BRINKNIEUWS GEMEENTEBLAD / NUMMER 2 / 2012

Eerlijk “Prikkelbaar”

Thema Samen

geloven

Eerlijk “Toen wij wakker

werden…”

Zoeken “Samen geloven,

samen gemeen-

te”

PRIKKELBAAR? Ik verbaas me er vaak over hoe zaken in de natuur meerde-

re kanten hebben. Neem nu als voorbeeld de roos: ze is

prachtig diep rood van kleur en heeft een fris groene sten-

gel. Haar bloemblaadjes vormen een bijna wiskundig sa-

menspel met elkaar. Haar geur doet je denken aan de lente.

Je moet ook voorzichtig met haar zijn. Het is een fragiele

plant die voldoende water nodig heeft. De doornen waar-

mee ze zichzelf beschermt, kunnen naar steken.

Eigenlijk is ‘samen geloven’ net zoals die

roos. Van de buitenkant lijkt ons

kerkje heel wat. De gemeentele-

den vormen een hechte en com-

plexe band. Haar aanbidding

stijgt op als een liefelijke geur.

Maar ook met haar moet je

voorzichtig zijn. Ze heeft vol-

doende voeding nodig en

soms… soms is ze zelfs prikkel-

baar.

Er zijn zondagen dat ik duidelijk kan merken dat

we heel verschillend zijn, zowel in karakter als

waar we in het leven staan. De een denkt

na over zijn vervolgstudie, de ander denkt

na over zijn pensioen. De een vraagt zich af

of ze ooit kinderen zal mogen krijgen en de

ander vraagt zich af hoe ze de kinderen nu weer rustig kan

krijgen. De een heeft een top week, de ander een flop week.

De een wil God gedragen aanbidden en de ander vindt dat

maar overdreven of ouderwets. De een is uitbundig en

toetert het liefst van de daken hoe geweldig God is, ter-

wijl de ander God graag in de rust en de stilte ontmoet.

Een van de grootste uitdagingen van ‘samen geloven’ is mis-

schien wel om niet prikkelbaar

te worden als iemand zijn of

haar geloof anders beleeft

dan dat jij het doet. Ik

weet dat dát voor

mij een leerpunt is.

Samen je geloof

beleven is mooi en

— net als een roos —

fragiel. Gunnen we

elkaar de ruimte om

daar van te genie-

ten?

Kees C. Bakker

Als je niet

van God bent,

van wie dan

wel?

Maart 2012 47e jaargang, Nummer 2

Vergadering van Gelovigen

Brink 13, 8021 AP Zwolle

zwolle@vergadering.nu

www.vergadering.nu/zwolle

Zondag diensten

Aanbidingsdienst om 09:30

Woorddienst om 11:00

Gebedsbijeenkomsten

Dinsdag,- Woensdag- en

Donderdagavond

Redactieadres

Bas Wildeboer

Mackayware 106, 8014 RZ, Zwolle

(voor alle kopij dat ingescand moet worden)

Email redactie

brinknieuws@vergadering.nu

Uiterste inleverdatum

volgend nummer

25 maart 2012

thema: echt genieten!

In ons gezin gelden regels. Dat zijn heel vaak geen concrete, strakke regels, want met zulke regels creëer je een keurslijf. Als je je daar maar aan houdt, dan is het goed. Hoewel ik er zeker bewust van ben dat je je er lek-ker bij kunt voelen – je weet dan waar je aan toe bent, je hoeft ‘alleen maar’ daaraan te voldoen – denk ik dat de meeste mensen meer kunnen met een kader waarbinnen ze zich kunnen bewegen. Zo verwacht ik van onze kinderen dat ze ons als ouders normaal aanspre-ken. Dus een jaahaaa past daar niet in! Vaak klinkt dat uit de mond van onze kinderen als: ‘ouwe zeur die je bent, ik zeg toch ja!’. Das heel anders dan een ja pap, of ja zal ik doen. Als ik zou aangeven dat ze met twee

woorden moeten spreken is met een ‘ja ja ‘ ook voldaan aan dat criterium, terwijl dat zeer zeker niet de be-doeling zal zijn van de regel.

Ieder gelooft (als je het mij vraagt) op zijn eigen manier. We hebben wel een soort van gemeen-schappelijke waarhe-den, maar de een is meer een aanbidding-schristen en de ander meer een gebedschris-ten. De ene is niet meer of minder dan de andere, maar ieder heeft zijn eigen manier

om zijn geloof in God en Jezus uit te leven.

