In deze editie:

Twinning Libanon

Nachtburgemeester Isis over het Amsterdamse nachtleven

Foto’s van het kerstdiner & museumnacht

Interview met commissievoorzitter Albert van Andel

1 - De Druppel

Ten tijde van tentamens, papers, Sinterklaasgedichten en Kerstinkopen is het ons toch gelukt een nieuwe Druppel af te krijgen! Helaas zonder achterklap (Amsterdamse JD’ers zitten blijkbaar niet

te wachten op roddels en grappige quotes… Misschien is het angst…) maar met heel veel andere leuke stukken!

Omdat de Druppel-redactie in het nieuwe jaar de kunst- en cultuursector ten tijde van bezuinigingen wil aanmoedigen, hebben we voor deze editie de voorkant speciaal laten ontwerpen door art designer Helena Schotman. Daarnaast bevat deze editie onder andere interviews met de Amsterdamse nachtburgemeester Isis en commissievoorzitter Albert van Andel, een reportage over Twinning Libanon, een bezoek aan de Noord/Zuidlijn en natuurlijk een fotopagina van het befaamde kerstdiner.

Veel leesplezier! En natuurlijk een heel gelukkig, cultureel, en politiek verantwoord nieuwjaar gewenst!

Liefs, Anna

Voor tips of vragen: druppel.amsterdam@jongedemocraten.nl

Een nieuw jaar: een nieuwe Druppel!

Hoofdredactie: Eindredactie: Redactie:

Foto’s:

Vormgeving:Design voorpa-gina:Met dank aan:

Anna BressersCynthia Mak, Anna BressersCynthia Mak, Sarah Remmerts de Vries, Pol van der PluijmSean Stevenson, Sarah Remmerts de Vries,Frieso VoortmanHelena SchotmanJoran Oud, Alexander Scholtes, Moncef Beekhof en Sonwee Su

Colofon

De Druppel - 2

In de trein onderweg van Amsterdam naar het pittoreske Hoorn schrijf ik in mijn dagboek.

Omdat ik het voorzitterschap van de Jonge Democraten Amsterdam combineer met zowel werk als studie ben ik genoodzaakt om de tijd efficiënt te besteden. Tevens ervaar ik de trein als een inspirerende omgeving. Een tiental indi-viduen in een coupé: geen enkele vorm van com-municatie behalve een doordringende blik. Waar-schijnlijk kunnen we allemaal van elkaar leren, met elkaar lachen of misschien zelfs wel een vriendschap opbouwen. Sterker nog, misschien wordt dat meisje achterin de trein wel de moeder van mijn kinderen. Toch kies ik ervoor om achter mijn laptop dit verhaal te tikken en in het gareel te blijven…

Terug naar de Jonge Democraten Amsterdam. Zoals jullie wellicht weten ben ik afgelopen juli verkozen tot nieuwe voorzitter van de afdeling Amsterdam. Een ontzettend grote maar vooral ook leuke uitdaging voor zowel mij persoonlijk als voor de afdeling en haar leden. Met het nieuwe bestuur zetten we ons in om het aantal actieve leden en de politieke invloed van de afdeling verder te doen groeien. Wij willen ons duidelijker profileren binnen de (Amsterdamse) politiek door misstanden aan de kaak te stellen en hier-voor gerichte oplossingen te bieden. Wanneer wij als leden onze kennis en creativiteit bundelen kunnen we bijdragen aan een mooier Nederland.

Aangekomen bij station Purmerend: een groep schoolkinderen komt schreeuwend de trein bin-nen. Plotseling een overdaad aan communicatie. Oké dit is ook niet alles...

In januari zal ons beleidsplan - waarmee wij onze doelstellingen in de komende jaren kunnen verwezenlijken – klaar zijn en zullen wij deze presenteren op onze afdelingsvergadering. Naast alle andere activiteiten die jullie achterin dit blad zullen lezen willen wij jullie dan ook uitnodigen om hierbij aanwezig te zijn en mee te denken.

De trein komt inmiddels langzaam tot stilstand. Het dorpje waar ik ben opgegroeid zijn we inmid-

Dagboek van de Voorzitter

dels voorbij en het station van Hoorn nadert. In-tussen heb ik een aantal woorden gewisseld met de schooljuf: “In de klas kunnen ze ook stil zijn, maar dit is een uitje”. Ik neem het voor waarheid aan en besluit mijn kinderwens nog even in de vriezer te stoppen, mijn tijd komt nog wel.

Dag lief dagboek, veel leesplezier in de rest van de Druppel en tot de volgende keer!

Joran Oud

3 - De Druppel

Het debat rondom Mauro heeft opnieuw de dis-cussie over het Nederlandse migratiebeleid

doen oplaaien. De meerderheid van de Neder-landse bevolking is van mening dat dit beleid streng moet zijn, en geen aanzuigende werking mag hebben. Maar wanneer de uitzettingspro-cedures een menselijk gezicht krijgen wordt dit beleid sterk bekritiseerd en pleit men voor een meer humane oplossing.

