Hangen of heengaan? • Lectoren: functioneringsgesprekken … · 2014-08-29 ·...

10

• Hangen of heengaan? • Lectoren: functioneringsgesprekken werken niet

• CO2 oorzaak inkakken • Varela Family in spotlight • VSB: ga toch weg! • Date in de keet

14e

jaar

gang

4 fe

brua

ri 20

09 re

dact

ione

el o

nafh

anke

lijk

mag

azin

e va

n de

Han

zeho

gesc

hool

Gro

ning

en |

e-m

ail:

hanz

emag

@or

g.ha

nze.

nl |

ww

w.h

anze

mag

.nl |

Fot

o: P

epijn

van

den

Bro

eke

2 HANZEMAG WOENSDAG 4 FEBRUARI 2009 [10]

‘Onderzoek wijst uit:

functioneringsgesprekken

werken níet in organisaties

waar ze nodig zijn en ze

werken wél in organisaties

waar ze overbodig zijn’

Lectoren Arbeid: alles draait om de eenvoud

Simpel organiseren is personeel motiveren

of oud, dat maakt niet uit. Een burn-out krijg je als je je niet voldoende kunt ont-plooien.’ Met de hoeveelheid werk heeft dat volgens Emans weinig te maken: ‘Aan hard werken is nog nooit iemand doodgegaan.’ Een waarheid als een koe, meent Jac Christis: ‘Van hard werken word je ook niet ziek, maar van verkeerd organiseren wel.’ Christis (57) is net een paar dagen lector Arbeidsorganisatie & Arbeidsproductiviteit. ‘Een mond vol, je mag het ook Slim Organiseren noemen’, zegt de geboren Eindhovenaar. ‘Welbe-schouwd heb je twee typen organisaties: eenvoudige organisaties met complexe functies en complexe organisaties met eenvoudige functies. De tweede vorm is dominant. Dat vloeit voort uit de be-hoefte van de leiding om de processen te beheersen. De arbeid tot in de puntjes te verdelen over de werknemers om het productieproces doelmatig te laten ver-

‘Niet gunstig’, zegt Ben Emans over het aantal slachtoffers van stress en burn-out in Nederland. ‘Maar let op: Nederland heeft in vergelijking met andere lan-den een grote dienstverlenende sector. En dat is juist de sector waarin dit soort verschijnselen relatief vaak de kop opste-ken. Een reden te meer voor mijn onder-zoek naar best principles in HRM.’ Emans (61) begon in januari met zijn werk als lector Duurzaam Human Resources Management (HRM) op de Hanzehoge-school. ‘De vergrijzing wordt zichtbaar, het personeelsaanbod daalt. Bedrijven en organisaties zullen in toenemende mate een beroep moeten doen op oudere werknemers. Dat betekent dat bedrij-ven ze iets te bieden moeten hebben. Ze moeten voorkomen dat hun personeel afbrandt. Werknemers moeten de moge-lijkheid hebben om te groeien. Dat geldt trouwens voor alle personeelsleden, jong

lopen.’ Efficiëntie en standaardisatie zijn belangrijke begrippen voor managers, ze worden er immers op afgerekend. Emans: ‘Het grote nadeel van standaar-disatie is dat werknemers afhankelijk worden van anderen. Bedrijven doen er goed aan deze wederzijdse afhankelijk-heid te reduceren.’ Daarom is het vol-gens Emans zinnig om de werknemer te betrekken bij beslissingen over de in-richting van het werk. ‘De kunst is om de wensen en vaardigheden van de werkne-mers goed te koppelen aan de doelen van de organisatie. Veel organisaties hebben functioneringsgesprekken om dit voor elkaar te krijgen. Maar onderzoek wijst uit: functioneringsgesprekken werken níet in organisaties waar ze hard nodig zijn en ze werken wél in organisaties waar ze eigenlijk overbodig zijn. In goe-de organisaties hebben leidinggevenden namelijk automatisch interesse in hun personeel, dat maakt juist dat ze goede organisaties zijn.’De beste organisaties, meent Christis, zijn simpel georganiseerd. ‘Eenvoud is het sleutelwoord. Een goede organi-satie bestaat uit kleine overzichtelijke teams van werknemers die eenzelfde

doel nastreven. Zo’n team regelt onder-ling wie wat doet, de leden van het team kennen elkaars kwaliteiten.’ Dat biedt grote voordelen. Emans: ‘Elk teamlid heeft daarin zijn unieke rol en taak. Het maakt dat je wordt gezien, dat je ertoe doet. Dat geeft de medewerkers energie en houdt ze enthousiast.’ Het nadeel van dit team-based organiseren is dat de leiding-gevenden hun vinger moeilijker aan de pols kunnen houden. Maar is dat wel een nadeel, vraagt Christis zich retorisch af. ‘Nee! Teams kunnen zeer doeltreffend handelen. Vaak veel beter dan van op afstand aangestuurde medewerkers.’ Hij geeft een voorbeeld uit de thuiszorg, die in de ogen van Christis is doorgescho-ten in standaardisering. ‘Zorgmanager Jos de Blok vond dat het anders moest. Hij richtte Buurtzorg Nederland op, een organisatie die werkt in teams van tien à twaalf verpleegkundigen. Zo’n team is domweg verantwoordelijk voor de thuiszorg in een hele wijk. Eigenlijk is dat gewoon het oude wijkzusterprin-cipe. De verpleegkundigen verdienen meer dan bij de grote thuiszorgorga-nisaties, omdat ze álle taken uitvoeren, simpele en complexe. Maar Buurtzorg Nederland heeft geen overhead die de welhaast ondoenlijke taak heeft om het werk over de werknemers te verdelen. Per saldo pakt dat goedkoper uit voor de patiënt en voor de zorgverzekeraar.’

Werknemers hebben vaak prima ideeën over de organisatie van hun werk, wil Christis maar zeggen. ‘De leiding hoeft er alleen maar naar te vragen.’ Ex-mede-werkers zijn ook goede informatiebron-nen, weet Emans. ‘Eén van onze plannen is om voor bedrijven een handzaam sy-steem van exit-interviews op te zetten. Daarvoor wil ik studenten personeelma-nagement inzetten.’

Boudewijn Otten

Foto

: loe

Xpro

duXi

es

Bedrijven bestaan niet zonder gemotiveerd personeel. En personeel blijft gemotiveerd als het bedrijf slim is georganiseerd. De nieuwe lectoren van het kenniscentrum Arbeid breken een lans voor eenvoud. ‘Werknemers moeten de ruimte krijgen om te groeien, om te merken dat ze ertoe doen.’

Jac Christis (l.) en Ben Emans zien de nadelen van arbeidsstandaardisatie: hou het simpel, reduceer de afhankelijkheid.

3 [10] 2009 4 FEBRUARI WOENSDAG HANZEMAG

Pagina 4 Versus Hangen of heengaan?

Pagina 6 Ruimte voor bezinning. Terugtrekken, kolven en mediteren

Pagina 7 Bij de Les Hoe houd je Antillianen van je lijf?

Pagina 9 ‘CO2-gehalte in Van DoorenVeste schokkend’

Pagina 10 Rotterdams Filmfestival in Images: 5 sterren voor Gomorra en Slumdog Millionaire

Pagina 12 & 13 Rasquert of Randstad?

Pagina 14 VSB: anderhalf miljoen om in het buitenland te studeren

Pagina 15 Leonie: ‘God maakt zich liever kenbaar aan de eenvoudige mens’

Pagina 17 Uitwonen Date in de keet van een ontmoetingskunstenaar

Pagin 20 Going Dutch What not to wear. Dos & don’ts in fashion for men

Pagina 23 Understanding humour in Business. ‘The smallest humour book in history is the history of German humour’

INHOUD

10

4

11

5

14

9

4

Kwesties gezocht!

Ook een heikele kwestie? Een vurig pleit-

bezorger van ’t een of ander? Treed in het

strijdperk in de rubriek VERSUS.

Mail: [email protected].

HANZEMAG WOENSDAG 4 FEBRUARI 2009 [10]

Hangen of heengaan?VERS

US

‘Als alles goed gaat, ben ik zeker van plan om in Groningen te blijven. Ik ben hier geboren en getogen, maar ik heb ook een paar jaar in Paramaribo gewoond en daar op een internationale school gezeten. Twee jaar heb ik aan de International Business School van de Hanzehogeschool gestudeerd. Maar ik houd niet van business en ben overgestapt naar International Communication. Ik wil graag met media werken. Televi-sie of broadcasting. Of dat in Groningen lukt, weet ik nog niet. Misschien begin ik wel een eigen bedrijf. Er zijn andere redenen om te willen blijven. Als kind dacht ik: ik weet niet wat mijn moeder hier zoekt. Mijn familie en vrienden uit de Randstad zeggen: wat doe je in die boerenstad? Het is saai! Dat vind ik nu helemaal niet meer. Ik houd van rust en hoef de hectiek van de Randstad niet om me heen. Ik kom er vaak genoeg, maar daardoor waardeer ik de stad juist meer. Groningen wordt steeds multiculture-ler. Interculturele communicatie lijkt me een mooi vakgebied met veel toe-komst. En je kunt het overal doen. ‘Vind ik de baan die bij me past, dan blijf ik. Zolang ik ook maar kan blijven reizen. Ik reis best veel en hoef nooit een

‘Ik blijf zeker niet in Groningen of het Noorden. Ik wil weg uit Veendam. Mijn eigen weg gaan. Het wordt tijd ook, ik ben 23. Ik doe International Business & Languages en volg de minor Creating Communication Campaigns bij Interna-tional Communication. Over een paar maanden ga ik mijn eindstage lopen in Salamanca in Spanje en ik hoop in sep-tember af te studeren. Daarna wil ik in Spanje blijven en daar een baan zoeken. M’n Spaans verbeteren is mijn belang-rijkste doel. Spaans is een prachtige taal. Ik ben vaak in Spanje op vakantie geweest en wil er gaan werken voor een klein of middelgroot bedrijf. Of in de non-profit branche. Het liefst werk ik in de marketing. Als dat allemaal gaat lukken, ben ik heel gelukkig. Dat ik naar het buitenland wil, weet ik al lang. Na de havo droomde ik er van om een gap year te doen op een highschool in Ame-rika. Maar dat was verschrikkelijk duur. Mijn broer attendeerde me op IBL en die opleiding past goed bij mij. Ik zag direct dat we al in het tweede jaar naar het buitenland op stage moesten. ‘Voor de gemeente Alcaldia bij San Carlos in Nicaragua heb ik een marke-tingplan geschreven om het toerisme

De roltrap naar de Randstad, dat is Groningen in de ogen van onderzoeker Jan Latten van

het Centraal Bureau voor de Statistiek. Vier van de vijf nieuwe inwoners van de stad zijn

student. Maar als de opleiding is afgerond vertrekt het overgrote deel weer. Jaïra is er

vrijwel zeker van dat zij in Stad blijft. Rini wil per se weg. ‘Nooit meer Veendam.’

Jaïra Egers (22) Rini Kasanwidjojo (23)

hotel te nemen. Ik heb een groot net-werk. Door onze kerk. Waar ik ook naar toe ga, de gemeente van de Zevende-dags Adventisten helpt me altijd op weg. Toen ik in Zuid-Afrika bij mijn vader op bezoek ging en hij naar Suriname moest voor de begrafenis van mijn opa, konden mijn broer en ik onze tickets niet om-boeken. We werden opgevangen door mensen van onze kerk. Misschien ga ik wel stage lopen in Zuid-Afrika. Of op Barbados. Daar ken ik ook mensen.‘Als de overheden hier in het Noorden het interessant genoeg maken om hoger opgeleiden te laten blijven, zie ik zeker mogelijkheden. Het is vooral een kwes-tie van transport. Als ze de Zuiderzeelijn zouden aanleggen, zouden veel meer mensen hier blijven. Groningen is best internationaal georiënteerd. Alles is hier te vinden en er is weinig criminaliteit. Mijn moeder wil ook niet weg uit Gro-ningen. Ik zeg wel eens: als ik toch moet verhuizen, neem ik je mee.’

te stimuleren. Ik kwam er terecht via de stedenband die Groningen met San Carlos heeft en woonde in een gastgezin. Het gebied waar ik zat, was nog niet echt ontwikkeld, veel oude bussen en hobbels op de wegen. En natuurlijk een compleet andere levensstijl. Mañana, mañana. Dat verwacht ik ook wel in Spanje. ‘Als er geen interessante banen in het Noorden zijn hebben, moeten studen-ten wel naar het Westen of naar het bui-tenland. Een vriendin van me heeft de Dansacademie gedaan, daar kun je hier weinig mee. Ze heeft nu gelukkig een contract in de Randstad gekregen. Op mijn vakgebied is hier denk ik wel werk te vinden. In de marketing of sales. Het ligt er aan wat je zoekt. ‘Groningen is een leuke stad, maar ik wil iets nieuws, in een ander land wonen. Met alles erop en eraan. Heel misschien kom ik ooit wel terug. Maar dan naar Groningen, niet naar Veendam, ook al ben ik daar geboren.’

Rina Tienstra

Foto: Luuk Steemers

IK BLIJF! IK GA!


kORT nIEUWS

Actie ‘Fietsen Scoort 2009’

Net zoals vorig jaar doet de HG weer mee aan de actie Fietsen Scoort 2009. De HG stelt één eurocent beschikbaar voor elke kilometer die een medewerker in het ka-der van de fietsactie aflegt. Het bedrag komt ten goede aan fietsprojecten in ontwikkelingslanden en een waterpro-ject in Ethiopië. In 2008 fietsten HG-me-dewerkers in totaal 231.047 kilometer, wat een sponsorbedrag van € 2310,47 op-leverde. Informatie en aanmelden: www.fietsenscoort.nl. Verdere vragen kunnen HG’ers stellen aan Anita Kuis, tel. 050-5953191, of mail [email protected]. ‘Fietsen Scoort’ is een campagne die aan-dacht besteed aan milieu en duurzaam-heid wereldwijd en de gezondheid van de werknemers.

