10G Robeyn1.2

Zuchtend kijkt Noa naar het lege bord voor haar neus. De koffiekoek heeft gesmaakt, maar de vraag is hoe lang ze nog eten kunnen betalen. De koelkast is intussen nog maar halfvol…

Zelfs voor hondenvoer is er geen geld meer. Noa heeft dan maar de mand koffiekoeken op de grond gezet, maar de puppy’s lijken er niet van te willen eten.

Wanneer ze de vuilniszak buiten gaat zetten, hoort ze het zieliger gejank van de twee hondjes, en kijkt met medelijdende blik naar beneden. Ze hoopt maar dat Kristian snel promotie maakt, want ze kunnen het geld echt wel gebruiken.

Als Noa zich omdraait om weer naar binnen te gaan, hoort ze één van de keffende geluidjes plots overgaan in luid geblaf. Ze kijkt om, en ziet een prachtige golden retriever achter haar aan lopen.

“Medea? Wat ben jij een prachtige volwassen hond geworden, meid!”Ze aait de hond speels over haar buik.

Gelukkig lijkt Medea, nu ze volwassen is, wel koffiekoeken te lusten, want ze valt meteen aan op de mand.

Maar er is nog beter nieuws: op dat moment komt Kristian thuis, met een grote lach op zijn gezicht.“Ik heb promotie gemaakt!”, roept hij al voordat hij het autoportier goed en wel heeft opengegooid.

Noa loopt op hem af en omhelst hem stevig.“Dat is fantastisch!”, roept ze uit, “Nu kunnen we eindelijk weer eten kopen, wat voer voor de honden,… en dan moet ik straks nog gaan werken, misschien maak ik ook wel promotie!”

Ze zou nog veel meer willen zeggen, als ze onderbroken wordt door de claxon van haar carpool. Ze loopt naar binnen, schiet in haar werkkledij en snelt naar de auto, waar de chauffeur haar ongeduldig zit op te wachten.

Als ze enkele uren later weer thuiskomt, heeft ze jammer genoeg geen promotie gemaakt. Met een sip gezicht loopt ze naar binnen. Maar die blik verdwijnt meteen weer, wanneer ze…

Kristian in zijn ondergoed uit bed ziet komen.“Hallo, schat. Ik heb speciaal op je gewacht, om je na een middag hard werken wat ontspanning te bezorgen. Ga maar liggen, ik verwen je wel!”

“Zo, en wat had meneer dan wel in gedachten?”, glimlacht Noa verleidelijk, terwijl ze op bed gaat liggen.“Vertrouw me, ik zeg alleen dat het heel gezellig gaat worden…!”, antwoordt Kristian.

“Mmm, dat begint al goed…”, zucht Noa, wanneer Kristian bij haar op bed komt liggen, “Maar wel een beetje warm… misschien moet ik mijn kleren maar eens uittrekken?”“Dat is het beste idee dat ik vandaag al gehoord heb!”, grijnst Kristian, en hij begint al aan haar T-shirt te trekken.

Even later verdwijnen ze samen onder de dekens. En de rest van de nacht… die wordt inderdaad heel gezellig!

De volgende ochtend komt Noa met een grote glimlach de kamer in: “Jij hebt me vannacht verwend, nu is het mijn beurt. Ga maar zitten, ik breng je ontbijt wel!”

Even later zitten ze allebei te genieten van een rijkelijk belegd boterhammetje, als Noa dan toch opeens dé vraag stelt: “Kris, hoe denk jij eigenlijk over kinderen?”

Kristian trekt een bedenkelijk gezicht: “Ik en dol op kinderen, schat, maar of dat nu al moet…? Gisteren hadden we nog niet eens genoeg geld om hondenvoer te kopen! Nee, voor mij hoeven kinderen de eerste tijd nog niet!”

Daarmee is voor Kristian het gesprek afgelopen, en hij neemt rustig nog een hap van zijn boterham. Noa is er minder gerust op: wat als hij nu écht helemaal geen kinderen wil???