Tijdens de PINDA: Fort NL ging JD Amsterdam in discussie over het huidige migratiebeleid. Samen met een deskundig panel bestaande uit Pam de Soete, D66 raadslid Amsterdam; Jeroen Doomernik, hoogleraar politicologie; en Marion Wesseling, juriste en voormalig werkzaam bij Vluchtelingenwerk, bespraken de JD’ers de voor- en nadelen van de huidige wetgeving, de angst rondom massa-immigratie en, natuurlijk, de PVV.

Het panel benadrukte dat migranten de Neder-landse samenleving verrijken en de diversiteit vergroten. Maar tegenwoordig heerst er, mede door de PVV en de media, een angstcultuur en zijn mensen bang voor veranderingen als gevolg van de zogenaamde massa-immigratie. Maar,

Pinda: Fort NLDoor Anna Bressers zoals Jeroen stelde, er is geen sprake van massa-

immigratie, en deze angst is ongegrond. Daarnaast was het panel van mening dat mobi-liteit tussen verschillende landen de Nederlandse economie kan stimuleren. De politiek moet zich dan ook minder richten op het afhouden van immigranten en daarvoor in de plaats de uitwis-seling van kennis en talent aanmoedigingen. Daarbij zal immigratie nooit tegengehouden kun-nen worden, ook niet door middel van een strikte regelgeving. Want zolang het ergens anders slech-ter is zullen er altijd mensen naar fort NL blijven komen.

De Druppel - 4

“Mensen mag je niet beoordelen op hun anders zijn, alleen op hun

sociale gedrag”Door Anna Bressers

In het initiatiefvoorstel “Topstad bij Nacht” pleiten D66 Amsterdam en de Partij voor de

Dieren voor een aantal maatregelen om het nacht-leven van de hoofdstad weer te doen bruisen. Eén daarvan zijn ruimere openingstijden voor clubs in de gehele stad. Een stap in de goede richting is al gemaakt: op korte termijn krijgen clubs aan de rand van de stad ruimere openingstijden en wor-den er jaarlijks een tiental 24-uursvergunningen vergeven aan clubs in het centrum.

Maar hoe is het eigenlijk echt gesteld met het uit-gaansleven van de hoofdstad? Wat vinden de ‘ex-perts’ van de kwaliteit van het nachtelijke leven? Als nachtburgemeester van Amsterdam is Isis van der Wel als geen ander op de hoogte van de hui-dige staat van de Amsterdamse nachtcultuur. Tijd voor een gesprek over haar visie op het Amster-damse nachtleven, het nachtburgemeesterschap en het gevaar van benauwende regelgevingen.

NachtburgemeesterKoning van de underground-scene; mysterieuze nachtelijke bijeenkomsten in donkere steegjes; het niet kunnen verdragen van daglicht: een aantal mogelijke associaties bij het horen van het woord ‘nachtburgemeester’. De functie is ech-ter heel wat minder mysterieus en duister: de nachtburgemeester van Amsterdam komt op voor het nachtleven van de stad om de cultuur en het uitgaansleven te verbeteren.

In februari 2010 werd Isis van der Wel verkozen om deze taak in Amsterdam voor twee jaar op zich te nemen. Als internationale DJ (voorheen bekend als 100%Isis) en inwoner van Amsterdam weet Isis als geen ander hoe het Amsterdamse nachtleven ervoor staat. Daarnaast komt ze uit een politiek milieu, haar moeder is (dag)burge-meester van Rijswijk, wat haar, naar eigen zeg-gen, tot een “kritisch, oplettend en geïnteresseerd mens heeft gemaakt”.

Als nachtburgemeester fungeert Isis als brug tussen de gemeente en burgers, zodat deze op

de hoogte blijven van elkaars standpunten en problemen. “Helaas hebben de bestuurders van de stad vanwege hun dagleven slecht zicht op het nachtelijke stadsleven. Amsterdam is de hoofdstad van ons land: daar hoort een levendige nachtcultuur bij. En deze heeft extra aandacht nodig.”

Een eigen nachtelijke identiteit De nachtcultuur van Amsterdam is belangrijk voor de identiteit van de hoofdstad. Isis legt uit dat Amsterdam, om zich te profileren als wereld-stad, een uitgaanscultuur nodig heeft die appel-leert aan het bewustzijn van de kosmopoliet. “Amsterdam mag nooit een kleine versie van een buitenlandse stad worden, laat staan een replica van een doorsnee Nederlandse stad. Die eigen-heid dient daarom te worden gekoesterd. Zeker als je de jonge en hoog opgeleide generatie wilt boeien. Een bruisend nachtleven is een essentieel onderdeel van een gezonde stadsdynamiek.”

Foto door: Roel Determeijer

5 - De Druppel

“Amsterdam mag nooit een kleine versie van een buitenlandse stad

worden, laat staan een replica van een doorsnee Nederlandse stad. Die eigenheid dient daarom te

worden gekoesterd.”

Amsterdam moet dan ook een gevarieerd nachtleven bieden om een brede groep mensen aan te kunnen trekken. “Niet alleen Amsterdam-mers, maar ook andere Nederlanders en toeristen moeten zich hier thuis kunnen voelen”.

