WOORDJE VAN UW VOORZITTER 2

ALUMNUS IN DE KIJKER: PETER CROONEN 3

ALUMNA IN DE KIJKER: DORIEN VAN DONINCK 6

ALUMNUS IN DE KIJKER: DIEDERIK VAN LEDE 9

ALUMNUS IN DE KIJKER: KARL BOGAERT 12

ALUMNIDAG 2019 15

VALKNIEUWS 16

WOORDJE VAN DE VRG-PRAESES 18

ALUMNINIEUWS 20

AfgiftekantoorBrussel XP708417

APRIL - MEI - JUNI 2019 // VERANTWOORDELIJKE UITGEVER: ROBBIE TAS, TIENSESTRAAT 41 BUS 3438, B-3000 LEUVEN //

VRG-ALUMNI MAGAZINE

KU Leuven

meest innovatieve

universiteit van

Europa !

2 VRG-ALUMNI Magazine

COLOFON WOORDJE VAN UW VOORZITTER

PROMOTIE 2019

Op 7 juli 2019 studeert een nieuwe lichting masters in de rechten af. Bij mij persoonlijk wekt dit enige nostalgische gevoelens op, aangezien mijn eigen promotiejaar 1994 dit jaar 25 jaar afgezwaaid is.

Er is sindsdien heel wat veranderd aan de rechtenopleiding. “In mijn tijd” lag de nadruk tijdens de eerste twee kandidaturen op algemene vorming, met slechts enkele vak-ken waarin een eerste inleiding tot het recht werd gegeven. Een terechte kritiek op dit model luidde dat wij te laat werden geconfronteerd met wat de rechtenopleiding echt inhield, soms met alle gevolgen vandien wanneer dan pas na enkele jaren aan het licht kwam dat het recht je toch niet zo lag. Nochtans blijkt uit interviews met onze alumni dat precies die “brede vorming” door hen systematisch wordt aangehaald als één van de grote troeven, zeker door zij die uiteindelijk geen actief rechtspracticus geworden zijn…

Inmiddels zijn we een generatie verder en tracht mijn oudste zoon zich door de vakken van de eerste bachelor rechten te worstelen. Die bevat tegenwoordig wel heel wat echte rechtsvakken, met in het eerste jaar b.v. naast het vak “inleiding tot de rechts-wetenschap” al verbintenissenrecht of staats- en administratief recht, waarbij op het examen van meet af aan de nadruk ligt op het oplossen van concrete casussen. Af en toe stelt hij me een ingewikkelde vraag, waarop ik meestal het antwoord schuldig moet blijven, maar waarbij ik tenminste probeer te doen alsof ik de vraag begrijp.

In een onbewaakt moment bekruipt me wel eens het gevoel dat van de nieuwe lichting rechtsstudenten wel erg snel wordt verwacht dat ze concreet met het recht aan de slag kunnen en dat het vroeger gemakkelijker was, ja misschien zelfs beter. Maar zo’n ge-dachte probeer ik dan snel te verdringen. Het oude systeem had ook zijn beperkingen en was zeker aan herziening toe. En de huidige aanpak zal evenmin als alle vorige of volgende perfect zijn. Elke generatie heeft zijn eigen uitdagingen, en finaal wordt het recht toch gemaakt door mensen. Gemakkelijk is dat nooit geweest en wordt het zeker ook niet. En het is ook van alle tijden dat de specifieke juridische redeneerwijze en een aantal juridische basisprincipes niet altijd eenvoudig zijn uit te leggen aan de “publieke opinie”. Niet alleen de politiek heeft zijn “kloof met de burger”.

Ook de lichting 2019 van de masters in de rechten die afstuderen in juli, september of eventueel januari staat dus voor flinke uitdagingen en geniet bij deze alvast mijn volste respect voor de geleverde prestatie. Ik heet hen dan ook graag van harte welkom in de alumnigemeenschap en wens hen veel succes toe in hun professioneel leven, al dan niet als actief beoefenaar van het recht, maar alleszins met een stevige juridische kennis als vertrekbasis. En hopelijk komen we elkaar tegen op één van de volgende activiteiten van VRG-Alumni !

Robbie Tas Voorzitter VRG-Alumni

Bestuur

John-John Ackaert, Steven

Boeynaems, Tom De Coster,

Jo De Meester, Dimitri

Droshout, Naomi Glibert,

Karolien Haelterman,

Alexander Hamels, Robbie

Tas, Karel Van De Velde,

Helga Van Peer, Barbara Van

Speybroeck, Jonas

Vernimmen, Kurt Willems.

Elise Rooseleers (praeses),

Bernard Tilleman (decaan).

Redactieleden

Robbie Tas (hoofdredac-

teur), John-John Ackaert,

Steven Boeynaems, Linde

Declercq, Dimitri Droshout,

Jo De Meester, Naomi

Glibert, Jacqueline Van Hal,

Helga Van Peer.

Ereleden

academiejaar 2018-2019

Anne Custers

(promotie 2012)

Toon Denayer

(promotie 2007)

Koenraad Feremans

(promotie 1992)

Peter Laurijssen

(promotie 1993)

Sofie Van Doninck

(promotie 2005)

Egied Verbeeck

(promotie 1998)

Ereleden worden enkel mits

toestemming vermeld in het

VRG-Alumni Magazine.

Grafisch ontwerp

Danni Elskens,

www.koloriet.info

3MAGAZINEVRG-ALUMNI

Peter Croonen (promotie 1992) is de gelukkige voorzitter van landskampioen voetbal KRC Genk en

sinds kort ook voorzitter van de Belgische Profliga. Rechten studeren aan de KU Leuven blijkt ove-

rigens een goede springplank naar het voorzitterschap van een Belgische voetbalclub, want ook

onder meer de vorige voorzitter van KRC Genk, Herbert Houben, en Bart Verhaeghe, huidig voor-

zitter van Club Brugge, zijn alumni van onze faculteit. Nog niet zo lang geleden leverden we met

alumnus François De Keersmaecker zelfs de voorzitter van de Koninklijke Belgische Voetbalbond…

In het dagelijks leven is Peter Croonen “serial entrepreneur”, als aandeelhouder en bestuurder van

een tiental ondernemingen. Reden genoeg voor een gesprek !

Kan je even schetsen hoe je carrière tot nu toe ver-lopen is ?

Na de kandidatuursjaren in Namen en de licenties in Leuven heb ik nog Europees Recht in Saarbrüc-ken gestudeerd. Gelukkig, want anders was ik bij de laatste legerdienstplichtigen geweest. Na een stage van 6 maanden bij de Europese Commissie (Mede-dinging), kon ik bij de Treuhand Anstalt in Berlijn be-ginnen voor 6 maanden. Ik had mijn afscheidsfeestje al gegeven, maar plots kon ik zowel bij Royale Belge

Door Robbie Tas

GELUKKIGE VOORZITTER. VAN LANDSKAMPIOEN.

VOETBAL KRC GENK .

ALUMNUS IN DE KIJKER PETER CROONEN (PROMOTIE 1992)

4 VRG-ALUMNI Magazine

als bij Generale Bank beginnen als trainee. Bij Gene-rale Bank (1994) mocht ik het commercieel net in. Mijn eerste trainee opdracht was een maand aan het loket van het agentschap in de Vital Decosterstraat in Leu-ven, waar ik op kot gezeten had. Na een jaar trainee-ship werd ik account manager in Hasselt. Fantastische ervaring.

