In Het Licht

Christus Gemeente Persoonlijk

UITGAVE VAN DE HERVORMDE GEMEENTE GROOT-AMMERS DECEMBER 2019 | 21e JAARGANG | EDITIE 4

JEZUS IS HET LICHT. ALS WE DICHTBIJ HEM BLIJVEN WORDEN WE VERWARMD

DOOR ZIJN LIEFDE.

Waar het in beginsel licht was en zeer goed, hebben we door de zonde het kwaad en diepe duis-

ternis over ons heen gehaald.

“Maar het Licht overwon en daarom hoeven wij nooit meer verstoppertje te spelen voor God maar mogen we wande-

len in Zijn licht.”

Colofon

Drieluik:Uitgave van de Hervormde Gemeente te Groot-Ammers.Verschijnt 4x per jaar (mrt/juni/sept/dec).

Online te lezen op: www.hervormdegemeentegrootammers.nl

Redactie:Kees Boer Annemarie de BruinRoëlle de Jager Marianne den HartogDikkie Hoogendijk Corrie de Kluijver Ali Rijkse

Bezorging:Arie de LeeuwLijsterstraat 69Tel. 06-46130349

Redactieadres:drieluikredactie@gmail.com

Vormgeving en druk:Deborah van den Broek-Boer, Bijdehand Ontwerp

Giften:Rabobank Groot-AmmersNL55RABO0323502504t.n.v. kerkvoogdij Hervormde Gemeente te Groot-Ammers.

De redactie heeft het recht om ingezonden arti-kelen wel/niet te plaatsen, dan wel de tekst aan te passen.

vanuit de redactie

De Drieluik

EEN DRIELUIK is een schilderij dat uit drie stukken bestaat en deze stukken zitten aan elkaar vast door middel van scharnieren.

Zo ook:

Christusde gemeentede leden persoonlijk

Alle drie apart, maar niet los van elkaar te zien.

In de gemeentekrant zal in het ene gedeelte meer het zicht zijn op Christus, het andere gedeel-te meer zicht op de gemeente, en ook zullen er gedeelten zijn over één van de gemeenteleden. Maar bij elkaar is het één geheel, je kunt het niet van elkaar scheiden, we zitten als het ware vast gescharnierd.

Christus

Gemeente

Persoonlijk

:

Roelle de Jager

Het thema van deze editie is “In Het Licht”. In deze tijd van het jaar denk ik bij het woord “licht” aan kaarsjes, open haard en sfeerverlichting. Een gezellige tijd ondanks de kou. Maar ik denk ook aan Kerst, dat ook wel het feest van het Licht genoemd wordt. Tijdens de Kerstdagen herdenken wij de komst van onze Redder, de Heere Jezus. Jezus noemde zichzelf ook wel het Licht van de Wereld. Jezus komst maakt

donkere harten weer licht. Mag Jezus een Licht in uw leven zijn?

Via deze weg willen wij ook Connie Aarten bedanken voor haar inzet de afgelopen jaren voor de Drieluik. Zij heeft echter besloten om te stoppen bij de Drieluik omdat

ze iets anders op haar pad heeft gekregen. Wij wensen haar alle goeds toe.

Daarnaast wil de redactie van de Drieluik iedereen gezegende feestdagen toewen-sen!

3

04

THEMA IN HET LICHTDoor de gehele Drieluik treft u verhalen aan van mensen over hun lichtje in de duisternis. Verder wordt de mantelzorger in het licht gezet maar leest u ook een verhaal over kwetsbaarheid in het licht.

06

KERSTVERHAALLeendert van Wezel heeft een mooi “Kerstverhaal” geschreven naar aanleiding van 1 Thessalonicenzen 5:1-5

09

Inhoudsopgave

DE DAG VAN...We lopen een dagje mee met Aart Janse die vertelt over zijn drukke bestaan als AOW’er.

17

MEDITATIE‘Ik ben het Licht der wereld; wie Mij volgt, zal beslist niet in de duisternis wandelen, maar zal het licht van het leven hebben’.(Joh. 8:12)

14

MeditatieJacoline van der Graaf

GeloofsopvoedingIn het Licht!‘Ik ben het Licht der wereld; wie Mij volgt, zal beslist niet in de duisternis wandelen, maar zal het licht van het leven hebben’. (Joh. 8:12)

Wat een machtig woord van Jezus geeft Johannes hier aan ons door. Feitelijk een vervolg op het begin van zijn evangelie, het ‘voorwoord’. Daar schreef hij al, dat Jezus gekomen is, als ‘het waarachtige Licht, dat in de wereld komt en ieder mens verlicht’.

Hebben wij mensen dat nodig dan? Ja, want het is donker geworden in de wereld. Waar het in beginsel licht was en zeer goed, hebben we door de zonde het kwaad en diepe duisternis over ons heen gehaald. Stikdonkere nacht. Geestelijke duisternis, wel te verstaan.

Geen wonder dat Johannes nu a.h.w. zingt over de komst van Jezus Christus in onze mensenwereld. Hier gaat de genadige be-lofte van God in vervulling, die Jesaja eeu-wen eerder al mocht opschrijven: ‘Het volk dat in duisternis wandelt, zal een groot licht zien; zij die wonen in het land van de schaduw van de dood, over hen zal een licht schijnen’. (Jes. 9:1).

Dit Licht breekt overal doorheen. De duis-ternis moet wijken, van de eeuwenlange nacht. Hij, Jezus, is gekomen tot het Zijne; tot de wereld, die door Hem was gemaakt. Intussen wel een wereld, die Hem niet heeft gekend of herkend, omdat ze geestelijk in duisternis is. In die donkere wereld en daarmee ook tegen ons, zegt Jezus nu Zelf: ’Ik ben het Licht der wereld. Wie Mij volgt, zal be-slist niet in de duisternis wandelen, maar zal het licht van het leven hebben’. In ons verloren mensenbestaan, waarvan Paulus schrijft, dat we ‘dood zijn door overtredingen en zonden’, brengt Hij het licht van het leven. Wie Hem volgt - in Hem gelooft - wandelt in Zijn licht en heeft daarmee eeuwig leven. Geweldig, deze boodschap van heil, vanwe-ge de Heiland der wereld.

Er is ook een andere kant. Wie Hem níet volgt, wandelt níet in het licht, maar blijft in de duisternis. Johannes schrijft: ‘De Zijnen hebben Hem niet aangenomen’. Aangrij-

Ongelofelijk, maar waar. Hij zorgt, dat Zijn volgelingen, nu Hij niet meer als Mens op aarde is, Zijn licht verspreiden. Je zou kun-nen zeggen: de Zon is ondergegaan, maar het wordt geen volslagen duisternis, omdat Gods kinderen Zijn licht mogen weerkaatsen en doorgeven.

Paulus schrijft in dat verband: ‘Opdat u on-berispelijk en oprecht zult zijn, kinderen van God, smetteloos temidden van een verkeerd en ontaard geslacht, waaronder u schijnt als lichten in de wereld’. (Fil. 2:15) Een dure roeping. Maar door Gods Geest kunnen we die vervullen.

Met welk doel? Dat zegt Jezus erbij: ‘Laat uw licht zo schijnen voor de mensen, dat zij uw goede werken zien en uw Vader, Die in de hemelen is, verheerlijken’. Daarvoor is het bestaan van deze hele wereld en ook van ons mensen uiteindelijk bedoeld: God, de hemelse Vader, te verheerlijken, in na-volging van Jezus, Die ook om niets anders in deze wereld was, dan om Zijn Vader te verheerlijken. Doet u mee? En jij?Loof en dank dan de grote ‘Lichtbrenger’ met de Avondzang:

O, grote Christus, eeuwig LichtNiets is bedekt voor Uw gezichtDie ons bestraalt, waar wij ook gaanAl schijnt geen zon, al licht geen maan.

pend. Wat een schuld. Hem, Die recht op ons heeft, afgewezen; niet toegelaten in onze duisternis. Van Hem afgekeerd geble-ven en niet in berouw ons naar Hem toege-keerd.;

Dat geldt toch hopelijk niet voor jou? Heb jij Hem, Die het Licht der wereld is, nog niet als je Meester erkend? Nog niet, als een schul-dige zondaar, voor Zijn voeten geknield en Hem gesmeekt om genade? Dat mag niet zo blijven. Wacht niet langer. Jezus waar-schuwt verderop: ‘Nog een korte tijd is het licht bij u; wandel, zolang u het licht hebt, opdat de duisternis u niet overvalt. Zolang u het licht hebt, geloof in het licht, opdat u kinderen van het licht mag zijn’. (Joh. 12: 36)

Toch zijn ze er, door Gods genade, mensen die Hem wél aannemen. Van hen zegt Jo-hannes: ‘hun heeft Hij macht gegeven kin-deren van God te worden, namelijk, die in Zijn Naam geloven’. Kinderen van God; kin-deren van het licht, die niet meer in de duis-ternis wandelen. Bent u dat? Wandel jij al in het licht met Jezus? Dank er God voor, om-dat Zijn Geest je opzocht en uit de duisternis bracht tot Christus, het Licht der wereld. Loof en prijs Hem, om Zijn genade en laat dan je licht ook schijnen voor de mensen.