Als je het hebt over samen geloven, gebeurt dit vaak in een of ander ker-kelijk verband. En dat is een uitda-ging als we allemaal op onze eigen manier ons geloof uitleven. Want wat bindt je dan samen? Is dat dan dat je

Als je niet

van God bent,

van wie dan

wel?

op zondag bij elkaar zit in een kerk-gebouw? Of is dat dat je samen bij-voorbeeld avondmaal viert? Want je kunt wel samen een handeling heb-ben waardoor het lijkt alsof je met elkaar verbonden bent, maar is dat dan samen? We organiseren dit jaar voor de twee-de keer het BrinkWeekend. Samen weg. Maar is het omdat we allemaal in eenzelfde huisje zitten de samen-bindende factor van dat weekend? Of omdat we samen barbecueën? Om samen goed te kunnen functione-ren is het denk ik goed om eens na te gaan waar we in de basis voor staan. Misschien denk je: maar de bijbel is de basis! Daar kan ik je in volgen. Maar dat is wel heeeel uitgebreid. Noem eens drie dingen (of vijf mis-schien)? En kies dan een soort van kernwoorden, kernbegrippen, geen hele zinnen. Dat is lastig! Want dat moeten ook dingen zijn die concreet gemaakt kunnen worden. We kunnen wel zeggen dat we als kerk open wil-len zijn, maar dat zullen we ook wel moeten, anders kunnen we niet eens binnenkomen en kan er dus geen sprake zijn van samen geloven in ker-kelijk verband!

Zulke kernwoorden kunnen een soort van kapstok vormen. Wat we doen, moet daaraan op te hangen zijn. En dat betekent dus ook dat dingen die daaraan niet op te hangen zijn bin-nen het samen geloven, binnen het kerkelijk verband niet passen. Dus dat je er erg goed over na moet den-ken.

Waarom deze insteek? Omdat we dan een flexibel startpunt hebben. En geen keurslijf, geen ‘als je hier maar aan voldoet, dan komt het goed’. Dat betekent dat jij met jouw manier van geloven en jouw kwaliteiten hiermee uit de voeten kunt. Dat wij niet alle-maal hetzelfde moeten zijn, maar dat we door onze verscheidenheid ook een kleurrijk geheel kunnen vormen. Dat je je aan de ene kant op je gemak en gewaardeerd voelt in hoe en wie jij bent, en dat je aan de andere kant gestimuleerd wordt om te groeien en met anderen te delen waarin jij sterk bent.

Zo, je hebt een heleboel vragen gele-

zen, allemaal vragen die leven (bij mij

in ieder geval) en waar ik geen pas-

klaar antwoord op weet. Zullen we

samen maar weer in gesprek gaan?

gaan?

Als je googled op samen

geloven, is een van de

links: Samen geloven?

Gewoon doen! Ja, ja,

was het maar zo

makkelijk. Maar om te

weten te komen hoe dat

te doen, moeten we

volgens mij eerst weten

wat het is. Ik geloof

(het) wel! Maar wat is

daar samen aan?

Door Christiaan Remmelink

Samen geloven,

makkelijk?

Als ik denk aan samen geloven, dan

heb ik de neiging terug te willen

gaan naar het ontstaan van de ge-

meente. Ze waren “één van hart en

ziel’’ (Hd 4:32). Dat moet toch ge-

weldig geweest zijn. De gevolgen wa-

ren duidelijk zichtbaar. De gemeente

groeide als kool. Dagelijks werden

mensen toegevoegd. Helaas moeten

we constateren, dat die tijd al heel

lang achter ons ligt. Ook de tijd van

de grote opwekking die plaatsvond,

ligt alweer in een ver verleden.

Wanneer je het voorgaande stukje

nog eens naleest, zou je de moed in

de schoenen kunnen zakken. Dat

waren nog eens tijden, geweldig.

Ik ben ervan overtuigd dat we niet

hoeven te wanhopen als het gaat

over samen geloven en samen ge-

meente-zijn. Wel is het zaak je te

realiseren dat we in een totaal ande-

re tijd leven. Ieder van ons wordt

voortdurend op scherp gezet. Op ons

werk moeten we goed presteren. In

de gezinnen is het een drukte van be-

lang. We worden in deze maatschappij

geacht overal goed in te zijn. Alleen

succes stories tellen. Dat beïnvloedt

ook ons doen en laten als christen,

zowel in de privésfeer, als ook in de

gemeente.

