Club in de kijkerGendoping, fictie of niet?

De vrouw achter Bart Aernouts

Profiel van wereldtopper

Emma Snowsill

v.u.

Joh

an D

ruw

é - D

iest

sest

eenw

eg 4

9 –

3010

Kes

sel-L

o

driemaandelijks tijdschrift van de Vlaamse Triatlon en Duatlon Liga vzw11de jaargang nr.1 - maart/april/mei 2011 - Erkenningsnummer P309624

stop&goBelgië-Belgique

P.B.9099 GENT X

BC 30233

2 GEEF JE DROMEN MEER KANSEN

VERTREK JE NAAR

LANZAROTE OM

TE TRAINEN?

JE WINT350.000€

Ad_Lotto_Triathlon2_17x24_NL.pdf 1 10/03/11 10:17

3

Inhoud

10

16

32 37 43Colofon11de jaargang nr. 1 - maart/april/mei 2011. Periodiek tijdschrift van de Vlaamse Triatlon en Duatlon Liga. Niets uit deze uit-gave mag gepubliceerd worden zonder toestemming van de redactie. Vaste redactieleden: Sofie Dely, Stefaan Depaepe, Stijn Demeulemeester, Reinout Van Schuylenbergh en Bart Vlaeminck Coverfoto: Emma Snowsill wint de Hy-vee Elite Cup Triathlon in het Amerikaanse Des Moines, juni 2010 (foto Delly Carr) Fotografie: Sofie Dely, Stefaan Depaepe, Jim de Sitter, Eddy Senecaut Redactieadres: VTDL - Diestsesteenweg 49 - 3010 Kessel-Lo - T (016)47 49 32 - E info@triathlon.be - http://vtdl.triathlon.be Lay-out en druk: Kliek Creatieve Communicatie Abonnementprijs 2011: 20 euro Verantwoordelijke uitgever: Johan Druwé

4 | Voorwoord 5 | Kort & BONDig 9 | Vraag & antwoord 10 | Enduroman Geen grenzen voor Rudi Van Aelst

16 | Club Focus Kempisch Triatlon Team

20 | Competitie Flanders Cup 2011

22 | Topsport Profiel van wereldtopper Emma Snowsill

26 | Essay Gendoping, fictie of niet?

30 | Close-up 32 | Coulissen Sarah Van Dievel De vrouw achter Bart Aernouts

37 | Review Loopschoenen en blessureleed

43 | Jeugd Van turnster tot triatlete: Sofie Rubbrecht

4

Voorwoord

Gehoorzame oortjesEen week voor de eerste wedstrijd het voorjaar van de koers inluidde, woedde er

een strijd tussen de wielrenners met hun teammanagers en de internationale wiel-erunie UCI. Inzet van de strijd was macht, het middel: oortjes. Tot voor de Omloop Het Nieuwsblad in Gent van start ging, werd gedreigd met dovemansoren en zouden de renners toch starten met oortjes ondanks het verbod. De UCI dacht dat zonder oortjes rijden de koers attractiever zou maken, de renners hadden het argument van de veiligheid: vluchtheuvel of lekke band, verwittiging, alweer een renner gered … Zelf moest ik even lachen toen de tactieken & teamstrategieën omhuld werden met dit argument. Wel had ik meer begrip voor de situatie waarbij het volk (de renners) en zelfs buitenstaanders zich probeerden te verzetten tegen de houding van de grote internationale sportbonzen. Toch werd in Gent gestart zonder oortjes, de reporter noemde het “de overwinning van de geldzucht en het principe ieder voor zich …” Omdat er nu eenmaal minder geld gemoeid is met tri- en duatlon in vergelijking met andere sporten zoals wielrennen of voetbal, zijn de machtsverhoudingen minder uit-gesproken en lijkt de inzet minder hoog. Binnen onze sport is er ook geen sprake van een machtsdictatuur, wel worden beslissingen van bovenhand (bijv. de Internationale Triatlon Unie, ITU) soms genomen, niet in het groter belang van de sporter, maar wel onder druk van andere spelers op de markt zoals de World Triathlon Corporation (WTC, eigenaar van het merk Ironman). Heel veel atleten zijn ook niet op de hoogte van de strijd die woedt tussen de internationale sportbond ITU en het commerciële orgaan WTC. Om een voorbeeld te geven, Ironman richtte zich vooral op de volledige en halve afstand maar zal vanaf heden tevens investeren in een nieuw 5150 circuit (dit cijfer verwijst naar het totaal aantal meters die je bij een kwart triatlon aflegt) dat de strijd moet aangaan met de Olympische kwartafstand. De 2 organen hebben ook hun aparte regels en dit maakt de situatie er zeker niet gemakkelijker op. Het positieve aan de zaak is dat deze con-currentie meer promotie brengt voor de sport, maar af en toe zouden de commer-ciële of concurrentiebelangen ondergeschikt mogen zijn aan het belang van de atleet, zowel topper als recreant. Tijd dus aan de sportinstanties om gehoorzame oortjes op te zetten en te luisteren naar hun atleten.

Sofie DelySporttechnisch Coördinator VTDL

laagste prijs garantie

verzeker-je-online.be

5

Kort & BONDig

Vernieuwde selectieprocedure voor topsportschool

Nieuw dit jaar is dat kandidaten voor de topsport-school triatlon verplicht zijn om een selectiestage af te werken. Tijdens deze stage zal een doorgedreven test- en trainingsprogramma worden afgewerkt.

De stage zal doorgaan van 19 tot 21 april 2011 te Leuven. Inschrijven kan enkel via de topsport- coördinator Reinout Van Schuylenbergh. De volledige selectieprocedure is terug te vinden via de VTDL-website (topsportschool).

ITU publiceert nieuwe reglementen

De ITU heeft in februari 2011 nieuwe reglementen gepubliceerd. Atleten die dus deelnemen aan wedstrijden binnen de Europese (ETU) en inter-nationale (ITU) kalender, worden aangeraden de nieuwe reglementen grondig na te lezen. U kan ze terugvinden op de ITU website www.triathlon.org, onder de rubriek ‘downloads’ (rules). Door de wijzigingen op internationaal vlak zijn dus ook de nationale Sportreglementen aangepast. De nieuwe Nederlandstalige versie wordt gepubli-ceerd op de VTDL-website (downloads).

TOPSPOrT

Voor kandidaten van de topsportschool triatlon is er vanaf heden een nieuwe selectieprocedure

met een verplicht stageonderdeel

6

Talentdetectie tests 2011

Vanaf dit jaar krijgen de talentdetectie tests een nieuwe naam: “Triatlon: Ook voor U!”. Hiermee willen we niet alleen op zoek gaan naar talentvol-le jongeren maar vooral iedereen de kans geven om bij een jeugdclub te testen of triatlon ook iets voor hem/haar is. Dus wil je jezelf eens testen, je tijden met vorig jaar vergelijken of je plaats op de Vlaamse Talentdag verzekeren …, surf dan vlug naar onze VTDL-website, check de data en schrijf je in! Familie, vrienden en andere sportfanaten zijn ook altijd welkom om deel te nemen. Iedere deelnemer ontvangt een (vernieuwde) T-shirt, diploma en gratis advies.

JEUGDNieuwe trainersacademie binnen VTDL

“De VTDL-trainer beter opleiden” is de missie van de kersverse trainersvereniging van de VTDL, de Triatlon Academie. De Triatlon Academie organiseert opleidingen en creëert een kennis- en discussie-platform voor tri- en duatlontrainers die actief zijn binnen een VTDL-club.

Op de VTDL-website is een pagina gereserveerd voor geregistreerde tri- en duatlontrainers die beantwoorden aan onderstaande lidmaatschaps-voorwaarden:- VTS diploma triatlon of duatlon van minimaal

niveau “initiator” (of hiermee gelijkgesteld)- In het bezit van een VTDL licentie (wedstrijd-

licentie of trainingslidkaart)- Actief als trainer binnen een VTDL-club- Tenminste 1 door de Triatlon Academie erkende bij-

scholing gevolgd hebben (voorwaarde vanaf 2012)- Lidmaatschap is gratis- Lidmaatschap is persoonlijk en kan dus niet aan

derden worden overgedragenVraag uw log-in en paswoord aan via mail naar reinout.van.schuylenbergh@triathlon.be

Nieuwe data voor de talentdetectiedagen vind je via de VTDL-website

Trainers kunnen ervaringen delen en nieuwe kennis opdoen via de nieuwe VTDL Triatlon Academie

7

Vlaams Triatlon & Duatlon Cycling Team

In stop&go 2010/3 werd de samenwerking aangekondigd tussen de VTDL en Wielerbond Vlaanderen.

We zijn ondertussen wat verder en de oprichting van het Vlaams Triatlon & Duatlon Cycling Team (stamnummer 12011003) is een feit.

De promotie wordt op gang gezet maar reeds bij de start van dit nieuwe team maakten meer dan 10 leden reeds gebruik van deze optie.

De atleten zullen in de pelotons herkenbaar zijn in de nieuwe wieleruitrusting die hiervoor ontworpen werd. Meer info via de VTDL-website (link atleten).

VTDL sportkampen voor de jeugd

De VTDL organiseert in 2011 twee sportkampen tri- en duatlon voor jongeren die geboren zijn tussen 1994 en 1999. Alle sportievelingen die probleemloos 100 meter kunnen zwemmen, met of zonder triatlonervaring zijn welkom. Zijn er vriendjes of vriendinnetjes die ook voldoen aan het voorafgaande, aarzel dan niet om ook hen te laten onderdompelen in de rijke wereld van tri- en duatlon want deze stage is er ook voor niet-leden van de VTDL. Het eerste sportkamp gaat door in Oudenaarde van 11 t.e.m. 15 juli, het tweede gaat door te Herentals vanaf 22 t.e.m. 26 augustus. Meer info via de VTDL-website.

8

Afhaalpunten merchandising VTDLOm de financiële investeringen in de stock te beperken, zullen de aangeboden goederen van de VTDL-shop vanaf 2011 enkel nog in Avelgem in voorraad zijn. Leden die in de toekomst producten (inclusief wetsuitverhuur) wensen af te halen in Leuven zullen vooraf overleg moeten plegen met onze merchandising verantwoordelijke, Hilde Douven.Contactinfo via de VTDL-website

Over de Streep 2011 Het derde seizoen van het recreantenproject ‘Over de Streep’ (ODS) is terug van start. De nieuwe kandidaten zijn gekend, hebben reeds 2 reünies achter de rug en worden door Stijn Demeulemeester begeleid op weg naar hun sportieve doelen voor 2011.

De persoonlijke avonturen kan je reeds nalezen via hun blog op de VTDL-website en bij een volgende stop&go-editie maken we uitvoeriger kennis met deze nieuwe ODS-kandidaten.

Flanders Cup 2011

Het Vlaamse sterrencircuit is sinds dit jaar veranderd van naam en heet vanaf nu de ‘Flanders Cup’. Net zoals vorig jaar blijven de 6 verschillende rankings behouden (triatlon drafting, triatlon non drafting, duatlon, jeugdtriatlon/-duatlon/-zwemlopen). Een atleet met een wedstrijdlicentie is opgenomen vanaf deelname aan 4 wedstrijden binnen 1 ranking en een jeugdatleet (met kids- of jeugdlicentie) vanaf 3 wedstrijden binnen 1 ranking. Belangrijke wijziging is dat een jeugdatleet op gelijk welk niveau (A, B of C) evenveel punten kan verdienen. Meer uitleg staat op de VTDL-website (link ‘atleten’) en meer info over de Flanders Cup 2011 kan je terug-vinden vanaf pagina 20 .

BTDF website

De nationale website van de Belgische Triatlon & Duatlon Federatie werd sinds 2011 hernieuwd op initiatief van de VTDL en zal informatie verspreiden over de Belgische kampioenschap-pen en internationale wedstrijden. De nationale clubranking zal hier ook gepubliceerd worden. Meer info via triathlon.be

VArIA

De 4 nieuwe kandidaten van ‘Over de Streep 2011’: (vlnr) Steven, Odile, Nancy en Griet

9

Antwoord

Reinout Van Schuylenbergh, topsportcoördinator VTDL & cycling coach:Fartlek training is een trainingsvorm die in elk geres-pecteerd trainingshandboek is opgenomen. Meestal wordt met veel mist over deze trainingsvorm ge-schreven maar wat wordt er juist mee bedoeld? We citeren even uit de VTS-cursus trainer B specifieke triatlontraining.

“Fartlek training is een duur-trainingsvorm aan wisselende tempo’s of intensiteiten. Het doel van de fartlek training is om de aerobe uithouding te verbeteren. Dit is de uithoudingsvorm waarbij de energie (om de inspanning vol te houden) geleverd wordt door tussenkomst van zuurstof (dit in tegen-stelling tot anaerobe uithouding). Aerobe uithouding dient in hoofdzaak voor inspanningen van relatief lage intensiteit en relatief lange duur (dus ook tri- & duatlon).