Wij woonden toen nog in Brussel en ik combineerde het werk met een Licence Spéciale en Gestion (MBA) aan de École de Commerce Solvay aan de ULB. Mijn bedrijvenportefeuille bij de bank groeide snel, met als mooiste referentie de beursgang van Kinepolis. Mijn rol in de beursgang zelf was piepklein, maar het boeide me enorm. In 1999 werd LRM (de Limburgse Reconversie Maatschappij, nvdr) terug actief als in-vesteringsmaatschappij in Limburg. Een mooie kans om in private equity/venture capital te stappen. Ook dat was een ongelooflijk boeiende leerschool.

In 2004 besliste ik zelf de stap naar het ondernemer-schap te zetten. Een spin-off van Philips was failliet gegaan. Samen met enkele managers van het be-drijf kochten we alle activa van de curator. Plots was ik algemeen directeur en meerderheidsaandeelhou-der van een eigen bedrijf. Het was gelukkig een in-stant succes: turn around en internationalisatie. En-kele jaren later al volgde een niet te weigeren bod van een beursgenoteer-de collega. Ik bleef nog tot 2009 verantwoorde-lijk als “chief operations officer” van de gecom-bineerde activiteiten in Europa. Ik herinvesteer-de een groot deel van mijn opbrengsten van de eerste exit in ruim een tien-tal nieuwe bedrijfsinvesteringen, waaronder Bioracer (fietskleding), Move Intermodal (intermodaal goede-ren transport), Continuum (ICT: Java en artificial in-telligence), Sirus (.Net en internet of things), Vision++ (computervisie en augmented reality), … Een breed gamma aan meerderheids- en minderheidsinves-teringen. Geen groot masterplan. De rode draad zijn mensen. Het grootste bedrijf realiseert 100 mio euro omzet, het kleinste nul euro.

Bij alle bedrijven ben ik aandeelhouder en bestuur-der. Bij drie bedrijven ben ik nog lid van het directie-comité. Maar ik ben nergens meer echt operationeel. Mijn focus gaat naar “strategische” zaken: belangrijk maar meestal niet dringend. Opportuniteiten en pro-blemen kunnen voor acute pieken van werk zorgen, maar in het algemeen kan ik redelijk baas blijven van

mijn agenda, dankzij mijn vrouw Lut, die mij enorm veel ruimte geeft om te ondernemen. Onze kinde-ren zijn intussen 20 (Kato, geneeskunde) en 22 (Jef, KMO-management). We zijn een hecht gezin.

Sinds 2009 ben ik lid van de raad van bestuur van KRC Genk en sinds mei 2017 voorzitter. In mei 2019 werd ik verkozen als voorzitter van de Profliga. Het zijn uitdagende tijden voor het Belgisch profvoetbal. KRC Genk is de laatste VZW in het Belgisch prof-voetbal. Ik ben één van de vele onbezoldigde vrijwil-ligers die uit liefde voor de club veel tijd investeren in het voetbal. Hier kruipt op dit moment veel tijd in, maar voetbal en meer algemeen topsport zijn een passie sinds zolang als ik me kan herinneren.

Vanwaar komt die passie voor het voetbal eigenlijk?

Die passie is letterlijk met de paplepel door mijn va-der aan zijn kinderen doorgegeven. Enkel mijn oud-ste broer Marc heeft niets met voetbal. Michel heeft nog in de eerste ploeg van Winterslag en Sint-Trui-den gespeeld. Wim heeft nog met Luc Nilis bij de Uefa’s van Winterslag gespeeld. Ik heb zelf ook een jaar bij de Uefa’s van Winterslag gespeeld, maar was niet goed genoeg voor topvoetbal. Ik ben blijven “sjotten” tot mijn 40ste. Papa was bestuurder bij KFC Winterslag en nadien bij KRC Genk. Elk debat aan ta-

fel begon of eindigde met voetbal, tot grote ergernis van Marc. Wij slaagden erin politiek, religie, eco-nomie, cultuur, kortom alles op één of andere manier te linken aan het thema voetbal.

Hoe ziet een gemiddelde dag/week er voor jou uit ?

Maandag en dinsdag heb ik wekelijkse vaste meet-ings bij de drie bedrijven waar ik nog in het direc-tiecomité zit. Woensdag, donderdag en vrijdag zijn flexibel en bestemd voor vaste maandelijks of tri-mestrieel weerkerende vergaderingen. Ik probeer niet vóór 8.30 uur thuis te vertrekken. Gemiddeld zal ik zeker drie avonden per week nog een diner of ver-gadering bijwonen.

Hoe kijk je terug op je studententijd ?

Prachtige periode. Blij dat ik mijn vriend Mark Ber-naerts gevolgd ben naar Namen. In Leuven ging de wereld verder open en in Saarbrücken haalde ik mijn Erasmus in. In het derde jaar had ik een kleine rol in

ALU

MN

US

IN D

E KI

JKER

P

ETER

CRO

ON

EN

(PRO

MO

TIE

1992

)

Je bent zo met de sportieve resultaten bezig in die eindsprint.

En dan plots … zijn we kampioen.

5MAGAZINEVRG-ALUMNI

het VRG en bij Student Aid. Organiseren vond ik ze-ker zo leerrijk als studeren (lacht).

Aan welk vak/welke prof in Leuven bewaar je de beste/slechtste herinnering en waarom ?

Mijn aanwezigheid in de lessen was onvoldoende om dat echt te kunnen beoordelen (lacht). Vakin-houdelijk vond ik Verbintenissenrecht (Van Gerven), Bijzondere Overeenkomsten (Herbots) en Ven-nootschapsrecht (Geens) het meest interessant. In Namen heeft “Père Maon” met Romeins Recht de grootste indruk nagelaten.

Wat ervaar je, vanuit de dagelijkse praktijk, als de grootste troef resp. grootste tekortkoming van je rechtenstudies ?

De grootste troef is de manier van denken en ar-gumenteren. Je leert analyseren en een betoog opbouwen. Het inzicht dat dezelfde feiten volledig andere argumentaties kunnen opleveren afhankelijk van het perspectief, beschouw ik als een levenswijs-heid op het vlak van emotionele intelligentie. Empa-thisch vermogen is een belangrijke bouwsteen voor menselijke relaties.

De grootste tekortkoming vond ik in die tijd het ge-brek aan praktijkstage. Vanuit mijn beroepservaring nu zou ik een lans breken voor meer psychologie en bemiddeling als onderdeel van de opleiding. 

Wat doet een kampioenstitel in de Jupiler Pro Lea-gue met een mens ?

Ik heb het nog onderschat. Je bent zo met de spor-tieve resultaten bezig in die eindsprint. En dan plots … zijn we kampioen. De helden die wenen van ge-luk, duizenden mensen die je high-fived en knuffelt zonder ze te kennen, kinderen die je komen vertellen dat het de mooiste dag van hun leven was. Dit is zo enorm belangrijk voor een club. We hebben weer een generatie fans voor het leven erbij gewonnen. Heel speciaal.

Wat mogen we volgend seizoen verwachten van KRC Genk ?

We zullen opnieuw een goede ploeg hebben. Na-tuurlijk zullen enkele sterkhouders vertrekken. Dat is het lot van elke ploeg in België, en zeker van KRC Genk na een kampioensjaar. Maar onze technisch directeur Dimitri De Condé en zijn hoofdscout Dirk Schoofs zijn toppers. Vertrekkers creëren ook kansen voor jongeren en anderen. Met Felice Mazzu hebben

we een strenge vader als hoofdtrainer, die zich wil bewijzen bij een grotere club. We willen opnieuw Play Off 1 spelen, zover mogelijk in de Beker geraken en genieten van de Champions League poules.

Wat verwacht je van de concurrentie ?

Club Brugge kan enkel tevreden zijn met de kam-pioenstitel. Anderlecht en Standard doen altijd mee en Gent is gebeten ambitieus. Antwerp en Charleroi gaan de rol niet meer lossen. En er zijn altijd verras-singen. Dus het zal weer spannend worden. De Bel-gische competitie wordt internationaal erkend als een topcompetitie.