We zijn kinderen van deze tijd, van

hectiek, snelheid, en enorme hoeveel-

heden informatie via allerlei media.

Dat vergt heel wat van ons incasse-

ringsvermogen en het vraagt ook veel

tijd.

Maar!!! Wat is het dan fijn een lid

van een gemeente te zijn. Een plek te

hebben, waar je even jezelf mag en

kunt zijn, waar je even niet hoeft te

presteren. Een plek waar je tot rust

kunt komen. En weet je wat ook zo

prettig is? Je bent niet alleen, er zijn

anderen om je heen. Anderen, die net

als jij even kunnen uitblazen. Ge-

meente, dat ben je samen. Samen mo-

gen we getuigen van ons geloof. Sa-

men mogen we God en de Heer Jezus

groot maken in de aanbiddingdienst.

Samen mogen we luisteren naar een

Woord uit de Bijbel. Dit is echter één

onderdeel van gemeente-zijn. In de

beslotenheid van de kleine kring kun-

nen we ook heel persoonlijk vreugde

en verdriet met elkaar delen. Daar-

naast kunnen voor elkaar bidden.

Misschien zou het goed zijn om dat

meer te doen. Ook in praktisch op-

zicht is het fijn om lid van een ge-

meente te zijn, zodat we elkaar voort

kunnen helpen met soms heel gewone

hulpverlening in de vorm van bijvoor-

beeld een klusje doen voor die ander.

Wanneer je samen bent, kun je ook

elkaar bemoedigen, als je het even niet

meer ziet zitten.

Hiermee heb ik al een paar praktische

zaken genoemd om aan te geven dat

het samen geloven en samen gemeen-

te-zijn, goed is voor ieder gemeentelid

persoonlijk, maar het is ook in het be-

lang van het geheel.

Dan wil ik nog één punt noemen om

aan te geven hoe belangrijk het is sa-

men te geloven en samen gemeente te

zijn. De Heer Jezus zegt in Jh15:17

‘’Dit gebied ik u, dat gij elkander lief-

hebt’’. Als wij volgens die opdracht

met elkaar omgaan, dan zullen we oog

voor elkaar hebben en voor elkaar wil-

len zorgen, dan vinden we de ander

belangrijker dan onszelf.

Ik denk dat God dan met een glimlach

naar ons kijkt, want waar liefde

woont, gebiedt de Heer zijn zegen.

Met andere woorden, mensen om ons

heen zullen worden aangetrokken,

omdat ze iets van Gods liefde in ons

zien. Dan zal zeker gebeuren wat je al

in Handelingen kunt lezen: “en de

Heer voegde dagelijks toe’’.

geloven gemeente.

Samen samen

,

door Chris Meijnen

Bron: Visie 7, Aangedragen door:

Suzanne Remmelink

Leef je geloof

“Leef je geloof is voor mij samen

met God leven en je richten naar

Zijn liefde. Als schaatsliefhebber

merk ik vaak dat als je alleen

schaatst, je het gevoel hebt dat je het

niet redt. Maar rijd je in een groep,

dan voel je de zuigkracht daarvan.

Dat is het geheim van geloven: als je

met God leeft, wil dat niet zeggen

dat je niet in een scheur kunt vallen,

maar wel dat je kunt opstaan met de

Heer.”

Ed van Hoof (58), voorganger van

de Kerk van de Nazarener in Zaan-

stad, reed begin deze maand voor de

derde keer de Alternatieve Elf-

stedentocht op de Wiessensee.

Wil je deze wallpaper?

Mail dan naar

Suzanne op

s.remmelink@solcon.nl

Meer weten over dit project?

Surf naar

www.mathunka.nl

Bij deze ontvangen jullie weer een maandelijkse computer achtergrond in Matunkhadesign. Dit is een plaatje van een Tawny Eagle

(Savanne Arend) genomen tussen de poten van een Thornicroft Giraffe in het South Luangwa National Park (Zambia, dit is overigens

de enige plek waar u deze giraffe zult kunnen aantreffen). Om u een idee te geven hoe groot de poten van een mannetjes giraffe zijn:

een volwassen arend is zo'n 70 cm hoog... Dit volwassen mannetje kan dan ook wel meer dan 6 meter lang zijn!

