weekend 21 en 22 december 2013

Zo eten en drinkenwe met de feesten

79LEES

Knusse loft waarje van HOU(D)T

84LEES

Volgens een ruweschatting van de

organisatie Vlamingen in deWereld wonen en/of werkener zo’n 300.000 Belgen in hetbuitenland. Gemiddeld kerenze om de twee à drie jaar terugnaar België voor de feestdagen.De families van Pieter (Brazilië),

Jef (Bangladesh) en Dennis (Mali) maken zich op voor die grote

hereniging.LEENTJE DE LEEUW

Eindelijk thuismet kerst74 75LEES EN

Foto

Fay

e Py

naer

t

FEESTEN

goedweekend@hln.be

74 weekend 21 en 22 december 2013

XXVERVOLG Ho ho ho! Daar komt

Militairen in het buitenland

Dennis Steenssens is korpo-raal in het Belgische leger enzal pas net voor Kerstmis thuiszijn. Vooral zijn 16-jarigedochter Messalina kijkt reik-halzend uit naar zijn terug-keer. «Ik zou papa zo hard wil-len knuffelen. Ik mis hemheel erg», zegt ze.Mama Lieve: «Die twee zijn

echt twee handen op één buik. Keanoen Kyara tellen mee de dagen af, en ikzal natuurlijk ook superge-lukkig zijn als Dennis te-rug is. Die laatsteweek brengt welgrote stress metzich mee. Ikmoet dan nogzo veel doen,en zeker nu,met de feest-dagen. Messa-lina betekenteen enormesteun voor mij.Ze springt vaakin en neemt vooreen groot stuk detaken van Dennisover. Mocht ze dat nietdoen, dan zou ik allicht mijnjob als Tupperware-consulente nietnaar behoren kunnen uitoefenen. Opmaandagavond heb ik professioneleverplichtingen, en dan blijft zij thuis,bij de twee jongsten. Als Dennis er is,helpt hij de kinderen bij het lezen,maar nu neemt zij dat van hem over.Zelf ontferm ik me over het schrijven

en het rekenen. En zo zijn alle takenhier mooi verdeeld. Ik ben ook trots opde twee kleinsten trouwens. Ondanksde afwezigheid van hun papa doen zijenorm hard hun best op school. Ze zijnop school ook op de hoogte van de mis-sie van hun papa en werken goed mee.Zo worden er geregeld tekeningen vande kinderen ingescand en via mail ver-stuurd.»«Natuurlijk zijn er momenten waaropje het zwaar hebt alleen. Maar als er

echt iets ernstigs gebeurt,bijvoorbeeld met dekinderen, kan Dennisvrij snel in Belgiëzijn. Zo verliep dezwangerschapvan Kyara ergmoeilijk. Hetwas zelfs eentijdje niet ze-ker of ze hetzou halen.Emotioneelwas dat enormbelastend. Ikheb lang in het

ziekenhuis gelegenen toen Dennis op

missie trok, moest ikopnieuw binnen. Ik heb er

een tiental dagen gelegen, tot ik hethelemaal beu werd. Ik had ook geencontact met Dennis: om de muren vanop te lopen. Tot ik uiteindelijk de toe-stemming kreeg om te bellen naar dekorpscommandant in Leopoldsburg.De volgende dag stond Dennis in hetziekenhuis.»

PIETER VAN HAASTER (26) UIT WONDELGEM • Woont samen met Anouk (24)