Wie is volgens jou de meest onderschatte voetbal-ler in België en waarom ?

John Lucumi is onze linker centrale verdediger die er pas zijn eerste seizoen op heeft zitten. De analisten kennen hem nog niet goed, maar hij is nu Colombi-aans A-international. Hij is één van de nieuwe dia-manten in onze kern. Joachim Maehle en Brian Hey-nen gaan ook nog een mooie carrière uitbouwen.

Wat is je boodschap voor de rechtsstudenten van vandaag ?

Rechten is een goede keuze. Ik was niet super “rech-ten-georiënteerd”, maar heb genoten van de brede invalshoeken. Detailvakken zijn wat mij betreft voor later als je professioneel bewuster kan kiezen. In algemene termen: geniet ervan samen met je me-destudenten. Het is een prachtige tijd, waarin je als mens een basis legt voor de rest van je leven, be-wust en grotendeels onbewust. Het “proces” is ze-ker zo belangrijk als de resultaten. Welke activiteiten (studeren, fuiven, organiseren, ontdekken, …) je welk gewicht geeft in dat “proces” is een persoonlijke keuze, en alle keuzes zijn goed zolang het resultaat dat ook bevestigt.

6 VRG-ALUMNI Magazine

ALUMNA IN DE KIJKER DORIEN VAN DONINCK(PROMOTIE 2009)

DOOR NAOMI GILBERT

Ook in deze editie van het VRG-Alumnimagazine laten wij een jonge alumna aan het woord. Ditmaal mochten we Dorien Van Doninck, alumna 2009, interviewen. Zij begon haar carrière als advocaat aan de balie van Brussel. Na een paar jaar maakte zij de overstap naar de privésector en enkele maanden geleden ging zij in Zwitserland aan de slag als Legal Counsel bij het farma-ceutisch bedrijf F. Hoffmann-La Roche Ltd (Roche). Wij waren alvast enorm benieuwd hoe het haar daar bevalt.

7MAGAZINEVRG-ALUMNI

Was de keuze voor de opleiding Rechten aan de Ka-tholieke Universiteit Leuven voor jou een evidente keuze? Waarom koos je (finaal) voor deze opleiding?

Al toen ik 12 jaar was, wist ik dat ik advocaat wilde wor-den. Toen ik op de middelbare school zat, idealiseer-de ik de rechtenopleiding en zag ik mijzelf bij Advo-caten zonder Grenzen werken, wat lichtjes anders is uitgedraaid. Toen ik effectief voor de keuze stond, heb ik heel even getwijfeld om Toegepaste Economische Wetenschappen te studeren, maar ik ben uiteindelijk toch bij mijn eerste keuze gebleven en heb daar nog geen moment spijt van gehad.

Bijna iedereen van mijn vrienden uit Geel ging naar Leuven, waardoor deze keuze heel evident voor mij was en daar ben ik heel blij mee geweest. De studentengemeen-schap in Leuven is heel hecht en Leuven is klein genoeg om steeds bekende mensen op straat tegen te komen, wat uiteraard voor leuke verrassingen zorgt. Ik heb ook het geluk gehad om een hele leuke vriendengroep te kunnen uitbou-wen, waarvan ik sommigen nog steeds tot mijn beste vrienden kan rekenen.

Wat vond jij het meest interessante vak en welk vak kon jou het minst boeien?

Wat de lessen betreft, kon Fiscaal Recht mij het minst boeien. Hiervan heb ik het minst opgestoken. Verbin-tenissenrecht en Bijzondere Overeenkomsten daar-entegen vond en vind ik nog steeds zeer boeiend. Zeker aan het vak Verbintenissenrecht heb ik tijdens mijn carrière al veel gehad, aangezien dit overal in verweven is.

Dankzij professor Koen Geens werd het vak bank- en effectenrecht mijn lievelingsvak in het laatste jaar. Hij kon de oorzaak van de financiële crisis van 2008 op een dusdanige manier uitleggen dat ik hierdoor ge-inspireerd raakte en hierover alles wilde weten. De lessen werden vroeg in de ochtend op een vrijdag gedoceerd, maar ik ben er zeker van dat deze les één van de hoogste aanwezigheidscijfers had.

Na bijna 5 jaar aan de balie hing je je toga aan de haak en begon je te werken in de privésector, eerst bij Euroclear, nu bij Roche. Wat vind je het leukst aan een job als bedrijfsjurist? Mis jij een bepaald aspect van de advocatuur?

In de advocatuur heb ik het geluk gehad om voor en met een uitzonderlijk goede leermeester te kunnen werken. Hierdoor ben ik op korte tijd heel snel kun-nen groeien en heb ik enorm veel geleerd. Deze leer-school heeft mij meer matuur gemaakt en veel van deze lessen benut ik nog dagelijks.

Als juriste in de privésector heb ik heel lang het pleiten gemist. De adrenaline die steeds door je lichaam gaat als je voor de rechtbank of het hof komt, vond ik heel bevredigend, want daar werkte je maanden en soms jaren naartoe. Een positief vonnis of arrest was dan de kers op de taart. Wat ik daarentegen in de advocatuur miste, was de kennis van de werking van een bedrijf.

Daardoor koos ik na vijf jaar om in de privésector te werken. Hier miste ik buiten het pleiten ook het werken met de wetboe-ken, rechtsleer en recht-spraak. Als bedrijfsjurist moet je meestal geen

lange goed gefundeerde adviezen schrijven, maar wel korte “to the point” aanbevelingen.

Bij Euroclear mocht ik als juriste meewerken aan hele grote projecten, wat het werk zeer boeiend maakte. Voor dergelijke projecten moet je aan alles denken, aan alle aspecten van het recht, maar ook alle inter-ne comités moeten hun input en goedkeuring geven. Hierdoor kom je met veel verschillende delen van de business in contact.

Sinds ik bij Roche werk, sta ik terug dichter bij de wet. Hier wordt van mij verwacht om wetswijzigingen en de toepasselijkheid hiervan op de business van Ro-che op te volgen en te analyseren. Ook hier word ik betrokken bij de grote en interessante projecten, waarbij ik de eer heb om met de meest senior men-sen samen te mogen werken. Daardoor leer ik elke dag nog nieuwe zaken en heb ik de kans om boei-ende ervaringen op te doen. Ik ben dan ook heel fier om voor Roche te mogen werken. Wat Roche doet en waarvoor Roche staat, werkt enorm inspirerend. Hier heb ik dagelijks het gevoel dat mijn werk bijdraagt aan de maatschappij en dit terwijl ik kan doen wat ik het liefste doe, namelijk het recht beoefenen.

Je bent afkomstig uit de Kempen, maar bent eigen-lijk nooit echt honkvast geweest: je ging op Erasmus aan de universiteit van Poitiers, maar je volgde ook een LLM aan de universiteit Paris II en een Summer School aan Yale University. Na je studies koos je er

Dankzij professor Koen Geens werd het vak bank- en effectenrecht

mijn lievelingsvak

8 VRG-ALUMNI Magazine

bewust voor om in Brussel te wonen en nu woon én werk je sinds augustus vorig jaar in Bazel. Wat zijn de grootste verschillen op werkgebied tussen Bel-gië en Zwitserland? Wat mis je het meest en wat totaal niet?