Vanuit het perspectief van Dikkertje Dap op z'n trap is de giraffe een leuke glijbaan, vanuit het perspectief van de op de grond zittende

arend (en wij met hem) een reusachtige onbedwingbare wolkenkrabber. Ach voor die arend is dat nu ook weer niet zo'n probleem: die

vliegt gewoon omhoog en bekijkt alles nog eens rustig van de bovenkant. Zou u zoiets soms ook niet willen? Opgetild worden uit uw

huidige malaise om die onoverwinnelijke Goliath, die u zo in de weg lijkt te staan, eens vanuit een hoger perspectief te bezien? "Jullie

hebben toch gezien, wat Ik met de Egyptenaren gedaan heb en hoe Ik jullie op arendsvleugelen gedragen en u tot Mij gebracht heb?"

fluisterde God zijn volk in de oren om hen te laten weten dat ze Hem altijd konden vertrouwen. (Ex.19:4) Voor je van al dat geïntimi-

deerde omhoog kijken een stijve nek krijgt: er is vast een beter perspectief!

Hartelijk gegroet namens het Matunkha team,

Bert & Mathilde Nanninga

Message from Matunkha

Bron: Visie 7, Aangedragen door:

Suzanne Remmelink

Gods akker &

Gods medewerker door Jurjen ten Brinke

Create in me a clean heart is een

zin uit een lied. Dit is een letterlijke

zin uit Psalm 51, waar David tot

God nadert nadat hij flink de fout is

ingegaan. Er zijn dingen waartoe

mensen in staat zijn en andere din-

gen die buiten ons bereik liggen.

Mensen kunnen dingen fabriceren,

aanpassen, bewerken en repareren.

Maar één ding kunnen we niet uit

eigen kracht: iets scheppen. (Tenzij

je ‘kunst’ als schepping wilt zien

natuurlijk.) Alleen God is de Schep-

per. In deze psalm is David op een

punt in zijn leven gekomen, dat hij

geconfronteerd wordt met de wer-

kelijkheid van zijn zonde. Toen de

profeet Nathan hem confronteerde

met zijn overspel met Batseba, zag

hij – misschien wel voor het eerst

in zijn leven – hoe zijn hart er wer-

kelijk uitzag. Hij zag de verwoesting

die de zonde daar had teweeg ge-

bracht en hij besefte hoe machte-

loos hij was. Hij kon de situatie niet

aanpassen. Hij kon de zaak niet re-

pareren. Hij kon er niets aan veran-

deren. Al zijn eigen mogelijkheden

waren volslagen ontoereikend.

Daarom keerde hij zich in zijn zie-

lenstrijd tot God en vroeg Hem dat-

gene te doen waar alleen God toe in

staat is: het scheppen van een rein

hart in hem.

Als jij en ik net als David ons eigen

hart zouden zien (en ik denk dat we

het vaak niet zien zoals het is), dan

zouden we dezelfde situatie aantref-

fen. De zonde heeft echt rampzalige

gevolgen gehad. Zo erg, dat we

machteloos staan. En het is zinloos

te proberen het te herstellen, te be-

werken of te verbeteren. Er is maar

één oplossing: we moeten doen wat

David deed: de ernst ervan eerlijk

onder ogen zien en dan tot God

gaan en vragen: ‘Heer, ik kan mij-

zelf niet veranderen. Ik kan mijzelf

niet verbeteren. Mijn hart is zondig.

Doet U voor mij wat ik zelf niet kan.

Schep een zuiver, rein hart in mij, o

God!’

Het offer van Jezus was een alles-

omvattend antwoord op Davids

hartenkreet. Door Zijn offer wordt

het wonder van een nieuwe schep-

ping ook mogelijk! Paulus zegt in 2

Ko 5:17,18: ‘Daarom ook is iemand

die één met Christus is, een nieuwe

schepping. Het oude is voorbij, het

nieuwe is gekomen. Dit alles is het

werk van God. Hij heeft ons door

Christus met zich verzoend en ons

de verkondiging daarover toever-

trouwd.’

