D

e D

uplo

maat

m

aart 2

01

2

Jaarg

ang 1

4, N

um

mer 3 Mensenrecht

Maart 2013, Jaargang 14, njmmer 3

2

Je bent derde- of vierdejaars rechtenstudent en je hebt ambitie. Dan schrijf je je in

voor de vijfdaagse Masterclass van 7 tot en met 13 mei 2013 op ons kantoor in

New York. Want daar pak je tijdens workshops samen met ons zaken aan binnen een

breed scala van rechtsgebieden en leer je onze internationale rechtspraktijk beter kennen. En natuurlijk laat je de stad zelf ook niet links liggen. Kortom, net

als vorig jaar, vijf dagen ‘work hard, play hard’ in New York. Je kunt je tot en met 10 maart 2013 aanmelden via onze website www.werkenbijstibbe.nl

STBB2NY

3

VoorwoordBeste lezer,

We zijn alweer over de helft van het jaar. Wat gaat die tijd toch snel. De eerste te-kenen van de lente komen tevoorschijn en ik kan niet wachten totdat het weer wat warmer wordt. Dat zal voor het trainen van de marathon een stuk schelen.

In deze editie van De Duplomaat hebben wij ons gericht op het thema Mensenrecht. Op de een of andere manier vinden veel mensen het wel belangrijk, maar gebeurt er niet zo veel. Hoe komt dat toch? Zijn de handelsbelangen meer naar de voorgrond getreden en vallen de principes minder op? Lees hier meer over in het artikel ‘’Eco-nomie of Recht?’’. Wij hebben Eduard Nazarski, de huidige directeur van Amnes-ty International Nederland, geïnterviewd over hun manieren om mensenrechten aan de orde te stellen. Hij zat vol verhalen van verschrikkingen die in de wereld gebeuren en waar Amnesty tegen vecht.

Verder hebben wij ook onze gebruikelijke artikelen weer. Zo valt er in de Serie Ge-rechtelijke Dwalingen alles te lezen over de zaak van Ina Post. Er zijn ook weer vele foto’s en verslagen van alle afgelopen In Duplo activiteiten te vinden. In de eer-stejaarscolumn gaat Jessie Pool in op de nieuwe Facebooksensatie: Gespot.

Komende maanden wil ik jullie welkom heten bij alle activiteiten van In Duplo. Er staat weer genoeg leuks op de planning.

Met vriendelijke groet,

Michael Rabbers

Hoofdredacteur

4

Inhoudsopgave

Foto’s

Interview met

Eduard Nazarski

12

24

Indiase Vrouwen

Verslagen en foto’s

26

Valse Bekentenissen

Economie of Recht?

50

Mensenrechtenschending

208

5

De Duplomaat is het magazine van studievereniging In Duplo en verschijnt vijf maal per jaar.

Oplage: 650 Drukkerij Orangebook | almanak & verenigingsbladenwww.orangebook.nl

Redactie:Rosalie DielemanIris JanssenJessie PoolArthur de Ruiter

Lay-out en design:Michael Rabbers

Hoofdredacteur: Michael Rabbers

Eindredacteur:Savannah Hasselo

Met dank aan:Eduard NazarskiDe Hoge RaadESL: Staats- en BestuursrechtHet 14e bestuur

Contact: Studievereniging In Duplo Kamer H7-25Postbus 17383000 DR Rotterdam

www.induplo.nlwww.deduplomaat.nl

info@induplo.nlDe Duplomaat: hoofdredacteur@induplo.nl

Colofon 3 6 8 10 1218 20 22 24 26 28 30 32 34 36 40 44 46

50

meerVoorwoord Hoofdredacteur

Voorwoord Voorzitter

Louis Visscher

Hoge Raad

Interview Eduard Nazarski

Economie of Recht?

Ski-activiteit

Nieuwjaarsborrel

M&A Talent Congress

Indiase Vrouwen

Inhousedag Stibbe

Ex & In Duplo

Exchange

HALV

Mensenrechtenschending

Bedrijfsspecial: Mazars

Ex Duplo

Serie Gerechtelijke

Dwalingen

Agenda

6

VoorwoordBeste lezer,

Voor jullie ligt alweer de derde Du-plomaat en het jaar lijkt voorbij te vliegen. Tot mijn grote genoegen krijg ik van Louis Visscher steeds te horen hoe goed de eerstejaars be-zig zijn en dat het nieuwe vrijdag-middagonderwijs van Rechten goed te combineren is met het Economie-programma.

Het begin van dit jaar werd geken-merkt door een groot aantal nieuwe formele en informele activiteiten. The Acquisition, een tweedaagse M&A-masterclass, werd dit jaar voor het eerst georganiseerd in samen-werking met de JFAS en FSA, maar ook was er een diner met KPMG en later met ORMIT. Deze activitei-ten waren stuk voor stuk een groot succes en zullen de komende jaren zeker navolging krijgen. Verder zijn de bedrijfsbezoeken horende bij de studiereis van start gegaan. Bij het bezoek aan Stibbe hebben de deel-nemers geoefend met het pleiten voor de rechtbank, een essentiële vaardigheid voor de advocaat, en ook de andere studiereisbezoeken zullen ongetwijfeld bijdragen aan de professionele ontwikkeling van de deelnemers. De voorbereidingen voor de studiereis zelf zijn in volle gang en de eerste bezoeken aan de financiële en juridische centra staan vast.

Hoewel het vermakelijk kan zijn om in deze Duplomaat te lezen welke mooie activiteiten er zijn geweest, wil ik jullie vooral laten weten welke activiteiten jullie de komende maan-den niet mogen missen. Allereerst is

dit de Diesborrel, waarbij de vijftien-de verjaardag van In Duplo wordt gevierd. Kort daarna zullen we een bezoek brengen aan het ministerie van Financiën en volgt het advoca-tendiner. Na de rechtententamens kunnen jullie losgaan op het jaar-lijkse In Duplo-feest en verder zal de maand april zich kenmerken door een groot aantal bedrijfsbezoeken, de Actievendag en de Marathon-challenge.

Ten slotte is op de Halfjaarlijkse Algemene Ledenvergadering een nieuw orgaan geïnstalleerd: de Raad van Advies. Dit orgaan gaat zich onder andere buigen over de lange termijn doelstellingen van In Duplo. Ik wens hun veel succes toe en jullie veel plezier met het lezen van deze Duplomaat.

Met vriendelijke groet,

Laurens Dormans -Voorzitter In Duplo

7

8

Louis VisscherTentamenresultaten nieuwe mr.drs.-studenten

In eerdere jaargangen van De Du-plomaat schreef ik wel eens een stukje met wat statistieken over het mr.drs.-programma, waarin dan met name het aantal instromers, stu-diestakers e.d. werd besproken. In deze editie van De Duplomaat geef ik wederom wat statistieken, maar dan betreffende de tentamenresul-taten van de nieuwe mr.drs.-student-en. Met ingang van dit collegejaar geldt een BSA van 60 ects in het eerste jaar, en worden juridische B1-vakken via het extensieve vrij-dagmiddagonderwijs aangeboden. Vanwege de onderwijsherziening bij de ESL kunnen mr.drs.-studenten namelijk niet meer in het dagon-derwijs meedraaien, omdat het sys-teem van probleemgestuurd leren (pgl) niet te combineren is met het economierooster. Een andere ver-andering is dat in de rechtenstudie maar één vak tegelijk wordt aange-boden, in een korte periode van vijf weken. In het mr.drs.-programma tot nu toe deden mr.drs.-studenten één rechtenvak in een blok, waar voltijds rechtenstudenten er twee deden. De studiebelasting in zo’n blok was dus niet 200%, maar gemiddeld 150% (100% voor economie en 50% voor rechten). In de nieuwe structuur is de studielast echter wel 200%, hetgeen een behoorlijke verzwaring is.

Vanwege al deze veranderingen is het interessant om eens te kijken hoe de resultaten van de eerstejaars mr.drs.-studenten tot nu toe zijn. Al-lereerst valt op dat mr.drs.-studenten in blok 1 en 2 van de rechtenstudie gemiddeld betere resultaten behaal-

den dan de voltijds rechtenstuden-ten. In blok 3 is dit resultaat echter omgekeerd en dit was ook het eerste blok waarin de voltijdsstudenten het beter deden dan de gehele groep deeltijdstudenten. Ik heb nog geen zicht op mogelijke verklaringen hier-voor, en ben benieuwd naar de re-sultaten van blok 4.

Wat ook interessant is, is om te kij-ken naar het aantal studiepunten dat de eerstejaars mr.drs.-studenten tot nu toe in beide studies samen hebben gehaald (dit betreft de eer-ste drie blokken van rechten en de eerste twee blokken van economie). Hier blijken grote verschillen tussen de studenten te bestaan: het laag-ste behaalde puntenaantal is 4, het hoogste 46,5. Het gemiddelde aan-tal behaalde punten ligt op 31,7 en dat is vrijwel precies gelijk aan de

9

31,5 ects die volgens het nominale mr.drs.-programma nu behaald zou moeten zijn.

Ik vind deze resultaten bemoedi-gend, zeker als we er rekening mee houden dat gecompenseerde vijven nog niet in de gepresenteerde getal-len zijn meegenomen. Natuurlijk moeten we het eind van het college-jaar afwachten voordat we een dui-delijker oordeel kunnen geven over hoe het mr.drs.-programma nieuwe stijl bevalt, maar wat mij betreft geldt: so far, so good!

Louis Visscher

Voldoende (waarvan x% op de Deans List)

Vijf Onvoldoende

Voltijds Mr.drs. Voltijds Mr.drs. Voltijds Mr.drs.

Blok 1 77% (55%) 85% (71%) 15% 12% 8% 3%Blok 2 61% (43%) 77% (57%) 24% 13% 15% 10%Blok 3 68% (66%) 53% (61%) 15% 10% 16% 37%

10

Hoge RaadDe hoogste rechtsprekende instan-tie, de Hoge Raad, komt vaak naar voren tijdens onze studie Rechtsge-leerdheid. Maar weinig mensen we-ten hoe het daar precies in zijn werk gaat en hoe arresten tot stand ko-men. Dit leek ons een goede reden om een bezoek te brengen aan de Hoge Raad. Louis Visscher had voor ons een bezoek geregeld aan deze interessante instantie in Den Haag.

