Huisstijl

1

Huisstijl nr. 1: januari 2012

Nu met gratis cd!

Beste lezer,

Voor U ligt de allereerste editie van Huisstijl, het huismagazine van Hof ter beke. Ik sta er altijd van versteld hoe creatief alle mensen in dit huis zijn (en hun vrienden, familieleden, kennisen, vage bekenden, eigenlijk ieder-een!). Ikzelf wordt altijd supermegageïnspireerd als ik dat allemaal zie en daarom wilde ik graag een platform creëren waar men de resultaten van deze creativiteit zou kunnen uiten (zodat ik er vervolgens schaamteloos gebruik van kan maken om zelf geïnspireerd te worden :) ). Bovendien is dit ook een soort van laboratorium/privé speeltuin voor mezelf, waarin ik in de praktijk kan onderzoeken hoe je een tijdschrift eigenlijk moet vorm-geven (dat is namelijk wel handig om te weten als je grafische vormgeving studeert) en hoe je een herkenbare stijl kunt creëren, een ‘huisstijl’ dus. Bovendien is dit ook een stapje in mijn eeuwigdurende zoektocht naar hoe ik mijn eigen leven zou willen vormgeven. Ik ben op zoek naar een ‘levensstijl’ die goed bij mij past en waar ik gelukkig van word. Ik zou willen dat de baan die ik zal hebben om in mijn levensbehoeften te voorzien ook helemaal bij mij past en mij voldoending schenkt. Ik zou de wereld graag een beetje mooier en leuker willen maken. Dit tijdschrift is daar een uiting van, en zo een stapje in de goede richting van mijn uiteindelijke droombaan (die baan heeft geen naam, want hij bestaat nog niet). Ik hoop dat Huisstijl bij jou, lieve lezer, zo nu en dan een glimp van de instant-inspiratie kan opwekken die ook wordt opgeroepen wanneer je een goed boek leest, een mooi kunstwerk bekijkt, of een diep gesprek voert met een goede vriend. Ik zou graag een glimlach op je gezicht willen toveren.

Voor U ligt de allereerste editie van Huisstijl. Ik zou graag willen dat de vol-gende editie (nog) beter is (inzoverre dat mogelijk is). Vandaar, beste lezer, dat ik Uw feedback erg op prijs zou stellen. Ergens achterin dit tijdschrift vindt U een feedback-formulier. Het zou echt supervetmegacool zijn als U dat formulier ingevuld bij mij zou kunnen inleveren!

Met vriendelijke groeten, Uw hoofdredactrice,Sophia Simons

2

3

Voorwoord.........................................................................Wintersprookje..................................................................Wie is het?.........................................................................Column Anne Marieke......................................................Gedichten van Peter de Voecht.........................................Muziek..............................................................................Haal mijn weg niet weg.....................................................Inbreken voor beginners..................................................Onze favoriete plekjes in Antwerpen...............................htb-fotomoment................................................................Slachtvlinders...................................................................Hé, het is oké!...................................................................Kleurplaat.........................................................................Hypnose............................................................................Hier word je vrolijk van!...................................................Quiz: Welke htb-er ben jij?................................................BANG! Noem me Mr. H.....................................................Het feedback formulier.....................................................

24568

10131416182028293036404448

inhoud

pas komen nu ze een extra lange wandeling plande te maken.

Plots hoorde Sneeuwkoning geklop. Sneeuwkoningin keek verwonderd op toen ze het nog een tweede keer hoorde bonzen in de inkomhal. Geen enkele inwoner van hun land durfde aan te kloppen aan het kasteel dat er koud bij stond nu Zonnekoning er niet was.

Daar stond hij. Daar stond zij, stil. Rondom haar de wind die gierend naar binnenkwam en de sneeuw van haar tapijt deed opwaaien. Het was ijzig koud.Sneeuwkoningin keek en zag haar kilte weerspiegeld in het harnas van de ridder. Ze stak haar arm uit en liet hem binnen in de donkere gang. De ridder liep in de stilte naast haar, langs spelonken, duistere hoeken, zwarte gaten en gladde paden. Nu en dan stond er een toorts die hen tot schaduwen herleidde. Onderweg smolt haar hart. Diep in het kasteel kwamen ze aan in een warme kamer.

De ridder baadde zich in de bron en haar tranen. Stoom omringde hen. Zijn harnas bladerde af.Hij viste de velletjes bijeen en schreef. Verhalen over reizen, schoonheid, wijsheid en liefde.

Op een nacht nam Sneeuwkoningin de ridder mee. Ze zwaaide met haar kleed. Sneeuw, Ijzel, Hagel en Noorderwind kwamen dichterbij en dansten om haar heen. Middenin het gewoel en geraas stond zij stil met een uitgestoken hand. Haar blik vol belofte van een lange reis, maar de ridder vertrok mee met de wind.

Haar kleed ging hangen, de sterren rolden eraf en haar armen zakten naar beneden. Onder Sneeuwkoningin ontstond een spiegel van ijs.

Sneeuwkoningin zag zichzelf voor de tweede keer en ging naar binnen. Tussen stoom en mist vond ze een gedicht. Het toverde een glimlach op haar gezicht. En nog één, het herinnerde haar eraan hoe warm het was, en nog één, het deed haar ogen glanzen, en nog één, gaf haar zin om te dansen. En nog één en nog één en nog één…Sneeuwkoningin nam de teksten en reeg ze aaneen met hersenrag.

Daar stond ze. In de mooiste jurkOp een spiegel van inktMet in haar ooghoek Enkel iets van een ijskristal.

Wintersprookje

Door Inge Demey

En ze leefden nog lang en gelukkig. In een land hier niet zo ver vandaan, niet eens zo lang geleden reden ze samen op hun koets. Sneeuwkoningin en Zonnekoning. Mist legde zich te slapen op de weide, een eekhoorn opende een bolster en een blauwe bes spatte open in de bek van een roodborstje. Sneeuwkoning zuchtte zachtjes en Zonnekoning bescheen de dwarrelende bladeren met rood en geel. Alles was goed.

‘s Avonds vertrok Zonnekoning om zijn broer in het zuiden te bezoeken. Sneeuwkoningin zwaaide hem na tot hij achter de horizon verdween. Ze keek hoe de sterren talrijker werden en had een interessant gesprek met Maan. Toen het ook voor haar tijd was gekomen om naar huis te gaan, klopte Sneeuwkoningin de kou van haar kleed en vertrok.

Dagen gingen voorbij. Sneeuwkoningin trok er telkens op uit te voet of per koets. Ze danste met Wind en Ijzel, bedekte takken met wit en bezorgde menigeen kippenvel.

Na een van haar ochtendwandelingen besloot ze even binnen te blijven om nog wat dikke kousen te breien. Die zouden deze winter zeker van

5

Wie is het?Kan jij raden welke vier (ex-)htb-ers je hier ziet?

Door

Den

nis v

an L

ande

ghem

A=So

phia

B=J

osefi

en C

=Ing

e D=A

nne

6

Sinds enkele weken valt mij iets vreemds op. Ik weet niet zeker of het me nu pas opvalt of dat het echt pas sinds kort is opgetreden, maar ik denk het laatste.

Je zult je misschien wel afvragen wat dat vreemde is, dat sinds kort mijn zintuigen prikkelt. Mijn zintuigen prikkelt het in ieder geval zeker. Beter gezegd: het prikkelt vooral mijn reuk. Nu moet ik eerlijk toegeven dat ik sowieso al een erg goed ontwikkelde reuk heb (mede mogelijk gemaakt door mijn goed vormgegeven neus). Een eigenschap die niet altijd bij iedereen even goed valt. Zo heb ik mijn moeder vroeger tot in de treures toe geïrriteerd met uitspraken als “wat ruikt het hier vreemd” of eigenlijk nog vaker “wat stinkt het hier” of “gadver mam, dit eten stinkt”. Dit laatste vooral toegepast of kaas – of kaasgerelateerde gerechten. Ja, een soort van probleemkind was ik zeker als het op geurtjes aankwam. Gelukkig wist mama mij wel te vertellen dat mensen die goed ruiken vaak veel intelligenter zijn. Ik zie het verband ook niet direct maar ze heeft wel vaker van dit soort rare feitjes die dan toch waar blijken te zijn. Zoals dus ook in dit geval.

En nu speelt die reuk mij weer parten. Sinds enkel weken ruik ik namelijk een vreemde geur onder mijn oksels. Misschien een raar onderwerp om over te schrijven, maar ik heb eens gegoogled wat je zoal in een column dient te schrijven en daar kwam onder

andere uit dat je schrijft over dagelijkse dingen die je bezighouden. Bovendien geneer ik me niet zo snel en praat ik eigenlijk het aller aller allerliefste over seks, pis en kak (helaas weer een eigenschap waar ik mijn moeder vaak mee heb geïrriteerd, maar gelukkig een eigenschap waar ik een groot raakvlak vind met mijn vader). Het is dat ik nu met van die lieve, mooie, beleefde meisjes in huis woon dat jullie mij zo misschien niet kennen. Maar je moet me eens bezig horen met mijn vrienden van vroeger…

Enfin, de geur onder mijn oksels. Omdat ik niet zeker wist of het kwam door mijn extreem goede reuk of echt door een recente gebeurtenis, vroeg ik mijn Lief eens aan mijn kleding te ruiken. Uiteraard, mijn lief is een zeer goed lief en is altijd even positief

over mij. Dus ook nu kreeg ik de opmerking dat ik me aanstelde, dat er niets vreemds was aan de geur van mijn kleding (en ik had toch echt de okselplekken van een vijf dagen achtereen gedragen shirt onder- of eigenlijk zowat in- zijn neus geduwd). Direct daarna trok ik alle kleding uit die ik aanhad, stak ik mijn

arm omhoog en duwde zijn gezicht onder mijn oksel. Of hij nu nog niets vreemds rook? “Allez, misschien ruikt het inderdaad iets anders dan anders, maar… ik vind het eigenlijk wel lekker ruiken. Het ruikt zoetig, naar koekjes ofzo.” Dat bedoel ik dus als ik zeg dat mijn lief een Zeer Goed Lief is. Met de nadruk op zeer. Wat een liefde! Hij vindt mijn oksels naar koekjes

Direct daarna trok ik alle kleding uit die ik aanhad, stak ik mijn arm omhoog en duwde zijn gezicht on-der mijn oksel. Of hij nu nog niets

vreemds rook?

