Untitled-2 1 26-05-11 11:51

De geschiedenis van de toekomst.

Hoe dachten ouderen vroeger over hun toekomst? Wat is hier uiteindelijk van terecht gekomen? En nog belangrijker: wat kunnen wij hiervan leren?

Ik ben heel trots, ik heb alles bereikt wat ik wilde bereiken.Will Hulscher (94)

Wat was uw toekomstbeeld toen u 18 was?“Het klinkt misschien heel egoïstisch, maar ik kan er niet tegen als er iemand boven me staat. Ik heb dus altijd de leiding willen hebben. En dat is me ook gelukt. Ik ben sergeant geworden in het leger.“Over het leger raakt meneer Hulscher niet uitgepraat. “In de oorlog ben ik een aantal keren aan de dood ontsnapt, ik zag kameraden voor mijn neus doodgeschoten worden.” Dan valt hij stil. “En ach, er is nog veel meer gebeurd meid, maar dat kan ik allemaal niet vertellen, dan zijn we morgen nog niet klaar.”

Wat had u, toen u 18 was, nooit verwacht te bezitten of meegemaakt te hebben in uw leven?“Eigenlijk niks, hetgeen ik verwacht had en wilde bereiken heb ik bereikt.“

Dus u bent trots?“Jazeker, ik heb een heel fijn leven gehad”, zegt meneer Hulscher met een glimlach van oor tot oor. “Ik heb drie onderscheidingen gekregen, ik heb een heel mooi huwelijk gehad, 63 jaar ben ik getrouwd geweest. En we hebben twee prachtkinderen gekregen. Joeky was een geweldige vrouw”, zegt hij starend naar een van de vele foto’s die in de huiskamer hangen. “En jij meisje, ben jij ook verliefd?”

Heeft u nog steeds dromen of doelen voor de verdere toekomst?“Nee, helemaal niet meer. Het enige wat ik wens is spoedig te sterven. Het leven heeft helemaal geen zin meer voor mij. Mijn vrouw is zeven jaar geleden overleden aan kanker. Ik heb geen smaak en geen reuk meer. Door een operatie kan ik ook al 10 jaar geen seks meer hebben. Ik ben de lust in het leven kwijtgeraakt.”

Heeft u tips voor de jongeren van nu?“Blijf van de coke af!”

Het enige wat ik nog wens is spoedig te sterven.

Kijk, hier werkte mijn schatje.Meneer Hulscher neemt me mee naar een foto aan de muur. “Kijk, hier werkte mijn schatje”, wijst hij trots aan. Met trillende stem: “Het is nog steeds erg moeilijk, ik mis haar nog elke dag.” Hij vertelt verder over de herinneringen aan zijn lieve vrouw, die zeven jaar geleden overleden is aan kanker, maar waarop hij nog steeds smoorverliefd is. “Er hangt een hele grote foto van Joeky boven mijn bed, we maken elke avond en elke morgen even een praatje.” Hij richt zich weer tot de foto: “Toch schatje?” zegt hij.Dan schiet meneer Hulscher vol. “Sorry, ik heb het even moeilijk. Ik hoop dat jij ook net zo’n mooi huwelijk hebt als ik meisje.”

Lea Pieters (74)

Je leven wordt

bepaald door de keuzes

die je maakt.

Wat was uw toekomst-beeld toen u 18 was?“Toen wilde ik verpleegster worden. Maar de mogelijkheden voor vrouwen waren toen zeer beperkt. Dat kunnen jullie je echt niet voorstellen, jullie heb-ben zo’n geluk!”

Verschilt het beeld dat u toen had veel met hoe het uiteindelijk heeft uitgepakt?“Ja, dat verschilt heel veel. Ik ben namelijk het klooster in gegaan. Daar heb ik een groot gedeelte van mijn leven doorgebracht. Maar daarna ben ik alsnog gaan studeren en ben ik verpleegster geworden. Dus uiteindelijk is alles op zijn pootjes terecht gekomen.”

Bent u achteraf tevreden?“Ik heb nooit man en kinderen gehad, dat mag natuurlijk niet in het klooster want je mag niet van twee walletjes eten”, lacht mevrouw Pieters. “Maar ik ben wel heel tevreden. Als ik een heel gezin had gehad met man en kinderen, was studeren er nooit van gekomen.”