De dag begon om negen uur bij de Hoge Raad, waar wij een filmpje kregen te zien over het werk van de Hoge Raad. Verder mochten we vragen stellen aan een griffier. Wij werden voorbereid op de rolzitting die wij daarna gingen bijwonen. De rolzitting was een bijzondere ervaring voor de meeste van ons. Doordat dit een formele procedure is, waar bijna alleen nieuwe data voor de stukken werden vastgesteld, kwam het als een toneelstuk over. De rechter noemde de namen van de partijen, de advocaten stonden op en vroegen om een nieuwe datum en die werd vastgesteld. Na verloop van tijd begonnen wij de structuur te begrijpen en was het tijd voor de sprekers.

Een medewerker van het weten-schappelijk bureau vertelde over haar werk voor de Hoge Raad. Haar taak was om diep in de me-mories van toelichtingen te duiken en te kijken hoe de wetten tot stand zijn gekomen. Wat waren de origi-nele bedoelingen van de wetgevers en hoe zou zich dat vertalen naar de situatie van nu? Samen met de advocaat-generaal discussieren zij veel, na deze discussies is het de taak voor de advocaat-generaal om

tot conclusies te komen die later de basis kunnen vormen van arresten.

Het was interessant om te zien hoe de Hoge Raad werkt en wij hebben erg veel informatie gekregen. Een advocaat-generaal vertelde over ver-schillende zaken waar hij conclusies voor geschreven had. Verder vertel-de een raadsheer nog over hoe de arresten tot stand komen en hoe een dagelijkse dag er voor hem uitziet.

Verder moet de Staats- en Bestuurs-recht sectie van de ESL bedankt wor-den voor hun enthousiasme. Mw. mr. F. Zafar vertelde ons tussendoor nog extra weetjes en vroeg slimme vra-gen. Al met al, een interessant kijkje in de keuken van de rechtspraak.

11

12

InterviewEduardNazarski Directeur Amnesty

Eduard Nazarski (1953) is directeur van Amnesty Interna-tional Nederland, de bekendste organisatie die wereld-wijd opkomt voor mensenrechten. De grootste afdeling van Amnesty wereldwijd is de Nederlandse, en met de hulp van de vele leden, donateurs en vrijwilligers kan er een verschil gemaakt worden. Niet alleen  mensenrech-tenschendingen  en wreedheden in het buitenland wor-den aan de kaak gesteld, ook in Nederland is er genoeg werk. Educatie, actie en bewustzijn creëren is het middel tegen opkomende onverschilligheid.

13

Wat is het belang van een or-ganisatie als Amnesty Inter-national?

Amnesty International is de organisa-tie die wereldwijd opkomt voor men-senrechten. Dat doen wij al 50 jaar lang. Ik ben ontzettend trots op wat een organisatie als Amnesty bereikt, maar er zijn altijd nog vele zaken waaraan gewerkt moet worden. Wij proberen het Nederlandse publiek op vernieuwende wijze te bereiken. Met Four Weeks for Freedom, een korte intensieve campagne, vragen wij om de vrijlating  van twee ge-wetensgevangenen uit Iran en Wit-Rusland. Zij zitten al een tijd vast en dankzij de campagne, waarmee we primetime op televisie zijn gekomen, is er extra aandacht voor hun zaak. Dat is toch geweldig?

Hoe zit de organisatie in el-kaar?

Het hoofdkantoor van Amnesty In-ternational zit in Londen. Persberich-ten,  rapporten en  de speerpunten waarop Amnesty werkt  komen van-uit Londen, om er voor te zorgen dat alle Amnesty afdelingen dezelfde standpunten uitdragen. Amnesty is in 60 landen heel actief, in andere landen zijn de afdelingen wat klei-ner. De Nederlandse afdeling is de grootste afdeling wereldwijd. Wij hebben  bijna driehonderdduizend leden en het grootste budget. We doen onze eigen ledenwerving en zetten  acties en campagnes op. Er is in Nederland altijd al een goe-de voedingsbodem geweest voor Non Gouvernementele Organisa-ties. Wij lobbyen ook veel, zo is het  Internationale  Strafhof er geko-men mede dankzij onze lobby.

Wat doet Amnesty dan pre-cies?

We hebben een aantal lobbyisten in dienst. We praten veel met ambte-naren en politici. Wat wij aan ac-ties en activiteiten doen is een extra drukmiddel voor de lobby. Wanneer we langskomen bij politici weten zij ook dat we een groot publiek ach-ter ons hebben, dat zorgt voor meer legitimiteit. Bij een van onze acties kwamen we langs om te praten over vreemdelingendetentie. Vreemde-lingen die in Nederland  verblijven zonder  geldige  papieren  komen in    vreemdelingendetentie  terecht, ze worden behandeld als gevangen en de procedures duren veel te lang. Amnesty en de Raad van Europa hebben de Nederlandse regering er al meerdere malen op gewezen dat deze praktijk een schending van mensenrechten is.

14

Zou de Nederlandse overheid meer verantwoordelijkheid moeten nemen met de men-senrechten in verre landen?

Ja, dat zouden ze zeker moeten doen. Ik ben heel blij met  het beleid van minister Timmermans. Mensenrech-ten zijn weer een hoofdpunt in het Nederlandse buitenlandbeleid. De vorige minister, Uri Rosenthal, stelde mensenrechten  minder  centraal in het beleid. In de komende maanden, wanneer het Nederland-Rusland jaar van start gaat, zullen er genoeg kansen zijn om mensrechten aan de orde te stellen. Zal minister Timmer-mans de juiste invalshoek vinden om mensenrechten aan de orde te stel-len zonder de glazen in te gooien voor het Nederlandse bedrijfsleven?

Amnesty zal bij staatsbezoeken als van President Poetin aan aandacht-trekkende  acties doen. De minister zal dan moeten uitleggen dat er in Nederland vrijheid van menings-uiting is en dat wij mensenrech-ten erg belangrijk vinden. Toen de Hermitage in Amsterdam  een paar jaar geleden  geopend  werd,  had Amnesty een groot portret van Anna Politkovskaya, een lid van de oppo-sitie in Rusland en een mensenrech-tenactivist die in haar appartements-blok was doodgeschoten, aan de overkant opgehangen. Er stonden veel demonstraten op een waardige wijze met een klein portret voor de deur van de Hermitage. Medvedev, de president toen, werd zo wel ge-confronteerd met het gebrek aan vrij-heid van meningsuiting in zijn eigen land.

Het is ontzettend belangrijk dat de overheid van een land iets  zegt en doet aan schending van mensen-rechten. Dat ze niet hun kop in het zand steken en doen alsof er niks aan de hand is. Het blijft wel belang-rijk om in dialoog te blijven. Boycots zijn in onze ogen geen goede op-tie. Wanneer je pleit voor mensen-rechten, moet je niet doen alsof wij alle wijsheid in pacht hebben: houd rekening met verschillende culturen en tradities en ken je eigen zwaktes, zo kan je gelijkwaardig in discussie gaan. Maar mensenrechten zijn wel universieel en voor iedereen en altijd geldig.

Word er genoeg gekeken naar principes en menswaar-dige omstandigheden of is het vooral geld dat telt?

De tegenstelling tussen de koopman en de dominee is een beetje versle-ten. Het is belangrijk dat de handel zo  gedreven  wordt, dat er ook re-kening wordt gehouden met  men-senrechtenprincipes. Wanneer het

15

bedrijfsleven in het spel komt, wordt het al gauw een complexer geheel. Vergeleken met vijftien jaar gele-den is er al veel vooruitgang ge-boekt. Veel grote bedrijven hebben beleid geformuleerd  op het gebied van maatschappelijk verantwoord ondernemen.  Niemand wil geasso-cieerd worden met kinderarbeid en andere mensonterende omstandig-heden. Echter, veel grote bedrijven werken met onderaannemers in ver-re landen als India en China. Het is erg moeilijk te controleren of zij wel volgens de regels werken. Amnesty moet hier dus door  papieren beleid

heenkijken om te zien of het beleid wel echt wordt toegepast. Er zijn globale afspraken gemaakt in de Verenigde Naties en   westerse  be-drijven  houden  zich daar redelijk goed aan. Die afspraken bestaan uit een eenvoudige driedeling: to res-pect, to protect and remedy. Respect voor eigendom en de mensen, be-scherm ze waar nodig en  compen-satie  voor als het verkeerd gaat. Landen als China en India nemen het nog steeds niet zo nauw met de regels. maar ook sommige westerse landen doen dat niet. Amnesty richt zich  vooral op de extractieve indus-trie, denk aan olie en mijnen, omdat hier vaak  grondstoffen    gewonnen worden zonder rekening te houden met  mensen en hun leefomgeving. Denk aan de activiteiten van oliebe-drijven als Shell in de Nigerdelta in Nigeria.

‘‘Mensenrechten zijn wel universieel en voor iedereen en altijd geldig.’’

Zou er een grotere rol weg-gelegd zijn voor Europa of de Verenigde Naties?

Europa zit momenteel in existentiële crisis. Ik ben voorzitter van The Euro-pean Council on Refugees geweest en dan merk je hoe moeilijk het is om met eenduidig beleid te komen. Soevereiniteit wordt erg belangrijk bevonden door de afzonderlijke lid-staten. Wanneer Europa op wereld-niveau  eensgezind naar buiten zou treden, dan zou je als machtsblok een groter verschil kunnen maken.

Zo heeft de Erasmusprijswinnaar van 2013, Jürgen Habermas, veel geschreven over Europa en het po-tentieel om  iets  te betekenen in de wereld, ook op het gebied van men-senrechten.

