BRINKNIEUWS GEMEENTEBLAD / NUMMER 7 2011

Persoonlijk Aan de slag

met identiteit

Nieuw Het pastorale team

stelt zich voor...

Extra veel Foto’s van het

Brink Weekend

September 2011 46e jaargang, Nummer 7

Vergadering van Gelovigen

Brink 13, 8021 AP Zwolle

zwolle@vergadering.nu

www.vergadering.nu/zwolle

Zondag diensten

Aanbidingsdienst om 09:30

Woorddienst om 11:00

Gebedsbijeenkomsten

Dinsdag,- Woensdag- en

Donderdagavond

Redactieadres

Bas Wildeboer

Mackayware 106, 8014 RZ, Zwolle

(voor alle kopij dat ingescand moet worden)

Email redactie

s.remmelink@solcon.nl

Uiterste inleverdatum

volgend nummer

9 oktober 2011

thema: Vooruit kijken

Als je met

verleiding in

discussie gaat…

… heb je al

verloren! .

Omzien naar elkaar...

Al langere tijd zijn we binnen de Brink bezig met het

(vorm)geven van pastorale zorg in een nieuw team.

Hierbij willen we ons voorstellen en kort uitleggen

waar we voor staan en wat we doen.

Als gemeente van Jezus Christus zijn we aan elkaar

gegeven. Het is de bedoeling dat we naar elkaar

omzien, elkaar helpen en ondersteunen. We hebben

de opdracht zorg te dragen voor elkaar in navolging

van Christus die zegt: Ik ben in het midden van u, als

één die dient. Hij heeft ons geroepen een licht te zijn

in deze wereld. We mogen het goede nieuws brengen

aan de mensen om ons heen. Gods Liefde naar

harten en huizen van mensen. We willen gaan waar

De Heer ons zendt.

Naar elkaar omzien kan soms zo nodig zijn, er is veel

verdriet en zorg. Mensen lijden soms aan de gebro-

kenheid van het bestaan, zijn door omstandigheden

beschadigd, vereenzaamd. Er kan een periode in je

leven zijn dat je behoefte hebt aan een luisterend oor,

aan iemand die een tijd met je optrekt, er voor je wil

zijn, met je mee wil denken, voor je bidt...

Op deze manier wil het pastoraal team van De Brink

er voor iedereen zijn. De mensen van het pastoraal

team werken onder verantwoordelijkheid van de

broederraad en komen regelmatig bij elkaar voor

overleg en visievorming. Uiteraard gaan wij zeer

zorgvuldig om met persoonlijke gegevens.

Wanneer u/jij behoefte hebt om zorgen of verdriet te

delen, of voor korte of langere tijd met iemand van

het pastoraal team op te trekken, kunt u met een van

de teamleden contact opnemen.

Namens de leden van het pastoraal team:

Henk en Giny Beukema, Timo en Milou Bouman,

Christiaan en Suzanne Remmelink, Ellen de Jong,

Britte Wildeboer, Alie Klein-Haneveld en Brenda

Breet

Even voorstellen Pastorale team

Zo, het nieuwe jaar is begonnen! Na de

vakantie weer aan het werk of naar

school. Een nieuw (kerkelijk) jaar

waarin we weer vol verwachting kijken

naar wat zal gaan gebeuren.

Een vriend van mij zei tegen mij: We

(hij en z’n vrouw) hebben een

„schooljaarinzegening‟ gehad in ons

gezin. Dat was gaaf! Samen met God

het jaar beginnen, samen bidden om

Gods zegen voor de kinderen. En, zo zei

hij, achteraf discussieerden de kin-

deren over wie het mooiste of langste

gebed had! Ha, heerlijk die kinderlijke

kijk op de zaken!

Pas las ik met Ilja voor ze naar bed ging

over Jozef. Als je het hebt over weer

terug… Weer terug of weer terug! Die

Jozef was papa‟s lieveling, kreeg de

mooiste kadoos, verlinkte zn broers,

had rare dromen. Hij werd door z‟n

broers zo gehaat dat ze m dood wilden

maken, laten verhongeren, maar liever

nog geld voor hem vingen door hem te

verkopen. (Het zullen je broers maar

zijn! Of is het: het zal je broer

maar zijn?) Vervolgens

moest hij als slaaf aan de

bak en vervolgens in de bak

omdat hij het seksuele ver-

langen van zijn bazin niet

wilde bevredigen. En dat

terwijl hij zo goed zijn

best had gedaan. Ook in

de bak deed hij bijzonder

zijn best. Weer kreeg hij

een hogere positie, waar-

door hij in contact bleef met zijn me-

degevangenen.