Zijn uw dromen en ambieties door de jaren heen verandert?“Nou dat niet, de wereld om me heen is vooral heel erg verandert. Ik woon al 35 jaar in deze flat. Vroeger keek ik uit over landerijen. Tegenwoordig kijk ik uit over een gigantische woonwijk met 45.000 inwoners. En dan heb je natuurlijk nog alle ontwikkelingen die je meemaakt, zoals tv en de computer”

Heeft u nog steeds dromen voor uw verdere toekomst?“Jazeker, zonder dromen sta je stil. Ik weet niet wat de toekomst nog brengt en hoe oud ik mag worden. Maar tot die tijd doe ik wat ik nog kan.”

Gelooft u in het lot?Lea moet even nadenken. “Tsja, dat weet ik niet. Je leven wordt bepaald door de keuzes die je maakt. Als ik niet in het klooster was gegaan had mijn leven er nu heel anders uit gezien.”

Zonder dromen sta je stil.

Misschien word ik nog wel overgroot-moeder.Corry Dijs (76)

Wat was uw toekomst-beeld toen u 18 was?“Op mijn 18e was ik al verloofd. Ik zou met mijn aanstaande naar Nieuw-Zeeland emigreren. Hij is daar eerder heen gegaan om een toekomst op te bouwen, toen kreeg hij verkering met de dochter van de baas. Dus daar is niks van terechtgekomen.“

Bent u daar achteraf blij mee?Er verschijnt een bedenkelijke uitdrukking op haar gezicht. “Uhm, ja.. nee..” Om vervolgens tot de conclusie te komen: “Ik weet dat ik het niet had moeten doen.”

Verschilt het beeld dat je op dat moment had veel met de realiteit?“Ja, ik heb nooit de ambitie gehad om heel mijn leven te werken. De meeste vrouwen werkten thuis. Uiteindelijk heb ik dus toch carrière gemaakt. Maar ik heb het nooit graag gedaan. Ik had een winkel samen met mijn man en hij vond het wel leuk, dus ik had niet veel keus. Als iemand mij toentertijd gezegd had dat ik mijn hele leven in een winkel zou werken… Verschrikkelijk!”

Heeft u er spijt van?“Het ergste vond ik toen ik mijn kinderen kreeg. Je hebt een kind, maar je kunt er niet zelf voor zorgen. De eerste namen we nog elke dag mee naar de winkel, maar toen de tweede er was kon dat niet meer. Toen kwam er iemand in huis om voor de kinderen te zorgen.“

Ik had vroeger niet

verwacht dat ik

dit zou bereiken

Waar verbaast u zich over bij de jeugd van tegenwoordig?“Dat het ze eigenlijk veel te goed gaat, dat ze niet denken aan later, niet sparen. Ik heb altijd moeten sparen, dat hoeft tegenwoordig niet meer. En nog steeds zijn ze nooit tevreden, ze hebben een mobiel, heel leuk, ik heb ook een mobiel. Maar dan moet het weer het nieuwste model zijn, dan weer een Ipod.”

Wat had u toen u 18 was nooit verwacht dat u in uw leven mee zou maken?“Om een kind te verliezen.” Er valt een stilte. “Goh, wat heeft iedereen toch veel meegemaakt”, zeg ik op mijn beurt. “Ja, je denkt wel eens, waarom moet ik dit allemaal meemaken? Elk huisje heeft zijn kruisje. Maar ik mag niet klagen, we zijn heel veel op vakantie geweest. Ik had op mijn 18e niet verwacht dat ik dat zou bereiken.”

Zijn uw dromen en ambities door de jaren heen veel veranderd?“Mijn dromen zijn zeer zeker bijgesteld, dromen zijn bedrog. Als je ouder wordt ben je eerder tevreden met wat je hebt. Als je de 50 hebt bereikt denk je: dit is het dan eigenlijk wel.”

Heeft u nog steeds dromen voor de toekomst?“Ik zou dolgraag willen reizen naar Indonesië of Israël. En natuurlijk hoop ik dat ik nog heel lang gezond mag blijven. Misschien wordt ik wel overgrootmoeder!”

.

Vroeger was je als grafisch

ontwerper een specialist

Door de komst van de

computer kan iedereen grafisch

frunniken .

.

Wim Westerum (72)

Wat was uw toekomstbeeld toen u 18 was?“Toen ik 18 was moest ik in dienst. Maar dat vond ik niks, het was ontzettend zwaar. Ik werd er ziek van en kwam in een militair hospitaal terecht. Daardoor mocht ik de dienst verlaten. Rond die tijd werd televisie een populair apparaat in de huiskamers en ik werd gegrepen door dit medium. Mijn toekomstbeeld was dan ook om bij te tv te gaan werken. Maar mijn sollicitaties in Hilversum hadden geen succes.”

