Huurdersmagazine Stadgenoot Tiende jaargang | maart 2017 nummer 1

Opvang HVO QueridoIn een wuifwoning

Makkelijker wonenVan groot naar beter

Minder mobielStad met obstakels

Rolstoelwoning met lift na een brommerongeluk

Amsterdam met steuntje in de rug

Koken voor de buren In Slotermeer

Voor iemand zorgen mantelzorgers zijn helden

inhoud

woord vooraf

De tijd vliegt

Mijn oma was achter in de tachtig,

al een hele tijd weduwe, nog helder

van geest en goed ter been. Toch

zette ze de stap. Ze verhuisde naar

een bejaardenhuis. Belangrijkste

reden: geen leeftijdsgenoten meer

om een praatje mee te maken.

Haar oudste buur was een blaag

van achter in de zestig. Een hele

generatie jonger. Waar moest ze het

met hem over hebben? Nog tien

jaar heeft ze daar gewoond. Ze had

een eigen kamer met TV. Er werd

voor haar gekookt en gewassen. In

de recreatiezaal was gezelligheid te

vinden. Net een hotel, zei ze altijd.

De tijden zijn veranderd. Nu was mijn

oma in haar huisje blijven wonen.

Voor een verpleeghuis was ze te

goed geweest en verkassen naar

een verzorgingshuis was niet meer

gelukt. Ze verdwijnen in rap tempo.

De komende drie jaar sluiten 800

van de 2000 verzorgingstehuizen in

Nederland hun deuren. Wie nog op

zichzelf woont, maakt bijna geen

kans meer daar terecht te komen.

Tenzij het echt niet meer gaat, blijf

je thuis wonen. Zelfs als je de leeftijd

der zeer sterken hebt bereikt. De zorg

die je nodig hebt, moet je 'inkopen'.

De fysiotherapeut, wijkverpleger of

huishoudelijke hulp komt dan langs.

Intussen wordt ervan uitgegaan

dat de familie wel wat kan doen en

dat de buren een oogje in het zeil

houden. Of dat altijd zo gemakkelijk

gaat, valt nog te bezien. Dat het voor

veel mensen een stuk ingewikkelder

wordt, is wel zeker.

Wees voorbereid op het moment dat

niet alles meer vanzelf gaat. Probeer

voor die tijd een makkelijke woning

te bemachtigen: een die niet te groot

is en geen trap heeft bijvoorbeeld.

Oriënteer je op Woningnet en lees

deze Stadleven goed. Er staan allerlei

suggesties in om het leven gezellig te

houden, ook als je niet meer honderd

procent voor jezelf kunt zorgen.

SpoedgevalSolvers biedt

uitkomst

Zorgende hand

Wonen in de

Diamantbuurt

ObstakelsDe stad voor

minder validen

Plein ’40-‘45Boerenkoolsoep

op het menu

3023

166

3128

2010

Kleiner of lager

Makkelijker wonen

als je ouder wordt

Zo woon ik

Rowo met lift

in Noord

De oude dagWees erop

voorbereid

Atlasbehandeling Je lichaam

beter in balans

Pim de Ruiter

Manager

Communicatie

Stadgenoot

Stadleven 1 | 20172

Pim de Ruiter

Manager

Communicatie

Stadgenoot

achter de voordeur

Stadgenoot 3

Dag nachtrustAnneke lucht de volgende dag haar hart bij een medewerker van Stadgenoot. Ze heeft

een nieuwe buurman die nu al wekenlang haar nachtrust verstoort. Het lijkt wel of

zijn stoppen zijn doorgeslagen. ’s Nachts gaat hij als een furie tekeer. Wat is er aan de

hand? Stadgenoot duikt in de zaak en komt via het gemeentelijk meldpunt Zorg en

Overlast in contact met de begeleider van de man.

BenDe 29-jarige Ben wordt al zijn hele leven door waanbeelden geplaagd. Hij heeft een

mooie nieuwe woning en wil hier ‘als een normaal mens’ leven. Zonder overleg met

zijn begeleiding is hij met zijn medicatie gestopt. Dat was niet de afspraak. De voor-

waarde om zelfstandig te wonen is dat hij zijn pillen neemt. Zijn begeleider vertelt dat

er klachten zijn binnengekomen bij Stadgenoot. Ben schrikt enorm. Samen met zijn

begeleider besluit hij zijn medicijnen voortaan onder toezicht in te nemen.

Eerste kennismakingAnneke is flink geschrokken van het hele gebeuren. Ze wordt uitgenodigd voor een

gesprek met Ben en zijn begeleider. Anneke leert haar buurman wat beter kennen. Ze

ziet een heel andere kant van hem. Ook ziet ze zijn worsteling. Eigenlijk een heel aar-

dige jongeman, denkt ze bij zichzelf. Het contact verloopt sindsdien een stuk beter. Ze

zeggen elkaar gedag en maken af en toe een praatje. En mocht er in de toekomst toch

weer iets misgaan, dan weet Anneke precies bij wie ze moet zijn.

Gaat het weer een beetje?

‘Eigenlijk een heel aardige jongeman’

Stadgenoot komt dagelijks bij mensen over de

vloer. De rubriek ‘Achter de voordeur’ opent deuren

die voor anderen gesloten blijven.

Ervaart u overlast van een buur? Twijfelt u over het welzijn van een omwonende?

Bel het gemeentelijke meldpunt Zorg en Overlast: 020 - 255 2914.

Boem! Een gigantische knal. En dan nog één. Vervolgens minutenlang een hartverscheurend geschreeuw. Anneke zit rechtop in haar bed. Voor de zoveelste keer. De maat is vol. Morgen zal ze Stadgenoot bellen. Tekst Julia Doomen

kort

Wooncoach

4 Stadleven 1 | 2017

Stadgenoot zie je overalHet is een goede gewoonte van woningcorporaties om te

laten zien welke panden ze verhuren. Kijk maar eens rond

in de stad, dan zie je nog veel prachtige tegeltableaus of

gevelstenen op corporatiepanden. Ook Stadgenoot kent

deze traditie. De rode tegels met het logo van Stadgenoot

zie je op gevels overal in de stad. Onlangs zijn er 200

nieuwe bordjes geschroefd op gebouwen die de afgelopen

jaren in eigendom zijn gekomen van Stadgenoot: door

ruil met andere corporaties of door nieuwbouw.

Bij het Amsterdams Steunpunt Wonen werken woon-

coaches. Dat zijn vrijwilligers die op huisbezoek gaan

bij 65-plussers. Ze informeren mensen hoe ze op een

prettige manier langer thuis kunnen blijven

wonen en geven advies op maat over

woningaanpassingen en regelingen

als ‘Van hoog naar laag’ en

‘Van groot naar beter’.

Meer info op

steunpuntwonen.nl/

wooncoach

Aardige Stadgenoten gezocht

Maar liefst 1200 mensen per jaar vragen om een maatje bij de

Regenboog. Zo’n maatje geeft tijd en aandacht aan mensen die

dat nodig hebben en biedt een stadgenoot in (sociale) armoede

weer wat perspectief. Wil jij ook iets voor een ander doen?