Gelukkig hoort ze even later haar carpool toeteren, en kan ze dus even haar gedachten op iets anders richten.

Kristian daarentegen, heeft heel andere plannen: “Medea, baasje bedenkt net iets: jij kan zelf het geld voor je hondenvoer verdienen! En zo houden het baasje en het vrouwtje meer geld over om spulletjes te betalen voor een baby’tje!”

Hij neemt meteen de krant, en gaat op zoek naar een huisdierenbaan: “Mmm… iets in de Beveiliging is misschien wel wat voor Medea…”

Voor haar eerste promotie moet Medea het bevel ‘blijf’ kennen, en Kristian oefent de rest van de avond met haar.

Enkele uren later komt Noa uitgeput thuis van haar werk. Ze heeft geen promotie gemaakt omdat ze zo met het gesprek van vanochtend in haar hoofd zat…

“Morgen praat ik er met Kristian over!”, besluit ze voor ze in haar bed stapt, “Hij weet toch ook dat we kinderen nodig hebben voor de challenge!”

Maar de volgende ochtend is Kristian alweer voor dag en dauw op. Hij zit net nog een restje spaghetti van de vorige avond te eten, als hij zijn carpool hoort toeteren. Verschrikt springt hij op, is het al zo laat?

Hij schiet in zijn werkoutfit, geeft Noa – die net wakker geworden is – een vluchtige zoen, en spurt naar de legerauto die al staat te wachten. En daardoor merkt hij niet…

… hoe Noa binnen met een ongerust gevoel over haar buik wrijft.“Ik zal toch nog niet zwanger zijn, zeker? En dat terwijl Kristian misschien helemaal nog niet klaar is voor een kind!”

Maar de bevestiging komt al snel…“O nee, hoe moet ik dit aan Kristian gaan uitleggen? Misschien wordt hij kwaad als hij weet dat ik zwanger ben, misschien laat hij me wel staan…”

“Ik kan het maar beter voor hem proberen verbergen!”, besluit ze, “Maar dan moet ik wel nieuwe, wijdere kleren hebben. Dit T-shirt spant te erg om mijn buik, hij ziet het zo!”Ze roept Medea, en samen wandelen ze naar de kledingwinkel.

Na even in de rekken met zwangerschapskledij gesnuffeld te hebben, heeft Noa helemaal gevonden wat ze zoekt. Ze loopt naar de kassa, betaalt, en trekt haar nieuwe outfit meteen aan.

*En vraag me niet hoe het komt, maar vanaf het moment dat ze op de kavel kwam, had ze opeens een nog dikkere buik

“Hé, Noa! Blijkbaar ben je al druk bezig geweest voor de volgende generatie?”Noa draait zich verbaasd om, en kijkt recht in het vrolijke gezicht van Wendy: “Vertel! Wie is de gelukkige?”

“Kristian…”, zucht Noa, “Maar het is nog maar de vraag of hij er wel zo gelukkig mee zal zijn!”

“Waarom niet?”, vraagt Wendy, terwijl ze zich samen met Noa in een zetel laat zakken, “Kristian De Haes leek me een prima kerel, waarom twijfel je zo aan hem?”

“Tot een paar dagen geleden hadden we geldproblemen. Dat is nu gelukkig wel in orde.”, vertelt Noa met een verveelde trek om de mond, “Maar gisteren zei hij me dat het nog helemaal geen goed moment was voor kinderen. Stel je voor dat de we opnieuw in geldnood raken!”

“En net nu ontdek ik dat ik zwanger ben! Wat als hij me nu opeens laat staan, met een kind, twee honden en amper een cent op zak?”

Wendy glimlacht geruststellen: “Kristian maakt zich alleen maar zorgen om jou en mogelijke kinderen, Noa. Wat hij bedoeld moet hebben, is dat hij nu nog geen kind wou, maar wel als jullie wat meer geld hebben!”

