Dokter Sanders binnenwerk.qxp_De geit binnenwerk 16-03-15 12 ...

Dokter Sanders binnenwerk.qxp_De geit binnenwerk 16-03-15 12:56 Pagina 1

www.queridokinderboeken.nl

www.annie-mg.com

www.anniemgschmidt.nl

Copyright tekst © 2015 Erven van Annie M.G. Schmidt

Copyright illustraties © 2015 diverse illustratoren

Niets uit deze uitgave mag worden verveelvoudigd en/of openbaar gemaakt, in

enige vorm of op welke wijze ook, zonder voorafgaande schriftelijke toestemming

van Em. Querido’s Kinderboeken Uitgeverij, Amsterdam.

Omslagillustratie Noëlle Smit

Vormgeving Brigitte Slangen

isbn 978 90 451 1779 9 / nur 280


annie m.g. schmidt

Het grote De geit van dokter Sanders

dierenvoorleesboek

QAmsterdam · Antwerpen

Em. Querido’s Kinderboeken Uitgeverij

2015


Inhoud

Drie ouwe ottertjes 8

Met illustraties van Sieb Posthuma

De kat van ome Willem 10

Met een illustratie van Noëlle Smit

De krullevaar 12

Met illustraties van Fiep Westendorp

Eenentwintig poezen 22

Met illustraties van Mies van Hout

Siskia 24

Met illustraties van Philip Hopman

Prélientje en de leeuwen 26


Duifies 29


Het beest met de achternaam 30

Met een illustratie van Marije Tolman

Twee vleugeltjes 34

Met een illustratie van Sylvia Weve

Het zebra-meisje 36

Met een illustratie van Caroline Ellerbeck

Betsie 37


Omdat de kraan liep 45


De kikker van Worrekie-Bel 62

Met illustraties van Marije Tolman

De bij 64


Kroezebetje 67


Hannekedoe de haan gaat trouwen 76

Met een illustratie van Loes Riphagen

Dukkie wou niet in het water 78


De maarschalk die zijn oor te luisteren legde 80

Met een illustratie van Sieb Posthuma

De vlieg Eulalie 84


Pluis en Poezeltje 86


Jantje en het olifantje 90

Met een illustratie van Caroline Ellerbeck

Poes, poes, poes 92



Juffrouw Twiddel 94


De kermis 102

Met een illustratie van Thé Tjong-Khing

Opa Duizendschoon 106


Als vogeltjes gaan slapen 113


Stekelvarkentjes wiegelied 114


Beertje op rolschaatsen 116

Met een illustratie van Marije Tolman

Een aanloopkat 118

Met illustraties van Carl Hollander

Het kalf Papiet 126

Met een illustratie van Loes Riphagen

Jozefje wou niet slapen gaan 128


Het schaap Veronica 130

Met een illustratie van Fiep Westendorp

Meneer Hammes en de tijgers 131

Met illustraties van Sylvia Weve

Spikkeltje 134

Met illustraties van Caroline Ellerbeck

Er was eens een man 144


Het afscheid 146

Met een illustratie van Thé Tjong-Khing

Rijst met krentenhond 151


Pietagoras Pauw 152


Het beertje Pippeloentje 154

Met een illustratie van Fleur van der Weel

Tante is jarig 155


In Artis 161


Het huis was vol 164

Met illustraties van Loes Riphagen

Wat is dat, mevrouw Van Gelder 166

Met een illustratie van Sieb Posthuma

De geit van dokter Sanders 168



8

Drie ouwe ottertjes

Met illustraties van Sieb Posthuma

Drie ouwe ottertjes wilden gaan varen

over de zim zom

over de Zaan.

Eigenlijk wilden ze dat al sinds jaren,

maar om het feit dat ze ottertjes waren

hadden ze ’t nooit gedaan,

want...

daar hing een bordje op alle bottertjes:

verboden voor ottertjes

Drie ouwe ottertjes stonden te schreien

daar bij de zim zom

daar bij de Zaan.

