57080579 Recensie Sluiproutes Van de Macht Jules Van Rooyen

5/9/2018 57080579 Recensie Sluiproutes Van de Macht Jules Van Rooyen - slidepdf.com

http://slidepdf.com/reader/full/57080579-recensie-sluiproutes-van-de-macht-jules-van-rooyen 1/5

- 1 -

BOEKBESPREKING

‘Sluiproutes van de Macht’

“Sluiproutes van de Macht - revoluties en geheime netwerken van 1776 tot heden”, Pasen

2010, in eigen beheer uitgegeven. Schrijver: Jules van Rooyen.

Te bestellen via www.lulu.com (ISBN 978-1-4457-7972-0). Na een eerste ‘search’ zonder

resultaat op lulu, vervolgens de knop “searching all languages” activeren, waarna een nieu-

we ‘search’ het gewenste resultaat geeft.

Via zijn functie bij de Defensiestaf raakte Jules van Rooyen vertrouwd met inlichtingen-

dienstwerk. Op die manier heeft hij voorbij de façade gekeken die ons dagelijks via de publieksmedia en het politiek gekrakeel wordt voorgeschoteld. Hij ontdekte een werkelijk-

heid waar de leugen regeert op het brede vlak van schimmige netwerken. Na zijn werk voor

Defensie was hij tot 1998 columnist voor de Haagsche Courant. In 2002 publiceerde hij de

CDA-bundel: “De mond voorbij gepraat”.

1 - Het onderwerp

Op de boekomslag staat (in een bescheiden uitwerking):

«« Voorjaar 2010 verklaren vooraanstaande bankiers dat “Financiële instellingen de

afgelopen twintig tot dertig jaar zijn doorgedrongen tot in het hart van de staat, enals een staat dienen te worden gereguleerd”. Zij waarschuwen voor monsters die ons

kunnen vernietigen en daar ook voortdurend op uit zijn. De Duitse minister van

Financiën pleit voor het inzetten van de inlichtingendiensten op de geldwereld. De

dreiging komt uit die hoek in een oorlog die wordt uitgevochten met financiële

middelen. Het ultraliberalisme, want daar spreken we over, heeft de grenzen

vernietigd en de weg gebaand naar de heerschappij van enkele megabanken in handen

van de Ashkenazische geldadel. Zij manipuleert met gewilde economische crises,

destabiliserende massamigraties, wereldwijde natuurrampscenarios en culturele

perversies. De mens moet ondergeschikt worden gemaakt aan de ‘New World Order’

(NWO), die domineert via geheime netwerken, grootbanken, multinationals en

supranationale organisaties. Zij zijn uit op de vernietiging van de natiestaten met hun

bescherming biedende grenzen, wetten en regeringen, en zij willen deze tenslotte ver-vangen door een totalitair en niets ontziend mondialisme dat ten voordele strekt van

een exclusief groepje dat het liefst uit de schijnwerpers blijft. »»

Een lange geschiedenis gaat hieraan vooraf… te beginnen in 1776 toen Adam Weishaupt

uit Ingolstadt zijn langetermijnplan had geformuleerd voor een universele machtsover-

name via gewiekste methoden van infiltratie en bedrog. Dit plan was niet nieuw, want

zoals Van Rooyen opmerkt is het slechts de herformulering geweest - een ‘up to date’

brengen - van de niet aflatende strijd van Gods tegenmacht. De uitwerking van Weishaupts

plan heeft niet nagelaten de grote wereldgebeurtenissen te beïnvloeden. Vanuit dit per-

spectief bespreekt Van Rooyen de belangrijke geschiedkundige ontwikkelingen die zich

sinds 1776 hebben voorgedaan.



- 2 -

2 - Een aanbevelenswaardig boek

Dit boek valt onder de zogeheten samenzweringsliteratuur. Van Rooyen richt zich tevens

tot allen die niet vertrouwd zijn met deze bijzondere literatuur. Misschien dat het boek

daarom mank loopt door een teveel aan details, hetgeen afdoet aan de leesbaarheid. Alsof

iemand door een vloed van bewijzen kan worden overtuigd! Indien iemands heersende

wereldbeeld dreigt om te vallen, ontstaat een instinctieve reactie en weert men zich af. Eenfundamentele koerswending in het denken gaat meestal via de weg der geleidelijkheid. Het

is ook een complexe materie, omdat de tegenstander uiterst vernuftig te werk gaat in een