Hoe zou dat kunnen, vraag jij je misschien af? In mij is toch geen licht? Ik zie zoveel duisternis in mezelf. Leven naar Gods gebo-den mislukt voortdurend. Helaas is dat de praktijk en komen we daar in dit leven nooit bovenuit. Toch kan het. Het is zelfs een op-dracht, die Jezus geeft. Het kan dóór Hem, nl. als Zijn licht op ons schijnt en weerkaatst naar anderen. Zoals het licht van de zon door de maan weerkaatst wordt en ’s nachts de aarde verlicht.

Dat verklaart, hoe Jezus in de Bergrede tegen Zijn discipelen kon zeggen: ‘U bent het licht van de wereld’ Een opdracht en tegelijk een belofte. Je zult het zijn, dóór Mij, als je Mij volgt en Mijn licht je bestraalt.

Een favoriet spelletje van heel veel kinderen is het spelen van verstoppertje. Als je klein bent in de vorm van kiekeboe. Groter geworden in het donker buiten of in een helemaal donker gemaakt huis. Deze maand daag ik jullie uit om een keer verstoppertje te spelen in het donker. Geef iedereen daarbij een klein lichtje of zaklampje mee. Na eerst een potje gespeeld te hebben in het donker spelen we daarna

nog een potje waarbij nu steeds iemand even zijn lichtje aan doet. 

Bekijk met elkaar daarna de volgende teksten:

Hoe mooi om te ontdekken dat juist in het donker het licht opvalt. Zo mogen wij een lichtje zijn in een donkere wereld. Maar ook als je in het licht blijft wandelen en je zaklamp aan doet dan struikel je niet.

Je kunt elkaar vinden. 

Daag de kinderen uit om te bedenken wie als eerste verstoppertje speelde. 

Adam en Eva verstopten zich voor God. Ze werden bang en schaamden zich. Dan is verstoppertje spe-len niet meer leuk. Maar toen werd het 3 uur volkomen duister en donker op Golgotha. God verstopte zich voor Zijn Zoon. Maar het Licht overwon en daarom hoeven wij nooit meer verstoppertje te spelen

voor God maar mogen we wandelen in zijn licht. 

Ik wens jullie veel plezier bij een spelletje verstoppertje, maar vooral dat Gods Licht zal schijnen en doorbreken in uw en jullie hart.

M. van Werkhoven

5

Er is ons gevraagd om een stukje te schrijven voor deze Drieluik. We hadden daar best wat moeite mee, omdat we met ons gezin niet graag te koop lopen.

Maar... Het is misschien toch wel goed dat de gemeente weet wat er bij ons in het gezin gebeurt. Wij René, Adri en Robin van den Heerik wonen op het Alexanderplein.

Na ons huwelijk kregen we Lydia en in 1995 kwam onze Robin in ons gezin. Een gezonde jongen, waar je aan de buitenkant niets aan ziet. Toen Robin een jaar of 3-4 was kwam men op het

consultatiebureau erachter dat er iets mis was met hem. Met Robin z’n vijfde jaar werd de diagnose autisme verstandelijke beperking en een moeilijk instelbare epilepsie vastgesteld. Het is een hele zoektocht geweest. In de jaren negentig was er niet veel bekend over autisme. Uiteindelijk hebben wij begeleiders gevonden die ons wilden begeleiden in de opvoeding

en goede dagbesteding etc. voor Robin.

Robin is in middels 24 jaar, zorgintensief en woont nog thuis. Zorgintensief betekend dat Robin bij alles hulp nodig heeft. Douchen, aankleden, eten, door de dag heen met allerlei activiteiten, medicatie innemen, schoenen aan doen etc.. Robin kan niet praten en communiceert met concrete verwijzer b.v. voor eten een vork, voor drinken een beker. We moeten Robin altijd in de gaten houden vanwege de zware epilepsie aanvallen. Veel gebed is nodig rondom Robin. Het is elke dag op-nieuw vragen om kracht en bescherming voor Robin, zeker gezien de epileptische aanvallen. We staan dan machteloos om hem heen en kunnen niets doen. Indien nodig, 112 bellen is het enige. We ervaren dan Gods nabijheid als hij na een aanval weer tot rust komt en in slaap valt. God geeft hem dan weer aan ons terug want hij ligt op dat moment op de rand van leven en dood. Robin heeft nabijheid nodig. Inmiddels hebben wij camera’s in huis wat het in gaten houden van Robin iets makkelijker maakt. Robin gaat van maandag tot vrijdag naar de dagbesteding in Sliedrecht ’s morgens word hij opgehaald en ’s middags weer thuis gebracht. Robin lijkt het leuk te vinden op de dagbesteding. Doet daar “werken” haalt was op dat

wordt op de groep gewassen en weer terug gebracht, dit allemaal uiteraard onder begeleiding

We hebben eens een vraag moeten beantwoorden van het Zorgkantoor. Wat gebeurt er met Robin als al zijn zorg weg valt. Een vraag waar je van schrikt. Voor Robin zorgen is voor ons heel normaal, hoort bij ons. Maar wat als... daar word je gelijk bij stil gezet. We hebben lieve mensen om ons heen maar kunnen wij die opzadelen met Robin? Kunnen zij de zorg van Robin van ons overnemen? De zorg die Robin nodig heeft is uitgebreid beschreven, maar blijft mensenwerk. Robin kan niet praten, wij hebben geleerd hem te leren “lezen”... zijn mimiek zegt heel veel, wij zijn voorspelbaar voor hem. Niet iedereen kan dat, het is te leren, maar daar is tijd voor nodig is onze ervaring. Als er weer eens begeleiding weg gaat op de dagbe-steding geeft dat onrust bij Robin. Als hij zich niet begrepen voelt uit hij dat in krabben dat is zijn manier van communiceren

“jij begrijpt mij niet” en “ik weet niet wat jij bedoelt”.

Wij zijn op zoek naar een woongelegenheid voor Robin. Robin staat inmiddels acht jaar ingeschreven. Volgens een ma-nager van de instelling zijn wij kansloos. Alle urgentie gaat voor op Robin als er geen geld bij komt van het rijk blijft deze situatie bestaan. Ondanks dat Robin van ons niet gelijk uit huis hoeft maken wij er ons toch regelmatig zorgen over. Als er met één van ons iets gebeurt hebben wij een probleem. Wij merken het al als één van ons ziek is, dan komt de zorg op één van ons terecht. Een paar dagen is dat niet erg maar dat moet geen lange tijd duren. Een aantal jaren geleden was hier in het dorp sprake van een soort van ouderinitiatief. Daar hadden wij Robin voor aangemeld maar helaas ging dat door allerlei omstandigheden niet door. Ons streven blijft om bij een ander ouderinitiatief aan te sluiten of er zelf één op te zetten, al

weten wij ook dat daar veel geld voor nodig is.

Het lijkt kommer en kwel maar Robin is een lieve man waar we ook mee kunnen lachen en veel van kunnen leren. Robin is blij met de kleine dingen in het leven. En wij krijgen elke dag weer de kracht om voor hem te zorgen. Robin is voor ons een

zegen het houdt ons dicht bij God.

