CLUBBLAD

November / februari 2010-2011

Verder in dit nummer:

100 x Fred Bakkenist “Achter de meute”

3 x Bergmarathon met Walter Tesselhof Estafette # 23

En heel veel meer

KLM Roadrunners

Cover

Inhoudsopgave

Clubgegevens

Van de Voorzitter

Van de Redactie

KLM Roadrunners 25 jaar

Achter de Meute 99, 100 + 101

Ultra loper Harry Jansen

3 x berg marathon met Walter Tesselhof

Marathon Sjanghai met Wim Verhage

Estafette # 23

Ingekomen stukken

Gespot

Aan tafel bij Belinda

Planning RRI lopen

KLM Roadrunners International

Clubblad november / februari 2010-2011

INHOUDSOPGAVE

KLM Roadrunners International Clubblad november / februari 2010-2011

Clubgegevens Opgericht : 17 december 1985 Voorzitter : Kitty Meijburg-van Loon SPL/PX Tel : 023-5631467 Penningmeester : Wim Verhage SPL/ZW Tel : 06-20803895 Secretaris : Cock v/d Pol SPL/TZ pv 261 Tel: 023-5628354 Mob: 06-51211228 Ereleden: Driek Zwaan Cock v/d Pol Uitslagen & klassementen : Klaas Bruin SPL/PI Ledenadministratie : Peter v/d Veldt SPL/CC Wedstrijdcoordinator : Wim Verhage SPL/ZW Tel: 06-20803895 PR: Frank Jegers SPL/CC Jolanda Lucassen Clubblad : Silvia Honig-Aland SPL/PO Sandra Huenders-Daemen SPL/PO

Internet: www.klmrri.nl

Webmaster: Peter Groot Postbank : 4527630 Bankrekening : 3464.51.973 t.n.v. KLM Roadrunners, W. Verhage, Nieuwkoop Oplage : digitaal Productie: Honig & Huenders (H2PO)

Run2Day Haarlem: 10% korting op schoenen en kleding (niet op aanbiedingen en accessoires)

Beste mensen,

Zelden ben ik ZO gestrest geweest als op 17 en 18 december. Dat was dus gisteren en eergisteren, als we dit moment even vastleggen. Maar: zelden ben ik ook ZO trots, opgelucht en blij geweest als gisteren!

De zaterdag 18 december 2010, waarop wij als vereniging, ons 25 jaar KLM Road Runners feestje mochten vieren. Ik schrijf bewust mochten, want menig club haalt dit niet,…maar

menig clublid had het ook bijna niet gehaald. De weersomstandigheden van vorig jaar op onze loop in Zandvoort waren bar en boos. We dachten, “dat gebeurt voorlopig niet meer.”

Tja, daar werd door de Weergoden toch anders over gedacht en op vrijdag de 17de

december was de wereld om ons heen qua weersomstandigheden, een bizarre wereld. En vanaf dat moment lag ik in de stress. (En menigeen met mij) Een loopje organiseren is een ding, maar een feestprogramma met een besteld diner voor 100 personen, is een hele andere

(financiële) verantwoording. Wat ga je doen….komen er wel mensen….moeten we iets met de gereserveerde bus…wat doen we met al die no-show kosten….enzovoort.

We hebben heel wat onderling overleg gehad, maar ik denk dat de beste beslissing ooit was, om de mail te sturen dat het door ging! Dan kon iedereen zijn of haar plan trekken, en zelf

inschatten of het kon of niet…afreizen naar Langevelderslag. In de ochtend hebben we nog gebeld naar Nederzandt en gevraagd: “is er met de auto te komen?” waarom het gevatte antwoord kwam….”had je anders het vliegtuig willen nemen?” Kortom: de weg was wit, er was gestrooid en ja, je kon er komen. Gewoon, op tijd van huis en op je gemak rijden. De kar hebben we bewust niet opgehaald, te riskant, (een goede beslissing) en we zijn tijdig naar De Plek afgereisd.

Mensen, wat was dat mooi…. De zon kwam door…en ter hoogte van de Keukenhof was het een waar sprookje, een plaatje. De rit door de duinen, zo bijzonder….zo mooi! Aankomst in Nederzandt: menig steunpilaar van bestuur en leden was er al. De zaak zag er fantastisch uit, en mijn gevoel van stress

werd al minder. De eerste lopers kwamen er….wauw!...en een telefoontje van Frank om te melden dat er al vele buitenlanders waren…El Al (!!), “onze” Ier Patrick, wat Fransen en 2 van Lufthansa.

Niet te geloven!

Vooral de LH collegae waren met een vooruitziende blik afgereisd naar Nederland. Zij hadden eerder een 3 daagse cruise geboekt vanaf Keulen, waren al varende Nederland ingekomen, en hadden daarna de trein naar Schiphol gevonden. En gaan vandaag zo weer terug….en de reden: ze hadden het vorig jaar ZO leuk gevonden, dat wilden ze niet missen!

AF was deels op de crewseat gekomen, en onze EI man Patrick, hij was ad hoc op een vlucht naar Eindhoven gestapt en had daarvandaan de trein gepakt. Tot Utrecht ging het goed. 3 Uur ter plekke wachten, weer afreizen en hij was 23.00 uur in het vertrouwde hotel in Amsterdam. Hoezo, loyaliteit!

Geweldig deze mannen en vrouwen. Helaas was alles van en naar Noorwegen geannuleerd, en moesten we het een jaar zonder onze Noren doen.

Om 15 uur was het duidelijk: er was een geweldige opkomst en een fantastische sfeer! De loop zelf had ook aandacht nodig, want een ding was duidelijk….geen loop door de

duinen. Het werd een bijzondere loop over het strand. Deels met sneeuw en deels op het

KLM Roadrunners International

Clubblad november / februari 2010-2011

zand waar net nog het water had gestaan…het werd eb. En met een prachtige zon… De route werd 4 en 6 kilometer i.p.v. 6 en 10. Een goede beslissing gebleken, en de strijd was er niet minder om.

Wat zijn we als club rijk met al die mensen die deze dag weer tot een spetterend geheel hebben gemaakt. Een motor als Silvia Honig, altijd gesteund door Robin…zij heeft alle contacten met Nederzandt gehad en dat wat wij allen als voortreffelijk ervoeren, kwam uit hun koker.

De altijd aanwezige familie Visscher. Flora, Chris, Ronald en bijgestaan door Annie en Marina. Zonder hun expertise van registratie en uitslagen etc. etc. hadden we toch een probleem gehad.

Ellen, Annelies en Marja: zij beheerden een ware kledingkraam die uitpuilde van de door Cock geregelde prachtige ING loopkleding. Alles gratis voor de leden en onze gasten.

Super! En, de befaamde loterij….niemand ging met lege handen naar huis….

De vrijwilligers van de Spartaan, door weer & wind altijd bereid bij onze evenementen aanwezig te zijn. Dit jaar heeft Conny nu ook de leiding gehad over de strandloop, na de eerdere BBQ loop deze zomer, en het was super.

De leden van het bestuur….alles samen….de clubleden….we zijn een bloeiende vereniging die van jong tot oud en uit alle lagen van en buiten het bedrijf - met elkaar - deze KLM RRI maken tot wat zij geworden is: een super leuke club mensen!

En daarom ben ik als voorzitter super trots!

Dank aan iedereen die op eigen wijze bijgedragen heeft aan deze dag, de afgelopen 25 jaar en laten we vooral op deze voet doorgaan…..Fijne Feestdagen en vooral: een gezond 2011!

Met sportieve groeten,

Kitty

Van de redactie. Het clubblad is weer gereed. Helaas is het clubblad niet uitgekomen eind december. Ultra lopen wat is dat.? Harry Jansen, waarschijnlijk een van de weinige ultralopers van de KLM vertelt ons hier meer over. Strijd der giganten Op 5 september liep Wim Verhage zijn 100

e marathon. Nu hebben we een verslag van

Fred Bakkenist zijn 99e, 100

e en 101

e loop. De strijd is weer begonnen.

Ook van Wim hebben we weer een mooi verslag van zijn marathon in Shanghai. Berg marathon. We ontvingen van Walter Tesselhof een mooi verslag van 3 bergmarathons. Echt geweldig om te lezen. Je hebt gewoon het gevoel dat je achter hem aan loopt. Gevonden voorwerpen Bij de kar van de Roadrunners zijn een aantal artikelen achter gebleven. Mist u een T-shirt, cap, polsbandje of handdoek? Kijkt u dan even naar de foto’s van de gevonden voorwerpen. De estafettes van de afgelopen uitgaven waren een genot om te lezen. Estafette nummer 23 is van Boudewijn Tiesinga. Wij hebben heel veel leuke reacties van nieuwe leden ontvangen. Deze nieuwe leden stellen zich aan u voor (niet) in dit clubblad. Nog steeds hebben wij niet met alle nieuwe leden kennis kunnen maken. Druk druk druk ??? We hopen snel iets van je te horen. Kananaskis, Canada. Het verslag van team 2 is nog steeds niet compleet. Het wachten is nog steeds op een verslag van een loper. Wheel of Energy. Waarschijnlijk in het volgende nummer meer informatie over de data wanneer wij als Roadrunners gaan lopen.

