1

Parochieblad

Heilige Catharina van Alexandrië Sterksel

2

Heilige maagd Maria

Moeder, u, heilige maagd U bent er zo voor mij

Als iemand uw steun vraagt Staat u aan onze zij

U bent de moeder van de Heer

Maar dat bent u zeker ook voor mij Soms dan ga ik zo tekeer Maar bij u voel ik me vrij

Behoed ons van het kwaad

Zoals de Heere Jezus ons leerde Soms heb ik zoveel verdriet En als u dan voor me staat

En ik ben fout geweest, vergeet dan niet Dat ik het probeerde

Ik weet dat u er voor ons bent

Net zoals toen, voor de zoon van God U bent er voor een ieder die u kent

Een ieder, die niet met u spot

Moeder, uw rol wordt vaak vergeten En ik weet, u mag niet worden aanbeden Maar toch hoop ik dat de mensen weten

Wat er gebeurd is in het verleden……

Maria Ten Hemel opneming 15 augustus

3

Voorwoord. Tijd van vakantie, tijd van rust. Maar de natuur werkt altijd door voor ons. De oogsten rijpen en van de eerste vruchten van de bomen, zoals kersen en pruimen, hebben we al mogen genieten. Er is een Iemand die dat ons geeft : God.

Met de psalmist mogen we dan ook zeggen: “God is mijn Herder. Niets zal mij ontbreken.” “Maakt u niet te bezorgd voor de dag van morgen”, zegt Jezus. “Uw Vader in de hemel weet wat u nodig hebt.”

Moge deze rusttijd die weer zo vlug voorbij is

ons nieuwe energie geven voor de toekomst. De Paters.

4

Parochiekronieken

Gedoopt : 24 juni : Jesse, dochter van J.Boomsma en Francesca Beelen. Moge de doopgenade in haar tot volle bloei komen.

Overleden : 11 juli : Miet Maas. Dat zij moge rusten in de vrede van de Heer.

Gehuwd : 18 mei : Wilco Brusselaars en Edith Lemkens. 8 juni : Gert Kursten en Jantine Smets.

Van harte gefeliciteerd.

Felicitaties aan onze eerste communicanten. Dat zij onder de bescherming van Jezus en met onze hulp een weg vinden naar volwassenheid.

5

't Pennetje

Er is mij gevraagd om in dit parochieblad te schrijven. Daar moest ik toch even over naden-ken. Ik ben niet echt creatief met de pen. Maar het geloof is wel belangrijk voor mij. Nog steeds een zoektocht weliswaar. En juist daarom lijkt het me toch leuk om hier te schrijven. Volgens mij, zijn er meer van mijn generatie die op vlak van geloof (eender welk geloof) geen houvast hebben, of het geloof zelfs helemaal de rug hebben toegekeerd. Zoals Leontien vorige keer vertelde, was het in haar tijd ‘not done’ om niet naar de kerk te gaan. Zo is het in deze tijd haast een taboe om wél naar de kerk te gaan, al is het maar 1 keer in de week. Ook ik heb lange tijd geen band gehad met de kerk. Maar ik ben echter altijd wel gelovig geweest. Als tiener zag ik rondom mij steeds meer mensen die wel ka-tholiek opgevoed waren, maar zich helemaal niet zo gedroegen. Vrienden die zelf niet gelovig waren of er totaal niet over spraken. En het was ook helemaal niet “cool” natuurlijk. En als ze erover begonnen, was het eerder om het geloof en het bestaan van God te weerleggen. En aangezien ik het type meisje was dat pas een dag later een passend antwoord vond, kon ik geen tegenwind bieden aan die negativiteit rondom het geloof. Naar de kerk gaan op zondag werd meer iets waar ik tegen opzag. Het enige wat ik leuk vond tijdens de mis, was het zingen. Maar dat zal niemand onder jullie verbazen! Het frustreerde me mateloos dat alles wat verkondigd werd op zon-dag, vergeten werd op de andere dagen; Dat de kerk werd gebruikt om de laat-ste roddels over iedereen te verspreiden. En ik ging natuurlijk ook meer kijken naar de realiteit. Als kind was de bijbel een soort sprookjesboek vol wonderlijke verhalen. Maar als puber stel je toch meer kritische vragen. Vragen die onbeant-woord bleven, en uiteindelijk niet meer gesteld werden.

Pas toen ik ging werken en met verschillende culturen en religies in contact kwam, is het toch weer iets meer gaan leven. Ik vroeg me af, waarom ik eigenlijk gestopt was met naar de kerk te gaan? Het is waar dat het instituut kerk veel dingen gedaan heeft, en nog steeds doet, die me soms ontzettend kwaad ma-ken. Maar het geloof staat daar los van. Voor God is het niet van belang hoe vaak je in de kerk zit, maar hoe je je geloof (bewust) beleefd. En daarmee bedoel ik, goed doen voor een ander. Helpen waar je kan…Mijn moeder zegt het altijd zo mooi: doe je best en God doet de rest! Maar ook, je eigen grenzen

6

kennen en daar eerlijk in zijn. En zoals pater Anton het steeds mooi verwoordde: open staan voor anderen, in dialoog gaan met elkaar en niet steeds je gelijk wil-len halen. Toch is het ritueel van naar de kerk gaan nog steeds geen vaste ge-woonte van mij.

