10 jaar wonen op IJburg!

Juni 2012 | Vijfde jaargang

Huurdersmagazine Stadgenoot

De échte AmsterdammerAaf Brandt Corstius zoekt uit wie dat is

Ontmoeten, eten en werken op één plekKorting bij de Krugerkamer in Oost

Dansles in studio Rasalila

inhoud

woord vooraf

3

Parijse toestanden

Wandeling door IJburg ‘De dynamiek

kun je opsnuiven’6Dans van de liefde Op dansles bij

Willemijn en Floortje10Column AafWie is de ‘echte

Amsterdammer’?11De zolderDa’s een bergplaats,

geen woonruimte12

Niet voor het geldWaarom Stadgenoot

woningen verkoopt14De Maatschappij-raad Wat doet zo’n

raad precies?16Inbraak, storm of brand Wat te

doen bij schade?18De KrugerkamerOntmoeten, eten en

werken in Oost20

Amsterdam. Prachtstad, mijn geboorteplaats, de

enige plek op aarde waar ik me écht thuis voel.

En toch lonkt af en toe die andere grote liefde:

Parijs. Toen ik er als tienermeisje voor het eerst

kwam, was ik meteen verkocht. De schoonheid,

de romantiek, de sfeer… Bijna magisch. Maar

toen ik twee jaar geleden een aantal maanden

in de stad vertoefde om een studie Frans te vol-

gen (oké, en stiekem ook omdat ik gewoon een

tijdje in Parijs wilde wonen) ontdekte ik een heel

andere kant van de Franse hoofdstad: de harde,

negatieve kant. Vrijwel iedereen heeft nog de

beelden voor zich van de heftige rellen in de

Parijse voorsteden enkele jaren geleden, waarbij

nachtenlang auto’s in brand werden gestoken.

De maatschappelijke problemen in die banlieues

zijn groot. Dat heeft natuurlijk verschillende

oorzaken die niet zo gemakkelijk op te lossen

zijn, maar één ding is duidelijk: er is te weinig

diversiteit in die buurten.

In de binnenstad zijn woningen zo duur dat

alleen de allerrijksten zich kunnen veroorloven

er te wonen. Dus de mensen met minder geld

wijken uit naar de banlieues.

En zo is Parijs een voorbeeld geworden van hoe

wij vooral níet willen dat Amsterdam wordt.

Stadgenoot streeft naar een stad waarin

allerlei verschillende mensen naast en bij elkaar

wonen: jong en oud, blank en zwart, arm en

rijk. Dit doel houden we ook in ons achterhoofd

bij het verkopen van onze woningen, zo leggen

bestuurders Gerard Anderiesen en Marien de

Langen uit op pagina 14. En omdat Stadgenoot

vindt dat het belang van de maatschappij

gehoord dient te worden, is er sinds begin

dit jaar een Maatschappijraad in het leven

geroepen, die het bestuur adviseert. Wat

de raad precies doet, vertellen leden Egbert

Fransen en Nazmiye Oral op pagina 20.

Aaf Brandt Corstius schrijft in haar column

(p. 11) dat ze stiekem best trots is dat haar

kinderen Amsterdam als

geboorteplaats hebben

staan in hun paspoort.

Trots ben ik ook. Trots

op onze prachtstad, waar

we gelukkig geen ‘Parijse

toestanden’ hebben.

Geef mij maar Amster-

dam. Dat is mooier

dan Parijs.

Helene van

Santen,

Eindredacteur

Stadleven.

Zwemmen in zee

‘Tot mijn achttiende woonde ik in Schoorl, op achthonderd

meter van de zee. Vanuit de achtertuin kon je de zeedijk zien

liggen. Ik heb fijne herinneringen aan die tijd. Als kind speelde

ik in de duinen en ’s zomers zwom ik in de zee. Maar toen ik

ging puberen, had ik het er wel gezien. Er viel ’s avonds weinig

te beleven en als ik met vrienden wilde stappen, moesten we

vijftien kilometer fietsen naar Alkmaar. De heenreis was nooit

zo’n probleem, maar terug...’

‘Ik voel me voor de tweede keer student’

1983

2001

2009

2011 - nu

Wilt u ook vertellen over de verschillende plekken waar u heeft gewoond? Mail naar stadleven@stadgenoot.nl

mijn wooncarrière

Huisfeestjes

‘Na de middelbare school braken wilde jaren aan. Ik ging studeren in Eindhoven. Dat was in het begin wel

wennen; ik was nog nooit in Brabant geweest en alles was nieuw. Gelukkig veranderde dat snel. In mijn studenten-

huis was het altijd feest. Er woonden nog negen anderen, onder wie ook meisjes. Elke week waren er huisfeesten.

Die gingen door tot in de vroege uurtjes, en niemand mocht naar huis voordat het licht werd. Af en toe werden

buurtbewoners boos door de kampvuren die we stookten op het grasveldje voor het huis. Lachen was dat! Ik

denk er nog vaak aan terug.’

Carrièretijger

‘Toen ik was afgestudeerd werd het tijd om serieus te worden, althans zo voelde ik dat. Ik vond al snel een

baan en ging samenwonen. In Apeldoorn. Ik had niet veel met die stad, het was een praktische oplossing

omdat ik in Nijmegen werkte en mijn vriendin in Drachten. Het was puur carrière maken. Echt leuk vond ik het

daar niet. De omgeving is mooi, maar het was niet wat ik zocht. Saai.’

Tekst Yvonne Polman | Fotografie Hans van der Vliet

Fabian Koopman is pas 29 en heeft zo wat in elke provincie van Nederland

gewoond. Hij groeide op in Schoorl, bracht zijn studententijd door in Eindhoven

en ging voor de eerste keer samenwonen in Apeldoorn. Sinds kort woont hij in

Amsterdam, in het splinternieuwe complex De Zilverling in Geuzenveld, waar hij

het liefst nog heel lang blijft. ‘Ik heb mijn draai gevonden.’

Stadgenoot

Elke week logés

‘Mijn relatie liep stuk en ik kreeg een nieuwe baan. Tijd om een ander leven op te

bouwen, vond ik. Ik wilde naar Amsterdam. Want daar is het toch te doen als je jong

bent. Ik zocht een huurwoning in de vrije sector en kwam al snel uit bij De Zilverling

in Geuzenveld. Meteen viel ik voor het pand, wat een uitstraling! Ik zit op de twaalfde

verdieping. Vanuit hier kun je haast de hele stad zien! In het begin had ik een beetje

mijn twijfels over de buurt, maar daar ben ik op teruggekomen. Het is juist heel gezellig

en de mensen op straat zeggen altijd gedag. En met de tram ben je zo in het centrum.

Ik vind Amsterdam echt super omdat er altijd iets te doen is. Gelukkig heb ik genoeg

ruimte voor logés, zodat mijn vrienden uit Eindhoven kunnen blijven slapen als we gaan

stappen. Dat is soms wel twee keer per week, op vrijdag en zaterdag. Het is alsof ik aan

mijn tweede studententijd ben begonnen. Ja, ik heb mijn draai gevonden.’

Stadleven 2 | 2012

4

kort nieuws kort nieuws

Stadleven 2 | 2012

Op donderdag 12 april informeerde Stadgenoot omwonenden en onder-

nemers van Oostenburgereiland over de ideeën voor de ontwikkeling van

dit bijzondere, historische bedrijventerrein. Stadgenoot is sinds 2008 voor

ongeveer 80% eigenaar van Oostenburgereiland en wil het gebied op een

kleinschalige, organische manier transformeren.

