10G: Gelukkig

Om zijn gedachten te verzetten besluit Gordon om met Emma te schaken, maar het helpt niet, geconcentreerd blijft hij kijken of de badkamerdeur opengaat.

Even later gaat de badkamerdeur inderdaad open, Eveline komt gefrustreerd de badkamer uit gelopen en vecht tegen haar tranen.

Ze besluit om in de tuin afleiding te zoeken en laat daar haar tranen de vrije loop.

Gordon merkt al snel dat het negatief nieuws is en besluit om naar Eveline toe te gaan.

“Lieverd, het maakt niet uit.” Fluistert hij zachtjes. “Alweer niet, Gordon.” Zegt Eveline snikkend.

“Het is al de vijfde test die negatief is.” Brengt Eveline uit. “Liefje, we hebben elkaar en de meiden, ga je gewoon concentreren op de dingen die we hebben, het kindje komt wel!” Zegt Gordon bemoedigend maar zelf heeft hij ook moeite zijn tranen binnen te houden.

“Ik ga eten koken,” Zegt Gordon zacht en maakt zich los uit hun omhelzing, “Ik hou van je.”

Ook Emma heeft door dat haar moeder niet lekker in haar vel zit, “Mama, wat is er aan de hand?” Vraagt ze zachtjes.

Gordon en Eveline wisselen snel een blik. “Er is niks.” Zegt Gordon. Eveline kijkt ‘m een seconde ontdaan aan.

“Er is wel wat aan de hand liefje,” Zegt Eveline zachtjes. Nieuwsgierig kijkt Emma haar aan. “Papa en Mama wachten op een geschenk maar de leverancier heeft het nog niet in huis.”

Een paar uur na het eten is Eveline al moe, moe van het verdriet dat ze verbergt maar ook van het verdriet dat ze vertoont. Samen met Gordon gaat ze naar bed maar na een paar uurtje kan Eveline niet meer in slaap komen omdat ze zoveel ligt te piekeren. Langzaam staat ze op en loopt naar de woonkamer.

Als Eveline in de woonkamer is heeft ze daar ook niet veel te doen, het enige wat ze doet is nadenken over het telefoontje van vorige week, een gelukkige Lara die vertelde dat haar dochtertje Liz is geboren. Ze kijkt nu al uit naar het moment dat zij tegen Lara kan zeggen: “Laar, mijn derde kindje is gekomen!”

Maar zover is het nog niet, integendeel, als het zo door gaat kan ze het misschien wel helemaal nooit zeggen.

Plots voelt ze twee warme armen zich om haar heen slaan, snel draait ze zich om. “Slecht geweten?” Lacht Gordon zachtjes maar als hij het gezicht van Eveline ziet slaat zijn vrolijke bui om.

“Kom mee naar buiten, ik moet je wat laten zien.” Zegt Gordon zachtjes. “Naar buiten?” Vraagt Eveline verward.

“We kunnen de sterren bekijken.” Zegt Gordon zachtjes en legt zijn hand op Eveline’s kont en duwt haar zachtjes mee naar buiten.

Na een tijdje zwijgzaam op de grond te liggen doorbreekt Gordon de stilte, “Eef, ik hou van je, zelfs zonder 3 kinderen, want jij bent mijn perfecte vrouw.”

“Ik hou ook van jou.” Zegt Eveline ontroerd.

Als ze een tijdje naar de sterren kijken ziet Gordon ineens een vallende ster. “Doe snel een wens.” Fluistert Gordon zacht.

“Misschien kunnen we wel al beginnen met het uitvoeren van mijn wens.” Zegt Eveline speels. “Dat lijkt me geen probleem.” Zegt Gordon met een lach.

Er word de hele nacht aan de wens van Eveline gewerkt, iets wat Gordon en Eveline niet vervelend vinden.

De volgende morgen zit de familie gezellig samen te ontbijten, en verteld Emma tot in de puntjes over haar plan om geld te verdienen om naar Fenna te gaan.

“Nee, ik wil mijn Mama!” Jammert Marit boos. Zo’n goede band als Emma en Bep hebben heeft Marit het tegenovergestelde.

Gelukkig voor Marit zijn haar ouders snel weer thuis en allebei met promotie.

“Papa, Bep mag niet meer passen.” Zegt Marit snel als haar vader haar optilt. “Maar Bep is mijn vriendin.” Zegt Emma snel.

