Nieuwsbrief december 2011

Het bestuur van de afdeling Salland

wenst u en de Uwen

Prettige Kerstdagen

en

een Voorspoedig 2012

Nieuwsbrief December 2011

Bestuur Afdeling Salland Voorzitter : J.Hopster

Van Hemertstraat 15 7707 BT Balkbrug Tel. 0523-656766

Secretaris : J.B.M. Mulder

Stegginkmarke 22 8016 MG Zwolle Tel. 038-4602391 E-mail jbmmulder@tele2.nl

Penningmeester : J.J.M van Poorten

Volkerak 10 8032 JP Zwolle Tel. 038-4537919 Girorek. 279816 AVOM Afd. Salland

Redactie Nieuwsbrief : F.A.Smulders

Keizer Frederikstraat 29 7415 KB Deventer Tel. 0570-625050 E-Mail smuld207@concepts.nl

Website : www.avom.nl/salland Oploopkantine : P.V. “De Vriendenpost”

Molenkampsweg 9 8022 CT Zwolle Tel. 038-4542540

Voorwoord van de voorzitter Jan Hopster

Dagen, maanden, jaren, vliegen als een schaduw heen”

Een gevleugeld gezegde en wij als ouderen ervaren dat extra. Er wordt snel verzucht: “Waar is het jaar gebleven?’” Gewoon veel gebeurtenissen en de druk van de media met veel informatie en verpozing geeft bijna geen rustige momenten meer in ons dagelijkse bestaan. Of we werken of we zijn vrijwilliger of ondersteunen anderen en ga zo maar door. Hectisch was het wel weer. De aanhoudende druk van de financiële crises in de wereld en vooral in Europa en de Arabische Lente en ga zo maar door. Wij dachten dat onze pensioenen onaantastbaar waren en zie enige onzekerheid is er toch, alhoewel het Nederlandse pensioensysteem werelds beste is, maar toch!!! We leveren eenvoudig elk jaar de inflatie in!!!!. Twijfels alom. Ook binnen onze AVOM. Het rommelt in het hoofdbestuur en de ledenraadsleden rollebollen over elkaar heen en een ieder heeft de wetenschap hoe het moet, maar enige vorm van aanpassing aan elkaar om een algemeen gedragen beleidslijn te vinden is nog vaak zoek. Tolerantie en aanpassing aan elkaar helaas ook. In Salland verkeren we in een redelijk rustig vaarwater. Ook hier hebben we toch onzekerheden. Hoe lang kunnen we nog een oploopavond houden met onze AVOM leden alleen? De oplopers aantallen slinken toch wel wat en als er enigen niet zijn vanwege vakanties of zo dan wordt het clubje al snel klein. Willen dit nog lang doen, dan zullen we meer oplopers moeten gaan krijgen en we moeten trouw opkomen anders kunnen we de avondkosten, huur van het gebouw, etc. nog nauwelijks betalen. Dus alle AVOM leden overweeg of u uw afdeling in leven wilt houden of wilt laten afsterven. In Utrecht was het bijna zover. Geen liefhebbers voor bestuursfuncties en activiteiten. Dus ….. opheffen die afdeling. Jammer, Jammer. Maak u op leden en kom naar de “Vriendenpost” op de tweede dinsdag van de maand. Of moeten we samen gaan met het COM??? Dit jaar was het steeds weer “bere gezellig” onder ons, ondanks de soms wat kleine aantallen. Voor de komende feestdagen wensen wij u allen een

Gezegende Kerst en een Gelukkig Nieuwjaar

IN MEMORIAM

Helaas moesten wij afscheid nemen van de echtgenote van Piet Bekker Corrie, die zich wat op de achtergrond hield, maar de drijvende kracht achter Piet was gedurende een lange reeks van jaren. Zeer plotseling is zij, zonder een ziekbed te hebben gehad overleden. Wij wensen Piet en de familie veel sterkte toe. Ook wensen wij hem beterschap toe. Zijn gezondheid laat wat te wensen over. In zij borst is een carcinoom geconstateerd waaraan hij wordt. behandeld.

