Colofon: Emigreermagazine is een maandelijks verschijnende online uitgave van MediaMix Publishing. De inhoud wordt samengesteld met behulp van diverse redactie, fotografie en Dtp medewerkers. Niets uit deze uitgave mag zonder schriftelijke toestemming van de uitgever worden overgenomen en of vermenigvuldigd. Redactieadres: redactie@emigreermagazine.nl Algemene informatie: info@emigreermagazine.nl

Inhoud

2 Inhoud / Voorwoord 4 | 6 In den Vreemde 8 | 9 Piste Summer school 10 | 13 Singapore 14 | 15 Column Marisa Garau 16 Spanje populairste vlieg- bestemming 16 Kandidaten gezocht voor emigratie programma, Ik vertrek. 18 Over de geschiedenis van Aruba 20 | 21 Bon Bini Bonaire 22 | 23 Regatta Residence Bonaire 25 | 30 Van Groningen naar Guardamar del Segura (Alicante) Spanje 32 | 33 Emigratie van Nederland naar België

Adverteerders index 3 Zoologistics 7 Bon Bini Bonaire 17 Wereldschool 19 Global Recourcing 24 Joho 27 Rabobank Grensbanken 29 Worldwide Baggage Services BV 31 Casa de Buceo 33 Internationale verhuisbedrijven 34 War Child

Voorwoord Vakantie stress, of tijd voor rust?

Nu de scholen weer even een paar weken sluiten is er weer wat extra tijd om even weg te dromen of ‘gewoon’ naar je meest favoriete- vaak zonnige vakantiebestemming te gaan. Het meest populaire vakantiebestemmingland is nog altijd ‘Spanje’. ( zie ook verderop in het magazine het vakantieoverzicht bij ‘Kort nieuws’) Niet zo heel gek natuurlijk als je bedenkt dat daar de mensen zeer vriendelijk zijn- het klimaat zeer aangenaam en het valt vanuit Nederland nog prima te doen ook met de auto.

Zo ook is het Spanje nog steeds het meest populaire emigratieland vanuit Nederland gezien. De cijfers tonen aan dat Spanje nog altijd Emigratieland nummer 1 is. Zou bovenstaande ( het vakantiegevoel) dan ook de hoofdreden zijn om te emigreren? Wonen in je vakantieland? Persoonlijk denk ik dit ‘rust en vakantiegevoel’ hoofdreden nummer 1 zou kunnen zijn om te Emigreren (naar je vakantieland!)

Hectiek, regelgeving, klimaat, prijsstellingen, rust, ruimte en uitzicht zijn toch allemaal redenen om even of voorgoed naar het buitenland te vertrekken, toch? Het leuke en het zeer goed bekeken televisieprogramma van IK VERTREK! ( waar we overigens sinds kort ook exclusief mee samenwerken. Zie www.ikvertrek.nl) geeft al aan dat men vaak om de meest idealistische redenen vertrekt uit Nederland.

Een aantal belangrijke factoren spelen natuurlijk mee. Je laat vaak meer achter dan je van te voren bedenkt, maar eenmaal daar hoor je vaak. “Wat er ook gebeurd, ik ga niet meer terug naar Nederland”.Tegenslag hoort er bij en hou er dus rekening mee heb ik meerdere emigratiecoaches al horen roepen. Zo is het leven. Maar wie niet waagt…..

Veel leesplezier met Emigreer Magazine Juli,

Groetjes, Sandy

In den vreemde Terugkomend van weer een dag werken, voor de baas, keken we elkaar aan en hadden we dezelfde vraag : blijven we dit nog ruim 20 jaar zo doen ? We waren al weer 3 maanden thuis van onze wereldreis (www.travel4us.nl) en konden niet meer aan de 8-5 baan wennen. Waar is die vrijheid ? Tijdens het reizen stonden we al open voor werk in welk land dan ook, maar het kwam niet op ons pad en dus moesten we thuis zelf andere paden gaan bewandelen. Het meest bekende pad is dan GOOGLE en dat werd dan ook mijn favoriete tijdsbesteding. Toen we nog in de wieg lagen vertoefden we bijna elke vakantie op een camping, dus de eerste gedachte was vrij logisch. Thuis zit je te bepraten wat je dan zou willen en in welk land. Maar door onze gemeenschappelijk interesse in

Frankrijk, beiden beheersen we de taal goed genoeg en, ook minstens zo belangrijk, als er echt iets is met, in of bij de familie stap je in de auto en ben je in een dag thuis.

Via Google kom je dan de meest uiteenlopende sites tegen en 1 van de eersten was een site waar allemaal campings op te koop werden aangeboden oplopend in vraagprijs. uiteraard ga je dan bij de goedkoopste kijken en al snel blijkt dat je die campings niet wilt. het kip met het gouden ei moest het natuurlijk worden en dat gingen we dus zoeken.

September 2005 gingen we voor het eerst naar Frankrijk. Een camping kijken. De plek was helemaal niets voor ons en de camping eigenlijk nog minder. Een meer dat in juli en augustus leeg liep in plaats van vol, een grijs stadje zonder bakker! We kwamen met een vreselijke kater thuis. We wisten wat voor een camping we wilden, maar al snel kwamen we er achter dat die niet te betalen was in Zuid Frankrijk en zo kwamen we bij de andere optie om ons in Frankrijk te gaan vestigen : een eigen Chambres d’Hôtes (CdH) met of zonder appartementen en/of een kleine camping. We gingen verder met ons onderzoek en begonnen diverse CdH’s aan te schrijven met de bekende vragen hoe ze die hadden

gekocht, verzekeringen, kan je er van leven enz. Eén ding werd ons al snel duidelijk, de plek moest goed zijn en de omgeving moest meteen “goed voelen”. Dat hadden we met die 1e camping natuurlijk al ervaren en dus werden er geen concessies meer gedaan. Wanneer 1 van ons beiden iets niet goed (genoeg) vond, plek of huis, dan vertrokken we direct weer. Gezien de aard van de business wilden we ook de winkels en andere voorzieningen dichtbij hebben, maar toch zeker ook de rust aan je gasten kunnen bieden. In maart 2006 kregen we, na weer een bezoek aan Frankrijk, een mailtje van 1 van de Nederlanders met wie we al e-mail contact hadden. Hun boerderij werd te koop gezet en ze vroegen of wij al iets gevonden hadden ? We zaten met open mond naar ons beeldscherm te kijken en konden het niet geloven………..en niet betalen, dachten we, totdat de vraagprijs gemaild werd. Telefoon gepakt, afspraak gemaakt en op Koninginnedag 2006 stonden we daar in de tuin en keken onze ogen uit. Twee fantastische appartementen (kamers) met een tuinhuisje als woonkamer en een zelfstandig (boerderij)appartement, een zwembad in de tuin EN een camping van 2000 m2, 3 geitjes in de wei en kippen die ook nog eieren leggen. Na ook het dorp te hebben bezocht was het duidelijk. C’est ca .

Weer thuis aangekomen moest er nog heel veel gebeuren met als eerste “ons huis verkopen”. Om een franse hypotheek te krijgen moet je aantoon-baar het restant van het geld hebben, dus niet in de vorm van overwaarde, maar in de vorm van geld op je bankrekening. Het huis werd te koop gezet voor een bepaalde prijs en onze buren zeiden nog : nou, je hebt er maar 1 nodig die het wil kopen. Die ene was de eerste die belde en na 8 dagen was ons huis verkocht. en voor bijna de vraagprijs. Dan heb je nog een verhuizer nodig, opslag voor onze inboedel want wij moesten 3 maanden eerder ons huis uit dan dat we er in Frankrijk weer in konden. Appartementje voor 3 maanden gezocht en nog gewerkt tot 1 december. Uiteraard een afscheids-feestje, nou ja, feest en weer een week later, 17 december 2006, vertrok-ken we naar Saint Germain de Confolens in de Charente.

Een jaar geleden hadden we nog nooit van de Charente gehoord en nu reden we met onze boedelbak naar de Charente, naar ons nieuwe (t)huis. Wat gaan we in hemelsnaam ondernemen ? Wat zouden we gaan missen ? Wat gaat ons verrijken ? Ik, Arthur, zal op zeker het schaatsen op de pas overdekte baan en de triathlon gaan missen, naast de familie en vrienden. Caroline de snelle sociale contacten en haar aerobics, even uit eten en gewoon een bakkie bij je vrienden doen. Nou ja, we zouden het wel zien. Je kunt tenslotte maar beter spijt hebben van dingen die je hebt gedaan dan van dingen die je niet hebt gedaan.