Een klein verhaaltje over de notulen die wij gevonden hebben van de oprichting. Veel leesplezier en sportieve groetjes, H2(P)O Huenders & Honig van SPL/PO

KLM Roadrunners International

Clubblad november / februari 2010-2011

Oprichting K.L.M Roadrunners

Ik heb in de oude doos de notulen gevonden van de oprichting. Dit vond ik zo leuk dat ik het graag met u wil delen. Ik heb alles letterlijk overgenomen. Silvia Honig Agenda oprichtings vergadering KLM ROAD RUNNERS 17 december 1985 19.00 uur 1 Opening 2 Mededelingen 3 Verkiezing bestuur. Kandidaten spl/hh Driek Zwaan voorzitter, spl/hh Cedric Blacker secretaris, spl/av Frans Dames penningmeester. 4 Rondvraag 5 Sluiting De volgende personen waren aanwezig op de oprichtingsvergadering van De KLM Road Runners International in het S&O centrum op 17 december 1985 Paul Santos, Alex Swarte, Cor Verhoeven, Frans Adriaanse, Rene Stokman, Rui Cabral, Henk van der Laan, Wilfred Kleyssen, Jaap van der Hak, Gerrit Dubbelaar, Rob Stroober, Berrie Zandvliet, Dik Lindeman, Lolke van Huisstede, Renso de Boer, Rob Raam, Roland Jordan, Marcel Letschert, Driek Zwaan, Paul & Madelon Hazebroek, Wim Roozendaal, Cedric Blacker, Ruben Krone, Frans Dames, Wouter Huisman, Rob Melchiot en Rudy Villarreal. Verslag van de Algemene Vergadering van de K.L.M. Road Runners International. Deze vergadering (oprichtingsvergadering) vond plaats in het KLM S&O centrum Te Amstelveen op 17 december 1985 om 19.00.

Opening Driek Zwaan verwelkomde de 28 aanwezigen. Hij stelde voor de club de K.L.M. Road Runners International te noemen, dit werd door de aanwezigen aangenomen.

Mededelingen Van de volgende personen werd een bericht van verhindering met een verklaring de club te steunen, ontvangen: Cor van Beek, Bert Boesten, Henk Brinkman, Bruce Donszelmann, Mike Easton, Arie Garstman, Jan Koopmanschap, Bas Koper, Frans Letschert, Paul Nieuwenhuis, Theo Poublon, Rob van Raamsdonk, Willem Ras, Eke Statema en Martin Verbeek. Adhesie betuigingen zijn ontvangen van David Parker uit Londen en zijn collega-runners aldaar en van Jesus de la Horra uit Madrid.

Verkiezingen De post van voorzitter, secretaris en penningmeester was vacant. Driek Zwaan, Cedric Blacker en Frans Dames, respectievelijk, waren voor deze functies als kandidaten voorgesteld. Dit is door de vergadering eenstemmig aangenomen door het opsteken van de hand.

KLM Roadrunners International

Clubblad november / februari 2010-2011

Algemeen De voorzitter gaf in het kort zijn ideeën omtrent de club weer.

De club staat open voor alle hardlopers binnen de KLM, zowel de beginnende hardloper als de ultralange afstandloper is welkom.

De club zal een internationaal karakter dragen.

De club zal proberen zo spoedig mogelijk(op zijn vroegst per 1 april 1986) onder de vlag van de KLM Personeels Vereniging Nederland (in het vervolg KPVN genoemd) te geraken.

De club rekent niet op actieve steun, in welke vorm dan ook, van buiten af, nochtans zullen alle mogelijkheden tot het verkrijgen van financiële en/of materiele steun onderzocht worden.

Een trainingsdag iedere maand behoort tot de reële mogelijkheden.

Competities en trimlopen zullen tot een regelmatige clubactiviteit gaan behoren.

Rondvraag De volgende punten/vragen zijn door de vergadering naar voren gebracht:

Training/clubtenue. Is het mogelijk voor de leden om een clubtenue te verkrijgen? Gratis, neen. Maar tegen een gereduceerde prijs zal het mogelijk moeten zijn trainingspakken, singlets, shirts, shorts enz te arrangeren. Kleuren en details zijn nog open.

Contributie Waarop is de maandelijkse contributie van 2,50 gulden gebaseerd? Deze kosten worden, ten opzichte van andere verenigingen, als redelijk beschouwd. Het budget-voorstel dat, overigens nog, aan de KPVN gepresenteerd moet worden is gebaseerd op deze contributie.

KPVN Is de club officieel bij de KPVN aangesloten? Omdat het KPVN-jaar van 1 april t/m 31 maart loopt zal de club tot 1 april buiten de KPVN functioneren. Er is geen absolute zekerheid dat de RRI geaccepteerd zal worden door de KPVN (e.e.a. is afhankelijk van de Ledenraad, welke in april bijeenkomt). Indicaties op dit moment wijzen in de richting dat toelating min of meer een formaliteit is.

Tevens heb ik nog wat inschrijf formulieren gevonden. Het formulier was eerst een enquête formulier. Later een inschrijf formulier. Nr 2 H.Zwaan roepnaam Driek. Hij vulde in op het formulier 5km tijd 16.28 10km tijd 36.15 en 10em tijd 103.42 Dit waren zijn tijden in 1985. Driek is onze EREVOORZITTER van de RRI. Nr 5 W.Roozendaal roepnaam Wim. Hij vulde in op het formulier 5km tijd 20.00 10km tijd 40.00 en ½ marathon 1 uur 41. Dit waren zijn tijden in 1985. Nr 8 R.Stokman roepnaam Rene. Hij vulde in op het formulier 5km tijd 22.00 10km tijd 47.00 en ½ marathon 110 minuten. Dit waren zijn tijden in 1985. Nr 48 J.Schindeler roepnaam Han. Hij vulde geen tijden in op het formulier.

Achter de meute 99 London WARR 25-09-2010

Snel je koffers pakken is het eerste wat je wilt gaat doen als de datum dichterbij komt van de World Airline Road Race. Het is net een virus waarmee je besmet raakt. De ontmoetingen, de evenementen die georganiseerd zijn, je wilt het allemaal meemaken en over je heen laten komen. Nu kan ik mij voorstellen dat er vele KLM Road Runners zijn die jaar op jaar van de partij zijn, overigens is het pas de tweede keer dat uw achter de meute verslaggever erbij is. Ditmaal met mijn partner Isje Bos en de twee KLM Road Runners leden Fatma Amhaiche en Gillianne Smith. Met ze vieren richting London Heathrow met de KL1009 op donderdag de 23

ste september. Het was niet het dichtstbijzijnde vliegveld van het speelveld van de London

WARR, want dat was namelijk London City, maar wel door onze vertrouwde maatschappij ingevlogen. En wat stond er op het menu van de KL1009 (alleen C-class), best wel verrassend te noemen, n.l. Couscous salade met krab en een mengsel van sinaasappel schijfjes. Aan te bevelen voor onze keuken prinsessen om hun mannetjes eens flink mee te verrassen. Niet te vergeten een goed glas een beetje gekoelde witte wijn erbij serveren! London, een stad met vele gezichten. Het begon eigenlijk al in een ver verleden. De Kelten begonnen op de gronden van het huidige London nederzettingen te bouwen, alvorens de Romeinen hun in bloedige gevechten versloegen. De commandant van de Romeinse troepen was Aulus Plautius die als eerste met zijn boten de Noordzee overstak onder het gezag van Keizer Claudius van Rome om daar een nederzetting die de naam Londinium kreeg te bouwen. De eerste vermelding van de naam London is daarmee een feit. De nederzetting werd vele malen in brand gezet door Koningin Boudica, maar werd redelijk ook weer snel herbouwd en zeker voor die tijd. De Romeinen integreerden (gedwongen) zelfs met de plaatselijke bevolking en het duurde vele eeuwen alvorens het laatste legioen van de Romeinen (vluchtend) uit Rome hun te hulp kwam. Maar het was al te laat om hulp te vragen om hun Keizerrijk van de ondergang te redden. Eenmaal aangekomen op London Heathrow reden wij met een oude engelse taxi naar het Custom House Hotel vlakbij het Royal Victoria dock aan de andere kant van de stad. Op zich al een belevenis die je eigenlijk alleen vaak in een oude Engelse film ziet, niet goedkoop maar wel echt leuk om mee te maken.

Door de drukte en de files in de stad duurde het wel een poosje alvorens wij daar aankwamen. In de avond volgde een snelle registratie van de WARR in het Novotel Festival hoofdkwartier van de organisatie, want wij wilden maar al te graag naar het centrum van London, n.l. Picadilly circus en China Town. Wat meteen op viel is het liefdadigheidsdoel van deze WARR om ernstig zieke kinderen en vakantie van hun leven te bezorgen. Ik denk dat het aardig gelukt is, want het aantal deelnemers was overweldigend deze keer. Zelfs de voornaam van de welbekende componist Mozart als hoofdsponsor was nadrukkelijk aanwezig. Als ik mij niet vergis dan heeft de KLM de grootste afvaardiging naar london gekregen dan ooit tevoren op een WARR aanwezig is geweest.

KLM Roadrunners International

Clubblad november / februari 2010-2011

Na een heerlijke maaltijd in de Excell-fox konden wij na het opladen van de meegenomen Oyster-card (metro-card) eindelijk richting Picadilly circus en China-Town.

Het was hier zeker de moeite waard. Bijzondere winkels en kiosken en zeer luxe warenhuizen. Winkel in winkel uit, eigenlijk is het slenteren in een stad een zware training. Van beiden elementen wordt je even moe heb ik het gevoel, maar het is vooral ook erg leuk. Op de meet en greet kwamen wij de vele aangekomen KLM Road Runners tegen. Na een prima nachtrust in het hotel was de dag toeristisch geplande dag aangebroken. Wat voor ons een historisch hoogtepunt in dit uitstapje moest zijn, werd ook helemaal waar gemaakt, n.l. “ De Tower of London” bezoeken. Een fantastisch mooi kasteel midden in het hartje van London. Het was Willem de Conqueror die begon met het bouwen van een massieve stenen toren (White Tower) midden in de bestaande nederzetting. De bouw en uitbreiding zoals het er nu bijstaat duurde maarliefst 200 jaar. Het lag ook direct aan de rivier de Thames, niet zoals het er nu bij ligt maar omringt met een natuurlijke slotgracht van het water van de rivier. Mocht u ooit nog eens naar London gaan, dan is dit zeker een must om te zien, niet goedkoop, maar zeer de moeite waard.

