Fastball Magazine

MultiCards is een geregistreerd handelsmerk en onderdeel van PM International BV met een internationaal hoofdkantoor in Nederland € £ $

ACCEPTEER VEILIG EN SNEL ONLINE BETALINGEN!

Eenvoudig en betrouwbaar via het meest ervaren Nederlandsebedrijf in de betalingssector. Als een van de eerste internet betaaldienstproviders (sinds 1995) maken wij ondernemers wegwijs in e-Commerce: Meerdere valuta’s en via alle bekende creditcards Eenvoudige aanmelding en gebruik: dé alles-in-één betaaloplossing Realtime online account statistieken 24/7 GRATIS Technische Support Team

Bezoek dé specialist in internetbetalingen op www.multicards.nl

GETSET UP!

BEL NU:040 292 63 78OF CHECK

MULTICARDS.NL

Kijk eens om je heen. Op elke hoek een reclamebord,

in elke straat een neonlicht. Onder invloed van duizenden

uitingen per dag wordt de kans dat je als bedrijf tegen-

woordig nog gehoord wordt steeds kleiner. Opvallen

in de menigte is dan ook het devies – met een ludieke

stunt of een hoax, die met een beetje geluk zelfs het

wereldnieuws haalt. Desnoods verzinnen we er een

eigen magazine bij of maken we uw ‘corporate story’

lekker nieuwswaardig. Pandæmonium kan daar als geen

ander bij helpen. Omdat onze PR-projecten opvallen en

scoren – door bijvoorbeeld Amsterdamse Cheerleaders

naar de Rotterdamse Kuip te sturen of een Wereldkam-

pioenschap Voetbal voor asielhonden te organiseren.

Hels kabaal maken kan iedereen, maar hels kabaal

maken met een creatief goed doordacht plan is een

vorm van kunst. Met meer dan 10 jaar ervaring in de

sport- en entertainmentwereld kan Pandæmonium de

juiste snaar raken van de doelgroepen waar u juist het

meest zichtbaar wil zijn. Dat is effectiever dan een fraaie

advertentiepagina inkopen bij een mooi sportblad.

Pandæmonium richt zich vooral op internationale (en

bovenal Amerikaanse) bedrijven die zich in Nederland

willen vestigen of Nederlandse bedrijven met een

typische Amerikaanse product of dienst. Simpelweg,

omdat het in het verleden tot gegarandeerde successen

heeft geleid. Kijkt u even mee? www.pandaemonium.nl

INHOUD

7 GESPREK MET DE BONDSCOACH 8 KIEK OP TOEN 9 JUDGEMENT CALL10 LEAGUE NIEUWS

16 WERELDKAMPIOEN MET LEGE TRIBUNES In eigen land speelt voormalig regerend Wereldkampioen Nederland soms voor tien man en een paardekop. Waar wringt de schoen?

32 POSTER... JURICKSON PROFAR 34 METEN IS WETEN 35 STATS

40 LIVING THE DREAM: Tom de Blok 45 I LOVE BASEBALL... MARTIN GAUS

47 DE MAAND VAN... MEADOWS-OOSTERVELD 54 HONKBALPLAATJE55 DE ORGANISATIE

56 FLASHBACKWe gaan terug in de tijd.. in de tijd waar Brent Buckner nog gewoon normaal over straat kon. Tot dat ene fatale moment.

59 TREASURE HCAW 61 DE PRAKTIJK

62 HET HONKBALWERELDJE63 COLUMN: Nick Stuifbergen

Welke MLB speler kwam nooit naar Nederland voor de European Big League Tour?

A Prince Fielder B Roger Bernadina C Tim Lincecumburger

Stuur een e-mail naar info@helskabaal.nl om mee te doen. De winnaar krijgt van ons voor 1 november bericht.

In november komt Rick van den Hurk weer naar Nederland voor zijn European Big League Tour clinics. Jij kunt een van de drie beschikbare plekken winnen. Beantwoord de volgende vraag:

EUROPEAN BIG LEAGUE TOUR

OKTOBER 2013

18 JACKY JAKOBA

bestel je abonnement op www.fastballmagazine.nl FASTBALL MAGAZINE 5

50 NEDERLANDS

SUCCES IN MLB

Een sportbond moet vandaag de dag vechten om aandacht en leden” – Frank van den Wall Bake

let’s go out to the ballgame!

Smaakt dit nummer naar meer?

Word dan abonnee en geniet tien keer per jaar van het toonaangevende blad over honken softbal!

Elke maand in je brievenbus vanaf begin februari!

Schrijf je in voor een abonnement voor slechts €32,95. Kijk op fastballmagazine.nl voor

meer informatie.

24 VADER & ZOON

38 INTERVIEW: RICKVAN DEN HURK

26 IN IT TO WIN IT

FASTBALL

6 FASTBALL MAGAZINE OKTOBER 2013

VOORWOORDTwitter: @svanlubeck

EEN STIEKEM GELOOF ,,Ik weet niet of dit een slimme keuze is. Honkbal is in Nederland een kleine sport.’’ Aldus Robert Eenhoorn op mijn blije boodschap dat een honkbaltijdschrift is geboren.Nederland heeft ’s werelds grootste dichtheid aan tijdschriften. Jaarlijks komen er veel bij, maar sneuvelt ook een aantal, zoals nu bij Sanoma. En inderdaad, het honkbalpubliek is niet de grootst denkbare doelgroep.

Echter, wie altijd van het onmogelijke uitgaat, komt geen stap vooruit. Denk aan het verhaal van Rick van den Hurk. Zijn overgang naar Zuid-Korea deed veel wenkbrauwen fronsen, hij moest tegen de stroom van hoon inroeien. Maar zijn argumenten snijden hout: hij kan weer starten, verdient beter en speelt op een hoger niveau dan triple A.

Zo loopt de redactie van dit blad ook over van de argumenten waarom een honkbal-tijdschrift gaat aanslaan. De belangrijkste: nergens anders te lezen artikelen. We nemen hoogstpersoonlijk een kijkje bij de Amerikaanse clubs van Jonathan Schoop en Kalian Sams. We halen herinneringen op met Jacky Jakoba. We stellen kritische vragen over de toeschou-wersaantallen in de hoofdklasse. Juist het maken van dit eerste nummer versterkte de gedachte dat Fastball Magazine het cement tussen de honkbalstenen kan zijn. En stiekem gelooft Eenhoorn dat ook, bleek in tweede instantie. ,,Goed dat iemand de handschoen oppakt.’’

Met sportieve groet,

Sander van Lubeck Hoofdredacteur Fastball Magazine

FASTBALLNummer 0

Oktobe r 2013

Onafhankelijk magazine over honken softbal, verschijnt 10 keer per jaar.

Abonnementenadministratie USA Sports:Postbus 629, 2130 AP Hoofddorp

info@helskabaal.nl

Abonnementen gelden tot wederopzeg-ging, tenzij anders overeengekomen en bevestigd. Het eerste abonnementsgeld

wordt pas geincasseerd als Fastball Maga-zine het minimale aantal abonnementen

heeft bereikt.

Opzeggen kan enkel schriftelijk per onder-tekende brief tot uiterlijk 2 maanden voor aanvang van de nieuwe abonnementspe-

riode ter attente van: `

Abonnementenadministratie USA Sports:Postbus 629, 2130 AP Hoofddorp

U krijgt altijd een schriftelijke bevestiging van uw opzegging. Abonnementsgelden

dienen vóór aanvang van de abonne-mentsperiode te worden voldaan. Indien

abonnementsgeld niet tijdig door ons wordt ontvangen, kan de levering van

het tijdschrift worden opgeschort. Bij niet tijdige betaling worden de vorderingen uit handen gegeven aan een incassobureau.

De kosten die daarmee samenhangen zul-len in rekening worden gebracht.

Directie - uitgever - vormgeving:Hels Kabaal B.V.

Hoofdredacteur:Sander van Lubeck

Redactie:Lionel Stutte, Perry Hendriks, Tim de Rui-ter, Sander van Lubeck, Maarten Kolsloot, Nicole Kroes, Nick Stuifbergen, Mark Lob-bezoo, Jan Kos, Henk van Lubeck, Milan

van der Breggen

Aan dit nummer werkte mee:Manolito Joosten (cover)

Advertentie exploitatie:Perry Hendriks

06-53637694info@helskabaal.nl

Fotografie:Getty Images, Henk Seppen

Abonnementen:€ 32,95 jaarabonnement (10 nummers)

Abonnementen kunnen worden afgesloten op fastballmagazine.nl

Bovenstaande prijzen gelden voor automatische incasso.

Voor acceptgiro en creditcard betaling wordt € 2,45 extra in rekening gebracht.

Abonnementskosten voor België € 42,95.

Secretariaat Fastball Magazine:Postbus 629

2130 AP Hoofddorp

Druk:Drukkerij Damen, Werkendam

Distributie:Losse verspreiding en losse verkoop via

www.fastballmagazine.nl

Fastball Magazine is een uitgave van:Hels Kabaal B.V.

Email: info@helskabaal.nl

Uw gegevens worden door Hels Kabaal B.V. opgenomen in haar bestand.

Deze gegevens worden gebruikt om uit-voering te geven aan de (abonnements-)

overeenkomst, voor analyses en om u op de hoogte te houden van interessante

producten en diensten van ons en van zorgvuldig

geselecteerde bedrijven. Indien u geen prijs stelt op dergelijke aanbiedingen,

kunt u dit schriftelijk melden aan Hels Kabaal B.V. via bovenstaande post-

busnummer.

Niets uit deze uitgave mag, op welke wijze dan ook, worden gereproduceerd zonder voorafgaande schriftelijke toe-

stemming van de uitgever enandere belanghebbenden.

fa st b a l l m aga z i n e. n l

★ G E S P R E K M E T D E B O N D S C O A C H ★

, ,VOOR ZOVER IK WEET, BLIJF IK AAN”

IN EEN MAANDELIJKS GESPREK MET DE BONDSCOACH KIJKEN WE HOE DE VLAG ERBIJ HANGT IN HET NEDERLANDSE KAMP. WAT VINDT STEVE JANSSEN VAN DE STOELENDANS RONDOM HET BONDSCOACHSCHAP EN HET NADERENDE EUROPEES KAMPIOENSCHAP IN TSJECHIË? // DOOR: LIONEL STUTTE

Wat Janssen betreft is het voorlopig afgelopen met het wisselen van

hoofdcoach bij Oranje. Na Brian Farley die het Nederlands team naar de wereldtitel in 2011 leidde, en Hensley Meulens die aan het roer stond tijdens de World Baseball Classic, nam Janssen het World Port Tournament voor zijn rekening. ,,En voor zover ik weet, blijf ik bondscoach. Op dit moment werk ik gewoon toe naar de Honkbalweek en daarna het Europees Kampioenschap. Buiten het vertrek van slagcoach Tjerk Smeets en de komst van Sidney de Jong blijft de staf ook hetzelfde. Tussendoor heeft Robert Eenhoorn zich vaak met de slagmensen bezig gehouden.’’,,Momenteel trainen we in groepjes van drie of vier man. Deze tijd is perfect voor individuele training bij Oranje. Tijdens het seizoen kom je daar niet aan toe. Dat is wel een gemis in het honkbal. De hoofdklasseteams spelen drie wedstrijden per week en doen ook nog een groepstraining dinsdagavond. Dan kunnen wij niet veel doen.’’ In de wintermaanden wil Janssen daarom flink met zijn potentiële internationals aan de slag. Van november tot maart wordt aan de conditie gewerkt en vanaf januari werkt Oranje teamtrainingen af in de zaal.

WK-ROESHet komende EK moet eindelijk weer eens een titel voor Nederland opleveren, vindt Janssen. Uit de verloren finales van de afgelopen twee edities hoopt de ploeg lering te trekken. ,,We moeten gewoon eerlijk zijn en zeggen dat het niveau van de afgelopen twee EK’s onvoldoende was. We zaten in 2012 nog teveel in de WK-roes. Wij allemaal, de staf,

de spelers, heel honkbalminnend Nederland, dachten te makkelijk over de opdracht. Iedereen denkt dat wij als topland wel even een toernooi winnen als we meedoen, maar die tijd is voorbij. Italië is gewoon gelijkwaardig aan ons. Dat was het enige land dat het de Dominicaanse Republiek moeilijk maakte op de WBC.’’

De bondscoach verwacht dan ook een volwassen houding van zijn spelers, ongeacht hoe de selectie er straks uit gaat zien. “De profs uit de VS en Azië weten wat er van ze verwacht wordt en staan er ook gelijk als ze binnenkomen, dat zijn ze gewend uit de Major League. Ik vind dat de hoofdklassespelers inmiddels hetzelfde moeten kunnen, die hebben ondertussen voldoende toernooien meegemaakt.’’

Janssen is niet ontevreden over de locatie van het komende EK. Tsjechië is een land in opkomst. ,,Kijk, overal in Europa is honkbal gewoon een kleine sport. Zelfs in Nederland zit bij het wereldkampioenschap een wedstrijd als Zweden-Rusland niet vol. Dat is een gegeven waar we mee om moeten gaan. Bij de grote wedstrijden zal het stadion best druk bezocht worden.’

★ B U L L P E N ★ ★

B FASTBALL MAGAZINE - OKTOBER 2013

. We g

r ze s

l.nl e

JUDGEMENT CALL// FOTO: AP IMAGES

SCHEIDSRECHTER WINFRIED BERKVENS UIT

DE HOOFDKLASSE BELICHT EEN ACTUELE

SPELREGELKWESTIE. DEZE KEER: EEN SLAG-

MAN HINDERT DE CATCHER BIJ HET VOORKO-

MEN VAN EEN STEELPOGING.

“Tijdens de EK-wedstrijd tussen Spanje en Tsjechië in 2012 in Haarlem, zag ik het gebeuren van achter de plaat: een catcher gooit een bal richting het tweede honk, om een steelpoging te voorkomen. Echter de bal eindigde helemaal in het buitenveld als gevolg van een handeling door de slagman. Ik heb de loper teruggestuurd naar één en de slagman uitgegeven. Andere keren doet de scheidsrechter

niks en blijft de loper op twee staan.Waarom nu deze zo verschillende beslissing van de scheidsrechter? Als we naar spelregel 6.06(c) kijken, wordt het al wat duidelijker. Op het moment dat de slagman hindert bij een poging om de loper die een honk steelt uit te maken, dan is de slagman uit. De loper moet terugkeren naar het honk waar hij vandaan kwam. Nu blijft de vraag: wanneer wordt de actie van de slagman als hinderen gekenmerkt? Daarvoor zijn twee zaken belangrijk. Eén: de slagman kan niet opeens verdwijnen. Twee: de slagman mag niets doen om het de catcher moeilijk te maken.Dus als de slagman probeert te voorkomen dat hij in de weg staat, dan moet hiervoor geen hinderen worden afgeroepen. Aan de andere kant mag hij ook niets doen om het de catcher moeilijker te maken. Indien de slagman bijvoorbeeld voorover gaat hangen of uit zijn slagperk stapt en zodoende de catcher tot last is, roept de scheidsrechter ‘hinderen’ af. Hierbij is het niet van belang of de catcher daadwerkelijk de bal gooit, ook als de catcher hierdoor inhoudt en de bal niet gooit kan dit nog steeds als hinderen worden beoordeeld.Andersom kan ook: Een paar weken geleden, bij UVV-The Hawks, zag de catcher bij een steelpoging dat hij erg laat was. Hij zocht de slagman op in de hoop dat ik als plaatscheidsrechter hinderen zou afroepen. Dat heb ik toen niet gedaan.Duidelijk toch? Nou nog niet helemaal. Als namelijk de loper wordt uitgemaakt op het 2e honk, dan wordt er niet langer vanuit gegaan dat hinderen heeft plaatsgevonden en moet de loper door de scheidsrechter worden uitgegeven en niet de slagman. Per slot van rekening is de actie van het verdedigende team gelukt.”

Op 17 september

moet SF Giants

shortstop Brandon

Crawford duiken

naar een errand

pass van catcher

Buster Posey,

terwijl Eric Young

van de New York

Mets het tweede

honk steelt.

★ B U L L P E N ★ ★

Slagveld

Milwaukee Brewers outfielder Ryan Braun heeft na een lange ontken-ning eindelijk toegegeven dat hij van verboden middelen heeft gesnoept. De baseball speler is hierdoor voor de rest van het seizoen geschorst zonder salaris. Door de schorsing mist Braun 65 reguliere seizoenwed-strijden.

De bekentenis van Braun kwam onder druk van het Biogenesis-on-derzoek. De kliniek in Zuid Florida kwam eind juli in het nieuws, omdat het een dekmantel zou zijn voor een grootschalige dopingoperatie. Volgens het onderzoek werden verschillende MLB-spelers in de kliniek behandeld met Performance Enhancing Drugs, waaronder het human growth hormone. Klokken-luider in de zaak was een voormalig

personeelslid van de kliniek, die uit onvrede met achterstallige loonbeta-lingen naar de pers lekte.

Na de veroordeling van Braun gingen de MLB-spelers als domi-nostenen om. Maar liefst 13 spelers werden in totaal veroordeeld tot lange schorsingen. Onder de ge-schorste spelers die 50 wedstrijden aan de broek kregen, zaten onder andere 2013 All Star spelers Everth Cabrera, Nelson Cruz en Jhonny Peralta. Zes spelers verblijven ten tijde van hun schorsing in de Minor Leagues.

Hardst getroffen is icoon Alex Rodri-guez. Rodriguez kreeg een ban van 211 wedstrijden aan zijn broek. Hij is tegen de schorsing in hoger beroep gegaan.

Wat doet de honkbalbond toch met die extra tonnen aan inkomsten die zijn binnengekomen van de World Baseball Classic?

hot item

Veteranen in actie Met ingang van komend seizoen krijgt de veteranencompetitie gestalte. Onder de naam Dutch Senior Baseball League gaan teams, met daarin bekende oud-honkballers, de strijd met elkaar aan. Spelers als Rikkert Faneyte, Jurjan Koenen en Lars Koehorst hopen zo op een aardig niveau, maar met plezier, tegen elkaar te kunnen spelen.Bedenker Laurens-Jan Derijks: ,,Veel voormalige toppers zitten bij hun club in het derde team. We zijn wel eens een competitietje begonnen aan het eind van het seizoen. Die noemden we gekscherend The Third Series. Pakte fantastisch uit, wilden we ieder jaar doen. Toen bedachten we de veteranencompetitie.’’Derijks kan inmiddels rekenen op zo’n 170 geïnteresseerde spelers. Althans, dat aantal verwacht hij tijdens een groot opgezet vriendschappelijk toernooi op 12 oktober in Hoofddorp.

Rechtzaak A’s De inmiddels al vier jaar voortslepende zaak van Oakland Athletics, die willen verhuizen, is vrijdag 4 oktober in een stroomversnelling gekomen.

A’s wil Oakland graag verlaten omdat de accommodatie niet meer voldoet. Diverse steden toonden interesse de franchise te huisvesten, San Jose is het meest serieus. MLB wil de verhuizing echter tegenhouden omdat San Jose in ‘Giants-territorium’ ligt. De bond wil de clubs graag volgens een bepaalde verdeling in het land houden. De zaak kan verstrekkende gevolgen hebben voor de macht van Major League Baseball. Alle marketingrechten, het transfersysteem en de competitiestructuur kunnen in twijfel worden getrokken als San Jose in het gelijk wordt gesteld. De uitspraak volgt in november.

