gebedenboekje

ik draag U in mijn hart

Mijn God, ik hoef niet naar de hemel te klimmen, om met U te spreken en bij U mijn vreugde te vinden. Ik hoef mijn stem niet te verheffen, om met U te praten. Al fluisterde ik heel zacht, U hoort mij toch: want U bent bij mij, ik draag U in mijn hart. Om U te zoeken heb ik geen vleugels nodig; ik heb me enkel stil te houden, in mijzelf te kijken en me niet te verwijderen van zo'n hoge gast. Als bij mijn broeder en beste vriend mag ik bij u vertoeven, U zeggen wat mij kwelt, en aan U vragen mij te helpen. Want ik weet, dat U mijn Vader bent en ik uw kind. Theresia van Avila (1515-1582) * * *

Weet U niet dat u Gods tempel bent? Paulus aan de christenen van Korinte

Morgengebed

Mijn God, ik vraag uw zegen voor de komende dag. U, die mij het leven geeft, help mij om vandaag te doen wat U van mij vraagt. Mag ik ook in moeite of verdriet ervaren, dat U bij mij bent, dat U in mij bent om mij te troosten. Zegent U ook al die mensen, met wie ik mij in lief en leed verbonden voel. Leer ons voor elkaar te leven en geef uw liefde in ons hart. Door het geloof in Jezus, uw lieve Zoon, die zijn leven voor ons heeft gegeven. Amen. * * *

Ál wat wij doen heeft zoveel waarde, als het van ons heeft gekregen door ons gebed in de vroege morgen wees gegroet

Wees gegroet Maria, vol van genade, de Heer is met u. U bent de gezegende onder de vrouwen; en gezegend is Jezus, de vrucht van uw schoot. Heilige Maria, moeder van God, bid voor ons, zondaars: nu en in het uur van onze dood, amen. * * *

God is liefdevol en goed, voor allen die in eerbied met Hem leven.

onze Vader

Onze Vader die in de hemel zijt, uw Naam worde geheiligd, uw Rijk kome. Uw wil geschiede op aarde zoals in de hemel. Geef ons heden ons dagelijks brood. En vergeef ons onze schuld, zoals ook wij aan anderen hun schuld vergeven. En leid ons niet in bekoring; maar verlos ons van het kwaad. Want van U is het koninkrijk en de kracht en de heerlijkheid, in eeuwigheid. Amen. * * *

Kom tot Mij, allen die vermoeid en belast zijn; en Ik zal je rust geven. Neem mijn juk op je en leer van Mij: Ik ben zachtmoedig en nederig van hart; en je zult rust vinden voor je ziel, want mijn juk is zacht en mijn last is licht. Mat 11:28-30

ik geloof

Ik geloof in God, de almachtige Vader, Schepper van hemel en aarde; en in Jezus Christus, zijn enige Zoon onze Heer, die ontvangen is van de Heilige Geest, geboren uit de maagd Maria; Die geleden heeft onder Pontius Pilatus; is gekruisigd, gestorven en begraven; Die neergedaald is in de hel*, de derde dag verrezen uit de doden; Die opgestegen is ten hemel, zit aan de rechterhand van God, de almachtige Vader; vandaar zal Hij komen oordelen de levenden en de doden. Ik geloof in de Heilige Geest, de heilige algemene kerk, de gemeenschap van de heiligen**, de vergeving van de zonden, de verrijzenis van het lichaam en het eeuwige leven. Amen. *bij de doden **gelovigen * * * Als je met de mond belijdt, dat Jezus de Heer is; en in je hart gelooft, dat God Hem uit de doden heeft opgewekt, zul je behouden worden Rom 10:9 "Liefde is het hoogste goed Aan de mens gegeven. Liefde is wat leven doet, Van ontroering beven. Liefde is alles, Liefde is God, Het maakt van armen rijken. Zonder liefde - wat was het lot? Het zou op niets gelijken. Geest van Liefde, leid ons voort Doordring ons van uw wezen, Dan wachten wij ook ongestoord 't Einde zonder vrezen. En zij het leven kort of lang Gods Liefde maakt geen sterven bang."

ik geloof

Heer mijn God, ik geloof in U. Ik geloof in uw trouw, dat U mijn gebeden hoort en beantwoordt, ook al ervaar ik dat soms niet. Ik geloof in uw wijsheid, die ik niet kan doorgronden. U kent mijn toestand beter dan ikzelf. In uw antwoord op mijn gebed heeft U het beste met mij voor. Ik geloof in uw macht: niets is voor U onmogelijk. Ik geloof in uw goedheid; al uw handelen jegens mij is in liefde. Help mij, o God mijn Vader, om ook in tegenslag en verdriet dit geloof niet te verlaten. * * *

Jezus, de Zoon van God: Hij is in staat mee te voelen met onze zwakheden. Want Hij werd zelf op allerlei manieren op de proef gesteld, precies zoals wij. Heb 4:15

gebed tot de Geest

Kom o Geest, kom, troost van de armen, licht voor het hart, zachtheid die geneest, vrede in de strijd. Kom o Geest, kom, reinig wat vuil is en onrein, heel wat gewond is, maak zacht wat is verstard, leid wie de weg niet vindt. Kom o Geest, kom. Geef ons vreugde, die niet vergaat. Ontsteek in ons het vuur van uw liefde. Kom o Geest, kom. oud pinkstergebed * * *

Laat wie dorst heeft bij Mij komen en drinken. Stromen van levend water zullen uit je binnenste vloeien. Joh 7:37

Vader , Zoon en Heilige Geest

God, mijn Vader, draag mij in uw handen, richt me telkens weer op, als ik dreig te vallen. Zoon van God, U ging tot aan het kruis; geef mij de kracht, om ook mijn weg te gaan, ten einde toe te gaan. Geest van God, blijf waakzaam mij nabij; en breng me terug wanneer ik afdwaal van Gods liefdeweg, voor mij gebaand. God, Vader, Zoon en Heilige Geest, ontferm U over mij, en laat mij nooit alleen. Amen. * * *

De Helper, de Heilige Geest, Die de Vader jullie in mijn naam zal geven, zal jullie alles leren; en jullie alles in herinnering brengen wat Ik gezegd heb. Joh 14:25

gebed om vergeving

Voor U, mijn God, belijd ik mijn schuld, mijn nalatigheid en mijn zonde. U kent mij; en U ziet de wegen die ik ga. Mijn daden zijn voor U niet verborgen. Maar U blijft mijn God, altijd. Uw liefdevolle goedheid kent geen grenzen; eeuwig duurt uw trouw. Vergeef mij en wees mij genadig. Richt mij weer op, vernieuw mijn kracht en maak mij standvastig op de weg die U mij wijst. Doe mij zo elke dag iets dichter tot U komen. Heer, ontferm U. Amen. * * *

Als jij de mensen hun fouten wilt vergeven, zal je hemelse Vader ook jou vergeven. Maar als jij de mensen niet wilt vergeven, zal ook je Vader jouw overtredingen niet vergeven. Mat 6:14-15

vol twijfels

God, wij horen U niet, wij zien U niet, niemand van ons kan U aanraken. Soms leven wij met een hart vol twijfels, missen we houvast, dreigt storm ons te ontwortelen. Toch blijven wij tot U roepen, en komen wij biddend en smekend naar U toe, hopend dat U ons hoort. Doe in ons het vertrouwen groeien, dat U er altijd bent, ook wanneer het stormt, wanneer het donker is, wanneer U afwezig lijkt. U toch bent toch onze God, die met de mensen wilt zijn, elke dag weer. God, ik dank U, amen. * * *

Laten wij ons aansluiten bij die menigte getuigen van het geloof; en elke last en belemmering van de zonde van ons afschudden, om vastberaden de wedstrijd te lopen waarvoor we hebben ingeschreven. Heb 12:1

gebed in nood

Heer Jezus Christus, in onze nood roepen wij tot U. Onze kracht is klein en onze schouders zijn te zwak voor het kruis dat wij moeten dragen. Laat ons niet alleen. Geef dat wij niet bezwijken onder onze last. Sterk ons met de kracht van uw Geest. Richt ons weer op en doe ons herleven. Heer, op U hopen wij, beschaam ons vertrouwen niet. * * *

De mensen zeggen: "God vergeet ons". Kan dan een moeder haar kind vergeten en niet langer bezorgd zijn? Zelfs al zou een moeder haar kind vergeten: Ik vergeet jou nooit. Je naam staat geschreven in mijn hand; voortdurend zijn mijn ogen op je gericht. Jesaja 49:14-16

gebed om leiding

Vader, geef mij de vreugde uw waarheid te zien, waarin nooit meer verandering komt, eeuwigdurend, uw eigen Woord. Door zelfzucht verblind, loopt de wereld aan U voorbij. Help mij, God, om niet aldoor aan mijzelf te denken, om geen eer voor mijzelf te zoeken. Help mij om oneer te verdragen; en om mij te verheugen: ook als U mij leert, om langs de weg van vernedering te gaan. Laat mij op U vertrouwen, op U alleen; door uw Geest die U mij geeft, tot in 't eeuwige leven. Amen. * * *

Als je mijn volgeling wilt zijn, moet je Mij volgen door jezelf te verloochenen en je kruis op te nemen. Mat 16:24

gebed om voorspraak

Maria, bid voor mij, om liefde zonder zelfzucht. Johannes, bid voor mij, dat ik mijn God steeds in mijn gedachten heb. Theresia, bid voor mij, om overgave aan Hem in alle kleine dingen. Bernardus, bid voor mij, om ijver en vuur. Ignatius, bid voor mij, om zelfdiscipline en de geest van gebed. Damiaan, bid voor mij, dat ik mijn plaats in 't leven vind. Franciscus, bid voor mij, dat ik los kan laten en arm zijn in de wereld. Antonius, bid voor mij, dat ik mijn ongeduld overwin. Catharina, bid voor mij, om een zuiver harthart. Jezus, geef mij uw vrede, temidden van alle moeite. Naar U gaat mijn verlangen: met U te sterven, met U te leven. Amen. * * *

Voor mij is leven Christus; en sterven is voor mij winst. Paulus aan de kerk van Filippi 1:21

gebed om kracht

Heer mijn God, ik leg mij geheel in uw handen; doe met mij wat U wilt. U hebt mij geschapen voor U; wat wilt U dat ik doe? Ga uw eigen gang met mij. Het moge zijn zoals altijd, vreugde of smart: Ik wil het doen. Ik wil zijn wat U van mij verlangt en alles wat U van mij maken wilt. Ik zeg niet: ik wil U volgen waarheen U ook gaat, want ik ben zwak. Maar ik geef mij over aan U, opdat U mij altijd leidt, waarheen dat ook mag zijn. Ik wil U volgen en bid alleen om kracht voor deze dag. John Henry Newman * * *

De goede wil is in mij aanwezig; maar van U is de kracht om uit te voeren. Rom 7:18

verlangen om God te kennen

HEER mijn God, U ziet mijn verlangen: om te spreken met U en om te zwijgen met U; om te genieten, of mij te onthouden; om te handelen, of hiervan af te zien: als U maar wordt geëerd. Uit mijzelf ben ik angstig en onzeker en bang voor het oordeel van de mensen. Maar U geeft mij zekerheid en vertrouwen. Zelfs als ik ga twijfelen: "God, waar bent U?" dan onderricht U mij en zegt: "Zou een moeder haar kind vergeten? "Al lijkt het, of Ik je niet hoor: "toch sta Ik aan je zijde, "om je te leiden en te beschermen. "Ik heb je immers geschapen?" Waar blijft dan mijn onzekerheid, mijn angst, mijn wanhoop zelfs? U leerde mij dit alles overwinnen. Want U zette mijn voeten op de weg van geloof. Hetgeen ik nu niet zie; en hetgeen ik bij tijden volstrekt niet ervaar, dat houd ik niettemin stevig vast: met U ben ik verbonden, voor altijd. En stap voor stap, in eindeloos geduld, brengt U uw kinderen dichterbij, opdat zij toch een straaltje van uw liefde mogen ervaren. * * *

God liefhebben wil zeggen: zijn geboden onderhouden. En zijn geboden zijn niet moeilijk te onderhouden, want ieder die uit God geboren is overwint de wereld. En het wapen waarmee wij de wereld overwinnen is geen ander dan ons geloof. 1Joh 5:3-4

mijn enig goed

Bewaar o HEER, uw kind dat bij U schuilt. Ik heb gezegd: U bent mijn HEER, mijn enig goed; ik heb niets buiten U! Ieder die Hem toebehoort, wordt deelgenoot van zijn heerlijkheid. Maar zoeken zij elders hun heil, dan begeven zij zich in ellende. O HEER, U bent mijn erfdeel, mijn bezitting; mijn levenslot is veilig in uw hand. Mijn erfenis verheugt mij bovenmate. Het allerbeste deel: dat viel mij toe. Ik dank mijn HEER: Hij heeft mij onderwezen. Zelfs in mijn slaap leer ik Hem innerlijk verstaan. Onafgebroken denk ik aan mijn HEER. Van Hem zijn mijn gemoedsrust en vertrouwen. Mijn hart is verheugd en mijn binnenste juicht: zelfs mijn lichaam blijft veilig behouden. Want mijn leven vindt geen einde bij de doden; U behoedt al uw geliefden, zij zijn veilig, voorgoed. U zette mijn voeten op de weg naar het leven; nu vind ik mijn vreugde in kennis van U, ik mag U voor eeuwig genieten. Amen. psalm 16 * * *

God, die rijk is aan ontferming, heeft door de grote liefde, waarmee Hij ons heeft liefgehad, ons met Christus ten leven gewekt. Ef 1:11

eenzaamheid

Luister naar mijn bidden, o mijn God en verbergt U zich niet voor mij; ik zit in angst, ik roep tot U om hulp. Mijn dagen gaan voorbij in tobben en verdriet; mijn lichaam kwijnt weg. Ik voel me als een eenzame kraai in 't veld. Mijn eten smaakt mij niet meer, verdriet is alles wat ik ken. En toch wil ik belijden: U bent mijn God, voor eeuwig! Uw Naam zal mij steeds in gedachten zijn. HEER, neem mij niet weg vóór mijn tijd. Bij U alleen is eeuwig leven. De hemel en de aarde, het werk van uw handen: zij zullen vergaan; maar U bent en U was en U zult altijd zijn. Zij verdwijnen als een jas, die men wegdoet; maar U bent dezelfde, voor altijd. Allen die U dienen: zij zijn 't volk, dat voor eeuwig bij U binnen mag gaan. Amen, halleluja. psalm 102 * * *

Een hond kent zijn baas en een paard de stal van zijn meester; maar mijn volk heeft geen kennis, zij luisteren niet echt naar Mij. Jesaja 1:3

laat heb ik U bemind

Laat heb ik U bemind, schoonheid zo oud en zo nieuw, laat heb ik U bemind. Ach, U was binnenin, en ik was buiten. Daar zocht ik U; en begreep niet de zin van de mooie dingen, die U hebt gemaakt. U was bij mij, maar ik niet bij U. Al die voorbijgaande dingen, die niet eens zouden bestaan zonder U als Schepper, hielden mij ver van U weg. U hebt geroepen met luide stem en U hebt mijn doofheid doorbroken. Door uw schoonheid hebt U mijn blindheid verjaagd. U verspreidde zoete geur, ik heb U ingeademd; en loop nu verlangend achter U aan. Ik mocht U proeven, en nu honger en dorst ik naar U. U hebt mij geraakt, en in mij is het verlangen naar uw vrede ontvlamd. O liefde, die altijd brandt en nooit zult doven, o heilige liefde, mijn God, doorgloei mijn hele wezen! Augustinus * * * Hoe hoog God jou aanslaat ga je pas begrijpen, als je beseft wat Hij voor jou geworden is. Bernardus van Clairvaux

vertrouwen op God

Wat is het goed voor mij , Heer, om met U te leven. In U te geloven: hoe goed is dat voor mij! Als ik twijfel en niet verder kan, als ik met mijn verstand geen uitweg zie, als de slimsten zelfs niet verder zien dan tot de avond van de dag en niet meer weten wat er morgen gedaan moet worden, dan geeft U mij de vaste overtuiging dat U er bent. U zult er voor zorgen, dat niet alle wegen voor mij afgesloten zijn. Alexander Solzjenitsyn * * *

Wees in geen ding bezorgd; maar laat door te bidden en te smeken en met dank aan God weten, wat je verlangen is. En de vrede van God, die alle verstand te boven gaat, zal uw hart en uw gedachten behoeden in Christus Jezus. Paulus aan de kerk van Filippi 4:6-7

richt je leven op God

U die boven ons bent, U die één van ons bent, U DIE BENT, mogen allen U zien, ook in mij. Mag ik uw weg bereiden, mag ik dankbaar zijn voor alles wat mij ten deel valt. Mag ik nooit de ogen sluiten voor de nood van anderen. Bewaar mij in uw liefde, zoals U wilt dat allen in uw liefde blijven. Mag heel mijn wezen U tot eer zijn. En laat mij nooit wanhopen. Want ik ben in uw hand, in U is alle kracht en goedheid. Geef mij een zuiver hart, dat ik U mag zien; een ootmoedig hart, dat ik U mag horen; een hart vol liefde, dat ik U mag dienen; een hart vol geloof, dat ik in U mag blijven. Dag Hammarskjöld * * *

Toen ik mezelf vergat en U alleen zocht, heb ik mezelf en U gevonden. Thomas à Kempis

voorbede

Liefdevolle God en Vader, wij bidden U voor allen, die zich inzetten voor het geloof en voor uw Kerk: voor de jeugd: dat zij leren, om U lief te hebben en voor U te leven; voor de mensen in nood: dat U hun last zult verlichten; voor wie eenzaam zijn: dat zij broeders en zusters mogen ontmoeten; voor zieken: om troost en om kracht van geloof; voor hen die hun levenseinde voelen naderen: dat U hen vreugde geeft, en zicht op eeuwig leven; voor alle mensen van goede wil: dat wij de hoop levend houden U eenmaal te mogen ontmoeten in uw Koninkrijk; door het geloof in Jezus, uw Zoon en onze HEER. Amen. * * *

Wát je de Vader ook zult vragen: Hij zal het je geven in mijn naam. Vraag, en je zult het ontvangen, opdat je vreugde volkomen zal zijn. Joh 16:24

psalmgebed

Mijn God, U bent alles voor mij! Steeds opnieuw richt U mij op. Ik riep tot U om hulp, en U verjoeg mijn angst. U richt mijn ziel op uit de dood; U doet mij leven kennen. Ik leefde onbezorgd en dacht: "Zo zal het altijd blijven". O God, uw goedheid hield mij vast. Maar toen U zich verborg: toen was ik nergens meer. Ik riep om hulp, ik smeekte om genade: Wat is er voor gewin, als ik verloren ga? Kan ik U dan nog eren, en spreken van uw trouw? O God, wees mij genadig, help uw kind! Toen maakte U mijn klagen tot een lied. In plaats van angst kwam vreugde in de HEER, opdat ik voor Hem zingen zou, en nimmermeer verstommen. HEER mijn God, ik wil U danken! Voor eeuwig zal ik bij U zijn. Amen. psalm 30 * * *

Als je met Christus ten leven bent gewekt, zin dan op wat boven is, daar waar Christus zetelt aan de rechterhand van God. Zin op het hemelse, niet op het aardse. Kol 3:1

Breng dank aan God

Breng dank aan God met hart en ziel. Denk aan alles wat Hij voor je betekent: Die keer op keer je schuld vergeeft, Die je leven redt van het graf. De goedheid van God is ons deel voor altijd. Innerlijk verstaan wij dat heel wel, zodat wij ons vernieuwen, als een vogel die zijn vederdos vernieuwt. Als God met ons is, wie zal dan tegen ons zijn? Hij geeft ons weer een nieuw begin. Hij weet dat wij uit stof zijn gemaakt; en vergankelijk is het werk van onze handen. Maar Gods liefdevolle goedheid zal blijven bestaan. Hij is mét ons, als wij eerbied voor Hem hebben, als wij eensgezind zijn wil proberen te volbrengen. Hij noemt ons: 'mijn volk'; en Hij roept ons op Hem te vertrouwen. psalm 103 * * *

Laat de vrede van Christus heersen in je hart. Daartoe zijn jullie immers geroepen, als leden van één lichaam; en wees dankbaar. Kol 3:15

hallelujah !

Mijn God, U wil ik danken; U dienen en eren, U alleen! U zult mij nooit vergeten. Al keer ik U de rug toe: U verlaat mij niet. Al ben ik ontrouw: U blijft getrouw Met onuitputtelijk geduld blijft U zoeken naar mij. U kunt niet anders, U hebt mij lief. Al schreeuw ik tegen U: U ziet de wanhoop in mijn hart en U blijft mij beschermen. Mijn God, maak mij los van angst om mijzelf en richt mijn aandacht op U. Naar U gaat mijn verlangen. U te dienen is de grootste blijdschap, die het leven kan schenken. U te kennen is de belofte van eeuwig leven. Hallelujah! * * * Als wij ontrouw zijn, blijft Hij toch getrouw. Zichzelf verloochenen kan Hij niet. Timóteus 2:12

loflied

U bent God, de Heer; uit U is de liefde, de wijsheid, de nederigheid, het geduld en de schoonheid. Uit U is de zekerheid, de rust, de vreugde, de hoop en de blijdschap, de rechtvaardigheid, de matigheid, de voorzienigheid. U bezit alle rijkdom zonder grens. U bent de zachtmoedigheid; U bent onze beschermer, onze bewaarder, onze verdediger, onze toevlucht en onze kracht. U bent ons geloof, onze hoop en onze liefde; U bent onze grote liefde, U bent het eeuwige leven: bewonderenswaardige Heer, almachtige God, Redder, een en al liefdevolle goedheid. Amen. Franciscus van Assisi (1182-1226) * * *

De zachtmoedige is beter af dan de heerser; en wie zijn eigen geest beheerst, is sterker dan de helden van de wereld spreuken 16:32

tafelgebed

God, wij danken U voor alles, wat wij uit uw hand ontvangen. Zegent U deze maaltijd en geef ons uw vrede. Wij bidden U voor hen, die niets te eten hebben. HEER, ontferm U! Amen na het eten

God, wij danken U; heel de schepping behoort U toe; en U voedt ons en versterkt ons met de vruchten van uw aarde. Geef ons, om voor U te werken, opdat wij ons loon waardig zijn en U eenmaal mogen ontmoeten in uw Koninkrijk van vrede; U die leeft in eeuwigheid, amen. * * * Zalig wie hongeren en dorsten naar een rechtvaardige wereld want zij zullen verzadigd worden. Mat 5:4

afscheid

God onze Vader, zoveel wat mij dierbaar is, zoveel geliefde mensen moet ik loslaten. Hoe ik ook vecht, ik voel me steeds meer verliezer. Tot U bid ik, nu ik hier verlies, dat ik steeds meer mag winnen bij U. Mag in mij het vertrouwen groeien dat met U het nieuwe leven al begonnen is Tot U bid ik, voor allen om mij heen, voor de mensen van wie ik houd. In deze dagen en uren van afscheid vraag ik U: wilt U hen zegenen, HEER, dat zij U mogen kennen. Zo bid ik door het geloof in Jezus Christus, de verrezen HEER, uw Zoon en onze broeder. Amen * * *

Als de aardse tent, waarin wij wonen, wordt afgebroken, hebben wij een huis van God in de hemel: niet met handen gemaakt, een eeuwige woning. 2 Kor 5:9

avondgebed

Schepper van licht en donker, wij danken U voor al uw weldaden. Wij danken U voor alle mensen, met wie wij ons leven mogen delen. Wij vragen U: blijf ons met uw zorg omgeven, bewaar ons in de komende nacht en geef dat wij geborgen blijven in uw liefde. Amen. * * *

Ik ben de opstanding en het leven; als je in Mij gelooft, zal je leven ook al sterf je; en ieder die leeft en in Mij gelooft, zal in eeuwigheid niet sterven". Joh 11:25

Zegen

Zegen, God, de mensen die mij lief zijn, de mensen die om mij geven. Zegen, God, mijn kinderen: dat zij gelukkig kunnen zijn, dat liefde en goedheid van hen uitgaat naar anderen. Zegen, God, de mensen om mij heen: buren en kennissen, de mensen die mij steunen met soms maar kleine dingen. Zegen, God, de mensen die het leven van alledag - bescheiden en eenvoudig - gaande houden. Zegen, God, het werk van de mensen: dat zij werken ten dienste van anderen en niet alleen voor eigenbelang. Zegen, God, de mensen die macht hebben over anderen : dat zij hun macht ten goede aanwenden. Zegen hen allen, God, omwille van Jezus Christus, uw Zoon en onze Heer. Amen. * * *

Als je naar Hem luistert, zal de zegen van de HEER rusten op al je werkzaamheden. Deut 28

's Avonds kijk je terug op de afgelopen dag en alles wat er is gepasseerd. Je vraagt om vergeving voor alle fouten en gebreken. Een vast gebed kan bij dit gewetensonderzoek helpen.

Ik hecht niet aan vergankelijke dingen; en neem niet méér voor mijzelf dan nodig is. Heer mijn God, U bent alles voor mij. Man of vrouw: ik zie de innerlijke mens: want de geest alleen is eeuwig. Heer mijn God, U bent alles voor mij. Als ik goeddoe of afzie zal niemand 't weten: mijn God alleen wil ik behagen. Heer mijn God, U bent alles voor mij. Ik oordeel niemand en onthoud mij van kritiek, in ontzag voor Hem die oordeelt over allen. Heer mijn God, U bent alles voor mij. Ik ben niet beledigd en ik verdedig mij niet, met Jezus, gekruisigd, voor ogen. Heer mijn God, U bent alles voor mij. Ik bid voor wie mij kwaad doen en ik heb hen lief, om Hem te mogen ontmoeten: nederig en zachtmoedig, eeuwig leven.

"In de stilte van deze morgen..." Vaak vatten wij zo een gebed aan, Heer, maar eigenlijk is het nooit stil. Als we echt luisteren, horen we Jou, Heer. Jij spreekt tot ons, overal, altijd. Echte eenzaamheid bestaat niet. Steeds ben Jij er. Je bent als de beste vriend die luistert naar ons verhaal. Altijd opnieuw. Laten we bidden dat velen God zo mogen kennen. Een dag beginnen, je werk beginnen, opnieuw beginnen na een ruzie, een misverstand, na een ziekte... Ons leven is een voortdurend beginnen. Elk begin wordt gekenmerkt door hoop, verwachting en belofte. Bij elk begin wordt het leven nieuw, aantrekkelijk, spannend. Elk begin draagt enigszins de vervulling van wat het belooft, maar over elk begin werpt ook de onzekerheid haar schaduw. Wie heeft er al niet eens gezegd: "Was ik daar maar nooit aan begonnen" ? Als we aan iets nieuws beginnen, valt niet te voorzien wat er van terecht zal komen. Al geven we vaak iets op, toch beginnen we altijd weer opnieuw. Zo krijgt ons leven gestalte. Wie in staat is te herbeginnen, is ook in staat te leven.

Er was eens een generaal die vroeg aan een wijze: "Bestaan er eigenlijk dingen als de hemel en de hel?" "Wat is uw beroep?" vroeg de wijze. "Ik ben generaal." "Hahaha!" lachte de wijze, "welke idioot heeft u dat postje bezorgd? U lijkt meer op een slager dan wat anders!" "Wablief!!!" riep de generaal woedend, "ik hak je in stukken!" "Wel," antwoordde de wijze terug rustig, "hier ligt de poort van de hel". "Excuseer mij,..., vergeef mij voor mijn opvliegendheid", zei de generaal die spijt had van zijn woorden. "Daar ligt de poort van de hemel", sprak de wijze. "Hemel en hel zijn geen plaatsen die plots verschijnen als men doodgaat. Ze bestaan hier en nu. Eén gedachtengang volstaat om de poorten van hemel en hel te laten opengaan, altijd en overal." Bidden we dat er dit schooljaar veel hemelse dagen mogen zijn. Je voelt een hand op je schouders en je hoort een stem die zegt: 'Ik ben er, ik ga met je mee". Je kijkt om: een mens die je toelacht, ogen die je moed geven en je voelt een hand die vast is en warm. God, zeg je dan, fijn dat je meegaat want alleen ben ik te klein en te bang. God gaat altijd in mensen met je mee. Om te weten wat vreugde is, moet je eerst weten wat verdriet is. Je hebt zo van die dagen dat alles je tegenzit, dat je niets dan pech hebt, dagen met hoofdpijn, ongeluksdagen. Je geeft dan de schuld aan het weer, of de tijd van het jaar. Je hebt last met anderen of met jezelf. En dan plots is er de zon van de vreugde, ze geeft glans aan je leven. Ze is als een lopend vuur, als de kleuren van een regenboog, als het zingen van vogels, als muziek. Maar vreugde is ook vergankelijk, ze komt en ze gaat, als golven van de zee, maar ze bestaat. Vreugde geeft ons leven vleugels.

Heer God, laat deze dag voor ons een dag van nieuwe kansen zijn: een kans tot luisteren en begrijpen, een kans tot zoeken en bewonderen, een kans tot denken en danken. Vul deze dag met nieuwe dingen en met oude dingen die weer worden ontdekt. Heer God, maak onszelf tot nieuwe mensen... Amen. Aanvaard elke nieuwe dag als een geschenk, als een gave, en zo mogelijk als een feest ! Sta 's morgens niet te laat op ! Kijk in de spiegel en lach tegen jezelf, en zeg "goedemorgen" tegen jezelf dan ben je een beetje geoefend om het ook tegen anderen te zeggen ! Als je de ingrediënten van de zon kent, kun je ze zelf maken, even goed als dagelijkse soep. Neem een grote portie goedheid, doe er flink wat geduld in, geduld met jezelf, geduld met anderen. Vergeet dat tikkeltje humor niet, om de tegenvallers te verbeteren. Meng er een behoorlijke dosis werklust in en giet over alles een gulle lach, en je hebt de zon van de dag !

Goed nieuws moet je niet alleen horen, je moet het delen, je moet het aan den lijve ondervinden. Goed nieuws is er wanneer mensen aan elkaar goede ervaringen meedelen. Goed nieuws klinkt er wanneer mensen positief van zich laten horen. Het is jezelf mogen zijn tussen klas- en tochtgenoten, 's morgens op de speelplaats je verhaal doen, 's avonds tevreden naar huis trekken. En tussenin... leren en ontdekken, woorden en waarden, aan bord of in een boek, op een website of op een sportveld; in de sporthal of in een labo, op de speelplaats. Als iemand zegt: "Ik vind je lief" dan verandert heel de wereld, zowel van kinderen als volwassenen. Ieder mens heeft behoefte aan genegenheid. Het is een diep menselijk verlangen om aanvaard te worden, mee te tellen. Iemand ontmoeten voor wie je iets betekent: als dàt er niet is, wordt je leven zinloos. De ogenblikken waarop een mens zich aanvaard en erkend weet, zijn de mooiste van zijn leven. Dan wordt alles anders. Die erkenning zit niet in grote dingen of in mooie woorden. Die waardering drukt zich uit in een dankbare blik, een woord vol warmte een kaart op je verjaardag. Je bent gelukkig met zo'n attentie niet om het geschenk, de kaart, maar omdat er iemand is voor wie je meetelt.

Hoeveel dingen doe je niet uit schrik om wat anderen zullen zeggen of denken? Je klaagt dat onze maatschappij zo hard en meedogenloos is! Je zoekt een veilig plaatsje waar je ongestoord alleen kunt zijn, en toch snakt je hart naar vriendschap. Je slaat je ogen neer, opdat men je maar niets zou vragen. Warmte komt niet van de centrale verwarming en tederheid niet van een romantische film. Ze liggen in jezelf, je hebt iets te zeggen. Wie je bent is soms heel anders dan wie je denkt te zijn.

Het leven volgt het ritme van zon en maan, van zomer en herfst, van leven en sterven. Het is de stille geschiedenis die zich afspeelt in de klas, aan tafel, fietsend door het gure weer, op het sportterrein,in het gezelschap van vrienden. Je voelt het of iemand anders merkt het en vraagt je: "Wat scheelt er, je kijkt zo sip ?" En verbaasd stel je vast dat er inderdaad iets gebroken is in je, niet veel, geen dramatische elementen: iets van je enthousiasme, van je vreugde, van je ijver... Een warme blik van iemand, een bemoedigend woord of een rake opmerking, kunnen je dan weer doen opstaan. Als dat gebeurt, groeit er langzaam openheid voor het woord van de Heer: "Ik zeg je, sta op!"