Activiteiten 2011-2012

13 December Gourmetavond op “De Vriendenpost “ aanvang 19 uur Kosten €. 12.50 p.p. Opgave bij de Voorzitter 10 Januari Nieuwjaarsreceptie (Indien aanwezig. Tenue) 14 Februari ALV afdeling Salland (Indien aanwezig. Tenue) 13 Maart Oploopavond 10 April Hersengymnastiek 8 Mei Jaarlijkse uitgaansdag (Doel wordt later bekend gemaakt) Indien er nog specifieke wensen zijn, graag contact opnemen met de Voorzitter. Ook ideeën voor activiteiten zijn van harte welkom.

De ondergang van H.M. Pieter de Bitter, Gouden Leeuw en Krakatau Adriaan Kannegieter, Spijkenisse. KM 1939-1949 Het schip had een enigszins ongelukkige historie. In oktober 1931 was het in het Oostervaarwater bij Soerabaja - bij kalm weer- tijdens een inspectietocht met de staf van de Commandant Zeemacht aan boord gekapseisd. De bemanning wist zich te redden en het schip werd geborgen, waarna het in september 1934 weer in de vaart kwam. Vanaf dat moment was het geloof in de zeewaardigheid sterk afgenomen. Bij het uitbreken van de oorlog met Japan, op 8 december 1941, bevond het schip zich in reparatie te Soerabaja. In december 1941 heeft de "Krakatau", samen met de "Gouden Leeuw" mijnenversperringen gelegd in Straat Madoera. In februari werden er mijnenversperringen gelegd ten noorden van Madoera en in Straat Sapoedie. Omstreeks 18 februari 1942 heeft het schip nog gefungeerd als moederschip voor de motortorpedoboten waarvoor het naar de Pang-Pangbaai werd gezonden. Zoals blijkt uit de door Van Haga na de oorlog afgelegde verklaring, heeft hij - nadat de oorlogsomstandigheden na de val van Singapore steeds dreigender werden - overwogen wat hem bij eventuele evacuatie te doen stond. Ofschoon hij de kans om met dit schip, gelet op de slechte eigenschappen als zee-en oorlogsschip uit te wijken gering achtte, heeft hij er enige malen bij de marinestaf in Soerabaja- op aangedrongen om olie in drums op het marine-etablissement in Soerabaja gereed te houden. Aan dit verzoek kon niet worden voldaan, gelet op de veelvuldige aanvallen van Japanse vliegtuigen op Soerabaja. In een op 6 maart gehouden bespreking bij de marinestaf - toen de CRM al vertrokken was - werd aan de betreffende commandanten door de toen optredende OAZ LTZ.Lebeau nogmaals het sein KPX gegeven. De commandant van de "Krakatau" was toen geenszins voornemens aan de uitwijkorder KPX gevolg te geven. Het schip had de opdracht om na het vertrek van de CMR, in de nacht van 6 op 7 maart 1942 de sluitversperring te leggen. Voor deze versperring werd gelegd, had de commandant zijn oudste officier Ltz. Modderman toestemming verleend om met Hr.Ms."Crijnssen"te vertrekken. Meteen na het uitvoeren van de opdracht meerde de "Krakatau" af langs de Madoerakade in Soerabaja, waarna de commandant het verzoek bereikte om troepen van het KNIL over te zetten naar Madoera. Aan dit verzoek werd in de loop van de nacht van 7 op 8 maart 1942 nog gevolg gegeven. Nadat de laatste troepen in de vroege ochtend van 8 maart op Madoera aan wal waren gebracht, werd Hr.Ms."Krakatau "om ongeveer 07.30 uur tot zinken gebracht tegen de steiger van de Pyrotechnische Werkplaatsen, waarna de bemanning met behulp van legertrucks naar Kamal werd afgevoerd. In tegenstelling tot de commandanten van Hr.Ms."Pieter de Bitter"en Hr.Ms."Gouden Leeuw" is er tegen de commandant van Hr.Ms."Krakatau"geen vervolging ingesteld, ondanks het feit dat ook door hem geen uitvoering was gegeven aan de opdracht KPX. De voormalige commandant van de Hr.Ms."Krakatau"ging op 1 april 1958 als Kapitein ter zee met eervol ontslag. Epiloog Zestig jaar na dato mag worden vastgesteld dat de situatie begin maart 1942 in Soerabaja ongetwijfeld voor de betrokken commandanten tamelijk uitzichtloos is geweest.