Ex-student wint innovatieprijs

Thomas Brinkman, in 2006 afgestudeerd aan de opleiding Human Technology van de Hanzehogeschool, heeft op 13 januari de Horecava Innovation Award gewonnen. Brinkmans bedrijf MyOrder verkoopt een toepassing voor de mobiele telefoon waarmee cafébezoekers bestel-lingen kunnen plaatsen én afrekenen. Brinkman werkt aan de uitbreiding van zijn diensten: ook het menu van bezorg-restaurants en bioscoopkaartjes komen voor verkoop per mobiel in aanmerking. Brinkman kreeg de innovatieprijs uitge-reikt tijdens de horecavakbeurs in Am-sterdam.

HG doet mee aan Eemshavencentrum

De Hanzehogeschool werkt mee aan de totstandkoming van het Seaports Expe-rience Center in het Havengebied Delf-zijl en de Eemshaven. Het centrum moet een steunpunt worden voor leerlingen, studenten, werkzoekenden en het be-drijfsleven. Het centrum promoot het gebied (onder meer door bedrijfsexcur-sies) en informeert bezoekers over werk-gelegenheid en stagemogelijkheden. De initiatiefnemers Groningen Seaports, ISD Noordoost/Werkplein Eemsdelta, de Noordelijke Regieraad Bouw, de pro-vincie en de Hanzehogeschool denken dat het centrum, waarvoor men nog een geschikte vestigingsplaats zoekt, in het najaar van 2009 zijn deuren kan openen.

ABC heeft twee nieuwe lectoren

Jos Bosman en Ton van der Maarel zijn beiden lector Ruimtelijke Transforma-ties geworden aan de Academie voor Ar-chitectuur, Bouwkunde & Civiele Tech-niek van de Hanzehogeschool. Bosman (1953), assistant-professor aan de Technische Universiteit van Eindhoven, is specialist architectonisch ontwerp in stedelijke ge-bieden. Van der Maarel (1949), directeur Water bij Tauw Nederland te Deventer, heeft zijn sporen verdiend op het vlak van waterbeheersing, waterhuishouding en milieu. ABC beschikt nu over drie lec-toren Ruimtelijke Transfomaties (An-dries van der Berg draagt de lectorsjerp sinds januari 2007).

PA-studenten organiseren LeerKRACHT 09

Sanne Hopman redt Zen

Onlangs zag studente Bedrijfseconomie Sanne Hopman een grote parkiet bij het raam op de vijfde verdieping van de Van OlstToren. De door de kou bevangen vo-gel probeerde binnen te komen. Sanne slaagde er in het ontredderde dier naar binnen te lokken. De dierenambulance haalde de parkiet later die dag op. Het bleek te gaan om valkparkiet Zen, die sinds enige dagen werd vermist door zijn baasje aan de Cortinghlaan. Zen en baasje waren dolgelukkig na de hereniging.

Ook Den Haag voert nakijkboetes in

De Universiteit Maastricht doet het al tien jaar, de faculteit Economie van de Tilburgse universiteit heeft er een jaar goede ervaringen mee en nu komt ook de Haagse Hogeschool op de proppen met een boete voor opleidingen waarvan de docenten tentamens en werkstukken te laat nakijken. De boeteregeling is in-gevoerd op voorstel van studenten van de medezeggenschapsraad. Het bestuur denkt dat de maatregel zal leiden tot hogere scores in tevredenheidsenquêtes. De opleidingen moeten de boete, van maximaal vijfduizend euro, storten op de rekening van een goed doel.

HG doet mee aan Warme Truiendag

De gemeente Groningen heeft 13 febru-ari uitgeroepen tot Warme Truiendag. Scholen, kantoren en overheidsgebou-wen zetten op die dag de verwarming één of meer graden lager en vragen leer-lingen en medewerkers zich op de situa-tie te kleden. De medezeggenschapsraad (HMR) vindt dat de Hanzehogeschool zich bij het initiatief, dat landelijk be-kend staat als Nationale Klimaatdag, moet aansluiten en het College van Be-stuur toont zich een ‘warm voorstander’ van de actie die het energieverbruik da-nig zal minderen. Binnenkort zullen de HMR en CvB daarvoor een oproep rich-ten aan het personeel en de studenten.

Blunders HanzeMag 9

In het artikel over de Slag op de Campus in HanzeMag 9 zijn een paar storende fouten geslopen. Multi-instrumenta-liste Kris Vesseur speelt in de formatie June in December (in plaats van Septem-ber). De cd van de Tommy Ebben Band kwam uit in 2008 (niet in 2007) en in de naam van de tweemansformatie Miss.Ippie van Berber Visser en Laurens van der Meulen ontbrak de punt tussen Miss en Ippie. Driewerf sorry, singer-songwriters. In de introductietekst van de rubriek Bij de Les blunderde HanzeMag met de naam van docent Nella Nuis (en niet Nelly Nuis). Onze excuses.

Floor Kuipers in haar rol als Mirads moeder Verica en Michel Belt als kampcommandant in het toneelstuk Mirad, een jongen uit Bosnië. Het stuk, over de burgeroorlog in het voormalige Joegoslavië, uitgevoerd door Toneelgroep Wordt Vervolgd stond onder de regie van dramadocent Layla Radjab. De uitvoering was onderdeel van het jaarlijkse cultureel evenement LeerkRACHT dat PA-studenten in contact wil brengen met een cultureel onderwerp. Dit jaar stonden kindertrauma’s en rouwverwerking centraal. In het Atrium werden allerlei activiteiten georganiseerd voor War Child, zoals sjoelen, condooms tellen en Wii-schansspringen. De Friese zanger Syb van der Ploeg kwam de prijzen uitreiken. De opbrengst was 2130 euro en tachtig cent. Fo

to: L

uuk

Stee

mer

s


MAVERICk

Er hing al een bordje bij de deur toen Christine Wessels vorig jaar voor het eerst het nieuwe onderkomen van de Pedago-gische Academie op het Zernikecomplex binnenliep. ‘Bezinningsruimte, echt waar. Het stond er van meet af aan. Ik dacht: zo, dat is ideaal. Dat hebben we nodig.’ De af-studeercoördinator ouderejaars (een eu-femisme voor studenten die langer over hun studie doen dan de voorgeschreven termijn) vatte de koe bij de horens. ‘Het leuke was dat niemand de bestemming van de ruimte in twijfel trok. Het mocht worden wat er op dat bordje stond: een ruimte voor bezinning. Iedereen vond het oké.’ Christine heeft het tij mee, be-zinning, stilte, spiritualiteit en meditatie zijn in. ‘In bedrijven in landen als de Ver-enigde Staten en Japan is het heel gewoon om je even terug te trekken, je even los te maken van de drukte om je heen. En ook

steeds meer Nederlandse bedrijven geven hun personeel die mogelijkheid.’Op 19 januari ging de ruimte op de be-gane grond van het inmiddels tot Brug-smaBorg gedoopte PA-gebouw open. Of eigenlijk ging de bezinningsruimte op slot. ‘Ja, je moet de sleutel even bewust ophalen bij het front office. Je afsluiten van de drukte van alledag mag een keuze zijn.’ In de stilteruimte staan vier stoe-len. ‘Voor nop’, zegt Christine, terwijl ze een lichte wenteling op één van de twee draaistoelen maakt. ‘ze bleven over na de verhuizing. Het heeft dus ook niet veel gekost, allemaal. Alleen de de koelkast met slot is nieuw.’ Het apparaat vult de bezinningsruimte met een brom die de stilte benadrukt. ‘Multifunctioneel! Dit is ook dé plek voor jonge moeders om hun melk af te kolven.’ Geen overbodige luxe, vindt Josina Koning, die net haar flesjes

kolfmelk uit de koelkast komt oppikken. ‘Maar toch, kom er bij andere werkgevers maar eens om. Nee, dit is echt ideaal.’De ruimte is bijna af, vindt Christine. Eén plank draagt een houten schaaltje met veelkleurige schelpen, een glazen vaas met zijdebloemen en een foto van jonggroene bamboe. ‘Ik wil alleen nog twee schilderijen ophangen. Op één daar-van zal de spreuk voorkomen die ook in brons in de vloer van het Wiebengacom-

plex staat: waar ik ben, ben ik op mijn plek.’ Zelf heeft Christine de bezinningsruimte niet echt nodig. ‘Ik mediteer al vanaf mijn achttiende. Iedere ochtend een half uur zen. Op mijn werk kan ik me ook goed af-sluiten van de drukte om heen, de voort-durende communicatie. Dan ga ik in de kantine van het Atrium zitten en geniet van het uitzicht. Heerlijk is dat.’

Boudewijn Otten

Alle personeelsleden van de Hanzehogeschool

zijn eind vorig jaar de hei opgejaagd, in

boerenhoeves bijeengedreven of in kerken

verzameld om een dag lang te praten over

de hogeschool in 2020. Over de strategische

positie en de branding, dat is het beeld

dat we willen uitstralen. Het bleek dat

na diverse discussiegroepen al onze

nuances en toekomstbeelden gereduceerd

moesten worden tot vier variabelen die een

spinnenwebje vormden. Vervolgens worden

alle spinnenwebjes van de hele hogeschool

opgeteld en dan is het Henk Pijlman volkomen

duidelijk waar we heen moeten. Internationaal

talent met een regionale onderzoeksfunctie.

Of dezelfde woorden in een andere volgorde.

Interregionaal talentonderzoek. Of regionaal

onderzoekstalent met een internationale

uitstraling. Enfin, laat stafbureau Marketing

maar fijn in zijn web zitten.

Wij moeten helemaal geen uitstraling hebben

in 2020. We moeten ook niet bestaan in 2020.

In 2020 moet er op onze gebouwen staan:

samenwerkende onderwijsinstellingen regio

noord. Met als motto: samenwerken als dat

nuttig is, onderscheiden waar mogelijk.

Ik sprak laatst twee rokende bestuursleden

van een andere hogeschool. Zij vonden het

vanzelfsprekend dat er hogeschoolbrede visies

ontwikkeld moesten worden. Ik vroeg: waarom?

Een schok ging door het gezelschap. Alsof ze

water zagen branden. Ik vroeg waarom het zo

vanzelfsprekend was dat een kunstopleiding en

een technische bedrijfskunde eenzelfde visie

hebben. Dat ligt niet voor de hand.

Zouden ze in de Toren echt denken dat

op het conservatorium de competentie

strijkstokhantering wordt ge-assest? Of dat

ze zich bij Verpleegkunde enorm verheugen

op de toegepaste onderzoekscomponent van

patiëntverzorging? Of dat de PA driftig bezig

is met de internationale uitstraling van onze

basisscholen? Gelukkig niet.

Centrale macht wil groeien. Doet een steeds

grotere greep in de middelen. En niemand die

er blij van wordt. Het geeft toch te denken

dat de Hanzehogeschool een centrale club

van tachtig (!) onderwijskundigen heeft en

desondanks de opleiding van nieuwe docenten

inkoopt bij het commerciële bedrijf Interstudie/

nDO?

Beste lezer, volgende keer wil ik met uw hulp

eens proberen te berekenen hoeveel procent

van de collegegeld- en subsidie-euro’s er

eigenlijk terechtkomt bij het voorbereiden

en geven van onderwijs. Helpt u mee? Stuur

suggesties en cijfers naar [email protected].

nl. We gaan eens lekker rekenen. Voorlopig is

mijn schatting minder dan vijftien procent, maar

ik hoop dat ik mis zit…

Maverick

Branding

PA-docent schept ruimte voor bezinning

‘Je afsluiten mag een keuze zijn’

Foto

: Luu

k St

eem

ers

Even een moment voor jezelf, steeds meer

organisaties ondervinden dat personeelsleden baat

hebben bij een korte retraite van de dagelijkse

beslommeringen. Docent Christine Wessels schiep er in

de BrugsmaBorg een speciale ruimte voor.

net voor een zwaar gesprek op de PA, derdejaars Jeldau ontspant zich in de bezinningsruimte.

‘Dit is ook dé plek voor

jonge moeders om hun

melk af te kolven’


‘Je weet, je bent mijn lieveling, mijn du-shi, maar je maakt het jezelf te moeilijk,’ zegt Curvin George tegen Annemarie Witkamp. ‘Je hebt het in je hart, ik voel het, maar je moet het simpel houden.’ In het F-gebouw bereidt Curvin een groep studenten voor op hun stage op de An-tillen. Hoofdmoot van de achtweekse cursus was de taal, het Papiaments. Maar vandaag, 29 januari, is het de laatste les: tijd voor typisch Antilliaanse gezellig-heid. De studenten mogen een gesprek aan-knopen met Elton Margerita en Aaron Severina. De twee Antillianen geven de dames het ene na het andere compliment over hun uiterlijk. Wat zeggen ze nou precies? Claire Willekens is het spoor even bijster wanneer Aaron haar toe-spreekt. ‘Ik zei dat je mooie ogen hebt en dat ze goed bij je haar kleuren’, verklapt Aaron, ‘en nu moet jij danki zeggen!’Dan is het tijd voor wat beweging. ‘An-tillianen dansen heel anders op de Antil-len dan hier,’ zegt Curvin. ‘Ik ga jullie wat ritmes laten zien, maar ook hoe je bepaalde stijlen kunt afweren.’ Afwe-ren? De klas kijkt verbaast. ‘Dansen is communicatie’, legt Curvin uit, ‘en het

is belangrijk om te weten wat er precies wordt gecommuniceerd. Bepaalde rit-mes kunnen heel intiem worden zonder dat je dat wilt. Ik ga je laten zien hoe je de dans netjes kunt houden, zonder je danspartner te beledigen. Maar vertel niet dat je dit van mij hebt geleerd, want dan gaan ze me vermoorden!’ De klas lacht, ietwat gespannen. Dat er een stuk sensueler gedanst wordt in de Cariben, wisten ze wel, maar dit klinkt een beetje intimiderend.

