Vlot/blogs

1. Els gaat mij redden 2. Licht communistisch 3. Altijd weer een avontuur

Els gaat mij redden!

Al na een paar bladzijden in De HuishoudCoach maakte zich een enorme opluchting van me

meester. Het ging goed komen met mij. Blij en enthousiast las ik verder. Toen ik het uit had

was ik helemaal overtuigd. Dit werd mijn lijfboek. Els gooide mij een reddingsboei toe. Een

hele comfortabele. Ik hoefde hem alleen maar aan te pakken. Els werd niet boos,

(ver)oordeelde niet. Els begreep en troostte. Ze zorgde ervoor dat ik me niet meer schuldig

hoefde te voelen.

Ik begon meteen de volgende dag. Het was geweldig. Het deed van alles me met. Het

aanpakken van het badkamerkastje werd gevolgd door een handiger indeling van de

badkamer en vervolgens door de aanschaf van een mooi nieuw kastje. Aanrecht en eettafel

knapten op, opruimdingen voor andere gezinsleden schafte ik aan. Ik werd er ook gewoon

blijer van. Kon beter omgaan met tegenslagen. In diezelfde beginweken werd ik voor enkele

banen afgewezen. Natuurlijk was ik erg teleurgesteld, maar niet zo diep en lang als anders.

Want ik had een missie. En misschien was het wel zo dat ik eerst die missie af moest ronden.

Dat ik er eerst klaar voor moest zijn, voor dé baan.

Maar ik ging de fout in. Want het is nu 18 weken na DE START, dus ik zou nu volop in de

administratie moeten zitten. In een opgeruimd huis. En dat is dus niet zo. Er vormen zich

weer stapels, de opruimbakjes voor de kids werken niet, het badkamerkastje staat

onafgemonteerd in de studeerkamer stof te verzamelen (want er moet nog iets bijgekocht

worden en op maat gezaagd en dat is allemaal erg lastig). Wat ging er mis? Ik was zo blij. Ik

maakte schoonzussen en vriendinnen enthousiast. Zij gingen aan de slag en ik blijf hangen.

Wat is het? Is het simpelweg de klus voor week 8 ‘ruim je kledingkast op’ (waar ik al

tegenaan hikte tijdens het lézen van het boek)? Of een algeheel gebrek aan discipline? Of

een naïef soort eigenwijsheid waardoor ik tegelijk ook begon met opruimen, administratie

én schoonmaken? Met als argumenten: “zó’n bende is het nou ook weer niet, ik kan wel

méér aan, een jaar is ook best lang.” Het zal de combinatie zijn. Maar wat te doen?

Kom op, positief blijven. Ik moet kijken naar wat ik allemaal al wél gedaan en bereikt heb.

Welke gewoonten ik heb aangeleerd, wat er weggegooid is, schoongemaakt, opgeruimd en

aangepakt. Hm, valt toch wat tegen. Waarom kan ik niks afmaken. Ik zal het boek er weer

eens bijpakken. Me moed in laten praten door Els. Ik zal, ik zal, ik zal. Ik begin een blog.

Licht communistisch

Wanneer je naar de uitslagen van ons team kijkt, zou je misschien denken dat het er saai aan

toe gaat. Onze uitslagen zijn tot nog toe steeds 5-3 of 3-5. Maar wie is –ons-?

Dat is team Vrij Uit 6 oftewel D5. We bestaan uit: Thelena, Melanie, Klaas Anne, Pier, Peter

en Anne-Marie. En ter geruststelling: saai is het nooit. Zoals jullie zien zijn we met drie

vrouwen en drie mannen. Dat alleen al zorgt voor diverse spannende combinaties. Nog niet

alle combi’s zijn getest, want Melanie was tot haar en ons grote verdriet geblesseerd. Maar

inmiddels is ze terug, dus gaan we vrolijk verder variëren!

Onze poule-indeling brengt ons dit jaar vooral in oostelijke en soms in noordelijke richting.

Laatst werden we weer in het oosten verwacht en belandden we in een prachtig dorp onder

de rook van Groningen. De uitslag van de avond was zoals gewoonlijk een variant op de

cijfers 3 en 5. Deze keer in ons nadeel. Maar om diverse andere redenen zullen we ons deze

avond nog lang herinneren. De routebeschrijving was perfect in orde, de parkeergelegenheid

ook, de hal was oud, het sanitair stonk dito en was bij de mannen uitbundig versierd met van

alles wat normaliter ín de toiletpot hoort te belanden. Klaas Anne en Pier kwamen daarom

bleek en kokhalzend de zaal binnen en kondigden alvast aan dat ze NIET gingen douchen.

Thelena had ook last van dingen die niet bleven zitten op de plek waar ze bedoeld waren.