Stonden te schreien op ’t land, en ze zeien;

Dan gaan we maar met het spoortreintje rijen,

dat zal wel beter gaan,

maar...

daar hing een bordje op elke coupee:

ottertjes mogen niet mee


Drie ouwe ottertjes stonden te turen

over de zim zom

over de Zaan.

Daar op een weilandje, tussen twee schuren,

daar was een vent, waar je fietsen kon huren,

fietsen, met vaantjes eraan.

En...

daar hing een bordje op iedere fiets:

ottertjes mogen voor niets

Nu rijden die ottertjes over de brug,

over de brug en weer terug.


10

De kat van ome Willem


De kat van ome Willem is op reis geweest,

op reis geweest, op reis geweest.


waar ging die dan naartoe?

Hoi!

Hij is voor zeven maanden naar Parijs geweest,

Parijs geweest, Parijs geweest.

Zodat-ie nou alleen maar Franse kranten leest,

bonjour en voulez-vous.

Hij heeft zoiets elegants,

hij geeft kopjes op z’n Frans,

Hij gaat met een rozenkrans naar de Franse kathedraal.

Allemaal! (Allemaal!) Allemaal! (Allemaal!)

Ja, de kat van ome Willem is brutaal!

O-la-la!

Die kat is op een echte Franse school geweest,

op school geweest, op school geweest.

Die kat is op een echte Franse school geweest,

en zegt nou: O, pardon!

Hij is ook op visite bij De Gaulle geweest,

De Gaulle geweest, De Gaulle geweest.

Hij is ook op visite bij De Gaulle geweest,

en zegt voortdurend: Non!


Zingt een liedje op z’n Frans,

over de Maagd van Orléans.

Hij lust enkel jus d’orange,

en af en toe cognac.

Op het dak! (Op het dak?) Op het dak!

En hij wil alleen maar op een Franse bak,

kouwe kak!


op reis geweest, op reis geweest.


waar ging die dan naartoe?

Hij is voor zeven maanden naar Parijs geweest,

Parijs geweest, Parijs geweest.


bonjour en voulez-vous.


De krullevaarMet illustraties van Fiep Westendorp

Zaza, de kakkerlak, was niet erg spraakzaam. Meestal zat hij zomaar stil in z’n

hoekje en knaagde aan z’n appelschil. Maar op een keer zei hij: ‘Zeg Pluk, is er

ooit iets uit dat ei gekomen?’

‘Wat voor ei?’ zei Pluk.

‘Toen je terugkwam uit Egwijk aan Zee, toen had je een groot oranje ei bij

je,’ zei Zaza. ‘Weet je dat niet meer?’

‘O ja!’ riep Pluk. ‘Dat is waar ook. Ik was het helemaal vergeten. Ik heb het

aan meneer en mevrouw De Vries gegeven, om het uit te broeden. Goed dat je

erover begint, Zaza. Ik ga meteen vragen hoe het ermee zit.’

Toen Pluk aanbelde, deed mevrouw De Vries open. Ze werd erg bleek toen ze

Pluk zag staan. En ze zei dadelijk: ‘Ik begrijp waarvoor je komt! Je komt vragen

naar de krullevaar.’

‘Ik kom vragen naar het ei,’ zei Pluk.

‘Juist,’ zei ze. ‘Dat bedoel ik. We hebben het uitgebroed in ons bed, weet je

nog wel? Onder onze elektrische deken. ’t Was een heel gedoe, want we moes-

ten wekenlang opzij schuiven in bed, om het ei niet te breken. Maar eindelijk

kwam er een vogeltje uit. Een krullevaar.’

‘Wat is een krullevaar?’ vroeg Pluk.

‘Een heel vreemd vogeltje,’ zei mevrouw De Vries. ‘Hij had haren in plaats

van veren. En hij werd ontzettend groot. Eerst hadden we hem in een kooi,

maar daar groeide hij uit. Toen lieten we hem los in de kamer, maar hij stootte

z’n kop tegen de zoldering. En eindelijk lieten we hem op het balkon. En we

zeiden: “Vlieg maar weg, arm beest!”’