‘Ach, zo erg is het allemaal niet’, zegt Curvin, ‘maar ik wil dat jullie goed voor-bereid vertrekken.’ Hij zet merengue op. ‘Dit is een gevaarlijk ritme, maar heer-lijk om op te dansen!’ Aaron en Elton beginnen soepel te bewegen. Sommige

meiden zitten gelijk lekker in het ritme, anderen worstelen met de stramheid in hun lijven.De heren tonen de trucs die Antilliaanse mannen gebruiken om te kunnen schu-ren. ‘Hoe voorkom je dat een man zo dichtbij komt?’, vraagt Curvin. ‘Weg-draaien?’ merkt Annemarie op. Volgens Curvin kan het subtieler. ‘Als een man je te dansen vraagt, loop je op hem af met je handen vooruit in de danshouding. Daarmee laat je zien dat je alléén wilt dansen. Dat snapt een Antilliaan met-een.’ Wat ook goed werkt is de handen op de schouders van de man plaatsen tijdens het dansen. ‘Op die manier kun je hem zachtjes wegduwen als het te in-tiem wordt.’‘Het is allemaal body-language’, zegt Curvin. ‘In Nederland zou je misschien roepen ga weg!, maar dat werkt op de Antillen niet. Herinneren jullie de regel nog? Kom niet aan het ego van de man! Vooral als hij in een groep is, moet je hem niet beledigen. Gebruik body-lan-guage om te laten weten waar je grenzen liggen.’‘Je moet ook zorgen dat je respect af-dwingt. Een string onder een doorschij-

nende broek: draag het niet, alsjeblieft! En laat de man naar je toe komen, je vragen om een dans. Als hij van afstand wenkt en knipoogt, moet je er niet op ingaan.’Dan leggen Curvin en Elton nog even uit op hoe Antilliaanse mannen vrouwen selecteren. ‘Het is prettig om te dansen met een meisje van gelijke lengte’, zegt Curvin. ‘Op die manier kun je elkaar in de ogen kijken en goed communiceren.’ ‘Als een man in je oor fluistert’, voegt Elton toe, ‘praat dan niet terug in zijn oor, maar recht in zijn gezicht. In het oor fluisteren is erg erotisch.’

De Johnny Cakes, Koi Lechi en paste-chi vallen erg goed in de smaak. ‘Zijn er nog vragen, dingen die jullie echt willen weten voor je vertrekt?’ vraagt Curvin. ‘Nee’, zegt Annemarie, ‘maar we willen je wel hartelijk bedanken. ‘Dat hoeft nog niet’, zegt Curvin. ‘Straks als jullie weggaan, mogen jullie me allemaal een kusje op mijn wang geven. Dan ben ik helemaal gelukkig.’

Chris Wind

BIJ DE LESAfpoeieren op z’n Antilliaans Nederlandse vrouwen die op de Antillen rondlopen, kennen het verschijnsel:

opdringerige mannen. Hoe houd je ze van het lijf? Curvin George doet het uit de

doeken. ‘Ga weg! zeggen helpt niet. Het is allemaal body-language!’

Foto

: Tan

ia O

uaria

chi P

eral

ta

‘Vertel op de Antillen niet

dat je dit van mij hebt

geleerd, want dan gaan ze

me vermoorden!’

8

Een boekje voor een gestrand droomprojectMelle en Claudia maakten serieus werk

van het boekje dat ze schreven voor de

stichting Hestia, die al jaren knokt voor de

totstandkoming van een woonproject in

Lewenborg. Het boekje is puik, maar het

project gaat niet door.

‘Een domper’, zegt Claudia. ‘Dat heb-ben wij weer’, lacht Melle. In het Atelier Mens & Omgeving in de Van Dooren-Veste tonen de derdejaars Communica-tie het resultaat van zes maanden buf-felen: kopieën van de zes rapporten die ze schreven en vijftig exemplaren van de kroon op hun werk, het dertig pagina’s tellende boekwerk Je Bent Oud En Je Wilt. Vorige week kregen Claudia Terpstra (23) en Melle Bouwhuis (21) de onheils-tijding. Het project gaat niet door. Acht jaar is de stichting Hestia in de weer om in Lewenborg een bijzondere woonvorm voor ouderen te verwezenlijken, een in een natuurlijke omgeving gelegen com-plex waarin de bewoners een eigen huis

hebben en gezamenlijke ruimtes waarin zij hun interesse voor spiritualiteit kun-nen uitleven. ‘Acht jaar nadenken, pra-ten, duwen en trekken’, zegt Claudia als ze de tekeningen van architect Rau laat zien. ‘Prachtig’, vindt Melle. En net zo prachtig vonden de twee studenten hun eigen bijdrage. Ze spraken met de toekomstige bewoners, met de architect, de woningbouwcorporatie en nog veel meer betrokkenen. ‘Zelf zijn we nou niet wat je noemt spiritueel’, zegt Melle, ‘dat maakte het juist zo interessant.’ De stich-ting en de toekomstige bewoners heb-ben de meest mooie dromen over hun toekomstige woonomgeving. Claudia: ‘Maar de woningbouwcorporatie zette hen met de beide benen op de grond. En hoe dacht Hestia dat te gaan betalen, vroegen ze. Twee heel verschillende werelden.’ En die ene wereld, woningbouwcorpo-ratie Nijestee, zei uiteindelijk nee. ‘De kredietcrisis’, zegt Melle, ‘het project is te riskant in deze tijden.’

Maar het boekje ligt er. ‘Claudia is echt magisch met taal. Dan hadden we, ik vooral, een uur zitten kleppen en dan schreef zij het prachtig op.’ En Melle wist vervolgens precies hoe het eruit moest zien. ‘Met dank aan het tijdschrift Happinezz, een geweldige bron van… inspiratie’, gniffelt ze. De twee mei-den, die een negen haalden voor deze minor, hebben een half jaar genoten. Claudia: ‘We hebben het helemaal zelf gedaan, van begin tot eind. We waren zelfs opdrachtgever van een stel andere studenten die een prachtige videofilm maakten.’ En helemaal voor niets is het ook niet geweest. Melle: ‘Hestia kan met dit boekje gerust aankloppen bij andere woningbouwcorporaties en financiers. Ze zien het als een enorme stimulans om verder te gaan.’

Boudewijn Otten

Claudia en Melle, magisch in woord, spiritueel in beeld

HANZEMAG WOENSDAG 4 FEBRUARI 2009 [10]

Dinox is een onderzoeks-centrum in Groningen en Berlijn met ruim 15 jaar ervaring in geneesmid-delenonderzoek op het gebied van vrouwelijke hormonen (zoals anti-conceptie, vruchtbaar-heidsbehandelingen, premenstrueel syndroom en acné) en seksuologie.

Dinox bevindt zich op het UMCG terrein: Hanzeplein 1, ingang 53, 9713 GZ Groningen

WWW.DINOX.NL

die mee willen werken aan eengeneesmiddelenonderzoek (180).

WIJ ZOEKEN VROUWEN

In dit onderzoek wordt de werking onderzocht van 4 doseringen van een progestageen (vrouwelijk hormoon): in welke mate het progestageen in het lichaam wordt opgenomen, of het van invloed is op het baarmoeder-slijmvlies, en of het de groei van eiblaasjes in de eier-stokken onderdrukt. Dit progestageen is in combinatie met een oestrogeen al onderzocht en geregistreerd als anticonceptiepil.

U zou aan het onderzoek kunnen deelnemen als u: een vrouw bent tussen 18 en 35 jaar en gezond bent; bereid bent aanvullende anticonceptie (zoals condooms)

te gebruiken tijdens het onderzoek.

Bezoeken Na de keuring bezoekt u regelmatig het onderzoekscentrum voor een bloedafname, echoscopie en tweemaal een onderzoek van het baarmoederslijmvlies. De eerste cyclus bestaat uit 7 tot 12 bezoeken. De behandelperiode waarin u één van de 4 doseringen van het progestageen krijgt, duurt maximaal 72 dagen en heeft tussen de 12 en 22 bezoeken. Na de behandelperiode zijn er nog 1 tot 4 bezoeken.

VergoedingElke vrijwilligster ontvangt -afhankelijk van het aantal bezoeken- een vergoeding voor deelname aan dit genees-middelenonderzoek tussen de 1194,- en 1992,-. Reiskostenvergoeding: 0,19 per km.

Voor meer informatie kunt u bellen met

(050) 3610999al je studieboeken compleet en up-to-date op selexyz.nl

al je studieboeken compleet en up-to-date op selexyz.nl

selexyz studieboekenBestel met een paar simpele muisklikken al je studieboeken op selexyz.nl. Daar vind je namelijk altijd de complete en up-to-date boekenlijsten van de meeste studies in Nederland. Ga snel naar selexyz.nl voor meer info. En voor het bestellen van je studieboeken, natuurlijk.

Advertenties

Claudie (l) en Melle.


‘CO2-gehalte in Van DoorenVeste schokkend’

Hoofdpijn, vermoeidheids-

verschijnselen en vooral

concentratieverlies. Dat

krijgen de studenten in de

Van DoorenVeste van het te

hoge koolstofdioxidegehalte

in de lokalen. De ramen

moeten open, menen student-

onderzoekers Nick, Willem en

Annemachteld.

‘De dame van de Gemeentelijke Ge-zondheidsdienst zei dat scholen zich heel wat moeite en geld kunnen bespa-ren als leraren af en toe de ramen open zetten. Ik moet zeggen: daar zit wat in.’ Nick Sprangers is nog helemaal vol van de resultaten van het onderzoek dat hij het afgelopen half jaar verrichtte. Boven het artikel dat hij met Willem Knol en Annemachteld Lanting over de bevin-dingen schreef, staat Studenten vergiftigd tijdens college. ‘Nee, dat is niet overdreven’, zegt Annemachteld, net als Nick derde-jaars Verpleegkunde aan de Hanzehoge-school, ‘Koolstofdioxide, CO2, is een gif, als je hoge concentraties inademt, heeft dat duidelijk nadelige effecten. Van ver-moeidheid tot hoofdpijn en in extreme situaties kun je ervan gaan overgeven en je bewustzijn verliezen.’ Zó erg is het niet gesteld met de vier lokalen die de drie studenten onderzochten. ‘We kregen de opdracht van vierdejaars van de minor Duurzaam Bouwen’, zegt Wil-lem, zelf derdejaars Human Technology. ‘Die hadden in veel lokalen te hoge con-centraties CO2 gemeten. Wij hebben de situatie in vier lokalen exacter in beeld

gebracht. Drie lokalen waar we een hoge concentratie vermoedden en ééntje met een goede ventilatie.’ De metingen in de Van DoorenVeste ver-richtten de studenten met een CO2-me-ter, die het aanwezige koolstofdioxide uitdrukt in Parts Per Million (PPM). De resultaten waren schokkend, schrijven de studenten die de minor Mens & Om-geving volgen. In de drie lokalen waar en-kel ventilatieroosters in het raam waren aangebracht, steeg de PPM binnen een paar minuten tot een waarde boven de 1000 en soms schoot de PPM na verloop van tijd omhoog tot op een niveau van 3000, drie keer de waarde die het Rijks-instituut voor Volksgezondheid nog als gezond omschrijft. Als de PPM-waarde in een ruimte boven de duizend komt, treden negatieve verschijnselen op: de aanwezigen krijgen hoofdpijn, gaan ga-pen of worden misselijk. ‘Dat waren pre-cies de klachten die uit de enquêtes naar voren kwamen.’, zegt Willem.De drie studenten lieten het niet bij deze analyse. Ze kregen docenten zover dat ze hen tijdens lessen toelieten in de vier lo-kalen. ‘We zaten voor in de klas, zodat we

goed zicht hadden op wat zich afspeel-de’, zegt Nick. ‘In de klas met de goede ventilatie constateerden we veel minder gapende studenten, veel minder rode hoofden en ga zo maar door. We zagen de vermoeidheid als het ware toeslaan. We constateerden zelfs dat de studenten die dicht bij het raam met de ventilatie-strip zaten daar minder last van hadden dan de anderen.’Een volgend ijkpunt was een analyse van de alertheid van de studenten in de klas. De drie onderzoekers vroegen de stu-denten om ieder kwartier op een schaal van 1 tot 10 aan te geven hoe het met hun concentratie gesteld was. Willem pakt de grafiek erbij. De lijn van de goed geven-tileerde ruimte, een collegezaal, loopt vrijwel horizontaal. In de lijnen van de slecht geventileerde lokalen zitten duidelijke knikken. ‘Na een kwartier, twintig minuten kakken de studenten in’, lacht Nick, ‘dat zal docenten bekend voorkomen.’ Eén van de lijnen knikt omhoog, de aan-wezige studenten geven op dat punt een hoger cijfer aan hun concentratie. ‘Die klas had even een pauze gehad. Daar

Studenten vinden oorzaak van inkakken

kikkerden de studenten van op. Dat kan heel goed liggen aan het feit dat de deur openging, het CO2-gehalte daalde en het zuurstofgehalte steeg’, vermoedt Annemachteld.

Er is een eenvoudige methode is om koolstofdioxide uit een ruimte te ver-drijven. ‘Gewoon het raam even open zetten, echt waar’, zegt Nick, ‘CO2 eruit, zuurstof erin, zo simpel is het.’ Menselijk gedrag beïnvloeden is, de drie studenten Mens & Omgeving weten het, geen fluit-je van een cent. Willem: ‘We denken dat het aanpassen van de ventilatiesystemen sneller effect heeft. Dat denkt onze op-drachtgever ook. Maar goedkoop is zo-iets niet. Techniekstudenten zullen het voorlopig toch moeten hebben van af en toe het raam opengooien.’ ‘Wij ook’, zegt Verpleegkundestudent Annemachteld, ‘ik weet zeker dat de CO2-gehaltes op het Wiebengacomplex ook ruim boven de norm zijn.’

Boudewijn Otten

Foto

: loe

Xpro

duXi

es

Willem (l), Annemachteld en nick kregen een 8 voor hun onderzoek naar koolstofdioxide.