Verder heeft de Universele Verklaring van Rechten van de Mens samen met het Europees Verdrag voor de Rech-ten van de Mens,  ervoor gezorgd dat    mensenrechten  goed gewaar-borgd zijn. Alleen moeten deze belangrijke rechten wel  in de prak-tijk toegepast worden.

De Verenigde Naties is het grote sys-teem waarmee wij moeten werken, maar door de trage besluitvorming en het politieke spel valt er soms wei-nig van de Verenigde Naties te ver-wachten. Kijk naar Syrië, waar door het veto van Rusland en China in de

16

Veiligheidsraad ieder oplossing ach-terwege blijft.  Als Amnesty  hebben wij daarop gereageerd met de cam-pagne ‘’You’ve got a friend’’. Hier was de Russische ambassade niet blij mee, maar het zorgde wel voor veel aandacht.

Wat zijn volgens u momen-teel nieuwe bedreigingen van mensenrechten?

Zolang de mensheid bestaat zal er onderdrukking en wreedheid zijn. Het is onvoorstelbaar wat mensen uitvinden om gevangen te ontmen-selijken en te  demoraliseren. Het verkrachten van vrouwen in Congo bijvoorbeeld, of levenslange huisar-resten. Een verhaal dat me nu te bo-ven komt gaat over een gevangene die tot zijn hoofd ingegraven werd in het zand. Vervolgens werd er met een jeep vlak langs zijn hoofd gere-den op volle vaart. De gevangene dacht steeds dat zijn laatste uur ge-slagen had. Deze verhalen zitten vol van wreedheid, waarvan je hoopt dat zoiets jou nooit zou overkomen of dat je in een situatie komt dat je het zelf zou doen.

Een bedreiging in mijn ogen is, is dat de wereld zo ingewikkeld en complex word. Dat mensen niet kunnen doorzien wat zij zelf kun-nen doen en hoe het opgelost zou kunnen worden. Ik ben bang dat ze zich zullen terugtrekken in hun eigen niche en zich minder of niet zullen bekommeren over het vele onrecht in de rest van de wereld. Voor zulke onverschilligheid moeten wij waken, want anders komt er nooit verbete-ring.

Hoe is het om te werken bij Amnesty?

Je moet een bepaalde afstand pro-beren te houden. Ik lees verschrik-kelijke verhalen en spreek vaak met mensen die vele wreedheden heb-ben meegemaakt. Als je dit elke dag met je mee naar huis neemt, dan houd je het niet vol. Er zijn ook vele hoopvolle verhalen. Dan vertelt een gevangene over een brief die hij uit Nederland gekregen heeft, en dat die brief hem steun heeft gege-ven. Je moet er kracht uit halen dat je een verschil kan maken voor men-sen in de wereld.

Hoe bent u bij Amnesty te-recht gekomen?

Ik was directeur bij Vluchtelingen-werk, toen werd mij gevraagd om te solliciteren voor deze functie. Ik zat goed waar ik zat, maar besloot uit-eindelijk toch op gesprek te komen. Daar werd ik ontzettend enthousiast en zo kwam ik uiteindelijk hier. Ik heb Antropologie gestudeerd en heb tijdens mijn studiejaren veel ge-lezen en verbreed in verschillende onderwerpen. Na mijn studie ben ik aan de slag gegaan als leraar maatschappijleer, waarna ik bij Vluchtelingenwerk terecht kwam. Hier kreeg ik steeds meer te maken met mensenrechten, sprak ik met mensen in de vluchtelingenkampen en na een aantal jaar was ik direc-teur bij Vluchtelingenwerk.  

Hoe ziet uw werkdag eruit?

Er is één constante factor, het is al-tijd druk. Ik probeer zoveel mogelijk buiten het kantoor te zijn. Veel te spreken met de ambassades, met de

17

politiek in Den Haag, andere orga-nisaties en ook als spreker langs te gaan om te vertellen over Amnesty en mensenrechten. Je krijgt veel in-formatie en nieuwe input van het spreken met mensen buiten de orga-nisatie. Verder vergaderen we veel over onze prioriteiten en onze ac-ties, de succesverhalen en de zaken die wij beter kunnen doen.

Voor de mr.drs.-student die zelf bij Amnesty wil werken, voor wie is het weggelegd?

Het is belangrijk dat je affiniteit met mensenrechten hebt en dat je gedre-ven bent. Er hangt binnen onze orga-nisatie een hele goede sfeer, maar het is soms ook ingewikkeld en dis-cussies lopen vaak hoog op. Vooral wanneer we prioriteiten willen stel-len. De één vind dit onderwerp heel belangrijk, de ander heeft net weer andere prioriteiten. Wij kunnen ons niet richten op al het onrecht in de wereld, en discussies hierover wor-den op het scherpst van de snede gevoerd.

Een gezonde portie eigenzinnigheid is ook belangrijk. Eigenwijsheid laat je sterk in je schoenen staan. Tevens moet je kunnen omgaan met het niet behalen van je doelen. Wan-neer een gevangene bijvoorbeeld uiteindelijk toch de doodstraf krijgt. Toen Troy Davis werd geëxecuteerd zei hij ‘’the struggle for justice doe-sn’t end with me’’. Als medewerker van Amnesty moet je dat in je ach-terhoofd houden. Hij is gestorven, maar je moet blijven doorgaan om-dat je voor anderen nog steeds een verschil kunt maken.

18

Economie of RechtHandelsbelangen of princi-pes, koopman of dominee. Wat is juist? Bestaat er nog een echte tegenstelling? Dat hangt natuurlijk af van de conrete situatie. Daar-om wordt in deze tekst een aantal lastige gevallen met betrekking tot Nederland-se bedrijven behandeld, ter illustratie van interessante principekwesties over mi-lieu, integriteit en belan-genafweging.

NAM

De Nederlandse Aardolie Maat-schappij (NAM) zorgde onlangs let-terlijk voor veel opschudding. Over-matige gaswinning in de omgeving van Slochteren in Groningen ver-oorzaakte namelijk een serie aard-bevingen die de bewoners de stui-pen op het lijf heeft gejaagd. Sinds de oprichting in 1947 uit kapitaal van Shell en ExxonMobil (50/50 eigendom) houdt de NAM zich als grootste concessiehouder bezig met productie van aardgas en aardolie in Nederland. Gaswinning kan lei-den tot bodemdaling in de regio, welke soms gepaard gaat met lichte aardschokken, zoals de Gronin-gers reeds hebben ondervonden. In hoeverre is het geoorloofd om een dergelijke inbreuk te maken op het woongenot van de belanghebben-den? Om daar een afweging van te kunnen maken, moet ook gekeken

worden naar de voordelen van de exploitatie. Sinds de ontdekking van het aardgasveld van Slochteren rond 1960 heeft de schatkist van het Rijk ruim 211 miljard euro aan aardgas-baten binnengekregen. Het afgelo-pen decennium waren de aardgas-baten jaarlijks gemiddeld 10 miljard euro, geen misselijk bedrag, dat staat voor ongeveer vijf procent van de begrote Rijksinkomsten. Deze inkomsten worden in de miljoenen-nota geschaard onder het kopje niet-belastingmiddelen en vloeien voort uit de Mijnbouwwet, de Meer-opbrengstregeling Groningen en de dividenduitkeringen van Energie Be-heer Nederland en de Nederlandse Gasunie, die beiden voor honderd procent eigendom zijn van de Ne-derlandse Staat. Vermindering van de gaswinning lijkt dus uitgesloten, omdat lagere baten de overheidsfi-nanciën drastisch overhoop zullen halen en dat is iets waar het kabinet niet op zit te wachten. Het landsbe-lang gaat boven het regionaal be-lang.

19

Fossiele brandstoffen worden steeds schaarser en naar verwachting zal de prijs van aardgas de komende jaren flink verder stijgen. Het is ons zwarte goud, maar dan anders. Meer een soort geurloos scheetka-pitaal, aangezien aardgas voorna-melijk uit methaan bestaat en geur-stoffen alleen voor de veiligheid worden toegevoegd bij levering aan huishoudens. Het is min of meer de enige zekere investering in econo-misch onzekere tijden. Dat mensen trillend in een onverkoopbaar huis moeten vertoeven is erg vervelend, maar schadevergoedingen liggen voor de hand. In het onderzoek van minister Kamp van Economische Za-ken wordt gekeken naar alle schade en risico’s die de gaswinning met zich meebrengt. Alle partijen staan open om de benadeelden tegemoet te komen, want zó waardevol is deze gekoesterde aardgasbel voor ons land.

Philips

Ons oer-Hollandse ‘Sense and sim-plicity’-bedrijf kon beter de slogan ‘Nonsense and complexity’ gaan hanteren, nadat in 2011 een Pool-se corruptieaffaire bekend werd. Er kwam aan het licht dat op grote schaal steekpenningen zijn betaald aan ziekenhuisdirecteuren, opdat zij Philips Healthcare apparatuur zouden aanschaffen. Drie mede-werkers van Philips zouden voor de omkoperij een steekpenningenfonds hebben opgezet. Een tussenpersoon van een ander bedrijf regelde het omkopen van de ziekenhuisdirec-teuren. Deze tussenpersoon stapte vervolgens naar de Poolse justitie en was kroongetuige in het proces. Volgens het Openbaar Ministerie in Nederland had Philips Nederland

een ‘duidelijke en actieve’ rol ge-speeld. Uit de documenten bleek dat Philips wist of kon weten dat er voor zo’n 12,5 miljoen euro aan smeer-geld werd betaald. Philips is overi-gens niet vervolgd, omdat het bedrijf geen verdachte was - in tegenstelling tot twee Poolse ex-topmannen van Philips en een groot aantal Poolse ziekenhuisdirecteuren. Philips heeft naar aanleiding van dit schandaal maatregelen getroffen om corruptie in de toekomst te voorkomen, onder andere door tussenpersonen door te lichten.

