Eenochtendje zoekennaarzin inNijkleaster · 2020. 8. 9. · Friesch Dagblad, 26 augustus 2017,...
1
Friesch Dagblad, 26 augustus 2017, pagina 18. Een ochtendje zoeken naar zin in Nijkleaster Stilte, bezinning en verbinding: daar draait het om in Nijkleaster in Jorwert. In de middeleeuwen waren er meer dan vijftig kloosters binnen de grenzen van het huidige Fryslân. In die kloosters ging het bidden en bezig zijn hand in hand. Nijkleaster doet hetzelfde, maar dan op een manier die aan wil sluiten bij deze tijd. deze tijd. Anne Westerduin Z elfs wie iets te laat de deur opent omdat het wekelijkse Ochtendge- bed al begonnen is, voelt zich ‘tige wol- kom’. Zonder iets te zeggen, schuift iemand je vriendelijk een stoel toe. Je hoeft niet uit te leggen dat het tijd kost om op een doordeweekse morgen hier te komen. Wie een- maal zit, ervaart dat de drukte en het rumoer van buiten letterlijk en figuurlijk vervagen tot een aan- vaardbaar achtergrondgeluid. Elke woensdag is er de Kleaster- Ochtend. Het programma begint met een ochtendgebed en vindt plaats in de verbouwde kerk van Jorwert. Het is de vraag wie het boek van Geert Mak echt gelezen heeft, maar de titel kent bijna ieder- een: Hoe God verdween uit Jorwerd. Het heeft het dorp in één klap op de kaart gezet. Vanuit de overtuiging dat veel mensen, binnen en buiten de kerken, zoeken naar zingeving en spiritualiteit wil Nijkleaster mensen en groepen de gelegenheid bieden om zich voor korte of lange- re tijd terug te trekken en te bezin- nen. Zij kunnen zich voegen in het ritme van dit ‘klooster’, een huis van liturgie en ontmoeting, van werk en plezier, van creativiteit en studie, van inkeer en gebed. Deze zomerserie is een goede aanleiding om te zien hoe het er nu bij staat. De natuur spreekt de titel van Mak tegen als ik om me heen kijk in Jorwert. De zon schijnt gefilterd door de prachtig groen gebladerde bomen heen. Hoe zei Guido Gezelle het ook alweer? Mij spreekt de blomme een tale, Mij is het kruid beleefd, Mij groet het altemale, Dat God geschapen heeft! De drukte en het rumoer van buiten vervagen tot een aanvaardbaar achtergrondgeluid God laat zich zien voor wie er oog voor heeft. Binnen in Nijkleaster zitten op deze woensdagmorgen zo’n 45 mensen. Op zoek naar zin- geving. Naar verdieping en naar verbinding. De verstilde sfeer, het zingen en het pianospel wisselen de woorden van de voorganger deze morgen af. Er wordt kort stil ge- staan bij een tekst uit Bijbelboek Marcus, waarin een vrouw Jezus smeekt om haar dochter te genezen, wat Hij in eerste instantie afweert. Een verhaal met meerdere lagen, dat de nodige denkstof voor de wandeling van zo meteen oplevert. Een half uur duurt deze overden- king, op de kop af. Het had wat mij betreft nog wel wat langer mogen duren. Dat kan niet van elke kerk- dienst gezegd worden. Kleasterkoeke De morgen heeft een vaste volgorde. Na de dienst is er tijd voor koffie met kleasterkoeke, speciaal voor het klooster wordt deze koek, die nog het meest doet denken aan peperkoek, door een plaatselijke bakker gebakken. Het recept blijft geheim: ‘dan heb je alvast één reden om terug te komen’, zegt de aller- aardigste gastvrouw. We stellen ons nu kort aan elkaar voor: wie ben ik, hoe ben ik hier gekomen, wat hebben we onderweg gedaan en gedacht. Tijdens het beantwoorden blijkt deze vraag een metafoor voor het leven te zijn: hoe ben je onderweg? Waar neem je tijd voor? Diverse mensen blijken hier wekelijks te komen, ze stemmen er zelfs hun werkrooster op af. Ande- ren stapten deze morgen letterlijk voor dag en dauw op de (race)fiets en komen zo af en toe omdat het verlangen aan zingeving hen hier- heen drijft. Tot ver buiten de provin- ciegrenzen weten mensen Nijkleas- ter te vinden. Het tweede gedeelte van de mor- gen is er de Kleasterkuier: lopend door de omgeving van Jorwert vor- men we een lang lint van zinzoe- kers die in stilte hun weg door het landschap gaan. Gaandeweg wordt het ook in mijn hoofd stiller en geniet ik van dat wat zich in dit frisse landschap aan ons voordoet. Het beeld van het tafeltje met twee- dehandsboeken aan het begin van de route is me bijgebleven. Het