40ste jaargang

nummer 5

SurplaceSpeciaal

Clubblad van de Wielren- en Toerclub Woerden

oktober 2016

Een aandeel in elkaar

Ontdek alles over de Rabobank en sport op rabosport.nl

Sport inspireert en verbindt. Daarom steunt de Rabobank sporten waar we

allemaal naar kijken én de sport waar iedereen aan mee kan doen.

Daarom ondersteunen we het fietsen over de volle breedte.

De Rabobank sponsort zo’n 175 lokale Dikke Banden Races.

voor dunneén dikkebanden.

Baan makenvoor de

wielersport

2

Surplace Speciaal Surplace Speciaal is het zes maal per jaarverschijnende clubblad van WTC Woerden.WTC Woerden is op 10 december 1975opgericht. BestuurVoorzitter:  John Tuithofvoorzitter@wtcwoerden.nl / 0348 418921Secretaris:  Leendert Loutersecretaris@wtcwoerden.nlPenningmeester:  Marcel van Baakpenningmeester@wtcwoerden.nl0348 444706Wedstrijdsecretaris: Harry van Puttenrace@wtcwoerden.nl / 0347 351525Algemene zaken: Peter van Dieëndieen@caiway / 0348 451415  /  06 53145150 Andere contactenToercommissie: Cornel van der Woudetoer@wtcwoerden.nl  / 06 33832498  Jeugdcoördinatoren: jeugd@wtcwoerden.nlBram Brouwer / 0348 452591Bernadette de Vos / 0348 475745Kantinebeheer: Sylvia van den Broekkantine@wtcwoerden.nl / 06 22950005PR: Leendert Louter  PR@wtcwoerden.nl / 06 50896233Wedstrijdzaken: Pieter van Baakvanbaak@hetnet.nl / 0348 472358Wedstrijdkleding: Jaap Blonkjamieblonk@kpnmail.nl / 0348 473932Toerkleding: Bike Center WoerdenKorenmolenlaan 4B, 3447 GG WoerdenLief & Leed: liefenleed@wtcwoerden.nlWebmaster: Edwin Otto / 06 52667990webmaster@wtcwoerden.nlWebsite: www.wtcwoerden.nlClubgebouw Sur Place: 0348 417911Waardsedijk 40, 3448 HV WoerdenPapieren post:t.a.v. penningmeester WTC WoerdenJan Hoenlaan 22, 3417 CC  MontfoortEreleden: Adriaan van Eck, Jan van Os,Willem van Groenestijn, Jan RietveldRedactie: Willem van Groenestijnredactie@wtcwoerden.nl / 0348 416406 Drukker: Editoo B.V. te Arnhem

In dit nummer4     Van de voorzitter        afsluiting wegseizoen 2016

6     Kalender wedstrijdafdeling       Uitslag eerste wedstrijd burgerronde 2016

7     Nieuwe website

8     Ossenweg of Jutland         door De Grijze Os

10   Grand raid Cristalp         door Miel Barkmeijer

13   Tour for Life (Italië - Rotterdam)         door Peter Biermans

16   Woensdagavondcompetitie 2016

18   Achtste Raboveldrit van Montfoort

20   Regelmatigheidstijdrit

25   TransKitzAlp        door Edwin Otto

   De twee foto's op de voorpagina komen uit deTour for Life (verslag op bladzijde 13).De brede foto toont de groep van WTC Woerdenop de dag voor de start. We zien de fietsers ende begeleiding. Uiterst links staat de laterepechvogel Joost Zaal.De foto erboven is gemaakt in de Vogezen. Hetopengeritste shirt laat zien dat het die dag warmwas, maar het humeur van Ruud Hof lijkt er nietonder te lijden.    volgend nummerHet volgende nummer van Surplace Speciaalverschijnt half december. Kopij hiervoor graagvoor eind november naar redactie@wtcwoer­den.nl.

3

Afsluiting wegseizoen 2016De avondritten op dinsdag en donderdag zijnreeds gestopt en over enkele weken wordt hetwegseizoen definitief afgesloten met de jaarlijksterugkerende Snerttocht op zondag 30oktober.De Familiedag op zaterdag 24 september iswederom een groot succes geworden metmooie duels en winnaars, en afsluitend met eenoverheerlijke BBQ. Nu zijn reeds de eerste crosstrainingen alweergestart en evenzo als de laatste jaren is het eendrukte van je welste. Fietsers uit de wijde omge­ving komen naar Woerden om bij ons de cross­trainingen te volgen.We ontvangen ook echt leuke en mooie reactieswaarom WTC Woerden wordt bezocht om meete trainen: goede trainers, mooie locatie en supergeorganiseerd.Alle lof voor onze vrijwilligers en trainers die veleavonden opofferen om het te realiseren.De jeugd is twee weken later gestart met detrainingen en ook hier is de opkomst geweldig.Het blijft een genot om onze kleinste en jongsteleden te zien trainen in het park.De belangstelling is zo groot dat we onderhandfietsen te kort komen om alle kinderen mee tekunnen laten doen.'Fietsen te kort', ja we hebben al jaren een re­geling om kinderen die zich aanmelden eneventueel lid willen worden van de WTC, eersteen leenfiets aan te bieden voor de tijd van driemaanden. Daarna zal er een beslissing geno­men moeten worden door de kinderen en hunouders of ze aan willen blijven bij de WTC of datze gaan stoppen. Willen ze na de drie maandenlid worden dan zal er voor de kinderen door deouders een eigen fietsje aangeschaft moetenworden.Maar de aanmeldingen zijn momenteel zo grootdat we de meeste fietsjes hebben uitgeleend.Voor ons als WTCers is dat een geweldige ont­wikkeling, en zoals een bekend gezegd vaakwordt gebezigd. “Wie de jeugd heeft, heeft deToekomst”.En wat de toekomst betreft is de jeugdcommissiesamen met de trainers van de jeugd druk in deweer om onze jeugd op fietsgebied toekomst tebieden.Ook dit seizoen is er voor de tweede keer een

ATB-clinic georganiseerd door Bike Center Woer­den samen met WTC Woerden. De clinic wordtop drie avonden aangeboden, en nu ik dit uit­werkt is de eerste avond (dinsdag 27 september)alweer verleden tijd.Deze eerste avond is bezocht door 30 deelne­mers, en daar zijn we heel erg blij mee, en wijhopen dan ook dat de deelnemers er wat vanopsteken en met plezier hebben deelgenomen.Ellen van Dijk heeft zich tijdens het EK met deindividuele tijdrit op de weg gerevancheerd doorde eerste plaatst te veroveren, wat helaas tijdensde Olympische Spelen niet gelukt is. Ellen profi­ciat en als je nog mogelijkheden ziet over vierjaar: succes!We hebben weer een vol cross-seizoen en lo­kale crosswedstrijden, zie verder in het club­blad de Wedstrijdkalender. 25 oktober wordt voor de 16e keer de KiremkoNacht van Woerden georganiseerd, ook hier zijnwij als WTC Woerden een vaste partner en helpenjaarlijks met 40 tot 50 leden om er een mooievenement van te maken. We hebben helaas ook nog een ziekenboeg endaarin wensen we Joost en vader Ben Zaal heel

Europees tijdritkampioen Ellen van Dijk.