Advertentie bibliotheek 6.08 24-06-202

ga eens uit ons dakPl

atfo

rmth

eate

r.nl

the a

rt o

f hav

ing

fun

STEENTILSTRAAT 10

9711 GM GRONINGEN

TEL. 050 - 589 15 10

http://www.dejongensvanhemmes.nl

CULT

UUR

Matteo Garrone’s film over de Camorra, de maffia van napels, is niet geschikt voor tere zieltjes. Zijn rauw-realistische film lijkt in de verste verte niet op de gangbare Amerikaanse Hollywood-maffiafilm en doet peetvader Don Corleone en zijn familie verbleken tot zachtaardige watjes. De op het ge-lijknamige boek van onderzoeksjournalist Roberto Saviano (de meest bedreigde persoon in Italië die ondergedoken leeft uit angst voor wraakacties) gebaseerde film laat een ontluisterend, troosteloos en uitzichtloos beeld zien van moord en doodslag, witwaspraktijken, wapen- en drugshandel en cor-ruptie. Garrone volgt het dagelijkse leven van twee onnozele pubers die maffiosootje spelen, een tien-jarig jongetje dat opteert voor drugsrunner, een hebzuchtige kleermaker, een trieste geldloper en een in- en inslechte afvalkoning met zachte bruine ogen, waar Tony Soprano niet aan kan tippen. Gar-rone filmt zijn onderkoelde scènes op locatie in de bunker-buitenwijken van napels met amateur-acteurs uit de regio. De authenticiteit doet je bloed stollen. De enige vreugdevolle momenten in Go-morra zie je als er lekker gescoord is, een goede deal gesloten, een succesvolle overval gepleegd of als een nieuwe locatie voor chemisch afval is gevonden. Het spreekwoord napels zien en dan sterven kan na deze briljante film naar het rijk der fabelen worden verwezen. De Italiaanse romantiek naar de prullenbak.

Van Get Loaded, de verzamel-cd die de Popaca-demie ieder jaar uitbrengt om haar talent aan publiek en promotors te presenteren, kun je veel zeggen, maar met pop heeft het niet erg veel te maken. Metal, hiphop, techno, weird soundscapes, stevige rock, folk: vele stijlen zijn vertegenwoor-digd, maar pop nu net niet. Toch is dat geen echt gemis, want het laat niet alleen de veelzijdigheid van de opleiding en haar talent zien, maar ook dat de popstudenten zich niet laten kneden tot nieuwe Idols of Popstars. Wat vooral opvalt is de ruime aanwezigheid van gitaren. Hele harde gitaren zelfs. Escadron, The Blackest Grey, Greyline zijn zo ver van pop verwijderd als Michael Jackson van een gezonde geest. Hoogtepunt is de opener, Dear Dad van Noir, een episch, Tool-achtig nummer dat de volle acht minuten blijft boeien. Maar het grootste compliment verdient de ontwerpster van de schit-terende ouderwetse platenhoes die om de cd zit, Linda Posthuma. niet iedere artiest zit op hetzelfde hoge niveau als de ontwerpster, maar dat mag je ook niet verwachten van studenten. Talent hebben ze allemaal zeker en deze cd doet daar meer dan recht aan.

Film

‘Welcome to who wants to be a Millionairrre…! Jamal Malik is one question away from 20 million rupees! How did he do it?’A He cheated B He’s luckyC He’s a geniusD It’s destiny‘Dokters, advocaten, ze kwamen niet verder dan 16 duizend roepies. Hoe kan een slumdog het schop-pen tot 10 miljoen’, vraagt de politieman zich af die Jamal heeft gearresteerd op verdenking van oplich-ting. Jamal staat op het punt om 20 miljoen roepies te winnen in het Hindi-equivalent van Weekend Miljonairs. Hij moet nog één vraag beantwoorden als hij wordt gearresteerd. niemand gelooft dat een chai wallah, een theejongen, alle vragen goed kan beantwoorden zonder voorkennis. De agent wil de waarheid. niet goedschiks dan kwaadschiks. Dan blijkt dat gebeurtenissen uit zijn leven de clue zijn tot de antwoorden. Hoe Jamal zijn moeder verloor, geronseld werd voor het bedelaarsvak, toeristen bij de Taj Mahal rondleidde als amateurgids… Slumdag is een hartstochtelijk liefdesverhaal waarin beelden van het rauwe hedendaagse Mumbay worden afge-wisseld met quizvragen. Jamal laat zien dat ware kennis op straat ligt. Slumdog was de publiekslie-veling op het filmfestival van Toronto, scoorde vier Golden Globe Awards en tien Oscarnominaties. Zien!!!

Slumdog Millionaire draait vanaf 12 februari in de bioscoop.

CD Film★★★★★ ★ ★ ★ ★★★★★Slumdog Millionaire

Mike Myers is terug als goeroe Pitka in The Love Guru. Hoera? nou niet echt. Oké, zijn rol als nerd in Wayne’s World (1992) was geweldig, maar wie weet dat nog? In de Love Guru bereikt de Canadese grappengroller nieuwe dieptepunten. De in Amerika geboren goeroe Pitku, die het opneemt tegen zijn college Deepak, herhaalt de ene flauwe grap na de andere in een zangerig Indiaas accent. Modepopje Jessica Alba, die bepaald niet overtuigt als manager van het ijshockeyteam Toronto Maple Leafs, roept Pitka’s hulp in omdat één van haar sterspelers, Darren Roanoke, in een crisis zit. Zijn vrouw Pru-dence is bij hem is weggelopen voor Le Coq (Justin Timberlake), de keeper van een rivaliserend team. Zelfs wippende olifanten in het ijshockeystadion van Toronto zijn nodig om Darren en Prudence weer te verenigen. Vanwege Pitka’s onbaatzuchtigheid, hij besluit af te zien van een optreden bij Oprah omdat hij Darren niet in de steek wil laten, mag hij van zijn leermeester zijn kuisheidsgordel afwerpen. natuurlijk valt Jessica Alba daarna meteen als een blok voor de love guru. Eind goed, al goed, gaap. The Love Guru is dit jaar terecht dé grote kansheb-ber voor de Golden Raspberry Award die op 21 fe-bruari wordt uitgereikt.

DVD★The Love GuruGomorraPopacademie - Get Loaded 4: We Are


‘Ik ben een analytisch gevoelsmens’Edson Varela (26) is derdejaars aan de Academie voor Popcultuur. Hij woont samen met zijn

vriendin Renate (29), dochter Jazznaya (2) en zoon Socelian (1) in de Leeuwardense wijk De

Vliet. Als rapper Egee bracht hij net zijn eerste single Getting High uit.

Edson is geboren en getogen in Schie-dam. Toen hij veertien was, kreeg zijn vader een baan in Sneek en de familie Va-rela verkaste naar Friesland. Edson kreeg heimwee. ‘Ik voelde me niet op m’n ge-mak in Sneek. Ik miste mijn vrienden. Toen ik achttien was ben ik bij familie in Rotterdam gaan wonen. Ik zat een jaar op de kappersacademie en werkte in een kapperszaak.’ Op zijn eenentwintigste ging Edson te-rug naar Sneek. In Rotterdam woonde hij samen met een neef. Ze hadden een huis in onderhuur en er kwamen pro-blemen. ‘Ik dacht: wegwezen voor ik hier met een huurschuld achterblijf.’ In een discotheek in Drachten leerde hij Renate kennen. ‘Renate woonde bij haar ouders in Heerenveen. Twee jaar lang hebben we gebeld en contact gehouden via in-ternet. We vonden elkaar leuk, maar daar bleef het bij. Op een gegeven moment heb ik haar bij m’n ouders uitgenodigd en haar voorgesteld als mijn vriendin. Sindsdien zijn we samen.’

Muziek heeft altijd een belangrijke rol in Edsons leven gespeeld. Als klein jochie jatte hij de cd’s van zijn oudere broer. ‘Mijn broer draaide veel hiphop, R&B, urban. Prachtig vond ik dat. Keith Sweat, R. Kelly, Bobby Brown. Op een gegeven moment ben ik zelf instrumentele beats op internet gaan zoeken en teksten gaan schrijven. Dingen die ik meemaak en wat ik om me heen zie, inspireren me. Freestylen, improviseren, daar zit mijn kracht. Mijn eerste single Getting High heb ik zo opgenomen. Niets van tevoren bedacht. Het gevoel van het moment. Ik ben een gevoelsmens met een goed ana-lytisch vermogen.’

Kom binnen en blijf eten

De Jamaicaans reggae-artiest Bob Mar-ley is Edsons grote held. ‘De hoop dat blank en zwart ooit op een gelijkwaar-dige respectvolle manier samenleven, dat draagt Bob Marley uit. Zijn teksten en muziek zijn nog steeds actueel. Ik hoop dat Barack Obama net zo’n posi-tieve bijdrage gaat leveren aan een vreed-

zame, multiculturele wereld.’ Edson ouders zijn geboren op Kaapverdië, een eilandengroep ten westen van Senegal. Mensen opzoeken om warmte te vinden, reizen en rechtvaardigheid motiveren en inspireren de jonge rapper. ‘Soms maak ik me boos. Ben ik kwaad op de politiek en op de maatschappij. De maatschappij die de mensen wil rulen, de politiek die de mensen op straat blamen. De zakkenvul-lers die ten kosten van alles en iedereen zichzelf verrijken. Het doorgeslagen ma-terialisme en het op hol geslagen neoli-beralisme. Dan denk ik: zo heeft God het niet bedoeld. Gelijkwaardigheid, delen, respect. Kom binnen en blijf eten.’

De Academie voor Popcultuur kwam voor Edson als een geschenk uit de he-mel. Na de kapperschool in Rotterdam deed hij nog een jaar Mode & Handel aan het Frieslandcollege. Dat was het ook niet helemaal. ‘Toen kwam de mee-loopdag op de Popacademie en ging het balletje rollen. Intake-gesprekken, gesprekken met Jan Pier (Brands, direc-

teur Academie voor Popcultuur, red.), spanningen en hartkloppingen. Ik kreeg met mijn groepje oorlogsfragmenten te zien. Daar heb ik ter plekke een tekst op geschreven. Ik werd apart geroepen. Ze wilden me even alleen horen. Ik heb freestyle gerapt. Ik was bijna niet meer te stoppen van enthousiasme.’ Na twee weken kreeg Edson een brief dat hij was aangenomen. ‘Ik was zó blij! Ik leer veel op de Academie. Ik voel me ze-kerder. Ik leer planningen maken. Om-gaan met collega’s, mijn eigen promotie, marketing, werken in groepen. Rust ne-men, dat ook. Soms eet ik niet eens. Dan ga ik door tot de motor leeg is. Dat is niet goed. Ik heb natuurlijk ook een vrouw en twee kindjes. Als vader wil ik liefde aan mijn gezin geven.’

We Jamming

Op dit moment is Edson bezig met een radiotourtje om zijn single Getting High te promoten. Daarnaast organi-seert hij het schoolproject We Jamming. ‘Op 5 februari gaan zo’n dertig à veertig

Freestyle rapper Edson Varela

muzikanten auditie doen. De besten gaan op 26 maart naar de finale in het Platform Theater in Groningen. Van de winnende muzikanten wordt een band samengesteld, die een digitaal platen-contract krijgt bij Prowess Records, een label van studenten van de Popacademie. Varela Entertainment, het boekingskan-toor dat ik samen met Renate run, gaat de promotie en het management doen voor de band.’

Varela Entertainment wil aandacht voor talent uit het Noorden. Rapper Egee hoopt dat zijn boodschappen overkomen. Dat hij kan overdragen wat hem na aan het hart ligt én natuurlijk dat Getting High een hit wordt. Edson Varela wil een goede vader zijn. Hij wil zijn gezin kunnen onderhouden zonder financiële stress. ‘Hoop, geloof en liefde zijn de enige dingen die er echt toe doen in het leven.’

Loes Vader

myspace.com/mcegee

Foto

: loe

Xpro

duXi

es

‘Hoop, geloof en liefde zijn de enige dingen die er echt toe doen in het leven.’


Rasquert of Randstad ?