De koopman staat tegenwoordig niet meer tegenover de dominee. In de huidige rechtsorde verwacht de samenleving zelfs dat bedrijven beide figuren belichamen. Voor de consument wordt het namelijk steeds belangrijker dat gekochte producten eerlijk gefabriceerd en verhandeld zijn. Zo wordt het commerciëler om de dominee uit te hangen en voelt het niet meer als een handicap, maar als een selling point. Om dit te waarborgen is er natuurlijk het recht, inspecties en toezicht nodig. Als ge-vestigde bedrijven daarnaast ook eigen maatschappelijke verantwoor-delijkheid nemen, is er pas sprake van gerechtvaardigd consumenten-vertrouwen.Door Arthur de Ruiter

Economie of Recht

20

Gehuld in warme kledij verzamelden we ons op het station voor een trip naar Den Haag. Ditmaal zouden we nog even nagenieten van de kerstva-kantie op de sneeuwbaan van massarecreatieoord de Uithof. Het betreft een piste met een hellingsgraad van 13% waarvan de bedorven sneeuw al ruim tien jaar lang wordt samengeperst. De gecomprimeerde ijskristallen waren zo stroef en ingesleten dat met geen mogelijkheid een lawine kon worden veroorzaakt, zelfs niet door een groep banjerende zwaargewichten die toe-vallig twee studies doen.

Skiën of snowboarden was gelukkig naar voorkeur, maar helaas bleef de liftkeuze beperkt tot links of rechts. Twee minuten lang met een pannenkoek tussen je benen de helling op gesjord worden is namelijk geen pretje en de tien seconden durende afdaling woog daar ook niet helemaal tegenop. Voor enkele ervaren wintersportfanaten bleef het nog een beetje leuk door af en toe een schansje mee te pakken en voor de minder ervaren skiërs was er geregeld een reality check door even de wand of berm in te gaan. Les één over “chasse-neige, pflug, (sneeuw)ploeg of pizzapunt (voor kinderen en Amerikanen bedacht)” is cruciaal.

Ons in de Alpen wanend konden we vervolgens in de Skihut te Rotterdam een schnitzeltje met Kartoffeln wegwerken, zittend aan toepasselijke bier-tafels en luisterend naar afwisselende en telkens weer verrassende après-skimuziek. Het is een wonder dat de houthakker nog leeft na al die keren. De dj was erg teleurgesteld en onaangenaam verrast over het feit dat we niet bleven na de maaltijd, terwijl hij toch zo goed draaide. Maar wij had-den wel iets beters te doen. De Nieuwjaarsborrel van In Duplo vond aan-sluitend plaats, voorgeleid door een traditioneel in rok uitgedost bestuur om de vanuit 020 gereisde gasten van de Duisenberg School of Finance in stijl te ontvangen. De borrel bleek een groot succes. Maar dat is natuurlijk geen verrassing, want alles wat In Duplo aanraakt verandert in goud, zo ook stiekem de Uithof.

Ski-ActiviteitDoor Arthur de Ruiter

21

22

Nieuwjaarsborrel

23

24

M&A TALent CongressOndanks hevige sneeuwval en uit-vallende treinen verzamelden een groep In Duplo’ers bij het kantoor van NautaDutilh naast Rotterdam Centraal. Er stond een intensief pro-gramma te wachten, waar de her-sens flink van zouden kraken.

We begonnen de dag met een intro-ductie van de deelnemende bedrij-ven die verschillende workshops en casussen voor ons hadden meege-nomen. Het eerste wat op het pro-gramma stond was een college door Joost Kloosterman van de Duisen-berg School of Finance die ons intro-duceerde in de stof van overnames. Na dit college werden wij verdeeld in verschillende groepen en begon-nen wij met het toepassen van onze M&A en ondernemingsrecht kennis.

De ene groep begon met de casus van Rembrandt Fusies & Overnames waar wij een schatting moesten ma-ken van de waarde van een kauw-gomballenfabriek. Onze cliënt wilde weten wat een goed bod zou zijn. Hier kwamen wat Finance vaardig-heden goed van pas. Aan het einde van de dag zouden wij horen welk groepje de beste inschatting ge-maakt had.

De andere groep begon met het analyseren van een letter of intent. Welke voorwaarde zouden in casus zeker moeten komen? In hoeverre zou je alle boeken doorkijken of ga je alleen naar de grote punten kij-ken?

Verder spraken wij veel met de werk-nemers van de Brauw Blackstone Westbroek en NautaDutilh over hoe

het is om te werken bij deze kanto-ren en of de casussen realistisch zijn.

Aan het einde van de dag was het tijd om iedereen te bedanken voor zijn enthousiaste inzet. Vervolgens gingen wij met zijn allen naar de bar van NautaDutilh, hier konden wij met een borrel de dag afsluiten met een adembenemend uitzicht over het winterlandschap van Rot-terdam.

25

26

Vrouwen hebben al eeuwen een on-dergeschikte rol, niet alleen in India maar ook in andere, vooral minder ontwikkelde landen. Seks is al sinds tijden een taboe in de meeste ontwik-kelingslanden. De conservatieve moraal die in deze landen nog vaak heerst, zorgt ervoor dat het klassieke beeld over de verdeling tussen man en vrouw blijft bestaan. De vrouw is hier ondergeschikt aan de man en moet in vele gevallen ook aan hem gehoorzamen. Gehoorzaamt zij hem niet, dan volgt er vaak een flink pak slag, waar overigens door nie-mand vreemd van opgekeken wordt. Uit onderzoek van het Centrum voor Onderzoek in Washington is ge-bleken dat in India minstens een op de vier mannen zijn vrouw op een bepaald punt in hun relatie heeft gedwongen om seks met hem te heb-

ben. Boven-dien geeft meer dan de helft van de Indiase mannen volgens dit onderzoek toe te geloven dat vrouwen het verdienen om soms ge-slagen te worden. Zij menen dat dit is om het gezin bij elkaar te houden en dat hun vrouwen dit geweld maar moet-en accepteren.

Ook is er in deze landen bezwaar tegen gemeenschap voor het huwe-lijk. Mannen en vooral vrouwen die toch gemeenschap hebben voor het huwelijk worden dikwijls verstoten van hun familie, met alle gevolgen van dien.

Vrouwenorganisaties beweren dat juist dit conservatieve gedrag zorgt voor het grote aantal verkrachtin-gen. De grote tegenstelling tussen het moderne beeld van de vrouw, waar zij vooral als lustobject wordt gezien, en het conservatieve beeld, zoals in India, zorgt voor botsing. De Indiase man ziet bijvoorbeeld dagelijks schaars geklede vrouwen op posters, maar er wordt vervol-gens wel van hem verwacht dat hij

Indiase vrouwenWomen of the Revolution

Het is niemand ontgaan dat afgelopen december een jonge vrouw wreed is verkracht en mishandeld in een bus in New Delhi. De vrouw is later aan haar verwondingen overle-den. Hordes demonstran-ten hebben zich daarna verzameld en streden voor meer rechten voor de In-diase vrouw. Nog geen maand later is in Mumbai een meisje van vier ver-kracht door de chauffeur van haar schoolbus.

27

wacht tot het huwelijk met het in het echt aanschouwen van dit vrouwe-lijk schoon. Dit wordt gezien als een van de oorzaken waarom de man het lastig vindt om zijn handjes thuis te houden wanneer er een aantrek-kelijke vrouw langsloopt.

Seksueel misbruik is dus aan de orde van de dag in India en volgens statistieken wordt er elke twintig mi-nuten een vrouw verkracht. Als ver-krachtingen ‘normaal’ zijn in India, waar komt de grote verontwaardig-ing over de verkrachting van deze jonge vrouw dan opeens vandaan? Allereerst draagt het feit dat de ver-krachtte vrouw een jonge studente was uit een hogere klasse bij aan de extreme publiciteit van deze ver-krachting. De meeste verkrachtingen vinden plaats op het platteland, waar landeigenaren de dochters en vrouwen van hun pachtboeren als hun eigendom beschouwen. De ho-gere klasse van dit meisje heeft er voor gezorgd dat zij een symbool voor alle verkrachte vrouwen is ge-worden. Ook de sociale media heb-ben bijgedragen aan de hype ron-dom de verkrachting, waardoor de hele wereld kon meegenieten van de demonstraties en de afschuwelijke verhalen over misbruik van vrouwen, waarvan er opeens een stuk meer naar buiten kwamen. Dit heeft er-voor gezorgd dat er vraagtekens gezet werden bij het Indiase straffen-systeem en de manier waarop er met het verschil tussen de man en de vrouw om wordt gegaan.

De Indiase regering heeft naar aan-leiding van de verkrachting verschil-lende maatregelen ingevoerd om verkrachters strenger te straffen. Zo is er een speciale rechtbank voor

vrouwenzaken geopend waarvan het personeel alleen uit vrouwen bestaat en zijn er plannen voor een antiverkrachtingswet. De vraag is nu of deze verkrachting aanleid-ing is voor grotere veranderingen wereldwijd. De nieuwe wetten zijn zeker een goed begin, regeringen laten zien dat ze de problemen se-rieus nemen en eraan willen werken. Nu moeten de plannen nog in de praktijk uitgevoerd worden. Want hoeveel is een aangifte van een verkrachting tegen een politieagent waard in een systeem waar vrouwen als zwaar minderwaardig worden behandeld? De mannen zijn het jarenlang gewend geweest dat er geen consequenties aan hun daden verbonden werden. Ook al is er dus een wetsaanpassing, daarmee is het gedrag nog niet meteen veranderd.

De enorme publiciteit heeft weliswaar gezorgd voor maatrege-len van de regering, echte verand-eringen zijn er nog niet. Het ijkpunt zou bij de internationale mensen-rechten moeten liggen. Deze zouden opnieuw moeten worden opgesteld en ondertekend moeten worden door alle naties en de inhoud zou moeten corresponderen met het feit dat een beschaafde cultuur er een is die een ieder, ongeacht zijn sekse, gelijkwaardig behandelt. Vele cul-turen zijn daar echter nog ver van verwijderd. Nieuwe wetten zijn een goed begin, als het ook in de prak-tijk toegepast gaat worden. Zolang de cultuur niet verandert, is de strijd nog niet gestreden. Het wachten blijft op de echte veranderingen en daarmee de ‘sexual revolution’.