Liefde is de enige sleutel die past op de poorten van het paradijs. Er ligt een stukje paradijs in elke glimlach, in elk goed woord, in elke genegenheid aan een ander gegeven. Er ligt een stukje paradijs in elk hart dat een haven is, in elk huis dat een thuis is. Er ligt een stukje paradijs in elke oase waar de liefde bloeit en waar mensen voor mensen weer "mens" zijn geworden, familie van elkaar, broeders en zusters. Mens, liefde is jouw verantwoordelijkheid. Als je in gebreke blijft, kun je God niet ter verantwoording roepen voor de ellende in deze wereld. God heeft zijn liefde in jouw handen gelegd, als een sleutel voor de poorten van elk stukje paradijs. Dank, Goede Vader, voor de gewoonste dingen, de onverwachte glimlach van iemand, de verrassende hulp, het woord dat me deugd doet, de vergiffenis om mijn stomme fout, de lach van mensen, de oproep tot intens leven. Voor heel veel meer: dank U wel. Dagelijks durven mensen bidden, zoals Gij gebeden hebt, het gebed dat niemand ooit tevoren bad: "Vader, uw Rijk kome..." God, vaak wil ik vragen: "Dat Rijk van U, komt er nog iets van?" Ik besef echter dat Gij mij dan zult vragen: "Dat Rijk van Mij, vriend, mag Ik er bij u iets van verwachten? Mag Ik er bij u mee beginnen?" Dan sta ik even perplex, en weet me wel degelijk voor de muur geplaatst. Bij het begin van deze nieuwe dag willen wij U vragen, Heer, open onze ogen voor uw Rijk van vrede, welvaart en gerechtigheid voor iedereen; laat ons vandaag beginnen met het scheppen van een hemel op aarde.

Albert Einstein zei ooit: “Enkel een leven geleefd ten dienste van anderen is het waard geleefd te worden.” Mahatma Gandhi zei het als volgt: “De beste manier om jezelf te vinden, is jezelf te verliezen in het dienen van anderen”. Dom Helder Camara sprak volgende woorden: “Op de laatste dag van ons leven zullen we beoordeeld worden over de wijze waarop wij Christus behandelden in hen die hongerig, dorstig, gekwetst, onderdrukt of benadeeld door het leven moesten.” Jezus heeft 2000 jaar geleden een oproep gedaan om te dienen: naastenliefde. Elke dag opnieuw. Als je in mensen geloofd hebt die het lieten afweten, ga dan toch door te geloven! Als je op een wonder gehoopt hebt dat niet is gebeurd, ga dan toch door en blijf hopen! Als je een spoor van de liefde na wilde laten dat werd vertrapt, ga dan nog verder met de liefde! Als je gedroomd hebt en daarna ontwaakt, droom weer en droom verder tot aan de morgen! Waak over je gedachten, straks worden ze je woorden. Waak over je woorden, straks worden ze je daden. Waak over je daden, straks worden ze je gewoonten. Waak over je gewoonten, straks worden ze je karakter. Waak over je karakter, straks wordt het je bestemming. Heer, als ik honger heb, geef me iemand die voedsel vraagt. als ik dorst heb, geef me iemand die te drinken vraagt; als ik koud heb, geef me iemand die me kleding vraagt; als ik verdrietig ben, geef me iemand die ik moet opbeuren; als mijn last zwaar op mij drukt, geef me de last van anderen te dragen; als ik nood heb aan tederheid, mocht iemand op mijn tederheid beroep doen. Laat uw wil mijn voedsel zijn, uw genade mijn sterkte. Laat mijn leven een gave zijn aan u, Vader, tot de dag dat gij me roept tot u.

God, heb je al gemerkt dat wij hier op aarde af en toe reeds kunnen proeven van wat de hemel kan zijn? Mensen geven elkaar de hand, jong en oud, arm en rijk, ziek en gezond... Samen gaan we op stap. We vergeven elkaars fouten en delen het brood en de wijn met elkaar. Dan zijn we als broers en zussen ondereen. Maar hoeveel keer merk je niets van dit alles? Willen we elkaar liever slaan dan omhelzen? Vergeten we dat we andere mensen broodnodig hebben? God, vergeef het ons, zoals wij soms elkaars fouten vergeven en help ons om steeds te bouwen aan wat de hemel kan zijn. Soms zit ik voor mezelf na te denken over de grote problemen van de wereld. Wat ik denk, durf ik meestal niet hardop te zeggen,want iedereen zou me naïef vinden. Een oorlog wordt gestart en de grootmachten beweren dat er geen verborgen motieven voor zijn. Wij moeten eerlijk zijn, maar op wereldvlak mag en kan alles. Ik voel me daar zeer rot bij. De hete zomer is voorbij, het is opnieuw stil geworden in het bos. Alleen de sporen blijven, plastic, afval, papier, blikjes... en toch noemen wij ons beschaafd. Kernwapens zijn vernietigend. Ze hoeven er helemaal niet te zijn. Wat bezielt mensen om altijd de sterkste te willen zijn ? Kunnen wij alleen maar met elkaar praten met de wapens achter onze rug ? Help ons, Heer, om telkens opnieuw in mensen te blijven geloven.

God, met heel ons hart danken wij U voor onze grootouders en voor de mensen in de derde leeftijd. Iets kostbaars laten zij ons na de wijsheid om goed te leven. Wij bidden u zegen de bejaarden om alles wat wij van hen mogen ontvangen. Op onze beurt willen wij zorgdragen voor hen. Bewaar ze nog lange jaren in onze liefde Grote Geest, wiens stem ik hoor in de winden en wiens adem de hele wereld leven schenkt, verhoor mij! Ik treed voor uw aangezicht als een van uw vele kinderen. Zie, ik ben klein en zwak; ik heb uw kracht en wijsheid nodig Doe mij in schoonheid leven En laat mijn ogen altijd de purperrode zonsondergang aanschouwen. Mogen mijn handen de dingen eerbiedigen die Gij geschapen hebt en laat mijn oren uw stem horen. Maak mij wijs, opdat ik de dingen kennen kan die Gij mijn volk geleerd hebt, de les die Gij in elk blad en in elke rots verborgen hebt. Ik verlang vurig naar kracht, niet om mijn broeders te overtreffen, maar om mijn grootste vijand - mijzelf – te kunnen bestrijden. Maak dat ik steeds bereid ben met reine handen en met eerlijke ogen tot U te komen, opdat mijn geest, wanneer mijn leven als de ondergaande zon verdwijnt, tot U kan komen zonder zich te moeten schamen. Gebed van een Sioux indiaan

Goede God wees ons nabij in onze liefste wensen in onze diepste momenten in dat waar we samen nog van dromen. Wees ons nabij God in alle gewone dingen in de vanzelfsprekende dingen in de dagelijkse taak waar wij voor staan. Wees ons nabij wanneer wij lijden aan het leven wanneer pijn en verdriet ons overvallen wanneer wij elkaar misschien niet meer verstaan. Laat niet toe, God dat ons leven slijt aan gewoonte en dat wij blind worden voor elkaar. geef ons ogen om elkaar te zien als een kostbaar geschenk en laat ons uw geschenk zijn voor mensen om ons hen. God, jij stond aan de kant van uitgesloten, rechteloze mensen. Je daalde af in hun wereld. Je zag hun pijn en hun ellende en je noemde hen : mijn volk. Je openbaarde hen je naam, je diepste wezen: ’ik ben er voor u’. Je trok met ze mee doorheen de dorheid van hun bestaan, doorheen de uitzichtloosheid van de woestijn. En telkens wisten ze van jou: Hij laat ons niet vallen. Hij niet. Daarom willen wij in jou geloven door jouw weg te gaan en door jouw leven te leven.

God, ik ben onzeker en heb moeite om Jou te vinden. Kan ik geloven dat Jij er bent? Kan ik met Je praten? Soms lijkt het of het geloof in Jou neerkomt op allerhande verplichtingen. Soms lijkt het alsof wie gelooft, niet meer vrij is. Maar als ik dan in Jezus' boodschap geen enkel gebod vind, alleen maar een uitnodiging om jou te zoeken en daarom om te kijken naar anderen, vrij te zijn en daarom te geloven in de anderen en in Jou, dan weet ik: dat is een eerlijke boodschap, die me zegt: ik ben niet het centrum van de klas, ik ben niet het centrum van de wereld ik ben er, ook al stijgt de examenkoorts elke dag met een graad of tien, niet alleen voor mezelf, ik ben er voor elke andere en zo ben ik er voor Jou. Zegen met uw licht onze ogen opdat zij opengaan en het goede zien in elke mens. Zegen met uw licht onze monden opdat zij woorden spreken die goed doen en vrede brengen. Zegen met uw licht onze handen opdat zij zich uitstrekken naar de mens die naar ons toekomt. Zegen met uw licht onze voeten opdat zij wegen gaan van gerechtigheid en van zorg voor mensen. Zegen met uw licht heel ons menselijk bestaan opdat er troost is voor de verdrietige, hoop voor de wanhopige, opdat bitterheid ka wijken voor mildheid, wantrouwen vlucht voor vertrouwen. Zegen met uw licht allen die kwetsbaar zijn en gewond tot in hun ziel opdat zij bescherming vinden en heel worden. Zo bidden wij u God.

Er wordt geklopt. Ja, roep ik. De deur gaat open. Een klein manneke komt binnen, twee en een halve bloempot hoog. Hé, zeg ik, kom binnen. Wie ben je? Ik ben de kleine dood, zegt hij, en ineens barst hij in tranen uit. Nu had ik kunnen zeggen, hou op met die flauwe kul, wees flink. Maar huilen is bij mij niet verboden en wanneer hij tot bedaren komt, vraag ik, je bent de kleine dood? Ja, zegt hij, mij sturen ze overal weg waar er leven is en blijheid, daar hebben ze mij niet meer nodig. Maar ik moet toch ook leven, snikte hij. Natuurlijk, kleine dood, blijf maar wat bij mij. Ik ben op dit moment ook niet zo gelukkig. Hou me gezelschap dan kunnen we samen praten, dan kunnen we allebei eens iets kwijt. Zo zitten we daar bij elkaar tot opeens de kleine dood mij aankijkt en vlug vraagt, aan wie denk je nu? Toe, zeg het gauw! Ik denk aan jou, zeg ik. En op datzelfde moment krijgt het dode manneke echte ogen, ze dansen als lichte sterretjes. Ja, ik denk aan jou, roep ik bewuster, en weer verandert hij en krijgt hij een echte huid en echte handen en een echt hart. Ja, ik denk aan jou, roep ik nog harder en hij krijgt echte haren om te kunnen kammen en een echte neus waarmee hij kan niezen. Ik zie een klein manneke zitten, als opnieuw geboren door dat éne zinnetje. Ja, ik denk aan jou, schreeuw ik zo hard ik kan en plotseling springt hij recht en valt me om de hals en fluistert; en ik aan jou! De dood is over! Op mijn stoel zit een klein manneke. Zijn ogen zien er fris uit en zijn gezicht is opgetogen. Hoe heet jij, vraag ik. Het kleine leven, zegt hij. Zo, zeg ik, en wat ga je met dat kleine leven doen? Doden opwekken, zegt hij. Hoe ga je dat doen, vraag ik. Door te zeggen, ik denk aan jou, zegt hij stil. Nu, tot ziens dan, kleine leven, veel geluk en goede reis.

Zegen met uw licht onze ogen opdat zij opengaan en het goede zien in elke mens. Zegen met uw licht onze monden opdat zij woorden spreken die goed doen en vrede brengen. Zegen met uw licht onze handen opdat zij zich uitstrekken naar de mens die naar ons toekomt. Zegen met uw licht onze voeten opdat zij wegen gaan van gerechtigheid en van zorg voor mensen. Zegen met uw licht heel ons menselijk bestaan opdat er troost is voor de verdrietige, hoop voor de wanhopige, opdat bitterheid gaat wijken voor mildheid, wantrouwen vlucht voor vertrouwen. Zegen met uw licht allen die kwetsbaar zijn en gewond tot in hun ziel opdat zij bescherming vinden en heel worden. Zo bidden wij u God. We kunnen U niet domweg bidden, God, om aan de oorlog een einde te maken, want wij weten dat U de wereld zo gemaakt hebt, dat de mens zijn eigen weg naar de vrede moet vinden, bij zichzelf en bij zijn naaste. Wij kunnen U niet domweg bidden, God, om een eind te maken aan de hongersnood, want U hebt ons de middelen al gegeven om de hele wereld van voedsel te voorzien, als we er maar een wijs gebruik van maken. We kunnen U niet domweg bidden, God, om vooroordelen uit te roeien, want U hebt ons al ogen gegeven om in ieder mens het goede te zien, als we er maar een juist gebruik van maken. We kunnen U niet domweg bidden, God, om een eind te maken aan de wanhoop, want U hebt ons de macht al gegeven om de sloppenwijken op te ruimen en weer hoop te schenken, als we die macht maar rechtvaardig gebruiken. Daarom bidden we U in plaats daarvan, God, om kracht, vastberadenheid en een sterke wil, om te doen, in plaats van alleen maar te bidden, om te worden, in plaats van uitsluitend te wensen.

Zeep, Een Portugese zeepfabrikant zei tegen de priester: 'Het christendom heeft niets bereikt. Het wordt al tweeduizend jaar verkondigd, maar de wereld is er niet beter op geworden. Er is nog steeds kwaad en er zijn nog steeds slechte mensen.' De priester wees op een buitengewoon vuil kind, dat op straat in de modder speelde, en merkte op: 'Zeep heeft niets bereikt. Er is nog steeds modder en nog steeds zijn er smerige mensen op de wereld.' 'Zeep', zei de fabrikant, 'helpt alleen als het aangewend wordt.' 'Christendom ook,' antwoordde de priester. God van liefde, god van leven wij bidden u: stuur ons op weg in de geest van Jezus, de mens om na te volgen. Dat wij nieuwe wegen van liefde banen, paden van gerechtigheid en vrede. Dat wij het leven leefbaar helpen maken te beginnen in deze stad waar wij wonen. Dat er van ons samenwerken een kracht uitgaat die mensen beter maakt en het leven goddelijk goed. Dezelfde kracht die uitging van Jezus in wiens naam wij samen verder gaan. ENERZIJDS EN ANDERZIJDS Enerzijds zou ik zoveel willen weten, Anderzijds vind ik het allemaal niet zo belangrijk. Ik zou sterk willen zijn, en baas van velen, Maar ik voel me zwak en diepgeworteld in onmacht. Woorden als vast en zeker en bewezen, kennen, kunnen, moeten, en willen botsen tegen zoeken, dromen, voelen nood, zwak zijn, en verwachten. Heer, enerzijds voel ik me geroepen door Uw liefde, geborgen in Uw hand. Anderzijds twijfel ik aan Uw bestaan.

God gij zijt altijd groter dan wij durven te verwachten: gij doet nieuwe en ongehoorde dingen. Als om ons heen een wereld ineenstort, brengt gij een nieuwe schepping tot stand. Maak ons aandachtig voor uw werkzaamheid in deze tijd, dat wij niet blijven staan bij wat voorbij is en u niet zoeken waar gij niet zijt. Ga voor ons uit, gij die onze toekomst zijt. Laat ons nieuwe wegen zoeken en met elkaar standhouden in alle onzekerheid. Maar geef ons de zekerheid dat ook vandaag uw kracht werkzaam is en dat gij voortdurend de wereld vernieuwt door Christus onze heer. Het beste instrument. Grote uitverkoop! De duivel hield ermee op en verkocht al zijn gereedschap. Op de verkoopdag stonden al zijn werktuigen mooi uitgestald: boosaardigheid, haat, afgunst, jaloezie, wellust en bedrog. Alle instrumenten van het kwaad waren er, elk netjes geprijsd. Daarnaast lag nog een instrument, dat er onschuldig, maar veel gebruikt uitzag. Het was hoger geprijsd dan alle andere werktuigen samen. "Wat is dat voor iets?" vroeg iemand aan de duivel. "Dat is de ontmoediging", antwoordde hij. "Waarom verkoop je het zo vreselijk duur?" vroeg hij. "Omdat dit instrument het meest van pas komt. Ik kan het bij om het even wie gebruiken. Eenmaal ik erin geslaagd ben iemand te ontmoedigen, kan ik verder met hem doen wat ik maar wil." "En waarom ziet het er zo veel gebruikt uit?" "Omdat ik het bij bijna iedereen gebruik. Maar slechts weinigen weten dat het instrument aan mij toebehoort." De prijs van ontmoediging was zo hoog, dat het instrument nooit verkocht werd. De duivel heeft het nog steeds in zijn bezit, en gebruikt het nog altijd... Laten we mekaar zo ondersteunen dat de Duivel niemand van ons kan treffen.

Helemaal mens word je pas als je je bestaan niet voor jezelf behoudt, maar durft prijsgeven, opdat anderen het goed mogen hebben. Zolang een mens niet poogt de andere lief te hebben als zichzelf, kan hij niet vermoeden wat het is een mens te mogen zijn op aarde. Laat me helder zijn als het water om te kunnen kijken door mezelf heen laat me niet worden als hater die zijn haat verspreid na menigeen. Laat de liefde mij overstromen zodat ik warmte altijd voel laat me niet worden als die dromer die een leven leidt zonder doel. Laat me niet vragen om vervulling van al mijn wensen maar laat me zien wat ik nog niet ken laat me niet worden zoals vele mensen maar laat me blijven wie ik ben. De gave van het glimlachen De glimlach kost niets, maar heeft veel effect. Hij maakt die hem ontvangt, rijker, zonder degene die hem schenkt armer te maken. Hij duurt maar één moment, maar de herinnering eraan is soms onsterfelijk. En als de glimlach die je verdient je wordt geweigerd, wees dan grootmoedig en geef de jouwe. Want niemand heeft een glimlach inderdaad zo erg nodig, als degene die er geen kan geven aan anderen.

Dank, God, voor de gewoonste dingen, de onverwachte glimlach van iemand, de verrassende hulp, het woord dat me deugd doet, de vergiffenis om mijn stomme fout, de lach van mensen, de oproep tot intens leven. Voor heel veel meer: dank U wel. Iedereen bezit talenten, eigen gaven. De ene heeft een fris en lachend gezicht, de andere is vindingrijk en behulpzaam, een derde is ondernemend en zit vol plannen. Weer een ander kan stil zijn en bewonderen, en een vijfde legt gemakkelijk ruzies bij. Al deze gaven samen zijn als het ware de delen van het lichaam van onze gemeenschap. Bidden wij dat wij er willen zijn voor elkaar. Geloof jij in wonderen? Eigenlijk is alles een wonder. Ik kan zomaar een tekst voorlezen. In mijn hoofd leeft een gedachte, niemand kan uitleggen hoe. Ik beweeg mijn mond, vorm een klank, onzichtbaar voor mijn oog. Jij vangt die op met je oor en je begrijpt alles. We kunnen dit alles wel verklaren, maar het is toch fantastisch. Wij zien nog maar weinig wonderen, omdat we niet verwonderd meer zijn over de gewone dingen ! We kunnen lopen en bewegen, lachen en huilen, luisteren en spreken. We staan er niet bij stil, maar het wonder is al gebeurd.

Wij vullen de dagen van ons leven in door allerlei dingen te doen. Dat is best, maar wij moeten wel uitkijken dat wij daarbij de dag zelf niet over het hoofd zien. De dag is een geschenk. Eerst komt het geschenk, en dan pas zie je wat je ermee kunt doen. Besta niet alleen, maar leef. Besta niet enkel, maar voel. Kijk niet gewoon rond, maar zie. Lees niet passief, maar denk na. Hoor niet slechts aan, maar luister. En luister niet alleen, maar heb ook begrip. Heer, wij bidden U dat wij deze raad in daden zouden omzetten. Gebed rond leven en dood God, ik zag vallende bladeren van een boom veelkleurig in de najaarswind. En ik hoorde een late zomervogel met een lied vol heimwee naar wat verdwenen is. Ik dacht: dit is toch het einde niet? God, ik zag een dode liggen, eenzaam, tussen de blikschade van wat eens een auto was. Er waren scherven, er was verslagenheid en diepe pijn in een wenend mensenhart. Ik dacht: dit is toch het einde niet?

God onze Vader, Almachtige en barmhartige God, Schepper van hemel en aarde, luister naar het gebed van uw kinderen, laat uw licht schijnen over deze stad. Al eeuwen lang zijn vrouwen en mannen op zoek naar U om U te kennen en te beminnen. Open de poort van hun hart, opdat uw Zoon in hen kan wonen. Heer Jezus Christus, U kent onze vreugde, onze angst en ons verdriet. Help ons om U te kennen, die onze Verlosser en Redder bent. Schenk ons het verlangen naar het echte leven. Zegen allen die de waarheid zoeken. Schenk aan allen die zich inzetten voor de komst van uw Rijk, kracht en moed. Heilige Geest, Geest van liefde, vernieuw het wonder van Pinksteren in uw Kerk, vandaag, in deze tijd. Maak ons ontvankelijk voor de gaven die U ons aanbiedt. Heilige Maria, moeder van de Verlosser, wij vertrouwen u de mannen, de vrouwen en de kinderen van deze stad toe. Raak hun hart. Leid hen naar uw lieve Zoon. En jullie allen, heiligen en gelukzaligen, jullie vooral die hier geleefd hebt, die het Woord van God bestudeerd hebt, die hier in onze stad de armen hebt gediend en getuigd hebt van het Evangelie, bid voor ons en zegen ons. Laat het Rijk van God voltooid worden in ons en rondom ons. Eer aan de Vader, de Zoon en de Heilige Geest, zoals het was in het begin, en nu en altijd en in de eeuwen der eeuwen. Amen!

Voor wie wenen Heer God, wij bidden U voor hen die nog altijd lijden omwille van het heengaan van een mens die hen dierbaar was. Blijf hen die wenen troostend en sterkend nabij. Laat ze uw zorg ervaren in de trouw van hun vrienden, wanneer straks het gewone leven weer verder gaat. Help ons te geloven dat de dood geen einde is, maar het begin van een geluk, groter dan onze mooiste dromen op aarde. Aan het graf van mijn ouders hier is de plaats waar het stof vergaat van de mens die zei: ik verlaat voor eeuwig en altoos zijn lichaam alreeds zo broos waar ter wereld kan ik vinden de man die ik het meest beminde de vrouw die mij moest baren en mij behoedde voor gevaren Mijn God is dit nu eeuwigheid of zijn zij juist bevrijd van alle aardse lasten, onze zonden, het was toch ook de schoonheid die zij vonden? uw schepping in alle pracht dat gaf hun menselijke kracht maar nu zij niet meer zijn in vlees en bloed smeek ik of u nu ook "mij" behoedt tpt aan het einde mijner dagen hier op aard tot ook ík de eeuwigheid aanvaard jubelend zal ik naar boven gaan, mijn vader, mijn moeder, ik zie ze alreeds staan. Mieke

Allerzielen nadert Heer God, nu Allerzielen nadert, willen wij ons de namen herinneren van mensen die ons dierbaar waren: een peter, een meter, een vader of moeder, een broer of zus, een vriend of vriendin. Wij willen dit doen zonder verbittering in ons hart, Heer, omdat we geloven dat de dood niet het einde is. Uw liefde tot de mens laat niet toe dat zij in het niets zijn verdwenen. Gij geeft toekomst aan hen die Gij opneemt in uw goedheid. Voor die verhoopte toekomst hebben we geen precieze woorden alleen het vertrouwen in uw Zoon, die door zijn dood het Leven bracht. Help ons geloven dat onze overledenen voortaan in uw nabijheid leven. Amen. Nu 't rouwrumoer rondom jou is verstomd de stoet voorbij is, de schuifelende voeten nu voel ik dat er een diepe stilte komt en in die stilte zal ik je opnieuw ontmoeten en telkens weer zal ik je tegenkomen we zeggen veel te gauw: het is voorbij Hij heeft alleen je lichaam weggenomen niet wie je was en ook niet wat je zei ik zal nog altijd grapjes met je maken we zullen samen door het stille landschap gaan nu je mijn handen niet meer aan kunt raken raak je mijn hart nog duidelijk aan.

Als je geen spar kunt zijn op de top van de rots, wees dan een struik in het dal. Maar wees dan het beste struikje langs de kant van de weg. Kan je geen boom zijn, wees dan een struik. Kan je geen snelweg zijn, wees dan een pad. Kan je de zon niet zijn, wees dan een ster. Groot of klein zijn maakt voor slagen niets uit. Munt uit... in wat je ook bent. Schrijven, iedereen zou het willen kunnen: je gevoelens toevertrouwen aan papier en zo helpen dat anderen zichzelf herkennen in jouw woorden. En toch schieten woorden ook vaak tekort. Je zou het anders en beter willen zeggen, maar je voelt dat elk woord té veel is. Woorden zouden "scheppend" moeten zijn. Ze moeten je tot leven wekken, een nieuw mens van je maken, kracht in je opwekken die je nooit vermoed had. Misschien zijn er wel woorden die je doen geboren worden, zoals: "Je kunt wat." Als iemand dat tegen je zegt, iemand naar wie je opkijkt, dan ga je het proberen, en het lukt. Jezus zei tot de man met de lamme arm: "Steek je hand uit". De man geloofde dat het kon en hij deed het. Zo kan één enkel woord richting geven aan je verder leven. God, geef dat we zulke woorden af en toe eens mogen horen. Tranen leiden zich een weg door de bolle oogkassen over de neusheuvel tussen de lippen. Verbitterd staren 2 glazige ogen je aan, getekend door de bittere strijd om te overleven. Het gezicht verstart, de plooien drukken pijn uit. Een laatste traan baant zich een weg en laat een wit spoor na op het zwarte gezichtje. Vermoeid valt ze neer, je houdt een bleke pop in je armen en je hart versteent van de koele wreedheid van deze wereld.

Tijdens een heel strenge winter, waarin velen leden onder de ijzige kou, zag Maarten, die toen soldaat was, bij de poort van een stadje in Frankrijk een armzalig geklede man. Deze smeekte de voorbijgangers om medelijden, maar allen gingen hem achteloos voorbij. Maarten, die zag dat de anderen geen erbarmen toonden, wilde als christen zelf iets voor de man doen. Maar wat? Al wat hij nog had, was de soldatenmantel om zijn schouders. De rest had hij reeds bij andere gelegenheden weggeschonken. Hij trok het zwaard waarmee hij omgord was, sneed zijn mantel middendoor en gaf de ene helft aan de arme man. De andere sloeg hij zelf weer om. Vele omstanders begonnen om hem te lachen omdat hij er in een halve mantel maar potsierlijk bijliep. Maar anderen, met meer inzicht, betreurden diep dat zij niet hetzelfde gedaan hadden en de arme een kleed gegeven, temeer daar zij eigenlijk rijk genoeg waren. In de loop van de volgende nacht verscheen Christus aan Maarten in zijn slaap. Hij droeg het deel van de mantel, dat de heilige aan de arme gegeven had. Maarten herkende het kleed. Dan hoorde hij Jezus duidelijk zeggen tot de engelen die Hem omringden: "Maarten heeft mij met deze mantel gekleed." Arm blijf je, zolang je niet ontdekt dat je niet met open ogen het scherpst ziet. Naïef blijf je zolang je niet geleerd hebt dat er, met gesloten lippen, stilten zijn, veel sterker dan een stortvloed van woorden. Onhandig blijf je zolang je niet begrepen hebt dat je met gevouwen handen beter handelen kan dan met veel gebaren.

Daar is hij,... of neen,... hier is hij, of ja toch wel, daar was hij toch. Men probeert God te zoeken, God te voelen, God te........... vinden. Maar je zult hem nooit voelen, het is een gewoonte geworden je bent eraan gewend dat hij, hij die er altijd, maar dan ook altijd is geweest. Het is alsof de geuren, de geuren in je eigen huis, de geuren in je eigen kamer, je eigen kleren, je eigen omgeving zijn. Die ruik je ook niet, het valt je niet op, zelfs niet de geur van...... God. Maar God, die is er altijd geweest, die heeft je gedragen, die heeft je geduwd naar het goede, weggetrokken van het slechte en weer meegesleurd naar het goede, waarvan je niets wou te weten komen. Je moet geloven dat God er is en dan pas, dan ga je hem misschien voelen, ruiken............................................... Eens zat iemand te vissen aan het meer. De zon scheen en de visser was gelukkig. Er kwam iemand langs die vroeg: "Waarom gebruik je niet meer dan één hengel, dan kan je meer vangen?" De visser zei: "Ja, en dan ?" "Dan verdien je meer", zei de voorbijganger. "En wat dan?" vroeg de visser. "Dan kan je een boot kopen en het meer opgaan om nog meer te vangen." "Ja, ja... en wat dan?" "Na verloop van tijd kan je misschien een groot schip kopen en dan uitvaren en veel vis vangen." "En wat dan?" vroeg de visser. "Dan huur je een knecht, met wie je op visvangst gaat en zo verdien je nog meer geld met je vis." "En wat dàn?" "Wel, dan verdien je zoveel dat je zelf niet meer hoeft te vissen", zei de voorbijganger, "en dan, wel ja, dan kan je bijvoorbeeld lekker in de zon zitten en voor je plezier wat vissen." "Zo is het", zei de visser, "laat mij dus maar rustig zitten!"

Het leven is een vooraf uitgestippelde weg, vol met oneffenheden, bergen en dalen. Het leven is een kaars die langzaam opbrandt tot er niets meer rest. Het leven is snel gestreden, een oorlog vol tegenstrijdigheden, begrip en onbegrip, liefde en haat. Het leven is een film die men afdraait, aan het einde rest enkel nog de herinnering. Het leven is vergankelijk, een nietig onderdeel binnen het heelal dat terugkeert tot stof en as. Het leven,... ja, het leven is zo kort, maar ook fijn en uniek, laten we er daarom van genieten en gelukkig zijn. Dat je kunt lopen, zien, tasten, horen, ruiken en voelen, is dat vanzelfsprekend voor jou? Dat er bloemen, bomen, zon, maan en sterren zijn, heb je daar ooit bij stil gestaan? Boeit het je nog, dat elk seizoen zijn eigen kleuren heeft? Dat er elke morgen een nieuwe dag begint, dat er vriendschap bestaat, dat mensen verliefd kunnen worden, dat er kinderen geboren worden? Het leven wordt maar echt een wonder als niets meer vanzelfsprekend is, als je een glimlach ervaart als een gave en elke dag als een stuk leven dat je gegeven wordt. Bouw geen muren om je heen, want dan zie je het echte leven niet meer. Ga op weg met mensen die geloven dat het onmogelijke mogelijk kan worden. Geloof in jezelf en in het leven. Droom niet over wat zou kunnen, maar begin eraan. Heer, ik begrijp de dood niet, ook niet als ik een dode zie. Ik weet dat ik ook zal sterven, ooit, wie weet wanneer... maar die gedachte heeft nog geen inhoud voor mij. En ik ben ook bang om ze te begrijpen... Uw woord belooft eeuwig leven... Ik wil graag hopen, ik wil graag vertrouwen, ik wil graag geloven, ik wil graag leven!

God, soms vraag ik mij af hoe ik van mijn leven iets waardevols kan maken. Kan het zijn dat, als je je leven deelt, je dan ook gelukkiger wordt ? Maak mij bereid om in het voetspoor van Jezus te treden, om op te komen voor al wie uitgestoten wordt, om echte vriendschap te delen. Geef mij een hart dat aandachtig is voor de nood van medemensen en dankbaarheid voor alles wat ik zomaar krijg. En geef mij ook iets van die vreugde van het evangelie: dat ik de blijde boodschap niet voor mezelf zou houden, maar dat ik er iets van zou waar maken, daar waar ik leef. Bah, weer een dag, denk je. Een dag in de sleur, een dag zoals er dertien in een dozijn zijn. En je hijst je 's morgens op en sleept je door de "afschuwelijke dag" heen. Je bent blij, als je 's avonds weer in je bed ligt, dat je dag voorbij is, terwijl je diezelfde dag blij kon geweest zijn, dankbaar en vriendelijk en gelukkig, maar dat deed je niet, want het was maar "weer een dag". Je voelt een hand op je schouders en je hoort een stem die zegt: 'Ik ben er, ik ga met je mee". Je kijkt om: een mens die je toelacht, ogen die je moed geven, en je voelt een hand die vast is en warm. God, zeg je dan, fijn dat je meegaat want alleen ben ik te klein en te bang. God gaat altijd in mensen met je mee...