Bel De Regenboog op 020 - 53 17 600 of ga naar hun website:

deregenboog.org

kort

Wonen met zorg bij Stadgenoot

De onderhoudsmonteur

Werk in uitvoering

Geen verzorgingshuis, wel verzorgd wonen

Stadgenoot 5

Sommige Amsterdammers hebben iets extra's nodig om zelfstandig

te wonen: handsteunen in de badkamer, een traplift, een aangepast

huis. Welke mogelijkheden zijn er allemaal? Waarvoor moet je bij

Stadgenoot zijn en waarvoor bij de gemeente of een andere instantie?

Voor woningaanbod, voorrangsregelingen, seniorenwoningen,

verpleeghuizen en veel meer raadpleeg je onze website:

stadgenoot.nl/huren/wonen-met–zorg.

Problemen met CV, lift of ventilatie? Dat is iets voor de

onderhouds-monteur. Stadgenoot heeft contracten met

verschillende onderhoudsbedrijven.

Weten welk bedrijf de installaties

in uw woning onderhoudt?

Ga naar stadgenoot.nl/

onderhoudsmonteur.

Een gebouw heeft soms groot onderhoud of renovatie nodig.

Soms moet een pand gesloopt worden om plaats te maken voor

nieuwbouw. Stadgenoot houdt zijn huurders zo goed mogelijk

op de hoogte van wat er allemaal aan de hand is en staat te

gebeuren. De informatie over onderhoud, renovatie en sloop

staat nu ook op onze vernieuwde website. Via een overzichte-

lijke kaart zoom je in op je eigen buurt en met één eenvoudige

muisklik vind je de informatie die je nodig hebt. Handig en

overzichtelijk: stadgenoot.nl/werk-in-uitvoering

Het verzorgingshuis, beter bekend als bejaardenhuis, gaat verdwij-

nen. Stadgenoot heeft een alternatief bedacht: veilig en verzorgd

wonen, met méér voorzieningen dan in een gewoon seniorencomplex.

Stadgenoot biedt dat aan in De Venser, De Drecht, De Boeg, De Klinker,

Het Schouw en Kastanjehof. Er is hier een receptie, er is activiteiten-

aanbod, een ontmoetingsruimte, een zorgsteunpunt in huis of vlakbij,

maaltijden of extra voorzieningen in het kader van brandveiligheid

of alarmering. Speciaal voor mensen die 65 jaar of ouder zijn en niet

meer geheel zelfstandig willen of kunnen wonen. De woningen wor-

den aangeboden via WoningNet.nl.

Sally, Martha en Kwint, bewoners van de Drecht

buurt in beeld

Tekst Caroline Freriks | Fotografie Jean-Pierre Jans

Iedere vrijdag koken Richard en David voor hun medebewoners. Boodschappen doen ze op het veelzijdige Plein ’40-’45 in Slotermeer. Vanavond staat er boerenkoolsoep op het menu.

6 Stadleven 1 | 2017

buurt in beeld

Op steenworp afstand van de Sloterplas wonen

Richard en David in een rustig buurtje. Beiden

hebben een eigen appartement pal naast het

steunpunt van Philadelphia, een organisatie

voor mensen die zorg of ondersteuning nodig

hebben. Daar schijnt vandaag de zon vrolijk de

huiskamer binnen.

Koken voor elkaarWe drinken met David een kop thee terwijl we

wachten tot Richard van zijn werk bij de catering

van het ROC terug is. Daarnaast draait Richard

iedere dinsdagavond als DJ bij energy-radio.nl,

vertelt hij later trots. David heeft de vrijdagen

vrij en werkt de rest van de week als dagbe-

steding bij de klussendienst van Philadelphia.

Iedere vrijdag koken de twee mannen samen

voor de andere bewoners en begeleiders.

Gezonde voeding met veel groente‘Wij kennen alleen de stamppot, maar Ame-

rikanen maken van alles met boerenkool,’

weet David te vertellen. ‘Boerenkoolsmoothie,

boerenkoolsoep. Ik heb gehoord dat ze zelfs

een boerenkooldessert hebben, maar daar zal

wel veel suiker in zitten.’ David is een bewuste

eter. Hij is vegetariër en neemt ook bijna geen

suiker: ‘Ik houd van gezonde voeding met veel

groente, maar het moet wel lekker zijn.’ Hij

vindt het een sport om steeds andere recepten

uit te proberen. Als Richard binnenkomt is hij

benieuwd wat ze vandaag gaan koken: ‘Bij

David is het altijd een verrassing.’

Een echt dorpsgevoelIn tien minuten lopen we via de Slotermeer-

laan naar de markt op Plein ’40-’45. Voor het

Tuinstadhuis staat het Vrijheidscarillon met zijn

vele klokken. ‘Met kerst worden er kerstliedjes

gespeeld, maar ik heb ook weleens de Amster-

damse grachten erop gehoord.’ ‘Mij geeft het

plein een echt dorpsgevoel,’ zegt David. Dat

vindt Richard ook: ‘Je voelt hier niet dat je in de

stad bent.’

Pilinoten uit de FilipijnenDavid houdt van bijzondere ingrediënten en

bekijkt op de markt de cactusvruchten waar hij

eerder jam van maakte. ‘Die jam was heerlijk.

Zoetzuur, meer richting citrus.’ Waar je maar

kijkt zijn exotische groentes en fruit te koop.

Bij de notenkraam valt zijn oog op een nieuwe

soort noten. ‘Dat zijn pilinoten uit de Filippij-

nen,’ weet de man van de kraam te vertellen.

‘Er zitten heel veel voedingsstoffen in.’ David >

‘Mij geeft het plein een echt dorpsgevoel’

Stadgenoot 7

buurt in beeld

Op vrijdag vegetarischMet alle inkopen op zak zitten de mannen

even later gezellig op een bankje bij het water.

David legt uit hoe het gezamenlijk eten werkt:

‘Iedereen die mee wil eten zegt dat een dag van

tevoren, en betaalt drie euro. Daar doen wij de

boodschappen van. Omdat ik vegetarisch ben,

en omdat wij koken, is dat op vrijdag altijd ve-

getarisch.’ Er zijn vijftien bewoners die rondom

het steunpunt van Philadelphia wonen. Daar

worden ze geholpen in bijvoorbeeld het vinden

van een geschikte dagbesteding, hun adminis-

tratie of in het contact met instanties.

Het meisje van SlotermeerAan de overkant van de Slotermeerlaan zien we

een grote muurschildering geïnspireerd op het

melkmeisje van Vermeer. ‘Dat is het meisje van

Slotermeer!’ roept Richard met een lach. Er vlie-

gen veel meeuwen rond bij het water ervoor.

‘Dat zijn hele jonge meeuwen,’ weet David.

‘Heb je naar hun leeftijd gevraagd dan?’ grapt

Richard meteen en zo wordt er wat afgelachen

met die twee.

