜ We borduren voort op wat we al doen en gaan niet een nieuwe richting in, maar we maken wel heel nadrukkelijke keuzes Het initiatief is van Marco Maas, die zich met zijn bedrijf Elma- kes inspant om mensen in bewe- ging te krijgen met Nordic Walking-stokken. ,,We hebben bij Elmakes al jaren wandel- groepen”, zegt hij. ,,En in coro- natijd zochten we naar een veilig alternatief. Dat zijn aller- lei challenges geworden: de deelnemers wandelen in hun eigen buurt alleen of met een ander de nodige kilometers, waarmee ze bijdragen aan het afleggen van een virtuele route.” ,,Het stimuleert enorm”, zegt Neja. ,,Ik wandel elke dag. Soms in m’n eentje, een andere keer met Neja. Gisteren heb ik zes kilometer gelopen, vandaag vier. Je loopt ook verder, heb ik ge- merkt. Ging ik vroeger met de fiets naar de supermarkt, nu doe ik dat lopend. Je wordt er fana- tiek van. Je voelt je gewoon bezwaard als je een dag niet gewandeld hebt.” De dames krijgen regelmatig een update van de vorderingen. ,,Marco stuurt wekelijks een nieuwsbrief”, zegt Ingeborg. ,,Daarin staan allerlei verhalen en foto’s over de plaatsen langs het Pieterpad die we met de groep aan de hand van de gelo- pen kilometers hebben gepas- seerd. Dan kun je ook gelijk zien hoever je als groep op de route bent gevorderd.” ,,Wat ook mooi is, is dat er door de deelnemers elke dag wordt gewandeld”, gaat Marco verder. ,,Weer of geen weer. Ook met de sneeuw van een paar weken geleden. Er was toen een dame die met de gladheid het huis niet uit durfde. Zij heeft in die tijd in de gangen van De Hofstede gelopen.” Wat het volgende project wordt? ,,We gaan hierna het Grens- landpad doen”, zegt Marco. ,,Daarna pakken we het Ne- derlandse kustpad. En uiteinde- lijk wacht dan de ultieme route: de Santiago de Compostela, 2800 kilometer. We verwachten daar met Pasen te zijn.” Velsen-Zuid ■ Het idee werd geboren in coronatijd: We gaan in de buurt een virtuele wandel- route lopen. Neja en Ingeborg lopen ’het Pieterpad’ in Velsen. Neja(l.), Marco en Ingeborg. FOTO KEES DE BOER Ook wat te vertellen? Kees de Boer is nieuwsgierig naar uw verhaal. Dagelijks zwerft hij door Velsen maar u mag hem ook tippen: [email protected] Kees de Boer [email protected] In Beeckestijn langs het Pieterpad lopen De productie van de Ameri- kaanse regisseur Dan Friedkin vertelt het verhaal over kunst- vervalser Han van Meegeren, die een schilderij van Johannes Vermeer heeft verkocht aan na- zileider Hermann Göring. Een hoofdrol in de film is weggelegd voor de joodse ver- zetsman Joop Piller (in de film Joseph genoemd), die na de Tweede Wereldoorlog onder meer verantwoordelijk is voor de ontmaskering van Van Mee- geren als vervalser. Ook de echt- genote van Piller - Lies - speelt een rol in de film. Geheel con- flicterend met de waarheid komt ze naar voren als een vrouw die het bed deelde met nazi-kopstukken. Hun dochter Micky, die woont in Heemstede, laat in een reactie weten dat haar moeder in de productie geheel ten onrechte wordt neergezet als ’overspelige echtgenote’. „Het zou meer dan terecht zijn geweest als Joop en Lies in de film de eer hadden gekregen die hen toekomt.” Woede bij nabestaanden over de film The Last Vermeer Heemstede ■ De film The Last Vermeer heeft bij de nabe- staanden van het verzetsecht- paar Piller tot veel woede ge- leid.
Transcript of In Beeckestijn langs T OEKOMST Drie routes voor Hartekamp ...
IJC 24 ◆
4 vrijdag 26 februari 20214 Regio
IJC 25◆vrijdag 26 februari 2021 5Regio 5
Velserbroek ■ ,,We bordurenvoort op wat we al doen en gaanniet een nieuwe richting in, maarwe maken wel heel nadrukkelijkekeuzes’’, reageert Marlijn Lenselinkdie met Desiree Sollewijn Gelpkede raad van bestuur vormt.
Beiden vrouwen zijn relatiefnieuw bij de Hartekamp Groep,waarvan het kantoor sinds begindeze maand in Velserbroek is ge-vestigd. Lenselink werkt bijna tweejaar in de organisatie voor mensenmet een verstandelijke beperkingen Sollewijn Gelpke precies eenhalf jaar.