Missie: verbindenIedere nachtburgemeester bepaalt zelf waar hij of zij zich voor in wil zetten. Isis heeft ervoor gekozen om zich te richten op het verbinden van verschillende partijen die zich manifesteren in de uitgaanscultuur, zoals artiesten, ondernemers, het publiek en beleidsmakers. Dit doet zij door regel-matig met deze partijen te overleggen, onderzoek te doen en debatten te organiseren. Zo deed Isis in december mee aan een debat over de mogeli-jkheden van een ‘Roze Broedplaats’, die naar aan-leiding van de beëindiging van de kunstenaarsuit-kering door COC Amsterdam georganiseerd werd, en sprak ze tijdens de Dammanifestatie voor het behoud van tolerantie.

Direct na haar aanstelling liet Isis een onderzoek uitvoeren naar de staat van het Amsterdamse nachtleven. Hieruit bleek dat een meerderheid van ruim 2.000 ondervraagden van mening was dat het uitgaansleven de afgelopen jaren minder leuk was geworden. De Amsterdammers waren vooral ontevreden met de regelgeving ten aanzien van de openingstijden en het terrassenbeleid.Ruimte voor spontaniteitVoor haar tweejarige bestuursperiode heeft Isis dan ook tot doel gesteld de regelgeving te ver-soepelen en de handhaving tot een minimum te beperken.

“In het uitgaansleven is er sprake van een tijdelijke samenleving. Door het gebrek aan vaste structuur levert dit vaak interessante situaties op waarbij niet alleen op cultureel vlak, maar ook op gebied van communicatie, sociale structuur, economie, duurzaamheid en zelfs spiritualiteit bruikbare en inspirerende ontdekkingen worden gedaan.”

Volgens haar is het van groot belang dat er ruimte gecreëerd wordt om de creatieve sec-tor te stimuleren en de mogelijkheid te bieden voor spontaniteit en flexibiliteit. Op deze manier kan de uittocht van kunstenaars tegengehouden worden, zeker met het oog op de huidige be-zuinigingen.

“De waardering voor de zogenaamde vrije cul-turele ruimte is van essentieel belang voor het be-houd van een generatie pioniers, avant-gardisten en vernieuwers. In een overbevolkt land als de onze is de ruimte schaars en moeten we oppassen om niet alles ‘dood’ te ontwikkelen met bestem-mingsplannen”.

De Druppel - 6

Foto door: Mavano Photography

24-uursvergunningenVolgens Isis gaat het op dit moment de goede kant op met de nachtcultuur van Amsterdam. “Dankzij het voorstel van D66 en de Partij voor de Dieren ‘Topstad bij nacht’ gaat de verruiming van de openingsuren plaatsvinden. Dit is brood-nodig om de concurrentie met andere Europese steden het hoofd te kunnen bieden.”

Toch ziet Isis liever dat deze 24-uursvergun-ningen helemaal niet nodig zouden zijn en dat iedereen zelf zou mogen beslissen tot hoe laat hij of zij uit wil gaan. “De 24-uursvergunningen zijn dus een stap in de goede richting.”

De ideale Amsterdamse nachtDe ideale Amsterdamse nachtcultuur wordt volgens Isis gekenmerkt door variatie, zowel in activiteiten, publiek, tijden als locaties. Ook moet regelgeving alleen worden ingezet om overlast terug te dringen, en niet om te benauwen of te criminaliseren. “Mensen mag je niet beoordelen op hun anders zijn, alleen op hun sociale gedrag. Het zero tolerance drugsbeleid moet daarom worden afgeschaft. Ruim 20% van de Amster-dammers gebruikt wel eens drugs. Deze groep criminaliseren is juist crimineel.”

In de toekomst hoopt Isis op meer ruimte zo-dat de creatieve sector zonder commerciële doeleinden zich beter kan ontplooien en zich niet opgejaagd hoeft te voelen. “Ruimte voor het experiment is noodzakelijk voor vooruitgang. Een open culturele ruimte is dan ook onmisbaar voor een bruisende Amsterdamse uitgaanscul-tuur.”

7 - De Druppel

Tijdens de Museumnacht gingen de JD en D66 samen op stap om de kunst en cultuur van de stad te promoten. Vergezeld door Boris van der Ham en Jan Paternotte trokken ze langs alle musea om de bezoekers te overtuigen van het belang van cultuur. Hier een indruk van de avond!

Museumnacht 2011 – Cultuur Ja!

De Druppel - 8

Museumnacht 2011 – Cultuur Ja!

9 - De Druppel

In oktober ging een delegatie van de JD Amsterdam op bezoek bij Future Youth in Libanon. Jorine Boink, Jasper de Lange, Jasper van Aalst en Cynthia Mak snuffelden een week lang rond in zonnig Beiroet bij de jongerenpartij van de liberale Future Movement. Zowel de JD als de Future Youth zijn lid van de IFLRY – de International Foundation of Liberal Youth. Hier lees je onze ervaringen.