Met vriendelijke groet,

René en Adri van den Heerik

Kwetsbaarheid in het licht

7

Op een herfstachtige maandagavond ben ik te gast bij Kees en Nel Rietveld in hun gezellige woning in de Hof van Ammers. Het thema van deze Drieluik is: In Het Licht…en in dit gesprek willen we de rol van mantelzorger in het licht zetten.

Kees vertelt met een glimlach dat ze al ruim 55 jaar getrouwd zijn en dit vorig jaar uitgebreid gevierd hebben met fami-lie en vrienden in het Hervormd Centrum. Kees en Nel hebben jaren met veel plezier gewoond in de Marijkestraat. Zo’n 5 jaar geleden veranderde de situatie langzaam. Kees: ‘In het begin had ik het nog niet zo door, maar Nel ging steeds meer dingen vergeten, de aandacht die ze altijd zo had voor haar kinderen en kleinkinderen werd minder. Langzaamaan ging ik steeds meer taken van haar overnemen. Zoiets gaat heel geleidelijk. Dat is een hele moeilijke fase, want Nel besefte heel goed dat zij de grip op veel dingen kwijtraakte en dat maakt het heel verdrietig, niet alleen voor mij maar ook zeker voor Nel. We voelden ons op sommige momenten machteloos’.Ook de kinderen maakten zich zorgen en zagen dat Kees steeds meer taken over-nam, toen kwam steeds vaker een verhui-zing naar de Hof van Ammers ter sprake. Kees: ‘Dat vond ik een hele stap, maar ik zag ook dat het de beste oplossing was. Toen we ingeschreven stonden ben ik ge-lijk begonnen met dingen op te ruimen, zo kon ik langzaamaan aan het idee wennen dat we gingen verhuizen. We stonden nog niet zo heel lang ingeschreven toen er een

appartement in de Hof vrijkwam. Afscheid nemen van je oude huis, maar dankbaar dat we samen nog naar de Hof konden verhuizen. Een groot gedeelte van mijn leven is veranderd. Een goed gesprek sa-men voeren is moeilijk, mijn rol in ons hu-welijk is veranderd, je hoopt altijd samen oud te mogen worden… en ik ben zeer dankbaar dat we nog samen zijn, maar soms komen bij mij ook de tranen. Man-telzorger zijn gaat 24 uur per dag door, het is soms moeilijk en je staat zo mach-teloos. Maar ik doe het met liefde en we houden veel van elkaar. We voe-len ons hier nu ook echt thuis, de verzorging hier is erg goed, en ik heb ook mijn draai gevonden. We doen mee met activiteiten en gaan ‘s morgens beneden koffiedrinken. We genieten samen nog van muziek op de iPad. Voor-al mannenkoren vinden we erg mooi. Sinds we hier wonen wordt de zorg voor Nel gedeeltelijk overgenomen, zij gaat 3 dagen naar de opvang hier in de Hof, zij heeft het prima naar haar zin. Tijdens die momenten kan ik wat boodschappen doen of een stukje fietsen. Deze fase in ons leven is zwaar, we ervaren dagelijks onze beperkingen en er is ook verdriet, maar we zijn nog samen en krijgen veel hulp van onze kinderen en kleinkinderen en daar zijn we dankbaar voor’.

Marianne

‘Wie is voor jou een lichtje in deduisternis?’

door Melvin Uittenboogaard

Jezus zegt: “Ik ben het licht der wereld”. Wat mij betreft is Hij de enige van wie dit gezegd kan worden. Hij kwam naar deze duistere wereld, om voor ons de straf te dragen die wij hadden verdiend. Door Hem alleen kon het echt weer licht worden op deze aarde en kan het ook licht zijn in ons eigen leven. God wil mensen wel gebruiken om Zijn licht als

een reflector door te geven.

Hoe heb je dat ervaren?In pittige tijden is het des te belangrijker dat wij op Jezus blijven zien in plaats van je hoofd naar beneden te richten, naar je ei-gen situatie en gedachten. Als het meeste gladjes verloopt zijn we soms geneigd dit uit het oog te verliezen en teveel op onze eigen kracht te vertrouwen. Dan hebben we het soms nodig dat God ons stilzet om te besef-fen dat we het niet alleen kunnen. Daar kan en wil de Heilige Geest ons als gelovigen

van overtuigen.

Lichtpuntjes

Door Leendert van Wezel1 Thessalonicenzen 5:1-5

Als Sterre thuiskomt van haar werk ziet ze dat er een papier door de brievenbus steekt. In de diepe schemer - die altijd heeft ge-heerst in het land Tenebris en die met de jaren, decennia en eeuwen steeds dieper is geworden – leest ze de woorden. (Haar ogen zijn gewend aan de duisternis, want de inwoners van Tenebris worden in die duisternis geboren en zelfs als de diepe schemer van overdag overgaat in het duis-ter van de nacht is er weinig wat Sterres blik ontgaat).

Het is een uitnodiging van koning Levi-Ud de Verschrikkelijke, voor het jaarlijkse feest der duisternis. Een nationale feestdag waar-op herdacht wordt hoe het duister het van het licht heeft gewonnen, vanaf het prilste begin van Tenebris. Een feest waarop op al-lerlei manieren die overwinning wordt her-dacht en afgebeeld. Een feest van muziek, dans, lust en genot met als jaarlijks motto: ‘Carpe Noctem’, pluk de nacht. De ‘Mythe van de Overwinning’ staat dan centraal. Die Mythe leert de inwoners van Tenebris het oerverhaal, hoe aan het begin het nog licht was op de aarde. Gruwelijk licht, licht dat schrijnt en bijt op je huid en steekt in je ogen. In dat licht was alles zichtbaar en kon niemand doen wat hij of zij echt wilde. Want licht knelt, licht beknot, in het licht heb je geen leven. Maar de vorst der duisternis was slim. En dankzij zijn kunsten bevrijdde hij de mensen van de Macht van het Licht, en werd de aarde in duisternis gehuld. De mensen werden eindelijk beschermd door het donker en konden in het duister onge-breideld hun wensen en verlangens nastre-ven, en koning Levi-Ud de Verschrikkelijke leidde hen steeds verder de heerlijke duis-ternis in. Eén keer nog was er een grote aan-val van het Licht, toen de Prins van het Licht een aanval deed op de aarde. Maar dat werd een totale mislukking. Dat is het twee

LichtIn het

9

Als gezin hebben we gebrainstormd over het woord.

En kwamen we tot de volgende woorden:

Al snel kwamen we bij het woord Het Licht met een hoofdletter. Jezus die zegt dat Hij het licht is van de wereld. Maar ook dat wij een licht mogen zijn voor de

mensen om ons heen.

Het zijn mooie en grote woorden. In de praktijk vinden we dat best lastig. We houden er niet zo van om in de spotlights te staan. Vooral in de kleine dingen proberen we een licht te zijn voor de mensen om ons heen. Vaak bekruipt ons het gevoel dat we niet genoeg licht laten schijnen. Maar weten we ook dat we het

niet zelf hoeven te doen.

Jezus is het Licht. Als we dichtbij Hem blijven, worden we verwarmd door Zijn liefde. Dan mogen we een klein stukje van Zijn licht uitdragen. We hoeven het niet

zelf te doen. Vertrouwend op Hem. Genietend van Zijn warmte.

Warme groet,

Kees-Janneke-Nienke-Tiemen-Stijn van den Berg

Ook mij is gevraagd om wat te schrijven over troost en bemoediging na een ingrijpende gebeurtenis in mijn leven. Het meest ingrij-pende was voor mij wel toen mijn vrouw in febr. 2016 s’nachts overleed zonder ook

maar één woord.Wij hadden er wel vaak over gesproken dat ze (en daar was mijn vrouw vast van over-tuigd) op deze manier zou overlijden. Het eerste wat je denkt: Nu is het zover, dit is na 60 jaar het abrupte einde van ons huwelijk. Maar al gauw kwam er berusting over me, alles ging als een soort automatisme aan mij voorbij, waarin ik alles bij God kon bren-gen en dat is tot op de dag van vandaag nog zo. S’ morgensvroeg werd als het ware alles geregeld. Ik zal één voorbeeld geven: “De begrafenisondernemer vraagt wat er boven de rouwkaart moet komen te staan, daar hadden wij samen al vaak over gespro-ken. Ik had het om niet te vergeten opge-schreven. Psalm 116 vs 4. Daar denk je even over na, en dan ineens.. ”Die bewuste psalm hadden we de ochtend voor het overlijden van mijn vrouw nog samen gezongen”. Dit kan geen toeval zijn! En zo is en wordt al-les door God geleid. Dat is en zal mijn eni-ge troost zijn in leven en in sterven. Maar nu ook nog iets over bemoediging… Het heeft ons ontzettend goed gedaan, de vele kaarten met bemoedigende teksten en lieve woorden, de bezoeken, de condoleance, de

begrafenis, kortom alles.Heel veel troost en bemoediging heb ik mo-gen putten uit de bezoeken en het leiden van de rouwdienst toen nog door kandidaat Verboom. Als ik af en toe eens naar het kerkhof ga, dan sta ik even stil bij het graf en lees de tekst die er boven staat: “Zij is ver-lost, God heeft haar welgedaan”. Die troost houdt mij staande maar ook mijn karakter

speelt daarin een rol.