• Tweede officier Exmar • Standplaats: Rio de Janeiro, september tot december

Als Anouk en Pieter el-kaar aankijken, voelje de liefde hangen,zo gelukkig zijn zedat ze samen defeestdagen kun-nen doorbren-gen. Pieter is netterug uit Brazi-lië, waar hijtweeënhalvemaand heeft ge-werkt als tweedeofficier. Zijn vorigeopdracht duurde driemaanden.Anouk: «Ik weet wel onge-veer wanneer hij weg zal zijn, maar ergveel hangt af van de beschikbare vluch-ten, wie hem kan aflossen en hoelangdie overdracht duurt. Zelf tellen we nietecht de dagen of weken af, maar wemerken het wel aan onze kat. Net voorPieter moet vertrekken, gaat ze op zijnkoffer liggen, en wanneer hij thuiswordt verwacht, loopt ze nerveus ronden loopt ze te miauwen.» (lacht) «Op belangrijke momenten als geboor-ten of huwelijken heb ik het moeilijk. Ikmoet overal alleen naartoe en vind heterg dat hij het moet missen. Het is ooklastig dat er na een lange werkdag nie-mand op me wacht. Maar de weekendszijn het moeilijkst: ik spreek zoveel mo-gelijk af met vrienden, maar zonder Pie-ter is dat toch hetzelfde niet.»«Zijn afwezigheid heeft ook zijn voorde-len natuurlijk: ik doe waar ik zin in heb.En op mijn werk - ik ben opvoedster bijeen centrum voor gezins- en kindon-

dersteuning - kan ikmeer aandacht be-steden aan dekindjes die ik be-geleid. Als er ’savonds eens eenoudercontact is,zal ik veel snel-ler meegaanmet de ouders inde periode datPieter van huis is.»«Contact houden

doen we via Skype,maar da’ niet altijd

even gemakkelijk. Hethangt af van het schip waarop

hij zit, de verbinding... Soms belt hij viade satelliettelefoon. En als we gelukhebben, kan hij een sms sturen. Dat isfijn, want het meeste contact verlooptvia e-mail en dat is natuurlijk veel min-der direct. Je zou onze e-mails moetenzien: pagina’s lang zijn die soms!» Pieter, die een kopje thee aan het zettenis, onderbreekt: «Schat, waar staat desuiker?»Anouk:«Dat is typisch. (lacht) Als hij netthuis is, vindt hij de simpelste dingenniet terug. Ik krijg er soms de kriebelsvan! Ik zeg het hem wel honderd keer,maar het blijft niet altijd hangen.»Aan kinderen denken Anouk en Pietervoorlopig niet. Anouk: «We hebben beslist om onzekinderplannen even ‘on hold’ te zetten.Niet alleen vanwege Pieters job, maarook door mijn onregelmatige werktij-den. We hebben nog tijd genoeg. Wezien wel wat de toekomst brengt!»

Zeevaarders in het buitenland

«Onze kinderplannen zettenwe nog even ‘on hold’»

Afspreken met vrienden is zonder

Pieter toch hetzelfde niet

ANOUK

«Oudste dochter neemt grootdeel van Dennis’ taken over»

Exmar shipmanagement (ESM), het in Antwerpen gevestigde bedrijf waar-voor Pieter werkt, is gespecialiseerd in op maat gemaakt, hoogwaardig beheervan gastankers, drijvende gasterminals en offshore installaties voor gaseige-naars. ESM zorgt onder meer voor het technisch beheer, de bemanning, deveiligheid en de beveiligingen van de schepen en eenheden. ESM stelt onge-veer 1.800 zeevaarders te werk, onder wie 180 Belgen. www.exmar.be

Tijdens de feestdagen zijn zo’n 510 Belgische militairen aan hetwerk in voornamelijk Afghanistan, Libanon en Mali. Ze krijgen met Kerstmisen Nieuwjaar een speciale maaltijd voorgeschoteld en de omgeving is ook(lichtjes) versierd met kerstdecoratie. Uiteraard blijft de missie hun voornaam-ste prioriteit. (Met dank aan: MS, www.viw.be , www.ngo-openboek.be , www.mil.be, www.exmar.be)

Foto

’s F

aye

Pyna

ert

Foto Kos

Als er echt ietsernstigs gebeurt,kan Dennis vrij snel

in België zijnLIEVE

DENNIS STEENSSENS (36) UIT LEOPOLDSBURG • Getrouwd met Lieve (40), papa van Messalina (16), Keano (7) en Kyara (6)

• Korporaal in het Belgische leger • Op missie in Mali van september tot december

