EIS SPROEFTABEL VOOR VOLWASSEN KREEFTEN IN NEDERLAND

7/21/2019 EIS SPROEFTABEL VOOR VOLWASSEN KREEFTEN IN NEDERLAND

1/19

Kreeftennieuwsbrief 1 - juni 2008

COLOFONOnregelmatig orgaan voor genteresseerden in

Nederlandse zoetwaterkreeften.

Uitgegeven door:

Stichting EIS-Nederland: [email protected]

Bureau Waardenburg: [email protected]

VOORWOORDDramatisch? Exotisch? Lekker?En ding is zeker: nog niet eerder speelde rivier-

kreeften, de grootste ongewervelden van het

zoete water, een zo dominante rol in het

Nederlandse ecosysteem als nu.

Deze nieuwsbrief, waarvan de proeftabel voor de

Nederlandse rivierkreeften het belangrijkste

onderdeel is, vormt hopelijk een nieuw impuls om

de sloten in de gaten te houden en waarnemin-

gen te rapporteren. Alleen dan zijn we in staat omde (spannende?) ontwikkelingen op de voet te

kunnen volgen.

Stichting European Invertebrate Survey, verza-

melt al 33,3 jaar gevens van ongewervelden in

Nederland. Kreeftenwaarnemingen, bij voorkeur

vergezeld van een foto, kunnen worden

doorgegeven aan: [email protected].

Bram Koese

MURA BEDANKT!Dankzij een toevallige ontmoeting afgelopen

winter tussen twee verkleumde medewerkers

van EIS-Nederland en twee enthousiaste

muskusrattenbestrijders van MURA-Zuid,

provincie Noord-Holland, werkt stichting EIS

tegenwoordig samen met de MURA. Hiermee

hoopt EIS veranderingen in de verspreiding van

Nederlandse rivierkreeften in meer detail en op

meer structurele basis te kunnen volgen. De

afgelopen maanden is William Vletter, stagiar

bij Stichting EIS regelmatig op stap geweest

met de MURA. Hieronder een verslag.

Over mijn onderzoek

In het kader van mijn studie biologie aan de

Universiteit Leiden doe ik onderzoek naar de

Rode Amerikaanse rivierkreeft; de

Procambarus clarkii.

Uit talloze studies is naar voren gekomen dat

vooral deze soort een grote impact kanhebben op het zoetwatersysteem. Ze zouden

met name een negatief effect hebben op de

ondergedoken waterplanten, met alle gevol-

gen van dien. Wetenschappelijk onderzoek in

Nederland over de mogelijke gevolgen van

deze exoot is echter niet of nauwelijks gedaan.

De eerste stap is om te achterhalen in welke

habitat in Nederland deze soort het best ge-

dijt. Ook probeer ik een vinger aan de pols te

NRC, dec. 2007


2/19

krijgen of ze ook daadwerkelijk effect hebben op

waterplanten: emergente, drijvende en onderge-

doken waterplanten.

MURA en kreeften?

In januari kwamen we per toeval in contact met

de muskusratbestrijding MURA Noord-Holland.

Het bleek een uitkomst te zijn, aangezien de rat-tenvangers waardevolle informatie hadden over

rivierkreeften in hun beheersgebied.

Rattenfuiken zijn namelijk een bijzonder efficint

middel voor het vangen van kreeften. Vele rat-

tenbestrijders waren dit voorjaar bereid om mij

op sleeptouw te nemen tijdens hun strooptocht-

en door het Vechtplassengebied.

De eerste meeloopdag weet ik nog goed. Dit

was met Marcel Vos, een ervaren muskusrat-

vanger met hart voor de natuur. Het viel me

meteen op dat Marcel erg genteresseerd was inkreeften en hij had een aantal goede, gerichte

vragen, die ik met moeite kon beantwoorden.

Ook had hij veel informatie over de verspreiding

van de rode rivierkreeft. Hierdoor werd nog eens

benadrukt dat mensen die dagelijks actief zijn in

de natuur een waardevolle bron van informatie

kunnen zijn.

We hebben voornamelijk fuiken gecontroleerd

die gelegen waren in Kortenhoef, `s-Graveland,

Ankeveen, Horstermeerpolder, Oud-Loosdrecht

en Nieuw-Loosdrecht. In totaal zijn 120 vang-

middelen gecontroleerd, bestaande uit fuiken

die ingegraven zijn in de oever (de zogenaamde

PVC's) en fuiken die speciaal op maat waren

gemaakt voor een locatie. Alle vangmiddelen

hebben een eigen locatienummer gekregen

waaraan cordinaten en fotos gekoppeld zijn.