KORT NIEUWS

COME CLEAR

De honkbalbond heeft eindelijk centen, is de logische gedachte na de World Baseball Classic, die 1,2 miljoen dollar opleverde (zo’n 900.000 euro). Helemaal toen daar een bericht van de Lotto overheen kwam: een cheque van 753.000 euro voor de honkballers.

Wat gaat er precies gebeuren met dat geld? KNBSB-directeur Hans Meijer: ,,Het prij-zengeld van de WBC gaan we heel gericht in talentontwikkeling stoppen. Maar vergeet niet, dat de helft naar de spelers van Oranje gaat. Na aftrek van bijkomende kosten blijft er dan nog 420.000 euro over. Dat is 105.000 euro per jaar, tot de volgende WBC.’’

Onder talentontwikkeling vallen onder meer de zes honkbalscholen in Amsterdam, Rotterdam, Den Haag, Eindhoven, Bussum en (omgeving) Haarlem. Maar ook bijvoorbeeld de Cadetten

(AA, Oranje onder 15). Hoe het bedrag exact verdeeld wordt, is niet te zeggen volgens Meijer. ,,Het komt terecht in het totale budget voor talentontwikkeling. Maar aan de andere kant krijgen we minder subsidie vanuit

KORT NIEUWS

★KORTE NIEUWTJES: NET TE KLEIN VOOR EEN HELE PAGINA, MAAR WEL HET VERMELDEN WAARD ★

COME CLEAR

Volgens de NOS is de schorsing van

A-Rod de ‘langste ooit in de Amerikaanse

honkbalgeschiedenis’. De NOS-redactie gaat niet

door voor de wasmachine, want nog steeds mogen

acht spelers van Chicago White Sox met die eer

strijken. En Pete Rose.

1. Black Sox Acht spelers namen geld aan van de New Yorkse maffia om opzettelijk de World Series van 1919 tegen Cincinnati Reds te verliezen. Dat gebeurde dan ook, het werd 5-3 in een best-of-nine serie. Lefty Williams was verliezende werper in game 2, 5 en 8. De acht ‘Black Sox’ kregen een levenslange schorsing aan hun broek. Onder hen ‘shoeless’ Joe Jackson, hoewel die het allerhoogste slaggemiddelde van de World Series had.

2. Pete RoseRose, ook bekend als Charlie Hustle, gokte als speler en coach van de Cincinnati Reds op zijn eigen wedstrijden. In zijn periode als manager werd hij betrapt, gaf hij toe en werd uit de Hall of Fame geknikkerd. Rose houdt nog steeds vol dat hij alleen op overwinningen van de Reds gokte, en niet op verliespartijen.

3. Joe GedeonJoe Gedeon (St. Louis Browns) was een goede vriend was van een van de Black Sox: Swede Risberg. Zodoende was hij aanwezig bij de meeting, waarop het plan werd gesmeed de World Series van 1919 te beïnvloeden. De voorkennis kwam hem duur te staan: hij moest getuigen in de rechtszaak én kreeg een levenslange schorsing. Die in zijn geval niet zo hee lang duurde, hij overleed in 1941 op 47-jarige leeftijd.

4. F.Jenkins, Willie Mays en Micky MantleOok levenslang geschorst, maar dat was door een commissioner op oorlogspad, Bowie Kuhn. De uitsluiting van Rangers-werper Jenkins (voor gebruik van cocaïne, hasj en mahiruana) werd door de rechter na twee weken al teruggedraaid. Mays en Mantle werkten in een casino en kregen daardoor direct het gokpredicaat mee. Onzin, bleek uiteindelijk, want juist als medewerker van het casino mag je niet meegokken. Desondanks verviel de schorsing van het Yankees-duo pas toen Kuhn in 1984 aftrad, ze waren toen allebei de 50 al gepasseerd.

5. A-Rod Waar twaalf andere spelers 50 wedstrijden moeten brommen, ging Alex Rodrigues aan de nationale schandpaal met 211 wedstrijden (zie kader).

(AA, Oranje onder 15). Hoe het bedrag exact verdeeld wordt, is niet te zeggen volgens Meijer. ,,Het komt terecht in het totale budget voor talentontwikkeling. Maar aan de andere kant krijgen we minder subsidie vanuit

NOC*NSF dan we aangevraagd hebben. En er zijn an-dere inkomsten die tegenvallen. Dat tekort wordt minder dankzij de goede prestaties op het WBC.’’

De bijdrage van de Lotto moet niet als gulle gift worden gezien. Het is een voortzetting van de subsidie die de bond altijd al kreeg vanuit NOS*NSF. Maar de Lotto verbond zijn naam er aan en deed er een pr-jasje omheen. Diens pers-bericht, dat ook op de website van KNBSB ver-scheen, is volgens bondsdirecteur Hans Meijer verwarrend. ,,Het gaat niet om een schenking, maar om een reguliere subsidie van 6 ton van Lotto, Ministerie van VWS (Volksgezondheid, Welzijn en Sport) en NOC*NSF. Dat gaat naar het 1,5 miljoen euro kostende programma van topsport en talentontwikkeling honkbal. We zijn er blij mee, maar kunnen er niets extra’s van doen.’’

★ B U L L P E N ★ ★

SNAPSHOTS

SEPTEMBER, HOOFDDORPNEPTUNUS KAMPIOEN DOOR Neptunus Rotterdam is Nederlands kampioen honkbal door in de Holland Series tegenstander Vaessen Pioniers te verslaan in een clean sweep. Neptunus wint vier wedstrijden, Raily Legito (foto) slaat in de laatste wedstrijd het beslissende punt binnen en viert dat uitbundig. De trofee-uitreiking is het laatste honkbalfeestje dat op het terrein zal worden gevierd. Hoofddorp verhuist met ingang van volgend seizoen naar het nieuw te bouwen complex, dat ook dienst moet gaan doen voor MLB regular season games. (Foto: Rob Jelsma)

★ B U L L P E N ★ ★

OKTOBER, ST. LOUISHONK BEZET Jon Jay van de St. Louis Cardinals is uit op het tweede honk, terwijl second baseman Clint Barnes van de Pittsburgh Pirates zijn sliding probeert te ontwijken. Het tafereel speelde zich af tijdens Game 1 van de National League division series. (AP Photo/Jeff Roberson)

SNAPSHOTS

★ B U L L P E N ★ ★

WERELDKAMPIOEN MET LEGE TRIBUNESNEDERLAND TELT, NA JAREN VAN GROEI, SPORTIEF MEE IN EEN MONDIAAL ENORM GROTE SPORT. MET HET WERELDKAMPIOENSCHAP EN DE HALVE FINALE IN DE WBC ALS VOORLOPIGE KROON. TOCH BLIJVEN DE TRIBUNES IN DE EIGEN HOOFDKLASSE NAGENOEG LEEG. HET BELANG VAN SPORTMARKETING WORDT SCHROMELIJK ONDERKEND. // TEKST - TIM DE RUITER, FOTOGRAFIE: HENK SEPPEN

De cijfers van het afgelopen seizoen (2013) liegen er niet om. Het gemiddeld aantal toeschouwers blijft steken tussen de honderd en tweehonderd mensen. Met de wedstrijd Hoofddorp Pioniers tegen ADO als absoluut dieptepunt. Het duel, dat op een dinsdag in mei werd gespeeld, trok slechts vijfentwintig toeschouwers. Nederland is voorlopig een wereldkampioen met lege tribunes. “Het is opvallend dat honkbal, waarin we behoorlijk bedreven zijn, zo weinig publiek trekt. Dit terwijl basketbalwedstrijden, een sport waarin we eigenlijk heel slecht in zijn, veel grotere aantallen toeschouwers trekt.” Sportmarketingdeskundige Frank van den Wall Bake heeft geen pasklaar antwoord op het probleem, maar denkt wel dat de sport eens goed naar zichzelf moet kijken. “Aan de sportieve prestaties kan het niet liggen. Het klinkt oneerbiedig, maar ook honkbal is een product. En dat product moet goed ‘in de markt worden gezet’. Het nuchtere feit dat er weinig mensen op de wedstrijden afkomen, doet mij de vraag oprijzen: heeft de KNBSB wel de juiste marketingstrategie ontwikkeld?”Een sportbond moet vooruit denken, anticiperen op succes. “Als je pas actie gaat ondernemen nadat je wereldkampioen bent geworden, ben je te laat. Elke sportbond, dus ook de KNBSB, moet een draaiboek klaar hebben liggen voor het geval de wereldtitel wordt behaald. Promotie is essentieel en de mogelijkheden op het gebied van marketing zijn eindeloos”, aldus Van den Wall Bake.“Het geven van clinics, interviews initiëren, continu in contact staan met mediapartners en scholen betrekken bij het spelletje zijn middelen om je sport te ‘verkopen’. De roep om media-aandacht is veel te makkelijk. Men denkt in de sportwereld nog té weinig in marketingtechnieken. Een sportbond moet vandaag de dag vechten om aandacht en leden”, meent de marketeer.

VERENIGDE STATENHet teruglopende aantal toeschouwers heeft dus ook de marketingafdeling van de KNBSB aan het denken gezet. Twee jaar na de wereldtitel gaat het roer in Nieuwegein dan ook eindelijk om. “Dat er iets moet gebeuren is duidelijk, daar geef ik Van den Wall Bake gelijk in. De plannen liggen inmiddels klaar”, geeft marketingmanager Peter Meijers toe. “Maar het probleem is zeer complex. Kijk naar de topklasse in het amateurvoetbal, Nederlands grootste sport. Ook daar zit tegenwoordig anderhalve man en een paardenkop.”Mensen warm maken voor de sport. Het klinkt simpel, maar geld speelt hierin een belangrijke rol. Het gebrek aan financiële armslag is voor de bond nochtans een uitdaging. Meijers: “We zijn een bond met een klein budget en moeten dan ook inventief te werk gaan. Dat is moeilijk. Hoe kunnen we het ‘product’ hoofdklasse beter in de markt zetten? Daar wordt op het technische vlak aan gewerkt door mensen zoals Robert Eenhoorn en Martijn Nijhof, maar we zijn ook druk doende een nieuwe site te lanceren en proberen scholen te enthousiasmeren. Domweg flyeren op de hoek van de straat is als schieten met hagel op een mug.”

De bond zet liever in op jeugdclinics, waar veel potentiële toeschouwers op de been zijn. Meijers vindt dat er dan een rol is weggelegd voor de clubs. “Wij, de KNBSB, faciliteren instructeurs en spullen, maar de verenigingen moeten ter plekke jongeren aansporen om naar de hoofdklasse te komen kijken. Dit kan door vrijkaartjes uit te delen .” Echter, de bond zal met meer moeten komen om de tribunes vol te krijgen.

PROFESSIONALISERINGMaarten Broersen is voorzitter van de topsporttak van Hoofddorp Pioniers en een van de drijvende krachten achter het plan MLB-teams in Nederland te laten spelen. Hij denkt dat de bond een duidelijke keuze moet gaan maken. “Kies je voor breedtesport of topsport? De bond is er voor beide partijen, maar het verbeteren van de topsportcultuur zal, naar mijn mening, zijn uitwerking hebben op de breedtesport. Wat wij verwachten van de sporters, moeten we als bestuurders ook van onszelf eisen.”Sportief gezien staat het Nederlands honkbal al op topsportniveau, merkt Broersen op. “Maar financieel en organisatorisch niet. Er lijkt een acceptatie te zijn, dat een hoofdklassewedstrijd slechts 200 toeschouwers trekt. Dat Nederland wereldkampioen is geworden, is een succes op het technische vlak. Maar dat is voor enkele ego’s binnen de bond klaarblijkelijk de bevestiging dat hún lopende beleid daar bepalend in is geweest. De hoofdklasse op televisie? Nauwelijks, daar moet de bond bovenop zitten en verder kijken dan alleen de publieke omroep.” De daadkracht – topsportcultuur – die er op het veld wel is, mist Broersen bij de bond. Zo kunnen ze volgens de honkbalbestuurder uit Hoofddorp veel meer doen aan enthousiasmering van, en interactie met het publiek, kortom klantenbinding. “Laat een aantal spelers na afloop van de wedstrijd zich mengen in het publiek, zodat de toeschouwers binding krijgt met de sport. Laat kinderen de spelers voorafgaand aan de wedstrijd het veld op begeleiden. Er zijn zoveel dingen op te noemen die allen tezamen meer publiek moeten trekken.”

MAJOR LEAGUEIn zekere zin is het vaderlandse honkbal slachtoffer van zijn eigen succes. Meijers: “We zijn wereldkampioen, maar de échte sterren spelen niet in Nederland. Dat is onderdeel van ons beleid: zoveel mogelijk talenten naar Amerika te krijgen. Daar worden die jongens betere honkballers van. Een aanpak die het niveau van het Nederlands team ten goede komt.”Het zijn juist jongens als Simmons, Van den Hurk en Profar die het Nederlands publiek enthousiasmeren voor honkbal. Al jaren wordt er achter de schermen hard gewerkt om wedstrijden van het allerhoogste niveau naar Nederland te halen. “Major Leaguewedstrijden naar Nederland halen is een heel goed initiatief ’’, benadrukt Van den Wall Bake. “Een prachtig voorbeeld van promotie, maar het moet wel onderdeel zijn van een strategie. Anders zit het stadion drie keer afgeladen vol en gaat iedereen een week later over tot de orde van de dag”. ★fastball★

WERELDKAMPIOEN MET LEGE TRIBUNES, ,DE BOND I S EI G EN LI J K EEN HO U TJ E-TOUWTJE-

O R GANI SAT I E. E R I S G EEN V ISIE . . .”

DE HOMERUNKONINGJacky Jakoba (51) is nog altijd de homerunkoning van Nederland. Maar bijna

dertig jaar na zijn uitzonderlijke prestatie, is de Antilliaan een schim van de

grote honkballer die hij ooit was. Dromen doet hij nog altijd, over die gouden

jaren tachtig. Portret van een van de kleurrijkste oud-honkballers van ons

land. TEKST: NICOLE KROES

DE HOMERUNKONINGFo

Het sociaal pension aan de Haagweg in Leiden staat vol met bloemen en planten. Op de buitenplaats, een stukje

beton met fietsenstallingen, vallen de viooltjes en fuchsia’s een beetje uit de toon. Met een beetje fantasie weten we hoe de kamer van Jacky Jakoba eruitziet. Een eenvoudig bed, zijn honkbaltrofeeën aan de muur, een half blikje Schuttersbier op de grond en vooral heel veel bloemen.De oud-honkballer staat elke dag om half acht naast zijn bed en snelt op zijn fietsje naar de bloemenstal van Bart Dool in hartje Leiden. Daar helpt hij de ondernemer met het opbouwen van de stal en aan het einde van de dag met het afbouwen. Vorige week was hij er even niet, toen zat hij in detentie wegens openstaande boetes. Maar zodra hij vrij kwam, zag en hoorde Bart hem al van verre aankomen. Gele veer op zijn petje, een tanktop van de LA Lakers en een lading ritselende kettingen om zijn nek. Zijn oogwit is onmiskenbaar geel, maar die donkere armen lijken niets aan kracht ingeboet te hebben. Zijn schouderpartij en bicepsen doen vermoeden dat hij meerdere malen per week aan de fitnessapparaten hangt. Maar bij Jacky is het eerder een kwestie van goede genen. “Ik denk dat menig man van 52 jaloers is op die armen. Het is ook een harde werker,” zegt bloemenman Bart.

BIG FELLOW WITH POPEYE BICEPSIn 1994, in de nadagen van zijn honkbalcarrière, wordt hij door de Amerikaanse journalist Dick Polman omschreven als ‘a big fellow with Popeye biceps’. Jakoba speelt in die tijd voor Quick Amersfoort, de club die bekendstaat om zijn vele Antilliaanse honkballers. Het artikel dat op 9 april 1994 in de Philadelphia Inquirer verschijnt, heeft een wat melancholieke insteek. Journalist Polman ziet met zijn Amerikaanse blik een troosteloos veld vol talent dat nooit helemaal is ontkiemd. “Ik heb mijn grote kans gemist,” tekent hij op, uit de mond van Jakoba, die de kost verdient met baantjes in de luchtvaartsector. “Ik ben nu 33 jaar, toen ik in 1979 in Nederland begon, waren er nog geen Amerikaanse scouts.”Tien jaar voor deze ietwat bittere uitspraak, is Jakoba de talk of the town in de

Nederlandse honkbalwereld. Pitchers nemen nog even een keertje diep adem voordat ze een bal op de Antilliaan durven te gooien, ondertussen stiekem hopend dat hij mis zal swingen. Want als Jakoba een goede dag heeft, mep hij de ballen één voor één over de omheining. Zo weet hij er in dat seizoen 24 weg te werken voor Neptunus, nog altijd het homerunrecord in Nederland.Het is een tijd waarop Jakoba bijna dertig jaar na dato nog altijd teert. Zijn nieuwe thuisland past in die beginjaren als een handschoen. Dan al blijkt de Antilliaan zich prima te voegen in de rol van clown. Afkomstig vanuit Santa Maria, een wijk in Willemstad, houdt hij er een geheel eigen wereldbeeld op na. Bij De Spartaan in Amsterdam kijken ze begin jaren tachtig verbaasd op als hun nieuwste aanwinst, net vers van Schiphol, diezelfde avond nog de politie op de stoep heeft staan. “Het kwam allemaal door een eend,” blikt Jacky terug. “Samen met onder andere Ron Steward had ik een woning toegewezen gekregen vlak bij het Bos en Lommerplein. In een watertje voor ons huis zwommen eendjes. Ik had honger en met een honkbal gooide ik een eend op zijn kop. Hij zat net geplukt en wel in een grote pan, toen de politie voor de deur stond. Ik sprak de taal nog niet goed, maar het kwam erop neer dat de buren me hadden gezien en de agent nam de eend met pan en al mee.”Iedereen die ooit met Jacky heeft gehonkbald of hem onder zijn hoede heeft gehad, kan

“IK DENK DAT MENIG MAN VAN 51 JALOERS IS OP

DIE ARMEN. HET IS OOK EEN HARDE WERKER.” -

BLOEMENMAN BART

Jacky nu: in de tuin van zijnsociaal pension in Leiden

nog zo twintig van dit soort wonderlijke anekdotes oplepelen. Met Jacky in het team was het, mild gezegd, nooit saai. In de tuin van het sociaal pensioen in Leiden gaan Jakoba’s ogen glinsteren als hij over die jaren spreekt. Zijn lach is nog altijd gul, maar zijn gehavende gebit en gele ogen vertellen een geheel eigen verhaal. Eén die voor Jacky zelf te pijnlijk is, liever heeft hij het over wie hij nog kent in het honkbalwereldje of over zijn nieuwe carrière in de bloemen.