Libanon is een land dat met een oppervlakte van een derde van Nederland qua grootte

redelijk te overzien is. Om maar gelijk twee vooroordelen weg te nemen: nee, er zijn geen kamelen, en ja, je kunt als vrouw ongesluierd over straat. Alcohol kun je er ook gewoon drinken: Beiroet is niet voor niets bestempeld als stad met een sizzling nachtleven, waar menig Arabier graag naartoe karavaant om de bloemetjes buiten te zetten. Of je nou in een kasteel wilt feesten, omgeven door buikdansers en in de sfeer van duizend-en-één nacht, los wilt gaan in een on-dergrondse bunker, of wilt dansen op BeiRoof, uitbundige feesten zijn er genoeg. Omdat er in Beiroet meerdere prestigieuze universiteiten met

Twinning LibanonDoor Cynthia Mak internationale studenten gevestigd zijn, is het

nachtleven goed gevuld met vrolijke gezichten.

Roerige geschiedenisDe onbezonnenheid van het nachtleven staat zowel in contrast met de zorgen van alledag als dat ze ermee verbonden zijn. Libanon kent een roerige geschiedenis en vandaag de dag is de rust alsnog niet definitief wedergekeerd. Formeel bevindt het land zich nog in staat van oorlog met buurland Israël, er zijn spanningen met Syrië en daar bovenop is het land nog herstellende van onrust tussen de bevolkingsgroepen binnen Liba-non. Deze verschillende groepen – voornamelijk sjieeten, soennieten en maronieten – proberen ieder hun eigen belangen zoveel mogelijk te behartigen. Diverse burgeroor-logen zijn al het gevolg geweest van onenigheid tussen de bevolking. Er is een betrekkelijk rustige periode geweest toen president Hariri aan de macht was. Deze heeft geprobeerd de verschil-lende etnische groepen zoveel mogelijk naast elkaar te laten leven, waardoor er nadruk gelegd werd op saamhorigheid in plaats van verdeeld-heid. Echter is deze president in 2005 door een autobom om het leven gekomen. Er is nog steeds

Palestijns vluchtelingenkamp

De Druppel - 10

niemand aangewezen als dader van deze moord. De verdenkingen liggen bij Hezbollah, echter is er een uitspraak van het Libanees Tribunaal nodig om deze verdenkingen hard te maken en om het gevoel van gerechtigheid teweeg te brengen. Niet iedereen hecht echter evenveel waarde aan een eventuele uitspraak van dit tribunaal. De Future Movement doet dat echter wel. Zij streven ernaar het gedachtegoed van Hariri voort te zetten en willen gerechtigheid, rust, en de mogelijkheid om het land te heropbouwen.

Future MovementFuture Movement claimt ook de belangen van alle bevolkingsgroepen te willen behartigen, en niet gestoeld te zijn op religie. Anders dan wij in Nederland beschikt deze Future Movement over een breed scala aan kanalen om de Libanese bevolking te bereiken. Zo heeft het twee eigen TV zenders – Future TV en Future News -, een krant, een online magazine en een radiozender. Daar-naast is er dus ook een jeugdafdeling van de par-tij, die zich voornamelijk richt op de studenten. Op de universiteiten in Beiroet zijn de politieke partijen namelijk ook vertegenwoordigd, en er worden regelmatig student elections gehouden. Op deze manier is de politiek dus bij de studenten ook vertegenwoordigd en kunnen zij invloed uitoefenen op de landelijke politiek. Deze stu-dent elections zijn overigens groots opgezet, en er worden grootschalige verkiezingscampagnes gehouden en gecoördineerd. Hierbij worden bijvoorbeeld ook stemmen van decanen bijeen gelobbyd. Binnen de universiteiten zelf zetten de studenten zich ook in voor belangen, zoals de invulling van het studieprogramma of het aan-leggen van meerdere parkeerplaatsen. Uiteraard zijn de universiteiten zelf ook een goede plek om nieuwe studenten te werven.

ContrastGelijktijdig versterkt dit het contrast tussen arm en rijk dat duidelijk zichtbaar is in Beiroet. De universiteiten zijn namelijk voor een groot deel privé-universiteiten, waar voor de som van een luttele $50.000 per jaar gestuurd kan worden. Ook een groot deel van onze gastheren waren alumni van deze universiteiten en hadden het duidelijk slechter kunnen treffen, gezien de ver-zameling aan dure auto’s waar wij in rond-gechauffeurd werden. In het programma, dat zij voor ons hadden samengesteld, zijn vele aspecten van de Future Movement toegelicht. Diverse sprekers hebben ons verteld over de politieke situatie binnen Libanon. Daarnaast hebben wij het graf van Hariri bezocht, een rondleiding gehad bij Future News, gesproken met diverse promi-nenten binnen de Future Movement en een ron-drit door Beiroet gehad. De hoogtepunten waren echter wel een bezoekje aan het parlement en een rondleiding door het Palestijnse vluchtelingen- kamp. De wijk in Beiroet, die al zestig jaar dienst doet als zeer primitieve woonplaats voor deze vluchtelingen, is ook weer een groot contrast met de nieuwe gebouwen die Beiroet een mooi en