Wat gaan we eten?Eenmaal weer terug bij het steunpunt gaan de

mannen meteen naar de keuken om het eten

te maken. De eerste bewoners komen al binnen

en werpen snel een blik in de pannen. Wat

gaan we eten, wil iedereen weten. Tijdens het

‘Met al die bijzondere recepten, durf ik niks

meer voor te stellen,’ zegt Richard met een

knipoog en aan iedere hand een gevulde tas:

‘Ik ben wel de pakezel.’ Bij bakkerij Arena is het

toch Richard die een slagroom schnitt en een

vruchten schnitt uitkiest. ‘Beter twee verschil-

lende taarten, zodat iedereen kan kiezen,’ vindt

hij. In bakkerij Arena werken de eigenaar en

zijn zus samen in de winkel. ‘Mijn zus is heel

bijzonder,’ vertelt hij trots. ‘Ze helpt me in de

zaak, maar ook thuis. En ze is een moeder voor

mijn kinderen.’

‘Dat is het meisje van Slotermeer!’

neemt voor de boerenkoolsoep cashewnoten.

De ongezouten, want je krijgt snel teveel zout in

een gerecht. De meeste boodschappen doen we

in twee grote supermarkten. Een aan het plein

en de ander in het winkelcentrum Plein’40-’45,

waar nog zo’n vijftig andere winkels zitten.

Twee verschillende taartenBoerenkool, abrikozen, kookroom op sojabasis

en geraspte kaas. Alles wordt voor tien perso-

nen ingekocht. De taakverdeling is helder. David

kiest de ingrediënten en beheert de financiën.

Stadleven 1 | 20178

buurt in beeld

‘Beter twee verschillende taarten, zodat iedereen kan kiezen’

koken vertelt David dat boerenkool veel anti-

oxidanten en ijzers bevat, en daarom zo gezond

is. ‘Niet van die moeilijke woorden hè,’ roept

Richard er tussendoor, terwijl hij de abrikozen in

stukjes snijdt. Ook wordt er veelvuldig geproefd

door beide heren. Net zolang totdat de soep

helemaal naar hun zin is. Ondertussen staat de

rodekoolschotel in de oven en kan het gezel-

schap voor de boerenkoolsoep aan tafel. Na een

gebed in stilte komen de eerste complimenten

los: heel lekker David en Richard, goed gelukt!

Stadgenoot 9

• 1,2 kilo verse gesneden

boerenkool

• 3 liter water

• 3 groente bouillonblokjes

• 3 knoflookteentjes

(geperst)

• 3 mespuntjes

nootmuskaat

• 300 ml kookroom op

sojabasis

• verse zwarte peper

• zout toevoegen naar

smaak

• 2 blikjes van 400 ml

abrikozen (uitgelekt en

in stukjes)

• 200 gr ongezouten

cashewnoten

• geraspte belegen kaas

(garnering)

Breng het water aan de kook in een grote soeppan

en laat de helft van de boerenkool in het water

slinken. Voeg dan de andere helft van de boerenkool

en de 3 bouillonblokjes toe en laat 10 minuten

zachtjes koken. Mix de soep enkele minuten met de

staafmixer en laat opnieuw 10 minuten koken. Mix

de soep opnieuw totdat hij er gebonden uitziet. Voeg

kookroom, knoflook, nootmuskaat, peper, abrikozen

toe en verwarm opnieuw. Voeg op het laatst de

cashewnoten toe en garneer met de geraspte kaas.

Eet smakelijk én gezond!

Bereiding

Ingediënten

Aantal personen

Recept

Boerenkoolsoep van David en Richard (vegetarisch én veganistisch)

‘Ik heb me gespecialiseerd in het behandelen van blessures’

Ik ben geboren Amsterdammer, opgegroeid in

Slotermeer. Inmiddels woon ik alweer 23 jaar in

Oud West. Sinds ruim vijf jaar heb ik deze prak-

tijk in de Agatha Dekenstraat. Van jongs af aan

had ik al een fascinatie voor de werking van het

menselijk lichaam. Op mijn 29ste ben ik een op-

leiding gaan volgen voor sportmasseur. Ik heb

me gespecialiseerd in blessurebehandelingen.

Daarnaast houd ik mij ook bezig met voeding

en gezondheid. Mijn klanten zijn niet alleen

buurtgenoten, maar komen uit heel Nederland.

Het zijn vaak mensen die al jaren met klachten

lopen waar ze niet verder mee komen in het

reguliere circuit. Ze komen specifiek voor de

AtlasPROfilax behandeling. Ik ben een officieel

gediplomeerd Atlasprof.

De atlas is de bovenste halswervel. Bij veel

mensen staat de atlas scheef. Het lichaam moet

dat compenseren en dat heeft allerlei conse-

quenties. Bij een AtlasPROfilax behandeling zet

ik in één sessie de atlas in de juiste positie, met

een speciaal daarvoor ontwikkeld massage-ap-

paraat. Zo komt het lichaam in zijn geheel beter

in balans. Klachten als bekkenscheefstand,

beenlengteverschil en vele andere klachten kun-

nen hiermee effectief worden behandeld.

Als je een muurtje wilt metselen en je begint

de onderste rij niet helemaal waterpas, dan

staat deze bovenaan ver uit het lood. In dit

geval moet het van bovenuit goed zitten en is

de atlas dus de ‘basis’. Het mooiste vind ik het

als mensen niet meer terug hoeven te komen

en niet afhankelijk worden van een masseur of

fysiotherapeut.

Zorg voor anderen: Zelf ben ik mantelzorger

van mijn moeder. Ze woont in Hoofddorp. Eén

keer per week ga ik naar haar toe om schoon te

maken en iedere zondag eten we samen. Verder

regel ik haar afspraken met o.a. het zieken-

huis en begeleid ik haar daar naartoe. Haar

lichamelijke klachten zijn vervelend, maar de

geestelijke klachten zijn toch wel het heftigste.

Felix Baas (1967) • Agatha Dekenstraat 28 • www.corpusmassage.nl

de ondernemer

Tekst & Fotografie Rogier Alleblas

Stadleven 1 | 201710

ActieDe eerste vijf lezers met

klachten die n.a.v. het artikel

bellen mogen zonder kosten

en vrijblijvend langskomen

voor een consult en advies.

(normaal € 35,=)

StukIedere keer als ik behendig op mijn scootertje door de

Ferdinand Bolstraat tussen de fietsers en overstekende

voetgangers slalom, vraag ik mij altijd iets af.

Waar in hemelsnaam is Iwan de Indiaan?

De dronkenlap met zijn zelfgemaakte indianentooi die

schreeuwend door de straten van de stad slenterde.

Met zijn verweerde leren jas met franjes op de voor- en

achterkant die beweeglijk dansten tijdens zijn wilde

handgebaren. Zijn vrolijke verensjaals die hij geïrriteerd

om zijn nek sloeg als de wind ze verwaaide.

Vroeger speelde hij op zijn ontstemde gitaar voor de

HEMA terwijl hij onsamenhangende teksten zong. Hij

hield van dat aftandse instrument. Hij schonk er veel

aandacht aan: hij speelde de snaren stuk, plakte plaatjes

op de klankkast en graveerde er namen in, waarschijnlijk

van vrouwen die hij meenam naar zijn met bierblikjes

bezaaide zolderkamer en de nacht mee doorbracht. De

man had oog voor kinderen - waarschijnlijk omdat hij

zelf nog kind was. Als ik met mijn moeder langs hem liep

om tompoezen te halen, laste hij een korte pauze in. Hij

pakte de gitaar bij de hals, glimlachte naar mij en nam

een slok uit het gigantische blik goedkope bocht dat hij

met zijn bij elkaar gesprokkelde royalty's bij de slijterij

van de Dirk van den Broek aan het Heinekenplein had

gekocht.

