29-11-2011 Pagina 1

Met de ZsaZsa

midden in Afrika

29-11-2011 Pagina 2

The Gambia is off-the-beaten-track, we varen

na een moeizame inklaringsprocedure 150

mijl de rivier op en weer terug. We zien bijna

geen andere boten en varen een paar

dagen op met de Robeijne. We worden

gastvrij ontvangen in de dorpjes en ankeren

op prachtige eenzame plekjes op de rivier

Inklaren in The Gambia

Bij onze aankomst in Banjul, de hoofdstad van

Gambia, zien we een bekende boot liggen;

de Robeijne uit Lelystad. We begroeten de

mannen en horen het verhaal dat ze twee

nachten geleden zijn geramd door een boot

die ´s nachts wegvoer.

Met Kiki (onze bijboot) varen we naar een

oude werf in Half Die, een deel van Banjul

waar lang geleden de helft van bevolking is

gestorven aan Cholera. We wandelen via

het haventerrein naar Main Street en wat we

zien tart iedere beschrijving; een

onvoorstelbare puinhoop. De wegen zijn

kapot, overal afval, stalletjes waar drie rotte

aardappels worden verkocht, schapen die

loslopen over de straat. Dit is arm Afrika in het

kwadraat. The Gambia is één de armste

landen ter wereld en dat zien we meteen.

Eerst moeten we contant geld hebben want

met creditcards doen we hier niet veel. We

wandelen in de extreme hitte naar een Visa

kantoortje en pinnen hier een paar duizend

Dalasis. Met een flinke buidel geld dat

eigenlijk te smerig is om aan te pakken

29-11-2011 Pagina 3

komen we bij een stalletje Alie tegen die ons

gaat helpen om naar de verschillende

autoriteiten te lopen. We moeten eerst naar

Immigrations, dan naar Customs en dan naar

de Port Authorities. Nadat we eerst in het

verkeerde kantoor van Immigrations zijn

geweest gaat het invullen van de formulieren

beginnen. Bij Immigrations moeten we zelf

een verklaring opstellen dat we geen

wapens, drugs of dieren bij ons hebben.

Nadat de formulieren zijn ingevuld worden

we vergezeld door een beambte naar onze

boot. We moeten wel eerst nog even 500

Dalasis ´smeergeld´ betalen. De beambte

gaat met Kiki mee naar de ZsaZsa en begint

wat te noteren en wil graag in alle kastjes

kijken. Na een Cola brengt George hem weer

naar de kant en geeft hem nog een paar

honderd Dalsis als

een ´present´, want

zo werkt het hier,

iedereen wil geld

hebben.

Nu naar Customs,

ook hier weer

formulieren,

formulieren,

formulieren. En ook

hier weer een

beambte die met

ons meegaat naar

de boot en die een

cola vraagt, alle

Met Alie onze

inklarings-formaliteiten

regelen

29-11-2011 Pagina 4

kastjes wil zien en om een present vraagt.

Tot slot naar de Port Authorities. Dit gaat iets

beter, wel weer formulieren invullen en drie

keer van de vierde etage naar de begane

grond lopen om het een en ander cash af te

rekenen. Maar om drie uur hebben we dan

echt alles gehad en zijn we legaal in The

Gambia. Via de Port Authorities komen we er

achter dat er bijna geen zeilboten naar The

Gambia komen, ongeveer 2 per week.

Tijdens onze hele trip zien we slechts 5 andere

boten!

Het is echt bloed- en bloedheet,

meer dan 35 graden en na 7

dagen op zee en een halve dag in

Banjul de autoriteiten te hebben

bezocht willen we niets liever dan

snel ergens voor anker. Op een

uurtje varen ligt Lamin Lodge en

dat schijnt een prima plekje te zijn

om de nacht door te brengen. Dus

we halen snel het anker op en

vertrekken er naar toe. We kunnen

niet helemaal bij Lamin Lodge

komen omdat het te ondiep is,

maar met het bijbootje komen we

bij de Lodge en zien hier de

bemanning van de Robeijne en

drinken een biertje en eten een

hapje met ze. Lamin Lodge is een

lodge op zijn Gambiaans,

gebouwd van takken en zeer

primitief, maar het bier smaakt

Lamin Lodge

29-11-2011 Pagina 5

geweldig en de aapjes pikken tot groot

vermaak van Puck en Lotte het eten van je

bord.