“Wees gerust, meid: Kristian springt een gat in de lucht als je hem zo meteen vertelt dat hij vader wordt!”, zegt ze nog, voordat de twee vrouwen afscheid nemen.

Nog maar half gerustgesteld komt Noa weer thuis. Wendy’s uitleg klonk best aannemelijk, maar zij heeft natuurlijk Kristians reactie gisteren niet gehoord…

Ze besluit eerst maar even een lekker warm bubbelbad te nemen. Kristian is toch nog niet thuis, en intussen kan ze nog even lekker ontspannen voor ze het hem vertelt.

Maar wanneer ze uit bad komt, is Kristian nog steeds niet thuis. Ze kruipt dan nog maar even in bed, want de wandeling naar de kledingwinkel heeft haar wel uitgeput.

Terwijl Noa slaapt, is Bruno opgegroeid tot een mooie volwassen hond. En gelukkig kan hij het nog steeds goed vinden met Medea.

Zo goed zelfs, dat ze meteen meewerken tot het volbrengen van Noa’s levenswens!

Wanneer Kristian thuiskomt van zijn werk – mét promotie – kijkt hij vreemd op als hij opmerkt dat Noa in het midden van de dag nog in bed ligt.“Ze zal toch niet ziek zijn? Ik zal haar maar eens goed verwennen met een paar lekkere tomaat-mozzarellabroodjes!”

Net op het moment dat hij het eten op de tafel wil zetten, hoort hij Noa’s stem achter zich: “Kris? Ik denk dat ik je iets moet vertellen…”

Verheugd loopt Kristian op haar af: “Ben je…”Maar hij wordt meteen onderbroeken door Noa: “Ik weet dat we nog niet genoeg geld hebben en ik weet ook dat je nog niet klaar bent voor een kind… maar ik ben nu zwanger en… ik wil de baby graag houden…”

Kristian ziet de tranen in de ogen van zijn verloofde blinken, en neemt haar handen vast: “Noa’tje… dacht je nu echt dat ik nog geen kinderen wou? Weet je, toen we een paar dagen geleden nog amper geld hadden zei ik dat ik nog niet toe was aan kinderen, omdat ik vreesde dat we daarvoor ook niet genoeg geld zouden hebben.”

“Ik weet toch ook wel hoe gek jij bent op kinderen, dat we er nodig hebben voor de uitdaging, en…”

“… dat ik dolgelukkig ben dat je zwanger bent!”Hij buigt zich naar haar buik, en legt er voorzichtig zijn hand op: “En blijkbaar vindt de kleine het daar ook wel allemaal in orde!”Hij richt zich weer op: “Ga nu maar wat eten, jij en de baby mogen niks tekort komen!”

Noa gaat aan tafel zitten, ze heeft inderdaad een reuzenhonger. Want na de eerste boterham volgt er nog een tweede…

… en een derde! Noa staat te lachen van opluchting, terwijl ze haar derde boterham eet. Kristian was inderdaad dolblij met de zwangerschap, waar heeft ze zich ook zorgen over gemaakt?

Terwijl Noa na het eten weer in bed kruipt, vertrekt Medea voor het eerst naar haar huisdierenbaantje. Kristian was eerst even bang dat ze niet zou willen, maar bij het horen van het getoeter van de carpool, loopt de hond meteen naar buiten.

Hij blijft nog even buiten staan kijken tot de auto uit het zicht verdwenen is, doet nog enkele huishoudelijke klusjes en kruipt dan gezellig bij Noa in bed.

Hij kruipt dicht tegen haar aan, en legt zijn hand op haar buik. Niet te geloven dat hij vader wordt!

Rond een uur of drie wordt Noa gewekt door het geblaf van Medea, die thuiskomt van haar werk. Ze had gedacht dat ze hond wel moe zou zijn, maar die begint meteen als een gek rond het huis te rennen.

