De vorige update…

De vorige update zijn Sapphire, Laurence, Lynn en Liam kinderen geworden.

Joëll werd peuter.

Lindsay bleek zwanger te zijn.

Britt gaat nog steeds lekker uit.

Victoria heeft vriendschap gesloten met Fred,

Chris en Rick hebben dat gedaan met Fiona en Mark.

In het hoofdhuis is een nieuwe kat; Frits.

En Jairo en Tyler weten nu eindelijk wie hun moeder is. Ingrid.

En op dat laatste punt gaan we nu verder.

-->

„En toen ging ze weg, na gezegd te hebben dat haar man wel zou willen weten hoe het gegaan was.

Over ongemakkelijk gesproken.‟

„Dat lijkt me inderdaad niet al te prettig.‟ zegt Milan.

„En nu weet ik niet wat ik moet doen.‟ zegt Marnix met een zucht.

Challengefields 7

„Hoe bedoel je dat?‟ vraagt Lily.

„Met de jongens.‟ zegt Marnix. „Ze zitten er best mee. Logisch, natuurlijk. Hun moeder heeft hen

verlaten toen ze nog te jong waren om haar te herinneren. En nu staat ze opeens op de stoep en

wil ze weer contact met hen. Tyler wil er momenteel helemaal niets van weten. En Jairo twijfelt

heel erg en weet niet waar hij het beste aan doet. En ik wil ze zo graag helpen, of tenminste

advies geven, maar ik zou het zelf ook niet weten.‟

„Dat is ook best lastig.‟ zegt Jasper, die samen met Ilse op de andere bank zit.

„Je hebt zeker ook wel geprobeerd je voor te stellen hoe het zou zijn als je zelf in zo‟n situatie zou

zitten?‟ vraagt Ilse.

„Natuurlijk.‟ zegt Marnix. „Ik probeer me continu voor te stellen wat ik gedaan zou hebben. Maar het

probleem is dat ik niet weet hoe het voor hen voelt. Ik ben natuurlijk gewoon opgegroeid met mijn

ouders om me heen. Wij allemaal. Maar ik zou dus niet weten wat ik Jairo en Tyler moet adviseren.‟

„Hmm, misschien is het maar het beste om het ze zelf uit te laten zoeken.‟ zegt Ilse. „Het is zeker niet

ideaal.‟ voegt ze snel toe wanneer ze ziet dat Marnix wil protesteren. „Maar veel anders dan ze

steunen in de keuze die ze maken kan je niet doen. Jairo en Tyler zijn geen kleine kinderen meer.‟

„Klein zijn ze zeker niet meer.‟ zegt Marnix met nog een zucht. „Het duurt zelfs niet lang meer voor ze

naar de universiteit zullen gaan.‟ Een klein glimlachje komt even op zijn gezicht. „Ze zijn beiden

druk bezig met het binnenhalen van studiebeurzen. Jairo heeft inmiddels zelf meer beurzen dan ik

had toen ik naar de universiteit ging. En dat zegt wat, want ik had er ook een hoop.‟

„Daaraan kan je zien dat jij je niet teveel zorgen hoeft te maken.‟ zegt Ilse. „Het zijn hartstikke slimme en

verantwoordelijke jongens en ze zijn nu al flink met hun toekomst bezig.‟

„Ze zullen dus zelf best tot een goed besluit kunnen komen.‟ voegt Jasper toe.

Lily gaat voor Marnix op de grond zitten. „Hoor je het? Het komt allemaal wel goed.‟ Maar Marnix blijft

een beetje onzeker kijken.

„Weet je.‟ zegt Milan dan, die even heeft zitten denken. „Je kan ook aan je moeder vragen of zij met

Jairo en Tyler wil praten, als ze er echt niet uitkomen. Want zij kwam er toch ook op latere leeftijd

achter dat opa Joey haar vader was? Het is dan niet eenzelfde situatie, maar het kan de jongens

misschien toch wat helpen. Al zou ik wel wachten met vragen tot de jongens er echt niet

uitkomen, anders krijgen ze misschien het gevoel dat je te bemoeizuchtig bent. Je weet hoe we

zelf op die leeftijd waren.‟

„Ik… Dat is best een goed idee, Milan.‟ zegt Marnix. „Ik denk dat ik dat aan haar zal vragen, ja.‟

„Geloof je nu wel dat alles op zijn pootjes terecht zal komen?‟ vraagt Lily met een grijns.