De Java zee alsook de Indische Oceaan ten zuiden van Nederlands Indië zaten vol Japanners en de berichten die van de marinestaf hierover werden ontvangen, gaven weinig hoop en inspiratie voor een mogelijk succesvolle ontsnapping. De bevelhebber in de persoon van admiraal Helfrich, had op 2 maart 1942 Nederlands-Indië verlaten ( met een vliegboot) om zijn hoofdkwartier op Ceylon te vestigen en de CMR schout-bij- nacht Koenraad , had zich in de avond van 5 maart ingescheept op de Hr.Ms."K XII"om in de avond van 6 maart Soerabaja te verlaten. Het marine-etablissement was inmiddels opgeblazen en de Pyrotechnische Werkplaatsen waren in vlammen opgegaan. Veel marinepersoneel was gedeserteerd en de chaos was compleet. Zelfs van de bemanning van het schip dat naar Australië wist uit te wijken, Hr.Ms."Crijnssen" had - na een toespraak van de eerste officier, waarbij de keuze werd geboden mee uit te wijken of achter te blijven- de helft het laten afweten, waaronder alle onderofficieren. Alle mogelijke moeite moest worden gedaan om een volledige bemanning te ronselen. Soerabaja maart 1942 Na de oorlog is de Commissie Onderzoek Gedragingen (COG) ingesteld die onderzoek moest doen naar het gedrag van het marinepersoneel in WO II. Deze commissie besloot de commandanten van Hr,Ms."Pieter de Bitter"en "Gouden Leeuw"voor de Zeekrijgsraad te brengen, daar als vaststaand werd aangenomen dat beiden opzettelijk hadden nagelaten te gehoorzamen aan het dienstbevel uit te wijken naar Australië. Wel werd in de verwijzing door de COG aangegeven dat het ook niet uitgesloten moest worden geacht dat de betrokken commandanten zich, gezien de omstandigheden, geheel vrij zouden kunnen pleiten. De Zeekrijgsraad dacht daar, zoals we hebben gezien, echter anders over. Volgens verklaringen die na de oorlog door de betrokken commandanten zijn afgelegd, zou Ltz.Lebeau, bij het verstrekken van de order KPX op 6 maart 1942, de commandanten de ruimte hebben gegeven om naar eigen inzicht te handelen, derhalve ook om over te gaan tot vernietiging van de onder hun bevel staande schepen. Helaas kon Ltz. Lebeau, omdat hij nadien is gesneuveld, niet als getuige worden gehoord. Wel als getuige werden gehoord de voormalige chef-staf te Soerabaja, Kapitein- ter zee F.W.S.de Ronde, en één van de voormalige commandanten van Hr.Ms."Gouden Leeuw", Kapitein-luitenant- ter zee J.F.W. de Jong van Beek en Donk. De Ronde verklaarde op 17 maart 1947 als getuige:" Toen ik op 6 maart 1942 met de k XII van Soerabaja vertrok, verwachtte ik niet, dat één van de schepen die een order hadden gekregen om uit te wijken, deze order met succes zou volbrengen. Ik kan gerust zeggen, dat wanneer ik commandant van één van deze schepen zou zijn geweest, ik niet zou zijn vertrokken, maar mijn schip zou hebben laten zinken onder de toen heersende omstandigheden." Wordt vervolgd.

