AV-MTK clubblad voorjaar 2011

2

A.V. Marathon Team Krimpen Bestuur: Ruud Hoogland (voorzitter); Alex Dellevoet (penningmeester); Tjeerd Minkes (secretaris) Henk Raven (algemeen bestuurslid) Angelique Fasching (algemeen bestuurslid) Redactie clubblad Huib de Kwant en André Voets Vaste bijdragen: Kees de Haard, Huib de Kwant, Yvonne en André Voets Verspreiding: Jan Burggraaf Het clubseizoen loopt van 1 augustus tot en met 31 juli, opzeggingen voor 1 juli. Contributie 2010-2011 Individuele leden: 25 euro, met automatische incasso 20 euro Gezinslidmaatschap: 35 euro, met automatische incasso 30 euro Donateurs: 12,50 euro Kopij inleveren voor het volgend clubblad bij Huib de Kwant, bij voorkeur via e-mail: [email protected]

3

Van de voorzitter Beste leden, Op het moment van schrijven van dit voorwoord is het volop zomer. Het is buiten 25 graden en je kunt wel zeggen dat we het voorjaar hebben overgeslagen. Wat het weer betreft dan, maar dit geldt niet voor het lopen, De grote voorjaarsklassieker voor MTK is natuurlijk de Marathon van Rotterdam. Hoewel de belangstelling onder de leden dit jaar wat minder was dan andere jaren, waren er toch weer deelnemers voor de 42, 2 km en de 10 km. Hun namen en tijden zijn allemaal te vinden op de website. Het lopen in Rotterdam blijft toch een unieke gebeurtenis. Het is een beetje “eigen”. Je komt er vandaan of je werkt er, het blijft een stad die je kent. Hierdoor en het publiek, vaak familie en vrienden, krijgt het lopen in Rotterdam een extra dimensie. Aan zo’n wedstrijd gaat altijd een hele voorbereiding aan vooraf. De voorbereiding start meestal in december met de Bruggenloop. Hoewel je het haast niet meer voor kunt stellen, werd deze loop afgelast vanwege de sneeuw!! Ook januari gaf veel sneeuw en gladheid, soms was een training niet verantwoord en werd dus afgelast. Dit maakte de voorbereiding er niet makkelijker op. Zodra het mogelijk was werd er volop getraind. Niet alleen op de vaste clubavonden, maar ook werd er elke zondagochtend een lange duurloop georganiseerd. Marien en Els wisten elke zondag weer een nieuwe, verrassende route uit de computer te toveren. Wat de deelnemers niet wisten, nu wel, is dat er een grote liefde voor bruggen en bruggetjes bij deze organisatoren aanwezig is. De marathon kent één brug, sommige trainingen wel tien! Daarnaast was er volop variatie in bestemmingen en thema’s: lopen met appeltaart of lopen met pannenkoeken, het was er allemaal. Dus denk je “dat wil ik ook!!” houd dan de website in de gaten, voor dat je het weet is

het alweer zo ver. Marien en Els hartelijk dank voor de organisatie!! In mijn vorige voorwoord schreef ik al dat het bestuur en commissies druk bezig zijn om de club weer een club te laten zijn. Onder een club versta ik een groep mensen die een gezamenlijk doel op een gezellige manier willen bereiken. Er gebeurt weer van alles, zo hadden we in januari een snertloop. Georganiseerd door de wedstrijden activiteitencommissie samen. Het was een succes, eerst een wedstrijd, afstand naar keuze, daarna heerlijke erwtensoep gesponsord door slagerij Mourik. Helaas ging de pasta-party niet door, maar er komen nog genoeg andere activiteiten: zoals een bostraining; een strandloop met aansluitend een BBQ en een trainingsweekend in oktober. Alle vrijwilligers die zich hiervoor inzetten, willen eigenlijk maar èèn beloning: jullie aanwezigheid! Kunnen ze daarop rekenen?? Houd de website in de gaten voor data en inschrijvingen. Loop ze, Ruud Hoogland

4

Aad het lopen weer aan het opbouwen is; Arie heel actief is geweest bij de organisatie van de bevrijdingsvuurestafette; Annet lekker op vakantie is geweest in Antibes; Annette ooit fanatiek aan volleybal heeft gedaan; Andere Annette eigenlijk liever met een wijntje op de bank zit; Abra weer binnen MTK is gesignaleerd; Ans alles binnen de activiteitencommissie zo goed regelt; Anthon een hele grote loopgroep heeft; Angelique perfect kan organiseren en geweldig woont in het centrum van Rotterdam; Alex op de “kleintjes” let; Bianca zulke heerlijke lamskoteletjes verkoopt; Bep al heel lang een trouw lid is van MTK; Betty een prachtig huis heeft gekocht; Carry medio augustus oma wordt; Coos van de C naar de B groep is overgegaan; Daniëlle vast een van de snelste dames van de vereniging is; Daniëlle bij Pioneer MTK leden adviseert; Daniëlle op Nathalie lijkt; Dick de allerhandigste man van MTK is; Dick zijn schoonzoon, de marathon van Rotterdam heeft gelopen; Els Curaçao onveilig heeft gemaakt; Edith de Kilimanjaro gaat beklimmen; Erwin heel veel verstand heeft van computers; Elma op veel te hoge hakken loopt en hierdoor rugklachten krijgt; Francis een nieuwe baan heeft; Genja uit een ander dorp komt; Greet gek is op softijs met slagroom; Gertjan van zijn vervroegde pensioen geniet; Henk de marathon in Berlijn gaat lopen; Huib in Rotterdam de 10 km. met zijn zoon heeft gelopen; Henk Jan zo goed kan drukken; Jan met werken is gestopt (bofkont); Jan de vierdaagse van Nijmegen gaat lopen; Jan van Wageningen naar Krimpen heeft gefietst; Jan zijn vrije tijd graag in Ouddorp doorbrengt; Jeanet van reizen houdt; Jolanda alles over haar weet; Jos graag zonder blessure aan bevrijdingsvuurestafette had meegedaan; Kees een nieuwe heup heeft en hier erg blij mee is; Kevin goede beleidsplannen kan schrijven; Lia de vierdaagse gaat lopen met een ander lid van MTK; Leen altijd zo makkelijk de duurlopen volbrengt; Lida een “nieuw” hondje heeft genaamd Amber;

Liesbeth heel veel van kindertjes houdt; Marien zo goed duurlopen kan uitzetten en leuke teksten kan schrijven; Melanie een BN’er als vriendin heeft; Margriet een heel sportief type is; Miranda baby’s en moeders tijdens de kraamtijd verwent; Marianne helaas veel te weinig bij MTK komt en we haar gezelligheid missen; Mariska is besmet met het loopvirus van haar ouders; Marrie gezellig met haar dochter loopt; Maaike gezellig met haar moeder loopt; Marian de vrouw is van Willem; Menno het in de C groep heel gezellig vindt; Mark nog maar kort lid is maar al zo hard loopt; Marcel last heeft van hielspoor; Nathalie op Daniëlle lijkt; Peter een collega is van Tjeerd; Petra bij een kapster op de Parkzoom is gesignaleerd; Pia een van de trouwste leden van MTK is; Peter een bijna buurman van Coos is; Paul het bevrijdingsvuur naar Krimpen heeft gebracht; Piet gek is op Amber; Ruud door een blessure de marathon van Rotterdam niet kon lopen en nu Berlijn gaat lopen; Rico tijdens de marathon door zijn vader is gecoacht; Rob het als trainer best leuk doet maar wel erg fanatiek is; Robin al zijn 2e marathon heeft gelopen; René wel heeft veel dames achter zich aan heeft lopen; René in een wel hele grote auto rijdt; Sandra haar huis aan het verbouwen is; Stephan de Rijnmondloop heeft gelopen; Tjeerd zo fantastisch de website bijhoudt; Thea de vriendin is van Elma; Trudy ze soms wel erg bruin bakt; Willem met zijn groep wel hééel erg hard loopt; Er vast nog heel veel leden zijn, die niet zijn genoemd maar waar toch veel over te vertellen valt. Dus pak je pen en schrijf!

5

Hardlopen is gezond, marathonlopen ook? De man die in het oude Griekenland de eerste marathon liep, Phidippides, viel volgens de overlevering dood neer na in Athene te zijn aangekomen. En hij was een goed getrainde soldaat. Hardlopen is gezond, blijkt telkens weer uit onderzoeken. Hardlopers leven langer en hebben tot op hoge leeftijd minder risico op gezondheidsproblemen. Hardlopen kan ook psychische problemen op afstand houden. Maar geldt dat ook voor marathonlopen? Met kans op maagdarmproblemen, blessures aan de knie en enkel en zelfs hartfalen lijkt een marathon niet bepaald een gezonde bezigheid. Van elke 5 getrainde lopers krijgt er 1 tijdens de marathon te maken met een nieuwe blessure. ‘De mens is niet gebouwd op het lopen van de marathon’, zegt bioloog en sporthater Midas Dekkers. ‘Het skelet kan niet urenlang gedreun verdragen. Uit sportmedisch onderzoek blijkt dat een hardloper tijdens het rennen knieën en enkels belast met 4 tot 5 keer zijn eigen lichaamsgewicht. Tijdens een marathon kan de belasting oplopen tot miljoenen kilo’s. Hoe langer en hoe harder gelopen wordt, hoe groter de kans op blessures. Toch is een marathon volgens sportartsen ‘niet ongezond’, zolang de loper zich langdurig en zeer goed heeft voorbereid. Een marathon is voor het menselijk lichaam eigenlijk 7 kilometer te lang. Alleen de echt sterke lopers kunnen hun snelheid hoog houden in het laatste stuk. Hoeveel pasta, aardappelen en bananen de loper van tevoren ook gegeten heeft, na 35 kilometer zijn de koolhydraten op en moet de energie komen uit sportdrank en de verbranding van vet. Dat is het punt waar veel sporters problemen krijgen. Een uitgekiend voedingspatroon in de voorbereidingsfase moet uitputting voorkomen. Er moet ook getraind zijn op de inname van vocht tijdens het rennen, want maag en darmen kunnen tijdens de marathon voedsel en drank met moeite verwerken.