Je leest een aantal keer dat Jozef goed

zijn best doet. Ondanks de situatie

waarin hij zat. Of beter: juist in de be-

roerde situatie waarin hij zat. Zo staat

in Genesis 39:3: Potifar zag dat alles

wat Jozef deed gelukte omdat de Heer

hem hielp, en in :23: Want de Heer

stond Jozef ter zijde, alles wat hij

deed, lukte.

En dat is denk ik een opsteker voor

het komende jaar. De omstandighe-

den mogen nog zo beroerd zijn

(lijken?), het mag dan zo zijn dat er

geen uitkomst lijkt te zijn, God kan je

helpen en ter zijde staan. Valt je ook

op dat Jozef moest dóén? Alles wat hij

deed, wordt in beide delen genoemd.

Dus Jozef was, ondanks de situatie,

actief! Als je geen uitkomst ziet, als je

in de shit zit, dan helpt God, staat Hij

naast je. Als je maar gaat DOEN!

Bijzonder vind ik ook dat je hierover

in de goede tijden niet leest! Juist als

het moeilijk is, is God daar om je werk

te bevestigen. En dat is iets waar we

dit jaar mee mogen beginnen. Als je je

slaaf voelt, je verkocht voelt, je in de

problemen zit, als het niet lukt, is God

er, naast je, jou helpend. Maar dat

betekent wel dat je moet gaan doen.

Actief zijn, ookal lijkt het zinloos

(waarom zou je je druk maken in de

gevangenis?), ookal zie je het doel er

niet van, doe het!

Ik wens je een goed, gezegend, verblij-

dend en actief jaar toe, waarin je mag

ervaren dat God naast je is, dat Hij je

helpt!

Als je met

verleiding in

discussie gaat…

… heb je al

verloren! .

weer

Hallo allemaal, een paar weken geleden zijn wij

verhuisd en we hebben nu ook een nieuw vast telefoonnummer. Hierbij: Van Oortstraat 20 8044 RJ Zwolle tel 038 3377299

Wees welkom! Hartelijke groetjes, Mark en Brenda en Joël en...

Christiaan Remmelink

terug!

Wil je deze wallpaper?

Mail dan naar

Suzanne op

s.remmelink@solcon.n

Meer weten over dit

project?

Surf naar

www.mathunka.nl

Juli Bij dezen ontvangen jullie weer de maandelijkse computer achtergrond in Matunkha-design. Het is een plaatje van het Ma-

lawimeer, beroemd om haar cycliden (meer dan 1000 soorten!). Piet van der Krieke schoot het plaatje tijdens een bezoek

aan Matunkha, nu alweer bijna drie jaar geleden. Het langgerekte meer dat aan de oostelijke kant van Malawi ligt is een van

de attracties voor toeristen die dit land bezoeken. Het land heeft een ongekende schoonheid en wordt helaas eigenlijk veel te

weinig bezocht door toeristen! Net als in de rest van de wereld zijn de financiële vooruitzichten er niet rooskleuriger op ge-

worden; de kosten levensonderhoud gaan flink omhoog en er staan lange rijen voor de benzinepompen. Deze week inves-

teerden we er zelf opnieuw 4 uur van onze kostbare tijd!

Op Matunkha gaan er in totaal 15 werknemers uit; een deel wordt niet vervangen na ontslag/pensioen en een ander deel

wordt ontslagen aan het einde van deze maand. Dat alles vanwege onze financiële tekorten. Omdat wijzelf ook begin augus-

tus naar Nederland vertrekken voelen we ons daar erg vervelend over; we hadden op zo'n moment liever gezien dat we er

beter voor zouden staan, maar afijn het is niet anders.

Jorrit en Hilde zijn goed aangekomen en inmiddels druk bezig met hun taallessen. Ze wonen al in ons huis en wachten vol

spanning op de container die nu nog in Mozambique staat. We willen dezelfde container gebruiken om onze spullen naar

Nederland te sturen en hopen daarna voor ons vertrek nog een korte vakantie aan het meer te kunnen hebben!

Message from Matunkha

September Bij dezen ontvangen jullie weer de

maandelijkse computer achtergrond in

Matunkha-design. Het is een plaatje

van een mooie (blauwe) afrikaanse pa-

relhoenderkop. De beestjes leven in

groepen en zijn te vinden in bijna alle

wildparken in Afrika. Sinds Matunkha

weer begroeid is worden ze sinds een

paar jaar inmiddels ook op Matunkha

gezien.