“

“

Vreemd geurtje

Door

Ann

e Mar

ieke W

igge

rs

ruiken terwijl ik nog nooit zulke stinkende oksels heb gehad. Het zal wel met de feromonen ofzo te maken hebben. Ach ja, de biologie van de liefde…

Met het oordeel van mijn lief kwam ik dus niet veel verder. Maar hij heeft wel toegegeven dat er enige verandering is opgetreden in de geur van mijn oksels. En dat is blijkbaar genoeg voor mij om nachtenlang wakker te liggen over de vraag waar die geur toch vandaan komt. Misschien denk je nu “Jij studeert geneeskunde, jij hoort dat te weten”, maar nee. Zo simpel is het niet, het moet een soort samenspel zijn van meerdere oorzaken.

Verschillende veranderingen in mijn leven gaan door mijn hoofd als mogelijke oorzaak. Heeft het te maken met het verminderen van mijn gehoor, dat mijn reuk nu extra sterk ontwikkeld is (bovenop mijn toch al buitengewoon reukvermogen)? Heeft de anesthesist bij de operatie naast het verdovingsmiddel oksel-stink-vloeistof ingespoten; ik vond al dat die spuit verdacht vol zat…? Anesthesisten zijn sowieso nooit te vertrouwen. Oh en dan nog mijn donorbotje – was de donor wellicht iemand met extreme okseltranspiratie en wordt dat via het donorbotje langs het bloed naar mijn oksel gebracht? (Okee ik weet dat dat laatste medisch niet mogelijk is, maar wonderen bestaan!) Naast mijn veranderd gehoor heb ik eens nagedacht over mijn eetpatroon – is daar iets in veranderd wat de geur zou kunnen verklaren? Ik heb wel veel bonen en kikkererwten en andere vegetarische biologische rotzooi gegeten de laatste tijd maar de geur daardoor geproduceerd lijkt eerder uit een ander gat te komen. Zweet ik soms uit angst? Ook dat lijkt me een vrij

onlogische verklaring, aangezien ik altijd juist angstzweet heb bij optredens en ik de laatste tijd niet meer heb opgetreden. Bovendien, zou dat dan een constante vieze geur onder mijn oksels verklaren? Mijn kledingstijl is ook niet extreem veranderd, maar ineens bedenk ik me wel dat ik nieuw wasmiddel heb… Zou dat de oorzaak zijn? Heb ik eindelijk eens wasmiddel gekocht dat duurder was dan anderhalve euro (“Lentefris: extra geconcentreerd”), krijg ik dit weer. Misschien doet dat “extra geconcentreerd” me de das om en doe ik bijgevolg veel te weinig wasmiddel in de machine. Jaja, heel lentefris.

De oorzaak kan dus van alles zijn maar helaas moet ik jullie meedelen dat ik de echte oorzaak nooit gevonden heb. Na een week of vier heb ik besloten dat het gedaan moest zijn met het plakkerige, stinkende goedje onder mijn oksels en heb ik een goede deodorant aangeschaft. Je leest het goed, ik heb nog een aankoop gedaan die ik normaal niet snel zou doen. Mijn uitgaven rijzen de pan uit: extra geconcentreerd wasmiddel en dan ook nog deodorant. Het Kruidvat blij met mijn excessieve uitgavenpatroon –ik word zelfs al vriendelijk toegeknikt als ik de meest rommelige drogist van de Benelux binnenstap. Sinds enkele dagen hoef ik Kruidvat echter niet meer binnen: nu fiets ik altijd op grote snelheid en met een grote lach op mijn gezicht langs Kruidvat terwijl ik de winkelmeisjes toeknik, waarmee ik wil zeggen: ‘De deodorant heeft gewerkt, dus je ziet me voorlopig niet meer terug!’ Behalve als ik weer nieuw wasmiddel nodig heb natuurlijk, want daar gebruik ik tegenwoordig maar wat meer van voor de zekerheid…

Door

Ann

e Mar

ieke W

igge

rs

7

GedichtenDoor Peter de Voecht

8

Forests I

or to sit andwatch the sun progressthrough leaveslike slow water

hunting new shadowsin old creeks; sun-dial treesbarked by old airsand airs before,rigid as ifsoundless or only caws.

Forests II

I lay down stonesin front of me;hope they are feet.

I walk with eyesclosed, as if I were—

I feel my legs turn toblackwater sounds,swiftly through

the stones.

Forests III

I will not fathomwith thoughts that do not feel;I deny to understandwith eyes that imagine touch

Whether stone orriverless,

Here in the grassis where the only wordsare born.

Weatheredby the world.

Forests IV

firstweednettles itself grudginglylike undergrowth:broadening woodfar between

I could build a fireout of these stemmed inceptions/onsetsbut I would resemble too muchthe air above these grounds

And would denythe growth of the worldin these sands

humming like echosongs.

Forests V

But to believein recurrent whiteseldomflowers, contoursdefined by sunlight.

Liftedby no wind;breezelesslyvolatile

Like a small headon a mountain pillow

GedichtenDoor Peter de Voecht

9

10

Sinds mijn ongeval in september dit jaar, besef ik hoe ontzettend belangrijk mijn gehoor voor me is. Je staat er misschien niet altijd bij stil, maar overal is geluid. En geluid kan zo ontzettend mooi zijn, of juist zo ontzettend lelijk. Maar als je een paar lelijke geluiden combineert, kan het ook weer mooie muziek worden. Iedereen heeft zijn eigen smaak wat muziek betreft. Daarom leek het me leuk te vragen iedereen zijn/haar lievelingsliedje door te sturen (eigenlijk is dat idee dus een beetje gekopieerd van het fameuze dwars Magazine waar Sophia Simons de illustrator voor is). Misschien kun je je helemaal inbeelden waarom iemand dit liedje heeft gekozen, of misschien ook juist helemaal niet. Dat is juist het leuke! Wellicht begrijp je iemands keuze het beter als je de uitleg van die persoon leest en daarna het liedje beluistert. Als gratis (!) bijlage bij dit tijdschrift verschijnt dan ook een cd met ieders lievelingsliedje erop. We kunnen op veel vlakken veel van elkaar leren, en ik denk dat muziek er een van is.

All I want is you – Barry Louis Polisar(Josefien)

Het liedje komt uit één van mijn lievelingsfilms, Juno, een film die me altijd op een bizarre wijze een goed gevoel geeft bij alle moeilijkheden van jong zijn en op-groeien. Juno weet me altijd weer te ontroeren en op de vrolijken. De soundtrack is even relativerend als de film, en ik was dan ook blij toen ik hem onlangs vond in de bib. Het liedje is het allereerste op de cd, en zet meteen de vrolijke noot voor de rest van de cd : jong zijn, verliefd zijn, en je geliefde de hele wereld willen geven, zo uit je broekzak. Zo, nu weet je waar ik vrolijk van wordt! Ik kan dit liedje hele dagen fluiten, maar de tekst uit mijn hoofd leren is nog niet gelukt ;-)

Het stukje uit de film kun je bekijken op youtube: http://www.youtube.com/watch?v=20PQBtyfNZYHet filmpje is trouwens ook echt geniaal, ik vind het een beetje op Sophia haar tekenstijl lijken ;-)

All I want is you, will you be my brideTake me by the hand and stand by my side

All I want is you, will you stay with me?Hold me in your arms and sway me like the sea.

The heart asks the pleasure first – Michael Nyman (Sanne Geerts en Ruth)

Hieruit blijkt maar weer eens dat mensen uit HTB veel gemeen hebben. Zowel bewoners als ex-bewoners. Ruth en Sanne stuurden allebei exact hetzelfde liedje in, dus niet alleen dezelfde componist maar ook exact hetzelfde liedje. Bovendien kunnen ze het allebei zelf spelen op de piano… Sanne:Net terug gehoord en weer diep ontroerd.Muziek vol van elke emotie die er maar bestaat.(natuurlijk helpt de film ook mee)

Ruth:Niet het liedje dat ik het meest luister, maar wel de muziek waar ik altijd -bij het luisteren of pianospelen- rillingen van krijg.The heart asks the pleasure first - als dat geen veelzeg-gende titel is!

Als muziek in de oren

Door Anne Marieke Wiggers

Chasing cars – Snow Patrol (Joke)

Ik heb verschillende favoriete nummers maar eentje waar ik heel goede herinneringen aan heb is Chasing Cars van Snow Patrol. Ze stonden in 2010 op het hoofd-podium van Pukkelpop. Een geweldige band met een typerend geluid. Live zijn zo ongelooflijk goed en kunnen ze een publiek van 100.000 man mee op sleep-touw nemen. Ik vind muziek leuk om naar te luisteren, vooral op de radio, maar het gebeurt zelden dat ik erdoor geraakt wordt. Tijdens dit nummer op de festi-valweide van Pukkelpop kreeg ik echt kippenvel.

Sansanah – John Zorn (Anne en Sophia)

Anne: Ik kon het toch niet laten nog een tweede nummer op de cd te plaat-sen… Sansanah van John Zorn. John Zorn heb ik leren kennen door Sophia, en is een hedendaag-se componist die zeer verschil-lende muziek brengt. Ik ben echt heel hard fan van zijn muziek die beïnvloed is door klassiek Joodse muziek. Dit nummer is prachtig en zou ik zelf graag spelen. Dit nummer doet me helemaal aan niets denken en volledig tot rust komen. Zo prachtig!

Sophia:Ik heb geloof ik wel een voorliefde voor joodse muziek, want een favoriet is de cd Bar Kokhba van John Zorn. Ik heb de cd pas een paar dagen, een favoriet nummer heb ik nog niet. Maar ik hou echt van die mysterieuze oosterse melodietjes, dat triestige, die typi-sche joodse instrumenten

Piano Man – Billy Joel (Inge)

Het liefst speel ik Astor van “anoniem”. Het is dus ook volledig onvindbaar. Het is één van de enige liedjes die ik uit het hoofd kan spelen. Enkele gasten van Oban hoorden het en Paul wilde er een sample van maken. Anne heeft er zelfs al op meege-speeld met haar viool op een jam-sessie en dat was de max! Een nummer wat wel te vinden

Night of the Iguana - Cinema-tic Orchestra (Anne)

Ongelofelijk sterke muziek brengt Cinematic Orchestra. Het is muziek zoals ik graag met Oban muziek wil maken: laag per laag opbouwende muziek, eerst een instrument, dan een erbij,… De muzikanten geven elkaar echt de ruimte om hun instrument/stem te laten horen. Dit liedje is rede-lijk toegankelijk en volgens mij ook bekend, maar ik vind ‘m wel heel mooi. Een indrukwekkend liedje waar ik vrolijk van word. Als je je ogen sluit kun je je echt beelden voorstellen…

Throw it away - Lieve Beurghs (Ludo)

Geen woorden nodig…

11

12

is, is Piano man van Billy Joel. Mooie melodie, mooie stem, mooie tekst.Dat liedje pakt me keer op keer als ik het hoor, ik kan er ook echt vier op een rij keer naar luisteren. Die mondharmonica-riff, die tekst... Mijn favoriete zin: “Yes, they’re sharing a drink they call loneliness. But it’s better than drinkin’ alone”

Heel die sfeer van dat liedje vind ik wel beetje kerstig,vooral dan het donkere kantje van kerst: Iedereen komt samen, doet vrolijk en is is in de stemming om te zingen, maar daaronder zit toch wat eenzaamheid, beseffen dat je toch niet daar met die mensen wil vieren, dat je eigenlijk droomt om elders (een beter iemand in beter gezelschap) te zijn.