Hulpverleners in het buitenland

75weekend 21 en 22 december 2013

de kerstman...of -papa of -broer

Als ontwikkelingswerker Jef Van Hecken zijn lang-verwachte intrede doet, zijn ook schoonvader Jos(82), die onlangs verhuisde naar de tot studio om-gebouwde garage, én dochter Griet (34), die een dag-je vrij heeft, present. Maar het is uiteraard Jefs echt-genote Goretti die als eerste naar de voordeur sneltom haar geliefde te verwelkomen. Het koppel ismeer dan 35 jaar getrouwd en het is de allereerstekeer dat ze zo lang van elkaar gescheiden zijn. Goretti: «Jef is altijd vaak van huis geweest - een vande redenen waarom ik altijd alsonthaalmoeder heb gewerkttrouwens -, maar dat wasnooit langer dan tweeweken. En nu is hijbijna twee jaar wegvan huis. In het be-gin is dat natuur-lijk wennen, maarhij maakt zijn jon-gensdroom waar.Wie ben ik omhem die af te pak-ken? Gelukkig benik zelf een bezige bij.Ik heb altijd wel ietste doen. De voorbijeweken had ik de handenvol met het organiseren vanhet kerstfeest bij Ziekenzorg, deorganisatie waarvan ik lokaal voorzitster ben. Maartoch zijn er ook moeilijke momenten, zoals de vastekaartavond met vrienden. Zij wonen een eindje vanhier en het voelt heel raar om alleen in de auto te zit-ten op vrijdagavond.»Dochter Griet: «Gelukkig wonen wij allemaal niet alte ver van onze ouders en springen we geregeld eenkeertje binnen. Zelf missen we vakeook hoor. Het isniet evident om met hem te skypen vanwege deslechte internetverbinding, dus snel even wat adviesvragen, zit er niet in. Ik ben dan ook aan het aftellentot hij definitief terugkeert, in de lente.»Jef: «Normaal gezien kan ik maar één keer per jaarnaar België afreizen, maar ik heb het geluk dat we inBrussel een bijeenkomst organiseren voor mede-werkers uit de hele wereld. Dat is ook de reden waar-om ik nu in het land ben. Het is dan wel bizar omthuis te komen, snel van koffer te wisselen en eentijdje in Brussel te gaan logeren. Normaal zou ik netvoor kerst terugkeren naar Bangladesh, maar ik koner – gelukkig – toch nog twee weekjes vakantie aanvastbreien. Begin januari vlieg ik te-rug en dan is het aftellen naareinde maart, dan zit mijnopdracht in Dhaka erop.Al zal ik met zeer ge-mengde gevoelens,zelfs met pijn in hethart, het land enmijn vriendendaar achterlaten.» Goretti: «Van per-manent daar teblijven is wel heeleven sprake ge-weest, maar datbleek al snel geen op-tie. Ik zou ginds nietkunnen aarden, al heb ikerg genoten van mijn be-zoeken aan het land en dewarmte van de mensen. Nee hoor,eind maart komt hij terug, en blijft hij hier, bij ons.»(lachen)

«Hij maakt zijn jongensdroom waar. Wie ben ik om hem die af te pakken?»

In maart zit mijn opdracht in Dhakaerop. Met pijn in

het hart zal ik het landen mijn vrienden daar achterlaten

JEF VAN HECKEN

De moeilijke momenten?

De vaste kaartavondmet vrienden

ECHTGENOTE GORETTI

JEF VAN HECKEN (59) UIT MOL •Verantwoordelijke Azië bij Wereldsolidariteit,

• Standplaats: Dhaka (Bangladesh)• Weg van huis sinds 2012, één terugreis per jaar

• Getrouwd met Goretti (57), vader van vier kinderen, • Grootvader van twee kleinkinderen

In 2012 zonden Belgische ngo’s 883mensen, van wie 264 Belgen,uitnaar het buitenland. Het gaat om ietsmeer mannen (56%) dan vrouwen(44%). Zij trokken voornamelijk naarAfrika: Congo (RDC) (125), Mozambique (40), Burundi(38) en Rwanda (11). De inzetperi-ode is bij humanitaire organisaties zo-als Artsen zonder Grenzen van kortereduur dan bij de structurele ngo’s zoalsbijvoorbeeld Wereldsolidariteit. Deze – en andere – cijfergegevens zijnterug te vinden op de websitewww.ngo-openboek.be

Foto

’s F

aye

Pyna

ert

Foto

’s K

os