In de Tower of London liggen vele Koninklijke schatten bewaard o.a. de kroonjuwelen en de gedragen kledij van de alle monarchen van Engeland. De schitteringen van alle diamanten en andere soorten glitters verblinden je ogen wanner je erlangs loopt. Stilstaan mag niet dus je wordt vervoerd op een loopband van de ene kant van de ruimte naar de andere kant, curieus hoor. Tijdens de rondtour wordt je nog eens verrast door een heus theatergroepje die wat schetjes ten toon spreidde. Nadat je al dit moois heb beleefd en je gaat weer richting het hotel, kijk dan nog even naar rechts, want dan zie je de mooie Tower Bridge, misschien nog wel beroemder dan het kasteel zelf. London, je moet het beleven.

After diner, op naar de T-shirt swop party op de Leadenhall Market. Verdomt moeilijk te vinden, maar de sfeer zat er daar al goed in toen wij daar na een fikse wandeling vanaf de metro aankwamen. Onverwacht populair was ons KLM T-shirt, jammer dat wij niet voldeden aan de strikte regels om mee te kunnen doen aan de wedstrijd, maar werkelijk iedereen wilde met onze T-shirt ruilen. Afrika Airlines, Quantas en Marokko Airlines was mijn buit. Die laatste was een bijzondere, want onze Marokkaanse vrienden hadden maar heel weinig shirt meegenomen van dezelfde functionele kwaliteit als de onze. Je zou bijna vergeten waarom wij eigenlijk hier waren, voor de alweer 29

ste World Airline

Road Race. Je kan het je bijna niet voorstellen maar stel jezelf de vraag maar eens of de tijd stilstaat! Ditmaal werd de race om maar even in termen te blijven gelopen om de Royal Victoria Dock. Een nostalgisch parcours om te lopen. Vele liepen dubbele afstanden, u begrijpt dat uw verslaggever hier niet aan kan voldoen he. Een rondje is dan ook meer dan genoeg, temeer ook dat ik een paar dagen ervoor van de trap af ben gelazerd (Amsterdamse uitdrukking!) en daar behoorlijk veel last van had. Maar ook in mijn goede doen vind ik een rondje welletjes hoor, alleen dan doe ik er een stukje korter in tijd over. De twee snelle dames Fatma en Gillian liepen dan ook een rib uit hun lijf, en kwamen dan ook op een respectabele tijd binnen.

Het Awarddiner Party was een smashing feest, behalve het eten en de ruimte waarin dat moest gebeuren. Eigenlijk ongeschikt voor zoveel personen. Er werd veel gedanst onder aanvoering van uw, durf het bijna niet te schrijven ....................verslaggever met partner. Zoals bij ieder uitstapje verliep ook de terugreis niet zonder hotten en stoten. Vanwege werkzaamheden op het spoor moesten een knappe omweg nemen om uiteindelijk thuis te komen. Normaal vijf kwartier, deze keer een vette twee uur. Fred Bakkenist

Achter de meute 100 Dordrecht 31-10-2010

Op het Statenplein midden in het hart van Dordrecht was de start van de 5

e nationale

Drechtstedenloop. In eerdere uitvoeringen met internationale lopers, maar wegens het ontbreken van hoofdsponsors is het een nationale gebeurtenis geworden. De 5 kilometer had een tweeledig doel. Ten eerste dat mijn partner Isje Bos na haar fietsongeluk op 25 januari 2006 de 40 minuten grens zou halen. Ten tweede, u heeft het natuurlijk al opgemerkt, de 100ste achter de meute kolom voor ons clubblad. Uw verslaggever, zou uw verslaggever niet zijn als hij geen oog had voor de prachtige huizen en panden die langs het parcours staan. Vaak direct aan het water. Dordrecht, de ommuurde vestingstad was de belangrijkste stapelplaats voor hout, graan en wijnen in Zuid Holland. Vanaf de boten en/of de sloepen werden de bundels, zakken en vaten direct in de pakhuizen gehesen. De vele luiken aan de waterzijde van de pakhuizen zijn hier nog een tastbare herinnering van. Het is altijd al een enerverende stad geweest. Een stad met contrasten. Er is zelfs een nu nog veel gebruikt gezegde “hoe dichter bij Dort, hoe rotter het wordt”. Dit had alles te maken met de stapelrechten en toegankelijkheid. Alle goederen die de stad passeerden moesten worden gelost en na betaling kon de vracht weer verder.

Vreemdelingen konden ook zomaar niet de stad in. Je moest je identiteit en bewijs van goed gedrag kunnen aantonen als je in de stad wilde vestigen en zonder beroep werd je geweerd en kon je “wederkeren”. Deze documenten kon je halen uit de stad of dorp waar je vandaan kwam. Vlak voor de start kwam ik nog Frans Dieleman tegen, die helemaal uit Almere hier naar toe was gekomen om de halve marathon te lopen. Petje af hoor. De wolken in de lucht braken vlak voor de start netjes door en het zonnetje stuwde de temperatuur op tot een aangename hoogte van 15 graden. Prima loopweer dus. Voor één loopster werd het na 2 km al teveel. Ze begon te zwabberen en viel uiteindelijk op de grond. Was even van de kaart en direct weer bij de tijd. Gelukkig werd ze direct geholpen door omstanders en politie. De ambulance was snel terplekke om haar te helpen. Ondertussen waren wij bij het keerpunt in het parcours gekomen, en zoals het de achter de meute verslaggever betaamd, was hij ook de laatste op dat moment met een echte bezemfiets er achter. De klok gaf aan dat de mogelijkheid er nog steeds in zat, om onder de veertig minuten te komen, maar dan mochten Isje en ik het tempo niet laten zakken. We kwamen terug in het mooie centrum van de stad met haar prachtige gevels en panden uit de 17

e en 18

e eeuw. Nog zo’n honderd meter van de finish vandaan schalkte de speaker onze

namen, en wisten wij ons doel toch te bereiken om net onder de veertig minuten door te komen. Om precies te zijn 39:47, een nieuw record voor Isje. Hulde voor dit prachtige resultaat. Je moet het maar kunnen om met een op drie plaatsen gebroken onderbeen hard te lopen. Proficiat. Fred Bakkenist

Achter de meute 101 Langevelderslag 18-12-2010

Vorig jaar nog in Zandvoort, ditmaal weer terug op het vernieuwde honk van de “oase” in Langevelderslag. Een bijna volledig gerenoveerde restaurant waar men terecht trots op is. Aangezien de weergoden dit jaar in Nederland de winterliefhebbers volledig bediend hebben, was de weg naar de oase toe één gladde bedoeling. Maar goed met winterbanden en een hoop gezond verstand ging het toch best nog wel. We waren net op tijd om de ijzers onder onze gympies te doen, maar gelukkig had de wedstrijdcommissie besloten om alleen maar over het strand te rennen. Gelukkig zijn alle boobytrappers en mijnen van de oorlog uit het zand verwijderd en konden wij denderen waar wij wilden. Na wat bewegingsoefeningen op het strand mocht de meute richting het naaktstrand, echter met dit weer was er helaas geen klandizie te vinden. Twee minuten vooraf liep onze jongste telg en tevens enigste loper van de jeugd het parcours op. Deze knaap verdiend een compliment vanwege zijn doorzettingsvermogen. In het eerste stuk mocht ik meelopen met onze geweldenaar Wim Verhage, die al reeds 100 marathons er op heb zitten. M.a.w. de twee (fysieke en schrijvende) honderdjes bijelkaar.

“Met dank aan Wim/Kitty voor dit mooie plaatje”. De parcourswachter of te wel, de eenzame fietser die het keerpunt markeerde fietste het laatste deel met ons mee. Zwaar was het zeker, de wind sneed door je kleren heen,en eigenlijk was je blij dat iedereen weer binnen de beschutting van het restaurant kwam. Het laatste stuk, en dat was de 2 kilometer terug na het keerpunt heb ik met onze good young Henk Tijdeman teruggelopen. Ik vind het groots zoals Henk de motivatie vindt om er toch maar weer eens bij te zijn. Hulde Henk. Tijdens onze conversaties, want dat doe je toch tenslotte als verslaggever die meeloopt achter de meute, was mijn partner Isje stiekem weggelopen om maar vooral niet laatste te worden. En zoals het betaamd ben ik inderdaad als laatste over de, of liever gezegd, langs de finish vlag gelopen. Éénmaal binnen was het een gezellige boel, prijsuitreikingen en wat toespraakjes van onze voorzitter Kitty die het verwoorde met “you have make my day”, ging het nat er lekker in. De winner of today was Roberto Hofman, die het snelst over de 6 km heeft gelopen, t.w. 25:48, gevolgd door Jan van Daele en de Fransman Franck Parez. Het buffet werd klaargemaakt voor het benodigde voeden van de inwendige mens. Prima verzorgt en een ruime keus, met dank aan Silvia Honig e.a. Toch heel wat anders dan dat wij in Engeland bij de laatste WARR hebben meegemaakt. Complimenten voor de organisatoren. Tijdens het eten werd er zoals vanouds gezellige gesprekken gevoerd. Er waren zelfs aankondigingen van gezinsuitbreiding van ........................ dus toekomstige road runners? Ook niet ongenoemd moet zijn, de overbekende prijzenregen met de lootjes. Altijd mooie artikelen en reukwaar.

Vlak voor de wat latere uurtjes moesten we wel naar huis toe gaan i.v.m. de te verwachten sneeuwbuien. En die waren er geweest! Rest mij nog een ieder een geweldig 2011 toe te wensen zodat al uw wensen in vervulling mogen gaan. Proost! Fred Bakkenist

Ultralopen.