Er zal veel ruimte zijn voor particulier initiatief. Mensen kunnen op dit unieke

stukje Amsterdam straks hun eigen bouwwensen realiseren. Stadgenoot produ-

ceert daartoe de bouwkavels en coördineert de bouw volgens de vastgestelde

kaders. De informatieavond stond dan ook in het teken van bouwhoogtes,

groenvoorziening en de manier van bouwen. Gebiedsontwikkelaar Albert

Ravestein van Stadgenoot: ‘Wij geloven in dit nieuwe bouwen, in een organi-

sche transformatie van dit gebied. Het is van deze tijd. Bovendien levert het

een interessant stuk stad op. Dat is al eens bewezen. Onze hele grachtengordel

is volgens dit principe gebouwd.’

Oostenburgereiland is een unieke plek, vlak tegen het Amsterdamse centrum

aan. Eeuwenlang was het gebied afgesloten. Eerst omdat de VOC er haar

schepen bouwde, later omdat Werkspoor en Stork er locomotieven en zware

motoren produceerden. De historie is bewaard gebleven in onder andere de

monumentale Van Gendthallen en de Theaterfabriek, waar de bijeenkomst

plaatsvond. De gebouwen bepalen voor een groot deel de identiteit van het

eiland, dat straks een levendig gebied moet zijn dat werken, cultuur en wonen

met elkaar verbindt. ‘De openbare ruimte krijgt alle aandacht’, zegt Albert

Ravestein. ‘De bouwblokken zijn naar buiten gericht. Dat wil zeggen, ramen en

balkons zijn aan de straatkant gebouwd.’

Om de woonbestemming te verwerven start na de zomer de procedure voor

aanpassing van het bestemmingsplan. De omwonenden en ondernemers

waren enthousiast over de plannen. Collectief Particulier Opdrachtgeverschap

(CPO) en kleinschaligheid worden op dit moment ook succesvol toegepast bij

de ontwikkeling van de Houthaven in Amsterdam-West.

Geef uw mening!

De redactie van Stadleven is erg

benieuwd naar uw mening over

het magazine. Daarom organiseren

we binnenkort een panelonder-

zoek. Het gaat om een gesprek van

zo’n 2 uur op het hoofdkantoor van

Stadgenoot aan de Sarphatistraat

370. Deelnemers krijgen een leuke attentie. Bent u een

trouwe lezer van Stadleven en wilt u deelnemen aan dit

panelonderzoek? Stuur dan een mail naar stadleven@

stadgenoot.nl Vermeld uw naam en contactgegevens.

Oostenburgereiland moet organisch ontwikkeld worden

De eerder aangekondigde 5% extra huurverhoging voor huis-

houdens die meer dan € 43.000 verdienen is dit jaar van de

baan. De ingangsdatum van 1 juli 2012 bleek niet haalbaar. Alle

huurders van Stadgenoot krijgen nu dezelfde huurverhoging van

2,3%, gelijk aan de inflatie over 2011. Huurders die eerder een

huuraanzegging van 7,3% kregen hebben inmiddels allemaal een

correctiebrief ontvangen. Stadgenoot heeft alle inkomensverkla-

ringen van de Belastingdienst vernietigd. Het is nog onduidelijk

wanneer de maatregel die ‘scheefwonen’ moet tegengaan nu

wel van kracht wordt.

Extra 5% huurverhoging gaat dit jaar niet door

5Stadgenoot

Stadleven 2 | 2012

buurt in beeld

Het regent dikke druppels en het waait. De lucht is grijs en

het ziet er niet naar uit dat het nog beter wordt vandaag.

We ontmoeten elkaar in het kantoor van de wijkpartners aan

de Erich Salomonstraat. ‘Blok 128 is een uniek staaltje van

bewonersparticipatie’, vertelt Marita, terwijl ze de Senseo

indrukt. ‘Mensen mochten meedenken over de inrichting van

hun appartement. Dat is anders dan bijvoorbeeld de Solids.

Daar werd casco opgeleverd.’ In Blok 128, dat net naast de

opvallende blauwe Montessorischool op Steigereiland ligt,

wonen mensen uit de andere kant van de stad, van wie som-

migen voor ze hier kwamen wonen nog nooit van IJburg had-

den gehoord. ‘Zij hadden een stadsvernieuwingsstatus. Hun

huis in Geuzenveld, de Kolenkitbuurt of Noord zou gesloopt

worden en zij moesten op zoek naar een andere woning’,

vertelt Marita. ‘Stadgenoot heeft dat proces begeleid en

extra aantrekkelijk gemaakt door nieuwbouw aan te bieden,

met de mogelijkheid om zelf te bepalen hoeveel slaapkamers

je wilt, hoe groot je woonkamer moet worden of waar de

keuken moet komen.’

ExcursieDat die nieuwbouw op een plek stond waar veel bewoners

nog nooit waren geweest, betekende dat IJburg eerst bij de

bewoners moest gaan leven. Stadgenoot organiseerde twee

excursies voordat de bouw startte, met 50 mensen de bus

in. Dat speelde zich allemaal af voordat Marita hier gebieds-

beheerder was. En dus bellen we met haar voorganger Paul

de Haas. ‘Het leuke van dat hele proces is geweest dat je

elkaar al kent, voordat je ergens gaat wonen. Alle toekom-

stige bewoners bezochten gezamenlijk tijdens de bouw twee

keer hun woning. Dat waren leuke en informatieve dagen.

De bewoners mochten zelf een architect kiezen, de kleur van

de gevel bepalen en het tuinontwerp kiezen. We hebben op

een gegeven moment, bij het slaan van de eerste paal, een

IJburg-quiz georganiseerd en bij de oplevering is er door de

kinderen van het blok samen met kinderen uit de buurt zelfs

een ‘Blok 128’ rap geschreven. Ik moet je eerlijk zeggen: ik

had echt een band met de mensen van Blok 128, ik had ze al

zeven keer gezien voor ze hier kwamen wonen.’

Vrij uitzichtHet gebouw zelf valt op deze trieste middag weg tegen de

dichte lucht. Het parkeerterrein aan de achterkant is leeg,

mensen zijn aan het werk. Toch kun je de dynamiek van deze

plek opsnuiven. Vanaf de grote groene balkons kijk je naar

het Diemerpark. Vrij uitzicht zullen de meeste bewoners op

hun vorige woonplek niet hebben gehad. Rechts ligt Steiger-

eiland, een bonte verzameling eigen ontwerpen die met

elkaar een even druk als vrolijk geheel vormen. Winkels zijn

De fotograaf had het goed gezien. Hij fotografeerde IJburg op een zonnige lentedag. Het witte Blok 128 stak mooi af tegen een blauwe lucht. Hoe anders was het weer toen gebiedsbeheerder Marita Bouwer en ik een rondje deden langs drie projecten die Stadgenoot op dit ‘nieuwe’ stukje Amsterdam beheert.

IJburg, een ‘nieuw’ stukje Amsterdam

>

buurt in beeld

6 Stadleven 2 | 2012

Tekst Gijs Coffeng | Fotografie Hans van der Vliet

7Stadgenoot

Stadleven 2 | 2012

er niet, maar wie even de weg oversteekt en een stukje door-

loopt, langs het statige Solids-pand dat de allure van uptown

Manhattan heeft, komt al snel bij het winkelcentrum. Aan

de achterzijde is het Joris Ivensplein, waaraan Blok 6 ligt,

ook een project van Stadgenoot. Een strak antracietkleurig

gebouw. ‘Hier zijn 28 woningen, twee- drie- en vierkamer

appartementen voor 50-plussers met een gehoorbeperking’,

zegt Marita. ‘Dat betekent dat we in overleg met woongroep

De IJers visuele hulpmiddelen hebben aangebracht. Zo gaat

er bij bewoners een licht knipperen als je op de bel drukt.’