Henk Hendrikse

Lichtpuntjes

Lichtpuntjes

Mij is gevraagd om iets te vertellen rondom het thema “In het licht” en dan met name over iemand die voor mij in moeilijke en verdrietige perioden in het leven een licht-punt is geweest en hoe ik dat heb mogen

ervaren.

Arnolda Baars is voor mij zo iemand die zonder dat je iets uit hoeft te leggen er met een arm om je heen, een bloementje, een blik, een lief kaartje, de juiste woorden op het juiste moment er altijd voor me is. Met haar verstandige, nuchtere kijk op het leven, mij weer even de juiste richting op duwt, die ik op dat moment zo nodig had of heb bij

moeilijke perioden in mijn leven.

Caroline Jongeneel is de tweede persoon die ik graag in het “licht” wil zetten. In haar vind ik een zus waarmee we bijna alles sa-men delen, elkaar kunnen bemoedigen, samen kunnen lachen, samen kunnen hui-len. Elkaar soms ’s morgensvroeg een appje sturen met een woord uit de Bijbel of gebed of een lied om de dag weer in te gaan. Dat geeft God ons in elkaar, als een knipoog uit

de hemel!

Gretha de Bruin

Het licht Waar denken we aan bij het licht?

warmte Jezus is het licht!

vuurtje stokenje licht laten

schijnen

spotjes/lampjesLICHTlichtstralen

licht-donker

papa-elektricien geelgenieten van

de zon

kaars

‘Verlang jij naar de hemel?’door Wil Jongeneel

Sommige zullen zeggen: ‘Nee.’ Anderen denken er helemaal niet over na, of ze zeg-gen: ‘We zien het later wel.’ Weer anderen zeggen: ‘Ja, ik verlang wel naar de hemel,

maar nu nog even niet.’

Door het overlijden van Lennart ben ik meer gaan nadenken over de hemel.

Iets wat mij diep heeft geraakt zijn de woor-den: ‘Je zult in de hemel zijn wat God op aar-de van je heeft kunnen maken!’ Een krasse uitspraak van Henk Binnendijk uit zijn boek ‘Hoe ziet de hemel eruit?’ Dat betekent dat je moet investeren in je relatie met God. Bidden en lezen in de bijbel. Meer tijd vrij

maken voor God!

In Efeze 5 staat ‘Vroeger was jullie hart één en al duisternis. Maar nu zijn jullie vol van het licht van de Heer. Leef dan ook als men-sen die bij het licht horen. Want door  het licht van Gods Geest groeien goedheid, eer-lijkheid en waarheid. Zoek uit wat de Heer

graag wil dat je doet!

Mijn verlangen naar de hemel is er sterker door geworden. Ik ben ook het boek ‘Het Meesterwerk van God’ gaan lezen. Een boek met uitleg over Gods openbaring. Een aanrader. Ik kan je verzekeren je verlangen groeit. Gods woord brengt licht in de duis-

ternis.

Alsof er binnenin haar iets verschoof, dat al-les op zijn kop zette. Alsof ze nu pas besefte hoeveel dorst ze had, en deze vrouw haar een koud glas water gaf. Ze bleef staan, en ze spraken met elkaar. En ze zocht de vrouw in de weken daarna steeds weer op. Ze leer-de de Waarheid. Dat niet het duister, maar het Licht werkelijk geluk bracht. Dat de Wet van Toeval en Zinloosheid een gruwelijke leugen was. Dat de Prins van het Licht niet verloren had, maar juist de overwinning had behaald om mensen die Hem wilden volgen te redden van het duister. Dat de Prins de dood had overwonnen, en dat dood niet einde verhaal was, maar een poort naar een eeuwige bestemming. Ze ging met de vrouw mee naar bijeenkomsten van de Kin-deren van het Licht. Zag zelf het Licht. Wist dat de Prins van het Licht ook haar Prins was, en dat Hij alle macht had en ooit een einde zou maken aan de duisternis. Ze ging zelf Licht verspreiden, en leed steeds meer aan de duisternis om haar heen.

Ze zucht diep. Deelname aan het feest der duisternis is verplicht. Het wordt gecontro-leerd door de regering. En toch, ze zal het dit jaar niet kunnen vieren. Ze haat nu de duisternis, en ze weet dat als ze het feest meeviert, ze de Prins van het Licht pijn doet. Haar lieve Prins, haar alles, de Zoon van de grote Heer van het Licht, de Eeuwige. Maar ze is tegelijkertijd bang. Erg bang. Die avond kan ze geen hap door haar keel krijgen en steeds opnieuw prevelt ze: Prins van het Licht, help me. Ik wil U volgen, help me om te ontkomen aan dat gruwelijke feest der duisternis.

Maar als twee weken later de dag van het feest aanbreekt is er geen ontkomen aan. Heel Tenebris verzamelt zich voor het grote feest, en de ordetroepen van de vorst der duisternis gaan de huizen langs en contro-leren of iedereen meedoet. Ze vinden haar in haar slaapkamer, weggedoken onder het dekbed. ‘Ik ben ziek,’ prevelt ze. ‘Ik kan niet meedoen vandaag.’

‘Je liegt!’ is het harde antwoord. ‘Je geeft Licht! Je bent een opstandelinge! We zullen

de deel van de Mythe van de Overwinning. De Prins kwam jammerlijk aan zijn eind en werd terechtgesteld. Verlaten door Zijn volgelingen en omringd door een joelende menigte stierf hij een eenzame dood op de heuvel der duisternis. Vanaf dat moment was Tenebris helemaal bevrijd van dreiging, en viel de duisternis definitief. Met name toen de wetenschap de Wet van Toeval en Zinloosheid ontdekte, die blootlegde dat Tenebris door een oergebeurtenis volstrekt toevallig was ontstaan, en het leven geen oorsprong en geen doel had. Daarmee was het hoogste doel in Tenebris geworden dat je wat van je leven maakt. YOLO. You Only Live Once. Dus maak er wat van, want als je sterft is het einde verhaal.

Sterre staat roerloos op de deurmat, het papier in haar hand. Ze voelt een diepe steek van pijn in haar hart, en ze weet wat er de oorzaak van is. Want nog niet zo lang geleden heeft ze de Waarheid ontdekt. Ze had altijd wel geweten dat er in Tenebris mensen waren die niet van de duisternis waren, maar van het Licht. En hoewel de wetenschap en de regering en de duistere vorst volhielden dat dat idiote en gevaarlij-ke mensen waren die zich aan een waan-denkbeeld vasthielden en de lol bedierven, had ze onomstotelijk vastgesteld dat deze mensen de Waarheid over Tenebris ken-den. Zij hadden geen waandenkbeelden, ze hadden echt het Licht gezien. Ze kenden het echte verhaal. En dat verhaal was zo veront-rustend dat Sterre er niet van had kunnen slapen. Ze hoorde het voor het eerst van een vrouw verderop uit de straat. Die vrouw verspreide Licht. De ene keer meer dan de andere, maar ontegenzeggelijk deed ze het: Licht verspreiden. Ze leek van binnenuit te gloeien. Eerst vond ze het een gruwelijk gezicht, en net als andere mensen meed ze haar. Tot ze haar een keer tegen was geko-men bij het buitenzetten van de container, en de vrouw meer Licht leek te verspreiden dan ooit. Woedend had Sterre haar toege-beten: ‘Kun je niet normaal doen? Waar komt dat rotlicht vandaan?’ Maar toen de vrouw antwoordde en begon te praten ge-beurde er iets dat ze zelf niet kon verklaren.

je wel een handje helpen om mee te doen!’ Ze sleuren haar mee, ze wordt in een bus-je gesmeten. Als de deur achter haar dicht klapt ziet ze dat er meer Kinderen van het Licht in zitten. Ook de vrouw verderop uit de straat. Ze komt naar Sterre toe en legt haar handen troostend om haar betraande gezicht. ‘Stil maar, Sterre. Wat ze ook doen, onze Prins zal ons redden. Zelfs al wordt het onze dood. Onthou je dat?’ Sterre knikt zwijgend. ‘Ik ben bang,’ fluistert ze toen. De vrouw knikte. ‘Ik ook. Maar ik weet één ding. Onze Prins, de Zoon van de Eeuwige Heer, laat ons nooit los. Hij waakt over ons, wat ze ook met ons doen.’

