Een dag met André Bergen

2
E8 ECONOMIE & FINANCIEN WWW.STANDAARD.BIZ WOENSDAG 18 JUNI 2008 Begin dit jaar werd André Bergen verkozen tot Manager van het jaar 2007. Vorig jaar behaalde hij de beste score in het Rapport van de ceo. De topman van KBC wordt door vriend en vijand gerespecteerd om zijn managementstijl. Hoe brengt de nummer één van een Belgische grootbank, werkgever van 57.000 mensen, zijn dag door? Wij volgden hem op een drukke werkdag. Van overleg met de vakbonden tot de opening van een nieuw kantoor. ‘Het leukste aan mijn beroep is dat elke dag anders is’, zegt hij daar zelf over. ‘ELKE DAG IS ANDERS’ EEN DAG VAN DE CEO ANDRÉ BERGEN, KBC JAN BOSTEELS BRUSSEL De werkdag begint met het overleg tussen André Ber- gen, vier vakbondsafgevaardig- den en Jan Lindemans, de direc- teur Sociaal-Juridische Zaken. De plaats van afspraak is het kantoor van André Bergen, op de negende verdieping van het KBC-hoofd- kwartier aan de Brusselse Haven- laan. Bergen omschrijft zijn rui- me maar sobere kantoor zelf als ‘een balzaal’. Aan de muur hangt moderne kunst, waaronder één stuk dat door Bergen zelf is geko- zen. ‘Van wat er vroeger hing, kreeg ik hoofdpijn’, zegt hij. De aanleiding voor de bijeenkomst is het feit dat Bergen voorzitter wordt van de ondernemingsraad (OR), als opvolger van de gepensi- oneerde Frans Florquin. De sfeer is open en los, wat niet belet dat de ceo consequent als ‘voorzitter’ wordt aangesproken. Bergen meldt dat hij zijn eerste onderne- mingsraad niet kan bijwonen we- gens verplichtingen in Moskou. ‘Maar voor de toekomst weet Kat- ty, mijn secretaresse, dat de OR mijn prioriteit is.’ ‘Er horen nogal wat reizen bij de functie’, zegt hij na de vergade- ring. ‘In 2005 en 2006 ben ik tel- kens honderd keer op een vlieg- tuig gestapt, vorig jaar was het rustig — slechts zestig keer. Sinds Jan Vanhevel de verantwoorde- lijkheid heeft over Centraal-Eu- ropa maalt hij de kilometers ginds. Ik probeer nu onze entitei- ten elders ter wereld te bezoeken. Zo ga ik in oktober een week naar Azië, onder meer naar India, Hongkong en Tokio. Een paar we- ken geleden zat ik in de VS. Voe- ling houden met het thuisfront is nooit een probleem dankzij het hedendaagse marteltuig dat Blackberry heet.’ Buiten een lichte aversie voor ho- tels geniet André Bergen van zijn zakenreizen. ‘Dit is een verschrik- kelijk boeiende functie. Geen twee dagen zijn gelijk. Ik denk dat ik een zekere mate van adrenaline nodig heb. Zet mij in een kantoor van negen tot vijf en ik ga dood van de stress.’ Terug naar de vakbondsvergade- ring. ‘Ik wil de goede relaties be- stendigen die er in de OR heer- sen’, stelt Bergen. ‘Bij mij is het: what you see is what you get. Op al uw vragen zal ik een eerlijk ant- woord geven. En als ik niet kan antwoorden, dan zal ik dat ook zeggen.’ De vakbondslui kaarten diverse problemen aan, Bergen luistert, stelt oplossingen voor, plaatst de verzuchtingen in hun context en maakt duidelijk waar hij werk van zal maken. Zelf no- teert hij niets, dat doet zijn com- municatieverantwoordelijke. Op het einde van de vergadering vraagt Bergen de vakbonden sa- men werk te maken van een re- flectie: waar moet de groep over tien jaar staan op sociaal vlak? Na de vergadering vraagt een van de vakbondslui Bergens gsm- nummer. De ceo krabbelt het meteen op een papiertje. Is dat niet ongebruikelijk? ‘In het alge- meen maken de mensen daar geen misbruik van’, zegt hij. ‘Als je als ceo geen risico’s neemt, dan sluit je je van de dingen af. Je moet natuurlijk filteren. Ik hou me niet bezig met individuele kredietdossiers. Je moet delege- ren, vertrouwen in je collega’s en medewerkers. De toestroom van informatie is te groot. Maar ik kan goed relativeren. Welke pro- blemen zijn essentieel? Wat kun- nen mensen zelf oplossen?’ André Bergens deur staat letter- lijk de hele dag open en iedereen die dat nodig vindt, kan met hem een afspraak maken. ‘Ja, iedereen kan hier binnen, maar niet alle- maal tegelijkertijd. Onlangs kwam een mevrouw me hier ver- tellen wat er bij haar op kantoor misliep. Ooit schreef een particu- liere klant me een brief omdat het was misgelopen met zijn investe- ringen. Ik ben naar hem toe ge- gaan, in Roeselare. Ik heb hem uitgelegd waarom ik het niet met hem eens was. Dat moet kunnen. Weet u, over het algemeen zijn mensen redelijk. Als je je af- schermt, vermijd je misschien het half procent zeurkousen dat er ook rondloopt en je een uur doet verliezen, maar dat past niet in mijn optiek.’ Hoe komt een drukbezet man als André Bergen tot rust? ‘De beste manier om tot rust te komen, is niet nerveus te worden. En dat lukt me eigenlijk vrij goed. Dat is mijn natuur. En voorts hebben we hier zo veel medewerkers van uit- muntende kwaliteit, maar je moet geholpen willen worden. Dat is voor mij de beste bijsluiter voor de ceo-handleiding: tracht niet de alleenweter te zijn, want dat kan niet meer. Vertrouw op de mensen. In een carrière van der- tig jaar ben ik misschien drie keer beschaamd in mijn vertrouwen, maar honderdduizend keer niet.’ Wat voor soort ceo is André Ber- gen? ‘Dat moet je eigenlijk aan andere mensen vragen. Maar goed: ik probeer geen beslissin- gen op te dringen, dat kan niet in een collegiaal model. Ik denk dat ik opensta voor kritiek. Ik luister en begin niet te vitten. Ik ben er wel gevoelig voor, zit er mee in. Een van de kenmerken van deze positie is dat je de meest geëvalu- eerde persoon in het bedrijf bent. Iedereen heeft een mening over mij. Nee, ik laat me niet coachen. De beste coach van een ceo is zijn eigen bedrijf. De mensen weten meestal verduiveld goed wat er niet functioneert of beter zou kunnen.’ Een paar interviews en een lunch later is het tijd voor het jaarlijks duurzaamheidsdebat met ngo’s, dat door André Bergen wordt voorgezeten. Vertegenwoordi- gers van het Rode Kruis, de Bond Beter Leefmilieu, het WWF, Trio- dos, Protos en AzG en andere ngo’s zijn uitgenodigd om naar een stand van zaken te luisteren en hun mening te geven. Uit het overleg blijkt dat ngo’s en een fi- nanciële groep als KBC niet als te- genstanders tegenover elkaar staan, maar als partners. Er wordt naar