IedereenNog iets verder, aan het begin van de Erick Salomonstraat,

staat Blok 7. Een straatlengte lang. Een blok dat op de

ene hoek begint met een zorgblok met huurders die een

zorgindicatie hebben, een deel van het complex is verhuurd

aan Mentrum. Er zijn ‘gewone’ huurwoningen, eengezins-

woningen en appartementen en het eindigt op de andere

hoek met luxe koopwoningen, waarvan de penthouses op de

bovenste verdieping een spectaculair uitzicht bieden richting

het pittoreske Durgerdam. ‘Je ziet, IJburg is er voor iedereen’,

zegt Marita. ‘Veel mensen zijn naar IJburg gekomen met de

verwachting dat ze hier buiten de stad gingen wonen, lekker

rustig, lekker groen. Maar IJburg is net zo goed een wijk van

Amsterdam. Met alle problemen die erbij horen. Geluidover-

last, hangjongeren. We proberen dat met elkaar te beperken,

maar het hoort er ook bij. En het staat in schril contrast tot

alle leuke dingen. De initiatieven, het ondernemerschap, het

Havenfestival, Blijburg, maar ook de bewoners van Blok 7 die

gezamenlijk zonnepanelen hebben aangeschaft, waarmee ze

de openbare ruimte verwarmen.’

BuurtrapHet is duidelijk. IJburg is dynamisch, een buurt in ontwikke-

ling waar elke dag weer nieuwe dingen gebeuren. En waar

ondertussen veel Amsterdammers hun thuis hebben gevon-

den. Een mix van mensen. Jong, oud, rijk en arm, lichamelijk

of geestelijk gehandicapt. Die afspiegeling zie je terug in de

drie projecten van Stadgenoot die we hebben bezocht. ‘IJburg

is Amsterdam’, zongen de kids van Blok 128 in de buurtrap

die ze maakten voor de opening van het project. ‘Kom naar

IJburg, het is fijn om te zijn…’ En als we de regen en wind

vandaag even wegdenken, ja, dan is IJburg een uitdagende

smeltkroes van mensen en architectuur. Fijn om te zijn.

8

buurt in beeld buurt in beeld

Stadleven 2 | 2012

Rap de rap bekijken? Surf naar

www.youtube.com/watch?v=aCFcrLN_Mc4

‘Een uitdagende smeltkroes van mensen en architectuur’

9Stadgenoot

Stadleven 2 | 2012

‘Achter elke kleur zit een gedachte’

Willemijn Laan (33), mede-

eigenaresse dans- en yogastudio rasalila:

‘Mijn zus Floortje (foto links) en ik vullen

elkaar perfect aan. Zij is de danseres, per-

former en docent die de creatieve invulling

geeft aan onze studio. Ik ontferm me over

het zakelijke gedeelte. Bedenken hoe we

mensen het beste kunnen bereiken, welke

media we bijvoorbeeld moeten inzetten:

dat is mijn kunnen, mijn talent. Ik heb een

marketing- en reclameachtergrond. Voor

onze dansstudio heb ik flyers ontworpen

en laten verspreiden. Ook houd ik onze

website bij. En heb ik allerlei vergunnin-

gen geregeld, koop ik spullen in, regel ik

de contracten van de docenten die hier

lesgeven. Het geven van de lessen wordt

deels door Floortje gedaan, deels door an-

dere docenten. Floortje en ik zijn echt een

team. Belangrijke zaken overleggen we met

elkaar. Wanneer iemand bij ons in de studio

een workshop wil organiseren, beslissen we

samen of we met die persoon in zee gaan of

niet. We konden het van jongs af aan goed

met elkaar vinden. Een jaar of tien geleden

hebben we het er al eens over gehad om

samen iets te beginnen, een winkel met lin-

gerie of zo. Die winkel is er uiteindelijk nooit

gekomen, maar het idee om samen iets op

te zetten bleef hangen. En in 2009 openden

we de deuren van rasalila, dat vrij vertaald

‘de dans van de liefde’ betekent. Toen zaten

we nog op een andere locatie, tegenwoordig

vind je ons in Oud-West. In onze studio kun

je verschillende soorten dansles of yoga vol-

gen. Aan de inrichting van het pand hebben

we veel zorg besteed. Achter elk element

en elke kleur zit een gedachte. Zo heeft

de studio beneden een collagewand met

afbeeldingen die met yoga te maken heb-

ben. In de studio boven zijn veel roze tinten.

Hier ligt het accent meer op vrouwelijkheid.

Het zou best kunnen dat mijn zus en ik in

de toekomst nog iets heel anders opzetten.

Daar zijn nog geen concrete plannen voor,

maar wie weet... Ik vind het vooral heel erg

leuk om daarover na te denken. Ik hou van

ondernemen: hoe kun je van niets opeens

iets maken.’ www.rasa-lila.nl

Tekst Wendy Dekker | Fotografie Wout Jan Balhuizen

10

de ondernemer column

Als ik een gesprek hoor waarin de term ‘echte Amster-

dammer’ voorkomt, begin ik me altijd ongemakkelijk

te voelen. Gesprekken met dit thema gaan vaak over:

‘Is een huis in de Jordaan nog wel te betalen voor een

echte Amsterdammer?’ of ‘In de Jordaan wonen geen

echte Amsterdammers meer’. Uit deze stelling komt

vaak de volgende stelling voort: ‘Alle echte Amsterdam-

mers wonen in Almere/Purmerend’. Mensen die het

graag over dit onderwerp hebben, poneren vaak ook

verregaande ideeën als ‘Koninginnedag zou alleen een

feest moeten zijn voor echte Amsterdammers’ of ‘Echte

Amsterdammers hebben echte Amsterdamse humor.’

Wat die humor, en de echtheid daarvan, dan precies

behelst, weet niemand, behalve dat hij ‘veel leuker is dan Rotterdamse humor’.

De strekking van al deze vragen en stellingen is eigenlijk: de echte Amsterdammer is hartstikke jofel, maar

hij wordt bedreigd, sterker nog, hij is de stad al uitgepest. En dat maakt de echte Amsterdammer tot de

ultieme menssoort: bovenmatig leuk, maar toch de underdog. Je kunt tegen hem opkijken en medelijden

met hem hebben tegelijk.

En daarom ben ik altijd licht bevreesd voor de echte Amsterdammer zoals hij uit clichés naar voren komt.

Ik denk altijd aan één specifieke echte Amsterdammer, een oudere man die ik jaren geleden tegenkwam op

het strand (echte Amsterdammers zijn dol op het strand). Hij had daar een huisje, waar hij de hele dag de

Telegraaf zat te lezen, en hij was constant bezig met het berispen van mede-strandgangers omdat zij een

iets te diepe kuil groeven of een peuk lieten vallen. Deze echte Amsterdammer was er een van het type ‘de

stad uit gevlucht door de woekerprijzen’ en hij woonde inmiddels in een flat niet ver van Amsterdam.

Ik zie mezelf ook als echte Amsterdammer, al zal niemand die het woord echte Amsterdammer in de mond

bestorven ligt, dat bevestigen. Ik ben geboren in Haarlem, heb mijn jonge jaren in de duinen van Overveen

doorgebracht en ben pas op mijn zevende in Amsterdam komen wonen. Dit betekent dat ik absoluut geen

echte Amsterdammer ben, maar import. De import die, volgens velen, de echte Amsterdammer bedreigt.