‘Al toen ik nog studeerde wist ik dat ik iets in de mediawereld wilde doen. En ook al vond ik Groningen een heerlijke stad om te studeren, ik heb altijd geweten dat ik naar Amsterdam of Hilversum zou gaan. Daar zitten nu eenmaal de beste en grootste mediabedrijven. ‘In mijn derde jaar liep ik stage op de afdeling Communicatie & Marketing van de VARA. Ik merkte daar dat ik niet veel affiniteit heb met de typische activiteiten van persvoorlichters, zoals het schrijven van persberichten. Het or-ganiseren van persconferenties, het opzetten van reclamecampagnes en het organiseren van een mailing vond ik veel leuker. Toen ik aan het afstuderen was, heb ik gesolliciteerd bij productiemaatschappij CCCP. Ik mocht daar meewerken aan het voorlichtingsprogramma voor bouwvakkers Voor Dag en Bouw van RTL5. ‘Het gaat bij mijn werk om de facilitaire zaken rondom een tv-programma. Denk bijvoor-beeld aan het zoeken van geschikte locaties, het inrichten van studio’s, decors laten maken en zorgen dat de cameraploegen en reportagewa-gens er op tijd zijn. Bij de redactievergaderin-gen wordt altijd naar mij gekeken als het over geld gaat. Kunnen we het betalen? Dat vind ik een leuk aspect van het werk, de budgetbewa-

‘Ik ben geboren in Maastricht, maar ons ge-zin is vaak verhuisd. Zo heb ik geleerd dat er overal in Nederland wel wat te doen is. Ik voel me niet gebonden aan een stad. Toen ik naar Amsterdam verhuisde, was ik nog niet eens helemaal afgestudeerd. Een baan had ik trou-wens ook nog niet. Ik was nog niet zo bezig met mijn carrière. Het ging me puur om de gezelligheid.‘In Groningen woonde ik riant en goedkoop aan de Noorderhaven. De kleine, dure kamer aan de Amsterdamse Lijnbaangracht was even slikken. Veel van mijn spullen heb ik toen naar mijn ouders gebracht. Af en toe haal ik weer wat naar Amsterdam. Ik ben intussen al drie keer verhuisd naar een grotere woning. Mijn vriend en ik hebben vorig jaar een huis ge-kocht in de binnenstad.‘De eerste week in Amsterdam tipte iemand mij om een open sollicitatie te sturen naar uit-zendbureau Ad Rem Young Professionals. Dat was gelijk raak. Ik begon als junior consultant, intercedente, zeg maar. Kandidaten werven en aanbieden aan bedrijven, daar ging het om.

king, zorgen dat het betaalbaar blijft.‘Ik heb bij de VARA, TALPA en SBS6 gewerkt. Daar was ik producer van onder meer Vuurzee, Entertainment Live, Shownieuws, De Nieuwe Uri Geller en Just the Two of Us met Linda de Mol en Gor-don. Momenteel werk ik voor Omroep LLiNK. Ik heb zo langzamerhand een groot netwerk van contacten opgebouwd. Dat is in dit werk cruciaal. Op die manier vind ik snel geschikte mensen voor de productie van de program-ma’s. En als ik zelf even op zoek was naar werk, heb ik via dat netwerk steeds weer iets kunnen vinden.‘Ik werk momenteel in Rotterdam, maar ik woon in Amsterdam. Daar is veel te doen op cultureel gebied, net als in Groningen, trou-wens. Ik kom er nog wel eens. Mijn zus stu-deert er nog en dan gaan we gezellig de kroegen in. Maar geografisch gezien ligt Groningen nu eenmaal niet gunstig voor veel hoger opgelei-den. Groningen moet trots zijn op wat het nu is, een geweldige studentenstad, een stad met veel doorstroom van studenten, een eeuwig jonge stad.’

Later, toen ik senior consultant werd, ging ik ook regelmatig op bedrijfsbezoek. In 2007 ben ik manager geworden. In feite betekent dat dat je hoofd bent van een vestiging. Intussen leid ik drie vestigingen. Het werk bestaat uit het aansturen van de consultants en werken aan de ontwikkeling van het bedrijf. We hebben am-bitieuze mensen in dienst. Het is belangrijk dat ik ze geprikkeld en gemotiveerd houd. ‘Ik heb veel aan de studie gehad. Presentaties geven heb ik wel geleerd. Ik weet goed hoe ik overkom. En mijn economische vaardigheden komen ook van pas als ik met budgetten bezig ben. ‘Wat ik over twee jaar doe? Geen idee. Voor-lopig heb ik het hier naar mijn zin. Ik kan me nog voldoende ontwikkelen, maar ik sluit niet uit dat ik nog eens naar het buitenland ga. Nee, naar het Noorden ga ik niet terug. De werkgelegenheid is hier maal tien. Een enkele keer mis ik wel eens de rust van Groningen. Ik bezoek de stad ongeveer één keer per jaar. Am-sterdam is altijd hectisch. Daarbij vergeleken lijkt het in Groningen uitgestorven.’

Naam: Martijn ninkeula (29)Studie: Communicatie & Media (2000-2005)Beroep: TV-producent bij omroep LLinkWoonplaats: Amsterdam

Naam: Willemijn Bary (29)Studie: Communicatie (1999-2004)Beroep: Managing consultant bij uitzendbureau Woonplaats: Amsterdam

Martijn tweede van rechtsvoor.

En masse verdwijnen Groningse afgestudeerden naar het westen. Tot verdriet

van stad en provincie. Waarom zou je blijven en waarom zou je gaan? HanzeMag

sprak met oud-studenten die noorderling bleven en alumni die hun heil in de

Randstad zochten.

‘Na de studie wilde ik het liefst in Groningen blijven. Ik had hier alles, familie, kennissen, mijn vriend. Tegen de tijd dat ik ging afstude-ren, was het niet makkelijk een baan te vinden. Maar ik had geluk. Nog vóór mijn afstuderen werd ik gebeld door een logopedist in Friesland die via de opleiding een part-timer zocht. Dat was in Koudum, een plaatsje vlak bij het IJssel-meer, eigenlijk wel ver weg. Na vier maanden zag ik het niet meer zo zitten. Dat kwam door het reizen én omdat er weinig perspectief in die baan zat. Werk is in dat gebied nog moeilij-ker te krijgen dan hier. Bovendien ben ik niet zo van de kleine dorpjes. ‘Ik heb toen in Groningen een paar maanden op een mytylschool gewerkt, een school voor meervoudig gehandicapte kinderen. In die pe-riode werd ik gebeld door iemand van de GGD. Een collega was ziek geworden. Of ik wilde in-vallen? Nu, acht jaar later, zit ik er nog steeds. Vooral omdat het een leuke en afwisselende baan is, denk ik.

Tussen hoge stapels formulieren zit Johan Ha-ringa aan de directietafel in zijn riante kantoor op de bovenste verdieping van AGC Gerechts-deurwaarders & Incasso in Zuidbroek. Haringa wijst op de stapels. ‘Allemaal exploten, aan-maningen van elektriciteitsbedrijven, water-schappen, banken, verzekeringen, noem maar op. Zestigduizend per jaar! Wij zorgen dat er betaald wordt. We zijn bevoegd om beslag te leggen op bezittingen en, in het geval van het overtreden van bijvoorbeeld een straatverbod, zelfs mensen te gijzelen. Dan breng je ze naar het dichtstbijzijnde huis van bewaring. Ik heb het drie keer meegemaakt. Agressief gedrag kom je steeds vaker tegen, zo ben ik een keer door iemand met een honkbalknuppel achter-volgd. Dat is uiteraard geen leuke ervaring.’ De sector heeft, in tegenstelling tot wat men denkt, wel last van de kredietcrisis. ‘Hoewel het aantal wanbetalers ieder jaar toeneemt, is het steeds moeilijker om geld los te krijgen. Mensen hebben het gewoon niet.’ Het is een zwaar beroep en de studie is zwaar. ‘Bij exa-mens moet je vier uur lang exploten schrijven, ambtelijke stukken waarin je iemand officieel op de hoogte brengt van bijvoorbeeld een ge-legd beslag. Zo’n stuk moet juridisch water-dicht zijn. Iedere foutje kan het verbaal nietig maken.’

‘Preventieve logopedie. Dat is waar de GGD zich mee bezighoudt. We hebben negen logo-pedisten, ieder met een eigen rayon in de pro-vincie. Zelf ga ik naar basisscholen in Zuidhorn en Grootegast. Ik test kinderen uit groep 2 op taal, spraak, stem en gehoor. Bij de kinderen die slecht scoren zet ik een vervolgtraject uit. Maar dat is lang niet het enige wat ik doe. Ik rij maandelijks zo’n vijfhonderd kilometer kriskras door de provincie, bijvoorbeeld om huisbezoeken af te leggen aan kinderen met een taalachterstand. Op aanvraag geef ik ook voorlichting aan leerkrachten op scholen. Erg boeiend vind ik de cursussen voor ouders die ik geef. Ze moeten leren niet alleen in te gaan op hoe het kind praat, maar vooral op wát het zegt. Er is in het Noorden voor ons werk zat. De stille Noorderling is niet alleen een cliché. We merken dat in veel gezinnen weinig wordt gesproken. Er is relatief veel taal- en spraakach-terstand. Daarom is het belangrijk problemen bij jonge kinderen vroeg te signaleren.’

‘Tijdens mijn afstuderen deed ik onderzoek naar vergiftigde grond bij de Gemeente Bel-lingwedde. Leuke sfeer, maar het schoot niet op. Toen wist ik dat ik geen ambtenaar wilde worden. Via een docent hoorde ik dat ze een kandidaat-gerechtsdeurwaarder in Zuidbroek zochten. Ik ben in 1995 begonnen als een soort manusje-van-alles. Overdag allerlei werkzaam-heden op het kantoor doen en ’s avonds stude-ren voor kandidaat-gerechtsdeurwaarder. ‘Ik zou geen moeite hebben gehad om naar de Randstad te gaan. Het Noorden was geen bewuste keuze. Het mocht zo zijn. Het kwam me wel goed uit, want ik ben een fanatiek zee-zeiler. Heerlijk om met mijn zeiljacht de Wad-denzee op te gaan.’ Haringa is in 2000 kandidaat-gerechtsdeur-waarder geworden. In 2007, toen een collega met pensioen ging, is hij door hare majesteit benoemd tot gerechtsdeurwaarder, stand-plaats Zuidbroek. Hij is nu ook mede-eigenaar van het AGC-kantoor.‘Wij hebben nog steeds moeite in het Noorden goeie mensen te krijgen. Het is belangrijk dat het Noorden meer hoogwaardige dienstverle-ners krijgt. Dan zullen talentvolle studenten veel eerder hier blijven.’

Luuk Steemers

Naam: nanda Riethorst (32)Studie: Logopedie (1996-2001)Beroep: Logopedist bij Gemeentelijke Gezondheidsdienst (GGD)Woonplaats: Groningen

Naam: Johan Haringa (36)Studie: Management, Economie & Recht: 1990-1995Beroep: Gerechtsdeurwaarder in ZuidbroekWoonplaats: Garmerwolde (bij Groningen)

Foto’s: Luuk Steemers


Studeren in het buitenland met een VSBfonds Beurs

Ga toch weg!

‘Binnen een half uur kun je hier tien-duizend euro verdienen’, zeg ik weleens tegen studenten. ‘Wij bepalen mee aan je toekomst. Als je een goed doortim-merde aanvraag voor een beurs hebt ge-schreven, maak je een grote kans dat die wordt gehonoreerd. En als je half febru-ari langskomt, krijg je begeleiding bij je aanvraag.’ Babs Steeneken (52) van het Team Internationalisering (Zernikeplein 4) begeleidt sinds 1999 studenten van de Hanzehogeschool bij het aanvragen van een beurs. Studenten die zich na hun afstuderen (tussen 1 maart 2008 en 31 december 2009) meer willen verdiepen in hun studie of hun blik willen verrui-men in het buitenland, kunnen een VSB-beurs aanvragen. Hun studieresultaten moeten wel ruim voldoende zijn. Steeneken geeft een paar voorbeelden van de toewijzingen van vorig jaar. Mu-rad Raoef, een afgestudeerde student Sociaal Pedagogische Hulpverlening, doet een master Medical Social Work aan

de HUKM University in Maleisië. ‘Hij is geïnteresseerd in de contacten tussen de patiënt en het ziekenhuis. Ze zijn in Kuala Lumpur veel verder met de com-municatie dan in Nederland en bereiken betere resultaten met de patiënten. Hij wil zijn kennis straks overbrengen op

de Nederlandse ziekenhuizen.’ Biolo-giestudent Stefan Blankvoort volgt in Noorwegen een masteropleiding Molecu-lair Medicine die zich richt op moleculaire mechanismen in cellen. En voormalig student International Business School Marinde Marsman, studeert Manage-

ment of Training & Development in Edinburgh. Het VSBfonds wees in 2007 218 studen-ten een beurs toe. ‘Vorig jaar kregen we bij de HG 24 aanvragen binnen, waar-van er uiteindelijk elf zijn toegewezen. Het hoeft niet per se om een studie van een jaar te gaan, ook niet om een dikke master of om prestigieuze papieren. Je kunt een aanvraag doen voor minimaal drie maanden tot maximaal twee jaar. Het maximale bedrag dat je toegewezen kunt krijgen is tienduizend euro.’ Dit jaar mag de Hanzehogeschool twaalf kandidaten voor een beurs voordra-gen. ‘We hebben er alle belang bij dat die aanvragen er pico bello uitzien. Het aantal beurzen wordt jaarlijks opnieuw bepaald naar aanleiding van de kwaliteit van de aanvragen. Daarom bieden we ook begeleiding.’ De Hanzehogeschool heeft een selectiecommissie die de kandidaten mondeling en schriftelijk beoordeelt. De sluitingsdatum voor de aanvragen is 1 maart, de selectiegesprekken zijn op 11, 12, 16 en 17 maart. ‘We hopen ieder jaar op aanvragen vanuit alle disciplines. En dit jaar kunnen de afstudeerders van de Dansacademie en de Academie voor Pop-cultuur ook een aanvraag indienen.’

Rina Tienstra

www.vsbfonds.nl

info: [email protected]


Kredietcrisis of niet, het Beurzenprogramma van het

VSBfonds reserveert geld voor 2009. Anderhalf miljoen is

er beschikbaar om in het buitenland door te studeren. Babs

Steeneken adviseert studenten bij de aanvraag. ‘Als je slim

bent, kom je van tevoren even langs.’

‘Het hoeft niet per se om

een dikke master of om

prestigieuze papieren te gaan’

Mijn hoofdpijn, die net was afgenomen, komt

in alle hevigheid terug en drukt tegen mijn

slapen. Ik knijp mijn ogen dicht tegen het licht

om de pijn te verminderen. Ik slenter naar het

keukenkastje zonder op de stapels vuile borden

te letten, en vul een glas met water.

Ik laat me weer op de bank vallen, naast een

hoopje kleren. Geen idee wat me bezielde

vannacht om hier mijn kleren uit te trekken.

Vaag, ik kan me niet herinneren dat ik een

overhemd aanhad in maat XL. Dit zijn niet

alleen mijn kleren. Flitsen van de avond

schieten door mijn hoofd waarop mijn wangen

plots vuurrood worden van schaamte. Oh, nee.

Ik spring een meter de lucht in en wordt pijnlijk

herinnerd aan mijn hoofdpijn. Het is lang

geleden dat ik zo’n kater heb gehad, bedenk

ik me als ik mijn telefoon van de bank gris. Ik

toets gejaagd het nummer van nienke in. Tot

mijn grote opluchting neemt ze direct op.

‘Wat heb ik allemaal gedaan?’, vraag ik haar

in paniek.

