m/v van de week

Wie is de vrouw van de week?Willeke Alberti natuurlijk!

Hoezo natuurlijk?Nederlands nationale lievelings-zangeres is 65 geworden.

Felicitaties te richten aan...?Te laat, want haar echte verjaardagwas al op 3 februari. Maar komendedinsdag organiseert de nostalgie-zender Radio 5 een jubileumconcertin theater Carré in Amsterdam,gepresenteerd door haar boezem-vriend Jeroen Krabbé.

Alwéér een mijlpaal?Ja, in 2006 was ze al op tournee meteen show rondom haar vijftigjarigartiestenjubileum. Dat klopte, omdatze op haar elfde voor het eerst eenschnabbel overnam van haar vaderWilly Alberti die destijds wegensziekte verhinderd was. „Is het waar,ben ik 61?” zong ze toen, in eenparodie op haar tienersucces Spiegel-beeld dat haar echte doorbraak werd.

En dit wordt een avond vol Am-sterdamse sentimenten?Ongetwijfeld, want die snik in haarstem roept nog altijd levensechtee ch o’s op van de Jordaan, waar haarberoemde vader ooit als straatzan-gertje is begonnen. Dat ze zelf alsinds jaar en dag een ruimbemetenpand in Laren bewoont – omdat hetin Amsterdam zo lastig parkerenis – doet daar niets aan af.

Willeke Alberti

Anje

Jage

r

Gewoon gebleven?Dat is nu eenmaal het grootste com-pliment dat het Nederlandse publiekaan zijn sterren kan geven. Het bui-tenland zet zijn topartiesten graag opeen voetstuk, maar wij zien veel lieverdat ze gewóón blijven. In werkelijk-heid is Willeke Alberti allerminstgewoon, al was het maar omdat ze elkliedje zo intens kan voordragen dathet recht uit haar hart lijkt te komenen telkens weer als nieuw klinkt.

Telkens weer?Dat was haar allergrootste hit. Hetkwam uit de film Rooie Sien, waarin ze

als hoofdrolspeelster ieders gemoedberoerde, en groeide prompt uit tothaar herkenningsmelodie. De tekstleek haar dan ook op het lijf geschre-ven, als moeder van drie kinderen diedrie verschillende achternamendragen (Oonk, De Mol en Lerby). Enzo zie je weer: zo’n veelbewogenhuwelijksleven zou haar in een echtshowbizzland allang de vampstatushebben bezorgd, terwijl we hier vanharte blijven meeleven met onze Wil-leke – steeds maar hopend dat ze diehemel krijgt die haar wordt beloofd.

Henk van Gelder

NZ

20-02-10 katern 5 pagina 04