Hoe zo’n training is opgebouwd, hangt af van de doelstelling die men wil realiseren. Blijft men binnen de extensieve duurgrens trainen (m.a.w. indien de versnellingen geen verhoging van de lactaatconcen-tratie teweegbrengen) dan oefent men vooral de basis aerobe uithouding. Dit is een geschikte vorm

Vraag

“In de vorige editie van stop&go kwam in deze rubriek een antwoord omtrent de voordelen van mountainbike via onder andere fartlek training. Deze term wordt regelmatig herhaald binnen bepaalde trainingslectuur. Wat wordt hiermee precies bedoeld en hoe past men dit toe?”

in de algemene voorbereidingsperiode. Men kan ook intensievere versnellingen inlassen, tot tegen de anaerobe drempel (omslagpunt). Ook dan oefent men de aerobe uithouding, maar dan spreken we over tempo-duurtraining omwille van de hogere intensiteit. Deze trainingsvorm is geschikt in de onmiddellijke voorbereiding op de wedstrijden; in de specifieke voorbereidingsperiode dus.”

De tempowisselingen worden doorgaans niet nauwkeurig omschreven, maar men maakt eerder gebruik van het parcours om de tempowissels aan te brengen. Een fartlek training wordt daarom ook “vaartspel” genoemd en bij voorkeur in het bos of in de natuur uitgevoerd.

Wie met vragen zit omtrent tri- of duatlon en graag het advies inschakelt van een expert, kan zich altijd richten tot de redactie via info@triathlon.be onder de titel ‘vraag & antwoord’. Een panel van experts staat hiervoor ter beschikking.

Vraag & antwoord

10

Enduroman

Een volledige triatlon is voor het gros van het triatletenvolkje de ultieme uitdaging. Een ge-wone sterveling krijgt rillingen bij het idee alleen al. Triatleten leven er vaak jaren naar toe. In die mate zelfs dat ook de plek waar de presta-tie wordt geleverd belangrijk wordt. Hawaï is een magisch woord, maar Lanzarote wordt, omwille van de helse wind en een erg pittig parcours, beschouwd als de allerzwaarste Ironman. Toch is dit voor sommige atleten nog niet voldoende.

REDACTIE ¬ BART VLAEMINCK

Begin februari verschenen op datzelfde Lanzarote 26 atleten aan de start van de Enduroman. Een wedstrijd waarbij ze 5,6 km zwemmen in de oceaan, 360 km fietsen en 82 km lopen voorgeschoteld kregen. Wie snel rekent, weet dat we hier over een dubbele triatlon spreken. Eén van hen was Rudi Van Aelst (46). Hij werd er bij zijn kennismaking met het ultratriatlon circuit meteen tweede in een eindtijd van 25u19m42s. Daarmee moest hij enkel de Brit Paul Thompson, de regerende wereldkampioen ultratriat-lon, voor zich dulden.

We spreken Van Aelst twee weken na zijn exploot. De man ligt op de bank en geniet van het wielren-nen. Hij klinkt helder en beheerst. Moet je niet een beetje gek zijn om hier aan te beginnen, is een vraag die spontaan bij ons opwelt.

,,Nee”, klinkt het lachend. Ultratriatleten zijn volgens Van Aelst mensen waarbij er geen grens meer is. ,,Ze willen steeds meer, steeds langer. Als je de negen-tien deelnemers die daar de finish haalden bezig hoort, dan zijn ze al bezig met drievoudige triatlons en dromen ze zelfs van een decatriatlon, een wed-strijd over de tienvoudige afstand.”,,Ik heb mijn vrouw moeten beloven dat ik dat niet zou doen. Dat een dubbele de absolute grens was”, volgt al snel als reactie op ons bezorgd kijken.

LaatbloeierVan Aelst kan gerust een laatbloeier genoemd worden. De bouwvakker begon met triatlon op zijn veertigste, het moment waarop het gros van de

Geen grenzen voor Rudi Van Aelst

Rudi Van Aelst begon pas op zijn 40ste aan triatlon en deed 6 jaar later een dubbele Ironman

11

atleten aan afbouwen denkt. ,,Ik had toen wat meer tijd en wou iets doen. Ik was wel al als wielertoerist bezig en trok af en toe met mijn vrouw op fietsreis, maar ik wou toch een grotere uitdaging.”Zoals zo vaak volgde de kennismaking met triatlon na verhalen van vrienden en bekenden over hun triatlonavonturen. ,,In mijn eerste jaar deed ik een achtste, een kwart én de halve triatlon van Bras-schaat mee.” Elke sportarts en elke trainer zouden het een mens oprecht afraden om meteen aan een dergelijk tempo van start te gaan, maar Van Aelst werd mateloos geboeid. In het tweede jaar van zijn triatlonloopbaan volgde daarom een debuut op de lange afstand. ,,Ik schreef me in voor Nice, Florida en kwalificeerde me meteen voor Hawaï.”Doel bereikt, zouden wij dan denken. Bij Rudi Van Aelst groeide enkel de zin naar meer. In de jaren die volgden op dit schitterende debuut, zwom, fietste en liep de atleet uit Herentals een aantal overwin-ningen op de Ironman-afstand bij elkaar, maar gaandeweg doofde het vuur. ,,Ik had zowel mentaal als fysiek een nieuwe uitdaging nodig”, klinkt het.

Van Aelst had al wel eens van de dubbele triatlon gehoord, maar zag die eigenlijk niet zitten. ,,Bij de meeste van die wedstrijden wordt het zwemonder-deel in een zwembad gehouden en dat zag ik echt niet zitten. Zoveel keer heen en weer zwemmen en al die keerpunten. Brr.” Daar kwam verandering in toen de Enduroman werd voorgesteld. In tegenstel-ling tot andere ultrawedstrijden stond daar een zwemonderdeel in de oceaan op het programma. ,,De wedstrijd is een opeenvolging van kleine rondes: acht zwemrondes, acht fietsrondes en tweeëndertig looprondes. Dat zag ik wel zitten.”

Ultratriatlons hebben het grote voordeel dat ze, in tegenstelling tot het reguliere circuit binnen Iron-man, niet binnen luttele seconden zijn uitverkocht. Van Aelst had dus nog tijd voor de voorbereiding. Vraag is alleen: hoe bereid je je in godsnaam voor op een dergelijk exploot. Een boekje kopen en een schemaatje volgen, lijkt ons niet meteen valabel.

¬ Ik heb mijn vrouw moeten beloven dat ik niet méér zou

doen dan een dubbele triatlon ¬

Na enkele overwinningen op de Ironman-afstand had Rudi een nieuwe uitdaging nodig, dit werd de Enduroman.

Tijdens de fietsrit van 360km in Lanzarote: “Je rijdt er tussen de lavavelden, gelukkig met verlichting

want om 17u was het al stikdonker”

12

¬ Volgens de bloedtests had ik wat last van overtraining ¬

Een megavoorbereiding voor een ultrawedstrijd,,Ik weet niet of er een methode bestaat om je hier op voor te bereiden, maar ik heb gewoon aan een aantal wedstrijden deelgenomen”, klinkt het. Dat “gewoon” neemt u echter best met een korreltje zout. Of weet je wat? Doe er de rest van de zak ook maar meteen bij. U gaat er maar beter even voor zitten. Klaar? Daar gaan we. Laten we gemakshalve even vergeten dat Van Aelst in mei van vorig jaar deelnam aan de Ironman van Lanzarote, waar hij 72ste werd. Laten we ook buiten beschouwing dat de man een behoorlijk trainingsbeest is en wekelijks drie zwemtrainingen, twee fietstrainingen en vier looptrainingen afwerkt. Dan tellen volgende zaken wel als voorbereiding: in september legde de atleet van club HETRIC de Transalpine Run af. Een acht dagen durende off-road loopwedstrijd over een afstand van 310 kilometer met een totaal van 14.000 hoogtemeters. In oktober volgde wat zwemtraining met de Traversa La Bocaina, een zwemwedstrijd waarbij de deelnemers 15 kilometer tussen het eiland Fuerteventura en Lanzarote in open oceaanwater dienen te overbruggen.

Daarna trok van Aelst naar Mexico waar hij in no-vember 52ste werd in de plaatselijke Ironman en zich zo verzekerd zag van een startslot voor Hawaï 2011. Een mens moet denken aan de toekomst, denken wij dan. ,,Tijdens de Ironman Mexico had ik voor het eerst terug een tevreden gevoel bij een triatlon. Dat was ik wat kwijt geraakt”, klinkt het. Omdat een goede voorbereiding toch wat variatie vergt, stond in december als afsluiter de Hel van Kasterlee op het programma. Van Aelst, eigenlijk niet echt een mountainbiker, werd er verdienstelijk elfde. ,,Daarna nam ik rust”, klinkt het. Terecht, denken wij dan. Wij zijn immers al moe van de opsomming alleen.

Om zeker te zijn dat de inspanning haalbaar was, trok Van Aelst drie weken voor zijn Enduroman naar een dokter voor een medische check up. De bloedcontrole en de lactaattest leverden een weinig bemoedigend resultaat op. ,,Ik heb wel een hart-slagmeter, maar ik gebruik die eigenlijk als horloge. Omdat ik er soms wat te zwaar tegen aan ga, heb ik af en toe toch last van overtraining. De testen waren echt niet goed.”

‘Rudi is een trainingsbeest. Voor de Enduroman deed hij als voorbereiding 9 trainingen per week, de Transalpine Run, de

Traversa La Bocaina, Ironman Mexico, de Hel van Kasterlee,...(foto triatlon Geel, mei 2010)

13

14

Wij zouden ons op zo’n moment stil terugtrekken en ergens in een hoekje zitten mokken, boos op alles en iedereen in het algemeen en om zoveel onrecht in het bijzonder. Van Aelst knipte de pc aan en vulde gezwind zijn registratie voor de Enduroman in. Eigen-lijk zou hier nu ten behoeve van de jeugd en de rest van de samenleving de waarschuwing moeten staan: don’t try this at home. Maar ja. Niet dus.

Klaar voor de grote startSamen met Anne-Marie, zijn echtgenote, trok Rudi Van Aelst eind januari naar Lanzarote. Klaar voor de grote start. Bij een Enduroman dien je je echter toch iets anders voor te stellen dan bij een Ironman, zo blijkt. Al was het maar omdat de supporters er een actievere rol krijgen dan gewoonlijk.

,,Bij een ultratriatlon moet je overal zelf voor zorgen”, vertelt Van Aelst. ,,Je staat zelf in voor je bevoorrading. Bij het zwemmen passeer je na elke ronde een bootje. Je roept er je nummer en er mag iemand van je begeleiding in het bootje zitten om je te bevoorraden terwijl je er naast blijft zwemmen. Bij het fietsen is het zo dat je op het parcours per ronde wel twee keer water kunt krijgen, maar de bevoorrading gebeurt ook hier weer door iemand van je begeleiding in de wisselzone. En bij het lopen is het ook zo.”

Omdat een begeleidingsgroep bestaande uit één iemand, zelfs al is dat dan een liefhebbende echtge-note, toch wel wat schamel uitvalt, werd versterking gezocht. Die werd gevonden in de gedaante van Leonardo, een ober uit het hotel waar het gezin Van Aelst verbleef. De brave ziel werd dermate geboeid door het extreme exploot waaraan Van Aelst zich

bloot wou stellen, dat hij er met plezier een dag vakantie voor opofferde.

Op 5 februari stond Rudi Van Aelst samen met 25 anderen om 8 uur ‘s ochtends aan de start van het zwemonderdeel. Hij ging er, net als de zee op dat moment, stevig tegenaan en kwam na 2u29m28s als vijfde uit het water, klaar voor de eerste van acht fietsronden. Die acht ronden werden slechts twee keer on-derbroken. Rond de klok van vijf werd, geheel in overeenstemming met het wedstrijdreglement de fietsverlichting aangeknipt. ,,Je rijdt er tussen de lavavelden en om vijf uur ‘s avonds is het daar echt stikdonker”. Bij een tweede onderbreking stond een pastamaaltijd, die Anne-Marie in een plaatselijk restaurant had opgepikt op het menu. 24 uur op gel-letjes, sportdrank en repen sportvoeding, we zouden het werkelijk niemand aanraden.

Met een volle maag ging Van Aelst door en zag zich rond de klok van elf uur, na 12u57m51s fietsen, verzekerd van de vierde plaats in de wedstrijd. Het afsluitend loopnummer kon beginnen.,,Ik voelde me op dat moment zo goed dat ik veel te hard van start ben gegaan” vertelt Rudi Van Aelst. Na 40 kilometer lopen, liep de man uit Herentals samen met de regerende wereldkampioen Paul Thompson aan de leiding. Beiden wisselden elkaar beurtelings aan de kop af. Op dertig kilometer van de meet vond Thompson dat hij deze rookie lang genoeg naast zich had geduld en trok hij resoluut in de aanval. Rudi Van Aelst gaf zich echter zomaar niet gewonnen en in de tien daarop volgende kilometers vochten beiden een waar duel uit.