Gordon ziet zijn kans en besluit om Marit te leren praten. “Marit vertel eens waarom Bep niet meer op mag passen.” Lacht Gordon. “Bep zeg ik ben niet lief als ik poepbroek hebt.” “Ik snap het niet helemaal Marit, kan je het nog een keer uitleggen.” Lacht Gordon weer.

Terwijl Gordon en Marit oefenen met praten en Eveline werkt aan een promotie is Emma op de computer gefascineerd een spelletje aan het spelen.

“Mam, dat is al je tweede portie!” Merkt Emma op. Eveline reageert niet en blijft kil voor zich uit staren.

“Mama is een eetmachine geworden.” “Emma, hou op. Mama is alleen maar moe en heeft trek.” Maar eigenlijk hoopt Gordon op iets anders.

Na het eten gaat Emma aan haar huiswerk. Sinds ze op de particuliere school zit is het huiswerk ook moeilijker geworden, iets waar Emma het niet helemaal mee eens is.

Eveline is Marit aan het leren lopen. Marit lijkt het snel op te pakken, ze is zelfs sneller als haar zus.

Nadat Eveline Marit in bed heeft gelegd komt ze terug naar de keuken iets om Gordon te vertellen.

“Na de ene ster komt de ander.” Zegt Eveline raadselachtig. “Wat bedoel je?” Vraagt Gordon niet begrijpend.

“Ik bedoel dat elke ster aanleiding is voor de volgende, en in ons geval is dat ook zo.” Zegt Eveline zo nuchter mogelijk. “Zullen we dat maar even testen?” Vraagt Gordon snel.

Totdat de test eindelijk wat aangeeft hebben Eveline en Gordon de 5 langste minuten van hun leven. “Ik hou van je.” Zegt Eveline terwijl ze naar het gespannen gezicht van haar man kijkt.

“Ik ben zwanger!” Gilt Eveline en springt spontaan in Gordon’s armen.

Samen lopen Gordon en Eveline naar buiten om even in de tuin te gaan zitten. “Onze droom komt uit!” Fluistert Gordon tussen de zoenen door.

De volgende ochtend zijn er duidelijke aanwijzingen op een zwangerschap, de ochtendmisselijkheid zit er al goed in bij Eveline, maar deze doorstaat ze met een lach, dit is alleen maar een goed teken.

Als Eveline Emma even later gewekt heeft en ze de toast op tafel wilt zetten komt Emma aanschuiven. “Pff…Ik ging naar de wc en toen stonk het zo naar braaksel!” Begint ze als ze een hap heeft genomen.

“Daar is een reden voor liefje.” Lacht Eveline.

“Ik snap het niet, wat is er aan de hand?” Vraagt Emma niet begrijpend.

“Mama bedoeld dat ze een kindje in haar buik heeft en daarom is ze misselijk!” Na een luid gejuich van Emma omhelst ze haar ouders en loopt dan van tafel af om naar school te gaan.

Nadat Eveline Marit in bed heeft gelegd en Gordon en Emma uitgezwaaid heeft kruipt ze in bed, net zoals de vorige zwangerschappen slaat de vermoeidheid snel toe, alleen nu is het wel zwaarder.

“Mama, ik heb een tien!” Gilt Emma als ze de slaapkamer van Gordon en Eveline in komt rennen. “Oh sorry mam, ik dacht dat je al wakker was.” Zucht Emma en net op dat moment ontwaakt Eveline. “Maakt niet uit lieverd. Ik lag nog te slapen omdat de baby heel erg liep te trappen.” Glimlacht Eveline en staat dan op.

“Nou kleintje, hou je het rustig!” Fluistert Eveline tegen haar buik.

Als het vier uur is komt de carpool van Gordon de straat inrijden. Gelijk komt Emma naar buiten gesprint. “Papa, ik heb een tien!” Verteld ze enthousiast. “En papa, mama is al een tijdje aan het slapen want de baby doet mama pijn.’

Dat waren niet de woorden waar de bezorgde Gordon mee thuis wou komen, snel rent hij naar de slaapkamer, naar Eveline toe. “Eef, gaat het?” Is het eerste wat hij zegt als hij de slaapkamer in komt rennen.

“Ja, ik ben kleren aan het passen omdat m’n buik knelt.” Zegt Eveline stralend. Met rustige bewegingen gaat Gordon over Eveline’s buik.

Nadat Gordon en Eveline een kop thee gedronken hebben is het tijd om Marit wat vaardigheden bij te leren, ze is tenslotte al over een paar dagen jarig!

terwijl Marit en Eveline liedjes aan het oefenen zijn hebben Gordon en Emma erg interessante gesprekken tijdens het schilderen. “Papa, maar ik wil zo graag de naam van de baby weten!” Roept Emma wanhopig. “Emma, nee, ik ben duidelijk!” zegt Gordon boos.