We kregen de tip dat we onze oude kleding moes-ten bewaren want daarmee waren we hier de mode nog ver vooruit. Echte leuke kledingwinkels kennen ze ook niet “en campagne”, laat staan een HEMA al hoewel die er nu ook al weer in Parijs is. De warme grote stroopwafel op zaterdag op de grote markt, of lekker even een sateh-tje eten op de markt. Ook liggen onze skates ons hier werkeloos vanuit de kast aan te staren met de brandende vraag op de wielen : wanneer gaan we weer ? Hier is werkelijk geen meter vlak en ook zou het veel te hard gaan, afgezien van de staat van het asfalt op de diverse D-weggetjes en dat terwijl we vanaf de eerste uitvoering hebben meegewerkt aan en meegereden in de Haarlem Nightskate.

Ondertussen zitten we hier alweer bijna 3 jaar. De eerste 2 seizoenen zitten er op en we hebben bijna alle extremen meegemaakt. Een windhoos die ons huis net mistte, 60 cm sneeuw terwijl het hier niet hoort te sneeuwen, het water in de woonkamer door extreme regen en als klap op de vuurpijl ook nog eens de aller-slechtste zomer die je je maar kunt voorstellen. De fransen hier zeggen dat het in 60

jaar niet zo slecht is geweest. Gelukkig hebben we het hoofd boven water kunnen houden en zoals mijn (schoon)vader al zei : als je dit overleeft, overleef je elk seizoen.

In het 1e jaar hebben we wandel en fietsarrange-menten gemaakt, de website sterk uitgebreid en gewerkt aan de “google-ranking”. De eerste wandelaars en fietsers hebben we al mogen ontvangen, er zijn hier tenslotte in de directe omgeving meer wandel en fietsroutes dan dat iemand vakantiedagen heeft. Ikzelf, Arthur, ben een duursporter pur sang en ga graag mee op ontdekkingsreis met de ATB, de VTT zoals ze hier zeggen. Caroline is meer dan een goede kok en heeft zelfs een journaliste van Wining & Dining versteld doen staan met haar versie van de Magret de Canard. Ons zwembad hebben we samen met een aannemer volledig gerenoveerd en is nu werkelijk een plaatje. Maar we zijn er nog niet. Met behoud van alle charmes van de oude boerderij willen we het geheel verder verfraaien en, als de financiën het toelaten, uitbreiden met nog 1 appartement. IN 2009 hebben we nieuw sanitair op de camping gebouwd, een parkeerplaats aangelegd en een volledig nieuwe entree voor de camping gemaakt. De franse bureaucratie valt achteraf best mee als je gewoon doet wat ze zeggen/vragen. Ook hier moeten vergunningen worden aangevraagd en moet je huis weer aan

van alles en nog wat voldoen voordat je überhaupt mag gaan verbouwen. Maar emigreren binnen de EU valt echt reuze mee. We hebben een 1-mans zaak laten oprichten en daarna ging alles vanzelf, afgezien van wat spelvouten in onze naam wat dan weer 6 weken duurt eer dat het hersteld is

Waar wij ontzettend van kunnen genieten is de franse kneuterigheid als we het zo mogen noemen. Een wereldrecord omelet bakken in een dorp met nog geen 300 inwoners, geweldig toch. Op een zaterdagavond varken aan het spit en met het hele dorp aan een lange tafel in de Ruïne van het kasteel die verorberen met live accordeon muziek. Er werd geld opgehaald om de man te laten stoppen met spelen . Eigenlijk moet je hier in de maanden januari en februari niet zijn. Stil, nat en koud. Wij hebben ons ook voorgenomen om dan een paar keer naar Nederland te rijden, familie bezoeken, genieten van de Hollandse keuken, de (overdekte ) ijsbaan en met vrienden de kroeg in. Maar het franse leven bevalt ons tot op heden zeer goed en vooral omdat de eerste doelstelling in ruime mate is gehaald : niet meer werken voor de baas en genieten van je eigen vrijheid en dan ook nog in zo’n fantastische omgeving.

A plus Arthur et Caroline www.lepetitmasdile.com

PISTE SUMMER SCHOOL, ONLINE TEKEN- EN SCHILDER- CURSUSSEN

PISTE Summer School heeft onlangs de deuren geopend. Het is gericht op men-sen die verknocht zijn aan hun hobby te-kenen en schilderen. Inspirerende lessen, gericht op creativi-teit en experiment. Voor Nederlanders wereldwijd.

Teken- en schildercursussen via het internet is een nieuw fenomeen. De school komt voort uit de stichting 'PISTE', een digitaal platform voor profes-sionele kunstenaars en publiek, waar aan de hand van thema's geëxposeerd wordt. En de jarenlange ervaring in praktijk lessen tekenen en schilderen van Gea Zwart. Goed onderwijs door een profes-sioneel beeldend kunstenaar en ervaren docent, 100% online. Het volgen van de cursus is bedoeld voor jong (er is een aparte cursus groep voor de jongere deelnemers onder ons, vanaf 6 jaar.) en oud. Voor de beginner en de meer gevorderde tekenaars en schilders. PISTE Summer School biedt de gelegen-heid om 1 op 1 lessen te volgen of, vrijblijvend, je aan te sluiten bij de webgroep waar cursisten hun werk onder de aandacht van andere cursisten kunnen brengen en ervaringen uitwisselen. Voor mensen die net beginnen heeft het het voordeel dat ze vrij anoniem hun werk eens kunnen laten beoordelen. Ook voor de mensen die niet de behoefte hebben om in groepsverband zich bezig te houden, met het op papier of doek zetten van hun creativiteit.

De webgroep geeft juist de kans te genieten en te leren van andermans werk. En je te laten verrassen door de verschillende invalshoeken bij dezelfde opdracht. Het grote voordeel: u kunt altijd, waar u ook bent, op de momenten die u uitkomen, de opdrachten uitwerken en laten bespreken. Voor mensen die geëmigreerd zijn of expats is dit ideaal. Ook om contact te houden met Nederlandse familie of vrienden, door bijv. gezamenlijk een cursus te volgen op grote afstand. De webgroep is vrijblijvend en gratis. Deze wisselt voortdurend en zorgt voor een dynamisch gebeuren. Succes verzekerd! Onder het kopje 'Gallery' vindt u een tijdelijke tentoonstellingen. De opdrachten komen per mail en met de knipkaart voor 8 lessen bepaalt u uw eigen tempo. De begeleiding gaat via de mail of met de webcam (via Skype). De opdrachten kunnen in elke omgeving gemaakt worden. Ook het formaat speelt geen rol. De werken kunnen klein tot zeer groot worden uitgevoerd, er zijn in dat opzicht geen beperkingen. U hoeft uw werk immers niet mee te slepen naar een cursus plek of postkantoor. Wel dient u uw werk te fotograferen of met de webcam in beeld te brengen. Naast het opbouwende commentaar zullen de cursisten ook handige wegwijzers krijgen, als het gaat om de kunsthistorie. Via de linkenpagina zijn er relevante verwijzingen naar allerlei websites,

met informatie over kunstenaars, musea en kunstgeschiedenis, direct betrekking hebbend op de opdracht of in het verlengde van de cursist zijn of haar inspiratie. Op de website staat een voorbeeldles. Deze is tevens gratis in te sturen als proefles ter kennismaking. De cursus is 2-talig opgezet: in het Nederlands en Engels om zoveel mogelijk mensen te kunnen benaderen. PISTE Summer School De Summer School is vaste sponsor van stichting PISTE, de organisatie met vele kunstprojecten. What’s in a name? PISTE Summer School is het hele jaar open! Voor een zomers gevoel in alle seizoenen. AANMELDEN EN INFORMATIE www.pistesummerschool.nl Contactpersoon: Gea Zwart, geazwart@xs4all.nl

Singapore

Wonen in het buitenland! Dat stond al een tijdje op het verlanglijstje van Peter (32) en Sheila (32). Die wens kwam uit toen de werkgever van Peter besloot om hem uit te zenden naar Azië voor drie jaar. In maart dit jaar verruilden ze hun appartement in hartje Amsterdam voor een appartement op de 52e verdieping in Singapore.

Vooraf

Je neemt niet zomaar de beslissing om in het buitenland te gaan wonen, daar gaat heel wat aan vooraf. We hebben vaak gesproken over de mogelijkheden en voorkeuren. Via Peter zijn werk waren er mogelijkheden om uitgezonden te worden naar de VS, Azië of Australië. We hadden niet echt een voorkeur voor een bepaald land. Voor mij (Sheila) was wel de voorwaarde dat het een land moest zijn waar ik kon werken. In Nederland had ik een fijne baan en ik was best bereid om deze op te geven, maar dan wilde ik wel aan de slag kunnen in een nieuwe land. Daarnaast was er een tweede voorwaarde. Onze twee katten (Poes en Tijger) moesten mee. Het moest dus een land zijn waar twee lieve katten van 7 en 9 welkom waren.