Libanees parlement

Uitzicht op Beiroet vanuit de moskee

11 - De Druppel

nieuw aanzicht geven. Steeds hoger gebouwde huizen staan zodanig scheef dat een groot deel van de wijk geen zonlicht ziet. Daarnaast is het een wirwar van illegaal doorgetrokken elektraka-bels, die zo dicht bij de lekkende waterleidingen hangen, dat ze maandelijks één tot drie doden eisen als gevolg van elektrocutie. Geen wonder dat de Palestijnen graag terugwillen naar hun eigen land, waar zij wel worden erkend en wel kunnen werken. Helaas is het nog niet zover voor ze. Ondanks de omstandigheden waarin ze leven, die wij op z’n minst erbarmelijk vinden, maken de Palestijnen een vrolijke en levenslustige indruk. Hoewel er minstens 120 beroepen zijn die zij niet mogen uitoefenen – waaronder arts of jurist – beschikken zij over een eigen ziekenhuis in het kamp, dat uitsluitend op giften rond kan komen. Daarnaast kunnen jaarlijks een klein aantal stu-denten op een universiteit worden toegelaten. Redelijk tegenstrijdig, maar tegelijkertijd ook een goede ontwikkeling. Aan het eind van de rondlei-ding zijn wij uitgenodigd voor een Palestijnse lunch, wat met recht een feestmaal genoemd kon worden. Ook een apart contrast: hoewel er mooie, nieuwe gebouwen worden neergezet, die de aanblik van Beiroet opfleuren, ontkom je bijna nergens aan de sporen die door kogelgaten zijn achtergelaten. Daarnaast zie je een hoop mooie, dure auto’s, die allemaal op krediet worden gekocht en de stad een zeer luxe aanzien geven. Maar kijk niet raar op als je terloops nonchalant een geweer of ander soort vuurwapen in de auto ziet liggen, of op z’n minst een honkbalknuppel. Het gevoel van vei-ligheid is blijkbaar nog niet helemaal gesetteld in Beiroet.

Unieke ervaringHet was voor de JD delegatie bijzonder leerzaam om een bezoekje te brengen aan zowel een an-

dere stad, een andere cultuur, als een andere poli-tieke inrichting. We hebben dingen gezien, zoals het vluchtelingenkamp, die je niet zo gauw weer zult meemaken. Ook was duidelijk dat ondanks de inspanningen van Future Youth om ons een beetje bekend te maken met de politieke situatie daar, het beeld erg gekleurd was. Uiteindelijk heb-ben wij alleen met leden van de Future Youth of Future Movement gesproken, en dat is niet perse een goede afspiegeling van hoe de Libanese jon-geren het dagelijks leven ervaren. Om maar een voorbeeld te noemen: we hebben weinig jongeren gesproken die niet aan een prestigieuze univer-siteit studeren of op z’n minst geen eigen auto bezitten. Eind februari zal de Libanese delegatie een be-zoek aan de JD Amsterdam brengen. Voor geïn-teresseerden wordt voor die tijd nog een avond georganiseerd waarin meer ervaringen uit Bei-roet gedeeld worden door Jorine, Jasper, Jasper en Cynthia. Voor meer informatie over de Future Movement kunt je kijken op http://almustaqbal.org/index.php?lang=EN.

Uitstapje Jeita Grottos Gedenkbeeld met kogelgaten

De Druppel - 12

Wie een brug legt; naar een ander; kan altijd heen; en terug.

Aldus de ‘wereldvermaarde’ dichteres Jana Be-ranová.

Een waarheid als een koe waar je het toch eigen-lijk nauwelijks mee oneens kan zijn. Maar toch is het allemaal niet zo vanzelfsprekend als het soms lijkt. Een brug bouwen kost tijd en moeite. En dan wil je ook nog eens dat hij stevig is! Want ze hebben nu en dan de neiging om in te storten of uit balans te raken…

De brug tussen D66 Amsterdam en de Jonge Democraten Amsterdam ligt er. Al vele jaren. Het is een mooie brug, ondersteund door twee ferme pilaren: de JD en D66. Het is ook een drukke brug, waar ieder jaar meer mensen over heen en weer lopen. Een derde deel van de Amsterdamse D66’ers heeft een huis (of kamer) aan beide zijden en voelt zich thuis op beide oevers. Hij kan ook tegen een stootje. Handig, want nu en dan wordt er flink tegenaan geschopt. Toch heeft ook deze brug regelmatig onderhoud en aandacht nodig. Een likje verf hier, een nieuwe schroef daar…

Een jaar geleden werd ik na, en voor een deel zelfs nog tijdens, een vrij roerige tijd in de partij, voorzitter van D66 Amsterdam. Vrij snel daarna maakte ik al kennis met de toenmalige JD voorzit-ter en haar bestuur. Het was een prettige kennis-making die mij bij diverse bijeenkomsten, borrels en vergaderingen van de JD in Amsterdam bracht. Inmiddels heb ik vele enthousiaste, kleurrijke en bijzondere personen ontmoet met allemaal een passie voor de politiek, het debat of een betere stad. Het is voor mij altijd weer inspirerend om aanwezig te zijn bij JD bijeenkomsten.

Zo aan het begin van een nieuw jaar kijk ik graag

Binnen de SpeeltuinIn Binnen de Speeltuin laten we ervaren D66’ers een inkijkje geven in onze vereniging. Hoe kijken ze tegen de JD aan? Wat kunnen de JD en D66 van elkaar leren? Deze keer de beurt aan Moncef Beekhof, voorzitter van D66 Amsterdam.

vooruit. Ik kijk uit naar een verdere samenwerk-ing tussen beide pilaren die ieder op hun eigen wijze en met de eigen accenten een gezamenlijk doel ondersteunen. Ik proost ook graag op een onafhankelijke en eigenwijze JD dat tegendraads kan en durft te denken en zo D66 en D66’ers scherp weet te houden. En op een JD die het enorme reservoir aan politiek en bestuurlijk talent blijft kweken waar D66 uiteindelijk weer ten volle van kan profiteren.

