Het rijk Vizella

De familie Dumonceau

1. Abraham x Katherina2. Henric

Abraham en Katherina zijn met hun zoon Henric naar Vizella verhuist, omdat Abraham een goede vriend van de koning is en veel over staatszaken weet.

‘Zijn we er nu eindelijk, moeder?’ vraagt Henric. ‘Ik ben moe van het reizen.’‘Ja lieverd, we zijn er,’ antwoordt zijn moeder. ‘Ga maar lekker vroeg naar bed vanavond’

‘Prachtig gebouwd, al zeg ik het zelf,’ Abraham kijkt bewonderend naar het huis

Met een prieeltje om te zitten en een stal voor als Henric oud genoeg is om paard te leren rijden. Zelf heeft hij dat nooit gekund. ‘Hopelijk komt de koning daar nooit achter,’ denkt Abraham. ‘Ik wil niet dat hij een ander beeld van me krijgt!’

Vanochtend in alle vroegte was hij nog snel even naar de koning gegaan om kennis te maken. ‘Aangezien ik raadsman was bij mijn oude koning stel ik voor dat u mij als raadsman in overweging neemt, heer,’ had hij gezegd.

‘Dat lijkt me een uitstekend plan, beste man,’ zei Augustus geïnteresseerd. ‘Jouw oude koning, mijn broer, had u al aangeraden. We zullen een vaste dag afspreken om staatszaken te regelen

‘Moeder?’ vraagt Henric.‘Ja lieverd, wat is er?’‘Komt mijn oude leraar nog terug?’

‘Dat denk ik niet, helaas,’ antwoordt Katherina. ‘Je vond hem wel aardig, is het niet?’‘Jawel, maar ik maak me gewoon zorgen over mijn opleiding,’ zegt Henric.

‘Oh, dat is helemaal niet nodig hoor!’ roept Katherina. ‘We vinden zo een ander, en anders kan je met de andere adellijke kinderen meeleren, dat vinden ze vast geen probleem!’‘Mooi,’ Henric kijkt opgelucht.

Abraham loopt naar binnen. Er staat een mooie lange tafel waar hij ooit met de hele familie aan zal zitten.

De woonkamer is groot en ruim ingericht. Er liggen een paar zachte dierenvellen op de grond. De deur naar de gang staat nog open. Snel loopt Abraham er naar toe om hem dicht te doen. Hij wil niet dat het koud wordt in de kamer.

‘Ik kan niet wachten tot ik de anderen ontmoet, moeder,’ vervolgt Henric. ‘Zullen ze wel aardig zijn?’‘Ja natuurlijk! Wat denk jij dan gekkie? Maar kom je mee naar binnen? Het is best koud buiten.’‘Oké moeder, ik kom eraan.’

Gefascineerd kijkt Henric toe hoe zijn moeder het vuur aanmaakt.‘Wauw, wat doet u dat knap moeder!’ roept Henric uit.

‘Ga jij je maar lekker warmen schat. Je moet het wel koud hebben!’ zegt Katherina liefdevol. Henric gaat wat dichter naar het vuur toe en warmt zichzelf.

‘Zoon, aangezien je nog geen leraar hebt, heb ik besloten je les te geven,’ zegt Abraham zonder op te kijken van zijn spel. ‘We beginnen met schaaklessen.’Henric loopt naar de schaaktafel toe.

‘Waarom moet ik eigenlijk leren schaken, vader?’ vraagt Henric.‘Dat is goed voor je denkvermogen. En mocht je later legeraanvoerder worden, dan moet je goed strategisch kunnen denken,’ zegt zijn vader.

Ondertussen is Katherina begonnen met het brood dat ze onderweg gekocht heeft te snijden.‘Komen jullie eten?’ roept ze.

‘Eet je brood, lieverd,’ beveelt Katharina.‘Oké moeder.’

‘Vanmiddag gaan we weer verder met de lessen, Henric,’ zegt Abraham. ‘Ik zal je leren lezen.’

‘En wat voor letter is dat, vader,’ vraagt Henric even later geïnteresseerd aan zijn vader.‘Dat is een “k”. Daarmee schrijf je het woord kaars,’ antwoordt Abraham.

‘En hoe schrijf je het woord “kaars”?’ ‘Dat komt de volgende keer. Het is nu weer genoeg voor vandaag. Ga nu maar naar bed toe?’ zegt zijn vader.

Na een lange, vermoeide dag gaat Henric slapen. Zodra zijn hoofd zijn kussen raakt, ligt hij al in dromenland.

Ook in de grote slaapkamer zijn de ouders van Henric in slaap gevallen. Ze zijn aan het einde van een lange eerste dag.

De Familie Dumonceau