eeuwenomspannend werk dat het gewoon menselijke overstijgt. Zoals de Bijbel treffend

zegt: “Wij vechten niet tegen bloed en vlees, maar tegen de overheden, tegen de machten,

tegen de wereldbeheersers van deze duisternis, tegen de boze geesten in de hemelse

gewesten.” (Ef. 6:12) Omdat, ondanks de onloochenbare bewijzen van een complotterende

macht, hier sprake is van een stuk metahistorie, zal de seculiere mens - die God min of

meer vaarwel heeft gezegd - grote moeite hebben zoiets te aanvaarden. Jean-Luc Caradeau

verwoordt het aldus: “Het moeilijkste te vatten is dat de Vrijmetselarij verdeeld is, in

stukjes gehakt, en dat ontelbare organisaties voor zichzelf de vrijmetselaarsgeest opeisen,

maar dat ze desondanks één zijn en ondeelbaar.” De term Vrijmetselarij zou ik hier graag

vervangen door “geheimnis der wetteloosheid” en vrijmetselaarsgeest door “vervloeking”

(2 Thess. 2:7), want de Vrijmetselarij, alhoewel uiterst belangrijk, is slechts een van de

uitingsvormen daarvan. En dat heeft Van Rooyen begrepen. En dat nu is het onderwerp

van dit boek, dat is geactualiseerd tot aan de recente gebeurtenissen. Voor “Sluiproutes

van de Macht” ligt daar een belangrijk stuk toegevoegde waarde.

Ondanks punten van kritiek is het een aanbevelenswaardig boek dat soms verrassende in-

zichten biedt, zoals over de mislukte Europese grondwet. De schrijver geeft blijk van een

grondige kennis van het onderwerp en geeft soms fraaie samenvattingen. Veel referenties

verwijzen naar krantenberichten, die elk afzonderlijk weinig betekenen, maar samen veel

gewicht in de schaal leggen. Een goed boek dat ik nog niet kende en waarnaar vaak wordt

verwezen, is “Satan, Prince of this World” (Satan, Vorst van deze Wereld) door WilliamGuy Carr (1966). Het is bij Amazon.com verkrijgbaar in het Frans, maar vreemd genoeg

niet in het Engels, alhoewel Omni Christian Bookstore het gewoon aanbiedt onder

http://www.omnicbc.com/index.html . Zo’n selectieve benadering ben ik bij Amazon.com

wel meer tegengekomen. Een vergelijkbaar boek, dat overigens niet wordt geciteerd, is “A

Final Warning - a history of the New World Order” (Een Laatste Waarschuwing - een

geschiedenis van de Nieuwe Wereldorde) door David Allen Rivera, dat in 1984 voor het

eerst werd gepubliceerd (te lezen op: www.comingjudgement.250x.com ). Een boek, waar

Van Rooyen veel aan ontleent, is het 1170 pagina’s tellende meesterwerk van Aleksander

Solzhenitsyn: “Deux Siècles Ensemble” (Tweehonderd Jaar Samen). (1) Daarin wordt een

evenwichtige en verantwoorde analyse gemaakt van de oorzaken van de opkomst en de val

van het Communisme en de betrokkenheid daarbij van het Jodendom, met een visie die

afwijkt van het heersende idioom. Het is daarom zijn enige boek dat niet in het Engels isvertaald. Dat het antisemitistisch zou zijn, is onwaar. Aan het eind van hoofdstuk 9 schuift

hij de schuld in de schoenen van het Russische volk, zelfs als van een internationaal com-

plot sprake zou zijn geweest, iets dat Solzhenitsyn afwijst. Het is juist dat een mogendheid

slechts kan instorten nadat het eerst van binnen is verrot. Wel observeert hij de aanzienlijk

Joodse bijdrage in de Russische Revolutie, en weet dat terdege te onderbouwen. Zoals hij-

zelf beaamt, blijft dat een raadselachtig gegeven. Maar tevens erkent Solzhenitsyn hun on-

misbare bijdrage tijdens de jaren zestig, die tot de val van datzelfde Communisme leidde.