Door Jessie Pool

28

Voor de deelnemers van de studiereis in mei naar Istanbul en Dubai stond er een studiereisbezoek bij advocatenkantoor Stibbe op het programma. Met een groep van 25 studenten gingen wij naar de Amsterdamse Zuidas om een kijkje in de keu-ken te nemen.

Bezoek Stibbe

We begonnen de dag met de recruitster en twee medewerkers aan wie wij onze vragen mochten stellen. We moesten een vraag en een vooroordeel over de Zuidas op papier zetten. Deze werden anoniem gehusseld en uit-eindelijk mocht je de vraag van iemand anders voorlezen. De vooroordelen gingen meestal over lange werkdagen en weekenden op kantoor of over pit-tige competitie tussen de werknemers. Deze vooroordelen werden ontkracht en werd er meer verteld over werken bij Stibbe.

Hierna was het tijd voor de workshop pleiten. Wij werden verdeeld in zes groepen en kregen een casus. Met de wetboeken in onze handen gingen wij aan de slag om onze pleitnota overtuigend te maken. Daarna was het tijd om te pleiten. Twee personen van elk groepje mochten de toga aantrek-ken en voor de ‘’rechters’’ verschijnen. Nummer één mocht beginnen met pleiten, waar nummer twee in repliek of dupliek mocht gaan. Er werd vol overtuiging gepleit door de advocaten in spe.

Na de workshop liet Volkan Capkurt, een In Duplo’er die stage loopt bij Stibbe, zijn werkplek zien. Vervolgens gingen wij naar de bar van Stibbe, hier konden wij onder het genot van een drankje nog allerlei vragen stellen aan de medewerkers.

29

30

Wij horen vaak over het belang van netwerken, leer nieuwe mensen kennen en doe nieuwe kennis op. Wat is dan een beter idee om te gaan netwerken met de leden van onze alumnivereniging Ex Duplo? Zo was er dit jaar ook weer een netwerkactiviteit met Ex Duplo. Het uitgelezen moment om car-rièrepaden te ontdekken en erachter te komen hoe het leven na studeren is.

Aan het einde van de dag begaf een groep In Duplo’ers zich naar Zoeter-meer. Daar verzamelden wij met Ex Duplo om te beginnen aan onze activi-teit. Vanwege de kou die dag begonnen wij met warme chocolademelk met slagroom. Toen iedereen aangekomen was, gingen wij naar de eetruimte. Hier stond een heerlijk satébuffet op ons te wachten. Onder het genot van een drankje en een sateetje vroegen wij de Ex Duplo’ers het hemd van het lijf. Waar werken ze nu? Hoe waren ze daar terecht gekomen? Wat voor master hadden ze gedaan?

Op een gegeven moment was het tijd voor wat competitie. Wij begaven ons allemaal naar de kartbaan, waar we in twee groepen ingedeeld werden. Na een testrondje op de kartbaan om wat feeling te krijgen met de baan, was het tijd voor het harde racen. Als ware Schumachers scheurden de meeste over de baan, enkele hadden wat moeite met de bochten, maar de meeste waren in een hevige strijd verwikkeld voor de koppositie.

Aan het einde van het karten werd al snel duidelijk dat de Ex Duplo’ers aan-zienlijk meer rijervaring hadden. De beste rondetijden waren gereden door de Ex Duplo’ers. Hierna was het nog tijd om bij te praten en een borreltje te nemen, er hoefde immers niet meer gereden te worden! Op de terugweg naar de metro van Zoetermeer was er nog hevig sneeuwgevecht, die som-mige met een sneeuwdouche in de metro moesten afsluiten.

EX & IN DUPLO

31

32

Een exchange is de mooiste tijd van je leven, dat wordt vaak gezegd als je met andere studenten praat. Of dat ook zo is, moest ik nog maar zien. Het begin was in ieder geval goed, want ik kreeg te horen dat ik mocht gaan studeren aan de Sin-gapore Management University, vanzelfsprekend in Singapore. In de maanden die volgden heb ik me voorbereid: inentingen, visum, vlucht boeken en vooral veel infor-matie lezen over Singapore en de omringende landen.

Op drie augustus stapte ik in het vliegtuig, in mijn eentje op weg naar een heel groot avontuur. De eerste week was enorm wennen. Helemaal alleen in een nieuw land, met onbekende mensen, een ander klimaat, ander eten, werkelijk niks was hetzelfde. Op de tweede dag had ik al vrienden en op dag drie een huis, waarna het echte leven kon gaan beginnen.

De universiteit was heel anders dan ik gewend was. Alle lessen verplicht, slechts 40 leerlingen per klas en een heel interactief systeem. Voor elk vak moest ik een groot project doen, waarbij ik veel moest samenwerken met Aziatische studenten. Waar Ne-derlanders over het algemeen zeer efficiënt werken, doen Aziaten dat liever niet. ‘Hoe langer de vergade-ring, hoe beter’ luidde het credo, waarbij mijn geduld ernstig op de proef is gesteld. Het competitieve systeem zorgt ervoor dat je in een compleet andere wereld belandt.

Een enorm voordeel van leven en stu-deren in Singapore is de ligging van het land. Singapore wordt omringd door zeer gave landen, die ineens binnen handbereik liggen. Ik had al mijn lessen op dinsdag en woens-dag gepland, waardoor ik in de weekenden kon reizen. Samen met andere exchangestudenten maakte je plannen en ging je op pad. Ik heb Cameron Highlands, Kuala Lumpur, het eiland Tioman, Borneo (allen Maleisië) en Ko Phi Phi (Thailand) in de weekenden bezocht. In de ‘re-cess-week’ heb ik 9 dagen door In-donesië gereisd en na de tentamens lag er een rondreis van drie weken op me te wachten door Cambodja, Vietnam en Laos. Tijdens deze rei-zen heb ik de meest waanzinnige dingen gezien en meegemaakt. Dit waren echt hoogtepunten van mijn exchange.

ExchangeMarloek Hoogewoud was op exchange in Singapore

33

Gedurende mijn tijd in Singapore heb ik heel ondernemend geleefd. Je weet dat je slechts vijf maanden hebt, dan wil je alles eruit halen wat erin zit. Elke dag ga je op pad om nieuwe dingen van de stad te ont-dekken of iets nieuws te eten of nieu-we mensen te ontmoeten. Singapore is een heel gave stad met oneindig veel mogelijkheden. Het is een com-binatie van Westerse en Aziatische cultuur, een soort Azië voor begin-ners. Het land is heel welvarend, je krijgt een kijkje in ‘the life of the rich and famous’.

Eén van de dingen die me het meest is bijgebleven is het weekend van de Formule 1. Via de universiteit had ik een baantje geregeld bij een etenskraampje. Hierdoor heb ik een groot deel van de races gezien en optredens van Maroon 5 en Katy Perry meegemaakt. De sfeer op dat evenement was echt geweldig, iets om nooit te vergeten. Een ander mo-ment waarop ik besefte hoe bijzon-der deze maanden waren was in het zwembad van het Marina Bay Sands hotel.

Dit is een ‘infinity pool’ boven op één van de beroemdste hotels van de wereld. Vanaf dat hotel kijk je uit over de gehele stad en kan je jezelf alleen maar heel erg gelukkig prij-zen dat je dit mag meemaken. Een exchange is inderdaad één van de beste periodes van je leven.

34

Woensdag 13 februari was het tijd voor onze Halfjaarlijkse Algemene Le-den Vergadering. Dit was het moment om te vergaderen en terug te blikken op het afgelopen jaar. Er stonden verschillende punten op vergadering. Na-dat de vergadering was geopend door onze voorzitter, Laurens Dormans, was het tijd om de definitieve agenda vast te stellen. De aanwezige leden mochten hun mededelingen doen en de notulen van de vorige Algemene Leden Vergadering werden vastgesteld. Na de nodige op en aanmerkingen op de notulen met betrekking tot taal en stijlfouten was het tijd voor wat seri-euzere zaken. Alle bestuursleden van het 14e bestuur van In Duplo hadden een verslag van hun afgelopen jaar opgemaakt. Hierin werden de punten die goed zijn gegaan benoemd, maar was er ook plek om mogelijke aan-dachtspunten te noemen voor het komende half jaar.

Een belangrijk punt van deze vergadering was de herziening van het Huis-houdelijk Regelement en de oprichting van de Raad van Advies. Deze raad zal zich buigen over de lange termijn doelstellingen van In Duplo en kan waar mogelijk het bestuur voorzien van advies. De Herzieningscommis-sie had voor de HALV sollicitaties gehouden met enkele geïnteresseerden. Louis Visscher, Fabian Nagtegaal, Astrid Groenewegen, Hidde-Jan Beukers, Ruben Weller en Mathijs van Meer waren door de ALV geschikt geacht om plaats te nemen in de RvA.

Er waren nog flinke discussies die tot na half 11 duurden, de HALV werd die ochtend voorgezet en duurde toen tot kwart voor 11. De HALV was goed bezocht en er was veel goede inbreng. Leden bedankt voor jullie komst!

HALV

35

36

MENSENRECHTENSchendingen zijn ook een Nederlands probleem

Wanneer we spreken over de schending van mensenrechten denk je vaak automatisch aan de martelingen in Guantána-mo Bay, Thaise gevangenissen en de situatie in oorlogsgebie-den als Syrië. Echter, we zijn ons er vaak niet van bewust dat mensenrechtenschending ook in Nederland plaatsvindt. Ook hier is er sprake van misstanden zoals onderdrukking en men-senhandel. En ook waar Nederland niet direct mensenrechten schendt is onze positie soms dubieus, denk bijvoorbeeld aan het lever-en van wapens in oorlogsgebieden. Wat voor de le-veranciers pure handel is, is voor de inwoners van deze ge-bieden een kwestie van leven of dood. Een korte inkijk in het `dossier mensenrechten` in Nederland.