Ze worden op het feestterrein het busje uit gesleurd. Samen met een grote groep Kin-deren van het Licht bij elkaar gedreven. Dan, terwijl het duister nog dikker lijkt te worden, treed koning Levi-Ud de Verschrikkelijke naar voren. Hij opent zijn mond, waarbij zijn lange hoektanden als gepolijst staal glimmen in het schemerduister. Maar ver komt hij niet. Want nog voor hij iets heeft kunnen zeggen is er een onvoorstelbare ver-andering merkbaar in de lucht. Een tinteling gaat door de atmosfeer. Een diepe, donde-rende grom als van een leeuw die opstaat om te verslinden doet de aarde trillen. En het volgende moment straalt Licht, zo hel-der, zo heerlijk, zo intens op Tenebris neer dat Sterres hart een sprong maakt. Mensen gillen als het licht op hun huid brandt als sal-peterzuur op een open wond. En voor haar ogen ziet ze hoe de vorst der duisternis en zijn onderdanen, hoe heel Tenebris wordt schoongespoeld door het intense Licht. Het Licht is als zachte balsem voor haar ogen, de kleur ervan het mooiste wat ze ooit gezien heeft. Vaag beseft ze dat zij, de Kinderen van het Licht, alleen zijn overgebleven, maar daar heeft ze geen oog voor. Ze draait zich haastig naar het Licht toe, want ze weet: Nu ga ik Hem ontmoeten die ik liefheb. En kom ik eeuwig Thuis bij Hem.

Leendert van Wezel

Fop Boele

11

Lichtpuntjes

Op de donkerste dag,

is God mijn licht.

In mijn zwakste moment,

is God mijn kracht.

In mijn grootste verdriet,

is God mijn trooster.

In de moeilijkste situatie

is God mijn Helper.

 

Heer,

U bent altijd bij mij!

- Bron onbekend -

Uit de kerkenraad

Het winterseizoen is weer in volle gang. De dagen worden korter en de avonden worden langer en daar maken we als kerkenraad ook gebruik van voor onze vergaderingen.

De begroting van zowel het college van kerkrentmeesters als van de diaconie is be-sproken in de kerkenraad en goedgekeurd. Er wordt dit jaar voor het eerste gebruik ge-maakt van een landelijk systeem genaamd FRIS. Dat is een Financieel Rapportage en een Informatie Systeem van de PKN dat uniformiteit en gemak biedt voor het opstel-len en indienen van de plaatselijke begro-tingen en jaarrekeningen van diakenen en kerkrentmeesters. Het systeem geeft strakke richtlijnen voor een goed financieel beheer van een gemeente.

We vertrouwen erop dat er ook het ko-mende jaar weer voldoende financiële middelen bijeengebracht zullen worden om alle posten sluitend te krijgen.

Bij de afgelopen kerkenraadsverkiezing hebben minder belijdende leden dan in 2017 gehoor gegeven aan onze oproep om namen in te dienen. Een oorzaak hiervoor zou kunnen zijn dat het dit jaar maar drie vacatures betrof. Toch van hier een oproep om als gemeente van deze mogelijkheid gebruik te maken. De ker-kenraadsleden doen een stemming voor de dubbeltallen, maar er wordt wel de-gelijk gekeken hoe vaak iemand door de gemeente wordt genoemd. Maar er zijn meer criteria waar wij als kerkenraad naar kijken. We plaatsen bv. geen leden boven de 70 jaar op de dubbeltallenlijst. Ook wordt er binnen het college gekeken waar in de kerkenraad het meest behoef-te aan is. We kijken naar kwaliteiten die mensen hebben. Binnen de diaconie is een maatschappelijke en sociale betrokken-heid belangrijk terwijl voor een ouderling de pastorale gave belangrijk is. We willen in afhankelijkheid van God stemmen maar realiseren ons dat ook de menselijke factor en onze persoonlijke voorkeur hierin een plaats hebben.We vertrouwen dat God mensen bereid maakt voor het ambtelijk werk dat binnen onze gemeente gedaan mag worden. God houdt Zijn Kerk in stand!Als het scriba-adres wordt gebruikt bij het indienen van namen kan men volstaan met een mail met de namen. Nog even een herhaling van de procedure rondom het indienen van namen: Een gemeente-lid mag per vacature maximaal 2 namen indienen. Dit doen we om een beter beeld te krijgen wat de wens is van de gemeen-te. Als de mail of brief wordt ondertekend door twee personen dan tellen de stem-men dubbel. Hierbij het verzoek aan echt-paren om dus beide namen te vermelden!

We hebben de laatste tijd ook meerdere keren over de organisten gesproken.De kerkrentmeesters hebben al langer de wens om het organistenteam uit te brei-den.

Ais Brokking (scriba)

Ds. J.W. Verboom bundelt bijbelstudies uit Nehemia

Nehemia leefde tussen twee werelden: ‘schijnwereld Susan’ en ‘ruïne Jeruza-lem’. Ds. J.W. Verboom uit Groot-Ammers maakt dit duidelijk in een nieuw bijbel-studieboekje in de Artiosreeks van de Gereformeerde Bond, Drama, spanning en vernieuwing.Gods verborgen hand leidde Nehemia de spanningen in van conflict, stalking en duivelse listen. Onze geloofsweg is nog-al lastig en wordt vaak verstoord met tal van dilemma’s. Het werk van Gods Geest, zoals dat zichtbaar wordt in Nehemia’s biddende, bijbels-principiële, georgani-seerde en gepassioneerde levensstijl, is van grote betekenis voor ons. Deze Geest-kracht leidt namelijk tot vreugdevolle ver-nieuwing van de band met God.De bijbelstudies zijn voorzien van ge-spreksvragen en liedsuggesties en daar-mee goed bruikbaar voor kringen in de gemeente.Drama, spanning en vernieuwing telt 80 bladzijden, kost € 9,95 en is verkrijgbaar in de (christelijke) boekhandel.

Wie is voor mij een lichtje?door Koos Reijm

Bij die vraag komt er gelijk een naam naar boven, namelijk mijn lieve vrouw Rianne. Zij staat altijd voor mij klaar in moeilijke tijden.Ik ben de Heere dankbaar dat ik Rianne als vrouw heb gekregen…mijn lichtje in de

duisternis!

Groetjes, Koos Reijm

We vinden het jammer dat Martijn Borsje ons als organist heeft verlaten maar hier-door is er sneller gezocht naar uitbreiding van het team. Als nieuwe organisten zijn aangesteld Ties Mons en Leo Verhaar.

We vinden het als kerkenraad belangrijk dat er beleid is over het orgelspel in de dien-sten. Bij het vaststellen van dit beleid zal o.a. nagedacht worden over:- Profielschets organistenteam - Kwaliteitseisen- Taakbeschrijving - HonoreringWe hopen dat we hierdoor de organisten meer sturing geven en dat zij ieder op eigen wijze mogen bijdrage aan de waardevolle invulling van de eredienst. “Laat zich ’t orgel overal, bij het juichend vreugdgeschal, tot des Heeren glorie paren!” (Uit psalm 150)

In de donkere wintertijd mogen we het Licht laten schijnen in onze huizen, gezin, op ons werk, op school, in onze omgeving:

In het licht van Gods Zoon,zien wij Zijn goedheid,Zijn waarheid.In het licht van Gods Zoon,brengt Hij in kleinheidZijn grootheid dichtbij.