Wie de mensen kent, is verstandig. Wie zichzelf kent, is wijs. Wie anderen overwint, is sterk. Wie zichzelf overwint, is machtig. Wie zich matigen kan, is rijk. Wie werkkracht toont, heeft wil. Wie het juiste midden bewaart, houdt stand. Heer, help ons om rijk, verstandig, wilskrachtig en standvastig te worden. Als je elke morgen verwonderd kunt zijn en dankbaar voor het licht van de dag, als je nog kunt liefhebben, als je je nog durft inzetten voor je ideaal, als je nog eerlijk door 't leven kunt gaan, als je nog kunt juichen omdat je leeft, als je elke avond kunt zeggen: "Ik deed mijn best." Dan kun je zeggen: "Ik geef gestalte aan de droom van God met de wereld." Toen Maria en Jozef in Betlehem aankwamen, was de herberg voor hen gesloten. Misschien heten ze nu Fatima en Achmed, of ook gewoon Karla en Steven..., zijn ze werkloos of invalide, slapen ze in de metro en moeten ze rondkomen met heel wat minder dan het bestaansminimum, staan ze in de klas aan de rand van de groep, kunnen ze met hun vragen bij niemand terecht. We stallen mooi hun beeldjes uit naast de kerstboom, maar ook bij ons staan Maria en Jozef nog vaak voor diezelfde gesloten deur.

Heer, wij zijn geen heiligen, dat weet Gij best. En dag na dag ondervinden wij dat zelf. Wij willen het goede doen, maar doen het niet. Wij houden van de ander, maar toch nog het meeste van onszelf, en als wij U willen dienen, willen wij wel eerst de fooien : een goed examen, een genezing, een gelukje, of gewoon dat alles zo zou blijven, rimpelloos... Leer ons, Heer, te leven in eerlijkheid en trouw, en houd ons pretentieloos-eenvoudig om te durven bekennen dat we nog dag na dag falen. In de advent worden de kerststalletjes en de beeldjes weer uit de kast gehaald, maar… Heer, onze wereld lijkt soms een stal vol ezels en ossen, rommel van macht en eerzucht, een wriemelende mierenhoop van onverdraagzame mensen vol hebzucht, heerszucht en eerzucht. Heer, ons hart lijkt soms een stal vol tegenstrijdige gevoelens, een rommel van complexen, met een kribbe die helemaal gevuld wordt door het eigen lieve "ik". Heer, geef ons de moed om onze stal uit te mesten en plaats te maken voor U. Geef ons de kracht om mens te zijn voor anderen. God, soms weten we het niet meer. We horen zoveel meningen door elkaar heen schreeuwen. En iedereen komt weer met een andere oplossing aan voor de problemen van de wereld. Het duizelelt ons. Waar staan we? Waar moeten we naartoe? Is er een begaanbare weg naar de toekomst? Help ons om in de chaos van stemmen uw stem te horen die ons houvast geeft en de richting wijst.

Wij danken U, God, voor alle goede mensen, en voor de wereld, die door ons toedoen beter worden kan. Geef ons de moed om elke dag opnieuw in eenvoud "ja" te zeggen op het leven dat het onze is, op de dagtaak die de onze is, op de wereld en op de mens. Als je denkt dat je verslagen bent, dan ben je het ook. Als je denkt dat je niet durft, dan durf je niet. Als je graag wint, maar je denkt dat je het niet kan, is het bijna zeker dat je niet zal winnen. Als je denkt dat je zal verliezen, dan ben je al verloren. Want in het leven ontdek je dat succes begint bij de wil van een mens. Veel hangt van je instelling af. Bidden we dat wij de juiste ingesteldheid vinden om het werk goed voor te bereiden. Verwachten! Een typisch menselijke bezigheid, iemand verwachten, iets tegemoet zien, ergens op rekenen, ergens naartoe leven. Leven zonder verwachting is een doodlopende weg. Verwachten is leven met open ogen en oren, en zich nooit laten verdoven. Het is geloven dat 'er een ander is die komen moet', maar toch zélf iets doen, zélf aanklagen, én zélf opbouwen.

De twee broers Er waren eens twee broers, die samen één akker bezaten. Van de opbrengst kreeg ieder de helft. De oogsttijd kwam en na een dag van hard werken gingen beide broers naar bed. De oudste kon de slaap niet vatten. Hij dacht: het is niet eerlijk dat ik de helft van de opbrengst krijg. Ik ben vrijgezel en mijn broer moet met een gelijk deel vrouw en kinderen onderhouden. Daarom stond hij op, ging naar zijn helft van de akker, nam drie schoven en zette die bij de schoven van zijn broer. Maar ook de jongste kon niet slapen. Hij dacht: het is niet eerlijk dat ik de helft van de opbrengst krijg. Immers als wij beiden oud zijn, zullen mijn kinderen voor mij zorgen, maar wie zorgt dan voor mijn broer? Daarom stond hij op, ging naar de helft van zijn akker, nam drie schoven en zette die bij de schoven van zijn broer. Toen ze de volgende morgen weer op hun akker kwamen waren ze stomverbaasd, dat er op ieders deel van het veld evenveel schoven stonden. Ze spraken er niet over met elkaar, maar deden in de tweede nacht hetzelfde. Ook de daarop volgende morgen zagen ze dat er niets veranderd was. En weer stonden ze verbaasd, maar zeiden niets. Maar in de derde nacht, toen ze weer bezig waren hun schoven te verplaatsen, kwamen de broers elkaar midden op de akker tegen. Toen begrepen ze wat er was gebeurd. Ze omhelsden elkaar en huilden. Toen God dit zag glimlachte en zegende Hij hen beiden.

Ze waren er zeker ook dit weekend: weekend-doden noemt men ze. Wat een naam... of liever: wat een naamloosheid om zoveel menselijk verdriet toe te dekken. Jonge mensen die de grenzen van hun verlangens nog niet kennen, die zich nog van geen gevaar bewust zijn, die even de roes van het leven willen proeven en dan plots de dood smaken. Waarom is de mens zo broos, zo kwetsbaar? Waarom is de mens zo'n teer ding en hangt ons geluk en ons leven aan die fijne draden van bloedbanen, hersencellen en zenuwen? Waarom is de mens zo menselijk? Er kan maar één reden zijn... Omdat een mens gemaakt is om bemind te worden en om te beminnen. Daarom is hij zo teer als een bloem, zo kwetsbaar als een vogel, zo hulpeloos als een kind. Alleen op die manier kan zijn leven een verhaal van liefde worden. Als de mens gebeiteld zou zijn uit het hardste graniet of aaneengesmeed uit zuiver staal, zou hij eeuwen en eeuwen trotseren, maar liefde zou hem vreemd zijn. Hij zou alleen oxydatie en erosie kennen, maar geen ontroering. Liefde gaat altijd gepaard met iets dat heel teer is, transparant en bijna heilig. Daarom is liefde zo kostbaar. God heeft haar in de mens gelegd als een kleinood in zijde. Hij is benieuwd wat wij ermee gaan doen. Gedragen Ik droomde eens dat ik wandelde langs het strand van de zee. Het was eb en de golven kabbelden zacht. Naast mij - zij aan zij - wandelde de Heer. Zo liepen we daar als volgden we mijn eigen levensweg. En onze voetstappen vormden achter ons een spoor in het zand. Van tijd tot tijd keek ik om en zag de sporen van mijn levensloop neergedrukt langs het strand. De dagen van geluk en voorspoed, maar ook die van pijn en smart. Maar toen ik naar het spoor van mijn moeilijkste dagen zocht vond ik slechts één paar voetstappen in het zand. "Waarom, Heer, was Jij er niet," vroeg ik aan mijn metgezel, "waarom liet Je mij alleen op het zwaarste stuk van mijn levensweg?" Toen keek Hij mij liefdevol aan en zei: "Ik was er wel, mijn vriend, want toen heb Ik jou gedragen."

Opeengestapeld, blok voor blok, zo zijn onze vooroordelen over anderen. Onwrikbaar en bestemd voor de eeuwigheid. En daar zitten ze dan, onze medemensen, elk netjes in hun vakje : de toffe en de saaie, de rijke en de arme, de domme en de slimme. We bouwen een muurtje rond onszelf en bepalen secuur wie binnen mag en wie niet. Zo draaien we rond in ons eigen versteende wereldje. Daarom vragen we: Heer, breek door de muur en kom over ons. We zitten gevangen in onze angsten, in ons verleden, onze afkomst, onze tekorten en complexen. We zijn bang vrije mensen te zijn en durven niet door de muur heen te breken. Daarom: breek door de muur, Heer, en kom over ons Wij zeggen zo gemakkelijk dat we de ander kennen. Ken jij je vriend of vriendin? Je kunt urenlang praten met elkaar, maar 'ken' je daarom elkaar? Weet jij wat je vriend bezighoudt? Waar liggen zijn vreugde en pijn? Wat verwacht hij van 't leven? Wat verwacht hij van jou, nu vandaag? Je ontmoet iemand, je ziet een jongen of een meisje, een gelaat, een kapsel, een houding, een lichaam. Je begint te praten: hoe heet je, waar woon je, wat doe je? Hoeveel gesprekken zijn er nodig eer die ander je vriend is? Iedere ontmoeting is een nieuwe ontdekking. In elke mens leeft een geheim, een deel van hem zal vreemd blijven voor de ander, en zelfs voor hemzelf. Oordeel daarom nooit te vlug, luister goed, ook naar het zwijgen van de ander. Pas dan zul je voelen wat het worden kan en zien wie die ander is. Heer, help ons de juiste houding aan te nemen om vrienden te kunnen ontdekken.

Mijn Heer en mijn God, wil me gebruiken om uw vrede te brengen aan de mensen. Waar haat is, laat me liefde brengen waar schuld is, laat me vergiffenis brengen waar onenigheid is, laat me eendracht brengen waar dwaling is, laat me de waarheid brengen waar twijfel is, laat me het geloof brengen waar wanhoop is, laat me hoop brengen waar droefheid is, laat me vreugde brengen. Goede Meester, geef me de genade liever te troosten, dan getroost te worden liever te begrijpen, dan begrepen te worden liever te beminnen, dan bemind te worden. Want: wie geeft, zal ontvangen wie zichzelf vergeet, zal vinden wie vergeeft, zal vergiffenis bekomen wie sterft, zal verrijzen om eeuwig te leven. Iemand vroeg aan een wijze: "Is het juist dat het christendom pijn, offer, ascese en inzet betekent?" En de wijze antwoordde: "Ja, het is pijn". En hij begon in zijn sober huis de tafel te dekken, eten te bereiden, bloemen te zetten. Hij ontstak de lamp, ruimde alles netjes op, en na het maal speelde hij wat muziek. Daarna vertelde hij wat hij voor anderen gedaan had en nog deed. En toen, midden een lange stilte, zei hij: "Ja, het is vreugde". Vergeven is iemand bevrijden, iemand weer kans geven nieuw te worden. Vergeven is iemand de hand reiken Vergeven is zon brengen, is de muur afbreken, is een brug bouwen, is terug contact opnemen. Vergeven is de ander weer zo graag zien als jezelf. Vergeving vragen is de eigen pretentie op zak steken en bekennen dat je liefde nodig hebt. Vergeven is nog eens de liefde gelijk geven.

Straks zitten we aan tafel, bij romantisch kaarslicht, maar misschien kunnen we ons afvragen: Hoe kijkt Gij tegen ons aan, God, Gij die de wereld in onze handen hebt gelegd en ons de opdracht gaf die wereld bewoonbaar te maken? Hoe kijkt Gij nu tegen ons aan, God, als wij nu onze grenzen sluiten voor mensen op de vlucht, op zoek naar veiligheid, bescherming, overleven, menswaardig leven? Hoe kijkt Gij tegen ons aan, God, als wij uw wereld in stukken snijden en ons eigen stuk afgrendelen, alle deuren sluiten, ons opsluiten? Gij, God, vraagt ons, om in die mensen Uw Zoon te herkennen, en ons voor die mensen in te zetten. Dan kan het Kerstmis worden: uw vrede op aarde, uw veiligheid en bescherming voor mensen die dat van ons krijgen. Laat ons dan solidair worden met wie onze solidariteit nodig heeft, en het niet bij woorden alleen houden. Dan komt Gij in ons midden, God. Dan zijn wij een stapje dichter bij die wereld die Gij voor ons gedroomd hebt. Mijn wens is dat je minstens elke dag... één fijn moment mag beleven, een ontmoeting, een lach, een uitgestoken hand, een blik vol begrip, iets schoons, iets goeds, iemand in wie je vertrouwen stelt, iets dat je boeit, iets waarbij je herademt, opnieuw moed krijgt, waarbij je gaat zingen, danken en durven, iets dat je stil maakt, iets dat je ontroert, iets dat je bidden doet. Mijn wens is... dat je minstens één mens mag hebben bij wie je geborgen bent, in wie je vertrouwen stelt, bij wie je thuis kunt zijn. Mijn wens is... dat je minstens één mens gelukkig mag maken, door je verschijning, je spreken, je luisteren en je goedheid, je aanwezigheid, je vriendschap..

Heer God, soms hebben we weinig nodig om veel te veroordelen, maar we zijn zelf zo lichtgeraakt als anderen onze goede bedoelingen in twijfel trekken. Leer ons, naar het voorbeeld van uw Zoon, meer begrip te hebben voor elkaar en minder achterdocht, zodat we allen in deze wereld ongedwongen bij elkaar kunnen zijn.

Elk jaar is een nieuw beginpunt, een nieuwe kans om er iets van te maken. Waar het op aan komt, dat zijn daden, niet alleen maar wensen en voornemens. Maak vrienden. Geef vriendschap in plaats van dure geschenken. Hou van mensen. Geef anderen de kans "nieuw" te zijn, prik niemand vast op "gisteren". Zorg dat je niet in gisteren leeft, leef echt naar morgen toe. Weet dat menselijk geluk kwetsbaar is en dat wie geeft, meer krijgt dan hij durft verwachten. Maak tijd om samen gelukkig te zijn. Wees een echt christen. Het is een heel programma, het kost niets... God, het is een hele klus, groter worden en je ontwikkelen tot iemand met een eigen mening en een eigen geloof. Dat gaat niet vanzelf. Dat is vallen en opstaan, dingen uitproberen, kijken hoe sterk je staat en worstelen met ideeën van toen je klein was. Daarom zijn we op zoek naar houvast. Naar mensen die ons iets te zeggen hebben. Naar momenten waarop we iets van U, God, ervaren. Geef ons groeikracht. Help ons om iemand te worden die niet altijd voor de makkelijkste weg kiest, maar die ergens voor stáát.

Graag wens ik je een beetje tijd om te genieten van alles wat je gratis geschonken wordt: de zon, de blauwe lucht, het spel van de wind, een bloem in het veld, een vogel op het dak, het gegons van een insect, een paard dat je aankijkt, de glimlach van je vriend, een woord van waardering, kinderogen, een zoen, de liefde van onze God. Gewoon thuis Als ik met je zit te praten en je begrijpt waar ik om lach. Als we samen werken en je snapt wat ik bedoel. Als we elkaar aankijken en jij voelt wat ik voel dan hoef ik nergens meer heen om mijn geluk te zoeken.

Je ziet zoveel, maar het is gewoon en het gaat voorbij zonder dat je het zag. Je hoort zoveel, maar het is gewoon en het gaat voorbij zonder dat je het hoorde. Je voelt zoveel, maar het is gewoon, en het gaat voorbij zonder dat je het voelde. Zo maar, dingen, mensen, gebeurtenissen. Zo maar kleine dingen die het leven kruiden. Zo maar een bloem. Je ziet de schoonheid niet meer. Zo maar een mens. Je voelt zijn hart niet meer. Zo maar een wonder. Je leeft gewoon verder. Als dit tekstje over ons ging, laten we het dan anders aanpakken ... (kruisteken) in de naam van de Vader, de Zoon en de H. Geest. Amen.

De visie van een zwarte: Als ik in de zon lig, ben ik zwart, als ik kwaad ben, ben ik zwart, als ik ziek ben, ben ik zwart, als ik kou heb, ben ik zwart, als ik dood ben, ben ik zwart. Als jij in de zon ligt, word je bruin, als jij kwaad wordt, word je rood, als jij ziek bent, ben je geel, als jij kou hebt, ben je blauw, als jij nijdig bent, word je groen, als jij dood bent, ben je wit... En dan noemen ze mij ... een kleurling ! Laten wij inzien dat echte christenen niemand discrimineren. Parabel van de twee cimbalen. Er was eens een man die meespeelde in een groot orkest. Hij hanteerde de cimbalen. Het orkest gaf een grote uitvoering. De koning van het land zou aanwezig zijn. De man met de cimbalen moest maar één keer toeslaan, maar hij lag er nachten van wakker. Het leek hem een grote opdracht. Hij mocht namelijk geen fractie van een seconde te vroeg of te laat zijn. Op het ogenblik van de uitvoering waren zijn handen klam van het zweet en zijn zenuwen tot het uiterste gespannen. En toen was het grote moment gekomen. Hij sloeg zijn cimbalen op het goede ogenblik. Hij sloeg ze met hart en ziel. Hij zag dat de koning naar hem keek en er stroomde een gevoel van geluk over hem. Na de uitvoering gingen het applaus en de bloemen naar de dirigent en de soliste; hun naam stond 's anderendaags in de krant. De man met de cimbalen is diezelfde avond stil naar huis gegaan en is gelukkig ingeslapen. Zijn kleine taak had hij op een grootse wijze volbracht en de Koning had het gezien.

In heel kleine dingen hebben wij U ontmoet, Heer, in het groen van de bomen, in vogelgezang, in adem en aarde, in zonsondergang. In heel kleine schoonheid hebben wij U ontmoet: in een lelie op het water, in een schelp op het strand, in bloemen op tafel, in een ring aan een hand. In heel kleine vreugde hebben wij U ontmoet: in een heldere maan, in een tedere moeder, in een trouwe vriend. In eenvoudige mensen hebben wij U ontmoet: in spelende kinderen, in jeugd die zich geeft, in een man die kan knielen, in een vrouw die vergeeft. In al deze gaven kwam U ons tegemoet, Heer, wees Gij nu de brug waardoor wij anderen ontmoeten. Geloven is een doe-woord een opdracht die concreet gebeurt in het dagelijks leven. Het is bouwen aan een groep waar mensen met elkaar verbonden zijn waar de kleinen worden groot gemaakt en de armen zalig geprezen, waar zachte moed wordt geleerd, waar honger naar gerechtigheid levenskracht is en waar, vanuit het alledaagse samenleven, vrede wordt gemaakt. Geloven is bouwen aan een groep waar het geknakte riet niet gebroken wordt, waar wie verlamd was weer kan opstaan, nieuwe kracht opdoet in handen en voeten om te leven voor anderen. Geloven is bouwen aan een groep die zout is in de wereld, licht in het donker, gist in het deeg. Geloven is een doe-woord, een opdracht die nooit af is. Het is doorgaan en volhouden, soms met velen, vaak ook alleen, tegen de hele wereld in, alleen met die zekerheid dat Iemand is voorgegaan, en ook nu met ons blijft meegaan.

Een verhaaltje Een bedelaar was ik, en ik was aan het bedelen van deur tot deur, toen een gouden wagen als een prachtige droom in de verte verscheen, het moest wel die van een koning zijn. Hoog steeg mijn verwachting... Ik dacht dat mijn kwade dagen nu ten einde waren en ik droomde al van een grote gift. De wagen hield stil bij mij. Een man keek naar mij en daalde af met een glimlach. Nu was het geluk van mijn leven eindelijk gekomen, dacht ik. Toen hield hij zijn rechterhand op en zei: 'Wat ga je mij geven?' Ach, het was een koninklijke grap, dat hij zijn handpalm bedelend uitstak voor een bedelaar. Bedremmeld en besluiteloos stond ik, en toen nam ik langzaam uit mijn bedeltas een heel klein korreltje graan en gaf het. Maar hoe groot was mijn verrassing, toen ik aan het einde van de dag, mijn bedeltas leegschudde op de vloer en een heel klein korreltje goud vond in de armzalige hoop. Ik weende bitter en wenste dat ik hem alles gegeven had. Gebed voor een eenzame (en misschien zijn we dat zelf wel). God, lieve Heer, met al die heiligen en engelen om Je heen weet je misschien niet wat eenzaamheid is. Kijk dus eens extra naar die eenzame mens hier of daar, overtuig hem ervan dat hij nooit zo eenzaam is als hij denkt en soms vreest. Geef hem een stuk geloof in de mensen, ook al lijken die enorm veraf. Schenk hem het besef dat in alle eenzaamheid soms de mooiste wonderen kunnen open bloeien. En geef hem alsjeblieft de kracht en het vermogen om uiteindelijk uit zijn eenzaamheid te treden.

De ijskast stond de hele dag open. "Het wordt koud", zei hij. "Het is koud", zei hij. De kinderen zochten wat warmte bij de buren. Wat kunnen schemerlampen en elektrische feestverlichting aan zo'n koude verhelpen? Ze dachten: We praten ons warm, we discussiëren ons warm, we ontspannen ons warm, maar het bleef koud. Ze dachten: we halen vrienden in huis, we halen T.V. in huis, we halen psychologen en psychiaters in huis. Maar het bleef koud. Toen kwam er plots een hoopvolle gedachte: Als we ons hart eens openzetten en de ijskast dichtdeden? En het werd warm. Heer, maak dat ook wij daarin slagen. Om een nieuw gevoel voor taal bidden wij. Dat wij een scherp gehoor ontwikkelen voor de taal van profeten en bevrijders. Dat wij diep geraakt en wezenlijk veranderd worden door de noodroep van de machtelozen, door het stil protest van alle sprakelozen. Om een nieuw besef van tijd bidden wij. Dat wij onze geschiedenis omgekeerd waarderen: niet vanuit de overwinnaars, maar vanuit de overwonnenen, niet vanuit de meesters, maar vanuit de slaven. Dat wij leren van ons verleden door te luisteren naar hen die de dupe zijn van onze beschaving. Om een nieuw begrip van aardrijkskunde bidden wij. Dat wij de plaatsen van het onrecht kennen, dat wij weten waar vandaag Egypte ligt en waar de slaven wonen van de jongste farao's. Om een nieuwe kennis van de natuur bidden wij. Dat wij leren kiezen tussen scheppen en vernielen. Dat wij onze strijd niet staken voor een menswaardig milieu. Om een nieuwe methode van rekenen vragen wij. Dat wij ons oefenen en bekwamen in het vermenigvuldigen door te delen.

Kijk eens naar mensen, neem er de tijd eens voor; naar je gezinsleden, leraars, vrienden en vriendinnen, kleine kinderen en oude mensen. Het is een boeiende ervaring. Een oud gezicht als een rimpelige vijver, zachte ogen die je aankijken. Verwondering in de ogen van een kind. Herken je dat ? Ook jij hebt een lichaamstaal, waardoor je soms meer uitdrukt dan je in woorden zegt. Met woorden kun je alle kanten uit. Je kunt er je helemaal achter verstoppen. Maar je lichaamstaal verraadt wie je bent. Je houding, je handen, je manier van gaan, je oogopslag,... ze vertellen wie je bent. Je moet altijd met eerbied naar mensen kijken, anders zie je alleen het omhulsel. Als ik in een stemming van hopeloosheid ben en denk dat het allemaal zinloos is wat wij doen, denk ik aan de kathedralen die in de middeleeuwen gebouwd zijn. De meeste zijn gebouwd in de loop van 200 jaar. De bouwers van die kathedralen hebben in grote meerderheid nooit het gebouw klaar gezien. Zij hebben er nooit kunnen bidden, zij hebben nooit kunnen opkijken naar de ramen ervan, of naar andere schoonheden van het werk waar zij hun leven aan besteedden. Wij bouwen een kathedraal van vrede, maar misschien zullen wij die ook niet klaar zien. Wij zullen sterven voordat die voltooid is. En toch gaan we door met hem te bouwen, ook al zullen we nooit in dat gebouw wonen.

Hoe vaak zagen we ze reeds op tv? Steeds dezelfde beelden van hongerige kinderen, hun buikje gezwollen. God, vergeef ons dat we reeds zo vaak onze hoofden draaiden bij het zien van die beelden, zonder ons hart te laten raken... zonder datgene te doen wat we met een kleine inspanning konden doen... Bijvoorbeeld, heel concreet, werk maken van onze sponsorlijst. Bidden wij dat we het weinige dat we kunnen doen voor de Derde Wereld, ook effectief doen. Dus, mensen, denk vandaag nog eens aan de sponsorlijst van jou of die van een klasgenoot... Gebed voor alle tieners. Lieve God, geef dat we niet àl te vlug volwassen zouden worden, die tijd komt vlug genoeg. Geef dat we geregeld een gekke inval zouden krijgen, waaraan zuurpruimen zich ergeren, maar waarmee anderen - onder wie Jij - goed kunnen lachen. Schenk ons een vriend of vriendin op wie we niet één, maar driè huizen kunnen bouwen: het huis van geloof, het huis van de hoop, en dit van de liefde. Help ons om behoedzaam om te gaan met de natuur, want we hebben geen plant, geen dier teveel. Geef dat we zouden beseffen dat de mode knettergek is en dat degene die ze in al haar grillen volgt, onvermijdelijk al even knettergek wordt. Maak dat we zouden inzien dat verliefd worden een heel normaal iets is, evenals... liefdes-verdriet. En schenk ons tenslotte diè unieke genade opdat de tiener in ons nooit volledig zou verdwijnen in de volwassene, die we aan het worden zijn. Tweeduizend jaar geleden zei Jezus: Er komt een dag, dat God vragen zal aan elk van jullie: 'Heb jij Mij opgenomen toen ik verstoten werd ?' Op die dag zullen velen verbaasd mompelen: 'Heer, wanneer hebben wij U verstoten gezien ?' Als de dag waarover Jezus sprak vandaag zou zijn, hoe verdwaasd zou jij dan staan kijken ?

Er was eens een rabbijn, die wonderen deed. Een kinderloze vrouw ging naar hem toe om hem te vragen dat zij vruchtbaar zou worden. Zij trof hem niet thuis, hij was elders. Maar toen zij daar aankwam was hij alweer in een volgende stad. De vrouw was arm en zij moest te voet gaan. En telkens als ze ergens aankwam was hij juist daar vertrokken. Maar eindelijk, na weken zwerven, vond zij hem. De rabbijn was getroffen door haar groot geloof. Hij zegende haar en een jaar later was zij moeder. Dit hoorde een andere vrouw, die in dezelfde omstandigheden verkeerde. Haar moeilijkheden om de heilige man te vinden waren even groot, maar toen ze hem ten slotte vond gaf hij haar die zegen niet en zij bleef onvruchtbaar. Zijn leerlingen vroegen hem de reden. De rabbijn antwoordde toen: 'De tweede kende het verhaal. De eerste niet.' Geef mij één teken, één signaal dat er toch één deur niet eeuwig dicht zal zijn en dat er aan het einde van de tunnel toch licht zal zijn... Ik vind geen vrede in een wereld waarin mensen genadeloos uit elkaar worden geslagen want liefde lijkt wel illegaal... Laat ons allen in stilte hopen zoals mijnwerkers die opgesloten zitten in een schacht en op de redding blijven wachten zolang speurhonden bovengronds blijven rondsnuffelen... tot ze één teken geven, één signaal dat er één deur niet eeuwig dicht zal zijn en dat voor elk van ons aan het einde van de tunnel toch weer licht zal zijn. In het examen van het leven schrijf je met de pen van je eigen mogelijkheden en zoek je antwoorden op ongestelde vragen. Met het examen van dit leven geef je aan anderen punten en kun je er zelf geen verdienen. Door het examen van dit leven kun je meer mens worden en ga je houden van dit bestaan kun je jezelf worden door jezelf weg te cijferen en ga je beseffen dat het leven geen examen is.

Geef ons, Heer, de kracht, om in alle rust de dingen te aanvaarden die onveranderlijk zijn. Geef ons de moed om de dingen te veranderen die moeten veranderd worden. En geef ons boven alles de wijsheid om deze dingen van elkaar te onderscheiden. Vandaag eens een alternatief gebed, een gebed om vrede dat geen kans maakt. Lieve God, ik lig al ongeveer drie jaar in ruzie met Ann. Jij weet dat ze een echt kreng is, iemand die twee straatstenen zou doen vechten tegen elkaar, een misbaksel, een pestkop en een stuk ongeluk. En ik hoop dat Je het met mij eens zult zijn, wanneer ik zeg dat zij het het eerst moet goedmaken, want het was niet mijn schuld dat er ruzie kwam. En voor de rest bid ik Je, lieve God, om vrede. Er wordt weer zoveel over een dreigende Derde Wereldoorlog gepraat en alle dagen worden er mensen doodgeschoten, gelukkig nog in verre landen, maar ja, je weet toch maar nooit... Amen. In tegenstelling tot gisteren, vandaag een gebed om vrede dat misschien wel een kans maakt. Lieve God, ik heb iets gruwelijks gezien in het nieuws op de t.v. Er waren jongelui die met stenen hadden gegooid naar andere jongelui, die uitgerust waren met moderne wapens... van de soort zoals wij er hier ook maken, in ons zogenaamd christelijk landje. De jongelui met de wapens pakten twee jongelui, die alleen maar stenen hadden om te vechten, in de kraag, en ze deden ze neerzitten op de grond. Die jongelui met de wapens namen stenen en sloegen ermee op de armen en benen van de jongelui die met stenen hadden gegooid. Het was de eerste keer in hun leven dat ze elkaar ontmoetten, en daar was zo'n afschuwelijke haat tussen hen beiden, dat de enen lachten terwijl de anderen het uitschreeuwden van de pijn. Ik kon er niet van slapen, God, en zeg jij me: wàt kan ik doen, opdat er eindelijk vrede zou zijn?

Over 'roddel' en 'goede woorden'.

Roddel is een steen die loskomt en steeds sneller naar beneden rolt, die andere stenen losmaakt, tot vele stenen een blinde stortvloed ontketenen. Goede woorden zijn wolken over uitgedroogde grond: ze regenen zacht en brengen de aarde tot leven. Goede woorden vermenigvuldigen zich; ze groeien, ontluiken als zaad en schieten op naar het licht. Woorden kunnen stenigen en doden, maar ze kunnen ook leven verwekken. Overweeg je woorden, spreek nooit zonder nadenken. Want roddel is een boemerang die steeds met geweld naar de roddelaar terugkeert. Alleen de goede woorden zijn het uitspreken waard! Bij Socrates kwam eens een man, die zei: "Luister eens, ik moet je iets belangrijks over je vriend vertellen". "Wacht even", onderbrak de wijze hem, "heb je, wat je mij wil vertellen, door de drie zeven laten gaan?" "Welke drie zeven?" "Luister goed! De eerste is de zeef van de waarheid. Ben je ervan overtuigd dat alles wat je mij wil vertellen, waar is?" "Dat niet", sprak de man, "ik heb het maar van anderen gehoord." "Maar dan heb je het toch wel door de tweede zeef laten gaan: de zeef van de goedheid?" De man kreeg een kleur en antwoordde: "Ik moet toegeven: neen". "En heb je aan de derde zeef gedacht, en je afgevraagd of het nuttig is, dat van mijn vriend aan mij te vertellen?" "Nuttig?... Eigenlijk niet." "Kijk, als datgene wat je me wil vertellen, noch zeker waar, noch goed, noch nuttig is, hou het dan liever voor jezelf", sprak de wijze Socrates.