Zomer 2008

In de zomer van 2008 kwam er schot in onze plannen om tijdelijk naar het buitenland te gaan. Peter zou in het najaar voor zijn werk naar het buitenland worden uitgezonden. Eerst voor drie maanden en als dat van beide kanten beviel dan voor een langere periode. Exacte datum of bestemming waren toen nog niet bekend. Waar-schijnlijk zou het Hong Kong, Singapore of Sydney worden. Steden die stuk voor stuk in de smaak vielen en waar we al eens op vakantie waren geweest. Engels is de voertaal en ik zou in alledrie de steden mogen werken. Na een bezoekje aan de dierenarts en diverse internetsites was ook duidelijk dat onze katten welkom waren. In zowel Sydney als Singapore zouden ze 30 dagen in quarantaine moeten maar ze mochten mee. Maar niets was nog zeker. Alleen onze ouders en enkele goede vrienden vertelden we onze plannen van een eventueel vertrek uit Nederland. Op mijn werk hield ik het nog even stil. Er was immers nog geen definitieve beslissing gevallen.

Najaar 2008

Eind september zwaaide ik Peter uit op Schiphol. Hij vertrok voor drie maanden naar het oosten. Eerst naar Hong Kong dan Sydney en eindigend in Singapore. Vlak voor kerst zou hij weer naar Amsterdam komen. Voor hem een ongelooflijk avontuur. Voor mij een moeilijke tijd. Ik bleef achter in Nederland en was gewoon aan het werk. Doordat er nog steeds geen definitieve datum of bestem-ming was, kon ik mijn naderende vertrek bij mijn werkgever nog niet aankondigen. Dat viel me zwaar. Ik wilde graag open kaart spelen maar wilde ook mijn eigen kansen niet vergooien door nu al mijn baan op te zeggen. Misschien duurde het nog wel een half jaar of in het ergste geval ging het he-lemaal niet door! Uiteindelijk heb ik mijn manager ingelicht over mijn toekomstplannen en een eventueel vertrek in 2009. Hij reageerde gelukkig heel begripvol en in november heb ik mijn collega’s op de hoogte gebracht van mijn naderende afscheid.

Peter en ik hadden via mail en telefoon veel contact. In november heb ik hem opgezocht in Sydney. Hij kon een weekje vrij krijgen en samen zijn we naar Vanuatu (eiland ten westen van Fiji) gevlogen om met z’n tweetjes vakantie te vieren. Even helemaal los van werk en emigratieperikelen. Daarna vertrok ik weer naar Amsterdam en hij vloog door naar Singapore voor het laatste gedeelte van zijn opdracht.

Begin 2009

Een nieuw jaar brak aan. Peter was inmiddels vlak voor kerst thuis gekomen. Met goed nieuws! Er was duidelijkheid over de bestemming. We zouden per 1 maart voor drie jaar naar Singapore vertrekken! Half januari is Peter naar Singapore vertrokken om alvast te beginnen aan zijn nieuwe baan. Ik had inmiddels mijn baan per 1 februari opgezegd. Ondanks dat ik altijd heb gezegd dat ik geen problemen zou hebben om mijn baan op te zeggen in Nederland, vielen de laatste werkdagen me zwaar. Dit was een definitief afscheid van mijn veelzijdige baan, mijn fijne collega’s waar ik de afgelopen jaren zoveel mee gedeeld heb en een goede werkgever waar ik positieve ontwikkelingen en kansen zag voor mijzelf. Maar het onbekende avontuur had toch een grotere aantrekkingskracht.

Februari 2009

Precies een dag na mijn laatste werkdag in Neder-land vloog ik naar Singapore voor twee weken. Deze tijd hebben we benut om de stad te verkennen en te bepalen in welke wijk we wilden wonen. We waren er al eens eerder geweest maar dat was voor vakantie. Nu zouden we er echt gaan wonen. Samen met een makelaar zijn we woningen gaan bezichtigen.

In totaal hebben wij acht appartementen gezien. Bij appartement nummer drie was het meteen raak! We waren er gelijk verliefd op en zagen ons er al helemaal wonen. Voor de zekerheid toch nog de overige appartementen bekeken maar in ons hoofd zat de hele tijd ons favoriete appartement. Diezelfde avond hebben we de knoop doorgehakt en de makelaar opdracht gegeven om ervoor te zorgen dit appartement per 1 maart van ons zou worden. Dat is gelukt! Vanaf 1 maart wonen we op de 52e verdieping van één van de grootste woontorens van Singapore.

De verkenningsperiode in februari hebben we ook gebruikt om alvast water en elektriciteit aan te vragen. Zelf ben ik die week langs geweest bij diverse headhunters en heb ik via internet wat online sollicitaties de deur uitgedaan. Een baan vinden in Singapore zou niet zo moeilijk zijn, dacht ik.

Medio februari vlogen we met z’n tweeën terug naar Amsterdam om daar alle lopende zaken af te handelen. Uitschrijven bij de gemeente, de laatste inentingen halen bij de GGD, nog even langs de huis- en tandarts voor een laatste check-up en verder diverse instanties op de hoogte brengen dat je de komende drie jaar niet in het land bent. Een bezoekje brengen aan de belastingadviseur stond ook nog op het programma en koffers inpakken uiteraard. De laatste dagen in Nederland hebben we ook nog even goed van Amsterdam genoten. Toch 12 jaar met veel plezier in de hoofdstad gewoond. Genoten heb ik ook van het afscheid nemen van familie en vrienden. Dat klinkt heel raar. Het afscheid nemen van mijn werkzame leven vond ik zwaar en emotioneel maar het afscheid nemen van familie en vrienden was eerder gezellig te noemen. Het voelde in ieder geval niet als een afscheid, meer als een bijzonder feestje.

Sheila in Singapore Flyer: het grootste reuzenrad ter wereld met uitzicht over de hele stad

Singapore Flyer met uitzicht.

Maart 2009

Toen was eindelijk de dag daar dat we zouden vertrekken. Met vier koffers en de nodige hand-bagage vertrokken we naar Schiphol. Ons appartement in Singapore zou deels gemeubileerd zijn dus we hebben ervoor gekozen om geen meubels of overige spullen te verschepen. We zouden ter plekke wel één en ander aanschaffen, was de insteek. De laatste dagen in Nederland waren stressvol, hectisch en toch ook een tikkie emotioneel. Eenmaal in het vliegtuig viel alles van me af en heb ik als een blok geslapen. Terwijl ik anders nooit in vliegtuigen slaap.

Na 13 uur vliegen haalde onze makelaar ons op van het vliegveld en reed ons naar onze nieuwe stek. Zenuwachtig liepen we naar binnen. Bij de bezichtiging in februari was het appartement leeg. De makelaar zou ervoor zorgen dat er meubels geplaatst zouden worden.

Gelukkig hadden we een makelaar met smaak en opgelucht liepen we rond van kamer naar kamer. De Singaporese “NUON” had ook z’n werk goed gedaan want er was elektriciteit en water. Dit was onze nieuwe thuis.

In de maanden die vooraf gingen aan onze emigratie hebben we vaak tegen elkaar gezegd: “emigreren kun je leren”. Maar vlak na aankomst in Singapore hebben we vaak gezegd: “emigreren is net kamperen”. Je begint weer helemaal opnieuw. Nu is het zeker geen straf om te gaan winkelen voor spulletjes voor je huis. Maar wij hadden helemaal niets! Geen handdoeken, geen beddengoed, geen bestek, nee zelfs geen wc-papier. De eerste uren na aankomst stonden dan ook in het teken van: kopen, kopen, kopen!

De weken daarna

De eerste weken van emigratie zijn voornamelijk regelen, organiseren en aankopen doen. Het openen van een bankrekening is één van de eerste dingen die we gedaan hebben. Net zoals het regelen van een telefoon. Misschien het allerbe-langrijkste was het aansluiten van internet! Maar soms heb je ook even genoeg van al dat geregel en geshop. Dan wil je even lekker op de bank zitten met een glaasje wijn en ontspannen. Helaas kom je er dan achter dat je vergeten bent een kurken-trekker te kopen...

Maar naast het regelen en inrichten is er ook tijd om te genieten en nieuwe mensen te ontmoeten. En proberen te beseffen dat het gelukt is dat we toch echt in het buitenland wonen. Ik heb heel vaak een “knijp me eens” momentje gehad de eerste weken omdat ik niet kon geloven dat het allemaal echt gebeurde.

Katten

De dag dat wij definitief naar Singapore vertrokken, zaten onze katten ook in het vliegtuig. Daar ging het nodige aan vooraf. In augustus 2008 zijn we begonnen met het “emigratieproef” maken van onze katten. Inentingen, doktersverklaringen, importvergunningen, quarantaine, speciale kennels, vliegtickets voor huisdieren; een hele nieuwe wereld ging voor mij open. Het is niet makkelijk om huisdieren mee te nemen, niet in de laatste plaats voor de dieren zelf, maar ik ben nog iedere dag blij we de beslissing hebben genomen om ze mee te nemen. Na aankomst op het vlieg-veld, reden wij door naar onze nieuwe stek maar Poes en Tijger werden overgebracht naar het quarantaine centrum. Daar hebben ze 30 dagen doorgebracht. Gelukkig mochten we vaak op bezoek. Eenmaal uit quarantaine liepen ze door het huis alsof er niets gebeurd is. Terwijl ze toch echt 11.000 kilometer van huis zijn.