‘En is hij weggevlogen?’ vroeg Pluk.

‘Was het maar waar,’ zei mevrouw De Vries. ‘Nee, hij kon niet vliegen. Mis-

schien omdat hij geen veren had, maar allemaal haartjes en krulletjes. We wis-

12


13

ten toen nog niet hoe hij heette. Maar op een dag kwam er een meneer. Hij

vroeg of hij onze rare vogel mocht zien. En hij zei dadelijk: “O, dat is een krul-

levaar.” En toen vroeg hij of we hem de vogel wilden meegeven. “Ik heb een

grote vogelverzameling,” zei hij.’

‘En toen?’ vroeg Pluk.

Mevrouw De Vries had een beetje moeite met verder praten. Ze nam haar

zakdoek en snikte.


14

‘Vertel eens... wat is er dan gebeurd?’ vroeg Pluk.

‘We dachten...’ zei mevrouw De Vries gesmoord... ‘We dachten dat onze vogel

het daar fijn zou hebben bij al die andere vogels. En na een paar dagen gingen

we eens kijken hoe het met hem was. En toen...’ Ze huilde nu nog harder.

Pluk wachtte geduldig.

‘...En toen zagen we dat het een museum was,’ zei mevrouw De Vries. ‘Die

meneer is directeur van een museum. Een vogelmuseum. Met allemaal opge-

zette vogels.’

‘Opgezette vogels?’ riep Pluk. ‘Dus allemaal dood? En de krullevaar is ook

opgezet?’

‘Ja,’ zuchtte mevrouw De Vries. ‘Alle vogels die daar staan zijn dood. En op-

gevuld met turfmolm. En ze hebben glazen oogjes. En we zagen onze eigen

krullevaar daar staan... en we zijn hard weggelopen. Dat is alles. We hebben

zo’n spijt dat we de vogel hebben meegegeven, maar het leek een keurige heer.

Hij heet meneer Plomp en we zijn woedend op hem. Maar er is niets meer aan

te doen.’

‘En waar is dat museum?’ vroeg Pluk. ‘Ik wil er eens gaan kijken.’

‘Op de Groenmarkt,’ zei mevrouw De Vries. ‘Ach Pluk... hij was zo lief... Hij

zong niet, maar hij riep altijd: Prrr... ta lie loe! Zo’n aardig geluid. En nou is hij

dood.’

Pluk zei goeiendag en reed naar de Groenmarkt. Op een mooi groot oud

huis stond: vogelmuseum.

Daarbinnen was het halfdonker en doodstil. Het rook er muf. In een glazen

kantoor zat een heer met een witte jas. Waarschijnlijk de directeur, meneer

Plomp. Pluk ging de zaal binnen. Overal stonden opgezette vogels achter glas,

star en stijf, met glazen ogen. Hier en daar stond ook een vogelgeraamte. Er-

gens in een hoek was een enorme kooi. En daarin stond ’n hele grote vogel. En

op een bordje stond: krullevaar.

Pluk bekeek hem eens goed. ‘Wat vreselijk...’ mompelde hij. ‘Om zo’n mooi

dier dood te maken en op te zetten. En glazen ogen te geven.’ Hij tuurde aan-

dachtig naar de ogen van de krullevaar. En tot zijn grote verbazing zag hij dat

ze niet van glas waren. Ze keken hem aan, ze schitterden. Ze lééfden.

‘Pssst...’ zei Pluk. ‘Ik geloof dat jij helemaal niet dood bent.’

De vogel gaf geen geluid en hij bewoog niet. Hij stond net zo onbeweeglijk


als de overige vogels, maar z’n oogjes keken Pluk

een beetje treurig aan.

‘Arme krullevaar,’ zei Pluk. ‘Zullen we je komen

bevrijden? Ik heb een heleboel vriendjes... wacht

maar geduldig af... we komen je halen.’