De nummers vergemakkelijken de communi-catie tussen de rattenvangers en EIS.

Resultaten

We kunnen wel stellen dat de kreeften redelijk

verspreid zijn in het onderzochte gebied (zie

onder). Maar de dichtheden verschillen per

lokatie. Ons vermoeden was dat in het natuurge-

bied het Hol en omringende gebieden de

dichtheden van de rode rivierkreeften het hoogst

waren. Dit is deels bevestigd door onder andere

n fuik, die aangrenzend lag aan het Hol,waarin tachtig kreeften zijn aangetroffen. Verder

ben ik, samen met Andr Limburg, met een

bootje het Hol ingetrokken om daar PVC's te

controleren. De aantallen in de PVC's waren niet

schrikbarend hoog, zelfs veel lager dan

verwacht. Toch zijn in elke PVC kreeften

aangetroffen. Verder heb ik redelijk hoge aan-

tallen gevonden op de`s-Gravelandse buiten-

plaatsen en aan de noordrand van Nieuw-

Loosdrecht. Minder hoge aantallen kwam ik

tegen in de Horstermeerpolder. Verder ben ik

Geregistreerde vindplaatsen P. clarkii in EIS-

databestand voor januari 2008.Geregistreerde vindplaatsen P. clarkii in EIS-

databestand na januari 2008.


3/19

zowel de rode rivierkreeft als de gevlekte rivier-

kreeft tegen gekomen in de omgeving van de

Hilversumse Bovenmeent en tevens in de

Ankeveensche plassen. Volgens sommige rat-

tenvangers lijkt het erop dat de aantallen van de

gevlekte rivierkreeft afnemen op plaatsen waar

beide soorten voorkomen. Kan het zijn dat de

rode rivierkreeft de concurrentiestrijd aan het

winnen is?

Dankwoord

Bij deze wil ik graag de muskusrattenbestrijding

MURA van de provincie Noord-Holland

bedanken voor hun tijd, interesse en expertise.

In het bijzonder: Pieter Dekker, Reinier Kollman,

Andre Limburg, Robert van Malderen, Han

Oosterhof en Marcel Vos.

William Vletter

ROZE OOIEVAARS?Op 17 februari jl. kwam bij EIS een melding bin-

nen dat in de omgeving van Herwijnen ten oost-

en van Gorinchem roze ooievaars gesignaleerd

zouden zijn. De inzendster, Caroline Elfferich,

vroeg zich af of deze kleur het gevolg kon zijn

van de consumptie van kreeften. Van verschil-

lende vogelsoorten, onder andere flamingo's, is

immers bekend dat de kleur van het verenkleed

wordt veroorzaakt door hun prooidieren. Deze

veronderstelling leek een aantrekkelijke verklar-

ing voor het verschijnsel roze ooievaars,aangezien in de polders ten westen van

Gorinchem zeer hoge dichtheden aan rood-

gekleurde kreeften worden gevonden

Rattenvanger in actie. Foto: William Vletter

(Procambarus acutus/zonangulus).

Bovendien is van blauwe reigers bekend dat

rode kreeften inmiddels een geliefd onderdeel

van het menu vormen, getuige hun opvallende

roodgekleurde braakballen vol met kreeften-

schaartjes.

Navraag bij de bron, Kees Vos, leerde echter,

dat de roze kleuring geen verband kon houden

met prooidieren, aangezien de dieren plotselingroze zweem hadden op de rug na een hevige

regenbui waarmee kennelijk 'roze stofdeeltjes'

naar beneden waren gekomen.

Hoe zit het dan met ooievaars en kreeften?

Ren Rietveld, ooievaarkenner van (voormalig)

ooievaarsdorp het liesveld ten noorden van de

Alblasserwaard, blijkt bij navraag niet eerder

een ooievaar gezien te hebben met een kreeft in

de snavel, laat staan roze ooievaars. Wel grijze

ooievaars die in de nabijheid van schoorstenen

hadden verkeerd.Dat de ooievaars desondanks wel degelijk een

potentile predator vormen voor rode kreeften

blijkt uit het onderzoek van Alexandra Correia

(2001), die constateerde dat kreeften in de zomer-

maande meer dan 50% van het hoofdvoedsel vor-

men van een Spaanse ooievaarpopulatie.