Marnix glimlacht terug. „Ja, jullie hebben gelijk. Het komt vanzelf wel goed. En ik zal ze ook echt

steunen, welke keuze ze ook maken.‟

Wat Marnix niet weet, is dat zijn kinderen het op dat moment over precies hetzelfde hebben.

„Ik weet echt niet wat we nu het beste kunnen doen.‟ zegt Jairo. „Aan de ene kant ben ik wel

nieuwsgierig naar Ingrid. Ze is toch onze moeder, dus we zullen buiten dat we uiterlijk flink op haar

lijken, ook wel wat karaktertrekjes van haar hebben. En ik ben ook wel benieuwd naar hoe ze

woont, en naar haar echtgenoot. Hmm, dat betekend dus dat we een stiefvader hebben.‟ Even

kijkt Jairo of Sterre gewoon opstaat nadat ze van het rek valt.

Challengefields 4

„Maar aan de andere kant zou ik ook liever niets met haar te maken hebben.‟ vervolgt hij wanneer

Sterre vrolijk weer op het rek klimt. „Ze heeft ons hier achtergelaten toen we zo klein waren dat we

ons er nu niets van kunnen herinneren. Waarom zouden we haar dan nu wel willen leren kennen?‟

„Ik wil eigenlijk helemaal niet naar haar toe. Zij heeft ons weggedaan. Ik heb geen zin om een vrouw

die ons zo uit haar leven heeft gezet, nu in onze levens toe te laten.‟ zegt Tyler.

„Ik snap jullie niet.‟ zegt Sterre en ze laat zich van het rek vallen. Met een zucht ploft ze tussen haar

broers neer. „Ik heb alleen papa. Ik weet dat ik nooit mijn andere papa of mama zal leren kennen

en dat vind ik soms best jammer. Want kijk alleen al naar me. Mijn gezicht lijkt veel op dat van

papa, maar mijn ogen en huidskleur heb ik duidelijk van mijn andere papa of mama. Als ik een

kans zou krijgen om hem of haar te leren kennen, zou ik dat super vinden.‟

Daar denken Jairo en Tyler allebei even over na.

„Je hebt eigenlijk wel een punt.‟ mompelt Tyler dan.

Jairo knikt. „Wij hebben de kans om onze moeder te leren kennen. Misschien moeten we die kans

gewoon met beide handen aanpakken. Als het niks wordt, kunnen we altijd later nog zeggen dat

we geen contact willen. Maar als we het niet proberen, weten we nooit of het wat had kunnen

worden.‟

„Dus jullie gaan bij jullie mama op bezoek?‟ vraagt Sterre.

„Ja, ik denk het wel.‟ zegt Tyler.

„En jij, klein zusje, jij moet niet zo verstandig doen.‟ zegt Jairo plagend.

„Ik ben gewoon veel slimmer dan jullie.‟ zegt Sterre grijnzend. „Dat komt omdat ik groen ben.‟

„O ja? En helpt dat groene ook om tegen kietelen te kunnen?‟ vraagt Tyler. Sterre springt meteen

overeind en doet een paar stappen bij haar broers vandaan.

„Ik denk dat we dat maar eens moeten testen, Ty.‟ zegt Jairo en samen rennen Jairo en Tyler achter

een gillende Sterre aan het huis in.

„Oké, ik luister nooit meer naar die zogenaamd goede argumenten van Sterre.‟ mompelt Tyler

wanneer hij en Jairo nerveus voor het huis van hun moeder staan.

„Uhu.‟ brengt Jairo net zo stilletjes uit. „Maar we hebben gebeld, dus ze verwacht ons. Dan kunnen we

nu niet meer opeens teruggaan.‟ zegt hij. Jairo pakt de bovenarm van Tyler beet en sleept hem

mee naar de voordeur, waar hij op de bel drukt.

Challengefields 5

„Kunnen we nog weggaan, Jai? Ik weet nou echt niet of dit wel een goed idee is.‟ zegt Tyler.