La prima vez – Owain Phyfe (Sophia)

Mijn SUPERFAVORIET al sinds een paar maanden is La prima vez van Owain Phyfe. Een oude sefardische lullaby die ik ook graag met veel gevoel zing. Dit nummer komt uit de Pina-film van Wim Wenders. Na het zien van die film was ik zo onder de indruk dat ik direct de cd heb gekocht, die vol staat met prachtige nummers.

My name is Lincoln – Steve Jablonsky (Dennis)

Dit is eigenlijk zowat het enige nummer dat ik nog niet beu gehoord ben en waarbij het waarschijnlijk ook niet mogelijk is. Iedere keer krijg ik nog een beetje het vermoeden van kippenvel..waarom? Geen idee..niet omdat ik het associeer met de films waarvoor het nummer gebruikt is geweest, maar gewoon de opbouw is geweldig..lekker dramatisch..groots...perfect om bij weg te dromen!

Bad things - Jace Everett (Sophia)

Dit is het intronummer van de serie True Blood, de serie waarin de man van mijn dromen meespeelt: Eric! “Swampy, bluesy and spooky”. Heerlijk!

Try a little tenderness – The Commitments (Sanne Geerts)

Het liedje is niet van hen, maar deze versie is zo geweldig!Elke keer dat ik het hoor krijg ik er gewoon kippenvel van. Hele toffe film ook, zeker het bekijken waard. Alle muziek daarvan is eigenlijk gewoon geniaal!Zanger is gewoon zo goed, alleen niet om aan te zien terwijl hij zingt!

13

haal mijn wegniet weg

van onder mijn voeten,mama

ook nietals mijn weg jouw weg niet is.

als mijn weg voor jou ’n omweg is,haal hem niet weg

mijn wegniet weg van onder mijn voeten

kus mamaals het kanmijn weg

en kus mamaals ’t kan

mijn voetende voeten waarmee‘k mijn weg beloop

want om hoe mijn weg ook looptwil ik zo graag bemind zijn

ook al loop ik hem mank somsook al loop ik hem blindook al ga ik door dalen

als jij zegt:‘daar

kijk daar:de bergen

meer lucht! meer licht! meer zicht!‘…

min mij mamaom hoe ik ook loop

Haal mijn weg niet weg

Door

Lud

o Gh

oos

14

Mijn eerste inbraak was op een zaterdagavond in november. De week voor Sinterklaas om precies te zijn. Wel een goed gekozen datum voor een eerste inbraak, want Sinterklaas is toch wel de grondlegger van het goedaardige inbreken. Want uiteraard diende mijn inbraak een goed doel. Na the curious incident with the printer in the bib (maar dat is weer een heel ander verhaal) had mijn geweten eventjes genoeg schuldgevoelens te verwerken en was het tijd voor goede daden. Gelukkig deed zich die betreffende zaterdag de ultieme gelegenheid voor om goed te doen. Ik zat gezellig in een Marokkaans restaurant in Luik met een jarige Italiaan te eten toen ik een smsje kreeg van Sanne L. Het was een schreeuw om hulp en ik zag direct in dat er een held nodig was om dit verhaal tot een goed einde te brengen. En heldendaden zijn nou toevallig mijn specialiteit. Helaas kreeg ik niet de gelegenheid om

direct te handelen, maar vroegen de omstandigheden er om dat ik eerst nog een groot stuk chocoladeslagroomtaart tot mij nam en een kopje koffie dronk met het feestgezelschap. Vervolgens ging ik ook nog even met mijn ouders mee naar Heerlen voor een bliksembezoekje in mijn ouderlijk

huis (waarbij ik uiteraard ook van de economische gelegenheid gebruikmaakte om shampoo en tomatensoep met balletjes mee naar Antwerpen te smokkelen. Ook dit noem ik uitstekende voorbeelden van goedaardige criminaliteit). Maar toen, rond een uur of 10 in de avond geloof ik, was het dan eindelijk tijd voor mijn heldhaftige inbraak om ons huis voor de verbrandingsdood te redden. Natuurlijk was dit

mijn eerste inbraak ooit en wist ik niet goed hoe ik mij moest voorbereiden. Ik wist al wel dat ik een deur zou moeten forceren, maar een koevoet had ik niet direct bij de hand, en ik wist eigenlijk niet goed waarmee je een deur anders forceert. Ik had ook geen laarzen met stalen neuzen. Ik

liet mijn inbrekersoutfit maar voor wat het was (ik droeg een asymmetrische jurk, waarover de jarige Italiaan die middag nog had opgemerkt dat het wel leek of ik hem zelf had afgeknipt). Mijn jurk

was donkergroen en lang, wat mijn inbrekersgesluip wel een elegante touch gaf. Ik raad ook zeker aan om platte schoenen te dragen die niet al te veel lawaai maken. Oh ja, en ik had mijn wollen wintermuts meegenomen om mijn knokkels te beschermen bij het inslaan van deuren en dergelijke. Het spreekt voor zich dat mijn haar die dag bijzonder goed zat. Ik begaf mij naar mijn doel. De locatie was perfect voor een

Inbreken voor beginners

Mijn jurk was donkergroen en lang, wat mijn inbrekersgesluip wel een

elegante touch gaf. “

“

Door Sophia Simons, crimineel meesterbrein

15

kunnen worden (ik ken mijzelf en mijn klimkwaliteiten al langer dan vandaag). Zo onopvallende mogelijk klom ik weer terug de gang op, om niet verdacht over te komen bij de overburen die misschien toevallig eens een blik naar binnen zouden werpen terwijl ik me daar ophield. Ook de raampjes sloot ik weer zo goed en zo kwaad als het kon, enkel een plank die was losgekomen kon nog verraden welke heldendaad ik zojuist (niet) had verricht. Ik communiceerde aan mijn opdrachtgever dat de klus, die eigenlijk helemaal geen klus was geweest, was voltooid en Sanne L. deelde mij vanuit Londen haar eeuwige dankbaarheid mee. Toen ik rond middernacht nog even naar de keuken ging voor een kopje warme chocolademelk werd ik als held ontvangen. Josefien V. was uiterst teleurgesteld dat zij haar nieuwe jiu jitsu bewegingen niet had mogen uitproberen op een deur en bij Sanne G. herkende ik dezelfde teleurgestelde blik die ik ook in mijn ogen had toen bleek dat mijn heldhaftige aanwezigheid overbodig was. Sanne G. kwam na mij op de plaats delict aan en vond de deur reeds ingeslagen en de kachel gedoofd. Te laat! De heldendaad was volbracht! Door mij (allez, het inslaan van die deur dan toch)!Wat ik van dit alles heb geleerd? Dat inbreken supersimpel en eigenlijk best wel teleurstellend en saai is! Niet doen dus, inbreken.

beginnend inbreker. Lekker dichtbij, in eigen huis zelfs. Ik hoefde niet eens naar buiten, of over hekken te klimmen, of door bramenstruiken te kruipen, of bewakingscamera’s en securitymannen te ontwijken. Gewoon de trap op, door de voormalige kamer van Liesbeth en daar was het al. Ik probeerde een paar keer tegen de deur te beuken, maar wilde liever niet al te veel schade aanrichten, dus begon dan maar tegen die soort van raampjes in de deur te slaan. Al vrij snel ging er eentje open. Ik haalde er een stoel bij en klom naar binnen. Heel voorzichtig, want ik wilde mijn panty niet scheuren (panty’s zijn niet superhandig als je gaat inbreken). Eenmaal binnen ging ik op zoek naar de lichtknop, wat misschien nog wel de moeilijkste taak van de hele inbraakactie was. Ik verwachtte om in een stikhete kamer aan te komen, waar de vergeten handdoeken op de brandende kachel al zouden smeulen, waar ik op de tast naar de kachel moest strompelen, kuchend door de rook, mijn ogen tranend, de tere huid van mijn rechterhand moest opofferen voor deze heldendaad, om de gloeiende kachelknop om te draaien, maar niks van dat al. De kachel stond op waakvlam en de handdoeken waren koud. Was ik te laat? Had een andere held dit klusje als geklaard? Of had Sanne L. in haar onderbewustzijn de kachel afgezet en kon ze zich

er nu niets meer van herinneren? Een lichte teleurstelling maakte zich van mij meester. Hopelijk hadden de overburen niks van deze belachelijke inbraakactie meegekregen. Nog even overwoog ik om iets te stelen, dan was het tenminste niet allemaal voor niets geweest, maar dat liet ik dan maar weer zijn omdat ik ook weer die kamer uitwilde zonder mijn panty kapot te maken. Met waardevolle voorwerpen in mijn handen zou dat wellicht nog wel eens moeilijk

16

Antwerpen

1. Starfish & coffee

Onze nieuwe favoriete plek om koffie te gaan drinken. Je kunt hier heerlijke bokes eten en er is altijd zelfgebakken taart. Ook in je eentje ideaal om naartoe te gaan, want er zijn stapels leuke tijdschrif-ten en eigenares Katja is altijd in voor een babbeltje.

Bresstrat 92018 Antwerpengesloten op maandag en zaterdag

3. COS

Van dezelfde eigenaars als H&M. Bijzondere kleding a la Jill Sander en Prada, maar dan voor een tiende van de prijs.

Stadsfeestzaal

2. Mama Matrea

Iedere woensdag is hier een volkskeuken. Lekker eten aan democratische prijzen. Een cocktail erbij en na het eten heerlijke dansen op latino- en afrikaanse muziek.

Lange nieuwstraat 132000 Antwerpen

4. Patine

Hier kun je feestelijk de dag beginnen met een brunch. Of je kunt een theetje komen drinken met een stuk taart erbij. Of je kunt ‘s avonds langskomen en een van de tientallen wijnen proeven. Bij goed weer is het terras de perfecte plaats om te zien en gezien te worden.