U hoort het al: daar ben ik het niet mee eens. Ik vind mezelf erg Amsterdams, omdat ik hier ben opgegroeid.

Maar de claim tot het echte Amsterdammerschap kan ik nooit maken.

Mijn kinderen zijn beiden geboren in het OLVG. In hun paspoort staat bij geboorteplaats: Amsterdam. En

daar ben ik, al is dat triest, stiekem trots op. Dat mijn kinderen echte Amsterdammers zijn. Het straalt toch

een beetje op mij af.

Import

(1975) is columniste en schrijfster. In

haar vaste column in Stadleven schrijft

ze over haar leven in de stad.

Aaf Brandt Corstius

Stadleven 2 | 2012 11Stadgenoot

Stadleven 2 | 2012

reportage

In november vorig jaar schakelde Stadgenoot een onderzoeksbureau

in. Dat kreeg de opdracht om uit te zoeken of er in 384 woningen in de

Diamantbuurt asbest aanwezig is. In de woningen zelf is geen asbest

aangetroffen, wel op de zolders. Maar behalve asbest, werden ook niet-

geoorloofde situaties aangetroffen. Henk van der Noll, senior medewerker

Woonfraude bij Stadgenoot: ‘Een zolder is bedoeld als bergruimte.

Dat staat in het huurcontract. Alleen hadden een paar bewoners in de

Diamantbuurt een andere functie aan hun zolder gegeven. Ze hadden die

verbouwd tot woonruimte. Er werd geslapen, geleefd en sommige zolders

werden onderverhuurd. Op een aantal zolders troffen we zelfs een toilet,

douche en keuken aan. Dat kan dus niet.’

Ongezond en gevaarlijkWat is dan precies het probleem met een zolder gebruiken als woon-

ruimte? Henk: ‘Een zolder is gebouwd als bergruimte. Die is dus slecht

geïsoleerd en er zijn nauwelijks ventilatieopeningen. Ongezond, dus.

Maar het levert ook gevaarlijke situaties op. Als mensen zelf met elektri-

citeit aan de slag gaan, bijvoorbeeld. Of met waterleidingen en afvoeren.

Daar zijn allemaal regels voor, juist vanwege de veiligheid. Verder levert

een bewoonde zolderkamer al vrij snel overlast op voor de buren: er

wordt meer gebruikgemaakt van het trappenhuis, leefgeluiden dringen

door bij de onderburen, et cetera.’

Brand en waterschadeHoe gevaarlijk het verkeerd gebruik van een zolder kan zijn, bleek in

oktober 2011 in Slotermeer. Daar ontstond brand op een zolder, vermoe-

delijk omdat er een vuurtje was gestookt. Hoogstwaarschijnlijk door

mensen die er verbleven en zich wilden opwarmen. Marc van Eldik,

gebiedsbeheerder Nieuw-West van Stadgenoot: ‘Door het bluswater

raakten de twee woningen onder de uitgebrande zolder voor lange tijd

onbewoonbaar. De appartementen op de verdiepingen daaronder hadden

ook waterschade. De bewoners ervan moesten een nacht ergens anders

verblijven.’ Gelukkig bleef het alleen bij schade aan de woningen zelf en

de inrichting en raakte er niemand gewond. Maar dat had net zo goed

anders kunnen zijn. ‘Vandaar dat we streng zijn. Als we merken dat een

zolder als iets anders dan bergruimte gebruikt wordt, grijpen we in. Dat

geldt trouwens ook voor boxen en andere bergruimtes.’

Ongebruikte bergruimte‘Als we merken dat een zolder als woonruimte gebruikt wordt, dan nemen

wij contact op met de betreffende huurder’, licht Henk toe. ‘We gaan

met hem of haar in gesprek en vertellen dat de zolder in originele staat

teruggebracht moet worden. We spreken een datum af waarop we komen

controleren. Is de zolder dan niet in de oorspronkelijke staat terugge-

bracht, dan volgt een sommatie. Dat is een laatste waarschuwing. Helpt

dat nog niet, dan stappen we naar de rechter. Alle juridische kosten zijn

voor rekening van de huurder. Dat kan aardig in de papieren lopen.’

Marc vult aan: ‘In Slotermeer, waar ik als gebiedsbeheerder actief ben,

worden niet alle boxen door de huurders gebruikt. Het wil nogal eens voor-

komen, dat een leegstaande box gekraakt wordt. Als wij dan bijvoorbeeld

een matras zien liggen en de huurder erop wijzen dat er in de box niet

geslapen mag worden, weet hij van niets. Maar hij is wel verantwoordelijk

voor zijn box. Wij raden onze huurders die hun box niet gebruiken dan ook

aan om die regelmatig te controleren. Dat voorkomt vervelende situaties.’

12

reportage

13

Een zolder gebruiken als woonruimte? Het lijkt ideaal: wat aanpassingen of een kleine verbouwing en je woning telt een extra kamer. Maar helaas. Dit is niet toegestaan en kan zelfs gevaarlijke situaties opleveren. Zoals in de Diamantbuurt en Slotermeer. Tekst Erwin Rooyakkers | Fotografie Nationale Beeldbank (foto links), archief Stadgenoot (foto hieronder)

Stadgenoot

Onmisbaar: inboedelverzekering

Wordt uw woning onbewoonbaar, bijvoor-

beeld door waterschade na een brand? Dan

heeft u vervangende woonruimte nodig. Dat

is uw eigen verantwoordelijkheid, niet die van

Stadgenoot. Een inboedelverzekering dekt de

kosten van bijvoorbeeld een hotel.

Meld onrechtmatige bewoning

Heeft u een vermoeden van onrechtmachtige

bewoning? U kunt dit melden bij Stadgenoot

via woonfraude@stadgenoot.nl. Meer info:

www.stadgenoot.nl/woonfraude

Een zolder? Da’s een bergplaats, geen woonruimte

14

interview Stadgenoot verkoopt

Stadleven 2 | 2012

‘Door de verkoop van huurwoningen komt er

geld vrij dat we kunnen investeren in nieuwbouw

en het verbeteren van bestaande woningen’,

vertelt Marien de Langen, bestuursvoorzitter

van Stadgenoot. ‘Er is in Amsterdam nog altijd

een groot tekort aan woningen, dus de bouw

van nieuwe huizen is noodzakelijk’. Daarnaast

ontstaan door de verkoop van woningen

gemengde buurten en dat vindt Stadgenoot be-

langrijk. ‘Amsterdam moet een stad zijn en blij-

ven waarin veel verschillende mensen naast en

met elkaar wonen: arm en rijk, blank en zwart,

huurders en kopers’, legt bestuurder Gerard

Anderiesen uit. ‘We proberen de diversiteit in

de Amsterdamse wijken te behouden. Daarom

verkopen we bijvoorbeeld meer woningen in

Nieuw-West, waar op dit moment relatief veel

sociale huurders wonen, terwijl we in stads-

deel Centrum voldoende huurwoningen willen

behouden.’ ‘We willen niet dat Amsterdam net

zo wordt als bijvoorbeeld Parijs’, vult Marien

aan. ‘Daar wonen de mensen met veel geld in

de binnenstad, en de minima in de voorsteden,

de zogenoemde banlieues, met de bekende

maatschappelijke problemen die je daar hebt.’