Mijn moeder trok mij dan snel naar binnen, door de

zware glazen deur, naar de bakkersafdeling achterin de

winkel terwijl zij hoofdschuddend een gebedje prevelde

aan Allah's adres, opdat de zingende zondaars gauw naar

het juiste pad worden geleid.

Toen ik puberde, kwam ik hem nog weleens tegen

als ik samen met mijn vriendjes de straten onveilig

maakte. Dan was hij aan het vloeken en tieren, tegen

een automobilist die hem vier straten terug bijna had

aangereden. Maar wanneer hij ons zag, veranderde hij in

een aardige meneer en stak zijn grote hand uit. Maar wij

gaven hem een boks. Hoe tof wij hem ook vonden om zijn

tegendraadsheid, zijn vieze, vlezige vingers met bruine

column

(1991) is schrijver en columnist.

Mano zit op twitter:

twitter.com/manobouzamour

Stadgenoot 11

Mano Bouzamour

nagelriemen wilden wij liever niet aanraken. We vroegen

hem iets voor ons te spelen. Een liedje waarmee hij de

vrouwen verleidde. Dan zong hij een onwijs vals liedje vol

scheldwoorden. Pakte hij na tien tellen de indianentooi

van het hoofd en smeten we wat muntgeld erin om zijn

alcoholverslaving en zangtalent te stimuleren. We waren

meanderende mecenassen van de zwerverskunsten.

Ik heb de gitaarspelende indiaan al jaren niet gezien.

Hij is de grijnzende bewaker van mijn vroegste

jeugdherinneringen. De dorpsgek van de stad. Hij is de

belichaming van de buurt. De vroegere, ongekunstelde

rauwheid van de Albert Cuyp. Tijdens de strenge winters

verschanst hij zich vast in warme cafeetjes aan het

Sarphatipark. Als ik aan De Pijp denk, denk ik aan hem.

Als ik de verloren vriend ooit zie, schud ik hem de hand.

− Deze column verscheen eerder in Het Parool −

reportage

Op reportage bij de maatschappelijke opvang van HVO Querido

Wie door verslaving, psychische problemen of simpel- weg te veel pech een tijdje hulp nodig heeft om weer zelfstandig te wonen, kan terecht bij de maatschappe- lijke opvang. ’Het liefste blijf ik hier wonen.’

Weer zelfstandig leren wonen in een wuifwoning

Tekst Joost Zonneveld | Fotografie Jean-Pierre Jans

‘Ah, het verloren schaapje!,’ zegt een van de

medewerkers van De Veste aan de Poeldijkstraat

enthousiast als Gisela Hoogvliets (61) de keuken

binnenstapt,’ we hebben je gemist.’ De begroe-

ting maakt Hoogvliets een beetje verlegen,

maar tevreden verschijnt een gulle lach op haar

gezicht. De geboren Surinaamse is een vaste

waarde in het kookteam van De Veste, een grote

locatie voor maatschappelijke opvang van HVO

Querido. Maar nu sukkelt Hoogvliets al enige

tijd met een venijnige griep.’ Ik wil geen andere

mensen aansteken met mijn keel- en oorpijn,’

heeft ze vlak daarvoor in haar ’wuifwoning'

enkele verdiepingen hoger verteld.

Stadleven 1 | 201712

reportage

WuifwoningGisele Hoogvliets woont bijna een jaar in een

zogenoemde ’wuifwoning', de laatste stap

tussen maatschappelijke opvang en zelfstandig

wonen. Dat laatste lijkt haar goed af te gaan.

De kleine woning van ongeveer dertig vier-

kante meter, met een aparte slaapkamer, een

badkamer, eigen (open) keuken en een relatief

ruim balkon, ziet er niet alleen keurig maar

ook gezellig uit. Veel planten, hier en daar nog

wat kerstverlichting, foto's van haar ouders

aan de muur en een glazen kast vol netjes

gepresenteerd servies. Op de salontafel, die net

als de bank en een kast bij de woning horen,

domineren de tissues en anti-griepmiddelen

om het virus onder de duim te krijgen.’ Ik heb

nooit eerder een griepprik genomen. Nu ik het

wel heb gedaan, heb ik er heel erg veel last

van,’ zegt Hoogvliets die een glimlach niet kan

onderdrukken terwijl ze met een half oog naar

de televisie blijft kijken.

PechHet forse complex voor maatschappelijke

opvang aan de Poeldijkstraat kent een nogal

bonte verzameling bewoners. Er wonen mensen

met psychische problemen, anderen hebben

moeite om van drank of drugs af te blijven.

Hoogvliets behoort tot de categorie pechvogels.

Ze kwam net als heel veel Surinamers vlak voor

de onafhankelijkheid van het Zuid-Amerikaanse

land begin jaren zeventig met haar moeder

naar Nederland. Ze trouwde en kreeg kinderen.’

Ik heb altijd in West gewoond. In 2001 dacht de

sociale dienst dat ik mijn huis onderverhuurde,

maar dat was niet zo. Toch ben ik zomaar op

straat gezet. Ik was mijn huis en al mijn spullen

in een keer kwijt. Ik wil er liever niet meer aan

denken.’ Een tijdje dronk Hoogvliets te veel, zegt

ze, maar dat is alweer lang geleden. ’Wel heb ik

schulden gehad en heb ik in de schuldsanering

gezeten.’ Het had te maken met de nasleep van

de ontruiming van haar woning. ’Maar ook

dat is achter de rug. Ik heb geen verslaving en

ik heb geen schulden meer,’ zegt ze enigszins

opgelucht, ’ik regel alles in mijn leven nu zelf, ik

doe de was en let op de aanbiedingen in de su-

permarkt.’ Maar lange tijd had ze geen woning.

’Ik logeerde afwisselend bij mijn zusters.’

Extra kamerEnkele jaren geleden moest Hoogvliets geope-

reerd worden aan haar knie. Revalideren bij

haar zusters bleek lastig. ’Toen werd ik opgevan-

gen in de Aak, een gebouw in Osdorp voor dak-

en thuislozen. Maar op die plek hoorde ik niet.

Toen kwam ik in De Veste terecht en kreeg >

‘Ik hoef hier niet te vertrekken, ik heb hier alles wat ik nodig heb’

‘Mijn huis en al mijn spullen was ik in één keer kwijt’

Stadgenoot 13

reportage

De VesteVlakbij de Ring A10 West ligt de Poeldijkstraat

waar HVO Querido het grote complex De Veste

huurt van Stadgenoot. Daar worden mensen op-

gevangen die te maken hebben met verslaving,

psychische problemen of om een andere reden

opvang nodig hebben. De meeste bewoners

wonen daar langere tijd, maar een deel lukt

het om na enige tijd stabiel te functioneren. Zij

komen dan in aanmerking voor een ’wuifwo-

ning', een zelfstandig appartement binnen de

beschermde wereld die HVO Querido biedt. In

deze wuifwoningen worden de bewoners voor-

bereid op een leven buiten De Veste en mogen

zij bijvoorbeeld ook in hun appartement koken.