Carrierswitch

In Nederland was ik werkzaam als relatiemanager collectieve pensioenverzekeringen bij Zwitserleven. Ik had gehoopt om in Singapore een vergelijkbare functie te vinden. Helaas is dat niet gelukt. De we-reldwijde recessie treft de financiële sector hard. Er worden bij verzekeraars meer mensen ontslagen dan aangenomen. Noodgedwongen ben ik mijn pijlen op andere sectoren gaan richten. Met succes! Inmiddels werk ik als public relations manager bij United Relocations. Dit is een internationaal verhuisbedrijf dat tevens ook optreedt als makelaar voor emigranten die een woning in Singapore zoeken. Voor mij een mooie kans om mijn eigen ervaringen te delen met aspirant expats. Veel aankomende emigranten uit Nederland vinden het prettig om in de eigen taal te communiceren en door een Nederlands sprekend iemand rondgeleid te worden. Geeft vaak toch net dat beetje rust en vertrouwen in een hectische en stressvolle periode.

Toekomst

Wat de toekomst brengt? Voorlopig zitten we hier prima. We voelen ons helemaal thuis en kunnen niet geloven dat we er “pas” vier maanden wonen. Singapore is een heerlijke stad die niet snel verveelt. Inmiddels hebben we een fijne groep mensen om ons heen verzameld waar een vriend-schappelijke band mee is. Niet alleen Nederlanders of expats maar ook met Singaporesen. We hebben allebei een baan waar we uitdaging in zien en missen helemaal niets uit Nederland. Reizen is onze grootste hobby en Singapore is een uitstekende plaats om de regio te verkennen.

Ons idee was altijd om een periode in het buiten-land te wonen en dan weer terug naar Nederland te gaan. Nu zijn alle opties open. Singapore is zo’n veelzijdige en leefbare stad dat ik het hier best langer dan drie jaar naar mijn zin kan hebben. Aan de andere kant; dit smaakt ook naar meer. Verhuizen naar Singapore en daar een nieuw bestaan opbouwen is een ervaring die ik best nog eens in een andere stad zou willen uitproberen. Ach, wie weet wat de toekomst brengt!

Voor vragen over emigreren naar Singapore, alsme-de voor verhuizingen of woningen, kun je contact opnemen met Sheila Reneerkens via s.reneerkens@united-relo.com

Column

Marisa Garau (Delft, 1968) is schrijfster. Na haar eerste

boek over mindfulness (Lannoo, 2007) schreef zij een boek over haar emigratie naar

Nieuw-Zeeland: www.eenjaarmet2zomers.nl

Een warm broodje betrokkenheid

We waren net in de twintig toen we van Rotterdam naar Amsterdam verhuisden. We studeerden reclame artdirection en copywriting aan de kunstacademie van Rotterdam en het laatste jaar gingen we stage lopen bij een echt reclamebureau. Niet in Rotterdam natuurlijk: dat ‘dorp’ waren we na drie jaar studie wel ontgroeid. We kenden er elk min of meer hip café, hadden genoeg patatjes van Bram Ladage achter de kiezen en waren flink uitgekeken op de bedompte maar goedkope copyshop met haar sjacherijnige personeel, de te dure art supply winkel en de moderne maar slaapverwekkende bieb waar we het meerendeel van onze studietijd hadden doorgebracht. Omdat we na vier jaar studie niet de ambitie hadden om bij reclamestudio Pietje Puk in Lutjebroek carrière te maken, vertrokken we in de zomer van 1992 naar De Grote Stad Waar Het Allemaal Gebeurde!

Ondanks het meewarig gesnuif van een kennis die in een grauwe buitenwijk van Amsterdam woonde en ons dacht te vertellen dat we never nooit een huis in the big city zouden vinden, betrokken we nog geen maand later een comfortabel onderhuurappartementje bij het Prinseneiland. Wow! In vergelijking met Rotterdam bruiste Amster-dam van het leven. Zelfs ‘s avonds liepen hier mensen op straat, en niet alleen die groepjes opgeschoten jongeren die zich te pletter ver-veelden op een treurig verlaten Lijnbaan. In Amsterdam vergaapten we ons aan een melting pot van toeristen, gezinnen, veertigers, vijftigers en zelfs gepensioneerden die zich ook na het jeugdjournaal naar de Stadsschouwburg waagden, de Stopera, de bioscopen en de talloze gezellige restaurants en cafés. Er ging een wereld voor ons open! De eerste maanden stoten we elkaar lachend aan als de tram-bestuurder in plat Amsterdams de straatnamen omriep. We begon-nen ‘Hee pik’ tegen elkaar te zeggen en genoten van de welgemeen-de Jordanese onverschilligheid.

De anonimiteit van de grote stad bleek een unieke sensatie die ons het gevoel gaf alsof we regelrecht naar New York geflitst waren. Niemand kende ons, wij kenden niemand. En we genoten ervan. Elke dag opnieuw werden we opgeslokt in de stroom metropolitische reizigers die zich gelaten naar het werk spoedde, elkaar stil observe-rend in de weerspiegeling van beslagen tramruiten. In die vijftien jaar dat we in Amsterdam woonden kwam ik één keer een goede vriend tegen in de metro: een onvoorstelbaar toeval dat we meteen vierden met een biertje op een van de vele Rembrandtplein-terrassen.

Maar – zoals altijd – begon ook Amsterdam te wennen. En naarmate we er langer woonden begon die geweldig grote stad zelfs te benau-wen. We gluurden soms weemoedig bij gezellige buurtcafés naar bin-nen waar de bezoekers elkaar al jaren kenden, maar waarvan wij wis-ten dat we er als import-Amsterdammertjes niet thuishoorden. Na-tuurlijk, we hadden een eigen vriendenkring opgebouwd en deden verwoede pogingen elkaar regelmatig te zien – wat er in de praktijk op neerkwam dat we niet vaker dan eens per kwartaal met elkaar uit eten gingen. We waren allemaal drukdrukdruk en liepen vaker door de controlepoortjes op Schiphol dan door de Oudemannenhuispoort.

Onze overvolle werkagenda’s, het ongeduld van de stad en de oprukkende verruwing van de Nederlandse samenleving begon ons langzaam maar zeker te bedrukken. Spontaniteit was er niet meer bij, elke afspraak moest maanden van tevoren ingeboekt worden. De ooit zo geweldige anonimiteit bleek eigenlijk niets meer dan angstige desinteresse te zijn. Als iemand onwel werd op straat, liepen de meeste mensen er snel langs: het zou wel eens ‘gewoon’ een junk kunnen zijn. Risico-films kochten we liever op dvd, omdat verhitte jongeren regelmatig de bioscopen en haar bezoekers pleegden te verbouwden. De geestverruimende stad liet steeds vaker haar bekrompen, kille schaduwzijde zien. Het was duidelijk: we zaten in een nieuwe fase van ons leven. Bijna veertig voelden we opeens de behoefte om ergens bij te horen, om werkelijk deel uit te maken van een gemeenschap, om te weten wie onze buren eigenlijk waren en om de Hollandse onverschilligheid in te ruilen voor warme betrokken-heid.

Sinds we in Mangawhai wonen, zijn die wensen werkelijkheid geworden. Zodra we ons nieuwe huis betrokken, klopten de buren spontaan aan de deur om zich voor te stellen en ons welkom te he-ten. We worden om de haverklap uitgenodigd voor fundraising parties om allerlei goede doelen te steunen, van het kankerfonds tot het redden van de zeldzame, plaatselijk broedende Fairy Tern. En sinds de chocoladefabriek haar deuren heeft geopend hebben we zelfs een heuse stamkroeg! The French Café is gevestigd in het smaakvolle complex waar Bennett’s chocolade gemaakt en verkocht wordt. We wanen ons er in Frankrijk. En alle authentieke Kiwi-cultuur ten spijt, dat is toch wel lekker vertrouwd voor twee doorgewinterde Europea-nen. De materialen – natuurstenen fonteinen, houten luiken en rode dakpannen – zijn rechtstreeks uit Frankrijk geïmporteerd, de binnen-plaats wordt gebruikt voor kunsttentoonstellingen, binnenkort gaat de patisserie aan de slag en er opent een delicatessenmarkt met Franse kazen, salami’s, paté’s en wijnen. The French Café is het stralende middelpunt waar de geur van versgebakken croissants je al van verre tegemoet komt. De kaart is voortreffelijk, de koffie en de warme choco onweerstaanbaar. Elk weekend, en vaak ook doordeweeks, wippen we er even binnen voor een bakkie. Altijd komen we er bekenden tegen. Soms zitten we er uren weg te kletsen met iedereen die binnenwandelt, van buurvrouw Liane en Carmen de kapper tot yogalerares Gabi en Clayton, de ontspannen eigenaar van het complex. Deze week betrekt Arjan een van de kantoren boven de fabriek met onze buurman John die er een designbureau start. De twee overwegen voor het gemak maar een rekening te openen bij The French Café, dat naast al haar culinaire verleidingen ook wifi op het menu heeft staan.

