Doo

r: Ka

rlijn

Kei

zer

12 - Iris Tacheia 2009-2010

De nieuwste show van één van Nederlands grootste ca-baretiers Por dios (in Gods naam) is weer ongekend goed. Al is ongekend natuurlijk niet het goede woord in Javiers geval. Hij begint zijn show met het aanduiden van een van de belangrijkste onderwerpen van de show, namelijk zijn geboorteland Spanje, door in het Spaans te ratelen over Arnhem, het watermuseum en het veel betere wijnmu-seum. Hij vertelt over zijn immigratie naar Nederland en over hoe hij “integreerde voordat het woord uitgevon-den was” door vooral niet op te vallen, wat in een streng gelovig dorp als Ouderkerk aan den IJssel, waar “de Tali-ban zich nog ongemakkelijk zou voelen” en waar hij dus een “bezienswaardigheid” was erg moeilijk bleek te zijn. Zo is de opening al veelbelovend.

Nadat hij in zijn vorige show Delirium eens flink wat kei-harde kritiek heeft gegeven op zichzelf, heeft hij dit keer vlijmscherpe kritiek op ons en onze maatschappij. Geloof is, niet heel verrassend met deze titel, een onderwerp, dat veel terugkeert gedurende de show. De atheïstische Javier vindt het niet belangrijk waar je in gelooft, als je maar ergens in gelooft. Met erg gevatte opmerkingen over actuele onderwerpen weet hij de hele zaal mee te krijgen. Bijvoorbeeld over de pedofilie rondom de katho-lieke kerk: “Hoe kan je als katholieken volhouden dat je voorloopt en dus beter bent dan het Islamitische geloof, als je zelf 30 jaar geleden...” en “Je kan natuurlijk wel veel jongetjes verstoppen onder zo'n jurk”.

Aan het einde van zijn show confronteert hij ons met de vraag hoe vrij we eigenlijk zijn in ons eigen, 'vrije' land. “We zijn toch allemaal bang?” roept hij als het een tijd donker is geweest. Zo open en direct als hij de hele show is geweest onthult hij aan het einde van de show alles: Het hele podium wordt leeggehaald, hij haalt zijn 'spiek-briefje' van naast het podium vandaan en als toppunt roept hij zijn mobiele nummer de zaal in. Hoe onverwacht kan je een show eindigen? Dit zet je aan het denken. Je beseft dan namelijk pas hoe verbaast je bent als iemand zijn nummer aan een onbekende geeft, want krijg je daar geen gedoe mee? Ben je niet... bang....?

Goddelijk gevatJavier Guzman – Por dios

GDA: (vertelt over een boek) Die Eduard, die houdt wel van kleine jongens. Nu denk je vast: aah, pedo... ...nou ja, dat is ook wel zo.

Coppes’ stem “doet het niet zo goed”CPT fluistert: Beste wensen allemaal voor het jaar 2010...T: Dat kan harder!

KLB: Je moet niet doen alsof je gezellig in een cafe-tje zit! Ik wil niet dat je het hier gezellig hebt!

HRR: Er is echt niks mis met die namen als Piet, Piet-je. Tegenwoordig staan er in die verhaaltjessommen alleen maar namen als Amir, Hassan en Floepzak...

Irisjes!