Ik ben soms zo jaloers op mensen die uit hun diepe geloof de kracht halen om elke tegenslag te pareren. Het moet prachtig zijn zo intens steun te vinden, je bent nooit alleen. Zo ver ben ik nog niet, en ik weet niet of ik ooit zover zal komen. Stap voor stap probeer ik het geloof in mijn hart en leven een plaats te geven. Dit doe ik onder andere door ook boeken over geloof te lezen, want het valt me op dat praten over geloof niet zo gemakkelijk is. Mensen hebben/nemen er de tijd niet voor. Zoals ik reeds zei, kwam ik via mijn werk ook met andere religies in contact. Op zekere dag bezochten we een Grieks Orthodoxe kerk. Ze was prachtig be-schilderd en de priester gaf een uitleg van de tradities en rituelen binnen hun gemeenschap. Er waren opvallend veel raakvlakken. Hij raadde ons aan het boek “Geloven is achterlijk, zeggen ze: open brief aan kerkverlaters” te lezen. Ik heb het de volgende dag gekocht EN gelezen. Het is geen boek dat je voor de gezel-ligheid even leest. Het is echter vlot geschreven en het heeft me geholpen mijn geloof op dat ogenblik een plaats te geven in mijn leven. Een ander boek: “Open venster op de orthodoxe kerk”, gaf me meer inzicht in de geschiedenis van de kerk. Als iemand onder jullie ook een boek heeft liggen dat je doet nadenken over je geloof, ik hoor het graag. Ik ben ervan overtuigd, dat veel mensen hun geloof laten uitdoven zonder re-den. En dat is jammer. Dat je besluit niet meer te geloven nadat je je erin ver-diept hebt, dat begrijp ik. Of als je niet gelovig opgevoed bent, is het logisch. Maar keer je rug niet naar zo iets moois, alleen omdat het nu even niet uitkomt, omdat het vreemd is of omdat de kerk in je ogen te veel verkeerd heeft gedaan. Geloven is een band tussen jou en God en niemand anders.

Heb je ook zin gekregen om de pen te pakken en je mening te geven over je geloof? Geef dan een seintje aan de redactie of spreek ons aan. Graag geef ik nu het pennetje door aan Maria Giebels. Sara Jacobs.

7

‘Alle mensen op aarde spraken éénzelfde taal en gebruikten dezelfde woorden.’ (Genesis 11, 1)

Spraken we allemaal maar dezelfde taal. Wie dan een ander land zou bezoeken, zou zich daar nét zo gemakkelijk verstaanbaar kunnen maken als in eigen land. Dan hoefde men zich niet meer te verdiepen in bijvoorbeeld Engels, Duits, Frans, etc. Dan was er één geheel van taalregels, bindend voor iedereen. Erg handig, maar helaas is dit niet zo.

Vanaf het vroegste begin van de schepping spraken de mensen dezelfde taal, zo lezen we in de Heilige Schrift. Het hierboven vermelde Bijbelvers komt uit het verhaal van de torenbouw van Babel. De mensen wilden gelijk zijn aan God. Daarom wilden ze een toren bouwen, waarvan de top tot aan de hemel zou moeten reiken. God berispte de toenmalige mensheid vanwege hun hoogmoed. Hij verspreidde hen over de ge-hele wereld en liet hen ver-schillende talen spreken. Hierdoor werd het commu-niceren bemoeilijkt. Aan de bouwwerkzaamheden kwam vervolgens een einde. Wie z'n eigen taal - in woord en geschrift - goed beheerst, staat sterk en beschikt over een goede uitdrukkingsvaar-digheid. Eén of meerdere talen goed beheersen is mooi meegenomen. In een ander land sta je dan niet machteloos. Onze eigen taal wordt ook wel de moedertaal genoemd. De eerste woordjes hebben we uit moeders mond geleerd. Er zijn ook situaties dat we in onze eigen taal elkaar niet meer begrijpen. Zo zijn vele mensen, helaas, niet meer vertrouwd met de taal van de Kerk. De begrippen Heilig Misoffer, peniten-tie, verspers, rozenkransgebed, etc. klinken voor steeds minder mensen ver-trouwd in de oren. "Waar heb je het eigenlijk over?" Voor hen die trouw willen blijven, hebben deze woorden een enorme betekenis en draagwijdte. Niet alleen het begrip, maar ook het gevoel speelt mee in het alledaags taalgebruik. Woor-den zijn de dragers van onze gevoelens en van al datgene wat er in ons omgaat. Objectief gezien is de Heilige Schrift een brede verzameling woorden. Deze woorden zijn echter wel de dragers van Gods Boodschap. Het zijn niet louter loze woorden. Uit dit Boek der Boeken hebben heel wat mensen moed, kracht en troost geput door de zielhelende woorden. In de Heilige Schrift attendeert God ons ook op onze levenswandel door vermanende en adviserende woorden.

8

Humor uit de Gregorius kalender

Deze brengen duidelijk en eerlijk ons dagelijks handelen in beeld. Wie deze woorden ter harte wil nemen, kan zien waar hij/zij nou eigenlijk mee bezig is, hetzij goed, hetzij kwaad. God drukt Zich klaar, helder en rechtvaardig uit door Zijn Woord. De geschiedenis van de torenbouw van Babel draagt een vermanend karakter. Het is niet alleen literair gezien een mooi en kunstig geschreven ver-haal, maar véélmeer een leerzaam stuk heilsgeschiedenis.