Haar fles gevuld met geheim-thuisbrouw-sportdrank-recept had gelekt: haar shirt was

doorweekt. Dat was wel een probleem natuurlijk, want je moet toch wát aan. Dan maar een

trui gepakt.

Eenmaal in de zaal beland trok een andere bezoekende club, de Racketeers uit Emmen, zich

het lot van Thelena bijzonder aan. En dat niet alleen, ze hadden ook een oplossing. Het

toeval wilde dat het team nét vandaag z’n nieuwe clubshirts binnen had gekregen. En de

teamcaptain had ook nog een tas vol oude shirts bij zich. Daarmee was dat probleem dus

opgelost. Het schiep ook een band trouwens. Toen was het tijd voor de warming-up. Er

ontstond een gezamenlijk rennen en rekken. Gezellig. Tijdens het rennen begon op te vallen

dat de kleur ROOD nadrukkelijk aanwezig was. In de vorm van de balkconstructie van de hal,

de shirts van de thuisclub en diverse accessoires. Die kleur gaf aan het gezamenlijke een

beetje een ander gevoel. Nog wat oostelijker, zeg maar. Dat licht communistische werd

nadrukkelijker toen de thuisclub abrupt en resoluut de warming-up beëindigde. Op een toon

die geen tegenspraak duldde, verdeelde de teamcaptain de banen en gaf hij aan dat er maar

begonnen moest worden. Enigszins timide geworden namen wij plaats op de ons

aangewezen plekken …...

De wedstrijden waren gevarieerd en werden verder nog opgeluisterd door het racket van

Anne-Marie dat het begaf. Altijd onhandig. En door een schoen van een tegenstander

waarvan de zool een shuttle imiteerde en tot ieders verbazing opeens door de lucht vloog.

Na afloop zijn Pier en Klaas Anne het invalidentoilet/douche ingedoken, zodat ze toch weer

fris in de kantine konden plaatsnemen. Wat trouwens geen kantine was, want die ontbrak.

Dat was overigens geen beletsel voor een prima verzorging, want de thuisclub had voor de

nodige hapjes en drankjes gezorgd. Kortom: saai? Nee, nooit!

Vrij Uit 6, Anne-Marie

P.S. De laatste wedstrijd zorgde helaas voor een trendbreuk. We verloren met 0-8.

Altijd weer een avontuur

Wisten jullie dat de sporthal “De Doelstien” in Dokkum een prachtige parkeerplaats heeft?

Zo mooi, dat ik van plan ben er eens overdag naartoe te gaan om te kijken hoe dat moois er

in het zonlicht uitziet. Hij (of zij, geen zin om op te zoeken) is hol aangelegd en rond. Een

soort knikkerkuil dus, maar dan heel erg groot. Het terrein is omlijst door lage muurtjes die

de ronding van de parkeerplaats volgen. Het parkeert niet handig, maar mooi dat het is ….

Ook heeft Dokkum een nieuwe school. Eveneens prachtig. Er is altijd een vergadering of

open dag of iets dergelijks wanneer wij in Dokkum spelen. Niet dat het nou precies op de

route naar de sporthal ligt, maar we rijden altijd fout, vandaar dat het op begon te vallen.

Ieder jaar vragen we ons trouwens af wat “De Doelstien” betekent. Iemand een idee? En dan

niet zeggen: “doelsteen”, want daar waren we zelf ook al opgekomen.

En de terrasverwarming bij de ingang van de sporthal in Peize, kennen jullie die al? Dat is

echt een aanrader voor rokers. De kantinebeheerder daar is namelijk zelf een echte

liefhebber en zorgde voor deze fantastische rookvoorziening. Ook in de meest bijtende kou

kun je daar lekker warm je nicotinebehoefte bevredigen. Voor de niet-rokers had hij gelukkig

ook iets: op de bar stond een kerstman in een schommelstoeltje. Die mocht je even in z’n

baard kroelen (of iets van dien aard) en dan begon hij hele sfeervolle kerstliedjes te zingen.

En rustgevend te schommelen natuurlijk. Een fantastische voorbereiding op de wedstrijd

hebben we daar dus gehad! De hapjes waren er trouwens ook niet te versmaden. Hoe de

douches waren, ben ik vergeten. Laten we afspreken dat jullie een vergelijkend

warenonderzoek van de verschillende douches te goed houden. Misschien iets voor het

komende seizoen. O ja, we zijn 4e geworden in de poule. Leuke wedstrijden gespeeld, goede

mental coaching gehad van sommige tegenstanders (en gegeven andere) Ruzie gemaakt

over shuttles die door het gat in het net werden geslagen (wie repareert dat nou eens even)

en natuurlijk weer enorm gelachen en heerlijk gespeeld. Op naar het volgende seizoen, met

als uitdaging de nieuwe puntentelling!

Anne-Marie