Ondanks de vaste bewijzen die Van Rooyen aandraagt van een complotterende en zich

compromitterende macht, kan en mag niet verwacht worden dat een boek van dit genre

nooit een steek laat vallen. De gedirigeerde misleiding kent veel vormen en het is niet

meer dan logisch dat inschattingfouten worden gemaakt (waarbij ondergetekende zich niet

uitsluit). Dat niets toeval is, zoals van Rooyen ergens opmerkt, vind ik te ver gezocht. De



- 3 -

tegenmacht is niet almachtig, alhoewel zij dat beeld graag instandhoudt. Onderlinge riva-

liteiten en verraad verstoren het spel, net als zelfoverschatting en domheid. De kritiek op

Van Rooyen weegt niet zwaar. Desondanks zijn er twee opvattingen die onacceptabel zijn:

Hij meent dat de oprichting van de staat Israël boos opzet was en dat de eisen van het ‘ver-

drukte’ Palestijnse volk gerechtvaardigd zijn; en ten tweede meent hij ook dat de milieu-

problematiek geheel uit de lucht is getrokken, in de kennelijke veronderstelling dat het

tegendeel van een leugen de waarheid is.

3 - De Staat Israël

Van Rooyen gaat er vanuit dat de oprichting van de Staat Israël in het perverse mondia-

liseringsplan past en door de Joodse bankiersfamilie Rothschild is aangestuurd. Hij merkt

op dat de Joodse organisaties (vooral in de VS) dissidente opinies binnen hun gemeen-

schap genadeloos afstraffen. Aan het bestaan zelf van Israël mag niet worden getornd! Hij

stelt dat Israël grotendeels door Russische Joden is bevolkt, die van oorsprong helemaal

geen Joden zijn, maar Khazaren, een soort Turken die zich in Middeleeuwen tot het Joden-

dom hebben bekeerd! In zijn analyse lijkt Van Rooyen aan de leiband te lopen van Adam

Shamir, een uit Jodendom bekeerde Christen, die wat deze problematiek betreft een mo-deste denker is. Van Rooyen haalt ook het Goldstone Rapport aan (i.v.m. de Gaza oorlog

van 27-12-2008 tot 18-1-2009) waarin Israël het recht op zelfverdediging wordt ontzegd.

Mag ik vragen: “Sinds wanneer schrijft de Verenigde Naties betrouwbare rapporten?” (2)

Om met het argument van de familie Rothschild te beginnen. Inderdaad zijn de Roth-

schilds een uiterst belangrijke factor in het mondialiseringsstreven, maar dat wil nog niet

zeggen dat zij vrienden zijn van de ware Joden. De enige Rothschild die achter het Zio-

nisme stond was Lord Nathan Rothschild (1840–1915), ook wel Natty genoemd, die niet

toevallig de kleinzoon was van de zwager en zakenpartner van Mozes Montefiore (1784-

1885). [Montefiori heeft zich tijdens zijn leven onvermoeibaar ingezet voor de vestiging

van een Joods thuisland.] De andere Rothschilds waren integristen. Zij wilden, en willen

dat nog steeds, dat de Joden zich in de volkeren assimileren en van het toneel verdwijnen.

Tijdens het Engels mandaat over Palestina hebben de Rothschilds via de door hen gecon-

troleerde publieksmedia het Engelse regeringsbeleid altijd gesteund, dat erop was gericht

het mandaatgebied aan de Arabieren te doen toekomen, die in groten getale clandestien

binnentrokken. Maar dat liet men toe. Vooral de Britse minister van buitenlandse zaken,

Ernest Bevin, heeft tijdens de voordagen van Israëls onafhankelijkheid hierin een uiterst

kwalijke rol gespeeld. Reeds de Hope Simpson Commissie uit 1930 legde de vinger op de

zere plek. Toen al misdroeg Engeland zich. De eerste High Commissioner van Palestina,

een oom van mij, was Lord Herbert Samuel, en hij bleef dat tot 1925. Hij was een Zionis-

tenvriend en vertegenwoordigde eerder hun belangen dan die van de Britse regering, zo

werd luid gejammerd.

En wat de heersende opinie betreft ten aanzien van Israël, steekt er een addertje onder het

gras. Het overgrote deel van de Joden buiten Israël is voor opsplitsing van het land tussen

de Joden en Palestijnen volgens de richtlijnen van het Oslo Accoord van 1993. Zeker is dat

de uitvoering daarvan het einde van de staat Israël betekent …en van de aldaar wonende

Joden (ook letterlijk). Want het land zal dan militair onverdedigbaar zijn geworden. De

meerderheid van de buitenlandse Joden staat achter het Oslo Accoord, want zij hebben

zich door de Israëlische politici en hun eigen voormannen een rad voor de ogen laten

draaien. Shimon Peres is een hoge Vrijmetselaar; dus dat ligt in de lijn der verwachting.