De bewoners kunnen net als ieder ander naar

buiten en beschikken over een eigen sleutel. In

het complex zijn twee dagbestedingscentra. Het

gaat dan om activiteiten als het repareren van

fietsen en het sorteren van kleding.

dat is wederzijds: ’ik kreeg pas een kaart met

de boodschap dat ze mij misten.’ En naast het

koken helpt ze soms mee met het uitzoeken van

kleding voor de ’winkel' waar bewoners kleding

kunnen krijgen die door andere Amsterdammers

is weggegeven. ’Ik vind het belangrijk om mij

een beetje nuttig te maken. Maar meedoen met

de bingo vind ik ook leuk.’

‘Ik regel alles in mijn leven nu zelf’

ik daar een kamer. Dat was wat klein, deze

wuifwoning is veel beter.’ Sterker: Hoogvliets

wil eigenlijk niet meer weg. ’Soms hoor ik dat

ik naar een eigen woning moet doorstromen,

maar ik hoef niet weg. Het is niet groot, maar

het is prima voor mij. Ik heb hier alles wat ik no-

dig heb.’ Het enige dat ze mist is een logeerka-

mer. ’Het zou leuk zijn als mijn kleindochter een

eigen kamer heeft als ze komt logeren. En mijn

dochter vindt het ook niet zo prettig met de

andere bewoners hier in het gebouw. Dat snap

ik ook wel, ik heb ook last gehad van bewoners

die voor overlast zorgden of dealden.’ Op een

enkeling na komen haar buren niet bij haar

over de vloer, zegt ze beslist, maar contact met

andere bewoners heeft ze veelvuldig.

KokenDat Gisela Hoogvliets van een kamer in De Veste

naar een wuifwoning kon verhuizen, betekende

ook dat ze weer in haar eigen woonruimte kon

koken. ’Dat is wat ik heel graag doe. En niet

alleen de Surinaamse keuken, hoor. Ik maak net

zo lief erwtensoep. Als ik van de griep af ben,

dan ga ik weer twee dagen per week koken voor

de andere bewoners. In de ochtend maak ik dan

soep en salade, in de avond warm eten. Vaak

nasi of bami. Samen met andere bewoners doe

ik ook de boodschappen,’ vertelt Hoogvliets als

zij de keuken van het ’Vestaurant', zoals het res-

taurant van De Veste wordt genoemd, laat zien.

Ze is blij als ze straks weer aan de slag kan. En

‘Niet alleen gerechten uit de Surinaamse keuken. Ik maak net zo lief erwtensoep’

Stadleven 1 | 201714

Meer weten over de urgentieverklaring?

Google ‘mantelzorg Amsterdam’ of bel 14 020.

Toestemming voor een ‘duurzaam

gemeenschappelijk huishouden’?

Mail naar info@stadgenoot.nl of bel tijdens

kantooruren 020 - 511 8000

Voor iemand zorgen Als mantelzorger is het handig om

in de buurt te wonen van degene

die je helpt. Als je te ver weg

woont, kun je bij de gemeente

een urgentieverklaring aanvragen

om dichterbij te gaan wonen.

Met een urgentiebewijs krijg je

voorrang bij het zoeken naar een

sociale huurwoning in de buurt.

Andersom kan ook. Degene die

zorg nodig heeft, kan een

urgentieverklaring aan-

vragen om in de buurt van

de mantelzorger te gaan

wonen.

De voorwaardenDe voorwaarden voor een

urgentieverklaring zijn streng.

De gemeente kijkt naar de

zorgsituatie en jouw rol daarin.

En beoordeelt of verhuizing

noodzakelijk is, bijvoorbeeld

om opname in een instelling te

voorkomen. Ook wordt gekeken

naar het inkomen en of je een

zelfstandige woning achterlaat.

Het moet aannemelijk zijn dat

je echt van plan bent lang voor

de ander te zorgen en dat die

verzorging veel tijd gaat kosten.

Als de gemeente overtuigd is, krijg

je voorrang in Woningnet. Zodra

er dan een geschikt huis vrijkomt,

kun je gaan kijken.

Bij elkaar wonenAls een van jullie bij Stadgenoot

huurt, is het misschien ook

mogelijk om samen te gaan

wonen. Je moet daarvoor wel

schriftelijk toestemming vragen

aan Stadgenoot. We willen

zeker weten dat jullie echt een

‘duurzaam gemeenschappelijk

huishouden’ gaat runnen. Pas als

je aanvraag wordt goedgekeurd,

mag je medehuurder worden.

Klantenservice

Stadgenoot 15

Zorgen voor iemand

die je mag Sommige mensen kunnen niet meer helemaal zelfstandig wonen. Dat lukt alleen nog met een steuntje in de rug. Soms kunnen familieleden, vrienden of buren dat steuntje geven. Dat zijn dan mantelzorgers. Tekst Jenny Velthuys

reportage

Stadleven 1 | 201716

Amsterdam is een heerlijke stad. Vrolijk fluitend fiets je van oost naar west en van noord naar zuid.

Maar niet voor iedereen is dat weggelegd. Fotograaf Bas Uterwijk laat zien hoe de stad eruit ziet als je je

níet zo gemakkelijk zelfstandig beweegt.

Obstakels

reportage

Stadgenoot 17

reportage

Stadleven 1 | 201718

reportage

Stadgenoot 19

interview

Stadleven 1 | 201720

Denk na over je

oude dag

interview

>

Omdat heel veel mensen in Amsterdam

willen wonen, is het woningaanbod

beperkt. Wie iets anders wil of nodig

heeft, kan zich daarom maar beter op

tijd oriënteren. Afhankelijk van het

inkomen zijn via WoningNet sociale

huurwoningen beschikbaar. Een deel is

speciaal voor senioren bedoeld.

Wie daarvoor een te hoog inkomen

heeft, is aangewezen op vrijesectorhuur

of op een koopwoning. Wie graag de

oude dag wil slijten in het gezelschap

van andere senioren, kan proberen een

appartement in een seniorencomplex

te krijgen. Hiervoor geldt sinds kort een

minimale leeftijd van 65 jaar. Activitei-

ten, zorg en een winkeltje zijn dan vaak

in de directe omgeving te vinden. De

woningcorporaties kunnen daar meer

informatie over geven. En dat geldt

ook voor mensen die in een woongroep

willen wonen. In Amsterdam bestaan

bijvoorbeeld al woongroepen voor

Surinaamse ouderen of homoseksuele

senioren. Ook nieuwe initiatieven voor

een woongroep kunnen, bijvoorbeeld

met Stadgenoot, besproken worden.

Voor mensen die liever in een gewone

straat blijven wonen, maar de trap

niet meer op kunnen, bestaan andere

regelingen. ‘Van hoog naar laag’ (alleen

voor huurders van 70 jaar en ouder) of

‘van groot naar beter’ (nieuwbouw is

uitgesloten) bieden de mogelijkheid om

een woning te krijgen die beter past bij

de fysieke mogelijkheden van de bewo-

ner, bijvoorbeeld door te verhuizen naar

een woning op de begane grond. De

huur blijft dan in principe hetzelfde.

Zie pagina 31 ‘Makkelijk wonen’.