ALCOHOLOok voor vrienden en bekenden van vroeger is het een gevoelig onderwerp. Jan van der Sande (66), voormalig teammanager van Neptunus en Oranje, heeft nog altijd goed contact met de Antilliaan. “Het doet me pijn om hem op de honkbalweek te zien, als hij bier aan het bietsen is, of staat te schreeuwen dat hij de homerunkoning is.” De Rotterdammer heeft altijd een zwak gehad voor de talentvolle slagman. Hij leerde hem in 1986 kennen bij Neptunus. “Jacky was zo iemand op wie je nooit boos kon blijven. Altijd vrolijk en hij had een soort kinderlijke naïviteit. Hij snapte tekens vaak niet en kon de meest gekke vragen stellen. Maar zodra dat honkbalpak aanging, nam zijn intuïtie het over en deed hij precies wat hij moest doen.”Buiten het veld had de coaching staff vaak de handen vol aan de Antilliaan. Vooral in de jaren dat hij voor Oranje speelde, vanaf 1986, heeft hij menig coach tot wanhoop

gedreven. Van der Sande: “Je moest hem altijd in de gaten houden. Hij hield er zijn geheel eigen ritme op na en was dan weer zijn tenue kwijt en de keer erop was hij zich vergeten in te enten voor een buitenlandse reis.”Eén van de grootste uitdagingen was om hem uit de buurt van de drank te houden. Zodra Jacky alcohol rook, ging de knop om. “Binnen een half uur kon hij al laveloos zijn, zo snel ging het naar binnen,” vertelt een oud-teamgenoot.En nu nog is alcohol Jacky’s grootste vijand. Bloemenman Bart Dool ziet het altijd meteen als hij heeft gedronken. “Dan mag hij me niet helpen. Hij heeft een agressieve dronk. Als hij geen alcohol op heeft, is

het een prima vent. Iemand op wie ik kan bouwen. Hij komt nooit te laat.”

JUDSEL BARANCODe parallellen met dat andere grote honkbaltalent van de Antillen zijn onmiskenbaar. Ook leeftijdgenoot Judsel Baranco (1963-2006) was buiten het veld een ongeleid projectiel, maar eenmaal in tenue, een ongekend talent. Beide mannen groeiden op in Willemstad, waar het leven zich voornamelijk op straat afspeelde. Waar Baranco zichzelf vooral opvoedde, door gebrek aan aandacht thuis, heerste bij Jakoba naar eigen zeggen orde en discipline. “Wij waren met negen broers en zussen. Ik was het vierde kind. Het lievelingetje van

“JACKY WAS ZO IEMAND OP WIE JE NOOIT BOOS

KON WORDEN. HET DOET ME PIJN OM HEM OP DE

HONKBALWEEK TE ZIEN. ALS HIJ BIER AAN HET BIETSEN IS OF STAAT TE SCHREEUWEN

DAT HIJ DE HOMERUN- KONING IS” - JAN VAN

DER SANDE, VOORMALIG TEAMMANAGER

Things you always wanted to know, but were afraid to ask:

Jacky Jakoba...

- speelde 84 interlands.- debuteerde tijdens de Haarlemse Honkbalweek in 1984- nam deel aan 3 EK’s, 4 WK’s, 3 Haarlemse Honkbalweken en 3 World Port Tournaments in Rotterdam - sloeg in het seizoen 1984 24 homeruns met een aluminium knuppel. Een record dat niet gauw verbroken zal worden, vooral niet sinds de herinvoering van de houten knuppel in de hoofdklasse, in 2000.- ziet zijn achternaam vaak op 2 manieren gespeld. Het is Jakoba, niet Jacoba.

Jacky in 2001: uit het archief van Jan van der Sande.

Jacky vorig seizoen. Foto: Henk Seppen.

Jacky Jakoba25 -09-1961, Willemstad

1981 De Spartaan Amsterdam1982-1983 Quick Amersfoort1984-1987 Neptunus Rotterdam1988 Almere Giants1989 Haarlem Nicols (niet gespeeld) Antwerp Eagles 1990 Sparta Rotterdam1991 ADO Den Haag1992 Quick Amersfoort

mijn moeder,” zegt hij trots. In het gareel werd hij vooral gehouden door zijn oudste broer Wenny. “Die was streng, ik kan je nog de plekken laten zien waar ik met de riem kreeg.” Net als Baranco maakte Jakoba kennis met honkbal op straat. “Mijn ouders deden helemaal niets aan sport. Mijn broer Wenny gaf het voorbeeld. Door hem ben ik gaan honkballen.”Oud-pitcher Eric de Vries (52) deelde in 1984 met zowel Jakoba als Baranco een hotelkamer op Curaçao, ter voorbereiding op het WK in Cuba. Hij herinnert zich Judsel vooral als de snelle jongen, met een bovenmatige interesse in kleding, drugs en vrouwen. “Jacky was ondanks zijn gekkigheden, een heel gevoelige jongen. Ik heb hem een keer intens verdrietig meegemaakt. Een oma van hem was overleden en hij zat daar maar op het hotelbed met een trieste blik in zijn ogen. Hij zei: ‘Weet je, Eric, het leven is zo hard als een kokosnoot.’ Hoewel ik het met hem te doen had, moest ik mijn lachspieren in bedwang houden.”

KINDEREN EN KLEINKINDERENNog altijd praat Jakoba vol gevoel over zijn familie, maar voor zijn dagelijkse contacten lijkt hij terug te moeten vallen op bloemenman Bart, oude honkbalvrienden en de andere bewoners van het sociaal pension. Hoewel die laatsten vooral ergernis oproepen bij de oud-honkballer. Als één van zijn huisgenoten – een wat oudere, zachtaardige man – te dichtbij komt, staat Jakoba driftig op. “Toon eens wat respect, ik zit hier te praten met mensen van de krant.” De schuchtere man, die de verslaggever net nog voorzien heeft van mierzoete muntthee, maakt dat hij wegkomt. Later waagt hij nog een poging en zegt: ‘Wist je dat Jacky vroeger een héél groot honkbalkampioen was?’ Maar zodra hij de blik van Jakoba ziet, verdwijnt hij weer naar binnen.Jakoba wil zo weinig mogelijk te maken hebben met de rest van de bewoners. “Ik ben altijd buiten, altijd weg. 23 van de 28 bewoners hebben een zwaar drugsprobleem. Crack, cocaïne, heroïne. Dit is een junkenhuis.” Zijn blik is er één vol afkeer. Binnenkort betrekt hij een sociale huurwoning, hij telt de dagen af.Zijn ogen worden zachter als hij over zijn kinderen praat en kleinkinderen. Met een geconcentreerde blik schrijft hij de namen op van zijn zoon en twee dochters. Van alle drie weet hij wat ze doen in het dagelijks leven. Zijn jongste dochter studeert voor advocaat, vermeldt hij niet zonder trots. Maar zodra hij de leeftijden moet oplepelen, raakt hij lichtelijk in de war. “Alle drie zijn van verschillende vrouwen,” zegt hij met een schalkse blik, waarna hij vertelt hoe zijn eerste ooit verwerkt is. Hij was nog jong,

woonde op Curaçao, en na de geboorte was hij snel vertrokken.Bloemist Bart Dool kent Jakoba nog maar twee jaar, maar hij denkt dat de scheiding van zijn vrouw, met wie hij zijn jongste dochter kreeg, er flink heeft ingehakt. Zijn huwelijk, kind en het honkbal gaven hem lang houvast en structuur. “Toen zijn huwelijk stuk liep, begin jaren negentig, is hij in de problemen geraakt en daarna snel afgegleden. Als hij toen goed was opgevangen, had zijn leven er heel anders uit kunnen zien.”Voor veel oud-ploeggenoten verdween Jacky compleet van de radar in de loop van de jaren negentig. Terwijl zij hun draai vonden in het bedrijfsleven en vaak nog stevig verankerd bleven in het honkballeven, in de functie van coach of bestuurslid, begonnen de verhalen over hun oud-teamgenoot de ronde te doen. Jan van der Sande: “Op een gegeven moment hoorde ik dat hij onder een brug sliep, zonder schoenen of sokken. Kun je nagaan: een Antilliaan, die in de winter in zijn blote voeten onder een brug slaapt.” De Rotterdammer gunt zijn oude vriend een enkeltje Curaçao. “Dat is de plek waar hij thuishoort. In de zomer moet het nog wel te doen zijn voor hem, met het honkbalseizoen. Maar soms vraag ik me af, als het een koude winterdag is: waar zou Jacky nu uithangen?”Jacky zelf lacht op de vraag of hij heimwee heeft naar Curaçao. “Ik ben twee keer teruggegaan, en beide keren toch weer naar Nederland gekomen.” Terug naar Curaçao gaat hij zo vaak als hij wilt, in zijn gedachten, in zijn levendige fantasie. “Weet je dat er Sidney Jakoba in mijn paspoort staat?” zegt hij ineens, de lachrimpeltjes rond zijn ogen verdiepen zich. “Dat is de naam die mijn ouders me bij mijn geboorte

gaven.” Maar de negenjarige Sidney trok, zodra hij uit school kwam, altijd een ‘jacky’ aan. “Je weet wel, zo’n shirt zonder mouwen, jullie noemen dat geloof ik een bodywarmer. In zo’n shirt kon ik makkelijker in de tamarindeboom klimmen. Dat deed ik elke dag, omdat mijn huisdier, een aangereden geit, gek was op de vruchten van die boom. Mijn moeder heeft me sindsdien Jacky genoemd.”

Jacky, het wonderkind, de homerunkoning. En dat allemaal dankzij die geit. ★fastball★

Historisch: Jacky

DIRK VAN ‘T KLOOSTER PETER

VADER & ZOON. DAT IS DE TOEPASSELIJKE NAAM VAN DEZE RUBRIEK. NEDERLAND KENT ONTZETTEND VEEL VADERS DIE HET SLAGHOUT ALS

EEN KLEINE TROETELBEER HEBBEN MEEGEGEVEN AAN HUN KROOST. MET MOOI RESULTAAT, WANT TOPSPORT IS VAAK IN HET DNA TERUG TE

VINDEN. WE TRAPPEN DE SERIE AF MET VADER EN ZOON VAN ‘T KLOOSTER // TEKST: TIM DE RUITER

“Ik houd van mijn zoon Dirk. Alleen, uitbundig emotioneel ben ik eerlijk gezegd niet. Mijn band met Dirk is heel erg goed. Hij is mijn zoon, dus ik heb een verplichting naar hem toe. Een verplichting om hem alle liefde te geven die hij verdient. Je zou kunnen zeggen dat ik er een van de oude stempel ben, een die knuffelen al gauw klef vindt worden.’’

,,Als geboren en getogen Amsterdammer heb ik het honkbalspelletje op straat geleerd. Dat was op het Olympiaplein, onder de rook van het Olympisch Stadion. Als veertienjarig jongetje sloeg ik daar na schooltijd maar al te graag een balletje met mijn vriendjes.’’

,,Daar op het pleintje bleek ik al snel talent te hebben. Ik was niet uitzonderlijk snel in de benen, maar beschikte wel over een paar snelle handjes. Kortestop was mijn positie. Die genen heb ik blijkbaar niet doorgegeven aan Dirk. Hij is een echte buitenvelder. Ik was geen bijzondere honkballer, het ging me redelijk af, maar eigenlijk hing ik er een beetje bij. Je moet niet vergeten dat de omstandigheden toentertijd anders waren. Het was wellicht iets gemakkelijker om in het Nederlands team te komen.’’,,Uiteindelijk mocht ik zo’n vier wedstrijden met Oranje meespelen. Daar ben ik trots op, maar het aantal verbleekt bij dat van Dirk. Hij heeft liefst 226 interlands achter zijn naam staan. Dirk is als negenjarig mannetje gaan honkballen, bij Birds in Zoetermeer. We hebben hem nooit gepusht. Het heeft naast het honkbal ook nog lang gevoetbald.’’

,,Ik heb Dirk als honkballer eigenlijk alle stappen van dichtbij zien maken. Als jeugdcoach ging ik overal mee naar toe. En ja, op weg naar huis werd de wedstrijd nog een keer goed doorgesproken. Dirk speelde veel wedstrijden in zijn jeugd, daar wordt je beter van als honkballer. Hij is met TIW Survivors uit Diemen zelfs Nederlands Kampioen geworden bij de aspiranten.’’

,,Inmiddels heeft hij natuurlijk wel wat meer gewonnen. Dirk heeft een prachtige carrière en de volgende generatie staat al klaar. Mijn kleinzoon Koen (10) speelt als pupil bij RCH. Samen met Dirk verzorgen wij de trainingen voor dat team. Net als vroeger is plezier belangrijk, maar dat moet je wel koppelen aan het bijbrengen van vaardigheden.”

,,De betere honkballer? Ja, ik! Dat denk ik wel. Al heb ik mijn vader helaas nooit zien honkballen. Hij kon een aardig balletje slaan, naar het schijnt.’’

,,Ik heb een hechte band met mijn vader. Als ik naar mezelf kijk, deel ik als vader meer knuffels uit, zo was mijn vader niet. Maar mijn zus en ik hebben thuis alle liefde gehad. Hij ging als jeugdcoach ook altijd met mij mee als ik moest honkballen. Nu als supporter nog steeds, gelukkig.’’

,,Als het seizoen ten einde was, gingen al mijn teamgenoten in winterslaap. Ik niet, dan huurde mijn vader een zaal om samen in te trainen. Een zak flightballs, een handschoen en een knuppel waren genoeg. Lekker ballen.”

,,Als een echter vader wees hij mij ook op de dingen die beter konden, nee, moesten. Peter stond altijd klaar met wijze raad. Altijd positieve en opbouwende kritieken. Aan een paar woorden hadden we genoeg om elkaar te begrijpen.’’

,,Een belangrijke overeenkomst tussen ons, vader en zoon, is onze liefde voor de knuppel. We staan allebei het liefst in het slagperk. Zijn we ook het best in. Dat gevoel als je een bal vól raakt, heerlijk. Het hoeft niet eens een homerun te zijn. Een strakke line-driver door het binnenveld is ook lekker. Dat gevoel heeft mijn vader ook.’’

,,Wat ik heb gehoord was slaan ook zijn sterkste kant. Het verhaal gaat dat hij tijdens zijn debuut in de Hoofdklasse aan slag een stoot-teken kreeg. Onbewust miste hij het seintje en sloeg de eerste de beste bal linea recta over het hek. Zijn coach wist niet of hij mijn vader nou moest feliciteren of op zijn donder moest geven.’’

,,Bescheiden en terughoudend als mijn vader is, zal hij zich ietwat ongemakkelijk hebben gevoeld voor het missen van het teken, maar van binnen zal hij er hard om hebben moeten lachen.’’

“W E STAAN ALL ETW EE HET L IEFST

IN HET SLAGPERK”

PETER VAN ‘T KLOOSTER

DIRK VAN ‘T KLOOSTER

IN IT TO WIN ITNEW YORK - ZE ZIJN MET VEEL EN ZE ZIJN GOED: DE NEDERLANDSE SPELERS IN AMERIKA. MAARTEN

KOLSLOOT STAPTE IN WASHINGTON DC IN DE AUTO EN GING OP ZOEK NAAR DE NEDERLANDSE

TOPPERS IN WORDING. // TEKST: MAARTEN KOLSLOOT // FOTOGRAFIE: AP IMAGES

Los Angeles. Norfolk. Hunts-ville. Philadelphia. Rochester. Boston. Atlanta. Everett. New York. Het maakt eigenlijk niet zoveel uit waar je bent, of er kan tegenwoordig een Nederlander

honkballen. Zo’n vijftig zijn het er in totaal. Maar wat is dat getal precies waard? Hoe goed zijn onze spelers eigenlijk? Hoe denken Amerikaanse beleidsbepalers nu echt over onze talenten? Ik pak in Washington DC de auto en ga op reis. Mijn zoektocht begint bij Kalian Sams, of liever, op de plek waar Kalian Sams het niet maakte: bij de Jackson Generals in Jackson, Tennessee.

Sams is op 11 maart de held van het Neder-lands team als hij in de tweede ronde van de World Baseball Classic eigenhandig Cuba de nek om draait. In de negende inning van de beslissende wedstrijd in de tweede ronde ramt hij de vierde pitch van de slagbeurt naar het midveld. Andruw Jones scoort. Cuba verliest: 7-6. Nederland gaat naar de halve finale van het WK en is een honkbalheld rijker.

Een maand later wordt Sams ontslagen door de Seattle Mariners. De Hagenaar ervaart dat als een schok: de Mariners waren volgens Sams gek op hem. Zijn slaggemiddelde in de minors van net boven de .200 maakte echter geen indruk. Dat de buitenvelder een maand later aan een krachtsexplosie als in een tekenfilm begint, doet niets af aan zijn status in het honkbal: goed, maar niet briljant. (Ondanks tien home-runs in 26 wedstrijden voor de double A San Antonio Missions.) Als de Padres hem naar de triple A Tucson Padres sturen, zakt hij ver weg (.160, 1 homerun in 24 wedstrijden). De international wordt ontslagen, slaat een paar homeruns in de Independent League en is nu weer terug op double A bij Frisco Roughriders. Frisco: een half uur van de Rangers in Ar-lington, maar gevoelsmatig mijlenver weg. Sams: de held van Nederland, een also ran in Amerika: hoe kan dat? Misschien is Jackson in Tennessee wel een goede stad om die vraag te beantwoorden. Sams speelde er in 2012 en brak niet door. Waarom zagen de Mariners het niet in hem zitten?

MEER OOG VOOR RED LIGHT DISTRICT Jackson, vernoemd naar oud-president Andrew Jackson, is zo’n stad waar zelfs de inwoners klagen dat er weinig te doen is. Het beste dat de locals over Jackson zeggen is het afgemeten ‘it is not too bad’. Meer een stad om doorheen te rijden dan om in te stoppen. En ook voor het honkbal hoef je er niet te zijn. De Jackson Generals verliezen veel vaker dan ze winnen. Midden augustus zijn de Generals al weken uit beeld voor de play-offs. Op twee doordeweekse dagen komen misschien tweehonderd fans kijken. Zelfs bij een homerun klinkt het ge-zoem van de vrachtwagens op de naastgelegen snelweg luider dan het gejuich op de tribunes. Achter de muur in het linksveld, in een kantoor met alle charme van een legerbarak, zit Jim Pankovits, manager van de Generals. Zijn armen rusten op een bruin bureautje. Achter hem hangen beige lamellen voor een raam dat uitkijkt een blinde muur. Pankovits heeft vooral positieve dingen te zeggen over Sams (‘een opwindende speler om te zien’ en ‘de belichaming van een scouts droom’). Opval-lend voor de man die in 2012 bleef steken op

een slaggemiddelde van .242 met 11 homeruns in 256 slagbeurten. Als ik vraag waarom Sams ontslagen werd, heeft Pankovits aan een woord genoeg: ‘performance’. ‘Dit is een business die gebaseerd is op prestaties’, zegt de manager. ‘Sommige mensen krijgen wat langer de kans dan anderen, gebaseerd op de investering van de club. Ik ga daar niet op in, ik heb geen idee voor welk bedrag hij heeft getekend, maar uit-eindelijk gaat het erom wat je doet op het veld. Dat maakt of breekt je carrière en dat bepaalt of je langer kunt spelen of niet. Jammer genoeg heeft hij hier offensief nooit gedurende langere tijd gepresteerd. Ze dachten gewoon dat het tijd voor hem was om van een andere weg in te slaan.’ Ik ben een beetje verbaasd door het antwoord. Presteren, ja logisch? Daar gaat het om. Voor dat antwoord had ik niet helemaal naar Jackson hoeven reizen. Tijd om te gaan. Op het moment dat ik door het krappe halletje van het clubhuis naar de uitgang loop, klinkt een luid ‘Hi there, I’ve a question.’ De reusachti-ge pr-man kijkt verbaasd om en werpt een blik in het kantoortje van de manager. Die heeft nog altijd de uitgestreken blik van een kwartier-tje eerder. ‘What’s the red light district like?’,

vraagt de manager. ‘Is it real? Is it still there?’. Ik vertel over een krantenbericht deze zomer waarin de dalende prijzen in de branche werden

besproken. Mogelijk werd die daling veroor-zaakt door de economische crisis. Prostituees zouden het nu voor tien euro doen. ‘Hoeveel is tien euro in dollars?’, vraagt de manager. Bij het antwoord (ongeveer dertien dollar) verschiet zijn blik. Hij ziet eruit als een man die zojuist de rechten voor de commerciële exploitatie van een nieuwe route naar de maan heeft verkregen.Hoe aardig Pankovits ook is, of hoeveel ik hem kan vertellen over Amsterdam, voor meer kennis over Nederlanders in Amerika, moet ik elders zijn.