Leopold de Waelplaats 12000 Antwerpen

5. Middelheimmuseum

Verveel jij je ook altijd zo tijdens het hardlopen? Ga eens naar het Middelheimmuseum, waar je tijdens het rennen prachtige beelden kunt bewonderen. Mijn favoriet: de bewegende kabels die lijken te wiegen in de wind.

Middelheimlaan2020 Antwerpen

6. Tram 24

Onze favoriete tramlijn. Vertrekt vanop een steen-worp afstand van htb en brengt je binnen de kortste keren naar het exotische borgerhout. Ideaal om je Turks te oefenen of een nieuwe taal te leren. Deze tram heeft nog zo’n ouderwets belletje als je op de stopknop duwt, en je wordt een beetje nostalgisch als je de bordjes leest (‘Talmt niet bij het uitstappen’, ‘Begeeft U tijdig naar het uitstapbalkon’)

Onze favoriete plekjes in Antwerpen. Afgezien van htb

natuurlijk. Dat is en blijft onze lieveling.

7. Ra

Een hele speciale winkel met superextraspeciale kleding en mooie kunstboeken. Er is ook een gezellig cafeetje met mini-terras op de kloosterstraat. Iets kopen is onmogelijk vanwege de eveneens superex-traspeciale prijzen, maar kijken kost niks ;)

Kloosterstraat 132000 Antwerpen

8. ‘T stad leest

Onze nieuwe favoriete boekenwinkel. In dit prachtige pand liggen de boeken zo in de schappen dat je heer-lijk kunt rondneuzen. Alle boeken zijn hier een lust voor het oog. Op de achtergrond staat altijd een leuk muziekje op en je gaat gegarandeerd met een mooi boek naar huis!

Steenhouwersvest 162000 Antwerpenook open op zondag

4

1

8

73

2

17

19

htbFototijd! Ok, hier had ons vormgevingsteam het een beetje moeilijk en we vinden dat ze het zichzelf een

beetje makkelijk gemaakt hebben en dat deze pagina toch echt niet de mooiste is, maar we konden het toch

niet laten deze prachtige foto’s van prachtige momenten die we samen beleefden in en rond HTB in het tijd-

schrift te zetten. Opdat er nog vele momenten zoals deze mogen volgen!

20

Door Peter De Voecht

[i.]

Stene. K weet ni. Hoe lang k hier al lig.

T papiertje.

K steek mn hand bang in mn rechterzak, zoek, voel t tusse mn vingers n hou t vast. Enkel anker. Haveloze zekerheid. Zonder t papiertje zou alles anders zijn. Denk

k. K vraag me af wanneer k t gewoon uit mn zak zal kunne neme n t weggooie. Weggooie. Zomaar. K vraag me af. Wa zou t. Uitmake. K vraag me af. K neem mn hand uit mn zak, laat t los. Laat t zitte. D dag. Begint. ‘Gaat t?’ vraag k, terwijl k nog altijd op d grond lig. K ben ni zeker of r iemand luistert.

Dennis antwoordt ni, maar k zie m, naast me. Hij gaat langzaam rechtop zitte, draait me zn nek n wrijft in zn gezicht me trage, gedachteloze beweginge. T maakt me bang. K zal ook moete opstaan, bewege. T is meer dan k kan verdrage. Maar k zal. Vandaag opnieuw. Voor haar.

Nergens. Hier ni zijn. Als enkel. Want k weet da niks veranderd is.

Adem. Beweeg. Traag, pijnlijk vorme. K verzamel mezelf, sta op, n kijk rondom me. Vage straat, vage herinnering aan deze plek. K denk da k r gisteren ook was, op n onbekend moment, op n onbekend uur. K word herinnerd.

We zijn ergens in t noorde van d stad. Waar hoogte vergete is, of nog ni ontdekt, n in d plek zijn r lage, verlate of onontdekte hangars, brede lane, geen autos, gebroke asfalt. Uitsprake van steen. Ooit fabrieke. Hier.

Dit onlosmakelijke noorde, vacuum van t verlede. Oneigenlijke stad. Alsof

Slachtvlinders

21

onbewust van d rest van haar cemente lichaam. Ginder, zuidelijk. Ergens daarbuite begint d dag in d stad t hange, traag n falend. D ochtendlucht stinkt—stinkt naar stene n mense. K hoor n trein, waggelend, schuddend, geen passagiers. Schokschouderend. Niks is anders dan eender welke andere dag. Zelfs mn

taal nog altijd dit gebroke, versnede glas.

Niks t doen. Alsof dit alles.

Dennis kijkt naar me n wacht, terwijl n andere trein voorbijraast, ratelt, over dezelfde spore. Hij heeft mij nodig om t beslisse wa we nu doen, zoals gewoonlijk. Maar k zal altijd t zelfde beslisse.

‘K heb n douche nodig, Dennis.’

Hij kijkt nog naar me, n beetje langer, alsof hij t ni begrijpt.

Alsof hij, ook hij, nu wil da d dinge anders zijn, nu, voor één keer; alsof hij oprecht gelooft da dinge voor één keer anders kunne zijn. K wil hem ni teleurstelle me d waarheid, maar wacht nog wa langer, mn stilte versterkend. Dan kijkt hij weg, me n teleurstelling die hij goe verbergt. Gelukkig. Zoveel da k ni zou verdrage.

Ondanks zn hoop weet hij da r geen andere manier dan deze is, n hij kijkt opnieuw naar me, oge van n kind; antwoorde. Tot Dennis plots zn opgewekte zelf weer hervindt, alsof r niks gebeurd is. Herwonne dispositie.

‘Gaan we?’ vraagt hij, n k weet da k zal knikke, want r is geen andere optie. Nog n trein rijdt voorbij. K zal mn stappe late verzinke in d botte groeve van vorige n volgende dage, n k zal t opnieuw n opnieuw doen. Mn onzichtbare spore bewandele. Kraal me kraal op n touw verbinde. K sta aan t schuive bij mn eige dage.

We wandele onder straatlantaarns, nog altijd verlicht, n ze geve d gebroke witte morge n gelige tint, zoals sigaretvlekke op n oude grijze snor.

Dacht k gisteren ook aan die vergelijking?

‘Jammer da we ni sneller weg ware,’ zegt Dennis, ‘om Alex t hale. Hadde we misschien deze morge eens ni op d stene wakker moete worde. Pech. Misschien vanavond. Wa doen we vandaag?’

K wil ni antwoorde, want hij begrijpt t ni. Maar da maakt ni uit. We zijn hier.

Slachtvlinders - Peter de Voecht

22

‘K ga me eerst verfrisse, n k weet ni wa k erna zal doen.’

K weet wa k erna zal doen, maar k wil t hem ni vertelle. Want dan zou k moete toegeve da k t zelfde ga doen als d dage ervoor.

Maar. Wa maakt t uit. Alsof.

‘N beetje ruste. Fleur bezoeke.’

N pauze.

‘Mn zus.’

‘Ah, Fleur,’ knikt Dennis, alsof haar naam iets voor m betekent, maar k weet da da ni t geval is. K vertelde hem gistere t zelfde, n d dag daarvoor ook. K kan t m ni

verwijte. T is nu zo. Pech. Denk k.

‘N dan? Na t bezoek aan uw zus?’ vraagt hij.

Dit is wa hij eigenlijk wilde wete, d vraag die hij onwetend omcirkelde.

‘Andere planne? Misschien kunne we dan samenkome?’

Hij wil ni bang n alleen zijn. Daarom heeft hij me nodig. Hoe kan k t m verwijte. Of hij weet hoe k me voel na Fleur, n wilt me helpe, n k ben gewoon cynisch geworde.

Hoe dan ook, zo zal t gebeure.

‘Daarna kunne we samenkome, Dennis.’

Hij glimlacht n knikt goedkeurend. N zegt niks meer.

We kome bij n splitsing. Dennis herkent d plaats, n van hier kent hij d weg naar huis. Hij rommelt aan zn klere. Alsof. T iets uit zou make.

‘Tot later?’ zegt hij.

‘Tot later, Dennis.’


23

N zo ben k weer alleen, op mn eigen donkere eiland, terwijl Dennis d straat uitwandelt, zacht fluitend.

K ga d andere kant op. K weet ni waar k ben, maar k wandel langs hier naar huis. Vraag me ni hoe of waarom. T gebeurt altijd zo. T is ni anders.

Misschien t bleke, verborge zonlicht links van me, waardoor k t weet. Misschien.

Al deze strate zien r t zelfde uit. K tel huize n gedachte; d eerste worde hoger n groter hoe zuidelijker k kom, d laatste zinke, verzinke. K word zacht n voorzichtige ochtendmist gewaar, die aan mn pijnlijke gezicht kleeft, zo zacht da t bijna lijkt alsof d mist r eigenlijk ni is. Zoveel mense die nog slape, n die ni aan d oorlog denke terwijl die in onze ore ademt, wachtend om t beginne. Oorlog zo snel. Hier.

D adem van d morge.

Dit is n traag begin. Alsof alles onwillig.

N hologige kat schiet d straat over, n kort gebeure, n bekijkt me vanuit n onbestemde schuilplaats, angstig. T lijkt alsof ze ni beseft da k weet. Haar oge zijn honger, maar ze heeft hier al zo lang geleefd da ze zich ni eens meer herinnert wa ze zou wille ete. Zolang t in haar bek past. Ze ziet me, n maakt me bewust. Want gezien worde. We kijke. Hol naar hol, uithollend.

K wandel verder.

K weet ni hoe k t vond, maar even later kom k bij t park. Teleurgesteld t te herkenne. Want k weet waar k naartoe ga. T is ni moeilijk om van hier naar huis t rake. Bladere ligge op d grond n geve zich vermoeid krakend over aan n oude soort wanhoop onder d zole van mn voete. T lijkt erop alsof n koude wind dagenlang door deze bome heeft gewaaid, me flarde papier n d gevalle bladere overal, verweve, n t witgevlekte vuil hier n daar. Maar geen wind in zicht, of op mn huid. Nu, november.

Oude ruine van groene pilare die ooit. Beschermd tege wa eromheen was, oase. Eiland. Hek errond. Maar nu samengevloeid me d cemente waarheid daarbuite, deel van d stad, stene verstrooiing van groen; grijs geworde. Vereffend n besmeurd door zwerme n zwerme van erosie van voete bij nacht. Zoekend door honger of uit op andere werelde of gewoon om weg t schuile van d alles doordringende stadslichte. T was ooit.


24

Ooit. K haat dit woord.