is een mooi beeld dat zonder woorden een antwoord is op de vraag die me Het recept van de kleasterkoeke blijft geheim. Dan heb je alvast één reden om terug te komen bezighoudt, namelijk of God ver- dwenen is uit Jorwert. De oude vormen zijn misschien dan wel letterlijk bij de weg gezet, maar er komen altijd weer andere vormen voor in de plaats. God is niet ver- dwenen, Hij laat zich op nieuwe manieren in deze tijd aan de mens zien. Jorwert staat in die zin sym- bool voor hoe het in heel Nederland gaat. Het is niet moeilijk om te spre- ken over de teloorgang van religie, ook in Fryslân. Maar veel zinvoller is het te kijken of we iets over het hoofd zien. Te veel in onze eigen hokjes en vakjes vast zitten. Daar- over gaat ook het gesprek tijdens het laatste deel van de wandelroute waarin de stilte wordt doorbroken en je samen met iemand op kunt lopen - als je dat wilt- en je jouw gedachten van die morgen deelt. Een andere gast en ik ontdekken al snel dat we veel gemeenschappe- lijks hebben wanneer we kijken naar onze levensweg. De eisen die je aan jezelf stelt, de wensen die je hebt. Het verlangen om die weg met God te gaan, wordt gestempeld door de ervaring dat Hij zich altijd weer aan ons voordoet waar wij het niet verwachten. Hij heeft maar weinig nodig: de natuur in volle bloei van- morgen zegt ons al dat Hij er is. De Kleasterkuier leidt ons uitein- delijk weer naar Jorwert. Zo van een afstandje bezien, valt nog meer op hoe Nijkleaster letterlijk en figuur- lijk in het midden van het dorp staat. Het Latijnse woord religare betekent ‘verbinden’: het aardse en het hemelse worden in Nijkleaster met elkaar verbonden. Maar ook Jorwert en de kerk hier ter plaatse. Ze horen bij elkaar. Zoeken naar zin is iets wat mensen bindt, mensen van vroeger en nu, van de Jorwer- Een boterham met kaas die iemand anders heeft gesmeerd smaakt net wat beter ters zelf tot de mensen die hier voor een moment hun auto of fiets par- keren in de hoop hier iets te vinden wat hen verder draagt. Tot slot wordt er met elkaar gegeten van wat iedereen heeft meegenomen. Op de een of andere manier smaakt een boterham met kaas die iemand anders die morgen heeft klaar gemaakt net wat beter. Alsof je de intentie proeft waarmee dit brood deze morgen is meegeno- men: het verlangen om te delen van wat je hebt, in de hoop dat je daar- mee de ander versterkt en daarmee ook jezelf. Wykein bezoekt deze zomer plaatsen in Fryslân die buiten de top tien vielen van de manifesta- tie ‘It moaiste fan Fryslân’, maar die wel op de lijst belandden van bij jury en publiek honderd favoriete objecten of plekken. Stemmen op hét ikoon van Frys- lân - uw favoriet uit de top tien - kan nog steeds op www.itmoais- tefan.frl. Het Eise Eisinga Planeta- rium in Franeker scoort op dit moment het hoogst met iets meer dan 23 procent van de stemmen. Liturgie en ontmoeting, werk en plezier, studie en creativiteit, inkeer en gebed Nijkleaster Sinds 1 juli 2012 bestaat de pio- niersplek Nijkle- aster, waarin samengewerkt wordt door de Stichting Nijkle- aster, de Kerke- lijke gemeente Westerwert en de afdeling Missionair Werk en kerkgroei van de PKN. Hinne Wage- naar is samen met Sietske Visser initiatief- nemer van Nijkleaster en is er nu aan ver- bonden als pionierpredi- kant. Woensdag Het hele jaar door is er iedere woensdag- morgen een open program- ma rondom de drieslag van Nijkleaster: stilte, bezinning en verbinding. Start in de kerk van Jorwert, Sluytermanwei 4. Routine Het programma volgt een vaste routine: 9.30 uur och- tendgebed 10.00 uur koffie, thee en koek. 10.30 uur Kleas- terkuier, korte pelgrimage rond Jorwert 12.00 uur lunch (zelf meebren- gen). Kijken Tijdens de Kleas- terkuier gaat het niet om het ontdekken van nieuwe land- schappen maar het leren kijken met nieuwe ogen. Speciaal Er worden ook andere program- ma’s georgani- seerd, zoals de jaarlijkse druk- bezochte Pink- sterwandeling of een program- ma op maat. En ’s zondagsmid- dags is de kerk open voor be- zichtiging en bezinning.
Transcript of Eenochtendje zoekennaarzin inNijkleaster · 2020. 8. 9. · Friesch Dagblad, 26 augustus 2017,...