In de wisselzone doken verschillende andere atleten inmiddels voor korte of langere tijd onder de lakens. ,,Tijdens een Enduroman is er in de wisselzone een medische post met dokter én een tent met bedden voorzien. Wie niet meer kan, mag even gaan rusten. De enige voorwaarde is dat je dat aan de organisa-toren meldt voor je onder de wol kruipt.”

¬ Ik had zo met mijn krachten gewoekerd dat ik 15 km voor het einde Thompson moest

laten gaan ¬

15

Stijn Lankers en ober Leonardo, die op het laatste nippertje werd ingezet als logistieke helper in Rudi’s

verzorgingsteam te Lanzarote

Rudi en zijn vrouw Anne-Marie na de aankomst van de Enduroman, na 25u19m42s... “daags na de wedstrijd

was ik frisser dan ik ooit had durven hopen”

Rudi clasht met de beste ter wereldPaul Thompson en Rudi Van Aelst hadden echter geen oog en vooral geen tijd voor wat nachtrust. Hun duel deed de wedstrijd twintig kilometer van de meet in een beslissende plooi vallen. ,,Thompson had mij volledig gekraakt en ging er op dat moment alleen vandoor”, klinkt het. Van Aelst had zo met zijn krachten gewoekerd dat hij een mentale en fysieke dreun van jewelste te verwerken kreeg. ,,In de laatste 15 kilometer van de wedstrijd liep Thompson nog een uur op me uit”, klinkt het wat bedrukt. De laatste tien kilometer kon de atleet uit Herentals zichzelf weer oppeppen om min of meer een loopritme uit de hoge hoed te toveren, maar erg lekker liep het nooit meer. De HETRIC-atleet finishte als tweede in een eindtijd van 25u19m42s. Voorwaar geen slecht debuut.

Wie denkt dat de man sindsdien als een halve zom-bie door het leven struint, heeft het mis. ,,Daags na de wedstrijd was ik een stuk frisser dan ik ooit had durven hopen”, klinkt het. Echtgenote Anne-Marie, die de bui al zag hangen, bezwoer Rudi Van Aelst nooit nog wat gekkers uit te halen. Het blijft dan ook bij die ene keer. Het moet dan ook niet altijd een beetje meer zijn, moet ze gedacht hebben. ,,Ik heb haar beloofd dat dit het meest extreme was wat ik wou doen. Het was voor haar ten slotte ook een lange dag”, besluit Van Aelst.

Zelf eens proeven?Wie zelf ook eens van extreme afstanden wil proe-ven, kan dit jaar nog terecht in het Britse Hampshire, waar een heus Enduroman festival is gepland. Zo kan je er van 3 tot 12 juni de deca-Enduroman (tien keer de Ironman-afstand na elkaar in een tijdsbestek van tien dagen) afleggen. Is dat toch wat van het goede teveel, dan resten er nog de quintupel-Enduroman (vijf keer een volledige afstand in evenveel dagen) van 8 tot 12 juni, de Triple-Enduroman op 10 juni en de Dubbele-Enduroman op 11 juni. Maar ook aan de liefhebbers van de reguliere lange afstand is gedacht, want het feest besluit op 12 juni met een gewone Enduroman over de Ironman-afstand.

Komt dat alles wat te snel op je af, dan kan je op 6 en 7 augustus in het Britse Staffordshire je kans wagen tijdens een Enduroman en een Dubbele Enduroman.

Omdat het niet en nooit genoeg is, kunnen waag-halzen uitkijken naar september of oktober. Dan plant de Enduroman gemeenschap zijn meest extreme event ooit: de Arc to Arc Enduroman. De deelnemers kijken dan aan tegen een gebeuren dat hen van de Marble Arc in Londen naar de Arc de Triomphe in Parijs moet brengen. Op het programma staan een 140 kilometer lange loopproef van Londen naar Dover, een zwemtocht over het Kanaal en een afsluitende fietsrit van 291 kilometer tot Parijs. Kortom, u weet weer waarvoor te trainen. Hou ons op de hoogte.

16

Kempisch Triatlon Team

Club Focus

Ieder jaar maakt de VTDL een overzicht van de subsidies die clubs in ontvangst mogen nemen na een jaar hard werken. Hoe meer punten men scoort op de criteria, hoe meer subsidies men kan krijgen. Wat zijn de criteria of hoe kan men punten scoren? Door leden te werven, ze te laten deelnemen aan de VTDL-rankings, door organisaties op poten te zetten en ten slotte, door actief te participeren aan het beleid van de VTDL. In 2011 worden aan deze criteria nog meer kwaliteitsvolle parameters toegevoegd zoals gediplomeerde trainers, doelgroepenbeleid, e.a. Hoe dan ook, in 2010 nam het Kempisch Triatlon Team (KTT) de fakkel over van No Limit Team als best scorende club. Wij vonden het dus tijd om de Kempische inzet onder de loep te nemen.

REDACTIE ¬ SOFIE DELy

Rudy Meuris naast “bink” Marino Vanhoenacker voor de start van de Ironman in Klagenfurt (Oostenrijk) 2009

SportteutVolgens Van Dale is een ‘teut’ een treuzelaar, een lanterfanter maar in de 17e eeuwse Kempen waren de teuten rondreizende handelaars die vanuit hun thuisbasis met hun koopwaar op de rug rondtrokken in naburige contreien. Deze ‘buitengangers’ had je in verschillende soorten; haarteuten, koperteuten, snijders … Kenmerkend voor de teutenhandel was dat het dikwijls goed georganiseerd was en dus lucratief, het droeg bij tot de plaatselijke economie en vaak werd het geld besteed aan goede werken. Spijtig echter dat de huidige betekenis zo anders is als vroeger, anders konden we gerust spreken over een interview met ware sportteuten …

KTT is ondertussen al 22 jaar bezig met hun clubwer-king, hebben na jaren nog altijd dezelfde sponsors en ieder jaar komen er nog vragen tot clubaanslui-ting bij. Ze doen het dus goed en werken in stilte voort, vanuit een soort ‘underdog’ positie. Zo vindt althans Rudy Meuris (51), bestuurder en één van de sturende krachten achter het team. “Onlangs las ik in de stop&go een artikel over Code Roth, waarbij Luc Van Lierde enkele mensen traint voor de volledige triatlon. Wij hebben vorig jaar iets soortgelijk ge-daan in Zurich met 17 atleten, het kreeg echter niet dezelfde aandacht van de pers …”

¬ Koen Wauters krijgt met Dakar in 1 week meer pers dan

triatlon op een volledig jaar, daar heb ik moeite mee ¬

17

Rudy, zelf afkomstig uit de atletiek, kwam 17 jaar geleden binnen KTT terecht en is vandaag nog steeds

één van de sturende krachten

Het ontstaan en de groei van KTTJan ’s Jongers, stichter en momenteel nog altijd de rechterhand van Rudy, startte destijds in Nijlen een initiatief voor triatlon en duatlon op. Dit was 22 jaar geleden en de club had toen ongeveer een 30-tal leden. Zo’n 5 jaar later kwam vanuit de atletiek Rudy erbij en hij zou zich vooral focussen op het duatlon- gebeuren. 14 jaar geleden kende de club een diepte-punt en kwam men tot de cruciale vraag of men nog moest verder doen of stoppen … Er kwam oorspron-kelijk geen reactie op de vraag en dus besloot Rudy om de teugels in handen te nemen. “De eerste nood op dat moment was leden aanwerven, daarna spon-sors vinden en extra zwemuren krijgen. Ook vond ik het noodzakelijk om het eerste jaar beslissingsrecht te hebben en autoritair keuzes te maken om vlug en efficiënt veranderingen te kunnen doorvoeren.”

“Na 1 jaar gingen we van 18 naar 50 leden, na 2 jaar hadden we 80 leden en momenteel hebben we 170 leden waarvan 31 dames en 56 jeugdatleten. Daarnaast vond ik sponsors die tot op heden nog altijd op onze kledij staan. Momenteel hebben we een bestuur van 11 leden en deel ik gelukkig niet meer de lakens uit; vaak komen anderen met goede ideeën die ik oorspronkelijk niet zag zitten maar naderhand toch succesvol bleken. De lat ligt soms hoog en nu besef ik dat niet iedereen altijd kan volgen …”

1+1=3 Rudy werkt als teamleader in de Côte D’or fabriek te Herentals en werkt er 2 dagen in het weekend terwijl de andere dagen grotendeels gevuld worden met KTT. Terwijl iedere koffie die hij serveert, vergezeld wordt van een smakelijke mignonette, doet Rudy uit de doeken hoe de clublogica van KTT in elkaar zit en hoe iedereen een enorme steen bijdraagt tot het geheel. “Als ik de pluspunten van KTT zou moeten benoemen, dan zou het voornamelijk de gemoe-delijke sfeer zijn binnen de club en een gebrek aan prestatiedruk. Elke atleet, wat zijn of haar prestaties ook zijn, wordt gezien en gerespecteerd als een

atleet. Niemand is meer of minder en iedereen helpt mee. Als iemand lid wordt bij ons, betaalt hij/zij € 150 per jaar, inclusief zwemkaart waarbij je elke dag gratis kan zwemmen. Als ze (of familie van) jaarlijks 10 uren komen helpen op een wedstrijd, dan krijgen ze bij een volgend lidmaatschap € 100 korting, dus betalen ze dan maar € 50. Dit is een heel efficiënt systeem want op die manier geraken we zonder problemen aan 200 medewerkers voor de wedstrijden en moet de atleet niet zoveel betalen voor het lidmaatschap. Wij zijn veruit één van de goedkoopste clubs in Vlaanderen”, zegt Rudy trots.

De atleet geeft en krijgt terugDe gunstige prijzen hangen natuurlijk vast aan een sys-teem dat zichzelf onderhoudt. “Iedereen mag weten dat ik winst overhoudt aan mijn wedstrijden, maar dit geld vloeit volledig terug naar de atleten”, aldus Rudy.

¬ Binnen de club heerst een gemoedelijke sfeer

en geen prestatiedruk: elke atleet is een atleet ¬

18

De jeugd als toekomstEen van de sterkste punten van KTT betreft vooral hun jeugdwerking. Vorig jaar had KTT 41 jeugdleden en hun clubbestuur tracht zoveel mogelijk tegemoet te komen aan de noden van elk kind. “Een hoog percentage van de jeugd stopt rond 18 jaar maar koestert dan wel de ervaringen en techniek die ze meegekregen hebben tijdens al die jaren. Zelf kwam ik uit de atletiek en zal dus nooit op mijn late leeftijd nog een correcte zwemtechniek aanleren, de jeugd die nu bij ons traint wel”, weet Rudy. “Toch moet ik toegeven dat onze jeugdwerking, sinds 6 jaar geleden opgestart, niet altijd vlekkeloos verliep. Het was een parcours van vallen en opstaan, vooral omwille van de kostprijs. De jeugd is vaak verlieslatend, je moet meer trainers inzetten en meer accommodatie afhu-ren. Maar het is toch gelukt en momenteel behoort KTT tot één van de clubs met de meest veelzijdige omkadering voor jeugd. “De kern blijft het plezier die ze beleven, en als ze willen meedoen aan wedstrijden, dan moet de vraag van hen zelf komen.” In een vorig leven was Rudy voetbaltrainer en ook daar primeerde deelname boven winst: “Iedereen speelde minstens 1 helft mee tijdens de match, zelfs al verloren we de match, iedereen zou een deel zijn van het geheel …”

KTT projectsEr is geen prestatiedruk binnen de club maar toch zijn er leden die hun persoonlijke doelstellingen elk jaar iets hoger willen leggen en daarom startte de club met ‘KTT projects’. Ieder jaar wordt een doel gefixeerd en samen werkt men daar naartoe. In 2010 werden 17 KTT-atleten begeleid naar de Ironman van Zurich, onder (gratis) begeleiding van trainers en gasttrainers,

¬ Alles wat binnen komt via de club of eigen organisaties,

gaat terug naar de atleten ¬

Net zoals bij veel clubs heeft KTT te kampen met te weinig zwemwater. “Het is moeilijk om als nieuwe sport op te boksen tegen oudere sporten zoals het zwemmen”, aldus Rudy Meuris.

“De kostprijs van onze zwemuren worden volledig betaald door onze clubsponsors, de kost van onze 10 trainers worden o.a. gedragen door de ledenbijdrage en de winst van de organisaties vloeit terug naar de atleten via bijvoorbeeld de clubcompetitie, genaamd de combiné. Dit is een lijst van 12 wedstrijden en indien men deelneemt aan 5, dan krijgt men een prijs. Dit jaar was dit een waardebon van € 50. Of we starten een magazijn met materiaal dat we kunnen gebruiken voor de atleten of onze organisaties.”