Met hun toekomstplan hebbenze drie routes uitgestippeld voorde jaren 2021 tot 2024. Een daarvanis complexe en intensieve zorg nogduidelijker aanbieden. Lenselink:,,Als Hartekamp Groep doen we dital heel lang, maar we willen hetversterken. In deze regio zijn wemin of meer de enige die deze zorgaanbieden. Als wij het niet doen,gaan cliënten de regio uit.’’
Van de achthonderd cliënten diebij de Hartekamp Groep wonenheeft 60 tot 75 procent complexe
en intensieve zorg nodig en ditaandeel neemt steeds verder toe.Sollewijn Gelpke: ,,We zien deverandering ook aan de wachtlijst.We hebben alleen nog mensen meteen ingewikkelde zorgvraag op dewachtlijst staan.’’
Lenselink: ,,Overigens kunnencliënten die thuis wonen ook eeningewikkelde vraag hebben. Hetgaat om mensen met gedragspro-blematiek of met een meervoudigebeperking die heel veel lichamelij-ke zorg nodig hebben.’’ SollewijnGelpke voegt toe: ,,Gedragsproble-men kunnen zich op vele manierenuiten. Mensen kunnen agressiefzijn of juist heel apatisch waardoorze de hele dag slapen.’’
AlzheimerVolgens Lenselink is de complexi-teit van de zorg al jarenlang aanhet toenemen. ,,Daarover zijn weook met het zorgkantoor in ge-sprek, want er wordt demografischeen groei verwacht. Als de bevol-kingsdichtheid toeneemt, komener ook meer mensen met een be-perking. Een uitdaging voor dehuisvesting en dagbesteding.’’ Nietalleen komen er meer mensen bij,ze worden ook ouder. ,,En mensenmet een verstandelijke beperkingkunnen ook alzheimer krijgen’’,zegt Sollewijn Gelpke.
Bovendien is de samenlevingbest ingewikkeld geworden waar-door die lang niet voor iedereenevengoed te behappen is. ,,Mensenmet een verstandelijke beperkingworden vaak te snel overvraagd. Gabijvoorbeeld eens een DigiD aan-vragen. Dat is al heel moeilijk. Ookbij iemand met een lichte verstan-delijke beperking kan het gedragescaleren door de complexe samen-leving. En vroeger gingen kinderenop jongere leeftijd in een instellingwonen. Nu zijn ze ouder, zijn hetpubers, en dan is de complexiteit altoegenomen’’, legt Lenselink uit.
UitbreidingDe raad van bestuur verwacht dater uiteindelijk uitbreiding zalmoeten komen. ,,En we zullenbestaande huisvesting geschiktmaken. Harteheem in Heemskerkis nog geen dertig jaar oud, maarhet is wel verouderd. De grootstevraag is die naar beschutte plek-ken’’, vertelt Lenselink. ,,Het ge-beurt steeds vaker dat we op indi-vidueel niveau aanpassingen moe-ten doen: een wastafel, een geluid-dichte wand, een zachte wand. Wemoeten heel veel op maat verbou-wen’’, aldus Sollewijn Gelpke.
Wat maakt dat de HartekampGroep deze keuze voor complexeen intensieve zorg kan maken?,,We weten om te gaan met degedragsproblematiek’’, vertelt
Lenselink. Sollewijn Gelpke: ,,Wehebben veel gedragsdeskundigenin dienst en artsen verstandelijkgehandicapten. Dat is een grotegroep. Iets wat me meteen opvieltoen ik hier kwam werken. Wat onsook uniek maakt, is de multidisci-plinaire aanpak. We kijken nietalleen naar het individu, maar ooknaar de groepsdynamiek. Watgebeurt er als je de dynamiek ver-stoort met één nieuwe cliënt op degroep? Er gaan weken, soms maan-den overheen voordat we iemandplaatsen. We kijken niet alleennaar de cliënten, maar overleggenook met de begeleiders. Soms is hetnodig een begeleider eerst verderop te leiden, voordat een nieuwecliënt ergens komt wonen. Debegeleiders bepalen mee of ze ditaankunnen.’’ Lenselink: ,,Een jaargeleden zijn we met een oplei-dingsprogramma complexe zorgbegonnen waarbij onder meermentale en fysieke weerbaarheidaan de orde komt.’’