Friesch Dagblad, 26 augustus 2017, pagina 18.
Een ochtendjezoeken naar zinin NijkleasterStilte, bezinning en verbinding: daar draait het om in Nijkleasterin Jorwert. In de middeleeuwen waren er meer dan vijftigkloosters binnen de grenzen van het huidige Fryslân. In diekloosters ging het bidden en bezig zijn hand in hand. Nijkleasterdoet hetzelfde, maar dan op een manier die aan wil sluiten bijdeze tijd.deze tijd. Anne Westerduin
Z elfs wie iets te laat dedeur opent omdat hetwekelijkse Ochtendge-bed al begonnen is,voelt zich ‘tige wol-
kom’. Zonder iets te zeggen, schuiftiemand je vriendelijk een stoel toe.Je hoeft niet uit te leggen dat hettijd kost om op een doordeweeksemorgen hier te komen. Wie een-maal zit, ervaart dat de drukte enhet rumoer van buiten letterlijk enfiguurlijk vervagen tot een aan-vaardbaar achtergrondgeluid.
Elke woensdag is er de Kleaster-Ochtend. Het programma begintmet een ochtendgebed en vindtplaats in de verbouwde kerk vanJorwert. Het is de vraag wie hetboek van Geert Mak echt gelezenheeft, maar de titel kent bijna ieder-een: Hoe God verdween uit Jorwerd. Hetheeft het dorp in één klap op dekaart gezet. Vanuit de overtuigingdat veel mensen, binnen en buitende kerken, zoeken naar zingevingen spiritualiteit wil Nijkleastermensen en groepen de gelegenheidbieden om zich voor korte of lange-re tijd terug te trekken en te bezin-nen. Zij kunnen zich voegen in hetritme van dit ‘klooster’, een huisvan liturgie en ontmoeting, vanwerk en plezier, van creativiteit enstudie, van inkeer en gebed. Dezezomerserie is een goede aanleidingom te zien hoe het er nu bij staat.
De natuur spreekt de titel vanMak tegen als ik om me heen kijk inJorwert. De zon schijnt gefilterddoor de prachtig groen gebladerdebomen heen. Hoe zei Guido Gezellehet ook alweer?
Mij spreekt de blomme een tale,Mij is het kruid beleefd,Mij groet het altemale,Dat God geschapen heeft!
De drukte en hetrumoer van buitenvervagen tot eenaanvaardbaarachtergrondgeluid
God laat zich zien voor wie er oogvoor heeft. Binnen in Nijkleasterzitten op deze woensdagmorgenzo’n 45 mensen. Op zoek naar zin-geving. Naar verdieping en naarverbinding. De verstilde sfeer, hetzingen en het pianospel wisselen dewoorden van de voorganger dezemorgen af. Er wordt kort stil ge-staan bij een tekst uit BijbelboekMarcus, waarin een vrouw Jezussmeekt om haar dochter te genezen,wat Hij in eerste instantie afweert.Een verhaal met meerdere lagen,dat de nodige denkstof voor dewandeling van zo meteen oplevert.Een half uur duurt deze overden-king, op de kop af. Het had wat mijbetreft nog wel wat langer mogenduren. Dat kan niet van elke kerk-dienst gezegd worden.
KleasterkoekeKleasterkoekeDe morgen heeft een vaste volgorde.Na de dienst is er tijd voor koffiemet kleasterkoeke, speciaal voorhet klooster wordt deze koek, dienog het meest doet denken aanpeperkoek, door een plaatselijkebakker gebakken. Het recept blijftgeheim: ‘dan heb je alvast één redenom terug te komen’, zegt de aller-aardigste gastvrouw.
We stellen ons nu kort aan elkaarvoor: wie ben ik, hoe ben ik hiergekomen, wat hebben we onderweggedaan en gedacht. Tijdens hetbeantwoorden blijkt deze vraag eenmetafoor voor het leven te zijn: hoeben je onderweg? Waar neem je tijdvoor?
Diverse mensen blijken hierwekelijks te komen, ze stemmen erzelfs hun werkrooster op af. Ande-ren stapten deze morgen letterlijkvoor dag en dauw op de (race)fietsen komen zo af en toe omdat hetverlangen aan zingeving hen hier-heen drijft. Tot ver buiten de provin-ciegrenzen weten mensen Nijkleas-ter te vinden.