Wie onvoldoende getraind meedoet aan een marathon, kan problemen krijgen met zijn hart. Een overbelast hart van een gezond persoon kan tot zelfs een maand na de marathon nog klachten geven. Maar het kan ook erger. Zo werd de Marathon van Rotterdam in 2006 opgeschrikt door een fatale hartstilstand bij een getrainde deelnemer. Naar schatting krijgen in Nederland per jaar 400 hardlopers, ook recreatieve lopers, te maken met hartfalen. Dat roept vragen op. Is hardlopen slecht voor het hart? 'Zonder sport zouden er veel meer gevallen van hartfalen voorkomen', zegt sportarts M. van der Werve. Regelmatig sporten en bewegen is volgens de arts juist een goede bescherming tegen het krijgen van hart en vaatziektes. De kans op plotselinge dood tijdens inspanning is bij getrainde sporters meer dan 10 keer zo klein. Een totaal gebrek aan beweging is volgens Van der Werve net zo’n gevaarlijke risicofactor als bijvoorbeeld roken. Italiaanse onderzoekers hebben vastgesteld dat ongeveer 80% van de sporters die tijdens het hardlopen werden getroffen door een infarct, al eerder signalen kregen die wezen op hartfalen. Een bezoek aan de huisarts had wellicht erger kunnen voorkomen. Deelnemers aan marathons behoren volgens sportartsen altijd een sportmedische keuring te ondergaan voordat ze aan een trainingsprogramma voor de marathon beginnen. Bron: dokterdokter.nl Huib de Kwant

6

Hardlopen en ouder worden Hardlopen is ongekend populair. Dat zien we ook bij onze vereniging. Steeds meer ouderen willen zolang mogelijk actief blijven. Training geven aan ouderen is in beginsel niet anders dan training aan jongeren geven. Maar er zijn een aantal verschillen, waar de atleet of atlete en de trainer zich van bewust moeten zijn. De belangrijkste veranderingen treden op in het hart en het bloedvatensysteem, in de ademhaling, in de spierkracht en de aansturing van de spieren door het zenuwstelsel, in gewrichten en pezen, in het energieverbruik en tenslotte zijn er nog de verschillen tussen man en vrouw. Hartslag en slagvolume dalen met het ouder worden, evenals de hoeveelheid zuurstof die de spieren uit het bloed weten te halen. Hierdoor daalt de maximale zuurstofopname en dus het uithoudingsvermogen. Dit is ongeveer 1% per jaar. Bij vrouwen na de overgang zo rond hun 50e jaar en bij mannen na hun 60e treedt echter een versnelde afname op. Door de afnemende longelasticiteit vermindert de hoeveelheid lucht die we kunnen inademen. Dit gaat langzamer dan de daling van de maximale zuurstofopname, dus het effect op het uithoudingsvermogen is gelukkig beperkt. De belangrijkste spierkracht voor een hardloper is die van de beenspieren. Al vanaf het 25e levensjaar gaat deze achteruit. Bij mannen sterker dan bij vrouwen. Dit komt door een verlies aan spiermassa, hetgeen tot ongeveer het 60e jaar door effectieve training aardig tegen te houden is. Daarna is er een aanzienlijke daling in testosteron en groeihormoon die beide invloed uitoefenen op de spierkracht. Tevens worden de spieren stijver door minder flexibel bindweefsel, waardoor er een verhoogde kans ontstaat op blessures in m.n. de kuit en de hamstrings. Warming

up en cooling down zijn op latere leeftijd dus van essentieel belang. Onze spieren worden aangestuurd door onze zenuwen. Met het ouder worden neemt het aantal spieren dat reageert op de zenuwprikkels af. Dit is overgens groter in de benen dan in de armen. Looptechniek en de snelheid van reageren op situaties nemen steeds meer af: grotere kansen op vallen e.d. Spierkrachttraining is voor de oudere atleet daarom noodzakelijk. Explosiviteit dient echter te worden vermeden. Bij de gewrichten neemt de bewegingsuitslag af. De mate en de snelheid daarvan verschillen sterk van

persoon tot persoon. De afname van het kraakbeen tussen de gewrichten (artrose) is een bekend probleem. Boven de 65 jaar heeft ca. 75% in meer of mindere mate last van artrose. Dat dit komt door “dat idiote hardlopen van jou” zoals iemand mij eens toetoeterde, daar is geen hard bewijs voor. Wel kan bij bestaande

afwijkingen artrose eerder optreden. Overigens is de afname van het kraakbeen een natuurlijk proces en hebben velen tot op hoge leeftijd er nauwelijks last van. Pezen zijn de verdikte uiteinden van de spieren die aan de botten gehecht zijn. De treksterkte hiervan neemt tussen de 21 en 80 jaar met 50% af. Boven de 50 jaar zien we een toename van achillespeesklachten. Aanvullende oefeningen voor lenigheid, stabiliteit en coördinatie zijn dan ook noodzakelijk. Je kunt hiervoor naar een sportschool, maar ook simpele hulpmiddelen thuis zijn effectief, zolang je het maar doet. Wanneer we ouder worden, worden we vaak dikker. Dit komt doordat het energieverbruik van het lichaam in ruste daalt en dit komt weer door de verminderde spiermassa. Er ontstaat meer vetweefsel. Tevens is het lichaam minder in staat efficiënt energie uit vet te

7

produceren. We zien b.v. dat een oudere atleet die geblesseerd is, snel in lichaamsgewicht toeneemt. Aandacht voor de juiste voeding, vermijden van allerlei tussendoortjes en alternatieve bewegingsvormen doen ( fietsen, zwemmen ed.) zijn dan belangrijk. Door de mindere spiermassa en grotere hoeveelheid lichaamsvet zijn de prestaties van vrouwen minder dan die van mannen. Tevens bevat het vrouwelijk bloed minder hemoglobine, waardoor er minder toevoer van zuurstof naar de spieren is. Na de overgang ontstaat er door de vermindering van de hormoonproductie een versneld botverlies bij alle vrouwen (osteoporose). Kalkrijke voeding en een goed opgebouwde training kunnen dit proces vertragen. Spiertraining (om de botten te

ontlasten) mag naast de algemene looptraining niet ontbreken. Ouder worden gaat gepaard met fysieke veranderingen. De bron van de eeuwige jeugd bestaat niet en dus willen we verantwoord blijven sporten, dan zullen we ons bewust moeten zijn van het feit dat de inspanningen in de meest ruime zin aan onze mogelijkheden aangepast moeten worden. Dat betekent niet alleen dat wij als trainers ons in de verouderingsprocessen moeten verdiepen, maar dat er ook een permanente communicatie tussen loper en trainer moet zijn. Een leven lang fit is iedereen tenslotte toegewenst. Kees de Haard

Ademhalingstraining In mijn jeugd had ik veel last van astma en bronchitis, nog steeds gebruik ik ontstekingsremmers om het te onderdrukken. Een goede manier om dit te beheersen is ademhalingstechniek. Een goede techniek vermindert kortademigheid bij dagelijkse inspanningen door het gericht trainen van je ademhalingsspieren. Zowel op sportief als op medisch gebied heeft ademspiertraining de laatste jaren een belangrijke opmars gemaakt. Een veelvoud aan onderzoeken laat zien dat het gericht trainen en sterker maken van de ademhalingsspieren het lichaam in staat stelt beter of langer te presteren en gevoelens van benauwdheid of kortademigheid (dyspneu) te verminderen. We weten allemaal dat we door te trainen of te bewegen onze conditie verbeteren. Dit proces kan heel effectief ondersteund worden en snelle verbetering van de prestaties geven door middel van ademhalingsspier training. Wat is ademhalingstraining?

Ademhalen doe je gemiddeld 700 tot 900 keer per uur, 7 dagen in de week, bij inspanning tijdens trainingen loop het op en bij wedstrijden is het maximaal. Daarbij gebruiken de ademhalingsspieren, net als alle andere spieren in het lichaam, zuurstof en energie, de hoeveelheid kan variëren van 10% in rust tot wel 19% bij zware arbeid. Bij het leveren van prestaties kan de sterkte en efficiëntie van de ademhalingsspieren een beperkte factor vormen. Als ze niet sterk genoeg zijn kunnen ze bij een piekbelasting niet heel snel en veel ventileren, en als ze niet efficiënt zijn gaat bij een duurbelasting uiteindelijk zuurstofgebruik ten kosten van andere spieren( Metaboreflex) Met zwakke of minder goed getrainde ademhalingsspieren raken we sneller buiten adem en verbruiken een groter deel van de beschikbare hoeveelheid zuurstofrijk bloed in ons lichaam. Hoe sterker of beter getraind de ademhalingsspieren zijn hoe sneller. krachtiger en langer we kunnen ademen en hoe zuiniger ze zijn. Ademhalings feiten Bij rust ademen we gemiddeld tussen de 8

8

en 12 liter lucht per minuut, dit kan bij sporten oplopen tot 150 liter per minuut en voor atleten tot zelfs 220 liter per minuut! Onze uitademing is 'passief' en gebeurd door te ontspannen. Alleen tijdens inspanning of sporten gaan we geforceerd uitademen. De inademingsspieren zijn de belangrijkste spieren voor het ventileren van lucht door de longen. De sterkte van de inademingsspieren neemt af met de leeftijd, gemiddeld vanaf ons 30e maar bij actievere / sporters wat later. Zwakkere ademhalingsspieren zijn geassocieerd met kortademigheid, met name bij oudere mensen. De zwakte van ademhalingsspieren kan verschillende oorzaken hebben, maar de meest belangrijke is een gebrek aan training. "Use it or lose it" geldt net zo goed voor de ademhalingsspieren als voor been- of armspieren! Vicieuze cirkel: door (te) weinig beweging worden de ademhalingsspieren zwakker, dit leidt tot kortademigheid bij het leveren van inspanning / sporten, en dat leidt weer tot minder bewegen wat tot verdere verzwakking van de ademhalingsspieren leidt. Sommige medicijnen, oraal ingenomen steroiden om longontsteking te bestrijden bijvoorbeeld, kunnen ook leiden tot verzwakking van de ademhalingsspieren. NB geïnhaleerde steroïden leiden niet tot ademhalingsspier verzwakking. Kortademigheid is een veel voorkomend fenomeen bij longen hartziekten. Kortademigheid komt ook bij gezonde mensen voor bij het sporten of leveren van (zware) inspanning. Onderzoek laat zien dat er een verband bestaat tussen de sterkte van de ademhalingsspieren en kracht en duur waarmee we kunnen ademhalen, de sterkte van de ademhalingsspieren bepaald dus ook wanneer hoe snel we buiten adem raken. Hoe werkt ademhalingsspier training. Artsen gebruiken de power breathe, zelf gebruik ik iets heel simpels als een ballon, het principe is om met weerstand de longen

te trainen, uitblazen in een ballon, inademen door gesloten handen die je voor je mond houd. met weerstand kweek je sterkere spieren. De gebruikelijke training bestaat uit een opbouwfase van 6 weken. In deze periode train je twee keer per dag. Iedere training bestaat uit 30 herhalingen ( ademteugen) door gesloten handen, dit neemt 3 minuten in beslag, daarna 30 x uitblazen in een ballon, ook 3 minuten. En de kinderen of kleinkinderen vinden het ook leuk als papa of mama ballonnen aan het opblazen is. Na deze periode ga je verder op onderhouden van de training door om de dag deze oefening te doen. Probeer het, ik weet dat het resultaat oplevert. Arie Burger

NIKS “Hij doet niks, hoor”, zei de bazin. Nee hoor, Bruno kwam alleen maar blaffend op me afrennen terwijl ik mijn kuiten stond te rekken en hij bleef twee meter voor me staan grommen. Noem dat maar niks. Te vaak kom ik ze tegen als ik hardloop: types die de hond loslaten, gaan bellen of babbelen en niet opletten. En nu was ik het zat. Ik liep naar haar toe, té dicht. “Ik doe niks hoor”, tetterde ik in haar oor, “maar dit vindt u toch ook niet prettig?” Ze vond het niet prettig. Ria de Jong, [email protected]

“Een dief is er met mijn portefeuille vandoor gegaan!" schreeuwt de kampioen hardloper. "Kon je hem niet te pakken krijgen?" vraagt een van de omstanders. “Jawel, ik had zelfs een voorsprong, maar toen ik omkeek was hij verdwenen.”