Terwijl het Nederlands voetbalelftal in juli 1974 in München naast de wereldtitel grijpt, rent Jan Knippenberg solo de zestienhonderd kilometer tussen zijn geboorteplaats Hoek van Holland en Stockholm. Vijf jaar later vestigt hij een officieus wereldrecord met ‘een rondje IJsselmeer’, vierhonderd kilometer in drieënveertig uur en zevenendertig minuten. Op zijn sterfbed berekent hij dat hij in zijn korte leven zo’n tweehonderduizend kilometer heeft gerend. Vijf keer de wereld rond. Op zijn Texelse graf staat ‘Lopen is geen sport maar een manier van reizen’. Altijd onderweg, een zwervend bestaan. Elke serieuze marathonloper kent zijn naam. In de wereld van de ultraloop is deze pionier een icoon, voor velen zelfs een goeroe. Jan Knippenberg, een van de meest fascinerende topsporters die Nederland heeft gekend, sterft op Texel in de nacht van 22 op 23 november 1995, zevenenveertig jaar oud, aan longkanker. Wat is ultralopen. Eigenlijk heel simpel. Er is sprake van ultralopen als de afstand langer is dan de marathon (42.195km). Standaard afstanden van de ultramarathon zijn (in volgorde van oplopende afstand): 50 km, 100 km, 100 mijl, 1000 km, 1000 mijl. De "100 kilometer" is een officieel IAAF-evenement. Standaard tijdsduur van de tijdlopen zijn (in volgorde van oplopende tijdsduur): 6 uur, 12 uur, 24 uur, 48 uur en 6 dagen (oftewel 144 uur). De "100 kilometer" is een officieel IAAF-evenement. [1] Waarom gaat iemand aan dit soort evenementen deelnemen?

1. Marathon afstand te kort. 2. Avontuur 3. Lopen vaak in de natuur 4. Kameraadschap

KLM Roadrunners International

Clubblad november / februari 2010-2011

Of gewoon omdat je denkt dat je het kan. Zoals in mijn geval. Ik ben er bij toeval ingerold. In zou meedoen met aan 6 uurs estafette maar moest op het laatste moment afhaken. Ik had me toen voor genomen om de volgende 6 uursloop gewoon alleen te lopen en te kijken hoe dat gaat. Dat was in mei en mijn langste loop daarvoor was een 30k in oktober. Natuurlijk ging ik te hard van start waardoor in na ongeveer 42km moest stoppen omdat mijn kuiten niet meer tot rust kwamen. Maar ik had wel de smaak te pakken. In oktober heb ik toen weer een 6 uursloop gelopen. Die heb ik uitgelopen met een afstand van 55k. Maar ik was helemaal gebroken. Kon niet eten. Wist niet hoe ik moest zitten. Maar dat gaat gelukkig over. Ik train eigelijk niet veel anders dan een 4 uur marathonloper. Ongeveer 3 keer in de week. 1 duurloop van minimaal 2 uur, 1 korte en 1 lange interval training en eens in de 4 weken een marathon of een erg lange duurloop. Het enigste verschil is dat mijn duurlopen soms wat langer zijn en dat ik de marathons gebruik als training voor mijn ultralopen. Het grootse voordeel van ultralopen vind ik het kleine deelnemersaantal. Als je aan een paar lopen hebt deelgenomen merk je dat je steeds dezelfde personen ontmoet. Naast standaardnummers kent de ultramarathon ook klassiekers zoals;

De Comrades Marathon in Zuid-Afrika. Een loop over 89 km die de het ene jaar bergop gaat en de andere bergaf.

Marathon des Sables door de woestijn van Zuid-Marokko. Een loop van 254 km verdeeld over 6 etappes die in 7 dagen gelopen worden. De langste etappe bedraagt maar liefst 84 km waarvoor men 33 uur krijgt. De andere etappes schommelen tussen 20 en 40 km.

Badwater in Death Valley (USA). Een loop over 135 mijl (223.02km) die start op het diepste punt van Death Valley ongeveer 85 meter boven zeeniveau en eindigt op Mount Whitney 2548 meter boven zee niveau.

En voor de extreme lange afstand lopers zijn de volgende lopen geschikt,

Self Transcendence 3100 Mile Race in New York (USA). De bedoeling is om in maximaal 51 dagen 3100 mijl te lopen. Het rondje is 883 meter lang en moet 5649 keer gelopen worden. Om binnen de limiet van 51 dagen te blijven moeten de lopers iets meer dan 60 mijl per dag afleggen

Deutschlandlauf. Een etappeloop van +/-1200 km in 17 dagen

Transeurope-Footrace. Een loop over 4000 km in 64 dagen. De start is in Dunbeath Schotland en de finish is in Gibraltar

Om een idee te krijgen hoeveel ultralopen er georganiseerd worden moet je maar eens een kijkje op http://www.ultraned.org/. Dit is de site op ultragebied, Geschiedenis van de ultraloop. De Barranca del Cobre (Koperkloof) is een woeste aardscheur in het noorden van Mexico, berucht als wijkplaats voor bandieten en rebellen. Hier, ver van de beschaving, huizen sinds eeuwen de Tarahumaras, een mythische stam van superlopers die nog in de steentijd leeft. De Raramuri, het Rennende Volk, noemen ze zichzelf. De leden van de Tarahumara, bezitten de reputatie de beste renners in de wereld te zijn. De feesten van de Tarahumaras vallen met niets te vergelijken: eerst een nacht seks en zuipen, daarna een hardloopwedstrijd van twee dagen, waarbij de lopers onvermoeibaar een balletje voortschoppen over de bergpaden. Hun uithoudingsvermogen is legendarisch. Een Mexicaans geschiedschrijver vertelt over een Tarahumara-kampioen die ooit 696 kilometer rende. Z’n zestien marathons op een rij. Indianenverhaal of werkelijkheid? Mexico schreef ooit twee Tarahumaras in voor de olympische marathon, maar ze bakten er weinig van: Ze vonden de afstand veel te kort. Maar in een bergloop van 160 kilometer in de Rocky Mountains liepen ze in 1995 wel iedereen naar huis. Runners World kon er niet over zwijgen: de winnaar was een schriel mannetje van 57 dat een toga en versleten sandalen droeg.

Het echte geheim van de Tarahumaras is dat ze nooit vergeten zijn hoe het voelt om van hardlopen te genieten, De Chasqui, de duurlopers van de Inca’s. De Chasquis (ook Chaskis) waren behendige en goed opgeleide lopers die berichten, koninklijke lekkernijen en andere voorwerpen afgeleverde binnen het Incarijk. Lung gompa-lopers uit Tibet, geestelijken die door middel van meditatie (lung is wind, gompa is meditatie) in staat waren met grote snelheid enorme afstanden af te leggen. Ze liepen om te jagen of om boodschappen over te brengen, zoals de lopers van de Engelse en Franse adel – snelle geruisloze wapens tussen de paarden en de torens1 Enkele bekende lange afstand lopers zijn, Jan Knippenberg (19 april 1948 - 23 november 1995) was Nederlands bekendste pionier van het ultralopen. Niet alleen vanwege zijn aansprekende monstertochten (1600 kilometer van zijn geboorteplaats Hoek van Holland naar Stockholm en 400 kilometer rondom het IJsselmeer), maar vooral door zijn columns in Runner’s World en zijn boek ‘De mens als duurloper’. Vanuit zijn vak als historicus verbond hij het hardlopen met het verleden. Hij was gefascineerd door de oervolkeren en hun manier van leven. Met name de Tarahumara indianen genoten groot respect en aandacht. Hardlopen werd voor Jan een manier van leven. Een leven dat hij grotendeels leefde aan de Nederlandse kust. Eerst in Hoek van Holland en vanaf 1974 in Castricum waar hij was verbonden aan de lokale scholengemeenschap als geschiedenisleraar. ‘Lopen is geen sport maar een manier van reizen, waarbij geest en lichaam zich voortdurend verplaatsen. Lopen is daarom Kunst en geen middel ter bestrijding van welvaartskwaaltjes’ (Knippenberg, 1987). Ron Teunisse (12 juni 1952). Hij is Nederlands recordhouder op de 12 uur, 100 mijl en de 24 uur en bereikte als enige Nederlander vijfmaal de finish van de Spartathlon.

Jan-Albert Lantink (12 mei 1958). Sinds eind 2005 is zijn sport ultralopen. Hij werd tweemaal Nederlands Kampioen 24 uur (in 2007 en 2008) en in 2009 Nederlands Kampioen 100km. Ook won hij twee Nederlandse ultraklassiekers: de Jan Knippenberg Memorial (100 mijl) en de 120 km van Texel. In 2009 werd hij tweede in de West Highland Way Race in Schotland. In 2009 werd hij bij de masters tweede op de NK Halve marathon en in 2010 2e in de Spartathlon.

Yannis Kouros, (13 februari 1956). Bijgenaamd Running God of Pheidippides Successor is een Grieks ultraloper. Hij is bekend vanwege zijn talrijke wereldrecords op de ultraloop-afstanden over afstanden variërend van 100 mijl en 1000 mijl en van 24 uur tot de 10 dagen.Zijn snelste tijd op de marathon is 2:25 (1982). Hij won viermaal de Spartathlon (1983, 1984, 1986, 1990) en tot op heden kon geen enkele loper een snellere tijd dan hij lopen. Deze wedstrijd is 246 km lang en loopt van Athene naar Sparta. In 1985 won hij de De Nacht van Vlaanderen. In 1997 liep hij een 24-uurs record van 303,506 km. In 2005 brak hij in het Australische Colac met 1036,850 km een nieuw 6 dagen record.