D botanische tuine hier, ergens, vlakbij; enkel silhouet nu. Hoe k r ooit in geloofde. N veillige plek, beschermde ruimte, solide tusse mure tusse t veld van bome tusse d stadsaders. K wil r ni eens meer naar kijke. K wil ni zien hoe d overblijfsele enkel wa was oproepe. Hier, tusse d bome.

N dode metropolis van bome.

D stamme rondom me zien r ziek uit. K weet ni waarom, maar t lijkt erop alsof t park langzaam maar zeker binnenin zn holle zelf kruipt. K hoor of zie geen vogels.

K kom bij d laatste boom in t park, vlak bij d uitgang waar n oude, roestige poort t vroegere verschil tusse park n stad aanduidt. K sta stil n kijk omhoog. T is ni d grootste boom van t park, t is ni d meest indrukwekkende. Maar op zn stam leg k nu mn hand.

Enkel staan.

N k voel rust. T maakt me ni uit hoe stom da mag klinke. Dit oude, langzaam, onhoorbaar ademende zijn, deze aanwezigheid, staand, blijvend, want wa anders; n langzaam waarneme. N k glimlach. N diepe, gewortelde glimlach die lijkt t kome van eeuwe gelede, of van gistere. Want k kan hier staan, n r vrede mee neme. T mag alles zijn wa t is. T mag, in deze aanraking. Want k raak wa me raakt. N t blijft. T blijft. In d uitgebotte verschijning die k ben, d scherpe takke die k doorwortel, vergetend bevroed. N uitdeinende boom vol grove korrel, n beeld, n blijve. Dit, dit alles, voor n moment.

Tot k besef da t zinloos is.

Tot k besef da ook deze boom ziek is van zn ondergrondse essentie tot zn geopenbaarde kroon. Tot k besef da deze achterlandvrede slechts uit mezelf komt.

K wil d schors van d boom zo hard schoppe als k kan, pure woede. Maar k kan me inhoude n geef in d plek d metale poort ernaast n forse ruk, me twee grote hande, n snelle harde trek, me alle macht of alle onmacht die in me zit, n d scharniere krake los n k laat d poort gebroke n scheef achter.

Zonder rede.


25

Voor elke rede.

K ga t park uit.

T duurt ni lang voor k bij d deur van mn huis kom, die enkel opent me n juiste manier van duwe. T slot is al vele jare gebroke. K vond nooit d moed t t vervange of t herstelle. Niemand, niks zal buite gehoude worde, maar k kan me ni voorstelle wie of wa binne zou wille kome, wie of wa nog ni binne is geweest. N verdrinke in d stad.

N zo ben k zelf thuis, in die plek waar k word verondersteld t behore. Gelige gang, verschraalde kleure. Grijzig, me d ochtendmist. Alles binne.

K hoor d slapende leegte van mn bure. Onder mense zijn, n tegelijk ni onder mense zijn. K vraag me af hoe ze ademe. Als ze da nog doen. Even overweeg k mn hand op d muur t legge n t doen alsof k hen voel. Beweginge hore. Hun lichame in d muur vorme. Zelfs al lijke ze enkel op geluide. Gemuurd in leve. Maar k hoor niks, want gistere hoorde k ook niks. Mn geluidloze mure, die al wa k ni kan hore vergrote.

K ga naar bove, gooi mn klere in n hoek n ga d badkamer in, waar k naakt voor n spiegel ga staan. Dit, n eerlijke zelf. N beeld da k nooit aan Fleur zou kunne tone. Naaiwerk van oude n nieuwe kneuzinge die in elkaar overlope op d nade van mn lichaam. Nieuwe, vage blauwe woorde op mn huid, daar achtergelate door d nacht, of zo lijkt t toch. Enkel letsels. K negeer hoe oud n afgemat mn lichaam eruit ziet na slechts enkele decennia. Oude, dode boom. Elke dag nieuwe wanhoop. Me elke ademhaling sterve we. K beweeg geluidloos d douche in.

T water is erg heet. Of erg koud. Zo fel steekt t. Maar t is water, n t omhult me. K probeer alles weg t late vloeie, laat mezelf wegvloeie. Laat alles mn lichaam verlate in n stroom van vuil water terwijl t zich verdringt over mn huid, die hele, eindeloze oppervlakte van leerachtige huid die me zo moet bescherme. Adhesie. Eenzaamheid van d natuur. K beeld me in hoe t water me binnendringt, door mezelf, vormt n meest intieme osmose, tot t mn longe bereikt, n me laat wegglijde, weg, same me mn verlore

n vergete dode hare, alles ooit deel van me, door d rioleringsbuize, in volle onherkenbaarheid, neerwaarts drijvend n verder, onder benige strate schuivend, tot k uiteindelijk t zieke, teerzwarte hart van d stad bereik, al geur n stank, waar t vuilwa-ter van alle mense verzamelt n zich omwentelt in n vergetelheid van inktzwart niks. N centrum van teer.

D rande van mn vingernagels zijn ook zwart, n t lang. Mn hande zijn ruw n


26

normaal gebruik k ze om t kwetse, maar nu ni. Nu ni. Want nu probeer k mn vingertoppe t verzachte, effene, ze over me heen late zeile zoda k, me oge geslote, me kan inbeelde da ze ni d mijne zijn, maar die van iemand anders, iemand die k ni ben,

iemand die meer dan mij is, op n manier.

Ook al weet k da da naief is.

Door t kleine vergeelde raam in d douche vang k vage, gecondenseerde beelde op van buite, d stad buite, bijna perfect om me heen, hier kijk k, vanop d tweede verdieping, n k zie d fabrieke ni ver van hier, stoom ophoestend, barstensvol me tzelfde teerzwarte vuil van n onbestemde plek diep onder d stene. D straatlichte zijn uitgeschakeld. Dit is ochtend. D wereld is wakker. Omlijst door n klein raam.

Maar k wil r nu ni aan denke. Nu ben k water. N k zie beelde door d onscherpe sluiers van mn geslote oge, beelde van krane in d have, beelde van n enorme brug, van kots, pijn n geweld, van n meisje helemaal rot vanbinne die op t asfalt smakt, onverdiende boetedoening. Beelde van n verwronge, verdraaide, uitgesponne man ergens opgehange in n ontastbaar limbo n die tegelijk ook nergens is. K zie mezelf, liggend op d grond, k zie hoe k wakker word n hoe k mn vele, vele wonde tel, opnieuw n opnieuw, elke dag opnieuw n opnieuw; hoe k wonde tel als dage.

N dan, nu, zie k d vlinder. Hangend voor t raam, in d onmogelijkheid zich stil t houde. Zn kleine, fragiele vleugels ploege d lucht om n k wil die vleugels breke, die vleugels breke, afrukke, bang als k ben voor d rege die zal kome n die zo anders zal zijn dan d warme rege waar k nu onder sta; n rege die d strate zal late spiegele me nacht. K voel woede wanneer k d vlinder bekijk. Angst.

Zou dit ooit n beslissing kunne zijn.

Zou r n manier zijn om uit t reike, d vlinder vast t neme, n t late stoppe. Ervoor zorge da die nooit meer zou verschijne, ni meer vandaag, ni morge, ni langer gistere. K weet da hier n nu t moment is waarop alles zich uitspreidt, misloopt, tot k weer wakker word, morge, na d ooit rege, n k mezelf terugvind om verder t gaan waar k nooit ophield. Dit alles, tot d vlinder wegvliegt, wegvliegt, verdwijnt, me alleen laat.

K weet wa zal kome. Maar k ben nu hier. Niks aan t doen.

Na d douche droog k mezelf ni af maar k leg n handdoek op t bed n ga erop zitte. K wil opdroge door d tijd die verstrijkt. Laat t water vanzelf verdwijne, langzaam maar zeker. T late verdampe, t in lucht omzette, hoe lang t ook mag dure. K


27

verlaat deze plek ni tot k helemaal droog ben, tot al t vuile water r zelf voor gekoze heeft me t verlate n d herinnering aan alles weggenome heeft. K hoop da mn lichaam hiertoe in staat is.

K voel hoe d wereld zn getijde herneemt. Kankerachtig. Zelfs hier, in d stille afbakening van mn eige slaapkamer. N k wacht, n k wacht. N k wacht.

Eens t water weg is, zal k me aanklede. Mezelf zijn, mezelf anders zijn, wanneer k haar bezoek. K wil da ze denkt da k gelukkig ben. Ook al ligt ze daar.

Ook al is dit wa d wereld is. K zal gelukkig zijn.

Dit is wa k wil da ze gelooft.


Hé, het is oké...

om 49 cent uit te sparen op spaghetti, maar dan wel een dure koffie van 4 euro zonder morren te betalen.om te doen alsof je slaapt als je geen zin hebt in seks.om te doen alsof je niet thuis bent als de getuigen van Jeho-vah aanbellen.om jezelf te bekijken in elke spiegel en elk raam dat je tegen-komt.om zelf nog niet klaar te zijn om te trouwen maar wel boos te zijn als je vriend dat nog niet is.om te vinden dat je vriendin zich echt als een slet gedraagt.om bang te zijn dat iemand je niet meer leuk vindt als hij/zij je sms niet beantwoordt.om alleen mooi ondergoed te dragen als je weet dat je vriendje je die avond zal zien.om felrode lippenstift op te doen en die dan vervolgens weer af te vegen omdat je bang bent dat het té fel is.om liever te sms’en dan te bellen.om bang te zijn dat je je vriend niet meer mooi zal vinden als hij kaal is.om koffie te bestellen gewoon voor het chocolaatje erbij.om bij het drinken van rode wijn, altijd te denken dat het goed is voor je hart.

om kou te lijden omdat je per se dat mooie nieuwe korte rokje wou aandoen.

om je

teen

haar

af t

e sch

eren

om je te generen als er over seks gepraat wordt.

om m

ense

n de

weg

naa

r je e

igen

hui

s niet

te k

unne

n ui

tlegg

en.

om

boo

s te w

orde

n op

je co

mpu

ter a

ls in

tern

et n

iet w

erkt

. om elke 10 minuten te checken of iemand je Facebookstatus geliked heeft.

om je elke keer rot te schrikken als je telefoon gaat.

om ook in de zomer onder een dekentje in de zetel te kruipen.om

bio

logisc

h et

en te

kop

en

maa

r ver

volge

ns

met

Rya

nair

naar

Gra

n Ca

naria

te g

aan.

da

g ec

ologi

sche

vo

etaf

druk

!

Door Ruth Mariën

28

29

om je te generen als er over seks gepraat wordt.

om ook in de zomer onder een dekentje in de zetel te kruipen.