Mensen die geen interesse hebben in bijvoorbeeld klassieke muziek, zullen zich ook niet mengen in een discussie over dit onderwerp. Maar als het over God gaat, vindt vrijwel iedereen dat hij zijn zegje maar eens moet doen. Dat komt omdat in alle mensen, ook in degenen die geen interesse hebben, toch af en toe de vraag leeft: 'Is dit nou alles?' Jong zijn is een toverwoord op duizend manieren geschreven: wie jong is, heeft de toekomst, als je jong bent, dan mag je veel, jong zijn, betekent vrij zijn. Als je jong bent, ligt de wereld aan je voeten. En toch kennen jongeren verdriet en blijdschap, rust en onrust. Zij zijn kwetsbaar en gevoelig. Zij voelen zich machteloos tegen oorlog en geweld, tegen honger en onrecht. Jong zijn, kent dus ook zijn grenzen. Het is een zoeken naar grenzen en ze soms doorbreken. Jong zijn is ook leven met onzekerheden, elkaar vinden en samen op weg gaan, veel geduld hebben met elkaar en weten dat mensen mensen nodig hebben. Een psalm van nu Een bomaanslag op een overvolle markt. Vergeldingsacties die een ravage aanrichten. Hulpgoederen na een ramp die ergens ongebruikt gestrand zijn. Brandstichting in een woning van een Turks gezin... Mijn God, wat maken we er een chaos van! Zo hebt Gij de wereld toch niet bedoeld: als een plek vol mislukkingen, als een bron van angst? We willen het graag anders, maar waar moeten we beginnen in die puinhoop die het nieuws ons laat zien! We willen zo graag een hemel op aarde, maar het scheppende vermogen dat daarvoor nodig is, ontbreekt ons. Daarom wachten we op U, God. Niet als de sterke arm die de orde in onze chaos brengt, maar als Degene die ons de creativiteit geeft om de wereld beter te maken.

Ietwat langere dagen, sneeuwklokjes, sterker zonlicht. Ik heradem! Ik reikhals naar de doorbraak van de lente. Op deze nieuwe morgen wil ook ik mijn hart ontdoen van winterhardheid om mij te laten omarmen door uw warmte en liefde, Heer. Op zekere dag raakt een jongen met zijn vader, een joodse rabbijn, in een discussie gewikkeld. Woedend roept de jongen uit: "Vader, als ik God was, ik zou weten wat te doen met deze wereld. Alles wat je hoort, ziet en leest, is niets anders dan armoede en oorlog, werkloosheid, milieuverontreiniging. Eén grote troep is het allemaal! Als ik God was, ik zou..." De jongen krijgt evenwel geen kans om uit te spreken. Vader springt overeind, gaat de jas van zijn zoon halen en zet de voordeur wagenwijd voor hem open. "Ben je kwaad, vader?" vraagt de jongen. "Integendeel," zegt de vader, "Ik ben blij. Ga vlug de straat op, dan kan je meteen beginnen. Geef God jouw stem en jouw handen." Op een avond tijdens het tv-journaal, werd ik geschokt door een beeld. Een beeld midden tussen de gewone dagelijkse beelden over oorlog en rampen, even voor het sportnieuws. Een beeld dat daar zomaar tussenkwam, heel even maar. Een beeld uit één van de rijkste landen ter wereld, met de beste sociale voorzieningen, waar van de wieg tot het graf voor iedereen gezorgd wordt. Een beeld uit Zweden. Ik zag een oude man op het trottoir liggen. Ik zag er mensen voorbijgaan. De reporter zei dat de man daar uren gelegen had, zonder dat er iemand naar omkeek. Tenslotte is een politiewagen gekomen. De man was dood. Dit beeld laat me niet los! Dit is een beeld uit een dode decadente beschaving. Had niemand deze man zien vallen ? Waarom had niemand hem opgeraapt ? Dit is een publieke moord uit onverschilligheid ! Of was deze man voor zijn medemensen allang dood ? Zijn wij echt zo onverschillig geworden ?

Meer en meer worden we uitgedaagd om ons eigen levensverhaal te schrijven. Je bent wat je kunt. Hoe meer kennis je vergaart en hoe meer vaardigheden je hebt, des te beter kan je je uit de slag trekken in dit leven. Het lijkt wel een wedstrijd. Scholen en bijscholen, promotie maken, steeds nieuwe ervaringen opdoen. Het maakt je rijker. Maar aan dit verhaal schrijft niet iedereen mee. Niet iedereen heeft immers gelijke kansen. Sommige mensen hun potlood werd niet aangescherpt. Er was niemand om hen te helpen. Of misschien kregen ze van in het begin een kleiner potlood. Al van in de wieg minder kansen om echt tot ontplooiing te komen. Jezus nam een blinde bij de hand en ging een heel eind met hem mee tot ver buiten het dorp. Hij raakte hem de ogen aan en vroeg: 'Zie je al wat?' De man keek en zei: 'Ik denk dat ik mensen zie, maar het lijken wel bomen die rondlopen...' Toen raakte Jezus hem nog eens aan. Daarna zei de blinde man: 'Ik zie mensen'. Nu zag hij duidelijk en was hij genezen. Heer, mogen wij beseffen dat wij stekeblind zijn zolang wij mensen als dingen zien. God, het valt soms lastig om elke dag weer te moeten horen dat het zinloos is om te vergeven, en zinloos om je in te zetten voor anderen, zinloos om nog goed te willen zijn en zinloos om in U te geloven. Vader, we zouden het wel willen opgeven, want de wereld kunnen wij niet veranderen. Maar als wij, jonge mensen, het opgeven, wordt uw droom voor de mensen nooit waar. Geef ons dus de kracht, Heer, om in uw wereld te blijven geloven en eraan te werken.

Ik geloof in mensen. Velen zeggen me dat het naïef is om in mensen te geloven. Soms vind ik dat ook wel, als mijn vertrouwen weer eens misbruikt is, mijn verwachtingen de kop zijn ingeslagen. Maar altijd weer opnieuw begin ik met te geloven in de mens die tegenover me staat. In elke mens is er iets dat echt en onaangetast is. Ik geloof dat elke mens kan liefhebben en open staat voor liefde. Vrijheid. Vrijheid is een magisch woord, vooral voor jonge mensen. Inderdaad, de mens is niet geboren om in een kooi te leven of in boeien van welke aard ook. Daar is de mens te groot voor. Maar kan een mens leven in een onbegrensde ruimte? Kan hij gelukkig zijn in een bestaan zonder bindingen? Echte vrijheid is in vrijheid, dus zonder dwang, rechten en plichten durven aanvaarden die voor jezelf en anderen ruimte geven, waarin menswaardig leven mogelijk is.

Leven is aanvaarden wat niet te vermijden is, het beste ervan maken, weigeren aan tegenslagen ten onder te gaan. Leven is er zijn voor de anderen, de anderen beminnen, zich niet opsluiten, openstaan, helpen, delen, geven en ontvangen. Leven is goed zichzelf kennen, geloven in zichzelf, zichzelf waarmaken, doen wat je kan. Heer Jezus, gij zijt geboren uit een Joodse moeder; Gij verheugde U echter over het geloof van een Syrische vrouw en van een Romeins soldaat; Grieken, die U zochten, hebt Gij vreugdevol ontvangen en Gij hebt toegelaten dat een Afrikaan uw kruis hielp dragen. Help ons, mensen van alle rassen, de weg te openen naar Uw Rijk.

Mensen in getallen Er zijn er zeven die iets doen. Er zijn er twintig die discussiëren over wat die zeven doen. Er zijn er tachtig die de schouders ophalen als die zeven iets doen. Het gebeurt dat één van de honderd de manier komt uitleggen aan één van de zeven hoe hij het zou moeten doen. Eén van de zeven is het dan plotseling inwendig beu, maar uitwendig behoudt hij de glimlach. En hij zwijgt, want hij heeft niet de gewoonte om veel te praten. Overigens, hij heeft iets te doen... Vandaag is het Valentijnsdag. Daarom kozen we vandaag voor dit gebed. Er was eens een heel rijke man, een multi-miljardair. Hij reisde de wereld rond om alles te kopen wat hij zag. Hij kocht de Eiffeltoren, het atomium en Brussel erbij en alle petrolium putten te land en in zee. Hij kocht alle grote musea op en het goud van Afrika, en het witte Groenland en ook de naaldwouden van Siberië kocht hij. Toen zag hij twee mensen, een jongen en een meisje, die hand in hand liepen langs de weg. "Ik koop het!" riep de miljardair. "Hoeveel willen jullie ervoor?" "We begrijpen je niet", zei het meisje. "Wat wil je kopen?" vroeg de jongen. "De glans in jullie ogen! De kracht die jullie verbindt! De tederheid waarmee je elkaar omvat!" "Arme miljardair", zuchtte het meisje. "Wat moet hij veel missen", fluisterde de jongen. (En ze gaven mekaar een dikke zoen...) God? Mooie beloftes: Rijk van vrede en gerechtigheid. Het komt mooi niet. Maar ik zie wel een stervende die met trouw wordt omgeven. Ik zie een huilende die wordt getroost, een hongerige die wordt gespijzigd. Ik zie dat een mens opnieuw zijn rechten krijgt. Ik zie het, soms even. Toch vervulde beloftes? Ik zie je God, soms even.

God, laat ons niet rusten zolang er nog iemand honger lijdt, op de vlucht is, geen onderdak, geen vriendschap en geen warmte heeft. Laat ons nooit berusten in het onrecht, maar geef ons de kracht om er met alle middelen tegen te strijden.

"Wie ben jij voor de anderen ?" Stapje verder: "Wie ben jij voor de mensen die je niet zo goed kent ?" Nog verder: "Wie ben jij voor de mensen die je helemaal niet kent ?" Je liefde zo ver mogelijk laten uitdijen... Behoort dat niet per definitie tot "liefhebben" ? Die uitdijende beweging heeft overigens iets goddelijks. Maar ze vraagt dat je loslaat wat je vertrouwd is en open komt voor het steeds vreemdere. Heb jij het ook gehoord ? Toen men aan die oude man van 70 jaar op tv vroeg wat het ergste was dat hem kon overkomen, antwoordde hij : "Het ontbreken van menselijke warmte"... In zo'n antwoord herken je jezelf. In het leven kan men veel aan, als men zich gedragen weet door de genegenheid van anderen. Als die warmte ontbreekt, dan verkilt het leven en voel je je koud. Je kruipt dan weg in een klein hoekje om die ongastvrije wereld te vergeten. Mensen, ontdooi die bevroren mensheid! Steek een hand uit naar een ander; zeg een vriendelijk woord! Niemand kan je beletten een beetje warmte uit te stralen. Ik sta wel eens met mensen in de lift, en zit ook wel eens naast ze in de trein, dan denk ik wel eens even in een flits, we zouden voor elkaar iets kunnen zijn. We zouden voor elkaar iets kunnen zijn, een handje helpen in elkaars verdriet, maar zolang we stuk voor stuk zo schichtig kijken naar elkaar, blijft het maar behelpen, dacht je niet?

Heer, geef aan iedereen in onze school: een beetje moed om wat verouderd is of holle woorden zijn, achterwege te laten; een beetje nederigheid om de heilige waarden niet weg te duwen; een beetje kracht om minder af te breken en meer te bouwen aan een gemeenschap van mensen die worstelen om vrede en zo wat meer mens worden; geef ons allen voldoende eerlijkheid om te bekennen waar we nog maar staan en veel geloof en optimisme om elke dag opnieuw te proberen om verder te geraken. Over de zin van de vasten. De veertigdagentijd is een uitnodiging om eens van levensritme te veranderen, een tijd om eens na te denken over waar we eigenlijk mee bezig zijn... Schrijft God nog echt mee aan ons levensboek? Is het evangelie onze reisgids? Bidden we nog wel eens? De veertigdagentijd... even de tijd stop zetten en bezinnen, ons heroriënteren. Nieuwe energie en levenskracht opdoen. Gewoon blij zijn dat we zijn kinderen zijn en ons, net als een kind, kunnen laten leiden door Hem. Veertigdagentijd... een boeiende snuffeltijd in de rommelzolder van ons hart. Veertig dagen, is dat een lange tijd of een korte ? Het ligt er aan. Veertig dagen lang in ellende zitten, of met een knagende honger rondlopen, is een eindeloze tijd. Probeer het maar eens. En toch zijn er miljoenen mensen aan wie dit overkomt. Geen veertig dagen, maar een leven lang. Mensen die slechts ellende kennen: honger, kou, ziekte, gevangenschap, foltering, slafelijk werk, uitbuiting, miskenning. Veertig dagen om aan al deze miserie een einde te stellen is een veel te korte tijd. Zelfs vele jaren zullen daarvoor niet volstaan. We zullen nog lang moeten werken, opdat alle mensen zouden hebben wat hun toekomt.

Zwarte ogen Soms zie je in drukke straten zigeunerkinderen staan. Ze hebben verbijsterde ogen, ze kijken de mensen aan. In landen zo rijk geworden dat het een schande is, kan voor een paar arme zigeuners geen dubbeltje worden gemist. Geen stad waar ze mogen blijven, geen dorp en geen gehucht; de oorlog is lang ten einde maar zij zijn nog steeds op de vlucht. Naar steeds weer andere landen, achter steeds weer een andere grens drijft men die met de zwarte ogen die niemand beschouwt als mens.

Heer, wij bidden U: laat ons het aardse verachten en naar het hemelse verlangen." Zo'n zin: echt iets voor de veertigdagentijd, maar schijnbaar niets voor mij. Mijn verlangen naar het hemelse is niet zo groot en mijn verachting voor het aardse valt best mee. Ik schop wel eens tegen een boel geboden en verboden, ik vind bepaalde lessen en leraren (en leerlingen) niet zo tof, maar aan die verachting van het aardse ben ik echt niet toe. Vasten! Wat is dat ? Ik weet alleen dat die grotendeels is afgeschaft. En toch zitten we met die veertigdagentijd. Vasten als zelfkwelling is zinloos. Maar, misschien betekent vasten wat meer respect hebben voor de anderen. Misschien moeten we onze slangentong wat meer binnenhouden en ook aandacht hebben voor de "minder interessanten". Een stuk zon brengen in het leven van iemand die verdriet heeft... Vasten is ruimte en sfeer brengen in het leven van anderen. Misschien kunnen wij toch wel vasten?

Arm zijn. Je weet niet wat het is. Arm zijn, zoals miljoenen in de arme landen. Je weet niet wat het is. Breek je huis af en bouw een krot van eternitplaten, leem of geperst karton. Je mag geen slaapkamer hebben. Vervang je fauteuils en stoelen door banken en kisten. Doe je tv weg en je radio. Sluit de elektriciteit af, de telefoon, het gas en de waterleiding. Doe je dagblad, je stereo, je koelkast, je diepvries weg. Vervang je mooie kleren door wat vodden. Als je ziek wordt, is er geen dokter, geen apotheker en geen hospitaal. Als arm zijn zo is, zou je dan kunnen houden van hen die dit alles in overvloed hebben en niet willen delen ? Je zou de rijken gaan haten. Ik vrees dat dit aan het gebeuren is in vele landen. Heer, help ons deze dag door te brengen volgens uw bedoeling. Houd in ons de hoop levend op een betere wereld en geef ons de kracht om daar vandaag aan te werken. Zegen allen met wie wij in lief en leed verbonden zijn. Maak ons bereid met elkaar te delen wat het leven biedt. Geef ons een open oog en een bewogen hart voor iedereen naar het voorbeeld en in de kracht van Jezus.

Een rabbi vroeg eens aan zijn leerlingen: "Hoe kun je het moment bepalen, waarin de nacht ten einde is en de dag begint?" Is dat het moment als je uit de verte een hond van een schaap kunt onderscheiden? vroeg een van zijn leerlingen. "Nee", zei de rabbi. "Is dat als je van verre een dadelboom van een vijgeboom kunt onderscheiden?" vroeg een ander. "Nee", zei de rabbi. "Maar wat dan?" vroegen de leerlingen. Het is, als je in het gezicht van een mens kunt kijken en daarin je zuster of je broeder ziet. Tot dat moment is de nacht nog bij ons.

De armoede waarover in het evangelie sprake is... je voelt het zo sterk aan : het is een keuze. Kiezen voor de minsten, om aan hun kant te gaan staan, om in niets méér te willen zijn dan zij. Het is een moeilijke keuze. We willen zo graag aan de kant gaan staan van de machtigen, van de groten, van het gezag. En toch voelen we dat de andere keuze zich opdringt, telkens opnieuw. Je voelt het zo sterk aan. Wat in onze eigen vorming werd geprezen en waar we zelf zo dringend behoefte aan schenen te hebben, wordt nu dikwijls een hinderpaal om die keuze voor de armen te maken. Het zet ons meer aan de rand van hun leven dan er middenin. Het is een nieuwe manier om in het leven te staan, een heel nederige manier. In alles wordt het duidelijk hoe ver we van een definitieve keuze afstaan. Ons eten en ons wonen en ons slapen, ons denken en spreken.

Iedereen weet dat wat jong is geleerd, dikwijls het best bijblijft en ook oud wordt gedaan. Die regel geldt evengoed als het geloof en Kerk aangaat. Neem nu bijvoorbeeld broederlijk delen eens. Broederlijk delen doe je immers niet vanzelf. Je moet het van jongsaf leren. Het gesloten vuistje van een kind moet open komen tot een mensenhand die naar anderen wordt uitgestoken, bereid om te ontvangen en te geven, om broederlijk te delen. Broederlijk delen: een ontmoeting van mensen: jong geleerd is oud gedaan.

Het is al wel vastentijd, maar op sommige plaatsen viert men nog karnaval. Daarom de volgende tekst. Dat mooie lieve masker van je waardoor je altijd zo sympathiek overkomt, dat zotte, plagende masker van je waardoor je altijd de plezantste bent van de hele troep, dat stoere, zo rationele masker van je waardoor je alle problemen en gevoelens kunt wegpraten,... doe dat eens af ! Laat je eigen gezicht eens bovenkomen, zoals je - hopelijk toch - geboetseerd bent door de liefde van je moeder en de zorg van je vader, zoals God je gedroomd heeft toen Hij je naam schreef in de palm van zijn hand, dat eigen eerlijke gezicht, dat het liefste en het mooiste is dat je ooit hebben kunt. Maskers af: omdat je jezelf wil zijn. Een echte vriend. Je hoeft bij hem niet bang te zijn. Jouw masker, dat kan af. En als je huilt, dan vindt hij dat beslist niet zwak of laf. Hij ziet jouw goeie kanten en hij accepteert de slechte. Zoals je bent, zo is het goed. Hij is een vriend. Een échte. Je hoeft bij haar niet stoer te doen. Ze ziet jou tóch wel staan. Bij haar kun jij je zorgen kwijt. Ze is met jou begaan. Het voelt vertrouwd. Er is een band en wel een hele hechte. Een half woord is voor haar genoeg. Ze is een vriend. Een échte. Uittocht, Egypte, Beloofde Land, zijn meer dan begrippen of plaatsen uit een versleten verhaal. De vragen die we ons moeten stellen, zijn: Waar is ons Egypte, onze uittocht, ons Beloofde Land? Waaraan zitten wij vast? Wat maakt ons echt vrij? En welke stappen moeten we daarvoor zetten? Of hebben we ons zo aangepast aan de "Egyptische levensstijl" dat 'uittocht' ons niets meer zegt?

Lieve God, gisteren heb ik op tv voor de zoveelste duizendste keer een hoop mensen gezien, die kreperen van honger - mijn moeder ruimde net de tafel af en zuchtte luidop: "Is die hesp nu nog niet op?" Wel, het waren weer de gewone dingen: mensachtige, trage wezens met een wit geraamte nèt onder de donkere huid, en een, zo te zien, véél te groot en vooral té zwaar hoofd, gebarsten lippen, vliegen kropen tot in hun neusgaten en ze hadden overal zweren. En toen opeens, lieve God, keek één van hen me recht in de ogen, nee, hij keek niet naar mijn broer links van me, noch naar mijn zus aan mijn rechterkant... Hij keek naar mij. En zijn blik staat in mijn ogen gebrand, als met een laserstraal. Ik kon niet anders: ik heb mijn spaarpot leeggeschud voor een goed doel. En nu bid ik je, lieve God, voor hem, voor die éne mens, die vergaat van honger en ik vraag u: laat ieder van die hongerlijders eens iemand van ons in de ogen kijken, dwars door tijd en ruimte heen. JIJ ... EN HIJ In jouw borstkas gaat het hart wat sneller slaan. Beetje zenuwachtig. Binnenkort proefwerken of grote herhalingen: "Laat me nu even met rust, wil je ?" Op de accordeon van zijn borstkas kan je de ribben tellen, de botten steken eruit als gebeiteld door de beeldhouwershand van de honger. Jij kijkt gespannen uit naar de cijfers op je rapport. Hij kijkt met glazige ogen, ziet alleen een brood, maar de plank waarop het ligt, is hemelshoog. Jij wordt 's morgens wakker en krijgt kippevel omdat je niet zeker bent of je wel alles kent. Hij slaapt niet en zijn huid is bleek en mager. Jouw maag trekt even samen wanneer de vragen worden uitgedeeld. Zijn maag brult als een leeuw, dag en nacht. In onze wereld is naar school gaan nog steeds een luxe. Laat ons bidden dat hij ooit beter mag worden van de proeven die jij straks aflegt.

De vissen vroegen eens aan elkaar: "Water, wat is dat?" "Water, ja water?" vroeg iedereen aan iedereen. Terwijl de luchtbellen naar het wateroppervlak stegen, zei een oude vis, die de vraag gehoord had: "Maar domme vissen toch, je leeft in het water, je groeit in het water, je ademt in het water. Ervaar je dat dan niet?" De vissen die eerst erg opgejaagd leken, werden er stil van. De mensen vroegen aan elkaar: "God, wie is dat?" "God, ja God?" vroeg iedereen aan iedereen. Terwijl ze steeds ongeloviger werden omdat niemand hen een definitie kon geven, zei een oude man, die hun vraag gehoord had: "Maar domme mensen toch, je leeft in God, je groeit in God, je ademt in God. Je ervaart Hem in je liefde voor elkaar!" Er was eens een vrouw wier enige zoon stierf. In haar verdriet ging ze naar een heilige man en zei: 'Over welke gebeden, welke magische bezweringen beschikt u om mijn zoon weer levend te maken?' In plaats van haar weg te sturen of met haar te gaan praten zei hij tegen haar: 'Breng me een mosterdzaadje uit een huis dat nooit verdriet heeft gekend. Dat zullen we gebruiken om het verdriet uit uw leven te verdrijven.' De vrouw ging meteen op pad, op zoek naar het magische mosterdzaadje. Eerst kwam ze bij een prachtig herenhuis. Ze klopte op de deur en zei: 'Ik zoek een huis dat nooit verdriet heeft gekend. Ben ik hier aan het goede adres?' Ze zeiden tegen haar: 'U bent beslist aan het verkeerde adres hier', en begonnen alle tragische gebeurtenissen op te sommen die hun de laatste tijd waren overkomen. De vrouw zei bij zichzelf: 'Wie is beter in staat om deze arme ongelukkige mensen te helpen dan ik, die zelf ongelukkig ben'. Ze bleef een poosje om hen te troosten en ging toen verder op haar speurtocht naar een huis dat nooit verdriet had gekend. Maar waar ze ook kwam, in krotten of paleizen, ze kreeg het ene verhaal na het andere te horen over droefheid en ongeluk. Uiteindelijk ging ze zo op in het steun bieden aan anderen die verdriet hadden geleden, dat ze haar speurtocht naar het magische mosterdzaadje vergat, zonder ooit te beseffen dat het inderdaad het verdriet uit haar leven had verdreven.

Een zware vrachtwagen, geladen met ongeveer 15 ton zand is gisteren van de weg afgeslipt en in een gracht terechtgekomen. De chauffeur heeft 4 uur lang geklemd gezeten in de cabine. De eerste automobilist zag het wrak in de berm en dacht: als ik stop, mis ik mijn afspraak. De tweede automobilist zag het wrak in de berm en dacht: als ik stop, moet ik misschien getuigen en dat is zo'n gedoe. De derde automobilist zag het wrak en dacht: stel je voor dat er nog iemand inzit - doodeng - en reed door. De vierde automobilist zag het wrak in de berm en dacht helemaal niets. De vijfde automobilist zag het wrak in de berm en stopte, belust op een sensationeel verhaal dat hij straks thuis zou kunnen vertellen. De zesde automobilist zag het wrak en stopte. Hij wrikte een verwrongen portier open en trok voorzichtig de zwaargewonde naar buiten. Hij miste een afspraak. Hij maakte zijn handen en kleren vuil. Hij moest nog eens komen om te getuigen. Wat een gedoe, zeg! Zou jij dat doen voor iemand die je niet kent? Om de wereld in orde te zetten, Moeten wij de natie eerst in orde zetten. Om de natie in orde te zetten, Moeten we de familie eerst in orde zetten. Om de familie in orde te zetten Moeten wij ons persoonlijk leven eerst uitbouwen. Wij moeten eerst beginnen met het goed zetten van onze eigen harten.

Er was eens een oude man die doodging. Willem heette hij. En hij had - gelukkig - erg zijn best gedaan om zo goed mogelijk te leven. Daarom steeg hij rechtstreeks op naar de hemel. Petrus stond voor de hemelpoort met een grote groep mensen om zich heen. Het waren allemaal lieve mensen, die maar al te graag naar binnen wilden. "Wanneer mag ik naar binnen in de hemel, heilige Petrus?" vroeg Willem, want hij wilde nou eindelijk wel eens zien hoe de hemel eruitzag. "Nog niet, mijn zoon," zei Petrus, "nog niet. De hemel is nog niet klaar, hij is nog niet af." "Nog niet af?" vroeg Willem verbaasd en keek Petrus met grote, ongelovige ogen aan. "Maar wanneer zijn ze dan klaar met de hemel?" Petrus haalde zijn schouders op. "Dat weet ik niet, kom zelf maar kijken." Willem had nog nooit zoiets meegemaakt en hij liep naar Petrus toe, die hem op een venster wees. "Kijk maar door dat venster, mijn zoon. Kijk, daar is de hemel. Je ziet het, ze zijn nog volop bezig. Maar of ze er gauw mee klaar zijn, dát is de vraag. Je ziet wat ze ervan maken." Willem kon zijn ogen niet geloven. Hij keek weer naar Petrus en stamelde: "Maar... dat is de aarde." Het gebed van Sint Franciscus Heer, Maak mij een werktuig van Uw Vrede. Laat mij, waar haat is, liefde brengen. Waar onrecht is, tot vergeving stemmen. Waar verdeeldheid is, eendracht stichten. Waar dwaling is, waarheid doen gelden. Waar twijfel is, geloof vestigen. Waar wanhoop is, hoop wekken. Waar duisternis is, licht ontsteken. Waar droefheid is, vreugde brengen. Laat me. Er meer op uit zijn om te troosten, Dan om getroost te worden. Te begrijpen, dan om begrepen te worden. Te beminnen, dan om bemind te worden. Want als men geeft….. Ontvangt men, Als men vergeeft, Krijgt men vergiffenis. En door te sterven, Wordt men eeuwig geboren.

Er was eens een man, die zijn leven lang trouw de godsdienstige wetten had onderhouden. Hij had altijd goed geleefd en gedaan wat God van hem vroeg. Maar hij had één wens, namelijk dat God hem tijdens zijn leven de hemel en de hel liet zien. En omdat hij altijd zo goed geleefd had, stond God hem die gunst toe. En God nam hem mee en bracht hem bij een heel grote zaal. Dat is de hel, zei God. De man zag een grote zaal met tafels vol met brood, er stonden prachtige bloemen in de zaal en alles was even mooi. Het eten zag er bijzonder lekker uit. Aan tafel zaten allemaal mensen, maar deze mensen hadden allemaal stijve armen zodat ze niets van de heerlijke maaltijd naar binnen konden krijgen. De man knikte. Hij begreep het. Dit was de hel. Toen gingen ze naar de hemel. En weer kwamen ze in een grote zaal met tafels vol brood. Ook daar was alles even prachtig en mooi en zag alles er heerlijk uit, net zoals in de hel. En aan tafel zaten mensen, net zoals in de hel en al die mensen hadden stijve armen. De man begreep er niets van. "Is dat nu de hemel?" vroeg hij aan God. Maar God zei: "Stil maar, wacht even". En toen zag de man dat de mensen met hun stijve armen bij hun overburen het brood in de mond stopten. Ze konden met hun stijve armen niet bij hun eigen mond komen, maar wel bij die van hun overburen. Dat was de hemel. De man knikte. Hij had het begrepen. Er waren eens drie broers die samen door de wereld trokken. Zij heetten Vrijheid, Gelijkheid en Broederschap. Vrijheid was het rijkst en op een dag merkte Gelijkheid dit op. Hij zei: ‘Omdat jij rijk bent, en ik niet, zijn wij niet meer gelijk.’ Vrijheid vond dat Gelijkheid zich maar aan hem moest aanpassen, maar Gelijkheid zei: ‘Ik wil niet zijn zoals jij’. De broers kregen grote ruzie en besloten om uit elkaar te gaan. Vrijheid trok naar het westen en werd de wereldmacht. Gelijkheid koos voor het oosten en heeft het ook ver gebracht. Maar wie heeft er nog iets gehoord van Broederschap?

Wisselwerking Wanneer ben je echt jezelf? En wie ben je eigenlijk? Moeilijke vragen! Vaak weet je zelf niet goed wie je werkelijk bent. Als je met andere mensen bent, pas je je automatisch aan. Maar dat zegt niet dat dit aanpassen tegen jezelf ingaat, dat je daarmee je eigen identiteit zou verloochenen. Want in een bepaalde groep komt een bepaald aspect van jezelf meer tot uiting. Het zijn ook jouw kwaliteiten die bijdragen aan de groepssfeer. Daarmee ben je toch niet minder jezelf dan wanneer je alleen bent? Goeiemorgen ! Hoe gaat het met je? Een banale vraag. Meestal ook een banaal antwoord. We praten veel zonder iets te zeggen. En als we al luisteren naar de anderen is dat niet altijd met ons hart. Hoor je het geluk van de anderen? Hoor je de pijn van de anderen? Weet jij wie er in deze klas gelukkig is? Weet jij wie er in deze klas pijn heeft? Weet jij of God bestaat? Wat komt "God" hier nu weer bij doen? Wel, luister vandaag eens naar wie niets zegt, maar zoveel te zeggen heeft. Misschien ontmoet je God dan wel. Lang wil ik naar jou kijken, jij jonge, onbekende zwarte vrouw, met je kind op je rug gebonden... Meestal verschijn je maar kort tussen het andere nieuws op tv.: een vrouw uit Somalië, Soedan, Oeganda, Malawi, Rwanda, Zaïre, Soweto... Lang wil ik naar jou kijken nu, tot ik je angst begin te voelen, je zorgen, je vastberadenheid, je wanhoop; tot je mijn zus wordt, steeds weer op de vlucht voor honger, voor oorlog, geweld en onderdrukking. Pas als je geen 'nieuws' meer bent, maar die concrete zus van mij, een mens als ik, uniek en onvervangbaar, pas dan schop je mijn geweten wakker, pas dan 'weet' ik: 'Dit kan niet! Dit mag niet, wat er ook van zij!' Dan stuur je me de straat op... samen met anderen... voor vrede.

Er zijn mensen die anderen voortdurend de grond inboren. Wat we ook zeggen, ze breken al onze woorden af. Wat we ook doen, ze vinden al onze daden slecht. Zulke mensen zijn we vlug moe. Maar er zijn ook mensen die altijd weer het positieve in ons zien. Zijn we verdrietig, zij vinden troostende woorden voor ons. Hebben we fouten gemaakt, zij geven het niet op met ons. Wij zijn dolgelukkig met deze mensen. Zij doen ons weer herrijzen. Laten we bidden dat we vandaag en de komende dagen voor elkaar zulke mensen zullen zijn. Pasen is in zicht. Daarom volgend verhaaltje: Een kleine dreumes van vijf jaar liep op het kerkhof waar zijn zusje is begraven. En hij weent omdat hij zijn moeder wenen zag. Maar zijn zusje was daar, niet ver, ergens op een kerkhof, op de weg tussen school en thuis. Hij gaat er geregeld heen en spreekt en tatert en vertelt aan zusje wat er thuis allemaal gebeurt. Eens kwam hij thuis, blijgemutst. Het was in de lentetijd, de tijd dat alles vanuit de aarde tot leven komt. "Moeke," zei hij, "zusje leeft! Ik heb het gezien, er zijn barsten in de aarde en er komen bloempjes uit!" " 't Is juist," geloofde zijn moeder, "zusje leeft!" Neen, het is niet waar! dat het nu eenmaal zo moest zijn dat er toch niets aan te doen is dat we het bijltje er beter kunnen bij neerleggen. En het is zeker niet waar dat God dit zo gewild heeft! Neen, het is niet waar ! dat honger en ellende onoverwinbaar zijn dat alleen groten en machtigen bepalen wat er gebeurt dat we onze ogen maar beter kunnen sluiten. En het is zeker niet waar dat de Kerk maar moet zwijgen hierover ! Neen, het is niet waar ! mensen kan je zomaar niet vertrappen kinderen kan je zomaar niet laten "verdwijnen" En als God op een goede morgen opstaat en vraagt: "Mens, waar is je broer ?" zullen we Hem dan in de ogen durven kijken ?