9

In gesprek met Emiel van Bugnum

Vertel eens iets over jezelf Ik ben 41 jaar, woonachtig met mijn vrouw Anita en zoon Brian van 11 in Krimpen aan den IJssel. Geboren in Beverwijk en richting Krimpen gekomen zo’n 21 jaar geleden omdat Anita hier al woonde en wij samen gingen wonen. Hoe ben je met hardlopen in aanraking gekomen? Was voor het hardlopen al jarenlang bezig met zaalvoetbal. Heb zelfs in de beginjaren van mijn “zaalvoetbalcarrière” nog met Huib gespeeld in de sporthal aan de Populierenlaan. In 1999 zat ik op TV naar de marathon van Rotterdam te kijken. Ik liep al een poosje met het idee om te gaan hardlopen om wat meer conditie te krijgen. Ik zei toen tegen mijn vrouw dat ik het jaar daarop in 2000 de marathon van Rotterdam wilde lopen.Ben hier toen rustig voor aan het trainen gegaan en heb hem inderdaad in 2000 gelopen. Dat was mijn eerste marathon. Achteraf gezien is een voorbereiding van 1 jaar misschien wat te kort geweest. Weet nog dat ik in het Kralingse Bos behoorlijk kapot ben gegaan. Ik heb zo’n 7 jaar geleden de enkelbanden afgescheurd in mijn rechtervoet waardoor zaalvoetbal op een lager pitje kwam te staan. Welke wedstrijden heb je gelopen? Tot aan 2 1/2 jaar geleden ben ik rustig blijven doorlopen voor mezelf met pieken en dalen. Totdat ik het idee kreeg om de marathon van Parijs te lopen.Dit was tijdens mijn zomervakantie in Frankrijk. Ben hier toen voor gaan trainen maar werd 2 weken voor de marathon van Parijs ziek en kon niet gaan. Daarna heb ik mezelf ingeschreven voor Berlijn als nieuw doel en heb deze in 2009 gelopen.Daarna heb ik nog de marathons van Etten-Leur, Luxemburg, Eindhoven, Spijkenisse en Rotterdam gelopen. Ik heb mezelf al ingeschreven voor de marathon van

Zeeland op 1 oktober en de marathon van Nice naar Cannes op 20 november. Ik denk dat ik Spijkenisse in december ook ga lopen. Dit is een kleinschalige marathon met hooguit 200 deelnemers volgens mij. Wat was je vervelendste ervaring tijdens die wedstrijden? Etten Leur heb ik gelopen terwijl ik flink verkouden en beetje grieperig was. Heb toen behoorlijk af moeten zien. En je leukste ? Leukste marathon is de marathon van Rotterdam. Het is toch een “thuismarathon” voor veel mensen. Ik loop zondag’s vaak richting Rotterdam over de Brienenoord, Erasmusbrug, Maasboulevard enz. en weer terug naar huis. Luxemburg was ook heel leuk. Bijna geen meter is vlak. Altijd wel een heuveltje, licht omhoog, licht naar beneden, op een gegeven moment weet je niet meer of je nu naar boven of naar beneden loopt van de vermoeidheid/spierpijn Spijkenisse was ook leuk. Wind, regen en behoorlijk af zien. Hoe train je? Normaal gesproken train ik op dinsdag en donderdag bij MTK. Daarbuiten nog 2 of 3 x voor mezelf. Het ligt er aan of ik train voor een marathon. 12 weken voor een marathon loop ik 5 x per week.Per jaar rond de 3000 km denk ik. Verder nog wensen?Mijn wens is om gezond en fit te blijven en zonder blessures lekker te kunnen blijven trainen en leuke wedstrijden te kunnen lopen.

10

In gesprek met Marleen Ririassa-de Winter Vertel eens iets over jezelf Ik ben Marleen Ririassa-de Winter. 48 jaar, Lekkerkerkse van geboorte maar al bijna 30 jaar wonend in Krimpen aan den IJssel. Ben getrouwd met Marcel. Samen proberen wij onze 2 puberzonen op te voeden tot prettige, stabiele volwassenen (en da’s een hele klus!). Ik werk –al bijna 30 jaar- met veel plezier 3 dagen per week bij de gemeente Krimpen: ik begeleid riolerings-, herstratings- en afwerkingsplannen. In mijn vrije tijd sport, tuinier en lees ik graag en ook ben ik secretaris van Mixed Hockeyclub Krimpen. En nog een leuk weetje: ik heb de allereerste les die Huib de Kwant op het Krimpenerwaardcollege gaf mogen meemaken (je lessen waren hartstikke gezellig Huib, en dat ik nauwelijks voldoendes voor wiskunde wist te scoren lag absoluut niét aan jou maar geheel aan mij….) Hoe ben je met hardlopen in aanraking gekomen? ‘k Heb altijd gedacht dat hardlopen helemaal niets voor mij zou zijn. Maar een collega wilde graag bij MTK gaan trainen en bleef er maar op aandringen dat ik met haar mee zou gaan. Intussen bleek ik Diabetes te hebben, dus ik dacht: dan moet er nog maar een tandje bij wat het sporten betreft! Dat was in oktober 2009. Mij collega is inmiddels afgehaakt, maar ik hou vol! Welke wedstrijden heb je gelopen? Ik ben niet echt gefocust op het lopen van wedstrijden. Maar zo af en toe doe ik dan toch wel een keer mee. Mijn “debuut” was de 6 km-ambtenarenveldloop bij de Neeltje Jans, daarna de 5 km-loop in Krimpen (tijdens de wielerronde), wéér een keer de 6 km-ambtenarenloop (maar nu in Lelystad) én op 10 april jl. de 10 km-Rotterdamloop.

Wat was je vervelendste ervaring tijdens die wedstrijden? Ik had begrepen dat onze hele groep bij wijze van training mee zou doen met de 5 km-loop van Krimpen. Maar bij de start bleek de delegatie van onze groep uit slechts 3 personen te bestaan. En bovendien bleken de meeste deelnemers er een échte wedstrijd van te willen maken. Ik kan het lopen vrij lang volhouden maar niét met een al te hoog tempo. Die 3 rondjes rond het Middenweteringpark vond ik niet echt lollig: steeds (bijna) als laatste langs een flink aantal bekenden…. Zeer genant! En je leukste? Dat is toch echt wel het gevoel van overwinning dat je krijgt wanneer je –zonder stoppen- de finish gehaald hebt. En natuurlijk het feit dat je man en kids trots op je prestatie zijn. In dat opzicht was de 10 km-Rotterdamloop natuurlijk een tóp-ervaring! Hoe train je? 2 keer per week bij Anton en Ans Middelkoop. En in de aanloop naar 10 april was het zelfs 3 keer in de week! Aanvankelijk trainde ik bij de D-groep van René Jansen, maar hoe leuk dat ook was: het tempo lag me toch niet iets te hoog. Ik ben daarom afgelopen winter overgestapt naar de groep van Anton en Ans (de Toppers!) en dat bevalt nóg beter: een heel gezellige groep die flink van aanpakken weet. Dát, in combinatie met de enthousiaste, veelzijdige trainingen van Anton en Ans zorgt er voor dat ik nog steeds met veel plezier op dins- en donderdagen mijn kilometertjes maak.

11

Boer zoekt vrouw

Onze zaterdagtraining wordt meestal aangekondigd met een e-mailbericht op donderdagavond. Daarin wordt de route beschreven en soms een routekaartje toegevoegd. Van de route die we op een zaterdag in februari wilden gaan lopen kon ik echter geen kaartje leveren omdat het nieuwe fietspad vanaf de Perkouwse molen nog niet is vastgelegd. Ook de afstand was niet precies bekend. Maximaal 25 km, schatte ik. Het was een mooie zaterdag en Jan Burggraaf fietste dan ook mee. Eenmaal op het nieuwe fietspad ging het goed, maar bij de eerste de beste splitsing ontstond al twijfel. Gaan we naar rechts of naar links. Het eerste bleek onmogelijk, het tweede zou waarschijnlijk een te lange route opleveren. Hans vond dat niet zo prettig, hij mocht om medische redenen niet al te lang lopen en wilde desnoods dezelfde route teruggaan. Wij vonden dat geen goed plan en kwamen op een onverwacht alternatief: de fiets van Jan over het hek tillen en dus niet rechts- of links afgaan, maar gewoon rechtdoor, dwars door de weilanden, met de bedoeling om uiteindelijk op de weg van Stolwijk naar Berkenwoude uit te komen. Het was een goed plan, maar voor Jan was het afzien, terwijl zijn fiets er ook niet schoner op werd. Ook voor ons was het niet eenvoudig. Er waren smalle, natte paden en soms konden we maar één kant op omdat er een waterkering in de weg zat.

De fiets van Jan moest nog een paar keer over een hek getild worden. We naderden een boerderij. Hans en ik liepen voorop. ”Zou de boer thuis zijn?” vroeg ik aan Hans. “Een boer is altijd thuis, en anders zijn hond wel”, antwoordde Hans. Ik ging meteen wat langzamer lopen. De boer was inderdaad thuis, hij was aan het werk op zijn erf. We moesten hem dus wel passeren. We besloten de charmes van onze twee dames in de strijd te gooien, zij wensten de boer vriendelijk goedemorgen, waarop wij direct uitlegden waarom we op zijn grond liepen. Hij vond het allemaal wel best, maar vroeg zich af waarom we zoveel moeite deden om zo’n stuk te lopen. ”Jij ben de verstandigste”, zei hij in plat Stolwijks tegen Jan met de fiets, waarop Jan in ABK (=algemeen beschaafd Krimpens) antwoordde dat hij toch “…...de vollegende keer voor een fietspad moes zorrege…”. Afijn, we hebben geen hond gezien, en achteraf was het allemaal best aardig. We waren het ongemak snel vergeten, alleen onze schoenen en sokken zagen er wat minder schoon uit dan anders, maar ach, wat zou het… Huib de Kwant

12

Op weg naar mijn eerste marathon.