4

veel sterkte met hun herstel.Eerst wordt Ben tijdens een fietsrit zodanig aan­gereden dat hij met een gebroken heup enschouder wordt opgenomen in het ziekenhuis teGouda.Nog geen twee weken later kom Joost in deeerste etappe van de Tour for Life in de allereer­ste afdaling en de allereerste bocht ten val enwordt afgevoerd in de ambulance en na laterbleek: ook Joost heeft bij de val zijn heup gebro­ken.Beide revalideren in het appartement van TinaZaal, zo hebben ze in ieder geval gezelschap aanelkaar.Via deze weg wil ik – en ook namens alle leden –Joke en Martin Bom heel veel sterkte wensen. Hetene moment wordt je Oma en Opa en even laterkrijgt Joke te horen dat ze ernstig ziek is. Nog­maals Joke en Martin: heel heel veel sterkte.Het is alweer een jaar geleden dat in het club­blad 39e jaargang nummer 5 ik in het stukje vande voorzitter heb geschreven te hopen datmedio december 2015 de beloofde jubileumuit­gave uitgegeven kan worden.We zijn reeds een jaar verder en het jubileumbladis nog steeds niet uitgegeven. We vinden het zeervervelend en er wordt nu toch echt met man enpaard aan gewerkt en hopen dat het voor de­cember 2016 uitgegeven kan worden.Gelukkig zijn er ook nog positieve resultaten temelden, onder ander de vernieuwde website.De website is in zijn geheel opnieuw opgezet, enja – zoals met alles – er zitten nog kleine schoon­heid foutjes in. Als je iets mist of een foute meldingleest, neem contact op met de webmaster diezal dan z.s.m. het gaan verwerken.Ook is er nieuws over de Toerafdeling.We hebben een oproep gedaan in ons clubblad,en we kunnen melden dat een van onze ledeneerdaags met Cornel in gesprek gaat om geïn­formeerd te worden wat het allemaal inhoud.Laten we hopen dat het een positieve wendingkrijgt, want dan is de positie van Cornel ook weeringevuld.Wat nog steeds een openbaring is, zijn de vrijwil­ligers die het terrein en het clubgebouw onder­houden. Vorige week voor de start van een seni­orenrit hoorde ik een van onze leden de volgen­de opmerking maken, "Om het terrein te betre­den zal je onderhand een mat bij de ingangneer leggen om je schoenen te vegen".Het ziet er verschrikkelijk mooi uit en de leden die

dit tot stand hebben gebracht komen elke don­derdagmiddag met veel plezier een paar uurtjeshelpen.Mannen geweldig werk.En niet allen deze leden maar alle leden dienaast het fietsen ook op wat voor manier eendeel van hun vrije tijd besteden om iets te doenvoor de WTC: mannen en vrouwen heel veeldank.In het vorige nummer van ons clubblad hebbenwe een oproep geplaatst voor een nieuwe assis­tent voor Bertus de Jagerom op de dinsdagavon­den. Het ging om het uitzetten en opruimen vande verlichting voor de crosstrainingen.Gerard Kegge heeft zich aangemeld om Bertuste helpen en zo is dit ook opgelost.Ik en het voltallige bestuur hopen dat het weereen mooi cross-seizoen mag worden. En voor deleden die de fiets echt even aan de wilgenhangen en gaan hardlopen en of spinneren:heel veel plezier de aankomende maanden. John Tuithofvoorzitter

Visual Collaboration Solutions

Van samen werken naar Samenwerken!

Allinco VCS B.V. Goeseelsstraat 5 | 4817 MV Breda | Tel 076 - 30 32 830 | info@allinco-vcs.nl | www.allinco-vcs.nl

5

6

Nieuwe websiteSinds een aantal weken heeft WTC Woerden dewebsite flink onder handen genomen. Een nieuwuiterlijk en met name nieuwe mogelijkheden zijnde redenen geweest om tot deze stap over tegaan. De sponsoren staan wat groter in de be­langstelling, we hebben de mogelijkheid tot hetneer kunnen zetten van een uitgelicht evene­ment en het algemeen beheer is een stuk ver­eenvoudigd. Wij als webmasters (Edwin Otto enGlenn Thomas) zijn erg blij met deze stap engaan met frisse moed verder om de leden en degeïnteresseerden in de club zo goed mogelijkvan dienst te zijn. Dat kunnen we echter niet al­leen.

Wij zijn blij met alle aangeleverde stukken. Als wedie niet krijgen blijf het stil op de site, komen ergeen bezoekers en kunnen we er net zo goedmee stoppen. Er komt al het nodige aan stukjesbinnen echter is dat vrij vaak in de vorm van “Kunje ff wat op de site gooien over de koeienacht?”of “Hier heb je de uitslag”. Van welk evenementis soms niet duidelijk, laat staan dat er extra infobij staat. Bij sommige wedstrijden is één van onswel aanwezig en dan is er wel wat te verzinnen,maar dat werkt niet zo natuurlijk.

Bij de jeugdafdeling zien we dat het dankzijBernadette en Bram goed loopt, leuke tekstenmet foto worden verstuurd waarbij we zelden nogiets hoeven aan te passen. 

OproepDus: Ben jij die persoon die het leuk vindt om eenklein stukje te schrijven over een evenement? Eenpaar regels kunnen een uitslag al opleuken na­tuurlijk. Was het een spannende race, hoe washet weer, was er veel publiek, je hebt gauw ge­noeg een stukje met een fotootje erbij. Als ditclubblad uitkomt zijn de veldritten in volle gang,we hopen de stukjes binnen te krijgen op web­master@wtcwoerden.nl

Alvast enorm bedankt!

Edwin & Glenn 

7

Met Patrick uit Eindhoven (links) en Ben uitVaassen (midden) in een opgeleukt bushokje.En voor het shirt rechts geldt 'wie wat bewaartheeft nog wat'. 