Nu bewoog de vogel. Hij schudde z’n vleugels,

deed z’n snavel open en riep: ‘Prrr... ta lie loe!’

Het schalde door het museum. Pluk schrok

vreselijk en ging een beetje achteraf staan in een

donker hoekje, want daar kwam de directeur aan-

rennen uit z’n kantoor. Hij had een helper bij

zich, ook in een witte jas.

Voor de kooi bleven ze staan.

‘Meneer Pietersen!’ zei de directeur streng.

15


‘Nou is de krullevaar nog steeds niet opgezet! En u hebt het gehoord, het beest

schreeuwt! Dat kunnen we hier niet hebben. Waarom is hij nog niet opgezet?’

‘Ik had het vanmorgen willen doen,’ zei de andere meneer. ‘Maar ik had het

zo ontzettend druk. En ik dacht: ach... dat beest staat zo stil, niemand merkt

dat hij nog leeft.’

‘Dan moet het ogenblikkelijk gebeuren,’ zei de directeur. ‘Denk erom, me-

neer Pietersen.’

‘Goed meneer Plomp,’ zei meneer Pietersen. ‘Ik zal het morgenvroeg doen,

dan heb ik er tijd voor.’

Ze gingen weer terug naar hun kantoortje en Pluk kwam tevoorschijn uit z’n

schuilhoek. Hij durfde niet meer tegen de arme krullevaar te praten. Hij was

bang dat het dier weer zou gaan roepen. Snel en onopvallend liep hij het ge-

bouw uit. Hij stapte in z’n wagentje en reed weg.

Vuurrood van verontwaardiging kwam hij bij meneer Pen in het boekwinkel-

tje. Toen hij het hele verhaal verteld had, zei meneer Pen: ‘Je hebt gelijk, we

moeten er iets aan doen.’

‘En zo vlug mogelijk!’ riep Pluk. ‘Laten we vannacht daar inbreken!’

‘Maar stel je voor dat ze de krullevaar vandaag nog opzetten...’ zei meneer

Pen. ‘Dan komen we te laat. Laat me eventjes rustig denken.’

Meneer Pen deed z’n ogen dicht en

dacht na.

16


17

Eindelijk zei hij: ‘Ik heb een idee. De Stampertjes zullen toch wel willen hel-

pen, denk je niet?’

‘Natuurlijk!’ riep Pluk.

‘En Aagje ook?’

‘Vast wel!’

‘En ik moet een bestelauto lenen,’ zei meneer Pen. ‘Ik vraag het aan de bloe-

menzaak hiernaast... ik mag hun auto vast wel een uurtje gebruiken.’

‘Wat gaan we dan doen?’ riep Pluk ongeduldig.

‘Een pruik moet ik ook hebben,’ zei meneer Pen. ‘En een snor. En een grote

zonnebril. Kom mee Pluk, we gaan onmiddellijk aan de slag.’

‘Maar wát doen we dan?’ riep Pluk.

‘Dat zul je wel zien,’ zei meneer Pen.

Op de Groenmarkt stond het vogelmuseum. Daarbinnen was het vol met op-

gezette vogels, maar er was één vogel die nog leefde. Dat was de krullevaar.

Maar hij zou niet lang meer leven... Straks zou hij worden opgezet.

Buiten voor het museum stonden auto’s geparkeerd. Rijen en rijen auto’s.

Daartussen was ook een bestelauto van een bloemenzaak.

Er ging een heer naar binnen in het museum. Het was duidelijk een foto-

graaf. Hij had lange haren, een grote snor en een geweldige zonnebril. Met z’n

toestel in de hand klopte hij tegen de glazen deur van het kantoortje, waar de

directeur zat.

‘Dag meneer Plomp,’ zei de fotograaf. ‘Ik ben van de Gekleurde Dameskrant.

Dat is een blad, weet u. Ik zou graag een paar foto’s maken.’