Ik heb altijd geroepen dat ik één keer de marathon wilde lopen. Voetballen zorgde er voor, dat echt trainen er niet inzat, maar in September 2010 dacht ik, nu moet het er maar eens van komen, ik heb me toen meteen ingeschreven en dacht daarna pas na over het trainen. Hoe pak je dat aan, schema,s opvragen, hier en daar maar eens navraag doen en dan gaan lopen. Zo in het begin gaat dat nog wel, de korte trainingen is goed te doen, maar dan komen de langere afstanden, in je eentje is 20 kilometer toch echt een aardig eind. In December kwam ik op een zondag in een groep van MTK terecht en dan maak je eens een praatje (eigenlijk moet ik zeggen dat jullie een praatje maakten en ik alleen maar ja of nee kon knikken). Jullie gaven me toen de tip: kom op zondag bij ons de lange afstanden lopen en bereid je zo voor op de marathon. Eenmaal thuis toch jullie site maar eens opgezocht en uiteindelijk de stoute schoenen aan getrokken en me aangemeld. Dan denk je nog als ik het maar bij kan houden, want ik kan alleen maar de zondag mee trainen. Hoe hard lopen ze echt etc. ( een beetje koud water vrees ), maar het ging allemaal vlotjes. En ik heb er echt heel veel aan gehad. Via deze weg wil ik jullie ook nog complimenteren (en Marien vooral bedanken) met de goede organisatie van de zondag lopen. Mooie routes, uitgebreide en duidelijke mails vooraf en leuke activiteiten tussen door. Koffie met appelgebak en pannenkoeken(zonder salade ) gaan er altijd wel in). Tot zover de aanloop naar de marathon toe. Vandaag heb ik mijn startbewijs opgehaald (8-4-2011) en dan op naar zondag. Na zondag zal ik ook nog verslag doen hoe ik mijn eerste marathon ervaren heb. De Marathon is achter de rug en ik moet zeggen het is me niet tegen gevallen (net

na het lopen en de dag erna dacht ik er anders over). Mijn doel was uitlopen en dat heb ik met 4:29:10 gehaald. De eerste 21 kilometer gingen lekker, als ik dat tempo had kunnen volhouden, had ik rond de 4 uur kunnen lopen, maar ‘middags in het bos kwam die man met de hamer en moest ik snelheid inleveren. Alles bij elkaar was het super om een keer mee te maken. De sfeer er omheen is geweldig, echt een spektakel. Dat is die spierpijn wel waard. Nu stap ik weer op de racefiets en als de wintermaanden zich weer aandienen en de fiets gaat weer in de schuur, dan kom ik weer bij jullie lopen. Een goede zomer allemaal, met veel mooi weer en geniet van de vakantie. Mark Buijs

13

Wat is er zo leuk aan hardlopen in een groep????

Nou daar wil ik jullie best wel eens wat over vertellen hoor. Ik ben al sinds 1999 lid van MTK en heb het altijd naar mijn zin gehad en heb dat nog steeds. In de loop der jaren zijn er heel veel veranderingen en wijzigingen geweest qua samenstelling van de groep/groepen.In het begin gingen we als 1 groep trainen en liepen we de duurlopen ook met al de mannen en vrouwen bij elkaar. Natuurlijk waren de mannen sneller, maar

geen probleem, lussen maar en de boel was weer bij elkaar. Ook altijd handig als de heren erbij waren, zeker als het erg hard waaide dan vormden zij de waaier en wij konden ons er lekker achter verschuilen. Heerlijk liep dat. De vereniging werd steeds

groter en groter en de verschillen tussen de atleten werden te groot en daarom werden er ook diverse groepen geformeerd op eigen niveau. Dus voor elk wat wils. Van A t/m D en de instapgroep. Voor mensen die nog nooit hadden gelopen was de instapgroep ideaal. Rustig tempo lopen en wandelen en rond 5 december kon deze groep al 5 km lopen. Onvoorstelbaar vonden ze dat, maar het gebeurde spelenderwijs. Er waren ook zeker heel geschikte trainers die zo’n instapgroep heel goed konden begeleiden en klaarstomen voor de ultieme test: De Rijnmondloop van 10 km. Dat is het doel waar je naar toewerkt en je bent helemaal blij als dit goed gelukt is. Nou is een trainer heel belangrijk, maar ook de groep waarin je traint. Voel je je thuis en geeft het een fijn gevoel om met z’n allen naar een doel toe te werken . Al lopend leer je elkaar goed kennen en ontstaan er ook hele leuke vriendschappen die staan als een huis.In zo’n groep ben ik na lang blessureleed terecht gekomen. We trainden bij Kees de Haard en deze trainer heeft een geweldige manier van training geven, maar ook de verhalen erachter met historisch oogpunt. Wat vonden wij dat gezellig en best wel leerzaam. Geleidelijk aan vielen er mensen af kwamen er mensen bij, maar ons vaste groepje bleef bestaan en we gingen zelf op zondagmorgen lopen. Het

tweede jaar was erg jammer dat MTK niet de trainingen kon geven die we gewend waren. Veel onrust binnen de vereniging en ik dacht echt dat het laatste uur geslagen was. Maar gelukkig is dit niet gebeurd en was het groepsgevoel erg groot want de meeste mensen bleven gelukkig lopen. Op zondag zijn wij dat ook blijven doen en het groepje wordt steeds groter.Met weer en wind lopen we gemiddeld tussen de 10 en 15 km. Rustig tempo, zodat we ook nog gezellig kunnen bijkletsen als we elkaar een paar dagen niet hebben gezien. We genieten van dat we buiten lopen en van de gezelligheid. We plannen af een toe een uitstapje naar een andere locatie om te lopen en dat bevalt heel erg goed. Ze zijn van plan om dit nog heel lang te doen. Heel veel hardloopgroetjes, Pia van Beek

14

Het voelde zo gaaf

10 april 2011, de dag waar ik naartoe leefde sinds september. Ik ben begonnen bij de beginners en merkte dat ik al snel vooruit ging. Er kwamen steeds meer hardloopspullen in mijn kledingkast en ik ging zelfs in mijn weekend een dag lopen. De oliebollenloop was mijn eerste doel, maar zo zenuwachtig als ik voor de 10 km was, heb ik nog nooit zo ervaren. Heel de week was ik bezig met de loop. Wat ga ik eten? Wat zeggen de weerberichten? Makkelijke schoenen aandoen, zodat ik geen blaren zou krijgen. En eindelijk brak de dag aan. Ik woon in Rotterdam, dus ik kon lopend naar het Hofplein om mij bij de rest van de groep te voegen. Al bij de Kruiskade zag ik mensen inlopen, ik draaide bij centraal station het Weena op richting Hofplein en ik zag de grote menigte al tegemoet. Er verscheen een glimlach op mijn gezicht en het voelde zo gaaf! Ik hoorde bij die groep mensen, ik zou daar straks tussenstaan! Om 11 uur liepen we op het Hofplein en liepen langzaam richting de Coolsingel. Zo veel mensen bij elkaar, mensen die ook getraind hadden voor de 10 km, mensen die langs de kant stonden om ons aan te moedigen. Het gaf zo’n goed gevoel. Het is als een soort waas voorbij gegaan. Voor ik het wist was ik op de helft en liep ik goed op tijd. -------------------------------------------------------------

Ik genoot van de mensen en de muziek om me heen. De laatste kilometer kwam eraan. Onder de kubuswoningen door ging ik voor de versnelling. Ik zag de marathonlopers aan de andere kant van de weg de laatste kilometers ingaan. Ik draaide de Coolsingel op en ik zag mijn familie staan. Ik was zo trots! Ik had het gedaan, ik had het gehaald! en ik zei meteen: “Volgend jaar weer!” Sanne Hoekstra

(door Leontine van den Bos, hoofdredacteur van Margriet)

15

10 april, een mooie dag in Rotterdam, Vandaag staan de marathon en de 10 km in Rotterdam op het programma, we missen de kleedruimte bij Havelaar en Stolk, achteraf zeg je, dat waren zeer mooie jaren. Altijd een perfecte locatie, leuke gastheren/gastvrouwen, wij als lopers waren daar zeer verwend. Een broodje en een glas bier na afloop. Dit jaar is het even nadenken hoe dan. Henny en ik besluiten op de fiets te gaan. Het is heerlijk weer, we zetten de fietsen neer bij het Haagse Veer, dicht bij de start, de kleding al aan, nog wat drinken, een banaantje en even warm lopen. Het is raar maar waar, op de Coolsingel is het gigantisch druk, een blok verder en het is stil. Ook de toplopers weten het, zij zijn daar ook aan het warm lopen. Ik steek nog even mijn duim op naar ze, zij doen het terug, ik zie de brede witte glimlach achter hun bruine gezicht, volgens mij zijn ze niet nerveus. Wij lopen naar het startvak, nog even naar een plasvierkantje en dan het startvak in, we hebben besloten aan de Bijenkorfkant te starten, daar vind ik het rustiger. Nadat de laatste lopers van de Marathon op weg zijn, stromen wij door naar de startlijn, nou ja een 50 tal meters daar vandaan. Enkele lopers uit Krimpen en Berkel staan bij ons, we maken geen afspraken, ieder loopt zijn eigen wedstrijd, na de finish zien we elkaar wel weer. Na het startschot duurt het even voor we kunnen starten, de meute komt langzaam op gang, 8000 lopers op de 10 km. We kunnen niet echt doorlopen, we besluiten niet te gaan zigzaggen, dan maar iets rustiger lopen.

