In El último verano de la Boyita wordt de elfjari-ge Jorgelina tijdens een zomervakantie gecon-fronteerd met zichzelf, puberteit en het verschil tussen jongens en meisjes, als ze de even oude Mario leert kennen, die een groot geheim blijkt mee te dragen. Na deze zomer is alles anders.

Het verhaal is gedeeltelijk gebaseerd op de jeugd van regisseuze Julia Solomonoff. ‘Ik groeide op met zussen en ging elke zomer naar een ranch op het platteland. Toen ik een jaar of elf was hoorde ik mijn ouders - beiden arts - praten over een jongetje dat ongesteld werd. Dat vond ik wel spannend; ook ik was bezig met seksualiteit en mijn lichaam veranderde.’

Later, toen Solomonoff besloot de erva-ring van een jongetje dat menstrueert in een film te verwerken, is ze naar hem op zoek gegaan. ‘Gelukkig heb ik hem niet gevonden, al weet ik wel dat hij zijn identiteit heeft veranderd en verpleegster is geworden.’

Solomonoff koos ervoor om te vertellen van-uit het perspectief van Jorgelina. ‘Ik wilde dat de film sensueel was meer dan seksueel; daar is Jor-gelina te jong voor. Het belangrijkste vond ik dat gevoel op te roepen van die eindeloze zomer-vakanties op het platteland, tussen verveling en opwinding in om wat er kan gaan gebeuren.’

Door de ogen van de jonge ietwat naïeve Jorgelina wilde Solomonoff op een luchtige manier laten zien dat seksuele identiteit niet alleen een biologisch of medisch gegeven is. ‘Het gaat erom hoe wij als mensen onze eigen identiteit bepalen, en niet hoe de wetenschap of medici daar tegen aankijken. Jorgelina heeft geen waardeoordelen of stigma’s, en bena-dert Mario onbevangen en bijna met humor.

Ik niet wist of de hoofdpersoon me achteraf zou haten, of dat zijn vader

me voor de rechter zou slepen.’

Het verhaal speelt zich af in een Duitse ge-meenschap op het platteland. ‘Ik wilde abso-luut geen beeld scheppen van het platteland als hard of achterlijk. Dat Mario’s vader hem slaat als hij ontdekt dat zijn zoon menstru-eert, is absoluut niet goed te praten. Maar als hij in de stad zou wonen werd hij waarschijn-lijk medisch behandeld, zoals Jorgelina’s va-der voorstelt. Dat vind ik net zo goed een vorm van geweld, namelijk geweld tegen het vormen van een eigen (seksuele) identiteit.

’

Nicolás Treise, het jongetje dat Mario speelt, komt uit de streek waar de film opgenomen

werd. De film-vader is zijn echte vader. Treise was nog nooit in een bioscoop geweest. ‘Ik be-gon met het uitleggen van het verschil tussen waarheid en fictie. De grootste uitdaging van het maken van El ultimo verano de la Boyita was het onderwerp overbrengen. Het jongetje wist niet eens wat menstruatie was. En ik kon het hem niet vertellen, uit ethisch oogpunt. Op een cru-ciaal moment zeiden artsen tegen me: ‘Leg niets uit. Wacht tot hij vragen stelt, en geef slechts het antwoord op de vraag.’ Voor mij was het dood-eng: Ik maakte een film zonder te weten of het jongetje me achteraf zou haten, of dat zijn vader me voor de rechter zou slepen. Maar gelukkig was Treise ontzettend trots en zijn vrienden ook.’

‘In materieel opzicht veranderde het leven van de familie na de film nauwelijks. Pas nadat de film uitkwam kocht de familie een koelkast en een televisie. Maar in persoonlijk opzicht was het wel belangrijk voor Tuto. Hij is geno-mineerd als beste jonge acteur in Argentinië.’

