MeesterzetMeesterzet

Deel 1.2Deel 1.2

Hoe laat was het? Narcissa schoot wakker uit een verwarde droom. Een droom waarin Kyle haar gekust had, waarna zijn hoofd plotseling veranderde in die van haar vader, die ze zich slechts kon herinneren van foto’s. “Shit. Half 7.” Mompelde ze binnensmonds.

Narcissa ademde langzaam uit en beet op haar lip. De droom had zó echt geleken. Maar het was weer gewoon een onnozele droom. Waarom zou Kyla háár kussen. En bovendien had ze geeneens tijd voor hem. Hoe knap en onweerstaanbaar hij ook was, Dillian en Belinda gingen voor. Ze schudde haar hoofd en probeerde weer helder na te denken. Half 7. Om kwart voor moest ze Dillian wekken, in bad doen en daarna in de speelhoek zetten. Om 7 uur moest ze Belinda wekken en zeggen dat ze zich moest douchen. Daarna gelijk eten klaarmaken en wachten op Belinda. Ochtenden waren nooit rustig. Gelukkig waren ze niet chaotisch, dat kon Narcissa er namlijk niet bij hebben.

De badkamertegels voelden koud aan onder haar voeten en een rilling liep langs haar ruggengraat. Haar rug voelde stijf aan van het nachtje slapen op de bank. Had ze maar niet zo dwars gedaan en gewoon haar bed ingekropen. Niets meer aan te doen, misschien zou een warme douche helpen.Narcissa stelde de douche in en kleedde zich uit. Ongeduldig wachtte ze tot het water warm genoeg zou zijn.

Ze kroop onder de douche en liet de warme stralen over haar lichaam glijden. De warmte ontspande haar spieren en lieten haar bloed sneller stromen. Het was een heerlijke ochtend en ze moest moeite doen om niet te gaan zingen. Ze had een fijn zusje, een leuk broertje en haar cijfers waren prima. Ze was niet een van de populairste, maar ze was nou ook niet echt een buitenbeentje. Ja, het was dan wel zo dat haar broer en zus haar soms belemmerde in dingen, maar over het algemeen lachte het leven haar toe.

Zuchtend zette ze de douche uit en droogde zich af.

Ze had een behoorlijke outfit uitgezocht en keek hoe het haar nou stond. Zou ze opvallen? Zou Kyle haar nu zien?Ze glimlachte onzeker naar haar spiegelbeeld en bedacht dat een beetje lipglos wel leuk zou zijn. Als ze de stad in ging, zou ze het kopen, beloofde ze haar spiegelbeeld.“Kom op, Cis. Op naar Dillian. Tijd om leven in de brouwerij te brengen.”Zonder haar spiegelbeeld nog maar een blik te gunnen, liep ze de badkamer uit.

“Dillian,” Fluisterde ze zachtjes,”tijd om wakker te worden.” ze boog zich over de bedrand en glimlachte vertederd. Dillian hoefde zich nog geen zorgen te maken om zijn haar. Al zou het prima wat korter mogen.“Cissa, goedemorgen!” Opgewekt keek hij haar aan. “Goedemorgen Dillian. Je gaat in bad, oké?”“Prima.” Ze tilde Dillian op en liep naar de badkamer.

Dillian droomde nog verder, maar klampte zich angstig vast toen Narcissa de badkraan opendraaide.“Dillian hoeft niet gewassen te worden. Dillian is schoon! Kijk maar!” “Nee viezerd, gister ben je ook niet in bad geweest. Het is de hoogste tijd jongeman. Dillian gaat gewoon in bad.”Dillian giechelde en wiebelde heen en weer.“Dillian wil niet! Cissa moet dan ook.”

“Als Dillian braaf doet in bad, mag hij straks met Hophop spelen.”Dillian sloot zijn ogen en liet schoorvoetend toe dat Narcissa hem waste. Toen ze klaar was en hem even later afdroogde, zei Dillian vrolijk; “Nou Cissa, dat was niet zo erg. Mallert!”Narcissa glimlachte naar haar broertje en kleedde hem aan.“Je hebt het goed gedaan Dillian. Nou gaan we naar de speelhoek en dan mag jij met Hophop spelen.”