(Op googlemaps kun je trouwens het

Matunkhacentrum fraai bewonderen

door naar Rumphi, Malawi, te surfen:

het is er zichtbaar groener dan de naas-

te omgeving!)

Terwijl wij proberen te wennen aan

Nederland zet de staf in Matunkha zich

schrap voor moeilijker tijden... De

kwacha is gedevalueerd, de Britse en

Amerikaanse overheidssteun is gemini-

maliseerd en de Malawische overheid

heeft besloten extra belastingen te hef-

fen van het volk. De bevolking is door

de rechter nu meerdere malen verbo-

den om massademonstraties te organi-

seren, hetgeen de onlust alleen maar

heeft doen toenemen.

Augustus

Bij dezen ontvangen jullie weer de maandelijkse

computerachtergrond in Matunkha-design. Het is

een plaatje van een van de Afrikasymbolen bij uit-

stek: een paar zebra‟s. Ze hebben hun kontje naar

ons gekeerd en zeggen ons dus letterlijk gedag.

Wij staan als alles volgens plan verloopt over twee

weken -min een dag- weer op Nederlandse bodem.

We zullen er veel stil moeten staan voor de zebra‟s,

niet omdat we dat per se zo leuk vinden natuurlijk.

De rest weet u allang, wij nog even niet. Na 18 jaar

zou het wel eens een redelijk gevaarlijke overgang

kunnen worden. Gelukkig vertrouwen we dan ook

maar op de zebra‟s. Bestaan er trouwens nog 'klaar-

overs'?

De container van Jorrit en Hilde is inmiddels gelost

en op dezelfde dag weer vol vertrokken met al onze

spullen naar Nederland. Malawi kent woelige tijden

met lange rijen aan de pomp, zich terugtrekkende

donoren wegens wanbeleid en demonstraties waarbij

18 doden zijn gevallen. De politie en het leger schoot

met scherp. Zulke dingen leren ze tegenwoordig van

de televisie.

Gisteren hadden we na een lange overdrachtsverga-

dering een afscheidsetentje met het bestuur. Morgen

gaan we voor het laatst (de eerste keer dit jaar...) een

paar nachtjes kamperen aan het meer. U begrijpt

het: het was erg druk ...'op de weg'.

hartelijk gegroet namens het Matunkha team,

Bert & Mathilde Nanninga

D e

afgelopen tijd

ben ik in mijn eigen leven

bepaald bij mijn identiteit. Waar

ontleen ik mijn identiteit aan? Het is

denk ik heel makkelijk te zeggen,

aan God natuurlijk. Ik heb gemerkt,

dat het heel moeilijk is om je identi-

teit in God vast te houden, terwijl je

aardse identiteit wordt bepaald door

het gezin waar je uit voort komt,

tenminste voor een groot deel.

Getuigenis 1

Toen ik op mijn 17de tegen mijn ou-

ders zei, ik geloof in Jezus en dus

niet meer in het hindoeïsme, vonden

zij dat in eerste instantie prima. Ik

brak met alle rites en toen werd het

menens. Mijn vader probeerde me te

overtuigen, dat Jezus dezelfde was

als de god Ram, of Krishna. Toen ik

bij Hem bleef, werd mijn vader

kwaad en zei, „Welke idioot geeft

nou zijn bloed voor het leven van

een ander.‟ Het gevolg van mijn keus

was, dat ik niet alleen vaarwel zei

tegen de religie, maar daarmee ook

tegen de cultuur en mijn familie.

De relatie tussen mijn broer, zussen,

ouders en mij was daarvoor al moei-

lijk, maar daarna werd het er niet

beter op.

Drie jaar geleden is het dusdanig

geëscaleerd, dat ik uiteindelijk de

relatie met mijn familie verbrak.

Mijn moeder bleef me bellen, dus

die sprak ik af en toe, maar mijn va-

der heb ik een jaar lang niet gespro-

ken. Mijn broer en zussen deden

alsof ik dood was. Als ze rondgingen

met eten/drinken, sloegen ze

me gewoon over. Dit was het

moment dat ik zei, ge-

noeg.

Vorig jaar besloot

ik weer toena-

dering te

zoeken.

Ik had

allerlei

vragen

uit het verleden

en er lag heel wat dat niet

uitgesproken was. Ik ging naar Suri-

name met de hoop met mijn beide

ouders in gesprek te komen. Ik had

een goede tijd, maar geen gesprek.