KleurplaatDoor Josefien Voets

31

Hypnose en de kracht van de

geest

Hypnose en de kracht van de

geestHet gegeven hypnose is voor veel mensen nog een mysterieus iets waarbij vaag beelden voor-bijschieten van machtswellustige oplichters in het showcircuit. Maar het wordt vandaag de dag ook toegepast in de gezondheidssector. Nicole Ruysschaert is de voorzitter van de Europese Hypnose vereniging en heeft zelf een praktijk in Antwerpen waar we elkaar ontmoeten. Ik zie nog net een vrouw vertrekken die een erg se-rene indruk maakt. Mevrouw Ruysschaert doet er meteen alles aan om me het gemakkelijk te maken. Haar stem op zich is al hypnotisch van aard, ze praat zo kalm en zelfbewust. Om even het pad te effenen begin ik maar meteen met de volgende vraag:

Om het maar meteen achter ons te laten : ‘hypnose is niets mythisch of magisch’?

Ruysschaert: “Ja inderdaad belangrijk om daar even mee te starten. Er zijn wel wat misvattingen rond hypnose bij mensen door de shows of films die ze gezien hebben. Ze zijn dus enkel bekend met show-hypnose. In de praktijk gebruiken wij echter medische hypnose binnen de psychotherapie.

En het is dus iets natuurlijk?

Ruysschaert: “Het is een natuurlijk gebeuren waar-bij we zien dat bepaalde zones in de hersenen meer geprikkeld worden naargelang de beelden die worden opgeroepen en wat er wordt gezegd. De hersenen zijn dus actief bezig met verwerken. Het verschilt wel van slapen, bewusteloosheid of coma, we noemen het een ‘veranderd bewustzijn’. Maar het is toch een normaal fenomeen dat veel mensen vanzelf meemaken zonder dat ze het precies als trance erkennen. Wij zullen dan ook gewoon deze natuurlijke eigenschap oproepen, versterken en leren gebruiken in het voordeel van de cliënt.

Wat is die trance dan?

Ruysschaert: “Dit kan je je voorstellen als het heel sterk gefocust zijn op iets. Je aandacht sterk op be-paalde zaken richten, waarbij je de rest van de wereld vergeet. Bijvoorbeeld helemaal opgaan in een boek, waarbij we in alle gebeurtenissen meegaan en waar-door je beelden oproept. Dit heeft wanneer je het in het dagelijkse leven doet evengoed ook een effect op de hersenen en op je lichaam. Het is dus een ander soort bewustzijn in de zin dat je nog steeds weet ‘ik zit hier’ maar dat je toch opgaat in je eigen beelden en fantasie”.

We hebben dus wel nog controle?

Interview met Nicole Ruysschaert door Sanne Geerts

32

Ruysschaert: “Ja je hebt heel veel controle want je kan altijd zelf beslissen om terug uit de hypnose te komen. Wij spreken dit ook altijd af op voorhand, want er kan altijd een teken worden gegeven wanneer iemand wil stoppen. Wanneer er iets gebeurt dat je aandacht vereist dan zal je dat waarschijnlijk ook uit je hypnose halen omdat die prikkel dan ook sterker is”.

Hypnose via je IPodDus het is natuurlijk en we hebben er geen tover-krachten voor nodig. Dus iedereen kan het ook toepassen op een ander. U geeft ook cursussen.

Ruysschaert: “Leren iemand in hypnose brengen is inderdaad makkelijk. Maar wat er dan mee te doen vereist veel kennis en opleiding. De hypnose om op anderen toe te passen leren wij enkel aan, aan mensen die in de gezondheidszorg of psychologische zorg werken. Want het gaat er niet alleen om dat je mensen in hypnose kan brengen, dan moet je er ook nog iets mee doen. Dat vraagt echt kennis van de pro-blematiek. Het is dus niet de bedoeling dat iedereen leert om anderen te behandelen, maar wel om jezelf op verschillende manieren te kunnen helpen. Bijvoor-beeld omgaan met stress.

Dus je kan doen aan zelfhypnose, hoe gaat dit dan in zijn werk?

Ruysschaert: “Meestal leer je eerst bij een therapeut of arts hoe het is om in hypnose te gaan, beelden op te roepen, suggesties te krijgen en terug uit hypnose komen. Naargelang de sessies krijg je ook instructies om het dan op jezelf toe te passen. Wanneer je dit dan een paar keer onder begeleiding gedaan hebt kan je het dan zelfstandig gaan toepassen. Een ander alter-natief die ik ook toepas is dat ik de sessie opneem die de mensen dan op hun iPod kunnen beluisteren. Zo is het heel individueel aangepast aan de cliënt zijn

doelen en noden. Dit is dus geen volledige zelfhypnose maar kunnen ze zelf oefenen met hun eigen sessie.

Sluit nu je bloedvaten!In welke vakgebieden kunnen we hypnose dan eigen-lijk allemaal toepassen?

Ruysschaert: “Vooral binnen de psychotherapie, bijvoorbeeld bij fobieën voor liften, andere mensen of besmetting. Ook vaak bij stress, trauma’s en rouwver-werking. Binnen de medische wereld bij pijncontrole en bij tandbehandeling. Binnen de sport kan het ook tot prestatieverbetering leiden. Bijvoorbeeld bij het weghalen van blokkades die mensen verhinderen hun volledige capaciteit te benutten. Dit zijn enkele van de vele domeinen.

Vooral die pijnbestrijding fascineert. Dat we psychi-sche processen kunnen beïnvloeden lijkt eerder nor-maal. Maar dan effectief sensorische signalen gaan uitschakelen is toch iets anders?

Ruysschaert: “Ja de hersenen zijn erg ingewikkeld. Maar we kunnen met scanners al erg veel zien. Men heeft onderzoek gedaan bij mensen die pijn hadden of een pijnprikkel kregen toegediend om te kijken waar dit in de hersenen geregistreerd werd. Dan werden diezelfde mensen in hypnose gebracht waardoor andere zones actief werden. Die maakten dat effectief de pijn zones minder actief werden. “

Hoe verloopt een therapie van pijnbestrijding dan praktisch? Stel iemand heeft last van buikkrampen.

Ruysschaert: “Dus eerst zoeken we uit waar die buikkrampen vandaan komen. De patiënt moet al bij een arts zijn langs geweest om een verklaring te hebben. Want dat hebben we zeker nodig. Dan heb ik eerst een tweetal gesprekken om de persoon beter te leren kennen en een idee te krijgen waar de pijn mee

Hypnose en de kracht van de geest

33

samenhangt en hoe ze te verklaren is. Of ze enerzijds samenhangt met een psychologisch conflict of ander-zijds met een ziekte. Naar gelang de aandoening gaan we ofwel rechtstreeks de pijn bestrijden en vermin-deren, ofwel gaan we bij iemand andere krachten oproepen waardoor indirect ook beter met de pijn kan worden omgegaan. Ook kunnen we de pijn gebruiken als een soort brug om te zoeken naar de oorzaak. Er zijn bijvoorbeeld heel veel kindjes met buikpijn die heel vaak veroorzaakt wordt door problemen op school. Die spanning gaat hen dan buikpijn geven.“

Maar het gaat zelfs zo ver dat narcose vervangen kan worden door hypnose.

Ruysschaert: “Een volledige vervanging kan enkel bij mensen die heel sterk hypnotiseerbaar zijn. Er zijn wel al vrouwen die met een keizersnede zijn bevallen, enkel onder hypnose. Vooral veel ingrepen die vroeger onder volledige narcose gebeurden kunnen nu onder lokale verdoving en met hypnose gebeuren. De patiënt wordt dan tijdens de operatie door de anesthesist begeleid. De patiënt trekt zich dan niets aan van de operatie, die is dan aan het genieten van bijvoorbeeld een strandwandeling. Het voordeel hiervan is dat mensen die lang moeten recupereren na een volledige narcose zoals oudere mensen of mensen met hart of longproblemen op deze manier veel minder belast worden. Ook is er sowieso minder bloedverlies als je in een hypnotische toestand bent omdat de kleine bloedvaatjes gemakkelijker samentrekken. Bij tand-artsen die met hypnose werken toont zich dit ook. Zo was er een collega van mij die ook een operatie onder hypnose heeft ondergaan waarbij de chirurg eerst nog wat sceptisch was. Hij liet tijdens de operatie een tape afspelen die hem via verschillende suggesties in hypnose bracht. Eén van de suggesties was: “En nu gaan de klepjes van de bloedvaten dicht zodat het bloeden stopt”. De chirurg zag dit met verbazing ook gebeuren. Dus vanuit ons brein kunnen we heel veel invloed op ons lichaam uitoefenen.”

Zelfs tegen wratten?

Ruysschaert: “Ja daar is destijds veel mee gedaan. In hypnose kan je de zone van de wrat als aandachts-zone nemen. Zo kan er meer bloedtoevoer naar die wratten worden gebracht die zuiverende stoffen aanbrengt wat dan weer een genezingsproces in gang zet. Ook bij wondheling en specifiek mensen met brandwonden is het ook aanbevolen om hypnose te gebruiken om om te gaan met de pijn en wondhe-ling te bevorderen. Er is ook aangetoond dat er door hypnose minder kans is op infecties. Een voorbeeld is een schotse chirurg in India in de 18e eeuw tijdens de oorlog die hypnose gebruikte. Hierdoor waren er veel minder infecties en was het veel draaglijker om pijn-lijke amputaties of operaties te ondergaan. We hebben ook onderzoek gedaan bij studenten die tijdens de examenperiode vaak veel meer aan infecties leiden. Als ze echter regelmatig zelfhypnose toepassen dan wordt er een veel hogere immuniteit gelezen uit bloedonderzoeken.”

Verkeerde suggestieHeeft het gebruik van hypnose dan ook zijn beperkin-gen?

Ruysschaert: “Het blijft natuurlijk voor een hele boel problemen een bijkomend hulpmiddel en het heeft natuurlijk ook zijn beperkingen. Sommigen mensen zijn helemaal niet vatbaar en er zijn mensen die meer vatbaar zijn dan anderen. Bij mensen die meer vatbaar zijn kunnen verkeerde suggesties die worden opgeroepen die dan wel een grote indruk nalaten bij de patiënt. Hier ligt er natuurlijk wel een verantwoordelijkheid bij de therapeut om altijd vanuit een goede intentie te werken. Er zijn uiteraard ook bepaalde sektes of massahypnose fenomenen waar bepaalde sprekers mensen met heel veel overtuiging verschillende dingen kunnen wijsmaken. Bijvoorbeeld predikanten die zeggen dat mensen gestraft zullen


34

worden of naar de hel gaan als ze dit of dat niet doen. Dat is natuurlijk een verkeerd gebruik van hypnose. Er was bijvoorbeeld een gebedsgenezer in Tienen die ernstig zieke mensen aantrok met de belofte ze te kunnen genezen via allerlei rituelen. Dit is een jam-merlijk voorbeeld waarbij suggesties worden gegeven die niet overeenkomen met de werkelijkheid of wor-den misbruikt.”

