8 De Oogst mei 2013

Waypoint

Dichtbij Gertjan de Jong

Op de CHAP-avonden is het vaste

prik: eerst samen bidden, dan de

straat op. Dat samen bidden doen

de jongens in De Verwondering,

een christelijk koffiehuis in hartje

Nijmegen. Er hangt een warme,

knusse sfeer. Karel, die er als eer-

ste is, zorgt voor koffie. Zijn ‘col-

lega’ Arnold, die uit Veenendaal

komt, zet intussen de auto weg.

Over zijn motivatie is Karel dui-

delijk: ‘Ik wil prostitueebezoekers

laten weten dat er hoop is. Er is

een ander leven mogelijk.’ In het

dagelijks leven werkt Karel als

loodgieter in Nijkerk. Hij is ge-

trouwd met een Braziliaanse, die

hij leerde kennen op Cornerstone,

een zendingsschool in de buurt

van Nijmegen. Vanuit Cornerstone

is hij ook begonnen met het werk

voor CHAP.

Ik wil de mannen laten weten dat er hoop is

Intussen is Arnold De Verwonde-

ring binnengestapt. Hij is de

enige van de vrijwilligers die niet

via Cornerstone bij het straat-

werk is terechtgekomen. ‘Iemand

stuurde mij een mail door met een

oproep voor vrijwilligers voor dit

werk’, vertelt hij. ‘Die oproep bleef

bij mij hangen.’ Later zag hij in De

Oogst dezelfde oproep staan. En

een paar dagen later ervoer hij dat

God tegen hem zei: ‘Ga uit in de

stad.’ Arnold: ‘Ik kon er niet meer

onderuit. Ik was geroepen om mee

te doen met dit straatwerk.’

Dan stappen de andere twee

vrijwilligers het koffiehuis binnen.

Het zijn Guido en Mart-Jan, bei-

den studenten aan Cornerstone.

Ze zijn van plan zendingswerk te

doen in een gebied waar veel (kin-

der)prostitutie voorkomt. ‘Dit werk

in Nijmegen zien we als voorberei-

ding’, leggen de studenten uit. ‘Je

krijgt een beeld van prostitutie en

van wat mannen beweegt om een

prostituee te bezoeken.’

Strak in pakDe mannen sluiten hun ogen.

‘Vader’, klinkt het, ‘wilt U van-

avond door ons heen werken

en tot de harten van de man-

nen spreken?’ Gebed vinden ze

belangrijk. Ze bidden ook tijdens

het werk op straat. ‘Twee van

ons spreken de mannen aan en de

andere twee gaan bidden’, vertelt

Karel. ‘Eerst deden we dat niet.

Sinds we ook op straat bidden,

merken we dat we meer gefocust

zijn. En er komt meer los bij de

mannen.’

Dus die mannen staan wel open

voor een gesprek? ‘Vorige week

ontmoette ik zelfs een man die

maar niet ophield met praten’,

CHAP

zegt Arnold. ‘Hij was denk ik blij

dat hij aandacht had.’

‘Eerst dacht ik dat prostitueebe-

zoekers extreme mannen waren’,

vertelt Guido. ‘Mannen die je in

elkaar rammen zodra je iets ver-

keerds zegt. Maar het zijn vooral

gebroken mannen. Veel van hen

zijn vroeger mishandeld of seksu-

eel misbruikt.’

Het zijn vooral gebroken mannen

Arnold: ‘Bij veel mannen denk

ik: die had wel mijn vader, mijn

buurman of een man uit de kerk

kunnen zijn. Het beeld van vieze

mannetjes klopt niet. Sommige

mannen stappen strak in pak uit

een stationwagen, met een kin-

derzitje op de achterbank.’

Schuld en leegte‘Tijdens de gesprekken probeer ik

discussie te vermijden’, zegt Karel.

‘Dus ik stel niet de vraag of het nu

wel of niet mag, zo’n bordeel bin-

nenstappen. Ik praat liever over de

leegte die mannen ervaren.’