Om even van Emma’s gezeur af te zijn besluit Gordon om alvast aan het avondmaal te beginnen.

“Eet smakelijk.” Zegt Eveline tergen haar dochter en loopt dan terug naar de eettafel.

“Mama, als Marit opgegroeid is krijgt de baby dan Marit’s spulletjes?” Vraagt Emma geïnteresseerd. “Ja, maar ik ga de kamer en de spullen nog wel schilderen.” Zegt Eveline zacht.

“Sorry papa, ik had niet zo door moeten zeuren!” Zucht Emma. “Het is al goed, meisje.”

Eveline besluit om nog even in het moestuintje gaan te gaan werken, maar al snel realiseert ze zich dat ze deze zwangerschap haar net zo uitput als die van Marit, misschien wel erger, en loopt dan gauw naar haar bed toe.

10 minuten later ligt Eveline al in bed, ze nestelt zich tegen Gordon aan en valt dan na enkele minuten in slaap.

De volgende morgen kijkt ook de familie Gelukkig vandaag de dag tegemoet met een lach maar ook met….

…Zenuwen want Emma loopt strikzenuwachtig naar de schoolbus toe, vandaag worden de rapporten uitgedeeld!

Ook Gordon gaat zenuwachtig naar zijn carpool toe, vandaag wordt bekend gemaakt wie de promotie krijgt.

Met trillende handen stapt Gordon de helikopter in, maar dan haalt hij rustig adem en gaat het alweer.

Terwijl Gordon en Emma weg zijn heeft Eveline Charlotte aan de telefoon.“…..”“Wat een mooie naam, Lot!”“…..”

“Nou hopelijk klopt mijn voorgevoel ook,” “….”“Een jongetje zou inderdaad wel heel leuk zijn maar een meisje is net zo welkom!” Glimlacht Eveline.“….”

Na nog een tijdje gebeld te hebben hangt Eveline weer op, ze voelt zware schoppen in haar buik.

“Dus jij wilt gewoon groeien, kleintje!” Lacht Eveline.

Het rustige moment word verstoord door Emma die vrolijk naar binnen komt rennen. “Mama, ik heb 2 keer een 9,2 en 3 achten en 1 tien!” Juicht ze. “Wat knap van je!” Lacht Eveline bewonderend

“Het is niet gelukt!” Met een teleurgesteld gezicht komt Gordon binnen maar wanneer Eveline een liefdevolle kus op Gordon’s lippen drukt. “Schatje, Marit is jarig, dan moet je niet sip kijken!” lacht Eveline.

Nadat de taart uit de oven is gehaald is het tijd voor Marit om op te groeien. “Je gaat een geweldige tijd tegemoet schatje.” Fluistert Eveline in het oor van haar dochter.

“Blaas maar lieverd.” Zegt Eveline en daarna blazen de dames gezamenlijk de kaarsjes uit.

Nadat Marit is opgegroeid is ze zichzelf glunderend aan het bekijken. “Wat zijn m’n vingers groot!” Roept ze lachend. “Marit ga maar snel naar boven om je nieuwe kamer te bewonderen,” Zegt Eveline lachend. “En je moet ook even in je kledingkast kijken!”

Als Marit haar kamer binnenkomt valt haar gelijk de leunstoel in de hoek van haar kamer op.

En zodra ze zich omdraait naar haar bed valt haar de gave lamp op. In al haar lievelingskleuren!

Vrijwel meteen nadat Marit een rondje door haar nieuwe kamer geeft gelopen klimt ze op haar nieuwe, grotere bed en springt er vrolijk op.

Na vijf minuten springen gaat de slaapkamerdeur open en komt Gordon naar binnen. “Hoe vind je het?” Vraagt hij vrolijk. “Het is vet mooi!” Roept Marit enthousiast.

De volgende morgen zijn Gordon en Eveline vroeg op. Gordon schopt maar tegen de tafel aan en als Eveline iets aanmerkt op zijn zenuwentik kan ze alleen afgesnauwd worden.

“Liefje, het komt wel goed. Doe maar rustig,” Probeert Eveline.

“Er is vast niks mis.” “Ik heb alleen een zwaar gevoel en ben snel moe, het ligt vast aan mij.”

Tot de volgende update!

Ben jij ook zo benieuwd hoe het zal gaan bij de gynaecoloog?