Mijn advies voor 2012 is: blijf schoppen tegen die brug maar zorg ook voor het onderhoud ervan. En vergeet vooral niet er regelmatig overheen te lopen!

De beste wensen!

Moncef Beekhof

13 - De Druppel

In het najaar werd voor de derde keer de Master-classreeks Politiek georganiseerd. Ruim dertig Amsterdamse Jonge Democraten werden in zes bijeenkomsten klaargestoomd voor de enerverende wereld van politiek. Hier een verslag van één van de deelnemers.

In de zes avonden werd een breed scala aan onderwerpen behandeld die allemaal een raakv-

lak hebben met politiek. De onderwerpen die voorbij kwamen waren speech en debat, populis-tische retoriek, sociaal-liberale visie, onderhan-delen, congresmodificatie en spindoctoring. Er zaten zeker een aantal “eyeopeners” bij. Adriaan Andringa, docent strategisch debatteren en com-municeren, benadrukte tijdens de sessie speech en debat bijvoorbeeld dat het heel doeltreffend kan zijn om je verhaal persoonlijker te maken door een menselijk voorbeeld te gebruiken, zoals je buurmeisje of je oma. Een ander voorbeeld was de sessie “spindoctoring” van journalist Kemal Rijken, waarin nog maar eens goed duidelijk werd hoe invloedrijk politieke PR kan zijn.

Ik heb de Masterclassreeks als een zeer interes-sante en leerzame activiteit ervaren! Ook was het door de informele en gezellige sfeer een perfecte gelegenheid om andere JD’ers te leren kennen. Kortom, de reeks is een echte aanrader!

De volgende Masterclassreeks Politiek zal in febru-ari en maart 2012 plaats vinden. Meer informatie hierover is te vinden op http://jongedemocraten.nl/amsterdam.html.

Masterclassreeks Politiek 3.0Door: Pol van der Pluijm

De Druppel - 14

Albert van Andel is sinds anderhalf jaar voorzitter van de commissie Onderwijs,

Cultuur en Wetenschap. Deze commissie bestaat uit een groepje van vier personen die allemaal een achtergrond hebben in muziek, kunst, theater en onderwijs. Eén keer in de twee maanden komen ze bij elkaar om de ontwikkelingen in hun eigen sectoren te bespreken. Ondanks zijn drukke leven als theatermaker heeft Albert de tijd genomen om de Amsterdamse JD’ers eens goed uit te leggen hoe het er, ten tijde van bezuinigingen en crises, nou echt voor staat met de kunstsector.

Als je Albert vraagt om een plek in Amsterdam te kiezen die voor hem iets betekent op het gebied van kunst, dan kiest hij een onopvallend pand dat fungeert als kweekvijver, verscholen achter de Dam: Kafana. Waarom deze plek?“Dit is zo’n plek waar Amsterdam te weinig van heeft. Een soort open space waar mensen gewoon kunnen experimenteren met kunst. Dit soort plekken moet Amsterdam meer hebben anders tikt de stad helemaal dicht. Dit pand heeft Ymere aan een paar kunstenaars gegeven in ruil voor een bijdrage in gas, water en licht, en zij mogen bepalen wat hier gebeurt. Hier wordt geëxposeerd, opgetreden en geborreld.”

“Kunst is een intrinsiek deel van het leven – het hoort bij een ‘goed’ mens zijn”

Door Anna Bressers

Naam: Albert van AndelLeeftijd: 28 jaarWoonplaats: AmsterdamWerk: Theatermaker Studie: Toneelacademie Maastricht (afgerond)Lid van de JD: 2,5 jaar

“Wij hebben als generatie de verant-woordelijkheid om te zeggen: sorry, maar wij houden wel van volzinnen, van u zeggen, van luisteren en van iemand uit laten spreken, want wij geloven dat je het debat helemaal moet voeren.”

Hoe doet Amsterdam het op het gebied van kunst en cultuur?“Amsterdam blijft de hoofdstad van Nederland, maar bijna iedereen die ik ken heeft emigreren in zijn top vijf van reële toekomstplannen staan. Nederland en Amsterdam zijn niet meer de plekken waar je je als kunstenaar vrij kunt ontplooien. En dat is eigenlijk veel meer een probleem van ruimtelijke ordening dan van het politieke klimaat.”