Bovendien liep ik op hete kolen. Op

een middag liep ik de hydrofoor om-

ver, brak alle waterleidingen, (ja, ik

lever geen half werk!) en gevolg, het

hele huis zat zonder water. Het bete-

kende weer ouderwets water halen

met een emmer. Mijn ouders ston-

den tegen elkaar te schreeuwen,

over of ik het expres had gedaan. Ik

was dol blij toen ik weer naar huis

kon!

Vervolgens probeerde ik via een sys-

teemtherapeut met mijn ouders in

gesprek te komen, dit lukte ook niet.

Mijn vader was beslist niet bereid

oude koeien uit de sloot te halen en

oh, stel je voor dat hij moest bemid-

delen tussen mijn broer, zussen en

mij. Ik heb toen de boel gedropt en

gelaten.

In september 2010 ging ik op retrai-

te in Engeland. Ik had een lijstje met

dingen waar ik het met God over

wilde hebben. God had alleen ande-

Enige tijd terug had ik

het idee om te

schrijven over

identiteit en autoriteit,

gekoppeld aan eigen

ervaringen. Toen hoorde ik dat

deze BN zou gaan over ‘aan de

slag’. Ik besloot dit als kapstok

te gebruiken en er meer punten

aan te hangen. Ik schrijf dit

verhaal op basis van eigen

ervaringen en Bijbelkennis.

Het kan dus zijn, dat je het er

niet mee eens bent, dat mag!

Aan de slag gaan,

wat houdt dat eigenlijk in?

Ja, doen en verder?

Wat houdt het dan precies in?

Welke gevolgen heeft het en

ben je bereid die gevolgen te

dragen? Waar doe je het voor?

Geeta Bhagola

Aan de slag!

(met identiteit)

begreep veel dingen. Ook dacht ik

terug aan mijn tienertijd, toen ik

mijn vader haatte. Ik ben altijd een

daddy‟s girl geweest, maar daardoor

heb ik ook me door mijn vader het

meest in de steek gelaten gevoeld.

Als kind vroeg ik nooit wanneer

mijn moeder me kwam opzoeken,

maar wanneer mijn vader kwam. Hij

was alcohol verslaafd geraakt en was

beslist niet meer de vader, die ik

aanbad en voor wie ik ontzag had.

Mijn vaders familie bij wie ik in huis

woonde, had dat door en was er als

de kippen bij om hem te vertellen,

dat zijn dochter hem haatte. Ik vond

dat wreed, maar had dit punt nooit

aangekaart. Toen ik dus in gesprek

was met mijn moeder, kwam dit ver-

haal ook boven. Ik wist dat ik dit

recht moest zetten met mijn vader

en hem om vergeving vragen.

Nu wist ik niet precies hoe en wan-

neer ik dat moest doen. Vergeving

vragen is nogal christelijk en ik

moest dus op zoek naar zijn taal.

Uiteindelijk zei ik op een ochtend

tegen hem, „pap het spijt me van

toen‟. Hij reageerde met, „oh je

denkt toch niet dat ik daar nog

steeds aan denk? Hoe oud was je wel

niet?‟ Door zijn reactie wist ik dat hij

het niet vergeten was en dat hij pre-

cies wist waar ik het over had. Ik heb

toen gezegd, dat ik geloof dat als je

dingen die tussen je staan kunt op-

ruimen, je dat ook moet doen.

Het gebeuren heeft ruimte geschept

en de relatie met beide ouders begon

te groeien. Ik begon actief voor het

huwelijk van mijn ouders en hun

hart voor Christus te bidden. Ik bad

niet actief voor mijn broer en zus-

sen. Ik geloofde niet dat dit mijn

strijd was…..

Een maand terug was er weer een

heftig conflict bij mijn ouders thuis.

Ik vertelde erover tegen een oude

dame met veel wijsheid! Ze zei tegen

me, dat ik vooral moest bidden voor

mijn broer en mijn zussen. Op mijn

opmerking, dat zij niet op mijn bord

lagen, vroeg ze: „Oh, so you don‟t

want them to become christians?‟

Ay, ……au!

Ze had een punt. Na grondig onder-

zoek van mijn hart en motieven,

moest ik erkennen dat ze gelijk had.

Ik had mijn broer en mijn zussen

wel vergeven, maar tegelijkertijd de

deur van mijn hart voor ze gesloten,

zodat ze me geen pijn meer konden

doen. Als ik actief voor hun ziele heil

zou gaan bidden, zou ik mijn ziel

aan ze hechten en dus in mijn hart

moeten toelaten. Ik heb mij toen

ernstig afgevraagd, aan wie ik nu

eigenlijk mijn identiteit ontleende?