Verschilt het beeld van toen veel met hoe het uiteindelijk heeft uitgepakt?“Ja, uiteindelijk ben ik via een oom het grafische vak ingegaan. Ik ben als leerling handzetter bij een drukkerij in Den Haag begonnen. Ik heb een studie gevolgd aan de grafische school in Roosendaal en kwam vervolgens terecht bij drukkerij Broese in Breda. Enkele jaren daarna ben ik in Tilburg gaan werken bij Het

Nieuwsblad van het Zuiden, waar ik ook op de redactie mocht assisteren. Na een opleiding reclame heb ik als reclamechef bij diverse bedrijven gewerkt zoals bij Curver Plastics in Rijen. Dat was echt een mooie tijd, ben toen heel Europa doorgereisd.” Meneer Westerum vertelt met veel enthousiasme over zijn werk. “Daarna ben ik bij Tricotbest gaan werken, verantwoordelijk voor de publiciteit en reclame. Daar heb ik fantastisch mooie verpakkingen voor panty’s gemaakt met schitterende modellen erop. Na enkele jaren Smeva in Valkenswaard ben ik voor mezelf begonnen. Heb voor grote bedrijven gewerkt zoals chocoladefabriek Mars in Veghel. Dat heb ik heel lang gedaan, ik ben vorig jaar pas gestopt met werken.“ Peinzend zegt hij: “Ja, ik heb een leuke loopbaan gehad, ik kan terugkijken op een zeer afwisselend arbeidsleven”.

Waarom bent u niet met pensioen gegaan?“Ik kon niet stoppen! Ik vond het heel leuk en wat extra inkomen was ook altijd welkom.”

Wat had u toen u 18 was nooit verwacht van uw toekomst?“Ik had nooit verwacht dat ik zelfstandig ondernemer zou worden. Ik was zo ongeveer de eerste ZZP-er van Nederland. Dat kwam toen bijna niet voor. En als je 18 ben kun je je natuurlijk ook niet voorstellen dat je ooit zes kleinkinderen zult krijgen.”

Is het grafisch vak veel verranderd?“Ja, vroeger was je een specialist, niemand kwam aan het grafisch vak. Tegenwoordig met de computer kan iedereen grafisch frunniken. En het ziet er niet uit! Het is echt een verarming van het vak.”

Heeft u nu nog dromen?Meneer Westerum moet lachen “Ja, ik heb wel dromen, maar die vertel ik niet.”

Hoe denkt u dat de wereld er over 100 jaar uit ziet?“Oei, als de jeugd zo doorgaat met feestvieren, comazuipen, spuiten en slikken gaat het echt de verkeerde kant op.”

Heeft u nog tips voor de jeugd van tegenwoordig? “Ja, ik zou zo lang mogelijk doorstuderen. Zeker niet te snel gaan werken. Jongeren hebben tegewoordig zo veel kansen, dat was vroeger nog niet. Hier moet je zeker gebruik van maken.”

Nettie Westerum (71)

Er was altijd

wel iets dat

voorrang had.

Hoe zag uw toekomstbeeld eruit toen u 18 was?“Vroeger had je eigenlijk maar een paar opties. Studeren zat er vaak niet in. Als ik had kunnen kiezen had ik iets gedaan als binnenhuisarchitect maar daar ben ik nooit aan toe gekomen.”

Heeft u daar spijt van?“Nee helemaal niet, ik heb een gezinnetje gekregen. Daar heb ik altijd veel tijd aan besteed. Ik ben in een stoffenwinkel gaan werken en uiteindelijk bij de Bijenkorf op de lingerieafdeling. Daar heb ik een hele leuke tijd gehad. “

Verschilt het beeld dat u toen had veel met hoe het uiteindelijk uit heeft gepakt?“Nee eigenlijk niet, ik had geen uitgebreid toekomstbeeld. Dat ‘ik wil dit, ik wil dat’ was vroeger nog niet zo.Maar ik heb wel altijd veel willen reizen.”

En dat heeft u gedaan?“Jawel, maar ik had het nog wel meer willen doen. Maar dat kwam er niet van helaas.”

Heeft u het gevoel dat u te weinig tijd hebt gehad?“Ja dat wel, er was altijd iets anders dat voorrang had, werk, kinderen, noem maar op.”

Waar verbaast u zich over bij de jeugd van tegenwoordig?“De jeugd is altijd druk, druk, druk. Ze hebben al zo veel stress. Ze kunnen ook alles tegenwoordig, reizen, dure kleding kopen. Dat hadden wij echt niet, terwijl ik het echt niet slecht had vroeger. En dan nog zoveel ontevreden gezichten, terwijl ze vrijwel alles hebben.”