Maar zelfs therapeuten kunnen toch wel eens een verkeerde suggestie opleggen?

Ruysschaert: Ja je moet heel goed weten waar je mee bezig bent en je heel goed bewust zijn van het effect van je suggestie. Het goed verdiepen in de voor-geschiedenis van je patiënt en een goede opleiding zijn dus echt wel nodig.”

Hypnose kan dus veel, maar waarom wordt het dan toch nog niet zo vaak gebruikt ?

Ruysschaert: Wel het vraagt een extra opleiding, en het gegeven zelf heeft vanuit show nog een wat negatieve bijklank bij bepaalde mensen. Maar door het geven van goede informatie zien we toch dat de motivatie wel stijgt. Toch wordt het nog veel te weinig gebruikt. Wel is het zo dat de laatste jaren in Frank-rijk en alle Franssprekende gebieden van europa een grote toename te zien is mede door de promotie. Ook bestaan er veel verenigingen en is er veel onderzoek in de VS aan de gang. Dus het komt. Koningin Fabiola werd ook geopereerd met hypnose dus dat telt wel als promotie. In Luik is er nu ook de mogelijkheid om hypnose bij operaties te gebruiken. Ook vinden er vele congressen plaats waar dan wel veel belangstelling blijkt te zijn voor het gebruik van hypnose.”

Wat wenst u voor de toekomst?

Ik denk dat het vooral belangrijk is dat er nog veel meer evidence-based onderzoek komt. Dat wil zeg-gen dat er nog veel meer research komt die bewijst dat een bepaalde therapie echt werkt. Ook dat we in

de toekomst met scanners nog meer kunnen aan-tonen wat er in de hersenen gebeurt bij hypnose. Ook onderzoek naar andere veranderde bewustzijns-vormen, bijvoorbeeld: wat kunnen mensen in coma nog gewaarworden en wat niet. Ook onderzoek naar mensen die een bijna-doodervaring hebben. Dus dat zijn allemaal veranderde bewustzijnsvormen zoals hypnose. Er zijn al heel wat congressen rond bewust-zijn, en daar is het onderzoek rond hypnose ook aan de orde om het dan echt heel wetenschappelijk te plaatsen. Ook moeten mensen geïnformeerd worden over de mogelijkheden en ook opgeleid. Ik ervaar hier dat er erg veel vraag naar is naar behandeling met hypnose, maar dat ik de vraag niet kan bijhouden. Mijn doel is dus ook om meer mensen op te leiden zo-dat patiënten binnen afzienbare tijd hun behandeling kunnen krijgen in de plaats van weken of maanden op een wachtlijst te moeten staan. Maar zoals ik al zei, de belangstelling groeit.”

Een conclusie kan dus zijn dat hypnose nog altijd wat miskend is, maar dat het vandaag de dag toch terrein aan het winnen is in de medische wereld.

Ruysschaert: Inderdaad.

En persoonlijk: wat heeft omgaan met hypnose aan u gebracht?

Ruysschaert: Ik kan nu in heel veel omstandighe-den rustig en onder controle blijven. Zo heeft het mij zo vele jaren geleden geholpen om lezingen en presentaties te geven. Ook helpt het mij om mij goed te kunnen concentreren zowel in lectuur als in studie en in sport. Het help ook om positief te denken en positieve gevoelens op te roepen bijvoorbeeld na een lange werkdag als je weinig energie hebt. Ook om doe-len te stellen en alles te mobiliseren om daar naar toe te gaan. Dus het betekent best wel veel voor mij. Maar vooral ook dat ik er veel mensen mee kan helpen, dat geeft veel voldoening.”

Bedankt voor het interview.


8 opdrachten waar je vrolijk

van wordtSoms heb je wel eens genoeg van de dagelijkse sleur. Soms mis je dat beetje spanning in je leven. Soms moet je eens worden uitgedaagd door iemand. Soms moet je tussen het werken/studeren door even pauze nemen. En er is geen betere manier om die pauze te vullen dan met één van deze acht opdrachten. De resultaten van je inspanningen mag je altijd vastleggen in woord of beeld en met ons delen in de volgende Huisstijl!

1 2 3 4 5 6 7 8...

Door Sophia en dat boekje “Vrolijk in 3 1/2 maand”

36

Doe vandaag alsof je iemand anders bent. Speel

je favoriete personage uit je lievelingsboek, of doe

vandaag eens alsof je je beste vriend(in) bent.

Regel ee

n grote doo

s en loo

p

hiermee n

aar de

andere kant va

n

de stad.

Laat je d

oor ied

ereen

helpen.

1.

2.

1 2 3 4 5 6 7 8...37

Als bewoners van htb zijn we vaste klanten bij de Colruyt. Heb je behoefte aan een vriendelijke glimlach van een vreemdeling? Laat dan telkens, wanneer je vooraan in de rij staat bij de kassa, degene die na jou aan

de beurt is voor. Doe dit 5 keer achter elkaar.

Schrijf een mooie liefdesbrief en doe hem

in de brievenbus bij iemand die je niet kent

Proef iets nieuws

3.

4.

5.38

Stel jezelf voor aan iemand die je van gezicht kent,

maar waar je nog nooit een gesprek mee hebt gevoerd.

Blijf vandaag zo veel mogelijk buiten

Beleg je boterham als een bedje. Of bouw er een huisje

van.

6.7.

8.

39

40

Welke htb-er ben jij?Heb jij altijd al willen weten wie je bent?

Met deze quiz ontdek je eindelijk wie je al die tijd was. De kleuren liegen niet!

Beantwoord de vragen en kies het antwoord dat het beste bij je past. Bij elk antwoord

staan een aantal gekleurde bolletjes. Kruis op het antwoordvel aan hoeveel bolletjes

je van een bepaalde kleur hebt. Van welke kleur heb jij de meeste bolletjes? Op de vol-

gende pagina ontdek je dan wie je bent!Veel plezier!

Illustratie Jacqueline Simons

Door Jacqueline en Sophia Simons

41

1. Hoe oud ben je? Tussen de 18 en 25 jaar 25+ Dat weet niemand Minder dan 18

2. Wat wil je later worden? Dokter Zangeres Kunstenares/een echte prinses Amazone Juwelenontwerper Groot Ingenieur Acteur

3. Hoe kook jij het liefst? Maakt niet uit, als het maar avontuurlijk is Met heel veel kruiden en lekker pittig Gezond en biologisch Vlees, groentjes en aardappelen Meestal wordt er gekookt voor mij

4. Wat doe jij het liefst in je vrije tijd? Reizen Tekenen Paardrijden Spelen spelen spelen Zingen Met vrienden afspreken Verhuizen

5. Op wat voor type val je? Ik heb alleen maar oog voor zijn neus Als zijn haar maar goed zit Een wereldverbeteraar Knappe Scandinavische vampiers De vader/moeder van mijn kind Ik hou wel van zo’n Engels accent Iemand die net zo mooi is als mama

Antwoordvel

Door Jacqueline en Sophia Simons

vraa

g 1.

vraa

g 2.

vraa

g 3.

vraa

g 4.

vraa

g 5.

tota

al

42

Jij bent...

Anne MariekeEstherJosefienLieveLudo SamSanne G.Sanne L.Sophia

43

Illus

trat

ie Ja

cque

line S

imon

s

Noem me Mr. H.

Sommige van jullie kennen me waarschijnlijk wel onder een andere naam, maar zover zijn we nog niet. Vandaag wil ik jullie graag meer vertellen over mezelf en eigenlijk ook een stukje over jullie, beste lezers, want geloof het of niet, onbewust speel ik een enorm belangrijke rol in jullie leven! Ik ben als het ware zo een onmisbare constante in jullie

dagelijkse beslommeringen dat jullie zelfs niet stilstaan bij de aanwezigheid van de geweldige Mr. H… Langs de andere kant is er natuurlijk altijd de mogelijkheid dat ik van

geen enkel belang ben, maar daar zijn we nog niet uit…. Laten we voor het gemak maar beginnen bij het begin. En met begin bedoel ik dan ook écht

het begin:

BANG!

44

Door

Den

nis v

an L

ande

ghem

45

(Een ander geluid had ook gekund…of technisch gezien eigenlijk geen geluid, maar beeldspraak mag ook wel eens…)Al na ongelooflijk weinig milliduizendsten van een seconde was het daar ineens…een heelal! Of toch al een aantal bouwstenen. Terwijl dat proto-universum heel snel frisser werd begonnen er ook een paar fundamentele partikels te verschijnen. Jullie kennen ze wel…het zijn natuurlijk onze grote vrienden de protonen en neutronen! Vanaf dit moment stap ik ook even het verhaal binnen. Zoals jullie allemaal wel weten bestaat er zoiets als fysica en ook een aantal bizarre geleerden die bijna fantasieverhalen schrijven over hoe het nu verder gaat met deze eerste proto-nen, neutronen en andere partikels die na de oerknal gevormd werden. Van al deze verhalen ga ik er nu eentje een beetje meer toelichten. Uiteraard een waarin ik, Mr. H, een heel grote rol speel.Er was eens, niet zo lang geleden, het grote stan-daardmodel.In dit model worden de krachten beschreven die we tussen onze welbekende fundamentele partikels kunnen terugvinden. Om even een kleine opsomming te geven; we onderscheiden vier grote fundamentele natuurkrachten, namelijk: de sterke kernkracht, de elektromagnetische kracht, de zwakke kernkracht en de zwaartekracht. Respectievelijk zorgen deze gewel-dige krachten er voor dat de protonen en neutronen netjes in de kern blijven, dat de elektronen bij een atoom blijven, dat bepaalde kerndeeltjes uitzendende vervalprocessen soepel verlopen en uiteraard als laatst dat de materie mooi bij elkaar blijft (en wij met onze voeten op de grond).Niet alleen tracht men deze krachten te beschrijven, maar proberen die gekke fysici er ook voor te zor-gen dat al deze natuurkrachten samen in één grote formule gestoken kunnen worden. Dit werkt redelijk