Als ik mijn identiteit ontleen aan

God, dan zegt Hij, dat geen pijl me

zal treffen, nog mijn voet zich zal

stoten. Hij heeft me ook een wapen-

rusting gegeven, ter bescherming.

Bovendien, wat is er erg aan pijn?

Als ik een kind van God ben, een

koningskind, dan zal pijn, nog iets

anders me kunnen scheiden van de

liefde van Christus en in Hem ligt

mijn bescherming.

Ik heb mijn broer en zussen nu wer-

kelijk vergeven. Het begon bij mij bij

een keuze, met het verzoek aan Je-

zus de keuze te zegenen en me te

vervullen met Zijn liefde voor mijn

broer en zussen. De weg ligt open

voor contact. Mijn oudste zus en ik

zijn weer in gesprek en mijn andere

zusjes heb ik weer gegroet en ge-

re plannen. Voor ik het wist, was ik

weer bezig met mijn familie. Ik zei,

Heer, daar gaan we het niet over

hebben, die koe is al lang uit gemol-

ken. God zei tegen me, als je verder

wilt met Mij en je toekomst, als je

wilt trouwen, dan zul je je familie en

vooral je vader weer onder ogen

moeten zien. Wat moest ik doen

dan? Ik moest onder ogen zien, dat

mijn vader heel belangrijk voor me

was en ook de belangrijkste persoon

was, die mijn herstel en geestelijke

welzijn in de weg stond. Ik moest

weer door de pijn en boosheid, maar

vervolgens, vergeven, zegenen en

hem loslaten.

Dit heb ik gedaan en het wonderlijke

was, dat de relatie tussen mijn moe-

der en mij begon te floreren. Zij

vroeg mij mee te gaan naar Surina-

me afgelopen februari. Ik wilde ei-

genlijk niet, zeker niet met gebroken

pijpen in gedachte. Maar ik had het

gevoel dat God wilde dat ik ging. Tot

de dag dat ik vertrok, wist ik niet

waarom.

Het waren drie fantastische weken.

Ik kreeg de antwoorden van de vra-

gen, die ik vorig jaar had willen stel-

len. Ik kwam voor het eerst met mijn

ouders afzonderlijk in gesprek en

zwaard des Geestes, dat is het

woord van God.

Waarom zet ik nu deze ogenschijn-

lijk drie verschillende facetten hier

neer? Ik geloof dat dit allemaal

hoort bij het koningschap en ko-

ningskinderen zijn. Er zijn vast nog

meer facetten die in de bijbel staan,

maar deze intrigeren me. Ik mag

feesten, een hoofdsieraad, vreugde-

olie, een lofgewaad, wow. Tegelijker-

tijd wordt er beroep gedaan op mijn

waardigheid, autoriteit en heb ik

handelsrecht. Ook mag ik niet verge-

ten de wapenrusting gods aan te

doen, om te kunnen strijden, maar

ook woorden van leven te kunnen

spreken. Dit zit dus allemaal in mijn

identiteit in God verpakt. Wordt u

hier ook niet stil van, ik wel.

Autoriteit

Wat heeft autoriteit nu met identi-

teit te maken. Als je je identiteit kent

en aanvaardt, kun je pas in je autori-

teit gaan staan. Het is niet meer al-

leen kunnen, ik geloof dat je dat ook

moet. Pas vanuit je autoriteit kun je

strijd leveren, woorden van leven en

zegeningen over anderen uitspre-

ken, maar ook geesten binden in de

naam van Jezus.

Ik persoonlijk was een beetje bang

om volledig in mijn autoriteit te

gaan staan. Ergens had ik de angst,

dat als ik het niet goed zou doen, het

gebed als een soort boemerang op

me terug zou komen. Nadat ik bezig

was geweest met mijn identiteit,

kwam ik vanzelf uit op mijn autori-

teit. Het is natuurlijk een leugen, dat

je gebed als een boemerang op je

terug komt, want het weerhoud je

van om volledig te gaan staan. Gods

woord belooft, dat als wij zijn wa-

penrusting aan hebben, de branden-

de pijlen zullen doven, dat is een

garantie.

Wat zijn de gevolgen?

Sinds ik in mijn identiteit en in mijn

autoriteit ben gaan staan, ben ik

meer verbonden met God dan ooit.