Taal: een middel om gedachten en gevoelens over te dragen. Tijdens de vakantie in het buitenland blijft men niet geheel vrij van een stuk Babylonische spraakver-warring. Het 'torentje' van onze veelweterij, met de daarbij komende trots, stort dan ineen. "Wat was nou ook al weer het Italiaanse woord voor ‘pizza'?" In dit geval kunnen we ons ook tevéél afvragen. Hoe dan ook: tóch zullen de meesten het waarderen als je iets in hun taal kunt zeggen. Op zo'n moment telt de ge-dachte, de rode draad. Of het ‘die’, ‘der’ of ‘das' moet zijn, zal je door niemand kwalijk genomen worden. Kijk echter op het toilet wel goed uit met de bordjes ‘Damen' en ‘Herren'. Good luck!

Eric Mengerink

De Kei. Op de Leusderheide ligt een grote zwerfkei. Het verhaal ging dat daar een paar versregels op gebeiteld stonden. Men wilde dat toch wel eens verifiëren. Zorgvuldig werden aarde en de korstmos van de kei verwijderd. En, ja hoor, men ontdekte de volgende regels: “O, wonder boven wonder, hier ligt iets onder. “ Dat wakkerde de nieuwsgierigheid alleen maar aan. Dus men ging aan het werk om de steen te verplaatsen. Toen dat na veel moeite gelukt was, werd gezocht en gezocht, maar niets van waarde gevonden. Tot het oog viel op de onderkant van de steen, waarop geschreven stond: “O, o, wat ben ik blij, nu lig ik op mijn andere zij.”

9

Het Missiecentrum.

3 juni hebben we voor de 28e keer de sponsortocht gehouden. U weet wel, een fiets of wandel tocht voor een bijdrage aan on-ze missionarissen en ontwikke-lingswerkers. We hadden het weer niet mee. Koud en nat. De dag van tevoren nog stralend bij het bepijlen van de diverse routes. Ik had het graag anders-om gezien. Maar het gaat zo als het gaat. In Sterksel hadden we geen starters, wél mensen die een mooie bijdragen kwamen doneren voor de goede doelen, en dat is dan toch hartverwarmend. 215,50 Euro is er in Sterksel zo bij elkaar gebracht. En dan in Soerendonk waar een paar groe-pen kinderen van de basisschool langs de deuren zijn gegaan en 825 Euro bij elkaar hebben gebracht. Zij hebben wel hun route gefietst door de regen. Petje af! Wist u, meer dan 90% van de onkosten wordt door de initiatiefnemers ge-sponsord zo dat al de giften ook werkelijk aan de goede doelen ten goede ko-men? Daardoor hebben we dit jaar nog de mooie som van 1380 Euro aan de goede doelen over kunnen maken. Dat maakt alles zeker de moeite waard! Bij deze dank ik alle medewerkers en helpers voor hun bijdrage aan de sponsor-tocht want de posten moesten toch bemand, de routes uitgezet en de boel weer opgeruimd worden. Inmiddels is het geld overgemaakt aan de goede doelen, dus ook een gift voor pater Wim Giesen die 11 augustus in zijn parochie van de H. Christóforus in de stad São José dos Pinhais in Brazilië zijn 60 jaar priester-feest hoopt te vieren. Op deze wijze wensen we hem een mooie dag en veel zegen over het werk in zijn paro-chie. Hij is een trouwe lezer van dit blad. Namens het P.M.C. Sterksel,

Wim Stolp.

Op de hulppost zaten we gelukkig droog.

10

OPEN HOF 2012

3 juni 2012 de dag dat het nationale elftal tegen Duitsland moest spelen zult u denken. In dorpshuis Valentijn waren toch 35 mensen vanwege een heel andere reden bijeen. Het Open Hof werd gehouden, een ontmoeting met onze missionarissen en ont-wikkelingswerkers op verlof. We worden warm onthaald door onze voorzitter Ben Kursten met koffie en vlaai, waarna alle aandacht voor de eerste spreker. Jozef de Bekker is missionaris van Afrika, met als thuisbasis Heeze. Hij verteld over de situatie in Ivoorkust waar hij alweer 25 jaar werkzaam is: Na de verkiezingen in dec. 2010 ontstond er een burgeroorlog omdat de zittende president Gbagbo zijn verlies niet accepteerde. In april 2011 werd hij na veel strijd gearresteerd en aan het internationaal strafhof uitgeleverd. In deze roerige tijd is er een grote vluchtelingenstroom op gang gekomen. Mensen uit het noorden af-komstig die in het zuiden, vanwege de werkge-legenheid daar een bestaan hadden opge-bouwd vluchtten massaal naar het noorden. Met als gevolg een gigantische bevolkingsaanwas in de dorpen van het noorden. Plaatsen waar de mensen het toch al niet te breed hebben. Hulporganisaties bo-den hier hulp. De mensen vertrouwen de katholieke kerk. Zij weten dat daar iedereen mee telt en er eerlijk gedeeld wordt. Het is nog steeds niet erg veilig in Ivoorkust. Er zijn veel wapens in omloop bij milities en bendes. Zo wordt er al vlug een wapen getrokken met alle gevolgen van dien. Ook huurlingen uit Liberia zorgen voor onrust. Deze oorlog was zeker geen strijd tussen religies. Er is in korte tijd veel kapot gemaakt. Het weer opbouwen, daar zullen echter jaren overheen gaan.