Toen ik 18 was

was mijn droom om

uiteindelijk een baan

in de verzorging te krijgen.

,

En dat is me

geluktWilma Lambert (74)

.

Toby Dijs (15)

Later wil ik net zo

wonen als

Hugh Hefner.

Hoe ziet de wereld er over 50 jaar uit?“Ik denk dat alles nog veel moderner wordt dan het nu al is. Hoe zal Fifa 2061er wel niet uit zien?Ik denk ook dat de wereld overbevolkt wordt en heel erg vervuild.”

Wat wil jij, als je later 70 bent, bereikt hebben?“Dat ik in een groot huis in België woon, of in Duitsland, want daar zijn de huizen heel goedkoop. Maar ik wil wel dicht bij Nederland blijven hoor!Eigenlijk wil ik dan gewoon net als Hugh Hefner leven”, lacht Toby. “Als ik 70 ben wil ik gewoon dat mijn vrouw nog naast me zit. En dat ik mijn kinderen goed opgevoed heb, zodat ze voor mij zorgen als ik oud ben.”

Ben je al veel met je toekomst bezig?“Ja ik ben er wel mee bezig, want ik zit op school. Je moet ook wel met je toekomst bezig zijn anders wordt je nooit volwassen.”

Ben je bang voor je toekomst?“Jawel, soms wel. Soms ben ik bang om bijvoorbeeld ziek te worden. Dat alles niet zo loopt als gepland.”

Alles wordt nog veelmoderner.

Als ik aan huisje boompjebeestje denk krijg ik het benauwd.Rinke Adema (18)

Hoe wil jij, als je 70 bent, terugkijken op je leven?“Ik wil mensen iets leren. Maar niet als bijvoorbeeld een leraar of een trainer. Maar echt een levensles. Ik wil impact hebben op het leven van mensen. Ik denk dat ik het leven op een andere manier zie, dat wil ik doorgeven aan andere mensen.Daarnaast wil ik carrière maken. Het liefst als conceptontwikkelaar in de living branche. Op dit moment studeer ik lifestyle studies aan het Fontys in Tilburg. Deze opleiding is heel breed, hier heb ik bewust voor gekozen zodat ik later nog veel mogelijkheden heb. Maar een ding weet ik zeker, ik wil geen standaard leven. Als ik denk aan huisje boompje beestje krijg ik het benauwd.”

Hoe ga je dit aanpakken?“Ik wil nog heel veel gaan leren. Niet uit boeken, maar door ervaringen. Ik wil interessante mensen ontmoeten en veel van de wereld zien.”

Hoe ziet de wereld er over 50 jaar uit?“Ik denk dat dat een beetje gaat tegenvallen. Ik denk dat iedereen die aan de toekomst denkt meteen aan high tech moet denken. Maar ik denk dat we er uiteindelijk achter komen dat vroeger alles beter was. Dat we een stapje terug zullen zetten.”

Ben je bang voor de toekomst?“Nee ik ben nergens bang voor. Het enige waar ik bang voor zou kunnen zijn is om beperkt te worden. Dat ik bijvoorbeeld niet meer kan lopen. Dan zou ik mijn dromen niet kunnen navolgen. Maar dat gebeurt mij vast niet.”

Geloof je in het lot?“Ja ik geloof zeker in het lot. Maar ik geloof niet dat er een bepaald eindpunt is voor iedereen. Het lot verandert steeds naarmate jij een keuze maakt.”

Sta je veel stil bij je toekomst?“Ja heel veel! Ik ben echt een denker. Ik denk na over hoe ik leef en over hoe ik er dan uit zie. Ik wil later namelijk ook nog trots op mezelf kunnen zijn.”

Op dit moment wil ik grafisch ontwerper worden. Maar alles ligt nog open.Jelle Zweegers (21)

Dus je hebt niet echt een plan van aanpak? “Nee niet echt, gewoon blijven doen waar ik zin in heb. Wat me op dat moment het beste lijkt. Maar als ik ergens aan begin, maak ik het wel af. Zo ben ik dan weer wel.”

Lacht hij. “Voor de rest heb ik eigenlijk helemaal geen duidelijk toekomstbeeld. Op dit moment vind ik grafisch leuk. Maar misschien wil ik over tien jaar wel iets heel anders. Misschien wil ik dan wel vuilnisman worden? Daar kan ik nu echt nog niet over beslissen. Alles ligt nog open en ik laat gewoon alles op me af komen.”

