Griekse Mythologie, Persephone Leonie van Drunen VTA1

Persephone; de dochter van godin Demeter, was de godin van de aarde en het voedsel wat de

aarde voortbrengt (landbouw/oogst) en de oppergod Zeus. De namen van de griekse goden en

godinnen kennen in de loop der geschiedenis verschillende spellingen. Persephone is de benaming

uit het Griekse geschrift, in het Latijn heet zij: Proserpina (je spreekt Persephone het uit als

Perséfone).

Het verhaal van Persephone begon in de bloei van haar leven, ze was oogverblindend mooi; ieder die

haar zag werd betoverd door haar schoonheid of het nu onsterfelijke goden waren of sterfelijke

mensen. Persephone werd grootgebracht door haar moeder Demeter in het godenrijk op de

Olympus. Demeter beschermde haar zoveel mogelijk voor de boze buitenwereld en hield haar weg

van de andere goden. Toch wist Demeter niet te voorkomen dat Hades, de god van de onderwereld

verliefd werd op zijn nichtje Persephone. De toestemming van Zeus, om zijn dochter Persephone te

trouwen duurde voor Hades te lang. Hij creëerde daarom een bloem, als valstrik voor Persephone.

Op een mooie zonnige dag besloot Persephone bloemen te gaan plukken in de weide/het veld. Er

stonden rozen, lelies, saffraankrokussen, viooltjes, irissen en hyacinten. Maar de onweerstaan-

baarste bloem die in verband stond met haar moeder Demeter, was toch wel de narcis. Persephone

reikte haar hand uit naar de bloem om haar te plukken, de aarde scheurde open onder haar voeten

en uit de scheur schoot de strijdwagen van Hades tevoorschijn… Hades greep Persephone beet, ze

gilde en schreeuwde om hulp! Maar pas nadat Hades haar mee voerde in de duisternis en

Persephone al uit het daglicht verdwenen was, weerkaatste de bergen en rotsen de echo’s van haar

angstgeschreeuw en kwamen aan bij haar moeder Demeter. Slechts één godin; Hekates had alles

gehoord, zonnegod Helias had de gehele aanranding gezien.

Radeloos van verdriet en vertwijfeling wierp Demeter zich een sluier over het hoofd en ging op

zoek naar haar dochter. Negen dagen lang zocht ze haar in alle uithoeken van de aarde, zonder

ook maar één keer te stoppen om te rusten of wat te eten. Uiteindelijk vertelde Helios haar wat er

gebeurd was. Hij zei dat het de wil van Zeus was dat Persephone met haar oom zou trouwen. Naast

verdriet voelde Demeter nu ook woede in zich opkomen; ze verliet de andere goden op de berg

Olympus en daalde af naar de wereld van de stervelingen. Demeter was volkomen machteloos en in

haar treurnis over het verlies bracht ze een dorre winter door op aarde. Veel mensen leden

hongersnood door het verdriet van Demeter, hierdoor werd de aarde niet meer bevrucht.

Peter Paul Rubens, de roof van Persephone 1636-38:

Olieverf op doek, 180X270cm, Madrid – Museum; Nacional del Prado.

Door de honger op aarde, moest Zeus wel ingrijpen. Hij stuurde daarom zijn zoon Hermes,

boodschapper der goden naar de onderwereld. Dit met het bevel aan Hades om zijn dochter

Persephone vrij te laten uit de onderwereld en terug te geven aan haar moeder. Hades stemde toe,

maar onder voorwaarden dat Persephone nog eenmaal het avondmaal met hem zou eten. Er zat

echter ‘’een adder onder het gras’’; zij at zes granaatappelpitjes. Elk pitje die ze gegeten had stond

gelijk aan de terug keer van één maand in de onderwereld en de liefde. Zo gebeurde het dat

Persephone elk jaar in de lente en een deel van de zomer doorbracht op aarde met haar moeder

Demeter en daarna terugkeerde naar haar man Hades in de onderwereld.

Met Persephone terug op aarde, kwam dus de lente op en tevens het groei-en bloeiseizoen. Dit

wordt Anodos genoemd (het oprijzen van een god of godin uit de grond). De mythe van Demeter,

Hades en Persephone kan zo gezien worden als de Griekse verklaring van het ontstaan en

voortduren van de seizoenen.

Deze gebeurtenis gaf Persephone de naam; godin van het dodenrijk. En werd daarmee de vrouw

van Hades, god van het dodenrijk.

Bron: Autheur; Lucilla Burn - Griekse Mythen en http://nl.wikipedia.org/wiki/Persephone_(mythologie)

Kenmerken verhaal Persephone: Deze woorden staan dikgedrukt in de samenvatting!

De roodfigurige stijl, Deze vaasschildering uit de vijfde eeuw v.Chr.

werd gevonden in Vulci (Toscane), het woongebied van de Etrusken.

Hij dateert uit ca. 440-430 v. Chr. en is geïmporteerd uit Attica,

Griekenland. Deze vaas-houdkunst, is gemaakt van ijzerhoudende

Attische klei.

Deze afbeelding waar Hades en Persephone staan afgebeeld, verwijst

waarschijnlijk naar het avondmaal waarbij Persephone de zes

granaatappelpitjes aangereikt kreeg van Hades. Dit kun je zien aan het

bordje wat Hades (rechts) omhoog houdt en het ronde ‘’bolletje’’ in

de hand van Persphone (links).

Gian Lorenzo Bernini, was pas 23 toen hij dit beroemde beeldhouwwerk van

marmer maakte: Pluto (Hades) ontvoert Proserpina (Persephone) 1621-22 (225 cm

hoog) – Galleria Borghese, Rome.

Zie de sensualiteit die Bernini legde in dit levensechte beeld: de vingers van Pluto

(Hades) grijpen diep in haar bovenbenen. Het harde marmer lijkt voor onze ogen op

echte huid en zachte lichaamsdelen.

Een aanranding, het contrast tussen grof geweld en lieflijkheid is intens

weergegeven. De klauwende hand die niet kan strelen, die zich begraaft in het

zachte vlees.. (Romeinse personages, kennen hetzelfde verhaal).

http://www.inspiratiesite.nl/Op_zoek_naar_buit_en_verborgen_schatten.pdf

Literaire bronnen:

1. Autheur; Alexander Eliot 1977 - Mythen van de Mensheid (eerste druk) – Uitgeverij: Kosmos -

Amsterdam/Heideland-Orbis, Hasselt.

ISBN10: 90-215-0652-1

2. Autheur; Lucilla Burn & Yolande Michon 1990 – Griekse Mythen (eerste druk) – Uitgeverij: Tirion, Baarn

ISBN: 90-5121-271-2

Hulpbron:

http://nl.wikipedia.org/wiki/Persephone_(mythologie)

Afbeeldingsbronnen:

1. Schilderij van Peter Paul Rubens met beschrijving, materiaal/afmetingen en plaats:

http://boj.pntic.mec.es/~aalamill/3rubens.htm

2. De vaasschildering; originele bron uit het boek; Mythen van de Mensheid, in kleur gevonden op:

http://johnveldhuis.com/oudheid/overzicht/de-olympische-goden/

3. Informatie vaasschildering en marmeren beeld, Gian Lorenzo Bernini:

Autheur; Jan de Graaf 2000 t/m 2014 – Op zoek naar verborgen en verloren schatten – Uitgeverij;

inspiratiesite.nl

http://www.inspiratiesite.nl/Op_zoek_naar_buit_en_verborgen_schatten.pdf