Woonvormen voor de oude dag

Stadgenoot 21

Het is niet iets waar iedereen graag over nadenkt, maar het is verstandig om op tijd een woning te hebben die past bij de gebreken van de oude dag. Daar wijzen Franck Storm en Willeke Drevijn van Stadgenoot op.Fotografie Jan-Pierre Jans Tekst Joost Zonneveld

Het is misschien wel het grootste nadeel van de charmante

Amsterdamse oude woningen: ze hebben bijna nooit een lift.

‘En als je dan ineens niet meer zo gemakkelijk de trap op en af

kan lopen, dan heb je wel een probleem,’ zegt Franck Storm,

directeur klant en woning bij Stadgenoot, ‘de kans om te ver-

eenzamen wordt dan groot omdat je niet meer buiten komt.’

De meeste mensen blijven het liefste zo lang mogelijk in hun

eigen huis wonen. Volgens Willeke Drevijn, adviseur Wonen bij

Stadgenoot is het vaak ingewikkeld en duur om een lift in een

bestaand gebouw te plaatsen, zeker in vooroorlogse wooncom-

plexen in de dichtbebouwde binnenstad. Storm: ‘En trapliften

kunnen alleen tot aan de eerste verdieping. De lift kan niet

voor de deur van één-hoog langslopen.’ Zeker in Amsterdam

waar het niet gemakkelijk is snel een nieuwe woning te vinden

als de nood hoog is, is het verstandig om op tijd na te denken

over een huis waar het gemakkelijk oud worden is.

Kunnen kiezenWaarom is op tijd oriënteren nu van belang? De overheid

heeft nog maar kort geleden besloten dat alleen mensen die

echt niet zonder zorg kunnen in aanmerking komen om in een

verpleeghuis te wonen. Wie met ongemakken te maken heeft

of lichte zorg nodig heeft, kan niet meer zoals vroeger naar

een verzorgingshuis. De overheid heeft die wegbezuinigd. De

stap tussen de eigen woning en een plek in een zorginstelling

is daarmee groter geworden. Storm en Drevijn signaleren dat

ook huurders van Stadgenoot vaak wachten totdat zij geen

keuze meer hebben. Drevijn: ‘Pas moest iemand die al heel

lang in de Pijp woonde verhuizen naar een complex van Stad-

genoot in Zuidoost. In de Venser was een plek vrij en daar kon

deze vrouw haar appartement met een lift bereiken. Zij bloeide

helemaal op omdat ze meer contacten kreeg. Maar de meeste

mensen willen op tijd kunnen bepalen waar en met wie zij

wonen als zij ouder worden.’

‘Het is verstandig op tijd na te denken over de woonsituatie’

interview

• Voor een indicatiestelling in het

kader van de Wet langdurige zorg bij

het CIZ: ciz.nl of 088 - 789 1000

• De Wmo Helpdesk van de gemeente

is te bereiken via

amsterdam.nl/zorg-ondersteuning/

wmo/wmo-helpdesk en het gratis

telefoonnummer 0800 - 0643

• De wooncoaches van !Woon, de vroe-

gere wijksteunpunten wonen, kun-

nen informatie geven over regelingen

die met wonen te maken hebben.

Contact via wooninfo.nl of

020 - 523 01 30. Op Woningnet is

hierover ook informatie te vinden:

woningnetregioamsterdam.nl

Heeft u zorg nodig? Dan kunt u een Wlz-indicatie aanvragen

bij het Centrum indicatiestelling zorg (CIZ). Afhankelijk van die

beoordeling kunt u bijvoorbeeld in aanmerking komen voor

een plek in een verpleeghuis. Bij de Wmo Helpdesk van de

gemeente kunt u terecht voor lichtere hulp zoals thuiszorg,

aanvullend vervoer, handgrepen in de douche of een traplift.

Informatie

Zorg nodig en dan?

Stadleven 1 | 201722

Vragen stellenVolgens Storm zou het goed zijn als mensen op tijd nadenken

over hun situatie en hun woning. ‘Hoe zou ik willen wonen als

ik slecht ter been ben of ziek word? En woon ik dan het liefste

alleen, met vrienden of in een groter complex waar ik bijvoor-

beeld ook allerlei activiteiten kan doen? Dan is het ook goed

om te weten in welke buurt je dat dan het liefste zou willen,’

zegt Storm, ‘dan geef je jezelf de tijd om een plek te zoeken

die het beste bij je past.’ Het idee achter het nieuwe beleid is

dat mensen met een zorgvraag meer keuzevrijheid hebben.

Maar dat betekent ook meer zelf regelen. Drevijn: ‘voorheen

kon je met een lichte zorgvraag al naar een verzorgingshuis.

Je huurde dan de woonruimte en kocht de zorg in van dezelfde

zorginstelling. Nu huren die mensen weer van ons en moeten

zij zelf hun zorg inkopen. Hier, in woonzorgcentrum De Boeg in

Bos en Lommer bijvoorbeeld, huurt Cordaan straks nog maar

een kwart van het gebouw, bedoeld voor mensen die zware

zorg nodig hebben. In het overige deel woont iedereen in

principe zelfstandig. Maar het blijft gevoelsmatig wel een

verschil of je nu in een complex met meer senioren leeft waar

ook voorzieningen zijn of in een gewoon appartement.’

Huis van de buurtHet verschil tussen langer in het eigen huis blijven wonen of

in de beschermde omgeving van bijvoorbeeld De Boeg, wordt

eigenlijk ook steeds kleiner. In De Boeg bijvoorbeeld werken

de gemeente, welzijnsorganisatie Combiwell en Stadgenoot

samen om op de begane grond een Huis van de Buurt te

maken, zegt Drevijn. ‘Daarmee hopen we dat bijvoorbeeld de

kapper en de sportruimte kunnen blijven bestaan. Senioren

uit de omgeving kunnen hier dan met de bewoners activitei-

ten doen of gewoon koffie drinken. Dat is ook goed voor de

bewoners in De Boeg zelf omdat zij meer betrokken worden

bij de buurt.’

‘Tegenwoordig moeten senioren veel meer zelf regelen’

Maria Bolté

‘Ik ben geboren in 1959, in de polder

in Landsmeer. Op mijn 12de verhuis-

den we naar Buitenveldert, op mijn

23ste ben ik in de Pijp gaan wonen.

Vanwege mijn gezondheid had ik

een benedenwoning nodig. Ik heb

COPD, een ongeneeslijke longziekte.

Dat uit zich in benauwdheid. Hier

woon ik nu zo'n tweeënhalf jaar.

Van beroep was ik kapster, 25 jaar

lang, maar ik ben noodgedwongen

gestopt. Nu ben ik doktersassistent.

Een kennis van me is psychiatrisch

patiënt. Ik maak af en toe uitstap-

jes met haar, bijvoorbeeld naar

de bioscoop. Ook help ik haar met

praktische zaken als bijvoorbeeld

de wasmachine stuk is. Laatst heb

ik de overgordijnen korter gemaakt.

Die waren sinds haar verhuizing,

vier jaar geleden, veel te lang en

met veiligheidsspelden vastgezet.

Ze is er zeer content mee. Er is nog

iemand die ik af en toe help. Zij is

wat ouder. Voor haar ben ik een luis-

terend oor. Af en toe maken we een

uitstapje. Er zijn hier veel mensen

in de buurt met een problematische

achtergrond, alcohol, drugs, depres-

sie of psychiatrische stoornissen.’