Als de aarde maar een doorsnede van ongeveer vijf meter had, en ergens één meter boven een veld zou drijven, zouden mensen van heinde en verre komen om zich te verbazen. Ze zouden rondwandelen en zich verbazen over de grote en kleine waterplassen, en het water dat daartussen heen en weer stroomt. Ze zouden zich verbazen over het dunne gaslaagje dat de aarde omgeeft en het water dat in het gas overgaat. De mensen zouden zich verbazen over alle schepsels die op de aarde rondlopen, en over de wezens in het water. De mensen zouden het beschouwen als een heiligdom, omdat het uniek was, en ze zouden het beschermen zodat er niets mee zou kunnen gebeuren. De aardbol zou het grootste wonder zijn dat er bestond, en de mensen zouden het aanbidden, er genezing van verwachten en ervan willen leren over de schoonheid en hoe de wereld zou kunnen zijn. Mensen zouden voor de aardbol door het vuur gaan omdat ze in de gaten zouden hebben dat ze niet zonder zouden kunnen. Als de aarde hoogstens vijf meter in doorsnede was... Bidden we dat wij in de onze vakantietijd respect kunnnen opbrengen voor de natuur. Dagelijks durven mensen bidden, zoals Gij gebeden hebt, het gebed dat niemand ooit tevoren bad: "Vader, uw Rijk kome..." God, vaak wil ik vragen: "Dat Rijk van U, komt er nog iets van?" Ik besef echter dat Gij mij dan zult vragen: "Dat Rijk van Mij, vriend, mag Ik er bij u iets van verwachten? Mag Ik er bij u mee beginnen?" Dan sta ik even perplex, en weet me wel degelijk voor de muur geplaatst. Bij het begin van deze nieuwe dag willen wij U vragen, Heer, open onze ogen voor uw Rijk van vrede, welvaart en gerechtigheid voor iedereen; laat ons vandaag beginnen met het scheppen van een hemel op aarde.

Gelukkig zijn... als je blij kan zijn met een bloem, met een lach, met een spel van een kind, dan ben je rijker dan een miljonair die alles heeft wat hij zich dromen kan, maar er geen plezier aan beleeft. Geluk komt nooit langs de bankrekening. Geluk is als een bril: je ziet hem niet, maar toch staat hij op je neus. Zo vlakbij. Op het donkere pad waarlangs een mens op aarde moet gaan, is er juist zoveel licht als nodig om de volgende stap te zetten. Meer licht zou de mens verblinden.

Heer, geef ons niet teveel verstand, maar genoeg om van te leven en de mensen te verstaan. Geef ons niet teveel kracht, maar genoeg om te werken. Geef ons niet teveel succes, maar genoeg om te kunnen leven en te helpen. Geef ons ook niet teveel braafheid, maar genoeg offerzin om onze plicht te doen. Heer, welke mengeling van geluk en lijden Gij ons wilt geven, laten wij aan U over. Als Gij ons maar helpt om vandaag gelukkig te zijn, Eén ding, Heer, vragen wij U zonder maat: geef ons altijd meer liefde.

Er was eens een jongetje dat mocht met zijn vader mee naar de zonsondergang gaan kijken. En toen de zon helemaal onder was en zij nog wat stilletjes naast elkaar zaten, toen zei ineens dat jongetje: "Papa, doe dat nog eens!" Wij vragen U, God, help ons wat bewuster te kijken naar het mooie in onze wereld. Wiskunde met een vreemde logica: Piet tekent een groot minteken op een tekenblad en zegt tegen kleine zus: "Dit teken betekent negatief". Vervolgens tekent hij naast het minteken een groot plusteken en zegt: "Dit teken betekent positief". Kleine zus Anja bekijkt Piet met gefronst voorhoofd en denkt diep na. Dan neemt zij de stift in de hand en tekent een plusteken met daaronder een minteken. Verbaasd vraagt Piet aan Anja: "Wat betekent dat?" Glunderend antwoordt Anja: "Dat je steeds het positieve moet onderlijnen!" Sommige christenen doen je denken aan een hobbelpaard: veel beweging maar geen vooruitgang. Bidden voor een betere wereld is niet genoeg, je moet je ook durven inzetten. Vragen aan God dat Hij je eerlijker zou maken is heel mooi, maar dan moet je zelf ook stappen daartoe ondernemen. Zeggen dat je veel van je ouders houdt, maar thuis nooit een handje toesteken en steeds maar vitten over kleinigheden, maakt van jou een hobbelpaard: veel beweging, maar geen vooruitgang.

Laat ons deze dag beginnen met een Oud-Chinese wijsheid : Ga naar de mensen, leef van hen, hou van hen, leer van hen, begin met wat ze hebben, en bouw op wat ze weten.

Luisteren zonder woorden... Luisteren is zonder woorden spreken maar wel zeggen met je ogen, je glimlach en je gezicht: 'Jij bent belangrijk voor mij, ik ben zo gelukkig dat jij er bent!' Luisteren is niet langer alleen met jezelf begaan zijn maar in het huis van je hart de andere Binnenlaten waar hij of zij zich thuis voelt. Luisteren is loslaten wat je persoonlijk bekommert om je tijd aan de andere te geven om met hem of haar op weg te gaan. Luisteren is nooit je mening opdringen, het koste wat het wil raad willen geven maar je inleven wat de andere denkt en voelt. Luisteren is de andere de talenten helpen ontdekken die hij of zij onvoldoende kent. Luisteren is de andere geven wat een mens soms meest ontbreekt: het geschenk van een warme aandacht en een innige genegenheid. Heer God, geef dat wij leven vanuit de hoop, dan zien we verder. Geef dat we leven vanuit de liefde, dan zien we dieper. Geef dat wij leven vanuit het geloof, dan zien we alles in een ander licht.

Mensen zijn door ontelbare technische mogelijkheden wereldwijd met elkaar verbonden. Communicatie lijkt evident. En toch, God, zitten we vaak niet op dezelfde golflengte. Help ons onze snaren af te stemmen op elkaar en op U. Beelden van ontginning van het Regenwoud op tv, een bericht over de dreigende uitroeiing van de Afrikaanse olifant, 'het gat in de ozonlaag wordt groter', lees ik in de krant, en daaronder: 'kernafval in de Noordzee'. Ik kleef een sticker van Greenpeace op mijn boekentas, en denk: 'Hoe halen ze het in hun hoofd?' Zwarte en gele fabrieksrook tegen de grijze lucht, stervende bomen aan de schuimende beek, vergiftigde vogels,... Ik zie het aan en denk: 'Hoe halen zij het in hun hoofd?' Iedereen weet: wat we niet recycleren, gaat naar de verbrandingsoven en uit die schouwpijp komen er schadelijke stoffen. Maar in veel klassen vind je in de mand voor oud papier: kauwgom, inktbuisjes en plastic verpakking van snoep. In de gewone vuilbak worden nog altijd drankkartons en blikjes gegooid, Terwijl op de speelplaats blauwe vuilbakken staan voor recyclage... Hoe halen wij het in ons hoofd ??? Het praten is "in" ! Het doen is "uit" ! Nooit is er zoveel gepraat als in onze tijd. Nooit kwam er zo'n lawine van lege, holle woorden over de hoofden van de mensen. Iedereen wil praten. Iedereen wil het woord. Iedereen wil inspraak. Maar weinigen hebben echt iets te zeggen omdat weinigen de stilte en de inspanning van het denken kunnen verdragen. Heer, help ons om lang genoeg na te denken opdat het zinvol is wat we gaan zeggen.

Wat doe je als iemand op je tenen trapt ? Kun je vergiffenis schenken ? Het is een kunst die niemand kan leren. Je moet van je geheugen geen computer maken waar je al de namen opslaat van wie je iets misdeden. Je moet dingen kunnen loslaten, jezelf vrijmaken en ook anderen nieuwe kansen geven. Vergeving baant wegen waar er geen meer zijn. Vergeving is geen krampachtig onderzoek van het verleden, geen ongezond rondneuzen in het voorbije doen en laten van mensen. Vergeven is net als ademhalen: je moet kunnen loslaten, uitademen om opnieuw verse zuurstof in te ademen. Met je tanden op elkaar je adem inhouden, betekent stikken. Vergeven is een kunst die Jezus ons willen leren heeft. Ik schreef een brief met slechts deze woorden: "Antwoord mij waar Gij zijt", en adresseerde hem aan God. De volgende dag kreeg ik die brief terug. De postbode had erop geschreven: "Onbestelbaar. Nader adres onbekend." Ik schreef een brief met slechts deze woorden: "Waar kan ik Je vinden God?" en adresseerde hem aan de hemel. De volgende dag lag die brief weer bij mij in de brievenbus. Nu stond erop geschreven: "Luchtpost: 50 cent" Ik schreef een brief met slechts deze woorden: "Zeg mij waar ik God kan vinden." en adresseerde hem aan de paus. Enkele weken later kreeg ik een brief terug waarin geschreven stond: "Hij is vlakbij." Ik keek om me heen, maar zag niets dan leegte en stilte. Ik ging naar buiten, maar ook daar zag ik niets. Opeens hoorde ik een stem die mij vroeg: "Wie of wat zoekt gij?" En ik antwoordde: "God." Toen hernam de stem: "Hier is Hij." Verheugd draaide ik mij om, maar achter mij stond iemand uit de buurt. Heer, doe ons begrijpen dat wij Jou in alles en iedereen kunnen vinden.

Morgen vieren we de hemelvaart van Jezus. Is dit het feest van al die mensen die met hun hoofd in de wolken dromen over een hemel waar het beter is dan op aarde? Al die mensen die voorbijlopen aan het hier en nu door te hopen op later, op een paradijs dat in deze wereld niet te vinden is? Neen, in het verhaal over Jezus Hemelvaart weerklinkt een stem die zegt: “Waarom staan jullie naar de hemel te staren?” Christenen zijn nuchterlingen die met beide benen op de grond staan, die de ellende onder ogen durven zien en het gevoel hebben dat ze er iets aan moeten doen. Christenen zijn mensen die proberen een hemel op aarde te scheppen. God, het is een hele klus, groter worden en je ontwikkelen tot iemand met een eigen mening en een eigen geloof. Dat gaat niet vanzelf. Dat is vallen en opstaan, dingen uitproberen, kijken hoe sterk je staat en worstelen met ideeën van toen je klein was. Daarom zijn we op zoek naar houvast. Naar mensen die ons iets te zeggen hebben. Naar momenten waarop we iets van U, God, ervaren. Geef ons groeikracht. Help ons om iemand te worden die niet altijd voor de makkelijkste weg kiest, maar die ergens voor stáát.

Jezus, U kunnen we niet meer aanraken, Jij bent 'ten hemel opgenomen'. Wij moeten niet naar boven kijken, maar rond ons. Gij komt niet met een lichtkrans, niet met een grote titel, maar in elke mens die wij ontmoeten: in een mens die honger heeft, een mens met wie we liefde delen, in een zieke, in iemand die ons veel wil geven. Geef dat wij U herkennen, Heer. Laten we in deze Mariamaand (mei) ook eens een Weesgegroet bidden: Wees gegroet, Maria, vol van genade, de Heer is met U. Gezegend zijt Gij boven alle vrouwen en gezegend is de vrucht van uw lichaam, Jezus. Heilige Maria, moeder Gods, bid voor ons, arme zondaars, nu en in het uur van onze dood. Amen. Pinkstergedachte De Geest van God is geen spookbeeld of hersenschim. Hij is onder ons aanwezig, voelbaar en tastbaar. Hij spreekt soms uit de blik in onze ogen. Je ziet hem in de mensen die verdraagzaam zijn en respectvol omgaan met elkaar. Je voelt hem in dat liefdevolle gebaar of die hartelijke handdruk. De Geest van God is de scheppende kracht die bruggen slaat over de diepste kloven, die mensen bij elkaar brengt en conflicten ombuigt in begrip en verzoening. Het is de energie die bergen kan verzetten en mensen boven hun kleinheid uittilt - de levensadem van God die mensen bezielt en in beweging zet.

Heer Jezus, Gij hebt de doven de oren geopend en blinden doen zien. Open ook nu de oren van mensen die doof zijn voor de roep die opklinkt uit miljoenen kelen om een menswaardig bestaan. Leer ons zien wat Gij van ons verwacht en geef ons de kracht om het te vervullen. God, Gij zijt als een windvlaag die door ons leven waait en ons in beweging zet. Gij geeft ons lucht als we het niet meer zien zitten. Uw Geest bezielt onze gedachten en ideeën. En toch, God, merken we dat vaak niet op. Wilt Gij ons daarom uw kracht laten ervaren? Dan weten we weer dat Gij dichtbij zijt en ieder van ons persoonlijk draagt. Nu zondag is het moederdag. Misschien een gelegenheid om ons te bezinnen over onze relatie met onze ouders. Die relatie is voor iedereen anders, misschien ben je wel ontgoocheld in je moeder, misschien ben je heel blij met haar,... maar hopelijk is volgend tekstje voor niemand van deze (klas) toepasselijk! Wie denk je wel dat je bent ? Je stelt je eisen en je doet je zin. Iedereen moet voor je springen en wanneer het je niet aanstaat, ben je uit je humeur. "Wij zijn geen hotel, restaurant, wasserij, taxibedrijf of bank !..." Heb je zoiets al meer gehoord ? Natuurlijk kun jij - misschien - niet koken, en je kan of mag - misschien - niet met de auto rijden, en de wasmachine kan of mag je - misschien - niet aanzetten. Je bent afhankelijk van je ouders. Maar, - misschien - kan één en ander wel wat vlotter, vriendelijker en fijngevoeliger verlopen... “Misschien” kan je eens een attentie geven???

Dit weekend is het Pinksteren. en lekker lang weekend vrij met hopelijk mooi weer. Of bij veel wind: heerlijk uitwaaien aan zee. In elk geval tijd om weer wat op adem te komen... Met Pinksteren draait het om de heilige Geest, de Geest die van God komt, die na de dood van Jezus over alle mensen is gekomen die in de geest van Jezus verder willen gaan. De heilige Geest is datgene wat je hier en nu van God op aarde kunt merken. De Geest van God zelf is onzichtbaar, net als de wind of je adem. Maar zoals je wel de bomen ziet bewegen door de wind, zo kan je wel wat zien van de uitwerking van de Geest: de effecten ervan zijn: liefde, vreugde, geduld, vriendelijkheid, goedheid, vertrouwen, zachtmoedigheid en zelfbeheersing. Met een opmerkzaam oog kan je dus meer van de Geest zien dan je eerst dacht.

Er was eens een piccolospeler. Hij was er altijd tintelend bij en zat parmantig op de eerste rij. Maar op een dag speelde hij niet. Hij voelde zich zo onnozel klein tegen die hoge bassisten naast hem en de ronde bolle bombardons. Zijn piccolo bleef in zijn hand liggen. Hij dacht bij zichzelf: 'Niemand zal het zien en horen als ik niet meedoe vandaag'. Maar het orkest speelde lam, het liep mis en de dirigent riep: 'Hé, daar, piccolo, waar blijf je? We kunnen je niet missen. Jij bent onze onmisbare vogel. Jij fluit ons naar omhoog.' En onze piccolospeler straalde van geluk. Nu wist iedereen het: elk heeft zijn rol, hoog of laag, en ieder speelt het best zijn eigen lied, onmisbaar in het orkest van de dag. Bidden is... Niet de woorden die wij spreken, niet de dienst van onze lippen, is wezenlijk voor het gebed, maar de mate waarin ons hart is afgestemd op wat achter de woorden schuilgaat, het bewustzijn dat wij spreken voor Zijn aangezicht.

Er was eens een man die drie zonen had. De drie jongens maakten altijd ruzie, 's morgens en 's avonds. Altijd maar vechten en nog eens vechten! Op een dag zei de vader: "Breng me zoveel takken als je kunt dragen!" De jongens renden het bos in om takken te verzamelen en ieder van hen kwam terug met een bos takken. "Neem nu ieder één tak", zei hun vader, "en probeer hem te breken". "Makkelijk", zeiden de jongens en ze braken hun stokken in tweeën. Bind nu alle stokken met een touw samen", zei de vader en probeer nu de hele bos takken te breken." Ze probeerden het om de beurt, maar de takken die afzonderlijk zo gemakkelijk gebroken konden worden, waren samengebonden zo sterk als staal. "Zie je", zei de vader, "wat jullie met deze stokken doen, kan ook met jullie gebeuren. Wanneer je altijd voor jezelf vecht, word je eenzaam. En als je alleen bent, kun je gemakkelijk aangevallen en gebroken worden. Samen zijn jullie zo sterk als deze bos takken, samen houden we stand, afzonderlijk vallen we." Dat geldt voor stokken, voor kinderen, voor volwassenen, Ik dacht dat ik ze kende, tot ik op een dag het wonder zag ! Ze stonden met hun voeten in dezelfde grond, met hun hoofd in dezelfde lucht, in dezelfde zon en in dezelfde regen. En de appelboom maakte appels en de perenboom, 10 meter verder, maakte peren ! Heel normaal, zeiden de mensen, maar ik kon mijn ogen niet geloven. Met hetzelfde, wat ze haalden uit dezelfde grond, uit dezelfde lucht, dezelfde zon en regen, maakte de ene boom peren, en de andere iets verder, appels. En die zijn zo verschillend van kleur en vorm, van geur, van smaak... Zo'n wonder had ik nog nooit gezien.

O Heer, mijn God, U hebt de koren der engelen geschapen en alle hemelse machten, U bracht alle dingen van niet-zijn tot zijn en U luistert altijd naar de gebeden van hen, die uw wil volbrengen en die in vreze voor U uw voorschriften onderhouden. Luister dan ook, o Heer, naar mijn nederig gebed. Bewaar de gelovige kudde die U hebt toevertrouwd aan mij, uw geringe en onwaardige dienstknecht. Bevrijd hen van de godloze en heidense kwaadwilligheid van hen die uw Naam lasteren, maak een einde aan de dwaling van drie sacrale talen, laat uw kerk zich verbreiden en houd haar krachtig bijeen. Verenig uw volk in de belijdenis van hun geloof en verwarm hun harten met de waarheid van uw woord. U hebt ons een groot voorrecht geschonken door ons te roepen voor de prediking van het evangelie van uw Gezalfde, en uw volk is bereid om uw goede werken te volbrengen. Degenen die U mij hebt toevertrouwd geef ik terug in uw handen – leid hen met uw sterke rechterhand en bescherm hen, zodat allen uw heilige Naam prijzen en verheerlijken, Vader, Zoon en heilige Geest. Amen.

Gebed voor Kerstmis Hemelse Vader, bron van alle goedheid, Wij danken U dat U in uw welwillendheid ons herinnert aan de glorierijke dag van de geboorte van uw Zoon en dat U ons de kans geeft om Hem te zien met de ogen van ons geloof. Wat een geweldige vreugde! Geboren voor allen, rijk en arm, brengt hij ons allen goede gaven. Hij werd de Mensenzoon, opdat wij zonen en dochters van God zouden worden. Eeuwige God, mogen de hemelen U prijzen en moge ons op aarde vrede geschonken worden. Onze Redder, Jezus Christus, hoe kunnen wij U genoeg danken voor uw oneindige liefde? Ontvang de dankbare hulde van onze harten! Verlicht ons met uw heilige Geest, dat wij nooit uit onze herinnering bannen dat het Gods genade is die redding brengt, en die alle mannen en vrouwen helpt om goddeloosheid en wereldse hartstochten te verwerpen. Door zo te handelen worden onze levens veranderd, worden ze deugdelijk en goddelijk. Amen.

O Heer Jezus Christus, goede Herder, U geeft redding, vreugde en kracht. Zie neer op ons in uw liefde, zie neer op ons uw kudde, en bescherm ons. Wolven omringen ons en trachten uw liefde ongedaan te maken, dag en nacht. Zij zijn met velen en zonder uw hulp zijn wij machteloos. Wees onze voorspraak, o Prins van vrede. U stierf voor onze zonden, we verwachten uw hulp. Want wij weten dat U ons ongetwijfeld zult redden. Want aan U komt toe de glorie en de eer tot in eeuwigheid, O goede Herder, grote God, die ons voor altijd dichtbij wil houden. Leid ons naar onze Vader in de hemel. Amen.

Ziel van Christus, heilig mij. Lichaam van Christus, red mij.

Bloed van Christus, verblijd mij. Water uit de zijde van Christus, was mij. Lijden van Christus, sterk mij. O goede Jezus, verhoor mij. In uw wonden, verberg mij. Laat mij niet van U gescheiden worden. Tegen de boze vijand, bescherm mij. In het uur van mijn dood, roep mij en laat mij tot U komen om met uw heiligen U te loven in de eeuwen der eeuwen. Amen.

152. God, Gij geeft uw overvloed van gaven aan de mensen. Bewaar uw kerk in de liefde die Gij geschonken hebt. Doordring ons met de dauw van uw Geest om vruchten te dragen van vrede en gerechtigheid, en bevestig hetgeen Gij in ons bewerkt hebt. Door Christus, onze Heer. Amen.

154. Maak ons vrij als vogels, God. U heeft ons de ruimte gegeven om te worden wie wij zijn.

Maak ons vrij als vogels, God. Geef ruimte aan alle mensen: jongens en meisjes, mannen en vrouwen. Geef dat wij elkaar mogen vinden in vriendschap en verbondenheid.

Maak ons vrij als vogels, God. U gaf ons de aarde. Wij mogen erop leven en ervoor zorgen Help ons het zo te doen dat zij een goede aarde blijft zodat wij er vrij kunnen leven. Amen.

Allerheiligen - 1 november

Het lijkt zo levensvreemd: een dag van alle heiligen. Een dag die we overslaan en in één adem noemen met Allerzielen. En toch … hebben we allemaal de opdracht om te leven vanuit het geloof in de goedheid en de waardigheid in elke mens. We zijn er allen van overtuigd dat die goedheid en die waardigheid niet in de eerste plaats resultaat is van onze inzet of prestatie. We zijn allen overtuigd van het gegeven zijn van die goedheid, waartoe we in staat (gemaakt) zijn. We zijn bijzonder dankbaar tegenover hen die ons de weg van goedheid en menswaardigheid op bijzondere wijze hebben voor getoond. Voor wie gelooft, hebben deze mensen die ons de weg van goedheid en menswaardigheid leerden met God te maken, want heilig zijn alle mensen vanuit God die voor anderen een stimulans tot goedheid en menswaardigheid zijn. Allerzielen – 2 november

Doe ons, lieve God, onze gevoelens begrijpen als tekens, die ons wijzen op onze diepmenselijke verlangens. Doe ons bij het gedenken van gestorven medemensen ons verdriet, ons gemis en gevoel van leegte ernstig nemen. Ze komen uit een bron van liefde, uit een verlangen naar leven. Doe ons ook gedenken, hen aan wie niemand (meer) denkt. Help ons te zien hoe mensen verder leven na de dood: in de waarden die wij verder leven, in de familiale of vriendschappelijke verbondenheid, in de troostende herinneringen. Geef ons woorden en beelden, God, zodat wij geloven dat het goede van mensen nooit verloren gaat, dat er een eeuwige verbondenheid bestaat die wij niet kunnen vatten, dat U alles en allen ten goede leidt in een vrede die ons verstand te boven gaat. Amen.

Voorbeden, Levenskracht

Leven, ongrijpbaar en oncontroleerbaar, momenten van geboren worden en doodgaan wisselen elkaar af. U die ons de levensadem hebt ingeblazen, hoor ons gebed. 1. Om levenskracht bidden wij voor mensen op de vlucht, voor mensen in oorlogssituaties; dat de dood hun niet het verlangen om te leven ontneemt. 2. Om levenskracht bidden wij voor de kinderen van de wereld, sommigen al vroeg uit werken gestuurd, sommigen misbruikt in de prostitutie, sommigen opgegroeid gescheiden van hun vader of moeder. 3. Om levenskracht bidden wij voor de ouderen in deze maatschappij; dat er ruimte is om hun zorg te geven op het moment dat ze die nodig hebben, zodat ze hun levensdagen gelukkig en zorgeloos kunnen slijten. 4. Om levenskracht bidden wij voor de zieken uit ons midden voor hen die een partner verloren hebben. We bidden om levenskracht voor onszelf; dat niet de wanhoop overheerst, niet de zucht naar controle en de krampachtigheid, maar openheid naar het onverwachte en ruimte om stil te staan Gebed om licht

Heer, zoals het licht doorbreekt in de nacht, zich verspreidt en alle dingen aanraakt, zo breekt uw liefde voor mij dóór in donkere dagen. Geef mij de kracht om het warme licht van uw liefde op te vangen en deze dag zal gezegend zijn... Zo bid ik U in Jezus’ naam Amen.

Heer, zegen ons lichaam, dat het mag juichen als het leven en de gezondheid meezitten. Zegen ons lichaam, dat het - bij ziekte - vele ‘naasten’ vindt, die de genezing begeleiden. Zegen onze gevoelens en emoties, dat ze onze inzet voor mekaar liefdevol vertalen. Zegen onze woorden, dat ze mooie zinnen maken over vriendschap, zinnen vol vakantie, samen met mekaar. En als het leven ‘beproeving’ wordt, laat dan contacten ontstaan van compassie, medeleven en steun, steunwoorden zoals: “altijd je vriend!”. Aureel Chanterie. Bij het begin van een nieuw werkjaar Als er elke dag van dit nieuwe werkjaar maar iets gebeurt waarmee ons hart is gemoeid. Iets o God waarmee wij beantwoorden aan onze bestemming, aan de opdracht van onze beweging, iets van blijvende waarde. Zoveel eist ons op, gewenning en verveling dreigen ons hart aan te tasten. Dat wij eerst en vooral onze eigen innerlijke vernieuwing behartigen, een heel werkjaar lang staat dat te gebeuren. O God als er elke dag, ook deze eerste dagen van het nieuwe werkjaar, iets mag gebeuren aan vriendschap en tederheid, iets aan liefde, gerechtigheid en vrede. Iets waarmee wij tonen dat wij er zijn voor elkaar. Dat wij onze inzet voor anderen niet gewoon geraken, o God een heel werkjaar lang niet. Dat we niet gewoon geraken aan onze vrijwilligers, aan de collega’s. O God dat we iedere dag weer opnieuw ontvankelijk en nabij mogen zijn. Amen.

Gebed van overgave

Tot een welbepaalde dienst hebt Gij, God, mij geschapen. Een taak mij toevertrouwd die Gij een ander niet kunt geven: mijn zending. Wellicht zal ik die zending hier op aarde nooit helemaal duidelijk zien. Maar na dit leven legt Gij alles uit. Ik ben een schakel in de ketting, Heer, die alle mensen met elkaar verbindt. Gij hebt mij niet voor niets gemaakt. Waar Gij mij zendt zal ik het goede doen, vrede stichten en waarheid verspreiden - al besef ik het zelf maar half - als ik uw gebod maar onderhoud. Daarom, mijn God, vertrouw ik op U. Wat ik ook word, waar ik ook ben, wat mij mag overkomen: niets kan mij van U scheiden. En Gij, die Vader zijt en Vriend, weet goed waarheen Gij met mij wilt. Ik ben een schakel in uw ketting, Heer, al wat Gij doet heeft zin. Amen. Gebed in vriendschap

God, maak mij bereid alles te geven wat ik heb waar mijn hart vol van is wat mij zo dierbaar is waar ik hartstochtelijk van houd waar ik alles voor over heb waar ik het meest mezelf in ben ik, die door U word gekend. God, maak mij bereid te delen wat ik heb mijn vreugde en mijn verdriet, mijn dag en mijn nacht mijn geloof en mijn onzekerheid mijn kracht en mijn zwakheid, mijn woord en mijn stilte mijn liefde en mijn eenzaamheid ik, die door U word bemind. God, zo maakt U mij tot steun voor mensen om mij heen betrouwbaar voor wie aanklopt, behulpzaam voor wie roept. Ik bid in Jezus’ naam. Amen.

Gebeden voor jongeren

Gebed van het licht Er is een licht dat ver boven alle dingen op aarde schijnt; ver boven ons allen, ver boven de hemelen, ver boven de hoogste de allerhoogste hemel:

het is het Licht dat schijnt in ons hart.

Gebed God maak mijn leven tot een licht, dat in de wereld glanst; een kleine vlam die helder brandt, waarheen ik mij ook richt.

Gebed voor sterke benen God, wij danken u, dat de mens zo in elkaar zit dat hij of zij op eigen benen door het leven kan en mag gaan.

Wij bidden u voor mensen die moeite hebben hun eigen weg te vinden, die steeds onderuit gaan.

Wij vragen u, om sterke benen, niet alleen voor onszelf, maar ook om anderen weer op de been te helpen.

Dankgebed Goede God, dank u voor de warmte van de zon die de kou in ons verjaagt en ons warm maakt van binnen.

Dank u voor het licht dat alles groeien doet, dat het donkere in ons verjaagt en ons vrolijk maakt.

Dank u voor de positieve dingen in ons leven, die ons moed geven en gelukkig maken; geef dat we ze altijd zullen zien.

Dank u voor alle mensen om ons heen die licht uitstralen en warmte geven; geef dat ze er altijd zullen zijn.

Goede god, wees voor ons als de zon, verwarm ons met uw liefde, maak ons leven licht, geef dat ook wij op onze beurt de zon laten schijnen voor anderen.

Gebed van Franciscus God, laat mij een instrument zijn van Uw vrede, waar haat heerst, laat mij liefde zaaien, waar onrecht is, vergeving schenken, waar ruzie is, eensgezindheid, waar twijfel is, vertrouwen, waar wanhoop is, hoop, waar duisternis, licht, waar droefheid is, vreugde.

Dankgebed als je wakker wordt Wij danken U, God, voor deze nieuwe morgen; wij danken u voor de rust van de nacht zonder zorgen, voor gezondheid, liefde en vrienden die U ons schenkt. Wij danken u voor alles wat uw goedheid ons brengt. God in de hemel, wij danken U.

Onze Vader Onze Vader, die in de hemel zijt, Uw naam worde geheiligd, Uw Rijk kome, Uw wil geschiede op aarde zoals in de hemel; geef ons heden ons dagelijks brood en vergeef ons onze schuld zoals ook wij aan anderen hun schuld vergeven; en leid ons niet in bekoring, maar verlos ons van het kwade.

Wees Gegroet Maria Wees gegroet Maria, vol van genade, de Heer is met U. Gij zijt de gezegende onder de vrouwen en gezegend is Jezus de vrucht van uw schoot. Heilige Maria, moeder van God, bidt voor ons zondaars, nu en in het uur van onze dood. Amen

Niet vergeten Wij hebben honger en hebben te eten; laten wij hiervoor dankbaar zijn. Anderen hebben honger en niets te eten; laten we deze mensen niet vergeten.

Armoe Armoe mag niet, liefde wel. De aller, allerminste zijn het meest in tel.

Wie heeft die deelt, liefde wint. De aller, allerarmsten zijn het meest Gods kind.

De vrede groeit, liefde straalt. De aller, allerkleinsten worden terugbetaald. (Nel van Drie)

Gebed van Ignatius Lieve God, leer mij vrijgevig te zijn: te geven zonder de kosten te tellen, te werken zonder beloning te verwachten, behalve dat ik weet dat ik Uw wil doe.

Gemaakt naar Uw beeld God, wij zijn mensen naar Uw beeld; zo heeft U ons gemaakt met handen en voeten, ogen, oren en een mond, maar we zijn allemaal anders. Dit past bij de één en dat weer beter bij de ander. Help ons om dat te doen wat het beste bij ons past, dan komen we tot ons recht, dan kunnen we worden wie we eigenlijk ook zijn.

Geef ons de moed om nee te zeggen als we vinden dat dat moet; geef ons de kracht om er dwars tegen in te gaan als dat goed is; geef ons de rust om na te denken wie we willen zijn.

God, wij zijn mensen naar Uw beeld; ieder met een eigen kleur. Help ons om al die kleuren te gebruiken voor een vrolijke, betere wereld.

Morgengebed Ik vouw mijn handen tot een schaal omhoog naar U: ik vang de levenskracht mij toevertrouwd. Ik bewaar haar in mijn hart.