Het tweede gedeelte van de mor-gen is er de Kleasterkuier: lopenddoor de omgeving van Jorwert vor-men we een lang lint van zinzoe-kers die in stilte hun weg door hetlandschap gaan. Gaandeweg wordthet ook in mijn hoofd stiller engeniet ik van dat wat zich in ditfrisse landschap aan ons voordoet.Het beeld van het tafeltje met twee-dehandsboeken aan het begin vande route is me bijgebleven. Het iseen mooi beeld dat zonder woordeneen antwoord is op de vraag die me
Het recept van dekleasterkoeke blijftgeheim. Dan hebje alvast één redenom terug te komen
bezighoudt, namelijk of God ver-dwenen is uit Jorwert. De oudevormen zijn misschien dan welletterlijk bij de weg gezet, maar erkomen altijd weer andere vormenvoor in de plaats. God is niet ver-dwenen, Hij laat zich op nieuwemanieren in deze tijd aan de menszien. Jorwert staat in die zin sym-bool voor hoe het in heel Nederlandgaat.
Het is niet moeilijk om te spre-ken over de teloorgang van religie,ook in Fryslân. Maar veel zinvoller ishet te kijken of we iets over hethoofd zien. Te veel in onze eigenhokjes en vakjes vast zitten. Daar-over gaat ook het gesprek tijdenshet laatste deel van de wandelroutewaarin de stilte wordt doorbrokenen je samen met iemand op kuntlopen - als je dat wilt- en je jouwgedachten van die morgen deelt.Een andere gast en ik ontdekken alsnel dat we veel gemeenschappe-lijks hebben wanneer we kijkennaar onze levensweg. De eisen die jeaan jezelf stelt, de wensen die jehebt. Het verlangen om die weg metGod te gaan, wordt gestempeld doorde ervaring dat Hij zich altijd weeraan ons voordoet waar wij het nietverwachten. Hij heeft maar weinignodig: de natuur in volle bloei van-morgen zegt ons al dat Hij er is.
De Kleasterkuier leidt ons uitein-delijk weer naar Jorwert. Zo van eenafstandje bezien, valt nog meer ophoe Nijkleaster letterlijk en figuur-lijk in het midden van het dorpstaat. Het Latijnse woord religarebetekent ‘verbinden’: het aardse enhet hemelse worden in Nijkleastermet elkaar verbonden. Maar ookJorwert en de kerk hier ter plaatse.Ze horen bij elkaar. Zoeken naar zinis iets wat mensen bindt, mensenvan vroeger en nu, van de Jorwer-
Een boterham metkaas die iemandanders heeftgesmeerd smaaktnet wat beter
ters zelf tot de mensen die hier vooreen moment hun auto of fiets par-keren in de hoop hier iets te vindenwat hen verder draagt.
Tot slot wordt er met elkaargegeten van wat iedereen heeftmeegenomen. Op de een of anderemanier smaakt een boterham metkaas die iemand anders die morgenheeft klaar gemaakt net wat beter.Alsof je de intentie proeft waarmeedit brood deze morgen is meegeno-men: het verlangen om te delen vanwat je hebt, in de hoop dat je daar-mee de ander versterkt en daarmeeook jezelf.
Wykein bezoekt deze zomerplaatsen in Fryslân die buiten detop tien vielen van de manifesta-tie ‘It moaiste fan Fryslân’, maardie wel op de lijst belandden vanbij jury en publiek honderdfavoriete objecten of plekken.
Stemmen op hét ikoon van Frys-lân - uw favoriet uit de top tien -kan nog steeds op www.itmoais-tefan.frl. Het Eise Eisinga Planeta-rium in Franeker scoort op ditmoment het hoogst met ietsmeer dan 23 procent van destemmen.
Liturgie enontmoeting, werken plezier, studieen creativiteit,inkeer en gebed
Nijkleaster
Sinds 1 juli 2012bestaat de pio-niersplek Nijkle-aster, waarinsamengewerktwordt door deStichting Nijkle-aster, de Kerke-lijke gemeenteWesterwert ende afdelingMissionair Werk
en kerkgroeivan de PKN.Hinne Wage-naar is samenmet SietskeVisser initiatief-nemer vanNijkleaster en iser nu aan ver-bonden alspionierpredi-kant.
Woensdag
Het hele jaardoor is er iederewoensdag-morgen eenopen program-ma rondom dedrieslag vanNijkleaster:stilte, bezinningen verbinding.Start in de kerkvan Jorwert,Sluytermanwei4.
Routine
Het programmavolgt een vasteroutine:9.30 uur och-tendgebed10.00 uur koffie,thee en koek.10.30 uur Kleas-terkuier, kortepelgrimage rondJorwert12.00 uur lunch(zelf meebren-gen).
Kijken
Tijdens de Kleas-terkuier gaat hetniet om hetontdekken vannieuwe land-schappen maarhet leren kijkenmet nieuweogen.
Speciaal
Er worden ookandere program-ma’s georgani-seerd, zoals dejaarlijkse druk-bezochte Pink-sterwandelingof een program-ma op maat. En’s zondagsmid-dags is de kerkopen voor be-zichtiging enbezinning.