15 - De Druppel

Wat bedoel je met een “probleem van ruimtelijke ordening”?“Heel bot gezegd: de huren zijn te hoog. Je kunt hier niets meer doen. Wat je kunt doen is antikraak, maar daar word je weer uitgegooid zodra het pand een andere bestemming krijgt. Bij Kafana is het helaas ook misgegaan. Ze hebben hier een feestje gegeven en overlast veroorzaakt, en het was meteen lik op stuk. Er werd niet over gepraat: ze moesten er meteen uit. Dat is misschien ook wel een probleem in Amsterdam: dat het de hoofdstad is maar dat er ook mensen wonen. En die twee functies staan nog wel eens op gespannen voet met elkaar. Het grote probleem in Amsterdam is niet zozeer dat er geen ruimte is, maar dat alle ruimte een functie moet hebben. De laatste jaren wordt dit steeds erger, en het kraakverbod helpt ook niet. De JD wil het kraakverbond handhaven, maar mijn vraag is dan: wat gaan we met de leegstand doen? Door de regeldruk is het bijna onmogelijk om in de binnenstad iets te creëren wat niet commercieel is. Er moet meer moed zijn. Het kost meer lef om te zeggen: hier gaan we gewoon proberen iets tot stand te laten komen, en het mag ook mislukken.”

Waarom zijn kunst en cultuur zo belangrijk voor de stad?“Kunst en cultuur maken de stad leuk, en bijzonder. Kunst is gewoon een intrinsiek deel van het leven. Het hoort bij een goed mens zijn. Het hoort bij een ‘gelukt’ mens zijn, los van dat je er geld mee kunt verdienen. Volgens mij moeten we als Jonge Democraten veel meer denken vanuit wat wij intrinsiek ‘goed’ vinden. We hebben het bijvoorbeeld nooit over de opbrengsten van zorg, terwijl zorg absoluut veel geld opbrengt in arbeidsjaren, omdat we vinden dat zorg er gewoon moet zijn. Dat hoort bij intrinsiek ‘goed’ zijn. Ik vind dat kunst ook bij een maatschappij hoort. En de markt kan absoluut een deel van de kunst betalen, maar niet alles. Dus speelt de overheid er een rol in, net als in het onderwijs.”

Wat zullen de cultuurbezuinigingen van de overheid voor gevolgen hebben voor Amsterdam?“In Amsterdam komt 1/3 van de Rijksbezuinigingen terecht, dat is ongeveer 90 miljoen euro. Hoeveel Amsterdam zelf op cultuur gaat bezuinigen is nog niet helemaal bekend. Het Nederlands Fonds van de podiumkunsten

De Druppel - 16

gaat er vanuit dat ongeveer de helft van het aanbod zal verdwijnen. Dus voor theater, dans, muziek en muziektheater. Beeldende kunst is moeilijker te zeggen omdat er meer privaat geld inzit, maar ook daar verdwijnen juist die dingen die overheidsinvesteringen zouden vragen: talentontwikkeling en minder gangbare stromingen. Overigens met argumenten waar ik het niet altijd mee oneens ben. Alleen de slotsom van het argument begrijp ik niet: Ja, de kunst moet meer publiek zoeken, meer ontwikkelen, en meer marketing gebruiken, dus er moet minder geld heen? Huh? Waarom volgt het ene logischerwijs op het andere? Er werd met de PVV afgesproken dat er bezuinigd ging worden en het argument volgde later. Ja, dat heeft gevolgen, dat gaan we merken. Die kunnen we deels niet overzien.”

Welke rol kunnen wij als jongere generatie hierin spelen?“Nou, het allerergste van het huidige klimaat vind ik dat het debat niet meer rustig gevoerd kan worden. We moeten gaan bezuinigingen met z’n allen, ook de kunstsector, alleen kunnen we niet rustig praten over hoe we deze bezuinigingen gaan invullen. Er wordt begonnen met een volledige aanval en dus gaat de ander zich alleen maar verdedigen en opnieuw aanvallen. Daar ging

volgens mij ook de Mars der Beschaving over, niet zozeer over het korten op kunst, maar over de onbeschaafde manier van debatteren. En dan hebben wij als generatie de verantwoordelijkheid om te zeggen: sorry, maar wij houden wel van volzinnen, van u zeggen, van luisteren en van iemand uit laten spreken, want wij geloven dat je het debat helemaal moet voeren. Een schilderij – daar moet je ook naar luisteren, daar moet je ook een kwartier naar kijken, en als je hem belachelijk vindt moet je jezelf afvragen of dat aan jouw vooroordeel ligt of aan het schilderij, of aan allebei. Ik denk dat zowel de kunst als het onderwijs de taak heeft om te zorgen dat mensen weer leren om vanuit een bestaande realiteit op basis van argumenten te bepalen wat ze moeten doen.”

17 - De Druppel

Op donderdag 17 november bracht een groep van 15 Jonge Democraten een bezoek aan

de Noord/Zuidlijn. In het informatiecentrum op Centraal Station kregen ze een rondleiding van Bram Veenhuizen, Dienst Noord/Zuidlijn. Hij legde uit dat het gedeelte van Amsterdam-Noord tot en met het Rokin in ruwbouw al klaar is. In totaal gaat het om 9,7 kilometer, verdeeld over 8 stations.

“Tussen Noord en het Centraal Station moeten nog zinktunnels geplaatst worden, waardoor er zo’n 22 miljoen kilo beton op de bodem van het IJ komt te liggen.” Om dit te realiseren worden er zand en palen onder de stad weggehaald zodat er een kanaal gecreëerd kan worden waar de beton-nen elementen in worden geplaatst.