Dat wij ontdekken mogen wat God vandaag van ons verwacht en het doen in uw kracht (naar Paula Copray)

Nog een morgengebed Wij vragen uw zegen over de komende dag, God van al wat leeft.

Help ons deze dag door te brengen volgens uw bedoeling, houd in ons de hoop levend op een betere wereld en geef ons de kracht om daar vandaag aan te werken.

Zegen allen met wie wij in lief en leed verbonden zijn; maak ons bereid met elkaar te delen wat het leven biedt; geef ons een open oog en een bewogen hart voor ieder die onze naaste is naar het voorbeeld en in de kracht van Jezus van Nazareth.

Kom, Geest van God Kom Geest van God, kom Geest van wind en vuur, maak mij sterk als ik soms bang zijn om verder te gaan, als geweld en onrecht ons machteloos maken. Geef ons kracht. Kom Geest van God, kom Geest van wind en vuur, maak mij sterk als ik mij zwak en klein voelen. Geef ons kracht om mensen te zijn zoals we zijn te midden van alle schepselen. Kom Geest van God, kom Geest van wind en vuur en sterk onze levenskracht om te groeien, om lief te hebben. Geef mij kracht om te leven en wijsheid op mijn levensweg

Gebed Goede God, U kent mij door en door; U kende mij al nog voordat ik werd geboren. U weet wat ik fijn vind en waar ik bang voor ben. God, help mij, als ik dingen moet doen waar ik erg tegenop zie; maak mij zo moedig dat ik moeilijke dingen onder ogen durf te zien.

U bent altijd om mij heen. U bent onder mij om mij op te vangen. U bent naast mij als een vriend. U bent achter mij om mij te beschermen. U bent vóór mij om mij de weg te wijzen.

Ik dank u dat ik altijd opnieuw kan beginnen wanneer er iets mislukt is. Ik dank u dat ik fouten mag maken en dat ik van mijn fouten mag leren.

God. wat is het fijn om mij veilig te weten bij U.

Avondgebed Ik leg mijn handen op mijn gezicht en luister als in een schelp naar ‘t gefluister van de zee; naar uw stem in de stilte. Heb ik u verstaan in wat de dag mij bracht? Heb ik gedaan wat u van deze dag had verwacht ? (Paula Copray)

Gebed om stilte Goede God, help ons af en toe even stil te zijn en dan te weten dat U altijd heel dicht bij ons bent.

Gebed God, als het stormt in ons leven, als alles overhoop gehaald wordt wat zeker en veilig leek, wees dan onze rots in de branding, geef ons beschutting tegen de harde wind: een plek om op adem te komen. Geef dat we niet constant de luwte zoeken in het leven, dat we af durven stormen op alles wat onrechtvaardig is; dat we niet bang zijn de wind van voren te krijgen maar opkomen voor iedereen die zich niet staande kan houden.

Psalm 32 God is niet een mens die in slaap valt; je raakt bij hem niet uit het oog. Hij gaat met je mee en blijft bij je, zo zeker als je schaduw bij je blijft en je niet verlaat. Hij bewaart je als de zon schijnt overdag en 's nachts als de maan schijnt; je raakt niet verloren, zelfs niet in het duister van het kwaad. Hij zal je bewaren die je bent: je diepste zelf. God zal je bewaren in leven en dood, tot in eeuwigheid. Amen

God God, wij vragen U: help ons bij het zoeken naar de goede weg in ons leven, laat er mensen zijn Lieve God, soms lijkt mijn hoofd wel een doolhof: ik kom er niet uit en loop maar te piekeren wat ik moet doen.

Wilt U mij dan helpen om rustig te blijven en stap voor stap een uitweg te zoeken voor wat me dwarszit?

Soms zie ik een ander die loopt te verdwalen die ruzie heeft thuis of geen raad weet met een of ander probleem: wilt u mij dan helpen een vriendin te zijn en hand en hand een uitweg te vinden voor wat haar dwarszit.

Gebed om eenvoud We willen zoveel hebben, God, en als we het hebben willen we weer iets anders: leer ons genoeg te hebben van dat willen naar groter, mooier, nieuwer, sneller; leer ons genoeg te hebben van egoïsme, ruzie en gepest en van steeds meer; leer ons genieten van de dingen die we voor niets krijgen: de kleuren en geuren van de bloemen het lied van de vogels in de lucht maak ons tevreden met vriendschap, liefde en aandacht van de mensen om ons heen.

Gebed God, leer de mensen elkander te verstaan. Leer het vechten, niet het verslaan. Leer dat men zich over moet geven aan wat komt op zijn pad. Leer te begrijpen, zonder gekat. Leer de mensen elkander te verstaan. Eerst dan kan men samen de weg op gaan. (Monique)

"In de stilte van deze morgen..." Vaak vatten wij zo een gebed aan, Heer, maar eigenlijk is het nooit stil. Als we echt luisteren, horen we Jou, Heer. Jij spreekt tot ons, overal, altijd. Echte eenzaamheid bestaat niet. Steeds ben Jij er. Je bent als de beste vriend die luistert naar ons verhaal. Altijd opnieuw. Laten we bidden dat velen God zo mogen kennen. Hoe komt het dat sommige mensen zuur zitten te kijken in de zon en dat anderen kunnen fluiten in de regen ? Hoe komt het dat er mensen zijn, die, als ze hun ogen open doen, altijd iets verkeerds zien? Dat komt misschien omdat ze verkeerd denken over de zin van het leven en van de dingen! Misschien hebben ze God wel nodig, niet als een onpersoonlijk wazig wezen, ergens in de verte, maar als een persoonlijke vriend, heel dichtbij. In een intieme omgang met God zouden zo'n mensen andere ogen krijgen voor de dingen, en elke morgen een nieuw hart.

De lente moet je proeven, beetje bij beetje, stap voor stap, totdat je duizelig wordt van zo'n mooie, frisse en jonge natuur. Sommige mensen kunnen dat niet verstaan. Ze hebben genoeg aan hun kalender. De lente? Pasen? Kerstmis? Allemaal data waar ze wel rekening mee houden, maar waar ze nooit naar gaan kijken. Ze beleven het niet. Ze zijn niet verstomd dat God mens is geworden; en zij kunnen ook niet begrijpen dat God, in Jezus' verrijzenis, de lente is van ons christen zijn. Bidden wij dat wij de lente ook eens zo mogen ervaren. God, we zijn te oud om te geloven in sprookjes over boze geesten die als spookgedaanten ronddwalen in onze wereld. Maar we weten wel dat er negatieve krachten werken in de wereld en ook ons geluk kunnen verpesten. Help ons daarom om ze te ontmaskeren. Geef dat we ons richten op wat positief en goed is en laat uw Geest van liefde in ons altijd de bovenhand krijgen. Vader, Gij hebt ons de aarde geschonken om gezond en wel te kunnen leven. Gij hebt ons de natuur in handen gegeven, opdat wij ze zouden ontginnen, niet vergiftigen; opdat we ze zouden vermenselijken, niet vernietigen. Wij bidden U, dat wij de verantwoordelijkheid op ons mogen nemen om deze wereld nieuw te maken zodat menselijk leven mogelijk blijft op deze aarde. Amen.

Het leven zit vol verrassingen, maar je moet ze zelf ontdekken. Heb je al eens geluisterd naar het geluid van de stilte? Stilte om je heen, stilte in jezelf. Loop volgende week eens door een bos, 's morgens vroeg als alles nog rustig ademt. Loop eens onder een heldere sterrenhemel als alle geluiden zijn uitgestorven. Zoek eens een rustig plaatsje in de natuur en ga daar zitten, maak jezelf rustig, haal maar eens diep adem, leg je denken maar eens stil. Je leeft dan dicht bij de dingen, het beste in jezelf komt boven, je wordt nieuw, er komt ruimte voor God en de mensen. In de stilte worden grote dingen geboren. Heer Jezus, Gij hebt de voeten gewassen van uw leerlingen, en de dienstbaarheid hebt Gij opgetild tot een heel hoge waarde. Wij bidden U voor alle mensen in onze omgeving die poetsen, eten bereiden en zoveel ander praktisch werk verrichten. Geef hen de nodige arbeidsvreugde, en bekrachtig onze pogingen om hun werk te waarderen en te respecteren. Het zilver van de spiegel Een rijke vrek kwam op bezoek bij een rabbi. De rabbi nam hem bij de hand en bracht hem naar het raam. 'Kijk eens naar buiten', zei hij. En de rijkaard keek naar de straat. 'Ik zie mensen', zei de rijke vrek. Weer nam de rabbi hem bij de hand en bracht hem naar een spiegel. 'Wat zie je nu?', vroeg hij. 'Nu zie ik mijzelf', zei de rijkaard. Toen zei de rabbi: 'Kijk, het venster is van glas en de spiegel is van glas. Maar het glas van de spiegel is bedekt met een laagje zilver. Zo gauw er zilver aan te pas komt, zie je geen andere mensen meer, maar alleen jezelf'.

De kracht van armen is nooit geld, de uitbuiter heeft altijd meer... De kracht van armen is nooit macht, de verdrukker heeft altijd meer. De kracht van armen zit nooit in wapens, de overheerser heeft er altijd meer. De kracht van armen kan alleen zitten in de solidariteit. Alleen solidariteit kan tegen geld opbieden. Alleen solidariteit weegt op tegen macht. Alleen solidariteit is ontwapenend sterk. Ook al lijkt het alsof je leven in stukken breekt, wees blij. Je bent een mens. Een mens, wat een voorrecht. Je kon net zo goed een vuilnisemmer zijn. Leven, denk er maar eens aan. Iedere dag, iedere seconde wat nieuws. Nooit hetzelfde. Grandioos! Heer, bedankt voor ons leven… en als we het leven niet als een geschenk zouden zien, maar als een zware opdracht, geef ons dan de kracht om door deze periode te komen. Bericht van God aan alle jonge mensen. "Ik, God, heb gehoord dat velen van jullie op een wonder zitten te wachten, een wonder, dat ik, God, de wereld zal redden. Maar hoe zal ik redden zonder jullie handen? Hoe zal ik kunnen recht spreken zonder jullie stem? Hoe zal ik liefhebben zonder jullie hart? Vanaf de zevende dag van de schepping heb ik alles uit handen gegeven, heel mijn schepping, heel mijn wondermacht. Neen, lieve jonge mens, niet jullie wachten, maar ik wacht op jullie wonder."

Heer maak van de wereld iets mooi geef ons vreugde en geen verdriet heer laten we in elkaar geloven laat ons vriendelijk voor elkaar zijn zo kunnen wij een mooi leven tegemoet gaan. AMEN

Goede God, help ons vandaag de hele dag door onze kalmte niet te verliezen, ook als mensen vervelend zijn; ons geduld niet te verliezen, ook als het niet in één keer goed gaat; onze hoop niet te verliezen als het moeilijk gaat en het leren lastig is. Help ons vandaag zo te leven dat er niets zal zijn waar we spijt van krijgen als we vanavond weer gaan slapen. Zou de wereld niet beter zijn als iedereen die ik ontmoet zou zeggen: ‘Ik weet iets goeds van jou!” Zou het niet fantastisch heerlijk zijn als elke handdruk zou zeggen van harte en oprecht gemeend: ‘Zeg kind, ik weet iets goeds van jou!’ Zou het leven niet blijer zijn als men het goede steeds prijzen zou! Want werkelijk bij al ’t kwaad is zoveel goeds in mij en jou. Zou ’t niet een fijne houding zijn als ieder zo denken zou: ‘Jij weet iets goeds van mij; en ik, ik weet iets goeds van jou!’ Heer Jezus, toen je langs onze weg liep was je begaan met mensen: Je hoorde en zag wat hen bezighield, Je zag veel verder, hun ware geluk. Je hebt ons liefgehad opdat ook wij voor elkaar goed en verdraagzaam zouden zijn. Help ons langs die weg van liefde naar elkaar toe, naar jou toe te gaan.

Vraag voor deze tijd We leven in een wereld van spullen en prullen, van shoppen voor de fun en kopen voor de kick. Van materiële rijkdom zoals huizen en auto’s met de nieuwste snufjes op technologisch gebied. We leven in een tijd waarin het lichaam centraal staat. Met aandacht voor fysieke schoonheid en plastische chirurgie. Met fitness en spinning om in vorm te blijven. Kunnen wij nog iets met geloof of idealen? Met de vluchtige windvlaag van de Geest van God? Met een kracht die uitstijgt boven lijf en spullen, die ons brengt bij liefde, vrede en geluk? Een dag beginnen, opnieuw beginnen na een ruzie, een misverstand, na een ziekte... Ons leven is een voortdurend beginnen. Elk begin wordt gekenmerkt door hoop, verwachting en belofte. Bij elk begin wordt het leven nieuw, aantrekkelijk, spannend. Elk begin draagt enigszins de vervulling van wat het belooft, maar over elk begin werpt ook de onzekerheid haar schaduw. Wie heeft er al niet eens gezegd: "Was ik daar maar nooit aan begonnen" ? Als we aan iets nieuws beginnen, valt niet te voorzien wat er van terecht zal komen. Al geven we vaak iets op, toch beginnen we altijd weer opnieuw. Zo krijgt ons leven gestalte. Wie in staat is te herbeginnen, is ook in staat te leven. Goede God, Soms ben ik in een grote groep En dan voel ik me toch erg alleen Om me heen gelach en gepraat. Ik sta er maar tussen en voel me Klein en eenzaam. Niemand die iets tegen me zegt. Ik hoor er dan soms niet bij en daar word ik verdrietig van. Goede God, help je me dan om de moed niet te verliezen, Om zelf naar andere mensen toe te stappen, Om te kijken naar anderen die misschien ook eenzaam zijn? Amen

Bij God gaat regelmatig de telefoon. Hij rinkelt daar heel vrolijk, alsof je aan het geluid kan horen wie het is. En zo is het ook. God hoeft niet op te nemen. Hij weet exact wat er wordt gezegd, en vaker nog: verzwegen. Dit keer ging de telefoon heel kort. Had iemand hem weer neergelegd omdat hij spijt had? Angst voor een gesprek of verkeerd verbonden? God wist wie had gebeld. Hij knikte en zei lankmoedig met een stem van een volmaakte receptioniste: "Hij heeft tenminste gebeld". Er was eens een generaal die vroeg aan een wijze: "Bestaan er eigenlijk dingen als de hemel en de hel?" "Wat is uw beroep?" vroeg de wijze. "Ik ben generaal." "Ha ha ha!" lachte de wijze, "welke idioot heeft u dat postje bezorgd? U lijkt meer op een slager dan wat anders!" "Wablief!!!" riep de generaal woedend, "ik hak je in stukken!" "Wel," antwoordde de wijze terug rustig, "hier ligt de poort van de hel". "Excuseer mij,..., vergeef mij voor mijn opvliegendheid", zei de generaal die spijt had van zijn woorden. "Daar ligt de poort van de hemel", sprak de wijze. "Hemel en hel zijn geen plaatsen die plots verschijnen als men doodgaat. Ze bestaan hier en nu. Eén gedachten gang volstaat om de poorten van hemel en hel te laten opengaan, altijd en overal." Bidden we dat er dit jaar veel hemelse dagen mogen zijn. Je bent als de onzichtbare wind die dingen beweegt, Groot en klein. Jij bent de stuwende kracht die langzaam Elk grassprietje laat groeien. Jij bent als een donsdeken, vederlicht En toch zalig warm en beschermend. Jij bent de grond onder mijn voeten Die me behoedt voor een val in het lege. Dank U.

Je voelt een hand op je schouders en je hoort een stem die zegt: 'Ik ben er, ik ga met je mee". Je kijkt om: een mens die je toelacht, ogen die je moed geven en je voelt een hand die vast is en warm. God, zeg je dan, fijn dat je meegaat want alleen ben ik te klein en te bang. God gaat altijd in mensen met je mee. Jij opent de deur, die gesloten lijkt. Je wandelt met me mee. Je stelt me gerust. En samen, samen gaan we op pad. Op pad naar nieuwe momenten, Nieuwe ervaringen, Op pad naar nieuwe mensen, om te helpen, om te troosten Om getroost te worden, samen overwinnen we alle obstakels Door te geloven dat jouw pad het juiste is, door de wandelen met eigen hart en voeten en te blijven groeien. Om te weten wat vreugde is, moet je eerst weten wat verdriet is. Je hebt zo van die dagen dat alles je tegenzit, dat je niets dan pech hebt, dagen met hoofdpijn, ongeluksdagen. Je geeft dan de schuld aan het weer, of de tijd van het jaar. Je hebt last met anderen of met jezelf. En dan plots is er de zon van de vreugde, ze geeft glans aan je leven. Ze is als een lopend vuur, als de kleuren van een regenboog, als het zingen van vogels, als muziek. Maar vreugde is ook vergankelijk, ze komt en ze gaat, als golven van de zee, maar ze bestaat. Vreugde geeft ons leven vleugels. Heer God, laat deze dag voor ons leven een dag van nieuwe kansen zijn: een kans tot luisteren en begrijpen, een kans tot zoeken en bewonderen, een kans tot denken en danken. Vul deze dag met nieuwe dingen en met oude dingen die weer worden ontdekt. Heer God, maak onszelf tot nieuwe mensen... Amen.

God, Ik noem je graag “God van vrede” Maar hoe zit dat dan met deze wereld? Ik zag op het nieuws beelden van een overval. Waarom doen ze dat toch? Het maakt mij bang. Mogen wij bidden dat wij goede mensen ontmoeten Die wij kunnen vertrouwen? Help ons over onze bangheid heen en geef ons de kracht om sterk te zijn. Geef ons dat niet alleen aan ons Maar ook aan allen die op het verkeerde spoor zitten. Goede God, U hebt ons handen gegeven blanke handen of zwarte gele handen of rode eigenlijk maakt dat niks uit. U wil alleen dat we ze goed gebruiken om elkaar te helpen en elkaar gelukkig te maken en zo ook zelf gelukkig te worden. Zo zendt u ons naar elkaar elke dag opnieuw. Een man uit India vertelt over het christendom... Ik zat bij een Himalaya-rivier, ik nam uit het water een mooie kei, hard en rond, en glad. Die kei had lang in het water gelegen, maar het water had de kei van binnen niet nat gemaakt. Zo gedragen zich de mensen in Europa. Al eeuwen lang zijn ze ondergedompeld in het christendom en zijn zegeningen. Zij leven in het christendom, maar het christendom doordringt hen niet, leeft niet binnen in hen. Dat is niet de fout van het christendom. Hun hart is te hard. Aanvaard elke nieuwe dag als een geschenk, als een gave, en zo mogelijk als een feest! Sta 's morgens niet te laat op! Kijk in de spiegel en lach tegen jezelf, en zeg "goedemorgen" tegen jezelf dan ben je een beetje geoefend om het ook tegen anderen te zeggen! Als je de ingrediënten van de zon kent, kun je ze zelf maken, even goed als dagelijkse soep. Neem een grote portie goedheid, doe er flink wat geduld in, geduld met jezelf, geduld met anderen. Vergeet dat tikkeltje humor niet, om de tegenvallers te verbeteren. Meng er een behoorlijke dosis werklust in en giet over alles een gulle lach, en je hebt de zon van de dag!

Goed nieuws moet je niet alleen horen, je moet het delen, je moet het aan den lijve ondervinden. Goed nieuws is er wanneer mensen aan elkaar goede ervaringen meedelen. Goed nieuws klinkt er wanneer mensen positief van zich laten horen. Het is jezelf mogen zijn tussen klas- en tochtgenoten, 's morgens op de speelplaats je verhaal doen, 's avonds tevreden naar huis trekken. En tussenin... leren en ontdekken, woorden en waarden, aan bord of in een boek, op een website of op een sportveld; in de sporthal of in een labo, op de speelplaats.

Help ons, Heer, opdat onze leefgemeenschap één wordt niet alleen in prettige, maar ook in moeilijke dagen. Help ons eerlijk en oprecht te zijn tegenover elk van onze klasgenoten zonder ook maar iemand uit te sluiten. Dan wordt onze leefgemeenschap een tweede thuis, waar het goed is voor iedereen. Als iemand zegt: "Ik vind je lief" dan verandert heel de wereld, zowel van kinderen als volwassenen. Ieder mens heeft behoefte aan genegenheid. Het is een diep menselijk verlangen om aanvaard te worden, mee te tellen. Iemand ontmoeten voor wie je iets betekent: als dàt er niet is, wordt je leven zinloos. De ogenblikken waarop een mens zich aanvaard en erkend weet, zijn de mooiste van zijn leven. Dan wordt alles anders. Die erkenning zit niet in grote dingen of in mooie woorden. Die waardering drukt zich uit in een dankbare blik, een woord vol warmte, een kaart op je verjaardag. Je bent gelukkig met zo’n attentie niet om het geschenk, de kaart, maar omdat er iemand is voor wie je meetelt.

Hoeveel dingen doe je niet uit schrik om wat anderen zullen zeggen of denken? Je klaagt dat onze maatschappij zo hard en meedogenloos is! Je zoekt een veilig plaatsje waar je ongestoord alleen kunt zijn, en toch snakt je hart naar vriendschap. Je slaat je ogen neer, opdat men je maar niets zou vragen. Warmte komt niet van de centrale verwarming en tederheid niet van een romantische film. Ze liggen in jezelf, je hebt iets te zeggen. Wie je bent is soms heel anders dan wie je denkt te zijn Liefde is de enige sleutel die past op de poorten van het paradijs. Er ligt een stukje paradijs in elke glimlach, in elk goed woord, in elke genegenheid aan een ander gegeven. Er ligt een stukje paradijs in elk hart dat een haven is, in elk huis dat een thuis is. Er ligt een stukje paradijs in elke oase waar de liefde bloeit en waar mensen voor mensen weer "mens" zijn geworden, familie van elkaar, broeders en zusters. Mens, liefde is jouw verantwoordelijkheid. Als je in gebreke blijft, kun je God niet ter verantwoording roepen voor de ellende in deze wereld. God heeft zijn liefde in jouw handen gelegd, als een sleutel voor de poorten van elk stukje paradijs. Dank, Goede Vader, voor de gewoonste dingen, de onverwachte glimlach van iemand, de verrassende hulp, het woord dat me deugd doet, de vergiffenis om mijn stomme fout, de lach van mensen, de oproep tot intens leven. Voor heel veel meer: dank U wel.

Jij stond aan de kant van uitgesloten, rechteloze mensen. Je daalde af in hun wereld. Je zag hun pijn en hun ellende en je noemde hen: mijn volk. Je openbaarde hen je naam, je diepste wezen : 'Ik ben er voor u'. Je trok met ze mee, doorheen de dorheid van hun bestaan, doorheen de uitzichtloosheid van de woestijn. En telkens wisten ze van jou : Hij laat ons niet vallen. Hij niet ! Daarom willen wij in Jou geloven door jouw weg te gaan, door jouw leven te leven In een klein stadje waren er nogal wat tegenstellingen tussen de bewoners. Het kon er heet aan toe gaan. Op een nacht werd er op de muur van het gemeentehuis gekalkt: GOD ZORGT VOOR VREDE. Met duidelijke letters, zodat wie er maar in de buurt kwam, het op afstand al kon lezen. De volgende nacht schreef de goddeloze tegenpartij er het woordje 'nooit' tussen, zodat er te lezen stond: "GOD ZORGT NOOIT VOOR VREDE". 's Morgens vroeg eiste een woedende menigte dat de burgemeester die beledigende en Godlasterende tekst zou laten wegnemen. De burgemeester was dat niet van plan. Waarom werd niet gemeld. Plotseling kwam er uit de groep boze mensen een vrouw naar voren. Met een stuk houtskool begon ze te schrijven. Iedereen wachtte vol spanning. Achter het ingelaste woord 'nooit', waarover veel mensen zo boos geworden waren, schreef zij het eenvoudige woord 'alleen'. Daardoor werd het totale opschrift nu: "GOD ZORGT NOOIT ALLEEN VOOR VREDE".

Nadenkertje... Mensen zijn soms onredelijk, onlogisch, egocentrisch... hou er toch maar van... Als je goed doet, zullen anderen je beschuldigen van eigenbelang... doe toch maar goed! Als je succes hebt, dan krijg je valse vrienden en ware vijanden... oogst toch maar succes! Eerlijkheid en oprechtheid maken je kwetsbaar... wees toch maar eerlijk en oprecht! De grootste mensen met de verstandigste ideeën, kunnen neergeschoten worden door de domste mensen met de domste ideeën... denk toch maar ruim... Waar je jaren nodig hebt om iets op te bouwen, daar kan je werk in één nacht vernietigd worden... bouw dan toch maar voort... Mensen hebben echt hulp nodig, maar weigeren geholpen te worden... help ze toch maar! Geef de wereld het beste wat je hebt en ze slaan je rond je oren... doe toch maar je uiterste best en geloof in mekaar! Het leven volgt het ritme van zon en maan, van zomer en herfst, van leven en sterven. Het is de stille geschiedenis die zich afspeelt in de klas, aan tafel, fietsend door het gure weer, op het sportterrein,in het gezelschap van vrienden. Je voelt het of iemand anders merkt het en vraagt je: "Wat scheelt er, je kijkt zo sip ?" En verbaasd stel je vast dat er inderdaad iets gebroken is in je, niet veel, geen dramatische elementen: iets van je enthousiasme, van je vreugde, van je ijver... Een warme blik van iemand, een bemoedigend woord of een rake opmerking, kunnen je dan weer doen opstaan. Als dat gebeurt, groeit er langzaam openheid voor het woord van de Heer: "Ik zeg je, sta op!"

Albert Einstein zei ooit: “Enkel een leven geleefd ten dienste van anderen is het waard geleefd te worden.” Mahatma Gandhi zei het als volgt: “De beste manier om jezelf te vinden, is jezelf te verliezen in het dienen van anderen”. Dom Helder Camara sprak volgende woorden: “Op de laatste dag van ons leven zullen we beoordeeld worden over de wijze waarop wij Christus behandelden in hen die hongerig, dorstig, gekwetst, onderdrukt of benadeeld door het leven moesten.” Jezus heeft 2000 jaar geleden een oproep gedaan om te dienen: naastenliefde. Elke dag opnieuw. Ach, geloven... Af en toe een kruisje maken, gebedje zeggen, stiekem lachen om de pastoor met zijn bevende handen en met Pasen alleen maar aan de eitjes denken. Het is zo'n beetje als kauwgom: eens geproefd is de smaak eraf. Maar het blijft wel kleven ! Als je in mensen geloofd hebt die het lieten afweten, ga dan toch door te geloven! Als je op een wonder gehoopt hebt dat niet is gebeurd, ga dan toch door en blijf hopen! Als je een spoor van de liefde na wilde laten dat werd vertrapt, ga dan nog verder met de liefde! Als je gedroomd hebt en daarna ontwaakt, droom weer en droom verder tot aan de morgen! Waak over je gedachten, straks worden ze je woorden. Waak over je woorden, straks worden ze je daden. Waak over je daden, straks worden ze je gewoonten. Waak over je gewoonten, straks worden ze je karakter. Waak over je karakter, straks wordt het je bestemming.

Als wij zoeken naar begrip en troost, God wees dan de Ander die wij zoeken. Als we wachten op antwoord wees dan de stem die antwoord geeft. Als we zoeken naar vaste grond wees dan de weg waarop we mogen gaan. Gij komt ons tegemoet in mensen wees er dan in de mensen die wij ontmoeten. Wees er bij alles wat we zoeken en wees er - in ons voor anderen. Het gebed van vandaag gaat over dit thema van samenleven in vrede. God, heb je al gemerkt dat wij hier op aarde af en toe reeds kunnen proeven van wat de hemel kan zijn? Mensen geven elkaar de hand, jong en oud, arm en rijk, ziek en gezond... Samen gaan we op stap. We vergeven elkaars fouten en delen het brood en de wijn met elkaar. Dan zijn we als broers en zussen ondereen. Maar hoeveel keer merk je niets van dit alles? Willen we elkaar liever slaan dan omhelzen? Vergeten we dat we andere mensen broodnodig hebben? God, vergeef het ons, zoals wij soms elkaars fouten vergeven en help ons om steeds te bouwen aan wat de hemel kan zijn. Heb jij dat gevoel ook wel eens? Dat gevoel dat je samen mag gaan. Dat gevoel dat je niet alleen moet zoeken. Op weg Heb jij dat gevoel ook wel eens? Dat gevoel dat je verwacht wordt. Dat gevoel dat er iemand op je wacht. Samen Heb je dat gevoel wel eens? Dat gevoel dat er nog iemand is. Dat gevoel dat ‘samen’ deugd doet.

Heer, als ik honger heb, geef me iemand die voedsel vraagt. als ik dorst heb, geef me iemand die te drinken vraagt; als ik koud heb, geef me iemand die me kleding vraagt; als ik verdrietig ben geef me iemand die ik moet opbeuren; als mijn last zwaar op mij drukt geef me de last van anderen te dragen; als ik nood heb aan tederheid mocht iemand op mijn tederheid beroep doen. Laat uw wil mijn voedsel zijn uw genade mijn sterkte. Lat mijn leven een gave zijn aan u, Vader, tot de dag dat gij me roept tot u. Vrede was de utopie waarvoor Jezus zich inzette met woord en daad. Hij maakte barmhartigheid en vergeving tot steunpilaren van een echte vrede. Veel van zijn woorden zijn spreekwoordelijk geworden: Bemin uw vijanden...' Keer ook je andere wang toe...' Ga je eerst met je broeder verzoenen...' Tot zeventigmaal zevenmaal vergeven...' Hij kon en mocht over vrede spreken, omdat Hijzelf de Vrede was in persoon. God, met heel ons hart danken wij U voor onze grootouders en voor de mensen in de derde leeftijd. Iets kostbaars laten zij ons na de wijsheid om goed te leven. Wij bidden u zegen de bejaarden om alles wat wij van hen mogen ontvangen. Op onze beurt willen wij zorgdragen voor hen. Bewaar ze nog lange jaren in onze liefde

Grote Geest, wiens stem ik hoor in de winden en wiens adem de hele wereld leven schenkt, verhoor mij! Ik treed voor uw aangezicht als een van uw vele kinderen. Zie, ik ben klein en zwak; ik heb uw kracht en wijsheid nodig Doe mij in schoonheid leven En laat mijn ogen altijd de purperrode zonsondergang aanschouwen. Mogen mijn handen de dingen eerbiedigen die Gij geschapen hebt en laat mijn oren uw stem horen. Maak mij wijs, opdat ik de dingen kennen kan die Gij mijn volk geleerd hebt, de les die Gij in elk blad en in elke rots verborgen hebt. Ik verlang vurig naar kracht, niet om mijn broeders te overtreffen, maar om mijn grootste vijand - mijzelf – te kunnen bestrijden. Maak dat ik steeds bereid ben met reine handen en met eerlijke ogen tot U te komen, opdat mijn geest, wanneer mijn leven als de ondergaande zon verdwijnt, tot U kan komen zonder zich te moeten schamen. Gebed van een Sioux indiaan Goede God wees ons nabij in onze liefste wensen in onze diepste momenten in dat waar we samen nog van dromen. Wees ons nabij God in alle gewone dingen in de vanzelfsprekende dingen in de dagelijkse taak waar wij voor staan. Wees ons nabij wanneer wij lijden aan het leven wanneer pijn en verdriet ons overvallen wanneer wij elkaar misschien niet meer verstaan. Laat niet toe, God dat ons leven slijt aan gewoonte en dat wij blind worden voor elkaar. geef ons ogen om elkaar te zien als een kostbaar geschenk en laat ons uw geschenk zijn voor mensen om ons hen.

