“Alleen een koelkast! Een koelkast verdomme!” gilt Brooke. “En nog een goedkope ook.” mompelt ze er nog snel achteraan.

Nick lacht. “Een koelkast?” Brooke fronst. “Een koelkast, ja.” “Kom op Brooke, alleen een koelkast, dat zal toch wel meevallen?” Brook schud haar hoofd. “Alleen een koelkast.”

Nick glimlacht. Brooke was altijd al een felle meid geweest. Een felle, optimistische meid. Zijn meid.

Als kinderen zaten ze bij elkaar in de klas. Als kinderen kenden ze elkaar al. Nick lacht als hij er aan terugdenkt. Altijd speelden ze vader en moedertje. De andere jongens vonden dat gek, en de meisjes lief. Ze zeiden altijd dat ze gingen trouwen, of ze kregen kinderen. Twee geboren familiesims.

Hij wist alles van hem en zij wist alles van haar. Ze hadden verkering, zeiden ze altijd. Ze hadden ook een geheime plek, waar niemand anders kwam. Nick vraagt zich af of die plek er nog steeds is. Of hij er hetzelfde uitziet. Hij word uit zijn gedachten opgeschrokken door Brooke. “Kom maar mee als je het niet gelooft.”

“Ik zei het toch?” Brooke kijkt Nick triomfantelijk aan. “Alleen een koelkast...” Het dringt nu pas echt tot Nick door. Geen badkamer, slaapkamer, woonkamer, eetkamer... niets. Alleen een koelkast. Een oude koelkast. “Brooke, zeg dat ze dit niet kunnen maken...”

“Brooke, dit kunnen ze niet maken he?” Brooke haalt haar schouders op. “Blijkbaar wel.” Nick kijkt haar hoofdschuddend aan. “Jij bent ook een eeuwige optimist he?” Brook lacht. “Nou pessimist, laten we eerst maar een baantje zoeken, misschien hebben we vanavond dan een bed om op te slapen.”

Na beiden de snelste baan -carrière muziek- gekozen te hebben, lopen ze snel weg. Net op tijd.

Als ze thuiskomen trekt Brooke met haar neus. “Hebben we al geld voor een douche?” Nick lacht. “Net. En voor een klein stukje keuken.” Brooke steekt enthousiast haar duim op. “Doen dan!”

Zo vind het douchen van Brooke even later in de zelfde kamer plaats als het koken van Nick. Af en toe spiekt hij naar het blote lichaam van zijn vrouw. Wat is ze toch prachtig... Verzucht hij.

Brooke laat het warme water genietend over haar bezweette lichaam stromen. Eigenlijk zijn Nick en zij altijd al verschillend geweest. Verlegen en Spontaan. Positief en pessimistisch. Opposites attrack is het liedje dat het beste bij ze past. Vinden ze altijd.

Als tieners waren ze het liefste stel van de school. Eigenlijk was iedereen verbaasd dat hun kinderliefde stand had gehouden, of eigenlijk zelfs serieuzer was geworden. Nick werd gepest, Brooke hielp hem. Brooke had moeite met school, Nick hielp haar. Ze hielden van elkaar, stonden altijd voor elkaar klaar. Het was allemaal zo vanzelfsprekend.

Ze hadden verkering. Of eigenlijk, nog steeds verkering.“Brooke, kom je eten? Je had toch zo'n honger?” Brooke lacht. “Ik kom Nick!”

Even later eten ze beiden een kommetje havermout. “Brooke?” begint Nick voorzichtig. Brooke kijkt hem vragend aan. “Ik zou graag de carrière muziek houden. Maar dan verdienen we wel minder geld...” Brooke neemt een hap havermoutpap. “Iwk dow hewt wwl.” antwoord ze.

“Ik doe het wel.” meent ze, als ze heeft doorgeslikt. “Weet je het zeker?” vraagt Nick. “Tuurlijk, ik had geen promotie op mijn eerste dag, jij wel.” lacht ze. Nick haalt zijn schouders op “Oke.”

Brooke kiest een baan in de entertaiment uit en vertrekt weer. “Tot vanavond!” roept ze. “Tot vanavond!” is het antwoord van Nick.

Nick neemt een douche en gaat dan in de eethoek zitten. Hij denkt terug aan hun bruiloft...

Hun bruiloft vond plaats op hun geheime plek. Zonder anderen, maar wel in het net. Brooke moest eerst lachen toen hij het voorstelde, maar later vond ze het toch een goed idee.

Het was heel romantisch, al zei hij het zelf. Alleen hun twee. Samen. Eigenlijk alleen. Want ze zijn een. Nick glimlacht.

“Nick! Ik ben thuis!” klinkt er vanuit buiten. Brooke komt binnen. “Een bed?” vragend kijkt ze naar het grote rode tweepersoons bed. “Was dat niet duur?” Nick haalt zijn schouders op. “Och, we moeten toch slapen? Bovendien was het het goedkoopste, comfortabelste bed.” lacht hij.

Brooke komt naast hem op bed liggen. “Hmm.” zucht ze, genietend. “Hmm?” is het antwoord. Brooke lacht. “Ik ben zo moe.” Nick kust Brooke op haar voorhoofd. “Ik houd van je.”