Overleg met stadsdelenEen andere reden om woningen te verkopen is

om te voorzien in de behoefte van mensen die

graag een huis willen kopen. Als Stadgenoot

een woning wil verkopen, krijgt de zittende

huurder het eerste recht op koop. ‘Een huurder

wordt nooit gedwongen’, aldus Gerard. ‘Als de

huurder niet wil kopen, verkopen wij de woning

pas als hij of zij gaat verhuizen. Ook al duurt dat

nog twintig jaar.’ Het selecteren van woningen

die in de verkoop gaan, gebeurt uiterst zorg-

vuldig. Na overleg met de stadsdelen bepaalt

Stadgenoot waar en hoeveel woningen in

Amsterdam mogen worden verkocht. Bovendien

zijn er met de gemeente en de andere Amster-

damse corporaties afspraken gemaakt over het

aantal huurwoningen dat de komende tien jaar

verkocht mag worden. Stadgenoot verkocht

vorig jaar zo’n 200 woningen en mikt voor de

komende jaren op 250 à 300 woningen.

Veel voordeelAls u een woning wilt kopen, biedt het kopen

van een huis bij Stadgenoot veel voordeel. Zo

verkopen wij woningen altijd voor een redelijke

prijs. En heel belangrijk: Stadgenoot blijft in de

meeste gevallen actief in de buurt waar u een

woning koopt, omdat de corporatie er zelf veel

bezit houdt en er belang aan hecht de leefbaar-

heid te blijven verbeteren. Bovendien biedt het

kopen van een woning van een corporatie veel

zekerheid. Zo worden de huizen opgeleverd

zonder verborgen gebreken en garandeert Stad-

genoot een basiskwaliteit van het onderhoud.

Ook is er altijd een actieve Vereniging van

Eigenaren en een meerjaren onderhoudsbegro-

ting van het complex waarin de woningen zijn

gevestigd. Bent u geïnteresseerd in een koop-

woning van Stadgenoot? Bekijk ons aanbod op

www.stadgenoot.nl

Stadgenoot heeft een verrassend betaalbaar koopaanbod door heel Amsterdam. Van studio’s vanaf € 90.000,- tot appartementen en eengezinswoningen met tuin vanaf € 120.000,-. In West, De Pijp of de Watergraafsmeer, maar ook buiten de ring.

Geen overbodige luxe dus betaalbaar Het voordeel van het kopen van een voormalige huurwoning is de scherpe prijs. Onze woningen

hebben een standaard keuken en badkamer, zodat u niet voor overbodige luxe betaalt. Bovendien

wordt een aantal woningen geleverd met een mooie vloer en/of een keukencheque. Op onze

website staat per woning aangegeven hoe deze worden opgeleverd.

Kortom, onze woningen zijn basic, veilig, netjes, verzorgd en verkeren in een goede conditie.

En we bieden de scherpste prijs van Amsterdam!

Huurders ontvangen extra voordeelBent u huurder van Stadgenoot en koopt u een andere woning van Stadgenoot? Dan heeft u

recht op 6% korting op onze vraagprijs. Heeft u interesse in het kopen van uw

eigen woning? In sommige gevallen is dit mogelijk. Neem contact op met

Stadgenoot, afdeling Verkoop, en informeer naar de mogelijkheden.

De scherpste prijzen van Amsterdam

6% extra voordeel

Kijk op onze website voor het gehele aanbod: www.stadgenoot.nl/wonen. Of bel: 020 - 511 80 00 (optie 2).

Waarom verkoopt Stadgenoot woningen?Stadgenoot verkoopt jaarlijks zo’n 200 sociale huurwoningen. Die verkoop is belang-rijk voor de corporatie. Waarom is dat eigenlijk? En wat doet Stadgenoot met de opbrengst?Tekst Helene van Santen | Fotografie Jan Freriks

‘We proberen de diversiteit in de Amsterdamse wijken te behouden’

15Stadgenoot

16

interviewinterview

Stadleven 2 | 2012

‘We zitten op het punt dat oude methodes zijn uitgewerkt en nieuwe

grenzen worden verkend’, vertelt Egbert. ‘Een spannende tijd. Wij hebben

tientallen jaren lang de keuze gemaakt voor marktwerking. Vraag en

aanbod bepalen de prijs van een product. Onze maatschappij is daarom-

heen georganiseerd. Het gaat om efficiënt werken en zo min mogelijk

risico nemen. Alles is commercieel gemaakt, groot en formeel, met als

gevolg dat we onze echte betrokkenheid zijn kwijtgeraakt. En daar zie je nu

een kentering ontstaan. Die afstandelijkheid maakt langzaam plaats voor

nieuw eigenaarschap. Ik zie in de stad overal kleinschalige initiatieven

en wijkondernemingen ontstaan, waarin mensen zelf een rol spelen. Kijk

naar iets als urban gardening, de stadsmoestuinen, maar ook naar de

manier waarop er tegenwoordig kansen worden benut om geld in de wijk

te houden. In Amsterdam-Noord bijvoorbeeld loopt er een discussie over

een parkeerterrein. Moet een partij als Q-Park dat gaan exploiteren of kan

er een constructie worden gemaakt waarbij mensen uit de wijk het terrein

beheren en het geld in de wijk blijft, waarmee je meteen meer betrokken-

heid uit de buurt krijgt? Je maakt mensen verantwoordelijk en laat ze de

vruchten ervan plukken. Heel dichtbij, heel direct.’

Kom uit die kokerDe kunstensector en de creatieve industrie kunnen in de kentering die

Egbert ziet een motor zijn. Amsterdam is een centrum van creativiteit. Niet

alleen op het gebied van architectuur, gaming, design of nieuwe media,

maar ook mode, theater, film en fotografie. ‘Kunst is een middel om partici-

patie en leefbaarheid aan de orde te stellen’, vindt Egbert. Daar is theater-

groep Zina, waar Nazmiye Oral onderdeel van uitmaakt, een goed voorbeeld

van. De actrice speelde onlangs samen met onder anderen Adelheid Roosen

de ‘wijksafari’, een locatievoorstelling waarbij het publiek onderdeel is van

het echte leven in de wijk Slotervaart en de bewoners zelf meedoen in het

theaterstuk. ‘We brengen mensenlevens in aanraking met elkaar’, vertelt

Nazmiye. ‘Dat zorgt voor ontmoetingen die niet oppervlakkig zijn. Ik wil

dat mensen elkaar zien. Aandacht heeft enorme impact op mensen.’ ‘Dat is

ook mijn betoog’, zegt Egbert. ‘Ga met elkaar in gesprek. Kom uit die koker

en zet je deuren open. Dan zie je mooie initiatieven ontstaan.’ Hij vroeg

Nazmiye om ook in de Maatschappijraad te komen. ‘Het is interessant hoe

zij de combinatie maakt tussen kunst en cultuur en participatie. Het leren

kennen van culturen en gewoontes levert een bijdrage aan hoe je zelf in de

maatschappij staat.’ Nazmiye: ‘Bij mijn eerste gesprek vroegen leden van de

raad wat ik had met Amsterdam. Ik woon in Arnhem, ik werk hier veel. Mijn

antwoord was dat ik niet zoveel heb met Amsterdam, niet meer dan met

elke andere stad. Maar ik heb wel veel met mensen. En mensen maken de

stad. Ik dacht: als Stadgenoot echt de mensen wil horen, dan weet ik wie

dat zijn, ik ken die mensen. Voor onze voorstelling hebben we zelfs een tijd

bij onze medespelers gewoond.’

Wat echt nodig is‘De eerste migranten kwamen inmiddels ruim vijftig jaar geleden naar

Nederland’, gaat Nazmiye verder. ‘Het is belachelijk dat we elkaar niet

kennen. Met Zina proberen we wijken en mensen met elkaar te verbinden.

Datzelfde idealisme moet een corporatie ook hebben.’ Voor Egbert was

zitting nemen in de Maatschappijraad een bijna logische stap, een vrijwil-

ligersbijdrage waarmee hij zijn ideeën voor de stad een podium kan geven.