elkaar geluisterd. De definitie van duurzaamheid blijkt een rekbaar begrip en wat ethisch is voor de een, is dat niet noodzakelijk voor de ander. KBC en André Bergen kiezen voor een pragmatische aanpak, gestoeld op overleg. Ook voor de conventi- onele fondsen. André Bergen: ‘Op het tweede gezicht zit de wereld altijd ingewikkelder in elkaar dan op het eerste gezicht. Is een wa- penproducent financieren ethisch? Is het ethisch om een agent op boeven af te sturen zon- der wapens? Indien niet, is het dan onethisch om ervoor te zor- gen dat die wapens geproduceerd kunnen worden? Meestal is het niet zwart-wit. Wij zijn op zoek naar beleggingen waarmee we onze klanten, de maatschappij, onze aandeelhouders en onze re- gelgevers in de ogen kunnen kij- ken. Is het daarom perfect? Nooit.’ Voor de vergadering had Bergen het al opgemerkt: ‘Dat is het ver- schil tussen iemand die geen be- drijf van 57.000 personen moet leiden en wie dat wel moet doen: je moet soms keuzes maken die niet perfect zijn. Maar ik vind wel dat het op een open, onderzochte manier moet gebeuren.’ Meteen na de bijeenkomst ver- trekt André Bergen naar Ware- gem, waar een nieuw KBC-kan- toor wordt ingehuldigd. ‘Daar kan ik natuurlijk niet altijd bij zijn. In het algemeen vermijd ik recepties, ik weiger er negen op de tien. Dat is de enige manier om toch nog wat schaarse tijd met mijn vrouw, mijn twee kinderen en mijn kleindochter door te brengen.’ Over een leven na KBC wil Bergen nog niet nadenken. ‘In ieder geval zal ik niet gaan rentenieren. Zo zit dit beestje niet in elkaar. Het zal een andere activiteit zijn, deels ook buiten het professione- le. Ik ben in veel landen geweest die ik enkel door het raam van een taxi heb gezien en grondiger wil verkennen. Massa’s mensen heb ik professioneel leren kennen, maar sociaal niet. Iedereen spreekt over de toplonen van de ceo, maar er is een rijkdom die we verschrikkelijk missen: tijd. Ik ben zeer arm in tijd. Op dat vlak wil ik later wat rijker worden.’ ‘DE BESTE COACH VOOR EEN CEO, IS ZIJN BEDRIJF’ ‘De mensen weten meestal verduiveld goed wat er beter zou kunnen’ ‘Ik ben zeer arm in tijd. Op dat vlak wil ik later wat rijker worden’ 6.30 uur ‘Opgestaan. Dat was hard, want gisteren was ik om 5u op en lag ik pas na midder- nacht weer in bed. Waar- schijnlijk komt het door het ouder worden, maar ik slaap minder regelmatig. Ik heb zo’n vijf à zes uur slaap per nacht nodig. Als ik eens om 4u wakker word, begin ik te lezen. Bij- voorbeeld in The Econo- mist, het hangt af van de graad van frisheid.’ 7.30 uur Vertrek vanuit Gent naar Brussel. 9.30 uur Kennismakingsbijeen- komst met de afgevaardig- den van de vakbond, naar aanleiding van de onder- nemingsraad. 10.45 uur — 12 uur Interviews met diverse journalisten. 12 uur — 15 uur ‘Mijn jaarlijkse lunch met oud-collega’s. Een leuke lunch die niet echt met het werk te maken heeft.’ 15 uur — 17 uur Jaarlijks overleg met ngo’s over het duurzaamheids- beleid van KBC. 17 uur Vertrek naar Waregem voor de opening van een nieuw KBC-kantoor. 23 uur Terug thuis. Agenda