Nederland: voor al uw wapens…

Als nuchtere Hollanders kijken we vaak met een schuin oog naar de wapenwetgeving in de Verenigde Staten. Enigszins hypocriet is dit wel te noemen gezien het feit dat Neder-land als sinds de Gouden Eeuw zeer actief is in de internationale wapen-handel. Volgens een rapport van de “Campagne tegen Wapenhandel” zou Nederland in 2008 zelfs de grootste wapenexporteur zijn ge-weest per hoofd van de bevolking, en in de periode van 2003 tot 2007 stonden we in de top 5 grootste wa-penexporteurs ter wereld. In Neder-land zijn er ongeveer 250 bedrijven actief in de productie en export van wapens, deze industrie zou aan zo’n 12.000 mensen werk verschaf-fen en ongeveer een omzet genere-ren van een miljard euro per jaar. Enkele bekende bedrijven die actief zijn in deze industrie zijn Stork, Fok-ker Thales, Damen Shipyards en TNO Defensie en Veiligheid.

Een groot deel van deze handel is legaal, en ontvangt op sommige ge-bieden zelfs subsidie van de over-heid, de wapenindustrie wordt op het gebied van technologische in-novatie belangrijk gevonden, maar ook vanwege de internationale mi-litaire rol die Nederland wil vervul-len is deze handel belangrijk voor de overheid. Ook de overheid zelf verhandelt wapens: tweedehands wapentuig van onze krijgsmacht. Dit gebeurt niet altijd zonder slag of stoot. Soms wordt er ook handel gedreven met landen waarin men-senrechten worden geschonden. Zo ontstond er in de zomer van 2012 een discussie in de Tweede Kamer over de mogelijke verkoop van 80 overtollige Nederlandse tanks aan Indonesië. Een meerderheid van de Tweede Kamer was het niet eens met deze transactie wegens de mensen-rechtensituatie in Indonesië, zo werd deze deal uiteindelijk afgeketst.

37

Ook heeft de regering in de afge-lopen jaren vergunningen verleend voor het verhandelen van wapens aan landen als Pakistan, India, Egypte, Bahrein en Nigeria. Alle-maal landen waarin mensenrechten niet heel hoog op de agenda staan en waar vaak zeer hard wordt opge-treden tegen vredesdemonstraties. De levering van wapens aan Paki-stan en India ligt nog gevoeliger om-dat deze landen al jaren in conflict zijn over de grensregio Kashmir, en het leveren van wapens aan beide landen dus een stimulans is voor dit conflict.

Er is echter niet alleen sprake van `legale` wapenproductie en -han-del in Nederland, ook zijn de Rot-terdamse haven en Schiphol een belangrijke doorvoer voor dubieuze wapentransacties via Nederlandse tussenpersonen. Zo is het dat de vergunningplicht voor doorvoer van wapens, niet geldt voor de zoge-naamde “snelle doorvoer” vanuit landen die in de NAVO zitten. Dit betekent dat wapens die verhandeld worden vanuit een van deze landen, die zich niet langer dan 45 dagen op Nederlands grondgebied bevin-den en geen verdere economisch re-levante behandeling ondergaan, vrij doorgevoerd kunnen worden naar oorlogsgebieden als bijvoorbeeld Siërra Leone.

Moderne slavernij

De slavernij is sinds 1863 afge-schaft in Nederland. Maar was dit ook daadwerkelijk het einde van mensenhandel? Hoe primitief het ook klinkt, er is nog wel degelijk sprake van mensenhandel, “moder-ne slavernij”, zelfs in Nederland. Elk jaar worden er in Nederland enkele duizenden vrouwen, man-nen, en zelfs kinderen op allerlei verschrikkelijke manieren uitgebuit. Het grootste gedeelte hiervan zijn vrouwen die worden gedwongen te werken in de prostitutie. Verder wor-den veel mensen tewerkgesteld in de land- en tuinbouw, horeca, bouw en in de huishouding. In 2011 werden er bij het Coördinatiecentrum Men-senhandel 1.222 slachtoffers van mensenhandel geregistreerd, het echte aantal slachtoffers betreft hier een veelvoud van. Veel slachtoffers komen uit Oost-Europese landen als Polen, Oekraïne en Rusland en ver-trekken naar het buitenland met het oog op een goede toekomst. Men-senhandelaren beloven ze een goe-de toekomst met een goedbetaalde baan in het land van bestemming. Eenmaal aangekomen in het buiten-land worden paspoorten afgepakt en begint de onderdrukking. Verba-le en lichamelijke mishandeling zijn hiermee onlosmakelijk verbonden.

Prostitutie

In Nederland zijn naar schatting tus-sen de 20.000 en 30.000 mensen werkzaam in de prostitutie. De meer-derheid bestaat uit vrouwen. Meer dan de helft van de prostituees is afkomstig uit het buitenland. Hierbij valt te denken aan Oostbloklanden,

38

Afrika en Azië. Er wordt regelmatig aangifte gedaan van illegale immi-granten die tegen hun wil in de pros-titutie werken. Een vaak geschilderd scenario is: vrouwen worden in een arm land geronseld onder de belofte van een goede baan en daarna ver-kocht aan criminele organisaties die hen exploiteren. Als deze vrouwen illegaal in het gastland verblijven, kunnen ze vaak niet anders dan gehoorzamen aan hun uitbuiters wegens de dreiging gevangen te worden gezet of teruggestuurd te worden. Ook worden deze vrouwen bedreigd of mishandeld om hun ge-hoorzaamheid af te dwingen. De precieze omvang van prostituees die onder dwang werken, is niet bekend. In Nederland krijgen zulk soort illegale immigranten soms een verblijfsvergunning. Dit heeft ook een keerzijde. Om een verblijfsvergun-ning te krijgen, komt het regelmatig voor dat vrouwen liegen en net doen of ze in de prostitutie tegen hun wil werkten, terwijl ze niet in de prostitu-tie hebben gewerkt en gewoon zijn gevlucht uit het vaderland.

Champignonteelt

Enige tijd geleden kwamen misstan-den in de champignonteelt in Ne-derland aan het licht door een uit-zending van het televisieprogramma “Keuringsdienst van Waarde”. In deze uitzending bleek dat ongeveer zeventig procent van de in Neder-land geproduceerde champignons onder zeer slechte omstandigheden worden geteeld door illegale Oost-Europese arbeidskrachten. Bij enke-le Limburgse champignontelers was er simpelweg sprake van slavernij: mensen werden gedwongen werk-

dagen van 15-20 uur per dag te maken, kregen geen dagen vrij, en krijgen een loon dat ver onder het minimumloon ligt, bijvoorbeeld zo’n honderd euro per maand. Door de media-aandacht voor deze misstan-den is deze vorm van uitbuiting meer bekend geworden onder consumen-ten en tevens onder de aandacht ge-komen in politiek Den Haag.

Aspergeteelt

Ook in de aspergeteelt blijken Ne-derlandse ondernemers zich niet te houden aan de geldende rechten voor werknemers. Zo kwam er on-langs een zaak aan het licht waarin Nederlandse werkgevers van Tsje-chische aspergevelden hun werkne-mers bedreigen en slaan als ze niet hard genoeg werken. Ook krijgen de werknemers, vaak mensen uit bijvoorbeeld Roemenie, niet het be-loofde salaris. Niet alleen worden de mensenrechten buiten Nederland door Nederlandse werkgevers ge-schonden, ook op aspergevelden in Nederland moet vaak meer dan 15 uur per dag gewerkt worden voor een loon dat onder het Nederlandse minimumloon ligt. Vele werknemers werken zwart en zijn vaak niet ver-zekerd.

39

Vreemdelingendetentie

Het beleid wat betreft asielzoekers is al jaren een onderwerp waar veel discussie over bestaat, een onder-werp wat vaak onderbelicht blijft zijn de misstanden in detentiecentra voor illegale vreemdelingen. De Na-tionale Ombudsman heeft in 2012 een rapport uitgebracht waarin ze stelt dat de manier waarop il-legalen in Nederland worden on-dergebracht niet humaan is. Uitge-procedeerde asielzoekers die niet meewerken aan terugkeer naar hun eigen land, worden ondergebracht in gevangenissen, soms kan het wel achttien maanden duren voordat ze vervolgens worden uitgezet. Volgens het huidige systeem worden volgens ombudsman Brenninkmeijer de men-senrechten te veel ingeperkt. Jaar-lijks worden zo’n 6000 mensen in vreemdelingenbewaring geplaatst, ze zitten dan vaak 16 uur per dag opgesloten met twee personen in een cel.

De schending van mensenrechten is dus duidelijk ook een Nederlands probleem, en wel op vele gebieden. Gelukkig zijn er vele instanties die deze misstanden nauwlettend in de gaten houden. Er zijn meerdere verbeteringen be-loofd door de Nederlandse regering. Minister van Sociale Zaken en Werkgelegenheid, Lodewijk Asscher, beloofde om de misstanden in de tuinbouw aan te pakken. De mis-standen zijn meestal onbelicht, maar wanneer ze aan het licht komen, volgt er meestal actie. Hier wordt weer dui-delijk hoe belangrijk toezicht en handhaving is.

Door Rosalie Dieleman en Iris Janssen

Mazars behoort tot de top tien accountantskantoren in Nederland. De koppeling van een daadkrachtig en breed opererende nationale praktijk aan een internationaal ge-integreerde organisatie, maakt van Mazars een markante speler. Mazars heeft niet de ambitie de grootste accoun-tantsorganisatie te worden, maar wil zich onderscheiden door zijn actieve opstelling, brede dienstverlening, hoog-waardige kennis en effectieve, inventieve oplossingen. Mazars bedient cliënten in het middensegment, beursge-noteerde ondernemingen en vermogende particulieren. Wereldwijd werken er 13.000 professionals bij Mazars. In Nederland heeft Mazars 10 kantoren.

Bedrijfsspecial:

41

Bij het accountantskantoor Mazars interviewden wij Cor Koopmans, afgestudeerd aan de Erasmus Universiteit en inmiddels een aantal jaar werkzaam in de Controle-praktijk van het kantoor.