‘Pakhuis de Zwijger aan de Piet Heinkade aan het IJ is een platform voor de

kunst en creatieve industrie. Je kunt je voorstellen dat architecten, maar ook

ontwerpers, filmmakers en fotografen heel dicht tegen de stedelijke ontwik-

keling aanzitten. Met ons project Talk of the Town pakken we stedelijke

vraagstukken bij de kop en met onze Tafels van 5 hebben we om ons vijfjarig

bestaan te vieren honderd meningen verzameld van ondernemende geesten

in de stad. De rode draad is dat we in gesprek moeten blijven. Dat geldt ook

voor corporaties. Jarenlang is er te willekeurig geld uitgegeven. Aan buurt-

barbeques en dat soort zaken. Incidentenpolitiek, maar weinig structureel.

Er moet meer gekeken worden naar wat echt nodig is in een wijk. Niet

alleen naar wonen, ook naar arbeid, onderwijs, leer-werkbedrijven. Met

de Buurtalliantie, een netwerk van wijkbewoners en buurtprofessionals,

trekken we door het land en organiseren we bijeenkomsten met als doel om

samenwerkingsverbanden te smeden. Die inzichten wil ik gebruiken in de

Maatschappijraad. Juist bij Stadgenoot, één van de grootste partijen, kun je

werkelijk iets bijdragen.’

BewonersparticipatieTijdens de eerste Maatschappijraad-bijeenkomsten troffen ze een open

dialoog, vertellen Nazmiye en Egbert. En zo hoort het ook. Geen debat,

maar dialoog. ‘Ik hoop dat Stadgenoot een stap naar voren wil doen’, zegt

Nazmiye. ‘Uit het systeem stappen, en echt de verbinding maken. Van het

Terug naar de kleinschaligheidDe economische crisis heeft een positieve keerzijde. Het leidt tot creativiteit en eigen initiatief. En dat kunnen we in Amsterdam goed gebruiken, vinden Egbert Fransen (directeur Pakhuis de Zwijger) en Nazmiye Oral (actrice en schrijfster). Ze zijn lid van de Maatschappijraad, de klankbordgroep van Stadgenoot, waarin vertegenwoordigers uit verschillende vakgebieden bij elkaar zitten om het bestuur van advies en ideeën te voorzien.

Naast Nazmiye Oral (foto linkerpagina) en Egbert Fransen (foto hier-

boven) bestaat de Maatschappijraad uit tien andere personen:

voorzitter Harry ter Braak, Evert Krist, Marrit van der Schaar,

Renée Wilke, Evert van Nass, Kees van Ruyven, Jaap van der Baan,

Ingrid Horvath, Hella de Zwart en Kenneth Lalji.

denken naar het ervaren. Ik hoop dat ik daarmee kan helpen. Het maakt

krachtige bewoners, zelfbewuste mensen met oog voor elkaar. Mensen met

initiatief, die houden van hun buurt, hun stad en elkaar.’ ‘Bewonersparti-

cipatie is bij Stadgenoot al een belangrijk onderdeel van het denken’, vult

Egbert aan. ‘Neem Oostenburg, dat wordt nu op basis van een plan van

Urhahn Urban Design op zeer gevarieerde wijze ontwikkeld, waarbij nadruk-

kelijk ook de spontaniteit van bewonersdeelname en kleinschaligheid zijn

meegenomen. Met onder andere Collectief Particulier Opdrachtgeverschap,

ook een mooie vorm van kleinschaligheid en eigenaarschap. Dat komt

natuurlijk ook omdat de corporaties zelf zo’n gebied niet meer kunnen op-

bouwen, omdat het geld simpelweg op is. Maar zo’n praktisch feit resulteert

dus in eigen initiatief en creativiteit. Zo kan het een het ander oplossen, of

versterken. Corporaties moeten goed luisteren naar die bottom up geluiden.

Het brengt een nieuwe dynamiek in de stad.’ Een waarschuwing heeft hij

ook: ‘Regelgeving staat de ontwikkeling van nieuwe initiatieven vaak in de

weg. Het is met kleinschaligheid tegenwoordig moeilijk om economische

zelfstandigheid te bereiken. Daar wil ik me ook hard voor maken.’

www.dezwijger.nl en www.zinaplatform.nl

Tekst Gijs Coffeng | Fotografie Hans van der Vliet (foto Egbert) en Ben van Duin (foto Nazmiye)

‘De rode draad is dat we in gesprek moeten blijven’

17Stadgenoot

Stadleven 2 | 201218

Schade aan uw woning:

wat nu?

klantenservice zo wonen wij

Inbraak In de zomer neemt het aantal gevallen van inbraak toe; veel mensen laten hun ramen openstaan en

zijn vaak niet thuis, omdat ze lekker op het terras zitten of op het strand liggen. Als er bij u is ingebroken, moet

u allereerst contact opnemen met de politie. Dit kan 24 uur per dag, op telefoonnummer 0900 - 8844. Als u

inbraakschade aan uw huurwoning heeft, kunt u bellen met onze Klantenservice om een afspraak te maken voor

een eerste noodvoorziening. Vervolgens levert u een proces verbaal van de inbraak in bij Stadgenoot voor een

definitieve reparatie. Doet u dit niet, dan wordt € 180,- in rekening gebracht voor de noodvoorziening. Gevolg-

schade aan het stuc-, schilder- of behangwerk en de inboedel is niet voor rekening van Stadgenoot, maar valt

onder uw eigen (uitgebreide) inboedelverzekering. U kunt hiervoor een claim indienen bij uw verzekeraar.

Brand Als er brand uitbreekt in uw woning, belt u natuurlijk eerst de brandweer via het alarmnummer 112.

Vervolgens belt u de Klantenservice van Stadgenoot, zodat een uitvoerder de schade kan komen opnemen. Bij

grote schade wordt deze ook opgenomen door een expert van uw inboedelverzekeraar, daarom is het verstandig

om ook uw verzekeraar direct op de hoogte te stellen. Stadgenoot zorgt ervoor dat de brandschade aan het ge-

bouw hersteld of gerepareerd wordt. Schade aan het stuc-, schilder- of behangwerk en de inboedel valt onder de

inboedelverzekering. Als u (tijdelijk) niet in uw woning kunt verblijven door de brandschade, kunt u de eventuele

hotelkosten bij uw verzekeraar terugkrijgen mits u daarvoor verzekerd bent. Is uw woning door de brand geheel

onbewoonbaar geworden, dan zoekt Stadgenoot een andere (tijdelijke) woning voor u.

Lekkage Een spuitende of lekkende waterleiding, verstopping of daklekkage: het kan allemaal waterschade

veroorzaken. Als u last heeft van lekkage, kunt u contact opnemen met onze Klantenservice om de oorzaak te

laten repareren. Schade aan het stuc-, schilder- of behangwerk en de inboedel valt onder de inboedelverzekering.

Daarom is het belangrijk dat u ook uw verzekeraar zo spoedig mogelijk op de hoogte stelt.

Storm Als het stormt, kunt u schade aan uw woning krijgen door bijvoorbeeld pannen die van het dak vallen of

een boom die omwaait en op uw huis terecht komt. Neem dan contact op met onze Klantenservice. Stadgenoot

zorgt dat de stormschade aan het gebouw hersteld of gerepareerd wordt. Overige schade (aan het stuc-, schilder-

of behangwerk en de inboedel) kunt u claimen bij uw verzekeraar. Het is dus van belang dat u ook spoedig contact

opneemt met uw inboedelverzekeraar.