De volgende spreker is pater Louis Kessels uit Heeze. Hij geeft les aan een semi-narie in Oeganda. Hij verteld dat er veel veranderd is sinds de eerste missionaris-sen in Oeganda kwamen. Hij verteld over pater Kiggen die in 1912 als pionier er de ploeg introduceerde. Er kerken en scholen gebouwd heeft, parochies gesticht, maar ook met harde hand optrad als mensen niet volgens de leer leefde. Nu is dat anders, meer samen met de mensen de weg bewandelen. Oeganda heeft een roerige tijd achter de rug. Veel strijd is te herleiden aan naij-ver tussen stammen. Veel van die aversie leeft nog altijd. Zijn seminarie dat een priesteropleiding biedt aan studenten van een aantal con-

11

gregaties heeft jongeren uit het hele land en van alle stammen. Hier moeten zij leren met elkaar om te gaan. Op elkaar vertrouwen. Als lid van een congregatie kunnen ze als priester ook uitgezonden worden naar een ander deel van het land of nog verder. Hierdoor wordt de familieband door-sneden. De familieband in Oeganda is anders dan hier. Als priester heb je enige status, dan moet je voor je familie zorg dragen. Met andere woorden de hele familie komt bij hem ‘op de stoep zitten’ wat zijn taak als priester niet ten goede komt. Een probleem waar veel seculaire priesters mee zitten en waar het dan ook vaak fout gaat. Op het seminarie zijn klassen van wel 82 studenten wat natuurlijk niet wil zeggen dat allen de eindstreep halen maar het geeft wel aan dat de kerk daar bloeit.

De volgende spreker is Fried Deelen al weer 24 jaar werkzaam in Colom-bia als lekenmissionaris. Hij verteld dat hij vol idealen daar naar toe is gegaan. Een wonder-mooi land, arme mensen maar gast-vrij. Het gaat er daar echter veel anders aan toe als hier. Individualis-me is daar een begrip. Er zijn veel harde werkers maar er zitten overal profiteurs. Mensen die alleen aan hun eigen hachje denken. Het gro-tere ideaal niet willen zien. Met veel werk is er een boerencoöpera-tie opgericht, een ziekenhuis, een school en zelfs een sportvereniging voor de vorming van de jeugd. Als de mensen daar zelf de leiding moe-ten nemen dan loopt het op de een of andere manier vaak spaak. Het geld verdwijnt dan als sneeuw voor de zon. Zijn vrouw Rosario is ook op de avond aanwezig, zij heeft een studie rechten ge-daan en staat mensen pro deo bij die in de verdrukking gekomen zijn. Haar kun-de wordt ook aangewend om de sportvereniging weer op poten te krijgen. Sport draagt bij aan de opvoeding van jongeren. Teamgeest, gemeenschapszin, een beetje tegenwicht voor het idee ‘alles voor mij en God voor ons allen’. Ja, je kunt de mensen daar niet even veranderen daar is Fried ondertussen wel achter geko-men. Maar wie zijn wij om over hen te oordelen. Wij zijn hier geboren, ons bedje was toen al gespreid. In Colombia is dat zeker niet zo. U kunt het werk van Fried steunen via het Bolivia comité Geldrop. Ook is daar meer informatie te vinden.

San Bernardo del Viento Colombia

12

MIVA-collecte: ‘Zorg voor zieken in Zimbabwe’

De volgende spreker is Adriaan van de Velden. Hij is een paar jaar geleden Fried gevolgd naar Colombia. Ook hij was meteen verknocht aan het land en de men-sen. De gastvrijheid is er ongelofelijk. Als je ergens komt dan wordt je al vlug uit-genodigd om mee te eten. Al hebben ze zelf niets, ze weten je wat voor te scho-telen. Adriaan geeft les aan een school, een privé-school. Op de staatsscholen op het platteland krijgen de leraren meer betaald dan op de privé-scholen maar ze doen er niet veel voor. Hij geeft Engelse les, de voertaal in Colombia is Spaans. Beide talen kent hij nau-welijks maar met handen en voeten en een beetje hulp van zijn vriendin lukt het aardig zo verklaart hij. En wij geloven hem meteen. Scholing is zo belangrijk, mensen kunnen daardoor aan een toekomst werken en de situatie in het land wezenlijk verbeteren. Jammer dat veel mensen dat nog niet door hebben. Adri-aan zamelt dus geld in om kinderen te laten studeren. Als u een kind wilt “adopteren” dan kunt u contact op nemen via e-mail adriaanvdvelden@hotmail.com Jozef de Bekker vertelt dat in Ivoorkust de mensen wel inzien dat goede scholing de kansen voor de jeugd vergroot. Op het platte land moeten veel kinderen al vlug mee werken op de akkers want het gezin moet te eten hebben. Zij maken dan de lagere school niet eens af. Deken Spooren dankt de missiewerkers en de mensen van het missiecentrum voor de zinvolle avond. Er wordt afgesloten met het lied ‘Handen heb je om te geven…..’ Hierna liep echt niet iedereen hard naar huis om het verlies van het Nederlands elftal op ‘de buis’ te constateren. Een verslag door Wim Stolp.

Op 25 en 26 augustus vindt de MIVA-collecte plaats in de katholieke kerken. De collecte staat dit jaar in het teken van de zorg voor zieken in Zimbabwe. MIVA doneerde onlangs vijf ambulances aan missieziekenhuizen in Zimbabwe. Maar er zijn nog vijf ambulances nodig! Helpt u mee om deze collecte tot een succes te maken?