Na 5 km hopen we meer ruimte te krijgen, op diverse plaatsen is het vrij smal en moeten we even inhouden, ook zijn er veel lopers die al armworstelend iedereen voorbij proberen te komen. Waarom start je niet vooraan, dan kan je hard doorlopen. We zien veel bekenden langs de weg, ook missen we er een paar. Als de Coolsingel opdoemt hebben we het toch weer gedaan, leuk parcours, soms te smal voor de 8000 lopers, we doen het voor de gezelligheid en de finish op de Coolsingel. Als opa en oma dan opgewacht worden door een kleinkind, natuurlijk zijn de kinderen er ook, dan kan je spreken van een geslaagde loop, dat de gekregen rozen in onze fietsen een beetje verwelken, dat is dan jammer. We drinken en eten nog wat in de stad met zijn allen. Dan op de fiets naar huis, maar dan wel langs het parcours, de marathonners hebben het zwaar op de 35 kilometer, velen wandelen. Het leed zit achterin. Voor een scherpe tijd op de tien kilometer is Rotterdam ongeschikt, voor een prestatie en gezelligheid des te meer. Of we volgend jaar ook armworstelend meedoen, we weten het nog niet. Arie Burger

16

Explosieven opruimen in de nacht voor de marathon Het overkwam Tom Oostendorp, die als politieman te maken kreeg met de dramatische gebeurtenissen in Alphen aan de Rijn. Waarom loop je marathons? Eigenlijk is lopen niet echt mijn hobby, maar de marathon van Rotterdam vind ik iets speciaals. Mijn doel was om dat 25 keer achter elkaar te doen, maar door een familieverplichting heb ik er één gemist. Hoeveel heb je er totaal gelopen? 21 in Rotterdam, één in Leiden en de twee natuurmarathons in de Krimpenerwaard. 25 keer Rotterdam hoop ik te halen. Hoe was je voorbereiding op de laatste marathon? Omdat ik elk jaar wat achteruit ging ben ik vanaf 2009 wat serieuzer gaan trainen. Op maandag, woensdag en zaterdag zoveel mogelijk meedoen met de groep van André en Huib en de natuurmarathon als extra marathon in het najaar. Dit jaar heb ik dat vrij consequent volgehouden. Je bent dus een politieman met een goede conditie? Ik moet zeggen dat ik bij conditietests vaak sterker ben dan jongere collega’s. Dat verwachten ze dan niet, het doet mij wel goed. Maar vlak voor de marathon was je niet zo blij met je beroep? Op zaterdagmiddag zat ik rustig in de tuin wat lichte klusjes te doen, toen ik hoorde dat er in Alphen aan de Rijn iets ergs gebeurd was. Toen de werkelijke situatie duidelijk werd, hield ik al rekening met een oproep, ik werk immers bij hetzelfde korps waar Alphen aan den Rijn ook onder valt. En dat gebeurde ook. De schutter had gedreigd dat hij explosieven in een aantal winkelcentra had neergelegd. In één daarvan moest ik als explosieven-verkenner gaan zoeken. ’s Nachts om een uur of drie kwam ik pas weer thuis.

En toen? Ja, dan slaap je niet meteen. En dan loopt de wekker om 8 uur af!! Leuke dag? Jawel, maar een gek begin. Niet met z’n allen in de metro, niet met z’n allen in de kleedruimte bij Havelaar. Gewoon je trainingspak uit bij de Koopgoot en naar het startvak. Tevreden? Ik heb hem weer uitgelopen, daar ging het om. Lekker weer, beetje warm en natuurlijk een beetje duf van de korte nachtrust. En nu? Gewoon weer een beetje trainen met de groep, op weg naar de natuurmarathon. Er zullen wel weer zachte paden op het programma staan. Nog wensen? Natuurlijk de 25 keer Rotterdam vol maken. De aanmoedigingen en steun van mijn vrouw Ellen blijven ervaren. Zij legt ook al jaren de “marathon” af met gebruikmaking van de metro om mij zo op verschillende punten langs het parcours te zien en aan te moedigen. En niet te vergeten “onze” Jan Burggraaf, bijna altijd aanwezig tijdens de trainingen van de “maandagavond” groep. Hij fietst dan mee met ons als “coach”, beveiliger, rijdende drinkpost en voorziet ons van mini Mars/Snickers en koek als wij op zaterdag een lange afstand hebben gelopen. Ik hoop dat Jan dit nog lang blijft volhouden.

17

Marathon of 10 km??

Na 17 keer de marathon van Rotterdam gelopen te hebben deed ik dit jaar voor het eerst mee met de 10 km loop. Omdat ik in november al de natuurmarathon had gelopen, wilde ik Rotterdam een keertje overslaan, maar omdat mijn zoon de 10 km zou lopen, besloot ik om met hem mee te gaan. De verschillen waren gigantisch:

1. De voorbereiding was alle vorige keren

hetzelfde: de laatste maanden 4 of zelfs 5 keer per week lopen, een paar weken voor de marathon wat gas terugnemen en de laatste week erg veel koolhydraten stapelen en extra drinken. Dit jaar trainde ik gewoon met de groep, at niets extra’s en dacht er niet aan om extra te drinken.

2. De laatste avond nam ik altijd één bescheiden biertje en ging op tijd naar bed. Ik sliep vervolgens erg onrustig. Dit jaar waren het twee halve liters, ging ik om een uur of half één naar bed en sliep heerlijk.

3. Op zondag gingen we al vroeg met de hele groep naar Rotterdam, om ons in het WTC-gebouw voor te bereiden. Daar ging ik zeker nog vier keer naar het toilet, bleef ik drinken tot een uur voor de start en at ik een maaltijdreep om zonder al te veel problemen nogmaals de koolhydraten aan te vullen. Dit jaar stapten we om kwart voor tien in de auto, deden we nog een plasje bij McDonald en dronken een paar slokjes water.

4. Vroeger gingen we een half uurtje voor de start naar vak C (waar ik behalve de eerste keer altijd heb mogen starten). Ik stond dan een meter of vijf voor de startstreep, zodat mijn bruto- en nettotijden nauwelijks verschilden. Dit jaar sloten we vlak voor de start in een grote groep aan en moesten bijna 4 minuten wachten alvorens de startstreep te passeren.

5. De loop zelf. Absoluut niet te vergelijken. Bij de marathon probeer ik altijd om in een zo constant mogelijk tempo te lopen en begin met 4:15 min/km. Dat hou ik dan vrij lang vol, later in de wedstrijd gaat dat wat zakken (in mijn eerste 13 marathons was dat overigens nog 4,0 min/km, maar we worden

allemaal ouder!) Deze keer was er geen sprake van een constant tempo. Ten eerste had ik het gevoel dat iedereen “in de weg liep”, zodat het tempo aanvankelijk zo rond de 5:50 min/km lag. Ten tweede zagen we steeds gaatjes, zodat we ons zigzaggend en met korte versnellingen van de ene kant van de weg naar de andere verplaatsten.

6. De eindtijd Mijn marathons liep ik de laatste jaren in een gemiddelde tijd van 4:35 min. per km. Nu mijn 10 km: gemiddeld 5:12 min per km.

7. De foto’s die mijn dochter altijd maakte waren en nu niet. Tijdens de marathon loop

ik meestal alleen. Ze ziet me van verre aankomen, loopt een stukje met me mee en onze schoonzoon maakt de foto’s (of andersom). Dit jaar heeft ze ons niet eens in de gigantische massa kunnen ontdekken!!

8. Na afloop: ik ben meestal uitgedroogd, moe en misselijk en wil zo snel mogelijk in een rustig hoekje zitten en verder niets, vooral niet eten en drinken. Dat kwam pas later op de dag. Deze keer gingen we direct aan de wandel, keken bij de marathon en gingen een broodje gezond eten.

De conclusie: loop je om te genieten of loop je om te presteren. Ik realiseer me terdege dat het deze keer gewoon leuk was, erg leuk, maar dat de kick van de geslaagde marathon er niet was. En volgend jaar: dan hoop ik (op mijn zestigste!!) mijn 20e marathon te lopen, maar of ik het weer allemaal op kan brengen?? Huib de Kwant

18

Brink Kralingse Kerklaan

Kralingseweg Rottekade

Bij het sluisje Terbregge

Algerabrug Ommoord

De “E”-groep en hun rondje Rotte

19

10 km loop

20

Rotterdam marathon

21

Koninginneloop 2011

22

Bevrijdingsloop

23

1 2 3 4 5 2001 Huib de Kwant

2 55 36

André Voets 3 09 09

Cor v.d. Enden 3 12 02

Aad Koster 3 30 00

Yvonne Voets 3 30 50

2002 Huib de Kwant 2 51 17

Cor Zondervan 3 13 40

Willem van Ek 3 17 05

Cor v.d. Enden 3 19 50





Hans Seele 3 21 07

Willem van Ek3 21 53


Fred de Jongste 2 52 54



Dick Snijders 3 18 52

2005

Fred de Jongste en Huib de Kwant 2 46 02



John van Tol 3 16 43

2006 Fred de Jongste 2 54 05


Wilco Alblas 3 09 28

Paul Slot 3 29 57

Yvonne Voets 3 30 37



Marc Jacquemard 3 36 21

Hans Seele 3 37 01

Max Manuputty3 49 18

2008 Chris Bezemer 2 59 28

Huib de Kwant 3 01 50

Hans Seele 3 39 08

Fred de Jongste 3 42 04 (training)

Cock Visser 3 44 24





Rico Slot 3 23 39



Rico Slot 3 25 29


Marian Verwey3 46 57

2011 Michel Bouman 3 28 52

Rico Slot 3 31 30

Emiel van Bugnum3 36 15

Jos Westbroek 3 44 40

Dick Dekker 4 01 04

MTK Rotterdam Marathon top 5 periode 2001-2011

24

De A van Apeldoorn Jaarlijks is er een geweldig hardloop evenement in Apeldoorn, de Wintermarathon. Het is inmiddels uitgegroeid tot een van de grootste hardloopevenementen van het jaar. Met name de langere afstanden die er gelopen kunnen worden lopen door schitterende natuur. Op 6 februari reisden 5 leden van de A-groep af naar Apeldoorn om in het kader van de marathonvoorbereiding een wedstrijd over 27,5 kilometer te lopen over een heuvelachtig parcours, bepaald niet makkelijk voor polderslopers zoals wij zijn.

Om 8 uur ’s ochtends werd verzameld bij De Treffers. Helaas zat het weer wat tegen, althans om te lopen, want er stond windkracht 9. Met een temperatuur van rond de 10 graden was er allesbehalve sprake van een winterse wedstrijd. Het voordeel was dat er wel in korte broek gestart kon worden, maar bij de ambities voor wat betreft de tijden kon direct een groot vraagteken worden geplaatst.

De resultaten ten opzichte van de streeftijden waren wisselend:

Michel Bouman was vandaag de sterkste. Vooraf was uitgangspunt dat hij langdurig hetzelfde tempo zou lopen van circa 4 minuut 30 per kilometer. Ook was belangrijk een keer niet te snel van start te gaan, want daar had Michel slechte ervaringen mee in het recente verleden. De omstandigheden deerden Michel deze keer niet en dus werden alle doelstellingen gehaald. Michel liep een prachtig gemiddelde van circa 4 minuut 26.

2.01

John van Tol ging samen met Rico van start met de ambitie binnen 2 uur te finishen. Het beoogde tempo werd exact 5 kilometer volgehouden, daarna zakte het al iets in. Het loodzware parcours eiste zijn Tol en John kwam gefrustreerd over de finish in een altijd nog mooi tijd. Het eerste uur na de finish was John’s vocabulaire beperkt tot 3 woorden, en John was niet te beroerd de tekst vele malen te herhalen: “wat een kutloop”.

2.04

Jos Westbroek wilde een stabiele wedstrijd lopen en uitkomen op een tijd van ongeveer 2 uur 7. Jos ging rustig van start en ging in gesprek met het asfalt. Dat lukte, hoewel asfalt de eigenschap heeft niet veel terug te zeggen. Jos was dan ook verguld met zijn tijd na afloop en pakte bovendien, misschien wel het meest tot zijn eigen verbazing, de bronzen plak

2.06

Rico Slot was na al eens in 2 uur 1 te zijn gefinisht op dit parcours, van plan met John onder de 2 uur te duiken. Helaas sloeg het noodlot toe, een geïrriteerde grote teen, voor degene die het weten willen de rechter, gooide roet in het eten. Hoewel Rico circa 5 kilometer bij John kon blijven, ging het verval heel hard en zag hij Michel en Jos onderweg langszij komen.