JONG TEGEN OUD Zo’n 12 uur naar het oosten tref ik Shairon Martis in Norfolk in de staat Virginia. Een ma-rinestad waar het stadion aan de Elizabeth Ri-ver als voorgrond voor de kranen van de haven fungeert. Op een zaterdagavond in augustus weet werper Shairon Martis van de Rochester Red Wings het hoofd koel te houden. Tegen de Norfolk Tides van Jonathan Schoop stromen de honken in de negende inning vol, met nul man uit, onder meer door een wilde aangooi van Martis die langs de korte stop naar het bui-tenveld verdwijnt. Hij lost de problemen ook

“HO NKBAL WO R DT

MO E ILIJKE R .

JONGE R E SPE LE R S

KRIJGE N ST E E DS

EERD E R E E N KANS”

De winst op Cuba op het WBC zal veel mensen nog lang heugen

zelf op en verlaat de heuvel zonder punten tegen. Een inning later noteert hij drie vlotte nullen waarvan twee strike-outs. ‘Ik wil een starter zijn’, zegt Martis een dag later, in de donkere schaduw van de betonnen tunnel die naar het hoofdveld leidt. Martis begon zijn carrière als veelbelovend starter voor de Washing-ton Nationals, werd later te zwaar en verloor voor Nederland de EK-finale van 2012 in eigen land. Nu is hij reliever / closer voor de Red Wings, het triple A-team van de Minnesota Twins. Hij lijkt vooral praktische afwegingen te maken. ‘Mis-schien pikt iemand me op als reliever in de big leauges’, voegt hij toe. ‘I’ll take that. Alles is goed. I’ll take it. Twee jaar geleden had ik een aanbie-ding uit Japan, die heb ik niet aangenomen omdat ik dacht dat ik te jong was. Als die aanbieding nu komt, neem ik ‘m aan omdat het honkbal moeilijker wordt. Jongere spelers krijgen steeds eerder een kans. Zolang ik doe wat ik leuk vind, is het goed.’

GOUDEN PAD Waar Martis’ carrière een hobbelig pad naar de Majors is geworden, lijkt de weg die Jonathan Schoop aflegt met goud geplaveid. In de ruimte net buiten het clubhuis van de Norfolk Tides – triple A-team van de Baltimore Orioles – drup-pelt zweet van zijn ovalen gezicht. Hij lijkt lang voor een korte stop, tenger bijna, jongensachtig, met een brede lach die de baai achter het stadion kan vullen. Zo talentvol dat hij twee giganti-sche fouten kan goedmaken met een winnende honkslag. In de negende inning gooit hij een bal zo hard voorbij de eerste honkman dat je een dode in de dug-out verwacht. Mede door die aangooi verspeelt zijn ploeg bijna de zege. Drie innings

later is hij alsnog de held van de avond als hij met een line drive naar het rechtsveld Chris Dickerson over de thuisplaat brengt.

‘Na de negende inning, voelde ik mij slecht’, zegt Schoop na afloop van de wedstrijd in de catacom-ben van het stadion. Hij blaast uit. Eerder in het seizoen was hij geblesseerd en vocht zich terug. ‘Ik wilde m’n lichaam ergens in gooien’, zegt hij over het moment van zijn tweede miskleun. In de rivier? ‘In de rivier’, antwoord hij snel. Lang mok-ken doet hij niet. ‘Als ik te veel nadenk over mijn defense kan ik niet slaan’, vervolgt hij, ‘ik wilde wat voor het team doen. Dat heb ik gedaan.’ Hij lijkt niet erg onder de indruk van de enorme fou-ten eerder die avond. ‘Nu wil ik m’n weg omhoog vinden naar de big leagues. That’s it.’ In september debuteert hij bij de Orioles met een homerun in zijn eerste wedstrijd. ‘I got in it to win it’, zei hij in Norfolk. En zo lijkt het ook. Over Schoop hoeven we ons geen zorgen te maken. Wat er ook gebeurt in zijn loopbaan: het lijkt net zo makkelijk en vanzelfsprekend te gaan als de manier waarop hij erover spreekt.

LICHAMELIJKE ONTWIKKELINGTot nu toe zag ik spelers die talent hebben en vaak al belast zijn door het verleden, door nederlagen en degradaties of soms door ontslag. In Everett, boven Seattle in de staat Washington ontmoet ik een jongen vol hoop, toekomst zonder verleden. Lars Huijer speelt bij de Everett Aquasox op singel A niveau in een korte competitie (76 wedstrij-den). Hij is een man op het honkbalveld, maar in veel opzichten nog een jongen die met grote ogen naar het profhonkbal kijkt.

Hij kijkt op van het bezoek en heeft soms moeite om Nederlandse woorden te vinden. ‘Het is echt vreemd om Nederlands te spreken joh’, zegt hij lachend. Sinds het seizoen in april begon zag hij maar een paar keer een Nederlander tegenover zich. Af en toe lacht hij om zichzelf, alsof hij een ontdekking in zijn eigen geest doet. Achter hem, op een balkon voor het clubhuis dat uitkijkt op een atletiekbaan, staan enkele Dominicaanse spelers. Op het moment dat ik hem spreek, eind augustus, hebben slagmensen het moeilijk tegen de man met een twelve to six curveball. Huijer heeft dan acht keer gewonnen en slechts één keer verloren. Hij besluit het seizoen een paar weken

“JE D O ET HI ER

ZOVE E L AAN

WO R KO UTS DAT JE

L IC HAAM ALS EEN

GE K GR OEI T”

Seattle GM Zduriencik -zijn naam verraadt het al- houdt van buitenlandse spelers.

later met acht overwinningen, twee nederlagen en een ERA van 3,03.Waarom gaat het zo goed? ‘Moeilijke vraag’, zegt hij vlot. ‘Ik heb het altijd gekund. Het is ook een stukje geluk natuurlijk. Je team moet je bijstaan. Als niet iedereen achter je staat.. Iedereen kan jouw succes breken, maar, ik weet niet wat ik moet zeggen nu.’ Na een korte pauze en die ken-merkende, haast schuchtere lach, gaat het verder. ‘Ik gooi veel meer slag, kom voor in de count en ik word natuurlijk ieder jaar sterker. Niet alleen lichamelijk maar ook mentaal. Je doet hier zoveel aan workouts dat je lichaam als een gek groeit. Ik was een klein kind toen ik hier kwam, nu ben ik een man.’ Hij kijkt om zich heen, een coach sloft voorbij en knikt goedkeurend. ‘Ik begin dingen makkelijker te begrijpen’, zegt de werper. ‘Als je coach iets zegt weet ik waarom ik het doe in plaats van dat je gewoon doet omdat hij iets zegt.’ Over zijn vooruitzichten is hij voorzichtig, zoals veel van z’n ploeggenoten. ‘Het is mijn derde jaar en ik ben hier een van de jongere spelers, dus ik ben wel op weg ja, maar ik ben nog niet waar ik wil zijn. Dat is in de Major League natuurlijk.’ Drie kwartier naar het zuiden speelt het team waar Huijer ooit voor uit wil komen: de Seattle Mariners.

INTERESSE IN NEDERLANDSafeco Field op een vrijdagavond doet dromen van een bestaan aan de Amerikaanse westkust. Niet te warm, niet te koud. De zon zakt langzaam in Puget Sound. Blonde vrouwen lopen door de half ronde hoofdingang het stadion van de Seattle Mariners binnen. Werper ‘King’ Felix Hernandez houdt vandaag zitting. In het linksveld zitten zijn onderdanen klaar. Met een gele kroon op hun hoofd en een geel T-shirt met de tekst ‘Long live the King’. Iedere keer dat Felix – een dik ogende koning met zijn pet scheef op het hoofd – op het punt staat drie slag te gooien, klinkt het hongerig ‘K! K! K! K!’ uit het vak met hamburgeretende onderdanen. Felix levert meestal op bestelling, al gaat de wedstrijd tegen de Los Angeles Angels of Anaheim ondanks zijn tien strike-outs met 2-0 verloren. Tijdens de wedstrijd – veel dubbelspelen, schreeu-wende studenten in een sectie van het midveld die speciaal op comazuipen lijkt gericht – moet ik steeds denken aan een ontmoeting met Jack Zduriencik. Een kerel met een stierennek, een schedel als een maanlandschap en bruine ogen waarvan ik denk dat ze na een week staren nog niet geknipperd hebben. Zijn donkere colbert zit precies als je dat bij de Poolse uitsmijter van een louche nachtclub verwacht. Eigenlijk heeft Jack wel wat weg van die Nederlandse Jack, die van het voetbal, met z’n sigaar. Jack Zduriencik blijkt de general manager van de Mariners. Onder zijn leiding investeert de club hevig in Nederland. Tom de Blok is de laatste die aansluit in het rijtje met Gregory Halman, Kalian Sams, Lars Huijer en Scott Ronnenbergh. Zduriencik noemt onder meer de kwaliteit van de begeleiders en de kwaliteit van de opleiding die spelers in Nederland en op de eilanden krijgen als redenen voor de investering die zijn club in Nederland doet. ‘We zijn een internationale club’, zegt de general manager. ‘Ik denk dat we meer dan andere

clubs over de hele wereld hebben geïnvesteerd.’ Hij noemt de Nederlandse spelers ‘goed’ en stelt dat er in Nederland ‘goede mensen zijn die het spel goed kunnen aanleren’. De keuze voor Nederland is even praktisch als prettig: ‘Je gaat daar waar de spelers zijn. Waar dat ook moge zijn. Als er over twintig jaar honkbal-lers in Zuid-Afrika zijn, dan gaan we daarheen.’ Voorlopig is dat dus Nederland. ‘We zijn blij met wat we daarvan-daan hebben gekregen.‘ Dan steekt Zduriencik zijn hand uit ten teken dat het tijd is om te gaan. Een paar meter verderop wil de jeugdig ogende Tim Kis-sner nog wel een extra toelichting geven. ‘Holland heeft en-kele goede spelers neerge-zet en het heel goed gedaan bij de WBC’, zegt Kissner, international scouting directeur voor de Mariners. ‘Nederland is een land waar je moet scouten en aandacht aan besteden’, zegt hij. Niet dat Kissner precies weet hoe het honkbal er bij ons voorstaat. De scouting directeur is verbaasd als ik verteld at het aantal honkballers in Nederland eerder af- dan toeneemt. Niettemin is hij optimistisch: ‘Ik denk dat Nederland blijft groeien en meer spelers gaat leveren.’En waarom ook niet? Voorbeelden genoeg de komende jaren. Bij de Mariners hebben spe-lers als Ronnenbergh en Huijer weliswaar nog een hele lange weg te gaan, maar elders kun je niet meer om de Nederlanders heen. Schoop kwam aardig in de buurt van de play-offs met de Orioles. Martis mocht in september nog even meedoen bij de Twins en Sams kan zich deze winter in Mexico nog meer op de kaart zetten als een man om rekening mee te houden. En wat te denken van die an-

dere spelers? De Rangers en Jurickson Profar, de Braves en Andrelton Simmons, Xander Bogaerts en de Red Sox, Kenley Jansen en de Dodgers: de Nederlanders doen niet alleen maar mee, maar spelen om de knikkers. Ze zijn ‘in it to win it’. Precies het voorbeeld dat een nieuwe generatie kan inspireren. ★fastball★

JURICKSON PROFAR FASTBALL

Ha die Andy,

Jouw woonplaats Hoofddorp heeft de deur wagenwijd open gezet voor een serie MLB-wedstrijden. Te spelen in juni 2015, schat ik zo in. Maar sinds het heuglijke nieuws van een half jaar terug dat wens 1, het Pioniers-stadion, in

vervulling gaat, horen we niks meer over wens 2: de wedstrijden zelf. Weet jij hoe de vlag erbij hangt?

Met hoopvolle groet,

Sander

,,Jij was nog niet geboren, Sander,

maar in de zomer van 1974 zorgde

Rob Muller, eigenaar van Aktie ’68

Uitzendburo’s en sponsor van het

Haarlemse Kinheim, voor een unicum

in Nederland. Een van de grootste

Amerikaanse honkballers aller tijden,

homerunking Hank Aaron, werd vanuit

de Verenigde Staten overgevlogen om zijn kunsten te

vertonen in het Pim Mulier sportpark in Haar-

lem. Met een homeruncontest moest het publiek

vermaakt gaan worden. De toen net 40 jaar oude

Aaron was al jaren een grootheid in de Major League

en dus kwamen van heinde en verre de honkballief-

hebbers naar het stadion om deze grootmacht aan

het werk te zien. In alle hoeken en gaten stonden

de 15.000 toeschouwers te smullen van de kunsten

van de slagman. Er kon geen mens meer bij. Toen

Aaron na afloop ook nog handtekeningen uitdeelde

was het feest helemaal compleet. Ook ik moet nog

ergens een visitekaartje hebben met de krabbel van

mijn held.

38 jaar later werd ik gebeld door de gemeente Haar-

lemmermeer. De vraag was of we een keer konden

praten over een groot project op honkbalgebied in

mijn geliefde Hoofddorp. Enkele dagen later zat

ik om de tafel met onder andere Michel Bezuijen,

sportwethouder en sportgek van de gemeente.

“We willen de Major League naar Haarlemmermeer

halen, was de simpele mededeling. We moeten een

stadion met een capaciteit van 30.000 toeschouwers

hebben en dan wil MLB met ons praten over een se-

rie van 3 wedstrijden die dan gespeeld worden in dat

stadion. Wat vindt je ervan?” Ze zijn hartstikke gek

geworden, schoot het door mijn juichende hoofd.

De Major League naar Nederland en nog wel in mijn

achtertuin. Een droom komt uit.

Na zo’n jaar of 30 als journalist werkzaam te zijn

moest ik snel schakelen en logisch gaan nadenken.

Krijg je 30.000 mensen zo gek om naar een honkbal-

wedstrijd te komen. Daar waar met moeite 500 men-

sen bij een competitiewedstrijd de moeite nemen om

een kaartje van 5 euro te kopen. Dat was geen pro-

bleem. Vanuit heel Europa komen de honkbalgekken

wel om de grootheden in mijn sport aan het werk

te zien. Het geld dan? Haarlemmermeer is een rijke

gemeente en Bezuijen een man met een visie. Even

door de gemeenteraad jassen en ook dat zit goed.

Het grootste probleem zit hem, in mijn ogen, bij de

eigenaren van de MLB clubs. Hoe krijg je ze zo gek

om even midden in het seizoen naar dat kleine landje

aan de andere kant van de oceaan te gaan. Maar ook

daar was aan gedacht. Robert Eenhoorn, een van

onze grootste honkballers aller tijden, had overal

deuren die eenvoudig open gingen in de VS.

En zo gebeurde het dat we opeens in het gemeente-

huis een persconferentie hadden met de mededeling

dat Haarlemmermeer ging bouwen aan een honkbal-

stadion met de bedoeling MLB wedstrijden te laten

plaatsvinden.

We zijn nu een tijd verder. Augustus 2013 zou be-

kend worden wanneer er gespeeld gaat worden, 2014

of 2015. Het is echter oorverdovend stil. Tijdens

het WPT in Rotterdam is er nog gesproken met de

MLB, maar ook daar kwamen nog geen concrete

zaken naar voren. Ondertussen verrijst er aan de

rand van Hoofddorp een magnifiek stadion. Maar de

grote vraag blijft: wanneer en wie?

Kortgeleden werd ik gebeld door een goede kennis

die mij wist te melden dat het allemaal op heel losse

schroeven staat. Ook Italië zou nog in de race zijn

en in de VS is men toch niet zo heel erg happig op

het reizen naar een bestemming buiten Noord-

Amerika. Ik kan mij dat niet voorstellen. In Italië is

het honkbal ook in een enorme dip geraakt en MLB

heeft enorme expansiedrift. Die willen de rest van de

wereld veroveren. Ook heeft Nederland na de WBC-

successen een heel goede honkbalnaam opgebouwd.

Mijn droom blijft in tact en laten we hopen dat het

geen nachtmerrie wordt. In dat geval hebben we de

herinneringen, foto’s en de handtekening van Hank

Aaron nog altijd.’’

Sportieve groet,

KOFFIEDIKKIJKEN

De naden van de bal spelen bij elke worp een essentiële rol. Bij de fastball maken de top van wijsvinger en van middelvinger contact met die naden. Vlak voor het loslaten van de bal laat de pitcher zijn pols knikken, zodat de naden als het ware

over de vingertoppen rollen. Hierdoor krijgt de bal een zogenaamde spin, een draaiing om de as. Deze is vanaf de derde honkman gezien tegen de wijzers van de klok in.

Deze beweging, ook bekend bij (tafel)tennis, wordt ‘slice’ of ‘backspin’ genoemd. Deze spin geeft luchtcirculatie om de bal waardoor deze een afwijking naar boven krijgt, de ‘hop’. Die hop bedraagt maximaal 10 cm, 1,5x de diameter van de knuppel *. Het synoniem ‘rechte bal’ voor fastball is dus nogal slordig.

Overigens kun je ook zonder fastball excelleren. Mordecai ‘three finger’ Brown (Chicago Cubs, 1903 – 1916) had aan zijn werphand drie vingers en twee stompjes. Toch werd hij een toppitcher: 230 wins, 130 losses!Voor een fastball geldt een magische grens van 100 mijl per uur (161 km/h). Zo’n pitch legt de afstand van werpplaat naar thuisplaat (18,45 m) in 0,41 seconde af.

De eerste snelheidsmetingen (1914) berustten op de ‘ballistische slinger’. Bij deze methode, waarbij oorspronkelijk de snelheden van kogels werden gemeten, gooit de werper de bal in een klomp klei die aan een touw hangt. Klomp plus bal maken dan een slingerbeweging. De snelheid

wordt berekend uit de afstand die klomp plus bal aflegt. Voor de liefhebber: de kinetische energie van de bal (½m1v2) wordt hier-bij omgezet in potentiële energie van bal plus klei (m2gh). Je kunt m1 en m2 (de massa van de bal respectievelijk de massa van bal + klei) eenvou-dig bepalen, g heeft een constante waarde. Na meting van de hoogte h (de afstand die verticaal door bal plus klei is afgelegd) is v (de snelheid) dus te berekenen, want ½m1v2 = m2gh. Zoek desgewenst op Google ‘ballistic’ + ‘pendulum’ + ‘baseball’.