We kunnen U niet domweg bidden, God, om aan de oorlog een einde te maken, want wij weten dat U de wereld zo gemaakt hebt, dat de mens zijn eigen weg naar de vrede moet vinden, bij zichzelf en bij zijn naaste. Wij kunnen U niet domweg bidden, God, om een eind te maken aan de hongersnood, want U hebt ons de middelen al gegeven om de hele wereld van voedsel te voorzien, als we er maar een wijs gebruik van maken. We kunnen U niet domweg bidden, God, om vooroordelen uit te roeien, want U hebt ons al ogen gegeven om in ieder mens het goede te zien, als we er maar een juist gebruik van maken. We kunnen U niet domweg bidden, God, om een eind te maken aan de wanhoop, want U hebt ons de macht al gegeven om de sloppenwijken op te ruimen en weer hoop te schenken, als we die macht maar rechtvaardig gebruiken. Daarom bidden we U in plaats daarvan, God, om kracht, vastberadenheid en een sterke wil, om te doen, in plaats van alleen maar te bidden, om te worden, in plaats van uitsluitend te wensen. God, ik ben onzeker en heb moeite om Jou te vinden. Kan ik geloven dat Jij er bent? Kan ik met Je praten? Soms lijkt het of het geloof in Jou neerkomt op allerhande verplichtingen. Soms lijkt het alsof wie gelooft, niet meer vrij is. Maar als ik dan in Jezus' boodschap geen enkel gebod vind, alleen maar een uitnodiging om jou te zoeken en daarom om te kijken naar anderen, vrij te zijn en daarom te geloven in de anderen en in Jou, dan weet ik: dat is een eerlijke boodschap, die me zegt: ik ben niet het centrum van de klas, ik ben niet het centrum van de wereld, ik ben er, ook al stijgt de examenkoorts elke dag met een graad of tien, niet alleen voor mezelf, ik ben er voor elke andere en zo ben ik er voor Jou.

Jij rekent op ons Alleen God kan het geloof schenken, maar jij kan er getuigenis van afleggen. Alleen God kan hoop geven, maar jij kan vertrouwen op je medebroeders en – zusters. Alleen God kan liefde geven, maar jij kan leren de ander lief te hebben. Alleen God kan vrede brengen, maar jij kan eenheid bewerken. Alleen God kan kracht geven, maar jij kan een ontmoedigde ondersteunen. Alleen God is de weg, maar jij kan anderen die weg wijzen. Alleen God is licht, maar jij kan het laten schrijnen in ieders ogen. Alleen God is het leven, maar jij kan anderen terug levensmoed geven. Alleen God kan doen wat onmogelijk lijkt, maar jij kan doen wat mogelijk is. Alleen God heeft genoeg aan zichzelf, maar Hij rekent liever op jou. Zegen met uw licht onze ogen opdat zij opengaan en het goede zien in elke mens. Zegen met uw licht onze monden opdat zij woorden spreken die goed doen en vrede brengen. Zegen met uw licht onze handen opdat zij zich uitstrekken naar de mens die naar ons toekomt. Zegen met uw licht onze voeten opdat zij wegen gaan van gerechtigheid en van zorg voor mensen. Zegen met uw licht heel ons menselijk bestaan opdat er troost is voor de verdrietige, hoop voor de wanhopige, opdat bitterheid kan wijken voor mildheid, wantrouwen vlucht voor vertrouwen. Zegen met uw licht allen die kwetsbaar zijn en gewond tot in hun ziel opdat zij bescherming vinden en heel worden. Zo bidden wij u God.

Als ik alleen maar was, een kop op een karkas, had mijn bestaan geen zin, goddank, er zit iets in. Ik weet niet hoe het heet, een ziel ? een kern ? een pit ? Mijn moeder zei: "Het is God, die ergens in ons zit". Maar ik voel me soms zo leeg en onze lieve Heer, van wie mij werd verteld, vind ik dan nergens meer. Maar als ik op een dag, wat naar de bloemen kijk, dan denk ik telkens weer... mijn moeder had gelijk ! ENERZIJDS EN ANDERZIJDS Enerzijds zou ik zoveel willen weten, Anderzijds vind ik het allemaal niet zo belangrijk. Ik zou sterk willen zijn, en baas van velen, Maar ik voel me zwak en diepgeworteld in onmacht. Woorden als vast en zeker en bewezen, kennen, kunnen, moeten, en willen botsen tegen zoeken, dromen, voelen nood, zwak zijn, en verwachten. Heer, enerzijds voel ik me geroepen door Uw liefde, geborgen in Uw hand. Anderzijds twijfel ik aan Uw bestaan. God, jij werkt in de wereld; onopvallend, maar onweerstaanbaar als het verborgen zaad dat telkens weer opschiet. Laat ons horen en zien hoe Jij overal werkzaam bent in bevrijdende woorden en vruchtbare daden. Scherp onze aandacht voor de wonderen zonder naam, en wij zullen het onthouden met alles wat nog onvoltooid is in ons en om ons heen. Wij zullen het aandurven alles te doen wat Jij ons te hopen geeft: de nieuwe mens, de herschepping van alle dingen in Christus, onze Heer. Amen.

God van liefde, god van leven wij bidden u: stuur ons op weg in de geest van Jezus, de mens om na te volgen. Dat wij nieuwe wegen van liefde banen, paden van gerechtigheid en vrede. Dat wij het leven leefbaar helpen maken te beginnen in deze stad waar wij wonen. Dat er van ons samenwerken een kracht uitgaat die mensen beter maakt en het leven goddelijk goed. Dezelfde kracht die uitging van Jezus in wiens naam wij samen verder gaan.

Heer, leer ons samen door het leven gaan, vriend zijn voor wie naast ons leven. Help ons om iedere dag opnieuw het beste van onszelf te geven. Leer ons voor elkaar te leven en met elkaar. Laat ons een mens zijn voor al onze medemensen. Leer ons geloven dat gij uw liefde toont aan de mensen, door ons: in een glimlach, een "goeie dag", een begrijpend woord, door te luisteren, en door blij te zijn. God gij zijt altijd groter dan wij durven te verwachten: gij doet nieuwe en ongehoorde dingen. Als om ons heen een wereld ineenstort, brengt gij een nieuwe schepping tot stand. Maak ons aandachtig voor uw werkzaamheid in deze tijd, dat wij niet blijven staan bij wat voorbij is en u niet zoeken waar gij niet zijt. Ga voor ons uit, gij die onze toekomst zijt. Laat ons nieuwe wegen zoeken en met elkaar standhouden in alle onzekerheid. Maar geef ons de zekerheid dat ook vandaag uw kracht werkzaam is en dat gij voortdurend de wereld vernieuwt door Christus onze heer.

Helemaal mens word je pas als je je bestaan niet voor jezelf behoudt, maar durft prijsgeven, opdat anderen het goed mogen hebben. Zolang een mens niet poogt de andere lief te hebben als zichzelf, kan hij niet vermoeden wat het is een mens te mogen zijn op aarde. Lieve God, U bracht ons door Paulus drie prachtige woorden: Geloof, hoop en liefde. Geloof

Geloven in onszelf, in anderen en in U Het is een lange, moeilijke weg. Kom ons tegemoet wanneer ongeloof ons parten speelt. Hoop

Hopen op de goedheid van de mens, De vreugde van het leven Uw woord van eeuwig leven. Schenk ons uw Geest Omdat er altijd een vlammetje in ons mag blijven branden. Liefde

Een hart vol liefde, voor onszelf, voor anderen en voor U Leer ons elkaar beminnen met oneindige liefde Schenk ons uw liefde Opdat wij lief zouden zijn voor de ander Opdat geloof, hoop en liefde drie-in-één blijven. Geloven, hopen en liefhebben Onszelf, anderen en U Een opgave voor het leven. Lieve God, Blijf bij ons in hoop, geloof en liefde. Amen.

Ik geloof in het goede van de mens Ik geloof, dit is niet alleen een wens, Dat het goede wint van kwaad Dat de liefde wint van haat Met hart en ziel belijd ik mijn geloof Ik geloof in een God die liefde is Ik geloof daarom in verrijzenis Daarom breng ik mijn verhaal, Laat iedereen verstaan Ik geloof ik geloof ik geloof In deze “klas” bezit iedereen talenten, eigen gaven. De ene heeft een fris en lachend gezicht, de andere is vindingrijk en behulpzaam, een derde is ondernemend en zit vol plannen. Weer een ander kan stil zijn en bewonderen, en een vijfde legt gemakkelijk ruzies bij. Al deze gaven samen zijn als het ware de delen van het lichaam van onze “klas”. Bidden wij dat wij er willen zijn voor elkaar. Laat me helder zijn als het water om te kunnen kijken door mezelf heen laat me niet worden als hater die zijn haat verspreid na menigeen. Laat de liefde mij overstromen zodat ik warmte altijd voel laat me niet worden als die dromer die een leven leidt zonder doel. Laat me niet vragen om vervulling van al mijn wensen maar laat me zien wat ik nog niet ken laat me niet worden zoals vele mensen maar laat me blijven wie ik ben.

Geloof jij in wonderen? Eigenlijk is alles een wonder. Ik kan zomaar een tekst voorlezen. In mijn hoofd leeft een gedachte, niemand kan uitleggen hoe. Ik beweeg mijn mond, vorm een klank, onzichtbaar voor mijn oog. Jij vangt die op met je oor en je begrijpt alles. We kunnen dit alles wel verklaren, maar het is toch fantastisch. Wij zien nog maar weinig wonderen, omdat we niet verwonderd meer zijn over de gewone dingen ! We kunnen lopen en bewegen, lachen en huilen, luisteren en spreken. We staan er niet bij stil, maar het wonder is al gebeurd. Dank, God, voor de gewoonste dingen, de onverwachte glimlach van iemand, de verrassende hulp, het woord dat me deugd doet, de vergiffenis om mijn stomme fout, de lach van mensen, de oproep tot intens leven. Voor heel veel meer: dank U wel.

Wij vullen de dagen van ons leven in door allerlei dingen te doen. Dat is best, maar wij moeten wel uitkijken dat wij daarbij de dag zelf niet over het hoofd zien. De dag is een geschenk. Eerst komt het geschenk, en dan pas zie je wat je ermee kunt doen.

God, Geef me een lach, die nooit stopt met lachen Geef me een oor Dat altijd kan blijven luisteren naar de mensen Geef me handen, die blijven helpen Geef me voeten, die me naar alle plaatsen brengen Waar ik moet zijn om te kunnen helpen Geef me een mond, die altijd opkomt voor de zwakken Geef me... Ik vraag en blijf maar vragen Misschien is dit net iets te veel Laat me gewoon beginnen Met je te bedanken voor wat ik al heb En nu ik dat gedaan heb voel ik dat de rest Stapje voor stapje komt Bedankt God voor het feit dat ik danken kan! Besta niet alleen, maar leef. Besta niet enkel, maar voel. Kijk niet gewoon rond, maar zie. Lees niet passief, maar denk na. Hoor niet slechts aan, maar luister. En luister niet alleen, maar heb ook begrip. Heer, wij bidden U dat wij deze raad in daden zouden omzetten. Goeiemorgen God! Ik weet het, Het is weer een tijdje geleden dat ik tegen je Gesproken heb, Maar nu is het eventjes ons moment... Ik denk aan jou en jij aan mij Laten we even praten in alle stilte De stilte van ons hart De stilte van ons gevoel Goedemorgen God Bedankt dat jij er altijd bent Ook al vergeet ik dat soms

WEES WAAKZAAM Want voor je het beseft, zijn je vragen verstomd en zie je niet meer hoe het onrecht wordt goedgepraat en ben je mooi aangepast aan wat "de gewone gang van zaken" heet. WEES WAAKZAAM Want voor je het beseft, praat je mee met wat ze allemaal zeggen, dat het ieder voor zich is in het leven, en dat jij toch ook maar één keer leeft. WEES WAAKZAAM Want voor je het beseft, leef jij ook ten koste van anderen, ook al heb je de mond vol van... kiezen voor de zwaksten. Iemand verliezen.

Elk ogenblik sterft ergens een mens. Dat raakt me niet. Als radio of krant berichten brengen van ongevallen en rampen, zeg ik wel eens "hoe wreed" en "och arme" maar ik lig er niet van wakker. Als echter een jonge man uit mijn straat door een ongeval om het leven komt, ben ik als aan de grond genageld en sta ik er met de hele buurt verslagen bij: "Gisteren stapte hij hier nog voorbij!" We kennen die jongen, we hebben met hem gepraat, we voelen mee met zijn ouders en familie. Door dit heengaan ─ omdat het ons zo nabij is ─ zijn we

‘geraakt'. Maar tenslotte spreekt men slechts van 'iemand verliezen' als persoonlijke banden losgerukt worden, als diegene die heengaat ons nauw aan het hart lag, als ons eigen leven een deel van zijn zin verloren heeft zonder dié mens. Vroeg of laat staan we allen voor die werkelijkheid. God, laat ons op dat moment uw steunende werkelijkheid ervaren.

nu Allerzielen nadert, willen wij ons de namen herinneren van mensen die ons dierbaar waren: een peter, een meter, een vader of moeder, een broer of zus, een vriend of vriendin. Wij willen dit doen zonder verbittering in ons hart, Heer, omdat we geloven dat de dood niet het einde is. Uw liefde tot de mens laat niet toe dat zij in het niets zijn verdwenen. Gij geeft toekomst aan hen die Gij opneemt in uw goedheid. Voor die verhoopte toekomst hebben we geen precieze woorden, alleen het vertrouwen in uw Zoon, die door zijn dood het Leven bracht. Help ons geloven dat onze overledenen voortaan in uw nabijheid leven. Amen. Nu 't rouwrumoer rondom jou is verstomd de stoet voorbij is, de schuifelende voeten nu voel ik dat er een diepe stilte komt en in die stilte zal ik je opnieuw ontmoeten en telkens weer zal ik je tegenkomen we zeggen veel te gauw: het is voorbij Hij heeft alleen je lichaam weggenomen niet wie je was en ook niet wat je zei, ik zal nog altijd grapjes met je maken we zullen samen door het stille landschap gaan nu je mijn handen niet meer aan kunt raken raak je mijn hart nog duidelijk aan. Stervende bloemen in een kerkhofnevel, herfst overpareld en bewebd. Sereen het beeld, maar slechts mijn oog raakt hier verleid. Mijn hart blijft onberoerd en koel bij commerciële liefde rond het graf tentoongespreid, ik mis de échtheid in gevoel. Gaat het om diegene die hier ligt of eerder wat een ander ziet? Immer verlaten doden komen nu in volle licht maar hun naam, onder chrysanten, vind ik niet! Vergeef de kilte van mijn hart dat slechts naar ware liefde vraagt wanneer het schijngevoel der massa aan mij knaagt

Zeker voor diegenen van wie het de voorbije twee maanden wat tegenviel, maar eigenlijk voor iedereen, is de volgende gedachte: Als je geen spar kunt zijn op de top van de rots, wees dan een struik in het dal. Maar wees dan het beste struikje langs de kant van de weg. Kan je geen boom zijn, wees dan een struik. Kan je geen snelweg zijn, wees dan een pad. Kan je de zon niet zijn, wees dan een ster. Groot of klein zijn maakt voor slagen niets uit. Munt uit... in wat je ook bent. "Je ogen zijn als foto-apparaten..." Dit las ik op een verloren stukje papier. Onze ogen maken inderdaad vele foto's op een dag en ontwikkelen ze onmiddellijk, zodat we elke avond heel wat foto's kunnen bekijken... Heer, geef ons een fijngevoelig oog om dat wat we zien op de juiste manier te zien. Als we dat kunnen, Heer, leer ons dan rontgenfoto's maken, zoveel mogelijk. Geef ons daarvoor een hart dat kan zien, doorzien, voelen, luisteren en vooral liefhebben. Schrijven, iedereen zou het willen kunnen: je gevoelens toevertrouwen aan papier en zo helpen dat anderen zichzelf herkennen in jouw woorden. En toch schieten woorden ook vaak tekort. Je zou het anders en beter willen zeggen, maar je voelt dat elk woord té veel is. Woorden zouden "scheppend" moeten zijn. Ze moeten je tot leven wekken, een nieuw mens van je maken, kracht in je opwekken die je nooit vermoed had. Misschien zijn er wel woorden die je doen geboren worden, zoals: "Je kunt wat." Als iemand dat tegen je zegt, iemand naar wie je opkijkt, dan ga je het proberen, en het lukt. Jezus zei tot de man met de lamme arm: "Steek je hand uit". De man geloofde dat het kon en hij deed het. Zo kan één enkel woord richting geven aan je verder leven. God, geef dat we zulke woorden af en toe eens mogen horen.

Tijdens een heel strenge winter, waarin velen leden onder de ijzige kou, zag Maarten, die toen soldaat was, bij de poort van een stadje in Frankrijk een armzalig geklede man. Deze smeekte de voorbijgangers om medelijden, maar allen gingen hem achteloos voorbij. Maarten, die zag dat de anderen geen erbarmen toonden, wilde als christen zelf iets voor de man doen. Maar wat? Al wat hij nog had, was de soldatenmantel om zijn schouders. De rest had hij reeds bij andere gelegenheden weggeschonken. Hij trok het zwaard waarmee hij omgord was, sneed zijn mantel middendoor en gaf de ene helft aan de arme man. De andere sloeg hij zelf weer om. Vele omstanders begonnen om hem te lachen omdat hij er in een halve mantel maar potsierlijk bijliep. Maar anderen, met meer inzicht, betreurden diep dat zij niet hetzelfde gedaan hadden en de arme een kleed gegeven, temeer daar zij eigenlijk rijk genoeg waren. In de loop van de volgende nacht verscheen Christus aan Maarten in zijn slaap. Hij droeg het deel van de mantel, dat de heilige aan de arme gegeven had. Maarten herkende het kleed. Dan hoorde hij Jezus duidelijk zeggen tot de engelen die Hem omringden: "Maarten heeft mij met deze mantel gekleed." Vorige vrijdag werd de wapenstilstand van de Eerste Wereldoorlog herdacht; daarom vandaag een tekst over vrede. "Indien je vrede wil, bereid je dan voor op de oorlog!" Dat was de leuze. Waartoe heeft dit mensen gebracht? Elk punt van de aardbol ligt in de greep van atoomwapens. Wetenschapsmensen worden betaald om te zoeken naar meer vernietigende wapensystemen. In die situatie zijn we terechtgekomen : de politiek van de mogelijke vernietiging. Volgens sommigen zitten we in het laatste stadium van de beschaving. Toch spreekt iedereen over vrede. Wat is vrede voor vele landen? Vrede is geen kwestie van wapens, maar in de eerste plaats van het beheersen van conflicten. Met vrede moet men onophoudelijk bezig zijn. We staan er nog veraf, maar het is verheugend dat zoveel mensen ernaar op zoek zijn.

God, vroeger was je de "dreigende onbekende", iemand die klaarstond om alles en iedereen te straffen; de man die de macht had over donder en bliksem, water en vuur. Maar nu gaat onze wetenschap er snel op vooruit en we hebben je niet meer nodig. We leren alles te verklaren en water wordt H2O, vuur wordt een oxidatie, warmte drukken we uit in calorieën. Maar de warmte van het hart kan je niet uitdrukken in calorieën, en het vuur van de liefde heeft niets met oxidatie te maken, en het levenswater is niet te vatten in een scheikundige formule. We hebben geleerd alles te verklaren, maar we weten geen weg met het mysterie van ons bestaan, we kennen alles, behalve onszelf. God, leer ons inzien dat het leven meer is dan een hoop welbepaalde formules en wetten, dat het leven heel wat rijker is dan wij mensen kunnen begrijpen. Donker is niet zozeer de zwarte kleur of wanneer je naar boven kijkt rond 10 uur op een regenachtige decemberavond. Nee, donker ervaar je in je leven wanneer je verdrietig, bang, ziek of ontgoocheld bent. Het donkere drukt uit waar je je niet goed bij voelt. Licht is niet zozeer de prachtige sterrenhemel, de maan of de halogeenverlichting op je kamer. Neen, licht ervaar je in je leven wanneer je weet dat er mensen zijn die om je geven. Die er altijd voor je zijn, in welke omstandigheden dan ook. Het is belangrijk dat je licht en donker kan delen met mensen. Zo kan je ook een lichtpunt zijn voor anderen. Arm blijf je, zolang je niet ontdekt dat je niet met open ogen het scherpst ziet. Naïef blijf je zolang je niet geleerd hebt dat er, met gesloten lippen, stilten zijn, veel sterker dan een stortvloed van woorden. Onhandig blijf je zolang je niet begrepen hebt dat je met gevouwen handen beter handelen kan dan met veel gebaren.

Daar is hij,... of neen,... hier is hij, of ja toch wel, daar was hij toch. Men probeert God te zoeken, God te voelen, God te.... vinden. Maar je zult hem nooit voelen, het is een gewoonte geworden je bent eraan gewend dat hij, hij die er altijd, maar dan ook altijd is geweest. Het is alsof de geuren, de geuren in je eigen huis, de geuren in je eigen kamer, je eigen kleren, je eigen omgeving zijn. Die ruik je ook niet, het valt je niet op, zelfs niet de geur van...... God. Maar God, die is er altijd geweest, die heeft je gedragen, die heeft je geduwd naar het goede, weggetrokken van het slechte en weer meegesleurd naar het goede, waarvan je niets wou te weten komen. Je moet geloven dat God er is en dan pas, dan ga je hem misschien voelen, ruiken................. Het leven is een vooraf uitgestippelde weg, vol met oneffenheden, bergen en dalen. Het leven is een kaars die langzaam opbrandt tot er niets meer rest. Het leven is snel gestreden, een oorlog vol tegenstrijdigheden, begrip en onbegrip, liefde en haat. Het leven is een film die men afdraait, aan het einde rest enkel nog de herinnering. Het leven is vergankelijk, een nietig onderdeel binnen het heelal dat terugkeert tot stof en as. Het leven,... ja, het leven is zo kort, maar ook fijn en uniek, laten we er daarom van genieten en gelukkig zijn. Alles wat goed en mooi is dat komt van God. Overal waar liefde en vrede is daar is God

Heer, ik dank u voor uw trouw. Niemand is als u. Wilt u iedereen zegenen en bemoedigen die deze woorden leest. Geef kracht om door te gaan, rust om uit te rusten, hoop voor de toekomst, een schouder om te huilen en een glimlach om aan op te trekken. U bent een schuilplaats Heer, altijd. Die schuilplaats dragen we met ons mee. We kunnen altijd in die schuilplaats terecht, dat is belangrijk om te weten. Help ons in ons leven om het goede te doen. Wijs de weg. Schijn een licht. Bedankt Heer, voor uw liefde. Ik zit hier alleen,God en noem voorzichtig uw naam. Verstaat u mij? Weet u wat er leeft in mijn hart? Ik wil met u praten zoals ik dat doe met een goede vriend of vriendin. Maar ik mis soms het vertrouwen, dat u er echt bent. U bent een bedenksel, zegt de psychiater. U bent de dood, zegt de filosoof. U bent inerlijke energie, zegt de therapeut. Maar mijn moeder zei, dat u een vriend bent die ons niet in de steek laat. En abraham zei dat, en Mozes,en Jezus. En ik zou het in ieder geval ook willen. amen.

Vader, Ik dank U dat U van mij houd zoals ik ben, dit word zo vaak gebeden dat het vaak zonder enige betekenis word uitgesproken, maar het is zo waar. U vult mij met Uw licht waardoor ik in mijn hart kan kijken, en dan zie ik zoveel vuiligheid. Ik wil grote wonderen en tekenen doen omdat ik dat wil en niet om U naam te verheerlijken, en niet omdat ik uit liefde graag mensen tot U zie komen, en genezen worden. Ik zie dat dingen in mij vaak om mij draaien en niet om U, niemand anders ziet dit en kijkt daarom naar mij op wanneer ik woorden van Uw wijsheid spreek of laat zien in wat voor heiligheid ik leef, maar wat zij niet zien is dat ik vaak doe wat juist is omdat ik juist wil zijn en niet omdat ik juist wil zijn voor U. En weet U Vader, ik kan er ook niet mee ophouden, ik kan niet ophouden liefdeloos te zijn, ik kan niet opeens ervoor kiezen te verlangen om U naam verheerlijkt te zien, ik blijf altijd maar zo egoïstisch zijn. Jezus het spijt me, en ik wou dat ik er mee op kon houden maar alleen U kunt dat doen. Dank U Vader dat U elke dag weer in liefde naar mij kijkt en mij niet veroordeeld om mij vaak duistere hart. Dank dat ik mag weten dat U mij veranderen zult van binnenuit met Uw Geest Vaak vind ik dat U te langzaam werkt in mij, maar ja, als U het op dit tempo doet dan zal het wel het beste zijn, het is gewoon vaak zo moeilijk om geduldig te zijn. Jezus laat ik mijn gebed maar niet al te lang maken, vinden mensen hier waarschijnlijk niet fijn, ik bid straks op mijn kamer wel verder. Ik wil U gewoon danken dat U mij kent en toch van mij blijft houden. Ik ben waarschijnlijk niet eens dankbaar genoeg maar zelfs dat heeft U volbracht. Ik hou van U Jezus, U bent mijn leven, mijn alles, soms heb ik het moeilijk met U maar toch zal ik met alles wat ik heb en ben u liefhebben.

Ik voel verzoekingen van alle kanten. Smekend sta ik voor U om al dat leed te verzachten. Want de pijn is niet makkelijk om te verdragen. Ik ben verward want Uw Geest doet zoveel ontwaken. Waarom oh waarom voel ik mij dan niet blij. Mijn strijdbijl begraven, mijn ziel ontbloot. Waar zie ik weer Uw Goddelijk licht schijnen? Glorie aan God de Almachtige, Amen Ik dank U dat U mijn leven zo leidt dat ik steeds met de goede mensen op het goede moment in contact kom. Ik wil U vragen al diegenen om mij heen te beschermen die door U op mijn levenspad gezonden worden. Ook wil ik U vragen de mensen sterkte te geven die het erg moeilijk hetzij lichamelijk of psychisch hebben. Geef hen de kracht Heer, door hun tranen heen de toekomst te zien die U met hen voor ogen hebt. Heer God, Dank U. Vader, Geef kracht om te leven zo uw het wil. Want zonder uw kracht is het niet te doen. Veel komt op de weg van dit leven dat door geen mens te dragen is, het is het kwade dat uw kinderen ten onder wil zien gaan. Geef uw kracht want dat is leven. Met uw te gaan is overwinnen, niet voor dit leven alleen, maar voor eeuwig. Leid ons leven door uw Zoon, Zijn liefde overwint alles, bedekt alles, en heelt alles. Wij bidden in uw naam, blijf ons mensen genadig, en leer ons zien naar de grote dag waar we te samen zijn. Amen.

Lieve Heer, Ik kan geen woorden vinden om uitdrukking te geven aan mijn verdriet en wanhoop, maar U kent van verre mijn gedachten. Ik voel me verlaten, eenzaam, en als een bootje dobberend op de wereldzee. Ontferm U en leid mij naar het juiste pad voor mijn leven. Gedenk ook mijn medemensen in welke nood dan ook, en breng licht en aanvaarding in ons aller bestaan. Amen. Lieve Vader in de Hemel, Ik dank U voor alle liefde die U mij dagelijks toezendt. U lacht mij toe en omringt mij met Uw liefde. De wonderen die U in mijn leven heeft gedaan zijn ontelbaar. Ik ben u meer dan dankbaar voor al hetgeen U steeds weer uit genade laat zien. Mijn kerkgang is betreurenswaardig maar mijn band met U verdiept zich meer en meer. Ook in anderen zie ik Uw gelaat oh Heer.Met mijn diepste respect vraag ik U geef mij een roeping. Laat me weten wat U denkt in mijn geval te kunnen veranderen. Want ik wil zeker veranderen voor, met en door U. Heer, wees er voor mij!!! Amen Vader in de hemel, Ik dank U dat U NU al DOOR Uw Zoon Jezus Christus een relatie met ons hebben wilt. Dat U ZO veel van ons houdt ... van ELK van ons ... dat U Uw eigen Zoon schonk. Ik prijs U om alle liefde die we van U mogen zien ... die liefde die we soms ook mogen ervaren. Goede God, ik vraag U: maak ons ontvankelijk voor Uw Heilige Geest, voor Zijn werk in onze harten ... zodat Hij ons meer van Uw Liefde kan laten zien. Leer ons werken aan onze relatie met U. Leer ons daartoe bidden. Leer ons luisteren naar Uw Stem ... Uw Stem in de Bijbel, Uw Stem door onze broeders en zusters. Dan zullen wij beter in staat zijn om Uw Blijde Boodschap te verkondigen en Diezelfde Boodschap te leven en EENS zullen wij - allen verenigd - klaar zijn als Uw bruid. Dat bid ik U, door Christus, onze Heer in eeuwigheid. Amen. Heer u bent altijd bij mij, dat voel ik soms. Ook al ben ik nog zoekende in wat ik wil met geloven.

Een ding is zeker, ik geloof in u. Wilt u mij helpen om de juiste weg te vinden om met geloven om te gaan. Ik wil u danken voor mijn gezin, de warmte die ik voel als ik aan hen denk. Aan al mijn vrienden en dat ik werk voor de kerk mag en kan doen. Samen staan we sterk. Ik geniet te weinig, terwijl ik een goed leven heb. Ik hoop dat mensen in moeilijkheden uw licht mogen zien en u mogen voelen. Raak ons aan en blijf dit doen, zodat wij u blijven gedenken. Amen.

De Rozenkrans (met de 5 blijde, 5 Droeve en 5 Glorievolle Geheimen)

Kruisteken: In de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest. Amen.

Inleidend gebed: Wij bidden de geloofsbeleidenis, opdat ons gebed God aangenaam mag zijn, opdat het mag strekken tot zijn meerdere eer, opdat het mag bijdragen tot de vestiging van zijn Koninkrijk op aarde, tot de bekering van de zondaars en van ontrouw geworden christenen en tot welzijn van alle mensen.

Geloofsbelijdenis Ik geloof in God, de almachtige Vader, Schepper van hemel en aarde. En in Jezus Christus, Zijn enige Zoon, onze Heer; Die ontvangen is van de Heilige Geest, geboren uit de Maagd

Maria; Die geleden heeft onder Pontius Pilatus, is gekruisigd, gestorven en begraven; Die neergedaald is ter helle, de derde dag verrezen uit de doden; Die opgestegen is ten hemel, zit aan de rechterhand van God, de almachtige Vader; Vandaar zal Hij komen oordelen de levenden en de doden. Ik geloof in de Heilige geest, de Heilige Katholieke kerk, de gemeenschap van de Heiligen, de vergeving van de zonden, de verrijzenis van het lichaam, en het eeuwige leven. Amen.

Eens zat iemand te vissen aan het meer. De zon scheen en de visser was gelukkig. Er kwam iemand langs die vroeg: "Waarom gebruik je niet meer dan één hengel, dan kan je meer vangen?" De visser zei: "Ja, en dan ?" "Dan verdien je meer", zei de voorbijganger. "En wat dan?" vroeg de visser. "Dan kan je een boot kopen en het meer opgaan om nog meer te vangen." "Ja, ja... en wat dan?" "Na verloop van tijd kan je misschien een groot schip kopen en dan uitvaren en veel vis vangen." "En wat dan?" vroeg de visser. "Dan huur je een knecht, met wie je op visvangst gaat en zo verdien je nog meer geld met je vis." "En wat dàn?" "Wel, dan verdien je zoveel dat je zelf niet meer hoeft te vissen", zei de voorbijganger, "en dan, wel ja, dan kan je bijvoorbeeld lekker in de zon zitten en voor je plezier wat vissen." "Zo is het", zei de visser, "laat mij dus maar rustig zitten!"

Dat je kunt lopen, zien, tasten, horen, ruiken en voelen, is dat vanzelfsprekend voor jou? Dat er bloemen, bomen, zon, maan en sterren zijn, heb je daar ooit bij stil gestaan? Boeit het je nog, dat elk seizoen zijn eigen kleuren heeft? Dat er elke morgen een nieuwe dag begint, dat er vriendschap bestaat, dat mensen verliefd kunnen worden, dat er kinderen geboren worden? Het leven wordt maar echt een wonder als niets meer vanzelfsprekend is, als je een glimlach ervaart als een gave en elke dag als een stuk leven dat je gegeven wordt. Bouw geen muren om je heen, want dan zie je het echte leven niet meer. Ga op weg met mensen die geloven dat het onmogelijke mogelijk kan worden. Geloof in jezelf en in het leven. Droom niet over wat zou kunnen, maar begin eraan. Bah, weer een dag, denk je. Een dag in de sleur, een dag zoals er dertien in een dozijn zijn. En je hijst je 's morgens op en sleept je door de "afschuwelijke dag" heen. Je bent blij, als je 's avonds weer in je bed ligt, dat je dag voorbij is, terwijl je diezelfde dag blij kon geweest zijn, dankbaar en vriendelijk en gelukkig, maar dat deed je niet, want het was maar "weer een dag". God, soms vraag ik mij af hoe ik van mijn leven iets waardevols kan maken. Kan het zijn dat, als je je leven deelt, je dan ook gelukkiger wordt ? Maak mij bereid om in het voetspoor van Jezus te treden, om op te komen voor al wie uitgestoten wordt, om echte vriendschap te delen. Geef mij een hart dat aandachtig is voor de nood van medemensen en dankbaarheid voor alles wat ik zomaar krijg. En geef mij ook iets van die vreugde van het evangelie: dat ik de blijde boodschap niet voor mezelf zou houden, maar dat ik er iets van zou waar maken, daar waar ik leef.