description

Uit de reeks: Een dag van de CEO

Transcript of Een dag met André Bergen

E8 ECONOMIE & FINANCIEN WWW.STANDAARD.BIZWOENSDAG 18 JUNI 2008

Begin dit jaar werd André Bergen verkozen totManager van het jaar 2007. Vorig jaar behaaldehij de beste score in het Rapport van de ceo. Detopman van KBC wordt door vriend en vijandgerespecteerd om zijn managementstijl. Hoebrengt de nummer één van een Belgischegrootbank, werkgever van 57.000 mensen, zijn

dag door? Wij volgden hem op een drukkewerkdag. Van overleg met de vakbonden tot deopening van een nieuw kantoor. ‘Het leuksteaan mijn beroep is dat elke dag anders is’, zegthij daar zelf over.

‘ E L K E DAG I S A N D E R S ’EEN DAG VAN DE CEO A N D R É B E RG E N , K BC

JAN BOSTEELS

BRUSSEL De werkdag begintmet het overleg tussen André Ber-gen, vier vakbondsafgevaardig-den en Jan Lindemans, de direc-teur Sociaal-Juridische Zaken. Deplaats van afspraak is het kantoorvan André Bergen, op de negendeverdieping van het KBC-hoofd-kwartier aan de Brusselse Haven-laan. Bergen omschrijft zijn rui-me maar sobere kantoor zelf als‘een balzaal’. Aan de muur hangtmoderne kunst, waaronder éénstuk dat door Bergen zelf is geko-zen. ‘Van wat er vroeger hing,kreeg ik hoofdpijn’, zegt hij. Deaanleiding voor de bijeenkomst ishet feit dat Bergen voorzitterwordt van de ondernemingsraad(OR), als opvolger van de gepensi-oneerde Frans Florquin. De sfeeris open en los, wat niet belet datde ceo consequent als ‘voorzitter’wordt aangesproken. Bergenmeldt dat hij zijn eerste onderne-mingsraad niet kan bijwonen we-gens verplichtingen in Moskou.‘Maar voor de toekomst weet Kat-ty, mijn secretaresse, dat de ORmijn prioriteit is.’ ‘Er horen nogal wat reizen bij defunctie’, zegt hij na de vergade-ring. ‘In 2005 en 2006 ben ik tel-kens honderd keer op een vlieg-tuig gestapt, vorig jaar was hetrustig — slechts zestig keer. SindsJan Vanhevel de verantwoorde-lijkheid heeft over Centraal-Eu-ropa maalt hij de kilometersginds. Ik probeer nu onze entitei-ten elders ter wereld te bezoeken.Zo ga ik in oktober een week naarAzië, onder meer naar India,Hongkong en Tokio. Een paar we-ken geleden zat ik in de VS. Voe-ling houden met het thuisfront isnooit een probleem dankzij hethedendaagse marteltuig datBlackberry heet.’ Buiten een lichte aversie voor ho-tels geniet André Bergen van zijnzakenreizen. ‘Dit is een verschrik-kelijk boeiende functie. Geentwee dagen zijn gelijk. Ik denk datik een zekere mate van adrenalinenodig heb. Zet mij in een kantoorvan negen tot vijf en ik ga doodvan de stress.’ Terug naar de vakbondsvergade-ring. ‘Ik wil de goede relaties be-stendigen die er in de OR heer-sen’, stelt Bergen. ‘Bij mij is het:what you see is what you get. Op al

uw vragen zal ik een eerlijk ant-woord geven. En als ik niet kanantwoorden, dan zal ik dat ookzeggen.’ De vakbondslui kaartendiverse problemen aan, Bergenluistert, stelt oplossingen voor,plaatst de verzuchtingen in huncontext en maakt duidelijk waarhij werk van zal maken. Zelf no-teert hij niets, dat doet zijn com-

municatieverantwoordelijke. Ophet einde van de vergaderingvraagt Bergen de vakbonden sa-men werk te maken van een re-flectie: waar moet de groep overtien jaar staan op sociaal vlak? Na de vergadering vraagt een vande vakbondslui Bergens gsm-nummer. De ceo krabbelt hetmeteen op een papiertje. Is datniet ongebruikelijk? ‘In het alge-meen maken de mensen daargeen misbruik van’, zegt hij. ‘Als jeals ceo geen risico’s neemt, dansluit je je van de dingen af. Jemoet natuurlijk filteren. Ik houme niet bezig met individuelekredietdossiers. Je moet delege-ren, vertrouwen in je collega’s enmedewerkers. De toestroom vaninformatie is te groot. Maar ikkan goed relativeren. Welke pro-blemen zijn essentieel? Wat kun-nen mensen zelf oplossen?’