LedenstopAllemaal goed en wel, ware het niet dat de club momenteel een ledenstop heeft doorgevoerd. Net zoals vele andere clubs kampen zij momenteel met het probleem dat er niet voldoende zwemwater is om alle atleten de gewenste zwemuren aan te bieden. “Zwemmen is er al van oudsher en aangezien triatlon nog maar een recente sport is, is het niet evident om op te boksen tegen de talrijke zwemclubs om uren van hen af te snoepen.

Wij kunnen momenteel echter niet klagen en hebben een goede samenwerking opgebouwd met de lokale zwemclubs. Toch blijft het moeilijk en moet ik mensen die willen aansluiten op een wachtlijst plaatsen. Aan inwoners van Groot-Nijlen wordt voorrang gegeven want ook de lokale sport-politiek speelt hier een belangrijke rol”.

“De jeugd heeft het voordeel dat ze de correcte techniek kunnen aanleren op jonge leeftijd,

dat draag je voor het leven mee”

19

zoals Ronald Gaastra. In 2011 wordt het doel de halve triatlon te Neerpelt voor mensen die nog nooit aan een kwart triatlon hebben deelgenomen. De inschrij-vingen zitten terug vol en 16 mensen zullen hopelijk dat doel halen.

Als we vragen of Rudy zelf nog sportieve doelstel-lingen heeft? “Sowieso heb ik al enkele keren net naast een ticket voor Hawaï gegrepen, dat was frustrerend, en trainingsweken van meer dan 30 uren worden steeds moeilijker. Dus neem ik mezelf voor om enkele kwarts te doen maar sowieso wil ik ze dan wel winnen …”

We wensen Rudy en KTT alvast veel succes voor 2011.

KTT club-idNaam Kempisch Triatlon Team

Contactadres Rudy Meuris ktt@skynet.be – 015/25.16.04

Website www.ktt.be – www.ktt-jeugd.bewww.ktt-projects.be

Hoe herkennen Clubkledij is wit-blauw met zwarte broek

Doelgroepen Vanaf 6 jaar tot en met … (oudste lid is Alfred Kerckhofs, 71 jaar, actief master) dus jeugd, senioren, masters en vrouwen!

Trainers 10 gediplomeerde trainers

Trainingsuren onder begeleiding

Jeugd: 8 zwemuren, 5 fietsuren, 2 loopuren

Volwassenen: 7 zwemuren, 6 fietsuren, 1 loopuurMeer info via website, link ‘algemeen’

Stages Momenteel reizen de volwassen at-leten ieder jaar voor een 5-daagse af naar Duitsland en voor de jeugd is er tevens een aparte stage in eigen land

Organisaties KTT

Natuurloop van Berlaar (27/5)Triatlon & duatlonweekendte Viersel (27 & 28/8)Zwemloop in Nijlen (18/9)Winterduatlon te Grobbendonk (11/11)

Lokale erkenning

Voor 2010 kreeg KTT 2 van de 3 lokale sporttitels toegekend, met name sportfiguur van het jaar (Alfred Kerckhofs) en sportclub van het jaar.

“Een jeugdafdeling opstarten verliep met vallen en opstaan, maar het loont zeker de moeite, zowel voor de jeugd als de

ouders die betrokken worden”, aldus Rudy Meuris van KTT

De jeugdafdeling van KTT, begeleid door jeugdtrainers en een commissie om het beleid beter af te stemmen op de noden.

20

Competitie

Flanders Cup 2011 Vlaamse Triatlon & duatlon Liga

Ranking Volwassenen

Bij volwassenen (wedstrijdlicentie) opname ranking vanaf 4 Flanders Cup wedstrijden.

Men kan aan meerdere Flanders Cup wedstrijden deelnemen maar enkel de 4 beste resultaten komen in aanmerking voor de eindscore. Bij ex aequo is het resultaat op het Belgisch Kampioenschap (BK) die de doorslag geeft.

C-series = punten vanaf 500

B-series = punten vanaf 750

A-series = punten vanaf 1000

Triatlon draftingZwevegem 1/8e 29/mei C

Brasschaat 1/4e 29/mei A

Kortrijk 1/4e 3/jul A

Vilvoorde 1/4e 10/jul B

Izegem (BK Olympic Distance) 1/4e 15/aug A

Mechelen 1/8e 18/sep B

Mechelen 1/4e 18/sep B

Triatlon Non draftingGeel 1/4e 8/mei B

Leuven 1/2e 15/mei A

Zwijndrecht 1/4e 12/jun C

Eeklo 1/4e 26/jun C

St-Laureins 1/4e 2/jul C

Kapelle-op-den-Bos 1/4e 21/jul C

Eupen (BK Long Distance) 1/2e 7/aug A

Lommel 1/4e 14/aug B

Wommelgem 1/4e 21/aug C

Viersel 1/8e 27/aug C

Viersel 1/4e 28/aug B

Ieper 1/4e 18/sep A

duatlonGeluwe SD 27/maa C

Wevelgem SD 10/apr A

Ruddervoorde sprint 8/mei C

Kortrijk (BK) SD 2/jul A

Aywailles (BK) sprint 10/jul A

Geel (BK) LD 7/aug A

Halle SD 19/aug C

Viersel sprint 27/aug C

Waardamme sprint 28/aug C

Tielt sprint 18/sep C

Meer info via de VTdL-website

21

JeugdtriatlonSeneffe 22/mei A

Zwevegem 29/mei A

Vilvoorde 3/jul C

Izegem (BK) 15/aug A

Viersel 27/aug C

JeugdduatlonWevelgem (BK) 10/apr A

Ruddervoorde 8/mei B

Geel 7/aug A

Waardamme 28/aug B

Tielt 18/sep B

JeugdzwemlopenTongeren 20/mrt A

Grimbergen 3/apr A

Temse 16/apr A

Oostkamp 15/mei A

Scherpenheuvel 22/mei A

Bilzen 5/jun A

Maldegem 17/jul A

Zwevegem 21/aug A

Geel 10/sep A

Nijlen 18/sep A

Wilrijk (Vlaams Kamp.) 25/sep A

Ranking Jeugdatleten

Bij jeugdatleten (kids- of jeugdlicentie) opname ranking vanaf 3 Flanders Cup wedstrijden.

Men kan aan meerdere Flanders Cup wedstrijden deelnemen maar enkel de 3 beste resultaten komen in aanmerking voor de eindscore. Bij ex aequo is het resultaat op het BK (of VK) die de doorslag geeft.

C-series = punten vanaf 1000

B-series = punten vanaf 1000

A-series = punten vanaf 1000

22

Topsport

In een vorige bijdrage van stop&go hebben we Alistair Brownlee doorgelicht, een van de top-favorieten voor het Olympisch goud in Londen 2012. Bij de dames hoort de Australische Emma Snowsill tot de topfavorieten voor Olympisch eremetaal. Net als bij Brownlee sommen we even op waarom zij precies kans maakt om volgend jaar als beste atlete over de meet te komen in Londen.

REDACTIE ¬ REINOUT VAN SCHUyLENBERGH

FOTOGRAAF ¬ THIERRy DEKETELAERE - TRIATHLèTE MAGAZINE

Hoe het begonEmma Snowsill (29) kende een bijzonder sportieve jeugd. Ze zwom, deed aan ballet, speelde tennis, basketbal en ging regelmatig skiën. Op haar 16e proefde ze voor het eerst van triatlon en ze maakte snel progressie. In 2000, op 19-jarige leeftijd, won ze het WK junioren. In 2001 boekte ze winst in de Sydney youth Olympic Festival Triathlon. Omwille van haar uitzonderlijke prestaties ontving ze een beurs om in het gerenommeerde Australian Institute of Sports (AIS) te gaan trainen (zie kader). Ze werd in dat jaar ook verkozen tot “Triatlete van het jaar”. Emma combineerde haar topsport met universitaire studies in de gezondheidswetenschappen.

Op de Olympische Spelen in Beijing 2008 nam Snowsill (l) goud, haar landgenote Emma Moffatt (r)

behaalde de bronzen medaille

Profiel van World class triatlete Emma Snowsill

23

SuccesverhaalEmma reeg de triatlonsuccessen aan elkaar. In 2003 werd ze voor het eerst bij de elite ITU Wereldkam-pioen in Queenstown, Nieuw-Zeeland. In 2004 won ze de ITU World Cup en stond ze op de eerste plaats in de ITU ranking. Echter door een stressfractuur werd ze niet weerhouden voor het Australische Olym-pische team en mistte hierdoor haar eerste Spelen.

Het jaar na de Spelen van Athene won Emma haar tweede wereldtitel in Gamagori, Japan en dit in zeer extreme weersomstandigheden. Hiermee nam ze sportief revanche voor haar niet selectie voor de Olympische Spelen in Athene.

Ook in 2006 en 2007 bleef ze de overwinningen en ereplaatsen opstapelen in het ITU World Cup-circuit en op het Wereldkampioenschap. Emma Snowsill werd in 2006 de eerste triatlete die voor de derde keer ITU Wereldkampioen werd, door de Portugese

Vanessa Fernandes te verslaan. Op het WK te Hamburg, in 2007, kreeg ze evenwel een koekje van eigen deeg en versloeg de Portugese Vanessa Fer-nandes haar met ruim 1 minuut verschil.

In het Olympisch jaar ging het Emma voor de wind. Ze won de seizoensopener in Mooloolaba (Australië)waarbij ze haar sportieve rivale Vanessa Fernandes versloeg. Emma Snowsill liet het WK in Vancouver links liggen om voluit voor de Spelen te kunnen gaan. In de Olympische race volgde ze de kopgroep in het zwemmen, fietsen en sloeg traditiegetrouw de kloof in de finale run. Ze won voor Vanessa Fernandes en de landgenote Emma Moffatt.

Snowsill is een van de pupillen van het gerenommeerde AIS, dè topsportinstelling van Australië

Het Australian Institute of Sports (AIS)Het AIS is een door de Australische overheid geïnstalleerde topsportinstelling en het wordt wereldwijd aanzien als toonaangevend. Het AIS verenigt zowel topsporters als topcoaches en verricht wetenschappelijk onderzoek. Dit onderzoek staat ten dienste van de topatleten en topcoaches en biedt worldclass trainingsfaci-liteiten aan. Het AIS heeft zich ondertussen in tal van sporttakken (zoals triatlon, baanwielrennen, zwemmen) bewezen als een bijzonder performante instelling.

Het AIS biedt 34 programma’s aan in 26 sporttak-ken. Het hoofdkwartier is in Canberra gelegen en heeft centra in Adelaide, Brisbane, Gold Coast, Melbourne, Perth en Sydney.

AIS-atleten trainen tevens in Europa op trainings- kampen in Spanje, Italië en het Verenigd Koninkrijk.

Meer info via www.ausport.gov.au/ais/

24

Niet altijd rozengeur…Op 26 januari 2009 werd Snowsill onderscheiden met de prestigieuze ‘Medal of the Order of Austra-lia’. Toch werd 2009 een moeilijk jaar, geplaagd door ziekte en kwetsuren. Ook in 2010 verliep het niet steeds op wieltjes. Ze mistte de eerste seizoenshelft door kwetsuren. Pas in de tweede seizoenshelft trad ze opnieuw in competitie. Op de ITU Grand Final in Boedapest leverde ze nog eens haar visitekaartje af en liep ze autoritair naar winst.

2011 en 2012 staan volledig in het teken van de Olympische Spelen waar ze haar Olympische titel wil verdedigen. In Londen treft ze trouwens een parcours dat haar op het lijf is geschreven, en waar haar looppotentieel volop kan renderen.

Palmares Emma Snowsill2010 1e plaats op het ITU World

Championship (Grand Final) teBudapest (elite)

2008 Gouden medaille op de Olympische Spelen in Beijing

2007 2e plaats op het ITU World Championship te Hamburg (elite)

2006 1e plaats op het ITU World Championship te Lausanne (elite)1e plaats op de Melbourne Com-monwealth Games Triathlon

2005 1e plaats op het ITU World Championship te Gamagori (elite)

2003 1e plaats op het ITU World Championship te Queenstown (elite)

2001-2010 19x podium op ITU World & Elite Cup wedstrijden (waarvan 10 gou-den medailles)

Bron: www.triathlon.org

¬ Emma is de moderne Olympische triatlete: degelijke

zwemster, een uitstekend incasseringsvermogen voor

het fietsen en een vlijmscherpe run ¬

Sportief profiel en trainingsprogrammaEmma Snowsill is het prototype van de moderne triatlete over de Olympische afstand: degelijk in het zwemmen, een uitstekend “incasseringsvermogen” tijdens het fietsen en een vlijmscherpe run.Over haar trainingsprogramma is niet zoveel informatie bekend. Onder leiding van topcoaches Bratt Sutton en Craig Walton werkte ze hard aan haar ‘zwakke’ punten. Zwemmen krijgt steeds een belangrijke focus: veel pulling werk met paddles en pull buoy, tempowerk in het zog van een snellere zwemster en uiteraard ook de technische bijsturing en actief herstelzwemmen. Ze schuwt ook de omvangrijke trainingssets niet. Trainingsoefeningen zoals [40x100m] aan het hoogst mogelijke gemid-delde met 10 seconden rust is wekelijkse kost!