‘Dat kan,’ zei meneer Plomp. ‘Ik heb prachtige opgezette vogels. Gaat uw

gang!’

‘We hebben gehoord dat u een echte krullevaar hebt,’ zei de fotograaf. ‘Mag

ik daar een plaatje van maken?’

‘Jazeker, komt u maar mee.’

Meneer Plomp bracht de fotograaf bij de hoge kooi.

‘Wat is dat dier prachtig opgezet,’ zei de fotograaf. ‘’t Lijkt wel of hij leeft.’

‘Hij leeft ook nog,’ zei de directeur. ‘Hij had allang opgezet moeten worden,

maar tja... geen tijd... personeelsgebrek!’

‘Als u naast de kooi gaat staan,’ zei de fotograaf, ‘dan maak ik een foto van u

met de vogel samen.’


18

‘Gaarne!’ zei de directeur. Hij ging naast de kooi

staan.

‘Ach, wat is het hier donker!’ riep de fotograaf.

‘Eigenlijk moeten we het buiten doen. U met de

krullevaar op de stoep.’

‘Tja...’ zei meneer Plomp weifelend. ‘Een beetje

moeilijk... ’t wordt zo’n gesleep met die kooi.’

‘Als we die vogel gewoon op de stoep zetten,

zonder kooi... vliegt-ie dan weg?’

‘Nee, dat niet. Krullevaars vliegen niet. Maar

lopen kan hij wel...’

‘We zullen zorgen dat hij niet wegloopt,’ zei

de fotograaf.

De directeur deed de kooi open. De arme krulle-

vaar keek angstig en bleef stokstijf staan. Hij

moest naar buiten worden gedragen.

En nu stond hij dan op de stoep met meneer

Plomp ernaast.

‘Prachtig!’ riep de fotograaf ‘Blijft u even zo

staan! Wat een licht, wat een kleur!’


19

Een stuk of wat kinderen waren op straat blijven stilstaan om te kijken. Als

je goed had gekeken, dan zou je gezien hebben dat het de Stampertjes waren...

en daartussen stond Pluk en een eindje verder Aagje. Maar het leek gewoon of

het toevallige voorbijgangertjes waren.

‘Ziezo!’ riep de fotograaf vrolijk. ‘Dit wordt een schitterende foto. En nu zou

ik erg graag een plaatje willen maken van u alleen, meneer Plomp. U bent erg

bekend, en zelfs beroemd! En als u even dáár gaat staan. En dan eventjes naar

boven wilt kijken.’

Meneer Plomp ging staan waar de fotograaf hem neerzette. Hij keek gehoor-

zaam naar boven.

‘En nu glimlachen!’ riep de fotograaf. ‘Zo... juist... nog even... ik maak een

hele serie foto’s! U komt in het Gekleurde Damesblad!’

De directeur bleef geduldig staan glimlachen, totdat eindelijk de fotograaf

zijn laatste plaatje had geknipt en zei: ‘Dank u zeer, zo is het genoeg, meneer

Plomp.’

Maar op hetzelfde moment begonnen al die kinderen te schreeuwen en te

gillen.

Bliksemsnel draaide meneer Plomp zich om. De krullevaar was weg. De

stoep was leeg.

‘Daar, dat steegje is-ie ingelopen!’ schreeuwde een kleine jongen en wees

met z’n vingertje.


‘Ja, we zagen ’m weglopen... dat steegje in!’ riepen de andere kinderen. Ze

wezen allemaal in dezelfde richting.

Meneer Plomp aarzelde geen seconde. Hij stormde de stoep af, wurmde zich

tussen de geparkeerde auto’s door en rende het straatje in. Ook hier stonden

wagens en vrachtauto’s geparkeerd. Hij struikelde over een vuilnis emmer en

viel boem... plat op z’n neus tussen allemaal vieze perenschillen.