En die Paulus, die zegt nog meer in

een brief aan de gemeente van Ko-

rinthe. Bijzondere woorden, die ik

hier wil aanhalen, juist ook als het

gaat om leiderschap in de gemeen-

te. Paulus schrijft in zijn brief dat

mensen geneigd zijn om aan andere

mensen te gaan ‘hangen’. En dat

levert de nodige pijn, ja zelfs scheu-

ringen op.

Lees eens 1 Korinthe 3 vanaf vers 4.

Wanneer de een zegt: ‘Ik ben van

Paulus,’ en een ander: ‘Ik van Apol-

los,’ bent u dan niet als alle andere

mensen?

Wat is Apollos eigenlijk? En wat is

Paulus? Zij zijn niet meer dan die-

naren die u tot geloof hebben ge-

bracht, beiden op de wijze die de

Heer hun heeft geschonken. Ik heb

geplant, Apollos heeft water gege-

ven, maar God heeft doen groeien.

Het is niet belangrijk wie plant of

wie begiet; alleen God is belangrijk,

want hij doet groeien. Wie plant en

wie begiet hebben hetzelfde doel, al

worden ze ieder apart beloond

overeenkomstig de moeite die ze

zich hebben gegeven. Dus wij zijn

medewerkers van God en u bent

zijn akker.

U bent een bouwwerk van God.

Overeenkomstig de taak die God

mij uit genade heeft opgelegd, heb

ik als een kundig bouwmeester het

fundament gelegd, en anderen bou-

wen daarop voort. Laat ieder erop

letten hoe hij bouwt, want niemand

kan een ander fundament leggen

dan er al ligt – Jezus Christus zelf.

Of er op dat fundament nu verder

wordt gebouwd met goud, zilver en

edelstenen of met hout, hooi en

stro, van ieders werk zal duidelijk

worden wat het waard is.

Het is duidelijk dat Paulus zich af-

keert van mensen die iets of iemand

anders aanhangen dan God alleen.

Maar… het meest opzienbarende is

misschien wel dat Paulus zichzelf

en de andere namen die hij ge-

noemd heeft dienaren of mede-

werkers noemt. Ja, het staat er

echt: medewerker zijn van God. In

het Engels: fellow workers. En in

het Indonesisch: kawan sekerjan.

Dat komt ernstig dichtbij! In het

Indonesisch gebruik je voor je

vrienden het woord ‘teman’. En

voor je maatje, je makker, dat wat

sommige vrienden nu net specialer

maakt dan anderen het woord

‘kawan’. Nou, als je dit op je in laat

werken… en in ons achterhoofd

hebben we nog even Psalm 51… dan

gebeurt er iets wonderlijks! David,

die zo de fout in ging en tóch een

door God gezalfde koning over Isra-

ël was. Paulus, die zo de fout in ging

(de gemeente van God vervolgde,

hij noemt zich de grootste van de

zondaars!) en die tóch een mede-

werker van God is! Gods boodschap

voor hen die leiding mogen geven

is: Ik werk met je samen. Met Mijn

hulp kun je doen waartoe ik je roep.

Je bent een medewerker geworden.

Blijf in Mijn buurt!

Ter illustratie het

voorbeeld van een

wiel met spaken.

Hoe dichterbij de

as, doe dichter bij

elkaar. Dus wordt

de samenwerking

met onze Here nog

groter door samen te

werken met elkaar!

Wat een paradox eigenlijk hè? Pau-

lus, een medewerker. En de akker,

of zo je wilt het gebouw, waaraan

gewerkt wordt, dat is de gemeente

van Korinthe. Dat ben jij. Ik zat me

af te vragen wat ik nu eigenlijk ben.

Ook een medewerker? Of de akker?

Volgens mij is het antwoord: beide.

En dat geldt voor veel mensen.

Want ik ga naar de kerk. Ik doe Bij-

belstudie met vrienden of collega’s

en vrienden, die me vermanen, ver-

troosten, bemoedigen en vertroos-

ten uit het Woord van God. Of pro-

fetische woorden uit de Bijbel,

woorden van God, tot me spreken.

Dus ik behoor tot de akker waarin

gewerkt wordt. En wat is het ken-

merkende van een akker en een ge-

bouw: het gaat om het geheel en om

de voltooiing. Het staat altijd in een

hoger en breder perspectief. Uit-

zicht en toekomst! Die ene steen of

die ene korenaar is op zich niet be-

langrijk als individu. Het gaat

om de opbrengst van de

akker en het geheel

van het gebouw,

waarvoor alle indi-

viduele aren en

stenen overigens

wel degelijk nodig

zijn en daarmee

ook individueel be-

langrijk zijn! Nou,

daar doen we het voor.