Olga Ketellapper

Ultimo Verano de la BoyitaJulia SolomonoffVr 07, 17.45, LHC 1 Za 08, 17.45, LHC 2Wo 12, 19.30, LHC 2

Interview met Julia Solomonoff van El Ultimo Verano de la Boyita

Zomervakantie tussen verveling en opwindingMario en Jorgelina

LAFFLatinAmericanFilmFestival2010|Utrecht|www.laff.nl1

LA Cine dagkrant | vrijdag 7 mei 2010

2 LA Cine|vrijdag7mei2010

Hoewel Pablo Escobar (1949) bekend staat als de rijkste en machtigste drugsbaron ooit, was hij immens populair onder het arme deel van de Colombiaanse bevolking. In kran-tendossiers uit de jaren tachtig wordt de Colombiaan beschreven als een gevierd politicus en een weldoener. Op zijn top-punt had zijn drugskartel in Medellín tachtig procent van de wereldhandel in cocaïne in han-den en verdiende hij één miljoen dollar per dag.

Een deel van zijn rijkdom gebruikte hij

om als een moderne Robin Hood de arme bevolking van zijn woonplaats Medellín te hel-pen. Hij bouwde honderden huizen voor de armen, betaalde hun medicijnen en liet voet-balvelden in krottenwijken van verlichting voorzien. Ook de toegang tot Pablo’s dieren-tuin rond zijn huis was voor iedereen gratis.

Maar Escobar joeg ook honderden rech-ters, journalisten, politici, concurrenten, politiemannen en vele onschuldige omstan-ders een wrede dood in. Deze extreem bloe-dige acties luidden de val in van dit Latijns-Amerikaanse icoon. Hij verloor de steun van het volk, waarna het leger en justitie zich verenigden in de strijd tegen ‘El Doctor’. Op 2 december 1993 werd hij na een maanden-lange klopjacht door de politie doodgeschoten.

In de intrigerende documentaire Pecados de mi Padre, die deze week op het LAFF te zien is, vertelt Escobar’s zoon Juan Pablo zijn kant van het verhaal.

-Anita Boon-

• de eerste Argentijnse film is gemaakt door een Braziliaan. Federico Figner screende op 24 november 1896 de eer-ste drie korte films van Argentijnse bodem, met een hoofdrol voor de be-zienswaardigheden van Buenos Aires.

• er sinds het begin van de Argentijn-se cinema, meer dan 2.500 films zijn geproduceerd. 2007 Was het meest productieve jaar met 92 producties.

• de Oscarwinnaar voor beste buiten-landstalige film 2009 ook op LAFF te zien is? El Secreto de sus Ojos is een span-nende thriller met een verrassend plot.

• bovenstaande reeds de tweede Argen-tijnse Oscar voor een buitenlandstalige film is. De eerste werd gewonnen door La Historia Official van Luis Puenzo, in 1986.

• we echte filmsterren op LAFF heb-ben rondlopen! De muzikanten uit La Cantante de Tango spelen maandag 10 mei op het festivalterrein op het Ledig Erf om 19.30 uur. Herleef de passie uit de film en bevrijd je innerlijke tango!

Argentinië

Fiets mee met de filmtour tijdens het LAFF en help een kind aan een fiets in Latijns-Amerika. Kijk op www.colorbiketours.nl

F i e t s e n v o o r f i e t s e nspaansTAPAS RESTAURANT

eLe

Wist je dat...

Stem op het icoon van Latijns-Amerika!

Bijvoorbeeld: Pablo Escobar

Gedurende het LAFF draagt het Le-dig Erf tijdelijk de naam ‘Fairetrade plein’Een locatie die symbool staat voor eer-lijk handel met ontwikkelingslanden. De handelswaren van vandaag vind je hier:

Música en viva

Latijns-Amerika en muziek zijn als twee handen op een buik. Dans deze vrijdag-nacht tegemoet met het duo Amigos dela Calle, een authentiek Cubaans geluid.

Openluchtvoorstelling

We besluiten de avond met de openluchtvertoning Habana Blues van de Spaanse Benito Zambra-no. De openluchtvertoning begint om 21.30 uur.

Daily cocktail

Kom tussen 17 en 18 een drankje drinken bij onze cocktailbar.