Bram Koese

Literatuur

Correia, A.M. 2001. Seasonal and interspecific

evaluation of predation by mammals and birds

on the introduced red swamp crayfish

Procambarus clarkii (Crustacea, Cambaridae) in

a freshwater march (Portugal). Journal of

Zoology 255: 533-541.


4/19

2

oog

antenale schub

cervicale groeve

areola

rugschild (carapax)

achterlijf

telson

uropodestaart

acumen antenne

bewegende vinger

(dactylus)

vaste vinger

schaar (cheliped)

carpus (met of

zonder stekel)

LICHAAMSBOUW: bovenzijde

achterlijfhet achterlijf van een kreeft bestaat uit zes

segmenten.

acumen voorste, spits toelopende deel van de cara-

pax voor de ogen

annulus ventralis ook wel seminal receptacle

genoemd. Rond tot ovaal geslachtsorgaan tussen

het vierde pootpaar bij de vrouwtjes. Functioneert

als spermaopslag.

antenale schub vliezige schub aan de basis van de

antenne

antenne antenne

areola ruimte tussen de branchiocardiale groeven,d.w.z de linker en rechterhelft van het achterste

deel van het rugschild

bewegende vinger bewegende vinger van de

scharen; meestal wordt de grote scharen (voor-

poten) bedoeld.

carapax zie rugschild

carpus Het 1-na laatste pootlid. Vanaf het pooteinde

naar de basis heetten de segmenten: propodus

(met of zonder schaar), carpus, merus, ischium,

basipodite (of basis).

cervicale groeve groef die het rugschild (carapax)

overdwars in twee helften deelt

cheliped schaar van de voorpoot

dactylus bewegende vinger van de scharen;

meestal wordt de grote scharen (voorpoten)bedoeld.

gonopoden zie pleopoden

ischium het 3-na laatste pootlid. Vanaf het pooteinde

Figuur 1

rostrum


5/19

3

annulus ventralis

merus

propodus

carpus

3e maxilipede

antenne

antennule

ischium

basis

pleopode 1 (ook gonopode 1 genoemd bij )

pleopode 2 (ook gonopode 2 genoemd bij )

pleopode

anus

bewegende vinger

(dactylus)

vaste vinger

schaar (cheliped)

LICHAAMSBOUW: onderzijde




merus het 2-na laatste pootlid. Vanaf het pooteinde




pereiopode looppoot

pleopoden gepaarde aanhangselen onder de achter-

lijfssegmenten. Bij de mannetjes functioneren de

eerste twee paar gemodificeerde pleopoden als

copulatie-orgaan en worden vaak ook metgonopoden aangeduid. Bij de vrouwtjes zijn de

pleopoden meestal groter en dicht bezet met

haren i.v.m. het dragen van de eieren en jongen.

rostrum: rugschild voor de cervicale groeve

rugschild ook wel carapax genoemd. Uitwendig

pantser die de kop, borststuk en kieuwen

beschermd. Het rugschild wordt door de cervicale

groeve in twee helften gedeeld: een voorste deel

dat spits toeloopt bij de kop en een achterste deel

dat op zich zelf weer in twee helften is gedeeld.

telson tweeledig afgeplat aanhangsel aan het 6e

achterlijfssegment die samen met de uropoden (4

stuks) de staart vormt.

uropode tweeledige afgeplate aanhangselen aan

het 6e achterlijfssegment die samen met het tel-son de staart vormen.

vaste vingervaste vinger van de scharen; meestal

wordt de grote scharen (voorpoten) bedoeld.

Figuur 2

de scharen zijn bij

volwassen mannetjes

aanzienlijk forser dan

bij vrouwtjes.

looppoot (pereiopode)


6/19

4

PROEFTABEL VOOR VOLWASSEN KREEFTEN INNEDERLAND1a) Voorpoot: binnenzijde van de carpus met een opvallende stekel (fig. 3-5). Rostrum met n

stekel achter het oog. Voorste, spits toelopende deel van het rugschild vlak of hol ('gootje'),

zonder middenkiel (fig. 7). Antenale schub met bolle binnenlob (fig. 7). Dier variabel gekleurd:

licht- tot donkerbruin, zwartig, felblauw tot rood/oranje of met rode vlekkentekening op het

achterlijf. Geslachtsrijpe mannetjes altijd met een driehoekig uitsteeksel op de ischia van poot

3 of poot 3 en 4 (fig. 8-9) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 21b) Voorpoot: binnenzijde van de carpus zonder opvallende stekel, wel met korte, homogene

bobbeltjes of stekels (fig. 6). Rostrum met twee stekels achter het oog (fig. 10), de tweede

stekel is vaak niet meer dan een knobbeltje. Voorste, spits toelopende deel van het rugschild

met middenkiel (mediane carina). Antenale schub met spitse binnenlob (fig. 10). Dier variabel

gekleurd: licht- tot donkerbruin, zwartig tot blauw maar vrijwel nooit rood aan de bovenzijde.