Mart-Jan brengt het gesprek

soms wel bewust op de ethische

kant van prostitutie. ‘Ik vraag

bijvoorbeeld: Weet je hoeveel pro-

cent van de vrouwen gedwongen

Het is al maart, maar toch nog erg koud. Een gure wind waait door de straten van

Nijmegen. De vrijwilligers van CHAP laten zich echter niet tegenhouden. Ook deze

avond hebben ze vrijgemaakt voor evangelisatiewerk onder prostitueebezoekers.

‘Wij staan hier door genade, niet omdat wij beter zijn dan die mannen.’

Licht in Nijmegen

De Oogst mei 2013 9Dichtbij Gertjan de Jong

achter de ramen zit? Op andere

momenten vraag ik: Word je hier

nu echt gelukkig van? Bijna al-

lemaal geven ze toe dat ze er niet

echt gelukkig van worden.’

Arnold: ‘Laatst zei een man tegen

mij: “Ik heb een prima relatie,

maar wat ik mis is spanning,

avontuur.” Toen vroeg ik: “Hoe

zou je het vinden als jouw vrouw

spanning en avontuur zoekt bij

andere mannen?” Daar moest hij

even over nadenken.’

Met dit soort vragen willen ze

trouwens niet suggereren dat ze

beter zijn dan de bordeelbezoekers.

‘We zijn allemaal mannen’, zegt

Guido. ‘We weten wat seks met

je kan doen en wij zijn echt geen

haar beter dan de mannen die we

aanspreken. Jezus zegt dat als je

alleen al een andere vrouw bekijkt

met begerige ogen, je overspel

pleegt. Welke man heeft dat

nooit gedaan?’ Mart-Jan knikt.

‘Dit werk kunnen we alleen door

genade doen.’

LosgeslagenHet is tijd om de straat op te

gaan. Met Karel en Arnold rijd

ik in de auto naar de prostitu-

tiestraat, niet ver van Nijmegen

Centraal. Mart-Jan en Guido gaan

er lopend naartoe. De eerste man

die we zien lopen oogt normaal:

een man van middelbare leeftijd,

met kortgeknipt haar en een bril.

Arnold herkent hem. ‘Ik heb hem

hier al vaker gezien.’

Zo’n tien meter achter hem loopt

een jonge vrouw op hakken. Ze

loopt gehaast en trekt een kof-

fertje op wielen achter zich aan.

Arnold herkent haar als pros-

tituee. ‘Zij lopen vaak met zo’n

koffertje. Daarin zit lingerie en

andere spullen die ze die avond

nodig hebben.’

Guido en Mart-Jan stellen zich

op voor een witte muur, aan het

begin van de straat. Dat wit heeft

wel wat, vinden ze. Het doet

denken aan licht, vrijheid, de

mogelijkheid van een ander leven.

Voordeel van die plek is boven-

dien dat je op een blauw, plastic

bouwscherm uitkijkt en niet op

de ramen met de vrouwen. Achter

het bouwscherm wordt een pand

tot nieuw bordeel verbouwd.

Prostitutie is blijkbaar ‘booming

business’ in Nijmegen.

Qua leeftijd komt er van alles

voorbij in de straat. Het varieert

van opgeschoten puberjongens

tot mannen in de categorie min

of meer bejaard. Onlangs sprak

Arnold met twee jongens van be-

gin twintig. Ze kwamen vaak bij

de prostituees in Nijmegen. Hun

motivatie: ‘We willen ze allemaal

een keer geprobeerd hebben.’

‘Die jongens zijn volledig losge-

slagen’, zegt Arnold. ‘Overdag

werken ze, ’s avonds besteden ze

al hun geld aan drank en pros-

tituees. Ze hebben kinderen bij

verschillende vrouwen. Ze zeg-

gen: “Wij zijn Hollandse jongens

en hebben zo onze behoeften.”

Ik bid voor hen. Zo’n gesprek kan

een puzzelstukje zijn in Gods plan

met die jongens.’

CHAP-vrijwilligers willen Gods licht brengen in Nijmegen.

Voor het straatwerk

van CHAP in Nijmegen,

Amsterdam en Den Haag

zijn er dringend vrijwilligers

nodig, christenen met hart

voor evangelisatie en hulp-

verlening. Bent u geïnteres-

seerd? Neem dan contact op

met Lana Kooijman, manager

van CHAP:

lanakooijman@chap-neder-

land.nl, 020-4209203.

CHAP zoekt vrijwilligers