Je voelt een hand op je schouders en je hoort een stem die zegt: 'Ik ben er, ik ga met je mee". Je kijkt om: een mens die je toelacht, ogen die je moed geven, en je voelt een hand die vast is en warm. God, zeg je dan, fijn dat je meegaat want alleen ben ik te klein en te bang. God gaat altijd in mensen met je mee... Als je elke morgen verwonderd kunt zijn en dankbaar voor het licht van de dag, als je nog kunt liefhebben, als je je nog durft inzetten voor je ideaal, als je nog eerlijk door 't leven kunt gaan, als je nog kunt juichen omdat je leeft, als je elke avond kunt zeggen: "Ik deed mijn best." Dan kun je zeggen: "Ik geef gestalte aan de droom van God met de wereld." Schrijven, iedereen zou het willen kunnen: je gevoelens toevertrouwen aan papier en zo helpen dat anderen zichzelf herkennen in jouw woorden. En toch schieten woorden ook vaak tekort. Je zou het anders en beter willen zeggen, maar je voelt dat elk woord té veel is. Woorden zouden "scheppend" moeten zijn. Ze moeten je tot leven wekken, een nieuw mens van je maken, kracht in je opwekken die je nooit vermoed had. Misschien zijn er wel woorden die je doen geboren worden, zoals: "Je kunt wat." Als iemand dat tegen je zegt, iemand naar wie je opkijkt, dan ga je het proberen, en het lukt. Jezus zei tot de man met de lamme arm: "Steek je hand uit". De man geloofde dat het kon en hij deed het. Zo kan één enkel woord richting geven aan je verder leven. God, geef dat we zulke woorden af en toe eens mogen horen.

Heer God, laat deze dag; een dag van nieuwe kansen zijn: een kans tot luisteren en begrijpen, een kans tot zoeken en bewonderen, een kans tot denken en danken. Vul deze dag met nieuwe dingen en met oude dingen die weer worden ontdekt. maak onszelf tot nieuwe mensen... Amen. Een man uit India vertelt over het christendom... Ik zat bij een Himalaya-rivier, ik nam uit het water een mooie kei, hard en rond, en glad. Die kei had lang in het water gelegen, maar het water had de kei van binnen niet nat gemaakt. Zo gedragen zich de mensen in Europa. Al eeuwen lang zijn ze ondergedompeld in het christendom en zijn zegeningen. Zij leven in het christendom, maar het christendom doordringt hen niet, leeft niet binnen in hen. Dat is niet de fout van het christendom. Hun hart is te hard. Laat ons er dit jaar voor zorgen dat die man geen gelijk heeft. Als je denkt dat je verslagen bent, dan ben je het ook. Als je denkt dat je niet durft, dan durf je niet. Als je graag wint, maar je denkt dat je het niet kan, is het bijna zeker dat je niet zal winnen. Als je denkt dat je zal verliezen, dan ben je al verloren. Want in het leven ontdek je dat succes begint bij de wil van een mens. Veel hangt van je instelling af. Bidden we dat wij de juiste ingesteldheid vinden om de proefwerken goed voor te bereiden.

Over de navolging van Christus en afzien van alle ijdelheden der wereld Oefening Om Jezus Christus volmaakt te eren, en om door de eer welke men Hem bewijst, zich van de plichten van ware christen te kwijten, moet men zich toeleggen om Hem te kennen, Hem te beminnen en Hem te volgen; dit is volstrekt noodzakelijk voor alle christenen, die trachten zalig te worden, aangezien zij alleen door de kennis, door de liefde en door de navolging van Jezus Christus christenen zijn. De gevaarlijkste van alle ijdelheden is aan de Zaligmaker te willen behagen door een verheven kennis van zijn Godheid te bezitten, zonder zich toe te leggen om zijn voorbeeld te volgen, en te leven gelijk Hij geleefd heeft. Gebed Mijn Jezus! Wat zal het mij baten, de grootheid van uw persoon en de verhevenheid van uw geheimen te onderzoeken en te kennen, wanneer ik niet alles aanwend om mij er de verdiensten en de vruchten van toe te voegen, met uw geboden te onderhouden en uw deugden na te volgen, aangezien ik, om te kunnen zalig worden, moet weten en doen wat Gij geleerd en gedaan hebt, dat is te zeggen: mijn godsdienst kennen en uitoefenen? Dit is de genade die ik verzoek, o mijn Zaligmaker, en welke ik hoop dat Gij mij zult verlenen. Amen.

Niet te hoog van zichzelf denken Oefening Dwaas en vruchteloos, zegt de H.Schrift, is de wetenschap van de mens, wanneer hij zich niet beijvert om God te kennen en te beminnen, en zichzelf te vergeten en te haten. Het eenvoudig en levendig geloof van een mens, die zonder onderzoek of enige twijfel gelooft al wat God wil dat wij geloven, en die in zijn hart gesteld is om alles te doen wat God wil dat wij doen om zalig te worden, is beter dan alle goddelijke en menselijke wetenschappen, welke zonder dit geloof, de geest verhovaardigen, het hart verdorren en voor de zaligheid van een christen vruchteloos zijn. Gebed Mijn Zaligmaker! Genees in mij de al te grote begeerte die ik heb van alles te weten; genees mijn onachtzaamheid in het volbrengen van wat ik voor mijn zaligheid moet doen. Gij zult mij niet oordelen over wat ik geweten heb, maar wel over wat ik gedaan en verzuimd heb te doen om zalig te worden. Het is mij onmogelijk U te leren kennen en U niet te bewonderen, maar tevens is het mij ook onmogelijk mijzelf wèl te leren kennen, en niet mijzelf te verachten en te haten. O, versmaad en onbekend leven! O leven dat verborgen is in God met Jezus Christus! Welk uitmuntend middel besluit gij in uzelf om de christenen heilig en zalig te maken! Maar hoe weinig zijt gij in het christendom gekend en gevolgd! Verleen aan alle stervelingen, o Heer! Dat zij dit leven leren kennen en hoogachten, beminnen en omhelzen. Amen.

Over de leer der waarheid Oefening De waarheden leren, niet zozeer om ze te kennen dan in het werk te stellen; het eeuwig woord aanhoren, wat meer tot het hart dan tot de geest spreekt; weten wat ter zaligheid nodig is, en het werkdadig maken; ziedaar wat de wetenschap der christenen moet uitmaken. De bespiegelende kennissen, die de nieuwsgierigheid van mijn geest strelen, zonder nochtans mijn hart te raken of te veranderen, algen mij, en het verdriet mij zoveel te weten en zoveel te horen spreken over de eeuwige waarheden en over mijn zaligheid, daar ik zo weinig verricht om zalig te worden. Gebed

O, mijn Jezus, die ons geleerd hebt dat zij het niet zijn die zeggen: Heer, Heer! Die het rijk der hemelen zullen binnentreden, maar wel zij, die de wil van uw Vader volbrengen en hun leven volgens hun geloof schikken! Stort in ons, bij een christelijke geest, een christelijk hart en een christelijk leven. Geef mij de genade dat ik, van alles onthecht en in alles niets zoekende dan U alleen, geheel mijn wetenschap stelle in u te behagen, in U te beminnen, in uw hart te winnen en mij waardig te maken om uw liefde in de tijd en in de eeuwigheid te genieten. Amen.

Het lezen der Heilige Schrift Oefening Lees de H. Schriftuur en de godvruchtige boeken met de geest waarin zij geschreven zijn, te weten: lees ze om daarin de waarheid te vinden, om u te onderwijzen, om u te stichten en om een oprecht christelijk leven te leiden. Lees de H. Schriftuur met geloof, ootmoed, eerbied en leerzaamheid. Bid de H. Geest, de goddelijke Ingever, van ze te mogen verstaan, er smaak in te vinden en in het werk te mogen stellen. Gebed

Spreek, mijn God! Spreek tot mijn hart om het te veranderen, terwijl de waarheden, welke ik lees, mijn geest treffen en overtuigen. Maak dat ik in uw wet en aangaande uw wil, door het lezen van goede boeken onderwezen, mij toelegge om ze in alles te volgen, en dat alzo wat Gij mij leert, de regel van mijn gedrag worde. Amen.

Over de voorzichtigheid in handel en wandel Oefening Niets is tegenstrijdiger met de liefde en schadelijker ter zaligheid, dan de ware of valse aantijgingen die de een de ander doet, aangezien zij de gemoederen verbitteren, de harten ontroeren, onenigheden veroorzaken, de haat vermeerderen, en men over deze zonden de vergiffenis van God niet kan bekomen, tenzij men er een goede biecht over spreekt en men voornemens zij het kwaad te herstellen dat men heeft veroorzaakt, en de personen te verzoenen tussen welke men tweedracht heeft verwekt. Men mag dan niets overdragen of de aantijgingen niet geloven; en wanneer men iets van de evenmens gehoord zou hebben, mag men er aan niemand over spreken. Gebed

Maak, o mijn Zaligmaker! Dat ik nauwkeurig het gebod van liefde jegens mijn evennaaste onderhoude, dat Gij ons hebt gegeven wanneer Gij ons geboodt de evennaaste te beminnen gelijk Gij ons bemind hebt, aangezien dit gebod volstrekt noodzakelijk is ter zaligheid. Geef mij tezelfdertijd die omzichtigheid in de liefde, die ons doet zorgen om deze in niets te kwetsen, aangezien Gij gezegd hebt dat, wanneer men de evennaaste beledigt, men de appel van uw oog kwetst. Geef dat ik uw hart geen ongenoegen toebrenge, met mijn broeders enig leed te veroorzaken. Amen.

Over de ongeregelde begeerten Oefening De vrede des harten is, na de genade Gods, het grootste goed, en wij moeten niets ontzien om deze in ons te voeden. Doch wij kunnen die vrede der ziel noch vinden noch behouden, dan in het verzet tegen onze driften en tegen de ongerechtigheden van onze begeerten; immers, hoe meer wij deze willen voldoen, hoe minder wij tevreden zullen zijn; integendeel, hoe meer wij die bevechten, hoe minder zij ons zullen lastig vallen; hoe meer weerstand wij daaraan bieden, hoe meer zij ons in vrede zullen laten. Gebed Geef ons, Heer, die inwendige, vrede, die gerustheid van geweten, stilte, welke ons vol betrouwen uw goedheid verzekert en ons getrouw maakt om daaraan te beantwoorden - die vreze Gods, die alle gedachten te boven gaat, en onze geest en ons hart in uw liefde behoudt, en welke Gij alleen ons geven kunt. Bedaar de stormen en de beroerten van onze driften, door de kloekmoedigheid, welke Gij ons zult geven om ze te overwinnen. Geef dat onze begeerlijkheid aan de rede onderworpen zij, de rede aan het geloof en geheel de mens aan zijn God. Amen.

Ik heb mij wel eens afgevraagd : ben ik hier maar tot een bepaalde dag, tot aan een bepaald uur, en houdt alles dan plotseling op ? Dat heb ik wel eens gedacht, jawel, een uitzichtloze gedachte. Als ik mijn ogen sluit, houdt dan alles op ? Was dat handvol jaren de bedoeling van mijn bestaan ? Als je er even over nadenkt, voel je dat er meer is, dat de God van hemel en aarde met zijn kostbaarste en geliefde schepsel andere bedoelingen heeft dan alleen luttele jaren leven op een aarde waar vrijwel altijd onvrede en tegenstrijdigheid heerst.

Misplaatst vertrouwen en misplaatste trots Oefening Steun niet dan op Hem die niet kan ontroerd worden, te weten: op God, op wie men alleen moet rekenen; want niets is er zwakker, onzekerder en onstandvastiger dan de mens, die niets dan bedrog, arglist en leugentaal voor zich heeft. Verwacht dus alles van God, en niets van uzelf noch van anderen. Wil u noch over uw goede werken, noch over uw bekwaamheid verheffen, maar geef in alles en voor alles de eer aan God, aan wie ze alleen toekomt. Gebed Heer! Wijl Gij alleen hen haat en versmaadt, die door een inwendig behagen over zichzelf in uw tegenwoordigheid zich durven verheffen; en dat Gij dezulken eert en bemint, die zich niet dan het kwaad toeschrijven, en het goed dat zij doen, aan U toe-eigenen: geef ons die inwendige ootmoedigheid des harten, die ons tot U doet naderen en uw liefde doet bekomen; genees in ons die hoogmoed en die ijdelheid van een opgeblazen en hovaardige geest, die ons van U verwijdert en uw haat doet oplopen, en geef ons een ootmoedig, onderworpen en leerzaam hart om uw heilige wil te kennen, waarmede wij uw barmhartigheid zullen verwerven. Amen.

Daar is hij,... of neen,... hier is hij, of ja toch wel, daar was hij toch. Men probeert God te zoeken, God te voelen, God te....vinden. Maar je zult hem nooit voelen, het is een gewoonte geworden je bent eraan gewend dat hij, hij die er altijd, maar dan ook altijd is geweest. Het is alsof de geuren, de geuren in je eigen huis, de geuren in je eigen kamer, je eigen kleren, je eigen omgeving zijn. Die ruik je ook niet, het valt je niet op, zelfs niet de geur van......God. Maar God, die is er altijd geweest, die heeft je gedragen, die heeft je geduwd naar het goede, weggetrokken van het slechte en weer meegesleurd naar het goede, waarvan je niets wou te weten komen. Je moet geloven dat God er is en dan pas, dan ga je hem misschien voelen, ruiken....

Geen te grootte vertrouwelijkheid Oefening Vermijd de wereldse gezelschappen, de onnodige gesprekken, de uitstortingen en neigingen des harten, die door de liefde Gods noch geregeld, noch bestuurd worden; want dit alles verstrooit een ziel, trekt haar van God af, beneemt haar de godsvrucht en de inwendige geest, die zo noodzakelijk is ter zaligheid; werpt haar in gevaarlijke gelegenheden van zonde en brengt haar allang in de ongeregeldheid. Dat uw vrienden uitschijnen door de godsvrucht, en dat zij een geregeld, een onberispelijk leven leiden, opdat hun voorbeeld u tot de deugd aanmoedigen en u van de ondeugd verwijderen. Gelukkig de christen, die zich niet ophoudt dan met Jezus Christus, die zijn plichten en zaligheid behartigt en die, niet dan uit God levende, hier in de tijd begint te verrichten, wat hij in de eeuwigheid zal vervorderen. Gebed Geef, o mijn Jezus! Dat ik U meer bemin dan mijn ouders, meer dan mijn vrienden, meer dan mijzelf; dat ik doe wat mogelijk is om U te kennen, om U te beminnen, om U na te volgen; opdat, mij aan U gewennende en mij naar U schikkende, ik geen gevaar lope, gelijk zoveel christenen, na mijn dood voor een onbekende God te verschijnen, die ik nooit bemind zou hebben; want indien ik U in de tijd niet bemin, is het te vrezen dat ik U in de eeuwigheid niet beminnen zal; en integendeel, indien ik nu alles aanwend om U te beminnen, mag ik hopen dat ik U altijd zal beminnen. O beminnende God! O God, die alle liefde waardig zijt! Geef dat ik U bemin, en dat ik U als God bemin, dat is met een liefde waarvoor alles, wat in mij is, wijkt! Amen.

Gehoorzaam zijn en niet zijn eigen zin door willen drijven Oefening Welk geluk van niet af te hangen dan van God in de persoon der oversten, die zijn plaats bekleden! Hoe verdienstig is de volstandige oefening der gehoorzaamheid, aangezien zij een aanhoudend werk is van verloochening, van verzaken aan zichzelf, van de volmaakte liefde Gods. Het is de gehoorzaamheid die de uitmuntendheid, het geluk en de verdienste van het christelijk en kloosterlijk leven uitmaakt, en die God de volkomen meester van onze harten maakt. Maar hiertoe wordt verzocht dat de geest, het hart en de werken samenspannen om ons de gehoorzaamheid te doen oefenen: de geest namelijk met ze goed te keuren; het hart met ze te beminnen; en de werken met spoedig, edelmoedig en standvastig de gehoorzaamheid te beoefenen. Gebed O mijn Zaligmaker! Zou ik U de onafhankelijkheid van een God aan de gehoorzaamheid kunnen zien slachtofferen, zonder deze te beminnen en te oefenen? Zou ik U, gedurende dertig jaren, stipt in alles aan de H. Maagd, uw Moeder, en aan de H. Jozef kunnen zien gehoorzamen, zonder mij met ijver toe te leggen om nauwkeurig te onderhouden al wat Gij mij door uw ingevingen, door mijn regel en door mijn oversten gebiedt? En hoe zou ik aan de tegenzin en de last kunnen toegeven, dat ik in de gehoorzaamheid aantrof, ziende dat Gijzelf aan uw beulen gehoorzaam zijt geweest, wanneer zij geboden U te kruisigen? O mijn Jezus! Geef dat ik mij aan de gehoorzaamheid onderwerpe om de uwe na te volgen, om de begeerte te tonen, die ik heb van u te behagen en om in alles en altijd uw heilige wil te volbrengen. Amen.

Geen overbodige gesprekken Oefening Waken en bidden is het eenvoudig middel dat Jezus Christus, in het Evangelie, aan een christen geeft om de zonde te vluchten, om aan de bekoring te weerstaan, om zijn zaligheid te verzekeren. Weinig tot de schepselen en veel tot God spreken, de overtollige en nieuwsgierige gesprekken vermijden, zijn tong niet gebruiken dan om goede en nuttige dingen te zeggen, is een voortreffelijk middel om een inwendig mens te worden, om de zuiverheid des harten en de vrede van het geweten te behouden, en om zich innig met God te verenigen. Een ziel die te veel met de mensen omgaat, die gans werelds is en zich met beuzelingen ophoudt, vindt niet veel smaak in God, houdt zich niet veel met het gebed bezig en oefent weinig de meditatie, ofschoon deze dingen tot de zaligheid der christenen zo voordelig en zo noodzakelijk zijn. Wat doet gij, verstrooide en dolende ziel, zegt de H. Augustinus, wanneer gij u door geschapen voorwerpen, door vergankelijke vermaken, door tijdelijke goederen tracht te voldoen? Zoek in uzelf, door de meditatie, het waarachtige en het Opperste Goed, dat in u is en alleen u genoegen kan geven. Gebed Heer! Geef mij die inwendige geest, die geest van overweging en ingetogenheid, die mij aandachtig maakt op de inzichten, welke Gij wegens mijn ziel hebt, en mij aan uw genaden getrouw doet worden. Maak dat het eerbiedig aandenken aan uw tegenwoordigheid de gedurige bezigheid van mijn geest zij; maar een aandenken dat alles regelt, en een bezigheid voor welke alles in mijn hart wijkt; en dat uw tegenwoordigheid in mij het vervolg van uw leven en de vertroosting van mijn ziel zij. O mijn God! Het verdriet mij als banneling buiten uw tegenwoordigheid te leven en zo weinig op het aanzien van uw grootheid getroffen te worden, dat ik niets onderneem om daaraan te behagen. Wat kan ik in de hemel en op de aarde aantreffen, dat bij U vergeleken kan worden? Gij zijt de God van mijn hart, maar geef dat het onder uw ogen leve, en dat het altijd in uw tegenwoordigheid zijnde, niet hake dan naar het geluk van U in dit leven te behagen, opdat Gij in eeuwigheid zijn aandeel moogt wezen. Amen.

Hoe vinden wij vrede, en komen tot geestelijke groei? Oefening Evenals er niets tegenstrijdiger is met de ware vrede, met het geluk en de rust van dit leven, dan zich aan de kwade lusten over te geven en zich van deze de slaaf en het slachtoffer te maken, alzo is er ook niets bekwamer om ons een ware rust van geweten te geven, om het geluk van dit leven uit te maken, om onze zaligheid te verzekeren, dan onophoudelijk onze kwade neigingen te bevechten en te overwinnen, en in alle gelegenheden wederstand te bieden aan de ongeregelde begeerten van ons hart. Leg u dus ernstig toe om aan uzelf te sterven, om alles wat u weerstaat, te overwinnen, om aan de vurigheid van uw driften te weerstaan, om in alles uw eigen wil te verzaken; en die oplettendheid, die zorg, dit heilig geweld, welke volstrekt tot uw zaligheid nodig zijn, zullen u in dit leven en in de eeuwigheid gelukkig maken, aangezien er geen ware vrede van geweten noch enige verdienste te vinden is dan in wat men voor God en tegen zichzelf doet. Gebed O mijn Zaligmaker! Hoe gelukkig, tevreden en zeker van mijn zaligheid zou ik niet zijn, indien ik, om aan uw rechtvaardigheid door de boetvaardigheid, aan uw liefde door de getrouwheid te voldoen, dit deed wat ik zonder ophouden doe om mijn driften en de verzoeken van mijn eigenliefde te bevredigen! Gedoog niet, Heer! Dat ik een andere meester dien dan U. Breek mijn ketenen en verlos mij uit de onrechtvaardige en wrede slavernij, waarin ik door mijn begeerlijkheden geboeid lig. Mijn hart is gans voor U. Laat niet toe dat de ijdelheid, de eigenliefde, de wellust, de vadsigheid, de gramschap -die vreemde goden- het verdelen, of eerder het aan de macht uwer liefde onttrekken, want ik gevoel, wanneer ik mijn hart tussen U en mij verdeel, dat ik het U onttrek en dat Gij van mij alles of niets eist. O mijn God, mijn Al! O God van mijn hart! Wees mijn aandeel in eeuwigheid. Amen.

Het nut van de tegenspoed Oefening Men moet de tegenspoed aanzien als een proef de liefde aangedaan, die deze zuivert en ze bovennatuurlijk in ons doet ontstaan. Indien eenieder de achting en het ontzag voor ons had, welke onze eigenliefde verlangt en zich zo dikwijls inbeeldt te verdienen, zo zouden wij voor de evenmens niets hebben dan een natuurlijke verkleefdheid om de overeenstemming van gemoederen, niets dan een menselijke erkentenis en een inwendig behagen jegens onszelf. Maar God wil dat wij overal tegenspraak, onverwachte toevallen en wederstand ontmoeten en lijden van hen met wie wij leven, opdat wij hen alleen ten opzichte van Hem zouden beminnen en omdat Hij het gebiedt. Gelukkig is het hart, dat door tegenspoed beproefd en door bekoringen, waaraan het wederstaat, gezuiverd wordt: het is hierdoor, zegt de Wijze Man, dat het waardig wordt met God te zijn en bekwaam om aan de verlangens van zijn Hart te beantwoorden. Gebed Heer! Ondersteun mij in zwarigheid en tegenspraak, die Gij toelaat dat mij overgezonden worden en die Gij wilt dat ik zal onderstaan; en gedoog niet dat zij in mij de liefde voor de evennaaste of mijn getrouwheid jegens U verminderen. Spaar uw hart, met het mijne niet te ontzien, en maak dat de bekoringen, verre van mij te verwijderen van U, mij meer dan ooit aan u vasthechten, door mij dringend en voortdurend de noodzakelijkheid van uw hulp te doen inzien. Amen.

Het weerstaan, standvastigheid in verzoekingen Oefening De bekoringen dienen om ons te zuiveren van de geheime geneigdheid tot de ijdelheid en tot de eigenliefde, alsook van het vertrouwen in onszelf, met ons het gewicht van onze ellenden te doen gevoelen, met ons van alle voldoening een afkeer te geven, en met ons te verplichten van op God alleen te steunen. Zij dienen daarenboven nog, om ons te verootmoedigen door de beproeving van onze zwakheden en door het gevoel van de wortel van verdorvenheid, die wij in onszelf dragen. Zij dienen eindelijk om ons te onderrichten over onze machteloosheid, zowel om iets goeds te doen als om ons van de zonde te bevrijden, zonder de hulp van God. Gebed Heer! Ik gevoel in de grote bekoringen dat ik niets uit mijzelf kan dan U vergrammen, en dat ik, door de neiging tot het kwaad vervoerd, in gevaar ben van verloren te gaan. Maar ik weet ook dat Gij kunt, en uw Apostel verzekert mij, dat Gij mij wilt ondersteunen tegen de geweldigste aanvallen van mijn driften. Aldus mistrouw ik mijzelf, en geheel mijn vertrouwen in U stellende, zeg ik tot U: Heer! Behoed mij! Ik ben op het punt van te vergaan. Ik zal mijn hand, gelijk de H. Petrus, tot U uitreiken, en ik hoop dat Gij mij niet zult laten vergaan. Amen. Het leven is een vooraf uitgestippelde weg, vol met oneffenheden, bergen en dalen. Het leven is een kaars die langzaam opbrandt tot er niets meer rest. Het leven is snel gestreden, een oorlog vol tegenstrijdigheden, begrip en onbegrip, liefde en haat. Het leven is een film die men afdraait, aan het einde rest enkel nog de herinnering. Het leven is vergankelijk, een nietig onderdeel binnen het heelal dat terugkeert tot stof en as. Het leven,... ja, het leven is zo kort, maar ook fijn en uniek, laten we er daarom van genieten en gelukkig zijn.

Niet lichtvaardig oordelen Oefening Wij oordelen meer door de genegenheid van ons hart, dan door het licht van onze geest. Onze eigenliefde brengt gewoonlijk teweeg, dat wij in onszelf goedkeuren wat wij in anderen veroordelen, en dat wij zoveel te scherpzinniger zijn op de gebreken van de evennaaste, als wij meerder verblind zijn op de onze. Een geest, die op de goddelijke tegenwoordigheid aandachtig is, en een hart, dat getrouw is aan de beweging van zijn genade, een ziel, aldus met God bezig en Hem aangekleefd, houdt zich in haarzelf niet op dan met God, en denkt niet aan haarzelf dan voor God: en terwijl zij tracht haar eigen hart te bewaren, vergeeft zij niets aan haarzelf en alles aan anderen. Gebed O mijn God! Wanneer zal ik, vrij van alle geneigdheid tot het schepsel en van alle vooringenomenheid tot mijzelf, mijn geest, mijn hart en mijn ogen alléén op U, op mijn plichten en op mijn zaligheid gevestigd houden? Maak, Heer! Dat ik alles vergetende, of in alles onwetend zijnde, wat ik niet moet kennen of onderhouden, niet leve dan in U en voor U. O mijn Zaligmaker! Laat niet toe dat ik iets anders kenne, beminnen of bezitte dan U, die alle dingen ver overtreft. Boezem mijn hart een vurige begeerte in om U te behagen, en een ootmoedige toestemming in al wat Gij verlangt. Amen. Arm blijf je, zolang je niet ontdekt dat je niet met open ogen het scherpst ziet. Naïef blijf je zolang je niet geleerd hebt dat er, met gesloten lippen, stilten zijn, veel sterker dan een stortvloed van woorden. Onhandig blijf je zolang je niet begrepen hebt dat je met gevouwen handen beter handelen kan dan met veel gebaren.

Werken uit liefde verricht Oefening Men kan niet genoeg deze woorden van de schrijver aanhalen, namelijk, dat God zozeer niet aanziet hoeveel men doet, dan wel uit hoe grote liefde het werk voortkomt, en dat men veel doet, wanneer men veel bemint: dit is: dat onze werken aan God slechts waarlijk behagen, voor zoveel zij bezield zijn met de begeerte om Hem aangenaam te wezen, en voor zoveel ze met de zegel der liefde bestempeld zijn. Doet, zegt de H. Paulus, al wat gij doet, door ingeving en beweging van de liefde Gods. Deze levende en werkende liefde, welke men dikwijls vernieuwt, maakt de verdienste van onze goede werken uit, het geloof zelf is zwak en kwijnend in ons, indien het niet bezield is door de liefde en door een tedere godsvrucht voor de Heer, die ons deze waarheden veropenbaard heeft. Trachten wij dan God te beminnen in al wat wij doen, en alles te doen in de liefde Gods. Alles voor U, o Heer! Alles in U, alles tot uw dienst. Dit moet ons hart onophoudelijk zeggen en doen om een bovennatuurlijk en verdienstelijk leven te leiden, en om in de tijd te beginnen, wat wij in de eeuwigheid zullen vervorderen. Gebed Het spijt mij grotelijks, o mijn God! Dat ik zoveel tijd overbreng zonder mijn geest met uw tegenwoordigheid en mijn hart met uw liefde bezig te houden! Welke schande voor mij, zo weinig aan een God te denken, die gedurig aan mij denkt, en dikwijls zo ongevoelig te zijn voor U, o Heer! Die altijd door het vuur der liefde brandt. Gedoog niet dat ik één ogenblik leve zonder U te beminnen: en aangezien Gij het middelpunt van mijn hart zijt, druk daarin de gedurige tederheid en die innige en vurige begeerte van U te behagen en in alles en boven alles U te zoeken, opdat ik geen rust, geen geluk, noch enige ware voldoening meer vinde dan in U. Amen.

Verdraagzaamheid tegenover andermans gebreken Oefening De zwakheden welke wij niet kunnen verbeteren, in onszelf en in anderen te verdragen, dit is voorwaar een zeer heilige oefening; dit liefdewerk is een voortreffelijk middel om ons de hemel te doen bekomen, want daar is niets geschikter om ons te verootmoedigen en ons voor God te vernederen, dan het gevoel van onze ellenden, en niets is rechtvaardiger dan van anderen te verdragen wat wij willen dat men van ons verdrage. Wij moeten dan al wat uit de inborst van de evennaaste voortkomt, verduldig verdragen en niemand iets van onze eigen aard doen lijden. Het is alzo, volgens de H. Paulus, dat wij elkanders last moeten dragen, en dat wij de wet van Christus zullen volbrengen, die een wet van liefde is, van zachtmoedigheid en verduldigheid. Gebed Hoe waar is het, o Heer! Dat de tegenstand met ootmoed en onderwerping gedragen, voordelig is voor een christen, aangezien hij in hem de deugd zuivert, beproeft en volmaakt. Maar gij weet hoe lastig ons die beproevingen vallen, en hoe gevoelig wij zijn over wat onze begeerten tegenstaat. Gedoog niet, o mijn God, dat wij onze gevoeligheid involgen; maar geef dat wij haar slachtofferen voor het geluk van U te behagen; want alles te gevoelen zonder iets in te volgen, stil te zwijgen als het hart getroffen is, zich te wederhouden als men op het punt is van uit te barsten, dit is onze nodigste oefening en het zekerste teken van een ware christelijke deugd, die het eeuwig leven verdient. Dit verhopen wij van uw oneindige goedheid. Amen. Soms vraag ik mij af: Wat wordt er eigenlijk van mij verwacht? Waarom leven wij? Wie is God voor mij? Moeilijke vragen... Maar wie ben ik voor God? Wat vindt God van mij?

God, vroeger was je de "dreigende onbekende", iemand die klaarstond om alles en iedereen te straffen; de man die de macht had over donder en bliksem, water en vuur. Maar nu gaat onze wetenschap er snel op vooruit en we hebben je niet meer nodig. We leren alles te verklaren en water wordt H2O, vuur wordt een oxidatie, warmte drukken we uit in calorieën. Maar de warmte van het hart kan je niet uitdrukken in calorieën, en het vuur van de liefde heeft niets met oxidatie te maken, en het levenswater is niet te vatten in een scheikundige formule. We hebben geleerd alles te verklaren, maar we weten geen weg met het mysterie van ons bestaan, we kennen alles, behalve onszelf. God, leer ons inzien dat het leven meer is dan een hoop welbepaalde formules en wetten, dat het leven heel wat rijker is dan wij mensen kunnen begrijpen. Donker is niet zozeer de zwarte kleur of wanneer je naar boven kijkt rond 10 uur op een regenachtige decemberavond. Nee, donker ervaar je in je leven wanneer je verdrietig, bang, ziek of ontgoocheld bent. Het donkere drukt uit waar je je niet goed bij voelt. Licht is niet zozeer de prachtige sterrenhemel, de maan of de halogeenverlichting op je kamer. Neen, licht ervaar je in je leven wanneer je weet dat er mensen zijn die om je geven. Die er altijd voor je zijn, in welke omstandigheden dan ook. Het is belangrijk dat je licht en donker kan delen met mensen. Zo kan je ook een lichtpunt zijn voor anderen.