De volgende dag proberen we de site te

updaten. Maar met onze Westerse pet op

denken we dat we een PDF van 15 MB en

een filmpje van 54 MB in een Afrikaans

internetcafé kunnen uploaden. Nou dat is

wat te veel gevraagd. Het opstarten van

Youtube duurt al bijna 10 minuten. Dus na 1,5

uur stoppen we hier maar mee en

accepteren we maar dat de site niet wordt

geupdate, helaas.

De Gambia rivier

Na twee dagen Lamin Lodge gaan we de

rivier op, maar voordat het zover is moeten

we eerst nog wat Dalasis gaan pinnen want

het schijnt dat je landinwaarts nergens meer

kunt pinnen. We leggen

de boot weer bij Half

Die en George gaat

met Kiki naar de kant.

We hebben een beetje

haast om het tij te

redden dus eenmaal in

Main Street wordt een

local gevraagd om

brood en wasknijpers te

gaan kopen. Die

laatste zijn belangrijk

want onze full cover

kuip-klamboe (met veel

dank aan Maaike) moet met wasknijpers aan

29-11-2011 Pagina 6

elkaar gezet worden en die laatste hebben

we op dit moment veel te weinig. George

pakt een taxi naar de bank. De taxi zit

werkelijk met touwtjes aan elkaar vast, de

passagierstoel staat los, de veiligheidsgordel

wordt met een touwtje vastgezet en bij

iedere kuil in de weg (en dat zijn er heel veel!)

wordt stapsvoet gereden omdat de

schokbrekers totaal versleten zijn. Maar

uiteindelijk komt George heelhuids terug op

de boot met geld, wasknijpers, brood, fruit

en zelfs nog een lap klamboestof.

De eerste dag motoren we ongeveer 35 mijl

naar Bintang. We gaan naar de kant en

worden onthaald door tientallen kinderen en

onze ´gids´ voor vandaag. Ze nemen ons

mee naar de lokale school waar ze duidelijk

erg trots op zijn. Het hoofd van de school

ontvangt ons en laat de school zien. Wij doen

een kleine donatie in de pot en kopen nog

een paar bananen uit de schooltuin. Onze

zak met cadeautjes geven we aan de

headmaster die ze later zal geven aan de

kindjes die dit het beste kunnen gebruiken.

De lokale kinderen willen niets liever dan de

handen vasthouden van Puck en Lotte. Lotte

vindt dat nog wat eng, het zijn er ook zo veel!

Puck daarentegen vindt het wel mooi

allemaal en heeft binnen de kortste keer een

hele groep aan kindjes om zich heen.

29-11-2011 Pagina 7

We bezoeken tal van dorpjes langs de rivier;

Bintang, Tendaba, Kudang, Kuntaur en

allemaal hetzelfde. De bevolking leeft van

vissen in hun uitgeholde boomstammen, ze

eten daarbij wat rijst en kasava en meer niet. Ze

wonen in kleine lemen hutjes met wat golfplaat.

Gemiddeld hebben families 5 kinderen, de

kindersterfte is hoog: 130 kinderen op iedere

1.000 sterven, veelal aan ondervoeding.

Maar de mensen zijn extreem vriendelijk, de

kinderen rennen op ons af wanneer we in ons

bijbootje aankomen en geven ons allemaal

een hand. We delen de cadeautjes uit die oma

en Nicolette bij de Action hebben gekocht,

maar we moeten uitkijken want anders breekt

er een kleine riot uit om de cadeautjes.

Wanneer we geluk hebben kunnen we wat

brood kopen en uien, verder is er weinig te

koop.

29-11-2011 Pagina 8

De volgende ochtend brengt onze gids van

de vorige dag ons nog wat brood, kasava en

pinda´s (het exportproduct van Gambia) en

we halen het anker op om verder

stroomopwaarts te gaan. In totaal moeten

we 150 mijl stroomopwaarts en weer terug

dus we moeten wel af en toe mijlen maken.