Zwitsers zijn afstandelijker dan Belgen. Dit vond ik in het begin wel moeilijk aangezien het even duur-de voor ik het ijs kon breken. Hiervoor moest ik eerst Duits leren zodat ik toonde dat ik gemotiveerd was om mij in de Zwitserse cultuur te integreren. Enkel het Zwitsers Duits is nog een uitdaging. Met een 94.000-tal werknemers van meer dan 100 nationaliteiten zou je verwachten dat al het overleg in het Engels ge-beurt, maar onze team meetings worden meestal in het Duits en soms in het Zwitsers Duits gehouden, wat toch een hele aanpassing was. Bij Euroclear daar-entegen waren alle meetings steeds in het Engels, van zodra iemand met een andere moedertaal de meeting bijwoonde. Ik vermoed dat dit met de Belgi-sche (bedrijfs)cultuur te maken heeft, waar iedereen meerdere talen spreekt en het normaal vindt om zich aan te passen zodra een anderstalige aanwezig is.

Wat ik in Zwitserland het meeste mis zijn onze familie en vrienden, maar gelukkig is Bazel niet zo ver, waar-door we elkaar nog vaak kunnen zien. De ontelbare mogelijkheden om in de winter tijdens de weekends te skiën, of in de zomer te wandelen, maken Zwitser-land dan weer een prachtig land om te wonen. De le-venskwaliteit is in Zwitserland heel hoog, en dat is iets wat we zeker zouden missen, mochten we ooit naar België terugkeren.

Hoe ziet een gemiddelde dag op het werk er voor jou uit? Wat vind jij het meest uitdagend aan jouw functie? Zijn er ook zaken die je minder leuk vindt?

Elke dag ziet er anders uit, wat het uiteraard heel uit-dagend maakt. Meestal zijn er heel veel meetings ge-pland waardoor het echte werk pas later kan begin-nen. Voor grote projecten word ik meestal van bij de aanvang betrokken, wat mij de kans geeft om actief mee aan de onderhandelingstafel te zitten. Ik stel het contractuele kader op en denk mee de beste strate-gie vanuit een juridisch oogpunt uit. Meestal lopen er verschillende grote projecten tegelijkertijd, waardoor

het steeds een kunst is om alle ballen in de lucht te houden. Dit maakt het werk uitzonderlijk uitdagend. Als juriste heb je ook de kans om met alle departe-menten samen te werken, zelfs met de meer senior profielen, waardoor je blijft leren. Het meer routine-werk daarentegen vind ik het minst uitdagend, maar hiervoor zijn we volop aan het kijken naar wat Artificial Intelligence te bieden heeft, zodat dit werk op termijn meer geautomatiseerd kan verlopen.

Is Bazel een aangename stad om te wonen?

Bazel voelt veel kleiner aan dan Brussel, hoewel het een 170.000-tal inwoners telt. Toch vreesde ik in het begin dat ik het leven in de grootstad zou missen, maar niets bleek minder waar. Bazel heeft zeer veel te bieden. Elk jaar vinden er heel wat festiviteiten plaats. Fassnacht in de winter, de Herbstmesse in de herfst en natuurlijk de Weihnachtsmarkt in december.

Bij het eerste straaltje zonlicht zitten de oevers van de Rijn vol met barbecueënde mensen. Je bent pas een echte Bazelaar als je je eigen meeneem-barbecue hebt. In de zomer zie je dagelijks honderden mensen langs de Rijn wandelen met hun Wickelfisch, een wa-terdichte zak waar je al je kleren en waardevolle za-ken in kwijt kan, zodat je je zorgeloos met deze zak door de stroming van de Rijn kan laten meedrijven, om honderden meters verder terug aan land te ko-men met je droge kleren. Een ideale verfrissing voor de warme zomerdagen.

Wij wonen in de Altstadt, waardoor alles op wande-lafstand is, zelfs mijn werk. Een leven zonder file of wachten op het openbaar vervoer is natuurlijk uitzon-derlijk luxueus. Dat is het voordeel van in een “kleine” stad te wonen en te werken.

Bazel kent een grote expatgemeenschap, waarvan toch ook heel wat Belgen. Op dit moment zie ik mij hier ook op lange termijn werken, maar je weet nooit wat voor opportuniteiten zich nog zullen voordoen.

ALU

MN

A IN

DE

KIJK

ER

DO

RIEN

VAN

DO

NIN

CK

(PRO

MO

TIE

2009

)

9MAGAZINEVRG-ALUMNI

Diederik Van Lede (promotie 2003) werkte in Brussel en Londen voor een internationaal ad-vocatenkantoor, tot hij overstapte naar een “dis-ruptive law firm”, waar meer individuele vrijheid en ruimte is voor een betere “work life balance”. Zijn huidige kantoor, dat nu ook een vestiging in Brussel heeft geopend, is beursgenoteerd, en claimt dat hun advocaten onder de gelukkigste in Londen zijn. Wij waren benieuwd om te horen hoe ze die claim waarmaken.

Kan je even schetsen hoe je carrière tot nu toe verlo-

pen is ?

Het is zeker een erg avontuurlijk parcours geweest. Ik

studeerde in juli 2003 af als licentiaat in de rechten en

kandidaat in de filosofie. Ik was 30 want ik had lang in

de familiezaak aan de kust (horeca) meegewerkt, na het

vroege overlijden van mijn vader. Ik had hoegenaamd

geen juridische voorkennis, en dacht eigenlijk dat alle

advocaten strafpleiters waren die parkeerboetes be-

twistten en oude dametjes uit hun huis zetten.

Door Robbie Tas HET BUITENLAND . LONKTE, EN NA EEN .

LLM IN BUSINESS LAW . IN CHICAGO BEN IK NAAR .

LONDON VERHUISD .

ALUMNUS IN DE KIJKER DIEDERIK VAN LEDE (PROMOTIE 2003)

10 VRG-ALUMNI Magazine

Na mijn studie wist ik beter en begon ik bij Baker & Mc-Kenzie Brussel in corporate/M&A. Ik was vereerd dat zij ondanks mijn ongewone profiel toch vertrouwen in mij stelden, en heb daar ontzettend veel geleerd van hele grote advocaten. Een prachtige ervaring, en ondanks het erg harde en serieuze werk bleef het een heel ‘men-selijk’ kantoor, met goede collegiale interactie, op het werk en daarbuiten. Het waren erg gelukkige jaren, waaraan ik mooie vriendschappen heb overgehouden.

Het buitenland lonkte, en na een LLM in Business Law in Chicago ben ik naar London verhuisd. Erg leerrijk en interessant, en toch ook teleurstellend qua werksfeer. In Brussel geniet men als vrij beroeper een voldoende do-sis vertrouwen en zelfstandigheid om zijn rol in te vullen, men wordt op de resultaten afgerekend, minder op de werkwijze. In London is men werknemer, iedereen ge-lijk voor de wet, met een sterk geregeld kantoorleven. Engelse “solicitors” zijn van oorsprong een soort klerk, en dat merkt men er eigenlijk tot vandaag aan. Afgezien daarvan wens ik iedere jonge advocaat evenwel een paar bruisende jaren leerschool in de City toe, een unie-ke ervaring.

In 2011 besloot ik mijn eigen weg te gaan en gelukkig heeft men in Londen sinds geruime tijd een aantal in-novatieve-progressieve kantoren. Je maakt deel uit van een ‘well-established firm’ dat alle administratie en compliance op zich neemt, waarbij men je verder de volledige vrijheid laat om je beroep uit te oefenen waar, wanneer en hoe je dat zelf wil. Ik ben in Londen sinds jaren verbonden aan Keystone Law, en zit sinds kort in Brussel bij Squair Law.

Hoe werkt zo’n kantoor?