In de afgelopen twintig jaar is de gezondheidszorg in Zimbabwe in verval geraakt, vertelt dokter Elizabeth Tarira: “In deze regio hebben tien van de twintig zieken-huizen een ambulance. Door het gebrek aan transport overlijden er patiënten. Vaak ontstaat er een noodsituatie als er bij de bevalling een complicatie op-treedt. Zonder ambulance overlijdt de moeder, of het kind, of allebei.”

Ambulance defect langs de kant van de weg “We zijn uitzonderlijk blij met de vijf ambulances die we vorig jaar van MIVA kre-gen”, vertelt dokter Tarira. Het Mount Melleray Mission Hospital is één van de

13

ziekenhuizen die van MIVA een ambulance ontving. Na een veertig kilometer onverharde, stoffige, rotsachtige weg, kom je aan bij Mount Melleray. De naam zegt het al: bovenop een berg staat het Mission Hospital, vergezeld van een kost-school en een kindertehuis. “De situatie is hier schrijnend”, vertelt dokter Tarira. “Er zijn nauwelijks nog artsen in dit land. Ook dit hospitaal wordt gerund door een verpleegster. We hebben onvoldoende medicijnen, bedden, hulpmiddelen en opgeleid personeel. De oude ambulance staat defect langs de kant van de weg. Zonder hulp van buitenaf redden we het hier niet!” In het hospitaal is een lange gang met oude bedden, de klamboes hangen aan het plafond. Er is vaak geen stroom of stromend water. Het hospitaal draait op gedreven zusters en broeders (vaak zonder opleiding), die van ‘s ochtends vroeg tot ‘s avonds laat helpen om het ziekenhuis draaiend te houden.

In drie maanden tijd al vele mensen geholpen Drie maanden geleden konden ze dankzij MIVA de nieuwe ambulance in gebruik nemen. Dokter Tarira: “Daardoor hebben we 38 moeders en zwangere vrouwen in een noodsituatie kunnen helpen. De ambulance wordt verder ingezet voor vaccinatieprogramma´s en thuiszorg voor ernstig zieke patiënten. We hebben 924 kinderen bereikt met het vaccinatieprogramma en 128 patiënten met ernsti-ge ziekten, zoals HIV. En dat in een periode van drie maanden tijd. Deze ambu-lance is een geschenk uit de hemel!”

Er zijn nog vijf ambulances nodig voor de missieziekenhuizen. Zorg ook voor de zieken in Zimbabwe: help mee met uw gift!

U kunt een gift overmaken op giro 2950 t.n.v. MIVA, Breda of tijdens de collecte op 25 en 26 augustus 2012. Meer informatie: www.miva.nl

14

Senioren van Sterksel en omgeving

De zomer is al weer een paar weken oud en dus vakantie tijd. Voor degene die niet op vakantie gaan, is er een mogelijkheid toch ontspanning te zoeken in ons dorp. Bij ons Dorpshuis ligt een mooie jeu de boules baan. Voor u bestaat de mogelijkheid, om deel te nemen en kennis te maken met deze gezelligheidssport. Kom vrijblijvend kijken en meedoen. Bij droog weer iedere dinsdagmiddag. Wij starten om 14.00 uur tot ongeveer 16.30 uur. Wist u dat: Op maandagmiddag van 13.30 – 14.00 uur In het Dorpshuis de vrijwilligsters van de bibliotheek aanwezig zijn? Bij hen kunt u gratis boeken lenen.

Wist u dat: Op woensdag ochtend van 10.00 tot 11.30 uur, het Internetcafé in het Dorpshuis open is? Dit onder deskundige leiding van Hans Lijbers. De kosten hiervoor zijn € 1,00.

Elke maandagmiddag is in het Dorpshuis de SOOS. Daar kunt u diverse soorten kaartspellen beoefenen koffie drinken en gezellig buurten. De middag begint rond 14.00 uur . U bent van harte welkom. Met deze activiteiten kunt u vrijblijvend kennis maken. En wij hopen dan, dat de kennismaking langdurig zal zijn! Namens de SOOS.

SAMEN ONTMOETEN EN ONTSPANNEN IN STERKSEL.

15

Woensdag 26 september ziekendag

Woensdag 26 september a.s. zal het weer ziekendag zijn voor de parochies Heeze en Sterksel. Even als voorgaande jaren willen wij de zieken en herstellen-den in onze parochies, die daartoe in staat zijn, uitnodigen voor de eucharistie-viering in de kerk van St. Martinus en St. Jan te Heeze. Deze H. Mis begint om 14.30 uur. Na afloop is er een gezellig samenzijn in het Martinushonk. Na een gezamenlijke koffietafel zal deze middag omstreeks 18.00 uur worden afgesloten. Vanzelfsprekend is er de mogelijkheid om op een eerder tijdstip te vertrekken.

Wij zouden het op prijs stellen als u deze ziekendag, samen met ons , zou willen doorbrengen.

Voor een goede gang van zaken verzoeken wij voor Sterksel uzelf op te geven bij mevr. Annie van de Ven. tel 0495 591840

Financieel jaarverslag 2011– 2010 van onze Parochie

Het onderstaande staatje hoeft geen uitleg de inkomsten lopen wat terug. Wij hopen dat u ons blijft steunen. Parochie dat zijn we samen! Op zaterdag 10 november organiseren we voor onze vrijwilligers weer de twee-jaarlijkse vrijwilligersavond noteer die dag alvast u hoort er nog meer over.