Voor iedereen die zich eens aan een ultraloop wil wagen kan ik een 6uurs loop aanraden. Die worden meestal gehouden op een klein parcour (2km - 4km) met een uitstekende verzorging. Vooral de 6- en 12-uurs van Haag Atletiek (Den Haag) is erg goed georganiseerd en nog gezellig ook (zie foto’s). (http://www.haagatletiek.nl/new/index.php?option=com_flickr&Itemid=186).

Harry Jansen

Op 4 mei ontving ik een mailtje van Silvia Honig met het verzoek om mijn ervaringen te vertellen over de marathons in Liechtenstein, Zermatt en Interlaken. Alle drie de marathons worden in Zwitserland gelopen. Met deze vraag voel ik mij heel vereerd, en ik realiseer me dat er meer leden marathons lopen. In 2009 heb ik mijn eerste marathon gelopen. Deze marathon was georganiseerd, ter gelegenheid van het 750 jarig bestaan van de stad Amersfoort. Op 5 september 2009 heb ik voor de eerste keer de Jungfrau marathon in Interlaken (Zwitserland) gelopen. De Jungfrau marathon heeft mij enthousiast gemaakt om mij in te schrijven voor andere bergmarathons. Deze ervaring is heel bijzonder, omdat je uitsluitend in de bergen loopt. Via de site van de Jungfrau marathon kwam ik bij de MMC (Mountain Marathon Cub) terecht. De MMC organiseert jaarlijks drie bergmarathons. Voor 2010 is het programma als volgt 12 juni de LGT Alpine marathon in Liechtenstein 10 juli de Zermatt marathon. 11 september de Jungfrau marathon, Interlaken. Sinds 2007 ben ik lid van Loopgroep Aart Stigter in Amerongen. Van Ellen Abring begeleidster/trainer van onze loopgroep hoorde ik dat je bij de Sportcentrum Aart Stigter een persoonlijke begeleiding ter voorbereiding op een marathon kunt aanvragen. Er wordt een trainingsprogramma voor je gemaakt, zodat je op een verantwoorde manier je kunt voorbereiden op deze marathons. Het trainingsprogramma is een geweldig handvat, waar je heel goed mee uit de voeten kunt. Het heeft mij heel erg geholpen ter voorbereiding op deze marathons. Ter voorbereiding op de drie marathons in Zwitserland wilde ik twee vlakke marathons lopen in Nederland. Ik had mij ingeschreven voor de midwinter marathon in Apeldoorn en de Fortis Utrecht marathon (een beetje een thuis wedstrijd). Helaas heb ik beide wedstrijden niet kunnen lopen vanwege blessures. Het vervelende hieraan was dat nu ook mijn trainingsprogramma moest worden aangepast. Na overleg met sportcentrum Aart Stigter is mijn trainingsprogramma aangepast. LGT Alpine marathon Liechtenstein Op vrijdag 11 juni is het dan zo ver. Vroeg op om te vertrekken vanaf Amsterdam naar Zurich. In Zurich hebben we een auto gehuurd op naar Liechtenstein te rijden. We maken er een lekker weekendje van, mijn grootste fan, mijn vrouw Ina gaat altijd mee. Tijdens de vlucht wordt door de captain verteld dat het weer drukkend is in Zurich. Bij aankomst is het erg benauwd en warm (24 graden), Gedurende de dag loopt de temperatuur op naar 30 graden. Met de auto zijn we naar ons hotel in Vaduz gereden. Vaduz is de hoofdstad van het vorstendom Liechtenstein. De vorstenfamilie resideert in het symbool van de stad, het hoog boven Vaduz tronende middeleeuwse slot. Vanaf 17.00 uur konden we het startnummer ophalen in Bedern. Vanuit deze plaats vindt ook de start plaats. Zaterdag 12 juni vroeg op, een heerlijk bed en toch slecht geslapen. De reden hiervoor was dat tegenover ons hotel op het dorpsplein, een video wall is gebouwd om het WK voetbal te kunnen zien. Op straat veel vuvu zela‟s en ook een Afrikaanse drumband. Ondanks alle rumoer heb ik toch nog wat uurtjes kunnen slapen. Na een heerlijk ontbijt op weg naar de start in Bedern. De start vindt plaats op een provinciale weg bij een groot vleesverwerkend bedrijf, hier kunnen we onze auto parkeren, er zijn kleedgelegenheden, toiletten en er is een mogelijkheid om je tas met kleding e.d. af te geven wat dan weer voor je klaar staat bij de finish.

KLM Roadrunners International

Clubblad november / februari 2010-2011

Eindelijk, 9 uur het is zo ver! De start is chaotisch, het startpistool is kapot en gaat 10 seconden later af dan de werkelijke start. Maar goed, wat is 10 seconden. Er zijn ongeveer 860 lopers, waar 660 de hele marathon lopen en 200 de halve marathon plus (25 km). Na 2 km provinciale weg slaan we rechts af een landweggetje op richting de Rijn. Het is nog steeds erg warm, 22 graden en het begint te regenen, dat koelt wel lekker af maar het wordt wel erg vochtig, de straat dampt! In de verte zie ik de bergen opdoemen die we moeten gaan beklimmen. De vorige dag had ik daar al eens heel voorzichtig naar gekeken en toen was het een heldere en zonnige dag. Bij laag hangende bewolking zien deze bergen er niet minder indrukwekkend uit. We lopen langs een pad bij de Rijn, we gaan over een dijk in zuidelijke richting, eerst naar het plaatsje Schaan en vervolgens richting Vaduz. Na precies 10 km lopen we door het plaatsje Vaduz. Langs ons hotel slaan we rechts af een smal straatje in. En dan begint het echte werk. Tot zover had ik een aardig tempo kunnen lopen. Wat een klim het gaat nu minder snel, na een paar honderd meter wordt het al snel wandelen. De route is langs het slot in Vaduz. Na ongeveer 5 km houdt de verharde weg op en lopen we een bospad in. Werkelijk prachtige omgeving. Het begint helaas harder te regen, maar wat vervelender is, is dat de temperatuur behoorlijk snel begint te dalen. Daar had ik eigenlijk geen rekening mee gehouden ik heb een singletje aan gedaan, met het oog op de weersverwachting! Na een half uurtje weer op verharde weg, verder omhoog! De verzorging onderweg is uitstekend (afgewisseld door Cola, energie drank of water, sinaasappel, energie repen en energie gel) Na elke 5 km staat er een verzorgingspost. Niks te klagen dus. Bij de verzorging post van 20 km, ik ben dan 2 uur en 20minuten onderweg, lekker warme thee, maar ook een verkeersbord; hellingspercentage 15%!!! Dat wordt klimmen. Het tempo gaat nu echt omlaag, we duiken vervolgens een bergpaadje op wat achteraf gezien het zwaarste stuk van de hele marathon is. Over een afstand van 1800 meter stijgen we bijna 300 meter. Na dit stuk bereiken we het hoogste punt van deze loop, waarna we gaan dalen naar 1450 meter. Even rust nemen, maar ja we moeten dat zo meteen ook weer omhoog. Ik heb er 22 km op zitten en in de verte hoor ik een hoop kabaal, het blijkt de finish te zijn voor de halve marathon. De finish van de halve marathon is bergafwaarts, net voor de finish slaan de lopers voor de hele marathon rechtsaf. Het pad loopt weer omhoog. De vermoeidheid begint behoorlijk toe te slaan, ik begin het koud te krijgen en het weer wordt er niet beter op. We lopen nu in een skigebied, en ja hoor er ligt nog sneeuw. Het regent nog steeds. Door vermoeidheid begin ik een beetje in een roes te lopen. Van het stuk tussen de 30 en 38 km kan ik mij weinig herinneren. Ik loop hele stukken alleen zonder dat ik een loper(s) om mij heen zie. Op dat moment had ik het gevoel van “waar ben ik aan begonnen” geen publiek, laag hangende bewolking, je loopt in de mist, het regent en het is koud.

Maar bij 38 km, eindelijk toeschouwers.! We worden weer aangemoedigd. Vanaf nu gaat het alleen maar naar beneden”. Ha ha, leuke jongens die Liechtensteiners, na de eerst volgend bocht weer bergopwaarts!!!! gelukkig maar een kilometertje. En dan, ja hoor eindelijk het bord 40 km wat een verademing, en inderdaad vanaf dat punt alleen maar naar beneden lopen. En wat deden mijn tenen en voeten een pijn bij deze afdaling. Ik loop samen met een Zwitser die roept helemaal gelukkig „we gaan het halen binnen 5 ½ uur”. Dat was ook mijn doel. Prachtig om te horen bij de finish, “numer 694, aus der Niederlanden, Walter Tesselhoff”. We zijn er! Toch wel wat geëmotioneerd, eindtijd 5:27:58. Er staan vrijwilligers om je te helpen, je chip wordt van je schoen verwijderd en je krijgt drinken, fruit en patat aangeboden. Dat laatste vond ik niet echt een succes maar goed. Ik zag anderen zich er te goed aan doen. Als herinnering krijgen we een hardloop shirt en een Swarovski kristallen beeldje. Toch wat anders dan een medaille. Nu eerst wat warme kleren aan, wat dat betreft niets dan lof voor de organisatie, ze zagen me aan komen lopen en voor dat ik er om vroeg kreeg ik mijn kledingtas al aangereikt. En dat was het dan, hup in een touringcar en bergafwaarts terug naar de start, dan merk je pas hoeveel je geklommen hebt. Terug bij de auto, snel terug naar het hotel en in bad. Moe maar voldaan, en ja, de spierpijn die valt eigenlijk wel mee! Deze marathon was zwaar en dat kwam ook door de weersomstandigheden. Nu moet Ik zorgen dat ik goed herstel want over precies vier weken gaan we naar Zermatt, daar moet ik op dit moment even niet aan denken, maar; we zullen zien hoe de vlag er over een week of drie – vier voor staat.