Geslachtsrijpe mannetjes nooit met driehoekige uitsteeksels op de ichia . . . . . . . . . . . . . . . . 6

stekel

stekelstekel

P. clarkii O. limosus

O. virilis P. cf. zonangulus

A. leptodactylus

A. leptodactylus

P. cf. zonangulus P. cf. zonangulus

vlak of hol

antenale schub

bol

antenale schub

spits

1 stekel

2 stekels

middenkiel

7

10

8 9

3 4 5 6


7/19

5

2a). Dier met fijne vlekkentekening op het hele lichaam, inclusief de scharen (fig. 11).

Partenogenetische soort, alleen vrouwtjes (fig. 13). Mannetjes zijn niet bekend.

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Marmerkreeft Procambarus sp. - blz. 13

2b) Anders gekleurd. Mannelijke of vrouwelijke dieren (voor herkenning m/v, zie fig. 2, blz. 3) . . . . .3

3a) Scharen vaak roodachtig aan beide zijden (fig. 13, 14,17, 18). Vaste vinger min of meer paral-

lelzijdig en pas aan de top (na de laatste tand) versmallend. Carapax nooit met een groep

scherpe stekels op de wang, vaak wel ruw door regelmatige bobbeltjes. Sexueel actieve man-netjes met zowel aan de basis van poot 3 als poot 4 met een driehoekig uitsteeksel (fig. 9).

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .4

3b) Scharen meestal bruinachtig aan de bovenzijde (fig. 15-16) en wittig/gelig aan de onderzijde

(fig. 19-20) (let op: donkere aanslag van algen!). Vaste vinger driehoekig, gelijkmatig versmal-

lend. Carapax soms met een groep stekels op de wang (fig. 27). Sexueel actieve mannetjes

alleen aan de basis van poot 3 met een driehoekig uitsteeksel (fig. 8) . . . . . . . . . . . . . . . . . .5

Let op! Zowel onder 3a als 3b kunnen blauwe vormen worden aangetroffen!

oviduct

annulus ventralis(slecht zichtbaar bij sexueel

inactieve vrouwtjes)

Voorste pleopoden

niet gemodificeerd

bovenzijde onderzijde

13 14 15 16 17 18 19 20

vaste

vinger

1211


8/19

6

4a) Scharen meestal donkerrood met lichtrode knobbels (fig. 17-18). Achterlijf min of meer egaal

donkerrood (fig. 19) (alleen wanneer het achterlijf gekromd wordt, valt op dat de voorrand van de

segmenten licht gekleurd is.). De middelste spits op de acumen (het voorste, spits toelopende

deel van de carapax voor de ogen) lang, bij volwassen dieren langer dan 2 mm (fig. 20)

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .Rode Amerikaanse Rivierkreeft Procambarus clarkii - blz. 14

4b) Scharen meestal rozerood met witte knobbels aan de binnenzijde en onderzijde van de

scharen (fig. 21-22) en zwartige aan de bovenzijde. Achterlijf met twee lichte lengtestrepen en

een donker centrum (fig. 23). De middelste spits op de acumen korter dan 2 mm (fig. 24).. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Procambarus acutus/zonangulus - blz. 15

neus kort

neus lang

(meestal)

17 18 19

20

21 22 23

24

lichte

zijstrepen


9/19

7

5a) Carapax met een groep spitse stekels aan weerzijden van de cervicale groeve (fig. 27).

Achterlijf met wijnrode vlekken (fig. 28). Scharen bruinzwart met een zwart bandje en oranje

punt op de scharen (fig. 25-26). Scharen aan de bovenzijde met putjes waarin groepjes haren

staan (loup!) (fig. 25) . . . . .Gevlekte Amerikaanse Rivierkreeft Orconectes limosus - blz. 16

5b) Carapax zonder spitse stekels aan weerszijden van de cervicale groeve. Achterlijf zonder wijn-

rode vlekken. Scharen groenbruin met opvallende witte knobbels (fig. 29-30). Haren op

scharen minder duidelijk, soms afwezig (loup!).