De cocktail van vandaag:

mojito

‘We nemen een handvol blaadjes munt. Na de munt doen we een partje limoen in het glas. Let op: limoen! Geen citroen. Dan het belangrijkste; witte rum, bij voorkeur Havana Club. Nu gaan we stampen’, zegt barman Bob, met een houten stamper in zijn hand. ‘Vervolgens suikersiroop (1 kilo suiker oplossen in 1 liter warm water) en het geheel aftoppen met soda. En klaar!Disfruta!

Fairtade Plein

Zakelijk leider Eva Laurillard, oprichtster Judith van den Burg en artistiek leider Jessica de Jaeger, tijdens de opening Sylvia Jansen

LAFFLatinAmericanFilmFestival2010|Utrecht|www.laff.nl3

Gisteravond ging voor de zesde maal in Utrecht het LAFF van start. Films, muziek, hapjes en cocktails vormen het decor van een spetteren-de opening van het festival. De toon is gezet.

Om de aanwezigen alvast in de stemming te brengen, staat het Braziliaanse akoestische combo DUDA op het podium. ‘Wij vinden de sfeer op het LAFF geweldig’, vertellen de twee

– overigens volbloed Nederlandse - bandleden. ‘Het leukste is dat het zo’n gemengd publiek is; het festival trekt veel Zuid-Amerikaanse bezoe-kers.’ Dat blijkt te kloppen, want niet veel later vult de ruimte zich met een mix van Spaans, Engels, Portugees en Nederlands geroezemoes.

In de cocktailbar heeft de jongerenjury zich verzameld. Nog een beetje timide, maar vol goede zin bereiden zij zich voor op de eerste film die zij gaan beoordelen. Ramon Schuddeboom had al wat huiswerk gedaan: ‘Ik heb een recensie gelezen en deze was po-sitief. Het lijkt mij dus wel een goede film.’

Eva Laurillard en Jessica de Jaeger, respec-tievelijk zakelijk en artistiek leider van het LAFF, staan bij de ingang van de bioscoopzaal om hun gasten te begroeten. Met hun zwarte jurkjes, rode sandaaltjes en opvallende ac-cessoires lijkt het wel alsof ze rechtstreeks uit Buenos Aires zijn overgevlogen. Wie er daad-werkelijk net met het vliegtuig uit Latijns-Amerika komt, is Esmir Filho, de Braziliaanse regisseur van Os Famosos e os Duendes da

Morte, de openingsfilm van dit jaar. Hoewel hij nog midden in zijn jetlag zit, heeft hij toch al kans gezien om verliefd te worden op Utrecht, zo bekent hij lachend in zijn welkomstwoord.

Ondanks de veelbelovende introductie die Filho zijn toeschouwers gaf, was de re-actie over de film achteraf weinig uitbun-dig. Met gefronst voorhoofd gaf menigeen toe dat de film toch wel wat lastig was. ‘Er zaten voor mijn gevoel veel verschillende lagen in’, vertelt bezoeker Kevin Megens.

De openingsavond: Een mix van Spaans, Engels, Portugees en

Nederlands geroezemoes

Een andere gast krijgt een discussie met zijn vrouw over wat er nu precies aan het ein-de gebeurde. ‘Ik begreep het totaal niet’, gaf hij toe, gevolgd door een haarscherpe ana-lyse van wat er volgens hem precies gebeur-de. Veel lof was er voor de manier waarop de kijker werd meegezogen in het wel en vooral het wee van het hoofdpersonage, een Brazili-aanse puber, die een uitweg probeert te vin-den uit het dodelijk saaie dorp waar hij woont.

Dan is het tijd voor drankjes en hapjes. Di-verse ambassades trakteren op wijn, garna-len, zogenaamde ‘dulces’ en vele andere lek-

kernijen. Het traditionele pisco sour wakkert direct de aloude rivaliteit tussen de aanwezige Chilenen en Peruanen aan, over in welk van beide landen dit drankje nu ontstaan is. Ove-rigens valt het nog niet mee één en ander te serveren; het café staat propvol. Met al die versnaperingen blijft het overgrote merendeel graag nog even hangen. Ondertussen gaat de volumeknop een paar decibel hoger en zijn Jen-nifer Lopez en Manu Chao tot laat in de avond te horen. De toon van het LAFF 2010 is gezet!