„Nee, we zijn er nu, nou zetten we door ook. Door de zure appel heen bijten en van die zooi.‟ zegt

Jairo. „En wegglippen kan niet meer, daar komt ze al.‟

„Ik ben blij dat jullie gekomen zijn.‟ zegt Ingrid wanneer de Jairo en Tyler binnen heeft gelaten.

Jairo haalt ongemakkelijk zijn schouders op. „Je hebt dit vooral aan Sterre te danken.‟ zegt hij.

Tyler knikt. „Dat kleine groene monstertje kan soms zeer overtuigend zijn.‟

„Hoe het ook komt dat jullie hier zijn, ik ben blij jullie te zien.‟ Ingrid gebaart verder naar binnen. „Maar

kom erin. In de hal blijven staan is nergens voor nodig.‟

Nog steeds flink nerveus gaan Tyler en Jairo zitten in de woonkamer. „Willen jullie iets te drinken?‟

vraagt Ingrid.

„Nee, bedankt.‟ zegt Jairo en Tyler schudt simpel zijn hoofd.

Even valt er een stilte, waarin de jongens merken dat hun moeder ook eigenlijk best nerveus is.

„Jullie zullen zeker wel wat vragen hebben?‟ vraagt Ingrid dan.

Tyler knikt en vraagt; „Wie van ons is het oudste?‟

Ingrid glimlacht. „Jairo is de oudste, maar veel tijd zat er niet tussen jullie.‟

„Je echtgenoot… Dennis, toch?‟ vraagt Jairo terwijl hij wegkijkt.

„Dennis, ja.‟

„Dennis… Is hij hier?‟

Ingrid schudt haar hoofd. „Hij is aan het werk, hij komt later pas thuis.‟

„En…‟ Jairo slikt even. „Zijn er nog halfbroertjes of zusjes? Hebben jij en Dennis kinderen?‟

Daarop is het Ingrid‟s beurt om weg te kijken. „Nee, ik heb geen kinderen met Dennis… Niet omdat we

ze niet willen, maar omdat het voor mij maar niet lukt om een tweede keer zwanger te raken.‟

„Oh, uhm, sorry… Ik wist niet dat dit een gevoelig onderwerp was.‟ mompelt Jairo.

„Het geeft niet, dat kon je ook niet weten.‟ zegt Ingrid. „En we hebben de hoop ook nog niet

opgegeven. We hopen alleen dat het voor ons nog is weggelegd. Ik ben niet de jongste meer.‟

„Eerlijk gezegd vind ik het niet heel erg dat hier nu geen broertje of zusje rondhuppelt.‟ zegt Tyler.

Wanneer niet alleen zijn moeder maar ook Jairo hem aankijkt, vervolgt hij; „We moeten er nu al

aan wennen dat we plots toch een moeder hebben. En een stiefvader. Dat is al heel wat.‟

„Dat snap ik wel.‟ Ingrid knikt. „Dit is ook best veel opeens, ja.‟

„Maar dat betekend niet dat we het niet het je niet enorm gunnen als het alsnog gebeurd.‟ zegt Tyler

meteen. „Toch?‟ vraagt hij aan zijn tweelingbroer.

Jairo knikt. „Zeker. Als je het nog graag wil en het gebeurd nog, dan zijn we erg blij voor je.‟

„Ik kom alleen niet helpen met luiers verschonen of zoiets.‟ zegt Tyler met een ondeugende grijns.

Ingrid lacht en gaat ook maar eens zitten. „Dat hoeft ook zeer zeker niet. Ik weet ook dat als het voor

mij en Dennis nog lukt, dat jullie waarschijnlijk op de universiteit zullen zitten voordat dat kindje er

is.‟

Jairo en Tyler wisselen even een blik. Dan kijken ze allebei glimlachend naar Ingrid. „Maar dat hoeft

toch niet te betekenen dat we ons broertje of zusje dan niet zullen zien?‟ zegt Jairo.

„En ook als er geen broertje of zusje komt, zullen we vast nog wel langskomen.‟ voegt Tyler toe.

Ingrid fleurt helemaal op. „Menen jullie dat?‟

De jongens knikken. „Ja, dat menen we.‟

Een tijdje zitten Ingrid, Tyler en Jairo rustig te praten en soms een beetje te lachen. De jongens vertellen

over het opgroeien bij hun vader en over hun zusje. Ingrid verteld dingetjes over haar huidige

leven en haar jeugd. De jongens kijken verbaast op als ze een auto aan horen komen, vooral als

ze daarna ook de garagedeur horen opengaan.