Kreunend stond meneer Plomp op en rende verder. Al dravend vroeg hij aan

alle voorbijgangers: ‘Hebt u een vogel zien lopen? Hebt u ergens een vogel naar

binnen zien gaan? Hebt u niet een grote vogel gezien?’

De mensen keken verwonderd en schudden hun hoofd. En nergens, nergens

was de krullevaar te bekennen.

Meneer Plomp belde hier en daar aan, maar niemand had de krullevaar

gezien en ten slotte keerde hij wanhopig terug naar het museum.

De fotograaf was verdwenen. De kinderen waren er niet meer.

Ook het bestelwagentje van de bloemenzaak was weg, maar meneer

Plomp had daar geen erg in. Hij holde het museum in en ging hijgend naar z’n

kantoor om de politie op te bellen.

‘Een vogel weggelopen?’ vroeg de politie aan de andere kant van de lijn.

‘Een zeldzame krullevaar!’ riep meneer Plomp. ‘Weggelopen!’

Intussen was het bestelautootje al een heel eind weg.

Aan het stuur zat vader Stamper en daarbinnen zat de

fotograaf met Pluk en de krullevaar. Het arme beest

zat wel erg opgevouwen. De fotograaf zette

z’n pruik af. Hij trok de snor van z’n

gezicht en zei: ‘Wel? Hebben we

dat eventjes mooi geflikt?’

‘Geweldig, meneer Pen,’

zei Pluk.

20


22

Eenentwintig poezen


Eenentwintig poezen

zaten bij het vuur

te dutten en te doezen,

’s nachts om twaalf uur.

En achter het fornuis

zat, helemaal per abuis,

één kleine muis.

Hij zat van angst te beven

en maakte geen geluid,

en dacht: dit kost mijn leven.

O, moeder, hoe kom ik eruit!

Hij hield het niet uit, de stakker,

hij gaf een harde piep,

de poezen werden wakker,

en zagen, dat er iets liep.

Ze renden achter elkander,

ze renden achter de muis,

ze liepen van klis-klas-klander

helemaal rondom het huis.

Het muisje liep te hijgen,

totdat hij niet meer kon.

Tóch zouden ze hem niet krijgen:

hij kroop in de regenton.

Daar bleef hij zitten soezen,

de hele lange nacht,

de eenentwintig poezen


zaten venijnig op wacht.

Maar ’s morgens om half zeven,

toen kwam de boerenvrouw

de poezen eten geven.

Ze schreeuwden: Miauw, miauw!

Ze liepen met roze neuzen

achter de vrouw in het huis,

daar kregen ze brood met reuzel

en ze vergaten de muis.

Het muisje stak zijn tenen

voorzichtig buiten de ton,

de poezen waren verdwenen,

en buiten scheen de zon.

Hij ging naar zijn muizenfamielje,

ze waren zó bang geweest!

Hij kreeg er rijst met vanielje

en allemaal vierden ze feest.

23


24

Siskia Met illustraties van Philip Hopman

O, jongens, wat afschuwelijk

en lieve grut, hoe gruwelijk

was Siskia, de slang.

Zij schoof heel stiekem door het gras

en siste in het struikgewas;

zij was drie meter lang.

Zij loerde met haar spitse kop

en vrat een stekelvarken op

met stekeltjes en al

en alle beesten zeiden: Tja,

die Siskia, die Siskia

dat wordt ons toch te mal.

De beesten kwamen bij elkaar

een leeuw en tijgers ook, een paar,

en hielden overleg,

en kwamen allen tot besluit:

die Siskia, die moet eruit,

die Siskia moet weg.

Maar hoe zij dat nu zouden doen

en hoe dat kón met goed fatsoen

daar wisten zij niets van,

totdat er een konijntje kwam,

dat toen het woord parmantig nam

en riep: Ik heb een plan.


Dokter Sanders binnenwerk.qxp_De geit binnenwerk 16-03-15 12 ...

Documents

Transcript of Dokter Sanders binnenwerk.qxp_De geit binnenwerk 16-03-15 12 ...