Inbraak, brand of lekkage.

Helaas krijgen we er allemaal

weleens mee te maken. Wat

moet u doen in deze situaties?

En wie repareert de schade?

Rabie: ‘Voordat we deze woning

kochten, hadden we een koophuis in

Almere. Een heerlijk huis, maar we

misten de gezelligheid van Amster-

dam. Al een tijdje volgden we nieuw-

bouwprojecten in Amsterdam. Het

Getijenveld was niet meteen liefde

op het eerste gezicht omdat we de

buurt wat rommelig vonden. Over de

woning zelf waren we wel te spreken.

We zijn tóch overstag gegaan toen

we hoorden dat hier in de toekomst

nog veel meer mooie lage nieuwbouw

wordt gerealiseerd.’

Najat: ‘Het bleek de juiste keuze. We

hebben precies wat we willen: veel

ruimte en rust, en de omgeving is

lekker groen. Alsof je midden in de

natuur zit, en dat in Amsterdam!’

Rabie: ‘Onze zoontjes Sami (4) en

Reda (5) vinden het hier ook hart-

stikke leuk. Ze kunnen rondfietsen en

buitenspelen en hebben allebei een

grote kamer waar ze erg trots op zijn.’

Najat: ‘Sami is dol op visjes, hij heeft

een oceaankamer. Reda vindt tijgers

en olifanten te gek, in zijn kamer is

het net een jungle. Zelf ben ik hele-

maal weg van de keuken. Die is open

en ruim, met grote ramen. Ik wilde

heel graag een mooie keuken omdat

ik regelmatig taarten bak. Een hobby

van me.’

Rabie: ‘Samen met de buurtbewoners

zetten we ons in voor de wijk en zor-

gen we dat het hier schoon blijft. Dat

vinden we erg belangrijk. Bij een mooi

huis past een nette buurt. Toch?’

Rabie en Najat Khettabi • Nieuw-

bouwcomplex Getijenveld, Geuzen-

veld • Vijf kamers • Koopwoning •

Vanaf 2011

Stadleven 2 | 2012

Meer informatie De Klantenservice van Stadgenoot is voor noodgevallen 24 uur per dag bereikbaar op 020 - 511 80 00.

Meer lezen over schademeldingen en calamiteiten? Kijk dan op www.stadgenoot.nl

‘Alsof je midden in de natuur zit’

Tekst Yvonne Polman | Fotografie Hans van der Vliet

Wilt u ook wonen in Getijenveld? Kijk op: www.getijenveld.nl

19Stadgenoot

reportage

Een metersgrote zwart-witfoto van een vader en

een moeder en vijf kinderen op een perron trekt

bij binnenkomst meteen de aandacht. Op de trein

zit een bordje waarop te lezen is dat de trein van-

uit Milaan komt, met als eindstation Amsterdam.

‘Het is een foto van Theo van Houts uit 1961’,

vertelt Wendy Ramsahai. ‘Een Italiaanse gastar-

beider haalt zijn gezin op, dat net is aangekomen.

Ze komen in Nederland wonen. Het is voor alle

mensen op de foto een nieuw begin.’

GezinsherenigingWendy, samen met haar partner Bas Liesker

eigenaar van de Krugerkamer, zag de foto op een

tentoonstelling over Italiaanse gastarbeiders in

Nederland. ‘Ik heb de foto gekozen omdat ik het

een mooi plaatje vind. Maar ook om het verhaal

dat erachter schuilt. Voor ons is deze plek ook

een nieuw begin. Verder kwamen er vooral in

de jaren ’60 veel Italiaanse gastarbeiders naar

Nederland. In Amsterdam woonden veel van

hen in Oost, in deze buurt. Verder staat de trein

voor verbinding. Op het raam van de Krugerka-

mer staat ‘Ontmoeten Eten Werken’. Wij willen

hier mensen met elkaar in contact brengen,

verbindingen tot stand brengen. Het woord ‘eten’

staat bewust in het midden, tussen ‘ontmoeten’

en ‘werken’, als verbinding tussen die twee.’

KookfanaatDe Krugerkamer, aan het Krugerplein in de

Transvaalbuurt in Oost, opende in november

2011 haar deuren. Het is een plek waar Wendy

en Bas onder andere lezingen organiseren. En

die kan worden afgehuurd voor vergaderingen,

presentaties en andere bijeenkomsten. Het

koppel heet me van harte welkom in de ruime

entree. Een lichte ruimte, valt meteen op.

Rechtdoor kom je in de keuken. Witte tegels

met daarop met de hand geschilderde afbeel-

dingen van tulpen geven er kleur aan. ‘Ik ben

een kookfanaat’, zegt Wendy. ‘Als mensen de

Krugerkamer huren voor een bijeenkomst, kan

ik ontbijt, tussendoortjes, lunch en/of het diner

verzorgen. En bij lezingen en themabijeenkom-

sten die we zelf organiseren, kunnen mensen

vaak ook van tevoren hier een hapje eten.’

Biologische kruidentuinWe lopen de keuken door en verder naar buiten,

de houten veranda op. Erachter ligt een kruiden-

tuin. In bakken gemaakt van verroeste ijzeren

platen - een ontwerp van Bas - kweekt het

koppel eetbare planten en kruiden. ‘Alles bio-

logisch’, aldus Wendy. ‘Ik gebruik de bloemen

en kruiden hier in de keuken.’ Het gesprek komt

vervolgens op groenprojecten in de buurt. Bas:

‘Er wonen hier ontzettend veel mensen met

groene vingers. Je ziet overal geveltuintjes. Op

het Afrikanerplein hebben mensen moestuintjes

aangelegd. En zelfs op de spoordijk zijn mensen

met tuingereedschap aan de slag gegaan. Het

lijkt ons een fantastisch idee om tegen een

vergoeding producten uit de moestuinen van

buurtbewoners af te nemen, die Wendy hier in

de keuken gebruikt.’ En zo heeft het koppel tal

van ideeën voor de Krugerkamer.

Van kattenkwaad naar crimineelWeer binnen, komen we in de feitelijke Kruger-

kamer. Een strak, eigentijds interieur, met

een fijne serre aan de tuinkant. Hier word ik

getrakteerd op een schuimige koffie verkeerd

en heerlijke zelfgebakken chocoladekoekjes

met cranberry’s. Wendy en Bas vertellen en-

thousiast over een aantal lezingen dat hier de

afgelopen tijd is gehouden. Vier ervan gingen

over jeugd en onderwijs. Historica Angela Crott

opende met een lezing over haar onderzoek

naar alle opvoedingsboeken over jongens,

die tussen 1882 en 2005 zijn verschenen. Ze

Ontmoeten, eten en werken

Nieuw aan het Krugerplein in Oost: de Krugerkamer. Een plek waar ontmoeten, eten en werken samenkomen. Wendy Ramsahai en Bas Liesker kochten de ruimte van Stadgenoot en openden afgelopen november hun deuren. Stadleven nam een kijkje. Tekst Erwin Rooyakkers | Fotografie Wout Jan Balhuizen

Lezingen

De Krugerkamer organiseert regelmatig

interessante lezingen. Een actueel overzicht

vindt u op www.krugerkamer.nl. U vindt

de Krugerkamer aan het Krugerplein 17,

in Amsterdam-Oost.