„Daar zal je Dennis hebben.‟ zegt Ingrid en ze komt overeind.

Jairo en Tyler voelen zich niet helemaal prettig als ze toekijken hoe hun moeder haar echtgenoot

begroet. Beiden wenden ze hun blik af.

„Weet je, nu ben ik opeens best blij dat pap nooit is getrouwd.‟ mompelt Tyler en Jairo grinnikt.

„En jullie moeten dan Jairo en Tyler zijn.‟ zegt Dennis wanneer hij zijn blik op de broers richt. „Ze lijken

echt enorm veel op jou, Ingrid.‟ zegt hij glimlachend tegen zijn vrouw.

„Best wel, ja.‟ zegt Ingrid zachtjes en ze draait zich weer naar de jongens toe.

Dennis loopt naar Jairo en Tyler toe en geeft ze allebei een hand. „Leuk jullie nu eindelijk te leren

kennen, jongens. Ik heb al een hoop over jullie gehoord.‟

„Wij hebben vandaag ook flink wat over u gehoord, meneer.‟ zegt Jairo beleefd en Tyler rolt

onopvallend zijn ogen.

„Zeg maar gewoon Dennis en jij, hoor. Zo oud ben ik nog niet.‟

Niet veel later moeten Jairo en Tyler weer naar huis. „We hadden pap beloofd om op tijd thuis te zijn

voor het eten.‟ zegt Jairo.

„Jullie kunnen hier ook wel eten.‟ zegt Dennis. „Ik weet zeker dat je vader dat geen probleem vindt.‟

„Uhm… Ik denk dat we toch beter naar huis kunnen gaan.‟ zegt Jairo en hij krabbelt even aan zijn nek.

„We hadden Sterre ook beloofd om niet te lang weg te blijven.‟ zegt Tyler snel. „Zij zou het niet leuk

vinden als we hier ook nog blijven eten.‟

„Maar…‟ begint Dennis, maar Ingrid grijpt in.

„Natuurlijk, we willen ook niet dat jullie tegen de gemaakte beloftes in gaan. Ik wil het niet op mijn

geweten hebben dat jullie te laat thuis zijn.‟

Ingrid loopt met de jongens zegt ze gedag, na ze nog eens bedankt te hebben voor hun komst.

Samen lopen Jairo en Tyler bij het huis vandaan.

„Dat viel eigenlijk best wel mee.‟ merkt Tyler op.

„Uhu. Het was maar goed dat Sterre ons heeft overgehaald. Misschien moeten we haar bedanken.‟

„Ik denk dat we dat beter niet kunnen doen.‟ Tyler grinnikt. „Dan horen we tegen de tijd dat we

afstuderen nog steeds dat ze zo enorm slim is.‟

Daar lacht Jairo even om. „Goed punt.‟

Natuurlijk gebeurt er bij de andere huishoudens in Challengefields ook nog genoeg. Zoals…

„Jason?‟

„Ja, lieverd?‟ antwoordt Jason zijn vrouw afwezig, helemaal geconcentreerd op het schilderen.

Challengefields 10

„De baby komt!‟ roept Kelsi.

Jason laat zijn schildersspullen meteen vallen en sprint de trap af, naar Kelsi toe.

„Kan ik iets doen? Heb je iets nodig? Rustig blijven, lieverd. En vergeet geen adem te halen.‟ ratelt

Jason gestrest.

„Jason, hou je kop!‟ roept Kelsi, waarop Jason spontaan stil is. „En jij bent degene die niet moet

vergeten adem te halen, lijkt me.‟

Al snel houdt Kelsi een kleintje vast. „Hallo daar.‟ zegt Kelsi tegen haar kindje. „Wat ben jij een prachtig

meisje. En jij hebt ook al het bruine haar van mijn oma Christine. Dat komt deze generatie wel heel

erg tevoorschijn. En blauwe ogen. Die heb je van je oma Nikki.‟ Kelsi kijkt even naar Jason.