2010 verliep voor Snowsill niet zo vlot wegens kwetsuren, maar op het einde herpakte ze zich en behaalde nog winst

op de ITU Grand Final te Budapest

25

id Emma SnowsillGeboortedatum 15 juni 1981

Gestalte 161 cm

Gewicht 49 kg

Geboorteplaats Gold Coast, Australië

Coach Craig Walton (AIS-coach)

Sterkste onderdeel Lopen

Sportverleden zwemmen, ballet, surfing, basketball, jet/snow/water-skiing

Sporthelden Roger Federer (tennis)

Sponsors Asics, Felt bikes, The natural confectionary, Triumph, 2XU, Oakley, Eyeline, Zipp, SRam, Timex, Skoda, Sidi, 3T, USM Events

Volg Emma Snowsill op Twitter

http://twitter.com/emmasnowsill

Om het fietsonderdeel voor te bereiden zoekt ze de heuvels op en last regelmatig een temposet in van [4x10min]. Deze winter trok ze naar Zuid-Afrika en werkte ze de fietstraining af met de mountainbike.

Tot slot neemt het lopen een belangrijke plaats in in haar voorbereidingsprogramma. Wekelijks staat er een LSD run (Long Slow Distance) van 2 uur op het programma. Daarnaast ook snelle runs en uiteraard korte herstelloopjes. Voor het snelle werk neemt ze regelmatig haar toevlucht op de loopband. In het trainingsprogramma zit nauwelijks weerstandstrai-ning maar des te meer uithoudingstrainingen waarbij alle aerobe zones worden geprikkeld.

Lessen voor de VTDLEmma Snowsill is een uitzonderlijk talent met haast het ideale profiel voor de moderne Olympic Distance triatlon. Voor de VTDL, als topsport-federatie in ontwikkeling, is het bijzonder leerrijk om een beeld te hebben van dit talent, haar ervaringen en haar ontwikkeling van beloftevolle atlete tot wereldtopper.

Het sterkste onderdeel van Snowsill is haar lopen, toch een zeer belangrijke troef binnen Olympic Distance triatlon

Snowsill kende een brede sportieve jeugd met ballet, basketbal, skiën, ... Pas op haar 16e begon ze met triatlon

en 11 jaar later wint ze in Beijing haar eerste Olympische gouden medaille

26

Essay

Gendoping, fictie of niet?

Triatlon is een Olympische sport. Dit is een goede zaak voor de promotie van de sport maar er is ook een donkere zijde aan dit grootste sport- evenement ter wereld, dat winnen vaak belang-rijker is dan wat dan ook. Sommige atleten zouden er zelfs letterlijk ‘alles’ voor opgeven, inclusief de eigen gezondheid. Stefaan Depaepe, secretaris-generaal van de VTDL en ex-jeugdcoör-dinator, schetst een scherp essay over de nieuwe gevaren van doping en de toekomst van de sport.

REDACTIE ¬ STEFAAN DEPAEPE

In afwachting van de fictiereeks ‘De Ronde’ zat ik na Sportweekend wat te zappen. Toevallig strandde ik op de intro van Panorama, waarin William Van Laeken naar aanleiding van het nieuwe wielerseizoen, de doping-problematiek aansneed. Een onderwerp dat door de bloeddoping van renner Riccardo Ricco en de ‘bevuilde’ biefstuk van Alberto Contador weer helemaal hot is.

Wat we in de daaropvolgende 45 minuten te zien kregen, was hallucinant en onrustwekkend. Het tijd-perk van de verboden middelen loopt op zijn laatste benen. De internationale antidoping instanties heb-ben prachtig werk geleverd, maar dreigen opnieuw

¬ Met de opkomst van de genetische manipulatie staan we aan de vooravond van een

nieuw dopingtijdperk ¬

Bio-ethicus Andy Miah: “Vroeger werden al meerdere inno- verende technieken aangewend om de grenzen te verleggen.

Waarom zou men nu geen gebruik mogen maken van evolutie in de genetica?”

27

28

¬ Nu al staan de standpunten van verschillende

wetenschappers recht tegenover elkaar, juist dat is

heel onheilspellend ¬

¬ De creatie van de übermensch is dichter dan ooit ¬

achter de feiten aan te lopen. Met de opkomst van de genetische manipulatie staan we aan de voor-avond van een nieuw dopingtijdperk. Wordt gendoping de doodsteek voor topsport?

Zal de sportwereld ethisch verantwoord kunnen omspringen met deze nieuwe technologie? Moeten wij ons nog verder focussen op topsport, of wordt het een wereld voor maffiosi? Dit zijn misschien vergaande hypotheses maar vermoedelijk is er wel meer dan wat het oog kan zien …

Ook de fictiereeks ‘De Ronde’ kon niet beletten dat ik moeilijk de slaap kon vatten. Gendoping spookte voortdurend door mijn gedachten. Heeft het nog zin dat wij, als kleine garnalen, vanuit de federatie met hart en ziel energie steken in topsport?

De geschiedenis heeft ons geleerd dat de mens moeilijk kan weerstaan aan roem, macht en geld. Maffiose praktijken schrikken de mens niet af. Nu al staan de standpunten van verschillende weten-schappers, binnen dit domein, recht tegenover elkaar. Juist dat is heel onheilspellend.

Bio-ethicus Andy Miah uit Liverpool steekt het niet onder stoelen of banken dat hij voorstander is voor de toepassing van deze technologie binnen topsport. Het overstijgen van menselijke limieten is juist de essentie van topsport, klinkt het. In het verleden werden al meerdere innoverende tech-nologieën aangewend om de grenzen te verleggen. Waarom zou men nu geen gebruik mogen maken van de evolutie in de genetica? Net zoals veel andere wetenschappers staat gene-ticus Theodore Friedmann, werkzaam voor WADA, heel sceptisch tegenover de visie van onder andere Andy Miah. Hij vreest dat de nieuwe generatie Olym-pische kampioenen genetische mutanten worden. De creatie van de übermensch is dichter dan ooit. De Amerikaanse wetenschapper Stephen Roth heeft nu al meer dan 200 genen (bijv. epo , myostatine en IGF1) geïdentificeerd die een grote impact kunnen hebben op het verbeteren van sportprestaties. Testen op muizen hebben aangetoond dat gendoping het uithoudingsvermogen fenomenaal kan doen stijgen. Helaas met een kortere levensduur als compensatie. Diezelfde genetica ontkrachtte ondertussen de black ghetto-theorie en toonde aan dat de verschillen tus-sen het blanke en zwarte ras in de genen zitten.

Inderdaad, je voelt het zo aan, de gentherapie wordt het middel bij uitstek voor valsspelers. Ondanks het dure kostenplaatje, de ingewikkelde technologie en de gevaren zal deze wetenschap misbruikt worden. Atleten hebben alles over voor succes, zelfs in geval van levensgevaar.

Op het einde van de reportage was het even slikken. Zullen wij, als kleine triatlonnatie, nog ooit kunnen dromen van een EK, WK en Olympische successen? Is onze topsportmissie niet ten dode opgeschreven?In eerste instantie werd ik overvallen door een

29

¬ Sportbeoefenaars sensibiliseren en voortdurend

confronteren met de sportethiek wordt een must ¬

gevoel van machteloosheid. De goesting om de wa-pens neer te leggen was groot. Nu, een paar dagen later, heeft het bezinkingsproces mijn visie bijge-stuurd. We mogen ons ideaal ‘cleane’ topsport niet zomaar prijs geven. We moeten meer dan ooit onze krachten bundelen in de strijd tegen doping.

Hiertoe moeten de ethische sportwaarden een prioritaire plaats krijgen in het beleid van alle sportfederaties. Sportbeoefenaars sensibiliseren en voortdurend confronteren met de sportethiek wordt een must. Ook de overheid is zich bewust van deze noodzaak. Alle erkende sportfederaties werden ver-plicht om ethisch verantwoord sporten vanaf 2011 een plaats te geven in hun beleid (de VTDL heeft uit de zes aangeboden thema’s gekozen voor rechten van het kind in de sport). Antidoping kan hierin één van die vele waarden zijn.

Dat sensibiliseren niet zal volstaan, is evident. De hele sportwereld zal moeten investeren in anti-doping research. Alle internationale sportorganen zoals het IOC, UCI, FIFA, … moeten de krachten bundelen en versnippering vermijden. We moeten samen investeren in wetenschappelijk onderzoek. Een snelle ontwikkeling van efficiënte detectie-technieken is noodzakelijk. De antidoping organen mogen niet langer jaren achter de feiten hollen. Iedereen zal hier zijn verantwoordelijkheid moeten nemen en financieel bijdragen. Als we dit niet doen, verliezen we de strijd en zullen onze investeringen niet het gewenste resultaat opleveren.

Bron essay: Panoramareportage over gendoping, 20 februari 2011

“Als gendoping evolueert, zullen wij dan, als kleine triatlonnatie, nog kunnen dromen van successen

op EK’s, WK’s en Olympische Spelen?”

30 30

Close-up

Bij iedere editie gaat de redactie op zoek naar een opvallende tri- of duatlonfoto. Deze foto werd genomen door topfotograaf Delly Carr tijdens de start van de triatlon in het Japanse yokohama, als onderdeel van de ITU World Championschip Series 2009. Wie zelf beschikt over een prachtige foto of leuke ideeën, mag dit altijd mailen naar info@triathlon.be met vermelding ‘stop&go_in de kijker’

31

32

Over de streepCoulissen

Sarah Van dievel de vrouw achter Bart Aernouts

Atleten presteren. Deze prestaties zijn dan ook vaak het resultaat van doorgedreven training, discipline, rust en een mengeling van omgevings-factoren waaronder voeding, mentaal & fysiek welzijn, materiaal, … maar ook omkadering. Toppers kunnen hierin ver gaan en zich volledig laten omringen door experts die elk detail secuur in kaart brengen om ieder toeval uit te sluiten. En dan zijn er natuurlijk de niet-wetenschappelijke experts die als een soort pluche om de atleet heen hangen en hen meestal met zachte (of harde) hand soigneren. Een omkadering die meer invloed heeft dan men soms denkt. In dit artikel gingen we op zoek naar de vrouw achter Bart Aernouts, Sarah Van Dievel.

REDACTIE ¬ SOFIE DELy

FOTOGRAFIE ¬ UPLACE, SARAH VAN DIEVEL

Misschien werden mijn verwachtingen beïnvloed door de topprestaties die Bart nog vorig jaar had gedemonstreerd (o.a. 1e plaats op WK duatlon in Edinburgh), maar ergens vermoedde ik dat een rijzig figuur de deur zou opendoen van het appartement te Merksem. Sarah was iets kleiner en frêler dan gedacht, maar desalniettemin niet minder groots, zo blijkt uit het interview.

Vanaf 2011 start Bart bij elke wedstrijd als lid van het beruchte Uplace Pro Triathlon Team

33

Hoe het begonBart (26) en Sarah (26) leerden elkaar zo’n 10 jaar ge-leden kennen in de atletiekclub Olse Merksem. Toen was er nog niet direct sprake van een vonk maar er was wel enig contact.“Bij oefeningen gebeurde het dikwijls dat Bart mij dubbelde of dat we samen na de oefening nog wat uitliepen”, verklaart Sarah. “Bart was een goede atleet met veel talent maar beleefde ook plezier aan zijn sport. Hij heeft dit heel lang voor de fun gedaan, hij bleef ook na op trainingen, maakte plezier, ging frietjes eten, … en was in feite door iedereen geliefd.” De vonk sloeg pas over een 5-tal jaar geleden. “We gingen steeds meer dingen samen doen, ik had toen ook een vriend maar uiteindelijk wou ik steeds meer bij Bart vertoeven, dan wist ik dat ik een andere keuze moest maken …”

Triatlon & duatlonSarah kent Bart dus al lang genoeg om zijn eerste stappen in de triatlonwereld mee te maken. Dit was in 2004, toen Bart zijn eerste triatlon afwerkte en het zwemmen als een “ramp” werd ervaren. Dus besloot Bart om met duatlon te beginnen en een jaar later startte Bart zijn eerste wedstrijden binnen de competitie. Sindsdien ging het alsmaar beter; Bart haalde verschillende podiaplaatsen op belangrijke wedstrijden en begon zich in 2009 terug te manifes-teren binnen de triatlonwereld (zie kader). Vorig jaar nog behaalde hij successen op de lange afstand (winst in de Ironman 70.3 van Antwerpen) en op de Olympische discipline (winst op de ITU European Cup in Alanya). Blijkbaar kan Bart fietsen en lopen als een beest en behaalt hij de wereldtop; dus hoe moet het nu verder?