De stelling dat de Russische of Ashkenazische Joden geen Joods bloed hebben, is gepopu-

lariseerd door de bekende auteur Arthur Koestler (1905-1983) in navolging van Elijah ben

Elijah Kazaz (1832-1912), die uit een soort zelfhaat zijn coreligionisten afviel. Alhoewelde Khazaarse bovenklasse zich in de eerste helft van de achtste eeuw tot het Jodendom



- 4 -

bekeerde, is het absurd te veronderstellen dat zoiets mogelijk was geweest voor de gehele

bevolking en zonder een ter plaatse aanzienlijke Joodse gemeenschap. De Joodse geloofs-

beleving is te veelomvattend; Christen worden, Moslim worden, ja dat is eenvoudig, maar

Jood worden vereist een jarenlange intensieve voorbereiding. Solzhenitsyn weet deze

kwestie in het eerste hoofdstuk van zijn boek afdoende te bespreken, zelfs beter dan de

Joodse Encyclopedieën.

Ingevolge de superieure intelligentie van het Joodse volk hoeft men niet verbaasd te staan

dat zij telkens het voortouw hebben genomen - ten goede alsook ten kwade. Hun supe-

rieure intelligentie laat zich verklaren door het feit dat koning Salomon, de wijste man

ooit, duizenden kinderen heeft verwekt, wiens intelligentie zich via hun nageslacht door

heel het volk heeft verspreid. (3) Een verstorende factor is dat Ezaus geslacht zich in de

loop van duizenden jaren steeds meer heeft vermengd met het Jodendom om zich op die

manier de aartvaderlijke zegen toe te eigenen, die Jacob (later Israël genaamd) aan Ezau

had ontfutseld. De echte Joden haten ze, en telkens hebben ze de andere naties tot haat

tegen de Joden opgezweept. In het Jodendom zit dus de Ezautak, die van zichzelf zegt dat

zij Joden zijn, terwijl zij het in werkelijkheid niet zijn: ze zijn een satanskerk, een volk

waarop God voor eeuwig toornt. (Op. 2:9, Mal. 1:4) Niet iedere Jood is dezelfde. Zeker niet. Zonder dit in te zien, spelen we Ezau-de-Jodenhater in de kaart en zetten wij ons af

tegen Gods scheppingsplan.

Nu is de tijd rijp voor een ommekeer, immers: “ Het eind van dit tijdperk is Ezau, maar het

begin van het volgend is Jacob.” (4 Ezra 6:9) Ik citeer Raoul Auclair uit 1977: “Er is

Israël; en er zijn de volkeren. Maar ooit, ja nu in deze tijd, zal niets van wat de volkeren

overkomt begrijpelijk zijn indien niet in het licht gesteld van het ‘mysterie’ Israël.” (4)

4 - De Milieuproblematiek

Jules van Rooyen heeft gelijk dat de milieuproblematiek door de geldmachten wordt mis-

bruikt om de CO2-uitstoot te gaan rantsoeneren. De handel in CO2-rechten belooft een

gigantische jackpot te worden ter financiering van de overkoepelende New World Order-

organisaties. Jules van Rooyen heeft gelijk als hij de milieubeweging aanklaagt, die de

mens ondergeschikt wil maken aan ‘moeder natuur’ in een systeem dat van elke redelijk-

heid is ontdaan. Geert Wilders zei in zijn regeerverklaring van 27 oktober 2010: “Die

milieuclubs zijn papieren tijgers die alleen maar kunnen bestaan omdat vaak linkse poli-

tici ze met belastinggeld kunstmatig in stand houden. Wie denkt dat de ijsberen tegen-

woordig zwemmen, moet zijn eigen sprookjes maar financieren. (…) Op ontwikkelingshulp

wordt bijna 1 miljard bezuinigd. Dat is een mooi begin. Hetzelfde geldt voor de miljarden

die we overmaken naar Brussel en de bizarre klimaatidealen. Het linkse speelkwartier is

nu echt voorbij.”