Ossenweg of JutlandrouteAls je familienaam Van Os is en je bent ook nogfietser, dan ben je bijna verplicht om de Ossen­weg een keer in je leven te fietsen.Wat is de Ossenweg nu eigenlijk? Hij maakt eengroot deel uit van de Jutland-route die tot hetnoordelijkste puntje van Denemarken loopt netboven Skagen.De Ochsenweg of op z'n Deens Oksevej ontstondtoen kuddes vee (vanaf de 14e eeuw) naarDuitsland werden gedreven als voedselvoorzie­ning voor grote steden als Hamburg en ook naarDrente en Holland. Dat gebeurde tot in de 19eeeuw.Later werden door de komst van de postkoetsende wegen verbeterd met stenen bruggen.Weer later werd de transport functie overgeno­men door stoomlocomotieven die midden devorige eeuw tamelijk snelle goederentreinenvoorttrokken. Zij hadden de bijnaam Ochsen­loks.Op de meeste spoorbanen zijn later wegenaangelegd maar ook fietspaden die nu deel uitmaken van de Ossenroute.De route loopt over het hoogste deel van Jutland,het is daarom regelmatig klimmen. Je kan zeg­gen: het is zuid Limburg in het groot.Mijn plan is om alleen 's avonds een halfuur detelefoon aan te zetten om het thuisfront te latenweten waar ik ben. Verder geen krant, TV, radio,telefoon, facebook, watsapp of wat van socialemedia dan ook. Zelfs mijn horloge verdwijnt inm'n voortas. Alleen fietsen, eten, slapen en ge­nieten van de natuur.

De route begint in Emmen en gaat via NoordDuitsland naar Skagen in Jutland. Nu ging ik metredelijk goed weer weg, maar de zonnebril hebik alleen de eerste en de laatste dag opgehad.Verder heel veel regen en wind, met in noordJutland storm.Met name in Jutland zijn heel veel natuurkam­peerterreinen, soms met weinig of geen voorzie­ningen. Daarom kon ik me ook een paar dagenniet douchen.Al na één dag kom ik Ben tegen en een dagdaarna Patrick om een aantal dagen samenverder te fietsen. Regenbuien vergezellen onsook regelmatig. Met ons drieën hebben we veelplezier en genieten we van het mooie landschapBij de konditoreien drinken we vaak koffie metwat er bij natuurlijk.De route gaat vaak over gravelwegen, maar ookover grindweggetjes. Met 7% klimmenen 6 tassen aan je fiets lopen je wielen vast in hetgrind. Het lijkt af en toe een zware veldrit.De Duitsers maar ook de Denen zijn steeds evenvriendelijk en maken vaak een praatje. Ookvriendelijk in het verkeer. In Duitsland gaat eentegenligger de berm in als je met de fiets nadert.Wat een verschil met Nederland.Zowel Ben als Patrick nemen een andere route,ik blijf op de Ossenroute. Een dag later sluit Henkzich bij mij aan. We rijden samen door naar hetuiterste puntje van Denemarken.Naarmate we noordelijker komen wordt hetlandschap ruiger. Op het uiterste puntje van

8

Noordelijkste punt van de route.

Jutland is het mij te toeristisch, maar het samen­komen van Oostzee en de Noordzee is woest,zeker met de storm. Ook de kleur van het wateris van beide zeeën anders. Ook op google mapszie je dit goed.Vanaf Emmen tot hier heb ik 1019 kilometer ge­fietst.

Terug fietsen tegen de storm in is moeizaam meteen volledig bepakte fiets. We besluiten dan ookom met de trein naar het zuiden van Denemar­ken te gaan. Bij een tussenstop in Aarhus (2estad van Denemarken) gaan we nog de gezelli­ge stad in (culturele hoofdstad 2016).In Flensburg slaan Henk en ik de tenten op endrinken we voor de tent twee flesjes wijn als af­scheid op; het is die avond zelfs droog. Henk gaatnamelijk verder met de trein naar Hamburg. Ikwil terug fietsen naar Emmen. Vanaf Flensburg isdat 446 kilometer. Motregen en tegenwind(windkracht 3) moet ik vier dagen trotseren.Terugkijkend heb ik twaalf en een halve daggefietst en elke dag regen gehad. De natstefietstocht van mijn leven kan ik wel zeggen. Tochkan ik terugzien op een geweldige tocht metleuke mensen en een mooi landschap.Totaal aantal kilometers 1465 kilometer, korsteafstand (hele dag) 87 kilometer, langste dagaf­stand 133 kilometer. De Grijze Os

9

Grand raid Cristalp 2016Begin dit jaar wilde ik weer eens een MTB-mara­thon van mijn bucket-list afstrepen en niet zo­maar een. De Grand Raid Christ-Alp in Zwitser­land. Deze eendaagse MTB-marathon over 125kilmeter en ruim 5500 hoogtemeters wordt be­schouwd als een van de drie zwaarste eendaag­se marathons van Europa.Zo gezegd zo gedaan, ik schreef mij begin maartin. Gezien de afstand die ik voor woon-werkver­keer afleg leek mij dit zo veel mogelijk op de fietste doen de beste manier om een gedeelte vanmijn training te realiseren. Vanuit Amsterdamnaar Woerden op de fiets dan maar.Maar het klimmen? Hoe train je dat en de hoog­te? Voor het klimmen besloot ik in voorbereidingdrie marathons in België en Duitsland te rijden:de Ardennen-Trophy, Rhein-Canyon MTB mara­thon, en de Raid des Hautes Fagnes.Het enige dat overbleef was de hoogte. Geziendat voor ons Nederlanders wel het moeilijksteaspect is om te trainen/voorbereiden legde ikmij erbij neer dat het betreft de hoogte vreselijkafzien zou worden. Met wilskracht en doorzet­tingsvermogen kan ik ver komen.

19 augustus; de dag dat ik bij de organisatie mijnfiets en materiaal moest laten keuren voordat ikmijn startnummer kreeg. Toen kwam het besef:Wow, dit moet wel echt een serieuze rit zijn alsalles eerst door een controle moet voordat jemag starten. Alles was goed gekeurd, ik kreegeen Grand Raid sticker op de bovenbuis van mijnframe en ik kon me de volgende dag om 06:30melden aan de start in Verbier.

Zaterdagochtend vroeg stond ik aan de start metnog 500 andere nerveuze mannen en vrouwen.Het startschot luidde en de wedstrijdrijders warenweg.Twee minuten daarna mochten wij van start. Hetbegon meteen met de klim naar La Croix deCœur, een klim naar 2174 meter. De toon werdmeteen goed gezet; vandaag wordt veel klim­men. Soms kwam er iemand voorbij en af en toehaalde ik iemand in.Eindelijk boven werden wij door een tunnel ge­loodst; deze was versierd met de text "Welcometo HELL!!" Door de tunnel klonk keihard het num­mer Highway to Hell van AC/DC. Het afdalen konbeginnen en zo vervolgde de dag; een zwarelange klim met een prachtige lange afdaling alsvergoeding voor je inzet omhoog.Na een 60-65 kilometer begin ik de gevolgen vande hoogte te merken. Door weinig zuurstof hadik minder vermogen en herstelde ik vooral minderna iedere klim. Bij de volgende verzorgingsposteven goed eten, drinken en een praatje makenmet wat mensen van de organisatie die allesontzettend goed voor alle renners geregeldhadden.Maar nu kwam het zwaarste gedeelte van de rit.In de eerste helft had je maar   van de hoogte­meters gehad en in de tweede helft klim je nogeens drie keer voorbij de 2500 meter.Ik maakte mij klaar om weer verder af te zien,stapte op en begon te rijden. De Madelon, eenklim van gemiddeld 12 procent en ruim 900 meterstijging ging als een speer. Ik haalde vele weerin en kon boven op de zeer technische stukkenmooi wat voordeel pakken. Waar velen moestenOngeveer halverwege.

