Hallo,

Ik ben Merel…

en ik heb

ANO!

Bij ons thuis zeggen wij ANO.

Ano staat voor mijn ziekte,

ANOREXIA NERVOSA

Bij ons thuis zijn:

Papa, Mama, 2 grote broers en een grote zusVerder veel huisvee.

Ik doe het liefst:• Meidendingen met mijn vriendinnen• Dansen• Naar de stad gaan• Sporten• Muziek luisteren• Tv en computeren (msn-en)• Koken

Heb een hekel aan:

• Vet eten

• School en huiswerk maken

• Dikke mensen

• Grote broers

• Kamer opruimen (zeurende moeder)

• Vervelende plagende jongens

Wat ging er veranderen?

Mijn zelfbeeld, minder goed gevoel over mijn eigen ik en mijn kunnen.

En dan ook nog de puberteit: mijn lichaam, dat werd steeds ronder!

Wat deed ik:Minder eten

Calorieën tellenSuikervrij snoepgoed eten

Wegen en metenEten verstoppen en/of aan de huisdieren voeren

Sporten en actief bewegen

Moeder riep: “Vergeet je boterhammen niet op te eten.” Ik deed de oven wel aan maar deed er geen boterham in!

Het gevolg:Ik werd dunner…(jippie) en kreeg steeds meer complimenten over mijn figuur…(zit op de goede weg)

Ik vond mijzelf iets mooier…(eindelijk) en ik kreeg controle over mijn leven ofwel mijn LIJF! (heerlijk)

Mogelijke oorzaken:• sociale druk van familie & vrienden om

slank te zijn• slankheidsideaal• jeugdtrauma’s zoals incest of mishandeling• negatief zelfbeeld• angst voor volwassenheid en zelfstandigheid• neiging tot perfectionisme• hoge verwachtingen maatschappij

Wat valt mijn omgeving op:

• Dunner worden, minder eten, geen trek.

• Liegen, bedriegen en manipuleren

• Minder contact zoeken met o.a. vrienden

• Meer met mijzelf bezig zijn

• Meer bewegen

• Schijn ophouden, doen of er niets aan de hand is.

Reacties uit mijn omgeving:

• Machteloosheid• Boosheid• Onbegrip• Medeleven

• Behulpzaamheid• Bemoeizuchtigheid• Overbezorgdheid

• Hulp vragend

Mijn gedachten:Ik hou wel van eten, heel erg zelfs. Maar ik verdien het niet om te eten. Ik zie dikke mensen als ‘zwak’. Ik tintel van opwinding als ik dat koekje heb geweigerd. Ik geniet bij het aanzicht dat de ander wel eet en dit versterkt het gevoel dat ik sterk ben, alles in de hand heb, macht en controle over mijn leven heb. Dit is van mij, hier ben ik heel goed in en daar komt NIEMAND aan!

Ze zeggen dat ik

ANO heb….

ECHT NIET!!!!Maar toch schakelen ze de huisarts in.

Ik ben helemaal geprogrammeerd op wat ik moet eten en hoeveel ik moet bewegen om dit weer te verbranden. Calorieën tellen is mijn grote hobby en natuurlijk moeten de leugens als waarheden gezien blijven worden. Dit gaat alsmaar zo door. Als ik weer een kilo kwijt ben voel ik me even goed! Maar dan… Zou het niet beter zijn als ik nog een kilo lichter ben? Totdat er iemand ingrijpt.

Mijn gezondheid veranderde:

• Menstruatie bleef uit

• Moe, duizelig, lusteloos,

• Depressief, concentratieverlies.

• Lage lichaamstemperatuur, hierdoor donsachtige beharing op mijn gezicht, armen, borst en rug

• Verstopping door te weinig eten

• Problemen met gebit en haar uitval

Warning!Door een tekort aan vitamines en mineralen

kunnen ANO-patiënten spierkrampen, hartritmestoornissen, zelfs hartstilstand en

nier- en lever beschadigingen krijgen!!!

Eerst een hoop geklets met de huisarts. Nu ook nog met de

psycholoog en de psychiater. En tussendoor wil het maatschappelijk

werk ook nog ‘even’ praten.