Ja, daar doet ook de ander het

voor die mij ‘bewerkt’ (akker) of

‘bouwt’ (gebouw). En samen? We

letten op elkaar en letten vooral ook

op onze eigen bezigheden, want

volgens de verzen 10 en 11 let een

ieder erop of hij wel bouwt op het

fundament Jezus Christus. Mee-

werken met God. Dat betekent dat

God een plan heeft. Een plan met

de wereld en een plan met de levens

van mensen in wie Hij werkt. Welk

plan is dat dan? Heel eenvoudig: de

redding van mensen, het geluk voor

de mensheid, het komen tot het

doel waarvoor we gemaakt zijn:

God te eren, in alles wat we doen!

God heeft een plan om mensen

naar zich toe te trekken. En daar

mag je in meewerken. Gods Geest

zal je de woorden geven die je spre-

ken moet… zegt de Bijbel.

In 1550 kregen protestantse kerken

uit de Nederlanden van Edward VI

toestemming om een gemeente te

stichten. Als er ambtsdragers geko-

zen moeten worden, is de vraag die

vervolgens aan hen gesteld wordt

de volgende: ‘Gevoelt u in uw hart,

door de inwendige aanblazing van

de Heilige Geest, dat u tot deze

dienst geroepen bent?’ Da’s heldere

taal! Door Gods Geest geroepen.

Om te bouwen… op het fundament

Jezus de Here. Om medewerker te

zijn. En om tegelijk akker te zijn…

Twee kanten van

dezelfde medaille.

Medewerker zijn en akker zijn. Het

nodig hebben dat anderen woorden

van God tegen je spreken, en uitde-

len van wat je ontvangen hebt. Je

voelt als het ware de twee kanten

van het zegenen. Maar je ziet ook

de twee kanten van het Avondmaal,

de maaltijd waarin we herdenken

en belijden wat het offer van Jezus

Christus voor ons betekent. Het is

enerzijds belijden dat uit ons niet

veel meer dan het gebed ‘schep een

zuiver hart in mij’ te verwachten is,

en anderzijds is het ook echt een

feestmaal waarin we het nieuwe

leven in Christus, Zijn nieuwe

schepping, mogen gedenken. Waar-

in we, God zij gedankt, medewerker

mogen zijn. En juist daarom wordt

er ook in de Bijbel verwezen naar

de maaltijd die we eens mogen vie-

ren met Christus. In de tijd van de

nieuwe hemel en de nieuwe aarde.

Waarvan dezelfde David als uit

Psalm 51 in Psalm 23:5 zegt dat

God ons uitnodigt aan Zijn tafel.

Een tafel van overvloed, omdat er

genade in overvloed is. Het beeld

van de Herder, omdat Hij redt en

ons leidt. Wat een machtige God en

wat een zegen om Hem te mogen

aanbidden.

Jurjen ten Brin-ke, 34 jaar, ge-trouwd met Ma-rijke, heeft vier kinderen en werkt bij de zen-dingsgemeente Hoop voor Noord, Amster-dam. Jurjen is evangelist, voor-ganger en ge-

meente stichter. Zes jaar geleden is hij met zijn gezin naar Amsterdam Noord vertrokken om Hoop voor Noord op te zetten. Deze gemeente is een Multicultu-rele gemeente, voornamelijk gericht op het volk in Amsterdam Noord.

IKEN... Samen geloven, hoe doe je dat ei-

genlijk? Wie is dan die ander met

wie ik samen geloof? Wil die ander

wel samen met mij geloven (of ge-

looft hij/zij het wel?) Waarom zou

ik samen met iemand anders gelo-

ven? Geloven op m’n eentje vind ik

veel fijner (en gemakkelijker). Als

ik met iemand anders ga geloven,

moet ik dan rekening met hem/

haar houden?.

Zo maar wat spontane opwellingen

als ik nadenk over de vraag wat

‘samen geloven’ voor mij zou kun-

nen betekenen.

Maar wat als jij niet die ander bent

(of iemand anders), maar de Heer

Jezus? Wat als die Ander zegt dat

Hij voor mij bidt opdat mijn geloof

niet zal ophouden? Dan wil je toch

niet meer alleen geloven. Sterker

nog, dat lukt je niet eens.