METEN = WETENMeten en weten behandelt onderwerpen waarbij fysica en statistiek een rol spelen. Dit is de eerste van twee afleveringen over de ‘key pitch’ in honkbal: De ene fastball is de andere niet.

Tekst: Henk van Lubeck // Afbeelding: Maria Cornelisse. Sander

WEDSTRIJD VAN DE MAAND RAKET VERNIETIGT MONEYBALL 2

Ortiz vuurt een raket af en schiet Moneyball II uit de lucht. // AP Images

WEDSTRIJD VAN DE MAAND RAKET VERNIETIGT MONEYBALL 2

De Bay Rays kunnen terugkijken op een aardig regulier seizoen (92 zeges, 71 nederlagen) en behaalden de play-offs via een wildcard.

Knap, in één divisie met de Yankees en de Red Sox. Niet voor niets word de club Moneyball 2 genoemd, door met hun lage begroting en aankopen als James Loney (slaggemiddelde .300) toch een rol van betekenis te spelen.Onder aanvoering van coach Joe Maddon met zijn onvoorspelbare tactische ingrepen schakelden de Bay Rays zonder blikken of blozen de Cleveland Indians uit. Opvallend detail is dat Maddon ondersteund wordt door benchcoach Dave Martinez, een voormalig ploeggenoot van Rikkert Faneyte bij de San Francisco Giants.En dan is opeens de kampioen van 2004 en 2007, Red Sox, de opponent. Een gevreesde. En na de eerste wedstrijd ook een gehate. Want de wedstrijd van een dag ervoor kantelde door een brul uit de bullpen van Red Sox, die rechtsvelder Will Myers in verlegenheid bracht. Hij kon met gemak de tweede nul in de vierde inning maken, maar dacht dat midvelder Jennigs het klusje zou klaren. ‘Got it’ hoorde hij roepen. Geen tweede nul, wat volgende was juist een rally waarmee Red Sox de 0-2 voorsprong van Bay Rays liet verdampen. Vooral omdat gelegenheidslinksvelder Sean Rodriguez grote problemen met de ballen leek te hebben. Omgaan met het Green Monster blijkt toch niet makkelijk te zijn. Eindstand wedstrijd 1: 12-2Een cruciaal affiche dus, wedstrijd 2, opnieuw in Boston. Met Hollander Xander Bogaerts opnieuw op de bank bij de

thuisploeg. Zal hij zijn baard moeten laten staan om innings te mogen spelen?

Het volle Fenway Park gaat er op zaterdagmiddag handenwrijvend voor zitten, voordat het hele circus naar Sint Petersburg (Florida) vertrekt. De toeschouwers

die vroeg komen, eerder uitzondering dan regel, krijgen waar voor hun geld. De Rays kijken al snel tegen een achterstand aan. De heuveltroef van de Rays, David Price, heeft een belabberde dag tegen de baarden uit Boston. Het begint al in de eerste inning met een homerun van naamgenoot Ortiz. In de

hieropvolgende innings lopen de Bostonians uit, tot 5-1 en 6-4. Dan, in inning acht, staat Ortiz weer op de heuvel. De 37-jarige Dominicaan slaat een raket de lucht in en blijft deze íets te lang nakijken. Price krijgt een zevende verdiend punt tegen en kan het showtje van plaaggeest Ortiz niet waarderen. Het doet de verhoudingen, die al op scherp staan, weinig goeds.

Er is zelf een verzoeningsgesprek tussen Ortiz en Price voor nodig, in de voorbereiding op game 3. Leuk voor de pers, maar de werper en zijn Rays schieten er nauwelijks iets mee op. De homeruns van Ortiz kunnen wel eens het einde van een onverwacht succesvol seizoen inluiden. Dan moet in 2014 blijken of de Bay Rays hun bijnaam opnieuw kunnen verzilveren. ★fastball★

Het is nog net geen do-or-die-wedstrijd voor Tampa Bay Rays. Maar het scheelt niet veel, na de verloren openingswedstrijd van de dag ervoor. Een 0-2 achterstand tegen Boston Red Sox in een best-of-five is niet erg eenvoudig weg te poetsen, dus kunnen de gasten uit Florida maar beter de stand gelijk trekken in deze tweede pot.

Tekst: Milan van der Breggen

IN DE ACHTSTE INNING SLAAT DE DOMINICAAN EEN RACKET DE

LUCHT IN EN BLIJFT DEZE IETS TE LANG NAKIJKEN. PRICE KAN

HET SHOWTJE VAN PLAAGGEEST ORTIZ NIET WAARDEREN

Leven als prof in Zuid-Korea is net even iets eenzamer dan leven als prof in de Verenigde Staten. Rick van den Hurk (28) heeft twee wapens om een isolement

het hoofd te bieden. Zijn vriendin Anneloes, die haar baan opgaf om de werper te vergezellen tijdens zijn Koreaanse avontuur. En zijn iPhone, zodat hij via Facetime

met het thuisfront videogesprekken kan voeren. Zo ook met Fastball Magazine, vanuit de spelersbus.

Tekst: Sander van Lubeck // Foto: AP Images

“IK HEB ER WEL EENS BIJ STILGESTAAN, MAAR IK VOEL

ME NIET GENAAID DOOR DE DOPINGGEBRUIKERS”

INTERVIEW MET RICK VAN DEN HURK, NEDERLANDER IN DEN VREEMDE

iPhone? Dat verwacht je niet, met Samsung Lions als

werkgever.

,,Nee, haha. Ik heb ook een Samsung Galaxy gekregen van de sponsor hoor, maar ik heb mijn familie nog niet kunnen overtuigen. De iPhone gebruikte ik eigenlijk altijd al.’’

Hoe is het?

,,Goed. Hoewel, we hebben net aardig klop gehad. 13-4 verloren van Doosan Bears. Terwijl we volop in de race zijn om het kampioenschap. We stonden bovenaan, nu zijn we gedeeld eerste.’’

Van den Hurk praat bedeesd, want het is vrijdagavond laat in een muisstille, schaars verlichte spelersbus. Een dag eerder heeft hij nog zes innings op de heuvel gestaan. Wie de wedstrijd terugkijkt, ziet een hevig transpirerende Hollander fastballen gooien naar dezelfde Bears. In de tweede inning geeft hij vrije lopen weg en komt zijn ploeg op een 0-1 achterstand, maar de big hitters in zijn ploeg zorgen met drie homeruns voor een 4-2 overwinning. En ‘Vandy’, zoals hij in de Verenigde Staten werd genoemd, staat geen punten meer toe.

Je bent goed hersteld van je elleboogblessure?

,,Gek genoeg heb ik daar nooit last van gehad. Dat verhaal is één keer op internet gezet en sindsdien zingt het rond dat ik wat aan mijn elleboog heb. Kreeg ik sms’jes van vrienden uit Nederland hoe het daarmee ging, terwijl ik kampte met een schouderblessure. Verslaggevers die over me schrijven, mogen

me altijd bellen of mailen om te vragen hoe het precies zit. Maar dat is niet gebeurd.’’

Hoe zit het precies?

,,Ik kon mijn arm tijdens het gooien niet de hele wedstrijd op dezelfde positie houden. Na één inning in de spring training voelde ik al: dit is klote. Daar werd ik aan behandeld, maar ik ben vervolgens te snel weer de heuvel op gegaan. Daardoor was ik fysiek nog niet helemaal in orde bij de seizoenstart.’’

Bert Blyleven (62), werperscoach Oranje

,,Als Rick zichzelf als starter ziet, moet hij de spierkracht in zijn arm versterken zodat hij meer dan 200 innings per seizoen kan gooien. Hopelijk lukt hem dat. Het belangrijkste is dat hij

controle krijgt over zijn fastball. In de Verenigde Staten gaf hij te vaak het eerste honk gratis weg. Volgens mij is het een goede keus

geweest om de strijd aan te gaan in Zuid-Korea. Ik denk dat hij daar beter betaald wordt, dan wanneer hij in de Verenigde Staten

was gebleven. Daarnaast ben ik ben ervan overtuigd dat hij er sportief beter uit komt: hij heeft een vurig verlangen om beter te

worden en blijft daaraan werken.’’

En dat terwijl je de World Baseball Classic liet lopen voor de

spring training van je club.

,,Dat klopt gedeeltelijk. Ik wilde me inderdaad graag bewijzen. Had net getekend, dus het podium dat de WBC biedt, was voor mij geen argument. Maar wat ook meespeelde was dat ik gewoon nog niet 100 procent fit was, door mijn schouder. Dan kan ik wel meegaan, maar dan neem ik op halve kracht de plaats in van een andere werper die wel voluit kan gooien. Geloof me, ik baalde als een stekker. Maar toen mijn blessure zich ontwikkelde, bleek wel dat ik het goed had ingezien.’’

Van den Hurks afzegging betekende dit jaar wel een relatief overzichtelijke lente, na een bizarre periode van verhuizingen in het voorjaar van 2012. Toen werd hij onderdeel van de grote stoelendans. De werper nam afscheid in Baltimore en belandde via Toronto Blue Jays en Cleveland Indians bij Pittsburgh Pirates. Het grootste deel van het seizoen kwam Van den Hurk uit voor Indianapolis Indians, het triple A team. Dat was wennen voor de Eindhovenaar, die nu niet bepaald bekend staat als een broodhonkballer die van club naar club hopt. Zo was hij Florida Marlins trouw van 2002 tot 2010.

Ben je dan nog honkballiefhebber, of

zie je de clubs als werkgever?

,,Op zo’n moment zie ik ze als werkgever, hoewel ik echt enorm van het spelletje hou. Je moet het ook zo zien: je hebt er toch niks over te zeggen. Dat is soms moeilijk te accepteren, dat die zakelijke kant erbij hoort. Daardoor krijg je ook nauwelijks emotie bij de clubs. Behalve dan bij Pirates, daar heb ik afgelopen jaar een fijne tijd gehad. De club had een plan met mij, keek naar het proces en niet alleen naar het resultaat. Daar heb ik het beste seizoen in mijn carrière gedraaid.’’ In september kwam je daardoor nog even uit voor de

hoofdmacht. Je Amerikaanse avontuur heeft je uiteindelijk

50 Major League-optredens in zeven jaar opgeleverd. Trots?

,,Ja. Maar ik weet dat ik nog niet klaar ben. Mijn doel is om terug te keren. Ik ga na dit seizoen weer in de leer bij Brady Anderson in Californie, een topper op fysiek gebied. Brady plant het hele off-season in, met oefeningen op de

atletiekbaan, fitnessen, testen op reactietijden, gewichtheffen. Vorig jaar heb ik vier maanden met hem gewerkt en draaide ik meteen een heel goed seizoen.’’

Een voormalig midvelder die pitchers klaarstoomt?

,,Hij specialiseert zich in alle posities. Zijn trainingen zijn gebaseerd op explosieve bewegingen die zowel slagmannen als werpers maken.”

Er zijn eenvoudigere middelen om aan spierkracht te winnen.

Volg je de Biogenesis-affaire?

,,Zeker. Ze zijn goed bezig nu. Vooral met het oog op spelers die keihard knokken voor een plekje en net buiten de boot vallen door gebruikers. Ik heb er wel eens bij stil gestaan, maar voel me niet genaaid door de gebruikers. Natuurlijk dacht ik wel eens: hoe kan het dat iemand zo gemakkelijk herstelt. Blijkbaar wordt het getolereerd. Nu zien we dat dopinggebruik toch wel

boven water komt. Dat is ook niet gek, ik ben gok ik zo’n vijftien keer per jaar gecontroleerd op urine en de laatste jaren steeds intensiever. Vorig jaar zelfs op bloed.’’

Denk je niet: misschien was mijn

carrière wel anders gelopen als ik die

of die homerun niet tegen had gehad?

,,Zou best kunnen. Maar wat heb je eraan? Veranderen kan je het niet meer. Het is zoals het is. Ik heb ook nooit de behoefte gehad om zelf te gebruiken. Nee, ik ben er echt op tegen.’’

Nu aas je op een comeback. Is het

dan wel verstandig om de Verenigde

Staten te verlaten?

,,Het was jarenlang schipperen tussen starten in de triple A en relieven in de Major League. Terwijl ik liever ergens naar toe leef,

als startende werper, in één competitie. De keuze voor Samsung Lions is uiteindelijk een logische. Er was al meer belangstelling uit Japan en Zuid-Korea.’’ Zijn Aziaten zo dol op je omdat je 96 mijl per uur gooit?

,,Dat speelt wel mee, ja. En er waren net twee buitenlandse jongens vertrokken.’’

Wat dacht je toen Lions aan de lijn hing?

,,Pittsburgh Pirates bellen, haha! Nee, ik ben op internet gaan zoeken,

“IK WEET DAT IK NOG NIET KLAAR BEN IN DE MLB. HET IS

MIJN DOEL OM TERUG TE KEREN. HIER BIJ SAMSUNG LIONS KAN

IK MIJN KWALITEITEN ALS STARTER ONTWIKKELEN..”

European Big League Tour met Granderson

De European Big League Tour keert dit seizoen terug naar Rotterdam en wel op 16 november. Een tweede stop voor

spelers uit het honkbalwalhalla MLB wordt dit jaar gemaakt onder de Eiffeltoren. In Parijs zullen de honkballers hun

laatste clinics geven, alvorens op 23 november weer terug naar de United States te vliegen.

Bij het ter perse gaan van dit nummer werd de line-up van de vierde European Big League Tour mondjesmaat bekend.

Een van de namen die werd vrijgegeven was niet misselijk, want New York Yankees speler Curtis Granderson maakt de

transatlantische oversteek .

Inschrijvingen voor de vierde EBLT zijn afgelopen 1 oktober geopend. Rick van den Hurk organiseert de clinics in

samenwerking met de MLB en MLBPA.

filmpjes bekijken. Wat ik zag was een offensief sterke ploeg met een heel goede bullpen. Ik kreeg inderdaad de indruk dat ze nog een starter konden gebruiken. Dan kan ik ervoor kiezen bij Pirates voor de vijfde startersplek te strijden of naar een Koreaanse topclub gaan. Hier kan ik mijn kwaliteiten als starter ontwikkelen. Daar ben ik Samsung Lions dankbaar voor.’’

Je overgang kwam je op kritiek te

staan. Overtuig mij eens dat het de

juiste zet was.

,,Waarom zou ik jou moeten overtuigen?’’

Nou, waag eens een poging.

,,Samsung Lions won vorig jaar de Asian Games, zeg maar de Aziatische Champions League. Als eerste club buiten Japan. Dan kan je wel wat. Het land is de laatste Olympisch kampioen en heeft goed gepresteerd op de World Baseball Classic. In mijn ogen ligt het niveau van de competitie ergens tussen triple A en Major League in. Dan kan ik wel weer een jaar op triple A niveau spelen, maar dan strijd ik liever om het kampioenschap. De Nederlandse jongens die nu prof zijn in de Verenigde Staten, zullen dat beamen. Ook al heb je je droom bereikt en verdien je je geld met honkbal in Amerika, het is echt niet leuk om bij een ploeg te spelen die niet wint, die nergens om speelt.’’

Wat was je eerste gedachte bij Zuid-Korea?

,,Rijst. Ja, meer niet eigenlijk.’’

En bevalt het leven in Daegu je?

,,Jazeker. Het is een grote stad met 2,5 miljoen inwoners. Ik moest vooral wennen aan de taal. Er gaat een tolk mee naar wedstrijden, voor mij en mijn Dominicaanse ploeggenoot Esmailin Caridad. Inmiddels heb ik de belangrijkste honkbaltermen in het Koreaans wel geleerd. Met handen en voeten en een paar kleine woorden kom ik een eind, maar lang niet ver genoeg om gesprekken met spelers te voeren in de kleedkamer. Gelukkig woont Anneloes hier ook, zij studeert Koreaans. “

Oh? Reisde ze in de Verenigde

Staten ook met je mee?

,,Nee, toen studeerde en werkte ze nog in Nederland. Nu woont ze hier en dat is echt heel belangrijk voor me. Daar ben ik zo gelukkig mee. Het maakt alles een stuk eenvoudiger: bestellen in een restaurant, vertellen tegen een taxichauffeur waar je naar toe wil. Koreanen spreken nauwelijks Engels. Ze zijn erg blij als je ook maar een beetje Koreaans spreekt. Het gaat gewoon net iets makkelijker en vlotter allemaal.’’

Wat bestelt ze dan in een restaurant?

,,In ieder geval geen groenten, aardappelen en vlees. Het zijn gerechten waarvan ik de Koreaanse naam amper kan onthouden. De keuken is grofweg gebaseerd op rijst, groenten, vis, zeewier en tofu, waarbij de hele tafel volstaat met een groot aantal bijgerechten: banchan. Zo is een favoriet bijgerecht kimchi, erg pittig wat eigenlijk alle gerechten wel zijn. Iedereen aan tafel pakt uit deze gerechten iets met zijn of haar chopsticks.’’

En hoe gaat dat op straat. Herkennen de Koreanen je?

,,Zeker. Ik ben nog geen Loek van Mil met zijn 2 meter 15, maar val toch op door mijn lengte. En zeker als er al mensen om me heen staan die een handtekening of foto willen. Daar zijn ze vrij opdringerig in. Als wij in Nederland een voetballer tegenkomen, dan kijken we wel even, maar laten hem verder met rust.’’

Dat zou je niet verwachten, dat opdringerige.

,,Nee, in hun gebruiken zijn ze juist enorm beleefd. Schoenen uitdoen voordat je een restaurant betreedt. Allemaal voor elkaar buigen. Ook in het team is opstaan en buigen een gewoonte. De jongere spelers staan op voor de oudere spelers, als die willen zitten in de dug-out. Dat hebben mijn teamgenoten me wel ingeprent. En ook op straat buig je voor oudere mensen.’’

Dus straks buig jij ook voor de caissière bij Albert Heijn in

Eindhoven.

,,Haha, zo makkelijk zal dat er niet insluipen.’’ ★fastball★

Rick van den Hurk in actie voor de Samsung Lions (foto PR).

“MET HANDEN EN VOETEN EN EEN PAAR KLEINE WOORDEN KOM IK EEN HEEL EIND, MAAR LANG NIET GENOEG OM GESPREKKEN MET SPELERS TE VOEREN IN DE

KLEEDKAMER.”

Met Jong Oranje zit ik op het EK in Regensburg, Duitsland. Belangrijk, maar voor mij even belangrijker: ik ben een Mariner! Vandaag de knoop doorgehakt en het goede nieuws aan scout

Wayne Norton verteld, die hier is. Prachtige man, 70 jaar maar reist nog de hele wereld rond met zijn rollator. Al een klein half jaar hebben een paar clubs interesse in me, vooral sinds ik tijdens een try-out in Haarlem, begin mei, 91 mijl per uur gooide. Onder meer de Phillies en de Orioles hebben gebeld. Waarom de Mariners? Tja, de club gaf mij het meeste informatie. Hoe zit de opleiding in elkaar, hoe ziet het complex eruit, hoeveel jaar willen ze me vastleggen? Op aanraden van Charles Urbanus heb ik even gebeld met Lars Huijer, met Kevin Weijgertse en met Bjorn Hato. Leerde ik ook iets belangrijks van: dat de club geen trainingskampen in de Dominicaanse Republiek doet. Het is daar geen pretje voor spelers; qua taal niet en soms wordt er nog wel eens iets gestolen.

