De normale vrouw

Ik sta voor je en zie mezelf een normale vrouw nadoen

ik zie aan je frons, nee het is geen licht groefje, tussen je wenkbrauwen

waarom ze wenkbrauwen heten weet ik niet

op dit moment zijn het meer wuifbrauwen ze wuiven daaaaag joef die een

normale vrouw probeert na te doen

ik zie aan je frons, nee het is geen licht groefje, tussen je wuifbrauwen dat je ziet

dat ik een normale vrouw probeer na te doen

ik heb stiletto’s torenhoog

haar rokje ver omhoog

met stem hees en droog

glimmen mijn lippen

ik smiespel in je oor

net als de normale vrouw van de televisie

ik zou me groot moeten voelen maar voel me juist klein door deze vorm van schijn

en het smiespelen

en het smiespelen doet me denken aan het delen van een geheim pje

met mijn kleutervriendinnetje

en aan hoe mijn nekhaartjes gaan staan bij ieder zinnetje

schouders opgetrokken gespannen afwachtend

hoe is het eigenlijk met mijn kleutervriendinnetje

is zij met gemak een normale vrouw

gaat zij vlekkeloos door met perfecte glimlach

achterwegen latend het hebben van een navel die niet rond meer is maar een

door het ingehouden bulkende vet op haar buik

blijft ze stralen

of zou ze er ook stevig van balen niet herkend te worden zonder make-up

het smiespelen doet jouw nekharen rijzen

vol afgrijzen

en met razende snelheid pel je de normale vrouw van mijn lijf

make -up