Mireille Lohmann

Zanger DUDA

LAFF opent haar deuren met films, versnaperingen en Esmir Filho

4 LA Cine|vrijdag7mei2010

Even voorstellen: De Jongerenjury

Leuk, al die professionele filmkenners die met een kritische blik hun oordeel over het filmaanbod van het LAFF vellen. Maar wat vinden jongeren nou eigenlijk van Latijns-Amerikaanse films? Welke film gaat naar huis met de Latin Angel Youth Award?

LA Cine sprak alvast met twee leden van de jongerenjury, Jos Boss (14, 3havo) uit Utrecht en Roelie de Jaeger (15, 4vwo) uit Breda.

Wat hebben jullie eigenlijk met film?Jos: ‘Ik vind films kijken gewoon leuk, thuis kijk ik heel veel naar films. Meestal actie, horror of komedie.’Roelie: ‘Ik denk dat ik elke week wel een film op televisie kijk, het liefst een romantische kome-die.’

En met Latijns-Amerika dan?Jos: ‘Met Latijns-Amerika heb ik eigenlijk niet zo veel, via via hoorde ik over het festival en het leek me leuk om te leren jureren.’Roelie: ‘Ik ben nog nooit in Latijns-Amerika geweest, maar ik ben vorig jaar al wel naar het LAFF gegaan. Ik heb toen de openingsfilm ge-zien, Linha de Passe.’

En wat vond je daarvan?Roelie: ‘In het begin vond ik het lastig om de films te volgen, omdat de ondertiteling in het Engels is. Maar dit jaar is mijn Engels al veel beter, dus dat komt nu helemaal goed. Het zijn vaak wel diepzinnige onderwerpen in dit soort films.’

Jos: ‘Voor zover ik weet heb ik nog nooit een film uit Latijns-Amerika gezien, dus ik laat me ver-rassen.’

Waar moet een goede film volgens jullie aan vol-doen? Jos: ‘Ik vind het belangrijk dat ik van een film kan blijven genieten, dat ik niet wegzak in mijn stoel. En er moet actie in zitten, ik hou niet van drama.’Roelie: ‘De winnende film moet een geloof-waardig verhaal hebben, en er mag wel humor inzitten of drama. Ik ben niet zo van de actie en horror.’

Welke film maakt het meeste kans op de Latin Angel Youth Award?Jos: ‘Ik weet niet wat al die titels betekenen dus ik zie het allemaal wel.’Roelie: ‘Dat weet ik nog niet, want ik heb me er nog niet zo in verdiept.’ De jury bestaat uit: Jos Boss, Renske Derkx, Roelie de Jaeger, Yenka Moreno en Ramon Schuddeboom.

-Anneke Polak-

VrijwilligerscolumnPom MeeuwsenIk ben de educatiestagiaire van het LAFF 2010. Het educatieprogramma is dit jaar flink uitge-breid, ondermeer omdat we het hele jaar door schoolvoorstellingen bieden. De eerste school-voorstelling was al in december, in Arnhem.

Naast de reguliere schoolvoorstellingen heb-ben we dit jaar een speciaal programma met Pabo-studenten van instituut Theo Thijssen in Utrecht. Het LAFF verzorgde allereerst een keu-zecursus op het instituut. Vijf Pabo-studenten maakten vervolgens, in samenwerking met het LAFF, lesmateriaal dat hoort bij het programma Brieven uit Nicaragua van Stef Biemans. Met behulp van dit lesmateriaal hebben de Pabo-studenten daarna een schoolvoorstelling ge-organiseerd voor hun eigen stageklas. Hierop volgde een bezoek aan het Louis Hartlooper Complex, waar de klas en hun stagiaire enkele afleveringen van Brieven uit Nicaragua bekeken. De studenten vonden het heel leuk om te doen.

Naast schoolvoorstellingen hebben we dit jaar een nieuw educatieonderdeel, genaamd Lowiekes Film Fiesta. Dit is een filmprogram-ma voor kinderen van 6 tot en met 12 jaar. Lowiekes Film Fiesta vindt drie keer plaats tijdens het LAFF. Op die dagen krijgen kin-deren de kans om een Latijns-Amerikaanse film te zien en krijgen na afloop een workshop. Lowiekes Film Fiesta wordt georganiseerd in samenwerking met Lowiekes Filmfestijn. Per-soonlijk heb ik heel veel zin in ‘de Lowiekes’.