TOM DE BLOK (17) VERTELT HOE HET LEVEN ALS KERSVERSE HONKBALPROF ERUIT ZIET, VAN DAG TOT DAG. KANTELPUNTEN, MAAR OOK DE ALLEDAAGSE BESLOMMERINGEN.

TEKST: SANDER VAN LUBECK // FOTO: HENK SEPPEN

ZATERDAG 10 AUGUSTUS

DAGBOEK VAN EEN HONKBALPROF:

LIVING THE DREAM

NAAM: TOM DE BLOKLEEFTIJD: 17CLUB: SEATTLE MARINERSAFDELING: PEORIA ARIZONA (ROOKIE LEAGUE)VOORMALIGE CLUBS: AMSTERDAM PIRATES, DIAMONDS BASEBALL

Op mijn scooter rijd ik eind van de ochtend van mijn huis in Nieuw-Sloten naar Sportpark Ookmeer. Honkbaltas over mijn schouder, Martin Garrix in mijn oordopjes. Een bekende route,

maar toch vreemd: zaterdag wedstrijddag. Eergisteren mocht ik al mee naar de eerste play-offwedstrijd van het eerste, bij Neptunus. Zit je gewoon naar Rob Cordemans op de heuvel te kijken. Vanuit de dugout, terwijl ik hem al jarenlang vanaf de tribune zie.Nu voor het eerst bij een thuiswedstrijd tussen alle bekende jongens. Het is een wedstrijd die me lang bij zal blijven. Niet omdat ik mag meespelen; in de achtste inning gooi ik warm in de bullpen op mijn maatje Milan Post, maar werper Ben Grover gooit de pot keurig uit. Wel omdat er op een haar na een bench clearing brawl ontstaat. Dat zie je in de rookie league niet. Legito is al de hele wedstrijd aan het sarren met trash talk en gevaarlijke slidings en krijgt de bal van Grover richting zijn lichaam gegooid. Beide teams gaan allemaal een paar meter de dug-out uit. Ja, moet ik dan meegaan of niet? Ik besluit van wel, maar ik verschuil me achter Percy Isenia, die is lekker groot. Uiteindelijk slaat Legito de volgende bal het veld uit, een bom van 140 meter ver, dus het loopt allemaal met een sisser af.

Nog nooit ben ik bij een notaris geweest. Deze ochtend in Heemskerk meteen met z’n vijven: mijn ouders, scout Peter van Dalen, ik en Dennis van Lingen. Dennis is fotograaf in opleiding en schiet vaak

platen voor de site van Diamonds. Nu komt hij fotograferen als ik het contract in twintigvoud mag tekenen. De notaris neemt eerst de belangrijkste stukken door en dat is best lachen: ik moet mijn eigen was verzorgen en mijn eigen avondeten betalen. Na afloop komt een groepje vrienden met een champagnefles naar mijn huis, om me te verrassen. Totaal onverwacht, superleuk! Een leuk, ontspannen feestje na al die plechtige handelingen in het notariskantoor. Intussen komt het moment dat ik het vliegtuig naar Arizona neem, steeds dichterbij. De club verwacht me, zoals het er nu naar uit ziet, 6 oktober. Over zes weken zit ik al in een hotel op sportcomplex Peoria in Phoenix, met een teamgenoot. Wie dat is? Geen idee.

Wat gaat de tijd snel. Opeens word ik door clubchauffeur Gary, een wat oudere man, rondgereden door Phoenix. Samen met mijn moeder, die de eerste dagen mee is om dingen te regelen, zit ik een beetje beduusd in de auto. Vier dagen terug had ik nog mijn laatste wedstrijd met de rookies. We zijn nu vrij moe: de vliegreis, via Phoenix, duurde in totaal 20 uur. We kijken uit naar het Hampton Inn Hotel. Daar zal ik tijdens het seizoen, net als mijn teamgenoten, ook slapen.Gary vertelt intussen dat hij ook wel eens Felix Hernandez voorrijdt. Ik probeer Phoenix in me op te nemen, vooral het enorme aantal eettentjes valt me op. Maar ik denk dat ik de stad de komende weken pas echt leer kennen.★fastball★

“THERE IS A NEW kid IN TOWN”• NEDERLAND IS BINNENKORT

EEN TIJDSCHRIFT OVER AMERICAN FOOTBALL RIJKER.

• GRIDIRON BELICHT HET NIEUWS OVER AMERICAN FOOTBALL UIT

BINNEN- EN BUITENLAND.

•BINNENKORT IN EEN KIOSK BIJ JOU IN DE BUURT!

Kijk op www.gridiron.nl voor meer informatie.

SPORTS SPORTSGridIron is een uitgave van

Ben je fan van American football, dan kijk je op gridiron.nl!

MEER DAN 32 PAGINA’S

24 x per jaar

Slechts € 54,95

adprocyclinggridiron.indd 1 18-08-13 20:06

ZATERDAG 24 AUGUSTUS

MAANDAG 26 AUGUSTUS

DAGBOEK VAN EEN HONKBALPROF:

LIVING THE DREAM

DONDERDAG 3 OKTOBER

De Grootste Honkbalwinkel van Europa!

Covee Sports B.V.Papendrecht078-6150189www.covee.nlinfo@covee.nl

CoveeSports@CoveeSports

10% KORTING op www.covee.nlmet USA Sports Magazine Kortingscode Fastball05

Martin Gaus was al jong actief als catcher bij VVGA. Dertien jaar was hij. Van Gaus werd verteld dat hij binnenlopers niet uit hoefde te tikken. Naar verluidt waren de coaches bang dat

ze de catcher ondersteboven zouden lopen. Aan het eind van zijn seizoen mocht hij met Oranje mee, hij was destijds (en waarschijnlijk nog steeds omdat tegenwoordig de regel bestaat dat je 16 jaar of ouder moet zijn) de jongste debutant ooit. Gaus werd op eerste Kerstdag 1960 16 jaar.

Hoe ben je honkbalfanaat geworden?

,,Als kind kon ik ontzettend goed gooien en vangen met een tennisbal, ik had daar dan ook veel plezier in. In die tijd had je ook nog schoolhonkbal, dus er werd meer honkbal door kinderen gespeeld dan tegenwoordig. Mijn broer maakte van een oude voetbal een soort handschoen om de ballen te vangen en mijn buurman had een oude softbalknuppel. Zo begonnen we te honkballen, op straat in Amsterdam.’’

Wat is je eigen honkbalervaring?

,,Ik kwam er achter dat mijn schoolvriendjes zonder het te zeggen stiekem lid waren geworden van een honkbalvereniging om beter te worden, omdat ze me niet aan konden. Ik werd daar zelf ook lid, die club was VVGA, het latere Giants Diemen. Ik was toen dertien jaar. Twee jaar later maakte ik mijn debuut voor het Nederlands team in Parma tegen Italië. Als catcher stond ik er bekend om dat ik altijd de boel opnaaide, daar konden veel spelers en scheidsrechters slecht tegen.’’

Meest indrukwekkende speler?

,,Bij dat debuut had Italië de legendarische Giulio Glorioso op de heuvel staan. Wat mij betreft een van de beste werpers ooit in Europa. We verloren kansloos, maar ik was de enige die die avond een honkslag tegen hem sloeg.’’

Hoe volg je de sport?

,,Het vervelende is dat de zomermaanden voor mij het drukst zijn met hondentraining geven. Ik kijk wel veel verschillende Amerikaanse wedstrijden ’s nachts op televisie maar hoofdklassewedstrijden bezoeken zit er dus niet in.’’

Wat fascineert je aan het spel?

,,Ik geniet van het spel tussen slagman en werper en van hoe werkelijk het hele veld in beweging komt zodra de bal het veld in vliegt. Ik denk ook dat de sport populairder zou zijn in Nederland als stadionspeakers en commentatoren meer energie staken in de uitleg van situaties. Kom met statistieken, vertel over de opties die de coach heeft, als mensen het spel beter snappen gaan ze het meer waarderen.’’

IN FASTBALL MAGAZINE VOELEN WE MAANDELIJKS

EEN BN’ER, EEN BASEBALMINNENDE NEDERLANDER,

AAN DE TAND. DEZE AFLEVERING: MARTIN GAUS (68).

TEKST: LIONEL STUTTE

, ,VRIENDJES GINGEN OP HONKBAL, OMDAT ZE

ME NIET AANKONDEN”

De Grootste Honkbalwinkel van Europa!

Covee Sports B.V.Papendrecht078-6150189www.covee.nlinfo@covee.nl

CoveeSports@CoveeSports

10% KORTING op www.covee.nlmet USA Sports Magazine Kortingscode Fastball05

De Gasterra Flames kunnen in het komende seizoen ook weer bogen op de diensten van de Amerikaan Jason Dourisseau. Met de toevoeging van

Cashmere Wright kan er zomaar een kampioenschapskandidaat zijn ontstaan in

Groningen. Foto: Henk Seppen.

Met Sportsafaris Stedenreizen naar topwedstrijden in de gaafste steden:New York: > 01 nov: NBA Brooklyn Nets - Miami Heat > 17 nov: NFL New York Giants - Green Bay Packers > 09 jan: NBA New York Knicks - Miami Heat > 10 jan: NBA Brooklyn Nets - Miami Heat > 01 feb: NBA New York Knicks - Miami Heat

Chicago: > 05 dec: NBA Chicago Bulls - Miami Heat > 19 dec: NFL Chicago Bears - Green Bay Packers > 24 jan: NBA Chicago Bulls - L.A. Clippers > 09 mrt: NBA Chicago Bulls - Miami Heat

San Francisco: > 08 dec: NFL San Francisco 49ers - Seattle Seahawks > 23 dec: NFL San Francisco 49ers - Atlanta Falcons > 25 dec: NBA Golden State Warriors - L.A. Clippers > 12 feb: NBA Golden State Warriors - Miami Heat

Londen: > 30 nov: PL: Tottenham Hotspurs - Manchester United > 16 jan: NBA Brooklyn Nets - Atlanta Hawks > 18 jan: PL: Chelsea - Manchester United > 11 feb: PL: Arsenal - Manchester United

Sportsafaris Stedenreizen stelt voor u persoonlijk een reis op maat samen naar de mooiste steden en grootstetopsportevenementen van Amerika en Europa.

Sportsafaris Stedenreizen is een Nederlandse reisorganisatie gevestigd in Amsterdam. Wij organiseren reizen naar wedstrijden van de NBA, NFL, NHL en MLB, zowel in de V.S. als in Europa. Naast onze individuele reizen zijn wij ook ervaren in het samenstellen van groepsreizen.

SPORTSAFARISSTEDENREIZEN

www.sportsafaris.nl

De finale gemist, dat betekent meteen

voorbereiden op een nieuw seizoen?

,,Ik heb eerst een paar weken vrij. Tijd om samen met mijn man naar Aruba te gaan, bijkomen van een zwaar seizoen.

Een seizoen dat ook bestond uit een

play-off avontuur met Sanotint Bollate

in Italië. Hoe was dat?

,,Als pick-up player moest ik twee wedstrijden pitchen om het kampioenschap van Italië binnen te slepen. Helaas is dat niet gelukt.’’

Een pick-up player?

,,In Italië is het mogelijk drie extra spelers te gebruiken. Italiaanse teams betalen dan een toelatingsbedrag en zo is het mogelijk om alleen de play-offs mee te pakken.’’

Je spreekt zeer goed Nederlands. Hoe

ben je in Nederland verzeild geraakt?

,,Na mijn studie sociologie in Louisiana, waar ik geboren ben, kwam ik via een contactpersoon bij Tex Town Tigers terecht. Zij zochten een pitcher en daar is mijn avontuur begonnen. Een mooi avontuur, want bij die club heb ik mijn echtgenoot Tim Oosterveld ontmoet.’’

Vorig jaar maakte je de overstap

van Tex Town Tigers naar Olympia.

Waarom helemaal naar de andere kant

van Nederland?

,,Olympia heeft een goede ploeg. Zo nu en dan wat onzeker, maar langzaam aan beginnen de spelers in hun kwaliteiten te geloven. Bij Tex Town Tigers heb ik een heel mooie tijd gehad, maar ik wil spelen voor de prijzen. Het barst van het talent, maar het was nog te vroeg om in Enschede prijzen te pakken.’’

Dan is twee tot drie keer per week met

de trein van Enschede naar Haarlem

niet niks?

,,Soms vertrek ik om twee uur van huis en ben ik pas na vijven in Haarlem. Soms kan ik met mijn catcher Dinet Oosting meerijden, dat scheelt een hoop tijd.’’

Al die tijd in de trein maakt het

onmogelijk om een baan ernaast te

hebben, of niet?

,,Softbal is mijn baan. Met het Nederlands team trainen we altijd op de maandag- en de woensdagmiddag. Het NOC*NSF ondersteunt ons financieel, anders was dit onmogelijk. Op dinsdag en donderdag train ik met Olympia. Overdag ga ik soms in Enschede naar de gym of een stuk hardlopen. Het beetje tijd dat dan overblijft gaat dan vooral zitten in de ‘normale’ klussen, zoals het huishouden en boodschappen doen.’’

Over de boodschappen gesproken. Let

jij als topsportster nog een beetje op je

voeding?

,,Het Paleo-dieet werkt prima voor mij. Een dieet gebaseerd op veel vlees en vis in combinatie met groente, fruit en noten. Als je veel traint, moet je ook zorgen dat je lichaam de juiste voedingsstoffen binnen krijgt. Zeker op wedstrijddagen is het belangrijk dat ik goed eet.’’ ★fastball ★

DIT IS DE MAAND VAN LINDSEY

MEADOWS–OOSTERVELD (30).

OKTOBER IS VOOR HAAR HET BEGIN

VAN DE VOORBEREIDING OP EEN NIEUW SEIZOEN,

NADAT HAAR PLOEG OLYMPIA HAARLEM

SNEUVELDE IN DE PLAY-OFFS. HET BETEKENT

OOK: EVEN NIET HEEN EN WEER TREINEN.

TEKST: NICK STUIFBERGEN

DE MAAND VAN:

LINDSEY MEADOWS-OOSTERVELD

Wim van den Hurk (60)- Organisator European Big League Tour, voorzitter Bixie Baseball en vader van...,,Laatst hoorde ik de voetballers van PSV klagen over het kunstgras bij Heracles. Dat ploegen met betere techniek er nadeel van ondervinden. Dan denk ik: het hoort er bij. Kijk naar Zuid-Korea, daar bestaat meer dan de helft van de velden uit kunstgras. Heb er geen verschil gezien in de benadering van het spelletje. De bal stuit misschien wat sneller weg, de ballen ‘stroppen’ misschien wat makkelijker. Maar als ik zelf zou mogen kiezen, tja, de sport hóórt op echt gras. Je moet het kunnen ruiken. Volgens mij heeft een honkbalveld ook veel minder te lijden dan een voetbalveld. Maar je bent in die keuze wel afhankelijk van gemeentes, wat doen die aan onderhoud? Dus dat HCAW voor kunstgras gaat, kan ik me wel voorstellen.’’

Ronald Jaarsma (36) - Oud-international, assistent coach Amsterdam Pirates,,Het heeft plussen en minnen. Wat opvalt is dat het spelletje wordt vertraagd en dat de bad hops afnemen. Fijn voor de velders, maar het geeft wel scheve verhoudingen. Geslagen ballen die normaal tussen derdehonkman en kortestop als honkslag in het linksveld belanden, worden nu alsnog door een van de binnenvelders gepakt. Nadelig voor de slagmannen. Maar zo heb je op ieder veld wel iets, natuurlijk. Aan de andere kant is het dit seizoen voorgekomen dat alles werd afgelast, behalve de thuiswedstrijd van HCAW. En het veld oogt mooi. De club heeft gekozen voor een soort voetbalveldgras, met vrij lange

sprieten. Heel anders dan bij DSS bijvoorbeeld, dat meer op hockeygras lijkt. Maar in Canada hebben we met het Nederlands damesteam op een binnenveld van kunstgras gespeeld, enorm professioneel. Dat leek op acht gras, bood ook minder weerstand aan geslagen ballen.’’

Frank Koene (45) - Oud-international, voormalig trainer HCAW, Hoofddorp Pioniers en UVV ,,Ik sta positief tegenover kunstgras. Het moet echter geen invloed op het spelletje hebben. Ik heb zelf wat grondballen genomen op dit veld en dan merk je dat de bal veel langzamer gaat. Dat zag je de eerste wedstrijden ook: als spelers een dubbelspel wilden maken, handelden ze veel te snel, als de bal er nog niet was. Ik kan

OP DE VOETBALVELDEN ZORGT HET AL MAANDEN VOOR GEZEIK. STEEDS MEER TEAMS GAAN OVER OP KUNST-GRAS EN HEBBEN ‘DUS’ VOORDEEL OP DE CONCURRENT. ALHOEWEL DE STELLING DOOR EXPERTS NAAR HET LAND DER FABELEN WORDT VERWEZEN, ZIJN DE VOETBALLERS ZELF EIGENWIJS. MAAR HOE ZIT HET MET VOORDEEL ALS ER OP KUNSTGRAS WORDT GEHONKBALD? // TEKST: SANDER VAN LUBECK

DE STELLING:

KUNSTGRAS IS COMPETITIEVERVALSING

me voorstellen dat dit thuisvoordeel oplevert, als je het gewend bent. Maar ik snap wel dat HCAW hiervoor kiest, er ligt daar een heel moeilijke ondergrond, dat is bijna niet bij te houden. Nu voelt het heel zacht aan als je er op loopt en het ziet er niet uit, maar dat vind ik minder belangrijk. Als de overgang met het buitenveld maar goed is.’’ ★fastball ★

Kunstgras in Bussum HCAW is de Toronto Blue Jays, Tampa Bay Rays en Minnesota Twins achterna

gegaan. De Bussumse club speelt sinds dit hoofdklasseseizoen op kunstgras. Althans,

gedeeltelijk. Het buitenveld bestaat nog uit natuurlijk gras, het binnenveld is

geheel voorzien van kunstgras. Ook op de warning track bij de backstop en op de

looppadden tussen de honken, hoewel het kunstgras daar wel van een oranje kleur is

voorzien. Echt gravel is nog te vinden rond de vier honken en de werpheuvel, en op de

warning track in het buitenveld. Sportief gezien lijkt het de thuisploeg

geen voordeel op te leveren. Sterker nog: HCAW ontsnapte ternauwernood

aan degradatieduels en won 14 van de 42 wedstrijden, waar ongeveer 28

overwinningen nodig waren om de play-offs te bereiken. Wel opvallend is dat HCAW punten afsnoepte van alle

topclubs en dat dat in alle gevallen op het eigen kunstgras gebeurde.