Kun je jezelf even kort voor-stellen?

Mijn naam is Cor Koopmans, ik ben in juni 2008 afgestudeerd en werk sindsdien bij Mazars. Na vijf jaar studeren aan de Erasmus Uni-versiteit kan ik gelukkig vertellen dat ik mijn twee Master-opleidin-gen heb afgerond! Namelijk ‘Ac-counting & Control’ en ‘Finance & Investments’. Na mijn afstuderen twijfelde ik dan ook of ik een baan wilde zoeken in de accountancy of in corporate finance. Beide vakge-bieden zijn sterk aan elkaar gere-lateerd en daarnaast erg actueel.

Waarom heb je dan toch ge-kozen voor de accountancy?

Mijn voorkeur ging uiteindelijk uit naar een baan in de accountancy, omdat zich hier de kern van Finan-cial Management bevindt. Vaak wordt accountancy geassocieerd met de droge bestudering van de cijfers en nummers in de jaar-rekening. Niets is minder waar! Accountancy is een uitdagend en

interessant vakgebied. Je moet een organisatie leren kennen. Dat doe je bijvoorbeeld door het ver-kennen van de administratieve or-ganisatie en de ontwikkelingen in hun markt en het identificeren en mitigeren van risico’s. Ook voer je gesprekken met bijvoorbeeld een financieel directeur of andere per-sonen binnen een organisatie. Dat maakt het werk erg afwisselend. Een one-liner van een partner-aan-deelhouder die ik altijd gebruik is: “accountancy is voornamelijk een ‘people´s business’”.

Wat voor mogelijkheden zijn er bij Mazars om je verder te ontwikkelen?

Ik vind het in mijn werk belangrijk om mijzelf te kunnen ontwikkelen op zowel vaktechnisch als sociale gebied. Vaktechnisch gezien was het natuurlijk belangrijk om te kun-nen doorstuderen; naast 4 dagen werken volgde ik 1 dag per week les aan de Universiteit om door te studeren voor Register Accountant (RA). Mazars biedt ruimte voor studie. Collega´s en je begeleider zorgen voor een goede afstem-ming tussen werk, studie en privé. Zo heb ik mijn theoretisch leerweg voor RA inmiddels afgerond.

42

Met het sociale aspect bedoel ik de werksfeer en collega´s. Ac-countancy staat namelijk gelijk aan werken in teamverband en je toekomstige collega’s zeer daarom van groot belang. Er moet een klik zijn. En dat heb ik zeker gevonden bij Mazars!

Waarom heb je specifiek ge-kozen om te gaan werken bij Mazars?

De mentaliteit van Mazars spreekt mij heel erg aan; ‘Rules don’t Rule’. Deze slogan komt bij Mazars voor mij duidelijk naar voren in de open-heid van de organisatie, het `open deur´ beleid en het bieden van kansen. Zo krijg je onder meer de mogelijkheid om in commissies te treden, onderdeel uit te maken van de OR, ervaringen in het buiten-land op te doen, en om intern van afdeling te wisselen. Mazars heeft bijvoorbeeld naast een Controle-praktijk ook een Samenstelpraktijk, een afdeling Transaction Services, en een afdeling Corporate Finance (Mazars Berenschot Corporate Fi-nance).

Wat is jouw plek binnen het kantoor van Mazars?

Inmiddels ben ik 4,5 jaar aan het werk in de controlepraktijk bij Ma-

zars en daar heb ik een uitgebreid takenpakket; van groot tot klein en van handelsorganisaties tot aan financiële instellingen. Dit brede klantenpakket is voor mijn ontwik-keling als accountant erg goed, en uit ervaringen met collega´s op de arbeidsmarkt blijkt dat dit niet al-tijd vanzelfsprekend is. Bij Mazars komt specialisatie pas aan de orde op het moment dat je de functie van manager gaat bekleden. Tot die tijd heb je alle tijd om rond te kijken, te leren en te ontdekken waar je interesses liggen.

Kijk voor meer informatie eens op www.mazars.nl of neem contact met me op via 088 2771500.

Benieuwd naar Mazars geworden? In mei doet Mazars mee met de In Duplo golfclinic!

43

eerstejaarscolumn

den zonder nuance op de pagina geplaatst. Zelfs foto’s komen af en toe door de niet zo uitmuntende fil-tering en zo wordt het wel een hele opgave om nog zonder op je hoede te zijn voor een stalkerig typje door de UB te lopen en rustig te leren.

In een tijd waarin een groot deel van het sociale leven zich op het internet afspeelt, moeten we ons mis-schien afvragen of we er wel goed aan doen om iedereen de kans te geven de stalker in zichzelf los te laten. Door Jessie Pool

Afgelopen maand is voor ons flirt-gemak de Facebook-pagina “Ge-spot: UB EUR” aangemaakt. Als je in de UB een leuk, maar vooral aantrekkelijk persoon ziet waarvan je een beetje week wordt van bin-nen, kan je anoniem een berichtje plaatsen op gespot.

Aangezien deze weerzinwekkende stalkerspagina binnen een paar we-ken al genoot van duizenden likes, is de kans groot dat jouw flirt het berichtje ook te lezen krijgt.

Want waarom zou je op een wild-vreemd persoon afstappen als het allemaal geregeld kan zijn met een klein berichtje? Het antwoord op deze vraag is precies waarom gespot zo populair is. Jongens die in de echte wereld uitgelachen zouden worden, kunnen hier rustig hun gang gaan en hun gespotte droomvrouw (of in de meeste ge-vallen natte droom) benaderen, zonder dat zij bang hoeven te zijn voor een ongemakkelijke afwijzing. Want dat is natuurlijk erger dan een afwijzing die de hele wereld kan aanschouwen.

Maar goed, onder de zware groepsdruk struinde ook ik dagelijks met een enigszins kritische blik de pagina af en verbazingwekkend genoeg kon ik erg hard lachen om alle kleine boodschappen. Ook waren de niet zo subtiele berichten een goede reden om de UB ten alle tijden te vermijden. Het lijkt me namelijk erg vervelend om opeens een berichtje te zien als ‘kan die chagrijnige blonde dame ook nog lachen?’ of nog ergere varianten. Want de berichtjes zijn lang niet al-tijd positief, ook beledigingen wor-

44

Ex Duplo Als Rotterdamse student wist ik al dat ik in het bankwezen wilde wer-ken. De wereld van financieren, handelsvloeren, snelle auto’s en dure horloges klonk geweldig.

Tijdens mijn studie had ik een half jaartje in Rome gestudeerd, en rond die tijd deed ABN AMRO de spectaculaire (achteraf gezien on-verstandige) overname van Banca Antonveneta. Ik was onder de indruk, en dacht met mijn ambitie en Italiaanse talenkennis wel een strategische bijdrage te kunnen leveren. HR wist ik te overtuigen, maar het bleek nogal anders uit te pakken..

Na een traineeklasje in 2006 besloot ik bij internal audit te be-ginnen, om veel van de bank te zien. Mijn baan bleek geweldig afwisselend: nooit meer dan twee weken achter hetzelfde bureau, elk project met andere mensen werken en veel reizen. ABN AMRO had een groot internationaal netwerk, maar internal audit was grotendeels gecentraliseerd in Amsterdam. Drie onvergetelijke jaren volgden: busi-ness class kris-kras Europa door met een leuk jong team, een blinkende corporate card zonder limiet en (la-ten we dat niet vergeten) leerzame projecten. 

Dat ABN AMRO en zijn werkne-mers niet erg strak op de kosten letten, was slechts één van de oor-zaken voor wat volgde (voor de geïnteresseerde: De Prooi is een mooi boek dat de geschiedenis

mijns inziens genuanceerd genoeg weergeeft). Als werknemer van de Business Unit Europe ging mijn baan in 2009 naar RBS, overigens zonder Antonveneta. Een Angelsak-sich bedrijf van een ander kaliber, snellere besluitvorming en een top-down management stijl.

De jaren daarna was het boeiend om van binnenuit een bedrijf te zien wegzakken. RBS’ overnamedrang werd gedreven door Fred Good-win, en intern danste iedereen naar zijn pijpen. Snel na de overname werd in alle Europese kantoren een ‘royal blue day’ georganiseerd. Met tromgeroffel werden tapijt, tafels en stoelen vervangen, tot en met puntenslijpers die werden geïntrodu-ceerd in de nieuwe corporate kleu-ren. Groen was taboe... Daarbij

Chique horloges in de city door Thomas Hessels

45

werd volgens mij onvoldoende geïn-vesteerd in het behoud van klanten, het ontwikkelen van producten of het upgraden van systemen.

Banken integreren is ingewikkeld, en anno 2013 heb ik hier nog da-gelijks mee te maken in mijn werk. Een nieuwe juridische entiteit (RBS NV) werd om fiscale redenen op-gericht, met dochterondernemingen en branches overal in Europa. Deze entiteit is inmiddels weer groten-deels opgedoekt en omgevormd naar het Engelse plc model. Na de crisisjaren van 2011 en 2012 is RBS nu vooral bezig een simpelere (en sobere!) bank te worden.

Eind 2011 ben ik naar Londen verhuisd, waar ik verder bouw aan mijn carrière, langer in audit dan ik zelf had verwacht. Ik ben verant-woordelijk voor zes landen, met een team van lokale auditors voor de uitvoering. Collega’s aansturen in Turkije, Rusland en Kazachstan is spannend. Mijn rol is om het werk te coördineren, ook volgens de regels van lokale toezichthouders. Zij zijn niet altijd enthousiast over ons model van gecentraliseerde specialisten. Andersom is het een uitdaging om het auditwerk consis-

tent te houden, als elk land andere verwachtingen heeft bij de taken van de internal auditor.

Het leven in Londen is hectisch. Mijn dagen op kantoor zijn onvoor-spelbaar, soms frustrerend maar vaak ook verrassend. Inmiddels heb ik mijn draai hier gevonden. Ik doe mijn best, maar heb ook geleerd om het werk niet te serieus te ne-men. Zo’n instelling heb je nodig om het vol te houden in een bank van het formaat RBS: 100.000 mensen in nette pakken, die einde-loos vergaderen en vreemde beslis-singen nemen. Uiteindelijk wordt er (meestal) geld verdiend, zodat ie-dereen weer verder kan vergaderen met chique horloges...