Het profiel van de Grand raid Cristal.

10

lopen over de rotsen kon ik namelijk blijven fiet­sen.De technische afdaling daarna was voor mijheerlijk en gaf ook weer veel moraal. Vanaf on­geveer 97 kilometer wist ik dat de zware jongenszouden komen. Meteen een klim van 1430 meternaar 2515 meter met daarop aansluitend debefaamde Pas de Lona; een bergwand waarinin je met fiets op de rug van 2515 meter naar2794 meter moet lopen met een gemiddeldesteiging van 38-40 procent. Na tien stappenkwam de man met de hamer, of meer de mandie voor je gevoel je longen halveerde van in­houd. De ijle lucht werd mij te zwaar en links enrechts werd ik weer ingehaald door de mensendie ik zojuist achter mij kon laten.Na veel tijd te hebben verloren op de klim naarhet hoogste punt van de Grand Raid kwam ikboven koud en uitgeput aan, nat van de regenen natte sneeuw. Na een half uur was ik weereen beetje bijgekomen in de verzorgingstent metveel eten en wat warme bouillon.Terwijl ik daar boven zat twijfelde ik waarom ik mijhier aan had gewaagd? Het prachtige uitzicht,het gevoel mezelf en moeder natuur te overwin­nen bevestigde weer waarom.Ik stapte op en begon aan de laatste afdalingen de daaropvolgende klim weer naar 2790meter. Eenmaal boven stond mij de mooiste af­daling van mijn leven te wachten. De razendsnelle en met stenen bezaaide afdaling naar hetdorpje Grimentz was veel te rap voorbij. Door de

adrenaline was ik al het kapot gaan van daar­voor al weer helemaal vergeten.Beneden rolde ik over de finishstreep met eengevoel van trots en voldoening: ik heb het ge­haald. De Grand Raid heeft mij doen buigen voormoeder natuur en weer laten zien waar je alle­maal toe in staat bent als je liefde voor hetmountainbiken of wielersport in het algemeen zogroot is als die van mij.

Miel BarkmeijerBike Center Woerden

Het einde is in zicht. Vijf minuten later was de finishbereikt.

11

12

Op de Col du Galibier, dak van de Tour for Life.

Tour for Life 2016Italië – Rotterdam Op vrijdagmorgen 26 augustus om 05:00 uurvertrokken we volgeladen met de auto naarFrankrijk om het WTC-team te ondersteunen bijde etappekoers van Italië naar Rotterdam van intotaal 1390 km. Dit evenement is gericht op hetophalen van geld voor de Daniel den Hoed kli­niek in Rotterdam.Een week van tevoren werd mij gevraagd meete gaan als begeleider omdat Ben Zaal vanwegeeen aanrijding op de fiets niet mee kon. Samenmet Tina, de dochter van Ben, begonnen we aaneen voorspoedige reis naar de Franse Alpen.De deelnemende fietsers gingen met het vlieg­tuig naar Turijn om vervolgens het laatste stukmet auto’s naar Puy St. Vincent te rijden waar wena aankomst bij het hotel Saint Roche gebruikkonden maken van een driegangendiner. Zaterdag 27 augustus – Etappe 0Na het ontbijt pakte iedereen zijn spullen omvervolgens op de foto (zie voorblad) te gaan voorhet hotel om daarna te vertrekken naar hetstadje Bardonecchia in Italië onder begeleidingvan Vincent Biermans.Na een korte rit van 60 kilometer meldde ieder­een zich aan bij de organisatie. In het sporthotelkon iedereen zich opfrissen en opmaken voor degrote start de volgende dag. In de avond was ernog een briefing met uitleg over de etappes eneen avondprogramma. Zondag 28 augustus – Etappe 1 (Koninginnerit)De eerste etappe begon met een spectaculairestart waarbij alle deelnemers aan deze zwarerittenkoers werden gepresenteerd.Na de start reden de deelnemers richting Cold’Echelle om vervolgens af te dalen richting Bri­ançon. Helaas is WTC-er Joost Zaal tijdens dezeafdaling hard onderuit gegaan. Dit was voor ie­dereen een enorme domper en het zag er voorJoost ook niet goed uit.Met de ambulance van de organisatie is hij naarhet ziekenhuis in Briançon vervoerd. Tina en ikkregen dit bericht te horen toen we onderwegwaren via de aangewezen route voor de volgau­to's. Het was een enorme schok voor ons om ditte horen.Na de verzorging van de WTC-mannen bij

Checkpoint (CP) 1 op de Col de Lautaret zijn weterug gereden naar Briançon om Joost op tezoeken. Inmiddels was duidelijk dat zijn heupgebroken was. Vlak na de operatie hebben weJoost nog gesproken maar we moesten weerterug naar de camping in Le Lac Blue waar welaat in de avond aankwamen. We konden he­laas we niet langer blijven want de etappekoersging weer verder.Op de camping was alles intussen in orde ge­maakt door Jaap en Kees, onze ondersteunendemannen voor de hele week die vooruit reden metde vrachtwagen. Uiteindelijk voor iedereen eenpittige dag met drie zware cols van in totaal 172kilometer en 3600 hoogtemeters. Maandag 29 augustus – Etappe 2 (Belle Vue)Om 6.00 uur opgestaan voor het ontbijt, verzor­gen van de renners en het afbreken van onstentenkamp. De renners vertrokken om 7.30 uurvan de camping richting Saint-Remy-de-Mauri­enne en Divonne-les-Bains.Het was weer een warme dag voor de mannen.Kees en ik waren er voor de verzorging. Tina enJaap konden die dag gelukkig nog een keernaar het ziekenhuis om Joost te ondersteunenen reden via de Fréjus-tunnel naar Briançon.Met het beklimmen van de Col du Frêne en deCrêt de Châtillon kwam de etappe uit op eenafstand van 178 kilometer en 2800 hoogteme­ters. Dinsdag 30 aug – Etappe 3 (Groene Etappe)Op deze dag stond de langste rit op het program­ma met een afstand van 192 kilometer en 1900hoogtemeters. De route liep via Col de la Faucil­le en Col Pre-Poncet wat veel klimwerk beteken­de.            