Daarnaast begeleid ik de jongerenjury. Sa-men met vijf jongeren bekijk ik vijf films. Zij kiezen hier één winnaar uit en die mag de La-tin Angel Youth Award mee naar huis nemen.

Ik moet zeggen dat ik het erg jam-mer vind dat mijn taak als educatiestagi-aire voor het LAFF er bijna op zit. Het is een hele leuke en leerzame stage, die wat mij be-treft nog heel lang zou mogen voortduren.

Anneke Polak

De geselecteerde films voor de Latin Angel Youth Award zijn:

• Contracorriente van Javier Feuntes Léon• Ilusiones Ópticas van Cristián Jiménez • La Nana van Sebastián Silva • Os Famosos e os Duendes da Morte

van Esmir Filho • Voy a Explotar van Gerardo Naranjo

Op vertoon van deze bon gratis

karaf sangría! (geldig t/m 31 mei, halve liter per twee personen)

La Cubanita Oudkerkhof 44 Utrecht Telefoon 030-2328648 www.lacubanita.nl

Pom Meeuwsenfoto: Luisa van de Koppel

LatinAmericanFilmFestival2009|Utrecht|www.laff.nl5

Tweehonderd jaar geleden droomde vrij-heidsstrijder Simon Bolivar – ook wel El Libertador genoemd –van een verenigd, onafhankelijk Latijns-Amerika. In hoe-verre werd die droom werkelijkheid?

Simon Bolivar was een van de vele onafhanke-lijkheidsstrijders in de strijd tegen de koloniale overheersers. Gedurende zijn leven zag hij hoe in Latijns Amerika land na land de onafhankelijk-heid uitriep. Wellicht dacht hij dat zijn droom langzaam maar zeker werkelijkheid begon te worden. Maar – zo leert de geschiedenis – er is een verschil tussen de onafhankelijkheid uit-roepen en onafhankelijk zijn. Om nog maar te zwijgen van een Latijns-Amerikaanse eenheid.

De onafhankelijkheid bracht namelijk niet de gehoopte sociale en economische verande-ring met zich mee. In tegendeel. Tussen 1820 en 1870 wisselden dictators en revoluties el-kaar af. De macht binnen een land was vaak in handen van één sterke man, de caudillo.

In 1971 schreef de beroemde Uruguayaanse schrijver Eduardo Galeano in zijn boek De ader-lating van een continent, dat Latijns-Amerika altijd het slachtoffer is gebleven van uitbuiting.

Vanaf het begin van de vorige eeuw ont-stond in Latijns-Amerika een ander me-dium waarmee de geschiedenis van het con-tinent kon worden vastgelegd: de film. En daar werd dankbaar gebruik van gemaakt.

De Mexicaanse Revolutie (1910-1917) was het allereerste sociale conflict dat op film werd vastgelegd. Vooral de opstanden van de revo-lutionaire legers Emiliano Zapata en Pancho Villa, tegen dictator Porfirio Diaz, waren erg populair. Mexicanen stroomde naar de bio-scoop om te zien hoe het hun helden verging.

Rond diezelfde tijd kwam ook in Argentinië langzaam maar zeker een filmindustrie tot stand. De Tango was het belangrijkste onderwerp in deze films en toen tien jaar later het geluid bij film werd uitgevonden, groeide de Argentijnse film-industrie uit tot een van de grootste ter wereld.

De concurrentie van de opkomende Hol-lywoodfilm van de jaren zestig vormde voor de Latijns-Amerikaanse filmmakers echter een serieuze uitdaging. De Chileense regering

Tweehonderd jaar onafhankelijkheid in Latijns-Amerika

Beelden uit Eyes Wide Open

besloot toen te investeren in de oprichting van filminstituten, met de gedachte om film-makers te creëren die zouden breken met de bestaande Hollywoodachtige filmproducties.

De Nieuwe Chileense film was gebo-ren. Het waren filmproducties die op re-alistische wijze de Chileense maatschap-pij weerspiegelden. Dit nieuwe soort films beperkte zich bovendien niet tot Chile.