We voelen ons geheel opgenomen in deze kleine maar hechte ge-meenschap van Mangawhai, waar de bewoners de tijd nemen om elkaar vandaag nog op de hoogte te stellen van de nieuwste ontwik-kelingen en laatste praatjes. Er zal vast een dag komen dat deze dorpse kneuterigheid ons de neus uitkomt. Maar tot die tijd vinden we het heerlijk om eindelijk ergens bij te horen!

Spanje populairste vlieg-bestemming

Van de Nederlanders die met het vliegtuig op vakantie gaan, gaat 35 procent naar Spanje. Italië komt met 19 procent op de tweede plaats en Frankrijk is derde met 8 procent.

Dit blijkt uit de Reisbarometer die reisverzekeraar Mondial Assistance voor het tweede achtereen-volgende jaar presenteerde.

De Nederlanders staan niet alleen in hun voorkeur, Spanje is onder alle Europeanen die met het vliegtuig naar hun vakantie reizen de populairste bestemming. Een kwart van de vliegende Europeanen gaat naar Spanje, 17 procent naar Italië, 15 procent naar Groot-Brittannië en 9 procent naar Frankrijk. De ranglijst is vrijwel hetzelfde als vorig jaar. “Ondanks de economische crisis is het vakantiegedrag van Europese luchtvaartreizigers weinig veranderd”, stelt directeur verkoop Erick Morazin.

De barometer is gebaseerd op ruim 360.000 reis-verzekeringen die zijn afgesloten via internetsites van Europese vliegtuigmaatschappijen die klant zijn bij Mondial Assistance. Het gaat om vluchten die worden gemaakt tussen 1 juli en 31 augustus. Vorig jaar waren dat er met 416.000 wel een stuk meer. Toen werd gemeten in de periode van half juni tot half augustus

De Fransen gaan met gemiddeld dertien dagen het langste met vakantie. Engelsen blijven gemiddeld maar acht dagen in het buitenland. De Nederlanders zitten met twaalf dagen boven het gemiddelde dat op tien dagen ligt.

Bron: www.nicla.com

Kandidaten gezocht voor emigratieprogramma ‘Ik Vertrek’!

De redactie van het populaire Trosprogramma ‘Ik Vertrek’ is voor een nieuwe reeks afleveringen op zoek naar mooie, bijzondere emigratieverhalen. Zijn jullie een gezin of stel dat Nederland op korte termijn voorgoed achter zich laat om iets nieuws op te starten in het buitenland? Lijkt het jullie leuk om gevolgd te worden door onze camera’s en lief en leed te delen met een dikke miljoen kijkers per week? Stuur dan nu een mail naar de redactie: ikvertrek@tros.nl of bel naar: 036-5241458.

Bij voorbaat dank!

Over de oorsprong van Aruba

Aruba werd vroeger bewoond door Indianen, tot het in 1499 door Spanje werd ontdekt en gekoloniseerd. Omstreeks 1636 kwam Aruba in handen van Nederland. In de 19e eeuw werd er ook goud op Aruba ontdekt, wat een heuse goud-koorts veroorzaakte. Helaas waren de goudmijnen al na enkele decennia uitgeput. Veel belangrijker voor het land zou de ontdekking van het ‘zwarte goud’ zijn ruim een eeuw later. Aruba bleek grote oliereserves te hebben. Al snel stroomden de buitenlandse oliemaatschappijen toe. De welvaart op Aruba steeg en de bevolking nam sterk toe. Halverwege de 50-er jaren kregen de Nederlandse Antillen een autonome status binnen het Koninkrijk der Nederlanden. Er was echter grote ontevreden-heid onder de Arubanen, die gefrustreerd waren over de dominante positie van Curaçao. In 1969 kwamen zij, onder leiding van ‘de bevrijder’ Betico Croes in opstand. In 1983 kregen zij de ‘Status Aparte’.

De ontwikkeling van Aruba

In de 80-er jaren van de vorige eeuw beleefde Aruba een crisisperiode. Er heerste grote werkloos-heid en de opbrengsten uit de olie-industrie nam af. Aruba stortte zich op het toerisme.Grote hotelketens werden overal uit de grond gestampt. Langzaam begonnen de reizigers toe te stromen en herstelde de Arubaanse economie. Oliewinning en het verwerken daarvan bleef belangrijk, maar toerisme werd de ‘core-business’.

In 2007 kwamen er ongeveer 750.000 toeristen naar Aruba. Dit aantal is alleen nog maar verder gestegen in 2008/2009. Het lijkt er zelfs op dat de ‘roemruchtige’ in 2005 verdwenen Natalee Holloway deze trend heeft doen versnellen. De reputatie van het eiland liep weliswaar een flinke emotionele deuk op, maar dit vertaalde zich gelukkig niet in terug-lopende bezoeken aan het eiland. Eerder andersom dus!

Over de Geschiedenis van Aruba

Bon Bini Bonaire

Privé woning te huur op het zonnige eiland Bonaire.

Het rustige en vreedzame eiland Bonaire is een paradijs voor natuurliefhebbers. Omgeven door de azuurblauwe zee is het eiland een Mekka voor alle vormen van watersport. Alle ingrediënten en faciliteiten zijn voorhanden en nodigen uit tot diepwaterduiken, snorkelen, zeilen, of gewoon genieten van de warme zon, zee en strand.

Bonaire heeft wereldwijd bekendheid en erkenning verworven over de wijze waarop zij haar natuur beschermt en conserveert. De spectaculaire koraalriffen, de kleurrijke tamme vissen en 146 vogelsoorten, waaronder de flamingo en Lora, zijn de tastbare resultaten van dit prachtige eiland in de Caribean. Bonaire is één van de drie ABC-eilanden gelegen voor de kust van Venezuela. Na Curaçao is Bonaire het grootste eiland van de 5 Nederlandse Antillen. Van de drie Benedenwindse Eilanden, komen de meeste toeristen naar Aruba voor de stranden en naar Curaçao vanwege o.a. een groot aantal bezienswaardigheden, duiksport en de stranden. Hoewel Bonaire veel minder toeristen telt, is het

een waar paradijs voor een watersportvakantie, zoals duiken, snorkelen, windsurfen, kitesurfen en waterskieën. Niet voor niets staat er onder de nummerplaten van de auto's geschreven: DIVER’S PARADISE Bonaire heeft, als koninkrijkseiland, verkozen haar band met Nederland te bestendigen als bijzondere gemeente. De vriendelijke Bonaireaan spreekt behalve Papiamentu, Spaans en Engels ook Nederlands. Dagelijks is er een directe KLM verbinding van en naar Amsterdam. Er zijn diverse vluchten per dag van Curaçao naar Bonaire.

Uw verblijf op Bonaire

Bonaire biedt haar bezoekers veel verschillende verblijfsmogelijkheden. Op dit exotische eiland zijn vooral veel appartementen en ressorts te vinden. Veel hotels kom je er niet echt tegen. De vele accommodaties zijn te vinden over het gehele eiland, maar vooral dicht bij de oceaan. Dit zodat u kunt genieten van het schitterende vergezicht over de parelblauwe oceaan! Het aanbod varieert van eenvoudige apparte-menten tot erg luxe privé villa’s en bungalows. De meeste ressorts zijn niet echt groot, maar vooral knus en gezellig. Veel van de accom-modaties zijn uitermate geschikt voor duiklief-hebbers, maar ook als niet duiker zult u zeker een onvergetelijke verblijf krijgen op één van de mooiste eilanden van de Nederlandse Antillen

Slavenhuisje

Onze privé woning

Het betreft een 6 persoons villabungalow op een kleinschalig beveiligd ressort genaamd “Regatta-Residence” Dit ressort ligt aan de rand van Kralendijk op Bonaire. De villa, type Flamingo 3B, heeft een woonkamer met zeer luxe keuken in Amerikaanse stijl. 4 open-slaande deuren leiden naar een groot terras (4.50 x 7,5 mtr). De woning heeft 3 slaap-kamers met ruime inbouwkasten. De gehele woning is voorzien van airco. Tevens beschikt de woning over 2 badkamers inclusief toilet. De woning is praktisch, comfortabel en volledig ingericht, inclusief was- en droogapparatuur. Er is een eigen oprit voor uw auto. Op het park is op dit moment 1 zwembad gerealiseerd met zonneterras en inclusief ligstoelen. Een 2e zwembad zal mogelijk eind 2010 klaar moeten zijn. Bij het zwembad zijn ook douche en toilet faciliteiten. Een exotische tuin omringt de woning.