16

De hemeltelefoon

Ik weet niet of het jou bekend is dat er een draad bestaat die draadloos vanaf de aarde rechtstreeks de hemel ingaat

Ga jij maar eens op jouw knieën dan gaat in de hemel de bel en kun jij rustig spreken God hoort jouw stem wel

Jij zult het ras bemerken de lijn is altijd vrij en verkeerd verbonden is er in het Huis van God niet bij

Misschien is door niet te geloven de verbinding stuk gegaan En heb jij dit Hemel - toestel verwaarloosd laten staan

Jouw hart is het toestel en jij kunt zonder voorbereiding op elk tijdstip van de dag gebruik maken van die leiding

Hij wil naar jou luisteren en zegt nooit " maak het kort " Hij blijft wel aan het toestel tot jij jouw hart hebt uitgestort

Als Vader met Zijn kind spreekt luistert hij met open oor Hij wil voor 't kind het beste daar is hij Vader voor

Controleer maar eens jouw toestel en maak het storingsvrij Jouw Vader in de hemel is dan ontzaglijk blij

Je hoeft geen angst te kennen voor een Vader die jou altijd ziet Hij is in alle momenten aanwezig zowel bij vreugde als verdriet

Weet jij eigenlijk wel wat bidden is ? Dat is heel vertrouwd gewoon even praten met Iemand die van jou houdt

17

Op 15 augustus vieren we Maria Ten Hemel opneming

Beste kinderen, Vandaag reizen we met Maria mee naar haar nichtje Elisabeth, die in de bergen woont. Elisabeth zegt tegen Maria: “Dag Moeder van de Heer!” Zij weet dus dat Maria een Kindje verwacht en ook WIE dat Kindje is. Elisabeth is zelf ook in verwachting. Als haar kindje geboren wordt, zal het Johannes heten. Johannes wordt later bekend als Johannes de Doper. Maar zover is het nog niet. Nu zit Johannes nog veilig bij zijn moeder. Elisabeth voelt hoe het kindje van blijdschap in haar schoot beweegt als zij Maria ziet. Het is net alsof Johannes op zijn eigen manier wil zeggen: “Dag Maria en dag...Jezus!” En wij? Hoe zijn wij als we aan Jezus of Maria denken? ‘Springen’ wij ook op van blijdschap? Zijn we slaperig onder de mis of krijgt Jezus dan onze aandacht? En thuis? Als we ’s avonds slapen gaan of ’s morgens opstaan? Denken we dan even aan Hem? Doen we blij ons gebed?

Nu kun je niet alle dagen vol vreugde zijn. Soms hebben we een duwtje in de rug nodig. Dat duwtje geeft Maria ons vandaag! Kijk maar eens hoe mooi zij zingt voor God. Maria, vandaag bidden we tot U: Leer ons blij en vurig te bidden. We bieden U ons gebed en ons werk aan. Schenk ze aan Jezus. Hoe graag zal Jezus die geschenken aanvaarden uit de handen van Zijn lieve Moeder!

Tot zondag!

18

In 1991 ben ik twee maanden in Jeruzalem geweest en heb er veel geleerd en vreugde gevonden, maar ook de spanning gevoeld die er heerst. De missionarissen van Afrika(Witte Paters) hebben de zorg voor de H. Anna kerk in Jeruzalem. Vandaar ook de voorliefde van ons voor deze stad met alle religieu-ze ervaringen, kennis van de Bijbel en ontmoetingen met andere religies die dat met zich meebrengt. Na het lezen van het boek “Jeruzalem” door Karen Armstrong wilde ik u, heel kort, de lange en ingewikkelde geschiedenis vertellen van een stad en land die ook voor mij zo vol betekenis is. Het zal in twee delen verschijnen in ons paro-chieblad. J.Witjes miss.v. Afr.

DEEL I Van vroeger tijden tot 1000 vòòr Christus.

Het schijnt dat Jeruzalem, net als vele hoge bergen, waar versterkte burchten stonden om de omtrek te beheersen, tegelijk ook een offerhoogte was. De mensen dachten van het begin af aan dat God beter te bereiken was als je de drukke wereld achter je liet en de berg beklom om voor God daar in stilte te of-feren en tot Hem te bidden. Daarom sprak men van oudsher al van offerhoogten. En toen David (1000 a.Chr.) er op uit was zijn rijk te verenigen vond hij het een goed idee de berg en burcht Jeruzalem te veroveren op de Jebuzieten en er een paleis te bouwen. Maar ook natuurlijk een plaats te reserveren voor Jahwe, net zoals iedereen zijn eigen God vereerde op de hoogten. David was na 7 jaar koning te zijn geweest over Juda nu ook koning geworden van alle 12 stammen van Israël. Hij vestigde zich in Jeruzalem omdat dat meer neutraal gebied was, want het was zijn verworven eigendom geworden, en een veilige plaats voor hem, zijn familie maar vooral een plaats waar allen hun God konden komen aanbidden. We weten dat zijn zoon Salomon een prachtige tempel gebouwd heeft waarvoor David de materi-alen had verzameld tijdens zijn leven.

Van 1000 tot 70 na Christus.