André Bergens deur staat letter-lijk de hele dag open en iedereendie dat nodig vindt, kan met hemeen afspraak maken. ‘Ja, iedereenkan hier binnen, maar niet alle-maal tegelijkertijd. Onlangskwam een mevrouw me hier ver-tellen wat er bij haar op kantoormisliep. Ooit schreef een particu-liere klant me een brief omdat hetwas misgelopen met zijn investe-

ringen. Ik ben naar hem toe ge-gaan, in Roeselare. Ik heb hemuitgelegd waarom ik het niet methem eens was. Dat moet kunnen.Weet u, over het algemeen zijnmensen redelijk. Als je je af-schermt, vermijd je misschien hethalf procent zeurkousen dat erook rondloopt en je een uur doetverliezen, maar dat past niet inmijn optiek.’Hoe komt een drukbezet man alsAndré Bergen tot rust? ‘De bestemanier om tot rust te komen, isniet nerveus te worden. En datlukt me eigenlijk vrij goed. Dat ismijn natuur. En voorts hebben wehier zo veel medewerkers van uit-muntende kwaliteit, maar jemoet geholpen willen worden.Dat is voor mij de beste bijsluitervoor de ceo-handleiding: trachtniet de alleenweter te zijn, wantdat kan niet meer. Vertrouw op demensen. In een carrière van der-tig jaar ben ik misschien drie keerbeschaamd in mijn vertrouwen,maar honderdduizend keer niet.’Wat voor soort ceo is André Ber-gen? ‘Dat moet je eigenlijk aanandere mensen vragen. Maargoed: ik probeer geen beslissin-gen op te dringen, dat kan niet ineen collegiaal model. Ik denk datik opensta voor kritiek. Ik luisteren begin niet te vitten. Ik ben erwel gevoelig voor, zit er mee in.Een van de kenmerken van dezepositie is dat je de meest geëvalu-eerde persoon in het bedrijf bent.Iedereen heeft een mening overmij. Nee, ik laat me niet coachen.De beste coach van een ceo is zijneigen bedrijf. De mensen wetenmeestal verduiveld goed wat erniet functioneert of beter zoukunnen.’Een paar interviews en een lunchlater is het tijd voor het jaarlijksduurzaamheidsdebat met ngo’s,dat door André Bergen wordtvoorgezeten. Vertegenwoordi-gers van het Rode Kruis, de BondBeter Leefmilieu, het WWF, Trio-dos, Protos en AzG en anderengo’s zijn uitgenodigd om naareen stand van zaken te luisterenen hun mening te geven. Uit hetoverleg blijkt dat ngo’s en een fi-nanciële groep als KBC niet als te-genstanders tegenover elkaarstaan, maar als partners. Erwordt naar elkaar geluisterd.