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . .Geknobbelde Amerikaanse rivierkreeft Orconectes virilis - blz. 17

stekels

zwart bandje, oranje punt

25

27

28

29 30

bovenzijde


onderzijde

wijnrode vlekken

26


10/19

8

6a) Rugschild met enkele duidelijke stekels achter de cervicale groeve (verdiepte groef die het

rugschild overdwars in twee duidelijke helften deelt) (fig. 31). Scharen: bovenzijde zonder

opvallende witte vlek aan de basis. Meestal is de aanhechting van de bewegende vinger opval-

lend roodachtig (fig. 35). Lichaam en scharen ruw . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .7

6b) Rugschild zonder stekels achter de cervicale groeve (fig. 32). Volgroeide dieren hebben aan

de bovenzijde een opvallende lichte vlek aan de basis van de bewegende vinger (fig. 33)

.Onderzijde van de scharen egaal roodachtig gekleurd (fig. 34). Lichaam en scharen glad.

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Californische rivierkreeft - Pacifastacus leniusculus - blz. 12Opmerking Ook bij de Steenkreeft (Austropotamobius torrentium) (fig. 35). zijn de stekels achter de cervicale groeve

afwezig. Deze soort onderscheidt zich van P. leniusculus door de grof gegranuleerde bovenzijde van de scharen en de geza-

agde antennale schub (spits uitsteeksel aan de basis van de antenne). Komt voor in stromende beken en rivieren van het

Europese middelgebergte en de balkan, noordelijk tot in Luxemburg en de Eiffel (Duitsland). Enmaal in Nederland gevangen

in 1956. Deze vondst, in een palingfuik in de Haarlemmermeerpolder, betreft zeker een gemporteerd exemplaar.

stekel

31 32 33 34

35.A. torrentium

onderzijde antenale schub gezaagd

roodachtig

lichte

vlek


11/19

9

7a) Scharen en vingers lang en dun (fig. 36,37). Binnenzijde van de vaste schaar continu en vri-

jwel glad. Middenkiel op het voorste, spits toelopende deel van het rugschild vlak, soms ondiep

getand. Achterlijfssegmenten lopen aan de randen uit in een scherpe hoek (fig. 40). Mannetje:

tweede paar gonopoden met een knobbeltje aan de onderzijde.

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .Turkse rivierkreeft -Astacus leptodactylus blz. 11

7b) Scharen en vingers breder (fig. 38, 39). Binnenzijde van de vaste schaar discontinu (fig. 38),

meetstal met een duidelijke tand op 1/3 van de lengte. Middenkiel op het voorste deel van het

rugschild gezaagd. Achterlijfssegmenten lopen aan de randen uit in een minder scherpe hoek(fig. 41). Mannetje: tweede paar gonopoden zonder knobbeltje aan de onderzijde.

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Europese riv ierkreeft -Astacus astacus blz. 10

36 37

38 39

afgeknotspits

41.A. astacus4o.A. leptodactylus

JosefPennerstorfer


12/19

10

EUROPESE RIVIERKREEFT-ASTACUS ASTACUS

middenkiel aanwezig,

duidelijk gezaagd

Engels Noble crayfish

Oorspronkelijk areaal Europa

Biotoop Werd vroeger vooral gevonden in

traag stromende beken en rivieren. De huidige

vindplaats betreft een koele, door grondwater

gevoede vijver.

Verspreiding Tot in de jaren 70 verspreid

voorkomend in Oost-Nederland. Tegenwoordig

resteert nog n populatie in een vijver nabij

Arnhem.

tand

Josef Pennerstorfer


13/19

11

TURKSE RIVIERKREEFT -ASTACUS LEPTODACTYLUS

spits (vgl. Europese rivierkreeft)

middenkiel aanwezig,

(meestal) ongezaagd

Engels Narrow clawed crayfish

Oorspronkelijk areaal Oost-Europa/Zwarte

zee gebied

Biotoop Beschreven van uiteenlopende water-

typen, ook in brak water. De Nederlandse vind-

plaatsen lijken een afspiegeling van de ver-schillende introducties: onder andere gevonden

in beken (Achterhoek), plassen (Nieuwkoop) en

woonwijken.