Keystone Law is hierin veruit de voortrekker en baan-breker in Europa. Via innovatieve technologie heb je van overal toegang tot je ‘dashboard’ en databases, en ben je vrij om te werken waar je wil. Er is een centraal kantoor in de City waar de voltallige back-office zit, alles samen een 40-tal mensen, en van waaruit je volledige logistie-ke en administratieve ondersteuning geniet. Voor de 330 aangesloten advocaten zijn daar voldoende “hot desks” en vergaderruimten wanneer ze langskomen. Bereken zelf maar de overhead die men op die manier uitspaart.

Ieder is vrij om zijn werk te organiseren, zijn uren te be-palen, en zijn honoraria aan te passen waar nuttig. Het

kantoor houdt een kwart van de honoraria in, de rest komt meteen naar de advocaat. Men kan collega’s in-schakelen, en volledige teams opbouwen. Een kantoor als Keystone dekt alle rechtstakken af, en hoewel men niet dagelijks samenzit, is er grote collegialiteit door regelmatige practice meetings, sociale evenementen, skireisjes, tennistornooien etcetera. Veel teamwork, in volle vrijheid en met grote efficiëntie qua infrastructuur en overheads

Keystone is een baanbrekend Angelsaksisch succes-verhaal. Beursgenoteerd, en reeds voor het 2e jaar op rij uitgeroepen tot UK Best Legal Adviser. Haar advoca-ten zijn bij de gelukkigste in Londen, en dat maakt ook clienten “happy”. Squair Law is de continentale variant, met hoofdkantoor in Parijs, en nu ook in Brussel aanwe-zig. Jong, dynamisch, met groot potentieel.

Deze formule is geschikt voor vele verschillende pro-fielen: partners die minder druk/meer vrijheid willen, advocaten met kinderen die er meer van willen genie-ten, grootverdieners die vinden dat ze een te klein deel van hun honoraria toebedeeld krijgen, mensen die niet graag uren per dag pendelen… Een erg hoge diversiteit en hoge geluksgraad. Het kan zelfs bij advocaten.

Hoe werkt dit voor jou?

Als M&A-advocaat stelt het mij in staat te werken wan-neer mijn projecten lopen, en de (best veel) overige tijd zinvol in te vullen met andere bezigheden. Op dit moment begeleid ik start-up ondernemingen, studeer ik kunstgeschiedenis en geniet ik van het jonge ouder-schap. Op een traditioneel kantoor moet je die verloren momenten toch hoofdzakelijk daar doorbrengen, ook als je weinig te doen hebt.

Daarenboven biedt het carrieremogelijkheden die voor mij anders onmogelijk zouden zijn. Mijn Belgische echt-genote werkt bij Heineken en we verhuizen binnenkort van Parijs naar Miami waar  ze CFO van Noord-, Zuid- en Centraal-Amerika wordt. Squair en Keystone maken het mij mogelijk haar te volgen en toch mijn praktijk in Brussel en Londen voort te zetten. Ik vind dat toch straf, welkom in de 21e eeuw.

Zijn er dan geen nadelen aan dit systeem?

Het is zeker niet voor ieders bek. Je moet graag zelf-standig werken, via telefoon en skype communiceren,

ALU

MN

US

IN D

E KI

JKER

D

IED

ERIK

VAN

LED

E (P

ROM

OTI

E 20

03)

11MAGAZINEVRG-ALUMNI

en een eigen cliënteel hebben. Er is zeker minder omka-dering dan in grote kantoren, maar voor vele opdrachten is dat geen probleem. Je krijgt geen vaste maandelijkse vergoeding, je wordt betaald naarmate men de klan-ten factureert. De kwaliteitscontrole is er wel en wordt eigenlijk verzorgd door de zware selectieprocedure, je moet een sterke pedigree hebben om erbij te komen.

Verder zie ik mijn collega’s meer dan genoeg. Met die-genen waarmee ik samenwerk ben ik dagelijks in con-tact. Vorige week was er een pub quiz, en volgende week een golftornooi. En geloof mij, deze samenkom-sten zijn even nuttig en renderend als een vergadering op kantoor.

Hoe ziet een gemiddelde dag/week er voor jou uit ?

Mijn doel als advocaat is 15-20 ‘billable hours’ per week. Ik werk natuurlijk meer uren, maar er blijft toch voldoen-de tijd over, want het is maar de helft van het aantal bil-lable uren dat men in een traditioneel kantoor verwacht. Daarnaast spendeer ik 1 à 1,5 dag per week aan start-ups, waarvan er hopelijk een paar wel eens hoge toppen zullen scheren.

Daarnaast tracht ik verschillende levensdromen waar te maken. Ik kan thuis heerlijk veel tijd met ons dochtertje Margaux doorbrengen. Ook studeer ik sinds 18 maand kunstgeschiedenis aan Oxford University (distance learning, of course, 10 uur per week). Daarnaast beslis ik zelf iedere morgen hoe mijn dag er zal uitzien, zolang mijn projecten opgevolgd worden en mijn klanten tevre-den zijn. Ik lees weer erg veel, en ben de kok in huis.

Hoe kijk je terug op je studententijd ?

Ik heb er ontzettend van genoten, en zeker het onderste uit de kan gehaald qua studentenleven en ervaringen. Leuven is toch een echt studentenparadijs, hoewel er 25 jaar geleden nog een pak meer cafés waren. Ik ben lid van Corps Flaminea en door Erasmus van Corps Teutonia Marburg, beiden lid van het Kösener Senioren Konvent, met 15.000 leden wereldwijd. Dit heeft erg veel vensters op de wereld geopend, waar ik dagelijks dank-baar voor ben.

Aan welk vak/welke prof in Leuven bewaar je de bes-te/slechtste herinnering en waarom ?

Ik genoot van het vak International Business Law van

Prof. Van Houtte, die ik trouwens enkele jaren geleden in Londen op een boot op de Thames toevallig tegen het lijf liep.

In de zomer na mijn tweede licentie deed ik een stage in Shanghai, die ik kon verlengen. De lessen in Leuven waren niet verplicht, de werkcolleges wel, dus schreef ik begin oktober de professor verantwoordelijk voor Europees Recht aan, met de vraag of ik uitstel kon krij-gen en het voorstel om mijn ervaringen in een paper te zetten. Zijn droge antwoord was “Uw plaats is aan de universiteit, indien u volgende week niet hier bent, krijgt u een nul”, waardoor ik alles heb moeten onderbreken en halsoverkop diende terug te keren. Ik vond dat erg teleurstellend en narrow-minded.

Wat ervaar je, vanuit de dagelijkse praktijk, als een te-kortkoming tijdens je studies ?

Ik spreek natuurlijk over 20 jaar geleden, maar in ver-gelijking met topuniversiteiten in Duitsland, USA en VK, en werkervaring daar, denk ik dat ons onderwijs véél te theoretisch is, en teveel gericht op ‘klakkeloos-van-bui-ten-leren’. Dat ben ik nergens anders tegengekomen, en het heeft mij ook nooit iets bijgebracht. Er ligt te wei-nig nadruk op stages en praktijkervaring. En schaf toch in hemelsnaam die multiple choice examens af, zo’n ondingen.

Wat is je boodschap voor de rechtsstudenten van van-daag ?

Geniet ervan, neem het serieus op maar zeker niet té, plan wat vooruit, maar blijf altijd open voor opportuni-teiten, steek de grenzen over op alle vlakken, het ver-ruimt je. En drink wat meer pinten, de social skills die je aanleert, zijn net zo belangrijk als je theoretische kennis.

DAARNAAST TRACHT IK . VERSCHILLENDE .

LEVENSDROMEN WAAR . TE MAKEN .