Zermatt Marathon Zwitserland

Ja dat herstel!! Iedereen die een marathon heeft gelopen weet dat je toch een week of 3 tot 4 rust moet nemen voor weer actief te gaan trainen. Dat heeft me bij het lopen van Zermatt toch wel een beetje opgebroken. Ik voelde de LGTmarathon nog best in de benen. We zijn vertrokken vrijdag 9 juli, deze keer met de auto. De weersvooruitzichten zijn voor iemand die van zon houdt geweldig. In het plaatsje St Niklaus, moeten we mijn startnummer ophalen. Het is 36 graden in de schaduw!! Hierna zijn we naar ons hotel in Zermatt in gegaan. Zermatt is een auto vrije plaats. We moeten de auto parkeren in Täsch. Vanuit Täsch gaat er regelmatig een trein naar Zetmatt. De volgende dag vroeg uit de veren, ontbijten en met de trein weer naar St. Niklaus. We hebben de doorgaande trein naar St Niklaus gemist. Vanwege de tijd besluiten we om met de auto naar St. Niklaus te gaan. In het treinstation komen we nog twee Nederlanders tegen die de aansluiting ook gemist hebben. Het aanbod om met ons mee te rijden wordt van harte aangenomen. Aan deze marathon doen ongeveer 1000 lopers/loopsters mee en ongeveer 200 lopers/loopsters aan de estafette.

De start is om 9.30 uur, het is nog steeds warm, en de organisatie waarschuwt voor de hitte voor die en adviseert iedereen extra te drinken. Bij de start worden al extra waterflessen uitgedeeld. De elite starten om 9.25 uur, dat is de groep die het binnen 3 ½ uur gaat lopen. Om 9.30 uur start de estafette groep en tot slot de grootste groep om 09.35 uur. Het zo ver ik start aan mijn eerste Zermatt marathon. De hoogte bij de start is 1100 meter. Ik had al op de hoogte kaart gezien dat deze marathon bijna alleen maar omhoog gaat. En daar beginnen we dus direct mee na de start. Na de start lopen we door het dorpje St Niklaus en lopen via een bergpad op richting Täsch. Na elke 5 km is er een verzorgingspost, ik probeer zoveel mogelijk te drinken. Het is ontzettend zwaar, je merkt dat het al lang niet heeft geregend, de paden zijn erg stoffig. Na 10 km komen we in het plaatsje Täsch aan, het lopen valt me zwaar. Ik heb constant dorst, terwijl ik goed drink, het is de warmte waar ik heel veel last van heb. We gaan nu behoorlijk klimmen, de route is langs de zuidkant van de berg, dus alleen maar in de zon. Na 20 km bereiken we het plaatsje Zermatt, hoogte 1600 meter. Mijn bedoeling was om dit binnen twee uur te halen, helaas, ik loop al een half uur achter op mijn geplande schema. Om 12 uur is de temperatuur gestegen tot 30 graden. We gaan nu gelukkig een stukje vlak lopen, door Zermatt heen, een rondje door een vallei achter Zermat om vervolgens weer in Zermatt terug te keren. Nu komt het echte werk, Zermatt uit, 25 km gelopen op naar de eerste echte beklimming. Het is een stuk van 8 km waar in we naar 2200 meter stijgen. Het is een behoorlijke klim er wordt niet echt meer hard gelopen, Over dit stuk doe ik vrij lang en verlies hier de meeste tijd. Boven gekomen krijgen we een stuk vlak, je denkt “ha lekker weer wat snelheid maken” maar tot mijn schrik krijg ik enorme kramp in beide kuiten. Eerst maar even wat rek en strek oefeningen doen, wrijven helpt, en voorzichtig weer wat snelheid maken de pijn blijft wel maar gelukkig kan ik nu weer wat door lopen. Net als bij de LGT marathon hebben ze in dit parcours een soort van bergweggetje ingepland waar alleen een berggeit fatsoenlijk overeen kan komen. Alleen maar klauteren dus. Het is een prachtige omgeving en mijn geplande eindtijd ga ik bij lange na niet meer halen. Nu gun ik mij wat meer tijd om van de omgeving te genieten.

De Matterhorn is één van de bekendste bergen ter wereld. De berg is 4478 m hoog, gelegen in de Walliser Alpen, op de grens van Zwitserland (Wallis) en Italië (Valle d'Aosta). De Matterhorn is het symbool voor Zwitserland geworden. Van de kant van Zermatt heeft de Matterhorn een piramidevorm, het is bijna een toren. Een lokale legende is Ulrich Inderbinen die, het meest als berggids, de Matterhorn (371 keer) in zijn leven heeft beklommen, de laatste keer op 90-jarige leeftijd.

De Matterhorn is adembenemend om te zien en hoog! Genietend van de omgeving, passeer ik bijna ongemerkt het 38 km punt. Men heeft ons bij de start al voor gewaarschuwd, dus kunnen we ons opmaken voor de laatste klim naar de finish op naar de 2500 meter. Ook bij dit gedeelte van het parcours heb ik niet meer de kracht om hard te gaan lopen. Achteraf viel het allemaal wel mee en boven aangekomen zie ik in de verte de finish. Tja, mijn tijd is 6:20:xx geworden, terwijl mijn doel was om het in 5 ½ uur te lopen. Wat maakt het ook uit, de eindtijd is helemaal niet meer belangrijk. Bij de finish staan een groot aantal enthousiaste supporters je toe te juichen en aan te moedigen. Het geeft je vleugels om alles te geven wat je nog aan energie over hebt. Waardoor het lijkt dat je toch redelijk fit te finish passeert. Het was wederom een schitterende ervaring rijker. Een prachtige marathon, jammer van het weer (het is ook nooit goed). Veel deelnemers hebben last gehad van de warmte. Een lekker biertje wat eten, deden mij goed. Daarna met de trein naar beneden en dan besef je pas wat je jezelf hebt aangedaan om deze marathon te gaan lopen. Het treinstation is gelukkig in Zermatt. Op naar de volgende en laatste marathon; gelukkig nu wel twee maanden rust. Jungfrau Marathon Interlaken Zwitserland Ieder jaar begin september wordt in Zwitserland de Jungfrau Marathon georganiseerd, dit jaar weer voor de 18

e keer. Ondank (of wellicht dankzij) de zwaarte van het parcours is het een

hele populaire marathon. Er wordt dan ook een strenge deelnamelimiet met loting gehanteerd. Nou dat wordt hem dan, de laatste van de drie. Ik heb de Jungfrau in 2009 al een keer gelopen en dat viel mij toen mee. De voorbereiding is goed geweest alleen heb ik last van een beginnende keelontsteking en wat verhoging. Als we op vrijdagmiddag aankomen in Interlaken ligt het hotel in het centrum van Interlaken. De startnummers kunnen we ophalen bij Casino Kursaal. Het Casino heeft prachtige historische vertrekken en is een stukje glorie uit een rijk verleden. Gedurende de vrijdag vinden er allerlei activiteiten plaats, paragliding, paralympische wedstrijden met handbikes kidsrun, etc etc. Er is genoeg vermaak. Vrijdagavond lekker pasta gegeten en vroeg naar bed. Heerlijk geslapen. Na een uitgebreid ontbijt lopen we naar de start. Het is nog fris maar het zonnetje schijnt. Bij de start wordt omgeroepen dat het qua weer een uistekende loopdag gaat worden. Ik heb het koud en trek toch maar wat warmers aan want we gaan ten slotte toch omhoog. In het start vak ontmoet ik mijn medelopers van de loopgroep Aart Stigter we lopen allen individueel. Precies om 9.00 uur klinkt het startschot. Beter gezegd: er klinken een paar enorme knallen. Interlaken is nu wakker, dat is duidelijk. De eerste drie kilometer gaan door het stadscentrum. Ondanks het vroege uur is er al veel enthousiast publiek. Ook hoor ik de eerste koebellen rinkelen, er zullen nog vele volgen. Het eerste orkest speelt al vrolijke muziek. De stemming zit er al vroeg in! Via een paar dorpjes, een brug en een rustige weg wordt de 10 kilometer bereikt. De zon schijnt en het lopen gaat erg gemakkelijk. We lopen ook een stuk langs het spoor van de trein naar Lauterbrunnen, waar het 20 kilometerpunt is. In Lauterbrunnen is het feest losgebarsten. Er is veel publiek en muziek. Vanaf Lauterbrunnen gaan de toeschouwers verder met de beroemde Jungfraujoch-tandradbaan, waarvan het spoor een groot deel van het marathonparcours volgt. Het parcours is tot nu toe nog steeds vrij vlak en het loopt lekker. Het landschap is prachtig. Na 25 kilometer te hebben gelopen is er nog niets aan de hand, een brede asfaltweg, vlak parcours, een tijd volgens schema. Er wordt nog volop gepraat onderweg. Bij de 26 kilometer