goed, tot je de zwaartekracht er even bij roept. Tot dusver zijn ze er nog niet in geslaagd om zwaarte-kracht aan de andere krachten te koppelen. Dat deze echter wel een belangrijke speler is ligt in het feit dat zonder zwaartekracht er geen interactie kan optre-den tussen de fundamentele partikels en er dus ook geen materie gevormd kan worden! We ondervinden nu allemaal natuurlijk wel de grote voordelen van zwaartekracht…en we zijn er zelf ook het mooie be-wijs van dat materie inderdaad gevormd kan worden. Dus hoe zit het dan precies allemaal? Opdat zwaar-tekracht een invloed kan uitoefenen moeten deeltjes een bepaalde massa hebben, maar hoe komen ze eigenlijk aan deze massa? Deze vraag hield veel van die computermodelliefhebbende fysici waarschijnlijk decennia lang wakker totdat, in 1964, een zekere Peter Higgs met een theorie op de proppen kwam. Hij stelde voor dat er een soort van energieveld is waar-mee alle partikels interageren. Hoe meer een parti-kel met dit ‘Higgsveld’ interageert, hoe groter zijn massa. Er zijn natuurlijk altijd uitzonderingen, dus ook partikels die niet interageren met dit veld en dus ook geen massa hebben (zoals het foton bijvoorbeeld, dat dankzij deze eigenschap tegen de zogenaamde snelheid van het licht reist). Wat ook een gekke obser-vatie is, is dat sommige subatomaire partikels een grotere massa hebben dan andere, terwijl ze wel even groot zijn. Dit ligt volgens de wetenschappers aan de mate van interactie met het Higgsveld. Als duidelij-kere uitleg gooien we er anders even een voorbeeld tegenaan! Een mooie analogie van het Higgsveld vinden we in het zwembad. Op veel manieren lijkt het Higgsveld een beetje op water waarin de partikels dan zwemmen. Als we een race houden tussen een doorsnee dolfijn en een pakweg even grote zeekom-kommer, dan weten we al snel wie er als eerste over de eindmeet komt. Dit ligt vooral aan de interactie

BANG!

46

van de twee zeeschepselen met het hun omrin-gend medium, water. Dankzij zijn quasi perfecte stroomlijning glijdt de dolfijn als het ware door het water met een te verwaarloze moeite dankzij de minimale wrijving. Onze zeekomkommer echter worstelt zijn dikke, sappige lijf met veel moeite en onhoorbaar gekreun doorheen het water. Als we nu om de analogie te vervolledigen onze dolfijn vervangen door een elektron en onze komkommer door een element met dezelfde grootte zoals een top quark, dan merken we hetzelfde verschijnsel op in het Higgsveld! Twee even grote partikels komen met een andere massa te voorschijn. De ‘wrijving’ die de top quark ondervindt met het veld is dus duidelijk groter…maar wrijving waarmee? In de partikelfysica van het standaard model heeft ieder krachveld zijn eigen geweldige krachtparti-kel. Zo heeft de sterke kernkracht zijn gluonen, de zwakke kernkracht zijn W en Z boson, de elek-tromagnetische kracht zijn fotonen en de zwaar-tekracht zijn nog niet gevonden gravitonen. Dit partikel wordt uitgewisseld bij de interactie tussen andere partikels (bijvoorbeeld een botsing tussen partikels door de elektromagnetische kracht geeft een lichtflitsje omdat er een foton als krachtpar-tikel vrij komt).Het spreekt dus voor zich dat een nieuw krachtveld, zoals dat interessante Higgs-veld, ook een krachtpartikel moet hebben dat instaat voor de interactie. Als we dan terugvallen op onze zwembadanalogie dan bestaat water ook uit een gigantische verzameling watermoleculen waarmee de eigenlijke interactie gebeurt. Voor het Higgsveld is het dus niet anders en krijgt het als alomtegenwoordig krachtpartikel het Higgs boson!Op dit moment, beste vrienden, zijn we eindelijk achter mijn ware identiteit gekomen! Inderdaad..Mr.H is niemand minder dan het Higgs boson! Of dat hopen we natuurlijk, want het zou wel heel

gemakkelijk zijn om zomaar eventjes nieuwe par-tikels te bedenken zonder een degelijk bestaansbe-wijs. Speciaal daarom heeft men nog niet zo lang geleden een gigantische machine gebouwd onder Frankrijk en Zwitserland om mij te vinden: de Large Hadron Collider (ook wel LHC voor de

vrienden). Wat hadden ze nu bedacht om mijn bestaan te bewijzen? Wel, men kan er vlotjes van uit gaan dat het Higgs boson, ik dus, zoals de meeste partikels een bepaalde massa heeft. En zoals alles met een massa betekent dit ook dat ik nog eens deelbaar ben in andere, in mijn geval twee, partikels bij een bepaald energieniveau. Het enige probleem is echter dat ik als partikel een ongelooflijk korte levensduur heb en dus ook quasi niet rechtstreeks te detecteren ben! Een andere moeilijkheid is dan ook nog eens dat men ook niet precies weet wat mijn precieze massa is. ‘Waarom is dit belangrijk?’, hoor ik jullie al denken. Wel, afhankelijk van mijn massa val ik in verschillende

47

partikels uit elkaar. Laten we zeggen dat mijn massa niet bijster groot is, dan is er een zeer grote kans dat ik uit elkaar val in 2 fotonen, maar als ik een grotere massa heb dan val ik misschien uit elkaar in 2 andere bosonen? Het is dus een redelijk gokwerk aangezien ze enkel mijn onrecht-streekse aanwezigheid kunnen bewijzen door sommige verwachte combinaties van partikels te vinden bij een specifieke massa. Sinds 2008 zijn er dus al een ontzettend groot scala aan mogelijke massa’s en vervalmanieren onderzocht. Ontelbare partikels hebben ze al met een snelheid van 99.9999% van de lichtsnel-heid tegen elkaar laten botsen in de hoop me tegen het lijf te lopen, maar zonder resultaat. Tot 13 december 2011! Op deze dag hield een klein deel van de wereld (vooral dat deel dat met witte jas-sen weggestoken wordt achter la-sertafels en computers) zijn adem in want onafhankelijk van elkaar leverden twee grote experimenten in de LHC data op waaruit blijkt dat ik waarschijnlijk een massa heb van rond de 125 GeV! Voor de leken onder ons komt dit overeen met de massa van 133 protonen…of anders gezegd héél weinig. Wat dit ook oplevert is dat mijn massa in ieder geval in de range

maar nog niet gevonden is. Het Higgsveld blijft waarschijnlijk nog wel een tijdje in de running want er circuleren al een aantal Higgs boson-vrije modellen waarin ik helemaal niet nodig ben. Het feit blijft natuurlijk wel bestaan dat fundamentele partikels een massa hebben waarvan ze de oorsprong niet kunnen verklaren, dus indien ik niet blijk te bestaan zullen an-dere krachtpartikels waarschijn-lijk mijn plaats innemen.

Stel echter dat in de zomer van 2012 het geweldige nieuws de wereld ingestuurd wordt dat er wel degelijk zoiets als een Higgs boson bestaat! Wat dan? Ons leven zal er waarschijnlijk niet door veranderen en heel veel nieuwe technologieën

zullen ook niet direct het daglicht zien…maar de idee dat we door puur theoretisch denken zulke fundamentele vragen kunnen beantwoorden en die veronderstel-lingen dan ook nog eens waar kunnen maken vind ik persoonlijk beloning genoeg!Met deze mooie gedachte laat ik jullie nu verder jullie massa-afhankelijke leven vervolgen en weet dat er precies op dit exacte moment ergens een kleine Higgs boson die geweldige partikels van waaruit je bestaat in toom houdt.

Groetjes,

Mr. H.

tussen 115 en 130 GeV te vinden is, wat toekomstige onderzoeken veel gerichter en dus mogelijks ook veel succesvoller zal maken! Voorlopig ziet het er niet naar uit dat er snel champagne geknald zal worden want er is nog veel meer data nodig om mijn bestaan definitief en aantoonbaar te ma-ken. We zitten in ieder geval al op de goede weg!Natuurlijk is er nog altijd een meer dan grote kans dat ze geen

bewijs voor mijn bestaan vinden en dan verdwijn ik waarschijnlijk heel stil van het toneel. Maar geen nood! Vele wetenschappers omarmen het niet bestaan van het Higgs boson natuurlijk met veel enthousiasme want dit opent de deuren naar nieuwe onderzoe-ken en theorieën. Voor velen is het idee van me niet te vinden alleen maar spannender dan me wel te vinden want dat betekend dat een klein deel van het grote standaardmodel fout is, want ik ben het enige partikel dat wel door het model voorspeld wordt,

Onze zeekomkommer echter worstelt zijn dikke, sappige lijf met veel moeite en onhoorbaar gekreun

doorheen het water.

“

“

48

Het feedbackformulier

Wij horen graag van U wat U van deze allereerste editie van Huisstijl vindt. Hoewel wij best wel een beetje trots zijn op

deze eerste poging, kan natuurlijk altijd alles beter! Gelieve dit formulier ingevuld aan Sophia terug te bezorgen.

Wat was jouw favoriete rubriek en waarom?

Welke pagina vond je het mooiste vormgegeven en waarom?

Wat is je favoriete tijdschrift (naast Huisstijl :) )?

Is er iets dat je mist in dit tijdschrift?

Is er iets dat je de volgende keer liever niet terug zou zien?

Over het algemeen, wat vind je van Huisstijl?

Supermegacool Stom

Heb je nog vragen of opmerkingen? Schrijf ze hieronder op:

49

DankHartelijk dank aan iedereen die heeft meegeholpen aan deze allereerste editie van Huisstijl! Jullie hebben prachtige dingen gemaakt, en ik hoop dat al jullie werk goed tot zijn recht komt op deze manier!

Aan deze editie van Huisstijl hebben meegewerkt:Joke van Bommel, Inge Demey, Sanne Geerts, Ludo Ghoos, Dennis van Landeghem, Ruth Mariën, Jacqueline Simons, Sophia Simons, Peter de Voecht, Josefien Voets, Anne Marieke Wiggers.

HUISSTIJL NR.1 201211.01.12

De afbeeldingen van pagina’s 11, 16, 17, 20, 30, 35, 36, 37, 38,39, 44 en 46 zijn gemaakt met hulp van de wondere wereld van het internet. Alle andere afbeeldingen zijn gemaakt door Sophia Simons, tenzij er een andere naam bij staat natuurlijk. Vragen en opmerkingen mag U altijd sturen naar Sophia Simons: [email protected]. Mocht U een gedrukte uitgave van deze editie wensen, kunt U ook altijd bij Sophia terecht.

Huisstijl

Tot d

e volg

ende

kee

r!

Huisstijl

Documents

Transcript of Huisstijl