2.08

25

Emiel van Bugnum wilde in zijn marathonvoorbereiding wat meer wedstrijdhardheid opdoen en Apeldoorn was daarvoor een uitstekende gelegenheid. Zijn doelstelling was tussen 2 uur 10 en 2 uur 15 en dat lukte hem prima. Net als Michel en Jos bewees Emiel dat te hard van start gaan in Apeldoorn funest is en dat bij een beheerste start het een prachtige wedstrijd kan zijn.

2.12

De A van Ambitieloop De halve marathon van av Start werd traditiegetrouw 3 weken voor de Marathon van Rotterdam gehouden. Anders dan de traditie waren de omstandigheden deze keer perfect. Nauwelijks wind, een graad of 10 en

een waterig zonnetje. De A-groep was met maar liefst 6 lopers vertegenwoordigd. Onder de omstandigheden en iedereen zo goed als marathonklaar waren de resultaten prima en na afloop dus niets dan lachende gezichten.

De afgelopen 2 jaar liep Rico een PR tijdens de ambitieloop. Uitgangspunt was deze keer binnen 1 uur 30 te finishen en aldus ide buurt te komen van een PR. Met een mooi groepje onder leiding van mede-MTK-er Chris Bezemer werd een stevig tempo ingezet. Onderweg werd duidelijk dat het breken van het PR weer tot de mogelijkheden behoorde en dat lukt dan ook, voor de 3e keer in successie.

1.27

John van Tol was niet alleen teleurgesteld over Apeldoorn, maar ook over een andere A, die van Alphen. Daarom startte John voorzichtig, om later in de wedstrijd nog een groot aantal lopers in te halen, om uiteindelijk te finishen in een prachtige 1 uur 28, net geen PR.

1.28

Michel Bouman wilde nu eindelijk een keer binnen de 1 uur 30 finishen, hetgeen gelet op de tijden op andere afstanden zou moeten kunnen. Tot op tweederde van de wedstrijd wist Michel zich te handhaven in een groepje met de meer ervaren Chris Bezemer, Huib de Kwant en Rico. In het laatste stuk moest Michel weliswaar iets toegeven, maar eindigde toch ruim binnen uur 30, een prachtig PR.

1.29

Jos Westbroek verwachtte niet binnen 1 uur 30 te kunnen finishen, maar wilde daar wel dicht bij komen. In een mooie vlakke race lukt dat ook goed. Saillant detail, Jos liep dan wel geen PR, maar wel zijn beste tijd op de halve marathon in 22 (!) jaar. Je wordt ouder Papa!

1.30

Willem van Ek is al jaren in een min of meer constante vorm en wist daarom goed wat hij tijdens deze loop zou kunnen, een tijd kort boven 1 uur 30. Ervaren als Willem is, lukte dat ook prima. Ook voor Willem betekende dit weliswaar geen PR, maar als trainer zal Willem best trots zijn geweest dat maar liefst 3 van zijn pupillen wel een PR wisten te realiseren.

1.31

26

Emiel van Bugnum zijn vorm was al tijden prima, zowel in Apeldoorn als bij de A van Alphen. Een PR op de halve marathon zou een mooi vervolg zijn van een reeks goede prestaties. Emiel trok weer zijn eigen plan, trok zich weinig aan van de lopers om hem heen en liep voor het eerst in zijn leven strak naar een tijd binnen de 1 uur 35, ook een prima PR en als Emiel zo doorgaat zal het daar niet bij blijven.

1.34

De A van Arathon Maar liefst 6 lopers van de A-groep vonden het op 10 april een goed moment om een marathon te voltooien. Vijf van deze lopers deden het in Rotterdam, Willem van Ek trok echter naar het oosten van het land om in en rondom Arnhem en Nijmegen de Han Kan

marathon te voltooien. Om het contrast te schetsen, Willem stond aan de start met 89 anderen, de overigen met duizenden anderen, de 5 zagen een miljoen toeschouwers, Willem heeft alle toeschouwers –zonder tijdverlies- persoonlijk de hand gedrukt!

De Han Kan Marathon startte reeds om 9 uur. Dat betekende voor Willem vroeg op, want er moest ook nog ruim een uur met de auto worden afgelegd. Achteraf gezien was het nog niet zo slecht, want door de vroege start had Willem geen last van de warmte die zich later op de dag ontpopte. Mede daardoor had Willem op het moment van finishen dan ook geen idee dat hij met een mooie 3.24 al zijn pupillen zou voorblijven en aldus de snelste MTK-er van de dag te zijn.

3.24

Michel had grote plannen. Met zijn hoge basissnelheid zou een tijd van binnen de 3.10 er misschien wel in zitten. De eerste helft van de marathon ging prima op dat tempo, maar daarna werd het al snel minder. Het tempo daalde even snel als de temperatuur steeg en de 3.10 raakte ver uit zicht. Een paar keer schuiven met de doelstelling leverde een tijd op binnen 3.30 en een plek als 2e MTK-er. Die 3.10 komt er nog wel een keer als je zo door gaat!

3.27

Rico houdt meestal zijn streeftijd lange tijd voor zich, maar na de succevolle Ambitieloop kon hij er toch niet langer omheen, er zat een PR aan te komen en de doelstelling werd op 3.15 vastgezet. Helaas bleek het niet Rico zijn dag, vanaf de eerste kilometer was het tempo te laag. Hoewel Rico lange tijd dacht dat zijn tijd nog wel zou komen, kwam die tijd niet, ook omdat Rico nooit goed presteert bij warmte. Toch een prima prestatie en dat PR komt er wel weer een keer van.

3.31

Emiel had zijn marathons in het najaar van 2010 allemaal in 3.46 gelopen en vond het nu tijd verder richting de 3.30, en liefst daarbinnen, te manoeuvreren. Emiel was ook goed in vorm, zo bewees hij tijdens de Ambitieloop. Emiel trok zich dan ook weinig aan van de zon, de warmte en alles wat hem tegen kon houden. Gestaag ging hij naar een mooi PR van 3.36, die 3.30 gaat er later een keer komen!

3.36

27

Jos had er maar liefst anderhalf jaar voor uitgetrokken om weer marathon-fit te worden. Ondanks tegenslagen in die periode, zoals een liesbreuk, was Jos marathonklaar en had zichzelf ten doel gesteld binnen 3.20 te finishen. Halverwege lag Jos goed op schema, maar het noodlot sloeg toe met een zware hamstring-blessure. Hoe blijft een vraag, maar Jos slaagde er toch in te finishen, maar moest na afloop wel minstens 4 weken rust houden.

3.46

Jan Trouwborst vierde enkele dagen voor de marathon zijn 60-ste verjaardag en het feit dat hij zich sinds 1 april (geen grap) pensionado mag noemen. Niet alleen wat betreft het werk, maar ook als A-loper, Jan heeft besloten dat het mooi is geweest. Desalniettemin leverde Jan een puike prestatie door uit te lopen in 4.07. De A-groep zal je missen, Jan!

4.07

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- Vriendschap Wat kan er allemaal ontstaan uit 3 jaar hardlopen (nou ja … in mijn geval hard sjokken dan)? Ik had 3 jaar geleden niet gedacht dat ik er zo’n leuke vriendenclub aan over zou houden. Begonnen met een groepje van 4 meiden en inmiddels uitgegroeid tot een groepje van 7 meiden, namelijk: Pia, Jeanette, Roos, Astrid, Wendy, Adrie en ikzelf. Niet alleen lopen met elkaar, maar ook met elkaar lachen, met elkaar huilen, elkaar steunen in moeilijke tijden en leuke activiteiten (anders dan lopen…) met elkaar ondernemen. En zo gebeurde het dat wij zaterdag 16 april 2011 met elkaar aan tafel zaten in afwachting van wat komen ging tijdens de amuseworkshop (nog ter gelegenheid van

de verjaardag van Jeanette). Ieder van ons heeft één recept klaargemaakt en al dat lekkers moest natuurlijk ook opgegeten worden. De recepten waren heel divers en het waren allemaal kleine hapjes. Het opeten was voor mij het hoogtepunt van de avond; wat een lekkernij! Ik moet nu wel weer hard(er) gaan lopen (ipv sjokken) om al die extra calorieën eraf te lopen, maar dat mag de pret niet drukken. Het was echt een topavond en we mogen onszelf ook zeker TOPchefs noemen. Ik kijk nu al uit naar onze volgende activiteit! Meides, bedankt voor jullie vriendschap.

Antoinette van der Torren

28

80 km rijden om 800 meter te lopen Waarom baanwedstrijden zo belangrijk zijn? Mij wordt wel eens gevraagd: waarom rij jij zo’n eind om maar een klein stukje te kunnen lopen? Er zijn veel argumenten te bedenken om dit te kunnen onderbouwen. Echter er zijn er ook die hier het nut niet van in zien. We weten allemaal dat sporten de conditie bevordert, mits natuurlijk niet te veel of te lang. Als we al wat jaren aan hardlopen doen, en daarbij bedoel ik regelmatig, dan gaat het lichaam zich er naar vormen. In de zin van: het hart wordt groter, de spieren worden sterker etc. Nu komt eigenlijk het essentiële. Lopen we veel lange afstanden dan zal de inhoud toenemen. Dat wil niets anders zeggen dan dat we het langer vol kunnen houden op een bepaalde snelheid. De kruissnelheid zal over die afstand zo ongeveer hetzelfde zijn, globaal genomen. Ik zelf doe al enkele jaren in de zomer maanden mee aan baanwedstrijden. Hierbij loop ik dan verschillende afstanden zoals 200, 400, 800, 1000, 1500, 3000 en 5km.

