N° 14 2 september 20112 Regio Brussel - Limburg

Twee vormen van solidariteit

De eerste zou je toekomstgerichtesolidariteit kunnen noemen. Waar-over gaat het? In de meeste ‘ont-wikkelde’ landen komt de over-heidsschuld aardig in de buurt vanhet volledige Bruto BinnenlandsProduct (BBP) of overschrijdt hetdat zelfs. België is al lang ver-trouwd met dit fenomeen, waar-over econoom Hervé JUVIN zegtdat de toekomstige generaties ver-bintenissen zullen moeten nako-men die wij in hun n aam zijn aan-gegaan, zodat we eigenlijk beslagleggen op hun toekomst… Onaan-vaardbaar toch!

Zoals Guillaume HANNEZO sugge-reert, moeten de progressievekrachten de natuurlijke verdedi-gers van de kredietwaardigheidvan de staat zijn, omdat de staathet patrimonium van de zwak-sten is . Anderzijds draagt debedrijfswereld zeer zware verant-woordelijkheid: de “�nanciële ver-nieuwing” van de laatste twintig

jaar die ook de grote crisis van2008 veroorzaakte, is vooral goedop weg om een prestatie zonderweerga te leveren, namelijk de toe-komst om zeep te helpen.Denk maar aan de ‘Leverage BuyOut’ (LBO), een mechanisme waar-bij (geheel wettelijk) aandelen vaneen bedrijf kunnen worden verwor-ven door het bedrijf zelf in de schul-den te steken om die te betalen! -en waarbij de verwachte winstenvan de komende 2 0 of 30 jaar dusnu al ingezet worden en het vermo-gen van het bedrijf in een klapwordt vernietigd … “Onze ouderskochten de boerderij op krediet, zewerkten hard om de lening af tebetalen en lieten ons de boerderijna. Wij hebben de boerderij ver-kocht, het kapitaal uitgegeven, wehebben schulden gemaakt en latenhet aan onze kinderen over om dieterug te betalen.” Ook de welbe-kende ‘stock-options’ berusten ophetzelfde idee: toekomstige winstwordt nu al geïnd.

Ons hedendaags �nancieel modelheeft een duidelijke voorkeur voorhet heden: het soupeert vandaag alop wat de komende generatie zalmoeten betalen, het buit rijkdom-men uit die nog niet voorhandenzijn, maar door de volgende gene-raties gecreëerd zullen worden.JUVIN merkt terecht op dat �nanci-ële opbrengsten van 15, 20, 25% ineconomieën d ie niet of slechts met1 tot 3% per jaar groeien, geenbewijs zijn van een prestatie, maargetuigen van roof en dat �nanciëlestrategie zo neerkomt op de kunsthet collectief bezit te vernietigen.En een laatste aspect is dat denatuurlijke rijkdommen van onzeplaneet in angstwekkend tempoweggevreten worden. Volgens deop dit terrein gezaghebbende USGeological Survey, zou bijvoor-beeld de kopervoorraad b innen 40jaar uitgeput zijn, de voorraad looden ijzer binnen 25 jaar, de voorraadlithium binnen 10 jaar ... Ziedaar waarom toekomstgerichtesolidariteit belangrijk is.

De tweede vorm van solidariteitheeft betrekking op onze tijdgeno-ten. Het is namelijk even belangrijkna te gaan of binnen een gegevengeneratie elkeen werkelijk naar ver-mogen bijdraagt tot de collectieveontwikkeling. Het gaat hier duide-

lijk om een �scaal mechanisme.Het ABVV beschouwt belastingenals een fundamenteel principe vansociale rechtvaardigheid: het zorgtvoor herverdeling van de rijkdom-men waarborgt het bestaan en dewerking van de openbare dienstenen de sociale zekerheid. Belastin-gen zijn de prijs die we betalenom te leven in een samenleving,die naam waardig. Belastingenzijn nodig , alleen zijn ze niet altijdrechtva ardig . Zo zijn het in Belgiëvoornamelijk de loontrekkendendie de staatskas spijzen, het kapi-taal draagt vrijwel niets bij. En ookonder loontrekkenden zijn de bij-dragen onbillijk verdeeld: de hoog-ste inkomens zijn sterk bevoor-deeld, omdat boven een bepaaldplafond het belastingtarief nietmeer stijgt. Wij verwachten metrecht en reden van de politiekepartijen die met de formateurrond de tafel zitte n, dat ze dezedubbele �scale onrechtvaardig-heid aanpakken.

In een interview met de krant ‘LeSoir’ over “de oorzaken van de rel-len in Engeland”, verklaardeEdouard DELRUELLE, directeur vanhet Centrum voor Gelijkheid vankansen: “Sinds enkele tientallenjaren leven we in een samenlevingmet zeer precaire sociale evenwich-

ten. Er kwam een einde aan de ver-zorgingsstaat, die meer socialebescherming verschafte, dieervoor zorgde dat buitenlandsediaspora’s beter werden opgevan-gen en die ook de verdrukten opti-misme bood: morgen zal het beterzijn, onze kinderen zullen het beterhebben dan wij … Toen was ookniet iedereen gelijk, maar desamenleving leek een roltrap:iedereen bleef op zijn trede staan,maar iedereen ging vooruit.”

Wij menen dat in de komendemaanden de sociale vrede in onsland (hoofdzake lijk) zal afhangenvan de wijze waarop de partijen dieaan de federale onderhandelingendeelnemen, rekening zullen hou-den met de twee belangrijke hierbeschreven uitdagingen …

Philippe VAN MUYLDERAlgemeen secretaris

Nu er met de koninklijk formateur (misschien) een ‘meer-derheidsakkoord’ voor ons land in de maak is, is het goederop te wijzen dat de bevolking voornamelijk nood heeftaan twee fundamentele vormen van solidariteit.

������������������������������� ��������������������������������