1. Ik wil je 0.2

• Welkom bij een nieuwe update van 'Ik wil je'. In deze update ga je zien hoe de ouders reageren, wat Dave Kidney moet vertellen en nog meer... Veel leesplezier!

2. Isabelle staat huilend op.'Keane, we zijn vreselijke ouders! We kunnen onze dochter niet eens een fatsoenlijk thuis geven!' snikt Isabelle uit. Keane staat op en slaat een arm om haar heen. 'Stil maar lieverd, we zijn geen slechte ouders, toch Kidney?' vraagt Keane met een hoopvolle klank in zijn stem. 3. Even aarzelt Kidney maar dan zegt ze toch; 'Ja, jullie zijn geweldige ouders!' zegt Kidney enthousiast. Diep van binnen weet ze dat ze het niet meent. 4. Isabelle's gezicht klaart op. 'Echt waar?' vraagt ze onzeker. 'Ja , mam, echt waar.' Er verschijnt een glimlach op Isabelle's gezicht. 5. Keane geeft zijn dochter een knuffel. 'Bedankt,' fluistert hij zachtjes in haar oor. 6. Keane en Isabelle kijken elkaar aan. 'Wij gaan even naar buiten om te genieten van het heerlijke weer,' zegt Keane. 7. Kidney loopt naar boven en laat zich op haar bed vallen. Ze kijkt de kamer rond. 'Dit is de eerste keer dat ik er echt over nadenk, maar eigenlijk heb ik wel echt heel weinig. Ik mag gelukkig zijn dat ik tenminste een computer heb. Ookal komt hij uit het jaar nul.' 8. Na een kleine 5 minuten verveelt ze zich alweer. Ze pakt haar favoriete boek uit de doos onder haar bed en zoekt waar ze gebleven is. 9. Tegen de tijd dat het avond is en haar ouders al liggen te slapen, hoort ze een vreemd tikkend geluid. 'Het komt van het raam,' merkt ze verbaasd op. Ze duwt zich van het bed af. 10. Kidney loopt naar haar raam en kijkt naar buiten. 'Vreemd , niks te zien.' maar dan schrikt ze op van weer een tik. Ze doet voorzichtig haar raam open. 11. Ze kijkt beneden rond, dan valt haar oog op een schim. 'Oh nee, het is Dave!' fluistert ze angstig. 'Hij mag niet binnen komen, dan ziet hij dat ik niet rijk ben,' ze denkt koortsachtig na 12. Dan zegt ze; 'Wacht, ik kom naar beneden.' ze stommelt de trap af en uiteindelijk staat ze voor Dave. 'Hee, lekkerding,' zegt ze uitdagend en kust hem in zijn nek. 13. Hij pakt haar koude handen even vast. 'Ik moet je iets vertellen, kom morgen rond 2 uur naar het park,' fluistert hij. 14. 'Het is niks ernstigs,' zegt hij snel wanneer hij haar gezicht ziet. 15. 'Zie je morgen,' hij raakt haar nog even aan. De vlinders in Kidneys buik fladderen alsof hun leven er vanaf hangt 16. Ze rent hem nog achterna, maar hij is verdwenen in het duister. 17. De volgende ochtend staat Kidney, nog slaperig, op door de eerste zonnestralen. 18. Ze kiest een outfit. 19. Ze doet haar haar en make-up. 20. Beneden maakt ze een bakje cornflakes klaar. 21. Kidney neemt plaats op de oude versleten bank en nuttigt haar cornflakes. 22. Na het eten ruimt ze haar kommetje op en kijkt wat televisie. Na een tijd hoort ze voetstappen op de trap. Haar moeder staat binnen een paar tellen voor haar. 'Goedemorgen, lieverd,' zegt ze met een lieve glimlach. 23. 'Goedemorgen, mam!' zegt Kidney opgewekt. Ze staat op en geeft haar moeder een kus. 'Vind je het erg als ik ga wandelen?' vraagt ze er meteen achteraan. 'Nu al? Het is pas 9 uur!' Kidney kijkt haar moeder smekend aan. Isabelle zucht. 'Nou, ok dan. Maar op tijd terug komen!' waarschuwt Isabelle. 24. Kidney stuift weg. 'Ja mam, bedankt mam!' Isabelle kijkt haar dochter lachend na. Maar dan denkt ze na; Waarom wandelt haar dochter toch zo graag? 25. Kidney weet heel goed waarom ze graag wandelt. Dave! 26. Eenmaal aangekomen bij het park maakt ze een wandeling. Dan staat ze opeens stil. Daar zit de vader van Dave. Ze heeft hem vroeger vaak zien vissen met Dave. 'Ik hoop niet dat hij mij herkent,' mompelt ze. 27. Ze sluipt weg en gaat op een bankje bij de waterkant zitten. Zo gaat er een tijd voorbij. 28. Om 2 uur komt Dave aan. Hij ziet Kidney op het bankje zitten en neemt plaats naast haar. 29. Na even gepraat te hebben staat hij op. 30. Dave trekt Kidney mee omhoog. 31. Hij pakt haar vast. 'Nou, ik wou je dus vertellen dat...,' begint hij. 32. Hij laat haar los en pakt haar klamme handen vast. 'Onze ouders hebben al jaren ruzie,' flapt hij eruit. Kidney kijkt hem verschrikt aan. 'Kunnen we niet samen zijn dan?!' vraagt ze angstig. 'Natuurlijk wel!' zegt hij snel. 'Het moet alleen een geheim zijn voor onze ouders.' 33. Vervolgens kust hij haar als bevestiging. 34. Kidney kan er eindelijk van genieten. Vol passie kust ze hem terug. 35. En zo merken ze niet dat het donker geworden is. 36. Als ze hun ogen na een lange tijd weer open doen, merken ze het pas. 'Oh,' Kidney bloost. 'Het is al donker, mijn ouders missen me vast,' mompelt ze. 'Tot snel!' zegt ze. 'Dag, lieve Kidney,' zegt Dave met een warme stem. 37. Ze draait zich om en wandelt snel, met Dave in haar hoofd, naar huis. En zo verdwijnt Kidney in het duister. 38. Einde Update Wordt vervolgd. Wil jij weten wat er nog meer gebeurd met Kidney en Dave? Lees dat de volgende keer