komt daar een einde aan. De weg gaat ineens steil omhoog, een paar dapperen proberen hun looppas vol te houden maar moeten dat al snel opgeven. Het is te steil, het gaat niet meer, er wordt gewandeld. De weg wordt een bospad. Er wordt niet meer gesproken, er is geen adem meer voor. Na een kilometerslange klim, bekend en berucht als „de muur van Wengen‟ wordt het eindelijk weer licht en vlak. We lopen over een glooiend bergpad naar Wengen waar het 30 km. punt is. Het is een groot feest in Wengen (veel muziek en enthousiaste toeschouwers). Helaas, de lopers moeten door. Ik moet zeggen het lopen gaat nog steeds goed, inmiddels is de temperatuur een graadje of 24 en dat voelt op dat moment niet goed. Ik word een beetje duizelig en misselijk. Al snel wordt het weer heel stil onderweg en we gaan volgen een steil bospad. Sommige stukken kan ik nog hardlopen, maar de meeste gedeelte zijn mij toch echt te steil. Na het 35km punt gaat het bergpad over in een steil morenepad, waar je bij iedere stap heel goed uit moet kijken waar je je voeten neerzet. Een stuk klauteren omhoog op handen en voeten, telkens half wegglijdend. Inhalen is niet meer mogelijk, het pad is te steil en te smal. Voetje voor voetje schuifelen de lopers omhoog. Bij het 35 km punt staat een bord dat we op de helft van de af te leggen hoogte meters zijn, ik heb er dus 900 op zitten, kom op, nog 900 te gaan. De verzorging onderweg is meer dan uistekend te noemen. De organisatie waarschuwt iedere loper voor de stijgende temperatuur en adviseert uit te kijken en vooral zeer goed te drinken. Dat laatste breekt me toch op, hoe het komt weet ik niet maar moet dan erg braken, waar dat van komt weet ik niet maar ik voel me vanaf dat moment een stuk minder lekker. De duizeligheid is enorm en ik moet even gaan zitten om bij te komen. De hulp van de organisatie en medelopers is geweldig. Het tempo is weg, de benen worden moe. Als opzij kijk zie ik een onvergetelijk landschap: aan mijn rechterkant zijn twee besneeuwde bergtoppen te zien in een ijzig en adembenemend gletsjerlandschap. Bij het 40 km punt krijg ik een paar stukken chocola aangereikt. Weer eens wat anders na de eindeloze mueslirepen en banaan. Al kauwend klauter ik verder. Vlak voor de finish moet er nog een grote kei bedwongen worden en dan is het eindelijk afgelopen met het klimmen. Nu nog 1,5 km naar beneden lopen naar de finish. Een enorme mensenmassa staat je toe te juichen. Dit is echt kicken. Mijn eindtijd is 6:x:x, en ik laat mij gelukkig en lachend de medaille omhangen. Ja, het is mij gelukt deze drie marathons te lopen. Het is zwaar maar zonder twijfel ook een prachtige uitdaging en belevenis. Ik kijk er met genoegen op terug. Volgend jaar weer? Ja, ik heb me alweer ingeschreven voor de LGT Alpine marathon, de Zermatt marathon en de MMC. Zoals al eerder aangegeven ik ben niet echt een schrijver maar ik hoop dat jullie hebben genoten van mijn stukje. Tot slot voor de liefhebber. Wellicht heeft het bovenstaande een aantal mensen enthousiast gemaakt. De Mountain Marathon Cup voor 2010 - 2011 bestaat uit vier marathons, waarvan je er minstens drie moet uitlopen. 9 oktober 2010, Kaiser marathon in Sőll Oostenrijk. (onderdeel van Tour de Tirol) 11 juni 2011, LGT Alpine Marathon in Liechtenstein 9 juli 2011, Zermatt marathon Zwitserland 10 september 2011, Jungfrau marathon, Interlaken Zwitserland

Alle informatie kan je vinden op www.mountain-marathon-cup.com, via deze site kan je eenvoudig doorklikken naar de bovengenoemde marathons. Heb je vragen dan mag je bellen op nummer 91115 of mailen walter.tesselhoff@klm.com. Tot ziens op één van de bergen.

Shanghai marathon 05-12-2010 Na een voorspoedige reis kwam ik met maatjes Jos Cornelissen uit Aalsmeer en Peter Akerboom uit Oude Wetering in China aan en wel in Hangzhou, de plaats van de WARR 2009. We wilden naar Shanghai en Hangzhou ligt lekker dichtbij. Omdat op sommige dagen drie kisten die kant op gaan lukt het bijna altijd er te komen. Hoewel het weer niet zo goed was met zelfs een dag regen hebben we ons goed vermaakt. Door de regen werd ons fietsprogramma in de war geschopt maar in plaats daarvan zijn we naar de Ling Yin tempel geweest wat een hele goede beslissing bleek. Een zeer imposant tempelcomplex waar je zo een dag rond kan lopen zonder je te vervelen. Na een paar dagen rondkijken vertrokken we per trein naar Shanghai, een mooie rit met als hoogste snelheid 356 kilometer per uur.........Shanghai is best groot (net zo veel inwoners als Nederland!!) en druk maar we zaten prima in het centrum en vlakbij de start van de marathon. Zondagmorgen om 07.30 vertrokken we met zijn drieën en 22.000 andere mensen voor de 4,5, de halve of de hele marathon. Als je weet hoe Chinezen kunnen duwen en trekken in een menigte kun je je voorstellen hoe moeilijk dit begin was. In die drukte konden we pas na 10 minuten gaan lopen en we hadden veel last van vooral 4,5 kilometer lopers/loopsters dier rustig keuvelend aan het wandelen waren. Na een paar kilometer meteen een grote uitdaging: vanuit het centrum moesten we onder de rivier door naar de andere kant. Er was een autotunnel voor gereserveerd maar het was me daar toch warm. Heftig zwetend kwamen we aan de andere kant aan en liepen weer in de frisse buitenlucht. Heel veel toeschouwers waren er niet maar we amuseerden ons toch wel over de bonte stoet mensen die meededen. De chinezen hadden er ook helemaal geen problemen mee kriskras over te steken en je voor de voeten te gaan lopen. Ik liep met Peter niet onze hoogste snelheid maar wel heel constant, iedere 5 kilometer ging in ongeveer 31 minuten. Bij 18 kilometer gingen eindelijk de halve marathonners scherp links en wij iets minder scherp om nog een extra lusje te maken van 20 kilometer. Dit was pas echt saai. We liepen een kilometer of 10 onder een snelweg en dan draaien en aan de andere kant verder. De mensen die wilden oversteken werden tegengehouden door de politie maar als ze eenmaal mochten gaan oversteken was er geen houden meer aan. Ze stopten gewoon niet meer en we moesten dus af en toe inhouden. Zo’n verre marathon is toch voornamelijk voor het uitlopen, er een keer bij zijn. De laatste kilometers gingen moeizaam door het warme weer, (onwetend van de barre omstandigheden in Nederland) hadden we temperaturen van meer dan 20 graden. Na de finish in 4.19.11 chip inleveren (meteen werd een certificaat geprint) en kleding ophalen en ’s avonds zaten we heerlijk aan een verdiend biertje op het terras. Wim Verhage

KLM Roadrunners International

Clubblad november / februari 2010-2011

Een tijd geleden kwam ik Timo Plevier tegen in de wachtruimte van het platform. Hij vroeg aan mij of ik al benaderd was door de redactie van het clubblad. Nou nee, dat was ik (gelukkig) niet. Hij gaf aan dat hij mijn naam had genoemd (Boudewijn, de achternaam wist hij niet.) De achternaam is overigens Tiesinga. Maar na een tijdje hebben ze me toch weten te vinden en weten te strikken. Het clubblad lees ik altijd met veel plezier. Hierbij in ieder geval mijn complimenten aan de nieuwe redactrices die er (nog steeds) een leuk blad van weten te maken. Na jaren van niksdoen werd het een jaar of 5 geleden toch eens tijd om weer eens wat actiefs te gaan doen. Ik vatte samen met Henno het plan op om hard te gaan lopen, nou ja, om te gaan lopen. Wij begonnen in oktober met een rondje om de kanovijver. Ik heb het toen 1 rondje volgehouden en Henno toen al 2 rondjes! (een rondje kanovijver is waarschijnlijk toch zeker een kilometer). Nog geen jaar daarna liepen we voor de 1

ste keer de Dam tot Damloop. Voor mij een prestatie

van formaat. Ik weet nog goed dat ik voor de 2

e keer de DtD loop liep en ik na een kilometer of 13

helemaal gebroken was. Toen kwam Leo van Wijk langs lopen. Ik ben achter hem aangelopen omdat ik dacht: “ Als ze nou een foto nemen voor de Wolkenridder dan maken ze zeker een foto met Leo van Wijk, en… dan sta ik er ook op’. Helaas werd die foto niet gebruikt maar ik had wel een schappelijke tijd. Ik ben nu 2 jaar lid van de KLMRRI. Vorig jaar ben ik meegeweest naar China voor de WARR, een geweldige ervaring. De afgelopen periode heb ik door wat lichamelijke probleempjes niet meer kunnen lopen. Dat betekende dat ik en de WARR en de DtD loop heb moeten missen, balen maar niks aan te doen. Inmiddels ben ik weer aan het opbouwen. Ik zit nu op 5 kilometer. Het is mijn bedoeling om vanaf januari weer aan loopjes mee te gaan doen. Dus voor een ieder tot dan. Oh ja, de volgende aan wie ik het estafette stokje doorgeef is natuurlijk mijn maatje Henno. Henno kan jij ons eens vertellen hoe de voorbereiding voor een marathon gaat? Wat moet je daar allemaal voor doen en vooral ook wat moet je daar voor laten.