Verspreiding Voor het eerst aangetroffen in

1977. Sindsdien op diverse plaatsen

waargenomen, met name in West-Nederland en

de Achterhoek. Het aantal meldingen is na 1990sterk afgenomen. Een grote, gesoleerde popu-


14/19

12

CALIFORNISCHE RIVIERKREEFT - PACIFASTACUS LENIUSCULUS

Engels Signal crayfish

Oorspronkelijk areaal Noordwest-Amerika en

Zuidwest Canada

Biotoop Diverse habitats, maar vooral beken en

rivieren.

Verspreiding Momenteel bekend uit twee

stroomgebieden: de Dinkel in Twente (eerste

vondst 2004) en de Oude Leij bij Tilburg (eerste

vondst 2005).

lichte vlek

glad oppervlak

geen

stekels achter

cervicalegroeve


15/19

13

MARMERKREEFT- PROCAMBARUS SP.Engels Marbled crayfish

Oorspronkelijk areaal niet bekend

Biotoop Natuurlijk habitat niet bekend. De soort

is enkel bekend uit de aquariumhandel (waar de

soort vermoedelijk ook ontstaan is).

Verspreiding In Nederland in 2004 voor het

eerst gevonden in een oude griend in Dordrecht

(de Vlij).

scharen relatief klein,

niet verbreed

marmerpatroon op

hele lichaam


16/19

14

Rode Amerikaanse kreeft - Procambarus clarkiiEngels Louisiana crayfish

Oorspronkelijk areaal Zuidoost-Noord-

Amerika (Mexico-Florida)

Biotoop In allerlei watertypen, maar repro-

duceert het beste in ondiep, stilstaand water.

Verdraagd periodieke uitdroging en brak water.Klimt regelmatig het land op.

Verspreiding Het zwaartepunt van de versprei-

ding ligt binnen een strook van circa 60 bij 40

kilometer tussen Amsterdam en Utrecht. Ook op

andere plaatsen in het westen algemeen. Verder

bekend van Breda en Tilburg. Uit het oosten van

het land zijn enkele vondsten bekend.

acumen zeer spits

(vgl. P. acutus/zonangulus)

Juveniele kreeften zijn meestal

nog niet rood gekleurd en kun-

nen dan sprekend op andere

Procambarus-soorten lijken (o.a.

de Marmerkreeft)

P. clarkii, ca. 2 cm.

P. clarkii, ca. 4 cm.

rode scharen, rode

knobbels

min of meer

egaal rood


17/19

15

Procambarus acutus/zonangulusEngels cf. White river crayfish

Oorspronkelijk areaal Zuidoost-Noord-Amerika.

Biotoop In Nederland hoofdzakelijk gevonden

in ondiep stilstaand water in het veenweidege-

bied, maar ook in de boezem.

VerspreidingAlblasserwaard, met name tussen

Hardinxveld en Gorinchem.

acumen relatief stomp

(vgl. P. clarkii)

rode scharen,

rode, witte en zwarte

knobbels, met name op

de onderzijde

donkere middenstreep,

lichte zijstrepen


18/19

16

Gevlekte Amerikaanse rivierkreeft - Orconectes limosusEngels Spiny-cheek crayfish

Oorspronkelijk areaal Noord-oost Amerika

Biotoop In allerlei watertypen, maar repro-

duceert het beste in dieper, permanent water

(kanalen, rivieren), bij voorkeur met een stenig

substraat.

Verspreiding Bekend uit alle provincies,

behalve Zeeland. Voor het eerst gevonden in

1968.

stekels


wijnrode vlekken

stekels

zwart bandje, oranje punt


19/19

Geknobbelde Amerikaanse rivierkreeft - Orconectes virilisEngels Northern crayfish, Virile crayfish

Oorspronkelijk areaal Canada

Biotoop In oorspronkelijk areaal vooral gevon-

den in beken, rivieren en meren. In Nederland

treedt de soort in hoge dichtheden op in zowel

ondiepe poldersloten als grotere kanalen.

Verspreiding Voor het eerst gevonden in 2004.

Gevonden in het oostelijke groene hart,

ongeveer tussen Oudewater en Weesp. Recent

ook gevonden in de Kromme Rijn nabij Wijk bij

Duurstede.

stekels op wang

niet of zwak

ontwikkeld

prominente

witte knobbels,

scharen vaak groenig

EIS SPROEFTABEL VOOR VOLWASSEN KREEFTEN IN NEDERLAND

Documents

Transcript of EIS SPROEFTABEL VOOR VOLWASSEN KREEFTEN IN NEDERLAND