Lang duurde deze eigentijdse filmstro-ming in Latijns-Amerika echter niet. Rechtse regimes maakten in de jaren zeventig in tal van landen een einde aan deze bloeiperiode. Dictaturen zorgde voor strenge censuur. Dit, de politieke instabiliteit en de traditie van geweld, zijn de belangrijkste reden dat een land als Colombia in vergelijking achterbleef met de ontwikkeling van een filmindustrie.

De laatste twintig jaar is in veel landen de Latijns-Amerikaanse film weer tot bloei geko-men met de terugkeer van democratische regi-mes en de ontwikkeling van filminstituten. En daar kunnen we op het LAFF van gaan genieten..

Terugkijkend op tweehonderd jaar Latijns-Amerikaanse (film)geschiedenis, mogen we concluderen dat Bolivar’s droom van een ver-enigd Latijns-Amerika geen werkelijkheid is ge-

worden…Alhoewel de documentaire Eyes Wide Open van Gonzalo Arijon (ook nu op het LAFF te zien) beweert dat de eenheid het continent vandaag de dag dichterbij is dan ooit te voren!

Kristel de Krijger en Olga Ketellapper

Eyes Wide OpenGonzalo ArijonDi 11, 19.30, LHC 3 Wo 12 16.30, LHC 4Vr 14, 15.15, LHC 1

Dit politiek filosofisch document toont het Latijns-Amerika van nu. Na 500 jaar exploitatie en repressie is het continent op een onomkeerbaar punt in haar geschiedenis gekomen.In Eyes Wide Open komen de nieuwe leiders van Latijns-Amerika uitgebreid aan bod evenals de Uruguayaanse schrijver Eduardo Galeano die de vergelijking maakt met het Latijns-Amerika van veertig jaar geleden uit zijn boek (De Aderlating van een Continent (1971). Arijon toont op intrigeren-de wijze waar Latijns-Amerika nu staat, zoekt de ver-bondenheid tussen de socialistische regeringen van Venezuela, Bolivia en Ecuador en plaatst de nieuwe leiders in een historisch perspectief. De hamvraag blijft: hoe onafhankelijk is het continent eigenlijk?

Carola van Os (61) & Erik Boer (56)bezochten de openingsfilm van het LAFFOs Famosos e os Duendes da Morte van Esmir Filho

Bij de aftiteling zit een groot deel van de toe-schouwers nog verdwaasd voor zich uit te kijken. ‘Begreep jij hem?’, hoor ik achter me.

Carola en Erik hebben de film in ieder geval beide gewaardeerd als ‘goed’.‘De film bestond uit prachtige sfeerbeelden’, zegt Erik, ‘maar was misschien soms wat traag.’ ‘Weet je wat ik vind’, vult Carola aan: ‘Filho is een kunste-naar die moet leren loslaten. Op een gegeven moment verliest hij namelijk de spanning in de film’, verduidelijkt ze. ‘Maar we zijn blij dat we de film hebben.’ Erik knikt instemmend.

Kristel de Krijger

De Bezoeker FilmExtra Noticias

Programma zaterdag 8 mei

Heb je nog niet genoeg LAFF gezien? Surf dan naar www.noticias.nl. voor de LAFF special, met onder andere:

• Recensie van Eyes Wide Open, de documentaire van Gonzalo Arijon over de sociale revolutie in Latijns-Amerika, met commentaar van Uru-guayaanse journalist Eduardo Galeano

• Filmpje op de vooravond van het LAFF

• Verslag van een lezing van Arij Ouweneel over jongeren in de Latijns Amerikaanse film

• Recensie van Garapa, documentaire over honger in Brazilie van Jose Padilha

• Interview met Sebastian Marroquin, de zoon van Pablo Escobar. In de documen-taire Sins of my father zie je het indrukwek-kende verhaal van de zoon van Pablo Esco-bar.