„Volgens mij is je vader nog een beetje in shock, Alycia.‟

Dat is ook de reden waarom Kelsi de kleine Alycia voorzichtig op de grond legt in plaats van haar aan

haar vader te geven wanneer ze nog iets in haar buik voelt. „Even wachten, meisje, volgens mij

kom je niet alleen.‟

En inderdaad, heel snel daarna heeft Kelsi haar tweede kindje vast. „Hallo. Jij bent ook al zo‟n mooi

meisje.‟ zegt Kelsi tegen haar jongste dochter. „Ook al bruin haar, net als je tweelingzusje. Maar jij

hebt de bruine ogen die je vader en ik ook allebei hebben.‟ Het kleine meisje brabbelt een beetje

terug. „Ja, je hebt ook een naam nodig. Eens even denken… Wat vind je van Caitlyn?‟ Wanneer

de baby een handje naar haar uitsteekt, zegt ze; „Goedgekeurd? Mooi.‟

Tegen die tijd komt Jason eindelijk uit zijn “shock” en pakt hij Alycia op. „Wauw, twee dochters?‟

„Jup.‟ zegt Kelsi. „Twee prachtige meisjes.‟

De kersverse ouders leggen de meisjes in de nieuwe kinderkamer neer. „Dank je voor die twee

prachtige meisjes.‟

„Geen probleem.‟ zegt Kelsi en ze geeft Jason een kus. Dan maakt ze zich los uit de armen van Jason.

„Ik denk dat het slim is om onze ouders te gaan bellen.‟

Jason lacht. „Goed idee. Anders maken ze ons echt af.‟

Het duurt dus ook niet lang voor de grootouders van Alycia en Caitlyn op kraamvisite zijn. „Wat is ze

mooi.‟ zegt Esmay, die de kleine Caitlyn vastheeft.

„Echt prachtig.‟ beaamt Kristof. „En ook weer het bruine haar van jouw moeder.‟

Op datzelfde moment houdt Nikki de andere helft van de jonge tweeling vast. „Wat een dropje, zeg.‟

zegt Nikki trots.

„Echt een schatje. En Alycia heeft jouw mooie blauwe ogen.‟ zegt Sammie.

Jason en Kelsi kijken samen naar hun ouders en dochters. „Het is echt te merken dat een groot deel

van onze ouders Familiesims zijn. Ze zijn echt dol op kleintjes.‟ zegt Kelsi.

„Jup. En mijn moeder is een Populariteitsim, dus zij vind het leuk om nieuwe personen te leren kennen.‟

Jason pakt Kelsi‟s hand vast. „Er is wel een voordeel.‟ fluistert hij. „We hoeven niet ver te zoeken voor

een oppas.‟

Kelsi giechelt. „Onze ouders zullen oppassen inderdaad niet erg vinden. Ik denk dat ze eerder ruzie

zullen maken over wie als eerste mag oppassen dan dat ze er een probleem van maken dat ze

moeten oppassen.‟

„Dat zit er wel in.‟ grinnikt Jason. Nog net zo zachtjes voegt hij toe; „En ik dacht eigenlijk dat het tussen

onze moeders zou gaan, maar onze vaders zijn net zo gek met Alycia en Caitlyn.‟

„Het is wel bijzonder.‟ zegt Kelsi. „Onze meisjes zijn de eerste kinderen die vier grootouders in de buurt

hebben wonen.‟

„En ik ben bang dat ze ook flink verwend zullen worden.‟

Esmay en Kristof hebben het maar druk met zoveel kleinkinderen, want vlak nadat Alycia en Caitlyn zijn

geboren is het tijd voor de verjaardag van Quinten. Roxy en Milan geven geen groot feest, maar

natuurlijk zijn de ouders van Milan er wel.

Challengefields 8

„Nee Quinten, niet de kaarsjes pakken.‟ zegt Roxy lachend wanneer Quinten zijn handje uitsteekt naar

de vlammetjes. „Je moet er naar blazen. Kijk, zo.‟ Roxy doet voor hoe hij moet blazen.

Quinten kijkt even naar zijn moeder en blaast dan samen met haar de kaarsjes uit. „Ja!‟ roept hij

enthousiast. „Allemaal uit.‟

Roxy zet haar jongste zoon op de grond, want dan moet Quinten het toch echt zelf doen. Een tijdje

wiebelt hij op zijn beentjes, maar dan schiet hij de lucht in en staat er plots een veel grotere knul.