“Gek beest ook!”, lacht Noa terwijl ze een pizza uit de diepvries haalt. Sinds ze zwanger is, kan ze gewoon blijven eten. Eender wat, als het maar lekker en veel is!

Tijdens het eten voelt ze opeens een pijnscheut in haar buik, en met een ruk zit ze rechtop. Was dat wel normaal? Ze begint verder na te denken: “Onze leefomstandigheden zijn inderdaad verre van perfect, en de stress die ik de afgelopen dagen gehad heb zal ook wel niet echt goed geweest zijn voor de baby!”

Ze schrokt haar pizza naar binnen, en probeert zichzelf wat af te leiden door de krant te lezen. Maar ze krijgt die ene gedachte toch niet uit haar hoofd: “Wat als er iets mis is met de baby…?”

“Weet je wel dat je mooi bent, als je daar zo zit?”Lachend staat Kristian opeens achter haar. Hij trekt haar op en zoent haar teder: “Ik moet naar mijn werk vertrekken, zorg goed voor jezelf hé schat!”

Hij buigt zich naar haar buik: “En jij een beetje rustig zijn met mama, hé?”Daarna richt hij zich weer tot Noa: “Als er iets is: je hebt het nummer van mijn werk, je hebt maar te bellen!”

Noa knikt, maar besluit in zichzelf dat ze Kristian toch niet zal vertellen wat ze daarnet voelde. Hij zou zich alleen maar ongerust maken en niet naar zijn werk willen vertrekken. En het geld moet natuurlijk wel binnenkomen.

Van zodra Kristian naar zijn werk vertrokken is, kruipt ze opnieuw in bed. Met slapen kan ze niks verkeerds doen, en bovendien sproken er dan niet de hele tijd zo’n enge gedachten door haar hoofd.

Een paar uur later stapt Kristian fluitend uit de auto. Hij heeft promotie gemaakt, en bovendien heeft hij een verrassing voor Noa. In gedachten ziet hij haar verbaasde gezicht al voor zich.

“Maar eerste douchen!”, loopt hij meteen door naar de badkamer, “Ik stink een uur in de wind, op deze manier kan ik echt niet bij Noa aankomen!”

Meteen wanneer Kristian de kamer binnenkomt, schiet Noa wakker: “O, hey Kris! Al terug van je werk?”

“Absoluut!”, lacht Kristian, “Ik heb promotie gemaakt… en daarom heb ik het me ook kunnen permitteren om een leuke verrassing voor je mee te brengen!”Noa kijkt hem lachend aan: “Kom maar op, ik ben dol op verrassingen!”

Maar al had ze veel verwacht, toch weet ze even niet waar ze het heeft als Kristian opeens een prachtige gouden ring uit zijn zak haalt, en hem om haar vinger schuift.“Kris…waar heb je die vandaan gehaald…?”, weet ze nog uit te brengen.

“Gestopt bij de juwelierszaak!”, lacht Kristian, “Ik loop al een paar dagen te kijken naar een paar ringen die ik echt geweldig vond. En vandaag had ik genoeg verdiend om ze allebei te kunnen kopen!”Hij haalt een tweede ring uit zijn broekzak: “Als mevrouw zo vriendelijk zou willen zijn om deze om mijn vinger te schuiven?”

Met trillende handen doet Noa de ring bij Kristian aan.“Dan zijn we nu officieel man en vrouw… zin om een klein huwelijksfeestje te houden?”, vraagt ze met een guitige blik in haar ogen.

Even later liggen ze druk hun huwelijk te vieren op het bed. Aan de vreemde steken in haar buik denkt Noa even niet meer, daarvoor geniet ze veel te veel van dit moment.

Na de vrijpartij blijft Noa alweer in bed liggen, de hele activiteit heeft haar vreselijk uitgeput. Intussen neemt Kristian alle huishoudelijke klusjes op zich.