Lichtpuntjes

dag eten ze bij hun ouders in de Hof. Om de week schuiven ze aan bij een gezin in de gemeente. Jan snelt naar zijn ka-mer om de namen op het lijstje van de vrijwillige dienst te tellen. Het zijn zeven namen. ‘Het is goed voor hun sociale contac-ten’, zegt Jolanda. ‘Het is echt heel leuk. Soms is er iets te weinig, lacht Herbert. ‘Want we eten best veel.’Tijdens de bouw van het huis heeft Jolan-da met haar kinderen en broers tijdelijk op een boerderij in Molenaarsgraaf gewoond ‘Dat was een leuke tijd met dieren en alle werkzaamheden, maar ook een heftig jaar: er moest veel uitgezocht worden en beslissin-gen genomen worden. Na een jaar, kan ik zeggen dat ik wel tot rust ben gekomen. De kin-deren hebben het goed naar hun zin. We hebben snel onze draai gevonden. Het leukste in het dorp is natuurlijk wel de speeltuin en het zwembad, waar Maarten zelf naartoe kan’, vertelt Jolanda.

Alles moest weer een plekje krijgenDe verhuizing van de bungalow naar de Hof was een hele klus voor Adriaan. Toen de verhuizing dichterbij kwam zat hij er wel wat doorheen. ‘Ik was aan het piekeren, kon slecht slapen en was zwaar vermoeid. We hadden 29 jaar aan de Marijkestraat gewoond. Alle veranderingen moesten ge-woon weer een plekje krijgen’ vertelt hij. 

‘Zorgen voor elkaar’ wordt in huize Baan met de paplepel ingegoten. Het is goed om naar elkaar om te zien en voor elkaar te zor-gen. Zo laat dit gezin hun licht schijnen. Het was fijn om hier te zijn.

Corrie.

verhuizen. Mede omdat Herbert en Jan hier werken. Er werd gezocht naar een huis in Groot-Ammers dat voor dubbele bewoning gebruikt kon worden, maar dat was er niet. Adriaan en Greet opperden toen het idee om zelf te verhuizen.

Het heeft zo mogen zijn Adriaan en Greet wonen inmiddels twee jaar in een mooi appartement in de Hof van Ammers. Het is heerlijk wonen vertelt Adriaan. Hij wijst naar boven: ‘We wonen in dat huisje op de 2e verdieping, die met de bloembakken bovenop de reling. Greet zit graag op het balkonnetje. Jolanda ver-kocht het huis in Oud-Alblas maar kon niets passends vinden. Wij konden door de ver-huizing zo ook Jolanda weer aan een plek helpen. Herbert en Jan hadden een stuk zelfstandigheid verworven; als wij erbij zou-den komen wonen zou moeder Greet weer in de zorgrol schieten, dit is veel beter nu. We hebben vaak gebeden of de Heere ons hierin de weg wilde wijzen en geloven dat Hij ‘t zo geleid heeft.’

Zoals zo veel mensen al was opgevallen, is Adriaan vaak bezig om gras tussen de te-gels rond De Hof weg te halen. ‘Ik hou van netheid.’ zegt Adriaan als we daarnaar vra-gen. ‘Als ik van de Hof naar hier loop, dan raap ik alles op wat daar niet hoort.’We eten om de week bij een gezin in de ge-meente. Herbert en Jan wonen in het nieu-we huis rechts van de voordeur. Jolanda en haar kinderen Maarten en Julia links ervan. Ook het konijn en de poes hebben een fijn plekje. Met de armen zwaaiend wijst Her-bert alles aan. Jan heeft zijn auto inmiddels ingeruild voor een elektrische fiets en Her-bert kan nu lopend naar zijn werk.

Jan: ‘Het is echt heerlijk hier. Ik heb het goed naar mijn zin. Zo met elkaar, de gezelligheid. Ook de hulp die we krijgen van Jolanda: met koken of als we ergens naartoe willen. Ze gaat ook mee kleding kopen.’ Jan is er trots op dat hij kan helpen in huis. Je ziet hem met een half oog naar buiten kijken of het wel goed gaat met de sproeier in de tuin. ‘Ik help met de vaatwasser uitruimen, de was opvouwen en tafeldekken’, vertelt Jan. Jolanda vertelt dat de jongens om en om twee keer in de week zelf koken. Op woens-

Elkaar tot een licht zijn

De lage bungalow van Adriaan en Greet Baan was tot 2018 een vertrouwd beeld op de hoek van de Beatrix- en Marijkestraat. Nu staat er een nieuw groot huis. Als we aan-bellen is Jan druk bezig met het besproeien van de pas aangelegde tuin. Herbert laat vol trots de gezellige woonkamer met open keuken van de broers zien. De kasten en tafel staat nog vol met cadeaus die Herbert kreeg voor zijn vijftigste verjaardag. Ze hiel-den tegelijk Open Huis voor vrienden, colle-ga’s en familie.

Inmiddels zijn vader en moeder Baan ook aangeschoven en zorgt Jolanda voor een lekker kopje koffie. In 2007 zijn de kinderen uit Groot-Ammers weggegaan nadat Jolan-da had besloten om haar broers Herbert en Jan in huis te nemen. Ze vonden een geschikt huis voor dubbele bewoning in Oud-Alblas. De garage was ingericht als woonkamer/keuken voor de jongens. Jolanda licht het besluit om voor haar broers te zorgen ver-der toe: ‘Onze ouders werden ouder en we hadden drie opties. Of ik zou voor ze gaan zorgen, of we moesten een andere woon-vorm zoeken of een manier vinden om Jan en Herbert zelfstandig te laten wonen met begeleiding. We besloten dat wij ze in huis zouden nemen. Ik heb zelf ervaring in woon-vormen zoals bij Syndion en Philadelphia. Ik wilde meer persoonlijke aandacht voor mijn broers’.

Altijd fijn gewoond Herbert en Jan kijken met een glimlach naar hun zus. Herbert vertelt dat hij altijd fijn gewoond heeft in Oud Alblas. Ze gingen daar naar de kerk, leerden nieuwe mensen kennen en hadden daar veel kennissen. De jongens werken allebei op scholen in Groot-Ammers. Herbert op de Eben Haëzer school. Jan op de Rehoboth.

Op een gegeven moment is de keuze ge-maakt om terug naar Groot-Ammers te

Een licht in de duisternis. Hoe nodig is het soms om deze te hebben. Gelukkig heb ik er één. Is het donker om me heen, door pijn of verdriet, dan mag ik rekenen op een zacht, troostend licht. Een luisterend oor, een hel-

pende hand, troostende woorden.Tast ik soms rond in het duister en ben ik de weg even kwijt, dan vind ik steun bij jou ‘licht’ dat verhelderd en verschillende wegen belicht. Je nuchtere kijk zet aan het denken

en geeft inzicht in wat er echt toe doet.Hoe de situatie ook is: zelfs als de zon vol-doende licht verspreid, want gelukkig schijnt deze ook veelvuldig, dan nog houdt je altijd een (waak)vlam brandend. Die gedachte maakt dankbaar. Daarom: bedankt Ben, dat je voor mij een licht (in de duisternis) wilt

zijn.

Door José de Jong

Lichtpuntjes

Jan, Jolanda en Herbert voor het nieuwe huis

15

schijnwerperIn de

De dag van...Aart Janse

Nieuw in de gemeente

Het was voor mij een verrassing toen mij werd gevraagd een stukje te schrijven voor de Drieluik. Om te beginnen wil ik mij eerst even voorstellen.

Mijn naam is Aart Janse, geboren en getogen in de Kerkstraat. In 1974 ben ik getrouwd met Henny en zijn we gaan wonen op het W.A.-plein. In 1986 zijn we verhuisd naar de Leeuwerikstraat waar we met plezier wonen. We kregen twee kinderen: dochter Mascha woont met haar man Arie en hun vier dochters in Ottoland en zoon René woont in Nieuw-Lekkerland. Ze wonen dus dicht in de buurt. De kleindochters komen dan ook regelmatig langs. Oppassen doen we bijna niet meer, want ze kunnen inmiddels wel op zichzelf passen (denken ze).