There’s more in U BartIn 2011 zal Bart aan de start komen van wedstrijden als lid van het beruchte Uplace Pro Triathlon Team. Uplace is een bedrijf dat sinds enkele jaren geïn-teresseerd is in de sport maar die vanaf dit jaar de volle investering tegemoet gaat. Het doel van het team is om de Belgische toppers (met o.a. Sofie Goos, Rutger Beke, Bert Jammaer, …) een plaats te ge-ven binnen de wereldtop, via extra middelen en met als einddoel een topprestatie in Hawaï. Hiernaast wil Bart ook mikken op een topprestatie op het WK IM 70.3 in Las Vegas (11/9) maar ook scoren op het EK Olympic Distance triatlon in Pontevedra (26/6).

Vooral dit laatste is interessant omdat een goed resultaat daar belangrijke gevolgen kan hebben voor een selectie voor de Olympische Spelen in Londen volgend jaar. Als we spreken met de topsport- afdeling van de VTDL kan Pontevedra nog een verschil maken, maar dan moet er dit jaar nog extra geïnvesteerd worden in Bart zijn zwemcapaciteiten. Down UnderMet als gevolg dat Bart, in samenspraak met zijn team Uplace en de VTDL, ervoor heeft gekozen om zich de komende 3 maanden intensief te laten bege-leiden door topzwemcoach Darren Smith (o.a. coach van Lisa Norden, Barbara Riveros, Daniela Ryf, …), in Australië. Nu, Bart was wel vaker weg van huis als hij stage moest doen. Sarah wist dit: “3 weken was dan voor mij een periode die net iets te lang was, tot opeens Bart met het voorstel kwam om 3 maand te vertrekken …” En net zoals vroeger, wil Sarah ook

Sarah en Bart leerden elkaar kennen een 10-tal jaar geleden in de atletiekclub van Merksem, 5 jaar later waren ze een koppel

34

nu Bart volledig steunen in zijn professionele keuze. “Voor Bart is dit een unieke kans en om eerlijk te zijn weegt de triestigheid van zijn afwezigheid niet op tegen het feit dat ik hem dit ergens zou verbieden. De Olympische Spelen zijn een enorme uitdaging, nog groter dan de halve afstand, en Australië is in feite het laatste middel op weg naar dit doel. Als dit mislukt, weet ik alvast dat ik niks in de weg heb gelegd.” Maar er is hoop voor Australië, veel hoop.

Toeverlaat Als we polsen naar de datum wanneer Bart terug-komt, is duidelijk dat Sarah die met frisse tegenzin bekend maakt. De avonden zijn eenzaam, “Bart bab-belt ook ongelooflijk graag dus is het nu wel stil hier … ik mis hem wel”. Maar dan herpakt ze zich: “Maar wie heeft er het moeilijkst? Ik heb hier vrienden en familie die me kunnen opvangen maar Bart zit er alleen in een totaal nieuwe omgeving. Het was voor hem even zoeken in het begin. Nu moet hij ook zelf koken en wassen. Niet dat hij dit niet kan, maar ik doe het liever voor hem” (lacht).

Sarah weet heel goed waarmee ze bezig is. “Als je 5 dagen op een week gaat werken, dan kan het wel eens gebeuren dat je faalt of iets fout doet. Dan ga je de volgende dag naar je werk en je probeert je fout recht te zetten, iets minder presteren is dus niet zo erg. Bij Bart als topsporter is dit anders. Je hebt maar 4 of 5 keer per jaar de kans om te presteren en dan moet het succesvol zijn. Dus de druk is veel hoger en er mag niks fout gaan. Daarom ga ik mee in die voorbereiding en probeer ik om zo weinig mogelijk dingen in de weg te leggen. En dat kan ik wel als vrouw van een topsporter. Moest Bart recreant zijn, zou ik dit misschien niet kunnen. Ik heb dus enorm veel respect voor sommige vrouwen van recreanten.”

SuperfanVoor de wedstrijd zal je in de nabijheid van Bart meestal wel zijn familie en vooral Sarah zien, als logistieke ondersteuner van haar topatleet. Ze draagt de rugzak, geeft het materiaal aan voor de wisselzone, staat paraat aan het water, roept tijden af “alhoewel ik dat systeem met die vuisten voor de tijdsaanduiding niet zo goed onder controle heb”, … Sarah is in de ban van triatlon. Ze heeft het ooit zelf eens geprobeerd in 2007 in Oostmalle en vond het heel leuk, maar tijd om te trainen voor de 3 sporten vindt ze momenteel niet.

“Ik heb in het sporten nooit super gepresteerd of podia behaald maar ik maak dat hoog niveau nu mee met Bart en dus ga ik daar keihard in mee. Hier heb ik dan ook mijn roeping gevonden, om mensen bij te staan die willen presteren. Het is ook een voordeel als je zelf aan sport hebt gedaan, je weet wat het is. Maar misschien ben ik er iets te hevig mee bezig. Voor de wedstrijd kan ik zenuwachtiger zijn dan Bart, hoewel ik dit tracht te verbergen. Bij verlies ben ik oprecht triest en denk: hoe kan dit nu … vaak is het dan Bart die zegt: trek het je niet zo aan.”

Korreltje zoutBart zijn leven draait rond topsport maar sport is ook niet alles, dat is een eigenschap die Sarah ook apprecieert. Hij hecht heel veel belang aan vriend-schap en loyaliteit. “Als geen ander weet Bart waar hij vandaan komt en wat de mensen hebben gedaan voor hem, dit zal hij nooit vergeten.” Een mooi spor-tief gebaar was er ook vorig jaar toen Rob Woesten-borghs en Bart samen de eindmeet naderden van het WK te Edinburgh. “Mensen dachten dat Rob Bart liet winnen maar wisten niet wat er vooraf gebeurd was toen Bart heeft gewacht om samen met Rob naar de eindmeet te lopen. Bart is van oordeel dat je enkel moet winnen als je dit verdient en hij was die dag de sterkste. Rob en Bart zijn dan ook goede vrienden die hun vriendschap niet willen verspillen voor een titel, ze zijn ook van mening dat de sterkste moet winnen.

¬ Ik heb mijn roeping gevonden om mensen bij te staan die

willen presteren ¬

¬ Als vrouw van een topsporter wil ik Bart bijstaan. Moest mijn man een

recreant zijn, zou ik dit misschien niet kunnen,

voor zo’n vrouwen heb ik veel respect ¬

35

ToekomstBart komt terug op 19 april en dan wordt het uitkij-ken naar de eerste wedstrijdprestaties. Mocht Bart zijn succes groter worden en verder gaan, eventueel in het buitenland, gaat Sarah dan mee? “Mmmh, dat weet ik niet. Ik ben een familiemens dus ik weet niet hoe lang ik die kan missen. Afwachten denk ik, en zien hoe belangrijk het is binnen de context.” Die context zal binnenkort ook wijzigen, zo blijkt. Plannen worden gemaakt, zowel binnen als buiten de sport. We wensen hen beiden alvast veel succes hiermee.

Meer info over Bart zijn nieuwe team via www.uplacetriathlon.euBart start op 27 maart in de ITU Continental Cup in Mooloolaba, meer info via www.triathlon.org

Palmares Bart Aernouts2010 1e plaats op de IM 70.3

in Antwerpen

1e plaats op het WK Duatlon in Edinburgh (elite)

1e plaats op ITU Premium European Cup in Alanya (elite)

2009 1e plaats op ITU European Cup in Brno (elite)

1e plaats op kwart triatlons te Geel, Brugge en Knokke

2008 2e plaats op het WK Duatlon LD in Geel (elite)

3e plaats op het WK Duatlon in Rimini (elite)

2007 1e plaats op EK Duatlon in Edinburgh (U23)

2006 2e plaats op het WK Duatlon in Corner Brook (U23)

3e plaats op het EK Duatlon in Rimini (U23)

Meer info via www.triathlon.org

Met Uplace wil Bart in 2011 vooral mikken op de Olympische afstand in Pontevedra (26/6), de halve afstand in

Las Vegas (11/9) en de Ironman in Hawaï (8/10)

“Bart is een doorzetter, altijd goedgezind en toont veel interesse in dingen”, aldus Sarah Van Dievel

36

37

Loopschoenen en blessureleed, een onafscheidelijk duo?

In het januarinummer van het wetenschappelijk tijdschrift Eos kopte men de titel: “Weg met de loopschoen, blootsvoets is gezonder.” Geïntrigeerd door dit artikel gingen we op zoek naar de argu-menten om de Asics en de Brooks van deze tijd de deur uit te gooien. Iedere hardloopbijbel verkon-digt toch dat je niet méér nodig hebt dan een paar goede schoenen om te joggen? Is deze stelling nu achterhaald en heb je niets meer nodig? Beladen met sceptische experten gingen we het artikel blootsvoets te lijf.

REDACTIE ¬ SOFIE DELy

FOTOGRAFIE ¬ 3ATHLON.BE

Van nature uit zijn we geen geboren hardlopers. Om dit te staven haalt Eos de vergelijking aan tussen Usain Bolt (momenteel één van de snelste mensen op aarde) die in 2009 op het WK een topsnelheid haalde van 12,4 m/sec (of 44,5 km/u) terwijl dit bij een horde wilde zwijnen 15 tot 20 m/sec (54 tot 72 km/u) is. Dit bleek dan ook de reden waarom looponderzoek lang uitbleef: “Iets waar we slecht in zijn, kon niet door natuurlijke selectie geregeld zijn en was bijgevolg bio-logisch gezien niet interessant”. Pas in de jaren ’80 bleek echter dat we misschien wel traag zijn, maar als het om afstandslopen gaat, doen weinig zoogdieren ons dit na.

review

38

Persistence huntsIn 2004 werden door biologen Dennis Bramble en Daniel Lieberman een 30-tal menselijke kenmerken beschreven die gunstig zijn om hard te lopen. Voor-beelden zijn het vermogen om uitgebreid te zweten en een uitstekende doorbloeding van de huid om het hoofd letterlijk koel te houden. Korte tenen helpen bij een krachtige afzet en lange achilles-pezen werken als een elastiek dat energie absorbeert en weer vrijgeeft. Twee miljoen jaar geleden doken deze kenmerken op bij de mens, vandaag worden deze voordelen nog duidelijk gedemonstreerd bij Bosjesmannen die hun prooi uren achterna hollen tot deze er letterlijk bij neer valt.

Het voor/nadeel van loopschoenenWe blijken dus meester-duurlopers maar toch hebben talrijke hardlopers blessures (zie kader). Ergens is dat niet logisch, vindt Lieberman. “Als onze voorouders even gevoelig waren voor chronische overbelastingsblessures als wij nu, dan was de mens

vermoedelijk uitgestorven. Vlees zou onbereikbaar zijn gebleven als belangrijke voedselbron. Dus de oorzaak ligt bij externe factoren. We lopen al mil-joenen jaren op blote voeten of flinterdun schoeisel. Pas sinds de jaren ’70 met de introductie van de loopschoen, ging het mis.”

Bij het lopen krijgt men een impact op de hiel die met een kracht van 2 tot 3 keer het lichaamsgewicht kan inslaan. Loopschoenen hebben een dikke dempende zool onder de hiel en beperken dus deze impact, hoe kan dit dan slecht zijn?

Onderzoek had aangetoond dat het menselijk lichaam een dempend mechanisme bevat dat nog sterker is dan de beste loopschoen. Alleen heeft de loopschoen dat mechanisme bij geschoeide lopers volledig uitgeschakeld. Lieberman had aangetoond dat geboren blootsvoetslopers, in tegenstelling tot geschoeide lopers, landen op hun voorvoet, waar-door de impact grondig vermindert en er dus minder blessures voorkomen (zie figuur hiernaast). Geef deze blootsvoetslopers schoenen en door de dikte van de zool verschuift hun landing van voorvoet naar hiel, wat minder gunstig is.

In die zin kan voetondersteuning een averechts effect hebben op andere bewegingen, stelt fysiotherapeut Hartmann. “Vergelijk het met architectuur. De voet-holte wordt van alle kanten ondersteund door een uiterst rekbaar netwerk van 26 beenderen, 33 gewrich-ten, 12 taaie pezen en 18 spieren, die zich allemaal uitrekken en buigen als een aardbevingsbestendig gewelf. Zoals elk gewelf wordt het onder druk sterker. Hoe harder je naar beneden drukt, hoe dichter de elementen bij elkaar komen te liggen en hoe sterker het gewelf wordt.