Narcissa zette haar broertje voorzichtig in de speelhoek en liep weg.Dillian begon vrolijk alle kleuren op het kleedje op te noemen, in het Nederlands én in het Engels.

Narcissa bracht hem Hophop en liet hem alleen. “Hophop was een paardje. Een paardje met een staartje. Het paardje had een zadeltje van leer. Dan had de ruiter niet zo’n zeer. Het zadeltje was rood. Maar de maker van het zadeltje was dood. Het ruitertje van dit paardje hier. Ging eens naar Schieralkvier. Daar liet hij het paardje stallen. En ging zelf naar de wallen. Het ruitertje kwam niet meer bij het dier. Het paardje ging toen naar een man die stonk naar zeewier.”

“Belinda, wakker worden, schone slaapster.”Slaapdronken keek Belinda op.“Oh, ben jij het, Cissy. Is het al 7 uur dan?” Narcissa knikte naar haar.“Kom, je bed uit. Vergeet hem niet op te maken, anders word Nanny boos. Wel een beetje tempo maken, anders kom je te laat op school.”

“School. Jesses.” Belinda kroop haar bed uit en veegde de slaap uit haar ogen.“Mag ik niet ziek zijn, Cissy? Alsjeblieft? Alleen vandaag?”Narcissa keek haar zusje ontdaan aan. “Jij gaat gewoon naar school als je niet ziek bent. Er zijn zat meiden zoals jou die maar wat graag naar school willen gaan.”“Vast. Misschien willen ze wel ruilen.”

“Goedemorgen Belinda. Je ziet er wakkerder uit.”Narcissa pakte haar kommetje op en liep ermee naar de grote tafel.

“Cissy, we hebben vandaag een optreden. En ik mag niet meedoen. Het duurt de hele dag, nou kan ik eigenlijk gewoon th-”“Nee Belinda. Jij gaat gewoon naar school. Pak je schaaltje, ik zal je zo wel brengen.”Belinda keek Narcissa beteuterd aan, en moest zichtbare moeite doen om niet te gaan huilen.

“Ik snap het niet, Belin. Waarom wil je niet naar school? Je had er juist zo’n pret in dit schooljaar. Je cijfers zijn prima, juf Dorien vind je een leuk meisje en heeft niets over je te klagen. Waarom wil je dan persé thuisblijven?”“Omdat,” Begon Belinda, “ik me niet zo lekker voel. Ik heb een beetje buikpijn.”Narcissa dacht na. Belinda was echt dol op school. Althans, ze zei dat ze bendes vriendinnetjes heeft. Was er misschien een jongen die ze leuk vond en een briefje had gestuurd? Was ze daarom misschien zenuwachtig?

“Is het een jongen, Lin-Lin? Heb je hem een briefje gestuurd en ben je zenuwachtig op het antwoord?”Belinda verslikte zich en de tranen sprongen in haar ogen.“Eh..”Narcissa glimlachte,”Lin, ik heb dat ook gedaan. Niet zenuwachtig zijn hoor! Een jongen vind het juist leuk om te horen dat een meisje hem leuk vind.”Belinda knikte schuchter.

“En wat als ze achter je rug daar over praten?” Belinda keek haar zus aan.“Dan zou je gewoon naar school gaan met opgeheven hoofd en je er niets van aantrekken.”Belinda schoof met een bleek en benauwd gezichtje haar kommetje opzij en zei zachtjes; “Ik heb, geloof ik, niet zo’n honger.”

Belinda beet op haar lip om de tranen binnen te houden, maar het ging moeilijk. Nog voordat ze de kamer uit was stroomden de tranen al over haar wangen.“Linda! Wacht. W-”De voordeur sloeg met een knal dicht.

Narcissa klemde haar lippen op elkaar en fronste haar voorhoofd. Wat was er met Belinda aan de hand? Waarom wou ze niet meer naar school? Was er inderdaad een jongen wie ze een briefje had gestuurd, of vielen de jongens haar juist lastig? Maar Belinda kon altijd prima van zich af bijten en iedereen vond haar ook aardig.Narcissa pijnigde haar hersenen, maar kon er niet uitkomen. Ze zou eens met de juf van Belinda bellen, om te vragen of zij misschien meer wist. En de Nanny. Misschien had de Nanny wel iets aan haar gemerkt. Narcissa ruimde de kommetjes op en ging naar Dillian toe.