Ook in het geloof sta je samen

sterk.

door Wim Zwitser

Een dokter denkt na en vraagt zich af of een gek een

beetje verstand heeft. Hij tekent op de muur een

deur en roept naar de gekken dat ze vrij zijn.

Alle gekken knallen tegen de muur behalve een gek die

lacht. De dokter vraagt waarom ie lacht, de gek zegt: 'ik

heb de sleutel!'

- Wie het laatst lacht, denkt

het traagst.

- Bedenk steeds dat je uniek

bent, zoals iedereen.

- Vroeger was ik een

twijfelaar al ben Ik daar nu

niet meer zo zeker van.

- Verjaardagen zijn gezond:

hoe meer je er hebt, hoe langer je

leeft.

- Op een nacht lag ik in mijn

bed naar die vele sterren in de

lucht te kijken en dacht bij mezelf:

"Waar is mijn dak gebleven?"

- Het leven is te kort om te

discussiëren, dus heb ik altijd

gelijk.

- Ik geloof niet in bijgeloof,

dat brengt ongeluk.

- Licht is sneller dan geluid.

Daarom zien mensen er intelligent

uit, tot je hen hoort spreken.

- Eet NOOIT gele sneeuw.

- Het is niet leuk om een jaar

ouder te worden, maar het is nog

altijd beter dan het alternatief.

- 24 uur in een dag, 24

bierflesjes in een krat, toeval?

- Er zijn drie soorten

mensen: zij die kunnen tellen en

zij die dat niet kunnen.

- Als je nooit de

eerste keer slaagt,

moet je niet gaan

parachute-springen.

- Beter 1 vogel

in de hand, dan

geen hand!

- Een wijs man

speelt geen haasje-

over met een

éénhoorn.

Onwijs goede uitspraken LACHEND DE

MAAND IN

Leentje, drie jaar oud, komt

thuis van de kleuterschool.

'Mama, mama, ik kan op

mijn vingers tellen!' 'O ja?

Laat eens horen!' vraagt

de moeder trots. 'Kijk: één

vinger, één vinger, één

vinger, één vinger en nog

één vinger!'

‘Papa, kan ik geld krijgen?’

- ‘Waarvoor dan?’

‘Het is voor een

oud vrouwtje.’

- ‘Dat vind

lief van je,

jongen. Waar

woont ze?’

‘Ginder, het

vrouwtje dat daar ijsjes verkoopt.’

Twee Belgische jagers vlogen met een gecharterd vlieg-

tuigje naar het hoge noorden voor de jacht op elanden. Ze

hadden succes en schoten 6 zes grote elanden. De piloot

kwam terug, zoals afgesproken, om ze op te halen. Ze laadden

hun bagage in het vliegtuig, met inbegrip van de zes elanden.

Maar de piloot ging uit zijn dak en hij zei: "Het vliegtuig kan

slechts vier elanden mee nemen. Je zult er twee moeten ach-

terlaten." De 2 jagers maakten bezwaar omdat ze een jaar ge-

leden met hetzelfde model vliegtuig en capaciteit ook 6 elanden

hadden meegenomen. De piloot was niet overtuigd, maar ging met

tegenzin akkoord.

Maar na de poging de vallei te overvliegen, lukte dat het kleine

vliegtuig niet en ze stortten neer in de woestenij. Klimmend uit het

wrak, vroeg de jager aan de ander: "Weet jij waar we zijn?" "Ik denk het

wel," antwoordde de andere jager. Ik denk dat dit ongeveer dezelfde plaats

is waar we vorig jaar ook crashten!"

Marlies en Klaartje praten over hun toekomst. 'Mijn

grote droom is een miljoen per maand te verdienen. Net

zoals mijn vader', vertelt Marlies. 'Wat?' roept Klaartje

uit. 'Verdient jouw vader een miljoen per maand?' 'Nee,

daar droomt hij ook van!'

antwoordt Marlies.

Een Belg heeft vliegles in een

helikopter.

Belg: “Waarvoor zijn die wieken

hierboven?”

Instructeur: “Voor de ventilatie.”

Belg: “Dat geloof ik niet.”

Instructeur: “Ik zal ze zo eens

stilzetten. Moet je zien hoe snel je het

benauwd krijgt!”