Brooke kijkt hem ontdeugend aan. “Ja?” Nick glimlacht. “Ja.” “Bewijs het!” grinnikt Brooke.En hoewel ze beiden moe zijn, duurt het een lange, lange tijd voordat het koppel gaat slapen.

Brooke kruipt tegen het warme lichaam van haar man aan. Als het nu niet mis was gegaan bij het tekenen van het contract...

Hun huisbaas zat achter zijn bureau. Hij vertelde dat hij hen zo'n leuk stel vond, en dat hij het leuk vond hun als klanten te hebben, en wat ook nog meer. Brooke is het allemaal een beetje vergeten. Hij bood in ieder geval wijn aan.

Als pasgetrouwd jong stel, opgewonden over hun nieuwe huis, zeg je daar dan nee tegen? Brooke en Nick in ieder geval niet. De sfeer werd vrolijker, losser, luchtiger.

En toen, toen hoefde je eigenlijk nauwelijks meer naar het contract te kijken. Nick tekende zo. Zonde, alles had anders kunnen lopen...

Die ochtend zitten ze aan het ontbijt. Gelukkig was er nog havermout van gisteren. Gulzig werkt Brooke het papje naar binnen.

Nick kijkt glimlachend toe en neemt ook een hap. “Honger?” vraagt hij. Brooke knikt en schept een laatste hap uit haar kommetje. “Ik ga even voor de spiegel oefenen.” Nick knikt. “Ik lees een techniekboek. ”

Maar als Brooke na een tijdje nog een kom havermout uit de koelkast pakt kijkt hij vreemd op. “Weer honger?” Brooke haalt haar schouders op. “Nog steeds, vreselijk.”

Plots staat ze op, slaat haar hand voor haar mond en rent naar de andere kant van de kamer, waar ze boven de wc gaat hangen. Nick, die in dezelfde kamer zit kijkt verbaasd op. Met een vies gezicht begint Brooke te braken.

Brooke haalt haar hand over haar vochtige lippen en mompelt met een benepen stem “Goor.” Ze slaat haar hand voor haar mond. “Dat laatste kommetje was teveel.”

Als Brooke uiteindelijk toch naar haar werk is trekt Nick zijn jas aan. Het is hem nu toch wel heel mysterieus. Overgeven, veel eten... Het lijkt hem wel dat Brooke zwanger is. Hij heeft besloten een zwangerschapstest te kopen en er Brooke mee te confronteren als ze thuis komt.

Even later komt hij, tevreden knikkend terug met een plastic tasje. Hij is vandaag vrij, dus de rest van de dag besteed hij aan klusjes in en om het huis.

Die avond komt Brooke mopperend thuis. Ze heeft inmiddels drie banen gehad, muziek, entertainment en dan nu sport. Haar lama-kostuum jeukt en ademt voor geen meter. Brooke zucht en zet de hoed af.

Binnen trekt ze ook de rest van haar kostuum uit en bergt ze het op in de kast. Nick kijkt op. “Brooke?” Brooke kijkt op. “Zou je een zwangerschapstest willen doen?” “Denk je dat ik?” Vragend kijkt Brooke Nick aan. Nick knikt. “Ja, ik denk het wel.”

Even later legt Brooke de test op het aanrecht. Twee streepjes positief. Ze is dus zwanger. Zo snel al. Nick, komt aanlopen. “En?”

Brooke valt Nick om zijn nek. Nick lacht “Dat neem ik als een ja.” Brooke lacht ook. Ze knikt.

Brooke gilt het uit van blijdschap. “Ja Nick, ik ben echt nu al zwanger!” Haar gezicht betrekt. “Echt nu al. Nu de douche en de koelkast nog in dezelfde kamer staan.” Ze bestudeerd het gezicht van Nick. “Vind je het niet erg? Ik bedoel, we hebben nog nauwelijks geld...”

Nick neemt haar gezicht tussen zijn handen. “Maar Brooke, natuurlijk niet.” Hij lacht. “Ik vind het geweldig, net als jij!”

Met die gedachte kruipen ze tevreden terug in het nieuwe bed.

Er volgen maanden van rondwaggelen met een dikke buik en dan breekt de dag aan. Het is zover, Brooke gaat bevallen! Gillend slaat ze haar hand om haar buik. “Nick!”

Nick knijpt zijn handen samen. Hij voelt de pijn van Brooke en, dat doet pijn. “Puf de pijn weg Brooke.” mompelt hij nog, maar hij komt niet boven het gegil van Brooke uit.

En na uren pijn heeft Brooke eindelijk een lief klein jongetje vast. Nick zijn ogen en haar haarkleur. Voorzichtig draagt ze hem over aan haar man. “Dit is je zoon, Nils.” fluistert ze. Nick neemt het kleine jongetje aan en kijkt bewonderend naar het wonder in zijn armen. Brooke slaat haar armen naar haar buik en begint luid te puffen. “Er komt er nog een!” piept ze.

Even later hebben ze gewisseld. Brooke heeft Nils vast en Nick heeft een klein meisje vast. Zijn ogen, zijn haarkleur. Lynn, heet ze. Trots kijkt hij uit zijn ogen. Een tweeling, wie had dat gedacht?