gevaarlijke leugens en een startend onderzoek

hoofdstuk 2

Deel 1

En ja, hoor. Een uur later zit iedereen bij elkaar in de zitkamer. Allemaal zijn ze ruw uit hun slaap gehaald door Iris en vliegensvlug in hun kleren geschoten. Nico zit naast Iris op de bank, terwijl hij haar ijskoude handen vasthoudt.

Op de andere bank zitten Nora en Stephan. Nora, die kaarsrecht en met een wazige blik voor zich uit staart, negeert de aanwezigheid van Stephan, die dicht naast haar zit. Thom staat achter de bank waar Nora en Stephan op zitten en kijkt neer op Nora’s kruin.

Allemaal hebben ze slecht geslapen. En allemaal om een andere reden. Dan loopt er een man de zitkamer binnen. Hij stelt zich voor als rechercheur Morris. Hij is degene die de leiding over de zaak heeft gekregen.

“Zo, fijn dat u er allemaal bent.” Begint rechercheur Morris. “Gisteravond, rond de klok van elf uur, is Maria van Hoeck bruut om het leven gebracht. Om precies te zijn, ze is met een hard voorwerp meerdere keren op het hoofd geslagen.

De dader had, naar mijn inzicht, dus geen enkel berouw.” Rechercheur Morris opent een donkerblauw mapje. “Een uur daarvoor, rond de klok van tien uur, was Maria van Hoeck op uw feest, nietwaar, mevrouw Grootendaehl?”

Iedereen kijkt Iris aan. Nico knijpt even in haar hand, als teken dat hij er voor haar is. “Dat klopt.” Antwoordt Iris koel. “Maar ze was niet uitgenodigd?” “Dat was ze niet, nee.” “Wat kwam ze dan op uw feest doen?”

Iris werpt een vluchtige blik op Nico. “Ze bedreigde mijn vrouw.” Antwoordt Nico. “Waarmee, mevrouw Grootendaehl?” Vraagt rechercheur Morris aan Iris, Nico verder negerend.

“Het ging zo snel.” Zegt Iris peinzend. “Ze wilde iets onthullen, een geheim of zo… Ik weet het niet precies meer.” Iris voelt Stephan’s blik in haar huid prikken, maar ze weigert hem aan te kijken.

“Ze wist dus iets van u waarmee ze u te schande kon maken?” Vraagt rechercheur Morris door. “Ik denk het.” Iedereen hier in deze kamer, uitgezonderd rechercheur Morris, was aanwezig bij de bedreiging van Maria naar Iris, maar niemand lijkt Iris te willen corrigeren.

Het lijkt wel alsof ze bang zijn, of misschien weten ze de precieze woorden van Maria niet meer. Rechercheur Morris kijkt in zijn mapje. “Dat zou niet vreemd zijn. U bent een bekend persoon. Meneer de Laathe,” Rechercheur Morris richt zich nu op Nico.

“Maria van Hoeck was uw ex-vrouw?” Nico knikt. “Dat klopt.” “Kon het zo zijn dat ze jaloers was op uw huidige vrouw? Dat ze wraak wilde nemen, omdat u nu met haar getrouwd bent?” “Om eerlijk te zijn, meneer Morris, denk ik daar zelf ook zo over.”

“Goed.” Rechercheur Morris staat op. “Ik wil iedereen graag even apart spreken. Tot die tijd mag niemand het huis verlaten.” “Maar meneer Morris,” Roept Iris geschokt. “U denkt toch niet dat iemand hier Maria heeft vermóórdt?”

“Daar kan ik nu nog geen uitspraak over doen, mevrouw Grootendaehl. Ik moet met alles rekening houden, dat is de procedure.” “En hoelang gaat dat duren?” Jammert Iris. “Vanavond gaat mijn nieuwste film in première en daar moet ik bij zijn, natuurlijk.”

“Nou, dan stel ik voor dat we maar meteen van wal steken, nietwaar? Komt u mee, mevrouw Grootendaehl?” Iris staart rechercheur Morris verbluft aan, maar zegt niets en

volgt hem de zitkamer uit. 

Stephan staat op, pakt Nora’s linkerhand beet en trekt haar overeind. “Zullen we even naar buiten gaan, een frisse neus halen?” Nora schudt haar hoofd en trekt haar hand los uit die van Stephan.

“Wat is er toch met je? Waarom ga je niet even mee?” Stephan kijkt naar zijn verloofde, maar Nora lijkt niet te luisteren. Ze lijkt in een heel andere wereld te leven. Een wereld die onbereikbaar is voor hem.

Stephan probeert het nog eens. “Kom, ga even mee naar buiten. Dan kunnen we even rustig praten.” “Nee,” Zegt Nora dan. “Ik blijf liever hier.” “Ach, toe nou.” “Ik zei toch nee!” Schreeuwt Nora plotseling. “Laat me toch eens met rust!”