De definitie van duurzaamheidblijkt een rekbaar begrip en watethisch is voor de een, is dat nietnoodzakelijk voor de ander. KBCen André Bergen kiezen voor eenpragmatische aanpak, gestoeldop overleg. Ook voor de conventi-onele fondsen. André Bergen: ‘Ophet tweede gezicht zit de wereldaltijd ingewikkelder in elkaar danop het eerste gezicht. Is een wa-penproducent financierenethisch? Is het ethisch om eenagent op boeven af te sturen zon-der wapens? Indien niet, is hetdan onethisch om ervoor te zor-gen dat die wapens geproduceerdkunnen worden? Meestal is hetniet zwart-wit. Wij zijn op zoeknaar beleggingen waarmee weonze klanten, de maatschappij,onze aandeelhouders en onze re-gelgevers in de ogen kunnen kij-ken. Is het daarom perfect?Nooit.’ Voor de vergadering had Bergenhet al opgemerkt: ‘Dat is het ver-schil tussen iemand die geen be-drijf van 57.000 personen moetleiden en wie dat wel moet doen:je moet soms keuzes maken dieniet perfect zijn. Maar ik vind weldat het op een open, onderzochtemanier moet gebeuren.’Meteen na de bijeenkomst ver-trekt André Bergen naar Ware-gem, waar een nieuw KBC-kan-toor wordt ingehuldigd. ‘Daarkan ik natuurlijk niet altijd bijzijn. In het algemeen vermijd ikrecepties, ik weiger er negen opde tien. Dat is de enige manier omtoch nog wat schaarse tijd metmijn vrouw, mijn twee kinderenen mijn kleindochter door tebrengen.’ Over een leven na KBC wil Bergennog niet nadenken. ‘In ieder gevalzal ik niet gaan rentenieren. Zozit dit beestje niet in elkaar. Hetzal een andere activiteit zijn,deels ook buiten het professione-le. Ik ben in veel landen geweestdie ik enkel door het raam van eentaxi heb gezien en grondiger wilverkennen. Massa’s mensen hebik professioneel leren kennen,maar sociaal niet. Iedereenspreekt over de toplonen van deceo, maar er is een rijkdom die weverschrikkelijk missen: tijd. Ikben zeer arm in tijd. Op dat vlakwil ik later wat rijker worden.’

‘DE BESTE COACH VOOREEN CEO, IS ZIJN BEDRIJF’

‘De mensen wetenmeestal verduiveldgoed wat er beter zou kunnen’

‘Ik ben zeer arm in tijd.Op dat vlak wil ik laterwat rijker worden’

6.30 uur‘Opgestaan. Dat was hard,want gisteren was ik om 5uop en lag ik pas na midder-nacht weer in bed. Waar-schijnlijk komt het doorhet ouder worden, maar ikslaap minder regelmatig.Ik heb zo’n vijf à zes uurslaap per nacht nodig. Alsik eens om 4u wakkerword, begin ik te lezen. Bij-voorbeeld in The Econo-mist, het hangt af van degraad van frisheid.’

7.30 uurVertrek vanuit Gent naarBrussel.

9.30 uurKennismakingsbijeen-komst met de afgevaardig-den van de vakbond, naaraanleiding van de onder-nemingsraad.

10.45 uur — 12 uurInterviews met diversejournalisten.

12 uur — 15 uur‘Mijn jaarlijkse lunch metoud-collega’s. Een leukelunch die niet echt met hetwerk te maken heeft.’

15 uur — 17 uurJaarlijks overleg met ngo’sover het duurzaamheids-beleid van KBC.

17 uurVertrek naar Waregemvoor de opening van eennieuw KBC-kantoor.

23 uurTerug thuis.

Agenda

E9ECONOMIE & FINANCIENWWW.STANDAARD.BIZWOENSDAG 18 JUNI 2008

● Geboren in 1950 in Leuven.● 1974: licentiaat (master) in de

economie, KU Leuven.● 1977: studiedienst Krediet-

bank, Brussel. ● 1979: Foreign Exchange and

Treasury Department, Kre-dietbank.

● 1980: Foreign Exchange Ad-visory Service, ChemicalBank, Brussel.

● 1982: Generale Bank, Brus-sel.

● 1993: lid van directiecomité,Generale Bank (Fortis).

● 2000: Chief Financial & Ad-ministration Officer, Agfa-Gevaert.

● 2003: Vice-ceo KBC Groep enceo KBC Bank.

● 2006: Ceo KBC Groep nv.

Wie is André Bergen?

● KBC is de grootste Belgischebank- en verzekeringsgroepmet wereldwijd 57.000 werk-nemers en elf miljoen klan-ten.

● Marktkapitalisatie: ongeveer30 miljard euro.

Wat is KBC?

André Bergen: ‘Ik vertrouw op de mensen. In een carrière van dertig jaar ben ik misschien drie keer beschaamd in mijn vertrouwen, maar honderddui-zend keer niet.’ © Ivan Put