onverwachte ontdekkingen en een pittige confrontatie

hoofdstuk 4

Deel 3

Het lijkt wel alsof Iris uit haar lichaam stijgt en vanaf boven neerkijkt op zichzelf. Ze ziet hoe haar toch al bleke gezicht wit wegtrekt, haar ogen groter en groter worden en hoe haar borstkas wild op en neer gaat door haar snelle ademhaling.

Haar mond is droog, haar lichaam is als versteend en haar hart gaat als een gek tekeer in haar borstkas. Ze weet niet wat ze moet zeggen. Valt er eigenlijk wel iets te zeggen? Ze staat compleet machteloos tegenover Nora.

Nora, haar dochter. Iris slikt moeilijk. O God, haar dochter… een moordenares… En dat is allemaal haar schuld. Ze zet alles op een rijtje. Als ze in de rouwperiode na de dood van haar man niet zo egoïstisch was geweest, maar in plaats daarvan bij Nora was gebleven dan…

Die gedachten was toentertijd niet eens bij haar opgekomen. Ze stond aan het begin van haar rijzende carrière en ze deed er alles – echt alles - aan om die in stand te houden. En daarbij… ze kreeg gevoelens voor Nico en ze wilde zo vaak als dat mogelijk was bij hem zijn.

En nu heeft ze ook nog het bed gedeeld met Stephan. Geen wonder dat Nora haar zo haat. Ze heeft zich vreselijk gedragen. Iris kijkt op en schrikt van de angstige blik in de ogen van Nora. En nu beseft ze dat Nora al het hele weekend zo kijkt: angstig, niet gevoelloos, zoals zij dacht.

“Ik heb iemand vermoord.” Prevelt Nora. “Dat zal ik mezelf nooit kunnen vergeven.” In andere omstandigheden zou Iris haar dochter nu in de armen nemen, maar op dit moment lukt dat niet en ze begrijpt niet helemaal waarom.

Dan vertrekt het gezicht van Nora. Ze grijpt met beide handen naar haar buik. Iris ziet hoe ze, recht voor haar, in elkaar zakt. Een paar seconden is Iris te verdoofd om actie te ondernemen, maar als Nora begint te kreunen van de pijn, lijkt ze te ontwaken.

Binnen een minuut staan Nico, Stephan, Thom en Lotte in de keuken. Stephan ontfermt zich over haar, maar Lotte duwt hem opzij. “Laat mij even kijken, Stephan.” Lotte stelt een aantal vragen aan Nora, maar Nora kan geen woord uitbrengen, zo hard vecht ze tegen de pijn.

“Thom, kun jij een dokter bellen?” Thom knikt en snelt zich naar de dichtstbijzijnde telefoon. “Nico, wil jij mij helpen Nora naar haar bed te dragen? Ze moet plat.” Iris en Stephan blijven alleen achter in de keuken. Ietwat confuus.

“Wat gebeurde er?” Vraagt Stephan met schorre stem. Iris slikt de vieze smaak in haar mond weg en haalt vervolgens diep adem. “Ze weet het.” Antwoordt ze.

Ongeveer een uur later is dokter van Dijk vertrokken. Nora ligt versuft op haar bed, met haar klamme hand in die van Lotte, die aan de rand van haar bed zit. “Hoe voel je je?” Vraagt Lotte.

“Moe, slap, maar beter dan daarnet.” Lotte knikt, laat de hand van Nora los en zucht. “Is er iets?” Vraagt Nora, die merkt dat Lotte iets dwarszit. “Dokter van Dijk vertelde me dat je bloeddruk te hoog was.” “O.” Reageert Nora.

“Daardoor kreeg je buikpijn. Je was vast ook misselijk, nietwaar?” “Ietwat. Het was vooral de buikpijn. Goh, wat een vreselijke pijn.” “Weet je waarom je bloeddruk steeg?” “Ik had een nogal verhit gesprek met mijn moeder. Het was…”

Nora denkt terug aan een uur geleden. De woede, de haat, de angst om de gevolgen… “Nora?” Haalt Lotte haar vriendin uit haar gedachten. “Weet je dat je zwanger bent?” Even zegt Nora niets, dan besluit ze het maar toe te geven: “Ja, dat weet ik.”

“Waarom heb je dat niet verteld?” Lotte is ontzet. Ze dacht dat Nora haar altijd alles vertelde. “Je bent al ruim twee maanden zwanger!” Nora wendt haar blik af. Ze ziet en weet dat ze haar vriendin gekwetst heeft.

“Ik schaamde me ervoor.” “Waarom? Wil je dan geen moeder worden?” “Jawel! Maar…” Nora laat een diepe zucht uit haar mond ontsnappen. “Het kindje is niet van Stephan.” Lotte heeft het gevoel alsof ze achterover valt.

“Wat?!” Nora buigt haar hoofd. Ze wilde dit juist aan niemand vertellen. Ze moest eerst met haarzelf in reine komen. Ze moest er eerst achter zien te komen wat ze nu precies wil, met haar leven, met Stephan.

Maar door alle ontwikkelingen omtrent haar moeder, Stephan en Thom raakte ze nog meer in de war. Vrijdagochtend zag ze dit weekend nog als een tweede kans, een nieuw begin. Vrijdagavond leek dit weekend ineens het einde van haar leven. Alles is veranderd.

“Maar… van wie is het dan?” Onderbreekt Lotte haar gedachten en verbreekt daarmee de ijzige stilte. Nora moet haar vriendin in vertrouwen nemen. Zij is haar enige en beste steun. En daarbij, ze kan dit Lotte niet langer verzwijgen. “Van Thom.”