13

In de middag waaide er door de heuvels eenstevige wind. Het team werkte goed samen enrond 17.15 uur kwamen we aan op de campingDu Bois de Reveuge in Huanne-Montmartin.Ondanks het afzien een geweldige dag die wemet elkaar hebben beleefd. Woensdag 31 aug – Etappe 4 (Ronde Toppen)Tijdens deze etappe beklommen de WTC-ersbekende bergen in de Vogezen zoals de Col duBallon d’Alsace , Col du Hundsruck en als finale­stuk de Grand Ballon. Een rit van in totaal 165kilometer en 2450 hoogtemeters.Het begon met een lange aanloop en de tem­peratuur steeg naar maar liefst 27 °C. Tina en ikhadden het druk met het uitreiken van water,cola en andere versnaperingen.De mannen zagen er vooraf wel tegenop om deGrand Ballon op te fietsen maar uiteindelijk vielhet toch nog mee. Intussen genoten Tina en ikvan het uitzicht op de vallei.Op de Grand Ballon werd er een gezellige tus­senstop gemaakt om vervolgens naar benedente rijden richting de camping Domaine de Lon­gemer. Donderdag 1 sept – Etappe 5 (Overgangsetappe)Er moest vandaag gefietst worden van Longe­mer naar St. Michiel als overgangsetappe overheuvelachtig terrein met een afstand van 176kilometer en 1200 hoogtemeters. Ondanks dewarme dag hadden de mannen een goed

tempo te pakken.Als groep kwamen ze redelijk vroeg aan op decamping en was er zelfs nog tijd om een foto temaken voor Ruud zijn vrouw Cora voor de gelijk­namige supermarkt (foto beneden).Na het douchen was er ruimte voor ontspanningmet veel lol en plezier. Iedereen ging op tijd naarbed om goed uitgerust te zijn voor de zware ritde volgende dag. Vrijdag 2 sept – Etappe 6 (Ardennenoffensief)De dag begon feestelijk. Iedereen was goed ge(feest)mutst vanwege de verjaardag van Ceesvan Walsum. Er werd gezongen en ook werdener balonnen en slingers opgehangen.Ook Leo de Vries was weer gelukkig want zijnhelm, bril en GPS waren weer terecht. Het helewielerpeloton wist ervan, omdat de vermissingwas omgeroepen tijdens de briefing. Wat bleek,de helm met bril en GPS lagen al twee dagenopgerold in zijn eigen tent. Hilariteit alom!Ondanks de goede start was het voor enkelerenners toch een zware dag. Na een douche enmassage kwamen ze er gelukkig weer redelijkbovenop. Zaterdag 3 sept – Etappe 7 (Ardennenklassieker)Na een frisse en vochtige ochtend gingen we opweg naar de La Redoute op ongeveer 40 kilome­ter van de camping. Ondanks het stijgingsper­centage van 18% en de vele kilometers die er algereden waren konden de renners deze klim

14

goed doorstaan. Iedereen kwam redelijk fris enopgewekt naar CP1 in Sprimont.Na de beklimming van de Petit Moulin lag hettweede CP op 110 kilometer. Inmiddels was ookop deze dag de temperatuur flink gestegen enkregen de meesten last van hun zitvlak. Met hulpvan de EHBO kon het leed enigszins wordenverzacht.In de middag vonden we een locatie voor eentussenstop met koffie en cola. Uiteindelijk was erook behoefte aan lekker eten in plaats vansportvoeding, dus werden er snacks geregeld.Iedereen liet zich dit heerlijk smaken! Daarnawerden de laatste 35 kilometer afgelegd tot aande camping De Lilse Bergen in Turnhout (B). 

De laatste avond werd gevierd op Camping DeLilse Bergen in de buurt van Turnhout.

Zondag 4 sept – Etappe 8 (Grande finale)’s Morgen rustig opgestaan voor de start tussen8.30 en 9.00 uur voor de laatste etappe richtingRotterdam. Na prachtige, zonnige en warmedagen reden we op weg naar St. Willebrord(CP1) toch nog de regen tegemoet. Dit zou deenige neerslag zijn die week.In St. Willebrord was ook oud-tourlegende RiniWagtmans aanwezig die spontaan op de WTC-ers afstapte voor een praatje en een foto. Hetlaatste verzamelpunt was bij de Heinenoordtun­nel waarna alle deelnemers gezamenlijk naarRotterdam fietsten voor een geweldig ontvangstin het Zuiderpark (naast Ahoy). Het zien van fa­milie en bekenden zorgde voor een emotioneleontlading. Het begeleidersteam met Tina, Jaap, Cees enPeter heeft enorm genoten van de prestaties vanalle deelnemende fietsers en vooral de saamho­righeid en gezelligheid binnen het eigen WTC-­team.Het ontvangst in Rotterdam was voor mijzelf eenmooie afsluiting van een geweldige week. Vanafde start tot aan de finish een onvergetelijke er­varing om dit met elkaar mee te maken. Peter Biermans

Zo zag het er 's avonds op de camping uit; in dit geval bij Longemer. De fietsen netjes op een rijmet erachter enkele van de tenten waarin werd geslapen. In de grote tent op de achtergrond zijn deelnemers en begeleiders aan het bijkomen van een zware dag in de Vogezen.

15

Woensdagavondcompeti­tie 2016Het was bij wijze van proef dat na de zomerva­kantie de Woensdagavondcompetitie (WAC)verder ging met een A- en een B-klasse in ge­scheiden wedstrijden. Afzonderlijke klassenwaren er natuurlijk al langer bij de clubkampi­oenschappen, maar daarin gingen A- en B-klas­sers tegelijk van start en reden   als er geenontsnapping gaande was   in één groep.Het nieuwe was dat er nu in afzonderlijke groe­pen werd gereden die niet bij elkaar mochtenaansluiten. De achtergrond van de nieuwe opzetwas het verlagen van de drempel om aan deWAC deel te nemen. Eerder moest je moest hettempo van de ervaren rijders kunnen bijbenenwilde je niet op een of meer ronden wordengereden.Het leek een prima idee, maar het begin was nietbemoedigend. Op de eerste woensdag gingen

slechts vier B-rijders van start. Drie van hen, teweten vader en zoon Geurtsen en Martin vanBaak, reden al langer mee. Alleen Julia Loomanwas nieuw en dat was mooi, want de B-klasse isook bedoeld voor de wat oudere jeugd.De tweede, derde en vierde woensdag waren eral acht deelnemers en op de eerste woensdagvan september tien.Een week later bleek de nieuwe formule echt tezijn aangeslagen. Er waren toen 19 vertrekkersonder wie een team van Bike Center Woerdenbestaande uit vijf mannen en één vrouw, dat zelfsde winnaar leverde, want het was Miel Barkmeij­er die met een luide brul als eerste over deeindstreep kwam.Op de laatste avond won Miel opnieuw en weerhad hij in de laatste meters het geluid van eenleeuw nodig om Hein Geurtsen voor te blijven.Die avond telde de B-klasse zelfs 22 deelnemers.De proef kan daarom als geslaagd worden be­schouwd. Het belooft wat voor de WAC 2017.In de A-klasse was Marc Scholman minder domi­

16

nant dan vorig jaar. Hij won nog wel acht keer,maar eindigde ook een paar keer niet bij deeerste drie. Bovendien verscheen hij vier keer nietaan de start en viel hij ook nog eens twee keer uit.Jari Looman miste als enige geen enkele wed­strijd en werd mede daardoor tweede.