Wat wil jij, als je later 70 bent, allemaal bereikt hebben? Hij moet goed nadenken over deze vraag, om uiteindelijk te antwoorden: “Als ik 70 ben wil ik nog steeds een goede band hebben met de vrienden die ik nu heb. Nogsteeds samen in het bejaardentehuis een biertje drinken.”

Hoe ziet de wereld er over 50 jaar uit?“Er zal niet heel veel veranderen, maar ik denk wel dat alles nog gemakkelijker wordt.”

Ben je bang voor de toekomst?“Nee, totaal niet. Ik ga geen problemen zoeken die er niet zijn. Als over 50 jaar grondstoffen op raken hebben we al lang iets uitgevonden ter vervanging. Daar kan ik me nu echt nog geen zorgen over maken.”

Niels Peffer (20)

Ik wil de

wereld zien.

Mijneigen skate

winkel.

.

Wat wil jij, als je later 70 bent bereikt hebben?“Dat ik een goedlopend bedrijf heb gehad. Een skatewinkel of een reclamebureau .En ik wil veel van de wereld hebben gezien.”

Hoe ziet de wereld er over 50 jaar uit?“Volgens mij niet heel anders dan nu. De technologie zal grote sprongen vooruit hebben gemaakt. Maar verder zullende kenmerken van de samenleving hetzelfde blijven.”

Geloof je in het lot?“Ik geloof wel in het lot. Je leven is voor een groot deel al voor je bepaald. Maar dat heeft er natuurlijk ook mee te maken waar je geboren wordt. In een klein, arm dorp in Afrika valt je leven veel minder te beïnvloeden dan hier.”

Ben je veel bezig met je toekomst?“Niet al te vaak, ik heb wel een bepaald doel voor ogen. Maar de rest laat ik gewoon op me af komen.”

Ben je bang voor je toekomst?“Soms wel, want het is natuurlijk wel afwachten of je de dingen die je wilt bereiken ook daadwerkelijk zult bereiken.”

Loet Koreman (21)

Ik wil een mooie

plek voor mezelf

hebben gevonden.

Wat wil jij, als je later 70 bent, bereikt hebben?“Ik wil veel van de wereld gezien hebben. Veel verschillende culturen ervaren. Daarnaast wil ik graag dat mijn werk als fotograaf bekend gaat worden. of in ieder geval, dat mensen mijn werk gaan waarderen. Als ik 70 ben wil ik graag een mooi plekje voor mezelf hebben waar ik nog ouder kan worden, samen met mijn diertjes.”

Hoe ga je dit aanpakken?“Ik studeer nu fotografie aan het Sint Joost. Als ik afgestudeerd ben wil ik graag gaan reizen. En natuurlijk tijdens mijn reis mooie foto’s maken. Daarna als freelance fotograaf gaan werken, exposeren en veel eigenzinnig werk maken.”

Hoe denk je dat de wereld er over 50 jaar uit ziet?“Ik denk dat de wereld nog veel verder gemoderniseerd is. Mensen worden steeds moderender, maar er zullen ook veel tegenhangers komen. Mensen die juist niet mee willen met deze ontwikkelingen, een beetje stil willen blijven staan.”

Maak je je zorgen over je toekomst?“Zorgen maken is niet echt een goed woord denk ik. Iedereen kijkt wel op een soort zorgelijke manier naar de toekomst. Ik ben in ieder geval heel erg benieuwd wat de toekomst mij gaat brengen.”

Geloof je in het lot?“Ik geloof niet dat je hele leven al voor je uitgestippeld is. Maar ik geloof zeker dat er iets bestaat als het lot. Dat het zo had moeten zijn.”

Denk je veel na over je toekomst? “Ja, vooruit kijken is heel belangrijk. En terugkijken kan ook heel belangrijk zijn. Zien wat je wilt veranderen en stilstaan bij jezelf.”

Ik wil weten

wat me te wachten

staat.Amber Dijs (17)

Ben je bang voor je toekomst?

Ik wil de touwtjes in handen hebben.

Alles onder controle en perfect

uitgestippeld. Vandaar al die lijstjes.

Aan een stuk door. Lijstjes in mijn hoofd,

lijstjes op papier. Ik sta stil bij elke keuze.

Overweeg de consequenties. Stippel

heel mijn toekomst uit. Maar is dit wel

mogelijk? Valt mijn toekomst wel te

plannen?

We zullen er ooit achter komen.

Over 50 jaar. Als ik zelf rond de 70

ben. Zal ik dan met net zoveel trots en

voldoening terug kijken op mijn leven

als de ouderen van nu? Zal mijn huidige

toekomstbeeld dan uitgekomen zijn?