gevaarlijke leugens en een startend onderzoek

hoofdstuk 2

Deel 5

Aan het eind van de middag is Lotte gearriveerd. Het is prachtig weer en Nora en Lotte hebben op het terras bij het zwembad plaatsgenomen. “Ik ben zo blij dat je wilde komen.” Verzucht Nora. “Als die moord niet was gepleegd, was ik allang naar huis gegaan.”

Lotte legt haar hand op die van Nora. “Het spijt me dat het weekend zo is misgelopen.” “Tja,” Zegt Nora. “Erger dan dit kan het niet.” Lotte kijkt de tuin door. “Het is hier wel prachtig, Noor. Wat een schitterende tuin.”

“Daar moet ik je gelijk in geven.” Lotte glimlacht. “Ik ben blij dat je mij gebeld hebt. Ik heb al twee dagen een nachtdienst gedraaid, dus ik zie dit weekend echt als een vakantie.” “Ik hoop dat je je, ondanks alles, toch wat zult amuseren.

We kunnen wel een keer zwemmen of gebruikmaken van de jacuzzi.” Lotte knikt gretig. “Absoluut. Ik weet zeker dat je je morgen weer een stuk beter zult voelen. Ik zal je humeur weer eens wat opkrikken.”

Nora lacht. “Moet je zien! Ik ben een natuurtalent!” Nora geeft Lotte een plagerige duw. “Maar,” Zegt Lotte dan. “Is het echt goed als ik het weekend hier blijf? Ik bedoel, het is wel het huis van je moeder.”

“Natuurlijk.” Nora staat op en loopt naar het poolhouse. “En dit is je slaapplek.” Lotte kijkt er met grote ogen naar. “Dat meen je niet? In het poolhouse? Wat gaaf!” Lotte springt overeind en geeft haar vriendin een stevige knuffel.

“Ik ben blij dat het je bevalt.” “Ik ga even mijn koffer halen, die staat nog in de hal.” Nora schudt haar hoofd. “Dat is niet nodig. Laurent, de butler, brengt hem zo hiernaartoe.” Lotte is verbijsterd. “Er is hier een butler?”

Nora lacht. “Ja, ja, Lot. Welkom in de wereld van Iris Grootendaehl.” Lotte trekt Nora terug naar het terras en de twee vrouwen gaan weer zitten. “Maar vertel eens, wat zit je zo dwars? Er is meer, dat zie ik.”

“Je kent me te goed.” Zegt Nora. “Maar er is inderdaad meer.” Lotte kijkt haar vragend aan. “Het was de stomste fout ooit om dit weekend hiernaartoe te komen. En door die vervloekte moord zit ik hier ook nog eens vast!”

“Vreselijk, die moord. Heeft de recherche al een hoofdverdachte?” Nora schudt haar hoofd. “Het onderzoek is nog pril, maar ik heb toch het idee dat het stroef verloopt.” “Tja, ik heb er geen verstand van, maar volgens mij is elk begin moeilijk.”

“Ik hoop gewoon dat het zelf opgelost is, of desnoods dat we hier weg mogen. Ik wil mijn moeder niet meer onder ogen komen. Ik haat haar, Lot. Ik haat haar echt.” Lotte weet even niet wat ze moet zeggen.

“Noor, het is je moeder.” “Dat kan me niets schelen! Alles wat ik ooit voor haar voelde, is weg. Ik…” Nora’s stem waait weg in het kleine zomerbriesje. “Hoe komt dat toch? Waarom voel je zoveel haat jegens je moeder?”

Nora kijkt naar het puntje van haar pumps. “Maar dat is nog niet alles,” Zegt Nora, de vragen van Lotte negerend. Lotte schuift haar stoel wat dichter bij de tafel. Dan kijkt Nora haar aan. “De aller-stomste fout ooit was om ‘ja’ te zeggen op de vraag van Stephan of ik met hem wil trouwen.”