‘Af en toe maken we een

uitstapje’

portretserie

>

Stadgenoot 23

Een zorgende hand uitsteken naar iemand in de buurt. Wie doet dat wel eens? We gingen op onderzoek uit. In de Diamantbuurt (Amsterdam-Zuid) belden we aan. Zorg jij wel eens voor iemand?

Zorg voor iemand in de buurt

Tekst & Fotografie Rogier Alleblas

Mevrouw Grunberg-Schuuring

Mevrouw Grunberg-Schuuring is

77 jaar en woont alleen. Op

5 mei 2015 overleed haar man.

‘Hij had suikerziekte. De laatste

jaren zorgde ik voor hem, ik was

tenslotte zijn vrouw. Ik hielp hem

met wassen en de dagelijkse din-

gen. Hij kreeg ook verzorging van

iemand die langskwam.

Ik ben geboren in de Baarsjes. In de

oorlog kwam ons gezin in de Sma-

ragdstraat terecht. Toen ik trouwde

ging ik in de Stadionbuurt wonen

en nu woon ik al weer zo'n 33 jaar

aan de Amsteldijk. We hebben hier

drie kinderen grootgebracht. Mijn

dochter komt mij af en toe helpen

met de boodschappen, voor de rest

doe ik alles nog zelf. Zelf zorg ik

af en toe voor de vrouw van mijn

broer. Ze wonen om de hoek. Ze

heeft Alzheimer en ligt op bed, be-

weegt zich niet en praat niet meer.

Als mijn broer eens weg wil, ga ik

erheen en pas ik op haar.’

‘Soms zorg ik voor de vrouw van mijn broer’

portretserie

Stadleven 1 | 201724

Igor Kramer

‘Ik zorg regelmatig voor andere

mensen! De buurvrouw heeft

toevallig net een briefje onder

de deur geschoven. Of ik een

lamp wil vervangen. Dat ga ik zo

doen. Soms is er een buur met

een kapotte computer die ik dan

maak. Een tijdje geleden had een

buurvrouw een ontstoken vinger

die ik heb verzorgd. We hebben

een uitgebreid burennetwerk hier,

zelfs met een eigen buurt-face-

bookpagina. Daarop staan allerlei

oproepen en vragen.’

Aan het woord is Igor Kramer (44).

De huishoudelijke hulp is er ook.

Linda maakt één keer in de week

het huis schoon. Ik kijk naar de

racebaan op de grond. ‘Een mens

moet het spelen niet verleren’,

zegt Igor. Dat houdt je creatief

en vrolijk’.

‘Ik zorg regelmatig

voor andere mensen’

portretserie

Stadgenoot 25

Monique en Hjalmar

Monique (1968) komt uit Amster-

dam-Noord en woonde jarenlang

in het centrum. Hjalmar (1965) is

geboren in Amerika. Zijn ouders

keerden terug naar Amsterdam

toen hij vier maanden oud was. Hij

woonde in verschillende buurten,

onder andere in Oost in een huis

zonder douche. Het gezin ging naar

het badhuis om te douchen.

Monique: ‘Ik ken Hjalmar via

Internet. Eigenlijk was ik op zoek

naar vriendschap en niet naar een

relatie, maar het klikte zo goed dat

we inmiddels getrouwd zijn.’ Toen

Monique invalide werd, kon ze deze

benedenwoning krijgen. ’Ik was op

slag verliefd op het huis en de tuin.

Het huis is aangepast aan mijn

rolstoel. In het begin heeft de buurt

me vaak geholpen. Inmiddels ben

ik zelf in staat om andere mensen

te helpen. Ik kook weleens voor

mensen als ze ziek zijn. We doen

ook wel eens boodschappen voor

andere mensen of helpen met ad-

ministratieve klusjes. Hjalmar helpt

mensen die computerproblemen

hebben. Ook heeft hier wel eens

iemand een wasje gedraaid in onze

wasmachine.’

‘De buurt heeft

me vaak geholpen’

Stadleven 1 | 201726

portretserie

Peter van Maaren

Kerstmis is al weer een tijd voorbij,

maar het huis is één grote kerst-

stal. Overal beelden en stalletjes.

Peter: ‘Ik hou van de gewaden van

de kerstfiguren en ik vind kerst

een heel fijne tijd. Mensen hebben

meer aandacht voor elkaar. Het is

een tijd van verbinding.’

Peter, geboren in Groningen,

verhuisde naar Amsterdam toen

in de buurt een baan als docent

kon krijgen. Nu, vele jaren later,

geeft hij workshops diversiteit op

scholen.

Peter: ‘Het heb altijd graag met

jongeren gewerkt, het liefst met

probleemjongeren. Ik heb een

natuurlijke drive om stigmatisering

te ontkrachten’.

‘Op verschillende manieren zet

ik me in voor de buurt. Ik was

medeoprichter van buurthuis plan

C, zit in de bewonerscommissie en

ben bezig met een project over on-

zichtbare ouderen en mensen met

een psychiatrische achtergrond.

We gaan bij de ouderen langs om

hun wens voor 2017 op te schrij-

ven, daarna kijken we of we die in

vervulling kunnen laten gaan. Met

buurtgenoten organiseer ik in de

zomer de Straattafel, een barbecue

voor iedereen uit de buurt. Zo leren

mensen elkaar op een ontspannen

manier kennen.’

‘Ik zet me in voor de

buurt’

portretserie

Stadgenoot 27

zo woon ik

Ron Monté woont nu sinds een half jaar met zijn vrouw Emmie, zoon Donnie en kat Boefie in een rolstoelwoning met lift in Amsterdam-Noord. Ron zit sinds een brommerongeluk in een rolstoel. Ze konden er zo intrekken, er hoefde niets meer te gebeuren.

Tekst Jenny Velthuys Fotografie Rufus de Vries

‘Het is alsof we hier al tijden wonen’

De buren van hun vorige woning draaiden wel

heel vaak luide muziek. Dus wilden Ron en Emmie

verhuizen. Nu wonen ze in een rolstoelwoning

op de vijfde etage in Noord. Ze konden er meteen

intrekken, alles was al aangepast aan de vorige

bewoner. Dat was een mevrouw die ook in een

rolstoel zat. Er gaat een lift naar boven en binnen

zijn nergens drempels. Ook is er veel ruimte om te

draaien en er zijn extra handvatten bij de wc en is

er een speciale douche. Helemaal prima. Al moest

Emmie wel een beetje wennen aan de hoogte. Ze

heeft namelijk last van hoogtevrees. ‘We wonen

hier heerlijk,’ zegt Ron. ‘Je hoort geen auto’s,

geen slaande deuren, niets.’ Emmie is ook heel

enthousiast, met name over de buurt. ‘Buiten

groet iedereen elkaar.’

Stadleven 1 | 201728

zo woon ik

Emmie verzamelde vroeger

allerlei soorten poppetjes.

Boeddhabeeldjes, muzikanten

uit de jaren zestig, laafjes.

Tien jaar geleden was dat ‘in’,

vertelt Emmie. Zij is inmiddels

al een beetje op de beeldjes

uitgekeken, maar Ron vindt ze

wel gezellig staan.