XANDER JAN BOGAERTS Geduld is een schone zaak, ook voor Xander Jan Bogaerts. De 22-jarige Arubaan moest er vijf maanden op wachten, maar eind augustus mocht hij dan ‘eindelijk’ zijn debuut voor Boston Red Sox in de Major League maken.Met het volgepakte AT&T Park van San Fransisco Giants als decor, kon Bogaerts direct vol aan de bak. Als de rookie in de eerste inning, met twee nullen op het scoreboard, de honken voor zich ziet gevuld, droomt hij stiekem van een legendarische grand slam.Dat Bogaerts de bal in werkelijkheid in de handen van tweedehonkman Marco Scutaro sloeg, deed

niets af aan het moment. Hij was officieel de 29e honkballer met een Nederlands paspoort die debuteerde in de Majors. En dat zal hem trots hebben gemaakt.Een debuut dat ook niet langer op zich kon laten wachten, want Bogaerts klopte dankzij uitstekend spel in de Minors al enige weken hard op de deur van Red Sox’ manager John Farrel. Vijf dagen na zijn intrede tekende Bogaerts voor zijn eerste honkbal. Met een ferme quality hit kreeg hij de handen in het hele Dodger Stadium op elkaar. En belangrijker nog, de bal als souvenir.De club uit Massachusetts is voorzichtig met een van zijn grootste talenten. Bogaerts krijgt de tijd

om zich aan te passen en de concurrentiestrijd met kortestop Stephen Drew en derdehonkman Will Middlebrooks aan te gaan. Toch zal de jongeling moeten presteren, want in de Majors telt slechts één ding: winnen.

ANDRELTON SIMMONSTwee jaar geleden werd een toen 21-jarige knaap uit Curaçao door Atlanta Braves gedraft. Zijn arm had de aandacht getrokken. De rechtshandige pitcher, met zijn ietwat frêle gezicht en ranke postuur, kon ongenadig hard gooien. De sportieve toekomst van het jonge talent leek hiermee verzekerd.

WIE VAN ‘ONZE JONGENS’ SPEELT ZICH DE LAATSTE TIJD IN DE SCHIJNWERPERS?

FASTBALL MAGAZINE KEEK NAAR DE OVERKANT VAN DE PLAS EN PRIJST ZICH GELUKKIG

MET ZOVEEL SUCCESVERHALEN.

TEKST: TIM DE RUITER

Hij had de scouts voor zich gewonnen. Maar, hoe gek het ook klinkt, juist híj was niet overtuigd: “Zet mij maar op kortestop”, luidde de boodschap. En zo geschiedde.Dit is het verhaal van Andrelton Simmons. Inmiddels een van de eerste namen die Atlanta Braves-manager Fredi Gonzalez op zijn wedstrijdformulieren invult. Vorig jaar zijn debuut makend, dit jaar vaste kracht op het majestueuze Turner Field. Het kan verkeren in de carrière van een jong honkbaltalent.Het huidige seizoen verliep voorspoedig voor de mannen uit Georgia. De titel in de National League East werd overtuigend binnen gesleept,

waarna de Braves in de Division Series aan Los Angeles Dodgers werden gekoppeld. Ongeacht het resultaat van dit duel is het een lang seizoen geweest voor Simmons. De kortestop uit Mundo-Nobo was onomstreden en een dragende kracht. Wellicht een piepklein smetje op dat eerste (succes-)volle jaar in de Majors, is het missen van de All-Star Game in New York. De Curaçaoënaar wordt algemeen gezien als één van de beste kortestops, met name defensief. Aan slag was het overall niet slecht, maar vooral ná de All-Star Game heeft Simmons zich sterk verbeterd met de knuppel in de hand.

ROGEARVIN BERNADINA Altijd goedlachs en mede door zijn acrobatische capriolen op het veld geliefd bij het publiek. Rogearvin ‘The Shark’ Bernadina (29) begon dit Major League-seizoen met een fantastisch verlopen World Baseball Classic in het achterhoofd. Het sportieve leven lachte Bernadina op zijn beurt toe.Lang schurkte de op Curaçao geboren buitenvelder tegen aan basisplaats in de Majors aan en vorig jaar leek het kwartje dan eindelijk te vallen. Nog altijd zonder onomstreden plek bij de eerste negen van Washington Nationals, maar Bernadina kon aan slag goede cijfers overleggen en stond in het veld garant voor spectaculaire acties.

YOU AIN’T MUCH,

IF YOU AIN’T

Inmiddels is het reguliere MLB-seizoen ten einde en heeft de carrière van The Shark een opvallende wending genomen. Als ‘laatste der Mohikanen’ vertrok hij – gedwongen – in augustus bij Washington Nationals. Bernadina worstelde met zijn vorm in het slagperk en kreeg nauwelijks nog speeltijd. De komst van David DeJesus van Chicago Cubs betekende het definitieve einde.Sinds 2001 stond hij onder contract bij de franchise die voorheen Montreal Expos heette en later opging in Nationals. Zo gaat dat in de States, waar voor eigenaren zelfs de landsgrens geen obstakel is om te verhuizen. Twaalf jaar diende hij dezelfde werkgever, maar van het een op het andere moment mocht Bernadina vertrekken. Twee dagen na zijn ontslag kon Bernadina alweer zijn glimlach tonen in de MLB. Ditmaal met een Philadelphia Phillies-cap op zijn hoofd. Dankbaar voor deze kans gaf de buitenvelder zijn nieuwe ploeg in zijn tweede optreden direct iets terug. Op eigen veld sloeg Bernadina tegen Arizona Daimondbacks zijn eerste hit resoluut over de omheining.

MARIEKSON ‘DIDI’ GREGORIUSMariekson Julius Gregorius zag op 18 februari 1990 in Amsterdam het levenslicht. Hoewel opgegroeid op het idyllische Curaçao is ‘Didi’ dan

ook de enige ‘echte’ Nederlander in de Majors. Bij Arizona Diamondbacks kreeg de vlugge kortestop het rugnummer 1 toebedeeld. Met recht, als enig officieel wereldkampioen. Het seizoen begon alles behalve voorspoedig. Didi kwam over van Cincinnati Reds, waar hij vorig jaar debuteerde in de Major League, maar raakte in de voorbereiding geblesseerd. De World Baseball Classic ging jammerlijk aan zijn neus voorbij en – belangrijker nog – hij zag zijn kans op een basisplaats in Phoenix danig vervagen. De een zijn dood is de ander zijn brood. Na

enkele blessuregevallen in de selectie van Diamondbacks mocht Didi zich eind april dan toch melden in de hoofdmacht. In en tegen het grote New York Yankees bedacht Gregorius zich geen seconde aan slag. De allereerste pitch vloog zonder pardon over de omheining. Zijn eerste solohomerun in de Majors.Het voorlopige sportieve hoogtepunt voor Gregorius moet de thuiswedstrijd tegen Tampa Bay Rays zijn geweest. In het 9-8 gewonnen duel hielp de atletische Didi zijn ploeg aan zes (!) dubbelspellen. Een clubrecord. Vooral de derde nul was er één van grote klasse. Een backhand diving stop gaf Gregorius een vervolg door al vallend de nul op twee te maken, waarna zijn ploeggenoot Aaron Hill het dubbelspel mocht afmaken. Helaas is voor zowel Gregorius als zijn Daimondbacks het seizoen als een nachtkaars uitgegaan. In de National League West streed de ploeg van coach Kirk Gibson lang om de division title, maar moest het in Los Angeles Dodgers zijn meerdere erkennen. En ook Didi Gregorius kon zijn goede vorm geen passend vervolg geven. Constant worden is het devies, want aan talent geen gebrek.

JONATHAN SCHOOPBig, bigger, biggest. Alsof ze het er om doen, ‘onze’ mannen in de Majors. Wie maakt de meest spectaculaire entree op het hoogste niveau of zijn nieuwe club. Eind september was het de beurt aan Baltimore Orioles’ hot prospect Jonathan Schoop. Bij zijn debuut in de MLB ramde Schoop een bal over het hek, sloeg een honkslag en draaide een keurig dubbelspel. “Welcome to the Majors.”Hij was, na Xander Bogaerts, de tweede dit seizoen en de dertigste speler ooit met een Nederlands paspoort die zijn debuut mocht maken op het allerhoogste niveau. Jonathan Schoop (21), geboren in Willemstad, Curaçao zat toen al ruim drie weken bij de selectie van coach Buck Showalter, maar mocht pas na de uitschakeling van zijn ploeg voor de play-offs echt aan de bak. Overgeheveld van Baltimore’s Triple A-team Norfolk Tides, startte hij als tweedehonkman tegen Toronto Blue Jays. Licht nerveus – “a little bit shaky” – maar vol bravoure en plezier leidde Schoop zijn ploeg naar een 9-5 overwinning op het eigen Camden Yards. En ook in de resterende vier wedstrijden kwam de talentvolle jongeman aan spelen toe.Showalter was vol lof en refereerde na afloop van de wedstrijd tegen de Blue Jays aan Schoops status als international. Die ervaring zou hem het laatste zetje hebben gegeven naar een debuut. Afgelopen voorjaar nam Schoop met het Nederlands team deel aan de World Baseball Classic en in 2011 ving hij de laatste nul tijdens het WK in Panama, waar Nederland de wereldtitel veroverde.

WLADIMIR BALENTIENOnbekend maakt vaak onbemind. Echter, die vlieger gaat zeker niet op voor Wladimir ‘Coco’ Balentien. Hij schreef in september

ANDRELTON SIMMONS: WELLICHT EEN PIEPKLEIN SMETJE

OP DAT EERSTE SUCCESVOLLE JAAR IS HET MISSEN VAN DE ALL-

STAR GAME IN NEW YORK

honkbalgeschiedenis door in de Japanse profcompetitie het homerunrecord te verbreken. De international van Oranje sloeg voor de 56e keer een bal over de hekken voor Tokio Yakult Swallows en verbrak daarmee het stokoude record van Sadaharu Oh uit 1964.Balentiens profcarrière begon aan de Amerikaanse westkust. Hij doorliep het hele opleidingstraject van de Seattle Marines en mocht in 2007 debuteren in de Majors. Een overstap naar Cincinnati Reds en 170 wedstrijd op het hoogste niveau later nam Balentien in stijl afscheid van de MLB. In zijn laatste slagbeurt beukte de outfielder de bal met een ‘moon shot’ bijna het stadion uit. Met opgeheven hoofd vertrok hij naar Japan. Eenmaal in het land van de rijzende zon maakte de Curaçaoënaar indruk als hardhitter. Door zijn record dit seizoen is ‘Coco’ al drie jaar op rij homerunking in de Japanse profcompetitie. Grote namen gingen hem in het internationale honkbal voor en ook Balentiens homerundrift ontkwam niet aan een controverse. Barry Bonds werd beschuldigd van het gebruik van steroïden, Sammy Sosa sloeg zijn homeruns met knuppels vol kurk en in Japan zijn het de dit jaar geïntroduceerde lichtere ballen die veel stof hebben doen opwaaien. Hoe het ook moge zijn, geen speler kwam in de buurt van het aantal homeruns van het Nederlandse slagkanon. Na zijn recordbrekende kanonslag werd Balentien op een staande ovatie

en een bos bloemen getrakteerd. Naar goed Japans gebruik nam hij deze bescheiden in ontvangst, om nog geen kwartier later nummer 57 over de hekken te rammen. Overigens, echt veel hebben de homeruns van Balentien niet geholpen. Zijn Yakult Swallows eindigde het seizoen troosteloos onderaan.

JAIR JURRJENSDat het sportieve leven van een honkbalprof niet altijd over rozen gaat, heeft Jair Jurrjens inmiddels ondervonden. Ruim zes jaar geleden maakte de pitcher uit Curaçao zijn officiële debuut in de MLB en in 2011 ontwikkelde hij zich bij Atlanta Braves zelfs tot een All Star, maar Jurrjens worstelt sinds die memorabele wedstrijd met zijn vorm. Het bracht hem deze zomer terug bij de club waar het allemaal begon: Detroit Tigers.Jurrjens kreeg afgelopen januari nog een Minor-League-contract aangeboden bij Baltimore Orioles, nadat de Braves hem even daarvoor op straat hadden gezet. De medische keuring toonde een broze rechterknie, maar met een beetje geluk was hij het koopje van het jaar voor de O’s. Via het Triple A-team Norfolk Tides mocht de pitcher in mei dan eindelijk weer de heuvel op in de Major League. Een onverdeeld succes werd het niet. Zeven innings tegen Tampa Bay Rays en New York Yankees later kwam er een eind aan het huwelijk tussen Baltimore en Jurrjens. Gegokt en verloren, moeten

ze gedacht hebben op Oriole Park at Camden Yards.Een gokje dat ze in Detroit nog wel willen maken. Een week nadat Jurrjens ervoor koos om free-agent te worden, keerde de Curaçaoënaar terug op het oude nest. Terug bij de Tigers die hem in 2008 nog jammerlijk verruilden voor ene Edgar Renteria. De kortestop Renteria vertrok na een jaar en Jurrjens schopte het als pitcher in Atlanta tot de All-Star Game. Nog altijd ‘maar’ 28 lentes jong, krijgt Jurrjens dé kans om de komende maanden het vertrouwen van Detroit terug te betalen. Lukt hem dat en dwingt hij een plek in de Majors af, dan ligt er nog een hele MLB-carrière voor de Nederlands international in het verschiet.

KENLEY JANSENWe schrijven Atlanta, 3 oktober 2013 om een belangrijke gebeurtenis aan te duiden. Curaçaos finest moment. Atlanta Braves ontvangt het steenrijke Los Angeles Dodgers in de eerste ontmoeting van de Division Series. In de negende inning staat er 1-6 op het scoreboard en mag pitcher Kenley Jansen aantreden. Hij moet

doen wat hij al weken op indrukwekkende wijze doet: closen. Jansen geeft een vrije loop weg en stuurt twee man met drie slag terug de dug-out in, als zich een speciaal duel ontwaard. Die andere Big Shot uit Curaçao stapt het slagperk in: Andrelton Simmons. De twee hebben het idyllische eiland afgelopen seizoen met fantastisch honkbal nadrukkelijk op de kaart gezet. Met een droge klap in het linksveld wint Simmons het onderlinge duel, maar Jansen verblikt of verbloost niet. Hij haalt zijn schouders op en gooit direct daarna een strikeout die een einde maakt aan de wedstrijd; save nummer 29 van het seizoen. Sinds zijn debuut in de Majors, drie jaar geleden, is het voortvarend gegaan met de loopbaan van Jansen. Hij verbeterde zich elk jaargang en sloot het afgelopen reguliere seizoen af met het indrukwekkende ERA van 1.88. Een seizoen dat voor zowel de 26-jarige Jansen als zijn Dodgers twee gezichten kende. Jansen begon de competitie niet als closer, maar nam de eervolle functie in juni over van de tegenvallende Brandon League. Sindsdien is de ploeg van coach Don Mattingly nagenoeg onverslaanbaar en maakt Jansen naam als een van de meest solide closers in de Major League. De Dodgers zijn favoriet voor de eindzege in de World Series. Mochten ze die verwachting waar maken, dan is de kans groot dat de Nederlandse international Kenley Jansen in de beslissende wedstrijd de laatste bal gooit. ★fastball ★

Iedereen die zijn mond houdt bij Sweet Caroline is niet echt bij een wedstrijd geweest, vinden de meeste fans van de Red Sox. Het liedje van Neil Diamond is verbonden aan de club uit Boston en galmt traditioneel

bij iedere thuiswedstrijd in de achtste inning over Fenway Park.

Meedoen gaat heel gemakkelijk . Bij de regels ,,Touchin’ meeeee… Touchin’ youuuuu’’ zing je voorzichtig mee en maak je je klaar voor de grote uithaal. Op het moment dat ,,Sweeeeeet Caroliiine’’ klinkt zet je je keel open en gaat de rest vanzelf. Dan gaat even de muziek uit en brul je met de rest van het stadion a-capella ,,oh-oh-oh-oh’’ en gaat het liedje weer verder. Het is opmerkelijk dat juist deze song bij de Red Sox hoort. In de tekst is met de grootste fantasie werkelijk niks over honkbal te ontdekken. Diamond schreef de woorden in een klein uurtje op een hotelkamer in Memphis denkend aan Caroline, de dochter van John F. Kennedy die hij een paar jaar eerder op een magazine had zien staan.

Bij de Red Sox draaiden ze de hit uit 1969 voor het eerst ergens eind jaren negentig. Een van de medewerkers had haar pasgeboren dochtertje Caroline genoemd en muzieksamensteller Amy Tobey leek het daarom aardig de plaat te draaien. Sweet Caroline sloeg vrijwel direct aan en Tobey besloot het vaker te programmeren. Uit bijgeloof eerst alleen bij een voorsprong van de Red Sox aan het einde van de wedstrijd. Toen de nieuwe eigenaren van de club in 2002 zagen hoe de song de complete stemming in het stadion kon veranderen, wilden ze er een vast ritueel van maken in de achtste inning. Tobey maakte zich nog even zorgen dat vastigheid ongeluk zou brengen, maar zeurde daar nooit meer over toen de Sox in 2004 na 86 jaar eindelijk weer eens de World Series wonnen.

Het liedje hoort inmiddels bij de Red Sox en Boston. Daarom haten ze het bij de Yankees zo erg. Nooit zullen ze de plaat van hun grote rivaal spelen. Behalve dan die ene keer op 16 april 2013. Als eerbetoon aan de slachtoffers van de bomaanslag in Boston, besloot de club een uitzondering te maken. Die avond schalde in Yankee Stadium ‘Sweet Caroline’ uit de speakers. Heel voorzichtig zongen sommige fans mee. Het klonk oprecht, maar voor een ‘Sweet Caroline’ met passie en emotie moet je toch echt in Fenway zijn. ★fastball ★

HONKBALPLAATJE:

Sweet CarolineNeil Diamond

Tekst: Jan Kos

Atlanta Braves werd opgericht in Boston in 1871 en is via Milwaukee (in 1953) in 1966 definitief in Atlanta terechtgekomen Toen nog in het Fulton County Stadium, sinds 1997 in het ernaast gelegen Turner Field, het omgebouwde Olympisch stadion van 1996. Braves is (naast de Chicago Cubs) een van de twee oudste teams in de National League, hun minor leagueteam Gwinnett Braves is echter nog piepjong.

Gwinnett Braves is opgericht in 2009 en daarmee de jongste club in de International League, niveau triple A. Althans onder de huidige naam, want

de club begon zijn bestaan in 1901 als de Atlanta Crackers, werd in 1965 de Richmond Braves, om in 2009 in Gwinnett County te belanden. In Richmond was sprake van onzekerheid over een nieuw stadion en Gwinnett County had ambitieuze plannen. Relatief gezien wonen de meeste stadionbezoekers van de thuiswedstrijden van de Atlanta Braves in Gwinnett County, en daarom verhuisde de eigenaar van de club, Liberty Media, de ploeg van Virginia naar Lawrencevill, de hoofdstad van Gwinnett. Daarmee is het de op één na de kleinste speelstad in de International League met circa 30.000 inwoners (alleen Moosic,

Pennsylvania heeft minder inwoners). De afstand tussen Atlanta en de nieuwe speelstad is slechts 42 mijl, een van de kortste afstanden tussen een MLB-team en zijn triple A team.