Gelukkig staat er behoorlijk wat stroom op de

rivier, dus wanneer we op het juiste moment

vertrekken hebben we gemiddeld een knoop

stroom mee. De rivier is vrij breed, zeker twee

kilometer en beide kanten staan vol met

mangroven, niet het meest spectaculaire

uitzicht.

Puck aan het nagellakken

29-11-2011 Pagina 9

Tendaba

Aan het einde van de dag bereiken we

Tendaba. Een klein dorpje met een vrij grote

lodge. Puck en Lotte gaan de cadeautjes

aan de lokale jeugd uitdelen en dat wordt

een deceptie omdat het ontaard in een

ware veldslag waar niet alleen de kinderen

maar ook hun moeders zich mee gaan

bemoeien. Uiteindelijk is alles uitgedeeld, niet

iedereen weet wat ze hebben

gekregen en waarvoor het dient.

Maar het meisje met de haarband

waar ze het merkje aan liet zitten is

wel de mooiste foto.

Samen met de crew van de

Robeijne zetten we ons aan de Gin

Tonic, goed voor de dorst en voor

de muggen. We eten ´s avonds

een hapje in de lodge en gaan

rond negen uur terug naar de

boot. Omdat de stroom de

volgende dag pas rond drie uur

gaat meelopen vermaken we ons

overdag in Tendaba. Puck neemt

haar nagellakset mee en Lotte een

vel met tattoo´s en zo gaan de

dames aan de slag. De lokale

kinderen vinden het prachtig, zelfs

de jongens zijn helemaal trots op

hun gelakte nagels.

29-11-2011 Pagina 10

Kudang

29-11-2011 Pagina 11

29-11-2011 Pagina 12

Twee dagen later komen we aan in Kudang

en dat slaat alles. We hebben het anker nog

niet laten vallen of er komen minimaal 10

boten naar ons toevaren met kinderen die

allemaal iets willen hebben, lege plastic

flessen, potloden, of andere hebbedingetjes.

Het mooiste dat we te vergeven hebben is

ons oude grootzeil. Het high-tech membraan

zeil zal wel gebruikt worden als afdak; mooi

staaltje duurzaamheid in Afrika!

Tussen het kindergedruis door

komt Ibrahim naar ons toe. Via

andere boten hadden we al

van hem gehoord. Hij is de

zoon van de dorpsoudste en

fungeert als ontvangstcomité.

Hij nodigt ons uit in zijn woning

die niet groter is dan 15

vierkante meter waar hij en zijn

hele familie in slapen. Dit tot

grote teleurstelling van Puck

die had gedacht dat de zoon

van een burgemeester is een

kast van een huis zou wonen

met heel veel stoelen erin.

Ibrahim geeft ons een

rondleiding door de omgeving

en door het dorp en nodigt ons

uit voor het ontbijt de

volgende dag waarna hij met

ons op zoek zal gaan naar de

nijlpaarden die verderop

schijnen te zitten.

Wel 30 kinderen rond de boot

29-11-2011 Pagina 13

´s Morgens om zeven uur zitten we in het

´huis´ van Ibrahim en drinken thee en eten

brood. Het zoontje van Ibrahim vraagt ook

om thee wat hij niet krijgt. Op onze vraag

waarom niet antwoordt Ibrahim dat zijn

zoontje de volgende dag dan ook thee wil,

iets wat ze zich niet kunnen veroorloven.

Ongeloofelijk wat een armoede.

Met Ibrahim en de crew van

de Robeijne gaan we na het

ontbijt op nijlpaarden

verkenning. Op minder dan 1

kilometer afstand van de plek

waar de kinderen gisteren

nog zwommen spotten we de

eerste nijlpaarden familie. Met

ons bijbootje zetten we de

achtervolging in. De

nijlpaarden hebben even

geen zin in een entre-nous en

lopen snel weg. We volgen ze

nog een paar kilometer en

dan geven we het op.

De rest van de dag varen we

naar Georgetown. Deze tocht

voert onder andere langs

Baboon Island. Een werkelijk

prachtig stukje Afrika. De rivier

is smal, prachtig begroeid en

we zien een familie

Helemaal gelukkig met

haar reken-tekenboek

en ballon

29-11-2011 Pagina 14

nijlpaarden op minder dan 15 meter van de

boot.