‘Knappe jongen, he,’ zegt

Emmie. Donnie studeert voor

beveiliger. Het leukste is het als

hij op festivals moet staan. Dan

is hij helemaal in pak. Emmie is

dan erg trots op hem.

Als Ron en Emmie sigaretjes

roken, doen ze dat in de serre.

Zelfs in de winter is het daar

lekker warm. Bovendien zor-

gen ze er op die manier voor

dat het huis niet naar rook

gaat stinken.

Ronnie en Emmie hebben

elkaar 26 jaar geleden kennen.

Ze waren allebei nog niet zo

lang gescheiden, maar toen ze

elkaar zagen was het meteen

gebeurd. Liefde op het eerste

gezicht.

De badkamer is van alle ge-

makken voorzien. Er zijn steu-

nen naast de wc en een stoel

onder de douche. Volgens Em-

mie was de vorige bewoonster

een mevrouw zonder benen.

Kat Boefie is een beetje

schuchter, maar wel heel

lief. Ze loopt Emmie overal

achterna. Zelfs als Emmie naar

de wc gaat, wil Boefie er het

liefste bij zijn. Dan gaat ze aan

de deur krabben. Laatst was ze

eventjes onvindbaar. Ron en

Emmie hadden het hele huis

doorzocht. Later kroop Boefie

ineens uit een pijp in de keu-

ken. Die heeft Emmie nu maar

even afgeplakt met tape.

Ron heeft een spierziekte,

maar kon nog gewoon lopen

toen hij Emmie 26 jaar gele-

den ontmoette. Helaas kreeg

hij een ongeluk en brak hij zijn

been. Sindsdien zit hij in een

rolstoel.

Stadgenoot 29

‘Overal is een oplossing voor’

mijn werk

Lekkage, stroomstoring of inbraak? Voor dit soort spoedgevallen schakelt Stadgenoot de firma Solvers in. Rob van den Bosch werkt er al ruim 10 jaar.

Ingebroken?• Bel de politie: 0900 - 8844

• Neem contact op met Stadgenoot

• Als het nodig is, laat Stadgenoot een noodvoorzie-

ning aanbrengen.

Het definitieve herstel van deur of raam volgt dan

later. Daarvoor moet

u Stadgenoot een kopie van het proces-verbaal

van de politie geven.

Tekst Katja Kreukels | Fotografie Jean Pierre Jans

Stadleven 1 | 201730

Vanochtend kreeg Rob melding van een inbraak in de

Westerparkbuurt. ‘Met een koevoet was de deur van

een garagebox opengebroken. Alles compleet naar z’n

mallemoer.’ Rob pakt z’n IPad en laat foto’s zien. Hij

heeft een plaat hout op de deur geschroefd en met

een hangslot de box afgesloten. ‘Een noodvoorzie-

ning’, legt hij uit. ‘Als er aangifte is gedaan, zetten we

er een nieuwe deur in’.

Gehaaide inbrekers Rob kent de trucs van inbrekers inmiddels. ‘Een

loeiend alarm rukken ze zo van de muur. Ze stoppen

het in beddengoed en leggen dat onder de bank. Ze

zijn gehaaid, die inbrekers. Als ze naar binnen willen,

kómen ze binnen. Het enige wat je kunt doen, is het

ze zo moeilijk mogelijk maken. Dubbelglas, veilig-

heidsbeslag, een inbraakstrip. Het kost allemaal extra

tijd en daar houden de heren niet van.’

Mooi vakRob zou geen ander vak willen. ‘Ik ben de hele dag

buiten, ontmoet uiteenlopende Amsterdammers, ben

bezig met techniek en geen dag is hetzelfde. In dit

vak moet je kunnen improviseren en dat doe ik graag.

Laatst stond er een vrouw vast achter een hek. Ze

moest naar het ziekenhuis. Ik maak dat hek vast aan

mijn bus, ga rijden en trek het zo open. Overal is een

oplossing voor’.

Stadgenoot 31

wooncarriere

Makkelijker wonen

Van groot naar beter Van hoog naar laag

Het huis waar je altijd heerlijk gewoond hebt, kan op een

gegeven moment te groot gaan voelen. Dan wil je mis-

schien wel kleiner gaan wonen. Voor mensen die zeventig

jaar of ouder zijn is daarvoor de regeling Van groot naar

beter bedacht.

Je kunt gebruik maken van de regeling als je huurhuis groter

is dan 70 vierkante meter en minstens vijf kamers heeft. Je

krijgt dan voorrang op woningen kleiner dan 60 vierkante

meter en woningen met een 'seniorenlabel'. Als het nieuwe

huis een hogere huur heeft, zorgen wij ervoor dat je even-

veel blijft betalen als voor je oude huis. Je kunt verhuizen

naar een andere woning van Stadgenoot, maar ook naar

een woning van Ymere, De Alliantie, Eigen Haard, De Key,

Rochdale of Woonzorg. Nieuwbouwwoningen vallen buiten

de regeling.

Ook een tegemoetkoming in de verhuis- en inrich-

tingskosten is mogelijk. Die kun je aanvragen

bij de gemeente. Via de website

van de gemeente dien je de

aanvraag in. Beoordeling van

de aanvraag duurt maximaal

6 weken.

Een andere regeling is Van hoog naar laag. Voor mensen

voor wie trappenlopen te vermoeiend of zelfs onmogelijk

wordt. De regeling is bedoeld voor mensen die op twee

hoog of hoger wonen en willen verhuizen naar een bene-

denwoning, een huis op de eerste etage of een huis met lift.

Via de regeling Van hoog naar laag krijg je voorrang op een

geschikte woning in je eigen buurt. Je kunt doorstromen

naar een woning van alle grote corporaties in Amsterdam:

Stadgenoot, Ymere, De Alliantie, Eigen Haard, De Key, Roch-

dale en Woonzorg.

Huurders vanaf zeventig jaar gaan nooit méér huur betalen

dan voor hun oude huis, zelfs als de huur van de nieuwe

woning eigenlijk hoger is. Dat geldt voor alle huizen, be-

halve als de nieuwe woning een nieuwbouwwoning is.

Meer informatie over beide regelingen

staan op de websites WoningNet.nl

en Amsterdam.nl

Tekst Jenny Velthuys

fotostrip

BeperkingYpe & friends

contactgegevenscolofon

Redactie Pim de Ruiter

Productie Sirikit Huibers

Vormgeving Milja Oortwijn

Medewerkers Rogier Alleblas, Mano Bouzamour, Julia Doomen,

Ype Driessen, Jean-Pierre Jans, Jenny Velthuys, Bas Uterwijk,

Rufus de Vries, Joost Zonneveld

Drukker Wilco Art Books, Amsterdam

Stadleven is een uitgave van Stadgenoot. Het huurdersmagazine verschijnt

vier keer per jaar. Niets uit deze uitgave mag zonder schriftelijke toestemming

van Stadgenoot worden gekopieerd en/of gebruikt. Aan de inhoud van dit

magazine kunnen geen rechten worden ontleend.

Klantenservice 020 - 511 80 00

E-mail info@stadgenoot.nl

Website www.stadgenoot.nl

Bezoekadres Sarphatistraat 370, 1018 GW Amsterdam

Postadres Postbus 700, 1000 AS Amsterdam