Al deze afstanden zijn relatief zeer kort van duur, maar aan de andere kant zeer explosief. Het gevaar hiervan is, vooral op latere leeftijd, dat de kans op blessures

groot is t.a.v. langere afstanden. Maar een gewaarschuwd mens telt voor twee. Bij een goede warming-up en uitgebalanceerde oefeningen, zoals loopscholing, rek- en strekoefeningen is de kans op blessures klein. Eigenlijk net zo veel als bij langere weg wedstrijden. Om bij korte afstanden het competitie gevoel goed tot zijn recht te laten komen moeten er natuurlijk wedstrijden gelopen

worden. In een training kan men lang niet zo diep gaan als in een wedstrijd. Zo is het nu eenmaal. Dus dan zoeken we de wedstrijden op. Helaas is het zo dat niet elke gemeente een atletiek-baan tot zijn beschikking heeft. Zodat er soms wat kilometers gereden moeten worden voor een wedstrijd van korte duur. Aan de andere kant: als er lange duurlopen gelopen worden zijn we ook lange tijd van huis, dus waar is het midden? Ruud v.d. Velde

29

De barbaarse 60 km van Texel

Chris Bezemer (U weet wel: die van “als de bezem door de tuin moet”) liep onlangs mee in de 60 km van Texel, oftewel het eiland rond. We stelden hem enkele vragen: Was je goed voorbereid? Niet echt op 60 km natuurlijk, ik heb een aantal keren 30 tot 35 km gelopen. Was je er alleen naar toe gegaan? Nee, samen met wim Nobel en Arno Ruiter. Arno was geblesseerd en heeft de ronde fietsend afgelegd. We kwamen overigens al op vrijdag aan en verbleven op camping Dennenoord. De loop was op maandag (2e paasdag). De eerste dagen hebben we een beetje gerelaxed. Hoe was het weer die dag? Erg warm en bijna geen wind, dat merk je vooral als je aan de oostkant van het eiland komt, dan loop je heel veel onderaan de zeedijk en vangt helemaal geen wind en dat moet je nog een kilometer of 30! De westkant is mooi hè, zo langs het strand? Maar niet als de vloed op zijn hoogst is en je door het rulle zand moet lopen, en dan ook nog een beetje schuin. Je loopt een kilometer of 12 over het strand! Daarna werd het gemakkelijker? Nee, zeker niet. Na het strand komt de Muy, met allemaal halfharde zandpaden. Leuke plaatsjes gezien? Vooral geroken. Ik ben gek op vis, maar

niet na 50 km tijdens een duurloop. Bij Oude Schild liepen we over de kaden waar de vissersschepen liggen.

Hoe was de verzorging onderweg? Dat was goed geregeld: water, Cola, bananen, energiedrank, ontbijtkoek en erg veel sponsen. Wanneer zat je er doorheen? Mentaal vond ik het vanaf het begin al zwaar, je loopt hele stukken alleen. Toen Arno Ruiter bij me kwam fietsen (na 50 km) ging het een stuk beter. Het allerlaatste stuk ging zelfs goed. En je tijd? Ik was uitgegaan van 5:30 per kilometer, maar dat lukte uiteindelijk niet. Ik finishte na 6 uur en 22 minuten. Veel uitvallers? Er waren bijna 400 deelnemers, waarvan er minder dan 300 finishten. Ook Wim is uitgevallen. Na 44 km was hij erg misselijk en moest overgeven. Ik kwam binnen als nummer 114. Waar was de finish? In Den Burgh, waar we na afloop tomatensoep kregen. Hoe voelde je je na afloop Eigenlijk prima, weinig spierpijn en ik had best honger en dorst. We hebben pannenkoeken en bier genuttigd. Volgend jaar weer? Weet ik niet, meestal doe ik elke uitdaging maar één keer, maar je weet maar nooit.

30

Bevrijdingsestafetteloop 4-5 mei 2011. Via de site van MTK werd er een oproep geplaatst of er mensen waren die deel wilden nemen aan de bevrijdingsestafetteloop. Dit zou voor iedereen een nieuwe ervaring zijn. Nu dat was het ook! Een 30 tal leden van MTK en een aantal mensen vanuit de gemeente Krimpen aan den IJssel durfden deze uitdaging aan. Onderstaand volgt in het kort de ervaringen van diverse deelnemers. Angelique Fasching Ik heb echt een topavond en –nacht gehad op een lichamelijk ongemak na. Ik hoop dat dit een MTK traditie gaat worden. Met alle liefde organiseer ik het volgend jaar weer. John van Tol Door ervaringen vanuit de Roparun had ik ook zin in deze uitdaging. Echter een groot verschil was dat er nu in een groep werd gelopen en tijdens de Roparun liep ik als eenling met 2 begeleiders op de fiets. Greet Verheuvel Het was een absolute uitdaging zeker gelet op mijn leeftijd. Ik ben blij dat Arie mij enthousiast heeft gemaakt. Annette Verhoeven Mooie gedachte ten aanzien van de bevrijding, dit mogen we nooit vergeten. Lopen is leuk maar de randverschijnselen zijn nog leuker. Ik heb er zwaar van genoten. Marianne Audenaerde Ik heb veel respect voor alle lopers. Ik heb zelf een slechts een paar kilometer gelopen. Verder heb ik geprobeerd iedereen te voorzien van een natje en een droogje. Paul Slot Onze fakkeldrager. Het is goed dat we alle gesneuvelden herdenken, ook in vreemde gebieden.

31

Jan van Leenen Je moet alles uit het leven halen wat er in zit. Een nieuwe ervaring na 23 marathons. Het was een indrukkend gebeuren op het 5 mei plein, een aparte ervaring. Marian van Ek Het saamhorigheidsgevoel met de gemeente was heel bijzonder en goed voor de vereniging. Fijn dat je zelf kon bepalen wel of niet mee te lopen. Een keer verzuimen in de estafetteloop is niet erg. Deelname aan zo’n estafetteloop moet je een keer gedaan hebben. Erwin Audenaerde Het idee van het vuur van vrijheid overbrengen, sprak mij erg aan. Ik vond het erg leuk om de groepen vanuit andere steden te zien lopen. Rob van Apeldoorn . Ik zie geen parachutisten maar wel overal zoeklichten. Volgend jaar ga ik verder zoeken. Tjeerd Minkes Het was uniek. Zoveel mensen vanuit MTK op de been om een nacht te lopen. Dit is een boost voor de vereniging. Coos Loeve Ik hou van alles wat apart is. Ik wilde wel eens een nacht doorbrengen met MTK lopers. Complimenten voor degenen die dit allemaal hebben geregeld.

32

Henk Raven Dit wordt, als het aan mij ligt, een MTK traditie! Leuk spontaan team. Fijn dat de gemeente zo enthousiast reageerde op het Ja woord van MTK om mee te willen doen. Een plezierige samenwerking! Peter van den Bos Ik hou van gekke dingen doen. Ik vind het mooi dat het vuur wordt uitgespreid over het hele land. Gelukkig stonden er genoeg mensen ons op te wachten bij het stadhuis. Dit voelde erg goed. Cock van Kooten Lopen was mijn passie, nu ben ik als fietser mee geweest. Ik heb toch tijdens de bevrijdingsloop een paar kilometer gelopen. Moest helaas 8 jaar geleden stoppen met lopen bij MTK vanwege slijtage in mijn heup. Ben destijds begonnen bij de Brinkbrug met 10 tot 12 mensen. De bevrijdingsloop was erg gezellig en heb veel nieuwe gezichten gezien binnen MTK. Angela Bril Ik hou van uitdagingen en vond het erg leuk. Willem van Ek Lopen is mijn leven. Het lopen, de bevrijdingsgedachte en p.r. voor de vereniging waren voor mij redenen om mee te doen. Let wel: MTK is een van de grotere verenigingen van Krimpen. Michel Bouman Ik heb dit nog nooit meegemaakt. Ik vond het echt fantastisch. De 3 kilometers waren eigenlijk te kort, het mocht van mij langer. In de loop van de nacht werden de afstanden voor de A lopers ook wat langer. Dat was fijn.

33

Maria Huisman Leuk dat de gemeente zich voor dit evenement heeft ingezet. Tot op heden was ik geen lid van MTK. Voor mij was de bevrijdingsloop een goed testcase om lid te worden. Ik voelde me gelijk thuis binnen de groep van MTK. Ik heb veel getwitterd in de nacht en daardoor ook veel steun ontvangen. Peter Hanemaaijer Alles was prima geregeld, het was allemaal goed vol te houden. Slapen heb ik ’s nachts niet gedaan. Ik hoop dat we dit volgend jaar weer kunnen doen. Wil iedereen bedanken voor een waanzinnige nacht en dag. Rico Slot Als ik ergens aan mee kan doen met de vereniging doe ik mee. Voor herhaling vatbaar! Ik ben zelf actief lid van de vereniging en ik hoop dat meer mensen dit zullen gaan doen. Marien de Keizer Hier moeten we een traditie van maken. Bianca Fasching Knap gedaan van m’n zus hè? Edith Knibbe Leuk om met de groep een prestatie neer te zetten. Heel goed georganiseerd. Estafette is goed vol te houden.

34

Maaike Jansen van Galen Op uitnodiging van Tjeerd deden Angela en ik mee. Het was echt super. Er is echt niets misgegaan. Petje af voor de organisatie. Ik was erg zenuwachtig maar dat was niet nodig. Max Manuputty Ging heel goed. Ik ben sinds begin van MTK al lid. Ik heb al 27 keer een marathon gelopen. Op een sportieve manier bevrijdingsdag vieren is erg leuk. Jan Burggraaf De hele route gefietst, nu lust ik wel wat te drinken. Arie Burger/ Henny Ponsen Nu wij erop terug kijken hebben we het met z’n allen goed gedaan. Vooral Angelique als hoofdorganisator. Wij, als fietsers, hebben ervan genoten!! Verder veel gelachen met de andere fietsers Jan en Cock. Robert Knoop Ondanks dat ik niet zo lekker was en last had van mijn knie, hoop ik volgend jaar weer mee te kunnen doen. Het was een unieke ervaring.

35

Wageningen, 5 mei 2011 Het verhaal van een veteraan Meer dan 1500 atleten zijn vannacht in Wageningen verzameld om het bevrijdingsvuur te halen. Door heel Nederland zullen zij lopen als herinnering aan 66 jaar bevrijd zijn. Nooit mogen we dit vergeten . Estafette in groepsverband met 30 Krimpense atleten, begeleid door fietsers, gaan door de kille nacht over onbekende wegen. Het is een grote eer het vuur te mogen dragen. Voor mij een bijzondere gebeurtenis, want bijna 50 jaar geleden, stond ik met mijn maten 20.000 km van huis, de Papoea’s in Nieuw Guinea te verdedigen. Bij Sorong, turend over de Grote oceaan, zie ik de eilanden Doom, Waigeo, Batanta en nog verder weg weet ik het Indonesische eiland Halmahera. Kameraden zijn hier bij Sorong in het oerwoud gesneuveld, met militaire eer begraven, nooit zal ik hun lot en dat van de Papoea’s vergeten,zij zijn altijd in mijn hart gebleven.Huilende mannen en vrouwen bij het definitieve afscheid eind 1962, zij gingen een slechte en ongewisse toekomst tegemoet. Recht is er hier niet gedaan, maar wie zal dat nu nog weten. We lopen langs stille wegen en bevrijde steden. Sterren vonkelen aan de hemel en de kilometers glijden onder onze voeten voorbij. Een fantastische nacht met misschien hier en daar een pijntje van onwillige spieren, maar niemand zal dat deren. Maar weinig geluiden, in de verte het geblaf van een hond en een auto die ons zal passeren. De vermoeidheid doet zich voelen.