Hij vindt het helemaal niet erg om nu voor het huishouden in te staan. Zolang Noa maar goed genoeg rust, en de baby – zowel nu als binnenkort – alles krijgt wat hij nodig heeft.

Als hij even later naast Noa in bed kruipt, hoort hij haar zachtjes kreunen.“Noa? Gaat alles wel goed met je, schat? En met de baby?”, vraagt hij ongerust.

“Ik weet het niet… ik heb zo’n steken in mijn buik…”, mompelt Noa, “En ik heb nog meer dan een maand te gaan…”

Kristian kruipt wat dichter tegen haar aan, en legt zachtjes zijn handen om haar buik: “Probeer nog wat te slapen, Noa. Als het morgen nog niet beter gaat, bel ik de dokter.”Noa knikt gerustgesteld, draait zich om en valt opnieuw in slaap.

Maar Kristian was helemaal vergeten dat hij de volgende ochtend moest werken!“Noa, ik moet naar mijn werk! Je weet me te bereiken als er iets is, en anders moet je de dokter bellen, dat weet je hé?”, zegt hij nog tegen zijn vrouw voordat hij naar buiten snelt.

Noa besluit het maar rustig aan te doen vandaag. Ze begint de dag alvast met een warm schuimbad, want ze voelt dat de baby daar net zo rustig van wordt als zij. De steken in haar buik zijn al een stuk minder dan gisteren.

“Het komt wel goed hé, kleintje!”, zegt ze tegen haar buik, terwijl ze even later met een boterham aan tafel zit, “Je blijft hier nog wel even zitten, toch?”

Maar ze heeft de woorden amper uitgesproken, of er schiet alweer een felle pijnscheut door haar buik.

En dit keer blijft het niet bij één. In sneltempo volgen de steken elkaar op, en Noa grijpt met een van de pijn verwrongen gezicht naar haar buik: “Nee, het is nog te vroeg! Het is nog een maand te vroeg…”, is het enige wat ze nog weet uit te brengen.

“Blijf dan tenminste toch zitten tot je vader thuiskoooooooomt!”, gilt ze terwijl de pijn steeds maar erger wordt. Maar ze beseft heel goed dat Kristian nog niet zo lang vertrokken is, en pas laat in de middag zal thuiskomen.

En dan houdt ze opeens een kindje in haar armen!“Je bent zo klein…”, fluistert ze, “Maar zo mooi…”

Ze schikt het minimensje wat beter op haar arm, zodat het meisje stopt met huilen.“Je bent helemaal een kopietje van mij, kleine Elena!”

Een tijdje blijft ze als verdwaasd staan met de baby in haar armen. Wat doe je met zo’n klein kindje? Ze hebben nog niet eens een wiegje gekocht, en zeker een baby als Elena moet goed warm gehouden worden!

Wanneer Kristian een paar uur later van zijn werk thuiskomt, valt zijn blik eerst op Noa die uitgeteld op bed ligt, en dan pas…

… op het kleine meisje dat naast haar ligt.“Is ze oké?”, is het eerste wat hij vraagt.

“Ik weet het niet, Kris. Ik weet alleen nog dat ik haar nog net op bed heb kunnen leggen, daar na is alles één grote, zwarte vlek.”, fluistert Noa met tranen in haar ogen, “Ik heb zelfs de dokter nog niet kunnen bellen…”

Kristian loopt naar zijn vrouw toe, en neemt haar in zijn armen: “Dat komt in orde, lief. Ik bel de dokter voor jouw en Elena.”Wanneer hij haar ongeruste gezicht ziet, voegt hij eraan toe: “Bekijk haar, Noa! Ze ziet er kerngezond uit! Het komt wel goed.”

Noa klemt haar armen nog beter om Kristian heen, en blijft steeds diezelfde woorden voor zichzelf herhalen: “Het komt wel goed, het komt wel goed…”

Tot de volgende keer!!!