bruisende champagne en een brute moord

hoofdstuk 1

Deel 5

De volgende ochtend is iedereen nog in diepe slaap, als de deurbel gaat. Het huisteam, dat bestaat uit een huishoudster, een kamermeisje en een butler, is nog niet gearriveerd, mede omdat het afgelopen nacht zo laat is geworden en ze de ochtend vrij hebben gekregen.

Als er voor de derde keer op de bel wordt gedrukt, schrikt Iris wakker. Ze heeft ontzettend slecht geslapen. Ze komt overeind en kijkt op de wekker. Ze heeft precies drie uur geslapen en dat weet haar lichaam.

Spieren waarvan ze het bestaan niet eens wist doen zeer. De bonkende hoofdpijn verwijt ze ook aan te weinig slaap – ze vergeet met het gemak gewoon even dat ze, na dat gedoe met Maria, misschien iets te veel champagne heeft gedronken.

Nu is het acht uur in de ochtend en wordt er voor de vierde keer ferm op de deurbel gedrukt. Ze hoopt dat het iets belangrijks is, want nu het huisteam vrij heeft, heeft ze weinig zin om voor iets onbenulligs haar warme bed uit te komen. 

Iris loopt in haar nachthemd de trap af naar beneden en opent de voordeur. Voor haar staan twee politieagenten. Verschrikt kijkt Iris van de één naar de ander. “Het spijt me dat wij u zo vroeg moeten storen, mevrouw Grootendaehl,” Begint er eentje. “Ik ben Ralph de Jong en dit is mijn collega Rob Ouwehart.”

Iris heeft het plotseling ijskoud en slaat haar armen om zich heen. Het is slecht nieuws, dat weet ze zeker. “Kent u deze vrouw?” Iris kijkt naar de foto die agent De Jong laat zien. “Ja, dat is Maria van Hoeck.” Antwoordt Iris verward.

“Hoezo? Is er iets met haar gebeurd?” De twee agenten knikken tegelijk hun hoofd. “Haar ontzielde lichaam is een uur geleden gevonden, door een wandelaar en zijn hond.” Iris slikt en kijkt de agenten met grote ogen aan. “Ze is dood?”

Iris voelt zich misselijk worden. Gisteravond heeft ze Maria een hoop toegewenst, maar niet dit, niet de dood. “Dat klopt. En de reden dat wij bij u komen, is omdat mevrouw Van Hoeck is gevonden aan de rand van uw tuin en,” Agent De Jong stopt even.

“Omdat ze niet aan een natuurlijke dood is gestorven.” Iris hapt naar adem. “Bedoelt u dat ze is vermoord?” “Helaas wel.” Bevestigt agent De Jong. “En om u nog een reden te geven dat wij nu bij u op de stoep staan, is dat de lijkschouwer heeft bevestigt dat ze gisteravond rond elf uur om het leven is gebracht.”

Iris weet niet wat te zeggen, dus houdt ze zich maar voor dom. “Wat wilt u daarmee zeggen?” “U had gisteravond toch een feest in uw achtertuin? En mevrouw Van Hoeck is toch even langs geweest?”

Iris’ ogen worden groot. Ze stapt naar buiten. Het feit dat ze in haar nachthemd staat, deert haar niet. “Hoe weet u dat?” Vraagt ze schel. “Laten we voor het gemak maar even zeggen dat wij dat gewoon weten.” Antwoordt agent De Jong. “Maar aangezien er een lijk aan de rand van uw tuin is gevonden,”

“En omdat die persoon om het leven is gebracht, moet ik u en de andere bewoners in uw huis vragen om over een uur klaar te staan, want dan komt de recherche langs. Zij nemen de zaak verder van ons over.”

“Maar… U denkt toch niet werkelijk dat – dat wij er iets mee te maken hebben?” “Dat is aan de recherche om dat verder uit te zoeken, mevrouw. Zorg dat u over een uur paraat staat. Tot ziens.” De twee agenten draaien zich om en lopen terug naar hun auto, Iris verbluft achterlatend…