12 VRG-ALUMNI Magazine

ALUMNUS IN DE KIJKER KARL BOGAERT(PROMOTIE 1988)

DOOR ROBBIE TAS

Onze Faculteit telt alumni met heel diverse profielen. Sommigen zijn na het behalen van hun diploma nooit nog met recht bezig. Alumnus Karl Bogaert (promotie 1988) werd na zijn rech-tenstudies verpleegkundige en werkt nu in het Universitair Psychiatrisch Centrum Sint-Ka-millus in Bierbeek. Zijn drang om zich maatschappelijk te engageren werd aangewakkerd door enkele van zijn professoren in de rechten en uit zich niet alleen in zijn uiteindelijke beroepskeuze, maar ook in een onderwijsproject dat hij o.m. samen met zijn echtgenote en een Congolees jurist opzette in Congo. Wij hadden een zeer inspirerend gesprek met een uitermate boeiend alumnus.

Je bent een atypische jurist – waarom koos je initieel voor rechten?

Ik begon mijn studies in 1981 aan de UFSIA in Antwer-pen en behaalde er de diploma’s van kandidaat in de rechten en baccalaureaat in de wijsbegeerte. Van bij de start twijfelde ik sterk of rechten wel een geschikte studie voor me was. Het scheelde niet veel of ik was de richting geschiedenis ingeslagen. De brede, alge-mene vorming tijdens de kandidaturen rechten sprak me wel aan in deze kleine, gezellige universiteit.

13MAGAZINEVRG-ALUMNI

Eenmaal kandidaat in de rechten, was het niet duidelijk of ik wou verdergaan op dit pad. Nog steeds niet over-tuigd, begon ik toch de licenties aan de KU Leuven. Deze jaren verliepen moeilijk: ik wist niet goed waar ik naartoe wou, rechten leek toch niet helemaal mijn ‘ding’. Ik liet rechten in de steek, maar nam twee jaar la-ter de draad terug op vanuit het ‘juridische’ idee: ‘ik sluit een contract met mezelf om de licenties af te werken zonder de verplichting er later iets mee te doen’. Zo geschiedde, in 1988 behaalde ik het diploma van li-centiaat in de rechten. Tot heden heb ik dit diploma professioneel niet ingezet…

Dan ben je verpleegkunde gaan studeren. Hoe ben je van jurist verpleegkundige geworden?

Ik zocht een studie die me lag en me onmiddellijk in het werkveld zou gooien. Zo kwam ik bij verpleeg-kunde terecht. Ik begon in UZ Gasthuisberg als verpleeghulp en autodi-dact. In 1997 behaalde ik via de Centrale Examen-commissie het diploma van gegradueerde (nu bachelor) in de ziekenhuisver-pleegkunde.

Waarom juist verpleegkunde? Tijdens mijn studenten-tijd in Leuven was ik op zoek naar een sociaal engage-ment: ik wou iets doen voor en samen met mensen die het moeilijk hebben in onze samenleving. Zo leerde ik ATD Vierde Wereld kennen, een organisatie die als doel heeft armoede te bestrijden met een structurele aanpak. Vanuit dezelfde bewogenheid zette ik de stap naar verpleegkunde, in het bijzonder naar mensen met een psychische kwetsbaarheid. Ondertussen werk ik al vele jaren in het Universitair Psychiatrisch Centrum Sint-Kamillus Bierbeek. Vandaag maak ik deel uit van de mobiele equipe, d.w.z. ik vervang collega’s die plots uitvallen.

In het UPC St.-Kamillus Bierbeek is er naast algeme-ne ook forensische psychiatrische zorg. Kan je daar iets meer over vertellen?

De Belgische staat werd al verschillende keren op de vingers getikt door het Europees Hof voor de Rechten van de Mens wegens haar beleid rond geïnterneerden. Deze mensen horen niet thuis in de gevangenis, wel in een gespecialiseerde psychiatrische inrichting waar ze de nodige zorg en behandeling krijgen. Om hieraan tegemoet komen, wordt sinds 2002 in het UPC St-Ka-millus forensische psychiatrische zorg voor mannen uitgebouwd. Indien mogelijk wordt er gestreefd naar resocialisatie.

Naar Nederlands model is in 2016 een nieuwe forensi-sche afdeling ‘Langdurige Forensische Psychiatrische Zorg’ opgestart, bestemd voor mannen die zeer zware misdrijven pleegden. Hier ligt de nadruk niet op be-handeling, maar op kwaliteit van leven. De meesten

zullen immers in het ziekenhuis blijven wonen en een terugkeer naar de maatschappij is geen optie. Maar de samenleving kan natuurlijk wel naar hen komen, wat via allerlei initiatieven ook gebeurt...

Naast internering heb ik ook vaak te maken met ge-dwongen opnames. Kunnen terugvallen op een juridi-sche bagage betekent daarbij zeker een meerwaarde!

Aan welk vak/ welke prof in Leuven bewaar je de beste herinnering?

Twee professoren blijven me sterk bij. Lieven Dupont probeerde ons in zijn lessen strafrecht een sociale re-flex mee te geven. Ik herinner me zijn woorden ‘ik pro-beer jullie warm te maken om een engagement op te nemen, maar ik weet niet of ik jullie bereik...’.

Daarnaast denk ik aan Walter Van Gerven (ver-bintenissenrecht). Hij was ervan overtuigd dat een jurist geëngageerd moet zijn en zich dus niet in zijn vak mag opsluiten. En dat

juristen als belangrijkste taak hebben de samenleving rechtvaardiger en menselijker te maken. Ook vandaag is zijn boodschap nog steeds actueel.

Naast je professionele bezigheden, ben je stichtend lid van Ekimanyelo vzw, een vereniging die zich toe-legt op onderwijs in de Democratische Republiek Congo. Hoe is dat tot stand gekomen?

Begin 2005 leerden mijn vrouw en ik Antoine Djon-ga kennen, die toen rechten studeerde aan de ULB in Brussel. Antoine groeide op in het plattelandsdorp Vango Yenda, ver verwijderd van de ‘bewoonde we-reld’, pal in het midden van de D.R. Congo. Antoine was de eerste van een 20-tal naburige dorpen die slaagde voor het “examen d’Etat”, het nationale eindexamen bij het einde van het secundair onderwijs, te vergelijken met het ‘baccalauréat’ in Frankrijk. Op latere leeftijd kreeg hij de kans om in België te studeren.

Met veel overtuiging en wilskracht behaalde hij in 2011 het diploma rechten aan de ULB. In tegenstelling tot veel van zijn Congolese studiegenoten, wou hij ab-soluut naar zijn land terugkeren. Vóór zijn terugkeer kwam hij met het idee een school op te richten in zijn geboortestreek. Hij polste of wij dit initiatief zouden steunen. Omdat ook wij op zoek waren naar een zinvol structureel project, gingen we op zijn vraag in. En zo is alles begonnen, het was een ‘win-win’ langs twee kanten.

Einde 2013 begonnen we als feitelijke vereniging en sinds november 2016 is Ekimanyelo een vzw. Ekima-nyelo is een zogenaamde ‘4de pijler’, dit is een verza-melnaam voor burgerinitiatieven voor ontwikkelings-samenwerking.

Eenmaal kandidaat in de rechten, was het niet duidelijk of ik wou verdergaan op dit pad

14 VRG-ALUMNI Magazine

De school, het ‘Complexe Scolaire d’Excellence’ be-vindt zich in Lodja, hoofdplaats van de provincie San-kuru, en opende haar deuren in september 2013. Het gaat om een kleuter-, lagere en secundaire school voor ongeveer 1.500 leerlingen.

Naast het hoofdproject in Lodja worden twee platte-landsschooltjes in Vango Yenda en Dela, op 50 km van Lodja, vernieuwd en uitgebouwd.

Van waar juist het idee om een school op te richten in Lodja?