Thomas Hessels,

e.t. Voorzitter Zesde Bestuur

46

Zaak Ina Post

Midden in de nacht met een compleet arrestatieteam van je bed gelicht worden als hoofdverdachte van een moord, vervolgens da-genlang verhoord worden totdat je emotioneel breekt en uiteindelijk de moord bekend. Ondanks het feit dat er heel mager bewijs is, en je na deze bekente-nis blijft ontkennen ook maar iets met de moord te maken te hebben, word je veroordeeld tot een celstraf van zes jaar.

Het klinkt heel onwaarschijnlijk: een moord bekennen waar je niets mee te maken hebt gehad, waarom zou iemand dat ooit doen? In het vorige nummer van de Duplomaat ging het over de Schiedammer Parkmoord, waarin Cees B. een valse bekente-nis had afgelegd. Maar er is nog een geval van gerechtelijke dwaling bekend in Nederland die draait om een valse bekentenis: de “zaak Ina Post”.

Zaak Ina Post

22 Augustus 1986 werd de 89-ja-rige mevrouw Kolstee-Sluiter in Leidschendam door wurging met

Gerechtelijke dwaling: VALSE bEKENTENISSEN

een elektriciteitssnoer om het leven gebracht. Ina Post, een bejaarden-verzorgster, was de laatste persoon die haar die dag in leven heeft ge-zien. Op 8 september 1986 werd zij door een arrestatieteam van min-stens 10 politiemensen van haar bed gelicht en naar het politiebureau ge-bracht voor verhoor. Na vier dagen van intensief verhoor bekende Ina de moord op de bejaarde vrouw. Nog voor de rechtszaak tegen haar begint trekt ze haar verklaringen in en ontkent ze de moord te hebben gepleegd, maar ondanks het feit dat er verder nauwelijks sprake is van bewijs wordt zij toch veroordeeld voor doodslag en krijgt zij zes jaar celstraf opgelegd.

47

Van de verhoren destijds zijn geen geluidsopnames gemaakt, er valt dus niet met zekerheid te zeggen wat zich heeft plaatsgevonden die bewuste vier dagen op het politiebu-reau. Wat feitelijk het belangrijkste bewijs tegen Ina was –afgezien van de bekentenis- waren gestolen che-ques van mevrouw Kolstee-Sluiter die de dag na de moord geïnd wa-ren bij de Bijenkorf in Den Haag. Volgens het handschriftonderzoek van de politie vertoonden het hand-schrift van Ina en het handschrift op de cheque gelijkenissen. Door haar constant met zogenaamd “bewijs” te confronteren, onder druk te zet-ten, een tekort aan slaap en totaal geen contact met de buitenwereld of advocaat, deed Ina Post op de vierde dag een bekentenis.

Inmiddels is de zaak heropend en is Ina Post officieel vrijgesproken, het gerechtshof van ’s Hertogenbosch oordeelde dat zij geen blijk heeft gegeven van “harde daderweten-schap” aangezien er veel details over de zaak in de media waren geweest en het feit dat de politie Ina na haar arrestatie heeft meegenomen naar de plaats delict. Ook het handschrift zou volgens deskundigen niet van Ina Post zijn. De bekentenis zou zijn gedaan onder een acute stress-stoor-nis die werd veroorzaakt door de ar-restatie en het dagenlange verhoor.

Valse bekentenissen

Valse bekentenissen zijn minder zeldzaam dan je zou denken. In Nederland zijn enkele schrijnende gevallen bekend zoals de zaak Ina Post, de Puttense moordzaak en de Schiedammer Parkmoord. Maar

ook in het buitenland zijn veel ge-vallen bekend. Door middel van DNA-bewijs zijn in de VS al zo’n 60 veroordelingen teruggedraaid die berustten op een valse bekentenis. En volgens een onderzoek in IJsland bleek daar zo’n twaalf procent van de gevangenen vast te zitten op ba-sis van een onterechte bekentenis.

Aan de universiteit van Maastricht is er een experiment verricht onder studenten om hen zo ver te krijgen dat ze een valse bekentenis zouden doen. Ze moesten een taak op een computer uitvoeren, waarbij vooraf werd verteld dat wanneer ze de shift toets zouden aanraken, de computer zou crashen. Vervolgens zorgden de onderzoekers ervoor dat het systeem vastliep en gaven de proefpersonen hier de schuld van. Op deze manier wisten de onderzoekers zo’n zestig procent van de studenten ertoe te brengen dat ze een bekentenis te-kenden.

Verhoortechnieken

Er bestaan verschillende verhoor-technieken die er op zijn gericht een verdachte tot een bepaald breek-punt te brengen waarop hij alles verteld. Eén van de bekendste is mis-schien wel de `good cop bad cop` methode, die ook vaak in Holly-woodfilms voorkomt.

Good cop bad cop

Deze zeer bekende verhoormethode wordt door twee personen uitge-voerd, de`good cop` die zich mee-levend en begrijpend opstelt, en de `bad cop` die dreigend en soms zelfs agressief reageert op de verdachte.

48

Deze twee ondervragers wisselen el-kaar af, de bad cop dreigt met de gevolgen van niet meewerken aan de ondervraging, en de good cop doet beloften voor wanneer de ver-dachte wel meewerkt. De bedoeling van deze techniek is dat de verdach-te uiteindelijk de vriendelijke agent in vertrouwen neemt.

Reid techniek

Dit is een verhoormethode die voor-al in de VS veel wordt gebruikt, in Nederland is deze techniek verbo-den. Bij deze verhoormethode wordt de verdachte sterk tegengewerkt als hij ontkent, hierdoor wordt zijn weerstand tegen de verhoorders ge-broken en raakt hij steeds meer be-reid om te bekennen. Tevens wordt verteld dat er zeer sterk bewijs tegen de verdachte is, wat niet per se ook echt zo hoeft te zijn, en wordt er ge-zegd dat het allemaal makkelijker is wanneer de verdachte simpelweg bekent. Dit zou dan bijvoorbeeld lei-den tot een lagere straf dan wanneer hij niet zou bekennen en op basis van het bewijs wordt veroordeeld.

Zaanse verhoormethode

Deze verhoormethode is tevens ver-boden in Nederland. Onderdelen hiervan zijn bijvoorbeeld de dader veelvuldig confronteren met bloede-rige foto’s van het slachtoffer, emoti-oneel chanteren door uit te vinden wat zwakke plekken zijn van de verdachte en hierop in te spelen en leugens te vertellen om daarmee de verdachte onder druk te zetten. In een zaak over de moord van Gro-ningse coffeeshophouder Harry Roo werd de verdachte bijvoorbeeld on-

der druk gezet door een indringen-de confrontatie met foto’s van zijn eigen familie die hingen tussen foto’s van het lijk van Roo.

Verhoren Ina Post

In een interview dat de rechercheur betrokken bij de verhoren van Post, rechercheur Groen, in 2003 aan toenmalig rechtenstudente Emma Naus gaf, deed hij opmerkelijke uit-spraken over de verhoren met Ina Post. Enkele hiervan zijn:

“Tuurlijk ga je ook gemene din-gen doen. Je zegt: Je snapt toch ook wel dat die man van jou er met andere vrouwen vandoor gaat, je probeert haar van alle kanten onder druk te zetten. Je maakt haar helemaal af in feite.”

“In dit soort lange verhoren gaan werkelijkheid en - hoe noem je dat? - fictie door elkaar heen lo-pen. Soms weet de verdachte niet waar hij ja op zegt.”

“Ik kan me herinneren dat ik de celdeur opendeed en dat ze op de grond zat en alleen maar zat te huilen. In een hevige emotio-

49

nele roes, absoluut niet meer in staat om normaal te kunnen den-ken. En over elk punt wordt maar doorgeluld, één uur, twee uur, net zolang tot ze vertelt wat wij graag willen horen.”

Ook al heeft het gerechtshof in Den Bosch in het vonnis waarin Post wordt vrijgesproken geoordeeld dat er geen sprake was van “ontoelaat-bare druk” tijdens de verhoren, de bovenstaande uitspraken zetten je wel aan het denken over de omstan-digheden waarin de bekentenis ge-daan is.

Voorkomen valse bekentenis-sen?

Door de bovengenoemde gevallen van gerechtelijke dwaling in Ne-derland, en voornamelijk door de zaak Ina Post, is in Nederland een discussie over politieverhoren op gang gekomen. Worden de rechten van verdachten wel nageleefd door de politie? Een verdachte nauwe-lijks laten slapen, geen contact met de buitenwereld of een advocaat laten hebben, uren achter elkaar ondervragen en onder druk zet-ten, zoiets kan toch niet gebeuren in Nederland? De vraag komt op hoe men ervoor kan zorgen dat dit niet meer kan gebeuren. Ten eerste wordt geopperd om belangrijke ver-horen altijd op te nemen. Dit is geen wondermiddel, maar kan helpen om de waarde van een bekentenis in te schatten. Tevens zou dit ervoor kun-nen zorgen dat controle op naleving van de regels makkelijk is. Veruit het belangrijkste is dat de houding ten opzichte van bekentenissen veran-derd, men is zich er vaak niet van bewust hoe “makkelijk” het is om

Door Rosalie Dieleman en Iris Janssen

iemand op een dusdanige manier te bewerken dat hij bereid is om te zeggen wat je wilt…

50

AGENDAMaart

5. Inhousedag Houthoff Buruma 7. Diesborrel De dertiende verjaardag van In Duplo

14. Advocatendiner Schuif aan tafel bij verschillende kantoren

April

4. In Duplo Feest Het jaarlijkse spetterende In Duplo feest

11. Actievendag Deze dag worden de actieven in het zonnetje gezet

14. Marathon Challenge In Duplo rent voor het goede doel

51

52