Downriver

Ja een rivier opvaren betekent onherroepelijk

ook afvaren. Saai? Nee niet in het minst. We

verheugen ons om nog een keertje langs

Baboon Island te varen en zetten zelfs de

motor zacht om er echt van te kunnen

genieten en gooien nog even het anker

uit om te lunchen. We stoppen voor de

nacht in Kuntaur waar Puck en Lotte

vriendjes maken met de kinderen van

het personeel van een lokale lodge. De

kindjes worden verwend want krijgen

een tas vol cadeautjes. Er wordt

gespeeld tot het donker is.

Lotte wordt 8 jaar

Lotte wordt vandaag 8 jaar. We hebben

het hele draaiboek met haar

doorgenomen. Ze wil graag gaan

ontbijten in een lodge, chocoladetaart

met kaarsjes en ´s avonds pizza eten. Ja,

regel dat maar eens in Afrika. Maar het

gaat lukken. In Lanzerote heeft George

3 winkels gehad om een pak brownie-

mix te vinden en kaarsjes. Pizza maken

we zelf en het ontbijt kan ook geregeld

worden.

Nadat we de boot helemaal versierd hebben

met slingers en ballonnen en alle cadeautjes

En hij blij met mond-harmonica en ballon

29-11-2011 Pagina 15

29-11-2011 Pagina 16

zijn ingepakt wordt Lotte uit bed gehaald. Ze

opent de helft van haar cadeautjes en de

rest gaat mee naar het restaurant van de

lodge waar we vlakbij liggen. Hier staat een

feestontbijt klaar met jus d´orange (niet te

drinken), pannekoeken, watermeloen en nog

veel meer. De rest van de cadeautjes wordt

geopend en er wordt weer lekker gespeeld

met de lokale vriendjes van de dag

daarvoor.

Puck en George maken taart

die lekker wordt opgegeten

op het voordek terwijl de

boot zich over de rivier

ploegt. Wat een leuke

verjaardag daar is Lotte wel

over uit, alleen jammer dat

er geen vriendinnetjes zijn,

dus volgend jaar wordt het

een mega kinderfeestje!

Waar we op de heenweg

juist vaak bij dorpjes lagen, liggen we op de

terugweg juist vaak op totaal verlaten

plekken. In kreekjes of juist midden op de

rivier, prachtig in totale eenzaamheid

brengen we zo de dagen door. Puck en Lotte

spelen de hele dag manege op de boot en

vermaken zich prima.

Vissersnetten

De laatste dag op de rivier willen we ´s

avonds vlak voor zonsondergang nog een

29-11-2011 Pagina 17

kreekje op varen om de nacht door te

brengen. Maar het is te ondiep en we lopen

vast op de rivier. Geen probleem, we gooien

het anker uit en gaan de boot klaarmaken

voor de nacht.

´s Nachts hoort George echter wel heel veel

water rond de boot stromen en gaat even

kijken hoe we liggen. Buiten, in het pikdonker

zonder maan, kolkt het water langs de boot

en plots ziet hij dat we midden in een

vissernet liggen. We zijn losgeslagen van ons

anker en bijna een mijl mee de rivier

opgestroomd. Goed, nog wat extra anker

gegooid en morgen zien we wel verder. De

volgende ochtend blijkt inderdaad dat we

midden in een net liggen. Omdat we de

motor nier durven aan te zetten uit angst voor

een net in de schroef wachten we tot de

stroom gaat kenteren en proberen dan van

het net weg te varen. Dit plan lukt, gelukkig.

Ankeren midden op de rivier, de kids spelen manege. Let ook op de klamboe

over de hele kuip!

29-11-2011 Pagina 18

Klaarmaken voor vertrek

Ook nu weer komt er een moment van

vertrekken. The Gambia was een mooie

ervaring, een prachtig moment van onze reis

maar er wachten nog meer nieuwe

ontdekkingen. Twee weken Gambia is ook

voldoende we hebben de rivier van het

begin tot het einde verkend, bijna alle

villages bezocht.

We maken de boot klaar voor onze 550 mijls

trip naar de Mindelo op de Kaap Verden

waar Luc onze crew gaat versterken voor de

oceaanoversteek naar Suriname.