Ik ben al 11 jaar met pensioen. Naast bezigheden in en om het huis doe ik vrijwilli-gerswerk zoals maaltijden bezorgen, rijden voor de voedselbank en dagopvang, met anderen het groen in de speeltuin onderhouden enz. Ook ga ik tweemaal per week naar de sportschool. Niet alle activiteiten komen iedere week voor. Wij zijn lid van de PCOB Liesveld en tijdens de maandelijkse bijeenkomsten vind ik juist de ontmoeting met anderen heel waardevol. Wij gaan ook iedere maand naar de Open Eettafel in de Hof van Ammers.

Een bijzondere hobby is accordeon spelen. Al geruime tijd maak ik deel uit van een trio. Ieder jaar treden we een aantal keren op voor bejaardenverenigingen enz.

Meestal begint mijn dag ’s morgens om +/- 8.30 uur. Op maandagmorgen drinken we al jaren koffie met een goede vriendin. Op andere dagen drinken we samen koffie en lezen we de krant. De dagen worden verder gevuld met klusjes, tuinieren, lezen, muziek luisteren, TV kijken, boodschappen doen, bezoeken afleggen enz. Op vrijdag heb ik meestal een vast programma, loopt u even mee?Na de koffie ga ik op pad om maaltijden te bezorgen. ’s Middags doen we samen de weekboodschappen en daarna ga ik sporten. ’s Avonds lees ik wat op mijn kamer, luister via de PC naar muziek, bekijk en beluister algemene en christelijke programma’s en later op de avond kijk ik met mijn vrouw TV.

Iedere dag lees ik in de Bijbel en/of dagboekje. Het maakt dat ik met beide benen op de grond blijf staan. Bij alle dagelijkse bezigheden, hoe leuk of gezellig ook, word ik dan steeds weer bepaald bij de zaken die er uiteindelijk echt toe doen in ons leven.

Ik begon met de maandag maar de eerste dag van de week is toch echt de zondag.Die dag bestaat voor een belangrijk deel uit het bezoeken van de kerkdiensten. Ik vind het fijn om met elkaar te zingen, te luisteren en te bidden en op die manier ookdeel uit te mogen maken van onze gemeente. En als ik eens een keer wat minder zin heb, ga ik toch en ben dan achteraf alleen maar blij dat ik mijn plekje weer heb inge-nomen.

Dit was mijn verhaal en zo als u ziet heeft ook een AOW-er het soms gewoon druk.

“En als ik eens een keer wat minder zin heb, ga ik toch en ben dan achteraf alleen maar blij dat ik mijn plekje weer heb inge-nomen.”

“Ik vind juist de ontmoeting met anderen heel waardevol..“

Wij zijn Arjan en Mirjam Atsma - de Reuver.We hebben 2 jongens: Benjamin van bijna 12 en Julian van 8 jaar.

Begin juli zijn we in Groot - Ammers komen wonen; Marijkestraat 62.Hiervoor hebben we 14 jaar in Dordrecht gewoond.

 Arjan werkt in de meldkamer in Rotterdam. Mirjam is kraamverzorgster en werkt

in het Maasstad ziekenhuis en Geboortehotel. 

We ervaren de hartelijkheid en warmte binnen deze gemeente en voelen ons zeer welkom! En we hopen dat we binnen de gemeente ook nieuwe contacten

kunnen maken.

Hartelijke groeten,

Familie Atsma

17

Een lichtpunt in de duisternis...door Harry Roth

Een lichtpunt lijkt op het eerste gezicht on-beduidend in een grote oceaan van duister-nis. Het donker lijkt te winnen, te sterk te zijn voor het licht. Sterker nog: door de barst in onze natuur hebben wij de duisternis zelfs

liever dan het licht.

Toch kunnen er momenten zijn dat wij ge-raakt worden door een ervaring die ons uit-tilt boven ons gewone leven. Momenten die een glimp laten zien van iets hogers, iets dat veel groter is dan wij. Iets waardoor onze ziel zich verbonden weet met een grotere wereld dan die van onszelf. Een glimp die

weliswaar maar even duurt.

C.S. Lewis beschrijft deze vreugde bijvoor-beeld aan de hand van een ervaring die hij had bij het zien van een afbeelding in een tijdschrift in zijn jonge jaren. Plotseling ge-grepen door een visioen van grote, hoge, heldere leegtes... in de eindeloze scheme-ring van noordse zomers, barre verten... Een

herinnering aan vroegere vreugde.

Een ander zal verrast worden tijdens een indrukwekkende wandeling in de mooie na-tuur. Zelf kan ik het meest geraakt worden door het hogere bij het lezen van bijvoor-beeld Augustinus. Zijn “belijdenissen” bren-gen je in aanraking met het universele, het eeuwige. Want hoe donker ons hart ook kan zijn, het Licht van de Morgenster kan en wil het verdrijven. Daar leggen de lichtpuntjes in de duisternis een getuigenis van af. Ver-

rassend, onverwacht.

Lichtpuntjes

Lichtpuntjes

Lichtstralen van Goddoor Mieke de With

Soms gaat de hemel éven voor je open,en glanst een lichtstraal op je pad:

Verrast herken je hen die naast je lopen,op reis als jij - en naar dezelfde Stad.

Dit gedicht, Adrie Hakkesteegt, doet me denken aan jou. Je bemoedigende appjes. Berichten of gesprekjes waarin jij me weer de goede kant opstuurt. Liederen waarmee

je me troost in moeilijke momenten.Jij bent één van de lichtstralen die God geeft

in mijn leven. Bedankt.

19

In deze rubriek staan personen en gemeenteleden die wel met onze kerkelijke gemeente verbonden zijn, maar elders verblijven. Wij proberen hierin zo volledig mogelijk te zijn, maar krijgen regelmatig te maken met wijzigingen door bijv. een verhuizing of overlijden. Heeft u een wijziging opgemerkt of mist u iemand in de lijst? Mail dan naar drieluikredactie@gmail.com of neem contact op met een van de

Met wie we verbonden blijven

Annie de Bruin Dalemstraat 24, 4201 BP Gorinchem

Dhr. van der HekVerpleeghuis WaerthoveKerkbuurt 2023361 BM Sliedrecht

Marjolein Karens De Blauwe Lis Vivaldilaan 88 3363 KG Sliedrecht

Carol Korevaar Kooningsweg 8-9 Hartenkoning 24 6816 TB Arnhem

Mw. W. Lekkerkerker- van WijgerdenVerpleeghuis TiendwaertJupiterstraat 203371 TE Hardinxveld-Giessendam

Leo PrinsDe FonteinGildeweg 76P4204 GJ Gorinchem

Arie ZwanenburgDe Blauwe LisVivaldilaan 94 A3363 KG Sliedrecht

Thabiso en Eline DitseleJacob van Lennepstraat 53202 AN Spijkernisse

Christine BloemendalBalthazar de Moucheronlaan 122803 EK Gouda

BUITENLANDGANGERS:

Matthijs en Rosa GelukUrb. Jardines de Santa Rosa, Mz. C, Lt 2-3ChiclayoPeru(Ref. Paralela a Prol. Pacasmayo)Mailadres: tfcgelukinperu@gmail.com

MAF SR t.n.v. familie De WithDoekhieweg oost 7Airport Zorg & HoopParamaribo, Suriname