De boormachines (met namen als Molly) hebben echter al voor enkele verzakkingen gezorgd bij de huizen aan het Rokin en de Vijzelstraat. ‘Onder de huizen van de Ceintuurbaan was het even span-nend, maar gelukkig is dat goed gegaan,’ vertelt Bram.

In 2017 zal de lijn pas in werking treden omdat er na het boren nog allerlei testritjes en brandweer-simulaties plaats moeten vinden. Er wordt dan wel gerekend op een levensduur van 100 jaar. De kosten voor dit project bedragen in totaal 3,1 miljard euro. Maar dan zullen uiteindelijk 1000 mensen in 16 minuten van het Buikslotermeer-plein naar Station Zuid vervoerd kunnen worden. Meer informatie over de vorderingen van de bouwac-tiviteiten is te vinden op: http://www.hierzijnwij.nu/

De JD bezoekt de Noord/ZuidlijnDoor Sarah Remmerts de Vries

De Druppel - 18

Zoals te lezen valt in het Politiek Programma (PP) van de JD Amsterdam zien ‘wij van de

Jonge Democraten (en ik ben nog steeds lid, dus “wij” slaat ook op mij) graag een veilige en vrije stad voor iedereen mits die niet voor overlast of ordeverstoringen zorgt’. Vervolgens keren “wij” ons in het PP tegen alcohol- en blowverboden ‘op verschillende straten’.

Ik ben ook geen groot voorstander van blow- en alcoholverboden, maar wat mij betreft moeten we één uitzondering maken, namelijk voor speel-tuinen. Het belangrijkste argument daarvoor is dat speeltuinen specifiek bedoeld zijn voor kleine kinderen. Voor deze kwetsbare groep moet de speeltuin een speelplek zijn waar zij veilig zijn en waar het belang van de kinderen voorop staat. Dat karakter en dat uitgangspunt komen in het geding wanneer je toelaat dat er geblowd en gedronken wordt in de zandbak. Wat mij betreft moet je duidelijk zijn over het beschermde karak-ter van een speeltuin. Een blowverbod schept die duidelijkheid, waar-door je ouders de mogelijkheid geeft om met enig gezag blowende of drinkende (jonge) volwas-senen aan te spreken die de speeltuin overnemen. In het uiterste geval kan dat de politie er ook bij worden gehaald. Dit is precies het punt dat een aantal ouders uit de Pijp naar voren heeft ge-bracht. Zij zagen de speeltuin op het Hemonyplein verworden tot een hangplek voor coffeeshop-klanten en konden daar niets aan doen. Er geldt geen blowverbod en er heerst onduidelijkheid over de vraag in hoeverre de gemeente zonder een blowverbod moet optreden tegen (overlast van) blowende mensen.

Wat de discussie extra ingewikkeld maakt is het Nederlandse gedoogbeleid: iets wat eigenlijk al verboden is (blowen), kan niet nog eens door de gemeente worden verboden. Ook al wordt het hebben en gebruiken van softdrugs gedoogd. Toch lijkt de Amsterdamse Algemene Plaatselijke Ver-ordening (APV) toch mogelijkheden te scheppen: in de APV is een verbod opgenomen op hinder-lijk en orde verstorend gedrag, en je zou kunnen zeggen dat blowen en drinken in de speeltuin per definitie hinderlijk is voor kinderen. Of er een blowverbod komt is dan ook vooral een politieke keus: de burgemeester is nu aan zet.

Gedachten van een Oudgediende

Zijn er nadelen aan een blow- en drinkverbod in speeltuinen? Natuurlijk. Ouders die houden van een jointje of biertje zullen zich even moeten in-houden, of even verderop moeten gaan staan. Dat lijkt mij te overzien. Het vaak gehoorde tegen- argument dat met verboden het probleem alleen maar verplaatst wordt geldt in dit geval als een ondersteunend argument. Dat is immers het hele idee: blowen en drinken is prima, alleen niet in de speeltuin. Het voelt nooit prettig voor een liberaal, pleiten voor een verbod. Ook al is het een beperkte, proportionele en effectieve maatregel, denk ik. Wie het daarmee oneens is, mag proberen mij te overtuigen via a.scholtes@d66.nl.

Door Alexander Scholtes

19 - De Druppel

Het Kerstdiner 2011

De Druppel - 20

21 - De Druppel

10 januari Wat: PINDA ouder/school-contractWaar: P96 - Prinsengracht 96, AmsterdamWanneer: Dinsdag 10 januari, 20:00

Agenda

15 januariWat: IntrodagWaar: Café de Heffer - Beursstraat 1, AmsterdamWanneer: Zondag 15 januari, 14:00

19 januariWat: Algemene Afdelingsvergadering Waar: StayOkay Zeeburg - Timorplein 21, AmsterdamWanneer: Donderdag 19 januari, 19:00

26 januariWat: Debatavond Waar: Gespuis - Spuistraat 47, AmsterdamWanneer: Donderdag 26 januari, 20:00

31 januariWat: COM-avond Gezondheid Waar: P96 - Prinsengracht 96, AmsterdamWanneer: Dinsdag 31 januari, 20:00

Vanaf 1 februari:Masterclassreeks, 6 weken lang op woens-dagInschrijven kan na de introdag om 17:00 in P96. Intro’ers krijgen voorrang.