En zo werd er in 2009 het state of the art Coolray Field geopend, dat plaats biedt aan 10.475 toeschouwers en waar eredivisievoetbalclubs als RKC en PEC Zwolle jaloers op zouden zijn. Sportief gaat het nog niet zo best, want de Gwinnett Braves zijn afgetekend laatste geëindigd in de International League South met een percentage van .417. Wat dat betreft is het de hoofdmacht die voor sportief succes moet zorgen: Atlanta Braves is de enige club uit Atlanta in de vier grote Amerikaanse teamsporten die (in 1995) nationaal kampioen werd. In het basketball (Hawks), American Football (Falcons) en Ijshockey (Trashers, maar zijn inmiddels verhuisd naar Winnipeg) is dit nooit gelukt. ★fastball★

Honkballiefhebbers kennen allemaal de Major League en de clubs die daarin spelen. Maar wat weten ze van de leagues eronder en de clubs daarin? Fastball Magazine duikt deze maand in de Gwinnett Braves.

Tekst: Mark Lobbezoo

“EEN STADION WAAR EREDIVISIECLUBS ALS RKC

EN PEC ZWOLLE JALOERS OP ZOUDEN ZIJN”

Even voorstellen...

Gwinnett Braves,

een van de minor

league teams van

Atlanta

★ S E V E N T H I N N I N G ST R E TC H ★ ★

56 FASTBALL MAGAZINE oktober 2013

bestel je abonnement op www.fastballmagazine.nl 57

Terwijl Costas contact zocht met de regie, legde de organisatie vlug kampioenspetjes en -shirtjes klaar voor de gasten, werden de lockers met plastic afgedekt en rolden karretjes met ijskoude champagne naar binnen. Ook bij de Mets geloofden maar weinig mensen nog in een wonder. De tekst ‘Gefeliciteerd Red Sox!’ knipperde zelfs even op het scorebord, omdat iemand blunderde en per ongeluk op het verkeerde knopje had gedrukt.Mets eerste honkman Keith Hernandez sprintte nadat hij als tweede nul was uitgevangen direct naar de kleedkamers en opende een biertje. Hij kon het niet geloven. Hernandez vond zijn team wel tienduizend keer beter dan de Red Sox en toch gingen ze verliezen. De line-up van de Mets zat vol met supertalenten zoals Darryl Strawberry, Lenny Dykstra, Ron Darling en Dwight Gooden. De veteranen Hernandez, Gary Carter, Ray Knight en Bobby Ojeda maakten de ploeg verder compleet.

ARROGANTE NEW YORKERSDe Mets liepen niet alleen over van kwaliteit, maar ook van arrogantie. Andere clubs haatten het verwaande gedrag en vonden het een stel idioten en assholes. De spelers waren betrokken bij verschillende vechtpartijen op het veld die soms compleet uit de hand liepen. Buiten het veld veroorzaakten ze maar al te vaak problemen in het uitgaansleven. Zo raakten op een avond vier spelers betrokken bij een vechtpartij en eindigden uiteindelijk een nacht in een cel. Berucht was de vliegreis terug vanuit Houston nadat de Mets de National League titel hadden gewonnen van de Astros. Aan boord was het één groot feest met drank, drugs en vrouwen. De halve inboedel werd gesloopt, stewardessen kregen meerdere oneerbare voorstellen en enkele spelersvrouwen rolden kotsend uit het vliegtuig. Intussen volgde Carter Hernandez op aan slag

en keek hij eens goed in de ogen van Calvin Schiraldi. Volgens de Mets-catcher oogde de pitcher van de Red Sox onzeker en bang. Carter sloeg de bal hard en haalde het eerste honk. “Ik zal verdomme niet de laatste fuckin’ uit in deze fuckin’ Series zijn”, vloekte hij tegen de eerste honkcoach Bill Robinson.Pinchhitter Kevin Mitchell moest uit de kleedkamers getrokken worden, deed vlug zijn shirt in zijn broek en volgde met een strakke klap. Bij één aangekomen riep hij tegen Robinson: “Uncle Bill, there’s no fuckin’ way

I’m gonna make the last fuckin’ out of the World Series. Not me.” Ray Knight raakte Schiraldi op twee slag. De bal plofte in het outfield en Carter scoorde het vierde punt voor de Mets. Knight grijnsde naar Robinson. “You know, Bill. There’s no fucking way I was gonna make the last out of the World Series.”

NAAR BALLETJECoach John McNamara van de Red Sox greep in en stuurde reliever Bob Stanley naar de heuvel. Stanley probeerde van alles maar kreeg Mookie Wilson maar niet uit. De zevende pitch van Stanley zeilde langs de catcher en stuiterde tegen de backstop. Mitchell denderde vanaf drie binnen, maakte gelijk en Shea Stadium ontplofte.

Op de tiende pitch van Stanley maakte Wilson opnieuw contact en de bal hobbelde traag richting Bill Buckner. De eerste honkman rende naar de bal en legde zijn handschoen op de grond. Tot zijn grote schrik rolde het simpele balletje door zijn benen. Wilson was safe en Knight scoorde vanaf het tweede honk de winnende run en dook in de groep gek geworden teamgenoten.‘Get the hell out of there!’, schreeuwde de regie nu in het oortje van Costas. Razendsnel trok de organisatie het beschermende plastic van de lockers en de karretjes champagne werden naar buiten gerold nog voordat de lamgeslagen honkballers van de Red Sox binnendruppelden. Hoewel de Red Sox nog een kans hadden in game seven, waren de Bostonians zo kapot dat de Mets ook de laatste wedstrijd (8-5) pakten en dus de ruige arrogante losgeslagen idioten toch de World Series wonnen. ★fastball ★

IN EEN DRAFJE RENDE BOB COSTAS LAAT OP DE AVOND VAN 25 OKTOBER 1986 NAAR DE KLEEDKAMERS VAN DE RED SOX IN SHEA STADIUM. DE VERSLAGGEVER VAN NBC MOEST HAAST MAKEN, WANT DE CLUB UIT BOSTON LEEK INEENS GEHEEL ONVERWACHT DE WORLD SERIES VAN DE THUISSPELENDE NEW YORK METS TE WINNEN.IN DE BEST-OF-SEVEN SERIES LEIDDEN DE RED SOX MET 3-2 EN OOK IN GAME SIX IN DE TIENDE INNING STONDEN DE BOSTONIANS VOOR (3-5). NA TWEE SNELLE NULLEN WAREN DE METS NOG MAAR ÉÉN UIT VERWIJDERD VAN UITSCHAKELING.

TEKST: JAN KOS

“IK ZAL VERDOMME NIET DE LAATSTE FUCKIN’ UIT IN DEZE

FUCKIN’ SERIE ZIJN” - GARY CARTER

W O R L D S E R I E S 1 9 8 6 DE BUCKNER BA LL

De bal die Buckner op 25 oktober 1986 liet lopen

is geveild ten behoeve van het goede doel. De bal

bracht een lieve duit op, maar liefst $418k

M A G A Z I N E

Het platform voor de airsoftsport binnen nederland en belgië. alles wat jij wil weten over deze sport in al zijn vormen: nieuws, productbescHrijvingen, terrein-reviews, eventverslagen en veel foto’s.

De trofee

ELKE MAAND LEGT FASTBALL MAGAZINE EEN TROFEE

VAST, DIE VOOR EEN UITGELICHTE HONKBALVERENIGING

HISTORISCHE WAARDE HEEFT. DEZE MAAND HCAW: “DIE

ITALIANEN WERDEN HELEMAAL GEK.”

TEKST & FOTO: SANDER VAN LUBECK

,,Italianen houden van groots’’, lacht HCAW-jeugdcoach Ray (spreek uit Ràài) de Bruijn. ,,Na het toernooi zat mijn zoon Patrick met de beker tussen zijn benen achter in de auto, terwijl de scherpe punten

door de bekleding scheurden. Gelukkig controleerden ze de huurauto achteraf niet.’’

De enorme beker was de vangst na de overwinning van De Bruijns aspirantenteam in 1992. Jaarlijks gaat een pupillenteam van HCAW

voor de start van het seizoen naar het Italiaanse Sala Baganza. Vaak vergezeld van een aspirantenteam. En het niveau is vrij hoog in het

5.000 inwoners tellende dorpje. HCAW is al sinds eind jaren ’80 vaste gast in noord-Italië. Maar tot nu toe konden de Bussumers alleen in

’96 een titel binnenslapen. En dus vier jaar daarvoor.

,,Die hele entourage is magisch voor die jongens’’, merkt De Bruijn. ,,Op de eerste avond, woensdag, is er altijd een imponerende parade

door het dorp, compleet met het ontbranden van fakkelvuur en gewichtige toespraken. Rond de wedstrijden worden de spelertjes altijd

heel streng op leeftijd gecontroleerd, aan de hand van hun paspoort. Zoiets blijft bij.’’

Voor De Bruijn was de finale van 1992, tegen Nettuno, de meest indrukwekkende. Spelers in dat aspirantenteam waren onder meer Sebastiaan en Jurriaan Franken, zijn zoon Patrick van Rosmalen en Jurriaan Lobbezoo. Laatstgenoemde gold als veelbelovend werper.

,,Destijds had je regels over het aantal innings dat een speler per dag mocht gooien. Maar voor de verlenging in de finale mocht je een

werper laten staan. Dus haalden we Jurriaan precies op tijd eraf, om hem 1/3 inning voor het einde er weer op te zetten. Die Italianen

werden helemaal gek, de wedstrijd lag 20 minuten stil. Maar het was gewoon volgens de regels.’’

Na de reguliere innings stond het 5-5, in de verlenging scoorde HCAW nog twee keer. Daardoor staat er al ruim twintig jaar een

enorm pronkstuk in de kantine van de Bussumse Vallei. Te midden van meerdere joekels die meegingen vanuit Italië. ,,In 1996 zat een

Australiër, Shane Phillips, in het winnende aspirantenteam. Zij waren laatst in Nederland en kwamen speciaal even naar Bussum om de beker

weer te zien.’’ ★fastball ★

BE TRUE

Ben je ook 100% tegen het gebruik van doping? Sluit je aan en bestel het 100% Dope Free - True Winner polsbandje op www.100procentdopefree.nl

58001.078 BETRUE-210x297.indd 1 12/10/08 11:16 AM

Zonder twijfel staan de schouder en de elleboog bovenaan

de lijst van meest voorkomende blessures in het honkbal.

Wat kunnen werpers doen om sterker op de heuvel te

staan?

,,In eerste instantie moet je naar de werptechniek en naar de sterkte van de spieren kijken, daar ligt meestal het probleem. Vaak is de kracht in het schouderblad te zwak. En als je eenmaal pijntjes gaat voelen, gooi je toch iets anders. Dat is vragen om problemen.’’

Wat kun je zelf doen

,,Mijn advies is: gerichte krachttraining. Je ziet jongens de sportschool induiken EN vervolgens aan de verkeerde spieren werken. Als je in het krachthonk aan de slag gaat, zorg dan ook dat je aan de schouder werkt. Er moet ook veel aan buik- en rugspieren gewerkt worden. Een goede corestability, een sterk middenrif dus, is de basis van een sterk lichaam.’’

,,Daarnaast moet de warming up niet onderschat worden. Vooral rekken is erg belangrijk. Zorg daarbij dat je ook het schouderkapsel goed losmaakt. Een goede oefening is op de zij van de specifieke, geblesseerde, schouder te gaan liggen met je arm recht voor je uitgestrekt, handpalm vast op de grond en dan duwen.’’

Behandeling

..Je kunt als je eenmaal geblesseerd bent, er zelf weinig aan doen. Je zult je dan moeten laten behandelen. Stel dat de oorzaak ligt in een blokkade in een wervel. Dat betekent dan dat de gewrichten die de wervels met elkaar verbinden vast staan, waardoor je dus in een verkeerde houding gaat gooien. Daardoor worden ook de spieren in de schouder zwakker, omdat je die gaat ontzien. Om daar vanaf te komen moet je de geblokkeerde wervel laten kraken en los maken. Vervolgens kun je pas de spier trainen.’’

,,Mijn tip is krachttraining. Je kunt de spier sterker maken, dat werkt het best. Zorg voor een goede verhouding tussen intensiteit en rust en je zult een stuk sterker voor de dag komen.’’ ★fastball ★

BEURTELINGS GEEFT EEN

FYSIOTHERAPEUT, PERSONAL

TRAINER, MENTAL COACH, DIËTIST

OF DUURCOACH TIPS WAARMEE

IEDERE HONKBALLER ZIJN SPEL KAN

VERBETEREN. DEZE KEER: PATRICK

BELJAARDS (35), OUD-INTERNATIONAL EN FYSIOTHERAPEUT.

TEKST & FOTO: LIONEL STUTTE

DE PRAKTIJK

honkballer

Rikkert Faneyte

slagman

Marcel Joost.

werper

Greg Maddux

Charles Urbanus

stadion

Dodger Stadium. Ik stapte daar binnen toen ik 16 jaar was en voor het eerst in Amerika. Helmet night, op een donderdagavond. Iedereen een helm met een lamp erop. Indrukwekkend.

hoogtepunt

De Olympische Spelen van 1988 in Seoul. Een kroon op mijn carrière, we hadden er in de kwalificatie ook zo hard voor gevochten.

dieptepunt

In Italië tijdens het EK, waar kwalificatie voor de Olympische Spelen van Barcelona 1992 op het spel stond, werden we vijf wedstrijden achter elkaar geveegd door de Italianen.

kantine

De kantine van het oude Amsterdam Pirates-veld aan de Jan van Galenstraat. Fantastisch, kantinejuffrouw Tante Sien die met een scheepsbel ging slaan na een homerun.

misverstand

Heb geen waardig afscheid gekregen, na 12 jaar Nederlands team.

bezochte wedstrijd

De finale van het World Port Tournament in Rotterdam, in 1991. Canada - Baltimore Johnies. Canada stond met negen punten voor op Baltimore Johnies in de negende inning, en Baltimore scoort tien punten in zijn laatste slagbeurt. Canada gebruikte die inning zes pitchers.

gespeelde wedstrijd

Een duel met Neptunus tegen Parma, een van de beste slagploegen van Europa, in de halve finale van de Europa Cup 1 in Rotterdam. Ik werd dat seizoen niet geselecteerd in het Nederlands team, terwijl ik goeie wedstrijden

pitchte. Was erg pissed off. Deze start was mijn kans iets recht te zetten en ik heb denk ik mijn beste wedstrijd ooit gegooid die avond. We wonnen met 3-0. Tot aan vandaag weet ik in detail hoe ik naar deze wedstrijd toeleefde. Zei na de wedstrijd in een radio-interview met Ronald Boot dat iedereen had kunnen zien waarom ik in het Nederlands team thuis hoor. Die kan bondscoach Jan Dick Leurs in zijn zak steken, riep ik in de microfoon.’

grootste ergernis

Realiteitswaanzin van ouders die hun honkbalkids veel beter inschatten dan ze werkelijk zijn. Daarmee leg je ook druk op zo’n jongen. En wil je het ver schoppen, dan moet je met beide voetjes op de grond blijven staan.’

honkbalcommentator

Charles Urbanus. Niet meteen een geboren commentator als Theo Reitsma, maar hij heeft zoveel inlevingsvermogen en verstand van het spelletje.

blunder

Tijdens een wedstrijd in en tegen Taiwan, ik meen voor de Intercontinental Cup eind jaren ’80, was Bill Groot mijn eerste honkman. Hij maakte een Major League play, na een keihard geslagen grondbal net op goed gebied geslagen. Bill speelde aardig ver achter zijn honk speelt, dook en pakte de bal op miraculeuze wijze. Maar ik stond op de heuvel toe te kijken en vergat het eerste honk over te nemen. Gelukkig zat er ‘maar’ 7.000 man op de tribune.

In Nederland kan ik niet kiezen tussen Robur”58, HCAW, Hoofddorp Pioniers en Neptunus. Dus ga ik voor Los Angeles Dodgers.

Eric’s Pitching Academy

Ik was altijd administratief medewerker, maar werd zes jaar terug ontslagen. Nu ben ik de eerste en enige in Europa die op fulltime en professionele basis werpers traint. Clubs in Nederland maken al een paar jaar gebruik van mijn diensten, maar er komen ook pitchers uit Antwerpen naar Bussum toe om bij mij te trainen. ★fastball ★

ERIC DE VRIES (52) GOOIDE VAN 1980 TOT 1993 VOOR HET NEDERLANDS TEAM. HIJ WAS AL DERTIEN JAAR WERPERSCOACH TOEN HIJ IN 2008, ALS ZZP’ER, ZIJN EIGEN PITCHING ACADEMY STARTTE. HIJ GEEFT SPECIAAL VOOR FASTBALL MAGAZINE EEN RONDJE WEG. // FOTO: PR

Maandag 21 mei 2012, ik vind mijzelf weer in een wachtkamer. Als ik door de klapdeuren loop, slaat de geur van ziekenhuis en parfum op mijn longen. Door de gangen zie ik bekende gezichten en zelfs het linoleum op de vloer herkent mijn voetstappen. Het voelt bijna als mijn tweede thuis.

De dokter schrikt bij het zien van mijn gezicht en hij weet dan al hoe laat het is. Mijn medisch dossier wordt in een hoek gekwakt en ik trek mijn shirt uit voor een dosis wonderspul om mijn versleten schouder van brandstof te voorzien. Een spuit tegen algehele malaise. De dokter sommeert nog dat dit echt de laatste spuit is en amper een week later sta ik in San Marino op het veld. In de zevende inning word ik ingebracht en ik pak de win tegen het thuisteam; plaatsing voor de Final Four kan alleen in theorie nog fout gaan. Voor mij is die spuit alweer geslaagd.

Diep van binnen wist ik al dat mijn honkbalcarrière daar op zijn einde liep. Waar normaliter de pijn verdween, merkte ik nu dat de pijn erger werd. Onmogelijk om een acceptabel niveau te halen. Iedereen had een verklaring voor de algehele malaise. Van mijn suikerlichaam tot aan luiheid. De waarheid? Die ligt ergens in het midden.

Baseball is voor mij een synoniem voor gezelligheid en daarnaast is mijn drang om te winnen groot. Gezelligheid en presteren gaan hand in hand, tot op een zekere hoogte. Voor het allerhoogste niveau is onvoorwaardelijke toewijding nodig en juist dat laatste stukje heb ik niet kunnen brengen. Teleurgesteld, nee. Trots, absoluut!

De sport heeft mij naar veel plaatsen gebracht en veel voldoening gegeven. Dit post-season moet mijn laatste kunstje worden, voordat ik mijn handschoen aan de wilgen hang. Alles moet wijken voor de landstitel.

Voormalig Brooklyn Dodgers catcher Roy Campanella had ooit de mooie quote:” You gotta be a man to play baseball for a living, but you gotta have a lot of little boy in you, too.” Een quote die door mijn gedachte spookt en waar een stem fluistert:” Too much little boy, too much fun.” ★fastball ★

Het laatste bezoek aan de heuvel

DOOR NICK STUIFBERGEN

220x300_toto-ol-wt.indd 1 05-04-13 19:49

Fastball Magazine

Documents

Transcript of Fastball Magazine

BASE Magazine

Void magazine

KWIK Magazine

Puurzaam magazine

MC magazine

Holland Magazine

Masterminds Magazine

JVW Magazine

DUB magazine

Spacend Magazine

VMB Magazine Relatie Magazine - April 2013

Live Magazine

Woon+ Magazine

T Magazine

Magazine Janneke

Optimaal magazine

Magazine AR

Ruud. Magazine

Magazine Rdsgn

magazine emporium