Marcel van Baak ging één keerniet van start en reed ook éénwedstrijd niet uit, maar verzamel­de voldoende punten om eind­winnaar van de WAC 2016 te wor­den. Bart Nap en André Loomanwaren de enige anderen dieslechts één keer verstek lietengaan. De laatste avond werd op eenvrolijke manier met een toast af­gesloten. Dat gebeurde met fles­jes waarop de wedstrijdleidingeen sticker met de tekst ‘Bedanktvoor je Deelname aan de WAC2016’ had geplakt.De stemming werd nog verhoogd door een ratdie zo onverstandig was geweest over het par­cours te gaan wandelen. De meeste rennerswisten het beest te ontwijken, maar Bart Geurtsenwas het niet gelukt.Hij raakte het dier en dat betekende het eindevan een rattenleven.Ronald van Merkerk pakte het beest tijdens zijnuitrijronde bij de staart en nam hem zo als eentrofee mee naar de finish. Willem van Groenestijn

De eindsprint van de B-klasse op 31 augustus.Luck van Vliet (links) en Bart Geurtsen lijken hiernog gelijk te liggen.Op de foto onder zijn ze de streep gepasseerden ligt Bart duidelijk voor.

Die avond was er geen videocamera om de fi­nish vast te leggen. Links achter de jurywagenprobeert Jaap Blonk te zien wie de winnaar is.Bovenstaande twee foto's bewijzen niets, maarmaken het toch aannemelijk dat Bart terecht totwinnaar werd uitgeroepen.Half verscholen achter achter Luck zien we Ma­rien Groenendijk, toen nog als toeschouwer,maar een week later was hij een van de deelne­mers in de B-klasse.Helemaal links op de foto staat Joop Goedhart.Hij deed er wat langer over om enthousiast teworden, maar in de laatste wedstrijd ging ook hijvan start.Yaron Buteijn (met gele helm) is vierde en datlaat mooi zien dat de B-klasse ook geschikt is voornieuwelingen.  

De tweede zege van Miel Barkmeijer met linksHein Geurtsen en Gerard Bouman als derde enalle drie op een fiets van Specialized.

17

8e Raboveldrit vanMontfoortHet was even wennen op 1 oktober bij de startvan de eerste wedstrijd van de achtste Raboveld­rit van Montfoort. Drie jaar achtereen stond Freekde Jong in het rood-wit-blauw aan de start en nuopeens stond Jordy Luisman gehuld in de NK-truiop de eerste startrij.Drie jaar achtereen was Freek de Jong winnaargeweest en in het jaar ervoor was het Ivar Hart­ogs, toen ook de nationaal kampioen. Vier jaarachtereen dus de nationale driekleur op dehoogste trede van het amateurspodium.In het begin leek de kans aanwezig dat JordyLuisman de traditie ging voortzetten, maargaandeweg werd duidelijk dat Yannick Runhartde sterkste was. Op de streep was het verschilmet Luisman zo’n vijftien seconden. Weer vijftienseconden later werd Kees van Noppen derde.Marc Scholman werd fraai 6e, één plaats voorFreek de Jong, die er – na een jaar vol tegenslag –heel tevreden mee was. Een week eerder was hijin Dordrecht met veel fysieke pijn pas 23ste ge­worden.Jari Looman kwam in de slotfase ten val, waar­door hij terugzakte naar de 19e plaats. Bart Napwas 40ste en Paul Sollie 50ste.Na de amateurs reden zoals gebruikelijk juniorenen nieuwelingen tegelijkertijd hun wedstrijden.Hierbij goede eindwinnaars, want zowel LukeVerburg (nieuwelingen) als Kyle Agterberg (juni­oren) maken deel uit van de nationale talenten­groep.

Junior Tom van Merkerk, die in het begin nogmee strijdt voor het podium, werd keurig 5e .Rowan Wijfje en Daan Brouwer reden hun eerstewedstrijd bij de nieuwelingen. Nerveus stondenze aan de start, maar voltooiden keurig hunwedstrijd als 17e en 21e .De wedstrijd voor (junior)vrouwen werd gewon­nenn door Manon Bakker. Ook zij behoort tot denationale talentengroep. De tweede plaats wasvoor Celine Klootwijk, die er erg blij mee was. Zekomt uit het mountainbiken en dit was pas haartweede veldrit.Julia Looman reed zeer gedreven rond, kon netniet lang genoeg mee met de middengroep,maar pakte wel een mooie 17e plaats overall ende 5e in de apart opgemaakte uitslag van denieuweling-meisjes. In die uitslag was Laura vander Zwaan de winnares. De andere podium­plaatsen waren voor twee zusjes: Dorien en IrisHoog Antink.In Montfoort is de wedstrijd voor masters 40+ altijdhet hoofdnummer. De naam van Micha de Vriesstond in het programmaboekje. Aanvankelijkhad hij die dag moeten werken, maar op eenlaat tijdstip had hij toch kunnen ruilen met eencollega. Als bijschrijver ging hij meteen alskanshebber van start. Hij was immers winnaar in2013 en 2015.Maikel Govaarts, verrassend winnaar in 2014 ensindsdien een vaste waarde onder de masters,wilde revanche voor zijn tweede plaats in 2015.Toen hij een klein gaatje met Micha had, was hijeven vol doorgegaan en dat bleek genoeg voor

Nieuweling Rowan Wijfje op het punt junior BerkoDorussen te passeren.

Daan Brouwer.

18

de overwinning.Micha werd uiteindelijk derde, want de tweedeplaats ging nog naar Patrick Somsen, die erzielsgelukkig mee was, want nooit eerder had hijin een nationale veldrit op het podium gestaan.De vierde plaats was voor Erik Dekker en de vijfdevoor Wilfred Veldkamp. Die twee zitten altijd dichtbij elkaar in de uitslag. Net als vorig jaar wasWilfred verbaasd over zijn uitslag. Ook nu was devoorbereiding op het cross-seizoen minimaalgeweest.De zesde plaats was voor Lars Rietveld en dezestiende voor Marcel Boschker. Na zoon Jari endochter Julia was bij de masters vader André

Julia Looman.

Looman van de partij. Hij eindigde als 43e.Ronald van Merkerk en Arie den Braven (‘stillgoing strong’) waren 56e en 60e.Hierna was de dikke-banden-race voor basis­schoolleerlingen. In de catgegorie 7-9 jaar wasdewninst voor Roel Veldkamp, de volgende in develdrijdersfamilie.De dag werd afgesloten met de burgerrond. Deuitslag hiervan staat op bladzijde 6.Terugblikkend kunnen we stellen dat we het methet weer getroffen hebben. De voorspelde buienbeperkten zich tot enkele druppels tijdens deeerste ronden van de masters. De rest van dedag was het prachtig zonnig weer. Het parcourskende een droge harde ondergrond in het park,stoffige paadjes en hoog gras in de boomgaard.Daardoor geen glibberige hellingen; er hoefdedan ook niet gelopen te worden.Volgens het hoofd van de jury was deze editievan de Raboveldrit weer perfect.Grote dank ook aan al de vrijwilligers voor hetuitzetten van het prachtige parkoers, de inschrijf­sters, de catering, etc. Willem van Groenestijn / Glenn Thomas

19

Foto boven: het winnende koppel.