20

reportage

Stadleven 2 | 2012

>

21Stadgenoot

22

reportage

Stadleven 2 | 2012

Haar werk bestaat voor een belangrijk deel uit praten. ‘Dat kan oeverloos zijn, maar moet voor mij vooral leiden tot een resultaat.’ Als adviseur Wonen houdt Willeke Drevijn (1975) zich dagelijks bezig met overleggen, woonwensen in kaart brengen en adviseren.

mijn werk

Binnen de afdeling Adviseurs Wonen bij Stadgenoot zijn de taken

verdeeld. Willeke richt zich op Bijzondere Huisvesting, dat wil zeggen

huisvesting voor mensen met specifieke wooneisen. ‘Denk bijvoorbeeld

aan senioren, of mensen met een verstandelijke of lichamelijke handicap,’

licht Willeke toe. Vooral op het gebied van seniorenwoningen is er de

laatste jaren een opmerkelijke situatie ontstaan. ‘Voor seniorenwo-

ningen in Nieuw-West moeten we vaker dan één keer adverteren. Dan

moet je je als woningcorporatie in een stad als Amsterdam afvragen wat

dat betekent. Zijn de woningen niet aantrekkelijk genoeg? Misschien ligt

het aan de naam ‘seniorenwoning’ en voelt niet iedere 55-plusser zich

daar direct door aangesproken? Er kunnen allerlei factoren meespelen.

Die ga ik in kaart brengen, zodat we actie kunnen ondernemen.’

Optreden bij overlastStadgenoot verhuurt veel woningen aan bijzondere doelgroepen. ‘Veel

van deze huurders kunnen heel goed zelfstandig wonen, maar sommi-

gen hebben daar toch moeite mee. Van tevoren proberen we eventuele

risico’s in te perken door goede afspraken te maken over begeleiding

en optreden bij gevolgen van overlast. Ik weeg een aanvraag altijd

zorgvuldig af. Kan het? Past het?’ Willeke noemt Het Werkhotel in Bos

en Lommer als voorbeeld. Een woonvoorziening voor jongeren die door

persoonlijke problemen geen dak boven hun hoofd hebben. Stadgenoot

zette Het Werkhotel vier jaar geleden samen met onderwijs- en zorgin-

stanties op. ‘Jongeren kunnen daar tijdelijk wonen. Ze krijgen de kans

hun opleiding af te maken en zich voor te bereiden op een baan, op een

eigen woning. Deze jongeren hebben van huis uit echter nooit meege-

kregen hoe ze om moeten gaan met buren. Lawaai maken of afval van

het balkon gooien is voor sommigen de normaalste zaak van de wereld.

Veroorzaken ze overlast, dan moeten ze worden bijgestuurd.’

‘Ik weeg een aanvraag zorgvuldig af. Kan het? Past het?’

Het grootste misverstand over mijn werk is...

‘... dat al die bijzondere groepen alleen maar lastig zijn.

We wonen met veel verschillende mensen in deze stad

en ik vind dat iedereen een plek verdient. Wanneer je dat

goed kunt regelen door samen te werken met bijvoorbeeld

zorginstellingen, dan is dat toch mooi.’

Ik werk het liefst in (en voor) Amsterdam, omdat...

‘... dit de meest geweldige stad van het land is? Ik heb hier

jaren gewoond tijdens mijn studie, mijn eerste zoontje

is hier geboren en ik heb mijn eerste huis in Amsterdam

gekocht. Door ruimtegebrek heb ik de stad helaas moeten

verlaten, maar door mijn werk blijf ik gelukkig toch ver-

bonden met Amsterdam.’

Ik zou wel eens een dag willen ruilen met...

‘... een manager ambulante zorg van een zorginstelling.

Er is vaak veel onbegrip tussen ons en partners die de zorg

en begeleiding bieden aan cliënten die in onze woningen

wonen.’

Bijdrage aan de stadOok als een huisvestingproject even niet goed loopt, ziet Willeke

daar de uitdaging van in. ‘Dan breng ik alle betrokken partijen om

de tafel en bekijken we samen hoe het beter kan. Zulke gesprekken

leiden meestal tot mooie ideeën, oplossingen en acties. En uitein-

delijk leveren we daarmee een bijdrage aan de stad. Wanneer ik dat

kan bereiken, is werkdag voor mij geslaagd.’

Tekst Wendy Dekker | Fotografie Hans van der Vliet

had een interessante conclusie, aldus Wendy:

‘Kwajongensgedrag is van alle tijden. Maar wat

vroeger kattenkwaad heette, krijgt nu al snel

het stempel ‘crimineel’. Jongens zijn in de loop

van de tijd niet veranderd. Maar wel de manier

waarop opvoeders naar hen kijken.’

Kapot moeilijkDe laatste lezing in de reeks was van Jan Dirk de

Jong. Hij is schrijver van het boek ‘Kapot moeilijk’.

‘Dat is straattaal voor ‘hartstikke stoer’,’ legt Bas

uit. ‘De Jong deed zeven jaar lang onderzoek

naar de groepscultuur van jongens met een Ma-

rokkaanse achtergrond in Nieuw-West. Hij toont

aan dat het niet hun Marokkaanse achtergrond

is die bijvoorbeeld crimineel gedrag verklaart.

Het gaat volgens hem om algemeen menselijke

patronen van groepsgedrag en groepsdyna-

miek, die elkaar versterken als je gezien wordt

als een minderheid.’

Meer cultuurDe Krugerkamer is groot voorstander van cultu-

rele activiteiten in de buurt. Daarom hanteert

zij een speciaal Krugercultureeltarief. Bas:

‘Per geval spreken wij het tarief af. Daarbij

gaan wij uit van wat de activiteit redelijkerwijs

kan opbrengen. Voorwaarde om voor het Kruger-

cultureeltarief in aanmerking te komen,

is dat de activiteit origineel is en past binnen

ons concept.’

Kortingsbon

Wilt u de Krugerkamer huren voor een themabijeenkomst? Als lezer van Stadleven ontvangt u met deze bon € 50,- korting op de huurprijs én een schaal zelfgebakken koekjes.

Aanbieding is geldig t/m 31 december 2012. Deze bon is uitsluitend in te wisselen bij de Krugerkamer (Krugerplein 17, Amsterdam).

€ 50,-korting

23Stadgenoot

old & new amsterdam

Eindredactie Helene van Santen

Vormgeving Milja Oortwijn

Coverbeeld Hans van der Vliet

Medewerkers Wout Jan Balhuizen,

Gijs Coffeng, Aaf Brandt Corstius,

Wendy Dekker, Jan Freriks, Anneke

Hymmen, Yvonne Polman, Erwin

Rooyakkers, Hans van der Vliet.

Drukker Offset Vandevelde

Stadleven is een uitgave van

Stadgenoot. Het huurdersmagazine

verschijnt vier keer per jaar. Niets uit

deze uitgave mag zonder schriftelijke

toestemming van Stadgenoot

worden gekopieerd en/of gebruikt.

Klantenservice

020 - 511 80 00

E-mail

info@stadgenoot.nl

Website

www.stadgenoot.nl

Bezoekadres

Sarphatistraat 3701018 GW Amsterdam

Postadres

Postbus 7001000 AS Amsterdam

Contactgegevens

Colofon

10 jaar IJburg

2002

2012

In november 2002 kregen de eerste bewoners van IJburg de sleutels overhandigd van hun gloednieuwe

woningen. De eerste huizen werden gebouwd op Haveneiland-West en het grote Rieteiland. Inmiddels is

er een echte stadswijk ontstaan, naast het Haveneiland en Rieteiland nu ook op het Steigereiland. IJburg

telt momenteel zo’n 15.500 inwoners, maar er komt ruimte voor veel meer personen. Uiteindelijk is het

de bedoeling dat op zes eilanden 18.000 woningen worden gerealiseerd voor zo'n 45.000 inwoners.