Lange termijn verhuur

Wij bieden onze woning aan voor korte en lange termijn verhuur. Onze voorkeur gaat uit naar de lange termijn huurder(s) die willen komen werken en/of wonen op Bonaire.

De huurprijs bedraagt op lange termijn, op basis van minimaal een jaarcontract, € 1350,00 per maand (3100,00 NAF) exclusief gas/water en elektra. Eventueel verhuur langer dan een jaar natuurlijk bespreekbaar. De woning is tevens volledig ingericht, en daardoor direct bewoonbaar.

Prijzen zijn per maand, exclusief water- en stroomverbruik. - De ruime villa bungalow is volledig ingericht en volledig airconditioned. - Het 8.00 x 16.00 meter gezamenlijke zwembad is inbegrepen.

Bied ruimte aan zes personen. Met 2 personen per slaapkamer. - 2 ruime badkamers met toilet. - Eigen parkeer gelegenheid naast de deur. - Ruime woonkamer met openkeuken in Amerikaanse stijl. - Zeer ruime terras van 4.50 x 7.50 meter met terras meubilaire. - De woning is volledig ingericht, inclusief alle audio apparatuur. - Betalingen volgens huur contract, en aan het einde van elke maand. - Huisdieren zoals honden en katten zijn niet toegestaan op het complex.

Huisregels.

Van de zwembaden (inclusief pooldeck) mag na zonsondergang geen gebruik meer worden gemaakt. Voorts geschiedt het gebruik van het zwembad op geheel eigen risico, er zal geen badmeester aanwezig zijn. Glaswerk en duikflessen (scubatanks) zijn in en rond het zwembad niet toegestaan. Barbecueën is slechts toegestaan op eigen kavel. Het is niet toegestaan de afstandbediening van het toegangshek aan derden af te geven.

Voor informatie. Ton en Arina Frissen. Telefoon Nederland +31(0)71-4012827 E-mail adres tfrissen@xs4all.nl

Zwembad

Regatta Residence Bonaire Onze bungalow Flamingo 3B nr. 44 op het exclusieve Regatta Residence park gelegen op het mooiste eiland van de Nederlandse Antillen.

Bonaire is bij uitstek hét eiland voor een geweldige verblijf. Een verblijf op Regatta Residence maakt uw vakantie of tot een heerlijke beleving in een tropische omgeving!

Bonaire in het kort

Bonaire is één van de drie ABC-eilanden gelegen voor de kust van Venezuela. Na Curaçao is Bonaire het grootste eiland van de 5 Nederlandse Antillen. Van de drie Beneden-windse Eilanden, komen de meeste toeristen naar Aruba voor de stranden en naar Curaçao vanwege o.a. een groot aantal bezienswaardig-heden, duiksport en de stranden. Hoewel Bonaire veel minder toeristen telt, is het een waar paradijs voor een watersportvakantie, zoals duiken, snorkelen, windsurfen, kitesurfen en waterskieën. Niet voor niets staat er onder de nummerplaten van de auto's geschreven: DIVER'S PARADISE.

Net als de meeste andere eilanden in het Caribisch gebied, wisselden de eilanden regel-matig van eigenaar. Bonaire kent hierdoor een rijke historie. De naam Kralendijk, de hoofdstad van Bonaire, is afgeleid van Koralendijk. De lokale bevolking noemt deze stad 'Playa' (strand). Langs de westkust bevindt zich een aaneengesloten koraal met een grote verscheidenheid aan koraalvissen. De tweede, en tevens oudste stad op Bonaire is Rincón en betekent 'uithoek' in het Spaans. Deze stad ligt in het hoger gelegen noordwesten van het eiland.

Voor natuurliefhebbers is er in het Washington / Slagbaai National Park een aantal routes uitgezet die toeristen met een eigen - gehuurde - auto kunnen rijden. In het park zijn een groot aantal vogels, roze flamingo's en leguanen te bewonderen. Deze flamingo's zijn ook bij het grote Pekelmeer te bewonderen. Voor een algemene impressie van Bonaire, is het mogelijk met een auto het eiland te verkennen.

Vanuit Kralendijk geeft de noordelijke route zicht op o.a. Washington / Slagbaai National Park en Rincón. De zuidelijke route leidt langs het pekelmeer, een vuurtoren en een mangrovegebied bij Lac Bay. Locatie: Kralendijk in Bonaire Vliegveld : Flamingo Airport op 1.700 meter Dichtsbijzijnde strand : Plaza resort op 1.500 meter Centrum : Kralendijk op 2 Kilometer Auto: aanbevolen

Onze bungalow is gelegen in het Regatta Residence resort. Een semi privé resort in de wijk Tera Kora een paar minuten rijden van het centrum van Kralendijk bekend om zijn stranden, duik faciliteiten en restaurants.15 minuten verwijderd van Sorobon beach dat wereldberoemd is om zijn windsurfing en een paar minuten verwijderd van Flamingo airport. Een grote supermarkt binnen 200 meter. Vele sport en ontspanningsmogelijkheden zoals stranden, zeilen, duiken, snorkelen en surfen. www.regattaresidence.com

Cafe op de pier

Internationale ziektekostenverzekeringen Via JoHo zijn er verschillende buitenlandverzekeringen af te sluiten. Voor emigranten en expats biedt JoHo:

verzekeringen ter overbrugging, totdat de zaken in het nieuwe land zijn geregeld; permanente ziektekostenverzekeringen, die levenslang dekking kunnen bieden, waarbij men er voor kan

kiezen om in Nederland behandeld te worden. losse reisverzekeringen voor mensen die tijdelijk terugkomen in Nederland. een internationale doorlopende reis-en annuleringsverzekering, speciaal voor emigranten en expats.

Daarnaast zijn via JoHo ook aanvullende internationale verzekeringen af te sluiten voor expats en emigranten, zoals arbeidsongeschiktheid, rechtsbijstand, aansprakelijkheid en inboedel.

Waarom JoHo Insurances?

JoHo is één van de weinige organisaties in Nederland waar je buitenlandverzekeringen van meerdere maat-schappijen direct kunt afsluiten. We gaan hier net als bij onze andere producten en diensten zoveel mogelijk uit van het standpunt dat je moet kunnen kiezen tussen het beste, het voordeligste en het meest gespeciali-seerde aanbod.

JoHo biedt diverse mogelijkheden tot het combineren van verzekeringen en hulp bij het overstappen naar een andere verzekering.

Als je een verzekering afsluit via JoHo, betaal je in ieder geval nooit meer dan als je het rechtstreeks bij de verzekeraar zou doen, en soms betaal je (in verband met speciale collectieve afspraken) zelfs nog minder.

JoHo biedt ondersteuning bij problemen met de verzekeraar. Soms is er onenigheid over een declaratie, opzegtermijn, of premie. Het is dan handig als je gebruik kunt maken van een organisatie die de weg kent bij een verzekeraar. Kijk voor meer informatie op emigratieverzekering.nl en expatverzekering.nl

Van Groningen naar Guardamar del Segura (Alicante) Spanje, door Maaike Hummel, dinsdag 23 juni 2009. Sinds een aantal jaren woon ik nu al samen met Fenna (mijn eeneiige-tweelingzus), Henk en mijn dochtertje Theresa van bijna 4. Misschien op het eerste gezicht een beetje vreemde combinatie, maar soms lopen dingen nu eenmaal zo in het leven. Wij hebben het in ieder geval verder prima naar ons zin, en met z’n allen onder 1 dak, heeft echt voor ons zo z’n voordelen gehad. Zo zijn we ook in mei afgelopen jaar, nu alweer anderhalf jaar geleden, met z’n allen naar Guardamar del Segura (Alicante) aan de Costa Blanca Zuid Spanje geëmigreerd. Na er eerst een paar jaar uitgebreid over te hebben gepraat, besloten we het uiteindelijk gewoon te doen. Emigreren is volgens mij niet iets, wat ik in eerste instantie zo snel alleen gedaan zou