Vanaf koning David tot aan de komst van Christus waren er veel oorlogen geweest om Jeru-

JERUZALEM

19

Koning Cyrus.

zalem en heel het land Israël vanwege economische en politieke doeleinden van de omliggende landen. Het was a.h.w. een doorgangsland. De Israëlieten vochten vaak als leeuwen om hun stad en land te behouden maar in 587 vòòr Christus verloren ze de strijd en werden de tempel en de stad vernietigd. Velen werden in ballingsschap gezonden naar Babylon. Maar 70 jaar nadien mochten ze van Koning Cyrus van Perzie terugkeren en hij hielp hen de tempel en de stad weer op te bouwen. Profeten traden vaak op om de Israëlieten te waar- schuwen tegen onrechtvaardigheden van de rijken t.o.v. de armen. Maar als ze niet naar Gods wetten van naastenliefde wilden luisteren moesten ze de gevolgen ervan zelf maar ondervinden. In de tijd dat Jezus van Nazareth leefde, was de tempel weer opnieuw en prachtig gerestaureerd door koning Herodes. Offers en feestelijke vieringen werden er regelmatig gehouden. Maar ook Jezus waarschuwde dat offers en gebeden geen nut hadden als zij de wetten van de rechtvaardigheid en naastenliefde niet respecteerden. Hij voorspelde zelfs de ondergang van deze mooie tempel omdat ze niet wilden geloven in het woord van God. Dit werd hem niet in dank afgenomen en Christus stierf aan een kruis. Maar zijn, leerlingen eerst ontredderd, begonnen zijn leer te verkondigen nadat zij hem als verrezen ervaren hadden en met de H.Geest waren versterkt. Ondertussen wilden de Joden de Romeinen verdrijven en kwamen in opstand.

Van 70 tot 313 na Christus.

Het geduld van de Romeinen met de Joden was op en ze vernietigden de tempel en heel de stad Jeruzalem. En alle Joden werden vermoord of gingen op de vlucht. Ze verspreiden zich overal in Europa . Maar langzaam aan bouwden ze weer hun synagogen en talmudscholen, ook in Israël maar op bescheiden wijze. Vanwege de opdracht van Jezus en de vervolgingen hadden de christenen zich verspreid en droegen hun leer overal uit zodat keizer Constantijn rond 313 zelf christen werd en hun leer als staatsgodsdienst verhief. Zoals de Joden weer probeerden iets in Jeruzalem te bereiken zo ook trokken de christenen naar Jeruzalem om de heilige plaatsen te gedenken, waar Jezus geleefd had, geleden en verrezen was.

Van 313 tot 636 na Christus.

De moeder van keizer Constantijn ging naar het heilige land om in Jeruzalem

20

opgravingen te doen en sporen van de gebeurtenissen rond Jezus te vin-den. Ze vonden het graf van Jezus, de Calvarieberg en het kruis waaraan Jezus gestorven zou zijn. Er werd een kerk rondom deze heilige plaatsen gebouwd. Vele christenen uit Europa gingen op bedevaart naar Jeruzalem. Het werd een christelijke stad. Ook de Joden keerden geleidelijk te-rug ook al waren de verstandhoudin-gen niet al te best met de christenen. De reden ervan was dat de christenen van toen dachten dat zij nu het uitverkoren volk van God waren in plaats van de Joden.

Van 636 tot 1096.

De profeet Mohammed werd opgevolgd door de Kalief Oman die de Koran waar-in alle openbaringen aan de Profeet geschreven stonden verbreidde en tegelijker-tijd heel het Oosten veroverde waaronder Jeruzalem en het omliggende land. Vooral wilde hij, net zoals de pro-feet Mohammed, meer eenheid onder de oosterse volken be-werkstelligen. Hij was mild voor de christenen en de Joden. Jeruzalem had voor de Moslims een grote betekenis. In 688 begon Abt al Malik er met de bouw van een grote koepel moskee ten ere van de profeet Mohammed. Mohammed was daar, van uit Mekka, in een visioen geweest. De kleuren van de koepel : Goud en blauw. Goud : symbool van de kennis van God door de Koran en blauw: teken van oneindigheid. Onder de koepel bevind zich de rots die veel betekenis heeft voor de Islam ook vanwege het offer aan God dat Abraham daar zou hebben gebracht. De Profeet wilde de God van Abraham aanbeden zien als de enig ware God. Jeruzalem kwam weer tot bloei en de betrekkingen waren meestal behoorlijk goed met elkaar. Maar later werd de situatie weer moeilijker.

In oktober volgt het tweede deel. J.Witjes m.v.Afr.

21

Gefeliciteerd Sterksel!

Het HSL net is een daverend succes. Waar het gemiddelde in de gemeente bij 54 procent bleef steken zijn wij in Sterksel op de 75 procent beland. Voor waar een mooie prestatie. Er wordt nu hard gewerkt aan de voorbereidingen om de glasvezel ook daad-werkelijk in de grond te krijgen wat in september een aanvang moet krijgen.

Bron: margreetdeheer.com religie in beeld.

22

Vertel het met iconen

Een icoon is een afbeelding van Christus, de Moeder Gods, heiligen of hoogfeesten. Iconen behoren tot de Oosters-orthodoxe, de Oriëntaals-orthodoxe Kerk en de Oosters-katholieke Kerken en zijn onlosmakelijk ver-bonden met het kerkelijke en spirituele leven van deze kerken en hun gelovigen. Iconen zijn meestal geschilderd op een houten paneel. Bij het schilderen dient rekening ge-houden te worden met bepaalde regels. Deze regels zijn vervat in de schildersboeken (de zg. canon) en hebben de bedoeling voor zuiver-heid en uniformiteit te zorgen en niet af te wijken van de leerstellingen van de Kerk.