Alhoewel ik het in grote lijnen met Van Rooyen eens ben, ga ik absoluut niet accoord met

zijn stelling dat de natuur over voldoende herstellend vermogen beschikt. Natuurlijk her-

stelt de natuur zich, maar hebben wij daar als mensheid de tijd voor? Wat in korte tijd

wordt ontregeld en vervuild, kost soms ontzettend lang voordat de natuur het evenwicht

heeft hersteld. Om mij te beperken tot de CO2 problematiek, dat slechts een der gassen is

met een broeikaseffect, is zelfs Judith Curry het ermee eens dat, ondanks haar aanvallen op

de klimaatlobby, de CO2-uitstoot een zorgwekkend fenomeen is. Zij is het hoofd van de

“School of Earth & Atmospheric Sciences” van het “Georgia Institute of Technology”. De

invloed en reikwijdte van de CO2-uitstoot op het klimaat is heel onzeker. Maar dat er een

verband bestaat, kan niet worden ontkend. Zij zegt: “Het publiek moet begrijpen dat in de

wetenschap onzekerheid niet gelijk staat aan onwetendheid; het is eerder een discipline

om het onbekende te kwantificeren.” (5) Trouwens, het broeikaseffect is op dit momentniet urgent door een ongebruikelijke afkoeling van de zon, waardoor de kans groot is op



- 5 -

een herhaling van de kleine ijstijd aan het begin van de 14e

eeuw toen een viertal extreem

koude winters het klimaat tientallen jaren heeft verstoord.

Een onmiddelijker probleem is de verzuring van het zeewater, want 1/3e van de CO2-uit-

stoot wordt door het zeewater opgenomen. Een verzuring met 0,3 van de pH lijkt niet veel,

maar de gebruikte schaal is logaritmisch, zodat dit overeenkomt met 27%. Recent onder-

zoek van Marah J. Hardt en Carl Safina heeft aangetoond dat de verzuring ernstige gevol-

gen heeft voor de zee-voedselketen omdat vooral de kleinere zeedieren, zoals plankton,

onvoldoende tijd hebben zich genetisch aan de snelle verandering aan te passen, waardoor

ze langzamer voortplanten. En dan te bedenken dat de CO 2-uitstoot willens en wetens is

toegelaten, terwijl passende alternatieven voorhanden waren. Ik denk niet aan die gekke

windmolenparken, zonne-energie-panelen of auto’s die op batterijen rijden (die laatste

twee hebben een nuttig maar beperkt toepassingsgebied). Fundamenteel bieden die geen

oplossing voor het probleem van onze afhankelijkheid van fossiele brandstoffen.

Ondanks deze twee punten blijft onverkort de conclusie gehandhaafd dat het een zeer leer-

zaam en lezenswaardig boek is.

Hubert Luns

Voor een uittreksel van het boek zie: “De Kredietcrisis van 2008 op de Pijnbank”.

Noten

(1) Er bestaat ook sinds 2002 een Duitse uitgave, getiteld: “Zweihundert Jahre zusam-men”. Jules van Rooyen heeft in februari 2007 een uitgebreide recensie van Solzhenitsyns boek gepubliceerd in het tijdschrift Bitterlemon.

(2) Net als de lidstaten van de EU heeft Israël net als Zwitserland, Canada, Korea en Japangeweigerd mee te werken aan de Goldstone Commissie vanwege hun vooringenomenheid.De condities van het mandaat van de commissie waren vastgesteld door de mensenrech-tenorganisatie van de VN, waar de Arabieren de leiding hebben. Een van de leden van decommissie (prof. Chinkin) had reeds, voordat het onderzoek was begonnen, te kennen ge-geven dat Israël de schuldige partij is.

(3) Met 20% van de wereldbevolking heeft de Islamitische gemeenschap 7 Nobelprijswin-naars. Met 0,02% van de wereldbevolking heeft de Joodse gemeenschap 129 Nobelprijs- winnaars. (anno 2010)

(4) “Mystère de l’Histoire” van Raoul Auclair - Nouvelles Editions Latines, Paris # 1977 (p.10): « Il ya Israël; et il y a les Nations. Mais il est un jour, de nos jours, où rien de ce qui advient aux Nations n’est compréhensible sans le recours au ‘mystère’ Israël. (Rom. 11:15- 26) »

(5) “Climate Heretic” van Michael D. Lemmonick - Scientific American # nov. 2010 (pp.62-63): “The public needs to understand that in science uncertainty is not the same thingas ignorance; rather it is a discipline for quantifying what is unknown.”

57080579 Recensie Sluiproutes Van de Macht Jules Van Rooyen

Documents

Transcript of 57080579 Recensie Sluiproutes Van de Macht Jules Van Rooyen