‘Ja, jullie besloten om maar even naar buiten te

gaan, geloof ik.’

Opeens kan ik het me allemaal weer

herinneren.

Samen renden we over de Grote Markt terwijl

het ontzettend hard sneeuwde. We waren

hysterisch opzoek naar een steegje. … Oh god.

Enige tijd later, hand in hand, fietsten we naar

mijn huis toe. Zoenen en fietsen gaan niet

samen. We waren nog geen honderd meter

onderweg of ik hoorde zijn stuur tegen mijn

stuur aan schuren. Mijn wiel sloeg dubbel, mijn

stuur maakte een angstaanjagende slinger

naar links en ik maakte een uiterst charmante

buikschuiver over het asfalt om een paar

meter verder tot stilstand te komen. Au. Pijnlijk

moment. Wijdbeens, rokje iets te ver omhoog,

lag ik op straat. Hij raapte me op en gaf een

kusje op mijn pijnlijke elleboog.

Gênant. Misschien moet ik even naar boven

gaan. Ja. Briljant. Ik ga gewoon naast hem

liggen. Hij was natuurlijk ook dronken.

Waarschijnlijk kan hij zich er nog minder van

herinneren dan ik. Ik loop de trap op.

‘Goedemorgen, jongedame!’, zegt hij te

opgewekt. Ik ben nu op mijn hoede.

‘Eh…ja, goedemorgen. Ik kan me de helft nog

herinneren van vannacht’, flap ik eruit.

We beginnen allebei te lachen.

‘Super! kon niet beter!’, zeg ik terwijl ik over

mijn blauwe plekken wrijf.

Ik voel een pijnscheut. Vanaf vandaag ga ik

nooit meer drinken! Echt nooit meer! Echt.

Marthe

Maatje XL

MARTHE

Foto

: Luu

k St

eem

ers

Babs Steeneken: ‘Binnen een half uur kun je hier tienduizend euro verdienen.’


Het orgel speelt luchtige jazzOp haar fiets scheurt Leonie langs Groningens Godshuizen. Als de deur openstaat, gluurt

ze naar binnen. Wat gebeurt daar? De Vrijgemaakt Gereformeerden geven haar alle

ruimte om haar vooroordelen te toetsen.

Zondagochtend, 9 uur. Het is rustig op straat. In de deuropening van de Ooster-kerk staan drie mannen te praten. Een paar nog dronken studenten fietsen zin-gend langs. Ik heb mijn komst niet voor-af aangekondigd, maar natuurlijk ben ik welkom. ‘Je bent altijd welkom’, zegt de koster. Ik ben nog in geen kerk geweest waar ze dit niet tegen me zeiden. Het is een fijn idee dat iedereen altijd welkom is in een kerk. De koster drukt me gelijk drie boeken in de hand. Het liedboek, met Psalmen en Gezangen, nog een ander boek met liederen, en de Bijbel. Zijn geoefende handen zoeken het fragment voor me op dat we vandaag gaan lezen: Mattheus 11, vers 20 tot en met 30. Vanochtend is er in de Oosterkerk een dienst van de Gereformeerde Vrijge-maakte Kerk. Bij het woord gereformeerd heb ik al veel mensen zien huiveren. Ze denken dat er alleen mensen komen die barsten van de vooroordelen en streng in de leer zijn. Wanneer ik ze vraag of ze wel eens een dienst hebben meegemaakt, is het antwoord negatief. Over vooroorde-len gesproken… maar toch spoken deze stereotypes ook door mijn hoofd wan-neer ik plaatsneem in de houten kerk-banken. Om mij heen rennen kinderen schreeu-wend heen en weer, ouders rennen erach-teraan. Jonge mensen zitten omgedraaid in de kerkbanken met elkaar te praten en jonge stelletjes fluisteren iets in elkaars oor. Voor in de kerk zitten vooral de wat oudere mensen. Het kerkorgel speelt luchtige jazz. Ik blijk geluk te hebben, want de preek gaat vandaag over ‘een moeilijk, en ge-voelig onderwerp’. In duidelijke be-woordingen legt predikant Jan-Willem

Roosenbrand uit, dat God zich verbergt voor mensen die denken de waarheid in pacht te hebben, de zogenaamde wijzen. De wijzen maken onderscheid tussen goede mensen (waartoe zij zichzelf re-kenen) en de slechte mensen. Zij denken dat God blij moet zijn dat we, vanuit onze eigen vrijheid, voor Hem kiezen. In plaats daarvan maakt God zich liever kenbaar aan de eenvoudige mens.Dit verhaal spreekt me aan. Juist het ste-reotype dat buitenstaanders hebben van gereformeerden wordt tegengesproken. Volgens dit stereotype zouden zij juist denken in goede mensen (de strenge christenen) en slechte mensen (ongelo-vigen, oftewel heidenen). En nu hoor ik juist op deze plek dat God er vreugde in vindt om zich te verbergen voor mensen die een dergelijk onderscheid maken. Terwijl mijn gedachtes naar dit alles afdwalen, gaat de preek verder. Ik hoor pas weer iets wanneer predikant Roo-senbrand het heeft over evangeliseren. ‘Misschien zijn het je buren of een fa-

milielid, maar bij sommige mensen is er onwil om zich te keren naar de vreugde van Christus of het kwartje valt maar niet.’ Ik hoor oprechte teleurstelling en onmacht in zijn stem. Ineens begrijp ik het evangeliseren beter. Wanneer je zelf ergens pure vreugde hebt leren kennen, wil je natuurlijk dat de mensen van wie je houdt dit ook meemaken.Toch klinkt hier in mijn oren weer het ‘wij’ en ‘zij’ in door. Waarom zou die on-gelovige buurman niet diezelfde vreugde kunnen voelen? Hij legt de ervaring mis-schien op een andere manier uit, plakt er een ander label op, maar in essentie kan het om hetzelfde draaien. Ik vraag me af of ‘wij’ dan in de positie zijn om hem te bekeren tot een taal waarin hij niet ge-wend is te spreken. Gerben Kroeze, vierdejaars student Human Technology, maakt al van kind af aan deel uit van deze gemeenschap. ‘Maar ik ben niet geïndoctrineerd hoor’, haast hij zich te zeggen. Kroeze heeft vooral tijdens zijn bijbaan

in de C1000 te maken met niet-gelovigen met vooroordelen. ‘Sommigen daar zijn zelfs anti. Ze denken dat ik overal blin-delings in geloof en niet zelf nadenk. Ik vind het lastig om daarmee om te gaan.’ Kroeze doet zijn best om het beeld van gereformeerden positiever te maken. ‘Ik vertel bijvoorbeeld wat mij zo boeit en raakt in het geloof en wat het voor mij betekent.’Als ik hem vertel welke vraagtekens de preek bij mij opriep, knikt Kroeze. Zelf heeft hij ook vaak zijn bedenkingen, maar zo zegt hij: ‘dat is juist de bedoe-ling. Het mooie van deze kerk is juist dat er altijd ruimte is voor vragen, discussie, en twijfels.’In de ochtendzon fiets ik naar huis. Het is een raar idee dat de meeste van mijn vrienden nog steeds slapen of met een kater aan de koffie zitten. Wanneer ik thuiskom is het pas elf uur. De hele dag ligt nog voor me.

Leonie Veraar

Leonie zoekt het geloof bij de Gereformeerden Vrijgemaakt

Foto

: Pep

ijn v

an d

en B

roek

e

Ik hoor oprechte

teleurstelling en onmacht

in de stem van predikant

Roosenbrand

Iheet vanaf nu lefier

Advertentie


Wonen om te ontmoeten

David de Haas (22) woont met zeven huis-genoten en poes Ghishenka antikraak in de voormalige zusterflat van verzorgingshuis de Coendershof in Helpman. In de keurig opge-ruimde stek van de vierdejaars Mediakunst is geen kunstwerk te bekennen. Er staat een an-tieke typemachine, een opgezette eekhoorn, wat lampen en een spiegel van zijn oma. Ver-der is de ruimte wit en kaal. Op de gang staan drie mudvolle vuilniszakken. ‘Als een project voorbij is, ruim ik alle rotzooi op en richt mijn kamer helemaal opnieuw in. Ik wilde vanmor-gen mijn huisje op het water ook gaan oprui-men, maar ze hebben mijn boot gestolen.’ David woonde rondom de jaarwisseling twee weken in een zelfgebouwd huisje op het water van het Hoornse Meer. ‘Mensen konden mij daar met een roeiboot opzoeken. Helaas gooi-de de vorst roet in het eten. Het meer bevroor en daardoor heb ik weinig bezoekers gehad.’In de zomer van 2008 mocht David een week exposeren in het Tschumi-paviljoen aan het Hereplein. Net als in zijn project Lakehouse # was er geen kunst te zien. ‘Ik wil niets neerhan-gen of uitdragen. Ik heb het ingericht en ben er een week gaan wonen. Voorbijgangers kon-den gewoon binnenlopen. Ik ben een ontmoe-

tingskunstenaar. Dat wist ik eigenlijk niet tot-dat ik een essay van Erik Hagoort las en Hans Christiaan Klasema ontmoette op een bijeen-komst in het Wallhouse (een expositieruimte in de wijk Hoornse Meer, red.). “Interessant werk maak je, maar ik weet niet wat het is”, zei ik tegen hem. Hij is uiteindelijk mijn mentor geworden. Ontmoetingskunst is een kunst-vorm zonder objecten. De intentie is open, het gaat om het verhaal of de herinnering. Dat het bestond toen je ernaar toe ging. Het gaat ook weer weg, anders werkt het niet.’David documenteert zijn werk wel. In de kamer van een huisgenoot laat hij de digitale foto’s van zijn projecten zien. Prachtige platen van het zonnige, doorzichtige Tschumi-paviljoen, de mistige aanlegplaats voor de roeiboot en het beijsde meer met een vlucht vogels, vanuit zijn huisje geschoten. ‘Op oudejaarsnacht renden ze met duizenden over het meer. Doodsbang voor het vuurwerk. Een heel bijzondere erva-ring.’

Rina Tienstra

Wil je David ook bezoeken? [email protected],

www.daviddehaas.nl.

Minervastudent David de Haas logeerde in

het Tschumi-paviljoen en bivakkeerde in

een Lakehouse op het Hoornse Meer. De

ontmoetingskunstenaar broedt op nieuwe ideeën

in Helpman.

UITWOnEn

Foto

’s: L

uuk

Stee

mer

s


Hyena’s Comedy NightDe Hyena’s is hét standupcomedy-collectief uit Gro-ningen. 4 februari, Huis de Beurs, Vismarkt, entree: € 7,-, aanvang 21.00 uur. Gastoptreden: Leon van der Zanden. 12 februari, InTheater, 20.30 uur, Mun-nekeholm. Entree: € 7,- (studenten € 5,-).

ACLO StudentensportAclo zoekt PR- en Activiteitencommissie. Houd jij van sporten, evenementen en PR? Dan zoeken wij jou! Als PRAccie organiseer je alle evenementen voor de zeventienduizend sporters van de ACLO. De tijdsbesteding is ongeveer 10 uur per week. Je start in april. Solliciteer vóór 7 maart voor de functies: voorzitter, penningmeester, PR intern, PR extern, design en acquisitie. Info: www.aclosport.nl of mail [email protected]. De Parabool is de studenten-korfbalvereni-ging in Groningen. Het is een gezellige vereniging met ruim negentig leden. De Parabool speelt met vier teams in de knkV-competitie. Het eerste team komt zowel in de veld- als zaalcompetitie uit in de derde klasse. Daarnaast kun je trainingslid worden; twee maal per week trainen in Groningen en in het weekend blijven spelen bij je oude vereniging. Ook organiseren we activiteiten zoals de maandelijkse borrel, sinterklaasavond, kerstdiner en een week-endje Ameland. Interesse?: www.parabool.com, bel Jelle: 06-21822716 of mail [email protected].

Studium Generale GroningenMaandag 9 februari – Filmklassiekers - De Spie-gel. In een reeks episoden verbeeldt de Russische

grootmeester Andrej Tarkovski de sfeer in de peri-ode rond de Tweede Wereldoorlog. Het wrede van oorlog en onderdrukking wordt overvleugeld door familieherinneringen. Inleiding: Rob van Es, organi-satiefilosoof en ethicus.19.30 uur, Images, Poelestraat 30, Groningen. kaar-ten: voor studenten € 6,50 (anders € 8,50).Dinsdag 10 februari - Dubbellezing: Leedvermaak en Een kijkje achter de schermen. In een dubbel-lezing over de Reality Rage gaat eerst Wilco van Dijk, onderzoeker naar leedvermaak, in op de vraag waarom andermans ellende precies zo vermakelijk is. Vervolgens gunt psycholoog Steven Pont ons een kijkje achter de schermen van tv-programma’s als Big Brother. Hoe gaan deelnemers om met media-aandacht en hoe beïnvloedt deelname hun gedrag en gemoedstoestand? 20.00 – 21.30 uur, Academie-gebouw, Broerstraat 5, Groningen.Woensdag 11 februari - Everything you think you know is wrong –100e aflevering. Je zou verwachten dat na honderd Everything-lezingen het algemene kennisniveau in Groningen en omgeving drastisch is verhoogd. De Britten John Lloyd en John Mitchin-son denken dat dat niet zo is. Zij schreven de be-stseller The Book of General Ignorance. Hun claim: Everything you think you know is wrong. Studium nodigde hen uit voor de feestrede ter gelegenheid van de 100e Everything-lezing. 20.00 – 22.00 uur, Academiegebouw.Donderdag 12 februari - Dwarse Boeken: ‘De cri-siskaravaan’ van Linda Polman. Linda Polman in gesprek met Hans van Weerd en Joost Herman. In haar boek gunt Linda Polman de lezer een kijkje in

de wereld van de noodhulpindustrie. Ze stelt dat deze hulp niet altijd goed valt en contraproductief kan zijn. 20.00 – 22.00 uur. Openbare Bibliotheek, Oude Boteringestraat 18, Groningen. Informatie: Studium Generale Groningen, Oude Boteringestraat 13, tel. (050) 363 5463, www.rug.nl/studium.