Het schilderen van iconen is voor de ortho-doxe kerk een werk waarvoor Gods zegen ge-vraagd wordt. Het gaat in de regel gepaard met gebed en vasten. Een icoon wordt in principe niet gesigneerd, omdat men ervan uitgaat dat het Gods hand is die de schilderen begeleid; de Grieken signeren hun iconen wel.

Iconen worden niet aanbeden, want aanbidding komt alleen de Drie-enige God toe. Iconen worden door de gelovigen geëerd. Theodorus de Studiet († 826) heeft over de legitimiteit van iconenverering gezegd: “De icoon vertegenwoordigt het prototy-pe [ ...] De eer die men aan de icoon bewijst, gaat terug op het oerbeeld [ ...]. Voor christenen was en is, tot op de dag van vandaag, het beeld een mysterium en zij beschouwen het als een drager van Goddelijke energie en genade.” In 787 is de ico-nenverering door de gehele christelijke Kerk geaccepteerd – door dezelfde Kerk die de bijbel heeft samengesteld en geredigeerd, de leer van de Heilige Drie-eenheid en de twee naturen van Christus heeft geformuleerd. De orthodoxie leert dat door een icoon te eren, door er voor te bidden, de gelovige in verbinding treedt met God. Een gelovige vereert een icoon door het slaan van een kruis en het maken van buigingen en door de icoon eventueel te kussen; in de kerk zetten de gelovigen een kaars voor de icoon op een daarvoor bestemde kaar-senstandaard.

Bron Wikipedia. De afbeelding geeft een Oud-Testamentische Drievuldigheid weer. De Heilige Drievuldigheid slaat op de Vader, de Zoon en de Heilige Geest. De Vader staat voor de waarheid, Hij is alomvattend, de Zoon staat voor de weg, Hij heeft ons getoond hoe we tot de Vader (de waarheid) kunnen komen en de Heilige Geest, het geloof, onze inzet om tot de waarheid te komen. De drie te samen geeft ons het geluk, het besef dat alles in harmonie leeft en dat we alleen gelukkig kunnen zijn als we in harmonie leven. In harmonie met zichzelf, in harmonie met de medemens en in harmonie met de natuur.

23

Colofon

Graag willen wij alle nieuwe inwoners van Sterksel opnemen in onze database zodat deze compleet blijft. Laat je kennen en vul onderstaande gegevens in: Naam:……………………………………………………………………………………………………………………… Adres:……………………………………………………………………………………………………………………… Postcode/Plaats:……………………………………………………………………………………………………………………… Telefoon en/of e-mail:……………………………………………………………………………………………………………………… Geboortedatum:……………………………………………………………………………………………………………………… Geboorteplaats:……………………………………………………………………………………………………………………… Aantal gezinsleden en geboortedata:…………………………………………………………………………………………………..………………… Bovenstaande gegevens kunnen worden afgegeven op het redactie-adres, of via e-mail gestuurd worden naar wstolp@kpnplanet.nl . Alvast bedankt voor uw medewerking! 43e jaargang nummer 4, augustus 2012

Redactie: Sara Jacobs, Annie van de Ven, Maria Giebels en Wim Stolp

Redactie-adres:

Albertlaan 5 te Sterksel 040 - 226 17 13 06 - 27 28 80 34

E-mail: wstolp@kpnplanet.nl

Bankrelaties parochie: Rabobank 14.93.00.654 Postbank 1775059

Kopij volgend blad inleveren voor 8 oktober 2012. Bij voorkeur per e-mail.

Welkom in Sterksel!

24

Het dorpshuis eert haar vrijwilligers

Een dorpshuis zonder vrijwilligers, is geen dorpshuis. Stichting Dorpshuis Valen-tijn is er dan ook trots op dat we kunnen rekenen op de inzet van een groot aan-tal vrijwilligers. Om al deze vrijwilligers te bedanken voor hun inzet, hebben we op vrijdag 29 juni weer de traditionele barbeque gehouden in het dorpshuis ter afsluiting van het seizoen. De opkomst was groot en iedereen kon genieten van een zeer goed verzorgde barbeque.

Ook hebben we een aantal jubilerende vrijwilligers extra in het zonnetje gezet. Middels een attentie hebben we hen bedankt voor de jarenlange bijdrage aan het welzijn van alle gebruikers van het dorpshuis. Diverse vrijwilligers hadden zich alweer 5-, 10-, 15 jaar of nog langer ingezet voor het dorpshuis. Dit jaar waren er zelfs 4 vrijwilligers die het 30-jarig jubileum mochten vieren, namelijk Berta Kerkers, Piet Hikspoors, Fried Beenders en José Beenders. Zij ontvingen uit handen van de nieuwe voorzitter Ruud van der Zan-den een speldje speciaal voor deze gelegenheid gemaakt. Ook het personeel, Piet Scheepers, José Beenders en Anita Duisters kregen een bloemetje aangeboden.

Ruud van der Zanden spreekt de vrijwilligers toe.

de 30-jarige jubilarissen omringt door enkele andere jubilarissen en nieuw personeelslid Anita Duisters.