Ik groei en word steeds dichter door

Hem naar Hem toegetrokken. Het

betekent dat ik stappen in mijn ei-

gen geloof zet, maar ook dat ik actief

bid en strijd voor anderen. Als je dit

doet, word je een doelwit voor de

boze, want hij vindt het nu eenmaal

niet leuk, als wij hem weerstaan en

ook nog eens anderen veilig stellen.

Getuigenis 2

Tijdens het Brinkweekend heb ik het

na zeer lange tijd weer erg moeilijk

gehad met het feit dat ik niet kan

zien en wat ik mis. Ik zag het niet

aankomen. Nu zie ik wel meer niet

aankomen, maar dit overviel me.

Vrijdags heb ik volop genoten. Za-

terdags liep ik opeens huilend langs

de weg en zei ik tegen de Heer, ik

haat het nog steeds om blind te zijn.

Ik mis het om niet meer van alle

kleuren en facetten in de natuur te

genieten. Ik mis het om mensen niet

te zien. Ik dacht, wat gebeurt hier?

maild. Er is van hun nog geen reac-

tie, maar dat geeft niet. Zolang ik me

vasthoud aan wie ik ben in Christus,

een koningskind.

Hoe ziet de identiteit van een ko-

ningskind er uit? Een koningskind

heeft recht van handelen, autoriteit,

strijden en feesten. Er zitten nog

veel meer facetten aan, maar ik

houd het even bij deze vier.

In de Bijbel lees je over de kleding

en wapenrusting die God ons geeft.

In jes 61:3 staat: Om over de treu-

renden van Sion te beschikken, dat

men hun geve hoofdsieraad in

plaats van as, vreugdeolie in plaats

van rouw, een lofgewaad in plaats

van een kwijnende geest. En men

zal hen noemen: Terebinten der ge-

rechtigheid, een planting des Heren,

tot zijn verheerlijking.

In jes 61:10 staat: Ik verblijd mij

zeer in de Here, mijn ziel juicht in

mijn God, want Hij heeft mij be-

kleedt met de klederen des heils, met

de mantel der gerechtigheid heeft

Hij mij omhuld, gelijk een bruide-

gom, die zich als een priester het

hoofdsieraad ombindt, en gelijk een

bruid, die zich met haar versierse-

len tooit.

Hier staat nogal niet wat. Als ik dit

lees, word ik hier stil van. Ik heb dit

alles dus zomaar gekregen, omdat ik

een koningskind ben. Als je naar het

verhaal van de verloren zoon kijkt,

hij krijgt sandalen, een nieuw kleed

en een ring. Hij krijgt dus zijn waar-

digheid, zijn autoriteit en zijn han-

delsrecht terug.

Als je kijkt naar de wapenrusting in

Efeze 6, dan staat daar: Efeziers 13-

17: Neemt daarom de wapenrusting

Gods, om weerstand te kunnen bie-

den in de boze dag en om uw taak

geheel vervuld hebbende, stand te

houden. Stelt u dan op, uw lende-

nen omgord met de waarheid, be-

kleed met het pantser der gerechtig-

heid, de voeten geschoeid met de

bereidvaardigheid van het evange-

lie des vredes. Neemt bij dit alles het

schild des geloofs ter hand, waar-

mede gij al de brandende pijlen van

de boze zult kunnen doven; en

neemt de helm des heils aan en het

gen? Ik had het nodig om op de be-

lofte, die ik had gekregen te gaan

staan en het hield me. Ik zei tegen

de Heer, ik loop net zolang door, tot

ik tot rust ben gekomen. Die vlieger

ging niet op. Voor ik het wist, liep ik

langs een weg waar ze met 80-100

km langs me heen reden. Ik moest

terug voor mijn en mijn honds vei-

ligheid. Toch word ik vervuld van

dankbaarheid, want mijn Heiland

heeft me geholpen mijnkruis te dra-

gen. Tegen de tijd dat ik terug was

bij de camping, was ik tot rust geko-

men en emotioneel opgeladen. Ik

kon er weer even tegen.

De maandag ochtend erna, werd ik

wakker en dacht, geen wonder dat je

niet hebt genoten dit weekend. Je

hebt actief geestelijke strijd gevoerd

de afgelopen maand, je hebt actief

gebeden voor het weekend en voor

de Brink, dat maakt je tot een doel-

wit. Je bent vergeten te zorgen voor

rugdekking. Mijn blindheid is mijn

zwakke plek. De boze weet dat en

dus heeft hij me op dat punt aan ge-

vallen. Ik had helemaal niet zo ver-

baasd moeten zijn, maar waakzaam.