BetrekkenHoe belangrijk de route van com-plexe en intensieve zorg ook is, watbovenaan staat is de familie envrienden van de cliënt en de sa-menleving meer bij de HartekampGroep betrekken. Lenselink: ,,Wewillen er nog nadrukkelijker overnadenken: wat kunnen de profes-sionals en wat kan de omgeving?We komen uit een periode datprofessionals alle zorg overnamen.Maar wat kan de familie betekenenvoor de cliënt? Er zijn ook cliëntenzonder netwerk en dan moet jeuitkijken dat die niet alleen anderecliënten om zich heen hebben. Ookzij vinden het leuk eens ergens eenkopje koffie te drinken. Kunnen wemensen in de samenleving vindenmet wie zij een langdurige relatiekunnen opbouwen? Vrijwilligershebben een verklaring van goedgedrag nodig en tekenen een con-tract met ons. Dus de vraag is: hoekun je contacten kleiner maken enmensen uit de buurt erbij betrek-ken.’’
OnbekendheidVolgens de beide vrouwen is onbe-kendheid met de doelgroep van deHartekamp Groep een belangrijkpunt. ,,Kinderen met een beper-king worden al heel snel naar spe-ciaal onderwijs of dagbestedingdoorverwezen, dus we komen nietmeer zo snel met hen in contact’’,weet Lenselink. Sollewijn Gelpke:,,Daarom zijn we meerdere projec-ten gestart, waaronder een projectmet het Nova College. Cliënten vande Hartekamp Groep gaan gedeel-telijk werken in de facilitairedienst en volgen daarnaast onder-wijs. Ze doen gewoon mee in de
reguliere klassen van de zorg- enwelzijnsopleiding. Zo trekken descholieren tegelijk op en raken zebekend met elkaar. Afgelopenseptember zouden we starten,maar dat was door corona nietmogelijk. Zodra het MBO-onder-wijs weer normaal wordt, begintdit project ook. We verwachten datdit na de zomervakantie zal zijn.Het mooiste is dat onze cliëntencertificaten kunnen halen. Mensenworden daar trots en groot van.’’
DurfBinnen de Hartekamp Groep moeter een knop om, bekennen de vrou-wen. Lenselink: ,,Durf je dit. Durfje los te laten. Durf je cliënten deruimte te geven om te proberen,want het hoeft niet altijd goed tegaan. Het is heel erg zoeken enverkennen. Wat gaat lukken? Maar
dat kun je alleen zien als je het inkleine stappen probeert. Een span-ningsveld zal er altijd zijn. Cliën-ten wonen ook wel in de wijk. Diekrijgen dan zoveel prikkels dat zeonrustig worden en overlast ver-oorzaken. Is dat een gewenstesituatie? Hetzelfde geldt voor dag-besteding en werk.’’
ZorgtechnologieDe derde route in het toekomst-plan is ‘het werk moet gedaanworden’. ,,Er zit een enorm gattussen de zorgvraag en het arbeids-potentieel. Door de vergrijzingneemt de vraag naar zorg in desamenleving toe, maar er zullennooit voldoende medewerkers opde arbeidsmarkt beschikbaar zijnom die zorg te verlenen. Dus zul-len we de zorg op een andere ma-nier moeten organiseren. Behalve
dat de samenleving een grotere rolzal moeten spelen, denken we ookaan toepassing van zorgtechnolo-gie. Meer via beeldcontact werkenbijvoorbeeld, dat doen we al in dewijk. Of op een digitaal planbordmet pictogrammen aangeven wieer werkt en hoe de agenda er voordie dag uitziet, zodat een cliëntzoveel mogelijk zelf kan doen enniet tien keer iets aan een begelei-der hoeft te vragen. Een planbordbiedt structuur. Op dit momenthebben we een pilot met inconti-nentiemateriaal. Daarin zit eensensor die aangeeft wanneer eenluier verschoond moet worden. Opdie manier hoef je niet preventiefte verschonen. Dit zou arbeidsbe-sparend kunnen zijn’’, aldus Lense-link.
Wat betreft het aantrekken vannieuwe werknemers, heeft de Har-
tekamp Groep de tijd een beetjemee. De coronacrisis levert ook eenvoordeel op. Inmiddels zijn er tweegroepen carrièreswitchers aange-trokken. De eerste groep van acht-tien is aan de slag, de tweede groepvan acht medewerkers is bezig aande introductie van drie maanden.
Snuffelen,,Dan mogen ze boventallig overalaan snuffelen. Ik heb ze onlangsgesproken en ze zijn allemaalontzettend enthousiast. Er zittenveel mensen bij die in een winkelwerkten, maar we hebben ookiemand die uit het gevangeniswe-zen komt en een acteur. Zij zijnallemaal met volle overtuiging vanbaan veranderd. Eigenlijk wildenze al jaren iets anders en heeftcorona ze net dat zetje gegeven’’,aldus Sollewijn Gelpke.
TOEKOMST Drie routes voor Hartekamp Groep
Erop Uit metgehandicaptenDe Hartekamp Groep gaat meer nadruk leggen ophet aanbieden van complexe en intensieve zorg aanmensen met een verstandelijke beperking. Ook wilde organisatie de banden met familie, vrienden ensamenleving aanhalen. Dit staat in het onlangs ge-presenteerde Toekomstplan ’Erop Uit’.