HELP!Ik ben opgenomen in het ziekenhuis.

Mijn gewicht is

levensbedreigend…..

Ik heb flink lopen stress-kippen!

Ja, over de sondevoeding!

Ik zag het helemaal niet zitten.

En ook nog een verplichte eetlijst!

Bah!Ik moet 32 kilo wegen…

om in de kliniek behandeld te mogen worden.

Hoera!Ik heb de kliniek gehaald…

De hoera-stemming was van korte duur…

Daar zag ik 3 boterhammen en werd bang

Ze vertelde mij; Ja, hoor, je moet ze allemaal opeten!

Ik wist niet wat ik hoorde…moest een beetje huilen. Boterhammen met vette kaas en worst!

Behandeling:Gericht op: Herstel van het gewicht, verandering zelfbeeld,

behandelen psychische of gezinsfactoren die hebben bijgedragen tot de stoornis, lichaamsbeleving, opheffen eetstoornis.

» Gezinstherapie

» Groepstherapie

» Psychotherapie

» Creatieve Therapie

» Cognitieve Therapie

» PMT

» Diëtiste

» Psychiater

AUB, Is er iemand die mijn pijn en verdriet

begrijpt???

Ben hier samen met mijn lotgenoten.

Ik ben niet meer alleen!

Maar ook hier heb ik het moeilijk:

• Maar ik wil zo graag weer die 32 kilo! En afvallen.• Nee, Anorexia Nervosa, KOP DICHT!• Op de wc deed ik stiekem tussendoor met mijn armen

zwaaien als spieroefening.• Mijn grote vriendin, DE WEEGSCHAAL!• Ik raak de greep op mijzelf kwijt!!!• Ik ben lekker naar de wc geweest. Heerlijk gepoept! En zo

komt dat KUT eten eruit!• Ik word streng in de gaten gehouden door groepsleiding en

dit soort andere BULLSHIT.• Sommige meiden zeiden, dat ze bang waren dat ik

helemaal niets zou eten.• Voel me zo KUT! Ik ben 4 ons aangekomen, boven wat ik

eigenlijk moet wegen! Dus ik moet ervoor zorgen dat het eraf is voor morgen.

Eindelijk…Ik heb mijn strijd geleverd….

Eten is niet meer mijn

VIJAND!

Ik neem afscheid van de kliniek(hier 1 van mijn afscheidsbriefjes van de mensen uit de kliniek)

MerelMerel een klein mager meisje, zittend op de bank, omringd door tassen en

papier.Verplicht rust i.vm. een groot ondergewicht.

Pratend over allerlei dingen, levend in een eigen wereld.Vechten tegen de angst voor eten en aankomen, niemand vertrouwen,

verdriet en boosheid. Vooruitgang, meer contact, angst, terugvallen.Een zorgzaam gezin, een gesprek, motivatie, vooruitgang, angst, terugval.

Na familiegesprek, de knop om.Het vertrouwen groeit, vechten, angst, boosheid, blijheid, verdriet.Doorvechten, in contact blijven, hulp vragen, troost vragen, praten.

Op streefgewicht met ontslag.Merel, je hebt het goed gedaan!

Ik heb jou leren kennen als een spontaan, vrolijk meisje. Een vechter, zorgzaam voor anderen en koppig.

Ga verder op het pad dat je bent ingeslagen.Succes meid.

Groet, je ‘oude’ groepsleiding

Merel

Is alweer 2 jaar thuis en heeft haar leventje weer opgepakt.

Maar de laatste 2 maanden is Merel niet meer te bereiken….

• ANO is moeilijk te genezen, kans op terugval is groot

• Met een goede behandelingsmethode geneest de helft van de patiënten en verbetert 30% zodanig dat de anorexia geen levensgevaar meer oplevert.

• Anorexia nervosa is een gevaarlijke ziekte, het sterftecijfer (vaak door ondervoeding of suïcide) ligt tussen de 5 en 21,5 (!)%

Chantal olde Hanhof, Rosanne van Alphen, Angela Mos, 2006, Hogeschool Utrecht