Evaluatiefishe: Typographic links: Hoe bladeren/lezen? Je kan het boek normaal lezen (in de juiste richting), of je kan de links volgen naar gelang je eigen interesse. Interactie? Ja, je kan je eigen keuzes maken in het boek, er is geen vast stramien, maar daar blijft het dank ook bij. De lezer moet niet echt zelf iets doen, hij moet gewoon een keuze maken. Meerdere versies van het verhaal? Dit is mogelijk. Het is sowieso niet een normaal verhaal maar eerder geschiedenis en feiten samen gebundeld. Maar je kan naar gelang je eigen interesse je eigen richting in het ‘verhaal’ zoeken. Illustraties? Neen Leesbaarheid (typografie)? Tussen de links door is het boek goed leesbaar. Duidelijke typografie, zwart op wit gedrukt. De linken zouden misschien wel een beetje voor verwarring kunnen zorgen (zien dat je de juiste volgt). The Imp of the Perverse: Hoe bladeren/lezen? Je leest het boek in de normale en juiste richting. Interactie? Ja, je kan kiezen om het verhaal normaal te lezen, maar dan moet je daarvoor ook iets ondernemen. Zo moet je het boek op de aangegeven plaatsen scheuren en plooien. Je hebt dus de keuze om het boek in zijn normale vorm te houden (en niet het volledige verhaal mee te krijgen), of tegen deze principes in te gaan en het boek te scheuren (en het hele verhaal te kunnen lezen). Meerdere versies van het verhaal? Nee, er is maar 1 versie van het verhaal. Maar als je het boek niet scheurt, mis je wel stukken uit de tekst. Maar ik kan niet bepalen of die heel essentieel zijn (of niet) voor het verhaal. Illustraties? Neen

Leesbaarheid (typografie)? De tekst is zwart op een witte achtergrond, dus goed leesbaar. Het is enkel de vraag of eens het geplooid is, of de tekststukken wel perfect overeen komen, en dus geen verspringing geven. Tree of codes: Hoe bladeren/lezen? Je leest het boek in de normale en juiste richting, maar je moet wel per blad lezen, en niet door de pagina’s heen. Interactie? Nee, het boek wordt normaal gelezen, het is gewoon een kwestie van het juist te doen. Meerdere versies van het verhaal? Nee, er is maar 1 versie van het verhaal. Illustraties? Neen Leesbaarheid (typografie)? De tekst is zwart op een witte achtergrond, dus goed leesbaar. Het is enkel de vraag of de tekst per blad wel goed te lezen is, terwijl je er ook nog onderliggende tekst tussen ziet. Traumgedanken: Hoe bladeren/lezen? Het boek brengt verschillende tekstfragmenten samen. Ze zijn verbonden door draden die aansluiten bij bepaalde sleutelwoorden. De draden visualiseren de verwarring en fragiliteit van dromen. Interactie? Ja, je kan keuzes maken in het volgen van de draden, of om juist het boek van voor naar achter te lezen. Maar meer is er ook niet. Meerdere versies van het verhaal? Nee, er is maar 1 versie van het verhaal of theorieën.

Illustraties? Ja, op vijf pagina's er zijn illustraties uit draad gemaakt. Hun vorm en kleur is gebaseerd op de sleutelwoorden op de volgende pagina. Op deze manier wordt een abstract beeld van de droom gegenereerd. Leesbaarheid (typografie)? De tekst is zwart op een witte achtergrond, dus goed leesbaar. De draden lopen wel over de tekst, maar is niet zo hinderend. Daarnaast zijn er vijf pagina's waar een belangrijk fragment uit de tekst van de vorige pagina gestikt is in het papier. Het is niet leesbaar omdat de tekst aan de binnenkant bevind in de gevouwen pagina. Dit drukt de geheimzinnigheid van dromen en het aspect van de droominterpretatie. Un libro illegible: Hoe bladeren/lezen? ‘Het onleesbare boek’ bestaat uit rood en wit papier dat geometrisch is uitgesneden. De enige tekst in het boek is een verklaring van de uitgever. De betekenis van het boek wordt gevormd door het samenspel van de vormen, kleuren en formaten. Interactie? Nee, de lezer zijn gevoel wordt wel tijdens het bladeren veranderd en het gaat dus puur om de ervaring van de vlakken. Meerdere versies van het verhaal? Nee, er is maar 1 versie van het ‘verhaal’. Illustraties? Nee, of je moet de vlakken als een illustratie bekijken, dan bestaat het boek alleen maar uit illustrties. Leesbaarheid (typografie)? Ja, in zoverre dat de lezer deze vlakken kan ‘lezen’. Het ‘lezen’ lijkt een uitvoering van een melodie, met steeds andere tonen door de opvolging van de pagina's.