1 Petrus 1:13. Petrus zegt niet dat we

waakzaam moeten zijn om ons bang

te maken, maar wel om te zorgen dat

onze rugdekking in orde is en onze

Ik zou lol op de camping moeten

hebben, maar ipv. loop ik hier langs

de weg.

De Heer gaf me jaren terug een be-

lofte, nl dat Hij me kracht en moed

zou geven om mijn kruis te dragen.

Op het moment dat ik het zo moei-

lijk had, herinnerde ik Hem daar-

aan. Niet dat Jezus herinnerd hoeft

te worden aan Zijn eigen beloftes,

maar ik wel en bovenal, deze belofte

was mijn gereedschap en mijn fun-

dament. Ik realiseerde me, dat dit

een test werd. Had ik de afgelopen

jaren mijn huis op rotsen gebouwd,

hoe diep zaten mijn wortels? Zo

diep, dat ik zuiver water kon opzui-

Uit: Goede Genade (Willem de Vink)

vrouw/man, kinderen.

Wat levert het je op?

Jes 61: De Geest des Heren Heren is

op mij, omdat de Here mij gezalfd

heeft; Hij heeft mij gezonden om

een blijde boodschap te brengen

aan ootmoedigen, om te verbinden

gebrokenen van hart, om voor ge-

vangenen vrijlating uit te roepen en

voor gebondenen opening der ge-

vangenis; om uit te roepen een jaar

van het welbehagen des Heren en

een dag der wrake van onze god;

om alle treurenden te troosten, Om

over de treurenden van Sion te be-

schikken, dat men hun geve hoofd-

sieraad in plaats van as, vreugde-

olie in plaats van rouw, een lofge-

waad in plaats van een kwijnende

geest. En men zal hen noemen: Te-

rebinten der gerechtigheid, een

planting des Heren, tot zijn ver-

heerlijking. Zij zullen de overoude

puinhopen herbouwen, het ver-

woeste uit vroeger tijd doen herrij-

zen en de steden vernieuwen, die in

puin liggen, die verwoest hebben

gelegen van geslacht op geslacht.

Vreemden zullen gereed staan om

voor u de kudden te weiden, vreem-

delingen zullen uw akkerlieden en

uw wijngaardeniers zijn; maar gij

zult priesters des Heren heten, die-

naars van onze God genoemd wor-

den; gij zult het vermogen der vol-

ken genieten en u op hun heerlijk-

heid beroemen.

In plaats van uw schande gewordt

u dubbele vergoeding en in plaats

van smaad zullen zij jubelen over

hun deel; zo zullen zij dan in hun

land dubbele vergoeding verkrij-

gen, blijvende vreugde zal hun ge-

worden.

Want Ik, de Here, heb het recht lief.

Ik haat onrechtmatige roof, Ik zal

hun stipt hun loon geven en een eeu-

wig verbond met hen sluiten.

En hun nageslacht zal onder de vol-

ken vermaard zijn en hun nakome-

lingschap te midden der natiën; al-

len die hen zien, zullen erkennen,

dat zij het nageslacht zijn, dat de

Here gezegend heeft.

Ik verblijd mij zeer in de Here, mijn

ziel juicht in mijn God, want Hij

heeft mij bekleedt met de klederen

des heils, met de mantel der gerech-

tigheid heeft Hij mij omhuld, gelijk

een bruidegom, die zich als een

priester het hoofdsieraad ombindt,

en gelijk een bruid, die zich met

haar versierselen tooit.

Want zoals de aarde haar gewas

voortbrengt en een hof zijn zaaisel

doet uitspruiten, zo zal de Here He-

re gerechtigheid en lof doen uit-

spruiten voor het oog van alle vol-

ken.

Amen, hier heb ik niets aan toe te

voegen!

wapenrusting compleet is.

Mijn hond valt onder mijn bescher-

ming. Ze werkt voor me en is on-

baatzuchtig in wat ze voor me doet.

Niet alleen ik ben aangevallen, ook

zij. Ik heb haar nu bijna zes jaar,

maar ze is voor het eerst tijdens het

weekend gebeten door een andere

hond. Toeval? Ik geloof van niet,

omdat het mij diep raakt, dat ze is

gebeten. De les die ik eruit leer, is

dat ik niet alleen waakzaam moet

zijn en mijn eigen rugdekking moet

regelen, maar ook waakzaam moet

zijn voor degenen die onder mijn

bescherming vallen. In mijn geval

mijn hond, maar in uw geval uw

Uit: Goede Genade (Willem de Vink)

Thuis?