USVA TheaterRoemer van der Steeg en Margriet Bolding. 19 februari, 20.30 uur, InTheater, Munnekeholm. In april 2008 won Roemer van der Steeg de jury- en publieksprijs van het Concours om de Wim Sonne-veldprijs. In het theaterseizoen ‘08-’09 speelt hij zijn liedjesprogramma Oude Waakhond. Margriet vermaakt mensen met theater, cartoons en liedjes. Entree: € 9,- (studenten € 6,-), www.usva.nl. GSp - Studentenplatform voor Levensbeschou-wing GSp, kraneweg 33, 050 3129926, [email protected] of www.gspweb.nl.Cursussen voorjaarVrouwen in de Bijbel. Vrouwen komen in Bijbel-verhalen vaak op een cruciaal moment in beeld. Dan geven ze door hun eigenzinnig optreden een verrassende wending aan de geschiedenis. Wie zijn ze? Wat zijn hun motieven? Start 24 februari.Goeie vraag…..! (met de Gereformeerde Studen-tenvereniging). We gaan uit van een concrete vraag en komen zo in gesprek komen met elkaar. De uitwisseling van verschillende visies staat centraal! Start 25 februari.Over de mythe. Volgens godsdienstfilosofe Karen Armstrong hebben veel westerlingen een verwron-gen beeld van religie. Zij zoekt zij naar universele kernwaarden, zoals het ideaal van mededogen, en keert zich tegen angstig fundamentalisme. Start 26 februari. Meer info op de site.Drinken en eten. De bar is open op dinsdag-, woensdag- en donderdagavond en op dinsdag- en woensdagavond wordt er gekookt. Opgeven tot 12.00 uur op de dag zelf.Persoonlijk gesprek. Maak een afspraak met

In&UIT is bestemd voor studenten- en personeelsactiviteiten. Ook kunnen studenten en mede-

werkers hier hun gratis advertenties kwijt (maximaal 30 woorden). Informatie voor de uitgave

van woensdag 25 februari kun je mailen naar [email protected]. De deadline is donder-dag 12 februari.

FebRUARI ...

De schuin gedrukte omschrijvingen zijn cryptisch, de vet gedrukte hebben met het thema te maken, net

als de oplossing. Mail het woord naar: [email protected] en ding mee naar een cadeaubon van 10 euro.

Inzenden t/m donderdag 12 februari. De vorige PZZL is gewonnen door: Sanne Veenbaas. De oplossing

is: KLAPSCHAATS.

Hori

1. … Reagan, van februari 1911 (6)

4. … van Agt, van februari 1931 (5)

8. Februari 1933, de Rijksdag… (5)

9. 1941, Amsterdam, de Februari… (7)

10. Onwerkelijk (7)

11. Moe plus moeder is moeders (4)

12. 1986, lancering Russisch ruimtestation … (3)

14. Grond waaruit iemand getrokken is (4)

15. Eerste hulp bij ongelukken (afko, 4)

18. Gazet van Antwerpen (afko, 3)

21. Australische loopvogel (4)

23. Fanatieke doorzetter (Engels, 7)

25. 1989, Iran veroordeelt Salman … ter dood (7)

26. … Verne, van februari 1828 (5)

27. Heeft een vliegveld en een bloemencorso (5)

28. Ivan IV, Peter I en nicolaas II (6)

Verti

1. … Williams, van februari 1974 (6)

2. namenlijst (7)

3. Droezelig (8)

4. Bezinksel (4)

5. Eiland in de Middellandse Zee (5)

6. Is de pisang ook wel (6)

7. kerklied (5)

13. Kleding die in februari goed uitkomt (8)

16. Schreeuwende student (7)

17. 1789, … Washington, eerste president VS (6)

19. Tot ziens, Frans (5)

20. Uitvinder, Thomas …, van februari 1847 (6)

22. Armholte (5)

24. Inval (4)

PZZL

In & UIT

13

20

17

27

2

12

19

19

2

4

Boudewijn Otten

een van de studentenpastores: Geert Brüsewitz 8500387, Anja Diesemer 3061039, Lense Lijzen 5260630, Tiemo Meijlink 5792805 of Matty Metzlar 0595-528775.Nieuwsbrief. Meld je aan via de site. Studentendiensten Martinikerk: 8 februari: 11.30 uur L. Lijzen, 17.00 uur B. van der Maas (= grego-riaanse vesper). 15 februari: 11.30 uur T. Meijlink, 17.00 uur J. Butti.

Te koopHoek Riouwstraat/ Billitonstraat. Drie huizen, zeer geschikt als studentenwoningen. Vraagprijs € 329.000,-. Loes Vader, 06 24385651 of [email protected].

PedicureBrigitte Munzebrock, telefoon 06 30485416.

Woensdag 11 februari 2009

Voorlichting masteropleidingen www.rug.nl/masteropleidingen

G r o n i n g e n B u i l d i n g C o m p a n y

S C H O D - P O L

RenovationsPaintingsAll in- and outside worksProduction of stairs / windows

CALL 062 - 932 80 70OR EMAIL [email protected]

Advertentie

Heeft je beste vriendin gezoend met de jon-

gen waar jij al tijden vlinders van in je buik

krijgt? Ben je verliefd op je docent en kun je

je niet meer op je studie concentreren? Lig

je niet lekker in je projectgroep en begrijp

je niet waarom? Mail Loes, onze enige echte

ervaringsdeskundige. Inzenden mag zelfs ano-

niem. [email protected].

Lieve Loes,

Ik heb een heel groot probleem! Mijn beste

vriendin en ik zijn al jaren bevriend. We ken-

nen elkaar al vanaf de basisschool en zijn

ook samen op kamers in Groningen gegaan.

Inmiddels wonen we in een heel mooi appar-

tement in het centrum dat haar vader voor ons

gekocht heeft. Bij haar vader zit nu ook het

probleem. Op een onbewaakt ogenblik ben ik

per ongeluk met hem naar bed gegaan. Heel

stom natuurlijk, maar we waren allebei heel

dronken. Het gebeurde een keer toen hij on-

verwachts op bezoek kwam en mijn vriendin

niet thuis was. We raakten wat aan de praat,

dronken een wijntje en van het een kwam het

ander. Het is maar een keer gebeurd, maar nu

voel ik me heel schuldig. Die man is gelukkig

getrouwd en is hele dikke maatjes met mijn

beste vriendin. Moet ik het hier maar bij laten

of moet ik het vertellen?

Dikke kus

Klazien

Lieve klazien,

nou meid, ik kan je maar één raad geven: mond

houden! Of zoals mijn ex-schoonmoeder altijd

zei: gooi het in een hele diepe zee en kijk er niet

meer naar om. Ga voor mijn part te biecht bij

meneer pastoor als je geweten je kwelt, maar

hou je klep hierover. Tegen iedereen. Ook als je

een fles wijn achter de kiezen hebt, een sloot

caparinha in je mik en een stuk of wat joints ge-

rookt hebt. Waarom zou je je vriendschap op het

spel zetten en het huwelijk van de ouders van je

vriendin aan het wankelen brengen? De kans is

groot dat je vriendin je nog op straat schopt ook.

Mijn goede vriendin Y, die het ene slippertje na

het andere maakte, bij voorkeur met getrouwde

kerels, hield altijd een dagboek bij. Dat maakte

het voor haar makkelijker om er met niemand

over te praten. Je weet namelijk hoe het gaat:

jij vertelt het in een benevelde bui aan een

vriendin, die vertelt het in beschonken toestand

ook weer aan iemand… Mond-tot-mondreclame.

Voor je het weet, is half Groningen op de hoog-

te. My lips are sealed.

Lieve Loes,

Ik ben een nachtmens. Een heel erg nacht-

mens. Het lukt me nooit om ’s avonds op tijd

in bed te liggen en al helemaal niet om op

tijd op te staan. Iedere ochtend als ik wak-

ker word, neem ik me voor om op tijd in bed

te duiken, maar ’s avonds heb ik dan opeens

weer van alles te doen. Nog een filmpje kijken

of even iemand bellen, zelfs studeren doe ik

het liefst ’s nachts. Inmiddels is het echt een

probleem aan het worden. Ik zie bijna geen

daglicht meer. Mijn moeder zegt dat het van-

zelf overgaat als ik eenmaal werk, maar ik

heb het idee dat het alleen maar erger wordt.

Hellup!

Liefs, Nachtvlinder

nachtvlindertje,

Zijn alle studenten geen nachtvlinders? In mijn

tijd wel. ’s Avonds de kroeg in, ’s nachts stude-

ren, ’s ochtends slapen en in de middag naar col-

lege. We zagen alleen daglicht als we de disco

uit rolden. Vampiers waren we. niemand die zich

daar ook maar een seconde om bekommerde. Op

tijd naar bed was voor watjes en wallen onder

je ogen één van de zeven schoonheden. Zonder

een pafferige kop en een grauwe huid had je

überhaupt geen sjans. Je nam gewoon een op-

peppertje als je depri werd door slaapgebrek.

En kijk nu, iedere ochtend om zeven uur loopt

mijn wekker af. Met een lach spring ik onder de

douche, fluitend jog ik een rondje met de hond

door het plantsoen en klokslag half negen ben ik

op de redactie. ’s Avonds kijk ik nog even nova

en Pauw en Witteman in bed, lees een kwartier-

tje, knip mijn bedlampje uit en verdwijn naar

dromenland om na een uur of zes, zeven, acht

fris en fruitig wakker te worden. Bij de meeste

verstokte nachtbrakers neemt de biologische

klok vanzelf de overhand als het lichaam daar

om vraagt. Zelfs uit wetenschappelijk onderzoek

blijkt dat adolescenten ’s nachts minder slapen

en overdag meer.

LEEUW

Dit jaar moet het gebeuren. na vijf jaar

studeren wil ik mijn bachelor binnenhalen.

Om mezelf eraan te herinneren heb ik al

mijn wachtwoorden vervangen door het

woord bachelor. Hang ik kaartjes neer op

strategische plekken, maak ik lijstjes op de

computer en visualiseer mezelf juichend op

mijn afstudeerfeestje.

Het zijn geen overdreven maatregelen. De

eeuwige student in mij kent trucjes die een

stuk verder gaan dan die hierboven staan.

In mijn eerste jaar was ik ervan overtuigd

dat ik alleen de nacht voor het tentamen

kon leren met een bak zwarte koffie en

een fles rode wijn. Half dronken en met

knijpende ogen tegen het felle tl-licht,

kwam ik ’s ochtends de tentamenzaal

binnen. In dat eerste jaar haalde ik tien

punten.

Het tweede jaar was ik vastbesloten om

het beter te doen. De week voor het

tentamen ging ik iedere dag naar de

bibliotheek, om daar vier keer een uur te

studeren, met steeds een koffiepauze van

een kwartier. klinkt als modelgedrag, maar

ook dit was een ramp. De samenvattingen

die ik schreef waren uitgebreider dan

de tekst zelf. Op dag vijf begon ik met

hoofdstuk 3 en bladerde ik vol stress door

mijn vijftien hoofdstukken tellende boek. In

het tweede jaar behaalde ik tien punten.

In het derde jaar kwam ik in aanraking

met studiegenoot Edgar, die net zo’n

hopeloze student was als ik. In Huis de

Beurs stelden we een contract op, op een

met bier doordrenkt papiertje. Het contract

hield in dat onze studie prioriteit nummer

1 zou zijn en dat we al onze punten zouden

binnenhalen. Dat werkte: om maar niet

onder te doen voor Edgar, die een irritant

briljante arrogante student bleek te zijn,

haalde ik al mijn punten.

Maar de eeuwige student in mij bleek

nog niet uitgeschakeld. Dit jaar begon de

opruimwoede, het eerste symptoom, twee

weken voor het tentamen en ging met

traditioneel uitstel - en vluchtgedrag door

tot de laatste dag.

Dit keer liet ik me er niet onder krijgen,

ik ging zitten, bleef zitten en schreef de

collegesheets over op kaartjes, die ik door

mijn huis liet slingeren. Mijn punten zijn zo

goed als binnen, maar het kaartje met de

slavenmoraal van nietzsche doet het nog

steeds goed onder mijn kussen.

Leonie

Studiecontract

Lieve Loes

foksuk.nl


ColofonHanzeMag is het redactioneel onafhankelijke magazine van de Hanzehogeschool Gronin-gen. Het blad verschijnt tweewekelijks.

Redactie-adres Zernikeplein 7, A0.04 en A0.05, Groningen

Postadres Postbus 30030, 9700 RM Groningentelefoon: 050 5955588 | fax: 050 5955590 e-mail: [email protected]: via www.hanzemag.nl

RedactieChris Wind - hoofdredacteur 050 5955585 [email protected] Otten - (eind)redacteur 050 5955582 [email protected] Steemers - redacteur 050 [email protected] Tienstra - redacteur 050 5952570 [email protected] Vader - redacteur 050 5955588 [email protected]

FotografiePepijn van den Broeke - www.pepijnfoto.nlloeXproduXiesLuuk Steemers

IllustratiesXiao Feng Chiu & Mathieu van der Bij | Rick van Duuren Sam Peeters | Leo van der Reest | Reid, Geleijnse & Van Tol

Basis lay-outArt Studio - Groningen

ProductieRedactie HanzeMag & Grafische Industrie De Marne B.V.Oplage: 6.000

AdvertentiesBureau nassau 020 6230905 - [email protected]

Abonnementen 60 euro per jaar 050 5955588 - [email protected]

ISSN 1876-1909

LEGAL ALIEn

years if I had done that when I left Saudi Arabia!

My high school certificate did not correspondent

with the German standard, so I had to do a

German course first and the last three years of

high school again. no problem, it gave me the

time to think what I would like to study. At first

I wanted to study Psychology, but I changed my

mind. I am a positive person and I found out that

studying Psychology could be kind of depressing

for me, always trying to solve the problems of

other people.’

