Brasserie Vinois

Brasserie Vinois, Philippe de Denterghemlaan 31, 9831 Deurle, tel. 09/282.70.18, www.brasserie-

vinois.com

Brasserie Vinois is al vele jaren een vaste waarde in Latem (zoals Sint-Martens-Latem door de locals

wordt genoemd), maar ik vernam dat er sinds kort een nieuwe frisse wind doorheen de keuken waait, en

dan ben ik er graag snel bij, ten einde het culinaire leven mijner lezers weer wat op te vrolijken.

Vinois is de familienaam van de ex-echtgenoot van de eigenares, Veronique De Vos, die de naam omwille

van de plaatselijke bekendheid behield. Zij draagt zorg voor de zaal en haar klanten, terwijl in de keuken

een jong enthousiast koppel is aangetreden: Cederic De Mey (28 ) en zijn vriendin Julie (26), beiden

bezeten door alles wat eetbaar is. Ze waren voordien in de leer bij Wout Bru in de Provence: welke

Vlaamse jongere met ambities in de horeca heeft dat nog niet gedaan?

De prijzen liggen mooi in het midden van de markt: tussen 10 en 20 € voor de voorgerechten, tussen 20

en 30 € voor de hoofdgerechten. Goedkoper dan dat andere lokale instituut, Brasserie Latem, en zelfs de

welvarende bevolking van deze contreien is daar vandaag gevoelig voor, gezien de onzekerheid over de

eigen aandelenportefeuille. De wijnkaart kan natuurlijk niet tippen aan de ongeziene weelde van de

wijnkaart in Brasserie Latem, maar ze getuigt van kennis van zaken en biedt voldoende keuze, ook van

wijnen per glas die met een nieuw systeem, Winefit, beschermd worden tegen oxidatie.

Op de spijskaart defileert het klassieke brasserierepertoire: van carpaccio en garnaalkroketten, over

stoofvlees en vol-au-vent, naar rundstartaar en ossehaas met saus naar keuze. Cederic en Julie voegen

daar een aantal originele creaties aan toe, zodat zowel behoudende als meer avontuurlijke klanten aan

hun trekken komen.

Kalfshersentjes: wie durft ze nog op een spijskaart te zetten? De "gekkekoeienziekte" is een

hersenziekte, en de herinnering eraan is nog levendig. Ware foodies vallen echter liever dood dan zich

een dergelijke delicatesse te ontzeggen, en ik had er geen moment spijt van: vers en zuiver van smaak,

zacht maar niet slijmerig van textuur, droog en bros gefrituurd met panco (Japans paneermeel, luchtiger

en krokanter dan het onze). En natuurlijk met een tartaarsaus erbij (14,50 €).

Tijd voor de onverbiddellijke, onverwoestbare brasserietest: garnaalkroketten (14,50 €). Ze gingen de

tafel rond, niemand kon iets negatiefs bedenken. Geslaagd met unanimiteit van stemmen dus.

Cederic en Julie pakten uit met twee creaties rond ei. Een ervan, op lage temperatuur gegaard, was

opgenomen in een wolk van aardappel-espuma met gerookt buikspek en spinazie (14,90 €). Het andere

was eenvoudig als spiegelei gebakken en werd afgedekt met een royale hoeveelheid truffelschijven, net

even zalig opkrullend van de warmte (17,50 €).

Fijn versneden zuurkool met gerookte worst en ham was lichter en fijner dan de gebruikelijke bereiding

ervan (24,50 €). De mosterd was - hoe kan het ook anders in deze streek? - van de Gentse producent

Tierenteyn.

Een grote vol-au-vent, rijkelijk gevuld met sappige stukken kip en krokant gebakken kalfszwezerik,

bevatte een luchtig schuimende mousselinesaus in plaats van de bloemige pap die dit gerecht wel eens

versmacht (27,50 €).

Veronique De Vos heeft met de jeugdige pit van Cederic en Julie in de keuken een prima keuze gemaakt.

Zij behouden het brasseriekarakter van de zaak en geven er met persoonlijke toetsen en verbeteringen

een meerwaarde aan.