Foto links: een laagstaande herfstzon en vrolijk­heid tijdens de prijsuitreiking.

Regelmatigheidstijdrit 2016De regelmatigheidstijdrit op op de familiedagkreeg een verrassende ontknoping al moet ik erwel bij zeggen dat het alleen voor mij verrassendwas.Dankzij het excel-programma dat ik gebruik, kanik als enige de ontwikkelingen goed volgen.Lang leek de overwinning naar Willem Hoogen­boom te gaan. Hij zat maar negen secondennaast de tijd die hij had moeten rijden. Dat wasnog steeds zo toen bijna alle deelnemers binnenwaren.Daarna was het nog slechts wachten op vaderen zoon Lekkerkerker. Zij waren als koppel hetlaatst gestart met de bedoeling gemiddeld 21km/uur te rijden en dat was een stuk langzamerdan de andere deelnemers. Geen wonder dathet na de finish van de andere deelnemers ruimeen kwartier duurde voordat Ruben en Rick arri­veerden.Ik tikte meteen hun tijd in op mijn laptop en zagtot mijn verbazing een gemiddelde van 20,99km/uur verschijnen.Even was er de teleurstelling, want ik had Willem,de oudste deelnemer, de overwinning wel ge­gund, maar bij de prijsuitreiking ging dat over.Jan Rietveld vertelde daarbij wat even daarvoorvan Willem zelf had gehoord. Namelijk dat hij ereen rit met onderbrekingen van had gemaakten onderweg zelfs met een bekende had staanpraten. En dan op zijn leeftijd (sorry dat ik hetzeg) toch een gemiddelde van ruim 28 km/uurrijden. Achteraf betwijfel ik of hij wel het juisteparcours heeft gevolgd.De overwinning was nu niet voor de oudste, maarvoor de jongste deelnemer. Toch ook leuk. Willem van Groenestijn

20

TransKitzAlpIk, Edwin Otto, de webmaster en toerrijder bij WTCschrijf daarnaast ook reisverhalen. Op http://va­dersopreis.nl bundel ik deze samen met eencollega. Niet zelden zijn het fietsgerelateerdeverhalen en een van deze verhalen staat hieron­der. Voor de leden van de club lijkt me dit eenleuk verhaal, lees het eens, ik hoor graag wat jeervan vindt. Een ‘vitale reset’ staat me te wachten volgens debrochure van de Kitzbüheler Alpen. ‘Gemaaktvan hout, steen en aarde’ is de volgende kreetdie de TransKitzAlp moet beschrijven. Vier dagenlang de ‘KitzAlps’ doorkruisen op een mountain­bike, 190 kilometer op en af met maar liefst 8600hoogtemeters! Dat klinkt als een serieuze uitda­ging, één die ik heel graag aanga.

 Piepende schijfremmen“Ik ben nu al kapot” roep ik met mijn spaarzameadem naar fietsmaat Frank. Met hem ga ik ditavontuur aan, hij op een e-mountainbike inverband met een blessure, ik probeer het opeigen kracht. De eerste helling is zojuist begon­nen en dat is even wennen voor mijn Hollandselijf, dat dan wel sportief ingesteld is, maar tochook zeker niet tot de lichtste exemplaren behoort.Een half uur eerder zijn we gestart vanuit Maria­stein, voor de eerste etappe. Met 34 kilometer en‘slechts’ 1500 hoogtemeters een lekkere opwar­mer. Wel, warm ben ik, zwetend, stoempend enkrakend kom ik boven op de Möslalm (964m).Vanuit Wörgl is het vijf kilometer klimmen metverbluffend uitzicht op het Inntal. Frank heeft ietsmeer oog voor de schoonheid, mijn focus ligtnog even op het onder controle houden van de

adem. Als dolle stieren stuiteren we over degravelpaden het dal in.Piepende schijfremmen voor elke bocht verpes­ten de overdonderende stilte in deze regio. Tijdom de adrenaline onder controle te krijgen is erbijna niet, de komende twaalf kilometer is hetweer stijgen. Iets minder steil, maar toch lastig.Een paar keer moet ik van de fiets, vooroverhan­gend over het stuur hap ik naar adem, het zweetsijpelt van onder mijn helm zo mijn mond in.Vooruit, nog maar een sportreep, een goede slokwater, 400 hoogtemeters nog. De TransKitzAlpkrijgt mij er niet zomaar onder. Zzz­zoooeeeemmm hoor ik achter me. Frank z’naccu verraad zijn aanwezigheid. Voor hem is hetallemaal een peulenschil, de accu heeft vijfstanden en voor elke ondergrond, hoe steil ook,is er een stevige ondersteuning. Passieren? Aber natürlich!Het ‘mittelstation’ van de Hohe Salvenbahn is inaantocht. De dennenbomen worden schaarseren in de verte verschijnt een rode stip. Binnendrie seconden identificeren we de stip als eenmede biker. De eerste vandaag, hij wijst in derichting waar hij vandaan komt en maakt eengolvende beweging met zijn hand. En weg is hijweer. Frank en ik kijken elkaar aan, geen ideewat hij bedoelde. Twee bochten verder is hetduidelijk. Er is een stapel dennenbomen gaanrollen en de weg is versperd. Eén enkele wegwer­ker is met een grote kraan in de weer. Links enrechts kunnen we er niet omheen. Op de vraagof we kunnen ‘passieren’ knikt de man en zegt;‘aber natürlich’. Dat wordt klimmen. De eerdergenoemde brochurevermeldde ook eenniet-technisch par­cours. Jaja.

Met de hand aan derem schieten we Hop­fgarten in. Genoegactie voor vandaag.Wat een kennisma­king met de Kitzbühe­ler Alpen. De rust, depuurheid, de vrien­delijkheid van demensen. De zweet­druppels zijn gauwvergeten.