Eerst klussen we het nieuwe grootzeil er op,

het oude was hopeloos gedelamineerd. Met

isolatiebuis beschermen we de zalingen voor

het schavielen van het nieuwe grootzeil. We

vullen de watertanks met de watermaker die

het tijdens de tocht op de rivier perfect heeft

gedaan. Stroom hadden we voldoende

omdat we continu de motor aan hadden

staan dus water hadden we ook in

overvloed.

Met Alex en zijn brother gaan we eerst naar

de market voor vers fruit en groente, iets wat

in de binnenlanden niet te koop was maar

hier volop; watermeloenen, grapefruits,

pompoenen, komkommer en noem maar op.

Daarna gaan we naar een supermarket die

duidelijk niet gericht is op de lokale bevolking

maar op expats en toeristen. Alle Westerse

produkten zijn er schreeuwend duur maar ze

29-11-2011 Pagina 19

verkopen het wel; Nespresso cups voor 65

eurocent per stuk, pot Nutella voor 10 euro,

litertje yoghurt voor 9 euro en meer van dit

soort moois. We kopen wat we echt nodig

hebben en dat is niet zo veel want de boot

ligt nog afgetopt met blikken, water en

frisdrank.

Tot slot gaan we met onze jerrycans nog

diesel kopen want we hebben 300 mijl

gemoterd en de tanks zijn leeg.

Lotte is niet met ons gaan shoppen zij blift

spelen met Nevalie, dochter van een Duits

stel dat al 5 jaar op de boot woont en de

weg een beetje kwijt is; hoe zij ooit terug

moeten keren in de maatschappij is ons

volkomen onduidelijk. We drinken nog een

biertje met hun en met de andere

westerlingen die hier bij Lamin Lodge op hun

boot wonen. De meeste zijn Fransen die

vroeger in Senegal met hun boot lagen maar

de autoriteiten daar hebben er alles aan

gedaan om ze daar weg te krijgen. Het is me

een stelletje wel, de meeste mannen hebben

hele mooie jonge Afrikaanse vrouwen me wie

ze wonen op hun zeilbootjes waarmee wij het

ijsselmeer niet op zouden durven.

29-11-2011 Pagina 20

Dodou

Wij betalen al jaren het schoolgeld van

Dodou uit The Gambia en toen bekend werd

dat we naar The Gambia zouden reizen

hebben we contact gehad met de stichting.

Vandaag gaan we Dodou en

zijn familie bezoeken.

We worden opgehaald door

Baks de contactpersoon van

de stichting in The Gambia. In

overleg met Baks kopen we

voor de familie onderweg nog

een 50 kilo zak rijst. Rijst is het

belangrijkste voedsel en een

familie eet dit s´middags en ´s

avonds. We worden extreem

hartelijk ontvangen, krijgen het

rapport van Dodou te zien en

krijgen allerlei cadeautjes

(bananen en pinda´s). Naast

de cadeautjes die we uitdelen vragen we of

Dodou met ons mee mag om nieuwe

voetbalschoenen uit te zoeken en even later

zitten we in de taxi op weg naar de market.

We stoppen nog even onderweg om

monkey´s te zien en lunchen wat. Dodou,

Puck en Lotte zijn wat verlegen en stil.

Daarna gan we op weg naar de

Serrekundamarket. Eerst kopen we de

mooiste Adidas schoenen en gaan dan op

zoek naar een voetbal. Dodou had al

aangegeven fan te zijn van Barcelona en

Messi de beste speler te vinden. Op de markt

De halve familie van Dodou

29-11-2011 Pagina 21

kopen we daarom nog snel een outfit van

Barcelona met een Messi shirtje, daarna nog

voetbalsokken, een mooie leren bal en

Dodou is vandaag het het meest tevreden

mannetje in The Gambia, en dat voelt bij ons

ook wel lekker!

Puck en Lotte zijn het er over eens dat het

goed is dat we Dodou helpen zodat hij naar

school kan gaan. Wij kunnen dat alleen maar

beamen en hopen dat hij er in de toekomst

veel profijt van zal hebben!

Daarna nog even met hem naar de boot en

dan eindigt een mooie dag in The Gambia.

Dodou