What’s your motto in life?

There are two. At first Carpe Diem, every day

I am thanking God that I am alive. The second

one is Live and let Live. We have to respect each

other and each other’s religions. The conflict

Last time you were in Saudi Arabia?

‘In the summer of 2008 I went to Jeddah to

visit my mother and my little brother. I go

there every year. My father is German, he lives

in Oberhausen. I left Saudi Arabia at the age

of eighteen to live with him when my parents

divorced. I missed my family but not my country.

I always felt like a visitor, but the better part

of me still is Saudi. I am very family-oriented.

It was a shock for me to see the thin line

between respect and disrespect in Germany.

In Saudi Arabia we respect our parents and the

elderly. In Germany people treat their parents

friendly but they insult them too. The etiquette

and common courtesy is very different. People

bring along their own drinks and food when

they visit friends and no one will ask you if you

want something to drink or eat… I am used to

offer drinks and food when someone visits me.

In Saudi Arabia my life is very busy and noisy. I

hardly ever sleep. During the day we visit family

and friends or invite them to eat with us, there

is no privacy at all. After twelve I go out with

my friends. ’

Why did you come to Groningen?

‘Groningen is a young city and not so very far

away from Oberhausen. So I knew that Dutch

people are very easygoing and direct. I have the

same sort of mentality. I choose International

Communication because I wanted to do a study

programme in my native language, English. I

applied with my English Saudi diploma and could

start immediately. It would have saved me four

between Israel and Palestine, for instance, will

not be solved by violence. Fighting is not the

solution. I will change that. Yes, I really want to

change the world by getting the opposite parties

around the negotiating table. I will achieve that

with getting my dream job at the United nations

in new York. They say that people, who are crazy

enough to say they will change the world, will

usually achieve that.’

Give us a Saudi proverb.

‘He who is devoid of kindness is devoid of

grace.’

Rina Tienstra

Ramez Braun (24)

Native country: Saudi Arabia, five times the size of the netherlands, 28 million inhabitants

Studies: International Communication

Loves: talking to friends

Hates: ignorance, that’s poison

Foto

: Luu

k St

eem

ers


Students learn about the body language of the Dutch Antilles

Dancing is communication

‘You know you are my darling, my du-shi, but you are making it too hard for yourself’, Curvin George says to Anne-marie Witkamp in a semi-serious way. ‘You got it in your heart, I can feel it, but you have to keep it simple.’ Curvin prepares a group of students for their internship on the Dutch Antilles, an is-land group in the Caribbean. The main purpose is to teach them the basics of Pa-piamento, the local language. But today, 29 January, is the last class: time for some Antillean gezelligheid. Elton Margerita and Aaron Severina assist Curvin today. One by one the stu-dents have to step forward and sit oppo-site Elton or Aaron. The students, all of them female, get complimented on their looks in Papiamento and have to try to

understand and respond. Claire Wil-lekens gets confused when Aaron tells her something complicated. ‘I said that you have pretty eyes and that they match

your hair really well’, Aaron explains, ‘and now you have to say danki!’ Then it is time to move. ‘Antilleans dance very differently on the Antilles than they do in the Netherlands,’ Cur-vin says, ‘I am going to show you some rhythms, but also some tricks on how to keep men at a distance.’ Keep men at a

distance? The students look surprised. ‘Dancing is communication’, Curvin explains, ‘and it is important to know what is communicated exactly. Certain rhythms can get very intimate and you might not want that. I am going to show you how you can keep the dance decent without insulting your dance partner. But don’t tell the people there that I taught you this, because they will kill me!’ The students laugh, but in a tensed way. That people in the Caribbean dance a bit more sensually they already knew, but this sounds a bit intimidating. ‘It is not all that bad’, says Curvin, ‘but I want you to be well prepared when you leave.’ He turns on merengue music. ‘This is a dangerous rhythm, but great to dance to!’ Aaron and Elton start to

move smoothly. Some girls follow easily, others are a bit stiffer in the joints. The gentlemen show the tricks used by Antillean men to get closer to a girl’s body. ‘How do you prevent a man from getting that close?’ Curvin asks. ‘Turn away?’ Annemarie remarks. Curvin thinks there are more subtle ways. ‘When a man asks you for a dance, you approach him with your arms forward in the dance position. This way, you show him that you only want to dance. The man will understand immediately.’ What also works very well is positioning your hands on the shoulders of your dance partner. ‘That way you can gently push him away when it gets too intimate.’‘It is all body language’, says Curvin. ‘In the Netherlands you might shout go away! But that does not work on the Antilles. Do you remember the golden rule? Do not hurt the ego of the man! Especially when he is with a group of friends, you should not offend him in front of them. Use body language to let him know your limits.’‘You also have to make sure you win respect. A string under white shine- through pants: do not wear it, please! And let the man come to you, really ask you to dance. When he winks from a dis-tance, you should not go for it.’Finally, Curvin and Elton explain how an Antillean man selects a woman for a dance. ‘It is more comfortable to dance with a girl of the same height’, Curvin says. ‘This way, you can look into each other’s eyes and communicate better.’ ‘When a man whispers in your ear’, Elton adds, ‘don’t talk back the same way; look him in the face while you talk. Whispe-ring in someone’s ear is quite erotic.’ Then it is time for some Antillean snacks. The students enjoy some Johnny cakes, Koi Lechi, and pastechi. ‘Are there any more questions, things you really would like to know before you leave?’ Curvin asks. ‘No’, says Annemarie, ‘but I would like to thank you a lot for these eight weeks.’ ‘You don’t have to yet’, Curvin says. ‘When you all leave, you can give me a kiss on the cheek. Then I will be perfectly happy.’

Chris Wind

‘Don’t tell the people there that I taught you this, because they will kill me!’

Phot

o: T

ania

Oua

riach

i Per

alta

22 [8] 2009 WOENSDAG 21 JANUARI HANZEMAG

Dutch Students Prefer to Stay Home

Dutch students do not seem to be very adventurous, if we are to believe the outcome of a survey by the Netherlands Organisation for International Cooperation in Higher Education Nuffic. In the academic year 2004-2005 41,000 students went abroad for study programmes of one or two years, 28.000 left for shorter study programmes. Internships were not included in this survey. The United Kingdom, Belgium, The United States and Germany are the most popular countries. The Dutch government wants to encourage more Dutch students to go abroad for study. The decision to enable Dutch students to take their Dutch student support abroad, has not led to higher migration yet.

Side Job Problem for Non-Europeans

It is hard for Non-European students to earn money in the Netherlands, harder than in many other European countries. In the Netherlands, students from outside the European Union need a work permit that allows them to work ten hours per week only. In Finland, Ireland, The United Kingdom, France, Denmark, Switzerland, Slovenia and Germany foreign students only need to have a student visa which allows them to work 14 to 25 hours. In the Netherlands it is also obligatory to take out an insurance policy, Nuffic’s Jenneke Lokhoff says. The costs do not outweigh the benefits. In Belgium, Norway and Poland students are only allowed to work during holidays.

Poker Players Beware!

Students who like to play poker to earn some money on the side should beware of tax inspectors. Last autumn some top-earning poker players received tax return forms. Dutch gambling sites tax any profits made. Those who play on foreign sites should set aside 29 percent of their profits for the Dutch revenue service. This applies only to prizes over 454 Euros. In addition to the top-earning players mentioned, the Dutch revenue service intends to track down poker players with moderate earning as well.

Hanze University Participates in Snug

Jumper Day

The municipality of Groningen has marked February 13 as Snug Jumper Day. On Snug Jumper Day schools, offices and local government buildings will turn down their heating by one or more degrees. The municipality asks pupils and personnel to dress according to these colder circumstances. The Participation Council thinks Hanze University should join the initiative wich is known nationwide as National Climate Day. The Executive Board warmly advocates this idea that will lead to a decrease in use of energy. Council and board soon will send out a request to students and staff to be prepared for Snug Jumper Day.

Business Management student Sanne Hopman was surprised to see a big budgie passing by the window of the fifth floor of the Van OlstTower of Hanze University. The tropical bird seemed to be cold-stricken and desperately tried to enter the building. Sanne opened the window, went out and succeeded in luring the lovebird inside. Later that day, people from the Animal Rescue Team Groningen came and fetched the bird. It turned out to be a cockatiel named Zen, who was signed in as fled from a house in Groningen’s Cortinghlaan, some five kilometres from Zernike. Zen and his owner were in raptures at their reunion.

Sanne Saves Giant Lovebird Zen

Flemish Students Driven by Fear of Failure

Cramps

Flemish students are increasingly gripped by fear of failure. The number of help requests is staggering. Over the past ten years it has risen by as much as 400 percent. All universities in Flanders are offering training sessions to help students cope with fear of failure. These sessions are invariably oversubscribed. ‘Maybe we give our students too much guidance. That might explain the fact that they cannot fend for themselves in these uncertain times’, a staff member of Vrije Universiteit Brussel suggests.

Trial Year for Foreign University Graduates

Since 1 January University graduates will find it easier to get a one-year residence permit. In this trial year they have the opportunity to find a job as ‘knowledge migrant’ or to set up an innovative business. Foreigners who wish to apply for this one-year residence permit should have at least a Master’s Degree awarded by a Dutch university or a university in the top 150 of the THES or Shanghai rankings of 2007. It is only possible to apply for the permit within three years of graduation.

Advertisement


The pro’s and con’s of humour in business

The International Business

School organized its first

IBS in Business Week in

the last week of January.

Fourth-year students could

take workshops, attend

lectures, and practise their

networking skills. Serious

business, but luckily

there was time for some

humour as well.

An Irishman walks into a bar in Dublin, orders three pints of Guinness and sits in the back of the room, drinking a sip out of each one in turn. When he has finished all three, he comes back to the bar and orders three more. The bartender says to him, ‘You know, a pint goes flat after I draw it; it would taste better if you bought one at a time.’ The Irishman replies, ‘Well, you see, I have two brothers. One is in America, the other in Australia, and I’m here in Dublin. When we all left home, we promised that we’d drink this way to remember the days we all drank together.’ The bartender admits that this is a nice custom and leaves it there. The Irishman becomes a regular in the bar and always drinks the same way. But one day, he comes in and orders two pints. All the other regulars in the bar notice and fall silent. When he comes back to the bar for the second round, the bartender says, ‘I don’t want to intrude on your grief, but I wanted to offer my condolences on your great loss.’ The Irishman looks confused for a moment, then the light dawns in his eye and he laughs. ‘Oh no,’ he says, ‘Everyone is fine.

It’s me… I’ve quit drinking!’ ‘So why is this joke funny?’, Henri de Jongste asks the attendees of his workshop Humour in International Business Contexts. ‘It confirms the stereotype that Irish are big drinkers,’ says Katharina Große. ‘That is one aspect,’ confirms De Jongste. ‘In the end you can categorize humour into three types. Humour derived from a sensation of superiority over what is laughed at, humour derived from a sensation of psychological relief, and humour derived from the perception of incongruity in what is laughed at.’ The senior lecturer of FH Dortmund University of Applied Sciences suddenly doesn’t sound so funny anymore. Studying humour is a serious matter that also needs its theories and definitions. ‘Incongruity means that something does not run according to expectations, that something surprises you.’ The Irish joke clearly falls into the third category, but can also be categorized into the first category, as De Jongste’s next joke confirms. ‘A Sikh man wants to take the bus home, but at the bus stop he forgets to raise

his arm and the bus drives on. The only thing he can think of is to run after the bus. Traffic is heavy and each time the bus stops the Sikh nearly catches up with it. But just before he can get on, the bus drives off again. The Sikh keeps on trying and finally notices he has arrived in his own street. Panting he walks home and tells the story to his wife, hoping for some sympathy. ‘Well, at least I saved the fare’, he concludes. ‘You stupid man’, says his wife, ‘why didn’t you run after a taxi? You would have saved so much more.’ ‘What would a Dutch person fill in instead of Sikh?’ De Jongste asks. ‘Exactly, Belgian! Each country or region has their own group of people that they use to make fun of. People from the city make fun of rural people; countries make fun of their neighbour.’ After explaining what humour is, it is time to look at the function of humour in international business. Tricky is the keyword here. ‘It can be successful because it is a powerful bonding technique, contributing to, and even creating, feelings of mutual understanding, harmony and trust.’ But there are many

An Irishman walks into a bar…

pitfalls. The rules on what is appropriate can be expected to differ. ‘American and British businessmen tend to joke around a lot. Germans don’t. A famous Dutch joke is what is the smallest book in history? The history of German humour. I don’t think it is true that Germans don’t have humour. Of course they do! But they don’t think it is appropriate to joke around in a business setting.’ ‘What you also should not forget’, adds De Jongste, ‘is that you need background information to understand humour. Many jokes rely on certain expectations of the listener. But what if the listener does not have any expectations? Then the joke falls completely flat.’ Should German businessmen get trained in understanding humour, one of the participants wants to know. De Jongste doesn’t believe so much in humour training. ‘You cannot teach people to appreciate someone’s humour. It is much more wise to teach people about cultural differences and in this way create a better understanding of others.’

Chris Wind

Phot

o: T

ania

Oua

riach

i Per

alta

9W

edne

sday

4 F

ebru

ari 2

009

Inde

pend

ent M

agaz

ine

of th

e Ha

nze

Univ

ersi

ty G

roni

ngen

| e-

mai

l: ha

nzem

ag@

org.

hanz

e.nl

| w

ww

.han

ze.n

l/ne

ws

| pho

to: T

ania

Oua

riach

i Per

alta

• How to say no to Antilleans • Thinnest book of the world? German book of humour

• Budgie Zen back home • Ramez Braun wants to change the world

Hangen of heengaan? • Lectoren: functioneringsgesprekken … · 2014-08-29 ·...

Documents

Transcript of Hangen of heengaan? • Lectoren: functioneringsgesprekken … · 2014-08-29 ·...