Blessures bij risicovolle sportenHardlopen hoort momenteel bij de beulen der sporten, enkel squash en zaalvoetbal maken nog meer slachtoffers

Hardlopen Gemiddeld 5,6 blessures per 1.000 sporturen

Squash Gemiddeld 7,1 blessures per 1.000 sporturen

Zaalvoetbal Gemiddeld 9,7 blessures per 1.000 sporturen

Bron: Eos, januari 2011

“We lopen al miljoenen jaren op blote voeten of flinterdun schoeisel. Pas sinds de jaren ‘70, met de introductie

van de loopschoen, begonnen de blessures”, aldus bioloog Daniel Lieberman

39

Maar als je er van onderen tegenaan drukt – wat ondersteunende loopschoenen doen - verzwak je de volledige structuur.”

Schoenen = gipsHartmann stelt dan ook dat voeten in schoenen ‘opsluiten’ gelijk staat aan het gipsen ervan. “Van een gegipst been weten we dat de spieren binnen de zes weken 40 tot 60% afsterven. Schoenen hebben een vergelijkbaar effect op onze voetspieren. Als de schoenen al het werk overnemen, verschrompelen de spieren en verstijven de pezen.”

Weg met de schoen? Volgens de onderzoekers is er blijkbaar geen weten-schappelijk bewijs dat loopschoenen blessures verminderen. Maar er is ook heel weinig pro-literatuur te vinden over blootsvoets lopen. Het argument dat geschoeide lopers zouden moeten terug gaan naar hun natuurlijke manier van lopen heeft zijn beperkin-gen. Levenslang geschoeid lopen heeft de voetspie-ren, -pezen en –gewrichten ernstig verzwakt en het zou maandenlange fysieke voorbereiding vragen om dit aan te kunnen. Daarbij zijn er ook zoveel verschil-lende type lopers (in alle maten en gewichten) waar-door veralgemening van het natuurlijk looppatroon gevaarlijk is.

En de loopschoen fabrikanten, hoe gaan zijn hiermee om? Zij springen alvast mee op de kar waardoor de ‘minimalistische’ schoen is ontstaan om het bloots-voets lopen te imiteren en zo beenspieren terug te versterken.

MTB-schoen

Vibram Five Fingers

Nike Free

Bron: Eos, januari 2011, studie Daniel Lieberman

Bij voorvoetlanding is er een significante vermindering van impact op het onderbeen.

Bij hiellanding (zonder schoenen) krijgt de hiel een krachtimpact van 2x het lichaamsgewicht.

Bij hiellanding (met schoenen) krijgt de hiel ongeveer dezelfde krachtimpact, misschien iets minder door de schoenen maar toch met dezelfde magnitude.

Enkele voorbeelden van ‘mini- malistische’ of actieve schoenen

40

VTDL-recensieWe gingen met het artikel te rade bij Robbie Billen, looptrainer van onze topatleten binnen de VTDL-topsportstructuur (topsportschool, beloften en Long Distance-atleten).

Robbie plaatste alvast een eerste kanttekening bij de stelling dat voornamelijk loopschoenen een bron zijn van hardlopersleed. “Loopschoenen zijn niet noodzakelijk de voornaamste bron maar één van de mogelijke bronnen. Wat van groter belang is bij blessures , is onder meer:- De biomechanische factoren, meer bepaald een tekort aan stabiliteit in heup- en bekkenregio- Zwakte van bepaalde spieren (bijv. Gluteus Medius) kan leiden tot ongecontroleerd bewegen (bijv. ongecontroleerde mediale rotatie van bovenbeen en vaak daarmee samenhangend ongecontroleerde pronatie).

- Belasting - belastbaarheid: men moet het lichaam de kans geven om adaptatieprocessen te laten plaatsvinden.

Variatie is dus belangrijk, met andere woorden meer-dere sporten combineren om belasting te verdelen is zeker geen slecht idee. Triatlon komt hier dus handig van pas.”

Voorvoet, middenvoet, hiel Billen: “Atleten die op hun voorvoet landen tijdens het lopen, hebben het voordeel dat ze optimaal gebruik maken van de elastische eigenschappen van voet/onderbeen. Het voetgewelf is zodanig gebouwd dat het een soort van ‘natuurlijke veer’ is, zoals het artikel stelt. Kuitspieren (indien voldoende ontwikkeld) kunnen tijdens de landing energie op-slaan en terug afgeven bij het afzetten. Bij hiellanding daarentegen werkt het systeem veel minder efficiënt en dus meer belastend.” Moeten we dan gewoon allemaal op de voorvoet gaan lopen? “Daar zit juist het probleem”, stelt Robbie. “Je moet al over een zeer goede belastbaarheid beschikken en mechanisch perfect functioneren om met voorvoet-landing te kunnen lopen. In het artikel vergelijkt men ook Bosjesmannen die gewend zijn om te bewegen op blote voeten en de meer sedentaire Westerse mens die dit absoluut niet gewoon is, het is als het ware een vergelijking tussen appels en peren. De meeste recreatieve lopers kunnen voorvoetlopen gewoonweg niet aan, waardoor het lichaam automa-tisch naar een alternatief (hiellanding) gaat grijpen. De oplossing zou kunnen zijn om een tussenweg te zoeken: middenvoetlanding. Op die manier heeft men de voordelen van het ene en zo weinig mogelijk nadelen van het andere. Hierbij probeert men bij het eerste contact van de voet op de grond zo dicht mogelijk onder het lichaamszwaartepunt te landen (onder bekken).”

Nog een voorstander van de middenvoetlanding is Chris Jones, de internationale triatlon topcoach die sinds vorig jaar ook de Vlaamse toppers bijstaat binnen de VTDL-topsportwerking. Ook hij beveelt hiellanding niet aan, “middenvoet ondersteuning met een goede afzettijd is hetgeen men zou moeten nastreven.”

id Robbie BillenGeboorte-datum

29 mei 1977, Hasselt

Studies Licentiaat in de Motorische Revalida-tie en Kinesitherapie (KUL)GGS Manuele Therapie (KUL)Trainer A (specifiek halve fond lopers)

Werk Eigen praktijk (Bertem) + begeleiding van toppers Vlaamse Atletiekliga & Vlaamse Triatlon & Duatlon Liga

Kern- activiteiten

Wervelzuilproblematiek, sport- blessures, biomechanische screening, loopanalyse en coaching

Contact Website: www.robbiebillen.beEmail: info@robbiebillen.be

Overpronatie

Onderpronatie of supinatie

41

42

Echter stellen zoals Lieberman dat die andere manier van hardlopen (van voorvoet naar hiellanding) verant-woordelijk is voor het merendeel van de moderne blessures, daar kan Billen echter niet mee akkoord gaan. “Het is vooral het gebrek aan stabiliteit en fy-sieke ontwikkeling van het spiersysteem (en hierdoor een verminderde belastbaarheid) die de oorzaken zijn van veel blessures. Hiellanding is een automatisch compensatiemechanisme om deze tekorten op te vangen. Helaas is dit compensatiemechanisme verre van ideaal (zie loopefficiëntie en hogere mechani-sche belasting). Een aangepaste loopschoen kan één van de hulpmiddelen zijn om dit tekort aan stabiliteit op te vangen, maar is zeker geen wondermiddel.”

“Het klopt wel dat er zeer weinig wetenschappelijk bewijs bestaat dat loopschoenen blessurepreventief werken. Dit wordt echter wel gesuggereerd door verschillende merken van loopschoenen, in het kader van hun marketing. Maar aan de andere kant wil dit ook niet zeggen dat we allemaal opeens blootsvoets moeten gaan lopen. De blessuregraad zou effectief exponentieel stijgen omdat ons lichaam hier gewoon niet (meer) voor gemaakt is!”

Passieve of actieve loopschoenBillen: “Indien je een atleet bent met een goede stabiliteit, loopstijl en belastbaarheid, dan kan je bij wijze van afwisseling af en toe opteren voor actieve schoenen met als doel de stabiliteit en belastbaar-heid (en loopefficiëntie) te verhogen. Belangrijke voorwaarde is wel dat je lichaam hier klaar voor moet zijn en belastbaar genoeg! Beschik je over een beperkte stabiliteit, dan kan je hieraan werken en intussen kiezen voor schoenen die helpen om dit gebrek aan stabiliteit op te vangen.

Bijvoorbeeld: lichte antipronatie schoen of neutrale schoen met lichte steunzool om pronatie op te van-gen. Kies nooit voor een te rigide schoen, een schoen met zeer veel correctie of een te rigide steunzool. Hierdoor gaat men de voet opsluiten en krijgt men niet de kans om te profiteren van de mechanische eigenschappen die men gratis gekregen heeft van moeder natuur (bijv. veermechanisme in de voet-boog). Bovendien gaat men hier nog meer de neiging hebben om te landen op de hiel.”

ConclusieBillen: “Voor de betere atleten (qua niveau, stabiliteit/belastbaarheid) kunnen actieve schoenen een meerwaarde betekenen. Stabiliteit, looptechniek en efficiëntie kunnen hierdoor verbeterd worden. Maar ook hier is voorlopig nog geen degelijk weten-schappelijk onderzoek over gepubliceerd. Alleszins dient men er voorzichtig mee te beginnen om het li-chaam de kans te geven zich aan te passen aan deze nieuwe schoenen. Het kan een aanvulling zijn, maar geen vervanging van de klassieke loopschoen.Echter voor de meeste ‘gewone’, recreatieve lopers of triatleten is lopen met een actieve schoen te hoog gegrepen. Hun lichaam is hier vaak (nog) niet klaar voor. Stabiliteit in de onderste ledematen is hier meestal te beperkt waardoor je meer pro- blemen gaat creëren in plaats van ze op te lossen.” Lopen met actieve schoenen doet men het best op advies of onder begeleiding van een sportarts of deskundige.

Bron artikel “Weg met de loopschoen” (Eos, januari 2011). Meer info over de studie van Lieberman via http://www.runbare.com/389. Tip: check ‘natural running’ via youtube.

“Er is momenteel weinig bewijs dat loopschoenen blessures voorkomen. Maar dit wil ook niet zeggen dat we die moeten

weggooien, de blessuregraad zou stijgen want niet iedere loper is hier klaar voor”, aldus loopcoach Robbie Billen

43

Jeugd

In editie 2010/3 van stop&go werd uitvoerig uit de doeken gedaan waarom tri- of duatlon een perfecte sportcombinatie is voor het kind maar er werd ook verwittigd voor de gevaren die om de hoek sluimeren. Elk kind is uniek en heeft een verschillend groeipatroon waardoor een speelse, maar aangepaste en attente begeleiding nodig is. Er is tijd om te groeien en een kind verliest nooit tijd, waarschijnlijk nog het minst als het aan hetspelen is. Maar wat als een kind goed kan spelen, wat als talent blijkt, hoe kunnen we deze kinde-ren begeleiden? De redactie ging op zoek naar een beloftevolle jeugdtriatlete die de topsportwereld toch al een tijdje kent. We gingen een gesprek aan met Sofie Rubbrecht …

REDACTIE ¬ STIJN DEMEULEMEESTER

FOTOGRAFIE ¬ VTDL

Een sportieve familieHoewel Chris Rubbrecht, de papa van Sofie, een pionier was binnen de triatlonsport en samen met zijn vrouw een volleybalverleden heeft, laten ze hun kinderen vrij in de keuze wat te doen in hun vrije tijd. De 3 jongere zussen van Sofie hebben zo hun eigen interesses. De ene zus tennist, een andere doet aan judo en pikt af en toe een tri- of duatlon mee, puur voor de fun. Een derde zus noemt Sofie “niet zo spor-tief”. De mama beoefent nog steeds de volleybalsport en slaat af en toe een balletje op het tennisterrein. Papa Rubbrecht zit eigenlijk al heel lang in onze sport. “Al van in mijn studententijd deed ik af en toe aan

Sofie Rubbrecht nam vorig jaar de titel in haar categorie B-jeugd tijdens het BK jeugdtriatlon te Zwevegem

(foto Stijn Audooren)

Van Turnster tot Triatlete Sofie Rubbrecht

44

triatlon, ik heb nog aan de start gestaan met legendes als Fons Hamblok en Karel Blondeel. Velen weten het niet maar ik doe al jaren triatlon, louter voor het plezier. Ik droomde er ook al jaren van om eens een volledige triatlon tot een goed einde te brengen en vorig jaar ben ik daar dan ook in geslaagd toen ik moe en voldaan de finishlijn van Limburg226 bereikte. Sofie heeft me ook op een andere manier doen genieten van de tri- & duatlonsport. Met haar kom ik nu op veel plaatsen in Vlaanderen en daar ze voor de wedstrijd vooral rust wil, wou ik mezelf nuttig maken en ben ik me beginnen engageren als scheidsrechter. Iets wat ik met hart en ziel doe.”