„Dat was leuk!‟ zegt Quinten vrolijk.

„Weet je wat nog leuker is?‟ vraagt Romeo. Voor Quinten een antwoord kan bedenken, zegt Romeo

al; „Je kan nu taart eten!‟

Natuurlijk gaat een stukje taart er prima in. En na de taart gaat Quinten zich meteen omkleden.

Wanneer Romeo de kamer van zijn broertje ingaat, kijkt hij even naar Quinten.

„Wat is er?‟ vraagt Quinten.

„Niets. Alleen heb je kleding aan die ik zelf niet zou kiezen.‟

Quinten haalt zijn schouders op. „Het zit lekker. Dat vind ik het belangrijkste.‟

„Het is ook niet vervelend bedoeld.‟ zegt Romeo. „Iedereen mag toch gewoon aandoen wat hij of zij

zelf leuk vind?‟

Maar al vlak daarna is het hele gesprek over kleding vergeten en rennen de jongens lachend achter

elkaar aan.

„Wat een berg kinderen, zeg.‟ brengt Magda verbaast uit wanneer ze naast Ruben gaat staan.

„En kan je dan geloven dat het grootste deel ook allemaal familie is?‟ vraagt Ruben.

„Haast niet.‟ zegt Magda.

Challengefields 1

„Maar hier hadden we de speelplaats ook echt voor bedoeld.‟ zegt Ruben trots. „Zodat de kids

allemaal samen kunnen spelen, maar niemand in de weg lopen.‟

„Dat is zo te zien een succes geworden.‟

Een succes is het zeker. Alle kinderen hebben

de grootste lol.

De kids maken nieuwe vrienden

met klasgenootjes van neefjes

en nichtjes.

En ook de kleine Joëll heeft het prima naar zijn zin

tussen alle spelende kinderen.

Het enige kind van de familie wat niet door de tuin rent, is Romeo. Hij is bij Jairo en Tyler gaan zitten, die

helemaal geen behoefte hebben om mee te doen met hun zusje en haar leeftijdsgenootjes.

„Wil je niet met de anderen meespelen?‟ vraagt Jairo.

Romeo schudt zijn hoofd. „Nee, ik wil bij jullie zitten. Eerlijk gezegd heb ik het een beetje gehad met dat

rondrennen.‟

Tyler vraagt verbaast; „Hoe komt dat?‟

„Mijn verjaardag komt heel dichtbij.‟ zegt Romeo. En dat is voor de jongens genoeg.

„Dat kunnen we begrijpen.‟ zegt Jairo. „Dat hadden wij vlak voor onze verjaardag ook. In de speeltuin

spelen is geen probleem, maar de spelletjes die de jongere kinderen spelen heb je geen zin meer

in.‟

„Ik vind het soms nog wel leuk.‟ zegt Romeo. „Maar soms wil ik liever zo kletsen, gewoon een beetje

rondhangen. Gelukkig beginnen Ruby en Victoria dat langzaam ook een beetje te krijgen.‟

„Heb je al een keuze gemaakt voor je wens?‟ vraagt Tyler.

„Allang!‟ Romeo grijnst. „Met mijn naam en mijn ouders, zijn er maar een paar logische keuzes.‟

Daar moeten Jairo en Tyler even om lachen. „Volgens mij trekt Ruby een beetje dezelfde kant op, voor

zover ik kan zien.‟ zegt Jairo.

„Ik vraag me af waar Sterre op uit zal komen.‟ zegt Tyler en hij kijkt even naar zijn zusje. „Ze is nu nog

best jong, dus het kan alle kanten nog op.‟

Romeo knikt. „En jullie zijn heel verschillend, dus waar ze ook op uitkomt, ze heeft altijd een broer

waarbij ze terecht kan met problemen.‟

„Dat is wel zo.‟ zegt Tyler. „Al denk ik dat we beiden ons best zullen doen om Sterre te helpen als ze een

probleem heeft, wat het ook is.‟

„Zeker wel.‟ zegt Jairo. Dan ziet hij Joëll zijn kant op komen. „Hallo kleine.‟ zegt Jairo vrolijk en Romeo

kijkt verbaast over zijn schouder.