Gefeliciteerd!verjaardagen

20 decemberW. Lekkerkerker-van Wijgerden 82 jaar

26 decemberMarjolein Karens 33 jaar

18 januariLeo Prins 48 jaar

In het licht van dienst-baarheid 

Lukas 10: 25-37, De barmhartige Sama-ritaan

Om aan te sluiten bij het prachtige the-ma hebben wij gekozen voor de gelijkenis van de barmhartige Samaritaan. Een be-kende gelijkenis van een man, die op weg is van Jeruzalem naar Jericho. De man wordt overvallen, in elkaar geslagen en halfdood achtergelaten. Het zou zomaar een gebeurtenis kunnen zijn uit onze tijd. Een item op het NOS Journaal. En als we het zouden zien, zouden we medelijden hebben met het slachtoffer. Hij kon er niets aan doen, wat een onrecht!   We leven in een wereld vol van pijn en verdrietDe gelijkenis laat zien dat wij in deze we-reld nooit veilig zijn en dat allerlei verdriet of pijn van buitenaf zomaar op ons le-venspad kan komen. Onheil waar wij niet om gevraagd hebben. En dat gaat ook de deuren in Groot-Ammers niet voorbij. Steeds weer worden mensen getroffen door ziekte, door depressiviteit of een diep verdriet omdat een geliefde is over-leden. En in al deze situaties hebben we één ding gemeen: van “onafhankelijke” mensen, zijn we ineens hulpbehoevend. We verlangen naar gezondheid, troost en liefde van anderen om ons heen.  Wat een zegen dat God mensen op ons pad brengt die we mogen helpenTerug naar de halfdode man. Wat een ge-luk leek hij te hebben dat er andere men-sen op dezelfde weg liepen. Wat lijkt God te voorzien in passanten. Eerst de priester. Toen de Leviet. Wat hadden zij samen een hulp kunnen bieden. Was het niet licha-melijk, dan was het wel geestelijk.  En ook de priester en de Leviet hadden re-den tot dankbaarheid. Zij kregen van God zomaar de kans om hun naaste te hel-pen in een moeilijke situatie. God bracht dit slachtoffer op hun weg. En zo brengt God ook mensen op onze wegen en mo-gen we onze gaven inzetten bij mensen die ziek zijn of getroost moeten worden.

Dank Hem daarvoor en besef dat God ons gaven gaf voordat we ze nodig hadden. De een medisch, de ander is gezegend met een luisterend oor, weer een ander met gebed of middelen. En dan natuurlijk de vraag: wat doen wij met die prachtige gaven die God ons gaf, zetten we ze in als God er een beroep op doet? Of lopen we weg bij het slachtoffer en bidden we dat een ander de hulp komt bieden die nodig is.   Er zijn veel goede en gegronde redenen om niet te helpen Natuurlijk lopen we niet zomaar weg als we iemand bebloed zien liggen. Je loopt alleen maar weg als je er een goede re-den voor hebt. En zo geloven wij, dat ook de priester en de Leviet niet zomaar wegliepen. Deze mensen waren niet ge-voelloos. Misschien waren de overvallers nog in de buurt en was er sprake van een dreigende en gevaarlijke situatie. Wie kan het de priester dan kwalijk nemen dat hij kiest voor zijn eigen veiligheid? Wat zou u doen? Je zou maar een vrouw en kin-deren hebben, dan kun je je eigen leven toch niet op het spel zetten?

Hulp uit onverwachte hoekToch blijkt er iemand te zijn die zich ont-fermt over het slachtoffer. Een Samari-taan. Juist van een Samaritaan hadden we het kunnen begrijpen als hij door zou lopen. Samaritanen waren niet geliefd bij de Joden. Ze werden door de Joden slecht behandeld. Maar deze man is bereid te doen wat nodig was. Deze Samaritaan zette in deze gevaarlijke omgeving zijn leven op het spel.  De lesBij ons blijft de vraag: waarom vertelt Je-zus deze gelijkenis? Is dat alleen om ons erop te wijzen oog te hebben voor onze naasten? O ja, we geloven zeker dat dat ook een les is. Maar het gaat nog verder. Het stuk van de gelijkenis volgt op een gesprek tussen Jezus en een wetgeleerde. En die wetgeleerde stelt de meest cruciale

vraag van het leven: Meester, wat moet ik doen om het eeuwige leven te krijgen? De wetgeleerde vroeg dit niet omdat hij met deze vraag zat. Maar om Jezus te verzoe-ken. Als wij Jezus waren geweest hadden we net zo gereageerd als de priester en de Leviet. Deze man links laten liggen, we hadden hem genegeerd. Maar hier zien we wie de echte barmhartige Samaritaan is. Het feit dat de man God wilde verzoe-ken, doet Jezus beseffen dat deze man in groot gevaar is en in deze toestand eeu-wig verloren gaat. De situatie van deze wetgeleerde is nog veel erger dan die van de halfdode man in de gelijkenis. De wetgeleerde verdiende het om verloren te gaan. Voor hem was het geen onheil van buitenaf, maar kwam het juist van binnen-uit. 

Wat laat Jezus zijn barmhartigheid zien. Hij wil niet dat deze wetgeleerde de eeuwige dood vindt. Daarom gaat Hij in gesprek, want Hij wil dode mensen het eeuwige leven geven. Dat wil Hij ook bij u en ons. Daarom loopt Hij steeds heen en weer over die gevaarlijke en dodelijke rou-te tussen Jeruzalem en Jericho. Hij ziet ons in een afschuwelijke toestand. Hij knielt naast ons neer en ziet onze schuld, onze wonden en overtredingen. Hij pakt geen verbandtrommel, nee het is veel mooier! Hij pakt al onze schuld, overtredingen en verwondingen en neemt die allemaal op Zich. Hij maakt ons levend.  Als we nu graag iets willen doen voor onze naasten, laten we dan Zijn hulp aan-vaarden. Laat u levend maken door Jezus. Dan weten wij zeker dat de samenvatting van de wet gaat leven in uw en ons hart: U zult de Heere, uw God, liefhebben met heel uw hart, met heel uw ziel, met heel uw kracht en met heel uw verstand, en uw naaste als uzelf. Zo kunnen wij een goede hulpverlener zijn!    Barend en Anja van Kooten

De Bijbel open

8 dec15 dec22 dec25 dec26 dec

29 dec

31 dec1 jan5 jan

12 jan19 jan26 jan

2 feb9 feb

16 feb23 feb

1 mrt 8 mrt

11 mrt

Ds. J.A. de Koeijer, ErmeloDs. J.W. Verboom Heilige DoopDs. A.J. Kunz, Katwijk a/ZeeDs. J.W. Verboom 1e KerstdagDs. W.J. Westland, Giessendam/Neder-H’veld 2e KerstdagDs. G. Lustig, Zeist

xxxxxxxxxxxx Oudejaarsdag10.00 uur Ds. J.W. Verboom NieuwjaardagDs. J.W. Verboom bev. ambtsdragersDhr. M. van WerkhovenDs. M. Maas, DordrechtDs. A.J. Kunz, Katwijk

Ds. P.D. Teeuw, MoordrechtDs. A. Bloemendal, EderveenDs. J.W. Verboom Heilige DoopDs. J.W. Verboom 1e Lijdenszondag

Ds. D. Breure, WaarderDs. P.J. Visser, Amsterdam14.00 uur Ds. J.W. Verboom Biddag

Ds. J.W. Verboom Ds. J.W. Verboom Ds. F. Hoek, SchoonhovenKerstfeestviering zondagsschoolxxxxxxxxxxxx

Ds. M.K. de Wilde, Sommelsdijk

19.00 uur Ds. J.W. Verboom xxxxxxxxxxxxDs. R.R. Eisinga, GorinchemDs. J.M. Molenaar, EdeDs. A. Baas, AmstelveenDs. J.W. Verboom

Ds. J.W. Verboom Ds. J.W. VerboomDs. H. Russcher, VeenendaalDs. J.W. Verboom

Ds. J.W. Verboom Ds. P. Vroegindeweij, Lexmond19.30 uur Ds. J.W. Verboom

Morgendienst: aanvang 09.30 uur Avonddienst: aanvang 18.30 uur01-dec-1911-dec-1912-dec-1912-dec-1915-dec-19

01-jan-2005-jan-2008-jan-2009-jan-2022-jan-20

05-feb-2006-feb-2013-feb-2016-feb-2019-feb-20

04-mrt-2011-mrt-2019-mrt-2022-mrt-2025-mrt-2026-mrt-20

Heilig AvondmaalKerkenraadsvergaderingBijbelavondDoopaangifteHeilige Doop

Nieuwjaarsbijeenkomst in het H.C. na morgendienstBevestiging ambtsdragersModeramenvergadering BijbelavondKerkenraadsvergadering

Consistorievergadering DoopaangifteBijbelavondHeilige DoopModeramenvergadering

KerkenraadsvergaderingBiddagCensura morum + gemeenteavond HA Heilig AvondmaalConsistorievergadering Bijbelavond

Agenda Kerkdiensten