hebben. Vooral de eerste maanden was het echt niet makkelijk, want er komt heel veel over je heen. Wat mij betreft is onze emigratie naar Spanje tot nu toe geslaagd. Maar uiteindelijk was het toch juist deze unieke 3-combinatie, die onze emigratie zoveel mogelijk kans van slagen gaf. Ik ben trouwens Maaike Hummel en zit op dit moment alweer ruim 15 jaar in het kappersvak, waarvan zeker 10 jaar bij dezelfde baas en de laat-ste jaren met een eigen kapsalon. Mijn eerste kapsalon ‘Geknipt&zo’ zat in Groningen en draaide werkelijk als een trein. Fenna werkt inmiddels ook al 15 jaar (hoezo tweeling?) in de horeca. Zo heeft zij in diverse landen internationaal ervaring als kok/ Chef-kok opgedaan en na vele omzwervingen, is zij toen uiteindelijk met Henk haar eigen Café-restaurant ‘Blue Moon’ in Groningen begonnen. Henk werkt ook al bijna z’n hele leven in de horeca en heeft in de loop van de jaren verschillende cafés en restaurants gehad. Al jaren werken we alle drie erg hard en eigenlijk nog steeds, vaker 6 en soms 7 dagen per week en op vakantie zijn we ook al jaren niet meer geweest. Op een gegeven moment, draaiden we ook allemaal op de automatische piloot –de dagelijkse

sleur-, we wisten dat er gewoon wat moest veranderen, want we waren allemaal toe aan iets nieuws, iets anders, zeg maar een nieuwe uitdaging en misschien ook wel een beter leven. Inmiddels hadden we het er ook al wel vaker over gehad, maar de vraag bleef steeds van, wat zouden we dan graag willen gaan doen en waar. Het mooiste zou zijn, als het uiteindelijk toch iets zou worden, wat geschikt is voor ons alle drie en Theresa. Na veel praten kwamen we erachter, dat we een gezamenlijke droom hadden, namelijk gewoon een mooie plek om te wonen en te werken. Een boerderijtje bijvoorbeeld, ergens op het platteland, dat zou mooi zijn en het liefst ook wat te combine-ren is met je werk. Nog mooier zou natuurlijk zijn, als het een gezamenlijke woon/werkplek zouden kunnen worden voor ons alle drie en Theresa. We kwamen er ook al snel achter, dat deze plek voor ons trouwens echt niet perse in Nederland hoefde te zijn, maar het kon ook net zo goed in het buitenland. En zo kregen de gedachten steeds meer vorm en veranderde de boerderij op het platteland in Nederland, in een ‘Finca’’ op de ‘’Campo’’ in Spanje.

Het moest een Finca zijn, waar we prettig konden wonen met ons 4 en waar we ook wat geld mee konden verdienen. Zo kom je dan alweer snel uit op een Bed & breakfast (maar wie wil dit nu niet!) of een restaurant/pension etc.. al dan niet in combinatie met een kapsalon annex schoonheids-salon. Maar op deze manier was er voor ons alle drie een plekje. Wonen (leven) en werken (geld verdienen) zouden we dan kunnen combineren en natuurlijk ook tegelijkertijd nog kunnen genieten van de rust en natuur van het Spaanse platteland. Dit zou werkelijk een positieve bijdrage leveren aan de kwaliteit van ons leven. Wat ook een rol speelde waarom wij wilde

emigreren, was het feit dat het ondernemen in Nederland met heel veel (hoge) belastingen, contributies, regeltjes etc... nog echt verschilt van het ondernemen in Spanje. Vooral de horeca in Nederland is nog steeds overgeorganiseerd. Je bent voor een groot deel toch bezig met veel belastingregeltjes, administratieve rompslomp, geld wegdragen naar de fiscus en andere instanties en voor de rest met je eigenlijke werk. In Spanje is dit op het moment gelukkig nog echt precies anders om. Dat zal uiteindelijk ook wel weer veranderen, maar voorlopig zo te zien nog lang niet en daar willen wij graag van meeprofiteren. Zo waren er natuurlijk nog meer factoren, niet te vergeten, het heerlijke subtropische klimaat. Vooral de gehele Costa Blanca in Spanje staat bekend om z’n 300 dagen zon per jaar en heeft daarnaast een heel gezond klimaat. Ook heeft Spanje een enorme verscheidenheid aan landschappen, die echt aangenaam zijn om er zowel te wonen als te werken. Tenslotte een niet onbelangrijke factor was natuurlijk mijn dochtertje Theresa, toen nog 2 1/2 jaar. Iedereen adviseerde in haar belang, onze emigratieplannen zo snel mogelijk uit te voeren en niet te wachten totdat ze ouder is. Zij had een mooie leeftijd waarop zij zich nu eenmaal snel zou aanpassen. Eenmaal op een reguliere Spaanse school, zou ze snel de Spaanse taal leren, kennismaken met de Spaanse cultuur met z’n waarden en normen. Zo alle dingen bij elkaar opgeteld, werd het dus uiteindelijk emigreren naar Spanje of liever gezegd naar de Costa Blanca in Spanje, want na een jaar van onderzoek, boeken lezen, bellen, surfen, surfen en nog surfen op het internet, kwamen wij erachter dat gezien de bovenstaande criteria en onze plannen, dit gebied het meeste beantwoorde aan onze wensen.

Zodoende is Henk in juli 2007 in z’n eentje eerst naar Costa Blanca Zuid geweest. Op zoek naar een leuke plek om te wonen en te werken en op zoek naar een huis of liever gezegd een Finca. Hij heeft een flink deel van kust en een stuk van het binnen-land bezocht en heeft met een aantal makelaars tientallen huizen bezocht. Met deze bevindingen zijn Theresa en ik samen met Henk in augustus 2007 weer naar Spanje gevlogen. We hebben toen een auto gehuurd en hebben werkelijk in tien dagen tijd de hele Costa Blanca Zuid uitgeplozen. We hebben uiteindelijk meer als 3200 kilometer gereden, hon-derden huizen bekeken, waaronder villas, piso’s, artico’s, finca’s etc.. en tientallen dorpjes en steden bezocht.

Een ding werd ons toen meteen al duidelijk, maar een Finca hoe mooi en leuk dat ook voor ons zou zijn geweest, zat er om verschillende redenen op dit moment voorlopig gewoon niet in. Of ze waren veel te duur, omdat ze dan al heel mooi gereno-veerd waren, of er moest echt teveel aan gebeuren, in sommige gevallen stond er niet meer als een ruïne, geen infrastructuur en waren er geen mogelijkheden voor het aansluiten van water en stroom. Sommige waren echt te afgelegen, geen ‘locals’, geen ‘cafeteria’, ‘ristorante’, ‘farmacia’ en ‘correos’ etc… Sommige waren zelfs illegaal neer-gezet, of was het niet duidelijk welk terrein of bijgebouw nu wel of niet bij de Finca hoorde of van wie hij was. Ook waren niet alle Finca’s geschikt om die uiteindelijk als Bed & breakfast te kunnen exploiteren. In sommige gevallen lag de Finca te ver van ‘de potentiële klanten van een kapsalon’, of te ver van een school voor Theresa, etc…

In november 2007 is Henk weer teruggevlogen maar nu met Fenna. Ditmaal met het doel de Costa Blanca Noord te bezoeken. Ook dit hebben we grondig gedaan, weer meer als 3000 kilometer gereden en weer honderden huizen, tientallen dorpjes en steden bezocht. Ook is Henk een paar dagen met Fenna naar de Costa Blanca Zuid geweest om Fenna van deze sfeer te laten proeven, want we moesten ons er natuurlijk wel allemaal thuis voelen en zo werd het uiteindelijk Costa Blanca Zuid.

Uit financiële overwegingen en vanwege de meeste kans op overleven, hebben we uiteindelijk gekozen voor het dorp Guardamar del Segura. Guardamar is een leuk dorp om te wonen en te werken en was uiteindelijk ook een perfecte plek om onze kapsalon op te zetten. Guardamar was van oorsprong een oud vissersdorpje, maar verschillende keren verwoest door aardbevingen en ruzies tussen de Moren en Christenen. Thans is het een dorp dat voornamelijk gericht is op de toeristen en daarvan ook grotendeels moet leven. Guardamar staat bekend om de mooie duinen en parken, en de eindeloos mooie uitgestrekte stranden. Zomers barst het er trouwens van de gezellige (vis)restaurantjes aan de verschillende boulevard en in het dorp en is er elke avond een traditionele ambachtelijke handwerkmarkt.

Tenslotte zijn Henk en Fenna in februari 2008 nog 1 keer teruggevlogen. Nu om een appartement te zoeken in Guardamar en een geschikt locatie voor een kapsalon. Het appartement was eigenlijk heel snel gevonden. Het ligt werkelijk uniek aan de dui-nen op 200 meter van het strand en ondanks mid-den in het centrum, toch rustig gelegen. Op 500 meter vonden we tevens een mooi ‘typisch klein Spaans ‘local’ voor een kapsalon. Op 100 meter vonden we ook nog een leuke Spaanse school voor Theresa.