„Oh, hallo Joëll. Kom je er gezellig bij?‟

Het kleine ventje knikt. „Joëll bij.‟

Zodra Joëll dichtbij genoeg is, tilt Jairo hem op en zet hem op schoot. „Zit je goed?‟ vraagt hij aan Joëll.

Joëll knikt en klapt even in zijn handen ten teken dat het prima is.

„Ik vind Joëll best schattig, maar ik wil later zelf geen kinderen.‟ zegt Romeo.

„Ik ook niet.‟ zegt Tyler. „Best cute, zo‟n kleintje. Maar je bent er wel verantwoordelijk voor tot ze

volwassen zijn. En om nou te zeggen dat het erg prettig was om bij Sterre in de kamer te zijn terwijl

pap haar luier verschoonde… Nee, dat was niet leuk.‟

„En jij, Jairo?‟

„Mij lijkt het eigenlijk wel best leuk, een kindje. Misschien wel meerdere.‟ zegt Jairo. „Natuurlijk zijn er ook

minder leuke klusjes, maar het lijkt mij geweldig om een kindje van jezelf op te zien groeien.‟

„Maar jij zal ook wel willen trouwen en zo?‟ vraagt Romeo.

„Met de juiste persoon zou ik dat wel willen.‟ zegt Jairo.

„En heb je die juiste persoon al gevonden?‟ vraagt Romeo. Hij leunt naar voren, veel nieuwsgieriger

naar dit antwoord.

„Nee, nog niet.‟ geeft Jairo toe.

„En met de hoeveelheid tijd die hij in de boeken doorbrengt, zal hij die persoon ook niet gauw vinden.‟

zegt Tyler plagend.

Jairo haalt zijn schouders op. „Ik ben nog jong, het heeft geen haast. En zulke dingen moet je ook niet

forceren. Ik ga niet met iemand uit waar ik niet serieus iets voor voel. Dat is niets voor mij. Als het

voor mij bestemd is, dan kom ik de juiste persoon echt nog wel tegen.‟

„Lindsay, weet je zeker dat dit een goed idee is?‟ vraagt Sophie bezorgd.

Lindsay knikt. „Ik voel me prima. Je weet dat de plantjes verzorgd moeten worden en ik ben de enige

hier die weet wat ze precies nodig hebben.‟

Challengefields 11

Sophie staat op als ze ziet dat het Lindsay meer moeite kost om voor de planten te zorgen dan ze wil

laten blijken. „Kom nou zitten, Lindsay. Je merkt toch zelf dat het niet gaat? Kan je mij niet zeggen

wat er moet gebeuren, dan doe ik het voor je.‟

„Ik hoef nog maar een klein stukje.‟ zegt Lindsay koppig.

„Oké, maar daarna kom je zitten, want ik heb geen zin dat je echtgenoot en broer boos op mij worden

omdat jij dwars doet.‟

Wanneer de laatste plantjes vrij zijn van onkruid, komt Lindsay braaf naar de bank toe. Sophie grijnst.

„Je waggelt zo leuk.‟

„Hé, niet plagen, anders ga ik weer aan het werk. De plantjes moeten eigenlijk ook nog water

hebben.‟

„Rustig maar, ik hou al op.‟ zegt Sophie. „En kom zitten.‟

„Ja, baas.‟ mompelt Lindsay, maar ze gaat toch zitten.

„En hoe is het met de baby?‟ vraagt Sophie.

„Best goed.‟ zegt Lindsay en ze legt haar hand kort op haar buik. „Hij of zij is best rustig, vandaar dat ik

me ook goed voel en gewoon dingen kan blijven doen. Ik vind het zwanger zijn geen probleem,

maar dat iedereen zo overbezorgd is wordt best vervelend.‟

„Dat begrijp ik wel. En ik wil het eigenlijk ook minderen, maar Edwin en William hebben me allebei laten

beloven dat ik goed op je let.‟

„Ik denk dat ik allang blij moet zijn dat ik nooit zo close ben geweest met Milan en Sil. Want ik ben

natuurlijk het jongste zusje…‟ zegt Lindsay. „En ik vind het niet erg dat je een beetje op me let,

hoor. Maar ik voel me nu super, dus dan wil ik ook bezig zijn.‟

„Als je zeker weet dat je het aankan, dan mag je van mij wel verder in de tuin. Zolang je maar beloofd

rust te nemen wanneer je dat nodig hebt.‟

„Dat beloof ik.‟ zegt Lindsay en ze staat op. „Dan ga ik nu echt de plantjes water geven.‟

In tegenstelling tot Jairo is Tyler wel flink bezig met de meisjes. Eerst had hij het heel gezellig met

Leentje…

Challengefields 4

En ook met Rosemarie heeft Tyler het prima naar zijn zin.