Topsportschool turnenToen Sofie bijna 4 jaar geleden lid werd van de Lommelse Triatleten, had ze al een ganse topsport-carrière achter de rug. Ze was spelenderwijze in con-tact gekomen met het turnen en sloot zich als klein meisje aan bij Turnclub De Eik in Lommel. Nu moet je weten dat turnen kinderen reeds op zeer jonge leeftijd kan confronteren met topsport aangezien de belangrijkste eigenschappen (lenigheid, coördinatie, …) het best trainbaar zijn op deze jonge leeftijd. Deze vroegspecialisatie is dus op vele vlakken het tegen-overgestelde van triatlon en duatlon.

“In de topsportschool turnen werd veel meer getraind op explosiviteit”, verklaart Sofie. “Na iedere korte inspanning of sprong werden vrij lange rustpauzes ingelast. Ook in het krachthok gebruikten we veel meer gewichten dan nu en werd er veel meer op buik-

en beenspieren getraind.” Toen ze negen was, nam ze voor het eerst deel aan turnwedstrijden waar je in de vele disciplines een vaste oefening moet doen. Pas bij de miniemen (10, 11 jaar) mag je op de verschillende verplichte toestellen een eigen inbreng introduce-ren. Toen werd ook duidelijk dat de balk Sofie haar troef was. Verschillende titels als Limburgs kampioen en ereplaatsen op Vlaamse en Belgische kampioen-schappen brachten haar naar Gent waar de topsport-school turnen gehuisvest is. Echter na 1 jaar besliste ze zelf om er terug uit te stappen. “Ik had er geen zin meer in omdat ik door onze trainers veel te hard on-der druk werd gezet terwijl het gevoel heerste dat het er toch telkens net niet inzat. Wekelijks trainden we zo’n 30 uren. Ook qua voeding ondervond ik dat we een veel te streng regime ondergingen. Velen werden ook op non-actief gezet omdat ze van de ene blessure in de andere sukkelden. Na de 3-weekse zomer- vakantie probeerde ik het nog even maar 14 dagen later gooide ik definitief de handdoek in de ring.”

Door toeval naar triatlonGek genoeg bracht de topsportschool turnen, waar wekelijks ook ballet op het programma stond, Sofie in

id Sofie RubbrechtGeboortedatum 27 juni 1995

Geboorteplaats Lommel

Gewicht 50 kg

Gestalte 163 cm

Club LT (Lommelse Triatleten)

Favoriete triatleet/triatlete

Emma Moffat (AUS)

Sportief doel voor 2011

Meedoen aan het EK triatlon voor junioren (Pontevedra, 26/6)

Palmares 2de plaats BK triatlon 20091ste plaats BK duatlon 20101ste plaats BK triatlon 2010

Vooral de langetermijnvisie van de trainers en de omkadering binnen de topsportschool triatlon

overtuigden de ouders van Sofie

45

de richting van onze sport. “Tijdens de zomer kregen we 3 weken rust met de opdracht om elke dag een half uurtje te kiezen uit 3 sporten: zwemmen, fietsen of lo-pen. We moesten dit doen voor onze algemene condi-tie. En daar ik ook iedere zomer vol bewondering naar de triatlon in Lommel keek, deed ik die zomer eens voor de fun mee aan een zwemloop. Dat was echter geen succes en viel eerlijk gezegd redelijk tegen.”

Zoals u reeds kon lezen probeerde Sofie na die zomer-vakantie nog even het regime van de topsportschool turnen te handhaven voor ze definitief een andere weg insloeg. Toch stond ze nog niet onmiddellijk aan de deur van de Lommelse Triatleten, waar haar vader ondertussen al jaren lid was. Hoewel ze reeds aan een zwemloop had deelgenomen, dacht ze nog helemaal niet aan triatlon. In september van dat jaar sloot ze zich aan bij een plaatselijke zwem- en atletiekclub. “Ik wilde vooral sporten om niet stil te zitten en om me niet te vervelen”, verklaart Sofie. “In de zwemclub werkten ze met niveaugroepen en daar ik nauwelijks ervaring had, kwam ik in een groep terecht waar de gemiddelde leeftijd iets jonger was dan de mijne. Ik moest bij hen trainen om eerst de slag te leren.” Echter door haar turnverleden had Sofie een beter gevoel voor coördinatie, stabiliteit en evenwicht dan haar baangenootjes … “Ik kon me telkens heel goed in-beelden wat de trainer zei en daar iedere niveaugroep in een aparte baan oefende, mocht ik geleidelijk aan baan per baan opschuiven. Ik zwom 3 keer per week en ging daarnaast nog eens 2 maal naar de atletiekclub waar ik kennis maakte met alle onderdelen vooraleer ik mijn liefde voor het lopen definitief ontdekte. Pas een half jaar later deed ik opnieuw een zwem-loopje mee. Toen is de vonk pas echt overgeslagen en heb ik me aangesloten bij de Lommelse Triatleten.”

Topsportschool triatlonPas het jaar erna, in 2009, deed ze haar eerste tri- en duatlons binnen de categorie jeugd B. “Echt supervlot verliep dat niet want ik fietste niet of nauwelijks en verloor telkens enorm veel tijd in de wisselzone.”

Pas op het einde van het seizoen kreeg ze dit toch al iets beter onder de knie en boekte ze haar allereer-ste winst in een jeugdwedstrijd. Tijdens een ‘Triatlon: Ook voor U’-testmoment (vroegere talentdetectie) kwam Sofie bovendrijven en kreeg ze opnieuw de kans om in de topsportschool te stappen. Gezien haar er-varing in het turnen zal het een weloverwogen keuze geweest zijn. Het waren vooral de langetermijnvisie van de trainers en omkadering die Sofie en haar ou-ders overtuigd hebben. “Het gaat er hier minder hard aan toe dan in het turnen en we trainen hier ook niet dezelfde immense trainingsvolumes. De 3 verschil-lende sporten zorgen ook voor de nodige afwisseling.” Als tweedejaars in de categorie jeugd B stapte ze dus in de topsportschool. Daar leerde ze ook de specifieke kneepjes van het vak waardoor ze in 2010 zowel in tri- als duatlon de Belgische titel mee naar huis mocht nemen. Sofie is naast haar triatlonclub ook nog steeds lid van de zwem- en atletiekclub. “Ik kom er maar zelden meer. Af en toe in de vakanties en weekends pik ik eens een training mee. Maar het geeft me vooral ook de mogelijkheid om in de winter eens voor het plezier deel te nemen aan een zwemwedstrijd of veldloop.”

The parents speechAls we de ouders van Sofie ondervragen naar de nieuwe sportcarrière van hun dochter, is duidelijk dat er opluchting heerst. “Sofie is eigenlijk iemand die heel graag aan sport doet.

¬ Door haar turnverleden had Sofie een beter gevoel

voor coördinatie, stabiliteit en evenwicht dan haar oudere

zwemgenoten ¬

“Natuurlijk droom ik er van om ooit deel te nemen aan de Olympische Spelen, maar momenteel zou ik al heel blij zijn met een EK-deelname voor junioren”, Sofie stapt vanaf 2011

in de internationale juniorenreeks

46

Na haar keuze om uit de topsportschool turnen te stappen was het niet zo eenvoudig om af te kicken van 30 uren sport per week. Eerst probeerde ze judo maar dat was niet helemaal haar ding en door het zwemmen te combineren met atletiek kwam ze nog niet eens in de buurt van de helft van wat ze het jaar ervoor gewoon was. Toch was dit heel moeilijk te combineren met het reguliere onderwijssysteem. Daarom kwamen we met het voorstel van thuis- onderwijs, dat een mogelijkheid zou zijn om haar meer tijd te geven. Via het topsport jeugdproject binnen de verschillende regio’s kwamen we ook meer te weten over de topsportschool triatlon zelf. We merkten dat dit helemaal niet hetzelfde was als in het turnen waar je eigenlijk je kind volledig moet afstaan.

We zagen Sofie toen nauwelijks 1 dag in de week en ook tijdens de schoolvakanties moest ze gaan trainen in Gent. Daar hadden wij het als ouders heel moeilijk mee. We zagen de jeugd van Sofie afbrokkelen maar het was haar eigen keuze net zoals ook zij met de vraag kwam om te mogen deelnemen aan de testen voor toelating in de topsportschool. Daarmee hadden we geen enkel probleem want we waren op de hoogte van de rustige basisopbouw met het oog op de toekomst. We zijn zelfs van mening dat ze nu een veel betere jeugd heeft dan wanneer ze niet op de topsportschool zou zitten. Na het mid-

delbaar heeft ze dan ook nog alle kansen om verder te studeren en dit al dan niet met sport te combineren. Wij zijn heel blij voor haar want kinderen mag je niet dwingen en moet je zelf keuzes laten maken, binnen bepaalde grenzen natuurlijk. Bovendien hebben we nu ook helemaal niet het gevoel dat we ons kind missen of niet zien opgroeien.”

Toekomst Sowieso krijgt Sofie als 15-jarige jonge triatlete alle kansen binnen de topsportschool om rustig te groeien en te luisteren naar haar lichaam. Haar trainer Marc Geerts kan dan ook een karrenvracht aan specialisten raadplegen om haar nog steeds op een kindvriend-elijke manier klaar te stomen voor de toekomst, wie weet de Olympische Spelen. Wanneer we Sofie polsen naar de reden van haar keuze en hoe ze zelf haar toekomst ziet, vertelt ze het volgende: “Ik vind triatlon en duatlon enorm leuke sporten want er zit veel afwisseling in. Je moet je niet altijd focussen op dezelfde sport. Bovendien vind ik het ook een eerlijke sport, de beste zal altijd winnen. Ik heb ook niet echt het gevoel dat ik veel moet opgeven voor mijn sport. Ik vind het allemaal enorm fijn en zeker de moeite waard. Natuurlijk vind ik het jammer dat ik mijn vrien-dinnen van thuis niet zo veel zie, maar we spreken veel af in het weekend. Na de topsportschool ga ik zeker nog verder studeren. Wat precies weet ik nog niet maar dat zijn zorgen voor later. In de triatlonsport droom ik er natuurlijk van om ooit deel te nemen aan de Olympische Spelen. Ook WK’s en EK’s staan op het verlanglijstje. Maar voorlopig zou ik heel blij zijn als ik in de nabije toekomst eens mee mag naar het EK voor junioren. Ik zie het wel en zal er heel hard mijn best voor doen.”

Een week topsportschool door de ogen van Sofie rubbrechtMaandag Opstaan om 7u, eten en dan om half negen begint de looptraining. Rond half tien begint de

krachttraining. Om 11u15 moeten we op de schoolbanken zitten tot 15u25 en om 16u begint de zwemtraining tot 18u.

Dinsdag Om 6u15 opstaan, de training (zwemmen) begint om 7u tot ten allerlaatste 9u want onze lessen starten om 9u20 tot 15u25. Om 16u start de looptechniektraining.

Woensdag Om 7u opstaan, om half negen naar school tot 12u55 en om 13u45 begint de stabilisatietraining. Daarna (om 15u ongeveer) hebben we fietstraining.

Donderdag Idem als dinsdag maar we hebben om 14u35 al met school gedaan en dan hebben we om 15u looptraining met daarna krachttraining.

Vrijdag Idem als maandag, en na de zwemtraining gaan we dan naar huis.

¬ Na haar keuze om uit de topsportschool turnen te stappen was het niet zo

eenvoudig om af te kicken van 30 uren sport per week ¬

VERZEKERINGEN KAN JE OVERAL AFSLUITEN, MAAR ENKEL BIJ CALLANT AAN DE LAAGSTE PRIJS!

Op www.verzeker-je-online.be kan je snel en eenvoudig de goedkoopste polissen afsluiten, 24 uur op 24, 7 dagen op 7.Callant Verzekeringen is de nummer 1 makelaar in jouw regio en kan als grootste makelaar de beste tarieven bekomen. Callant consulteert alle verzekeraars om jou de laagste premie te kunnen aanbieden. Dankzij de selfservice op www.verzeker-je-online.be waar jij zelf je polis afsluit, besparen wij op personeel en kunnen wij de laagste premie garanderen! Heb je elders toch een voordeligere polis aangeboden gekregen? Dan betaalt Callant Verzekeringen jou het verschil terug!

WERKEN BIJ CALLANT? SURF NAAR WWW.CALLANT.BE/JOBS

VERZEKERINGEN KAN JE OVERAL AFSLUITEN, MAAR ENKEL BIJ CALLANT AAN DE LAAGSTE PRIJS!

www.verzeker-je-online.be

de premiekampioen!

Callant Verzekeringen

garandeert de laagste prijs!

www.klie

k.be

© p

hoto

new

s

Callant Verzekeringen is één van de initiatiefnemers van het project Code Roth. Negen amateur-sporters proberen onder begeleiding van Luc Van Lierde

om in tien maanden tijd de eindstreep te halen van een triatlon. Meer weten over dit project? Surf dan snel naar www.coderoth.be!

AD CALLANT stop&go5(2).indd 1 11/03/11 10:07