Er zijn vier grote domeinen waarbinnen je iets kan bete-kenen in het Zuiden: landbouw, gezondheidszorg, on-derwijs en infrastructuurwerken. We beseffen dat deze domeinen bouwstenen zijn die op elkaar inhaken. Het was Antoine zelf die met het plan kwam een school op te richten. Hij beseft als geen ander hoe belangrijk onderwijs is in de persoonlijke ontwikkeling. Gratis on-derwijs is een basisrecht. Onderwijs en vorming be-tekenen lagere moeder- en kindersterfte, minder straatkinderen, minder kindsoldaten, minder vroegtijdige huwelijken,

minder armoede, een hoger gemiddeld inkomen, economische groei... Of met de woorden van Nelson Mandela: ‘Onderwijs is het machtigste wapen dat je kan gebruiken om de wereld te veranderen.’ Onderwijs zou een kerntaak van de Congolese overheid moeten zijn, maar ze blijft zoals in vele landen in gebreke.

Zijn er nog andere projecten naast onderwijs?

Sinds 2017 zet het Complexe Scolaire vormingen rond familieplanning op touw voor de leerlingen, hun ou-ders en de inwoners van Lodja. Gemiddeld heeft een vrouw in de D.R. Congo 8 kinderen, de helft van de Congolese bevolking is jonger dan 15 jaar. Deze vor-

mingen zijn een hulpmiddel om de armoede terug te dringen, de gezondheid te promoten, de voedselze-kerheid te verhogen en de kansen op scholing te doen stijgen.

Tevens wordt een open leercentrum uitgebouwd waaronder een openbare bibliotheek met leeszaal, een informaticalokaal, een vaklokaal wetenschappen en een naaiatelier. Dit centrum is bedoeld om ook de andere scholen in Lodja en omgeving – waar vaak geen (hand)boeken voorhanden zijn – mee op te tillen. De opening van het open leercentrum is gepland eind 2019.

Wat zijn de belangrijkste waarden die aan de basis liggen van de projecten van Ekimanyelo ?

Onderwijs moet voor iedereen toegankelijk zijn. Leer-lingen waarvan de ouders weinig of geen financiële middelen hebben, moeten ook onderwijs kunnen ge-

nieten. Armoede mag im-mers geen uitsluiting be-tekenen. In het Complexe Scolaire in Lodja betalen leerlingen daarom geen schoolgeld.

Slechts 1/3 van de vrou-wen op het platteland

kan lezen of schrijven. Daarom willen we zoveel moge-lijk meisjes naar de (secundaire) school krijgen. Waar meisjes onderwijs volgen, vergroot hun rol binnen de gemeenschap en zal de armoede afnemen. Op vijf jaar tijd is het aantal meisjes in het Complexe Solaire ge-stegen van 250 naar 510.

Ekimanyelo vzw zet in op de Sustainable Development Goals (SDG’s) van de Verenigde Naties 2015-2030: geen armoede, geen honger, goede gezondheid en welzijn, kwaliteitsonderwijs, gendergelijkheid...

We benadrukken het ‘ownership’: niet wij in het Noor-den bepalen hoe de school moet uitgebouwd worden, dat doet onze partner in het Zuiden: Antoine, zijn vrouw Véronique en hun medewerkers. Er is uiteraard vaak overleg en uitwisseling met ons.

Hoe worden al deze projecten gefinancierd?

De projecten worden gefinancierd met giften van par-ticulieren, subsidies en steun van gemeenten, orga-nisaties en scholen. Daarnaast zijn er activiteiten en eigen middelen van leden van Ekimanyelo vzw. Ons netwerk proberen we gestaag uit te bouwen. De half-jaarlijkse nieuwsbrief is hiervoor een belangrijk instru-ment. Steun is altijd welkom! (meer info: http://home.scarlet.be/ekimanyelo).

Geen armoede, geen honger, goede gezondheid en welzijn,

kwaliteitsonderwijs, gendergelijkheid...

15MAGAZINEVRG-ALUMNI

ALUMNIDAG 2019

16 VRG-ALUMNI Magazine

EREDOCTORAAT RICHARD SPARKS

Ter ere van de 90ste verjaardag van criminologische wetenschappen (1929-2019) in Leuven heeft de Faculteit Rechtsgeleerdheid op don-derdag 25 april 2019 een eredocto-raat uitgereikt aan professor Richard Sparks. Richard Sparks is hoogleraar criminologie aan de universiteit van Edinburgh. Vanaf 2014 tot 2017 stond hij aan het hoofd van de School of Law. Hij was medeoprichter en te-vens codirecteur (van 2006 tot 2016) van het Scottish Centre for Crime and Justice Research. Voorafgaand aan het eredoctoraat vond een tweedaags internationaal congres ‘Criminology and Democratic Poli-tics’ plaats in College De Valk.

NIEUWE TENTOONSTELLING IN DE RECHTSBIBLIOTHEEK

Op 7 mei opende een nieuwe tentoonstelling in de Rechtsbiblio-theek: These Works Are Temporarily Removed, in samenwerking met LUCA School of Arts. Werken van Philip Aguirre y Otegui, Broeder Emiel, Luc Deleu, Elise Eeraerts, Filip Francis, Rainer Ganahl, Geert Goiris, Grafische Cel LUCA, Rony Heirman, Julian Key, Wobbe Micha, Jürgen Ots, Sarah & Charles, Fik van Gestel, Maurits Van Saene, Philippe Van Snick, Richard Venlet en Danny Veys. De curatoren zijn Jan Cools en Filip Luyckx; de tentoonstelling loopt nog tot 29 juni.

VALKNIEUWS

Filip Van Loock, © KU Leuven

Rob Stevens, © KU Leuven

17MAGAZINEVRG-ALUMNI

BENOEMD EN ONDERSCHEIDEN

Professor Veerle Colaert is verko-zen tot voorzitter van de Securities and Markets Stakeholder Group.

Dr. Filip Debelva heeft de TFR-Prijs gewonnen en heeft een honourable mention gekregen voor zijn proefschrift ‘International double taxation and the right to property’ op de EATLP Tax Thesis Award.

Professor Marie-Christine Janssens is (opnieuw) benoemd tot voorzitster van de Raad voor Intellectuele Eigendom.

Dr. Pieter Pecinovsky heeft de ETUC Brian Bercusson Award 2019 gekregen.

Professor Sophie Stijns is be-noemd tot voorzitster van de Jury voor Ethische Praktijken inzake reclame.

Gilis Waelkens heeft de APR-prijs 2017-2018 gewonnen.

Het Fonds voor Wetenschappelijk Onderzoek heeft de resultaten van de aanvraagronde Onder-zoeksprojecten en Kredieten aan Navorsers 2018 bekendgemaakt. Er zijn projecten goedgekeurd van vier professoren verbonden aan de Faculteit Rechtsgeleerdheid: Tom Daems, Steven Lierman, Geert Vervaeke en Jan Wouters.

PLEITWEDSTRIJDEN

De KU Leuven-pleitteams hebben de editie 2019 van de Euro-pean Moot Court competition in Luxemburg gewonnen en een

mooie beurt gemaakt op de Moot Court Grondwettelijk recht in de Raad van State.

Het pleitteam van KU Leuven heeft de nationale ronde van de Philip C. Jessup International Law Moot Court Competition gewon-nen.

Het KU Leuven-pleitteam heeft de regionale ronde van de John H. Jackson Moot Court Competition over het recht van de Wereldhan-delsorganisatie in Praag gewon-nen.

LEZINGEN

Inaugurale redes

De inaugurale redes van profes-soren Wim Decock (God, geld en gerechtigheid. Multinormativiteit in de geschiedenis van het privaat- en economisch recht) en Stefaan Voet (Oude en nieuwe wegen inzake ge-schillenbeslechting en –oplossing) vonden plaats op 8 januari 2019 in de Promotiezaal.