En omdat Tyler het zo naar zijn zin heeft met de meiden, besluit hij Jairo er nog een keer op aan te

spreken. „Waarom ga je nou ook niet gewoon een keertje wat met een meisje doen?‟

Jairo zucht en slaat een pagina van zijn boek om. „Ik heb je al vertelt dat ik niet zomaar met iemand uit

wil gaan.‟

„Maar hoe moet je dan iemand leuk gaan vinden als je niets gezelligs met ze doet?‟

Nogmaals zucht Jairo. „Ty, serieus, laat het.‟ zegt hij. „Ik heb nu ook nog helemaal geen behoefte aan

een vriendin.‟

„Weet je het zeker? Want er zijn genoeg meisjes die best eens met je uit willen.‟ zegt Tyler.

„Ja, ik weet het zeker.‟ zegt Jairo een beetje geïrriteerd.

„Oké, rustig maar. Het is al goed.‟ zegt Tyler lachend en rustig speelt hij verder.

„Kom op, Joëll. Zeg maar papa.‟ zegt Ruben aanmoedigend tegen zijn jongste zoon.

„Nee!‟ zegt Joëll koppig.

„Alsjeblieft? Gewoon papa.‟

„Nee! Nee!‟ roept Joëll nog eens dwars.

Challengefields 1

„Je hebt er vandaag niet echt zin in, hè?‟ vraagt Ruben. Toch blijft hij het proberen. „Papa.‟

„Mama!‟ roept Joëll enthousiast.

„Nee, papa.‟ zegt Ruben met een zucht.

„Mama.‟ zegt Joëll nog eens en hij wijst achter Ruben.

Ruben kijkt over zijn schouder en ziet daar inderdaad zijn echtgenote staan. „Hallo lieverd.‟ zegt hij

vrolijk. Dan valt zijn blik op haar buik en staat hij snel op. „Ben je weer zwanger?‟

Magda knikt. „Ja, we krijgen een vierde kindje.‟

„Dat… Dat is geweldig.‟ zegt Ruben en hij neemt Magda in zijn armen.

„Meen je dat?‟ vraagt Magda. „Ik weet dat we het niet hebben gehad over nog een kindje.‟

„Ik meen het.‟ zegt Ruben. Hij knuffelt haar nog een keer.

„Papa! Papa spele.‟ klinkt het dan achter Ruben. Hij draait zich om en tilt Joëll op.

„Zie je wel dat je het kan.‟ zegt Ruben lachend tegen Joëll. Het ventje grijnst alleen maar vrolijk.

„Hij luistert wel naar wat je zegt.‟ Magda glimlacht. „Het probleem is dat hij alleen luistert wanneer het

hem uitkomt.‟

En dat was de update voor deze keer. Eigenlijk wilde ik deze update nog veel langer

maken. Maar ik heb de afgelopen maanden erg weinig updates geplaatst, dus ik

dacht dat het voor jullie ook wel leuk zou zijn om eens wat sneller een nieuwe update

te zien.

Mijn plan was om 3.14 als laatste deel van hoofdstuk 3 te hebben, maar dat is duidelijk niet

gelukt. Nu hoop ik heel erg dat 3.15 de laatste zal worden, maar ook dat weet ik niet

zeker, want er zal nog best wel wat gebeuren voor Jairo en Tyler naar de universiteit

gaan. Buiten mijn eigen ideeën zijn er bijvoorbeeld een stuk of 5 sims die zullen

opgroeien.

Ik hoop dat jullie deze voor mijn doen korte update leuk vonden.

Nu ga ik opzoek naar mijn externe harde schijf, want met al die problemen die ik van

iedereen zie, lijkt het me verstandig om mijn familie weer eens veilig op te slaan.

Xx Marieke