KLM Roadrunners International Clubblad november / februari 2010-2011

Estafette # 23

Ingekomen stukken

Van Nina Mamadeus Rennen door een stad vol historie Op 20 maart 2011 sta ik aan de start van de marathon van Rome. Ik ren in een team van in totaal 11 man. Een aantal van onze groep doet voor de 4

de keer mee aan de marathon van

Rome. Voor mij wordt het de eerste keer dat ik deelneem aan deze marathon. De reden dat we dit jaar hebben gekozen mee te doen aan de marathon van Rome zit hem in het parcours. Het parcours brengt je langs alle populaire bezienswaardigheden die Rome te bieden heeft zoals het Colloseum, de Piazza de Spagna en het Patheon. Ik heb me laten vertellen dat het zelfs mogelijk is om een munt te gooien in de Trevie Fontijn tijdens de marathon (enigszins goed in mikken moet je hiervoor wel zijn). De marathon zal veel weg hebben van een tour door een openluchtmuseum daar je dwars door het oude gedeelte van de rent. Het parcours is voornamelijk plat maar bij de start en de finish is er een heuvel die beklommen moet worden. De reden hiervan is dat zowel de start als de finish bij het Colloseum is en het Colloseum ligt op een heuvel. Dit is de eerste keer dat ik meedoe aan een voorjaarsmarathon. Dit belooft ideale weersomstandigheden tijdens de marathon echter de voorbereiding voor de marathon vindt tijdens de winter plaats. De afgelopen periode heb ik dan ook menig sneeuwstorm moeten trotseren om aan mijn kilometers te komen. Zo nu en dan was de verleiding groot om latten onder mijn hardloopschoenen te binden. Een ding is zeker het woord “uitdaging” heeft bij een nieuwe dimensie gekregen. Ik heb wel veel gehad aan mijn teamgenoten hierin en we helpen elkaar de winter door zodat we straks helemaal fit aan de start staan. De marathon van Rome is goed georganiseerd langs het parcours wordt er sportdrank, banaan en zelfs koek uitgedeeld. Er doen in totaal 7000 atleten mee die uit het buitenland komen. Na de marathon kan ik meer vertellen over de sfeer maar voor nu weet ik alleen hoe het zal zijn van horen zeggen van. Mocht je mee willen doen met ons team dan is het goed om te weten dat er nog plek is voor twee hardlopers.

nina.mamadeus@klm4u.com

KLM Roadrunners International

Clubblad november / februari 2010-2011

van Silvia Honig

Hardloop4daagse Apeldoorn Van 10 tot met 13 juni (Pinksterweekend) zijn de hardloopfanaten weer te vinden in de bossen bij Apeldoorn. Om vier dagen lang een stevige prestatie neer te zetten moet je wel beschikken over Een goede vorm. De langste afstand voor de deelnemers is op zaterdag; bijna een halve marathon(20,4 km) de dag ervoor heb je dik 16km gelopen. Zondag roffel je 14,7 km onder je schoenen vandaan. Maandag loop je dan nog 21,2 km De hardloop4daagse vindt in 2011 voor de tiende keer plaats! Wil je er meer van weten kijk dan op de site: www.hardloop4daagse.nl of lees het verslag van Sjaak van Diepen in het clubblad van RRI. Clubblad mei / juni 2010 Inschrijven kan via www.inschrijven.nl. Je kunt in 4 loopjes 60km lopen of in 6 loopjes 100km

Van Gert Broerse Tsja, wat doe je op zo’n prachtige witte zondag … Je gaat maar ’s wandelen, ondanks de zich al maandenlang voortslepende hielspoor. En je echtgenote kiest ervoor om dan naar de Toolenburgplas (en er omheen) in Hoofddorp te wandelen. En daar zeg je uiteraard geen nee tegen als er aan het eind van de wandeling een glaasje glühwein in het vooruitzicht wordt gesteld. En uiteraard neem je je fototoestel mee, want er zijn vast mooie plaatjes te schieten. En dan loop je rond die Toolenburgplas en plotseling zie je in de verte iets bewegends op je af komen. Iets waarvan niet alleen het silhouet, dat schril afsteekt tegen dat witte landschap, maar ook de manier van bewegen een gevoel van herkenning in je oproept. En naarmate het bewegende silhouet je nadert wordt dat gevoel van herkenning steeds meer bevestigd …… en ja hoor, je grijpt je fototoestel … richt … roept: “Hee Martin, ben je wel goed bij je hoofd?” … en klikt. En de inmiddels als een geoliede machine soepel voorbijtrekkende hardloper draait zich al lopend half om en zwaait. Ja hoor, inderdaad, het is Martin de Goede ! Mister Cargo himself ! Wat een dieheart ! Dat verdient een foto in het clubblad zou ik zeggen, maar wie ben ik … ? Gert

GESPOT Wij zijn op zoek naar je favoriete loopgebied. Waar ga je graag trainen?????? Laat het ons weten, indien mogelijk met foto. Dit keer met Erik Verschuren. Al enkele maanden geleden werd ik gevraagd of ik een stukje wilde schrijven voor gespot en aangezien ik toch geen nee kan zeggen heb ik daarmee ingestemd ofschoon ik helemaal geen schrijver ben maar meer een loper. Uiteindelijk heb ik dan toch maar de stoute schoenen aangetrokken en ben ik achter de PC gekropen, dan maar een keertje niet lopen. Mijn favoriet loopgebied, tja dat is niet één speciaal gebied. Het leuke van lopen is dat je het eigenlijk altijd en overal kunt doen, hoewel je soms je training wel wat moet aanpassen aan de omstandigheden zoals in deze tijd tijdens winterse weersomstandigheden. Ik houd er van om mijn trainingen wat de variëren, de ene keer een duurloop, de andere keer een interval training of versnellingen en soms een fartlek training. De meeste trainingen doe ik vlak bij huis maar dat is vooral ook uit praktisch oogpunt. Als ik een paar dagen ergens heen ga neem ik ook altijd mijn loopspullen mee. Het lekkerste lopen vind ik, is in de vrije natuur. Zo loop ik in het voorjaar altijd te genieten tussen de bollenvelden en dat is voor mij eenvoudig aangezien die in mijn achtertuin liggen.

Verder vind ik het heerlijk om door de duinen en over het strand te lopen en als ik een langere duurloop maak (denk aan een halve marathon) kan ik deze twee uitstekend combineren. Vaak ga ik ook wel eens alleen naar de duinen om daar mezelf lekker af te pijgeren. Ik heb zo enkele looproutes nabij Langevelderslag (wel bekend terrein voor iedereen) waar ik dan mijn training afwerk. Ik loop dan door de duinen, over het strand, ga ik vanaf het strand de duinen op en af en soms pak ik er dan ook nog een stukje van een ruiterpad bij.

KLM Roadrunners International

Clubblad november / februari 2010-2011

Een heel ander gebied waar ik graag mag lopen is in het buitenland en dan met name in Canada, ik mag wel zeggen dat dat tot mijn favoriet gebied behoort. Zo ben ik met de Roadrunners al verschillende keren naar Canada geweest en aan menig estafetteloop deelgenomen. Zo heb ik twee keer in de Jasper Banff relay meegedaan. twee keer de K-100 in Kananaskis en de Cabot trail op Nova Scotia. Tot slot heb ik nog een favoriet loopgebied waar ik echter nog nooit geweest ben maar me wel de moeite waard lijkt en dat is Alaska. Mocht het ooit zover komen dan beloof ik bij deze daar een verslag over te schrijven. Zo dan is het nu weer tijd om nog even een loopje door de bollenvelden, te maken die voorlopig nog wel even onder de grond zullen blijven. Erik Verschuren

Aan tafel bij ….…….. Berlinda Dijkman

Varkenshaas in rode wijn saus.

Voor 4 pers : 3 ons varkenshaas. 25gr boter 2 uitjes 1 doosje champignons klein bekertje crème fraiche 2 eetlepels ketchup 1 ½ eetlepel ketjap manis zout, peper, oregano en Italiaanse kruiden naar smaak flinke scheut rode wijn. 2 teentjes knoflook Varkenshaasjes trancheren en in de boter aanbraden. Uitje snipperen en de champignons in plakjes snijden. Uitjes en champignons bij het vlees doen. Flinke scheut wijn erbij en alle andere ingrediënten Ongeveer 15min laten sudderen. Serveren met een groene tagliatelle en een salade.

KLM Roadrunners International

Clubblad november / februari 2010-2011

KLM Roadrunners planning

Dag Datum Loop Waar Afstanden Tijd KLM Kar

Opmerkingen

Zo Zo 06 mrt 11 Westeinderloop Aalsmeer 5.2 en 10 km 11.00 Ja Site

Zo 20 mrt 11 Voorschotenloop Voorschoten 5, 10 en 16.1 km 11.15 Nee Site Zo 29 mrt 11 Jaarvergadering S&O Amstelveen 0 20.00 Nee Site

Zo 03 apr 11 Rhenus Log. Run Hoofddorp 5, 10 en 16.1 km 11.00 Nee Site Zo 03 apr 11 Braassemloop Roelofarendsveen 5, 10 en 21.1 km 11.10 Nee Site

Zo 17 apr 11 Omloop van N’hout Noordwijkerhout 5, 10 en 21.1 km 11.00 Nee

Ma 25 apr 11 Lionsloop Bloemendaal 5, 10 en 15 km 11.00 Ja Site Zo 08 mei 11 Ronde Hoeploop Ouderkerk a/d Amstel 2, 5.5 en 17 km 11.30 Nee

Zo 22 mei 11 Pim Mullierloop Santpoort-Noord 5, 10 en 15 km 11.00 Nee Site Vrij 24 jun 11 Estafette 4 x 5.2 km Lisse 5.2 km 19.00 Ja Site

Za 16 jul 11 Baankampioenschappen Lisse 5 en 10 km 15.00 Ja Site

Alle lopen en vooral tijden onder voorbehoud. Bij twijfel, bel even met de organisatie.

Onze KAR zal aanwezig zijn bij de KLM lopen waar dit erachter vermeld is. Buitenlandse evenement(en):

Zo 10 apr 11 Cursa Bombers Barcelona 10 km 10.00 Nee Site

Evenement Informatie

Voor evenementen (nog) zonder website zie: -> www.runnersweb.nl en dan doorklikken naar “agenda”

KNAU trimloop agenda www.atletiek.nl/ klik door via “loopsport” -> ”loopsport” naar trimloop

kalender

KLM Roadrunners International

Clubblad november / februari 2010