Ellen de [email protected]
Marlijn Lenselink (zittend) en Desiree Sollewijn Gelpke vormen de raad van bestuur van de Hartekamp Groep. FOTO UNITED PHOTOS/TOUSSAINT KLUITERS
•iOrganisatieDe Hartekamp Groep heeftmeer dan veertig locaties vanHeemskerk tot Nieuw-Vennepen biedt diverse vormen vanwonen, werken, leren enondersteuning aan mensenmet een verstandelijkebeperking.
❜❜We hebbenalleen nog
mensen met eeningewikkelde
zorgvraag op dewachtlijst staan
❜❜We bordurenvoort op wat weal doen en gaanniet een nieuwerichting in, maar
we maken welheel
nadrukkelijkekeuzes
Het initiatief is van Marco Maas,die zich met zijn bedrijf Elma-kes inspant om mensen in bewe-ging te krijgen met NordicWalking-stokken. ,,We hebbenbij Elmakes al jaren wandel-groepen”, zegt hij. ,,En in coro-natijd zochten we naar eenveilig alternatief. Dat zijn aller-lei challenges geworden: dedeelnemers wandelen in huneigen buurt alleen of met eenander de nodige kilometers,waarmee ze bijdragen aan hetafleggen van een virtuele route.”
,,Het stimuleert enorm”, zegtNeja. ,,Ik wandel elke dag. Somsin m’n eentje, een andere keermet Neja. Gisteren heb ik zeskilometer gelopen, vandaag vier.Je loopt ook verder, heb ik ge-merkt. Ging ik vroeger met defiets naar de supermarkt, nu doeik dat lopend. Je wordt er fana-tiek van. Je voelt je gewoonbezwaard als je een dag nietgewandeld hebt.”
De dames krijgen regelmatigeen update van de vorderingen.,,Marco stuurt wekelijks eennieuwsbrief”, zegt Ingeborg.,,Daarin staan allerlei verhalenen foto’s over de plaatsen langs
het Pieterpad die we met degroep aan de hand van de gelo-pen kilometers hebben gepas-seerd. Dan kun je ook gelijkzien hoever je als groep op deroute bent gevorderd.”
,,Wat ook mooi is, is dat erdoor de deelnemers elke dagwordt gewandeld”, gaat Marcoverder. ,,Weer of geen weer. Ookmet de sneeuw van een paarweken geleden. Er was toen eendame die met de gladheid hethuis niet uit durfde. Zij heeft indie tijd in de gangen van DeHofstede gelopen.”
Wat het volgende projectwordt?
,,We gaan hierna het Grens-landpad doen”, zegt Marco.
,,Daarna pakken we het Ne-derlandse kustpad. En uiteinde-lijk wacht dan de ultieme route:de Santiago de Compostela,2800 kilometer. We verwachtendaar met Pasen te zijn.”
Velsen-Zuid ■ Het idee werdgeboren in coronatijd: We gaanin de buurt een virtuele wandel-route lopen. Neja en Ingeborglopen ’het Pieterpad’ in Velsen.
Neja(l.), Marco en Ingeborg. FOTO KEES DE BOER
Ook wat te vertellen?Kees de Boer isnieuwsgierig naar uwverhaal. Dagelijks zwerfthij door Velsen maar umag hem ook tippen:[email protected]
Kees de Boer [email protected]
In Beeckestijn langshet Pieterpad lopen
De productie van de Ameri-kaanse regisseur Dan Friedkinvertelt het verhaal over kunst-vervalser Han van Meegeren,die een schilderij van JohannesVermeer heeft verkocht aan na-zileider Hermann Göring.
Een hoofdrol in de film isweggelegd voor de joodse ver-zetsman Joop Piller (in de filmJoseph genoemd), die na deTweede Wereldoorlog ondermeer verantwoordelijk is voor
de ontmaskering van Van Mee-geren als vervalser. Ook de echt-genote van Piller - Lies - speelteen rol in de film. Geheel con-flicterend met de waarheidkomt ze naar voren als eenvrouw die het bed deelde metnazi-kopstukken.
Hun dochter Micky, diewoont in Heemstede, laat ineen reactie weten dat haarmoeder in de productie geheelten onrechte wordt neergezetals ’overspelige echtgenote’.„Het zou meer dan terecht zijngeweest als Joop en Lies in defilm de eer hadden gekregendie hen toekomt.”
Woede bij nabestaanden overde film The Last VermeerHeemstede ■ De film The LastVermeer heeft bij de nabe-staanden van het verzetsecht-paar Piller tot veel woede ge-leid.