Mijn revisit naar Zuid Korea Door Herman Repping

Door een gelukkige samenloop van omstandigheden werd ik in de gelegenheid gesteld om Korea te bezoeken als oud opvarende van Hr. Ms. van Galen. Vorig jaar kreeg ik een uitnodiging van de Koreaanse ambassade in Den Haag voor een receptie ter gelegenheid van de 50-jarige handelsbetrekkingen tussen Korea en Nederland. In een gesprek met de ambassadeur gaf ik aan dat ik het schip Hr. Ms. van Galen, dat in actie was in de jaren 1950-1952 in Korea, nagebouwd had als model. Ik bood aan dit beschikbaar te willen stellen aan het War Museum in Seoul. Men heeft volgens zeggen niets over de Nederlandse Marine in dat Museum, terwijl er toch zes schepen zijn geweest waarvan vier in actie. Na de overdracht van het scheepsmodel in Den Haag zou de ambassadeur zorgen dat het op de daarvoor bestemde plaats kwam. Hij zou zich inspannen dat ik na 61 jaar Korea kon bezoeken, wat werd bevestigd door een uitnodiging dit jaar. In de laatste week van september 2011 zouden er honderd Amerikaanse en twintig Thaise veteranen aanwezig zijn voor verschillende herdenkingen, waarbij ik ook aanwezig zou zijn. Maandag 26 september vertrok ik en na tien uur vliegen werd ik op het vliegveld Incheon van Seoul met alle egards verwelkomd. Na een uur rijden over vierbaans wegen werd ik naar het Grand Ambassador Hotel gebracht, waar alles al geregeld was voor de bijzondere gast uit Nederland, bleek later! Inmiddels was het al dinsdag laat in de avond en de dag erna was er de eerste ceremonie. Herdacht werd de 61-jarige bevrijding van de stad Seoul na drie dagen lang beschietingen door oorlogsschepen van de VN en daarna de landing van grondtroepen op de kust van Incheon. Met vier gereedstaande bussen, elk onder leiding van een gids, werden we vervoerd. Twee meereizende jonge mannen hielpen sommige veteranen bij het in- en uitstappen. Met militaire politie voorop en begeleid door een ambulance gingen we richting het Memorial Monument. De dresscode was veteranenuniform of tenue de ville voor de plechtigheid op de militaire begraafplaats. De erewacht, een vaandelwacht, stond reeds opgesteld. Een Amerikaan, een Thai en ik, als enige aanwezige Nederlander, zouden na het tekenen van het gastenboek samen de kranslegging verzorgen. De plechtigheid vervolgde door drie handen vol wierook in een al rokend aarden vat te doen, waarna we na 1 minuut stilte groetend afscheid namen. Een heel emotioneel moment. Daarna was er een fotosessie van alle aanwezige veteranen.

Op naar de volgende ceremonie. Nadat we allen gezeten waren kwamen alle hoge gasten binnen, zoals Admiraals, generaals, de regiogouverneur, de burgemeester van Seoul en vele anderen. Bij de introductie van het programma, werd elk aanwezig land genoemd dat deelgenomen had aan deze oorlog. De veteranen uit dat land moesten opstaan voor een geweldig welkomstapplaus. Ik voelde me zeer vereerd als enige Nederlander hier. Na afloop brachten we een bezoek aan het War Museum, waar ik nog enkele attributen (muts en foto’s) overhandigd heb voor het War Museum, wat zeer op prijs werd gesteld. Daarna naar het hotel voor de lunch en even een rustpauze. Om 18.00 uur kregen we een informatiesessie over de cultuur van Korea. Voordat we donderdag naar de grens gingen, kregen we eerst een briefing over wat wel en niet mocht nabij de grens van Noord en Zuid Korea. Zo mocht men niet in korte broek of slippers gaan. De Noord-Koreanen zouden dit als propagandamiddel kunnen gebruiken, door te beweren dat we arme mensen zijn in het westen die geen lange broek of schoenen kunnen kopen. Gedurende de reis richting de grens, waren er een aantal jongens en meisjes van een internationale school die iets wilde weten over ons en de oorlog. Zij vertelden op hun beurt over familie en andere zaken. Het was zeer leuk, deze uitwisseling. Na een rit van een uur kwamen we aan bij de gezamenlijke Koreaans–Amerikaanse beveiligingseenheid. We moesten in een andere bus, want op onze bussen stond heel groot WELCOME KOREAN VETERANS en dat mocht niet gezien worden door de Noord Koreanen die het als provocatie zouden kunnen opvatten. Het bezoek daar was indrukwekkend. Een hele ervaring als men de tafel kan aanraken waaraan de onderhandelingen hebben plaatsgevonden.

De vrijdagochtend was gepland voor een stadstour door Seoul en er was gelegenheid tot winkelen. Twintig veteranen werden uitgenodigd om een medical check te laten doen in het nieuwe universiteitsziekenhuis van Seoul. Het onderzoek was zeer uitgebreid! Om 18.00 uur was een groot banket gepland met de Minister of Patriots and Veteran Affairs, Park Sung Choon, en enkele generaals en Admiraals bd. Veel veteranen van verschillende landen werden in het zonnetje gezet, waarbij ik ook nog werd bedankt voor de giften aan het War Museum. Ik ontving bovendien de Peace Medal. Daarna was er een diner met entertainment en nog een fotosessie. De volgende dag werd er een bezoek gebracht aan het Folk Village (vergelijkbaar met de Zaanse Schans). Het was zeer de moeite waard om hun zeer oude cultuur te zien. De laatste avond werden we naar het Sheraton Walkerhill Hotel gereden. Daar zou het laatste gezamenlijke diner zijn met een uitvoering door de Koreaanse entertainment groep Legend of Flower. De zondagochtend namen alle veteranen afscheid. Na een vlucht van elf uur zette ik weer voet op Nederlandse bodem. Het was een reis die ik niet zal vergeten! Dank u wel Korean People, het ga u goed! Herman Repping ex opvarende Hr. Ms. Van Galen. Noot: Is het desinteresse van onze regering en marineleiding om niet aanwezig te zijn bij de herdenking van deze vergeten oorlog? Zelfs de Nederlandse consul in deze miljoenenstad was afwezig!