Na een periode van pakken, organizeren en overdrach-

ten schrijven verlieten we dan eindelijk Matunkha voor

de allereerste keer zonder een datum van terugkeer

vastgesteld te hebben. Dat voelde vreemd en onwerke-

lijk en toch een beetje bevrijdend. Het is zo‟n wezenlijk

onderdeel van ons leven! Wij zijn door ons lange ver-

blijf buiten Nederland erg veranderd maar Nederland

is dat ook. Onze verandering was door de genade van

God waarschijnlijk wel ten goede :), of dat voor Neder-

land ook gezegd kan worden, dat weten we nog niet. Er

Bert en Mathilde Nanninga

Ook in de vakantieperiode ontvingen

wij verschillende nieuwsbrieven. U

kunt ze vinden in de corresponden-

tiemap “Ter Inzage” in de hal:

In de nieuwsbrief van de Stichting

Adullam vertelt Kees Beekhuizen

over zijn reizen naar India en Afrika.

Er komen in Tamil Nadu steeds meer

gemeenten bij, maar men is waak-

zaam, omdat er veel invloeden vanuit

het Hindoeïsme binnen sluipen. Over

zijn verblijf in Cochin schrijft hij: “Ik

sliep op mijn gebruikelijke logeer-

adres. Het bed staat in een hoek van

de kamer, afgescheiden door een gor-

dijn. ‟s Morgens om 5 uur wordt ik

dan gewekt door het reciteren van

Bijbelverzen en het zingen van lie-

Ingekomen correspondentie deren. De familie heeft dan haar

ochtendwijding.” Ook in Afrika

(Kenia, Uganda, Burundi en Rwan-

da) breidt het werk zich uit.

De nieuwsbrief van Trans World

Radio begint met de vraag:

„Kunnen jullie wat voor de Pygmee-

ën doen?‟ En hiermee is een project

ontstaan, dat met Sabers het evan-

gelie onder de Pygmeeën in de De-

mocratische Republiek Congo te

brengen. Een Saber is een robuuste

opwindbare MP3-speler. Verder

informeert de nieuwsbrief over het

werk in Indonesië. TWR zendt daar

uit in 8 talen via 58 FM-stations.

Verder zijn er kortegolfuitzendin-

gen vanaf het eiland Guam. Eén van

de programma‟s is „Hoop voor vrou-

wen‟, dat ook in een vrouwengevan-

genis verandering brengt.

De Stichting Bijbelkiosk Arbeid

infomeert over het werk in de Bijbel-

kiosken in Amsterdam en Scheve-

ningen, en in de evangelische boek-

winkels in Eindhoven en Terneuzen,

over het marktwerk van Jules Roo-

segaarde Bisschop en het werk met

de evangelisatiemobiel door Dick

van Scharrenburg. Een medewerk-

ster uit Scheveningen schrijft: Ik

had een ontmoeting met een Arabi-

sche man die Nederlands sprak en

mocht het wonder van Goede Vrij-

dag met hem delen. De liefde en ge-

nade van Jezus voor ons mensen

raakte hem. Hij kwam binnen en

Holland

Exit Malawi

enter

valt weer veel te leren. We zullen keer op keer een

beroep gaan doen op God‟s genade, en ook op die van

jullie.

Warm welcome

We werden op Schiphol warm onthaald door familie

en vrienden en dat heeft ons goed gedaan. Thuis von-

den we mails, welkomst-kaarten en bloemen: gewel-

dig! Ook de zondagse dienst in Ede was fijn en we

voelden ons hartelijk welkom. Allen hartelijk dank

hiervoor, het doet ons goed te beseffen dat we er niet

alleen voor staan.

Onze voorlopige plannen

We zijn dan wel fysiek uit Malawi, Matunkha laten

we natuurlijk niet achter ons. We hopen ons vanuit hier

actief in te zetten voor een goede voortgang van het

werk daar en zijn beschikbaar voor presentaties. Bert

heeft een deeltijd functie (2 dagen per week) als arts

verslavingszorg bij stichting De Hoop aanvaardt en zal

de overige dagen tijd nemen voor studeren, schrijven

en wat God verder leidt. Mathilde zal zich inzet-

ten voor fondsenwerving en bijtanken

door te genieten van de kin-

deren en familie.

Bert en Mathilde Nanninga,

Roghorst 29,

6708 KW Wageningen

Tel. (thuis:) +31 317 843455

(mathilde:) +31 623 448816