Programma vrijdag 7 mei

11.00 12.00 13.00 14.00 15.00 16.00 17.00 18.00 19.00 20.00 21.00 22.00 23.00 00.00zaal 1 Siete Instantes Era uma Vez Los Condenados Secreto de sus Ojos Illusiones Opticas

13.00 - 14.30 15.15 - 17.15 18.00 - 19.49 20.00 - 22.15 22.30 - 00.15zaal 2 La Cantante de Tango El Vuelco del Cangrejo El Ultimo Verano de la Boyita Norteado Voy a Explotar

14.00 - 15.45 16.00 - 17.35 17.45 - 19.15 19.30 - 21.05 21.45 - 23.30zaal 3 Castro & Agua Viva Um lugar ao Sol & Cholita Libre & En Torno al Reloj Q&A FilmExtra - Secrets of the Tribe Sentimental Engine Slayer

13.30 -15.15 Quarto de Espero 17.15 - 18.45 19.30 - 22.00 22.30 - 00.0515.30 - 16.55

zaal 4 Pecados de mi Padre & 16 memorias & Roma Plan B El Ambulante Q&A Historias de Amor Muy Natural 16.30 - 17.50 18.15 - 20.00 20.15 - 21.40 22.15 - 23.5014.30 - 16.15

Ledig Erf Daily Cocktail Talk of the Day Musica en Viva Student Shorts17.00 - 18.00 18.00 - 19.00 Quinteto Maxixe 21.30 - 23.45

cocktailbar dj Carlos Trevez22:00 - laat

c 11.00 12.00 13.00 14.00 15.00 16.00 17.00 18.00 19.00 20.00 21.00 22.00 23.00 00.00zaal 1 El Ultimo Verano de la Boyita La Nana Solo quiero Caminar

17.45 - 19.15 19.30 - 21.05 21.30 - 23.40zaal 2 El Vuelco del Cangrejo Por tu Culpa Os Famosos Q&A

18.00 - 19.35 20.00 - 21.30 21.45 - 23.20zaal 3 Historias de Amor FilmExtra - Dirk Vandersypen / Garapa Castro & Agua Viva

17.15 - 18.50 19.15 - 21.45 22.00 - 23.45zaal 4 Secrets of the Tribe Q&A Falsos Positivos & Calle 13 Pecados de mi Padre

16.30 - 18.20 Noche Adentro 20.30 - 22.00 22.15 - 23.4519.00 - 20.15

Ledig Erf Daily Cocktail Talk of the Day Musica en Viva Habana Blues17.00 - 18.00 18.00 - 19.00 Amigos de la Calle 21.30 - 23.30

cocktailbar dj Gigante23.00 - laat

ColofonHoofd- & eindredactie: Kristel de Krijger, Olga KetellapperRedactie: Adinda Veltrop, Anita Boon, Anneke Polak, Damaris Hoeflaken, Joyce Brekelmans, Mireille LohmannVormgeving: Joost Keuskamp

Fotografie: Eduardo Ceballero, Gonzalo Enriquez, Luisa van de Koppel, Michel Boulogne, Sylvia JansenAdvertenties: Davinia CroesDagprogamma: Bob DerksenLAFF: Eva Laurillard, Jessica de JaegerProgrammering: Stien Meesters, Jessica de Jaeger

Publiciteit: Herrie / Mirjam WiekenkampDrukker: Graphotech Copy Center Utrecht - www.graphotech.nl

Met medewerking van Latijns-Amerikaans platform Noticias - www.noticias.nl

De FilmExtra van vrijdag 7 mei is een speciale. Garapa wordt dan vertoond, een documentaire over straatarme Brazili-aanse families. Film- en documentairema-ker Jose Padilha ontving afgelopen 2 mei in België de Vandersypenaward met Garapa.

Dirk Vandersypen was een Belgische journalist en documentairemaker die het verhaal van de gewone man probeerde te vertellen. Ook Padil-ha wilde met zijn Garapa de mensen achter de armoede- en hongercijfers in Brazilië laten zien.

Elke Vandersypen, nicht van de tien jaar gele-den overleden Dirk, zal bij de FilmExtra een inleiding geven bij de vertoning. Na de film zal zij ook de Q&A verzorgen. Kijk op www.laff.nl voor een filmpje over de Dirk Vandersypenaward.

Vandersypenaward en Garapa