21

 “Aan de kant dames”Hij gaat lekker! De bovenbenen voelen bijzonder,maar het gaat lekker. Er is zelfs ruimte voor eenpraatje bergop. Er moeten geen open vragengesteld worden, maar dit is vooruitgang! Alles zitdan ook mee. Het gifgroene gras contrasteert zoperfect met de strakblauwe lucht en dat fietsttoch lekkerder. Met een trapsgewijze beklimmingstijgt het snel naar de Haag-Alm, asfalt gaat overin een ‘forstweg’. En dit bospad verandert ingravel. De talloze ‘koeienvlaaien’ verraaddenhet al, enkele tientallen roodbruine dames be­zetten het laatste stukje naar deze ‘gipfel’. Metwat boerengeluiden en een beetje dwingendkijken zijn de dames geïmponeerd en kunnen weverder. Bovenop zet ik de GoPro op mijn hoofd,die afdaling wil ik vastleggen.Terug in het hotel maken we dankbaar gebruikvan de Welness. Sauna, 'dampfbad' en zwem­bad zijn een zegen voor de vermoeide spieren. Iksnap die 'vitale reset' wel, ontspanning na in­spanning.Heerlijk! Tiroler TrotsDe TransKitzAlp is een dwarsdoorsnede van watTirol te bieden heeft. De geraniums staan altijdperfect in bloei op welk balkon dan ook. Keurigverzorgde tuinen zijn een must, zelfs op de meestremote plaatsen vind je de chalets die er spic enspan uitzien. Minimaal een Maria of Jezusbeeldop of nabij het perceel lijkt ook tot de standaarduitrusting te horen. Het geklingel van de bellen,hangend aan de nek van koe of geit, maakt ditplaatje helemaal af.Het "Servus" klinkt alweer zo gewoon bij iedereendie je passeert. Ik voel me welkom, de 'gemüt­

lichkeit' straalt er vanaf. Als we rond de klok vandrie een verlate lunch nuttigen in 'LandhausLendlwirt' worden we verrast door een completefamilie in 'Tracht'. De Lederhosen en Dirndlsstromen binnen met grote schwarzwälder enkirsch torten'. Navraag leert dat de kleinste Le­derhosen toebehoren aan een zojuist gedooptfamilielid, en dat moet gevierd worden natuurlijk!Op de vraag of we een stukje mee-eten wijzenwe naar de naastgelegen klim en bedankenvriendelijk, de zwaartekracht is hier onverbidde­lijk. TransKitzAlp op zijn bestDe tijd vliegt, de kilometers kruipen voorbij. Delaatste dag vat alles samen van deze TransKit­zAlp. De ochtend is grauw en nat, Frank maakter een rustige ochtend van en ontmoet mij in StJohann in Tiroll. De eerste klim is negen kilometervanaf het hotel en brengt me een kleine 1000hoogtemeters verder. De eerste vijf kilometer zijnmijn longen aan het wennen, van buitenbocht(daar is het vlakker dan de binnenbocht) naarbuitenbocht duw ik mezelf omhoog. De wereldwordt kleiner, de wolken zakken het dal in. Hetasfalt maakt plaats voor een modderig grofgravelpad en met een vaartje van 4 kilometerper uur is het slecht manoeuvreren over de kei­tjes. Als ik voor de vierde keer in 100 meter voetaan de grond moet zetten draai ik mijn fiets. Watben ik hier in hemelsnaam aan het doen!?"Nee, dit ga ik wel doen, ik moet verder!" Het gaatwat beter en ik kom weer in een flow. De grijzemassa om me heen maakt de focus op hettrappen makkelijk, al had ik natuurlijk liever de'spektakuliere aussichten' gehad. Plots, op 15meter afstand, net als ik een bocht uitkom staanze daar, twee manshoge herten met imposantgewei. Ik schrik me een ongeluk en stuur bijnahet ravijn in. Even plotseling dat ze verschenenzijn ze ook weer verdwenen. De top op de Har­schbichl is een mentale overwinning. Na Frankgebeld te hebben daal ik af naar St Johann.Samen rijden we de laatste 40 kilometer en res­terende 1200 hoogtemeters. De zon komt erbij,een alpenmarmot kruist ons pad en verder is erniks. Niks dan almen, voorjaarsbloemen, klingel­koeien, oneindig uitzicht en onze inspanning. Hetbesef dat het de laatste dag is bereikt ons en wefocussen ons op het hier zijn.Die vitale reset waarover gesproken wordt in defolder van de TransKitzAlp is een heerlijke combi­

22

20% tot 50%OUTLET

2016MODELLENNIET GELDIG OP DE NIEUWE COLLECTIE

Zie voorwaarden in de winkel.

kortingAlle fietsen modeljaar 2016, kleding,

helmen, schoenen, kinderzitjes,

fietstassen, fietsaccessoires, etc.

natie van inspanning op de fiets gevolgd doorontspanning in de hotels. Geen zorgen door hetbagagetransport en de uitgebreide (veelal) lo­kale maaltijden in combinatie met een goedenachtrust en de aanwezige sauna's maken diteen trip om niet gauw te vergeten."Bis nächstes mal, es war einfach bärig" ParcoursAl met al is dit een schitterende ronde door enover de Kitzbüheler Alpen. Wanneer je met eenGPS rijdt is de route zonder problemen te vinden,echter wanneer je je richt op de (kleine) stickersdie her en der op wandelroutebordjes geplaktzijn, kun je weleens een verkeerd pad oprijden.Na afloop van deze tocht heb ik dit ook gemeldbij het Toeristenbureau Kitzbüheler Alpen. Hiergaat naar gekeken worden.Qua zwaarte is de route best pittig. Dat is natuur­lijk ook meteen de charme. 'Ontspanning door

inspanning' is hier een mooie samenvatting van.De e-MTB'ers hebben het een stuk makkelijker.De fietsen worden geleverd met een sterke accuwaarmee je prima een dag uit de voeten kunt.In de nacht de accu opladen en je bent klaarvoor een nieuwe dag. Al zijn er op de TransKitzAlpkaart ook verschillende e-bike laadstations aan­gegeven, ideaal om te combineren met delunch!Let wel op, er zijn een aantal stukken waarbij jewel moet lopen, of de fiets over een hek moettillen. Zo'n e-bike is natuurlijk een paar kilozwaarder dan een normale MTB, houd daar re­kening mee. Edwin Otto Deze tocht is echt een aanrader voor elke fietserdie van de uitdaging houdt en eens wat anderszoekt. Voor een clubje WTC-ers is dit een heerlijkuitdaging!Voor meer informatie en over deze trip: ziehttp://vadersopreis.nl/transkitzalp-per-mtb

23

Zelfs de chips houdt van ons…

...na ons bakprocesKiremko heeft de kennis om kwalitatieve productielijnen en machines voor de aardappelverwerkende

industrie te ontwerpen. Samen met onze strategische partners bieden wij service en kennis. Onze

focus ligt in het vinden van oplossingen voor de klanten door constant te innoveren, dat stelt ons

in staat de standaard te veranderen. Met die gedachte bekijken wij elk voedselverwerkingsproces

nauwkeurig, om machines te ontwikkelen en te produceren, die niet alleen krachtiger zijn, maar ook

onderhoudsvriendelijker, ef� ciënter en water & energiezuiniger, zonder in te leveren op de kwaliteit

van het eindproduct. Dat is de Kiremko kwaliteit. kiremko.com

www.editoo.nl

Indien onbestelbaar: Jan Hoenlaan 22, 3417 CC Montfoort