Dieter Heremans Fund Lectures in Law and Economics

De Dieter Heremans Lectures in Law and Economics, een samenwerking tussen de faculteiten Rechtsge-leerdheid en Economie en Bedrijfs-wetenschappen, werden dit jaar ge-geven door professor Ruoying Chen, Peking University. Haar openingsle-zing ‘The China Puzzle: A framework in understanding Chinese law’ vond plaats op woensdag 20 februari 2019 in auditorium Zeger Van Hee.

Francqui Chair 2019

Op 11 maart 2019 gaf professor Martin A. Hogg aan Campus Kulak Kortrijk de inaugurale lezing van de Francqui Chair 2019: “The law of

promise: contract’s poor relation?”.

TPR-Wisselleerstoel

Op 12 maart 2019 gaf professor Jacques du Plessis (Universiteit Stel-lenbosch), TPR-Wisselleerstoelhou-der, zijn inaugurale lezing ‘Billikheid en Ongeregverdigde Verryking: ‘n Suid-Afrikaanse Privaatregtelike Per-spektief’ in de Universiteitshallen.

Eveneens in het kader van de TPR-Wisselleerstoel gaf profes-sor Joeri Vananroye op 1 april 2019 zijn inaugurale lezing aan de Univer-siteit Leiden. Professor Vananroye is sinds 2018 verbonden aan het Leidense Instituut voor Privaatrecht als gasthoogleraar en TPR-Wissel-leerstoelhouder.

Koen Lenaerts

In het kader van het vak Hoogste Rechtscolleges gaf professor Koen Lenaerts, president van het Hof van Justitie, een gastcollege op 9 mei: “Dialoog tussen het Hof van Justitie van de Europese Unie en de hoog-ste rechtscolleges van de Lidstaten evenals met het Europees Hof voor de Rechten van de Mens”.

Bart Somers

Op 2 mei 2019 gaf Bart Somers, bur-gemeester van de Stad Mechelen, in College De Valk een lezing over het ‘Veiligheidsbeleid in Mechelen: van zorgenkind tot nationaal en internati-onaal voorbeeld’.

Miroslaw Wyrzykowski

Miroslaw Wyrzykowski, oud-rechter van het Pools Grondwettelijk Hof, gaf op 30 april 2019 een lezing in au-ditorium Zeger Van Hee ‘The Hostile Takeover of the Constitutional Order in Poland’. Professor Wyrzykowski gaf ook gastlezingen te Campus Brussel en Kulak Campus Kortrijk.

18 VRG-ALUMNI Magazine

Beste Alumni,

EHet tweede semester zit er ook voor ons weer op. De blok komt eraan en dat wil zeg-gen dat ons VRG-werkingsjaar bijna afgeslo-ten is. Met veel plezier en reeds een tikkel-

tje nostalgie blik ik samen met jullie terug op onze hoogtepunten.

Allereerst kunnen we terugkijken op een fantasti-sche skireis. Met 254 skifanaten trokken we naar La Plagne-Bellecôte, een prachtig skigebied in Frank-rijk. Naast skiën en après-skiën werden er de hele week lang activiteiten voorzien voor onze deelne-mers. Zo waren er verschillende themafeestjes, een cantus, een diner savoyard, een late night swim en nog heel veel meer. Een dikke dankjewel van VRG aan alle deelnemers om er een onvergetelijke reis van te maken en tot volgend jaar!

De reisdrang van het VRG was nog niet over. Eén dag nadat we terug waren van La Plagne vertrokken we immers al naar het mooie Malta voor een heuse uitwis-selingsreis. Drieëntwintig Leuvense rechtenstudenten kregen de kans om kennis te maken met Maltese rechtenstudenten en hun universiteit, hun Parlement en uiteraard de mooiste plekjes van hun land.

Er stond ook nog een derde reis op het programma: de jaar-lijkse VRG-cultuurreis ging dit jaar naar Polen. We bezochten Warschau, Krakau en deden ook een uitstap naar Auschwitz en Birkenau. Het was een heel leerrijke maar ook emotionele ervaring. De deelnemers keer-den na vijf dagen terug van een onvergetelijke trip.

WOORDJE VAN DE VRG-PRAESES Elise Rooseleers Praeses VRG 2018-2019

Eén van de absolute uitblinkers van dit semester was ongetwijfeld het Groot Kopstukkendebat. Met een ticketverkoop die meerdere sites wist plat te leggen, waaronder die van Kate Ryan – nogmaals onze excu-ses, Kate - en een livestream met meer dan 10.000 views werd dit een onvergetelijk evenement om trots op te zijn. We hadden de debatkriebels te pakken en organiseerden een maand later opnieuw een kwali-tatief debat rond het nieuwe boek van Professor Sot-tiaux en Karel Reybrouck ‘Herfederaliseren of confe-deraliseren?’.

Op 29 maart was het tijd voor dé avond waar elke rechtenstudent zo halsreikend naar uitkeek: het VRG Galabal. Dit jaar kozen we voor een sprookjesachtige editie in een echt kasteel. Het werd een wondermooie avond!

Uiteraard hadden we nog veel meer in petto voor onze studenten maar hiermee geef ik jullie een idee van de highlights van ons tweede semester. Ik ben enorm dankbaar dat ik dit alles heb kunnen en mo-gen organiseren voor de rechtenstudent en dat met een meer dan geweldig team. Ik dank het VRG dan ook voor de ongelofelijke ervaring.

19MAGAZINEVRG-ALUMNI

20 VRG-ALUMNI Magazine

ALUMNINIEUWS

Bent u recent getrouwd, heeft u na-geslacht op de wereld gezet, bent u onderscheiden en wilt u dit graag meedelen aan de juristengemeen-schap... laat het ons weten, wij zorgen er dan voor dat het in deze kolom-men op meer 16.000 exemplaren gedrukt wordt.

Geboortes, huwelijken, overlijdens, reünies, enz. van alumni kunt u mee-delen op het volgend adres:

VRG-Alumni, t.a.v. Jacqueline Van Hal, Tiensestraat 41 bus 3438, 3000 Leuven, tel. 0460 977 517, e-mail vrgalumni@kuleuven.be .

GEBOORTES

Theodoor (16 februari 2019), zoontje van Linde Declercq (promotie 2013) en Thomas Wouters

HUWELIJKEN

Ilaria Huwel (promotie 2015) en Cedric Goes huwen op 25 sep-tember as.

REÜNIES

Promotie 1979 - zaterdag 16 no-vember 2019 – contactpersoon Peter Frans Anthonissen

IN MEMORIAM

Monique Ceulemans (promotie 1956)

Paul De Scheemaecker (promotie 1960) 12 april 2019

Christophe Desmet (promotie 2000) 22 september 2018

Paul Doevenspeck (promotie 1955)

Hugo Duysburgh

(promotie 1958)

Oscar Guffens (promotie 1955)

Peter Hacke (promotie 1986) 7 maart 2019

Johan Koninckx (promotie 1963) 23 februari 2019

Bernard T. Maertens

Mon Vanderostyne (promotie 1971) 31 december 2018

Werner Vandijck (promotie 1977) 4 mei 2018

Lode Verhaegen (promotie 1958)

VRG-Alumni biedt haar oprechte deelneming aan aan de nabestaan-den en vrienden van deze overleden alumni.

PROMOTIEFOTO 1935

Uit de oude doos: promotiefoto 1935. Heeft u nog een oude promotiefoto ? Bezorg hem ons via vrgalumni@kuleuven.be. Veel dank bij voorbaat !