Maandag 1 juni bestond Hairpoint inmiddels 1 jaar. Wat gaat de tijd toch ongelofelijk snel. Het ene moment heb je nog een mooie kapsalon in Nederland en het andere moment run je een kapsalon in Spanje. Uiteindelijk en voordat je weet, ben je alweer een jaar verder. Eigenlijk is Hairpoint niets meer als een oer-Hollandse, maar wel eigentijdse moderne Nederlandse kapsalon, dus -zeg maar- de kwaliteit van eigen bodem, maar dan op Spaans grondgebied. Wordt vooral platgelopen door de Spaanse lokale vrouwen, die graag naar een buitenlandse kapper gaan. Daarnaast veel Spaanse toeristen uit Madrid, Barcelona, Valencia etc... Tenslotte Duitsers, Engelse, Scandinaviërs, Russen zowel toerist, resident, half resident etc. Oh ja, wat dachten wij in het begin ook alweer, we openen een Nederlandse kapsalon voor de Nederlanders in Spanje, niet dus......Soms is het meer een toeristische attractie, dan dat het wat weg heeft van een kapsalon.

Fenna werkt nog steeds op het cruiseschip en blijft daar voorlopig nog werken. Zij zorgt voor een constante bron/stroom van inkomsten, voornamelijk ter dekking van onze vaste kosten, de hypotheek en ons levensonderhoud. Ik run fulltime de kapsalon die we ondertussen al aardig aan de draai hebben. De kapsalon zorgt nu ook voor inkomsten. Henk regelt alle dingetjes erom heen voor ons 4, doet het huishouden en zorgt voor Theresa. Op dit moment zit Theresa op een Spaanse school in Guardamar en zij heeft het enorm naar haar zin.

We zijn nu anderhalf jaar verder en nu de kapsalon ook goed draait, gaan we bezig met het ontwikkelen van de rest van ons plan. Het zou mooi zijn als Fenna en Henk in de tussentijd ook in Spanje werk zouden kunnen krijgen. Op die manier kunnen we een sterke basis creëren voor het verwezenlijken van ons plan. Nu nog op zoek naar een mooie geschikte Finca voor ons uiteindelijke gezamenlijk droom en dan hopen we nog één keer te moeten verhuizen, maar dan wel binnen Spanje.

Hairpoint is gevestigd aan de Calle de Mediterraneo 1, Local Bajo B, 03140 Guardamar, in dezelfde straat en schuin tegenover de Lidl en Mercadona. Voor inlichtingen bel: 0034 644 112 122 bgg 644 112 123.

Emigratie van Nederland naar België Door Sandra Bastiaansen, voorlichter Bureau voor Belgische Zaken

Emigreren heeft veel gevolgen. U moet veel zaken direct regelen en overal aan denken. Denk zeker ook aan de gevol-gen voor uw sociale zekerheid. Wat moet u bijvoorbeeld regelen voor uw ziektekosten? Bouwt u nog wel ouderdomspensioen op?

Hoe u sociaal verzekerd bent na uw emigratie naar België, hangt af van uw persoonlijke omstandigheden. Heeft u bijvoorbeeld een inkomen? Zo ja, wat voor soort inkomen en uit welk land? Laat u voorlichten door SVB/Bureau voor Belgische Zaken (BBZ) in Breda. Hieronder vindt u alvast een overzicht van onderwerpen die u bij het Bureau kunt voorleggen.

Ziektekosten

Eén van de belangrijkste onderwerpen is de ziektekostenverzekering. Regel dit goed. U wilt natuurlijk geen problemen bij vergoeding van zorgkosten. Als u naar België verhuist, bent u niet meer automatisch verzekerd in Nederland. Heeft u geen inkomen uit Nederland, dan bent u niet meer verzekerd in Nederland. Sluit u aan bij een Belgisch

ziekenfonds (mutualiteit) en stop de verzekering in Nederland.

Heeft u nog een inkomen uit Nederland dan hangt het van het soort inkomen af hoe u verzekerd bent. Laat u uitgebreid informeren en regel deze verzekering voordat u verhuist. Hebben uw gezinsleden geen inkomsten, informeer dan bij uw ziektekostenverzekeraar naar de medeverzekering voor uw gezinsleden.

Ouderdomspensioen en nabestaan-denpensioen

Iedereen die in Nederland woont of werkt is automatisch verzekerd voor het wettelijk ouder-domspensioen (AOW) en nabestaandenpensioen (Anw). Verhuist u naar België en werkt u niet meer in Nederland, dan bent u hiervoor niet meer verzekerd. Het opgebouwde recht op AOW-pensioen blijft staan en dat deel krijgt u vanaf uw 65-jarige leeftijd uitbetaald. Let op: als u buiten Nederland woont, vraagt u uw AOW-pensioen meestal aan via de pensioeninstantie van uw woonland. In België gaat u naar de pensioendienst van uw gemeente of naar de Rijksdienst voor pensioenen (RVP).

Gaat u en/of uw partner na emigratie niet meer werken? Dan kunt een vrijwillige verzekering voor AOW en/of Anw afsluiten bij de Sociale Verzekeringsbank (SVB). U moet binnen 12 maanden na emigratie een aanvraag hebben ingediend. Op basis van het wonen in België bent u niet verzekerd voor het Belgisch ouderdomspensioen (rustpensioen) en het nabestaandenpensioen (overlevingspensioen). U moet een inkomen uit België ontvangen om hiervoor verzekerd te zijn. Wilt u weten wat uw rechten zijn, laat u dan voor-lichten door BBZ.

Gezinsbijslag voor uw kinderen

In Nederland kunt u de volgende gezinsbijslagen krijgen: kinderbijslag, kindgebonden budget en kinderopvangtoeslag. Woont u in Nederland en werken u en uw partner niet in het buitenland, dan heeft u recht op kinderbijslag en eventueel op kindgebonden budget (afhankelijk van de hoogte van uw inkomen). Kinderopvangtoeslag kunt u krijgen als:

-u en uw partner werken, en -uw kind naar een erkende kinderopvang gaat, en -u daarvoor de kosten betaalt.

Verhuist u naar België, dan kunt u deze rechten behouden als u nog een inkomen uit Nederland

ontvangt.

In België bestaat de gezinsbijslag uit kinderbijslag en kraamgeld. Woont u in België, dan heeft u bij de geboorte van uw kind recht op kraamgeld: een eenmalig bedrag per geboorte. Recht op kinder-bijslag bestaat er als u een inkomen uit België ontvangt.

Zo kan het voorkomen dat u recht heeft op Nederlandse kinderbijslag en uw partner op Belgische kinderbijslag. U krijgt dan niet uit beide landen de volledige bedragen. Bij BBZ kunt u informeren welke bedragen u kunt ontvangen en uit welk land. Vergeet niet de SVB in te lichten dat u gaat verhuizen. Dit voorkomt onterechte betalingen.

Werkloosheid en arbeidsongeschikt-heid

Als u na uw emigratie werkt in België en/of Nederland, dan hebt u ook een sociale verzekering voor werkloosheid en/of arbeidsongeschiktheid. U krijgt de uitkeringen uit het land waar u sociaal verzekerd bent. U bent in principe sociaal verzekerd in uw werkland. Werkt u in verschillende landen, dan gelden bijzondere regels. Laat u voorlichten door BBZ.

Emigratie en sociale zekerheid op in-ternet

Als u zich op emigratie voorbereidt, vindt u ongetwijfeld veel informatie op het internet. Houdt daarbij rekening met de kwaliteit van deze info. Wat is de bron (overheid, particulier)? Is de infor-matie up to date? Geldt de informatie ook voor uw specifieke situatie? Zoek daarom ook andere informatiebronnen. Bel of e-mail eens met over-heidsorganisaties waarmee u nu al te maken hebt.

De volgende overheidswebsites vindt u informatie over sociale zekerheid en belasting bij emigratie:

-http://www.grensinfopunt.nl/

- http://www.belastingdienst.nl/particulier/buitenland.html

- http://www.buitenland.cvz.nl/

- http://www.uwv.nl/Internationaal/index.aspx

- http://www.svb.nl/int/nl/buiten_nl_wonen_werken.jsp

- http://www.svb.nl/int/nl/bbz/index.jsp

- http://www.overheid.nl/particulieren/buitenland

Verhuisbedrijven Internationaal Adios Holanda Wereldverhuizers Bandsma Bultje verhuizingen De Haan Removals De Graaf Verhuizingen Derksen Verhuizingen Dijkshoorn Euromovers Hazeleger verhuisservice Stoof TopMovers Tipker World Wide Movers Doorklikken naar deze Internationale verhuis bedrijven kan via de hompage van Emigreermagazine.nl

War Child werkt aan een vreedzame toekomst voor oorlogskinderen. Kinderen die opgroeien in een veilige, stabiele omgeving waar hun rechten niet worden geschonden, krijgen een grotere kans zich te ontwikkelen tot evenwichtige volwassenen dan kinderen uit (voormalige) oorlogsgebieden. Hoe meer kinderen opgroeien tot evenwichtige volwassenen, hoe groter de kans dat de samenleving waarin zij leven later ook vreedzaam zal zijn.