Maar langzaam breekt het ochtendgloren aan, mooie kleuren die ons begeleiden. Vogels die beginnen te fluiten. Nog steeds een koude wind rondom onze lijven en sommigen met zere kuiten. Voort gaat de weg, nu over meer bekende wegen. In de verte doemt voor ons op de plaats Krimpen aan de IJssel. Daar heen dragen wij het bevrijdingsvuur. Vooraf gegaan door motoren lopen wij nu fier en frank door de straten. Met een verlicht gevoel in een vrij land te leven. Ons doel is bereikt en het vuur mag ik aan de burgemeester, mevrouw Lennie Huizer geven.

MTK bedankt voor een perfecte organisatie en fantastisch dat we dit op initiatief van de gemeente met z’n allen hebben kunnen beleven. Paul Slot Trainer MTK

36

De reizende hardloper Ik ben van mening dat een hardloper niet gemaakt is om te reizen. Dat wil zeggen over lange afstanden, zoals in vliegtuigen en over langdurige zoals in files. En toch willen we het kennelijk zo graag. Na uren in de zomervakantiefile van ellende niet meer weten hoe je op die ongemakkelijke autostoelen moet gaan zitten; stilletjes dubbelgevouwen blijven zitten in die veel te krappe vliegtuigstoelen. De hamstrings protesteren, dat zijn ze niet gewend. Heuveltrainingen willen ze hebben. Wil je ver, dan moet je reizen. We willen steeds weer naar plekken waar we nog nooit geweest zijn en die liggen steeds verder. Wie ook al weer zei dat vakantie en dus ontspanning begint als je de deur achter je dicht trekt en je in je vervoermiddel stapt, die heeft vast nog nooit hardgelopen. De reis naar je bestemming is spannender dan het bereiken van je bestemming zegt de filosoof. Nou dat klopt wel, want mijn spieren staan na verloop van tijd helemaal gespannen dus waarschijnlijk is er aan mij een geweldige filosoof verloren gegaan. Wat een genot dan eindelijk eens lekker te kunnen lopen, zeker na het getob in die anti-anatomische vliegtuigstoelen die eigenlijk alleen maar geschikt zijn voor de slangenmensen van het Chinese Staatscircus. Voorlopig zit jij met je knieën onder je oksels; nuttig je met lange tanden je vliegtuigkwaliteitmaaltijd die je niet durfde afslaan omdat de bevallige stewardess je met die prachtige, professioneel smeltende blik aankeek; lees je daarna wat, moet je vervolgens ontzettend naar het toilet, maar durf je eigenlijk niet aan je buurman te vragen of je er even langs mag, omdat je ziet dat hij het in die folterstoel nog moeilijker heeft dan jij; raap je al je moed bij elkaar en vraag je het toch, waarbij hij je dan als een zombie langs laat gaan en jij in het gangpad ter breedte van een Big Mac terechtkomt, waarna je je langs die stewardess wurmt die je nog steeds even betoverend toelacht, terwijl je haar zonder

opzet toch dusdanig beroert, dat je daarvoor op straat gegarandeerd een bats voor je bollewinkel gekregen zou hebben. Je loopt wat rond, doet wat losmakende oefeningen zoals twintig keer teenstrekken totdat de kuiten gaan protesteren, de knieën draaien, de heupen losgooien, de enkels soepel maken en de ooievaarsstand aannemen. Dan realiseer je je dat je de verbaasde aandacht hebt van minstens de helft van het vliegtuig, de passagiers bedoel ik dus, en aangezien zij er geen snars van begrijpen waarom jij dit staat te doen, want zij zijn geen hardlopers anders zouden ze niet in dit vliegtuig zitten en als ze het wel waren zouden ze hetzelfde als jij

doen, besluit je maar tot de laatste en zwaarste oefening: weer in de stoel gaan zitten. En dan heb ik het nog over onze nationale luchtvaarttrots of wat daar nog van over is na de uitverkoop aan onze Franse zuiderburen. In Miami rolde ik ooit de vliegtuigtrap af. Nog zes uur tot de aansluitende vlucht naar Puerto

Rico. Dat werd nog even hardlopen om alle ellende en narigheid van mij af te zweten. Langs een lange, doorgaande weg met een onophoudelijke stroom benzinezuipende, Hummerachtige vervoermiddelen, die allemaal hun uiterste best deden de grootste, smerigste stofwolk over mij heen te blazen. Overgewicht is duidelijk een hopeloze, Amerikaanse kwaal: de auto's worden er daarom maar gewoon naar ontworpen. Afijn, naar Puerto Rico zaten we in een toestel waarin opstaan, laat staan oefeningetjes doen, wegens dreigende balansverstoring gelijk stond aan vastgeketend te worden in je stoel door een vierkante stewardess met een ijskoude blik die in het voormalige Oostblok niet misstaan zou hebben. Over twee weken pas weer terug, maar ik had nu al de riebels. Als je niet weet wat dat zijn, ga dan maar eens een langeafstandsvlucht maken direct nadat je je het leplazarus getraind hebt voor de marathon. Dan praten we wel verder. Kees de Haard

37

SPREUKEN MET BETREKKING TOT HARDLOPEN

• OOK DE LANGSTE TOCHTEN BEGINNEN MET DE EERSTE STAP

• ELKE TRAINING EEN PAAR PROCENT TE VEEL INZET EN JE SLOOPT JEZELF

• SPORTERS MOETEN BIJ HET BEOEFENEN VAN HUN SPORT SOWIESO NIET NADENKEN

• ALS IK HET ZO DRUK HEB DAT IK NIET MEER KAN HARDLOPEN DAN HEB IK

HET TE DRUK

• AAN EEN NIET-HARDLOPER UITLEGGEN HOE HET IS OM EEN MARATHON TE LOPEN IS ALS AAN EEN BLINDGEBORENE PROBEREN UIT TE LEGGEN WAT EEN REGENBOOG IS

• HOE EERDER JE EEN BLESSURE KRIJGT DES TE MEER TIJD JE HEBT OM ER

VANAF TE KOMEN

• JE VERSTAND IS ERG BELANGRIJK WANT DAAR WORDEN PROBLEMEN UITGEVONDEN

• HARD TRAINEN ZAL JE NIET VERDER BRENGEN DAN JE TALENT TOELAAT,

MAAR ZONDER DIE INSPANNINGEN ZAL JE NOOIT TE WETEN KOMEN HOEVEEL TALENT JE HEBT

• EEN WIJZE SPORTER IS ALS EEN SPELD, ZIJN KOP VOORKOMT DAT HIJ TE VER

GAAT

• HOE MINDER JE BEWEEGT DES TE MEER JE SLIJT

• LUIHEID BETAALT ZICH METEEN UIT, INSPANNING PAS LATER

• ACH, JE KUNT VEEL PLANNEN MAKEN, MAAR JE HEBT SLECHTS ÉÉN ZEKERHEID DE WERKELIJKHEID ZAL ALTIJD ANDERS ZIJN

• WIE HARD TRAINT HOEFT ZICH WEINIG TE ONTZEGGEN, MAAR WIE ZICH

ALLES ONTZEGT HEEFT OP DEN DUUR GEEN ZIN MEER OM TE TRAINEN

• EEN SLIMME SPORTER MAAKT STEEDS NIEUWE FOUTEN, EEN DOMME SPORTER MAAKT STEEDS DEZELFDE FOUTEN

• EEN VLIEGER KOMT PAS ECHT HOOG BIJ STEVIGE TEGENWIND

• EEN BEETJE VERBAASD BEN IK ALTIJD WEL ALS IK BIJ DE START AL DIE JAMMERKLACHTEN OVER ZIEKTES HOOR, BIJ HET STARTSCHOT SCHIETEN AL DIE ZIEKE MENSEN WEG EN ZIJN ZE INEENS BETER

• SEKS VOOR DE WEDSTRIJD? IK VIND HET PRIMA, MAAR JA VIND MAAR EENS

IEMAND

• HEB JE NIET DIRECT SUCCES, VERNIETIG DAN AL HET BEWIJS DAT JE HET GEPROBEERD HEBT

• DE OVERWINNING IS NIET ALTIJD VOOR DE SNELSTEN OF DE STERKSTEN

MAAR VOOR HEN DIE VOLHIELDEN André Voets (Bron: de hardloopscheurkalender, trainen voor een marathon door Rob Veer)

38

Receptenrubriek Dit recept is geschikt voor de mensen die na de marathon nog steeds pasta willen eten. Als je niet veel tijd hebt maar ook als je geen vlees wilt eten is dit een goed en lekker recept. Eet smakelijk!! Yvonne Spaghetti sciué sciué ( spaghetti snel en simpel) 6 personen Nodig: 600 gr spaghetti ( grand’italia all’Huovo) 350 gr mozzarella 150 gr Parmezaanse kaas, geraspt ( evt. grana padano) 20 verse basilicumblaadjes 6 eetlepels olijfolie extra vergine 1 kg verse rijpe tomaten( of 3 blikken gepelde tomaten) Doen:

• Snijd de gepelde tomaten in blokjes. • Neem een grote pan en stoof de tomaten in de olijfolie met de helft van de basilicumblaadjes. • laat inkoken tot een vrij dikke saus. • Verdeel de mozzarella in blokjes. Kook de spagetti bijna al dente in minstens zes liter

gezouten water. • Laat de pasta uitlekken en doe hem samen met een beetje kookvocht bij de tomatensaus. Voeg

de mozarellablokjes en de Parmezaanse kaas toe. • Zet het vuur hoger en vermeng alles tot de mozarella begint te smelten. • Garneer met enkele blaadjes basilicum en serveer meteen.

Serveer er een lekkere ( rucola)salade bij met een balsamicodressing . Recept dressing: 3 eetlepels olijfolie extra vierge; 1 eetlepel balsamicoazijn; 1 theelepel honingmosterd; zout en peper Yvonne Voets Wij ontvingen het droevige bericht dat een van onze leden, Ruud Boxman, op 58 jarige leeftijd is overleden. Voor de kerst van 2010 werd hij ziek en in maart dit jaar werd bekend dat hij longkanker had en niet meer beter zou worden. Hij is op 7 april j.l. overleden. Voor zijn verhuizing naar Maasland in 2009 heeft Ruud met veel plezier getraind in de beginners/D groep. Hij genoot ervan met een gezellig praatje een route door Krimpen te lopen; velen zullen zijn goedlachse en blonde verschijning nog herinneren. Hij laat zijn twee kinderen, zijn ouders en vele vrienden en overige familie na. Wij wensen hen veel sterkte met de verwerking van dit grote verdriet. .

39

10 april 2011 Rotterdam

(warming-up, wedstrijd en after-

party)

Snertloop (met dank aan keurslager

Mourik van de Crimpenhof)

MTK cross

AV-MTK clubblad voorjaar 2011

Documents

Transcript of AV-MTK clubblad voorjaar 2011