AVOM 25 JAAR

Om ± kwart over tien kwamen wij aan op het marine terrein bij de het emplacement van de officieren de “Albatros “Welkom geheten en van consumptie bonnen voorzien konden we aan de koffie met spekkoek. Onze voorzitter was daar reeds ook en met ons vieren genoten we van de koffie. Ter gelegenheid van het 25 jarig bestaan van de AVOM thans met een nieuwe naam en wel: Algemene Vereniging van Oud- en actief dienend personeel van de Koninklijke Marine. De opening was om 11.00 uur door de voorzitter Jan Bomhof. Daarna de huldiging van Jim Tigchelaar die afscheid nam, en beloond werd met de benoeming tot erelid van de vereniging. De vice- admiraal M.J.M. Bosboom kwam daarna aan het woord en feliciteerde de verenging, en was blij dat ook actief dienende marine mensen lid konden worden. Jim Tigchelaar kreeg als eerste, als niet actief dienende, de marine penning uitgereikt. Deze penning wordt gewoonlijk alleen uitgereikt aan buitenlandse gasten of hoge autoriteiten De AVOM werd tenslotte een scheepsbel aangeboden door de viceadmiraal. Vervolgens konden we met de sleepboot nog door de haven varen, die was echter al zo afgeladen dat we maar besloten om de bonnen in te ruilen voor een koel drankje. Het was per slot van rekening een prachtige dag. Om 1300 uur mochten we aan tafel in het meeuwennest. Daar na hebben we de rijsttafel maar weer eens goed laten smaken. Vervolgens nog maar weer even naar de Albatros om het restant van de bonnen op te maken. Bij het afscheid werden we nog verrast met een paraplu met het logo van de AVOM. Al met al een prachtige dag. Annie en Joop van Poorten.

Marine Radio Amateur Club Door Ronald Teesselink Luisteren naar piepjes in een ontvanger en die vertalen. Om het goed te kunnen leren werd het er als het ware met de paplepel ingegoten. Ook in die tijd bevonden zich radiozendamateurs onder de verbindelaren. Er was zelfs een echt radioamateurstation op de VBS, callsign PI1KM, waar de telegrafisten in opleiding onder leiding van een zendamateur “echte” QSO’s maakten. Zo herinner ik me nog dat rond 1965 onze KM personeel leverde voor een Belgisch- Nederlandse Zuidpool expeditie. Namens de KM vertrok de toenmalige KPLTLG Piet Verschoor (nu als PA3CCQ lid van de MARAC) richting Zuidpool. En vanaf die Zuidpool exploiteerde hij ook nog een radioamateurstation.

Ik was er (toevallig) bij, toen het amateurstation van de VBS een 1e QSO met hem maakte. Het was groot feest. Een verbinding via een simpele draadantenne in hartje Amsterdam met een even simpel amateurstation op de Zuidpool! Later is het amateurstation verhuisd naar de Operationele School in Den Helder, maar sinds enkele jaren (bij gebrek aan belangstelling én aan bevoegde radioamateurs) is het station QRT (gesloten). Ook het KIM heeft vele jaren een amateurstation gehad. Met het verdwijnen van het “handwerk” verminderde ook de interesse in de radioamateurwereld bij de mensen in de KM. Dat was een van de redenen om te komen tot oprichting van onze MARAC. Op 1 juni 1985 werd de MARAC opgericht door de toenmalige KM telegrafisten Henk Vossen en Gerard van de Voort, een en ander naar voorbeeld van de RNARS (radioamateurclub Britse marine) en MF-Runde (radioamateurclub Duitse marine). Het lidmaatschap stond (toen nog) open voor alle zend- of luisteramateurs, die dienden of gediend hadden bij de Koninklijke Marine Wordt vervolgd.